misofeggaro

Κορίτσια μου εγώ πάντα ήθελα τρία παιδιά γιατί και εμείς είμαστε τρία αδέλφια. Το μεγαλύτερο είναι αγόρι κ έτσι ήθελα να είναι και τα δικά μου. Όντως το πρώτο μου ήταν αγόρι. Τώρα αν έρθει επόμενο φυσικά θέλω να είναι γερό αλλά θα προτιμούσα κορίτσι. Λένε εξάλλου ότι τα κορίτσια είναι πιο γερά, αντέχουν περισσότερο στην εγκυμοσύνη. Θα το βγάλουμε Ειρήνη το όνομά της πεθεράς μου που ήταν πολύ καλή γυναίκα και με αγαπούσε πολύ. Κορίτσια εμένα η περίοδος μου παίζει παιχνίδια. Τον προηγούμενο μήνα ξεκίνησα με κυλιδες και τελικά Αδιαθετησα 36η μέρα. Τώρα είμαι 37η και ακόμα άφαντη. Έκανα τεστ και την Τετάρτη και το Σάββατο και βγήκαν αρνητικα. Βέβαια έχω τινάξει την μπάνκα όσον αφορά το βάρος μου. Μου έγραψε σήμερα κάποιες εξετάσεις ο ψυχίατρος που με παρακολουθεί για να πάρουμε μια πρώτη εικόνα τι μπορεί να φταίει. Αύριο θα πάω να τις κάνω. Λέτε να κάνω και χοριακη να δω τι θα δείξει για καλό και για κακό?

Με το καλό φίλη μου! Γερό και τυχερό να είναι το μωράκι σας! 🙏💕

Γειά σας και πάλι! Ευχαριστώ τα νέα κορίτσια για τα μηνύματά τους και θελω να σας συστηθώ για να γνωριστούμε καλύτερα. Όσες είναι έγκυες ή δεν είναι σε καλή ψυχολογική κατάσταση παρακαλώ να προσπεράσουν το μήνυμα μου. Είμαι το μισοφέγγαρο και είμαι 40 ετών. Με τον άντρα μου ξεκινήσαμε ελευθέρες επαφές πριν παντρεύουμε, το 2017 μόλις έκανα επέμβαση αφαιρεσης χολής. Το Γενάρη του 2018 αποφασίσα να δοκιμάσω τεστ ωορηξιας. Με το μία μόνο επαφή την ημέρα του θετικού έμεινα έγκυος! Είχα μια δύσκολη εγκυμοσύνη. Είχα από πολύ νωρίς αδιαθεσιες και μου μυριζαν τα πάντα μέχρι που γεννησα. Στις 10 εβδομάδες είχα φοβερή αιμορραγία και αποκολληση και χρειάστηκε να μείνω ξάπλα για δέκα μέρες. Επερνα προγεστερονη και χάπι και κολπικά με αποτέλεσμα να γίνονται χειρότερες οι αναγούλες μου. Οι τιμές για σύνδρομα στην αυχενική βγήκαν ανεβασμένες με αποτέλεσμα να χρειασθεί να κάνω αμνιοπαρακεντηση στην οποία πονεσα παρα πολύ στο τρύπημα. Ευτυχως τα αποτελέσματα ήταν μια χαρά. Είχα πριστει τα πόδια μου και με δυσκολία έβρισκα άνετο παπούτσι. Τα χερια και τα δύο μούδιαζαν στον ύπνο μου και αργούσαν να συνέλθουν. Διψαγα πολύ και έπινα συνέχεια παγωμένο νερό με αποτέλεσμα να πηγαίνω τουαλέτα άπειρες φορές μέσα στη νύχτα και δεν ξεκουράζομουν καλά. Είχα δυσκοιλιοτητς, καούρες και δυσπεψία, είχα κρυώσει και εβηχα για δδεκα μέρες χωρίς να μπορώ να πάρω κάτι για να το αντιμετωπίσω. Είχα επίσης φοβερό πόνο στην λεκάνη και στους μηρούς με αποτέλεσμα να χρειάζομαι για κάποιο διάστημα βοήθεια για να σηκωνομαι ειδικά από την τουαλέτα. Αρχές Ιουνίου κάνω τη Β επιπέδου και όλα είναι φυσιολογικα! Έχω το μουτράκι του φωτογραφία και είναι το πιο όμορφο παιδί του κόσμου. Επιτέλους μπορώ να χαρώ την εγκυμοσύνη μου, το μωρό πλέον έχω αρχίσει να το νιώθω και όσο και αν παραπονιεμαι, χαλάλι του όλα, Στις επαναληπτικες εξετάσεις του 2ου τριμήνου, τέλος Ιουνίου 2018 βρίσκομαι θετική στο τοξοπλασμα. ΣΟΚ. Ο γιατρός μου τότε θεωρεί ότι δεν υπάρχει κίνδυνος για το εμβρυο βάση της ηλικίας ο κύησης και θεωρεί ότι υπάρχουν ελάχιστες πιθανότητες να έχει μολυνθεί. Συνεχίζεται η κύηση κανονικά, αποκτώ πίεση και ζάχαρο, κόβω αλάτι ζάχαρη και ξεκινάω χάπι για την πίεση. Το σώμα μου πρισμενο, τα χέρια τα πόδια το πρόσωπο και όσες φορές και να λυγιζω λέω χαλάλι του. 27 Ιουλίου συνειδητοποίησα ότι δεν έχω νιώσει το παιδί. Ήταν το βράδυ με την κόκκινη πανσέληνο, εγώ να κλαίω και να ζω ένα μαρτύριο και όλοι να μου λένε ότι είμαι υπερβολική. Την άλλη μέρα το πρωί, Σάββατο βάζω μουσική στην κοιλιά μου και περιμένω να νιώσω ένα σήμα. Τίποτα. Πίνω κολα, τρώω σοκολάτα, τίποτα... Οι άλλοι να μην με πιστεύουν. Ξαφνικά βλέπω λίγη βλενα στο εσώρουχο μου. Μιλάω με τον γιατρό μου και μου λέει είμαι νοσοκομείο έλα να κάνουμε υπέρηχο. Ειδοποιώ και την αδελφή μου για συμπαράσταση, βρισκόμαστε και μπαίνουμε στο εξεταδτηριο. Ύστερα από λίγα εφιαλτικά λεπτά ο γιατρός μου επιοεπαιωνει το πιο οδυνηρό νέο της ζωής μου. Δεν υπάρχει καρδιακος παλμός, τα αμνιακα υγρά είναι πεσμένα άρα έχει πεθάνει μέρες. Έχω βγάζω μόνο ένα βαθύ αναστεναγμό γεμάτο πόνο γιατί ήξερα, το έλεγα και δεν με πίστευαν. Δεν άρχισα να κλαίω, μπήκα στον αυτόματο πιλότο και κανονίσαμε τα διαδικαστικά, με παίρνει ο σύντροφος μου τηλέφωνο, του λέω ότι έχει σταματήσει η καρδιά του, ακούω πράγματα να γκρεμιζονται γύρω του και να τα βάζει με θεούς κ ανθρώπους. Οδηγώ και γυρνάω σπίτι. Εξακολουθώ να μην το δέχομαι, έχω ένα μωρό μέσα μου και είναι νεκρό, από την μία δεν θέλω να πάω πουθενά, αν είναι ας γίνει φυσική αποβολή, από την άλλη θέλω να το βγάλουν τώρα από μέσα μου, πως θα αντέξω άλλο ένα 24ωρο με το παιδί μου νεκρό;;;; Το βράδυ κάνουμε ήρεμο ύπνο με τον άντρα μου. Αρχίζω να ετοιμάζω τηον σάκο για το μαιευτήριο και εκεί πλέον καταρεω. Όλα αυτά έπρεπε να συνοδεύονται από χαρά και εγώ θα φοράω τα νυχτιάτικα που αγόρασα για να το θυλαζω και η αγκαλιά μου θα είναι άδεια? 8 το απόγευμα της Κυριακής κάνω εισαγωγή στο νοσοκομείο όπως είχαμε συμφωνήσει. Είναι όλη η οικογένεια μου εκεί. Στις 12 το βραδυ μου βάζουν όρο και υπόθετο για να αρχίσει σιγά σιγά η διαδικασία η οποία προβλέπεται να πάρει ώρες σαν προτοτοκη που ήμουν. Στο δωμάτιο μένει μόνο ο άντρας μου και η αδελφή μου. Σιγά σιγά αρχίζουν πόνοι περιόδου! Τους αντιμετωπίζω μόνη μου, με μακρόσυρτα μμμμ σαν μοιρολόγια. Αρχίζω και πηγαινοετσομαι συχνά στο μπάνιο και να πονάω όλο και πιο πολύ. Η ώρα έχει πάει 4 παρά και οι νοσοκόμες να κοιμούνται. Η αδερφή μου να λυπάται να τις ξυπνήσει γιατί θεωρεί πως δεν γίνεται να με έπιασαν τόσο γρήγορα τα φάρμακα. Τελικά στις 4 έρχονται στο δωμάτιο αγουρό ξύπνημενες με κοιτάνε από κάτω και παθαίνουν σοκ! Αρχίζουν να καλούν το γιατρό ο οποίος κοιμάται στο γραφείο στα υπόγεια. Να σε πάμε στην αίθουσα τοκετού μου λένε. ΔΕΝ ΜΠΟΡΏ ΣΑΣ Παρακαλώ, Εδώ να μείνουμε Και αρχίζω να σπρώχνω. Δεν πέρασαν 5 Λεπτά και όλα τελείωσαν και πρακτικά. Με μια τεράστια κραυγή μου το παιδί μου βγήκε από μέσα μου και με έκανε μαμά. Ακόμα και εκείνη την στιγμή έλπιζα να είχε γίνει λάθος και να ακούσω το κλάμα του. Με απέτρεψαν να το δω. Είχε αρχίσει να αλιωνεται το πωπουδακι του. Το δέχτηκα. Τους ρώτησα αν πρέπει να το στείλω για νεκροψία. Ο υπεύθυνος της μαιευτικής μου απάντησε '' εγώ δεν θα ήθελα να ξέρω ότι κομμάτια σαν το παιδί μου ''. Το δέχτηκα. Με ρώτησαν αν θα το πάρω να το κηδεψω ή θα το τακτοποιήσουν αυτοί και πάλι το δέχτηκα. Ειμασταν σε σοκ, δεν μπορούσαμε να σκεφτούμε καθαρά. Το μόνο που μου έδωσαν ήταν ένα χαρτί βεβαίωσης τοκετού νεκρού εμβρύου 1500 γρ. Ήμουν 30 εβδομάδων. Έφυγα ύστερα από δύο μέρες από το νοσοκομείο με αντιβίωση λόγω της συψης και με χάπια ώστε να κάνει η μήτρα συσπάσεις. Ύστερα από μια εβδομάδα με πήραν τηλέφωνο από το νοσοκομείο, έχουμε ένα νεκρό έμβρυο στο ψυγείο τι να το κάνουμε? Πρέπει να έρθετε να υπογράψετε. Και έπρεπε να βρεθώ τόσο σύντομα στο μέρος που έγινα μαμά χωρίς μωρό. Αλλά αυτή τη φορά ήξερα ότι ήθελα να του κάνω νεκροψία, να μάθω τι έφταιξε ώστε να το προλάβω την επόμενη φορά. Πάω στο γραφείο μου λένε θέλω και υπογραφή πατέρα, αφού δεν είμαι παντρεμένη, δεν φαίνεται πουθενά, α δεν ξέρω θέλω και υπογραφή του πατέρα, ναι αλλά εγώ θέλω να πάει για νεκροψία! Όχι να το τακτοποιήστε εσείς. Και ακούω το κορυφαίο, ναι αλλά κάτσε να δούμε αν είναι ακόμα εδώ το έμβρυο. Δλδ που θα μπορούσε να είναι? Χωρίς την συγκατάθεση μου αφού τελικά λέτε πως χρειάζεται? Ρωτήστε τον γιατρό σας μου λένε , τον βρίσκω και δεν με κοίταγε καν στα μάτια, δεν ξέρω μου λέει, ρώτα στο τάδε γραφείο. Εκεί έβαλα την φωνή! Τελικά με έστειλαν σε μια προησταμενη καλή της ώρα η οποία σε μισή ώρα έμαθε και ότι το παιδί είναι στο νοσοκομείο φυσικά και ετριξε και τα δόντια στον γιατρό μου οποίος έμαθε αμέσως τη διαδικασία για την νεκροψία. Έλα όμως που είχαμε πέσει στις διακοπές του Αυγούστου... Το παιδί πήγε με γραφείο κηδειων για νεκροψία αρχές Σεπτεμβρίου και επιστράφηκε πάλι με το γραφείο 27 Σεπτεμβρίου. Έλα όμως που για να το κηδεψω χρειαζόταν ληξιαρχική πράξη γέννησης και θανάτου (ναι καλά διαβάζετε) και έπρεπε να τρέχω από ληξιαρχείο σε ληξιαρχείο για να τακτοποιήσω και αυτή την εκρεμμότητα. Ευτυχώς και το γραφείο και οι άνθρωπο στα ληξαρχεια ήταν πολύ καλοί και εξυπηρετικοί. Και έτσι φτάσαμε στις 29-09-2018 την ημέρα που έθαψα το παιδί μου. Μέσα Δεκεμβρίου ήρθαν τα αποτελέσματα της νεκροψιας όπου χρειάστηκε να δώσω κατάθεση στην αστυνομία για να τα πάρω γιατί το παιδί είχε πάει για νεκροψία με εντολή αστυνομίας. Και η νεκροψία βρήκε αλλοιώσεις στον εγκέφαλο και σε πολλά όργανα από το τοξοπλασμα. Του είχε διαλύσει τα πάντα. Τελικά ήταν λιγότερο από κιλό, φαίνεται πως υποσιτιζοταν. Το κορμί μου έκανε τα πάντα για να το σώσει αλλά δεν τα κατάφερε. Έπρεπε να κάνω για ένα χρόνο αποχή για να φύγει η λοιμωξη και να περάσει ο κίνδυνος. Στον χρόνο η λοιμωξη φαινόταν ακόμα ενεργή και έπρεπε να στείλω αίμα στο Παστέρ. Περιμενουμε τα αποτελέσματα όπου πάλι δεν είναι ξεκάθαρα. Σεπτέμβριος του 2019 και εγώ να ετοιμάζομαι για γάμο και ταυτόχρονα να κάνω συνάντηση με λοιμοξιολογο ο οποίος με διαβεβαιώνει ότι εφόσον ξέρουμε πότε κολησα και έχει περάσει παραπάνω από χρόνος δεν υπάρχει πλέον πρόβλημα. Από εκεί και πέρα ξεκινάμε δειλά δειλά έπαφες. Ξεκινάει το θέμα του κορονοιου και εμένα αρχίζουν να επιβαρυνονται τα ψυχολογικά μου. Ιουλίο του 2020 ξεκινάω εξάμηνη θεραπεία για κατάθλιψη και με την συμβουλή της γιατρού σταματάμε τις επαφές. Ύστερα από 6μηνες την ολοκληρώνω, ενάμιση μήνα μετά ξανά κατάθλιψη κλάμα και απόγνωση. Ξαναβλέπω την ψυχίατρο μου και πλέον παίρνω θεραπεία χωρίς να σταματήσουμε τις προσπάθειές. Όμως οι επαφές μας είναι ελάχιστες, λίγο η κούραση λίγο η φθορά των όσων έχουμε περάσει, έχουμε βγάλει το σεξ από την ζωή μας. Φτάνουμε στο σήμερα... Έλπιζα ότι χθες που ήταν η μέρα που έθαψα το παιδί μου, θα είχα ένα θετικό τεστ μιας και περίμενα περίοδο. Δεν είχα. Ούτε όμως περίοδο έχω. Δεν ξέρω αν έχω ελπίδα. Με αγχώνει. Ο χρόνος που περνάει και οι ατυχίες που μπορούν να συμβούν. Γιατί όλα συμβαίνουν σε όλους. Σας ευχαριστώ που με διαβάσατε. Και συγνώμη για τα λάθη. Δάκρυα θολωναν ταυ ματιά μου. Είμαι καλύτερα μα κλαίω ακόμα. Πάντα θα κλαίω. Είμαι μία μαμά χωρίς μωρό. Και αυτό είναι τόσο τραγικό που γιαυτό δεν υπάρχει καν λέξη!

Καλημέρα κορίτσια μου. Δεν έχω γράψει στο θέμα του Σεπτεμβρίου και είπα να πω μια καλημέρα. Χαίρομαι που βλέπω καινούρια κορίτσια στην παρέα και εύχομαι σύντομα θετικές χοριακες και γερά μωρά στην αγκαλιά σας. Εγώ σήμερα περιμένω περίοδο, αλλά έκανα τεστ και βγήκε μόνο μία γραμμή. Για σήμερα μπορεί να πενθω και το δικαιούμαι διπλά.

Σε ευχαριστώ πολύ που με νιώθεις. Κάθε απώλεια μετράει γιατί μαζί της χάνονται τα όνειρα και άπειρες στιγμές ευτυχίας. Σήμερα περιμένω περίοδο. Έκανα τεστ και η μία γραμμή που εμφανίστηκε μόνο, μου μαχαίρωσε για άλλη μια φορά την καρδιά. Επειδή θέλω να πιστέψω στα σημάδια, είχα μεγάλες ελπίδες για σήμερα. Αλλά τώρα θα συνεχίσω να σκεπαζομαι που κ που με την κουβερτα που είχα πάρει για το πρώτο μου παιδί, περιμένοντας τη μαγική στιγμή που θα ανοίξω τα μάτια μου και θα είναι γεμάτη... ΥΓ πριν δύο μέρες πάρκαρα το αυτοκίνητο μου σε ένα διαφορετικό σημείο και είδα πάνω σε ένα δέντρο μια φιγούρα Σόφη η καμηλοπάρδαλη. Πίστευα ότι ήταν άλλο ένα σημάδι και την πήρα. Τώρα νιώθω τόσο χαζή.. Μ

Παιδί μου.... Δύσκολη μέρα ξημερώνει.. 29-09-2018 ήταν η τελευταία μέρα σου πάνω στην γη. Εκείνη την ημέρα ειμασταν όλοι εκεί και με κόκκινα τριαντάφυλλα σε αποχαιρέτησαμε. Έβρεχε και φυσούσε δυνατά μα εγώ ούτε βρεχομουν ούτε κρύωνα. Το παιδί μου έθαβα, δεν ήταν δυνατόν να νιώσω κατι περισσότερο από βαθειά θλίψη και απόλυτο κενό ταυτόχρονα. Πως περάσαν τρία χρόνια; Γιατί τα χαρουμενα γέλια σου δεν αντηχούν στο σπίτι μας; Γιατί τα δυνατά ποδοβολητα σου ακούγονται μόνο στην φαντασία μου; γιατί δεν είσαι εδώ να με φωνάζεις μαμά και να με.. '' πρίζεις'' με αμέτρητα γιατί; Αγαπημένο μου παιδί, αγάπημενε μου Κυριάκο, ξέρεις εσύ τι σου ζητώ για απόψε.... Εγω δώρα δεν μπορώ να σου στείλω παιδί μου αλλά εσύ μπορείς. '' Σε ευχαριστώ που με έκανες μαμά. Θα είσαι πάντα το παιδί μου. Και θα είσαι το πιο λαμπερό αστέρι στον ουρανό. Παιδί μου... ''

Καλησπέρα σας. Σήμερα συνεχίζει το ίδιο. Λίγα σκούρα υγρά στο σκουπισμα και το τίποτα άλλο. Και πονάει η μέση μου. Και τώρα έχει αρχίσει να με πιάνει μελαγχολία. Δεν ελπίζω και πολλά. Εσείς είστε πιο αισιόδοξες από εμένα και σας ευχαριστώ. 😘 Θα περιμένω μέχρι τη Δευτέρα. Αν δεν έρθει κανονική περίοδος θα πάω για χοριακη.

Καλές μου έχω μια απορία. Μέχρι πότε παραμένει ανεβασμένη η χοριακη? Εννοώ αν μια έγκυος κάνει τεστ στον 5ο ή 6ο θα βγει θετικό?

Κορίτσιαααα... Είμαι 35η μέρα του κύκλου μου. Έχω συμπτώματα περιόδου εδώ και μια εβδομάδα. Εχθές το μεσημέρι ένιωσα πόνο χαμηλά στην κοιλιά και είχα ροζ αίμα στο σκουπισμα οκ λέω ήρθε. Έλα όμως που δεν ήρθε... Μέχρι και τώρα με το ζόρι βγάζει ελαφρύ καφέ στο σκουπισμα. Έκανα τεστ την Τετάρτη να μου φύγει η ιδέα αλλά με τα δεύτερα πρωινά ούρα και βγήκε αρνητικό. Νιώθω τόσο πρισμενη. Και πολύ ευδιαθετη ενώ συνήθως όταν περιμένω περίοδο είμαι στις μαύρες μου. Είναι οι περισσότερες μέρες καθυστέρησης εδώ και 5 χρόνια που καταγράφω τον κύκλο μου... Και μπάνια έχω κάνει ελάχιστα φέτος...

Εγω κατάλαβα το σχόλιο σου. Παρόλο που ο καθένας αποφασίζει για το πότε θα κάνει παιδι, υπάρχουν και φορές που δεν περνάει από το χέρι μας. Καμία απόφαση δεν είναι κατακριτέα αρκεί να έχει σαν γνώμονα το καλό του παιδιού. Δεν υπάρχει λόγος για παρεξήγηση. Εγώ έφτασα 40+και ακόμα δεν έχω καταφέρει να έχω ένα γερό μωρό στην αγκαλιά μου. Και δεν μπορεί να με κρίνει κανείς για αυτό αν δεν μπει στη θέση μου.

Είστε όλες κορμάρες και ντρέπομαι για λογαριασμό μου.... Είμαι στα πιο παχιά μου και νιώθω... απαίσια... Ψηφίστε και στο poll όσες θέλετε.

Πόσα κιλά είστε τώρα που προσπαθείτε να συλλάβετε;

Νομίζω πως ΑΥΤΟ είναι το καλύτερο νέο για να πάει καλά ο μήνας και για εμάς τις υπόλοιπες. Εγώ θα το θεωρήσω σημαδιακό! Να σου ζήσει το παιδάκι σου καλή μου και να έχετε πάντα μια γερή και ευτυχισμένη οικογένεια!!!

Δεν πειράζει βρε κορίτσι... παμε για άλλα... Άλλωστε εσύ είπες "Εύχομαι αυτός ο μήνας κάθε μέρα να μας βρίσκει με χαμόγελα και αισιοδοξία και μακάρι να γίνει το θαύμα της καθεμιάς!!!" Εγω πχ σύντομα θα μείνω χωρίς δουλειά. Τι να κάνω; Να κάτσω να σκάσω; Μια μέρα τη φορά... Κι αύριο βλέπουμε...

@Mimi26 Εδώ είμαστε τώρα! Άλλαξε ο μήνας. Για πες μας;;; Πως έισαι;