γιατι ναμαι ετσι

[boubouka82]

κοριτσια καλησπερα..ειμαι νεα μαμα εχω γεννησει πριν 2 μηνες..ολα πηγαν καλα στην γεννα φ.τ. οταν γυρησα σπιτι ενω στην αρχη πηγαιναν ολα καλα ξαφνικα με επιασε μια κριση πανικου οτι δεν θα τα καταφερω οτι δεν θα γινω καλη μανα και ολα αυτα γιατι ειχαν ερθει μαναδες γιαγιαδες και ηταν πανω απο το κεφαλι μου προσεχε το ενα προσεχε το αλλο να φανταστειτε ανεβασα πιεση απο το αγχος..απο τοτε και καθε μερα σηκωνομαι με ενα αγχος και ενα κομπο στο στομαχι.ανχονομαι για το μωρο πως θα περασει η μερα.βοηθεια εχω και απο τον αντρα μου και απο την μανα μου αλλα μενω και μονη μου..στην αρχη φοβομουν να μεινω μονη με το μωρο δεν ξερω γιατι..και τωρα παλι φοβαμαι αλλα καθομαι αλλα παντα επιζητω ναναι καποιος μαζι μου..μπηκα στα φορουμ και διαβασα για επιλοχειο καταθλιψη δεν ξερω αν εχω η αν εχω επιρεαστει απο αυτα που διαβασα απο τις κοπελες που το επαθαν αλλα καθε μερα φοβαμαι μην και καλα τρελαθω οπως ελεγε μια,φοβαμαι μην σαλταρω και εγω και θελω να αυτοκτονησω (φτου φτου φτου μακρια) δλδ ειλικρινα οντως νομιζω οτι το χανω με ολες αυτες τις σκεψεις που κανω..σιγουρα ειναι επιρεασμενες οι ορμονες μου αλλα νιωθω πολυ ασχημα που καθησα και διαβασα οοολα αυτα και τωρα αντε νατα βγαλω απο το μυαλο μου..γενικος ειναι αγχοδεις τυπος αλλα τωρα παραγινε το κακο..τι να κανω πειτε μου?τοχει περασει καμια?το συζηταω με την θεια μου κολητη μου αλλα και παλι το αγχος δεν φευγει απο μεσα μου...

[Binoula]

Καλησπερα κοριτσι μου....βλεπω πολλα απο μενα σ αυτο το μηνυμα...μονο που εγω δεν ειχα βοηθεια κ πιστευα οτι εφταιγε οτι δεν ειχα εναν ανθρωπο να μου πει τι ειναι το σωστο...τωρα ευχαριστω τον θεο που το παλεψα μονο με τον αντρα μου....περασα βαρια επιλοχειο καταθλιψη με το να σκεφτομαι αυτα που λες και συμπεριφορες απο οικια μου προσωπα....εφτασα σε τασης αυτοκτονιας αλλα γυρισα πισω στον πραγματικο κοσμο...ειδα τα πραγματα πιο ρεαλιστηκα....σκεφτηκα οτι εγω ειμαι η μανα του γιου μου και μονο εγω πρεπει να προσπαθησω για το καλυτερο που μπορω να κανω...τα αρθρα που διαβαζεις δεν σου κανουν καλο στην παρουσα φαση....καλο θα ηταν να τα αποφευγεις...εχεις το πιο ομορφο δωρο...την οικογενεια σου...σιγουρα θα κανεις λαθη με το παιδι σου οπως ολες μας αλλωστε αλλα θα τα κανεις γιατι ασχολησαι μαζι του...μονο αμα δεν ασχολησε δεν θα κανεις λαθη..μονο που αυτο ειναι το μεγαλυτερο κατα την γνωμη μου....ελπιζω να πανε ολα καλα...οτι χρειαστεις μην διστασεις...

[girl84!]

Κοριτσι μου γλυκο καταρχην ηρεμησε!

τωρα σε αυτη τη φαση οπως λεει και η Βinoula τα αρθρα που διαβαζεις δεν σου κανουν καλο!δεν ειναι κακο να εχεις καποιον μαζι σου κι αν νιωθεις αυτο σε βοηθα να το ζητας απο ατομα δικα σου να σου κρατουν παρεα!ο πρωτος καιρος ειναι δυσκολος σιγουρα γιατι αν ειναι και το πρωτο σου μωρο ολα ειναι πρωτογνωρα και δεν ξερεις τι ειναι σωστο και τι οχι!αλλα να απολαμβανεις αυτο το δωρο που σου εστειλε Ο ΘΕΟΣ ΚΑΙ Η ΠΑΝΑΓΙΑ και να Τους ευχαριστεις γιατι σε διαλεξαν να γινεις μητερα!

να προσπαθεις να βγαινεις και λιγακι, ασε το μωρο λιγο με τη μαμα σου, βγες για ενα καφε με μια φιλη ή τον αντρα σου, να αλλαξεις παραστασεις!αυτο το πλασματακι να ξερεις θα σου δωσει τις πιο μεγαλες χαρες με τα πιο απλα και καθημερινα πραγματα!

βγαλε απ το μυαλο σου κακες σκεψεις και ασχημες ιδεες!σκεψου θετικα και να δεις οτι ολα θα ξεπεραστουν!ολες οι κοπελες τις πρωτες μερες οταν πανε στο σπιτι παθαινουν ενα μικρο σοκ ειδικα στο πρωτο μωρο γιατι δεν ξερεις τιποτα!νιωθεις ξαφνικα μια απεραντη ευθυνη κι οτι μια ζωη εξαρταται αποκλειστικα απ τη δικη σου φροντιδα!σιγουρα αν δεν μπορεσεις να το χειριστεις σωστα ψυχολογικα σε παιρνει απο κατω αλλα δεν σημαινει απαραιτητα οτι ολο αυτο που νιωθεις ειναι επιλοχειος καταθλιψη!ισως απεραντη κουραση απ το ξενυχτι και το αγχος της ημερας να σε κανουν να σκεφτεσαι ετσι!ολα θα περασουν!πιστη να εχεις πανω απο ολα και να κοιτας το μωρακι σου και να χαμογελας!ειναι μεγαλη ευλογια τα παιδακια!

[boubouka82]

καθε μερα σηκονομαι με ενα αγχος.τωρα καθομαι μονη με το μωρο και προσπαθω να μην κανω ασχημες σκεψεις..δν θελω να με παρει απο κατω.τοφειλω στο παιδι μου..χεσεμε εμενα..το παιδι μενει ορφανο απο μανα οχι απο πατερα πιστευω..ευρυχως που εχω την μανα μου και την θεια μου και με συνεφερνουν..αλλιως θα ταχα φορεσει τα μανικια..χιχι..ο αντρας μου και πιστευω οι περισσοτεροι δεν μας καταλαβαινουν οσο και να προσπαθουν..η ψυχολογια της γυναικας ειναι μεγαλο πραγμα..φοβαμαι να μενω μονη με το μωρο αλλα μενω.τι ειναι και αυτο;μεγαλο λαθος που διαβασα τα φορουμ το και επιρεαστηκα ετσι..μονη μου τα δημιουργω με αγχος μηπως το παθω και εγω.και γτ να το παθω;διαλογος του παραλογιυ...πφφφφ

[boubouka82]

καθε μερα σηκονομαι με ενα αγχος.τωρα καθομαι μονη με το μωρο και προσπαθω να μην κανω ασχημες σκεψεις..δν θελω να με παρει απο κατω.τοφειλω στο παιδι μου..χεσεμε εμενα..το παιδι μενει ορφανο απο μανα οχι απο πατερα πιστευω..ευρυχως που εχω την μανα μου και την θεια μου και με συνεφερνουν..αλλιως θα ταχα φορεσει τα μανικια..χιχι..ο αντρας μου και πιστευω οι περισσοτεροι δεν μας καταλαβαινουν οσο και να προσπαθουν..η ψυχολογια της γυναικας ειναι μεγαλο πραγμα..φοβαμαι να μενω μονη με το μωρο αλλα μενω.τι ειναι και αυτο;μεγαλο λαθος που διαβασα τα φορουμ το και επιρεαστηκα ετσι..μονη μου τα δημιουργω με αγχος μηπως το παθω και εγω.και γτ να το παθω;διαλογος του παραλογιυ...πφφφφ

[ΜΙΚΑ]

boubouka82 Να σου ζησει το μωρακι σου καλοριζικο και καλοτυχο! Και γω οταν γεννησα δεν ειχα κανεναν εκτως απ το αντρα μου οπου και αυτος ηταν ανιδεος απο μωρα. Ειχα τρελο φοβο και αγχος με το παραμικρο, επαιρνα τηλ κουνιαδες, φιλες τον παιδιατρος μας και μου εφευγε το αγχος. Τελικα τα καταφερα μονη και σταθηκα στα ποδια μου...να παιρνεις το καροτσι και να πηγαινεις καμια βολτα με τη μαμα η τον αντρα σου. Να αλλαζεις παραστασεις.Ο Θεος μας χαρισε το ομορφοτερο δωρο τα παιδακια μας και πρεπει να ειμαστε δυνατες απεναντι τους και να τα προστατευουμε!

[ΜΙΚΑ]

Να φανταστεις οταν που ειχε πει ο γιατρος μου οτι την επομενη μερα θα εφευγα απ την κλινικη...μπηκα στο δωματιο και εκλαιγα, ενιωθα τοσο αδυναμη και λιγη στο πως θα τα καταφερω . Στην αρχη δεν βολευομασταν μεσα στο σπιτι μας με τα πραγματα,βαλιτσες απο κλινικη , καλαθουνες. Ενα βουνο μου φαινοταν και ομως με τον καιρο τα εβαλα σε ταξη! Ειναι στο χερι σου πιστευω εισαι δυναμικο κοριτσι και θα τα καταφερεις ! φιλια πολλα!

[helga]

αναλογα συναισθηματα εχουν περασει απο ολες μας στην αρχη! και εγω πιστευω πως χρειαζεται να αλλαξεις λιγο παραστασεις! προσπαθησε να βγαινεις λιγο εξω! ολα θα πανε καλα!

[KONNA]

μη μπαίνεις άλλο στο Internet, ασχολήσου με το μωράκι και βγήτε έξω βολτίστες....

όταν μένεις μόνη σου μια χαρά δεν τα καταφέρνεις? τι φοβάσαι? αφησε τα όλα πίσω και να βγεις έξω θα σου κάνει καλό. Εαν μπορεί να σου κρατήσει η μάνα σου το μωρό και βγες και λίγο μόνη σου, πήγαινε στα μαγαζιά ή με τον άντρα σου. Θα αρχίσεις σιγ΄'α σιγά να νιώθεις όπως πριν...

[AN_NELA]

Δεν είσαι η πρώτη μάνα που έφερε στον κόσμο παιδάκι. Να το χαίρεσαι να είναι γερό και καλότυχο και να ακούς το ένστικτό σου.

Η φύση ορίζει τους κανόνες. Οι γονείς σου είναι εκεί για να βοηθήσουν και είναι πολύ σημαντικό αυτό. Ο άντρας σου επίσης(κι αυτό ΠΑΡΑ πολύ σημαντικό). Το άγχος πρέπει να το αποβάλλεις

και να το διοχετευσεις σε ενέργεια για να ασχοληθείς με το μωράκι σου, να φαντάζεσαι εικόνες , πράγματα που θα κάνετε μαζί στο μέλλον, αλλά να κάνετε και ήδη πράγματα-παραμύθια, ιστοριούλες, παιχνιδάκια με τα χέρια, φωνούλες...τραγουδάκια κλπ..

Τα μωρά νιώθουν και νομίζω πως μία καλή δική σου ισορροπημένη συμπεριφορά θα το κάνει να νιώσει πως μεγαλώνει σε ένα "ασφαλές" περιβάλλον (το οποίο ονομάζουμε οικογένεια).

Με το άγχος σου και τις κρίσεις χάνεις

α. στιγμές χαράς με το παιδί σου και χρόνο

β. την ψυχική σου ισορροπία

γ. ίσως την καλή σχέση με τον άντρα σου στο μέλλον.

Το παιδί σου είναι ευλογία, μάθε να το απολαμβάνεις με ψυχραιμία και αγάπη...και μην ανησυχείς όλοι κάνουμε λάθη.

Σου εύχομαι κάθε ηρεμία!