Οταν η προσμονη γινεται απωλεια...

[JennyBill]

Καλημέρα.

Πραγματικά έχω στεναχωρεθεί με όσα διάβασα,δεν έχω λόγια.....

Το μόνο που σας εύχομαι απο καρδιάς, ΟΛΑ να πάνε καθ'ευχή με τη βοήθεια του Θεού την επόμενη φορά!

[marikaki27]

Ζαχαρένια μου,

ο πόνος σου είναι βαρύς...

και η θλίψη σου μεγάλη...

Δεν βρίσκω λόγια να σε παρηγορήσω και να απαλύνω τον πόνο σου...

Θα σου πω όμως μια ιστορία: φαντάσου μια κοπέλα λίγο πριν τα 43, να μένει έγκυος για πρώτη φορά στη ζωή της. Φαντάσου να πλάθει όνειρα για το μέλλον και να έχει θέσει την υγεία της σε λάθος ιατρικά χέρια... Παραλήψεις και λάθη οδήγησαν σε ένα υπέρηχο στις 12.5 εβδομάδες και σε μια διαπίστωση ότι η μικρή ζωούλα που μεγάλωνε μέσα της ήταν ήδη νεκρή... Η εικόνα της τεράστιας, άδειας μήτρας με ένα μικρούλη φασολάκι μέσα, χωρίς πόδια ή χέρια, αλλά με μια μεγάλη ουρά και ένα μεγάλο κεφάλι, καρφώθηκε για πάντα στη μνήμη της. Ο πόνος μεγάλος, η απογοήτευση τεράστια... Τα λόγια της καλύτερης της φίλης, όμως, τη βοήθησαν να ξεδιαλύνει τις σκέψεις της και να χαμογελάσει πικρά σε αυτό που της συνέβαινε. Της υπενθύμισε ότι σύμφωνα με τους αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους, φιλοξένησε μια ψυχούλα που χρωστούσε πολύ λίγα, μια ψυχούλα που βρισκόταν κοντά στην επανασύνδεση με τον Δημιουργό της, μέσα από ατελείωτους κύκλους ζωής, θανάτου και μετεμψύχωσης. Το σώμα της ήταν απλά η δίοδος, το μέσον, το όχημα μέσω του οποίου η ψυχούλα αυτή κατάφερε να ολοκληρώσει τον επίγειο κύκλο των μετεμψυχώσεων και να επιστρέψει, μονίμως, στο Δημιουργό της.

Δεν φαντάζεσαι πόση παρηγοριά μου έδωσαν τα λόγια της... Όλα έχουν κάποιο νόημα σε αυτή τη ζωή. Ακόμα και ο θάνατος! Γι'αυτό μην απελπίζεσαι. Θρήνησε όσο μπορείς, αλλά μια μέρα πρέπει να βρείς τη δύναμη και το κουράγιο να κοιτάξεις μπροστά και να προχωρήσεις.

Πριν απο 2 μήνες, φιλοξένησα και δεύτερη ψυχούλα που ενώθηκε με τον Δημιουργό της... Είμαι ευγνώμων που διάλεξε το δικό μου σώμα...

[ΖΑΧΑΡΕΝΙΑ]

δινουν δυναμη τα λόγια αυτα που μου εγραψες ομως για λιγο δυστηχως. σε ευχαριστω που εγραψες και οντως πρεπει να ειμαστε ευγνώμων αλλα ερχονται ώρες που παω να τρελαθώ γιατι απλα δεν χωράει στο μυαλο μου. είχα μπει για να γεννήσω με τεχνητους και την επόμενη θα ειχα το κοριτσακι μου στην αγκαλια μου...το κράτησα, το ειδα ,το χαιδεψα αλλα νεκρο...

πρεπει και εσυ να φανεις δυνατη και μπραβο που μας δινεις κουραγιο.

σε ευχαριστω

[marikaki27]

Το ξέρω ότι είναι πολύ νωρίς για να βρεις παρηγοριά στις ιστορίες που σου γράφουμε. Είναι πολύ σημαντικό να θρηνήσεις βαθιά για την απώλεια σου, γιατί μόνο έτσι θα βρεις τη δύναμη να προχωρήσεις... Ακούγεται παράξενο, αλλά γίνεται. Πέρασα από πολλές συμπληγάδες μέχρις τώρα στη ζωή μου και πάντα βυθιζόμουν σε απίστευτη απελπισία, έπιανα στην κυριολεξία πάτο! Κάθε φορά έλεγα στον εαυτό μου ότι δεν υπάρχει πιο κάτω απο εδώ... Το παράξενο είναι ότι πάντα υπάρχει βαθύτερα... Αλλά σε κάποια στιγμή σήκωνα πάλι το κεφάλι, και έλεγα στον εαυτό μου "τέρμα", εάν δεν προσέξεις εσύ τον εαυτό σου, κανένας άλλος δεν θα το κάνει για σένα. Έκλεινα την πόρτα πίσω μου και προχωρούσα...

Δεν σου ζητάω να ξεχάσεις. Όχι, ποτέ δεν θα ξεχάσεις, αλλά η ζωή είναι μπροστά σου και το χρωστάς στον εαυτό σου να προσπαθήσεις ξανά, όταν ο πόνος θα έχει κάπως απαλύνει...

[ΖΑΧΑΡΕΝΙΑ]

εχεις δικιο κοριτσακι μου,καθε μερα προχωραω 2 βηματα μπροστα και ενα πισω.δεν γινεται να ξεχασω και φυσικα δε θελω να το ξεχασω...ηταν το μωρο μου πως να το ξεχασω??? καποια στιγμη θα σηκωσω και παλι το κεφαλι αλλα τωρα με ολες τις εξετασεις και μεχρι να μαθω τι εφταιξε δεν μπορω να ηρεμησω...μακαρι του χρονου να κρατω και γω στην αγκαλια μου το μωρο μου και ευχομαι και σε σενα να γινει οτι πραγματικα επιθυμεις για να εισαι ευτυχισμενη!!!

[ΖΑΧΑΡΕΝΙΑ]

marikaki27 μολις διαβασα το τι σε βασανιζει και πραγματικα εχω στεναχωρεθει... και εγω αμερικη ειμαι στο monterey στην california. ενα πραγμα εχω να σου πω και να με ακουσεις γιατι στο λεω απο προσωπικη εμπειρια ...μην εμπιστευεσαι κανεναν γιατρο εδω. ετσι εχασα και γω το μωρο μου πανω στη γεννα... καταρχας δεν σε προσεχουν καθολου και ο ελεγχος που σου κανουν δεν εχει καμια σχεση με την ελλαδα. δεν νοιαζονται...αφου να φανταστεις η γυναικολογος που με ξεγεννησε εξαφανηστηκε...την εδιωξαν απο το νοσοκομειο και εχει φυγει εκτος california. αλλα θα την βρω... στην ελλαδα σε προσεχουν περισσοτερο αν πας βεβαια σε εναν καλο γιατρο.και φυσικα θα τα καταφερεις,μην ακους αυτους εδω τους ασχετους και μην πεφτεις ψυχολογικα. μεχρι τωρα εχεις τοση δυναμη μεσα σου...μην σου την ριχνουν... σε φιλω

[marikaki27]

Πω, πω, Ζαχαρένια, δεν είχα καταλάβει ότι είσαι και εσύ στην Αμερική!!!

Τώρα εξηγούνται τα φοβερά και τρομερά που έπαθες...

Είναι όλοι τους άσχετοι, αδιάφοροι και "αλμπάνιδες". Ασφαλώς και δεν εμπιστεύομαι κανέναν τους. Να φανταστείς ότι ο γυναικολόγος μου, όταν την 10η εβδομάδα πήγα να ακούσουμε την καρδιά του μωρού και δεν άκουσε τίποτα, ΔΕΝ ΑΝΗΣΥΧΗΣΕ ΚΑΘΟΛΟΥ, γιατί η μήτρα μου, λέει, έχει κλίση και μάλλον έβαλε το ακουστικό σε λάθος σημείο!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Τέτοια φοβερά και τρομερά!

Μου επέτρεψαν να ταξιδέψω στην Ελλάδα για διακοπές, χωρίς εξετάσεις αίματος, χωρίς υπέρηχο, θεωρώντας ότι όλα πανε καλά και το έμβρυο ήταν νεκρό. Θα μπορούσα να είχα αποβάλλει ανά πάσα στιγμή, μέσα στα αεροδρόμια, στα αεροπλάνα, στις διακοπές (Κρήτη, Εύβοια).

ΓΙΑ ΤΕΤΟΙΑ ΑΣΧΕΤΟΣΥΝΗ ΜΙΛΑΜΕ!!!!!!!!

Τώρα με παρακολουθούν στη Βοστώνη, (Boston IVF) και μέχρι στιγμής φαίνονται πιο υπεύθυνοι και ανθρώπινοι. Θα δείξει...

Την Δευτέρα έχουμε ραντεβού με το γιατρό για να μας δώσει τη γνωμάτευσή του. Παρακαλάω το Θεό να μας λυπηθεί και να μας δώσει μια ευκαιρία, γιατί η πόρτα πίσω μας κλείνει... Εάν με αποκλείσουν οι Αμερικάνοι, θα πάω τρέχοντας στην Ελλάδα το φθινόπωρο.

Να είσαι καλά και να προσέχεις τον εαυτό σου. Σε φιλώ και εγώ

[KARKINAKI]

ζαχαρενια λυπαμαι πολυ πολυ για την απωλεια που ειχες με το μπεμπεδακι σου

..ομως καποια στιγμη θα πρεπει να βρεις τη δυναμη να συνεχισεις για χαρη του αντρα σου και του ασσυληπτου παιδιου σου που θα ερθει και χρειαζεται τη μανουλα του γερη και γαληνια.

σου ευχομαι η Παναγια να σας αξιωσει γρηγορα να κανετε μωρακι

[zina76]

Κοριτσάκι μου πόσο με συγκίνησες δεν ξέρεις.... Ήταν πολύ δύσκολη δοκιμασία αυτό που περάσατε. Κι εσύ και ο άνδρας σου θέλει δύναμη για να προχωρήσετε παρακάτω. Έχω ένα ρητό στη ζωή μου οτι ότι μας συμβαίνει δεν είναι τυχαίο, κάποιος λόγος πάντα υπάρχει που συμβαίνει κάτι. Μή το βάλετε κάτω και το σημαντικότερο να μείνεις ενωμένη με τον άνδρα σου. Μαζί να προχωρήσετε και είμαι σίγουρη οτι η ζωή θα σου φέρει αυτό που ποθείτε. Εμείς χάσαμε ενα μωράκι κλείνοντας τον 3ο μήνα της εγκυμοσύνης-πήγαμε να κάνουμε την αυχενική διαφάνεια και το έμβρυο ήταν νεκρό, έπαθα σοκ και κλείστηκα πολύ στον εαυτό μου. Δεν σε συμβουλευω να κάνεις το ίδιο- δεν βοηθάει- Να σαι καλά κοριτσάκι μου!

[ΖΑΧΑΡΕΝΙΑ]

MARIKAKI27 ειμαι εδω σε οτι χρειαστεις.ευχομαι τη δευτερα να πανε ολα καλα κοριτσακι μου και ο θεος να σας βοηθησει να αποκτησετε το μωρακι σας!!!

karkinaki kai zina76 σας ευχαριστω πολυ για την συμπαρασταση σας.εσεις εχετε παιδακια τωρα? αν οχι ευχομαι και σε σας συντομα μανουλες!!! εγω θα βαλω μπροστα οταν θα εχω ολα τα αποτελεσματα απο τις εξετασεις οποτε αν ειναι ολα οκ απο αρχες οκτ... ανυπομονω αλλα φοβαμαι κιολας...

[persia]

Ζαχαρενια μου τι να σου πω.. εμεις μιλαμε και σε καταλαβαινω απολυτα.δεν θα ξεχασουμε ποτε τα μωρακια μας γιατι ειναι παντα διπλα μας.εγω παω καθημερινα και το επισκεπτομαι και νιωθω πως μου δινει απιστευτη δυναμη! ειναι παντα διπλα μου και το νιωθω. του μιλαω οπου και αν ειμαι οπου και αν σταθω και δεν με ξεχνα, με ακουει. ο αδερφος μου εχει ενα κοριτσακι ενος ετους και νιωθω πως ο παναγιωτης μου οτι θελει να μου πει το λεει μεσω της ξαδελφουλας του. μια φορα εκλαιγα πανω απο το κρεβατακι του γιατι κοιμοταν η ξαδελφουλα του και με ειχε πιασει το παραπονο. ηταν ξυπνια και σηκωστηκε με πηρε αγκαλια με εσφιξε και δεν με αφηνε. οταν επεστρεψα στο σχολειο οι μαθητες μου μου εδωσαν ενα πουλουκακι και το εβαλα στο κρεβατακι του μωρου μου.οποτε ερχεται η αδερφοτεκνη μουπανω και θελει να κοιμηθει πρεπει να το κρατησει αγκαλια για να την παρει ο υπνος..τυχαιο? δεν νομιζω

αγαπαμε τα αγγελουδια μας και ευχομαι ολες οι μαμαδες που ζησαμε μια απωλεια να μας ερθουν καλυτερες μερες.ο πονος που περασαμε να γινει χαρα. του χρονου ετσι καιρο να μιλαμε για την νεα μας εγκυμοσυνη ή γεννα ακομη! ο θεος να μας βοηθησει να κρατησουμε στην αγκαλια μας ενα θαυμα γιατι μας το χρωσταει!

φιλια

χχχχχ

[marikaki27]

Ανατρίχιασα με την ιστορία σου persia

Πολύ μεγάλος και ο δικός σου πόνος...

Αλλά είμαι σίγουρη κορίτσια ότι μια μέρα θα ανταμοιφθείται για αυτή σας την ταλαιπωρία και θα κρατήσετε στην αγκαλιά σας τα πολυπόθητα "ζουζουνάκια".

Ζαχαρένια μου, σε ευχαριστώ για τη συμπαράσταση

Εσύ πρόσεχε τον εαυτό σου όσο καλύτερα μπορείς και από Οκτώβρη ξαναξεκίνα τις προσπάθειες. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να μην ξαναμείνεις έγκυος και μάλιστα πολύ σύντομα

[zina76]

Ζαχαρενια μου εμείς χάσαμε το μωρό μας πέρυσι τον Ιανουάριο, κάναμε βιοψία, εν συνεχεία πήραμε φάρμακα γιατι βρέθηκε οτι είχαμε κάποιον ιό και έπρεπε να γίνει η θεραπεία σε περίπτωση που ήταν υπεύθυνος για την απώλεια. Μετά απο την τόση αντιβίωση που πήρα ο κύκλος μου χάλασε και δεν είχα σταθερές γόνιμες μέρες οπότε χάθηκε και κει πολύτιμος χρόνος μέχρι που τον Οκτώβρη έμεινα έγκυος και κατάφερα στις 6/7 (φέτος) να φέρω στον κόσμο ένα κοριτσάκι. Μη χάνεις τις ελπίδες σου λοιπόν κι εσύ. Θα έρθει η μέρα που θα σε ανταμείψει ανάλογα. Υπομονή χρειάζεται και αγάπη στο ζευγάρι, αν υπάρχουν αυτά όλα θα έρθουν!!! Θα δεις! Σε λίγο καιρό θα μας ενημερώσεις για τα ευχάριστα! Εδώ είμαστε και θα τα λέμε!Φιλιααααά

[ΖΑΧΑΡΕΝΙΑ]

ευχαριστω πολυ κοριτσια.μακαρι να πανε ολα καλα.φιλια πολλα