Ήρθε ο νέος ο Οκτώβρης, φύλλα πέφτουνε ξανά, όμως μέσα στις κοιλίτσες θα ρθουν όμορφα μωρά🤰🤰🧡💛🤰🤰

[Elk]

στις πριν 5 ώρες, ο/η elena13AS είπε:

Σε κύκλο 29 ημερών 1 χοριακη με 1 μέρα καθυστέρηση 30 και δεύτερη χοριακη μετά από 2 μέρες 118! Ο γιατρός μου είπε όλα καλά! Έχει κάποια αλλη παρόμοια εμπειρία;; 

Συγχαρητήρια για την εγκυμοσύνη σου με το καλό να έχεις μια τελειομηνη εγκυμοσύνη 

μια χαρά είναι η χοριακη 😊 

τωρα κανείς υπομονή για να πας για πρώτο υπέρηχο να δείτε σακο 

[Eliza Kats]

στις πριν 5 ώρες, ο/η elena13AS είπε:

Σε κύκλο 29 ημερών 1 χοριακη με 1 μέρα καθυστέρηση 30 και δεύτερη χοριακη μετά από 2 μέρες 118! Ο γιατρός μου είπε όλα καλά! Έχει κάποια αλλη παρόμοια εμπειρία;; 

Τέλειες οι χοριακες! Ουσιαστικά θες περίπου διπλασιασμό κάθε 2 μέρες. Άρα όλα καλά! Σου είπε να κάνεις κι άλλη ή θα πας σε λίγες μέρες να σε δει; 

Συγχαρητήρια για την εγκυμοσύνη σου!

[Elli13]

Κορίτσια μου αγαπημένα.. η ώρα 2 το πρωί, τώρα κατάφερα να σας γράψω.Λοιποοοον... ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΣΕΝΤΟΝΑΡΑ ΥΠΕΡΔΙΠΛΗ! Φτιάξτε καφέ και αραξτε 😂😂

Σάββατο βράδυ σπάσαμε τα νερά. Οπότε Κυριακή πρωί (το πολύ) αναμέναμε τοκετό αν όλα πήγαιναν καλά. Εγώ μέσα στη νύχτα υπέφερα από δικούς μου πόνους και φωνάξαμε 2-3 φορές τον αναισθησιολογο να μου ανανεωσει τη δόση της επισκληρηδιου. Από ένα σημείο και μετά με έπιανε μόνο στην αριστερή πλευρά. 

Μέχρι το πρωί καμία εξέλιξη. Ο τράχηλος ακόμα στο 2, πολύ ψηλά και πίσω. Ο γιατρός ωστόσο ήθελε να κάνει μια τελευταία προσπάθεια (πόσο πια, το τερμάτισε) και να βάλουμε άλλη μια φορά ορό ωκυτοκινης, να περιμένουμε 8 ώρες και μετά αν δεν έπιανε και αυτό δεν υπήρχε άλλη λύση έπρεπε να προχωρήσουμε σε καισαρική γιατί ήταν πολλές οι ώρες που είχαμε σπάσει τα νερά. 

Βάζουμε τον ορό λοιπόν, κατά τις 6-7 το πρωί, αλλάζουν βάρδια οι μαίες και φυσικά καμία εξέλιξη. Ο γιατρός μου είπε μέχρι το απόγευμα αργά θα έχουμε ξεμπερδεψει. Το πήρα και εγώ απόφαση ότι το είχα χάσει το παιχνίδι του φυσιολογικού τοκετού αλλα τουλάχιστον το πάλεψα μέχρι τέλους.

Ξαφνικά κάνω εμετό. Θυμάμαι στα μαθήματα ανώδυνου τοκετού ότι αυτό είναι καλό σημάδι. Με εξετάζουν και βλέπουν διαστολή 4. Ώπα ... Λίγη ώρα μετά διαστολή 6. Παίρνουν τον γιατρό, ζητάει να μου μιλήσει. Πώς είσαι μου λέει, έχεις κουράγιο; δεδομένου ότι ήταν τρίτη μέρα πρόκλησης, εγώ άυπνη, νηστική και πολύ ταλαιπωρημένη. Αφού προχωράμε του είπα θα το βρω το κουράγιο!! Ξανά εμετό, ξεκινάω και έχω ρίγη σε όλο το σώμα, τρέμω σαν το ψάρι. Οι πόνοι να με γονατίζουν. Δεν ξέρω και εγώ πόσο φάρμακο βάλαμε γιατί η δεξιά πλευρά μου χαμηλά (κάτω από τη γραμμή του εσώρουχου) πονούσε φρικτά σε κάθε σύσπαση. Μου λέει μια μαία ότι αυτό συμβαίνει συνήθως όταν το μωράκι παίρνει σωστή θέση για τοκετό. Η αναισθησιολογος ανησυχούσε μήπως μετακινήθηκε η επισκληριδιος και έπρεπε να την ξανατοποθετησουμε. Μου κόπηκαν τα γονατα...

Στα 7εκατοστα διαστολή διαπιστώνουμε ότι το κεφαλάκι έχει κατέβει λίγο στραβά. Με βάζει η μαία να ξαπλώσω στα πλάγια σχεδόν μπρουμητα και να σπρώχνω σε κάθε σύσπαση για να πάρει το μωρό σωστή θέση. Τι να σας λέω... Ανέβασα πυρετό τελικά μαζί με τους εμετούς που συνεχίστηκαν.

Η διαστολή έφτασε πολύ γρήγορα στο 10, η μαία με κατεύθυνε πως να σπρωχνω σε κάθε σύσπαση και ξεκινήσαμε για να κατέβει λίγο ακόμα το κεφάλι. Φωνάζει τον άντρα μου που ήταν δίπλα μου σε όλα αυτά που ανέφερα και του λέει έλα να δεις φαίνονται τα μαλλάκια της. Σοκ!!

Έρχεται ο γιατρός και ήρθε η μεγάλη ώρα. Επισκληρηδιο δεν ήθελαν να μου κάνουν για να έχω την αίσθηση και να σπρώχνω. Γύρω στα 10 άτομα από πάνω μου, μαίες, ειδικευόμενοι γιατροί αναισθησιολογοι, ένας χαμός. Δόξα τω Θεώ η μια μαία που με κατεύθυνε μαζί με την προϊσταμένη ήταν τόσο αστέρια, που δεν θα τα κατάφερνα χωρίς αυτές. Ο γιατρός να μου φωνάζει να σπρώξω, η μαία να μου λέει το πότε και οι δύο μαζί να μου λένε μπράβο και πόσο σωστά το εκανα. Δεν ξέρω πόσες φορές εσπρωξα ξέρω μόνο ότι τους έλεγα τώρα θέλω να σπρώξω, το σώμα το εκανε από μόνο του!! Έβαζα όλη μου τη δύναμη, κάποια στιγμή είπα δεν μπορώ άλλο!! Ο γιατρός μου φώναξε να μην τα παρατήσω και να πεισμωσω!! Και αυτό έκανα!! Ένιωσα το κεφάλι να προσπαθεί να βγει και ήξερα ότι δεν έπρεπε να κάνω πίσω. Μολις βγήκε το κεφάλι ένα γκλουπ και βγήκε το σώμα. Ανασηκώθηκα, άνοιξα τα μάτια, ήθελα να την δω!! Έκοψαν το λώρο και την έβαλαν πάνω μου αμέσως. Άνοιξε τα μάτια της και με κοίταξε. Με κοιτούσε για ώρα μέσα στα μάτια και εγώ να χαζογελαω σαν να ήμουν υπό την επήρεια ναρκωτικών!! Ο γιατρός ήρθε και με φίλησε στο κεφάλι και όλοι μου έλεγαν πόσο καλά τα πήγα.

Βεβαια, ο Γολγοθάς δεν τελείωσε γιατί ο πλακούντας δεν έβγαινε με τίποτα. Με πίεζε ο γιατρός με όλη του τη δύναμη, η επισκληριδιος είχε περάσει και ένιωθα τα πάντα. Πονάω πολύ φώναξα και μου έκαναν κ άλλη δόση. Με πολύ κόπο και πόνο βγήκε ο πλακούντας και φώναξα στον γιατρό μου ότι τον αγαπάω 😂😂😂 

Στα τελευταία ράμματα πάλι ένιωθα τα πάντα, ήθελα απλά να τελειώσουμε με όλα αυτά. Τοπίο σαν από θρίλερ γύρω μου, παντού είχε αίματα αλλά τα είχα καταφέρει και αυτό ήταν το σημαντικό. Ο άντρας μου συγκινημένος κοιτούσε εμένα και το μωρό σαν χαμένος..

Αφου με καθάρισαν και με κατέβασαν στο δωμάτιο, μου την έφεραν. Είχε πεταλούδα στο χεράκι γιατί είχαμε σπασμένα νερά για 18 ώρες και έπρεπε να παίρνει αντιβίωση. Επίσης εδώ στο νοσοκομείο που γέννησα τα μωράκια τα έχουν οι μανουλες όλη μέρα μαζί τους. Εμένα μου την πήραν για να την παρακολουθούν προληπτικά για τον ίδιο λόγο και απλά πηγαίνω ανά τρίωρο να την ταιζω. Η τουλάχιστον προσπαθώ σαν πρώτη μέρα! 

3,420 η μπουμπού λοιπόν, ίδια ο πατέρας της, και τόσο μα τόσο όμορφη ❤️ Ο άντρας μου μου είπε ότι δεν κράτησε πάνω από μισή ώρα ο ενεργός τοκετός και το πολύ να έσπρωξα 7 φορές (εγώ είχα χάσει την αίσθηση του χρόνου). Επίσης να πω εδω ότι η μαία με ρώτησε αν γυμνάζομαι γιατί έχω πολύ δυνατούς κοιλιακούς και εσπρωχνα πολύ δυνατά. Τουλάχιστον δεν πήγαν τσάμπα τα τόσα χρόνια γυμναστικής! Οπότε για πιο εύκολο τοκετό, γυμναστικουλα αγαπημένες μου 😋😋

Δεν το έχω συνειδητοποιήσει ακόμα εννοείται ούτε που έχω καταλάβει τι συνέβη σήμερα. Αυτό που ξέρω είναι ότι ξαφνικά τίποτα δεν έχει αξία και νόημα μπροστά στα δύο αυτά ματάκια που με κοιτανε τόσο διερευνητικα...

Μακάρι η Παναγία να αξιώσει όλες τις γυναίκες που το επιθυμούν με την ανείπωτη χαρά της μητρότητας 🙏🙏

 

[Γιάννα 36]

στις πριν 3 ώρες, ο/η Elli13 είπε:

Κορίτσια μου αγαπημένα.. η ώρα 2 το πρωί, τώρα κατάφερα να σας γράψω.Λοιποοοον... ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΣΕΝΤΟΝΑΡΑ ΥΠΕΡΔΙΠΛΗ! Φτιάξτε καφέ και αραξτε 😂😂

Σάββατο βράδυ σπάσαμε τα νερά. Οπότε Κυριακή πρωί (το πολύ) αναμέναμε τοκετό αν όλα πήγαιναν καλά. Εγώ μέσα στη νύχτα υπέφερα από δικούς μου πόνους και φωνάξαμε 2-3 φορές τον αναισθησιολογο να μου ανανεωσει τη δόση της επισκληρηδιου. Από ένα σημείο και μετά με έπιανε μόνο στην αριστερή πλευρά. 

Μέχρι το πρωί καμία εξέλιξη. Ο τράχηλος ακόμα στο 2, πολύ ψηλά και πίσω. Ο γιατρός ωστόσο ήθελε να κάνει μια τελευταία προσπάθεια (πόσο πια, το τερμάτισε) και να βάλουμε άλλη μια φορά ορό ωκυτοκινης, να περιμένουμε 8 ώρες και μετά αν δεν έπιανε και αυτό δεν υπήρχε άλλη λύση έπρεπε να προχωρήσουμε σε καισαρική γιατί ήταν πολλές οι ώρες που είχαμε σπάσει τα νερά. 

Βάζουμε τον ορό λοιπόν, κατά τις 6-7 το πρωί, αλλάζουν βάρδια οι μαίες και φυσικά καμία εξέλιξη. Ο γιατρός μου είπε μέχρι το απόγευμα αργά θα έχουμε ξεμπερδεψει. Το πήρα και εγώ απόφαση ότι το είχα χάσει το παιχνίδι του φυσιολογικού τοκετού αλλα τουλάχιστον το πάλεψα μέχρι τέλους.

Ξαφνικά κάνω εμετό. Θυμάμαι στα μαθήματα ανώδυνου τοκετού ότι αυτό είναι καλό σημάδι. Με εξετάζουν και βλέπουν διαστολή 4. Ώπα ... Λίγη ώρα μετά διαστολή 6. Παίρνουν τον γιατρό, ζητάει να μου μιλήσει. Πώς είσαι μου λέει, έχεις κουράγιο; δεδομένου ότι ήταν τρίτη μέρα πρόκλησης, εγώ άυπνη, νηστική και πολύ ταλαιπωρημένη. Αφού προχωράμε του είπα θα το βρω το κουράγιο!! Ξανά εμετό, ξεκινάω και έχω ρίγη σε όλο το σώμα, τρέμω σαν το ψάρι. Οι πόνοι να με γονατίζουν. Δεν ξέρω και εγώ πόσο φάρμακο βάλαμε γιατί η δεξιά πλευρά μου χαμηλά (κάτω από τη γραμμή του εσώρουχου) πονούσε φρικτά σε κάθε σύσπαση. Μου λέει μια μαία ότι αυτό συμβαίνει συνήθως όταν το μωράκι παίρνει σωστή θέση για τοκετό. Η αναισθησιολογος ανησυχούσε μήπως μετακινήθηκε η επισκληριδιος και έπρεπε να την ξανατοποθετησουμε. Μου κόπηκαν τα γονατα...

Στα 7εκατοστα διαστολή διαπιστώνουμε ότι το κεφαλάκι έχει κατέβει λίγο στραβά. Με βάζει η μαία να ξαπλώσω στα πλάγια σχεδόν μπρουμητα και να σπρώχνω σε κάθε σύσπαση για να πάρει το μωρό σωστή θέση. Τι να σας λέω... Ανέβασα πυρετό τελικά μαζί με τους εμετούς που συνεχίστηκαν.

Η διαστολή έφτασε πολύ γρήγορα στο 10, η μαία με κατεύθυνε πως να σπρωχνω σε κάθε σύσπαση και ξεκινήσαμε για να κατέβει λίγο ακόμα το κεφάλι. Φωνάζει τον άντρα μου που ήταν δίπλα μου σε όλα αυτά που ανέφερα και του λέει έλα να δεις φαίνονται τα μαλλάκια της. Σοκ!!

Έρχεται ο γιατρός και ήρθε η μεγάλη ώρα. Επισκληρηδιο δεν ήθελαν να μου κάνουν για να έχω την αίσθηση και να σπρώχνω. Γύρω στα 10 άτομα από πάνω μου, μαίες, ειδικευόμενοι γιατροί αναισθησιολογοι, ένας χαμός. Δόξα τω Θεώ η μια μαία που με κατεύθυνε μαζί με την προϊσταμένη ήταν τόσο αστέρια, που δεν θα τα κατάφερνα χωρίς αυτές. Ο γιατρός να μου φωνάζει να σπρώξω, η μαία να μου λέει το πότε και οι δύο μαζί να μου λένε μπράβο και πόσο σωστά το εκανα. Δεν ξέρω πόσες φορές εσπρωξα ξέρω μόνο ότι τους έλεγα τώρα θέλω να σπρώξω, το σώμα το εκανε από μόνο του!! Έβαζα όλη μου τη δύναμη, κάποια στιγμή είπα δεν μπορώ άλλο!! Ο γιατρός μου φώναξε να μην τα παρατήσω και να πεισμωσω!! Και αυτό έκανα!! Ένιωσα το κεφάλι να προσπαθεί να βγει και ήξερα ότι δεν έπρεπε να κάνω πίσω. Μολις βγήκε το κεφάλι ένα γκλουπ και βγήκε το σώμα. Ανασηκώθηκα, άνοιξα τα μάτια, ήθελα να την δω!! Έκοψαν το λώρο και την έβαλαν πάνω μου αμέσως. Άνοιξε τα μάτια της και με κοίταξε. Με κοιτούσε για ώρα μέσα στα μάτια και εγώ να χαζογελαω σαν να ήμουν υπό την επήρεια ναρκωτικών!! Ο γιατρός ήρθε και με φίλησε στο κεφάλι και όλοι μου έλεγαν πόσο καλά τα πήγα.

Βεβαια, ο Γολγοθάς δεν τελείωσε γιατί ο πλακούντας δεν έβγαινε με τίποτα. Με πίεζε ο γιατρός με όλη του τη δύναμη, η επισκληριδιος είχε περάσει και ένιωθα τα πάντα. Πονάω πολύ φώναξα και μου έκαναν κ άλλη δόση. Με πολύ κόπο και πόνο βγήκε ο πλακούντας και φώναξα στον γιατρό μου ότι τον αγαπάω 😂😂😂 

Στα τελευταία ράμματα πάλι ένιωθα τα πάντα, ήθελα απλά να τελειώσουμε με όλα αυτά. Τοπίο σαν από θρίλερ γύρω μου, παντού είχε αίματα αλλά τα είχα καταφέρει και αυτό ήταν το σημαντικό. Ο άντρας μου συγκινημένος κοιτούσε εμένα και το μωρό σαν χαμένος..

Αφου με καθάρισαν και με κατέβασαν στο δωμάτιο, μου την έφεραν. Είχε πεταλούδα στο χεράκι γιατί είχαμε σπασμένα νερά για 18 ώρες και έπρεπε να παίρνει αντιβίωση. Επίσης εδώ στο νοσοκομείο που γέννησα τα μωράκια τα έχουν οι μανουλες όλη μέρα μαζί τους. Εμένα μου την πήραν για να την παρακολουθούν προληπτικά για τον ίδιο λόγο και απλά πηγαίνω ανά τρίωρο να την ταιζω. Η τουλάχιστον προσπαθώ σαν πρώτη μέρα! 

3,420 η μπουμπού λοιπόν, ίδια ο πατέρας της, και τόσο μα τόσο όμορφη ❤️ Ο άντρας μου μου είπε ότι δεν κράτησε πάνω από μισή ώρα ο ενεργός τοκετός και το πολύ να έσπρωξα 7 φορές (εγώ είχα χάσει την αίσθηση του χρόνου). Επίσης να πω εδω ότι η μαία με ρώτησε αν γυμνάζομαι γιατί έχω πολύ δυνατούς κοιλιακούς και εσπρωχνα πολύ δυνατά. Τουλάχιστον δεν πήγαν τσάμπα τα τόσα χρόνια γυμναστικής! Οπότε για πιο εύκολο τοκετό, γυμναστικουλα αγαπημένες μου 😋😋

Δεν το έχω συνειδητοποιήσει ακόμα εννοείται ούτε που έχω καταλάβει τι συνέβη σήμερα. Αυτό που ξέρω είναι ότι ξαφνικά τίποτα δεν έχει αξία και νόημα μπροστά στα δύο αυτά ματάκια που με κοιτανε τόσο διερευνητικα...

Μακάρι η Παναγία να αξιώσει όλες τις γυναίκες που το επιθυμούν με την ανείπωτη χαρά της μητρότητας 🙏🙏

 

Μπράβο βρε θηρίο! Να σας ζήσει η ομορφουλα 😍❤️

[elena13AS]

στις πριν 7 ώρες, ο/η Eliza Kats είπε:

Τέλειες οι χοριακες! Ουσιαστικά θες περίπου διπλασιασμό κάθε 2 μέρες. Άρα όλα καλά! Σου είπε να κάνεις κι άλλη ή θα πας σε λίγες μέρες να σε δει; 

Συγχαρητήρια για την εγκυμοσύνη σου!

Ευχαριστώ παρά πολύ! Όχι όχι δεν μου είπε άλλη ! Έχω αύριο το πρώτο ραντεβού !! Μακάρι να είναι όλα καλά ! 

[elena13AS]

στις πριν 7 ώρες, ο/η Elk είπε:

Συγχαρητήρια για την εγκυμοσύνη σου με το καλό να έχεις μια τελειομηνη εγκυμοσύνη 

μια χαρά είναι η χοριακη 😊 

τωρα κανείς υπομονή για να πας για πρώτο υπέρηχο να δείτε σακο 

Ευχαριστώ παρά πολύ! Αύριο θα μάθουμε ! 🙏

[Κατερίνα!!!]

στις πριν 4 ώρες, ο/η Elli13 είπε:

Κορίτσια μου αγαπημένα.. η ώρα 2 το πρωί, τώρα κατάφερα να σας γράψω.Λοιποοοον... ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΣΕΝΤΟΝΑΡΑ ΥΠΕΡΔΙΠΛΗ! Φτιάξτε καφέ και αραξτε 😂😂

Σάββατο βράδυ σπάσαμε τα νερά. Οπότε Κυριακή πρωί (το πολύ) αναμέναμε τοκετό αν όλα πήγαιναν καλά. Εγώ μέσα στη νύχτα υπέφερα από δικούς μου πόνους και φωνάξαμε 2-3 φορές τον αναισθησιολογο να μου ανανεωσει τη δόση της επισκληρηδιου. Από ένα σημείο και μετά με έπιανε μόνο στην αριστερή πλευρά. 

Μέχρι το πρωί καμία εξέλιξη. Ο τράχηλος ακόμα στο 2, πολύ ψηλά και πίσω. Ο γιατρός ωστόσο ήθελε να κάνει μια τελευταία προσπάθεια (πόσο πια, το τερμάτισε) και να βάλουμε άλλη μια φορά ορό ωκυτοκινης, να περιμένουμε 8 ώρες και μετά αν δεν έπιανε και αυτό δεν υπήρχε άλλη λύση έπρεπε να προχωρήσουμε σε καισαρική γιατί ήταν πολλές οι ώρες που είχαμε σπάσει τα νερά. 

Βάζουμε τον ορό λοιπόν, κατά τις 6-7 το πρωί, αλλάζουν βάρδια οι μαίες και φυσικά καμία εξέλιξη. Ο γιατρός μου είπε μέχρι το απόγευμα αργά θα έχουμε ξεμπερδεψει. Το πήρα και εγώ απόφαση ότι το είχα χάσει το παιχνίδι του φυσιολογικού τοκετού αλλα τουλάχιστον το πάλεψα μέχρι τέλους.

Ξαφνικά κάνω εμετό. Θυμάμαι στα μαθήματα ανώδυνου τοκετού ότι αυτό είναι καλό σημάδι. Με εξετάζουν και βλέπουν διαστολή 4. Ώπα ... Λίγη ώρα μετά διαστολή 6. Παίρνουν τον γιατρό, ζητάει να μου μιλήσει. Πώς είσαι μου λέει, έχεις κουράγιο; δεδομένου ότι ήταν τρίτη μέρα πρόκλησης, εγώ άυπνη, νηστική και πολύ ταλαιπωρημένη. Αφού προχωράμε του είπα θα το βρω το κουράγιο!! Ξανά εμετό, ξεκινάω και έχω ρίγη σε όλο το σώμα, τρέμω σαν το ψάρι. Οι πόνοι να με γονατίζουν. Δεν ξέρω και εγώ πόσο φάρμακο βάλαμε γιατί η δεξιά πλευρά μου χαμηλά (κάτω από τη γραμμή του εσώρουχου) πονούσε φρικτά σε κάθε σύσπαση. Μου λέει μια μαία ότι αυτό συμβαίνει συνήθως όταν το μωράκι παίρνει σωστή θέση για τοκετό. Η αναισθησιολογος ανησυχούσε μήπως μετακινήθηκε η επισκληριδιος και έπρεπε να την ξανατοποθετησουμε. Μου κόπηκαν τα γονατα...

Στα 7εκατοστα διαστολή διαπιστώνουμε ότι το κεφαλάκι έχει κατέβει λίγο στραβά. Με βάζει η μαία να ξαπλώσω στα πλάγια σχεδόν μπρουμητα και να σπρώχνω σε κάθε σύσπαση για να πάρει το μωρό σωστή θέση. Τι να σας λέω... Ανέβασα πυρετό τελικά μαζί με τους εμετούς που συνεχίστηκαν.

Η διαστολή έφτασε πολύ γρήγορα στο 10, η μαία με κατεύθυνε πως να σπρωχνω σε κάθε σύσπαση και ξεκινήσαμε για να κατέβει λίγο ακόμα το κεφάλι. Φωνάζει τον άντρα μου που ήταν δίπλα μου σε όλα αυτά που ανέφερα και του λέει έλα να δεις φαίνονται τα μαλλάκια της. Σοκ!!

Έρχεται ο γιατρός και ήρθε η μεγάλη ώρα. Επισκληρηδιο δεν ήθελαν να μου κάνουν για να έχω την αίσθηση και να σπρώχνω. Γύρω στα 10 άτομα από πάνω μου, μαίες, ειδικευόμενοι γιατροί αναισθησιολογοι, ένας χαμός. Δόξα τω Θεώ η μια μαία που με κατεύθυνε μαζί με την προϊσταμένη ήταν τόσο αστέρια, που δεν θα τα κατάφερνα χωρίς αυτές. Ο γιατρός να μου φωνάζει να σπρώξω, η μαία να μου λέει το πότε και οι δύο μαζί να μου λένε μπράβο και πόσο σωστά το εκανα. Δεν ξέρω πόσες φορές εσπρωξα ξέρω μόνο ότι τους έλεγα τώρα θέλω να σπρώξω, το σώμα το εκανε από μόνο του!! Έβαζα όλη μου τη δύναμη, κάποια στιγμή είπα δεν μπορώ άλλο!! Ο γιατρός μου φώναξε να μην τα παρατήσω και να πεισμωσω!! Και αυτό έκανα!! Ένιωσα το κεφάλι να προσπαθεί να βγει και ήξερα ότι δεν έπρεπε να κάνω πίσω. Μολις βγήκε το κεφάλι ένα γκλουπ και βγήκε το σώμα. Ανασηκώθηκα, άνοιξα τα μάτια, ήθελα να την δω!! Έκοψαν το λώρο και την έβαλαν πάνω μου αμέσως. Άνοιξε τα μάτια της και με κοίταξε. Με κοιτούσε για ώρα μέσα στα μάτια και εγώ να χαζογελαω σαν να ήμουν υπό την επήρεια ναρκωτικών!! Ο γιατρός ήρθε και με φίλησε στο κεφάλι και όλοι μου έλεγαν πόσο καλά τα πήγα.

Βεβαια, ο Γολγοθάς δεν τελείωσε γιατί ο πλακούντας δεν έβγαινε με τίποτα. Με πίεζε ο γιατρός με όλη του τη δύναμη, η επισκληριδιος είχε περάσει και ένιωθα τα πάντα. Πονάω πολύ φώναξα και μου έκαναν κ άλλη δόση. Με πολύ κόπο και πόνο βγήκε ο πλακούντας και φώναξα στον γιατρό μου ότι τον αγαπάω 😂😂😂 

Στα τελευταία ράμματα πάλι ένιωθα τα πάντα, ήθελα απλά να τελειώσουμε με όλα αυτά. Τοπίο σαν από θρίλερ γύρω μου, παντού είχε αίματα αλλά τα είχα καταφέρει και αυτό ήταν το σημαντικό. Ο άντρας μου συγκινημένος κοιτούσε εμένα και το μωρό σαν χαμένος..

Αφου με καθάρισαν και με κατέβασαν στο δωμάτιο, μου την έφεραν. Είχε πεταλούδα στο χεράκι γιατί είχαμε σπασμένα νερά για 18 ώρες και έπρεπε να παίρνει αντιβίωση. Επίσης εδώ στο νοσοκομείο που γέννησα τα μωράκια τα έχουν οι μανουλες όλη μέρα μαζί τους. Εμένα μου την πήραν για να την παρακολουθούν προληπτικά για τον ίδιο λόγο και απλά πηγαίνω ανά τρίωρο να την ταιζω. Η τουλάχιστον προσπαθώ σαν πρώτη μέρα! 

3,420 η μπουμπού λοιπόν, ίδια ο πατέρας της, και τόσο μα τόσο όμορφη ❤️ Ο άντρας μου μου είπε ότι δεν κράτησε πάνω από μισή ώρα ο ενεργός τοκετός και το πολύ να έσπρωξα 7 φορές (εγώ είχα χάσει την αίσθηση του χρόνου). Επίσης να πω εδω ότι η μαία με ρώτησε αν γυμνάζομαι γιατί έχω πολύ δυνατούς κοιλιακούς και εσπρωχνα πολύ δυνατά. Τουλάχιστον δεν πήγαν τσάμπα τα τόσα χρόνια γυμναστικής! Οπότε για πιο εύκολο τοκετό, γυμναστικουλα αγαπημένες μου 😋😋

Δεν το έχω συνειδητοποιήσει ακόμα εννοείται ούτε που έχω καταλάβει τι συνέβη σήμερα. Αυτό που ξέρω είναι ότι ξαφνικά τίποτα δεν έχει αξία και νόημα μπροστά στα δύο αυτά ματάκια που με κοιτανε τόσο διερευνητικα...

Μακάρι η Παναγία να αξιώσει όλες τις γυναίκες που το επιθυμούν με την ανείπωτη χαρά της μητρότητας 🙏🙏

 

Συγχαρητήρια κορίτσι μου, τα κατάφερες τέλεια, να σας ζήσει το κοριτσάκι σας, να έχει πάντα υγεία και να είναι καλότυχο σε όλη του τη ζωή❣️

[Christ85]

στις πριν 4 ώρες, ο/η Elli13 είπε:

Κορίτσια μου αγαπημένα.. η ώρα 2 το πρωί, τώρα κατάφερα να σας γράψω.Λοιποοοον... ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΣΕΝΤΟΝΑΡΑ ΥΠΕΡΔΙΠΛΗ! Φτιάξτε καφέ και αραξτε 😂😂

Σάββατο βράδυ σπάσαμε τα νερά. Οπότε Κυριακή πρωί (το πολύ) αναμέναμε τοκετό αν όλα πήγαιναν καλά. Εγώ μέσα στη νύχτα υπέφερα από δικούς μου πόνους και φωνάξαμε 2-3 φορές τον αναισθησιολογο να μου ανανεωσει τη δόση της επισκληρηδιου. Από ένα σημείο και μετά με έπιανε μόνο στην αριστερή πλευρά. 

Μέχρι το πρωί καμία εξέλιξη. Ο τράχηλος ακόμα στο 2, πολύ ψηλά και πίσω. Ο γιατρός ωστόσο ήθελε να κάνει μια τελευταία προσπάθεια (πόσο πια, το τερμάτισε) και να βάλουμε άλλη μια φορά ορό ωκυτοκινης, να περιμένουμε 8 ώρες και μετά αν δεν έπιανε και αυτό δεν υπήρχε άλλη λύση έπρεπε να προχωρήσουμε σε καισαρική γιατί ήταν πολλές οι ώρες που είχαμε σπάσει τα νερά. 

Βάζουμε τον ορό λοιπόν, κατά τις 6-7 το πρωί, αλλάζουν βάρδια οι μαίες και φυσικά καμία εξέλιξη. Ο γιατρός μου είπε μέχρι το απόγευμα αργά θα έχουμε ξεμπερδεψει. Το πήρα και εγώ απόφαση ότι το είχα χάσει το παιχνίδι του φυσιολογικού τοκετού αλλα τουλάχιστον το πάλεψα μέχρι τέλους.

Ξαφνικά κάνω εμετό. Θυμάμαι στα μαθήματα ανώδυνου τοκετού ότι αυτό είναι καλό σημάδι. Με εξετάζουν και βλέπουν διαστολή 4. Ώπα ... Λίγη ώρα μετά διαστολή 6. Παίρνουν τον γιατρό, ζητάει να μου μιλήσει. Πώς είσαι μου λέει, έχεις κουράγιο; δεδομένου ότι ήταν τρίτη μέρα πρόκλησης, εγώ άυπνη, νηστική και πολύ ταλαιπωρημένη. Αφού προχωράμε του είπα θα το βρω το κουράγιο!! Ξανά εμετό, ξεκινάω και έχω ρίγη σε όλο το σώμα, τρέμω σαν το ψάρι. Οι πόνοι να με γονατίζουν. Δεν ξέρω και εγώ πόσο φάρμακο βάλαμε γιατί η δεξιά πλευρά μου χαμηλά (κάτω από τη γραμμή του εσώρουχου) πονούσε φρικτά σε κάθε σύσπαση. Μου λέει μια μαία ότι αυτό συμβαίνει συνήθως όταν το μωράκι παίρνει σωστή θέση για τοκετό. Η αναισθησιολογος ανησυχούσε μήπως μετακινήθηκε η επισκληριδιος και έπρεπε να την ξανατοποθετησουμε. Μου κόπηκαν τα γονατα...

Στα 7εκατοστα διαστολή διαπιστώνουμε ότι το κεφαλάκι έχει κατέβει λίγο στραβά. Με βάζει η μαία να ξαπλώσω στα πλάγια σχεδόν μπρουμητα και να σπρώχνω σε κάθε σύσπαση για να πάρει το μωρό σωστή θέση. Τι να σας λέω... Ανέβασα πυρετό τελικά μαζί με τους εμετούς που συνεχίστηκαν.

Η διαστολή έφτασε πολύ γρήγορα στο 10, η μαία με κατεύθυνε πως να σπρωχνω σε κάθε σύσπαση και ξεκινήσαμε για να κατέβει λίγο ακόμα το κεφάλι. Φωνάζει τον άντρα μου που ήταν δίπλα μου σε όλα αυτά που ανέφερα και του λέει έλα να δεις φαίνονται τα μαλλάκια της. Σοκ!!

Έρχεται ο γιατρός και ήρθε η μεγάλη ώρα. Επισκληρηδιο δεν ήθελαν να μου κάνουν για να έχω την αίσθηση και να σπρώχνω. Γύρω στα 10 άτομα από πάνω μου, μαίες, ειδικευόμενοι γιατροί αναισθησιολογοι, ένας χαμός. Δόξα τω Θεώ η μια μαία που με κατεύθυνε μαζί με την προϊσταμένη ήταν τόσο αστέρια, που δεν θα τα κατάφερνα χωρίς αυτές. Ο γιατρός να μου φωνάζει να σπρώξω, η μαία να μου λέει το πότε και οι δύο μαζί να μου λένε μπράβο και πόσο σωστά το εκανα. Δεν ξέρω πόσες φορές εσπρωξα ξέρω μόνο ότι τους έλεγα τώρα θέλω να σπρώξω, το σώμα το εκανε από μόνο του!! Έβαζα όλη μου τη δύναμη, κάποια στιγμή είπα δεν μπορώ άλλο!! Ο γιατρός μου φώναξε να μην τα παρατήσω και να πεισμωσω!! Και αυτό έκανα!! Ένιωσα το κεφάλι να προσπαθεί να βγει και ήξερα ότι δεν έπρεπε να κάνω πίσω. Μολις βγήκε το κεφάλι ένα γκλουπ και βγήκε το σώμα. Ανασηκώθηκα, άνοιξα τα μάτια, ήθελα να την δω!! Έκοψαν το λώρο και την έβαλαν πάνω μου αμέσως. Άνοιξε τα μάτια της και με κοίταξε. Με κοιτούσε για ώρα μέσα στα μάτια και εγώ να χαζογελαω σαν να ήμουν υπό την επήρεια ναρκωτικών!! Ο γιατρός ήρθε και με φίλησε στο κεφάλι και όλοι μου έλεγαν πόσο καλά τα πήγα.

Βεβαια, ο Γολγοθάς δεν τελείωσε γιατί ο πλακούντας δεν έβγαινε με τίποτα. Με πίεζε ο γιατρός με όλη του τη δύναμη, η επισκληριδιος είχε περάσει και ένιωθα τα πάντα. Πονάω πολύ φώναξα και μου έκαναν κ άλλη δόση. Με πολύ κόπο και πόνο βγήκε ο πλακούντας και φώναξα στον γιατρό μου ότι τον αγαπάω 😂😂😂 

Στα τελευταία ράμματα πάλι ένιωθα τα πάντα, ήθελα απλά να τελειώσουμε με όλα αυτά. Τοπίο σαν από θρίλερ γύρω μου, παντού είχε αίματα αλλά τα είχα καταφέρει και αυτό ήταν το σημαντικό. Ο άντρας μου συγκινημένος κοιτούσε εμένα και το μωρό σαν χαμένος..

Αφου με καθάρισαν και με κατέβασαν στο δωμάτιο, μου την έφεραν. Είχε πεταλούδα στο χεράκι γιατί είχαμε σπασμένα νερά για 18 ώρες και έπρεπε να παίρνει αντιβίωση. Επίσης εδώ στο νοσοκομείο που γέννησα τα μωράκια τα έχουν οι μανουλες όλη μέρα μαζί τους. Εμένα μου την πήραν για να την παρακολουθούν προληπτικά για τον ίδιο λόγο και απλά πηγαίνω ανά τρίωρο να την ταιζω. Η τουλάχιστον προσπαθώ σαν πρώτη μέρα! 

3,420 η μπουμπού λοιπόν, ίδια ο πατέρας της, και τόσο μα τόσο όμορφη ❤️ Ο άντρας μου μου είπε ότι δεν κράτησε πάνω από μισή ώρα ο ενεργός τοκετός και το πολύ να έσπρωξα 7 φορές (εγώ είχα χάσει την αίσθηση του χρόνου). Επίσης να πω εδω ότι η μαία με ρώτησε αν γυμνάζομαι γιατί έχω πολύ δυνατούς κοιλιακούς και εσπρωχνα πολύ δυνατά. Τουλάχιστον δεν πήγαν τσάμπα τα τόσα χρόνια γυμναστικής! Οπότε για πιο εύκολο τοκετό, γυμναστικουλα αγαπημένες μου 😋😋

Δεν το έχω συνειδητοποιήσει ακόμα εννοείται ούτε που έχω καταλάβει τι συνέβη σήμερα. Αυτό που ξέρω είναι ότι ξαφνικά τίποτα δεν έχει αξία και νόημα μπροστά στα δύο αυτά ματάκια που με κοιτανε τόσο διερευνητικα...

Μακάρι η Παναγία να αξιώσει όλες τις γυναίκες που το επιθυμούν με την ανείπωτη χαρά της μητρότητας 🙏🙏

 

Συγχαρητήρια!!!Χίλια μπράβο σου αλλά και στην ομάδα!!! Γερή και καλότυχη να είναι στη ζωή της η μπεμπούλα σας!!! Μόνο χαμόγελα να έχετε!!

[cat12]

στις πριν 5 ώρες, ο/η Elli13 είπε:

Κορίτσια μου αγαπημένα.. η ώρα 2 το πρωί, τώρα κατάφερα να σας γράψω.Λοιποοοον... ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΣΕΝΤΟΝΑΡΑ ΥΠΕΡΔΙΠΛΗ! Φτιάξτε καφέ και αραξτε 😂😂

Σάββατο βράδυ σπάσαμε τα νερά. Οπότε Κυριακή πρωί (το πολύ) αναμέναμε τοκετό αν όλα πήγαιναν καλά. Εγώ μέσα στη νύχτα υπέφερα από δικούς μου πόνους και φωνάξαμε 2-3 φορές τον αναισθησιολογο να μου ανανεωσει τη δόση της επισκληρηδιου. Από ένα σημείο και μετά με έπιανε μόνο στην αριστερή πλευρά. 

Μέχρι το πρωί καμία εξέλιξη. Ο τράχηλος ακόμα στο 2, πολύ ψηλά και πίσω. Ο γιατρός ωστόσο ήθελε να κάνει μια τελευταία προσπάθεια (πόσο πια, το τερμάτισε) και να βάλουμε άλλη μια φορά ορό ωκυτοκινης, να περιμένουμε 8 ώρες και μετά αν δεν έπιανε και αυτό δεν υπήρχε άλλη λύση έπρεπε να προχωρήσουμε σε καισαρική γιατί ήταν πολλές οι ώρες που είχαμε σπάσει τα νερά. 

Βάζουμε τον ορό λοιπόν, κατά τις 6-7 το πρωί, αλλάζουν βάρδια οι μαίες και φυσικά καμία εξέλιξη. Ο γιατρός μου είπε μέχρι το απόγευμα αργά θα έχουμε ξεμπερδεψει. Το πήρα και εγώ απόφαση ότι το είχα χάσει το παιχνίδι του φυσιολογικού τοκετού αλλα τουλάχιστον το πάλεψα μέχρι τέλους.

Ξαφνικά κάνω εμετό. Θυμάμαι στα μαθήματα ανώδυνου τοκετού ότι αυτό είναι καλό σημάδι. Με εξετάζουν και βλέπουν διαστολή 4. Ώπα ... Λίγη ώρα μετά διαστολή 6. Παίρνουν τον γιατρό, ζητάει να μου μιλήσει. Πώς είσαι μου λέει, έχεις κουράγιο; δεδομένου ότι ήταν τρίτη μέρα πρόκλησης, εγώ άυπνη, νηστική και πολύ ταλαιπωρημένη. Αφού προχωράμε του είπα θα το βρω το κουράγιο!! Ξανά εμετό, ξεκινάω και έχω ρίγη σε όλο το σώμα, τρέμω σαν το ψάρι. Οι πόνοι να με γονατίζουν. Δεν ξέρω και εγώ πόσο φάρμακο βάλαμε γιατί η δεξιά πλευρά μου χαμηλά (κάτω από τη γραμμή του εσώρουχου) πονούσε φρικτά σε κάθε σύσπαση. Μου λέει μια μαία ότι αυτό συμβαίνει συνήθως όταν το μωράκι παίρνει σωστή θέση για τοκετό. Η αναισθησιολογος ανησυχούσε μήπως μετακινήθηκε η επισκληριδιος και έπρεπε να την ξανατοποθετησουμε. Μου κόπηκαν τα γονατα...

Στα 7εκατοστα διαστολή διαπιστώνουμε ότι το κεφαλάκι έχει κατέβει λίγο στραβά. Με βάζει η μαία να ξαπλώσω στα πλάγια σχεδόν μπρουμητα και να σπρώχνω σε κάθε σύσπαση για να πάρει το μωρό σωστή θέση. Τι να σας λέω... Ανέβασα πυρετό τελικά μαζί με τους εμετούς που συνεχίστηκαν.

Η διαστολή έφτασε πολύ γρήγορα στο 10, η μαία με κατεύθυνε πως να σπρωχνω σε κάθε σύσπαση και ξεκινήσαμε για να κατέβει λίγο ακόμα το κεφάλι. Φωνάζει τον άντρα μου που ήταν δίπλα μου σε όλα αυτά που ανέφερα και του λέει έλα να δεις φαίνονται τα μαλλάκια της. Σοκ!!

Έρχεται ο γιατρός και ήρθε η μεγάλη ώρα. Επισκληρηδιο δεν ήθελαν να μου κάνουν για να έχω την αίσθηση και να σπρώχνω. Γύρω στα 10 άτομα από πάνω μου, μαίες, ειδικευόμενοι γιατροί αναισθησιολογοι, ένας χαμός. Δόξα τω Θεώ η μια μαία που με κατεύθυνε μαζί με την προϊσταμένη ήταν τόσο αστέρια, που δεν θα τα κατάφερνα χωρίς αυτές. Ο γιατρός να μου φωνάζει να σπρώξω, η μαία να μου λέει το πότε και οι δύο μαζί να μου λένε μπράβο και πόσο σωστά το εκανα. Δεν ξέρω πόσες φορές εσπρωξα ξέρω μόνο ότι τους έλεγα τώρα θέλω να σπρώξω, το σώμα το εκανε από μόνο του!! Έβαζα όλη μου τη δύναμη, κάποια στιγμή είπα δεν μπορώ άλλο!! Ο γιατρός μου φώναξε να μην τα παρατήσω και να πεισμωσω!! Και αυτό έκανα!! Ένιωσα το κεφάλι να προσπαθεί να βγει και ήξερα ότι δεν έπρεπε να κάνω πίσω. Μολις βγήκε το κεφάλι ένα γκλουπ και βγήκε το σώμα. Ανασηκώθηκα, άνοιξα τα μάτια, ήθελα να την δω!! Έκοψαν το λώρο και την έβαλαν πάνω μου αμέσως. Άνοιξε τα μάτια της και με κοίταξε. Με κοιτούσε για ώρα μέσα στα μάτια και εγώ να χαζογελαω σαν να ήμουν υπό την επήρεια ναρκωτικών!! Ο γιατρός ήρθε και με φίλησε στο κεφάλι και όλοι μου έλεγαν πόσο καλά τα πήγα.

Βεβαια, ο Γολγοθάς δεν τελείωσε γιατί ο πλακούντας δεν έβγαινε με τίποτα. Με πίεζε ο γιατρός με όλη του τη δύναμη, η επισκληριδιος είχε περάσει και ένιωθα τα πάντα. Πονάω πολύ φώναξα και μου έκαναν κ άλλη δόση. Με πολύ κόπο και πόνο βγήκε ο πλακούντας και φώναξα στον γιατρό μου ότι τον αγαπάω 😂😂😂 

Στα τελευταία ράμματα πάλι ένιωθα τα πάντα, ήθελα απλά να τελειώσουμε με όλα αυτά. Τοπίο σαν από θρίλερ γύρω μου, παντού είχε αίματα αλλά τα είχα καταφέρει και αυτό ήταν το σημαντικό. Ο άντρας μου συγκινημένος κοιτούσε εμένα και το μωρό σαν χαμένος..

Αφου με καθάρισαν και με κατέβασαν στο δωμάτιο, μου την έφεραν. Είχε πεταλούδα στο χεράκι γιατί είχαμε σπασμένα νερά για 18 ώρες και έπρεπε να παίρνει αντιβίωση. Επίσης εδώ στο νοσοκομείο που γέννησα τα μωράκια τα έχουν οι μανουλες όλη μέρα μαζί τους. Εμένα μου την πήραν για να την παρακολουθούν προληπτικά για τον ίδιο λόγο και απλά πηγαίνω ανά τρίωρο να την ταιζω. Η τουλάχιστον προσπαθώ σαν πρώτη μέρα! 

3,420 η μπουμπού λοιπόν, ίδια ο πατέρας της, και τόσο μα τόσο όμορφη ❤️ Ο άντρας μου μου είπε ότι δεν κράτησε πάνω από μισή ώρα ο ενεργός τοκετός και το πολύ να έσπρωξα 7 φορές (εγώ είχα χάσει την αίσθηση του χρόνου). Επίσης να πω εδω ότι η μαία με ρώτησε αν γυμνάζομαι γιατί έχω πολύ δυνατούς κοιλιακούς και εσπρωχνα πολύ δυνατά. Τουλάχιστον δεν πήγαν τσάμπα τα τόσα χρόνια γυμναστικής! Οπότε για πιο εύκολο τοκετό, γυμναστικουλα αγαπημένες μου 😋😋

Δεν το έχω συνειδητοποιήσει ακόμα εννοείται ούτε που έχω καταλάβει τι συνέβη σήμερα. Αυτό που ξέρω είναι ότι ξαφνικά τίποτα δεν έχει αξία και νόημα μπροστά στα δύο αυτά ματάκια που με κοιτανε τόσο διερευνητικα...

Μακάρι η Παναγία να αξιώσει όλες τις γυναίκες που το επιθυμούν με την ανείπωτη χαρά της μητρότητας 🙏🙏

 

Πριν μπω για δουλειά με συγκινησες κ έχω βουρκωσει 🥹 μπράβο κορίτσι μου συγχαρητήρια ήταν δύσκολο αλλά εσύ ήσουν δυνατή παρά την κούραση σου!!! Να σου ζήσει γλυκιά μου!!!! ♥️♥️♥️♥️

[Girly]

στις πριν 5 ώρες, ο/η Elli13 είπε:

Κορίτσια μου αγαπημένα.. η ώρα 2 το πρωί, τώρα κατάφερα να σας γράψω.Λοιποοοον... ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΣΕΝΤΟΝΑΡΑ ΥΠΕΡΔΙΠΛΗ! Φτιάξτε καφέ και αραξτε 😂😂

Σάββατο βράδυ σπάσαμε τα νερά. Οπότε Κυριακή πρωί (το πολύ) αναμέναμε τοκετό αν όλα πήγαιναν καλά. Εγώ μέσα στη νύχτα υπέφερα από δικούς μου πόνους και φωνάξαμε 2-3 φορές τον αναισθησιολογο να μου ανανεωσει τη δόση της επισκληρηδιου. Από ένα σημείο και μετά με έπιανε μόνο στην αριστερή πλευρά. 

Μέχρι το πρωί καμία εξέλιξη. Ο τράχηλος ακόμα στο 2, πολύ ψηλά και πίσω. Ο γιατρός ωστόσο ήθελε να κάνει μια τελευταία προσπάθεια (πόσο πια, το τερμάτισε) και να βάλουμε άλλη μια φορά ορό ωκυτοκινης, να περιμένουμε 8 ώρες και μετά αν δεν έπιανε και αυτό δεν υπήρχε άλλη λύση έπρεπε να προχωρήσουμε σε καισαρική γιατί ήταν πολλές οι ώρες που είχαμε σπάσει τα νερά. 

Βάζουμε τον ορό λοιπόν, κατά τις 6-7 το πρωί, αλλάζουν βάρδια οι μαίες και φυσικά καμία εξέλιξη. Ο γιατρός μου είπε μέχρι το απόγευμα αργά θα έχουμε ξεμπερδεψει. Το πήρα και εγώ απόφαση ότι το είχα χάσει το παιχνίδι του φυσιολογικού τοκετού αλλα τουλάχιστον το πάλεψα μέχρι τέλους.

Ξαφνικά κάνω εμετό. Θυμάμαι στα μαθήματα ανώδυνου τοκετού ότι αυτό είναι καλό σημάδι. Με εξετάζουν και βλέπουν διαστολή 4. Ώπα ... Λίγη ώρα μετά διαστολή 6. Παίρνουν τον γιατρό, ζητάει να μου μιλήσει. Πώς είσαι μου λέει, έχεις κουράγιο; δεδομένου ότι ήταν τρίτη μέρα πρόκλησης, εγώ άυπνη, νηστική και πολύ ταλαιπωρημένη. Αφού προχωράμε του είπα θα το βρω το κουράγιο!! Ξανά εμετό, ξεκινάω και έχω ρίγη σε όλο το σώμα, τρέμω σαν το ψάρι. Οι πόνοι να με γονατίζουν. Δεν ξέρω και εγώ πόσο φάρμακο βάλαμε γιατί η δεξιά πλευρά μου χαμηλά (κάτω από τη γραμμή του εσώρουχου) πονούσε φρικτά σε κάθε σύσπαση. Μου λέει μια μαία ότι αυτό συμβαίνει συνήθως όταν το μωράκι παίρνει σωστή θέση για τοκετό. Η αναισθησιολογος ανησυχούσε μήπως μετακινήθηκε η επισκληριδιος και έπρεπε να την ξανατοποθετησουμε. Μου κόπηκαν τα γονατα...

Στα 7εκατοστα διαστολή διαπιστώνουμε ότι το κεφαλάκι έχει κατέβει λίγο στραβά. Με βάζει η μαία να ξαπλώσω στα πλάγια σχεδόν μπρουμητα και να σπρώχνω σε κάθε σύσπαση για να πάρει το μωρό σωστή θέση. Τι να σας λέω... Ανέβασα πυρετό τελικά μαζί με τους εμετούς που συνεχίστηκαν.

Η διαστολή έφτασε πολύ γρήγορα στο 10, η μαία με κατεύθυνε πως να σπρωχνω σε κάθε σύσπαση και ξεκινήσαμε για να κατέβει λίγο ακόμα το κεφάλι. Φωνάζει τον άντρα μου που ήταν δίπλα μου σε όλα αυτά που ανέφερα και του λέει έλα να δεις φαίνονται τα μαλλάκια της. Σοκ!!

Έρχεται ο γιατρός και ήρθε η μεγάλη ώρα. Επισκληρηδιο δεν ήθελαν να μου κάνουν για να έχω την αίσθηση και να σπρώχνω. Γύρω στα 10 άτομα από πάνω μου, μαίες, ειδικευόμενοι γιατροί αναισθησιολογοι, ένας χαμός. Δόξα τω Θεώ η μια μαία που με κατεύθυνε μαζί με την προϊσταμένη ήταν τόσο αστέρια, που δεν θα τα κατάφερνα χωρίς αυτές. Ο γιατρός να μου φωνάζει να σπρώξω, η μαία να μου λέει το πότε και οι δύο μαζί να μου λένε μπράβο και πόσο σωστά το εκανα. Δεν ξέρω πόσες φορές εσπρωξα ξέρω μόνο ότι τους έλεγα τώρα θέλω να σπρώξω, το σώμα το εκανε από μόνο του!! Έβαζα όλη μου τη δύναμη, κάποια στιγμή είπα δεν μπορώ άλλο!! Ο γιατρός μου φώναξε να μην τα παρατήσω και να πεισμωσω!! Και αυτό έκανα!! Ένιωσα το κεφάλι να προσπαθεί να βγει και ήξερα ότι δεν έπρεπε να κάνω πίσω. Μολις βγήκε το κεφάλι ένα γκλουπ και βγήκε το σώμα. Ανασηκώθηκα, άνοιξα τα μάτια, ήθελα να την δω!! Έκοψαν το λώρο και την έβαλαν πάνω μου αμέσως. Άνοιξε τα μάτια της και με κοίταξε. Με κοιτούσε για ώρα μέσα στα μάτια και εγώ να χαζογελαω σαν να ήμουν υπό την επήρεια ναρκωτικών!! Ο γιατρός ήρθε και με φίλησε στο κεφάλι και όλοι μου έλεγαν πόσο καλά τα πήγα.

Βεβαια, ο Γολγοθάς δεν τελείωσε γιατί ο πλακούντας δεν έβγαινε με τίποτα. Με πίεζε ο γιατρός με όλη του τη δύναμη, η επισκληριδιος είχε περάσει και ένιωθα τα πάντα. Πονάω πολύ φώναξα και μου έκαναν κ άλλη δόση. Με πολύ κόπο και πόνο βγήκε ο πλακούντας και φώναξα στον γιατρό μου ότι τον αγαπάω 😂😂😂 

Στα τελευταία ράμματα πάλι ένιωθα τα πάντα, ήθελα απλά να τελειώσουμε με όλα αυτά. Τοπίο σαν από θρίλερ γύρω μου, παντού είχε αίματα αλλά τα είχα καταφέρει και αυτό ήταν το σημαντικό. Ο άντρας μου συγκινημένος κοιτούσε εμένα και το μωρό σαν χαμένος..

Αφου με καθάρισαν και με κατέβασαν στο δωμάτιο, μου την έφεραν. Είχε πεταλούδα στο χεράκι γιατί είχαμε σπασμένα νερά για 18 ώρες και έπρεπε να παίρνει αντιβίωση. Επίσης εδώ στο νοσοκομείο που γέννησα τα μωράκια τα έχουν οι μανουλες όλη μέρα μαζί τους. Εμένα μου την πήραν για να την παρακολουθούν προληπτικά για τον ίδιο λόγο και απλά πηγαίνω ανά τρίωρο να την ταιζω. Η τουλάχιστον προσπαθώ σαν πρώτη μέρα! 

3,420 η μπουμπού λοιπόν, ίδια ο πατέρας της, και τόσο μα τόσο όμορφη ❤️ Ο άντρας μου μου είπε ότι δεν κράτησε πάνω από μισή ώρα ο ενεργός τοκετός και το πολύ να έσπρωξα 7 φορές (εγώ είχα χάσει την αίσθηση του χρόνου). Επίσης να πω εδω ότι η μαία με ρώτησε αν γυμνάζομαι γιατί έχω πολύ δυνατούς κοιλιακούς και εσπρωχνα πολύ δυνατά. Τουλάχιστον δεν πήγαν τσάμπα τα τόσα χρόνια γυμναστικής! Οπότε για πιο εύκολο τοκετό, γυμναστικουλα αγαπημένες μου 😋😋

Δεν το έχω συνειδητοποιήσει ακόμα εννοείται ούτε που έχω καταλάβει τι συνέβη σήμερα. Αυτό που ξέρω είναι ότι ξαφνικά τίποτα δεν έχει αξία και νόημα μπροστά στα δύο αυτά ματάκια που με κοιτανε τόσο διερευνητικα...

Μακάρι η Παναγία να αξιώσει όλες τις γυναίκες που το επιθυμούν με την ανείπωτη χαρά της μητρότητας 🙏🙏

 

Ρε αρχηγέ...δεν έχω λόγια!! Μπράβο μπράβο μπράβο!!! Τα κατάφερες υπέροχα! Μπράβο για την υπομονή και την επιμονή!! Ότι και να πούμε είναι λίγο μπροστά στο μεγαλείο της μάνας..να σας ζήσει η τσαπερδωνα σας, να είναι γερή καλότυχη και ευλογημένη και εσείς πάντα ένα βήμα πίσω της να την καμαρώνετε ❤️

[annitakianna]

στις πριν 5 ώρες, ο/η Elli13 είπε:

Κορίτσια μου αγαπημένα.. η ώρα 2 το πρωί, τώρα κατάφερα να σας γράψω.Λοιποοοον... ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΣΕΝΤΟΝΑΡΑ ΥΠΕΡΔΙΠΛΗ! Φτιάξτε καφέ και αραξτε 😂😂

Σάββατο βράδυ σπάσαμε τα νερά. Οπότε Κυριακή πρωί (το πολύ) αναμέναμε τοκετό αν όλα πήγαιναν καλά. Εγώ μέσα στη νύχτα υπέφερα από δικούς μου πόνους και φωνάξαμε 2-3 φορές τον αναισθησιολογο να μου ανανεωσει τη δόση της επισκληρηδιου. Από ένα σημείο και μετά με έπιανε μόνο στην αριστερή πλευρά. 

Μέχρι το πρωί καμία εξέλιξη. Ο τράχηλος ακόμα στο 2, πολύ ψηλά και πίσω. Ο γιατρός ωστόσο ήθελε να κάνει μια τελευταία προσπάθεια (πόσο πια, το τερμάτισε) και να βάλουμε άλλη μια φορά ορό ωκυτοκινης, να περιμένουμε 8 ώρες και μετά αν δεν έπιανε και αυτό δεν υπήρχε άλλη λύση έπρεπε να προχωρήσουμε σε καισαρική γιατί ήταν πολλές οι ώρες που είχαμε σπάσει τα νερά. 

Βάζουμε τον ορό λοιπόν, κατά τις 6-7 το πρωί, αλλάζουν βάρδια οι μαίες και φυσικά καμία εξέλιξη. Ο γιατρός μου είπε μέχρι το απόγευμα αργά θα έχουμε ξεμπερδεψει. Το πήρα και εγώ απόφαση ότι το είχα χάσει το παιχνίδι του φυσιολογικού τοκετού αλλα τουλάχιστον το πάλεψα μέχρι τέλους.

Ξαφνικά κάνω εμετό. Θυμάμαι στα μαθήματα ανώδυνου τοκετού ότι αυτό είναι καλό σημάδι. Με εξετάζουν και βλέπουν διαστολή 4. Ώπα ... Λίγη ώρα μετά διαστολή 6. Παίρνουν τον γιατρό, ζητάει να μου μιλήσει. Πώς είσαι μου λέει, έχεις κουράγιο; δεδομένου ότι ήταν τρίτη μέρα πρόκλησης, εγώ άυπνη, νηστική και πολύ ταλαιπωρημένη. Αφού προχωράμε του είπα θα το βρω το κουράγιο!! Ξανά εμετό, ξεκινάω και έχω ρίγη σε όλο το σώμα, τρέμω σαν το ψάρι. Οι πόνοι να με γονατίζουν. Δεν ξέρω και εγώ πόσο φάρμακο βάλαμε γιατί η δεξιά πλευρά μου χαμηλά (κάτω από τη γραμμή του εσώρουχου) πονούσε φρικτά σε κάθε σύσπαση. Μου λέει μια μαία ότι αυτό συμβαίνει συνήθως όταν το μωράκι παίρνει σωστή θέση για τοκετό. Η αναισθησιολογος ανησυχούσε μήπως μετακινήθηκε η επισκληριδιος και έπρεπε να την ξανατοποθετησουμε. Μου κόπηκαν τα γονατα...

Στα 7εκατοστα διαστολή διαπιστώνουμε ότι το κεφαλάκι έχει κατέβει λίγο στραβά. Με βάζει η μαία να ξαπλώσω στα πλάγια σχεδόν μπρουμητα και να σπρώχνω σε κάθε σύσπαση για να πάρει το μωρό σωστή θέση. Τι να σας λέω... Ανέβασα πυρετό τελικά μαζί με τους εμετούς που συνεχίστηκαν.

Η διαστολή έφτασε πολύ γρήγορα στο 10, η μαία με κατεύθυνε πως να σπρωχνω σε κάθε σύσπαση και ξεκινήσαμε για να κατέβει λίγο ακόμα το κεφάλι. Φωνάζει τον άντρα μου που ήταν δίπλα μου σε όλα αυτά που ανέφερα και του λέει έλα να δεις φαίνονται τα μαλλάκια της. Σοκ!!

Έρχεται ο γιατρός και ήρθε η μεγάλη ώρα. Επισκληρηδιο δεν ήθελαν να μου κάνουν για να έχω την αίσθηση και να σπρώχνω. Γύρω στα 10 άτομα από πάνω μου, μαίες, ειδικευόμενοι γιατροί αναισθησιολογοι, ένας χαμός. Δόξα τω Θεώ η μια μαία που με κατεύθυνε μαζί με την προϊσταμένη ήταν τόσο αστέρια, που δεν θα τα κατάφερνα χωρίς αυτές. Ο γιατρός να μου φωνάζει να σπρώξω, η μαία να μου λέει το πότε και οι δύο μαζί να μου λένε μπράβο και πόσο σωστά το εκανα. Δεν ξέρω πόσες φορές εσπρωξα ξέρω μόνο ότι τους έλεγα τώρα θέλω να σπρώξω, το σώμα το εκανε από μόνο του!! Έβαζα όλη μου τη δύναμη, κάποια στιγμή είπα δεν μπορώ άλλο!! Ο γιατρός μου φώναξε να μην τα παρατήσω και να πεισμωσω!! Και αυτό έκανα!! Ένιωσα το κεφάλι να προσπαθεί να βγει και ήξερα ότι δεν έπρεπε να κάνω πίσω. Μολις βγήκε το κεφάλι ένα γκλουπ και βγήκε το σώμα. Ανασηκώθηκα, άνοιξα τα μάτια, ήθελα να την δω!! Έκοψαν το λώρο και την έβαλαν πάνω μου αμέσως. Άνοιξε τα μάτια της και με κοίταξε. Με κοιτούσε για ώρα μέσα στα μάτια και εγώ να χαζογελαω σαν να ήμουν υπό την επήρεια ναρκωτικών!! Ο γιατρός ήρθε και με φίλησε στο κεφάλι και όλοι μου έλεγαν πόσο καλά τα πήγα.

Βεβαια, ο Γολγοθάς δεν τελείωσε γιατί ο πλακούντας δεν έβγαινε με τίποτα. Με πίεζε ο γιατρός με όλη του τη δύναμη, η επισκληριδιος είχε περάσει και ένιωθα τα πάντα. Πονάω πολύ φώναξα και μου έκαναν κ άλλη δόση. Με πολύ κόπο και πόνο βγήκε ο πλακούντας και φώναξα στον γιατρό μου ότι τον αγαπάω 😂😂😂 

Στα τελευταία ράμματα πάλι ένιωθα τα πάντα, ήθελα απλά να τελειώσουμε με όλα αυτά. Τοπίο σαν από θρίλερ γύρω μου, παντού είχε αίματα αλλά τα είχα καταφέρει και αυτό ήταν το σημαντικό. Ο άντρας μου συγκινημένος κοιτούσε εμένα και το μωρό σαν χαμένος..

Αφου με καθάρισαν και με κατέβασαν στο δωμάτιο, μου την έφεραν. Είχε πεταλούδα στο χεράκι γιατί είχαμε σπασμένα νερά για 18 ώρες και έπρεπε να παίρνει αντιβίωση. Επίσης εδώ στο νοσοκομείο που γέννησα τα μωράκια τα έχουν οι μανουλες όλη μέρα μαζί τους. Εμένα μου την πήραν για να την παρακολουθούν προληπτικά για τον ίδιο λόγο και απλά πηγαίνω ανά τρίωρο να την ταιζω. Η τουλάχιστον προσπαθώ σαν πρώτη μέρα! 

3,420 η μπουμπού λοιπόν, ίδια ο πατέρας της, και τόσο μα τόσο όμορφη ❤️ Ο άντρας μου μου είπε ότι δεν κράτησε πάνω από μισή ώρα ο ενεργός τοκετός και το πολύ να έσπρωξα 7 φορές (εγώ είχα χάσει την αίσθηση του χρόνου). Επίσης να πω εδω ότι η μαία με ρώτησε αν γυμνάζομαι γιατί έχω πολύ δυνατούς κοιλιακούς και εσπρωχνα πολύ δυνατά. Τουλάχιστον δεν πήγαν τσάμπα τα τόσα χρόνια γυμναστικής! Οπότε για πιο εύκολο τοκετό, γυμναστικουλα αγαπημένες μου 😋😋

Δεν το έχω συνειδητοποιήσει ακόμα εννοείται ούτε που έχω καταλάβει τι συνέβη σήμερα. Αυτό που ξέρω είναι ότι ξαφνικά τίποτα δεν έχει αξία και νόημα μπροστά στα δύο αυτά ματάκια που με κοιτανε τόσο διερευνητικα...

Μακάρι η Παναγία να αξιώσει όλες τις γυναίκες που το επιθυμούν με την ανείπωτη χαρά της μητρότητας 🙏🙏

 

Συγχαρητήρια κορίτσι μου γερή και καλότυχη να είναι η κοριτσαρα σας!!! Ήμουν σίγουρη ότι θα τα καταφερνες με φυσιολογικό τοκετό!! Είσαι πολύ δυνατή!! ♥️♥️♥️

[Eliza Kats]

στις πριν 5 ώρες, ο/η Elli13 είπε:

Κορίτσια μου αγαπημένα.. η ώρα 2 το πρωί, τώρα κατάφερα να σας γράψω.Λοιποοοον... ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΣΕΝΤΟΝΑΡΑ ΥΠΕΡΔΙΠΛΗ! Φτιάξτε καφέ και αραξτε 😂😂

Σάββατο βράδυ σπάσαμε τα νερά. Οπότε Κυριακή πρωί (το πολύ) αναμέναμε τοκετό αν όλα πήγαιναν καλά. Εγώ μέσα στη νύχτα υπέφερα από δικούς μου πόνους και φωνάξαμε 2-3 φορές τον αναισθησιολογο να μου ανανεωσει τη δόση της επισκληρηδιου. Από ένα σημείο και μετά με έπιανε μόνο στην αριστερή πλευρά. 

Μέχρι το πρωί καμία εξέλιξη. Ο τράχηλος ακόμα στο 2, πολύ ψηλά και πίσω. Ο γιατρός ωστόσο ήθελε να κάνει μια τελευταία προσπάθεια (πόσο πια, το τερμάτισε) και να βάλουμε άλλη μια φορά ορό ωκυτοκινης, να περιμένουμε 8 ώρες και μετά αν δεν έπιανε και αυτό δεν υπήρχε άλλη λύση έπρεπε να προχωρήσουμε σε καισαρική γιατί ήταν πολλές οι ώρες που είχαμε σπάσει τα νερά. 

Βάζουμε τον ορό λοιπόν, κατά τις 6-7 το πρωί, αλλάζουν βάρδια οι μαίες και φυσικά καμία εξέλιξη. Ο γιατρός μου είπε μέχρι το απόγευμα αργά θα έχουμε ξεμπερδεψει. Το πήρα και εγώ απόφαση ότι το είχα χάσει το παιχνίδι του φυσιολογικού τοκετού αλλα τουλάχιστον το πάλεψα μέχρι τέλους.

Ξαφνικά κάνω εμετό. Θυμάμαι στα μαθήματα ανώδυνου τοκετού ότι αυτό είναι καλό σημάδι. Με εξετάζουν και βλέπουν διαστολή 4. Ώπα ... Λίγη ώρα μετά διαστολή 6. Παίρνουν τον γιατρό, ζητάει να μου μιλήσει. Πώς είσαι μου λέει, έχεις κουράγιο; δεδομένου ότι ήταν τρίτη μέρα πρόκλησης, εγώ άυπνη, νηστική και πολύ ταλαιπωρημένη. Αφού προχωράμε του είπα θα το βρω το κουράγιο!! Ξανά εμετό, ξεκινάω και έχω ρίγη σε όλο το σώμα, τρέμω σαν το ψάρι. Οι πόνοι να με γονατίζουν. Δεν ξέρω και εγώ πόσο φάρμακο βάλαμε γιατί η δεξιά πλευρά μου χαμηλά (κάτω από τη γραμμή του εσώρουχου) πονούσε φρικτά σε κάθε σύσπαση. Μου λέει μια μαία ότι αυτό συμβαίνει συνήθως όταν το μωράκι παίρνει σωστή θέση για τοκετό. Η αναισθησιολογος ανησυχούσε μήπως μετακινήθηκε η επισκληριδιος και έπρεπε να την ξανατοποθετησουμε. Μου κόπηκαν τα γονατα...

Στα 7εκατοστα διαστολή διαπιστώνουμε ότι το κεφαλάκι έχει κατέβει λίγο στραβά. Με βάζει η μαία να ξαπλώσω στα πλάγια σχεδόν μπρουμητα και να σπρώχνω σε κάθε σύσπαση για να πάρει το μωρό σωστή θέση. Τι να σας λέω... Ανέβασα πυρετό τελικά μαζί με τους εμετούς που συνεχίστηκαν.

Η διαστολή έφτασε πολύ γρήγορα στο 10, η μαία με κατεύθυνε πως να σπρωχνω σε κάθε σύσπαση και ξεκινήσαμε για να κατέβει λίγο ακόμα το κεφάλι. Φωνάζει τον άντρα μου που ήταν δίπλα μου σε όλα αυτά που ανέφερα και του λέει έλα να δεις φαίνονται τα μαλλάκια της. Σοκ!!

Έρχεται ο γιατρός και ήρθε η μεγάλη ώρα. Επισκληρηδιο δεν ήθελαν να μου κάνουν για να έχω την αίσθηση και να σπρώχνω. Γύρω στα 10 άτομα από πάνω μου, μαίες, ειδικευόμενοι γιατροί αναισθησιολογοι, ένας χαμός. Δόξα τω Θεώ η μια μαία που με κατεύθυνε μαζί με την προϊσταμένη ήταν τόσο αστέρια, που δεν θα τα κατάφερνα χωρίς αυτές. Ο γιατρός να μου φωνάζει να σπρώξω, η μαία να μου λέει το πότε και οι δύο μαζί να μου λένε μπράβο και πόσο σωστά το εκανα. Δεν ξέρω πόσες φορές εσπρωξα ξέρω μόνο ότι τους έλεγα τώρα θέλω να σπρώξω, το σώμα το εκανε από μόνο του!! Έβαζα όλη μου τη δύναμη, κάποια στιγμή είπα δεν μπορώ άλλο!! Ο γιατρός μου φώναξε να μην τα παρατήσω και να πεισμωσω!! Και αυτό έκανα!! Ένιωσα το κεφάλι να προσπαθεί να βγει και ήξερα ότι δεν έπρεπε να κάνω πίσω. Μολις βγήκε το κεφάλι ένα γκλουπ και βγήκε το σώμα. Ανασηκώθηκα, άνοιξα τα μάτια, ήθελα να την δω!! Έκοψαν το λώρο και την έβαλαν πάνω μου αμέσως. Άνοιξε τα μάτια της και με κοίταξε. Με κοιτούσε για ώρα μέσα στα μάτια και εγώ να χαζογελαω σαν να ήμουν υπό την επήρεια ναρκωτικών!! Ο γιατρός ήρθε και με φίλησε στο κεφάλι και όλοι μου έλεγαν πόσο καλά τα πήγα.

Βεβαια, ο Γολγοθάς δεν τελείωσε γιατί ο πλακούντας δεν έβγαινε με τίποτα. Με πίεζε ο γιατρός με όλη του τη δύναμη, η επισκληριδιος είχε περάσει και ένιωθα τα πάντα. Πονάω πολύ φώναξα και μου έκαναν κ άλλη δόση. Με πολύ κόπο και πόνο βγήκε ο πλακούντας και φώναξα στον γιατρό μου ότι τον αγαπάω 😂😂😂 

Στα τελευταία ράμματα πάλι ένιωθα τα πάντα, ήθελα απλά να τελειώσουμε με όλα αυτά. Τοπίο σαν από θρίλερ γύρω μου, παντού είχε αίματα αλλά τα είχα καταφέρει και αυτό ήταν το σημαντικό. Ο άντρας μου συγκινημένος κοιτούσε εμένα και το μωρό σαν χαμένος..

Αφου με καθάρισαν και με κατέβασαν στο δωμάτιο, μου την έφεραν. Είχε πεταλούδα στο χεράκι γιατί είχαμε σπασμένα νερά για 18 ώρες και έπρεπε να παίρνει αντιβίωση. Επίσης εδώ στο νοσοκομείο που γέννησα τα μωράκια τα έχουν οι μανουλες όλη μέρα μαζί τους. Εμένα μου την πήραν για να την παρακολουθούν προληπτικά για τον ίδιο λόγο και απλά πηγαίνω ανά τρίωρο να την ταιζω. Η τουλάχιστον προσπαθώ σαν πρώτη μέρα! 

3,420 η μπουμπού λοιπόν, ίδια ο πατέρας της, και τόσο μα τόσο όμορφη ❤️ Ο άντρας μου μου είπε ότι δεν κράτησε πάνω από μισή ώρα ο ενεργός τοκετός και το πολύ να έσπρωξα 7 φορές (εγώ είχα χάσει την αίσθηση του χρόνου). Επίσης να πω εδω ότι η μαία με ρώτησε αν γυμνάζομαι γιατί έχω πολύ δυνατούς κοιλιακούς και εσπρωχνα πολύ δυνατά. Τουλάχιστον δεν πήγαν τσάμπα τα τόσα χρόνια γυμναστικής! Οπότε για πιο εύκολο τοκετό, γυμναστικουλα αγαπημένες μου 😋😋

Δεν το έχω συνειδητοποιήσει ακόμα εννοείται ούτε που έχω καταλάβει τι συνέβη σήμερα. Αυτό που ξέρω είναι ότι ξαφνικά τίποτα δεν έχει αξία και νόημα μπροστά στα δύο αυτά ματάκια που με κοιτανε τόσο διερευνητικα...

Μακάρι η Παναγία να αξιώσει όλες τις γυναίκες που το επιθυμούν με την ανείπωτη χαρά της μητρότητας 🙏🙏

 

Να σου ζήσει κορίτσι μου η μπουμπού! Ποπό πολύ δύσκολος ο τοκετός σου τελικά και μπράβο και σε εσένα και στο γιατρό και στη μαία σου που τα καταφέρατε! 

Μην ανησυχείς που η μπέμπα είναι μακριά σου τώρα. Είναι πολύ καλή ευκαιρία να ξεκουραστείς λίγο εσύ, γιατί μετά δύσκολα θα κοιμάσαι δίπλα της 😅

Ένα υπέροχο ταξίδι μόλις ξεκίνησε 😊❤️ Και πάλι συγχαρητήρια!

[annie!]

στις πριν 12 ώρες, ο/η Κατερίνα!!! είπε:

Εφόσον το είπε ο γιατρός ας κάνουν την διερεύνηση και βλεπεις😜 πάντως εγώ λίγο πριν μάθω την πρώτη φορά ότι ήμουν έγκυος έπαιρνα διπλή αντιβίωση για ιγμοριτιδα και είχα κάνει κ ακτινογραφία ιγμοριων😅 δεν είχε επηρεάσει κάπου δόξα το θεό 

Καλημέρα κορίτσι μου, η αξονική βγήκε καλή. Σήμερα είμαι ακόμα καλύτερα κ περιμένω να περάσουν οι γιατροί να δω τι κ πως.

στις πριν 11 ώρες, ο/η Nancy✨ είπε:

Ηometest είναι , βγηκε ετσι τώρα το απόγευμα έχω ενα ηλεκτρονικο θα το κάνω αυριο το πρωί και λέω οτι και να δείξει να πάω το πρώι πριν την δουλειά για μια χοριακη.. 

Καλημέρα κοπέλα μου, έκανες χοριακη;

στις πριν 5 ώρες, ο/η Elli13 είπε:

Κορίτσια μου αγαπημένα.. η ώρα 2 το πρωί, τώρα κατάφερα να σας γράψω.Λοιποοοον... ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΣΕΝΤΟΝΑΡΑ ΥΠΕΡΔΙΠΛΗ! Φτιάξτε καφέ και αραξτε 😂😂

Σάββατο βράδυ σπάσαμε τα νερά. Οπότε Κυριακή πρωί (το πολύ) αναμέναμε τοκετό αν όλα πήγαιναν καλά. Εγώ μέσα στη νύχτα υπέφερα από δικούς μου πόνους και φωνάξαμε 2-3 φορές τον αναισθησιολογο να μου ανανεωσει τη δόση της επισκληρηδιου. Από ένα σημείο και μετά με έπιανε μόνο στην αριστερή πλευρά. 

Μέχρι το πρωί καμία εξέλιξη. Ο τράχηλος ακόμα στο 2, πολύ ψηλά και πίσω. Ο γιατρός ωστόσο ήθελε να κάνει μια τελευταία προσπάθεια (πόσο πια, το τερμάτισε) και να βάλουμε άλλη μια φορά ορό ωκυτοκινης, να περιμένουμε 8 ώρες και μετά αν δεν έπιανε και αυτό δεν υπήρχε άλλη λύση έπρεπε να προχωρήσουμε σε καισαρική γιατί ήταν πολλές οι ώρες που είχαμε σπάσει τα νερά. 

Βάζουμε τον ορό λοιπόν, κατά τις 6-7 το πρωί, αλλάζουν βάρδια οι μαίες και φυσικά καμία εξέλιξη. Ο γιατρός μου είπε μέχρι το απόγευμα αργά θα έχουμε ξεμπερδεψει. Το πήρα και εγώ απόφαση ότι το είχα χάσει το παιχνίδι του φυσιολογικού τοκετού αλλα τουλάχιστον το πάλεψα μέχρι τέλους.

Ξαφνικά κάνω εμετό. Θυμάμαι στα μαθήματα ανώδυνου τοκετού ότι αυτό είναι καλό σημάδι. Με εξετάζουν και βλέπουν διαστολή 4. Ώπα ... Λίγη ώρα μετά διαστολή 6. Παίρνουν τον γιατρό, ζητάει να μου μιλήσει. Πώς είσαι μου λέει, έχεις κουράγιο; δεδομένου ότι ήταν τρίτη μέρα πρόκλησης, εγώ άυπνη, νηστική και πολύ ταλαιπωρημένη. Αφού προχωράμε του είπα θα το βρω το κουράγιο!! Ξανά εμετό, ξεκινάω και έχω ρίγη σε όλο το σώμα, τρέμω σαν το ψάρι. Οι πόνοι να με γονατίζουν. Δεν ξέρω και εγώ πόσο φάρμακο βάλαμε γιατί η δεξιά πλευρά μου χαμηλά (κάτω από τη γραμμή του εσώρουχου) πονούσε φρικτά σε κάθε σύσπαση. Μου λέει μια μαία ότι αυτό συμβαίνει συνήθως όταν το μωράκι παίρνει σωστή θέση για τοκετό. Η αναισθησιολογος ανησυχούσε μήπως μετακινήθηκε η επισκληριδιος και έπρεπε να την ξανατοποθετησουμε. Μου κόπηκαν τα γονατα...

Στα 7εκατοστα διαστολή διαπιστώνουμε ότι το κεφαλάκι έχει κατέβει λίγο στραβά. Με βάζει η μαία να ξαπλώσω στα πλάγια σχεδόν μπρουμητα και να σπρώχνω σε κάθε σύσπαση για να πάρει το μωρό σωστή θέση. Τι να σας λέω... Ανέβασα πυρετό τελικά μαζί με τους εμετούς που συνεχίστηκαν.

Η διαστολή έφτασε πολύ γρήγορα στο 10, η μαία με κατεύθυνε πως να σπρωχνω σε κάθε σύσπαση και ξεκινήσαμε για να κατέβει λίγο ακόμα το κεφάλι. Φωνάζει τον άντρα μου που ήταν δίπλα μου σε όλα αυτά που ανέφερα και του λέει έλα να δεις φαίνονται τα μαλλάκια της. Σοκ!!

Έρχεται ο γιατρός και ήρθε η μεγάλη ώρα. Επισκληρηδιο δεν ήθελαν να μου κάνουν για να έχω την αίσθηση και να σπρώχνω. Γύρω στα 10 άτομα από πάνω μου, μαίες, ειδικευόμενοι γιατροί αναισθησιολογοι, ένας χαμός. Δόξα τω Θεώ η μια μαία που με κατεύθυνε μαζί με την προϊσταμένη ήταν τόσο αστέρια, που δεν θα τα κατάφερνα χωρίς αυτές. Ο γιατρός να μου φωνάζει να σπρώξω, η μαία να μου λέει το πότε και οι δύο μαζί να μου λένε μπράβο και πόσο σωστά το εκανα. Δεν ξέρω πόσες φορές εσπρωξα ξέρω μόνο ότι τους έλεγα τώρα θέλω να σπρώξω, το σώμα το εκανε από μόνο του!! Έβαζα όλη μου τη δύναμη, κάποια στιγμή είπα δεν μπορώ άλλο!! Ο γιατρός μου φώναξε να μην τα παρατήσω και να πεισμωσω!! Και αυτό έκανα!! Ένιωσα το κεφάλι να προσπαθεί να βγει και ήξερα ότι δεν έπρεπε να κάνω πίσω. Μολις βγήκε το κεφάλι ένα γκλουπ και βγήκε το σώμα. Ανασηκώθηκα, άνοιξα τα μάτια, ήθελα να την δω!! Έκοψαν το λώρο και την έβαλαν πάνω μου αμέσως. Άνοιξε τα μάτια της και με κοίταξε. Με κοιτούσε για ώρα μέσα στα μάτια και εγώ να χαζογελαω σαν να ήμουν υπό την επήρεια ναρκωτικών!! Ο γιατρός ήρθε και με φίλησε στο κεφάλι και όλοι μου έλεγαν πόσο καλά τα πήγα.

Βεβαια, ο Γολγοθάς δεν τελείωσε γιατί ο πλακούντας δεν έβγαινε με τίποτα. Με πίεζε ο γιατρός με όλη του τη δύναμη, η επισκληριδιος είχε περάσει και ένιωθα τα πάντα. Πονάω πολύ φώναξα και μου έκαναν κ άλλη δόση. Με πολύ κόπο και πόνο βγήκε ο πλακούντας και φώναξα στον γιατρό μου ότι τον αγαπάω 😂😂😂 

Στα τελευταία ράμματα πάλι ένιωθα τα πάντα, ήθελα απλά να τελειώσουμε με όλα αυτά. Τοπίο σαν από θρίλερ γύρω μου, παντού είχε αίματα αλλά τα είχα καταφέρει και αυτό ήταν το σημαντικό. Ο άντρας μου συγκινημένος κοιτούσε εμένα και το μωρό σαν χαμένος..

Αφου με καθάρισαν και με κατέβασαν στο δωμάτιο, μου την έφεραν. Είχε πεταλούδα στο χεράκι γιατί είχαμε σπασμένα νερά για 18 ώρες και έπρεπε να παίρνει αντιβίωση. Επίσης εδώ στο νοσοκομείο που γέννησα τα μωράκια τα έχουν οι μανουλες όλη μέρα μαζί τους. Εμένα μου την πήραν για να την παρακολουθούν προληπτικά για τον ίδιο λόγο και απλά πηγαίνω ανά τρίωρο να την ταιζω. Η τουλάχιστον προσπαθώ σαν πρώτη μέρα! 

3,420 η μπουμπού λοιπόν, ίδια ο πατέρας της, και τόσο μα τόσο όμορφη ❤️ Ο άντρας μου μου είπε ότι δεν κράτησε πάνω από μισή ώρα ο ενεργός τοκετός και το πολύ να έσπρωξα 7 φορές (εγώ είχα χάσει την αίσθηση του χρόνου). Επίσης να πω εδω ότι η μαία με ρώτησε αν γυμνάζομαι γιατί έχω πολύ δυνατούς κοιλιακούς και εσπρωχνα πολύ δυνατά. Τουλάχιστον δεν πήγαν τσάμπα τα τόσα χρόνια γυμναστικής! Οπότε για πιο εύκολο τοκετό, γυμναστικουλα αγαπημένες μου 😋😋

Δεν το έχω συνειδητοποιήσει ακόμα εννοείται ούτε που έχω καταλάβει τι συνέβη σήμερα. Αυτό που ξέρω είναι ότι ξαφνικά τίποτα δεν έχει αξία και νόημα μπροστά στα δύο αυτά ματάκια που με κοιτανε τόσο διερευνητικα...

Μακάρι η Παναγία να αξιώσει όλες τις γυναίκες που το επιθυμούν με την ανείπωτη χαρά της μητρότητας 🙏🙏

 

Μπράβο ρε θηρίο!!! Συγχαρητήριαααααααα!!! ❤️💙 Να σας ζήσει το αστεράκι σας!!

[Mary_piggy]

Κορίτσια καλημέρα! Συγγνώμη που δεν απάντησα την Παρασκευή αλλά σας γράφω από τη δουλειά και την Παρασκευή με έτρεχαν!

Αρχικά σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τις απαντήσεις!! Έχω και άλλα νέα, σήμερα είναι να κάνω σαλπιγγογραφία και ζήτησα με αφρό αλλά κανένας από τους 2 που μου πρότεινε ο γυναικολόγος δεν κάνει με αφρό. Άρα θα κάνω με υγρό που λένε ότι πονάει περισσότερο. Και η μόνη ώρα που είχανε διαθέσιμη ήταν σήμερα στις 14:00 και εκείνη την ώρα (αλλιώς θα πηγαίναμε τον επόμενο μήνα) ο άντρας μου θα είναι στη δουλειά και θα είμαι μόνη μου. Και καταλαβαίνετε ότι τα έχω κάνει πάνω μου 💩 

Σχετικά με το άγχος που είπατε για την προλακτίνη, το τελευταίο διάστημα έχω πάρα πολύ! 

[ΛΕΥΚΗ]

στις πριν 6 ώρες, ο/η Elli13 είπε:

Κορίτσια μου αγαπημένα.. η ώρα 2 το πρωί, τώρα κατάφερα να σας γράψω.Λοιποοοον... ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΣΕΝΤΟΝΑΡΑ ΥΠΕΡΔΙΠΛΗ! Φτιάξτε καφέ και αραξτε 😂😂

Σάββατο βράδυ σπάσαμε τα νερά. Οπότε Κυριακή πρωί (το πολύ) αναμέναμε τοκετό αν όλα πήγαιναν καλά. Εγώ μέσα στη νύχτα υπέφερα από δικούς μου πόνους και φωνάξαμε 2-3 φορές τον αναισθησιολογο να μου ανανεωσει τη δόση της επισκληρηδιου. Από ένα σημείο και μετά με έπιανε μόνο στην αριστερή πλευρά. 

Μέχρι το πρωί καμία εξέλιξη. Ο τράχηλος ακόμα στο 2, πολύ ψηλά και πίσω. Ο γιατρός ωστόσο ήθελε να κάνει μια τελευταία προσπάθεια (πόσο πια, το τερμάτισε) και να βάλουμε άλλη μια φορά ορό ωκυτοκινης, να περιμένουμε 8 ώρες και μετά αν δεν έπιανε και αυτό δεν υπήρχε άλλη λύση έπρεπε να προχωρήσουμε σε καισαρική γιατί ήταν πολλές οι ώρες που είχαμε σπάσει τα νερά. 

Βάζουμε τον ορό λοιπόν, κατά τις 6-7 το πρωί, αλλάζουν βάρδια οι μαίες και φυσικά καμία εξέλιξη. Ο γιατρός μου είπε μέχρι το απόγευμα αργά θα έχουμε ξεμπερδεψει. Το πήρα και εγώ απόφαση ότι το είχα χάσει το παιχνίδι του φυσιολογικού τοκετού αλλα τουλάχιστον το πάλεψα μέχρι τέλους.

Ξαφνικά κάνω εμετό. Θυμάμαι στα μαθήματα ανώδυνου τοκετού ότι αυτό είναι καλό σημάδι. Με εξετάζουν και βλέπουν διαστολή 4. Ώπα ... Λίγη ώρα μετά διαστολή 6. Παίρνουν τον γιατρό, ζητάει να μου μιλήσει. Πώς είσαι μου λέει, έχεις κουράγιο; δεδομένου ότι ήταν τρίτη μέρα πρόκλησης, εγώ άυπνη, νηστική και πολύ ταλαιπωρημένη. Αφού προχωράμε του είπα θα το βρω το κουράγιο!! Ξανά εμετό, ξεκινάω και έχω ρίγη σε όλο το σώμα, τρέμω σαν το ψάρι. Οι πόνοι να με γονατίζουν. Δεν ξέρω και εγώ πόσο φάρμακο βάλαμε γιατί η δεξιά πλευρά μου χαμηλά (κάτω από τη γραμμή του εσώρουχου) πονούσε φρικτά σε κάθε σύσπαση. Μου λέει μια μαία ότι αυτό συμβαίνει συνήθως όταν το μωράκι παίρνει σωστή θέση για τοκετό. Η αναισθησιολογος ανησυχούσε μήπως μετακινήθηκε η επισκληριδιος και έπρεπε να την ξανατοποθετησουμε. Μου κόπηκαν τα γονατα...

Στα 7εκατοστα διαστολή διαπιστώνουμε ότι το κεφαλάκι έχει κατέβει λίγο στραβά. Με βάζει η μαία να ξαπλώσω στα πλάγια σχεδόν μπρουμητα και να σπρώχνω σε κάθε σύσπαση για να πάρει το μωρό σωστή θέση. Τι να σας λέω... Ανέβασα πυρετό τελικά μαζί με τους εμετούς που συνεχίστηκαν.

Η διαστολή έφτασε πολύ γρήγορα στο 10, η μαία με κατεύθυνε πως να σπρωχνω σε κάθε σύσπαση και ξεκινήσαμε για να κατέβει λίγο ακόμα το κεφάλι. Φωνάζει τον άντρα μου που ήταν δίπλα μου σε όλα αυτά που ανέφερα και του λέει έλα να δεις φαίνονται τα μαλλάκια της. Σοκ!!

Έρχεται ο γιατρός και ήρθε η μεγάλη ώρα. Επισκληρηδιο δεν ήθελαν να μου κάνουν για να έχω την αίσθηση και να σπρώχνω. Γύρω στα 10 άτομα από πάνω μου, μαίες, ειδικευόμενοι γιατροί αναισθησιολογοι, ένας χαμός. Δόξα τω Θεώ η μια μαία που με κατεύθυνε μαζί με την προϊσταμένη ήταν τόσο αστέρια, που δεν θα τα κατάφερνα χωρίς αυτές. Ο γιατρός να μου φωνάζει να σπρώξω, η μαία να μου λέει το πότε και οι δύο μαζί να μου λένε μπράβο και πόσο σωστά το εκανα. Δεν ξέρω πόσες φορές εσπρωξα ξέρω μόνο ότι τους έλεγα τώρα θέλω να σπρώξω, το σώμα το εκανε από μόνο του!! Έβαζα όλη μου τη δύναμη, κάποια στιγμή είπα δεν μπορώ άλλο!! Ο γιατρός μου φώναξε να μην τα παρατήσω και να πεισμωσω!! Και αυτό έκανα!! Ένιωσα το κεφάλι να προσπαθεί να βγει και ήξερα ότι δεν έπρεπε να κάνω πίσω. Μολις βγήκε το κεφάλι ένα γκλουπ και βγήκε το σώμα. Ανασηκώθηκα, άνοιξα τα μάτια, ήθελα να την δω!! Έκοψαν το λώρο και την έβαλαν πάνω μου αμέσως. Άνοιξε τα μάτια της και με κοίταξε. Με κοιτούσε για ώρα μέσα στα μάτια και εγώ να χαζογελαω σαν να ήμουν υπό την επήρεια ναρκωτικών!! Ο γιατρός ήρθε και με φίλησε στο κεφάλι και όλοι μου έλεγαν πόσο καλά τα πήγα.

Βεβαια, ο Γολγοθάς δεν τελείωσε γιατί ο πλακούντας δεν έβγαινε με τίποτα. Με πίεζε ο γιατρός με όλη του τη δύναμη, η επισκληριδιος είχε περάσει και ένιωθα τα πάντα. Πονάω πολύ φώναξα και μου έκαναν κ άλλη δόση. Με πολύ κόπο και πόνο βγήκε ο πλακούντας και φώναξα στον γιατρό μου ότι τον αγαπάω 😂😂😂 

Στα τελευταία ράμματα πάλι ένιωθα τα πάντα, ήθελα απλά να τελειώσουμε με όλα αυτά. Τοπίο σαν από θρίλερ γύρω μου, παντού είχε αίματα αλλά τα είχα καταφέρει και αυτό ήταν το σημαντικό. Ο άντρας μου συγκινημένος κοιτούσε εμένα και το μωρό σαν χαμένος..

Αφου με καθάρισαν και με κατέβασαν στο δωμάτιο, μου την έφεραν. Είχε πεταλούδα στο χεράκι γιατί είχαμε σπασμένα νερά για 18 ώρες και έπρεπε να παίρνει αντιβίωση. Επίσης εδώ στο νοσοκομείο που γέννησα τα μωράκια τα έχουν οι μανουλες όλη μέρα μαζί τους. Εμένα μου την πήραν για να την παρακολουθούν προληπτικά για τον ίδιο λόγο και απλά πηγαίνω ανά τρίωρο να την ταιζω. Η τουλάχιστον προσπαθώ σαν πρώτη μέρα! 

3,420 η μπουμπού λοιπόν, ίδια ο πατέρας της, και τόσο μα τόσο όμορφη ❤️ Ο άντρας μου μου είπε ότι δεν κράτησε πάνω από μισή ώρα ο ενεργός τοκετός και το πολύ να έσπρωξα 7 φορές (εγώ είχα χάσει την αίσθηση του χρόνου). Επίσης να πω εδω ότι η μαία με ρώτησε αν γυμνάζομαι γιατί έχω πολύ δυνατούς κοιλιακούς και εσπρωχνα πολύ δυνατά. Τουλάχιστον δεν πήγαν τσάμπα τα τόσα χρόνια γυμναστικής! Οπότε για πιο εύκολο τοκετό, γυμναστικουλα αγαπημένες μου 😋😋

Δεν το έχω συνειδητοποιήσει ακόμα εννοείται ούτε που έχω καταλάβει τι συνέβη σήμερα. Αυτό που ξέρω είναι ότι ξαφνικά τίποτα δεν έχει αξία και νόημα μπροστά στα δύο αυτά ματάκια που με κοιτανε τόσο διερευνητικα...

Μακάρι η Παναγία να αξιώσει όλες τις γυναίκες που το επιθυμούν με την ανείπωτη χαρά της μητρότητας 🙏🙏

 

Καλημέρα, συγκινήθηκα τόσο πολύ! Να σας ζήσει το κοριτσάκι σας και καλή και γρήγορη ανάρρωση σε εσένα. Δυστυχώς ακόμα δεν το έχω ζήσει αλλά είμαι σίγουρη πως τα συναισθήματα που νιώθεις εκείνη την στιγμή είναι πολύ δυνατά και μοναδικά. Μακάρι να τα καταφέρουμε όλες και στο τέλος να διηγούμαστε και εμείς την όμορφη ιστορία μας! Φιλιά και στις 2 σας😘

[Girly]

στις πριν 3 λεπτά, ο/η Mary_piggy είπε:

Κορίτσια καλημέρα! Συγγνώμη που δεν απάντησα την Παρασκευή αλλά σας γράφω από τη δουλειά και την Παρασκευή με έτρεχαν!

Αρχικά σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τις απαντήσεις!! Έχω και άλλα νέα, σήμερα είναι να κάνω σαλπιγγογραφία και ζήτησα με αφρό αλλά κανένας από τους 2 που μου πρότεινε ο γυναικολόγος δεν κάνει με αφρό. Άρα θα κάνω με υγρό που λένε ότι πονάει περισσότερο. Και η μόνη ώρα που είχανε διαθέσιμη ήταν σήμερα στις 14:00 και εκείνη την ώρα (αλλιώς θα πηγαίναμε τον επόμενο μήνα) ο άντρας μου θα είναι στη δουλειά και θα είμαι μόνη μου. Και καταλαβαίνετε ότι τα έχω κάνει πάνω μου 💩 

Σχετικά με το άγχος που είπατε για την προλακτίνη, το τελευταίο διάστημα έχω πάρα πολύ! 

Καλημερααααα!!! Κορίτσι μου μην ανησυχείς καθόλου. Εγώ με σκιαγραφικό έκανα. Δεν πονάει έτσι όπως τα έχεις κατά νου! Είναι απλά ένας πόνο περιόδου για ένα δυο δευτερόλεπτα δλδ μόλις σου κάνει την έγχυση. Τίποτα άλλο. Βέβαια οπωσδήποτε να έχεις πάρει κάνα δυο παυσίπονα κανενα 45 πριν. Όλα θα πάνε καλά να μην ανησυχείς!

[Mary_piggy]

στις πριν 19 λεπτά, ο/η Girly είπε:

Καλημερααααα!!! Κορίτσι μου μην ανησυχείς καθόλου. Εγώ με σκιαγραφικό έκανα. Δεν πονάει έτσι όπως τα έχεις κατά νου! Είναι απλά ένας πόνο περιόδου για ένα δυο δευτερόλεπτα δλδ μόλις σου κάνει την έγχυση. Τίποτα άλλο. Βέβαια οπωσδήποτε να έχεις πάρει κάνα δυο παυσίπονα κανενα 45 πριν. Όλα θα πάνε καλά να μην ανησυχείς!

Τι παυσίπονο; Μου δώσανε αντιβίωση από εχθές και παίρνω, να τους πάρω να ρωτήσω αν χρειάζεται να πα΄ρω και παυσίπονο;

[Elk]

στις πριν 6 ώρες, ο/η Elli13 είπε:

Κορίτσια μου αγαπημένα.. η ώρα 2 το πρωί, τώρα κατάφερα να σας γράψω.Λοιποοοον... ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΣΕΝΤΟΝΑΡΑ ΥΠΕΡΔΙΠΛΗ! Φτιάξτε καφέ και αραξτε 😂😂

Σάββατο βράδυ σπάσαμε τα νερά. Οπότε Κυριακή πρωί (το πολύ) αναμέναμε τοκετό αν όλα πήγαιναν καλά. Εγώ μέσα στη νύχτα υπέφερα από δικούς μου πόνους και φωνάξαμε 2-3 φορές τον αναισθησιολογο να μου ανανεωσει τη δόση της επισκληρηδιου. Από ένα σημείο και μετά με έπιανε μόνο στην αριστερή πλευρά. 

Μέχρι το πρωί καμία εξέλιξη. Ο τράχηλος ακόμα στο 2, πολύ ψηλά και πίσω. Ο γιατρός ωστόσο ήθελε να κάνει μια τελευταία προσπάθεια (πόσο πια, το τερμάτισε) και να βάλουμε άλλη μια φορά ορό ωκυτοκινης, να περιμένουμε 8 ώρες και μετά αν δεν έπιανε και αυτό δεν υπήρχε άλλη λύση έπρεπε να προχωρήσουμε σε καισαρική γιατί ήταν πολλές οι ώρες που είχαμε σπάσει τα νερά. 

Βάζουμε τον ορό λοιπόν, κατά τις 6-7 το πρωί, αλλάζουν βάρδια οι μαίες και φυσικά καμία εξέλιξη. Ο γιατρός μου είπε μέχρι το απόγευμα αργά θα έχουμε ξεμπερδεψει. Το πήρα και εγώ απόφαση ότι το είχα χάσει το παιχνίδι του φυσιολογικού τοκετού αλλα τουλάχιστον το πάλεψα μέχρι τέλους.

Ξαφνικά κάνω εμετό. Θυμάμαι στα μαθήματα ανώδυνου τοκετού ότι αυτό είναι καλό σημάδι. Με εξετάζουν και βλέπουν διαστολή 4. Ώπα ... Λίγη ώρα μετά διαστολή 6. Παίρνουν τον γιατρό, ζητάει να μου μιλήσει. Πώς είσαι μου λέει, έχεις κουράγιο; δεδομένου ότι ήταν τρίτη μέρα πρόκλησης, εγώ άυπνη, νηστική και πολύ ταλαιπωρημένη. Αφού προχωράμε του είπα θα το βρω το κουράγιο!! Ξανά εμετό, ξεκινάω και έχω ρίγη σε όλο το σώμα, τρέμω σαν το ψάρι. Οι πόνοι να με γονατίζουν. Δεν ξέρω και εγώ πόσο φάρμακο βάλαμε γιατί η δεξιά πλευρά μου χαμηλά (κάτω από τη γραμμή του εσώρουχου) πονούσε φρικτά σε κάθε σύσπαση. Μου λέει μια μαία ότι αυτό συμβαίνει συνήθως όταν το μωράκι παίρνει σωστή θέση για τοκετό. Η αναισθησιολογος ανησυχούσε μήπως μετακινήθηκε η επισκληριδιος και έπρεπε να την ξανατοποθετησουμε. Μου κόπηκαν τα γονατα...

Στα 7εκατοστα διαστολή διαπιστώνουμε ότι το κεφαλάκι έχει κατέβει λίγο στραβά. Με βάζει η μαία να ξαπλώσω στα πλάγια σχεδόν μπρουμητα και να σπρώχνω σε κάθε σύσπαση για να πάρει το μωρό σωστή θέση. Τι να σας λέω... Ανέβασα πυρετό τελικά μαζί με τους εμετούς που συνεχίστηκαν.

Η διαστολή έφτασε πολύ γρήγορα στο 10, η μαία με κατεύθυνε πως να σπρωχνω σε κάθε σύσπαση και ξεκινήσαμε για να κατέβει λίγο ακόμα το κεφάλι. Φωνάζει τον άντρα μου που ήταν δίπλα μου σε όλα αυτά που ανέφερα και του λέει έλα να δεις φαίνονται τα μαλλάκια της. Σοκ!!

Έρχεται ο γιατρός και ήρθε η μεγάλη ώρα. Επισκληρηδιο δεν ήθελαν να μου κάνουν για να έχω την αίσθηση και να σπρώχνω. Γύρω στα 10 άτομα από πάνω μου, μαίες, ειδικευόμενοι γιατροί αναισθησιολογοι, ένας χαμός. Δόξα τω Θεώ η μια μαία που με κατεύθυνε μαζί με την προϊσταμένη ήταν τόσο αστέρια, που δεν θα τα κατάφερνα χωρίς αυτές. Ο γιατρός να μου φωνάζει να σπρώξω, η μαία να μου λέει το πότε και οι δύο μαζί να μου λένε μπράβο και πόσο σωστά το εκανα. Δεν ξέρω πόσες φορές εσπρωξα ξέρω μόνο ότι τους έλεγα τώρα θέλω να σπρώξω, το σώμα το εκανε από μόνο του!! Έβαζα όλη μου τη δύναμη, κάποια στιγμή είπα δεν μπορώ άλλο!! Ο γιατρός μου φώναξε να μην τα παρατήσω και να πεισμωσω!! Και αυτό έκανα!! Ένιωσα το κεφάλι να προσπαθεί να βγει και ήξερα ότι δεν έπρεπε να κάνω πίσω. Μολις βγήκε το κεφάλι ένα γκλουπ και βγήκε το σώμα. Ανασηκώθηκα, άνοιξα τα μάτια, ήθελα να την δω!! Έκοψαν το λώρο και την έβαλαν πάνω μου αμέσως. Άνοιξε τα μάτια της και με κοίταξε. Με κοιτούσε για ώρα μέσα στα μάτια και εγώ να χαζογελαω σαν να ήμουν υπό την επήρεια ναρκωτικών!! Ο γιατρός ήρθε και με φίλησε στο κεφάλι και όλοι μου έλεγαν πόσο καλά τα πήγα.

Βεβαια, ο Γολγοθάς δεν τελείωσε γιατί ο πλακούντας δεν έβγαινε με τίποτα. Με πίεζε ο γιατρός με όλη του τη δύναμη, η επισκληριδιος είχε περάσει και ένιωθα τα πάντα. Πονάω πολύ φώναξα και μου έκαναν κ άλλη δόση. Με πολύ κόπο και πόνο βγήκε ο πλακούντας και φώναξα στον γιατρό μου ότι τον αγαπάω 😂😂😂 

Στα τελευταία ράμματα πάλι ένιωθα τα πάντα, ήθελα απλά να τελειώσουμε με όλα αυτά. Τοπίο σαν από θρίλερ γύρω μου, παντού είχε αίματα αλλά τα είχα καταφέρει και αυτό ήταν το σημαντικό. Ο άντρας μου συγκινημένος κοιτούσε εμένα και το μωρό σαν χαμένος..

Αφου με καθάρισαν και με κατέβασαν στο δωμάτιο, μου την έφεραν. Είχε πεταλούδα στο χεράκι γιατί είχαμε σπασμένα νερά για 18 ώρες και έπρεπε να παίρνει αντιβίωση. Επίσης εδώ στο νοσοκομείο που γέννησα τα μωράκια τα έχουν οι μανουλες όλη μέρα μαζί τους. Εμένα μου την πήραν για να την παρακολουθούν προληπτικά για τον ίδιο λόγο και απλά πηγαίνω ανά τρίωρο να την ταιζω. Η τουλάχιστον προσπαθώ σαν πρώτη μέρα! 

3,420 η μπουμπού λοιπόν, ίδια ο πατέρας της, και τόσο μα τόσο όμορφη ❤️ Ο άντρας μου μου είπε ότι δεν κράτησε πάνω από μισή ώρα ο ενεργός τοκετός και το πολύ να έσπρωξα 7 φορές (εγώ είχα χάσει την αίσθηση του χρόνου). Επίσης να πω εδω ότι η μαία με ρώτησε αν γυμνάζομαι γιατί έχω πολύ δυνατούς κοιλιακούς και εσπρωχνα πολύ δυνατά. Τουλάχιστον δεν πήγαν τσάμπα τα τόσα χρόνια γυμναστικής! Οπότε για πιο εύκολο τοκετό, γυμναστικουλα αγαπημένες μου 😋😋

Δεν το έχω συνειδητοποιήσει ακόμα εννοείται ούτε που έχω καταλάβει τι συνέβη σήμερα. Αυτό που ξέρω είναι ότι ξαφνικά τίποτα δεν έχει αξία και νόημα μπροστά στα δύο αυτά ματάκια που με κοιτανε τόσο διερευνητικα...

Μακάρι η Παναγία να αξιώσει όλες τις γυναίκες που το επιθυμούν με την ανείπωτη χαρά της μητρότητας 🙏🙏

 

Να σας ζήσει η κορούλα πάντα γερή και καλότυχη να είναι 🥰

ελλη μου είσαι ήρωας χίλια μπράβο σου αξίζουν, είσαι πολύ δυνατή, είχες ένα ζόρικο τοκετο σου αξίζουν πολλά συγχαρητήρια  που τα κατάφερες 😊 

[annie!]

στις πριν 30 λεπτά, ο/η Mary_piggy είπε:

Τι παυσίπονο; Μου δώσανε αντιβίωση από εχθές και παίρνω, να τους πάρω να ρωτήσω αν χρειάζεται να πα΄ρω και παυσίπονο;

Μην αγχώνεσαι κ όπως σου είπε κ η @Girly για λίγο πονάει σαν κάψιμο είναι δεν κραταει ώρα. Δευτερόλεπτα. Κ γω είχα πάρει παυσίπονο πριν αν κ ο γιατρός είχε πει δε χρειάζεται εγώ πήρα 🤣🤣🤣

[Rena92]

στις πριν 7 ώρες, ο/η Elli13 είπε:

Κορίτσια μου αγαπημένα.. η ώρα 2 το πρωί, τώρα κατάφερα να σας γράψω.Λοιποοοον... ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΣΕΝΤΟΝΑΡΑ ΥΠΕΡΔΙΠΛΗ! Φτιάξτε καφέ και αραξτε 😂😂

Σάββατο βράδυ σπάσαμε τα νερά. Οπότε Κυριακή πρωί (το πολύ) αναμέναμε τοκετό αν όλα πήγαιναν καλά. Εγώ μέσα στη νύχτα υπέφερα από δικούς μου πόνους και φωνάξαμε 2-3 φορές τον αναισθησιολογο να μου ανανεωσει τη δόση της επισκληρηδιου. Από ένα σημείο και μετά με έπιανε μόνο στην αριστερή πλευρά. 

Μέχρι το πρωί καμία εξέλιξη. Ο τράχηλος ακόμα στο 2, πολύ ψηλά και πίσω. Ο γιατρός ωστόσο ήθελε να κάνει μια τελευταία προσπάθεια (πόσο πια, το τερμάτισε) και να βάλουμε άλλη μια φορά ορό ωκυτοκινης, να περιμένουμε 8 ώρες και μετά αν δεν έπιανε και αυτό δεν υπήρχε άλλη λύση έπρεπε να προχωρήσουμε σε καισαρική γιατί ήταν πολλές οι ώρες που είχαμε σπάσει τα νερά. 

Βάζουμε τον ορό λοιπόν, κατά τις 6-7 το πρωί, αλλάζουν βάρδια οι μαίες και φυσικά καμία εξέλιξη. Ο γιατρός μου είπε μέχρι το απόγευμα αργά θα έχουμε ξεμπερδεψει. Το πήρα και εγώ απόφαση ότι το είχα χάσει το παιχνίδι του φυσιολογικού τοκετού αλλα τουλάχιστον το πάλεψα μέχρι τέλους.

Ξαφνικά κάνω εμετό. Θυμάμαι στα μαθήματα ανώδυνου τοκετού ότι αυτό είναι καλό σημάδι. Με εξετάζουν και βλέπουν διαστολή 4. Ώπα ... Λίγη ώρα μετά διαστολή 6. Παίρνουν τον γιατρό, ζητάει να μου μιλήσει. Πώς είσαι μου λέει, έχεις κουράγιο; δεδομένου ότι ήταν τρίτη μέρα πρόκλησης, εγώ άυπνη, νηστική και πολύ ταλαιπωρημένη. Αφού προχωράμε του είπα θα το βρω το κουράγιο!! Ξανά εμετό, ξεκινάω και έχω ρίγη σε όλο το σώμα, τρέμω σαν το ψάρι. Οι πόνοι να με γονατίζουν. Δεν ξέρω και εγώ πόσο φάρμακο βάλαμε γιατί η δεξιά πλευρά μου χαμηλά (κάτω από τη γραμμή του εσώρουχου) πονούσε φρικτά σε κάθε σύσπαση. Μου λέει μια μαία ότι αυτό συμβαίνει συνήθως όταν το μωράκι παίρνει σωστή θέση για τοκετό. Η αναισθησιολογος ανησυχούσε μήπως μετακινήθηκε η επισκληριδιος και έπρεπε να την ξανατοποθετησουμε. Μου κόπηκαν τα γονατα...

Στα 7εκατοστα διαστολή διαπιστώνουμε ότι το κεφαλάκι έχει κατέβει λίγο στραβά. Με βάζει η μαία να ξαπλώσω στα πλάγια σχεδόν μπρουμητα και να σπρώχνω σε κάθε σύσπαση για να πάρει το μωρό σωστή θέση. Τι να σας λέω... Ανέβασα πυρετό τελικά μαζί με τους εμετούς που συνεχίστηκαν.

Η διαστολή έφτασε πολύ γρήγορα στο 10, η μαία με κατεύθυνε πως να σπρωχνω σε κάθε σύσπαση και ξεκινήσαμε για να κατέβει λίγο ακόμα το κεφάλι. Φωνάζει τον άντρα μου που ήταν δίπλα μου σε όλα αυτά που ανέφερα και του λέει έλα να δεις φαίνονται τα μαλλάκια της. Σοκ!!

Έρχεται ο γιατρός και ήρθε η μεγάλη ώρα. Επισκληρηδιο δεν ήθελαν να μου κάνουν για να έχω την αίσθηση και να σπρώχνω. Γύρω στα 10 άτομα από πάνω μου, μαίες, ειδικευόμενοι γιατροί αναισθησιολογοι, ένας χαμός. Δόξα τω Θεώ η μια μαία που με κατεύθυνε μαζί με την προϊσταμένη ήταν τόσο αστέρια, που δεν θα τα κατάφερνα χωρίς αυτές. Ο γιατρός να μου φωνάζει να σπρώξω, η μαία να μου λέει το πότε και οι δύο μαζί να μου λένε μπράβο και πόσο σωστά το εκανα. Δεν ξέρω πόσες φορές εσπρωξα ξέρω μόνο ότι τους έλεγα τώρα θέλω να σπρώξω, το σώμα το εκανε από μόνο του!! Έβαζα όλη μου τη δύναμη, κάποια στιγμή είπα δεν μπορώ άλλο!! Ο γιατρός μου φώναξε να μην τα παρατήσω και να πεισμωσω!! Και αυτό έκανα!! Ένιωσα το κεφάλι να προσπαθεί να βγει και ήξερα ότι δεν έπρεπε να κάνω πίσω. Μολις βγήκε το κεφάλι ένα γκλουπ και βγήκε το σώμα. Ανασηκώθηκα, άνοιξα τα μάτια, ήθελα να την δω!! Έκοψαν το λώρο και την έβαλαν πάνω μου αμέσως. Άνοιξε τα μάτια της και με κοίταξε. Με κοιτούσε για ώρα μέσα στα μάτια και εγώ να χαζογελαω σαν να ήμουν υπό την επήρεια ναρκωτικών!! Ο γιατρός ήρθε και με φίλησε στο κεφάλι και όλοι μου έλεγαν πόσο καλά τα πήγα.

Βεβαια, ο Γολγοθάς δεν τελείωσε γιατί ο πλακούντας δεν έβγαινε με τίποτα. Με πίεζε ο γιατρός με όλη του τη δύναμη, η επισκληριδιος είχε περάσει και ένιωθα τα πάντα. Πονάω πολύ φώναξα και μου έκαναν κ άλλη δόση. Με πολύ κόπο και πόνο βγήκε ο πλακούντας και φώναξα στον γιατρό μου ότι τον αγαπάω 😂😂😂 

Στα τελευταία ράμματα πάλι ένιωθα τα πάντα, ήθελα απλά να τελειώσουμε με όλα αυτά. Τοπίο σαν από θρίλερ γύρω μου, παντού είχε αίματα αλλά τα είχα καταφέρει και αυτό ήταν το σημαντικό. Ο άντρας μου συγκινημένος κοιτούσε εμένα και το μωρό σαν χαμένος..

Αφου με καθάρισαν και με κατέβασαν στο δωμάτιο, μου την έφεραν. Είχε πεταλούδα στο χεράκι γιατί είχαμε σπασμένα νερά για 18 ώρες και έπρεπε να παίρνει αντιβίωση. Επίσης εδώ στο νοσοκομείο που γέννησα τα μωράκια τα έχουν οι μανουλες όλη μέρα μαζί τους. Εμένα μου την πήραν για να την παρακολουθούν προληπτικά για τον ίδιο λόγο και απλά πηγαίνω ανά τρίωρο να την ταιζω. Η τουλάχιστον προσπαθώ σαν πρώτη μέρα! 

3,420 η μπουμπού λοιπόν, ίδια ο πατέρας της, και τόσο μα τόσο όμορφη ❤️ Ο άντρας μου μου είπε ότι δεν κράτησε πάνω από μισή ώρα ο ενεργός τοκετός και το πολύ να έσπρωξα 7 φορές (εγώ είχα χάσει την αίσθηση του χρόνου). Επίσης να πω εδω ότι η μαία με ρώτησε αν γυμνάζομαι γιατί έχω πολύ δυνατούς κοιλιακούς και εσπρωχνα πολύ δυνατά. Τουλάχιστον δεν πήγαν τσάμπα τα τόσα χρόνια γυμναστικής! Οπότε για πιο εύκολο τοκετό, γυμναστικουλα αγαπημένες μου 😋😋

Δεν το έχω συνειδητοποιήσει ακόμα εννοείται ούτε που έχω καταλάβει τι συνέβη σήμερα. Αυτό που ξέρω είναι ότι ξαφνικά τίποτα δεν έχει αξία και νόημα μπροστά στα δύο αυτά ματάκια που με κοιτανε τόσο διερευνητικα...

Μακάρι η Παναγία να αξιώσει όλες τις γυναίκες που το επιθυμούν με την ανείπωτη χαρά της μητρότητας 🙏🙏

 

Μανούλα μας συγκίνησες! Να σας ζήσει το κοριτσάκι σας και να έχετε μια υπέροχη ζωή!! Όσο δύσκολα και αν πέρασες, το κείμενο σου μόνο ευχάριστα συναισθήματα δημιουργεί, γιατί εκφράζεις την χαρά σου ακόμη και στην ταλαιπωρία σου! 

[dimand]

στις πριν 13 ώρες, ο/η Nancy✨ είπε:

Ρίξε μου απο την μπεμπεδοσκονη σου!!!!!!!

Με ολη μου τη καρδια ❤️ 

[marinaP]

στις πριν 7 ώρες, ο/η Elli13 είπε:

Κορίτσια μου αγαπημένα.. η ώρα 2 το πρωί, τώρα κατάφερα να σας γράψω.Λοιποοοον... ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΣΕΝΤΟΝΑΡΑ ΥΠΕΡΔΙΠΛΗ! Φτιάξτε καφέ και αραξτε 😂😂

Σάββατο βράδυ σπάσαμε τα νερά. Οπότε Κυριακή πρωί (το πολύ) αναμέναμε τοκετό αν όλα πήγαιναν καλά. Εγώ μέσα στη νύχτα υπέφερα από δικούς μου πόνους και φωνάξαμε 2-3 φορές τον αναισθησιολογο να μου ανανεωσει τη δόση της επισκληρηδιου. Από ένα σημείο και μετά με έπιανε μόνο στην αριστερή πλευρά. 

Μέχρι το πρωί καμία εξέλιξη. Ο τράχηλος ακόμα στο 2, πολύ ψηλά και πίσω. Ο γιατρός ωστόσο ήθελε να κάνει μια τελευταία προσπάθεια (πόσο πια, το τερμάτισε) και να βάλουμε άλλη μια φορά ορό ωκυτοκινης, να περιμένουμε 8 ώρες και μετά αν δεν έπιανε και αυτό δεν υπήρχε άλλη λύση έπρεπε να προχωρήσουμε σε καισαρική γιατί ήταν πολλές οι ώρες που είχαμε σπάσει τα νερά. 

Βάζουμε τον ορό λοιπόν, κατά τις 6-7 το πρωί, αλλάζουν βάρδια οι μαίες και φυσικά καμία εξέλιξη. Ο γιατρός μου είπε μέχρι το απόγευμα αργά θα έχουμε ξεμπερδεψει. Το πήρα και εγώ απόφαση ότι το είχα χάσει το παιχνίδι του φυσιολογικού τοκετού αλλα τουλάχιστον το πάλεψα μέχρι τέλους.

Ξαφνικά κάνω εμετό. Θυμάμαι στα μαθήματα ανώδυνου τοκετού ότι αυτό είναι καλό σημάδι. Με εξετάζουν και βλέπουν διαστολή 4. Ώπα ... Λίγη ώρα μετά διαστολή 6. Παίρνουν τον γιατρό, ζητάει να μου μιλήσει. Πώς είσαι μου λέει, έχεις κουράγιο; δεδομένου ότι ήταν τρίτη μέρα πρόκλησης, εγώ άυπνη, νηστική και πολύ ταλαιπωρημένη. Αφού προχωράμε του είπα θα το βρω το κουράγιο!! Ξανά εμετό, ξεκινάω και έχω ρίγη σε όλο το σώμα, τρέμω σαν το ψάρι. Οι πόνοι να με γονατίζουν. Δεν ξέρω και εγώ πόσο φάρμακο βάλαμε γιατί η δεξιά πλευρά μου χαμηλά (κάτω από τη γραμμή του εσώρουχου) πονούσε φρικτά σε κάθε σύσπαση. Μου λέει μια μαία ότι αυτό συμβαίνει συνήθως όταν το μωράκι παίρνει σωστή θέση για τοκετό. Η αναισθησιολογος ανησυχούσε μήπως μετακινήθηκε η επισκληριδιος και έπρεπε να την ξανατοποθετησουμε. Μου κόπηκαν τα γονατα...

Στα 7εκατοστα διαστολή διαπιστώνουμε ότι το κεφαλάκι έχει κατέβει λίγο στραβά. Με βάζει η μαία να ξαπλώσω στα πλάγια σχεδόν μπρουμητα και να σπρώχνω σε κάθε σύσπαση για να πάρει το μωρό σωστή θέση. Τι να σας λέω... Ανέβασα πυρετό τελικά μαζί με τους εμετούς που συνεχίστηκαν.

Η διαστολή έφτασε πολύ γρήγορα στο 10, η μαία με κατεύθυνε πως να σπρωχνω σε κάθε σύσπαση και ξεκινήσαμε για να κατέβει λίγο ακόμα το κεφάλι. Φωνάζει τον άντρα μου που ήταν δίπλα μου σε όλα αυτά που ανέφερα και του λέει έλα να δεις φαίνονται τα μαλλάκια της. Σοκ!!

Έρχεται ο γιατρός και ήρθε η μεγάλη ώρα. Επισκληρηδιο δεν ήθελαν να μου κάνουν για να έχω την αίσθηση και να σπρώχνω. Γύρω στα 10 άτομα από πάνω μου, μαίες, ειδικευόμενοι γιατροί αναισθησιολογοι, ένας χαμός. Δόξα τω Θεώ η μια μαία που με κατεύθυνε μαζί με την προϊσταμένη ήταν τόσο αστέρια, που δεν θα τα κατάφερνα χωρίς αυτές. Ο γιατρός να μου φωνάζει να σπρώξω, η μαία να μου λέει το πότε και οι δύο μαζί να μου λένε μπράβο και πόσο σωστά το εκανα. Δεν ξέρω πόσες φορές εσπρωξα ξέρω μόνο ότι τους έλεγα τώρα θέλω να σπρώξω, το σώμα το εκανε από μόνο του!! Έβαζα όλη μου τη δύναμη, κάποια στιγμή είπα δεν μπορώ άλλο!! Ο γιατρός μου φώναξε να μην τα παρατήσω και να πεισμωσω!! Και αυτό έκανα!! Ένιωσα το κεφάλι να προσπαθεί να βγει και ήξερα ότι δεν έπρεπε να κάνω πίσω. Μολις βγήκε το κεφάλι ένα γκλουπ και βγήκε το σώμα. Ανασηκώθηκα, άνοιξα τα μάτια, ήθελα να την δω!! Έκοψαν το λώρο και την έβαλαν πάνω μου αμέσως. Άνοιξε τα μάτια της και με κοίταξε. Με κοιτούσε για ώρα μέσα στα μάτια και εγώ να χαζογελαω σαν να ήμουν υπό την επήρεια ναρκωτικών!! Ο γιατρός ήρθε και με φίλησε στο κεφάλι και όλοι μου έλεγαν πόσο καλά τα πήγα.

Βεβαια, ο Γολγοθάς δεν τελείωσε γιατί ο πλακούντας δεν έβγαινε με τίποτα. Με πίεζε ο γιατρός με όλη του τη δύναμη, η επισκληριδιος είχε περάσει και ένιωθα τα πάντα. Πονάω πολύ φώναξα και μου έκαναν κ άλλη δόση. Με πολύ κόπο και πόνο βγήκε ο πλακούντας και φώναξα στον γιατρό μου ότι τον αγαπάω 😂😂😂 

Στα τελευταία ράμματα πάλι ένιωθα τα πάντα, ήθελα απλά να τελειώσουμε με όλα αυτά. Τοπίο σαν από θρίλερ γύρω μου, παντού είχε αίματα αλλά τα είχα καταφέρει και αυτό ήταν το σημαντικό. Ο άντρας μου συγκινημένος κοιτούσε εμένα και το μωρό σαν χαμένος..

Αφου με καθάρισαν και με κατέβασαν στο δωμάτιο, μου την έφεραν. Είχε πεταλούδα στο χεράκι γιατί είχαμε σπασμένα νερά για 18 ώρες και έπρεπε να παίρνει αντιβίωση. Επίσης εδώ στο νοσοκομείο που γέννησα τα μωράκια τα έχουν οι μανουλες όλη μέρα μαζί τους. Εμένα μου την πήραν για να την παρακολουθούν προληπτικά για τον ίδιο λόγο και απλά πηγαίνω ανά τρίωρο να την ταιζω. Η τουλάχιστον προσπαθώ σαν πρώτη μέρα! 

3,420 η μπουμπού λοιπόν, ίδια ο πατέρας της, και τόσο μα τόσο όμορφη ❤️ Ο άντρας μου μου είπε ότι δεν κράτησε πάνω από μισή ώρα ο ενεργός τοκετός και το πολύ να έσπρωξα 7 φορές (εγώ είχα χάσει την αίσθηση του χρόνου). Επίσης να πω εδω ότι η μαία με ρώτησε αν γυμνάζομαι γιατί έχω πολύ δυνατούς κοιλιακούς και εσπρωχνα πολύ δυνατά. Τουλάχιστον δεν πήγαν τσάμπα τα τόσα χρόνια γυμναστικής! Οπότε για πιο εύκολο τοκετό, γυμναστικουλα αγαπημένες μου 😋😋

Δεν το έχω συνειδητοποιήσει ακόμα εννοείται ούτε που έχω καταλάβει τι συνέβη σήμερα. Αυτό που ξέρω είναι ότι ξαφνικά τίποτα δεν έχει αξία και νόημα μπροστά στα δύο αυτά ματάκια που με κοιτανε τόσο διερευνητικα...

Μακάρι η Παναγία να αξιώσει όλες τις γυναίκες που το επιθυμούν με την ανείπωτη χαρά της μητρότητας 🙏🙏

 

Ελλη μου αρχικά να σου πω οτι οσο το διάβαζα  συγκινήθηκα τόσο πολύ 🩷 

Να σας ζήσει κορίτσι μου η μπουμπου σας και από εδώ και πέρα όλα όμορφα να σας έρχονται! Σας αξίζουν! Ήρθε το ουράνιο τόξο σου και είναι τόσο όμορφο!!!🌈🌈 

Μακάρι κορίτσι μου όλες οι γυναίκες να ζήσουμε αυτή την πρωτόγνωρη στιγμή! Όλες!🙏🏻♥️♥️♥️♥️

[annitakianna]

στις πριν 1 ώρα, ο/η Mary_piggy είπε:

Κορίτσια καλημέρα! Συγγνώμη που δεν απάντησα την Παρασκευή αλλά σας γράφω από τη δουλειά και την Παρασκευή με έτρεχαν!

Αρχικά σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τις απαντήσεις!! Έχω και άλλα νέα, σήμερα είναι να κάνω σαλπιγγογραφία και ζήτησα με αφρό αλλά κανένας από τους 2 που μου πρότεινε ο γυναικολόγος δεν κάνει με αφρό. Άρα θα κάνω με υγρό που λένε ότι πονάει περισσότερο. Και η μόνη ώρα που είχανε διαθέσιμη ήταν σήμερα στις 14:00 και εκείνη την ώρα (αλλιώς θα πηγαίναμε τον επόμενο μήνα) ο άντρας μου θα είναι στη δουλειά και θα είμαι μόνη μου. Και καταλαβαίνετε ότι τα έχω κάνει πάνω μου 💩 

Σχετικά με το άγχος που είπατε για την προλακτίνη, το τελευταίο διάστημα έχω πάρα πολύ! 

Κορίτσι μου καλημέρα! Η προλακτίνη ναι ανεβαίνει με το άγχος αλλά όλες έχουμε αγχος!! Δεν νομίζω ότι λόγο άγχους πήγε 32!! Πιστεύω ότι το θέμα σας που δεν είχατε σύλληψη ήταν αυτό όπως ακριβώς και της @Elk!! Εκτός και αν έχεις ξανά κάνει ορμονολογικες και ήταν οκ απλά τώρα έτυχε να ανέβει! Όσο για την σαλπιγγογραφια μη στεναχωριέσαι θα τα πας τέλεια!! Ελάχιστος πόνος είναι του λεπτού που λένε!! Δω κάθε μήνα στη περίοδο πονάμε 100 φορές περισσότερο!

[annitakianna]

Καλημέρα και στις υπόλοιπες ομορφιές τι μου κάνετε?? @cat12 πες μας κανένα ευχάριστο ότι δεν ήρθε η καταραμένη να κάνουμε πάρτυ!! @Antonia2 κορίτσι μου σε είχα στο μυαλό μου χθές! Σου τελείωσε η περίοδος?? Μίλησες με τον γιατρό σου??

[dimand]

στις πριν 7 ώρες, ο/η Elli13 είπε:

Κορίτσια μου αγαπημένα.. η ώρα 2 το πρωί, τώρα κατάφερα να σας γράψω.Λοιποοοον... ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΣΕΝΤΟΝΑΡΑ ΥΠΕΡΔΙΠΛΗ! Φτιάξτε καφέ και αραξτε 😂😂

Σάββατο βράδυ σπάσαμε τα νερά. Οπότε Κυριακή πρωί (το πολύ) αναμέναμε τοκετό αν όλα πήγαιναν καλά. Εγώ μέσα στη νύχτα υπέφερα από δικούς μου πόνους και φωνάξαμε 2-3 φορές τον αναισθησιολογο να μου ανανεωσει τη δόση της επισκληρηδιου. Από ένα σημείο και μετά με έπιανε μόνο στην αριστερή πλευρά. 

Μέχρι το πρωί καμία εξέλιξη. Ο τράχηλος ακόμα στο 2, πολύ ψηλά και πίσω. Ο γιατρός ωστόσο ήθελε να κάνει μια τελευταία προσπάθεια (πόσο πια, το τερμάτισε) και να βάλουμε άλλη μια φορά ορό ωκυτοκινης, να περιμένουμε 8 ώρες και μετά αν δεν έπιανε και αυτό δεν υπήρχε άλλη λύση έπρεπε να προχωρήσουμε σε καισαρική γιατί ήταν πολλές οι ώρες που είχαμε σπάσει τα νερά. 

Βάζουμε τον ορό λοιπόν, κατά τις 6-7 το πρωί, αλλάζουν βάρδια οι μαίες και φυσικά καμία εξέλιξη. Ο γιατρός μου είπε μέχρι το απόγευμα αργά θα έχουμε ξεμπερδεψει. Το πήρα και εγώ απόφαση ότι το είχα χάσει το παιχνίδι του φυσιολογικού τοκετού αλλα τουλάχιστον το πάλεψα μέχρι τέλους.

Ξαφνικά κάνω εμετό. Θυμάμαι στα μαθήματα ανώδυνου τοκετού ότι αυτό είναι καλό σημάδι. Με εξετάζουν και βλέπουν διαστολή 4. Ώπα ... Λίγη ώρα μετά διαστολή 6. Παίρνουν τον γιατρό, ζητάει να μου μιλήσει. Πώς είσαι μου λέει, έχεις κουράγιο; δεδομένου ότι ήταν τρίτη μέρα πρόκλησης, εγώ άυπνη, νηστική και πολύ ταλαιπωρημένη. Αφού προχωράμε του είπα θα το βρω το κουράγιο!! Ξανά εμετό, ξεκινάω και έχω ρίγη σε όλο το σώμα, τρέμω σαν το ψάρι. Οι πόνοι να με γονατίζουν. Δεν ξέρω και εγώ πόσο φάρμακο βάλαμε γιατί η δεξιά πλευρά μου χαμηλά (κάτω από τη γραμμή του εσώρουχου) πονούσε φρικτά σε κάθε σύσπαση. Μου λέει μια μαία ότι αυτό συμβαίνει συνήθως όταν το μωράκι παίρνει σωστή θέση για τοκετό. Η αναισθησιολογος ανησυχούσε μήπως μετακινήθηκε η επισκληριδιος και έπρεπε να την ξανατοποθετησουμε. Μου κόπηκαν τα γονατα...

Στα 7εκατοστα διαστολή διαπιστώνουμε ότι το κεφαλάκι έχει κατέβει λίγο στραβά. Με βάζει η μαία να ξαπλώσω στα πλάγια σχεδόν μπρουμητα και να σπρώχνω σε κάθε σύσπαση για να πάρει το μωρό σωστή θέση. Τι να σας λέω... Ανέβασα πυρετό τελικά μαζί με τους εμετούς που συνεχίστηκαν.

Η διαστολή έφτασε πολύ γρήγορα στο 10, η μαία με κατεύθυνε πως να σπρωχνω σε κάθε σύσπαση και ξεκινήσαμε για να κατέβει λίγο ακόμα το κεφάλι. Φωνάζει τον άντρα μου που ήταν δίπλα μου σε όλα αυτά που ανέφερα και του λέει έλα να δεις φαίνονται τα μαλλάκια της. Σοκ!!

Έρχεται ο γιατρός και ήρθε η μεγάλη ώρα. Επισκληρηδιο δεν ήθελαν να μου κάνουν για να έχω την αίσθηση και να σπρώχνω. Γύρω στα 10 άτομα από πάνω μου, μαίες, ειδικευόμενοι γιατροί αναισθησιολογοι, ένας χαμός. Δόξα τω Θεώ η μια μαία που με κατεύθυνε μαζί με την προϊσταμένη ήταν τόσο αστέρια, που δεν θα τα κατάφερνα χωρίς αυτές. Ο γιατρός να μου φωνάζει να σπρώξω, η μαία να μου λέει το πότε και οι δύο μαζί να μου λένε μπράβο και πόσο σωστά το εκανα. Δεν ξέρω πόσες φορές εσπρωξα ξέρω μόνο ότι τους έλεγα τώρα θέλω να σπρώξω, το σώμα το εκανε από μόνο του!! Έβαζα όλη μου τη δύναμη, κάποια στιγμή είπα δεν μπορώ άλλο!! Ο γιατρός μου φώναξε να μην τα παρατήσω και να πεισμωσω!! Και αυτό έκανα!! Ένιωσα το κεφάλι να προσπαθεί να βγει και ήξερα ότι δεν έπρεπε να κάνω πίσω. Μολις βγήκε το κεφάλι ένα γκλουπ και βγήκε το σώμα. Ανασηκώθηκα, άνοιξα τα μάτια, ήθελα να την δω!! Έκοψαν το λώρο και την έβαλαν πάνω μου αμέσως. Άνοιξε τα μάτια της και με κοίταξε. Με κοιτούσε για ώρα μέσα στα μάτια και εγώ να χαζογελαω σαν να ήμουν υπό την επήρεια ναρκωτικών!! Ο γιατρός ήρθε και με φίλησε στο κεφάλι και όλοι μου έλεγαν πόσο καλά τα πήγα.

Βεβαια, ο Γολγοθάς δεν τελείωσε γιατί ο πλακούντας δεν έβγαινε με τίποτα. Με πίεζε ο γιατρός με όλη του τη δύναμη, η επισκληριδιος είχε περάσει και ένιωθα τα πάντα. Πονάω πολύ φώναξα και μου έκαναν κ άλλη δόση. Με πολύ κόπο και πόνο βγήκε ο πλακούντας και φώναξα στον γιατρό μου ότι τον αγαπάω 😂😂😂 

Στα τελευταία ράμματα πάλι ένιωθα τα πάντα, ήθελα απλά να τελειώσουμε με όλα αυτά. Τοπίο σαν από θρίλερ γύρω μου, παντού είχε αίματα αλλά τα είχα καταφέρει και αυτό ήταν το σημαντικό. Ο άντρας μου συγκινημένος κοιτούσε εμένα και το μωρό σαν χαμένος..

Αφου με καθάρισαν και με κατέβασαν στο δωμάτιο, μου την έφεραν. Είχε πεταλούδα στο χεράκι γιατί είχαμε σπασμένα νερά για 18 ώρες και έπρεπε να παίρνει αντιβίωση. Επίσης εδώ στο νοσοκομείο που γέννησα τα μωράκια τα έχουν οι μανουλες όλη μέρα μαζί τους. Εμένα μου την πήραν για να την παρακολουθούν προληπτικά για τον ίδιο λόγο και απλά πηγαίνω ανά τρίωρο να την ταιζω. Η τουλάχιστον προσπαθώ σαν πρώτη μέρα! 

3,420 η μπουμπού λοιπόν, ίδια ο πατέρας της, και τόσο μα τόσο όμορφη ❤️ Ο άντρας μου μου είπε ότι δεν κράτησε πάνω από μισή ώρα ο ενεργός τοκετός και το πολύ να έσπρωξα 7 φορές (εγώ είχα χάσει την αίσθηση του χρόνου). Επίσης να πω εδω ότι η μαία με ρώτησε αν γυμνάζομαι γιατί έχω πολύ δυνατούς κοιλιακούς και εσπρωχνα πολύ δυνατά. Τουλάχιστον δεν πήγαν τσάμπα τα τόσα χρόνια γυμναστικής! Οπότε για πιο εύκολο τοκετό, γυμναστικουλα αγαπημένες μου 😋😋

Δεν το έχω συνειδητοποιήσει ακόμα εννοείται ούτε που έχω καταλάβει τι συνέβη σήμερα. Αυτό που ξέρω είναι ότι ξαφνικά τίποτα δεν έχει αξία και νόημα μπροστά στα δύο αυτά ματάκια που με κοιτανε τόσο διερευνητικα...

Μακάρι η Παναγία να αξιώσει όλες τις γυναίκες που το επιθυμούν με την ανείπωτη χαρά της μητρότητας 🙏🙏

 

Πωπω με συγκινησεεεεεες  ❤️❤️ 

Ενιωσα οπως τα διαβαζα λες και ημουν εκει .

Σου ευχομαι το μωρακι σου να εχει υγεια και να ειστε ολοι καλα ❤️ Να απολαυσετε καθε στιγμη ❤️