misofeggaro

Καλή μου ναι ήμουν από τις τυχερές που έπιασα στον πρώτο κύκλο με τα τεστ ωορηξιας τον γιο μου. Είμαι όμως από τις ατυχές που πέθανε μέσα μου στον έβδομο και το γέννησα στις 30 εβδομάδες και τώρα το έχω στο τάφο. Γι. Αυτό λέω να έρθει οπότε έρθει και να είναι γερό! Το θετικό τεστ είναι μόνο η αρχή!

Και εμένα μετά τον τοκετό μικρινε ο κύκλος μου. Παλιά ήταν 27-33 μέρες. Τις τελευταίες 5 φορές είναι 26-27. Πάντως πριν μείνω έγκυος αφαιρουσα τον μικρότερο και τον μεγαλύτερο κύκλο και έκανα μέσο όρο των υπολοίπων. Εγκυμοσύνη όμως πέτυχα μόλις δοκίμασα τα τεστ, στον πρώτο κιόλας μήνα.

Συμπάσχω με κάθε γυναίκα που αγωνιά και θέλει να κάνει παιδί. Εννοείται ότι θα προσπαθήσεις ξανά και θα τα καταφέρεις. Από εσάς πέρνω κουράγιο. Φιλιά!

Κορίτσι τι έγινε; Έκανες χοριακή;;

Εμένα 36η Μέρα του κύκλου ήταν 1667 και δύο μέρες μετά 3329. Συγχαρητήρια για την εγκυμοσύνη σου, εύχομαι να πάνε όλα καλά μέχρι το τέλος!

Εγώ πριν δω το θετικό τεστ πήρα δύο απογεύματα τυχαία και είχα 37.2 και το προηγούμενο βράδυ πονούσα στην κοιλιά τόσο πολύ που έλεγα τώρα θα αδιαθετησω...

Καλημέρα, φασολάκια σήμερα. Κ για συνοδευτικό ψαροκροκςτες!

Και εμένα με είχε πιάσει, ειδικά για ένα διήμερο έκλαιγα για να σηκωθώ από την τουαλέτα και γενικά από χαμηλά καθίσματα. Πέρασε με το καιρό. Εμένα ήταν καλοκαίρι και με ανακουφίζε το κρύο, έβαζα παγοκυστες. Οπότε υπομονή κορίτσια!

Λυπάμαι πολύ για την κατάληξη της εγκυμοσύνης σου. Θα ξαναπώ πως καλύτερα νωρίς παρά μετά. Συμφωνώ να κάνεις εξετάσεις για θρομβοφιλια και κυστικη ινωση, αυτό θα κάνω και εγώ. Θα έλεγα λοιπόν να περιμένεις να βγουν τα αποτελέσματα και μετά να ξεκινήσεις τις χαλαρές επαφές σου. Όπως και να έχει σου εύχομαι το επόμενο θετικό τεστακι να σου φέρει και ένα ΓΕΡΌ μωρό!

Και ναι... Πάλι εδώ... Η ώρα είναι 5:00 και εγώ είμαι με λιγότερο από 5 ώρες ύπνο. Τελικά πόσο κουμάντο κάνει το μυαλό μας; καινούργια έκδοση της φοβίας μου χτύπησε την πόρτα. Αυτή την ημικρανία και το μούδιασμα στο πρόσωπο που φοβάμαι ότι είναι συμπτώμα σκληρηνσης κατά πλάκας. Καλό ε; πιαστηκα στον ύπνο και νομίζω ότι είναι μουδιασμένο το πόδι μου και φόβαμαι τώρα ότι τα συμπτώματα προχωρούν. Όλα αυτά όμως είναι και συμπτώματα άγχους. Οπότε πάλι σε φαύλο κύκλο πέφτω. Η ώρα είναι 5:25. Ο φόβος παραμένει και τα βλέφαρά δεν κλείνουν. Γράφω για να τα βλέπω μόνη μου αφού δεν υπάρχει κανένας να μιλήσω τέτοια ώρα. Αν και επίσης φόβαμαι πως αν ακούσω τη φωνή μου να λέει αυτό που σκέφτομαι θα πανικοβληθω χειρότερα και θα πάθω κρίση. Και αυτό δεν το θέλουμε σε Καμία περίπτωση. Μετά σκέφτομαι ότι οκ και να έχω - σκληρηνση κατά πλάκας - θα το παλέψω. Όμως η ίδια η νόσος είναι αυτοανοσο και επιρεαζεται από την ψυχολογία. Άρα θα πρέπει να ξεχάσω την παλιά μου ζωή και να το ρίξω έξω. Θα μου πεις πρεπει να σου τύχει κάτι ακόμα άσχημο για να το πάρεις απόφαση; Πώς η ζωή είναι γεμάτη καθημερινούς αγώνες και για τους περισσότερους δεν είναι στρωμένη με ροδοπέταλα. Παρτο απόφαση και πάλεψε το όπως δισεκατομμύρια άνθρωποι σε όλη την Γη. Δεν μένεις και σε κάποιο απομακρυσμενο ψαροχώρι της Ινδίας - με έχει πιάσει και το ποιητικό μου βραδιάτικα τρομάρα μου - άρα μαζί με τους γιατρούς θα το παλέψεις. Ααααν λέμε οι φόβοι σου βγουν αληθινοί. 05:42 Πόσο ζηλεύω την άγνοια ορισμένων ανθρώπων. Τους λες πχ μια ασθένεια και δεν την έχουν ακούσει καν! Πόσο ευτυχισμένοι μπορεί να είναι; Και πόσο πιο υγιής ψυχικά από εμένα την φοβητσιαρα; που με το που θα ακούσω μια αρρώστια αμέσως θα ψάξω να δω τι συμβαίνει με αυτήν. Και το υποσυνείδητο γράφει, και μόλις σε βρει λίγο ευάλωτη τσουπ σου στέλνει μια προβολή αυτού που έχεις καταγράψει και σε έχει ενθουσιάσει. Και μετά τρως τα λεφτά σου στις ψυχοθεραπειες μέχρι να σε πάρουν οι κύριοι με τις άσπρες ρομπιτσες και τα χεράκια πίσω. Κατανοητό το μπρεικ νταουν. Κάτι σαν reset. Πόσα χρόνια μπορεί να αντέξει το λειτουργικό ; Κάποια στιγμή τα παίζει. Και αν ήταν πρόβλημα λογισμικού, πάει στο καλό, κανείς μια αναβάθμιση και ισιωνεις. Αν αρχίσουν να τα παίζουν τα εξαρτήματα... Πας για απόσυρση. Οχι ώρα γράφω έχουν μουδιασει τα δάχτυλα του χεριού που κρατάω το κινητό. Δεν τολμάω να το αφήσω όμως συνεχίζω να γράφω για να μην με βρει το ε μ χειρότερο. Και που λέτε σε δύο ώρες πρέπει να σηκωθώ να πάω για δουλειά. Και να προσπαθήσω να ξεχάστω. Ελπίζω να μην με βρει εκεί καμία κρίση γιατί όπως έχω ξαναγράψει ο μεγαλύτερος φόβος μου είναι να με πιάσει κάτι και να μην μπορεί να με βοηθήσει κάποιος. Όχι ότι μπορεί να βοηθήσει κάποιος εκείνη τη στιγμή απλά μόνο να ξέρει τι συμβαίνει και να είναι δίπλα σου. Θα σταματήσω να γράφω. Εύχομαι να μην μένει καμία ξύπνια βασανισμένη από άγχη και φόβους. Παρά μόνο από τρυφερές αγκαλιές ή αχόρταγο έρωτα. Καλημέρα κορίτσια!

Αιματολογική είναι αλλά πολύ εξειδικευμενη. Δεν γίνεται δλδ σε απλό μικροβιολογικο. Πλέον θεωρείται απαραίτητη στο προγεννητικό έλεγχο. Επειδή ξεκίνησα εξετάσεις για να αρχίσω ξανά προσπάθειες ύστερα από τον ενδομητριο θάνατο του μωρού μου, θα την κάνω οποιαδήποτε! Καλή συνέχεια σου εύχομαι!

Καταρχάς λυπάμαι για την περιπέτεια που πέρασες. Τις περισσότερες φορές μια παλινδρομηση τόσο νωρίς δείχνει ανωμαλίες στο συγκεκριμένο έμβρυο. Οπότε θα σου πω, με κάθε ειλικρίνεια, πως καλύτερα που έγινε τώρα πάρα αργότερα. Αφού πήρες το οκ του γιατρού σου οπλισου με αισιοδοξία γιατί μπορείς να συλλάβεις και σου εύχομαι να γίνεις σύντομα μαμά με ένα ΓΕΡΌ μωρό στην αγκαλιά σου! Το λεω συνέχεια σε όλες τις εγκυουλες και σε όσες προσπαθούν και παρόλο που φαίνεται τετριμμένο, είναι η αλήθεια. Έχω καεί και ξέρω! Επίσης θα έλεγα να κάνεις από τώρα θρομβοφιλια και κυστικη ινωση. Δεν είναι να χάνουμε μωρά ούτε χρόνο και ούτε να περνάμε το ψυχολογικό κόστος της απώλειας. Να προσέχεις!

Αχ κορίτσι μου! Εδώ και έξι περίπου μήνες (αχ πότε πέρασε τόσος καιρός) πενθω. Έχω περάσει από διάφορες φάσεις, ψυχραιμια, εντονο κλαμα, αδιαφορια, κυνισμο, φοβο, θυμο και παλι απο την αρχη. Δεν ξερω τι παιχνιδια παιζει η ζωη αλλα πραγματικα σε εμενα τα χτυπηματα ειναι απανωτα. Το παιδι μου πεθανε απο τοξοπλασμα, του ειχε δημιουργησει ανωμαλιες στον εγκεφαλο, και επισης υπαρχουν πλεον υποψιες και οτι δεν ειχε επαρκη αναπτυξη λογω αυξημενης πιεσης - προεκλαμψιας. Το θεμα ειναι οτι ακομα ψαχνομαι και δεν εχω παρει το οκ να προσπαθησω να προσπαθω για αλλο μωρο. ξερω πολυ καλα οτι αν ερθει αλλο, θα ειναι ΑΛΛΟ, δε θα ειναι αυτο που με εκανε μαμα. Ετσι παλευω με τα αγχη και τις φρικες μου και προσπαθω να βοηθησω εγω τον εαυτο μου γιατι για τους αλλους η ζωη συνεχιζεται. Σε ευχαριστω για το ενδιαφερον σου, και παλι σου ευχομαι να χαιρεσαι την μπεμπουσα σου!

Βρε κορίτσια καμιά σας δεν είναι από Πελοποννήσο;; Αθήνα βλέπω, Θεσσαλονίκη βλέπω, Κρήτη βλέπω, νησιά βλέπω... Παράπονο το έχω!

Κορίτσι μου να πας στο νοσοκομείο! Πρώτα για εσένα και τα παιδάκια σου. Δεν είναι αστείο το χτύπημα στο κεφάλι. Περαστικά!