Μετάβαση σε περιεχόμενο

Recommended Posts

Δημοσίευση

και σε ένα όμορφο παραμύθι εγώ θα κρατούσα στα χέρια μου το όμορφο παιδάκι μου..εκείνο που δεν γνώρισα ποτέ, εκείνο που ποτέ δεν του έδειξα την αγάπη μου...μπορεί να περιμένω το αδερφάκι του αλλά δεν μπορώ να ξεχάσω... και μια και το άνοιξα το θέμα θα το αφιερώσω και στα δύο μωράκια που άφησα πίσω..ήθελα λοιπόν να ανοιξω ένα θέμα για τη μνήμη τους ,να τους δείξω ότι η μαμά ποτέ δεν ξεχνάει..ΠΟΤΕ! Τους στέλνω την αγάπη μου εκεί που είναι..και μια συγγνώμη που δεν μπορεσα ΄να είμαι η μητέρα που ονειρεύονταν...

  • Απαντήσεις 50
  • Created
  • Τελευταία απάντηση

Top Posters In This Topic

Δημοσίευση

ποσο ποναει ρε γαμωτο μια τετοια απωλεια,ποσο!!!Δεν εχω να πω τιπιτε αλλό,μονο το αδελφακι τους να σας χαρισει απιστευτη ευτυχια και σε σας αλλα και σε εκεινα τα αγγελουδια που σιγουρα απο καπου θα σας βλεπουν.

Και σε βλεπω,μην κλαις.Ο θεός τα έχει κοντα του και τα προστατευει.

Δημοσίευση

ποναει πολυ η απωλεια,ειναι μαρτυριο και πιο πολυ η σκεψη οτι θα το ειχα στα χερια μου τον ερχομενο Φεβρουαριο και θα ειχα φτιαξει την δικη μου οικογενεια..τα ονειρα μου θα ειχαν παρει σχημα και οστα και ενα μικρο κοριτσακι θα "ζεσταινε"το σπιτι μας..αλλα η ζωη ειχε αλλα σχεδια..

συγνωμη tirogaridaki που μπαινω σφηνα στο θεμα σου,αλλα κι εγω σημερα ειμαι χαλια κι ολο αυτο σκεφτομαι...θες γιατι πλησιαζουν τα Χριστουγεννα που παντα με μελαγχολουν,θες γιατι προχθες αδιαθετησα κι αλλος ενας μηνας ακαρπος...δε ξερω...ειναι δυσκολο!!

με το καλο το παιδακι σου!!!

Δημοσίευση

τιρογαριδάκι μου γεια σου και πάλι!!Κουράγιο, είναι δύσκολο ότι και να λέμε όσο και να λέμε κοίτα μπροστά, ο πόνος είναι πόνος..Διανύω τη δεύτερη μου εγκυμοσύνη και να σου πω ότι ξεκίνησε σαν δίδυμη κύηση (φυσιολογική σύλληψη) δυστυχώς στην 9η βδομάδα έχασα το ένα, πόνεσα, πονάω και πιστεύω θα βρίσκεται πάντα μέσα μου, όσες παρηγοριές και αν έχουμε!!Το νου σου τώρα στο αδελφάκι του και όλα θα πάνε καλά απ εδώ και εμπρός! Σε φιλώ!!

Δημοσίευση

πόσο πολύ σε αισθάνομαι να ήξερες...ίσως που έρχονται Χριστούγεννα και εμείς δεν χαιρόμαστε όπως άλλοτε...ίσως που πλησιάζει η ημερομηνία που ήταν να γεννηθούν και σκεφτόμαστε ότι τώρα θα είχαν γεννηθεί,τώρα θα τα είχα αγκαλιά,τώρα το σπίτι μου θα ήταν γεμάτο κλπ...μάλλον πάντα θα μας πονάει ότι κ να γίνει,όσος καιρός και να περάσει...

αααα....χρειάζονται και τα μνημόσυνα για τις ψυχούλες που χάσαμε,δεν είναι κακό να τα θυμόμαστε...

Δημοσίευση

TESH έγραψε:

πόσο πολύ σε αισθάνομαι να ήξερες...ίσως που έρχονται Χριστούγεννα και εμείς δεν χαιρόμαστε όπως άλλοτε...ίσως που πλησιάζει η ημερομηνία που ήταν να γεννηθούν και σκεφτόμαστε ότι τώρα θα είχαν γεννηθεί,τώρα θα τα είχα αγκαλιά,τώρα το σπίτι μου θα ήταν γεμάτο κλπ...μάλλον πάντα θα μας πονάει ότι κ να γίνει,όσος καιρός και να περάσει...

αααα....χρειάζονται και τα μνημόσυνα για τις ψυχούλες που χάσαμε,δεν είναι κακό να τα θυμόμαστε...

ΚΑΘΟΛΟΥ ΚΑΚΟ....ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ.

ΜΕ ΠΑΡΕΞΗΓΗΣΕΣ :)

Δημοσίευση

Κοριτσακια, απευθυνομαι σε ολες οσες χασατε τα αγγελουδια σας, μην το βαζετε κατω. Μερικα μωρακια δεν ειναι γραφτο να γεννηθουν γι'αυτο ο Θεος τα παιρνει κοντα του. Το ξερω οτι ποναει πολυ, αλλα ειναι τοσο παρηγορο που μπορειτε να κανετε αλλα μωρακια. Δεν θα αντικαταστησουν αυτα που εφυγαν, αλλα σιγουρα μπορειτε να δωσετε διπλη αγαπη και αφοσιωση σε αυτα. Κοιταξτε μπροστα ,μη σκυβετε το κεφαλι και συνεχιστε να προσπαθειτε να αποκτησετε παιδακι, καντε σχεδια για αυτα που ετοιμαζονται να γεννηθουν, και δειξτε αγαπη πολυ αγαπη σ'αυτα που ηδη εχετε.

Σας ευχομαι Καλα Χριστουγεννα!!!!!

Φιλια σε ολες! :kiss:

Δημοσίευση

ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ ΔΕ ΞΕΡΩ ΤΙ ΝΑ ΠΩ ΓΙΑ ΝΑΣΕ ΚΑΝΩ ΝΑ ΝΙΩΣΕΙΣ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΓΙΑΤΙ ΚΑΙ ΓΩ ΑΥΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟ ΝΙΩΘΩ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ...ΕΧΩ ΤΩΡΑ ΤΟ ΓΙΟΚΑΜΟΥ 6,5 ΜΗΝΩΝ ΑΛΛΑ ΘΑΘΕΛΑ ΝΑΧΑ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΤΟΥ ΑΔΕΡΦΑΚΙ ΠΟΥ ΘΑΤΑΝ ΤΩΡΑ 2.....ΣΤΙΣ 2 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ ΘΑ ΓΙΝΟΤΑΝ 2 ΕΤΩΝ ΑΝ ΓΕΝΝΟΥΣΑ ΜΕ ΤΗ ΠΗΤ.....Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ ΛΕΕΙ ΚΑΜΙΑ ΦΟΡΑ ΕΛΑ ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΜΗΝ ΕΙΣΑΙ ΑΠΛΗΣΤΗ Ο ΘΕΟΣ ΜΑΣ ΠΗΡΕ ΤΟ ΜΩΡΟ ΕΠΕΙΔΗ ΕΤΣΙ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΙ ΜΑΣ ΕΣΤΕΙΛΕ ΑΠΛΛΟ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΜΕΣΑ ΚΑΙ ΚΟΙΜΑΤΑΙ...ΕΓΩ ΟΜΩΣ ΜΟΝΟ ΞΕΡΩ...ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΑΤΥΧΗΣ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΤΟ ΜΩΡΟ ΜΟΥ Η ΖΩΩΗ ΜΟΥ...ΛΟΙΠΟΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΤΑΘΟΥΜΕ ΚΑΛΑ ΣΤΑ ΠΟΔΙΑ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΜΑΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ...ΕΧΕΙΣ ΜΙΑ ΖΩΟΥΛΑ ΜΕΣΑ ΣΟΥ ΠΟΥ ΣΕ ΛΙΓΟ ΚΑΙ ΡΟ ΘΑ ΚΡΑΤΑΣ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΣΟΥ...ΑΥΤΟ ΘΑ ΣΟΥ ΔΩΣΕΙ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ....ΑΠΛΑ ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΘΥΜΑΣΑΙ .....ΜΗ ΚΑΤΗΓΟΡΕΙΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ

Δημοσίευση

κοριτσια δεν υπαρχει κατι που να μπορει να υποθει μπροστα σε αυτο που εχετε περασει...ειναι ο μεγαλυτερος πονος που μπορει να νοιωσει μια γυναικα.εγω προτιμω να μην λεω τιποτα σε τετοιες καταστασεις κ να αφηνω τον αλλον να πει αυτα που θελει,να τα βγαλει απο μεσα του...μηπως κ νοιωσει καλυτερα...

Δημοσίευση

Δυστυχώς δεν ξεχασα και δεν ξεχνιέται μια τέτοια εμπειρία..πλέον είμαι χαρούμενη που περιμένω το παιδάκι μου όμως εκείνα έχουν μείνει μια πληγουλα στην καρδιά μου..θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας το όνειρο που είχα δει λιγες μέρες πριν μάθω τα δυσάρεστα..ίσως το έχω ξανααναφέρει αλλά ενεκα του θέματος θέλω να το επαναφέρω στη μνήμη μου..είδα λοπόν ότι ο γιατρός μου ανακοινωσε ότι μάλλον έχω καρκίνο..τον ρωτάω είναι σίγουρο; μου απαντάει μόνο ενδείξεις έχουμε...σκασμένη και λυπημένη βρίσω τη γιαγιά μου την Άννα και τη μητέρα μου σε ένα αυτοκίνητο με το παιδί μου μέσα..(εμοιαζε στο ΔΗμητράκη) τους παρακαλουσα να μου το δώσουνε και να του πω πόσο το αγαπώ..να το χαιρετήσω..δε μου το έδιναν(μπορεί να ήταν και σημάδι ότι δεν έπρεπε να το ρίξω..χαζομάρες ..τώρα τελειωσε..) στην τελική μου το δίνουν..μέσα σε δάκρυα και πόνο το φιλουσα και του έλεγα πόσο το αγαπώ..εκείνο κοιμόταν..το παίρνω και βρισκόμαστε σε ένα σταυροδρόμι..εγώ το κρατούσα από το χέρι...ρίχνω τη ματιά μου προς τα κάτω και το κοιτάζω λυπημένη..αυτό ήταν..το επόμενο λεπτό βρισκόμουν σπίτι μου μόνη μου..μπαίνω στο δωμάτιό μου και βλέπω τη μητέρα μου να κάθεται στη μεριά μου στο κρεβάτι , κάπνιζε και κοιτουσε έξω τη βροχη..μπαίνω αφήνω τα παπουτσια μου σε μια ακρή και ξαπλώνω..όποτε θυμάμαι αυτό το όνειρο δεν μπορώ να κρατήσω τα δάκρυά μου...παιδί μου..παιδί μου..μου λείπεις καμάρι μου...συγχωρεστε με που γίνομαι έτσι ακόμη και τώρά όμως πόνεσα πολύ..

Κι αν κάποια κοπέλα αισθάνεται πως θέλει να ανοιχτεί κι εκείνη με αφορμή το θέμα μου δε με πειράζει..ισα ίσα που πόνος που μοιράζεται είναι πιο μαλακός..

Δημοσίευση

Φανούλα μου :(:(:(

Πόσο σε καταλαβαίνω καλή μου...

Στις 18 ''κλείνει''ο πρώτος μου μήνας μακριά απο το κοριτσάκι μου...

Αυτό που δεν πρόλαβα ποτέ να γνωρίσω,αυτό που περίμενα τόσο ανυπόμονα,που είχα κάνει τόσα όνειρα... :(

Απορώ με τον εαυτό μου...Ούτε ένας μήνας δεν πέρασε και εγώ συνεχίζω...Μερικές φορές νιώθω τύψεις για αυτό.Δεν την θρήνησα όσο θα έπρεπε...Αλλά έχω το Αννάκι μου που με τραβάει μπροστά...

Μακάρι το κοριστάκι μου να ένιωσε έστω και λίγο πόσο πολύ την αγαπούσα...Δεν θα την ξεχάσω ποτέ...Κάθε μέρα κλαίω...Δεν μπορώ να το πιστέψω οτι το έχασα....... :(

Σε καταλαβαίνω...22 Απριλίου ήταν η ΠΗΤ μου...Πώς θα το αντέξω;Μακάρι να μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο πίσω και να την κρατήσω...

Κουράγιο Φανούλα μου!!!Κουράγιο...Ξέρω απο πρώτο χέρι πως τα λόγια σε αυτές τις περιπτώσεις ακούγονται ειρωνικά και ψέυτικα....

Θα τα καταφέρουμε Φανούλα...!

Ας είναι καλά τα αγγελάκια μας...όπου και αν βρίσκονται!

:(

Δημοσίευση

TEO COOL έγραψε:

TESH έγραψε:

ΚΑΘΟΛΟΥ ΚΑΚΟ....ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ.

ΜΕ ΠΑΡΕΞΗΓΗΣΕΣ :)[/quote:2vc6gp83]

Ποπη μου καταλαβα τι εννοεις και συμφωνω.. :)

Τεση φυσικα θα τα θυμαστε,αλλα δε χρειαζεται να σκαλιζετε συνεχως τη πληγη γιατι δε θα κλεισει ποτε... :unsure: Η Φανουλα εχει νεα ζωη μεσα της! εχει ενα λογο παραπανω να κοιταζει μπροστα!

Φανουλα ανοιγε θεματα και αφιερωσε ολη σου την ενεργεια στη ζωη που ερχεται κι οχι σε αυτες που εχουν φυγει...Νιωσε κι εκφραζε τη χαρα σου για το τωρα!

Η νεα ψυχουλα που ειναι μεσα σου το νιωθει και θελει να ασχοληθεις μαζι της με ολη σου την αγαπη και τη θετικη ψυχολογια... τωρα που ειναι εδω! :)

Δημοσίευση

Εγώ είχα δει ένα όνειρο πριν την αποκόλληση...Ρε κορίτσια αυτό με σκοτώνει περισσότερο.Πως ενώ είχα περάσει μια αποκόλληση με 3 εβδομάδες απόλυτης ακινησίας ,μετά επαναπάυτηκα και κουραζόμουν. :( Ήθελε ιδιαίτερη προσοχή..Έπρεπε να κάτσω μέχρι το τέλος στο κρεβάτι...Εγώ το έδιωξα το μωράκι μου... :(:(:(

Φανή συγνώμη που συνεχίζω να λέω τα δικά μου...

Δημοσίευση

Νέλλη μου..θα δεις που θα προχωρήσεις ακόμη πιο πολύ και θα το αφήνεις πίσω..βέβαια το γιατί πάντα θα στορβιλίζει στο μυαλό σου όμως θα δεις..μαλακώνει ο πόνος..

Εχετε δίκιο..κι ο άντρας μου με μάλωσε πριν λίγο που έκλαιγα..δεν είναι δικαιο για το μωρό που έρχεται είπε ..γιατί αν δεν είχε φύγει εκείνο το μωρό δεν θα υπήρχε αυτό ..όμως εκείνο..πόσο πονεσε άραγε..πόση απορριψη μπορεί να νιώσει ένα μωρό όταν η ίδια του η μαμά το όδηγει στο θάνατο...Χριστέ μου...

Ας έρθει με το καλό το νέο μου μωράκι στην αγκαλιά μου...τουλάχιστον να μην ξαναβιώσω μια τέτοια εμπειρία..το πιο πιθανό είναι με τον ερχομό του να μαλακώσει ακόμη περισσότερο ο πόνος..μακάρι..έτσι κι αλλιώς ότι έγινε έγινε..ο χρόνος πίσω δεν γυρνά..

Δημοσίευση

antroula έγραψε:

ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΣΑ...........ΤΟ ΣΤΑΥΡΟΔΡΟΜΙ ΗΤΑΝ Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΠΟΥ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΠΑΡΕΙΣ ......ΕΛΠΙΖΩ ΜΕ ΤΟ ΝΑ ΜΑΣ ΜΙΛΑΣ ΝΑΣΑΙ ΛΙΓΟ ΚΑΛΥΤΕΡΑ......
Αυτό με πονάει πιο πολύ..όποτε θυμάμαι αυτότο όνειρο δεν συγκρατώ τα δάκρυά μου...νιωθω ένοχη...

Αννουλα..το θυμάμαι το όνειρό σου και μάλιστα μου ήρθε ξανα στο νου όταν ανακοινωσες ότι το έχασες..είχα ανατριχιάσει ολόκληρη..θυμάμαι κιόλας ότι σου είχα πει πριν γίνει το κακό ότι όλα θα πάνε καλά και να μη φοβάσαι...καλά κάνεις και τα λες ...μην τα κρατάς μέσα σου..ξέρω πως είναι αυτος ο πόνος και πολλες φορές εχω νιώσει την ανάγκη να τα πωκάπου...

Δημοσίευση

Δεν ξέρω αν τελικά έφταιξα και σε ποιό βαθμό...Πάντως δεν θα μου το συγχωρήσω ποτέ!Πιστεύω πως εξαρτόνταν 100% απο εμένα αν θα συνεχιζόταν καλά η εγκυμοσύνη...Αν ξαναμείνω έγκυος θα κάτσω 9 μήνες στο κρεβάτι...

Δημοσίευση

Μη στενοχωριέστε. Φανή και Νέλλη, έχετε η καθεμιά το παιδάκι της που είναι στη γη. Να θυμάστε κι αυτά που είναι στον ουρανό, αλλά αυτά στη γη σας έχουν περισσότερη ανάγκη και θέλουν να είσαστε χαρούμενες. Μη νιώθετε τύψεις, να είστε γελαστές για τα παιδάκια σας!

Δημοσίευση

Αχ βρε Φανούλα... :(

Τι να σου πω... να ξεχάσεις; Δε γίνεται! Το ξέρω από πρώτο χέρι!! :(

Δυο ψυχούλες αποχαιρέτησα στην 6η, πριν καλά καλά συνειδητοποιήσω ότι τις έχω μέσα μου... Πριν καλά καλά άρχίσει να χτυπάει η καρδούλα τους... και γιατί;; Γιατί το αίμα της μαμάς τους πήζει παραπάνω απ' όσο πρέπει... Αλλά δεν το'ξερε!

Μ'εχει πάρει πολύ από κάτω σήμερα... :( :(

Φανούλα, κράτα σφιχτά το Δημητράκη σου, χάιδεψε την κοιλίτσα σου και δώσε την αγάπη σου σ'αυτά... να'σαι σίγουρη πως "εκείνα" την αγάπη σου τη νιώθουν εκεί που είναι...

Συμμετοχή στη συζήτηση

Μπορείτε να γράψετε τώρα το μήνυμά σας και να εγγραφείτε μετά. Αν έχετε ήδη λογαριασμό, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε το μήνυμα με το ψευδώνυμό σας.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Guest
Απαντήστε σε αυτή τη συζήτηση...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.


×
×
  • Προσθήκη...