Η μάχη με την παιδική επιληψία-στέρεψαν τα δάκρυα..

[julieta]

Μανούλες γεια σας

Είμαι 37 ετών κ μανούλα ενός 3χρονου κοριτσιού,παράλληλα διανύω την 36 εβδομάδα κυήσεως στη δεύτερη κορούλα μου....

Η πρώτη μου εγκύμοσύνη ήταν τέλεια , κανένα πρόβλημα απολύτως κ γέννησα ένα υγιέστατο κοριτσάκι στις 40 εβδομάδες.

σε αντίθεση με τη δεύτερη εγκυμοσύνη που πραγματικά ήταν κ φαίνεται πως ακόμη είναι ένα παιχνίδι με το χρόνο κ τις αντοχές μου....αποκόλληση πλακούντα,νοσηλεία στο νοσοκομείο δύο φορές,αιμοραγία για 4 μήνες,υψηλός θυρεοειδής κυήσεως...δόξα τω θεώ που εχω δίπλα τη μανούλα μου,τον καλό μου άγγελο που με στηρίζει κ με βοηθάει τόσο πολύ με το κοριτσάκι μου.....

Τα δάκρυα μου έχουν στερέψει....είμαι πολύ στεναχωρημένη κ παράκαλώ το θεό όλα τα παιδάκια να είναι γερά...

Η 3χρονη νεραιδούλα μου πριν από περίπου 3 εβδομάδες άρχισε να παραπονιέται πως ζαλίζεται..είπαμε η ζεστη,η θάλασσα....για να μην πολύλογώ...άρχισε να παρούσιαζει κάποια κολλήματα να το πω για κάποια δευτερόλεπτα....μέσα στην πρώτη εβδομάδα πήγαμε στο νοσοκομείο...άρχισε ένας μικρός γολγοθάς..κ λέω μικρός γιατί στα νοσοκομεία που νοσηλεύονται παιδιά πραγματικά βλέπεις πολύ άσχημες περιπτώσεις....άρχισαν οι εξετάσεις,βυθοσκόπηση,μαγνητική,ηλεκτροεγκεφαλογράφημα κτλ.το παιδάκι μας ήταν γενναίο κ αντιμετώπισε τη διαδικασία με συγκινιτική υπομονή....εγώ εκεί δίπλα της....με την κοιλιά στο στόμα...αλλά εκεί δίπλα στη νεραιδούλα μου....παρακαλούσα το θεό όλα να πάνε καλά κ τις ελάχιστες ώρες που δεν ήμουν κοντά της έκλαιγα κ τσίριζα....το ξέρω πως χρωστάω ένα μεγάλο σύγνωμη στο μωράκι μου που θα γέννηθει κ ελπίζω να μην του έκανα μεγάλο κακό,,,,

οι εξετάσεις έδειξαν άτυπες επιληπτικές κρίσεις/////μετά το άρχικό σοκ....άρχισε η μάχη με την ένημερωση....κ η θέραπεία....όλοι οι γιατροί μας βεβαιώνουν ότι είναι η ιάσιμη η κατάσταση αλλά θέλει χρόνο....Αρχίσαμε αγωγή με depakine εδώ κ δύο εβδομάδες αλλά ακόμα δεν είδαμε βελτίωση....όλοι μας λένε υπομονή,υπομονή....εγώ ξέρω πως η ζωή μας έχει άλλαξει...κ κυριευομαστε από τρόμο...μην την πίάσει κρίση στο μπανιο,στο πάρκο,πέσει κ χτυπήσει σε καμιά γωνία κτλ.

έχει κάποια μανούλα παρόμοια εμπειρία?

πραγματικά είμαι απελπισμένη κ δεν ξέρω τι να κάνω................................

[evinicolas1980]

Καλημέρα.δεν εχω παρόμοια εμπειρία αλλα σου εύχομαι υπομονή και ολα θα περάσουν. Ειναι λογικό που νιώθεις τωρα ετσι γιατι ειναι η αρχή και το μυαλό σου κάνει τα πιο απίθανα σενάρια.

Με το καλό να έρθει κι η άλλη σου κορούλα.

[ναταλια09]

Καλησπερα!!!!!!!!

Δεν μπορώ να βρω λόγια να σε κάνω ηρεμήσεις και να μην το σκέφτεσαι καθώς ΚΑΙ τα δυο σου παιδια σε χρειάζονται. Θα σου πω λοιπόν σε συντομία την ιστορία μιας πολύ πολύ κάλής μου φίλης. Πριν από κάποια χρόνια και όταν ένα συγγενικό της κοριτσάκι ήταν περίπου 4 χρονών (τώρα θα παει πρώτη γυμνασίου) έπαθε μία επιληπτική κρίση με λιποθυμία. Πανικός, έτρεξαν στο νοσοκομείο, έκαναν όλες τις απαραίτητες εξετάσεις και όντως το παιδί περασε επιληπτική κρίση. Από τότε και κάθε μέρα παίρνει ένα φαρμακο το οποίο όμως καταλαβα ότι κάπου εδώ θα το σταματήσει. Το ρεζουμέ είανι ότι και αυτοί είχαν τρελαθεί, το παιδί δεν πήγαινε (ούτε και πάει) πουθενά μόνο του, κοιμάται στο ίδιο κρεβάτι με την μαμά της από φόβο μην την πιάσει κάποια κρίση στον ύπνο της ΑΛΛΑ δεν είχε καμία άλλη επιληπτική κρίση. Οι γιατροί τους είπαν ότι θα περάσει από μόνο του περίπου στην ηλικία που είναι τώρα και δόξα το Θεό, όντως το παιδάκι τα πάει μία χαρα.

Θα διαβάσεις πολλά στο Internet και αν θες τη γνώμη μου, θα πρέπει να τα φιλτράρεις όλα πολύ προσεχτικά και να βλέπεις το ποτήρι μισογεμάτο. Έχεις δύο ζουζουνια που καλώς ή κακώς κρεμονται από την μαμά τους. Οσα παιχνίδια και να κάνουν με τον μπαμπά τους ή τους παπππούδες η σταθερά τους, το σημείο αναφοράς τους είναι η μαμα. Γι'αυτό σου λέω. Ηρεμησε, στάσου δίπλα στο κοριτσάκι σου, στήριξε το μωράκι σου, πάρε μία βαθιά ανάσα και σκέψου θετικά