Τι να κάνω με την κόρη μου?

[Eleny2]

ΜΙΡΛΙΤΣΑ ΜΟΥ, ΔΕΝ ΕΙΠΑ ΚΑΛΗ ΜΟΥ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΣ ΜΕ ΤΑ ΝΕΡΑ ΤΗΣ! ΚΑΙ ΕΓΩ ΕΧΩ ΔΕΥΤΕΡΟ ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΚΟΥΡΑΖΟΜΑΙ. ΤΗΣ ΚΑΝΩ ΚΑΙ ΕΓΩ ΤΑ ΧΑΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΟΤΑΝ ΑΥΤΑ ΒΕΒΑΙΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΠΟΥ ΛΕΣ. ΕΧΤΕΣ ΜΟΥ ΖΗΤΗΣΕ ΘΑΛΑΣΣΑ. ΔΕΝ ΓΙΝΟΤΑΝ ΟΜΩΣ ΝΑ ΠΑΜΕ. ΦΥΣΟΥΣΕ ΚΑΙ ΕΙΧΕ ΚΥΜΑ. ΤΟ ΟΧΙ ΛΟΙΠΟΝ ΔΕΝ ΤΟ ΔΕΧΟΤΑΝ. ΕΚΛΑΨΕ, ΗΡΕΜΗΣΕ ΚΑΙ ΤΗΣ ΥΠΟΣΧΕΘΗΚΑ ΓΙΑ ΣΗΜΕΡΑ. ΚΑΙ ΕΜΕΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΕΡΓΑΣΗΜΟ ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΑΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΔΕΙΧΝΕΙ ΕΜΠΕΔΩΝΕΙ ΑΡΚΕΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΤΗΣ ΛΕΩ. ΑΛΛΑ ΩΡΕΣ ΩΡΕΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΓΚΡΙΝΙΑΡΑ.

[Juli71]

Κοριτσια απο την πειρα μου με την δικια μου αυτο που εχω καταλαβει ειναι πως απο μικρα πρεπει να καταλαβουν το δεν πρεπει .....

[Eleny2]

BIBIBO ΓΛΥΚΙΑ ΜΟΥ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΠΩ ΚΑΙ ΤΟ ΞΕΧΑΣΑ. ΔΕΝ ΚΟΙΜΑΤΑΙ ΛΕΣ ΤΟ ΜΕΣΙΜΕΡΙ. ΚΑΙ ΕΜΕΝΑ ΟΤΑΝ ΤΗΣ ΕΚΟΨΑ ΤΗΝ ΠΙΠΙΛΑ ΔΕΝ ΚΟΙΜΟΤΑΝ ΜΕΧΡΙ ΠΟΥ ΤΗΣ ΕΚΑΝΑ ΤΟ ΓΑΛΑΤΑΚΙ ΤΗΣ ΣΤΟ ΜΠΙΜΠΕΡΟ ΚΑΙ ΤΟ ΕΠΕΙΝΕ ΚΑΙ ΚΟΙΜΟΤΑΝ. ΑΝ ΚΑΙ ΕΣΕΙΣ ΑΚΟΜΗ ΠΙΝΕΤΕ ΤΟ ΓΑΛΑ ΣΤΟ ΜΠΙΜΠΕΡΟ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΤΗΣ ΤΟ ΔΩΚΙΜΑΖΕΙΣ? ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΟΙΜΟΥΝΤΑΙ.

[mirlitsa]

Συμφωνώ απόλυτα με την καντινού, και εμένα η κόρη μου όταν κάποια μεσημέρια δεν ήθελε να κοιμηθεί και με δυσκόλευε της έφτιαχνα γαλατάκι, γλάρωνε και κοιμόταν πιο εύκολα. Δοκίμασε το, πιστεύω πως θα χαλαρώσει και η δικιά σου.....

[marigoula_84]

mirlitsa έγραψε:

Δεν ξέρω πων να αντιμετωπίσω την κατάσταση με την κόρη μου.

Είναι 2+ χρονών και εκτός του ότι δεν με ακούει, ζηλεύει απίστευτα τον αδελφό της που είναι 1 έτους.

Δεν τα ξεχωρίζω με την έννοια να αγκαλιάζω περισσότερο το ένα από το άλλο, αλλά ο μικρός που δεν περπατάει ακόμα μόνος τους, χρειάζεται περισσότερη φροντίδα από μένα.

Για να φανταστείτε παίζει μόνος του στο πάρκο και ξαφνικά περνάει η μικρή και τον χτυπά με το κουβαδάκι στο κεφάλι. Εκεί πως πρέπει εγώ να συμπεριφερθώ? Και με το καλό να την πάρω τσιρίξει και να την μαλώσω δεν χαμπαριάζει...τι κάνω λοιπόν?

Η αλήθεια είναι πως της φωνάζω πολύ με αποτέλεσμα να μην με θέλει εμένα αλλά μόνο τον πατέρα της.

Τα νεύρα μου έχουν σπάσει...δεν φαντάζεστε, μετά κλαίω από την απαράδεκτη συμπεριφορά μου.

Τι μάνα είμαι εγώ?

mirlitsa ακριβως το ιδια θεμα ηθελα τωρα να ανοιξω και εγω...

Εχω παρα πολυ καιρο να γραψω στο φορουμακι μας αλλα το παρακολουθουσα οσο μπορω...

Εμενα η μεγαλη ειναι 23 μηνων και ο μικρος 9 μηνων.Το τι γκρινια μου βγαβγαζει τελευταια δεν φανταζεσαι...ο χαμος ο ιδιος!του πειραζει τα ματια, ξυπναει, φωναζει, τσιριζει, δεν με ακουει εννοειται,,,και τελευταια κλαιει και χωρις λογο,δηλ αν της αρνηθω κατι που αυτο γινεται επειδη ζητα τον ΘΕΟ τον ιδιο τοτε χαμος Κυριου...

Φυσικα τα νευρα μου ειναι κροσια,δεν με αναγνωριζω ωρες ωρες...της φωναζω και εγω αναγκαστικα αλλα χωρις παντα να εχει αποτελεσμα..προσπαθω καθε μερα αλλα δεν τα καταφερνω...τι να κανω και εγω????ωχ Χριστε μου σημερα ειδικα ηταν απαραδεκτη!!!μπορει να ακουγεται βαρης χαρακτηρισμος αλλα ρε κοριτσια μου ψηνει το ψαρι στα χειλη.δεν αντεχω αλλο!!!!!!!!

θα παρακολουθω το θεμα μηπως βρω καμια ακρη...

[tirogaridaki]

Καλησπέρα από μένα..(Μαράκι μου καιρό είχες να μπεις!! αχ αυτή η μικρή.. Μα σεποιον έμοιασε;;; χαχαχαχα) Δεν έχω πείρα επάνω στο θέμα,αλλά λέω κ εγώ τώρα..αν εκείνη την ώρα που πάει να τον πειράξει ή τον πειράξει π.χ. του πιάνει τα μάτια αφήσεται οτιδήποτε κάνετε και της πείτεμε γλυκό τρόπο..<<σου φαίνονται περίεργα τα ματάκια του μπέμπη μας;; Θέλεις να τα δούμε μαζί>>και να πιάσετε αγκαλιά το μωρόκαι τη μικρή μαζί και της πείτε..<<Αυτα είναι τα ματάκια του μπέμπη μας!! Τα δικά σου που είναι; Της μαμάς;; Μετά πείτε πως αν τα πιάσουμε πονάνε πάρα πολύ και πως δεν κάνει να βάζουμε τα δαχτυλάκια μέσα εκεί! Για δώσε ένα φιλάκι τώρα στο μπέμπη ..για να δώσει και η μαμά ένα στο κοριτσάκι της που την αγαπά πολύ!! >>και κάπως έτσι λήξει λέμε τώρα , το θέμα; Εννοώ ότι με τη φωνή και την εξήγηση ΄βλέπετε ότι δε γ΄΄ινεται τίποτα..αν όμως ακολουθήσετε την περιέργειά της ή το θυμό της και τοκουβεντάσετε μετον πιο γλυκό τρόπο;; Ελπίζω να έγινα κατανοητή αν και δεν ξέρω πόσο στην πράξη θα έίναι εύκολο όμως από τη στιγμή που κάνεις παιδιά..τίποτε πλέον δενείναι εύκολο..όλα θέλουν προπσπάθεια και φαντασία ώστε να βρεις τον ιδανικότρόπο διαπαιδαγώγτησης..εγώ το τι αυτοσυγκράτηση έχω αποκτήσει..δε λέγεται όμως ώρες ώρες ειδικά τις μέρες που περιμένω περίοδο και τα όριά μου είναι μικρότερα..του βάζω καμιά φωνή όμως βλέπω ότι χειροτερεύω την κατ΄'ασταση τελικά..οπότεκαι τις περισσότερες φορές γίνομαι τυφλή, κουφή καιότι άλλο με φωτίσει ο θεόςεκείνη την ώρα..

[mirlitsa]

Tirogaridaki έχεις απόλυτο δίκαιο σε όσα λες και πιστεύω πως αυτή η αντιμετώπιση είναι η καλύτερη. Όντως, όταν την πλισιάζω με αυτό τον τρόπο έχω το επιθυμητό αποτέλεσμα, όμως αρκετές φορές δεν έχω τον χρόνο να της εξηγήσω και αρχίζω τις φωνές. Αυτό είναι το λάθος μου και το αναγνωρίζω, οπότε και προσπαθώ να το διορθώσω...