Ένα πολύ μακρύ ταξίδι

[Mari12345]

Καλημέρα κορίτσια! Διαβάζω τις συζητήσεις εδώ κ αρκετό καιρό κ σκέφτηκα να μοιραστώ μαζί σας κ την δική μου, μήπως με κάποιο τρόπο βοηθήσω κάποιες από εσάς. Όλα άρχισαν πριν 2 χρόνια όταν με τον σύζυγο αποφασίσαμε πως ήρθε η ώρα μας για μωράκι. Ξεκινήσαμε λοιπόν τις προσπάθειες, έχοντας πλήρη άγνοια αρχικά. Περνάει ο πρώτος μήνας, περνάει κ ο δεύτερος, ο τρίτος, αρχίζω να ψηλό διαβάζω. Τι είναι η ωορρηξία, πότε είναι οι γόνιμες μέρες, θερμοκρασία, λίγα πράγματα. Συνεχίζετε λοιπόν η προσπάθεια. Τέταρτος, πέμτος... Κάπου εκεί, όπως φαντάζεστε άρχισε η ανησυχία. Νωρίς θα μου πείτε κάποιες, όμως πρώτων πάντα ήμουν ανυπόμονη (μεγάλο ελάττωμα) κ δεύτερον ας πούμε πως είχα κάποιο προαίσθημα. Πάω λοιπόν στον γιατρό μου, είχε αντίρρηση να ψαχτώ από τόσο νωρίς, παρ'όλα αυτά μου κάνει τις πρώτες εξετάσεις, περισσότερο για να μην το πρήζω θεωρώ... Έναν ορμονικό έλεγχο, τεστ ΠΑΠ, κ υπέρηχο. Όλα καλά. Πείθω κ τον άντρα μου για σπερμοδιάγραμμα, κ ΩΠΑ! escherichia coli στο σπέρμα... Ξεκινάει αντιβίωση με τις ευλογίες του γιατρού πως μετά από τρεις μήνες θα μείνω έγκυος. Περνάνε οι 3 μήνες κ κλασικά κάνω το τέστ 2 μέρες πριν την περίοδο (είπαμε, ανυπόμονη) κ ΘΕΤΙΚΟ! μια πολύ αχνή, σχεδόν αόρατη, δεύτερη γραμμή. Για μένα όμως ήταν η πιο σημαντική, έντονη γραμμή που είχα δει ποτέ στη ζωή μου. Περιμένω να περάσει η μέρα της περιόδου που φυσικά αίμα δεν ήρθε, κ τρέχω για χοριακή. Κ εδώ το παραμύθι στραβώνει. Πολύ χαμηλή τιμή. Μόλις 18. Άσχημα τα μαντάτα. 2 μέρες μετά αδιαθετώ. Δεν θα σας πω οτι δεν χαλάστηκα, όμως εστίασα περισσότερο στην θετική πλευρά του πράγματος (για να μην τρελαθώ κυρίως) οτι τα καταφέραμε. Μείναμε έγκυοι. Άρα κάποια βασικά πράγματα λειτουργούν σωστά. Κ πάμε πάλι από την αρχή. περνάει 1 μήνας, 2,3,4,5,6,7... Κάπου εδώ, θέλω να σας πω πως οτι κ να σας λένε οι φίλες, οι γνωστές, οτι κάνε υπομομή, θα γίνει αν ξεαγχωθείς κ άλλα τέτοια κλισέ, είναι ότι χειρότερο μπορούν να σας κάνουν. Κανείς, μα ΚΑΝΕΙΣ, δεν διανοείτε τη περνάμε, εκτός κ αν το έχει βιώσει. Έξω από το χορό πολλά τραγούδια λένε όλοι. Κανείς όμως δεν μπορεί να καταλάβει την αγωνία που βιώνουμε, το άγχος, τη προσδοκία, την βεβαιότητα πως αυτή τη φορά τα καταφέραμε, κ μετά το μαρτύριο των 10 ημερών μέχρι το πολυπόθητο τεστ. Κ ύστερα την απογοήτευση, την εκμηδένιση οτι δεν αξίζεις σαν γυναίκα αν δεν μπορείς να κάνεις κάτι τόσο απλό που κάνουν όλα τα πλάσματα κ μετα ο φόβος οτι δεν θα τα καταφέρεις ποτέ όσο κ αν προσπαθήσεις. Λοπόν, σταμάτησα να μιλάω σε όλους. Κλείστηκα στον εαυτό μου. Μετά από οοολο αυτό το διάστημα ξανά εξετάσεις. Πιο ψαγμένες τώρα. Ορμονικός έλεγχος, κολπικές καλλιέργειες, σαλπιγγογραφία. Πάλι, όλα καλά. Πηγαίνει κ ο άντρας μου για εξετάσεις μετά από πολλά παρακάλια (πίστευε κ κείνος πως είμαι υπερβολική) και?? το σπέρμα οριακά φυσιολογικό ως προς την κινητικότητα. Γιατί?? ο γιατρός του να με καθησυχάζει οτι δεν σημαίνει τπτ κ οτι θα συμβεί απλά ίσως αργήσει! Του συνταγραφούν λοιπόν απλώς βιταμίνες για 3 μήνες κ μετά συστήνουν ξανά έλεγχο. Κ κάπου εκεί ξεκινάει η καραντίνα του Κορονοϊου... Μειώνεται η δουλειά μου στις μισές ώρες εργασίας κ εκείνος σταματάει εντελώς. Το αποτέλεσμα? κάτι σαν δεύτερος μήνας του μέλιτος! δεν σηκωνόμασταν από το κρεβάτι. Είχα βέβαια κ γω τους σκοπούς μου (καταλαβαίνετε) αλλά δεν κακοπερνούσα κιόλας! Πριν λίγες μέρες λοιπόν, αισθάνομαι κράμπες περιόδου ενώ η περίοδος αργεί ακόμη. Τρέχω κλασσικά να κάνω τεστ χωρίς όμως να τρέφω ελπίδες. Περισσότερο από συνήθεια. Κ να το. Για δεύτερη φορά στη ζωή μου, όλος ο κόσμος εξαφανίστηκε, υπήρχε μόνο εγώ κ ένα θετικό τεστ στα χέρια μου. Εν κατακλείδι, γιατί σας έχω κουράσει, θέλω να πω οτι ακόμη δεν ξέρω πως θα εξελιχθεί γιατί ακόμη δεν έχω πάει για χοριακή, πρέπει να περιμένω να περάσουν λίγες μέρες. Κ δεν θα σας πω πως δεν θα τρελαθώ αν κ αυτή τη φορά δεν τα καταφέρω. Ούτε πως δεν θα με πάρει από κάτω. Αυτό που θέλω να σας πω είναι να συνεχίσετε. Όσο κ αν κουράζει, όσο κ αν πονάει. Δεν είναι τυχαίο που έχει ανατεθεί αυτό στις γυναίκες. Είμαστε δυνατές ακόμη κ αν έρχονται στιγμές που λυγίζουμε. Μόνο εμείς μπορούμε να πηγαίνουμε στις δουλειές μας, να είμαστε κοινωνικές, να φροντίζουμε το σπίτι, τον σύζυγο κ ταυτόχρονα από μέσα μας να είμαστε κομμάτια. Κ όλα αυτά γιατί είμαστε βέβαιες πως το αποτέλεσμα είναι τόσο σπουδαίο κ τόσο σημαντικό. Το ονειρευόμαστε κ το αγαπάμε πριν καλά καλά υπάρξει. Καλή τύχη σε όλες μας ❤️

[kaounmar]

στις πριν 3 ώρες, ο/η Mari12345 είπε:

Καλημέρα κορίτσια! Διαβάζω τις συζητήσεις εδώ κ αρκετό καιρό κ σκέφτηκα να μοιραστώ μαζί σας κ την δική μου, μήπως με κάποιο τρόπο βοηθήσω κάποιες από εσάς. Όλα άρχισαν πριν 2 χρόνια όταν με τον σύζυγο αποφασίσαμε πως ήρθε η ώρα μας για μωράκι. Ξεκινήσαμε λοιπόν τις προσπάθειες, έχοντας πλήρη άγνοια αρχικά. Περνάει ο πρώτος μήνας, περνάει κ ο δεύτερος, ο τρίτος, αρχίζω να ψηλό διαβάζω. Τι είναι η ωορρηξία, πότε είναι οι γόνιμες μέρες, θερμοκρασία, λίγα πράγματα. Συνεχίζετε λοιπόν η προσπάθεια. Τέταρτος, πέμτος... Κάπου εκεί, όπως φαντάζεστε άρχισε η ανησυχία. Νωρίς θα μου πείτε κάποιες, όμως πρώτων πάντα ήμουν ανυπόμονη (μεγάλο ελάττωμα) κ δεύτερον ας πούμε πως είχα κάποιο προαίσθημα. Πάω λοιπόν στον γιατρό μου, είχε αντίρρηση να ψαχτώ από τόσο νωρίς, παρ'όλα αυτά μου κάνει τις πρώτες εξετάσεις, περισσότερο για να μην το πρήζω θεωρώ... Έναν ορμονικό έλεγχο, τεστ ΠΑΠ, κ υπέρηχο. Όλα καλά. Πείθω κ τον άντρα μου για σπερμοδιάγραμμα, κ ΩΠΑ! escherichia coli στο σπέρμα... Ξεκινάει αντιβίωση με τις ευλογίες του γιατρού πως μετά από τρεις μήνες θα μείνω έγκυος. Περνάνε οι 3 μήνες κ κλασικά κάνω το τέστ 2 μέρες πριν την περίοδο (είπαμε, ανυπόμονη) κ ΘΕΤΙΚΟ! μια πολύ αχνή, σχεδόν αόρατη, δεύτερη γραμμή. Για μένα όμως ήταν η πιο σημαντική, έντονη γραμμή που είχα δει ποτέ στη ζωή μου. Περιμένω να περάσει η μέρα της περιόδου που φυσικά αίμα δεν ήρθε, κ τρέχω για χοριακή. Κ εδώ το παραμύθι στραβώνει. Πολύ χαμηλή τιμή. Μόλις 18. Άσχημα τα μαντάτα. 2 μέρες μετά αδιαθετώ. Δεν θα σας πω οτι δεν χαλάστηκα, όμως εστίασα περισσότερο στην θετική πλευρά του πράγματος (για να μην τρελαθώ κυρίως) οτι τα καταφέραμε. Μείναμε έγκυοι. Άρα κάποια βασικά πράγματα λειτουργούν σωστά. Κ πάμε πάλι από την αρχή. περνάει 1 μήνας, 2,3,4,5,6,7... Κάπου εδώ, θέλω να σας πω πως οτι κ να σας λένε οι φίλες, οι γνωστές, οτι κάνε υπομομή, θα γίνει αν ξεαγχωθείς κ άλλα τέτοια κλισέ, είναι ότι χειρότερο μπορούν να σας κάνουν. Κανείς, μα ΚΑΝΕΙΣ, δεν διανοείτε τη περνάμε, εκτός κ αν το έχει βιώσει. Έξω από το χορό πολλά τραγούδια λένε όλοι. Κανείς όμως δεν μπορεί να καταλάβει την αγωνία που βιώνουμε, το άγχος, τη προσδοκία, την βεβαιότητα πως αυτή τη φορά τα καταφέραμε, κ μετά το μαρτύριο των 10 ημερών μέχρι το πολυπόθητο τεστ. Κ ύστερα την απογοήτευση, την εκμηδένιση οτι δεν αξίζεις σαν γυναίκα αν δεν μπορείς να κάνεις κάτι τόσο απλό που κάνουν όλα τα πλάσματα κ μετα ο φόβος οτι δεν θα τα καταφέρεις ποτέ όσο κ αν προσπαθήσεις. Λοπόν, σταμάτησα να μιλάω σε όλους. Κλείστηκα στον εαυτό μου. Μετά από οοολο αυτό το διάστημα ξανά εξετάσεις. Πιο ψαγμένες τώρα. Ορμονικός έλεγχος, κολπικές καλλιέργειες, σαλπιγγογραφία. Πάλι, όλα καλά. Πηγαίνει κ ο άντρας μου για εξετάσεις μετά από πολλά παρακάλια (πίστευε κ κείνος πως είμαι υπερβολική) και?? το σπέρμα οριακά φυσιολογικό ως προς την κινητικότητα. Γιατί?? ο γιατρός του να με καθησυχάζει οτι δεν σημαίνει τπτ κ οτι θα συμβεί απλά ίσως αργήσει! Του συνταγραφούν λοιπόν απλώς βιταμίνες για 3 μήνες κ μετά συστήνουν ξανά έλεγχο. Κ κάπου εκεί ξεκινάει η καραντίνα του Κορονοϊου... Μειώνεται η δουλειά μου στις μισές ώρες εργασίας κ εκείνος σταματάει εντελώς. Το αποτέλεσμα? κάτι σαν δεύτερος μήνας του μέλιτος! δεν σηκωνόμασταν από το κρεβάτι. Είχα βέβαια κ γω τους σκοπούς μου (καταλαβαίνετε) αλλά δεν κακοπερνούσα κιόλας! Πριν λίγες μέρες λοιπόν, αισθάνομαι κράμπες περιόδου ενώ η περίοδος αργεί ακόμη. Τρέχω κλασσικά να κάνω τεστ χωρίς όμως να τρέφω ελπίδες. Περισσότερο από συνήθεια. Κ να το. Για δεύτερη φορά στη ζωή μου, όλος ο κόσμος εξαφανίστηκε, υπήρχε μόνο εγώ κ ένα θετικό τεστ στα χέρια μου. Εν κατακλείδι, γιατί σας έχω κουράσει, θέλω να πω οτι ακόμη δεν ξέρω πως θα εξελιχθεί γιατί ακόμη δεν έχω πάει για χοριακή, πρέπει να περιμένω να περάσουν λίγες μέρες. Κ δεν θα σας πω πως δεν θα τρελαθώ αν κ αυτή τη φορά δεν τα καταφέρω. Ούτε πως δεν θα με πάρει από κάτω. Αυτό που θέλω να σας πω είναι να συνεχίσετε. Όσο κ αν κουράζει, όσο κ αν πονάει. Δεν είναι τυχαίο που έχει ανατεθεί αυτό στις γυναίκες. Είμαστε δυνατές ακόμη κ αν έρχονται στιγμές που λυγίζουμε. Μόνο εμείς μπορούμε να πηγαίνουμε στις δουλειές μας, να είμαστε κοινωνικές, να φροντίζουμε το σπίτι, τον σύζυγο κ ταυτόχρονα από μέσα μας να είμαστε κομμάτια. Κ όλα αυτά γιατί είμαστε βέβαιες πως το αποτέλεσμα είναι τόσο σπουδαίο κ τόσο σημαντικό. Το ονειρευόμαστε κ το αγαπάμε πριν καλά καλά υπάρξει. Καλή τύχη σε όλες μας ❤️

Καλημέρα κορίτσι, συγχαρητήρια θα σου πω και μακάρι όλα αυτή τη φορά να πάνε τέλεια!!! Ειναι όντως δύσκολος για κάποιους ο δρόμος και το ξέρω και εγώ από τη δική μου εμπειρία. Έχασα ένα μωράκι πέρσι στη 14η εβδομάδα κύησης και τώρα λέμε με το γιατρό να πάμε σε εξωσωματική αφού ξέρουμε ότι το σπέρμα έχει χαμηλή κινητικότητα και να μη χαθεί χρόνος. Η προηγούμενη σύλληψη ήρθε μετα από σχεδόν 2 χρόνια προσπαθειών. Είμαι και 36 χρονών οπότε μέσα στο άγχος και του ιού λέω να κάνω την προσπάθεια της εξωσωματικής τώρα που θα αρχίσουν πάλι. Ελπίζω και φοβάμαι όμως!

[misofeggaro]

στις πριν 3 ώρες, ο/η Mari12345 είπε:

Καλημέρα κορίτσια! Διαβάζω τις συζητήσεις εδώ κ αρκετό καιρό κ σκέφτηκα να μοιραστώ μαζί σας κ την δική μου, μήπως με κάποιο τρόπο βοηθήσω κάποιες από εσάς. Όλα άρχισαν πριν 2 χρόνια όταν με τον σύζυγο αποφασίσαμε πως ήρθε η ώρα μας για μωράκι. Ξεκινήσαμε λοιπόν τις προσπάθειες, έχοντας πλήρη άγνοια αρχικά. Περνάει ο πρώτος μήνας, περνάει κ ο δεύτερος, ο τρίτος, αρχίζω να ψηλό διαβάζω. Τι είναι η ωορρηξία, πότε είναι οι γόνιμες μέρες, θερμοκρασία, λίγα πράγματα. Συνεχίζετε λοιπόν η προσπάθεια. Τέταρτος, πέμτος... Κάπου εκεί, όπως φαντάζεστε άρχισε η ανησυχία. Νωρίς θα μου πείτε κάποιες, όμως πρώτων πάντα ήμουν ανυπόμονη (μεγάλο ελάττωμα) κ δεύτερον ας πούμε πως είχα κάποιο προαίσθημα. Πάω λοιπόν στον γιατρό μου, είχε αντίρρηση να ψαχτώ από τόσο νωρίς, παρ'όλα αυτά μου κάνει τις πρώτες εξετάσεις, περισσότερο για να μην το πρήζω θεωρώ... Έναν ορμονικό έλεγχο, τεστ ΠΑΠ, κ υπέρηχο. Όλα καλά. Πείθω κ τον άντρα μου για σπερμοδιάγραμμα, κ ΩΠΑ! escherichia coli στο σπέρμα... Ξεκινάει αντιβίωση με τις ευλογίες του γιατρού πως μετά από τρεις μήνες θα μείνω έγκυος. Περνάνε οι 3 μήνες κ κλασικά κάνω το τέστ 2 μέρες πριν την περίοδο (είπαμε, ανυπόμονη) κ ΘΕΤΙΚΟ! μια πολύ αχνή, σχεδόν αόρατη, δεύτερη γραμμή. Για μένα όμως ήταν η πιο σημαντική, έντονη γραμμή που είχα δει ποτέ στη ζωή μου. Περιμένω να περάσει η μέρα της περιόδου που φυσικά αίμα δεν ήρθε, κ τρέχω για χοριακή. Κ εδώ το παραμύθι στραβώνει. Πολύ χαμηλή τιμή. Μόλις 18. Άσχημα τα μαντάτα. 2 μέρες μετά αδιαθετώ. Δεν θα σας πω οτι δεν χαλάστηκα, όμως εστίασα περισσότερο στην θετική πλευρά του πράγματος (για να μην τρελαθώ κυρίως) οτι τα καταφέραμε. Μείναμε έγκυοι. Άρα κάποια βασικά πράγματα λειτουργούν σωστά. Κ πάμε πάλι από την αρχή. περνάει 1 μήνας, 2,3,4,5,6,7... Κάπου εδώ, θέλω να σας πω πως οτι κ να σας λένε οι φίλες, οι γνωστές, οτι κάνε υπομομή, θα γίνει αν ξεαγχωθείς κ άλλα τέτοια κλισέ, είναι ότι χειρότερο μπορούν να σας κάνουν. Κανείς, μα ΚΑΝΕΙΣ, δεν διανοείτε τη περνάμε, εκτός κ αν το έχει βιώσει. Έξω από το χορό πολλά τραγούδια λένε όλοι. Κανείς όμως δεν μπορεί να καταλάβει την αγωνία που βιώνουμε, το άγχος, τη προσδοκία, την βεβαιότητα πως αυτή τη φορά τα καταφέραμε, κ μετά το μαρτύριο των 10 ημερών μέχρι το πολυπόθητο τεστ. Κ ύστερα την απογοήτευση, την εκμηδένιση οτι δεν αξίζεις σαν γυναίκα αν δεν μπορείς να κάνεις κάτι τόσο απλό που κάνουν όλα τα πλάσματα κ μετα ο φόβος οτι δεν θα τα καταφέρεις ποτέ όσο κ αν προσπαθήσεις. Λοπόν, σταμάτησα να μιλάω σε όλους. Κλείστηκα στον εαυτό μου. Μετά από οοολο αυτό το διάστημα ξανά εξετάσεις. Πιο ψαγμένες τώρα. Ορμονικός έλεγχος, κολπικές καλλιέργειες, σαλπιγγογραφία. Πάλι, όλα καλά. Πηγαίνει κ ο άντρας μου για εξετάσεις μετά από πολλά παρακάλια (πίστευε κ κείνος πως είμαι υπερβολική) και?? το σπέρμα οριακά φυσιολογικό ως προς την κινητικότητα. Γιατί?? ο γιατρός του να με καθησυχάζει οτι δεν σημαίνει τπτ κ οτι θα συμβεί απλά ίσως αργήσει! Του συνταγραφούν λοιπόν απλώς βιταμίνες για 3 μήνες κ μετά συστήνουν ξανά έλεγχο. Κ κάπου εκεί ξεκινάει η καραντίνα του Κορονοϊου... Μειώνεται η δουλειά μου στις μισές ώρες εργασίας κ εκείνος σταματάει εντελώς. Το αποτέλεσμα? κάτι σαν δεύτερος μήνας του μέλιτος! δεν σηκωνόμασταν από το κρεβάτι. Είχα βέβαια κ γω τους σκοπούς μου (καταλαβαίνετε) αλλά δεν κακοπερνούσα κιόλας! Πριν λίγες μέρες λοιπόν, αισθάνομαι κράμπες περιόδου ενώ η περίοδος αργεί ακόμη. Τρέχω κλασσικά να κάνω τεστ χωρίς όμως να τρέφω ελπίδες. Περισσότερο από συνήθεια. Κ να το. Για δεύτερη φορά στη ζωή μου, όλος ο κόσμος εξαφανίστηκε, υπήρχε μόνο εγώ κ ένα θετικό τεστ στα χέρια μου. Εν κατακλείδι, γιατί σας έχω κουράσει, θέλω να πω οτι ακόμη δεν ξέρω πως θα εξελιχθεί γιατί ακόμη δεν έχω πάει για χοριακή, πρέπει να περιμένω να περάσουν λίγες μέρες. Κ δεν θα σας πω πως δεν θα τρελαθώ αν κ αυτή τη φορά δεν τα καταφέρω. Ούτε πως δεν θα με πάρει από κάτω. Αυτό που θέλω να σας πω είναι να συνεχίσετε. Όσο κ αν κουράζει, όσο κ αν πονάει. Δεν είναι τυχαίο που έχει ανατεθεί αυτό στις γυναίκες. Είμαστε δυνατές ακόμη κ αν έρχονται στιγμές που λυγίζουμε. Μόνο εμείς μπορούμε να πηγαίνουμε στις δουλειές μας, να είμαστε κοινωνικές, να φροντίζουμε το σπίτι, τον σύζυγο κ ταυτόχρονα από μέσα μας να είμαστε κομμάτια. Κ όλα αυτά γιατί είμαστε βέβαιες πως το αποτέλεσμα είναι τόσο σπουδαίο κ τόσο σημαντικό. Το ονειρευόμαστε κ το αγαπάμε πριν καλά καλά υπάρξει. Καλή τύχη σε όλες μας ❤️

Καλό μου κορίτσι..... Έχεις δίκιο ότι εμείς οι γυναίκες θέλουμε να είμαστε δυνατές αλλά δεν είναι ανάγκη να γίνεται πάντα...  Εγώ πριν από 2 χρόνια ήμουν έγκυος και έχασα το παιδάκι μου στις 30 εβδομάδες. Εγώ ήμουν χάλια, κομμάτια, και ο άντρας μου έκανε τον καραγκιόζη για να με κάνει να γελάω ή να ξεχνιέμαι. Αυτό δεν σημαίνει ότι πόναγε λιγότερο. Έχουν απλά διαφορετική ψυχοσύνθεση. Εμείς που ουσιαστικά τους τελευταίους 5 μήνες προσπαθούμε ξανά , με δυσκολία είχαμε επαφές επιτυχημένες γιατί ο Αντρουλης αγχωνοταν γιατί θέλει πολύ να κάνουμε παιδί και ένιωθε πως το βάρος πέφτει όλο πάνω του. Πριν από μερικές μέρες ήμουν στις γόνιμες και πάλι δυσκολευοταν και τελικά κατάφερε, και με την βοήθεια τη δικιά μου φυσικά, να παραμερισει το άγχος του. Είμαι πολύ αισιόδοξη λοιπόν πως αυτό το μήνα θα έχουμε καλό αποτέλεσμα. Και αν δεν έρθει δεν σημαίνει πως δεν θα στεναχωρηθω. Εξάλλου η εγκυμοσύνη είναι πολλά περισσότερα από ένα θετικό τεστ. Εύχομαι και σε εσένα μια τέλεια εγκυμοσύνη με ένα γερό μωρό! 

[Dorina]

στις πριν 7 ώρες, ο/η Mari12345 είπε:

Καλημέρα κορίτσια! Διαβάζω τις συζητήσεις εδώ κ αρκετό καιρό κ σκέφτηκα να μοιραστώ μαζί σας κ την δική μου, μήπως με κάποιο τρόπο βοηθήσω κάποιες από εσάς. Όλα άρχισαν πριν 2 χρόνια όταν με τον σύζυγο αποφασίσαμε πως ήρθε η ώρα μας για μωράκι. Ξεκινήσαμε λοιπόν τις προσπάθειες, έχοντας πλήρη άγνοια αρχικά. Περνάει ο πρώτος μήνας, περνάει κ ο δεύτερος, ο τρίτος, αρχίζω να ψηλό διαβάζω. Τι είναι η ωορρηξία, πότε είναι οι γόνιμες μέρες, θερμοκρασία, λίγα πράγματα. Συνεχίζετε λοιπόν η προσπάθεια. Τέταρτος, πέμτος... Κάπου εκεί, όπως φαντάζεστε άρχισε η ανησυχία. Νωρίς θα μου πείτε κάποιες, όμως πρώτων πάντα ήμουν ανυπόμονη (μεγάλο ελάττωμα) κ δεύτερον ας πούμε πως είχα κάποιο προαίσθημα. Πάω λοιπόν στον γιατρό μου, είχε αντίρρηση να ψαχτώ από τόσο νωρίς, παρ'όλα αυτά μου κάνει τις πρώτες εξετάσεις, περισσότερο για να μην το πρήζω θεωρώ... Έναν ορμονικό έλεγχο, τεστ ΠΑΠ, κ υπέρηχο. Όλα καλά. Πείθω κ τον άντρα μου για σπερμοδιάγραμμα, κ ΩΠΑ! escherichia coli στο σπέρμα... Ξεκινάει αντιβίωση με τις ευλογίες του γιατρού πως μετά από τρεις μήνες θα μείνω έγκυος. Περνάνε οι 3 μήνες κ κλασικά κάνω το τέστ 2 μέρες πριν την περίοδο (είπαμε, ανυπόμονη) κ ΘΕΤΙΚΟ! μια πολύ αχνή, σχεδόν αόρατη, δεύτερη γραμμή. Για μένα όμως ήταν η πιο σημαντική, έντονη γραμμή που είχα δει ποτέ στη ζωή μου. Περιμένω να περάσει η μέρα της περιόδου που φυσικά αίμα δεν ήρθε, κ τρέχω για χοριακή. Κ εδώ το παραμύθι στραβώνει. Πολύ χαμηλή τιμή. Μόλις 18. Άσχημα τα μαντάτα. 2 μέρες μετά αδιαθετώ. Δεν θα σας πω οτι δεν χαλάστηκα, όμως εστίασα περισσότερο στην θετική πλευρά του πράγματος (για να μην τρελαθώ κυρίως) οτι τα καταφέραμε. Μείναμε έγκυοι. Άρα κάποια βασικά πράγματα λειτουργούν σωστά. Κ πάμε πάλι από την αρχή. περνάει 1 μήνας, 2,3,4,5,6,7... Κάπου εδώ, θέλω να σας πω πως οτι κ να σας λένε οι φίλες, οι γνωστές, οτι κάνε υπομομή, θα γίνει αν ξεαγχωθείς κ άλλα τέτοια κλισέ, είναι ότι χειρότερο μπορούν να σας κάνουν. Κανείς, μα ΚΑΝΕΙΣ, δεν διανοείτε τη περνάμε, εκτός κ αν το έχει βιώσει. Έξω από το χορό πολλά τραγούδια λένε όλοι. Κανείς όμως δεν μπορεί να καταλάβει την αγωνία που βιώνουμε, το άγχος, τη προσδοκία, την βεβαιότητα πως αυτή τη φορά τα καταφέραμε, κ μετά το μαρτύριο των 10 ημερών μέχρι το πολυπόθητο τεστ. Κ ύστερα την απογοήτευση, την εκμηδένιση οτι δεν αξίζεις σαν γυναίκα αν δεν μπορείς να κάνεις κάτι τόσο απλό που κάνουν όλα τα πλάσματα κ μετα ο φόβος οτι δεν θα τα καταφέρεις ποτέ όσο κ αν προσπαθήσεις. Λοπόν, σταμάτησα να μιλάω σε όλους. Κλείστηκα στον εαυτό μου. Μετά από οοολο αυτό το διάστημα ξανά εξετάσεις. Πιο ψαγμένες τώρα. Ορμονικός έλεγχος, κολπικές καλλιέργειες, σαλπιγγογραφία. Πάλι, όλα καλά. Πηγαίνει κ ο άντρας μου για εξετάσεις μετά από πολλά παρακάλια (πίστευε κ κείνος πως είμαι υπερβολική) και?? το σπέρμα οριακά φυσιολογικό ως προς την κινητικότητα. Γιατί?? ο γιατρός του να με καθησυχάζει οτι δεν σημαίνει τπτ κ οτι θα συμβεί απλά ίσως αργήσει! Του συνταγραφούν λοιπόν απλώς βιταμίνες για 3 μήνες κ μετά συστήνουν ξανά έλεγχο. Κ κάπου εκεί ξεκινάει η καραντίνα του Κορονοϊου... Μειώνεται η δουλειά μου στις μισές ώρες εργασίας κ εκείνος σταματάει εντελώς. Το αποτέλεσμα? κάτι σαν δεύτερος μήνας του μέλιτος! δεν σηκωνόμασταν από το κρεβάτι. Είχα βέβαια κ γω τους σκοπούς μου (καταλαβαίνετε) αλλά δεν κακοπερνούσα κιόλας! Πριν λίγες μέρες λοιπόν, αισθάνομαι κράμπες περιόδου ενώ η περίοδος αργεί ακόμη. Τρέχω κλασσικά να κάνω τεστ χωρίς όμως να τρέφω ελπίδες. Περισσότερο από συνήθεια. Κ να το. Για δεύτερη φορά στη ζωή μου, όλος ο κόσμος εξαφανίστηκε, υπήρχε μόνο εγώ κ ένα θετικό τεστ στα χέρια μου. Εν κατακλείδι, γιατί σας έχω κουράσει, θέλω να πω οτι ακόμη δεν ξέρω πως θα εξελιχθεί γιατί ακόμη δεν έχω πάει για χοριακή, πρέπει να περιμένω να περάσουν λίγες μέρες. Κ δεν θα σας πω πως δεν θα τρελαθώ αν κ αυτή τη φορά δεν τα καταφέρω. Ούτε πως δεν θα με πάρει από κάτω. Αυτό που θέλω να σας πω είναι να συνεχίσετε. Όσο κ αν κουράζει, όσο κ αν πονάει. Δεν είναι τυχαίο που έχει ανατεθεί αυτό στις γυναίκες. Είμαστε δυνατές ακόμη κ αν έρχονται στιγμές που λυγίζουμε. Μόνο εμείς μπορούμε να πηγαίνουμε στις δουλειές μας, να είμαστε κοινωνικές, να φροντίζουμε το σπίτι, τον σύζυγο κ ταυτόχρονα από μέσα μας να είμαστε κομμάτια. Κ όλα αυτά γιατί είμαστε βέβαιες πως το αποτέλεσμα είναι τόσο σπουδαίο κ τόσο σημαντικό. Το ονειρευόμαστε κ το αγαπάμε πριν καλά καλά υπάρξει. Καλή τύχη σε όλες μας ❤️

Καλησπέρα κοπέλα μου!όπως λες τα πράγματα όλα θα πάνε καλά θα γίνεις μανούλα αργά ή γρηγορα μην αγχονεσαι! Να κάνει καλή διατροφή ο σύζυγός κ όλα θα πάνε καλά. 

Ταχινι,ιπποφαες,καρύφος,ρόδι.θα γινει τούρπο το σπερμα του.😉

Μην στεναχωριεσαι αν κ αυτή την φορά δεν ειναι θα είναι την επόμενη. 

Υπάρχουν κ χειρότερα εγώ θα ξεκινήσω εξωσωματικη γιατί μου αφαίρεσαν σαλπιγγες. 

Εύχομαι να είναι όλα θετικά! 

[Mari12345]

στις πριν 3 ώρες, ο/η kaounmar είπε:

Καλημέρα κορίτσι, συγχαρητήρια θα σου πω και μακάρι όλα αυτή τη φορά να πάνε τέλεια!!! Ειναι όντως δύσκολος για κάποιους ο δρόμος και το ξέρω και εγώ από τη δική μου εμπειρία. Έχασα ένα μωράκι πέρσι στη 14η εβδομάδα κύησης και τώρα λέμε με το γιατρό να πάμε σε εξωσωματική αφού ξέρουμε ότι το σπέρμα έχει χαμηλή κινητικότητα και να μη χαθεί χρόνος. Η προηγούμενη σύλληψη ήρθε μετα από σχεδόν 2 χρόνια προσπαθειών. Είμαι και 36 χρονών οπότε μέσα στο άγχος και του ιού λέω να κάνω την προσπάθεια της εξωσωματικής τώρα που θα αρχίσουν πάλι. Ελπίζω και φοβάμαι όμως!

Ευχαριστώ πολύ μακάρι, όντως! Δεν μπορώ ούτε να φανταστώ αυτό που έχεις ζήσει με το μωράκι σου, λυπάμαι πολύ. Να την κάνεις την προσπάθεια αν το νιώθεις κ μην σε νοιάζει ο ιός, δεν θα σταματήσει η ζωή μας, απλά θα είμαστε πιο προσεχτικές. Σου εύχομαι μέσα από την καρδιά μου να πάνε όλα κατ'ευχήν

[Mari12345]

στις πριν 3 ώρες, ο/η misofeggaro είπε:

Καλό μου κορίτσι..... Έχεις δίκιο ότι εμείς οι γυναίκες θέλουμε να είμαστε δυνατές αλλά δεν είναι ανάγκη να γίνεται πάντα...  Εγώ πριν από 2 χρόνια ήμουν έγκυος και έχασα το παιδάκι μου στις 30 εβδομάδες. Εγώ ήμουν χάλια, κομμάτια, και ο άντρας μου έκανε τον καραγκιόζη για να με κάνει να γελάω ή να ξεχνιέμαι. Αυτό δεν σημαίνει ότι πόναγε λιγότερο. Έχουν απλά διαφορετική ψυχοσύνθεση. Εμείς που ουσιαστικά τους τελευταίους 5 μήνες προσπαθούμε ξανά , με δυσκολία είχαμε επαφές επιτυχημένες γιατί ο Αντρουλης αγχωνοταν γιατί θέλει πολύ να κάνουμε παιδί και ένιωθε πως το βάρος πέφτει όλο πάνω του. Πριν από μερικές μέρες ήμουν στις γόνιμες και πάλι δυσκολευοταν και τελικά κατάφερε, και με την βοήθεια τη δικιά μου φυσικά, να παραμερισει το άγχος του. Είμαι πολύ αισιόδοξη λοιπόν πως αυτό το μήνα θα έχουμε καλό αποτέλεσμα. Και αν δεν έρθει δεν σημαίνει πως δεν θα στεναχωρηθω. Εξάλλου η εγκυμοσύνη είναι πολλά περισσότερα από ένα θετικό τεστ. Εύχομαι και σε εσένα μια τέλεια εγκυμοσύνη με ένα γερό μωρό! 

Να είσαι καλά σε ευχαριστώ πολύ! Μακάρι!! Κ σε σένα εύχομαι μακάρι να είσαι ήδη έγκυος κ να μείνουν πίσω όλα τα παλιά.. Είναι αλήθεια πως κ οι άντρες μας σίγουρα περνάνε το δικό τους βάσανο, κ φαντάζομαι πόσο δύσκολο είναι να μην το δείχνουν για να μην επηρεαζόμαστε εμείς

[Mari12345]

στις πριν 4 ώρες, ο/η Dorina είπε:

Καλησπέρα κοπέλα μου!όπως λες τα πράγματα όλα θα πάνε καλά θα γίνεις μανούλα αργά ή γρηγορα μην αγχονεσαι! Να κάνει καλή διατροφή ο σύζυγός κ όλα θα πάνε καλά. 

Ταχινι,ιπποφαες,καρύφος,ρόδι.θα γινει τούρπο το σπερμα του.😉

Μην στεναχωριεσαι αν κ αυτή την φορά δεν ειναι θα είναι την επόμενη. 

Υπάρχουν κ χειρότερα εγώ θα ξεκινήσω εξωσωματικη γιατί μου αφαίρεσαν σαλπιγγες. 

Εύχομαι να είναι όλα θετικά! 

Μου αρέσει τόσο πολύ που βλέπω τόσο θετικούς ανθρώπους! Έχετε όλες περάσει τόσα πολλά κ είστε γεμάτες αισιοδοξία! Σε ευχαριστώ πάρα πολύ να είσαι καλά! Εύχομαι κ σε σένα να πάνε όλα καλά κ γρήγορα να έχεις το μωράκι σου ❤️

[maroutsalo]

Κορίτσια θέλω να σας δώσω συγχαρητήρια!Δεν ξέρω αν το καταλαβαίνετε, αλλά είστε πολύ δυνατές, αφού μετά από όσα έχετε περάσει δεν το βάζετε κάτω!Έχετε μεγάλη ψυχική δύναμη! Εγώ προσπαθώ 2 χρόνια, για την ακρίβεια τα έκλεισα χτες. Σήμερα (σημαδιακό;) αδιαθέτησα..έχουμε κάνει σαλπιγγογραφία και σπερμοδιάγραμμα, όλα καλά. ήθελα να σας ρωτήσω τις απογοητεύσεις σας τις συζητάτε με τους συντρόφους σας; ή προσπαθείτε να τους προστατέψετε και λέτε οκ, πάμε παρακάτω δεν το βάζουμε κάτω; Εγώ κάποια στιγμή που το συζήτησα με τον σύντροφό μου, εστίασε στο γεγονός ότι δεν πρέπει να είμαι αγχωμένη. Νιώθω ότι προσπαθώ να τον προστατεύσω, πάντως, γιατί δεν το εξωτερικεύει το άγχος του (ενώ αγχώνεται), αλλά προβληματίζομαι αν κάνω το σωστό. Δεν λέω να τον έχω στην τσίτα αλλά μια συζήτηση πιο εκτενή για απογοήτευση, άγχος, φόβο..ήθελα να δω άλλες κοπέλες που περνούν αυτό το άγχος, πώς διαχειρίζεστε αυτή την κατάσταση;

[elena0212]

στις On 26/4/2020 at 3:19 ΜΜ, ο/η Dorina είπε:

Καλησπέρα κοπέλα μου!όπως λες τα πράγματα όλα θα πάνε καλά θα γίνεις μανούλα αργά ή γρηγορα μην αγχονεσαι! Να κάνει καλή διατροφή ο σύζυγός κ όλα θα πάνε καλά. 

Ταχινι,ιπποφαες,καρύφος,ρόδι.θα γινει τούρπο το σπερμα του.😉

Μην στεναχωριεσαι αν κ αυτή την φορά δεν ειναι θα είναι την επόμενη. 

Υπάρχουν κ χειρότερα εγώ θα ξεκινήσω εξωσωματικη γιατί μου αφαίρεσαν σαλπιγγες. 

Εύχομαι να είναι όλα θετικά! 

Κι εγώ το ιδιο.... έκανα σαλπιγγεκτομη τον δεκεμβρη. Ποτε ξεκινας;;;Καλή μας αρχη και καλή επιτυχία!!