Λάθος απόφαση

[Guest]

Καλησπέρα

Είμαι μαμά ενός παιδιού 12 χρόνων με ήπιο Άσπεργκερ η αδερφή μου έχει έναν γιο 21 χρόνων με νοητική υστέρηση και η άλλη μου αδερφή με ελαφριά Δεπυ.Πριν 10 μήνες έμεινα έγκυος και με έπιασε πανικος.Φοβηθηκα να συνεχίσω την εγκυμοσύνη λόγω του αυξημένου ρίσκου να νοσεί.Υπηρχαν στιγμές που ένιωθα αισιοδοξία αλλά ήταν λίγες αυτές.Ετσι στις 4 εβδομάδες κύησης αποφασίσαμε να γίνει άμβλωση.Την ίδια μέρα όμως το μετάνιωσα μισώ τον εαυτό μου που δεν φάνηκε δυνατός.Απο τότε έχω κρίσεις πανικού και ξεκίνησα φαρμακευτική αγωγή.Κλαιω συνέχεια και δεν χαίρομαι τίποτα ούτε το παιδί που είδη έχω.Δεν ξέρω πως θα το ξεπεράσω, ήμουν από τις γυναίκες που ήμουν κατά της έκτρωσης και τελικά την έκανα.Επισκεφτηκαμε γενετιστή γιατί ο άντρας μου θεωρεί ότι θα με βοηθήσει να προσπαθήσουμε για μια νέα εγκυμοσύνη.Η απάντηση του ήταν να εξετάσουμε τα άτομα που νοσούν γιατί αλλιώς πάμε στα τυφλά.Και ότι σίγουρα κάτι υπάρχει στην οικογένεια κληρονομικό.Πονω πολύ και με πιάνει πλακωμα κάθε μέρα .Κάποιες φορές δεν θέλω να ξυπνήσω και εύχομαι να μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο πίσω.Ειμαι δυστυχισμένη.

[Tokyo]

Κορίτσι μου, δεν μπορώ να απαντήσω για το ιατρικό ζήτημα. Όμως θα σου πω ότι ο φόβος σου είναι πολύ ανθρώπινος κ φυσιολογικός. Έχεις δει από τη μεγαλύτερη αδερφή τι σημαίνει ένα τέτοιο παιδί κ ξέρεις καλύτερα από τον καθένα... Απέξω πολλοί θα σε κρίνουν όμως κλείσε τα αυτιά σου, μόνο εσύ γνωρίζεις εκ των έσω τις δυσκολίες. Μην αυτομαστιγωνεσαι. Έκανες αυτό που ένιωσες σωστό για εσάς κ για αυτό το μωρό. Σου στέλνω μια αγκαλιά κ εύχομαι όλα να γινουν καλύτερα σύντομα 

[Πιου-πιου]

Φίλη μου καταρχήν σε θαυμάζω και εσένα και τις αδερφές σου για το κουράγιο που έχετε καθημερινά! 

Το να μεγαλώνεις ένα παιδί είναι πολυ σκληρή δουλειά πόσο μάλλον ένα παιδί με κάποια ιδιαιτερότητα. Ακόμα και μικρή όπως είναι αυτή του γιου σου. 

Η γνώμη μου είναι καταρχήν να αλλάξεις νοοτροπία όσον αφορά το θέμα της έκτρωσης. Είναι αναφαιρετο δικαίωμα κάθε γυναίκας να ορίζει το σώμα και τη ζωή της και απλά αυτό έκανες. Κανείς δεν έχει δικαίωμα να κρίνει την απόφαση καμίας γυναίκας πάνω σε αυτό πόσο μάλλον τη δική σου... 

Επίσης να επισκεφθείς έναν ειδικό να σε βοηθήσει να ξεπεράσεις τη θλίψη που νιώθεις τους φόβους και ενδεχομένως την πίεση που φυσιολογικά έχεις νιώσει όλα αυτά τα χρόνια. Οφείλεις στον εαυτό σου, στον άντρα σου και το παιδί σου, να τον φροντίσεις και να νιώσεις πάλι δυνατή. 

Επίσης δεν ξέρω ποια είναι η άποψη του γενετιστή , πέρα από τα άλλα, στο να προχωρήσεις σε εξωσωματική με βιοψία των εμβρύων και να διαλέξετε για εγκυμοσύνη έμβρυα θηλυκά καθώς από όσο γνωρίζω τουλάχιστον είναι συντριπτικά πιθανοτερο τα θηλυκά άτομα να μην είναι στο φάσμα. 

Εύχομαι να είσαι καλύτερα σύντομα!!! 

 

[Νικόλ Π]

στις πριν 9 ώρες, ο/η Guest είπε:

Καλησπέρα

Είμαι μαμά ενός παιδιού 12 χρόνων με ήπιο Άσπεργκερ η αδερφή μου έχει έναν γιο 21 χρόνων με νοητική υστέρηση και η άλλη μου αδερφή με ελαφριά Δεπυ.Πριν 10 μήνες έμεινα έγκυος και με έπιασε πανικος.Φοβηθηκα να συνεχίσω την εγκυμοσύνη λόγω του αυξημένου ρίσκου να νοσεί.Υπηρχαν στιγμές που ένιωθα αισιοδοξία αλλά ήταν λίγες αυτές.Ετσι στις 4 εβδομάδες κύησης αποφασίσαμε να γίνει άμβλωση.Την ίδια μέρα όμως το μετάνιωσα μισώ τον εαυτό μου που δεν φάνηκε δυνατός.Απο τότε έχω κρίσεις πανικού και ξεκίνησα φαρμακευτική αγωγή.Κλαιω συνέχεια και δεν χαίρομαι τίποτα ούτε το παιδί που είδη έχω.Δεν ξέρω πως θα το ξεπεράσω, ήμουν από τις γυναίκες που ήμουν κατά της έκτρωσης και τελικά την έκανα.Επισκεφτηκαμε γενετιστή γιατί ο άντρας μου θεωρεί ότι θα με βοηθήσει να προσπαθήσουμε για μια νέα εγκυμοσύνη.Η απάντηση του ήταν να εξετάσουμε τα άτομα που νοσούν γιατί αλλιώς πάμε στα τυφλά.Και ότι σίγουρα κάτι υπάρχει στην οικογένεια κληρονομικό.Πονω πολύ και με πιάνει πλακωμα κάθε μέρα .Κάποιες φορές δεν θέλω να ξυπνήσω και εύχομαι να μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο πίσω.Ειμαι δυστυχισμένη.

στις πριν 2 ώρες, ο/η Tokyo είπε:

Κορίτσι μου, δεν μπορώ να απαντήσω για το ιατρικό ζήτημα. Όμως θα σου πω ότι ο φόβος σου είναι πολύ ανθρώπινος κ φυσιολογικός. Έχεις δει από τη μεγαλύτερη αδερφή τι σημαίνει ένα τέτοιο παιδί κ ξέρεις καλύτερα από τον καθένα... Απέξω πολλοί θα σε κρίνουν όμως κλείσε τα αυτιά σου, μόνο εσύ γνωρίζεις εκ των έσω τις δυσκολίες. Μην αυτομαστιγωνεσαι. Έκανες αυτό που ένιωσες σωστό για εσάς κ για αυτό το μωρό. Σου στέλνω μια αγκαλιά κ εύχομαι όλα να γινουν καλύτερα σύντομα 

στις πριν 1 ώρα, ο/η Πιου-πιου είπε:

Φίλη μου καταρχήν σε θαυμάζω και εσένα και τις αδερφές σου για το κουράγιο που έχετε καθημερινά! 

Το να μεγαλώνεις ένα παιδί είναι πολυ σκληρή δουλειά πόσο μάλλον ένα παιδί με κάποια ιδιαιτερότητα. Ακόμα και μικρή όπως είναι αυτή του γιου σου. 

Η γνώμη μου είναι καταρχήν να αλλάξεις νοοτροπία όσον αφορά το θέμα της έκτρωσης. Είναι αναφαιρετο δικαίωμα κάθε γυναίκας να ορίζει το σώμα και τη ζωή της και απλά αυτό έκανες. Κανείς δεν έχει δικαίωμα να κρίνει την απόφαση καμίας γυναίκας πάνω σε αυτό πόσο μάλλον τη δική σου... 

Επίσης να επισκεφθείς έναν ειδικό να σε βοηθήσει να ξεπεράσεις τη θλίψη που νιώθεις τους φόβους και ενδεχομένως την πίεση που φυσιολογικά έχεις νιώσει όλα αυτά τα χρόνια. Οφείλεις στον εαυτό σου, στον άντρα σου και το παιδί σου, να τον φροντίσεις και να νιώσεις πάλι δυνατή. 

Επίσης δεν ξέρω ποια είναι η άποψη του γενετιστή , πέρα από τα άλλα, στο να προχωρήσεις σε εξωσωματική με βιοψία των εμβρύων και να διαλέξετε για εγκυμοσύνη έμβρυα θηλυκά καθώς από όσο γνωρίζω τουλάχιστον είναι συντριπτικά πιθανοτερο τα θηλυκά άτομα να μην είναι στο φάσμα. 

Εύχομαι να είσαι καλύτερα σύντομα!!! 

 

Σας ευχαριστώ πολύ για την προσπάθεια σας να με κάνετε να νιώσω καλύτερα.Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορώ να συγχωρέσω τον εαυτό μου.Σημερα ήρθε ο ανιψιός μου σπίτι τον κοιτούσα και σκεφτόμουν τις δυσκολίες του.Ευχομουν να ήταν καλύτερα αλλά το λατρεύουμε αυτό το παιδί όλοι μας. Ξέρω ότι αυτό που έκανα είναι φόνος.Σκοτωσα το ίδιο μου το παιδί.Κοιταζω τον γιο μου και σκέφτομαι δεν είμαι καλή μάνα.Πως μπορώ άλλωστε αφού αποφάσισα ότι δεν άξιζε να έρθει στην ζωή ένα πλάσμα.Μαζι του πέθανε ένα κομμάτι μου.Νιωθω σαν να είμαι ο χειρότερος άνθρωπος στον κόσμο.Τα φάρμακα δεν βοηθούν πολύ.Οι σκέψεις έρχονται συνέχεια..Όταν δω μια έγκυο στο δρόμο, μικρά παιδια και σκέφτομαι πόσο θα ήταν τώρα το δικό μου.Ξεπερνιεται άραγε ποτέ;;;

[Ευάγγελοςτ]

στις πριν 9 ώρες, ο/η Νικόλ Π είπε:

Σας ευχαριστώ πολύ για την προσπάθεια σας να με κάνετε να νιώσω καλύτερα.Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορώ να συγχωρέσω τον εαυτό μου.Σημερα ήρθε ο ανιψιός μου σπίτι τον κοιτούσα και σκεφτόμουν τις δυσκολίες του.Ευχομουν να ήταν καλύτερα αλλά το λατρεύουμε αυτό το παιδί όλοι μας. Ξέρω ότι αυτό που έκανα είναι φόνος.Σκοτωσα το ίδιο μου το παιδί.Κοιταζω τον γιο μου και σκέφτομαι δεν είμαι καλή μάνα.Πως μπορώ άλλωστε αφού αποφάσισα ότι δεν άξιζε να έρθει στην ζωή ένα πλάσμα.Μαζι του πέθανε ένα κομμάτι μου.Νιωθω σαν να είμαι ο χειρότερος άνθρωπος στον κόσμο.Τα φάρμακα δεν βοηθούν πολύ.Οι σκέψεις έρχονται συνέχεια..Όταν δω μια έγκυο στο δρόμο, μικρά παιδια και σκέφτομαι πόσο θα ήταν τώρα το δικό μου.Ξεπερνιεται άραγε ποτέ;;;

Αχ κορίτσι μου είσαι καλός άνθρωπος για αυτό και έχεις αυτήν την αντίδραση. Δεν το έκανες όμως από απερισκεψία. Φυσικά και είμαστε κατά της έκτρωσης αλλά έξω από τον χορό πολλοί χορεύουν. Το έκανες από φόβο πιστεύω. Τώρα όμως ότι και να πούμε δεν υπάρχει λόγος. Ότι έγινε έγινε. Έχεις ένα παιδί που διψάει για την αγάπη σου. Όλη αυτήν την πίκρα που έχεις μέσα σου μετέτρεψε την σε αγάπη για αυτό. Αν ξεπερνιέται; Ίσως όχι. Πριν από εμένα η μαμά μου είχε ρίξει ένα μωρό. Κάποτε μου είπε ότι ακόμα το μετανιώνει αλλά όταν γέννησε εμένα ο πόνος της μετριάστηκε. Ίσως αν κάνεις ένα μωρό να νιώσεις καλύτερα. Δεν ξέρω να σου πω αν φταίει κάτι αλλά καλό είναι να το ψάξεις. Θεωρώ ότι ο άντρας σου έχει δίκαιο που πιστεύει ότι ένα μωρό θα βοηθήσει. Κάντε μια νέα αρχή! Όλοι μαζί ενωμένοι. Γιατί είστε οικογένεια και πρέπει να το ξεπεράσατε. Γίνε πιο δυνατή μέσα από αυτό. Δεν υπάρχει λόγος να βασανίζεις τον εαυτό σου γιατί δεν θα πάρεις ποτέ απαντήσεις στα ερωτήματα σου. Για αυτό ζήσε την πραγματικότητα και αγκάλιασε με όλη σου την δύναμη το παιδάκι σου. Γιατί αν αυτό που έκανες δεν είναι σωστό σκέψου πόσο χειρότερο είναι να μην χαίρεσαι το παιδί που έχεις ήδη. Δεν το αξίζει. Εγώ βλέπω ότι το  μετάνιωσες πραγματικά και αυτό τα λέει όλα για εμένα. Εύχομαι πολύ σύντομα να νιώσεις καλύτερα! 💗

[Μαριαννουλα]

Δεν ξέρω αν πιστεύεις στον Χριστιανισμό αλλά εγώ παίρνω πολύ δύναμη από την εκκλησία.Ισως θα μπορούσες να μιλήσεις με έναν ιερέα ή αν δεν θες με εναν ψυχολογο.Εγω στην προσπάθεια μου να μείνω έγκυος παίρνω κουράγιο από την Παναγία κ λέω ας βοήθησει όλες τις μανουλες  και μη του κόσμου να σηκώσουν όλα αυτά τα βάρη...Μην δηλητηριάσεις άλλο την ψυχή Σου...

Επεξεργάστηκε 8 Μαρτίου, 2020 από Μαριαννουλα

[Νικόλ Π]

Το ξέρω ότι πρέπει να προχωρήσω και να σκεφτώ το παιδί που έχω αλλά κάθε μέρα είναι και πιο δύσκολο να ανταπεξέλθω.Εχω σκεφτεί να πάω σε ιερεα ίσως το κάνω τελικά.Σκεφτομαι το κορίτσι που πριν 19χρονια γνώρισε έναν άντρα και θέλησε να κάνει οικογένεια μαζί του,με πόση χαρά ξεκινήσαμε και τελικά πόσες δυσκολίες προέκυψαν στην πορεία.Στεναχωριεμαι και για τον άντρα μου, γιατί ενώ και αυτός ήθελε δεύτερο παιδί φοβάται (τα κληρονομικά είναι από την οικογένεια μου). Όταν βλέπεις κάθε μέρα τις δυσκολίες που έχει το μεγάλωμα παιδιών με αναπτυξιακά προβλήματα δειλιάσεις να ρισκάρεις.Επρεπε όμως να δεχθώ τις συνέπειες της απροσεξίας μου καλες ή κακές.Το μονό που εύχομαι κάθε μέρα είναι να τιμωρηθω με κάποιον τρόπο. Σας ευχαριστώ όλους.Σας εύχομαι τα καλύτερα

[Noula94]

στις On 8/3/2020 at 7:31 ΜΜ, ο/η Νικόλ Π είπε:

Το ξέρω ότι πρέπει να προχωρήσω και να σκεφτώ το παιδί που έχω αλλά κάθε μέρα είναι και πιο δύσκολο να ανταπεξέλθω.Εχω σκεφτεί να πάω σε ιερεα ίσως το κάνω τελικά.Σκεφτομαι το κορίτσι που πριν 19χρονια γνώρισε έναν άντρα και θέλησε να κάνει οικογένεια μαζί του,με πόση χαρά ξεκινήσαμε και τελικά πόσες δυσκολίες προέκυψαν στην πορεία.Στεναχωριεμαι και για τον άντρα μου, γιατί ενώ και αυτός ήθελε δεύτερο παιδί φοβάται (τα κληρονομικά είναι από την οικογένεια μου). Όταν βλέπεις κάθε μέρα τις δυσκολίες που έχει το μεγάλωμα παιδιών με αναπτυξιακά προβλήματα δειλιάσεις να ρισκάρεις.Επρεπε όμως να δεχθώ τις συνέπειες της απροσεξίας μου καλες ή κακές.Το μονό που εύχομαι κάθε μέρα είναι να τιμωρηθω με κάποιον τρόπο. Σας ευχαριστώ όλους.Σας εύχομαι τα καλύτερα

 

στις On 8/3/2020 at 7:31 ΜΜ, ο/η Νικόλ Π είπε:

Το ξέρω ότι πρέπει να προχωρήσω και να σκεφτώ το παιδί που έχω αλλά κάθε μέρα είναι και πιο δύσκολο να ανταπεξέλθω.Εχω σκεφτεί να πάω σε ιερεα ίσως το κάνω τελικά.Σκεφτομαι το κορίτσι που πριν 19χρονια γνώρισε έναν άντρα και θέλησε να κάνει οικογένεια μαζί του,με πόση χαρά ξεκινήσαμε και τελικά πόσες δυσκολίες προέκυψαν στην πορεία.Στεναχωριεμαι και για τον άντρα μου, γιατί ενώ και αυτός ήθελε δεύτερο παιδί φοβάται (τα κληρονομικά είναι από την οικογένεια μου). Όταν βλέπεις κάθε μέρα τις δυσκολίες που έχει το μεγάλωμα παιδιών με αναπτυξιακά προβλήματα δειλιάσεις να ρισκάρεις.Επρεπε όμως να δεχθώ τις συνέπειες της απροσεξίας μου καλες ή κακές.Το μονό που εύχομαι κάθε μέρα είναι να τιμωρηθω με κάποιον τρόπο. Σας ευχαριστώ όλους.Σας εύχομαι τα καλύτερα

Είσαι γλυκύτατη! Ένας υπέροχος άνθρωπος με πάθη, αδυναμίες αλλά και προτερήματα. Είμαι ειδική παιδαγωγός γνωρίζοντας πολύ καλά τι εστί αυτισμός, νοητική υστέρηση και όλα τα σύνδρομα. Κατανοώ απόλυτα τις σκέψεις σου, τις ανησυχίες σου και την πράξη σου. Έχεις ένα παιδί ου σκέφτεσαι το μέλλον του και είσαι αντιμέτωπη με τον ίδιο σου τον εαυτό και τις επιθυμίες σου. Η επιθυμία σου είναι να φέρεις στον κόσμο ένα παιδί που θα σε κάνει εσένα και την οικογενεια σου ακόμα πιο χαρούμενη, όμως ατενίζεις την παρούσα κατάσταση και σε πιάνει φόβος. Ξέρεις δεν γνωρίζω την ηλικία σου μόνο το ιστορικό σου και δεν είμαι αρμόδια να σου απαντήσω αν θα έπρεπε ή όχι να κάνεις ένα δεύτερο παιδί. Αυτί που ξέρω είναι ότι κατανοώ ότι είσαι μια εξαιρετική μητέρα και σύντροφος καθότι επικοινωνείς με τον σύζυγό σου. Προσπάθησε να βρεις τον εαυτό σου και μην τον τιμωρεις. Μόνο εσύ ξέρεις τον Σταύρο που κουβαλάς και τθς ανησυχίες που σε ώθησαν να προβείς στην πράξη αυτήν. Προσπάθησε να συγχωρέσεις τον εαυτό σου για να μπορέσεις να συνεχίσεις ως μητέρα και ως σύζυγος. Έχεις πολλά ακόμα να δώσεις και το παιδάκι που έχεις ήδη θα το μεγαλώνεις έως ότου είσαι εν ζωή! Οπότε μην καταφλδικαζεις τον εαυτό σου, αντιθετα χειροκροτησε τον για οσα έχει καταφέρει ως τώρα! Καλή σου συνέχεια γλυκιά μου! 

[Νικόλ Π]

στις On 29/3/2020 at 4:45 ΠΜ, ο/η Noula94 είπε:

 

Είσαι γλυκύτατη! Ένας υπέροχος άνθρωπος με πάθη, αδυναμίες αλλά και προτερήματα. Είμαι ειδική παιδαγωγός γνωρίζοντας πολύ καλά τι εστί αυτισμός, νοητική υστέρηση και όλα τα σύνδρομα. Κατανοώ απόλυτα τις σκέψεις σου, τις ανησυχίες σου και την πράξη σου. Έχεις ένα παιδί ου σκέφτεσαι το μέλλον του και είσαι αντιμέτωπη με τον ίδιο σου τον εαυτό και τις επιθυμίες σου. Η επιθυμία σου είναι να φέρεις στον κόσμο ένα παιδί που θα σε κάνει εσένα και την οικογενεια σου ακόμα πιο χαρούμενη, όμως ατενίζεις την παρούσα κατάσταση και σε πιάνει φόβος. Ξέρεις δεν γνωρίζω την ηλικία σου μόνο το ιστορικό σου και δεν είμαι αρμόδια να σου απαντήσω αν θα έπρεπε ή όχι να κάνεις ένα δεύτερο παιδί. Αυτί που ξέρω είναι ότι κατανοώ ότι είσαι μια εξαιρετική μητέρα και σύντροφος καθότι επικοινωνείς με τον σύζυγό σου. Προσπάθησε να βρεις τον εαυτό σου και μην τον τιμωρεις. Μόνο εσύ ξέρεις τον Σταύρο που κουβαλάς και τθς ανησυχίες που σε ώθησαν να προβείς στην πράξη αυτήν. Προσπάθησε να συγχωρέσεις τον εαυτό σου για να μπορέσεις να συνεχίσεις ως μητέρα και ως σύζυγος. Έχεις πολλά ακόμα να δώσεις και το παιδάκι που έχεις ήδη θα το μεγαλώνεις έως ότου είσαι εν ζωή! Οπότε μην καταφλδικαζεις τον εαυτό σου, αντιθετα χειροκροτησε τον για οσα έχει καταφέρει ως τώρα! Καλή σου συνέχεια γλυκιά μου! 

Η αλήθεια είναι ότι και ηλικία μου δεν είναι σύμμαχος σε όλο αυτό.Ειμαι 39 χρόνων πια και τα ποσοστά για υγιή εγκυμοσύνη μειώνονται. Είναι πολύ δύσκολο να ξεπεράσω αυτό που έκανα και να συγχωρέσω τον εαυτό μου. Κάθε μέρα είμαι και χειρότερα.Προσπαθω με τα φάρμακα να νιώσω καλύτερα αλλά δεν τα καταφέρνω.Νιωθω ένα μόνιμο σφίξιμο στο στήθος. Οτιδήποτε κάνω το κάνω με πολύ κόπο,σαν να γέρασα μέσα σε αυτούς τους δέκα μήνες.Η αλήθεια είναι ότι μιλώντας με τον γενετιστή ξέρω ότι έχω πολλές πιθανότητες να γεννήσω παιδί με κάποιο αναπτυξιακό πρόβλημα λόγω ιστορικού και ότι πρέπει πρώτα να γίνουν μια σειρά από εξετάσεις στους νοσούντες,οι οποίες στοιχίζουν αρκετά. Αν μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο πίσω δεν θα έκανα το ίδιο γιατί δεν μπορώ να αντέξω τον εαυτό μου. Δεν ξέρω πως θα συνεχίσω ελπίζω σιγά σιγά να μειωθεί ο πόνος.Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια.Σου εύχομαι τα καλύτερα!!

[Noula94]

στις On 30/3/2020 at 3:36 ΜΜ, ο/η Νικόλ Π είπε:

Η αλήθεια είναι ότι και ηλικία μου δεν είναι σύμμαχος σε όλο αυτό.Ειμαι 39 χρόνων πια και τα ποσοστά για υγιή εγκυμοσύνη μειώνονται. Είναι πολύ δύσκολο να ξεπεράσω αυτό που έκανα και να συγχωρέσω τον εαυτό μου. Κάθε μέρα είμαι και χειρότερα.Προσπαθω με τα φάρμακα να νιώσω καλύτερα αλλά δεν τα καταφέρνω.Νιωθω ένα μόνιμο σφίξιμο στο στήθος. Οτιδήποτε κάνω το κάνω με πολύ κόπο,σαν να γέρασα μέσα σε αυτούς τους δέκα μήνες.Η αλήθεια είναι ότι μιλώντας με τον γενετιστή ξέρω ότι έχω πολλές πιθανότητες να γεννήσω παιδί με κάποιο αναπτυξιακό πρόβλημα λόγω ιστορικού και ότι πρέπει πρώτα να γίνουν μια σειρά από εξετάσεις στους νοσούντες,οι οποίες στοιχίζουν αρκετά. Αν μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο πίσω δεν θα έκανα το ίδιο γιατί δεν μπορώ να αντέξω τον εαυτό μου. Δεν ξέρω πως θα συνεχίσω ελπίζω σιγά σιγά να μειωθεί ο πόνος.Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια.Σου εύχομαι τα καλύτερα!!

Ο πόνος θα μαλακώσει με τον καιρό. Σαν άνθρωπος θα σου πω ότι σε καταλαβαίνω απόλυτα όχι μόνο για τις τύψεις αλλά και σε θαυμαζω για το θάρρος σου που ενώ ήδη έχεις παιδί με αυτισμό ξέρεις ότι ίσως αποκτήσεις και άλλο όμως δεν τα παρατάς. Ως επιστημών, όμως, έχω ενδοιασμούς. Μπορείς να αντέξεις μεγαλώνοντας δύο παιδάκια που ίσως και το δεύτερο έχει κάποιο πχ σύνδρομο? Έχουμε χρέη ως γονείς απεναντι τους και ο πρωτεύον ενδοιασμούς ενός γονέα με παιδί με ειδικές ανάγκες ποιος είναι? Τον ξέρεις. Τι θα απογίνουν τα παιδιά αυτά όταν φύγω από την ζωή? Μπορείς να αντέξεις την ερώτηση Χ2? Όπως σου είπε ο γενετιστής σου υπάρχουν μεγάλες πιθανότητες ένα παιδάκι δεύτερη να γεννηθεί με κάποια συγγενη ιδιαίτεροτητα. Οι εξετάσεις όχι μόνο κοστίζουν είναι και επιπονες πχ ομνοιοπαρακεντηση που στην περίπτωση σου είναι απαραίτητη. Σε παρακαλώ ηρέμησε. Δεν αξίζει να τιμωρείς τον εαυτό σου. Συγχώρεσε τον. Αν σε βοηθάει Μίλα αν θες με έναν ιερέα, όμως πρόσεξε μην είναι επικριτικός. Κανένας δεν μπορεί να σε κρίνει αν δεν μπει στα παπούτσια σου. Εγώ αυτήν την στιγμή που σου μιλάω είμαι 26 όμως έχω δει πολλά παιδάκια ίδιο με το δικό σου αγγελούδι και ξέρω το ποσό όμορφη αλλά και δύσκολη είναι η ζωή σου μαζί του. Δωστού αγάπη και πάρε όση σου δίνει. Πέρνα όμορφα με τον σύζυγό σου! Μην χάνεις στιγμές. Έγινε μην τιμωρείσαι άλλο...! Φιλιά γλυκιά μου! Καλή σου δύναμη! 

 

 

[zouzouna79]

Κορίτσι μου δε μπορώ να φανταστώ πώς αισθάνεσαι...Από όσα γράφεις σε θαυμάζω και θέλω να σου πω πως έκανες αυτό που πιστευες καλύτερο για σένα κ την οικογένεια σου. Ευτυχώς γέννησα μια υγιέστατη κορούλα πριν λίγους μήνες και πάλι νιώθω εξουθενωμένη,δε μπορώ να διανοηθω πώς είσαι εσύ .... Συγχαρητήρια για το κουράγιο σου να μεγαλώσεις το παιδάκι σου ,είσαι ηρωίδα για μένα.Να σκέφτεσαι θετικά και δες τι αγώνα δίνεις καθημερινά, αγκάλιασε τον εαυτό σου κ ευχαρίστησε τον για όσα προσφερει καθημερινά κ που ίσως δεν θα άντεχε κ άλλο φορτίο...κ αυτό είναι ανθρώπινο.Θα προσευχηθώ για την ειρήνη στην ψυχή σου,μόνο αυτό μπορώ να σου προσφέρω,με συγκινησες πολύ.

[Νικόλ Π]

Να την χαίρεσαι την μικρή σου να είναι πάντα γερή και ευτυχισμένη. Η αλήθεια είναι ότι δεν νιώθω καθόλου καλύτερα σαν να έγινε χθες. Υπάρχουν στιγμές που ηρεμώ αλλά είναι λίγες αυτές.Χθες το βράδυ δεν μπόρεσα να κοιμηθώ.Νιωθω ότι θα σπάσει η καρδιά μου.Πως το έκανα αυτό δεν μπορώ ακόμη να το πιστέψω..Η αλήθεια είναι ότι ήμουν ήδη φορτισμένη από τις δυσκολίες στο μεγάλωμα του μικρού μου και πολύ φοβισμένη..τι θα έκανα αν πάλι είχα να αντιμετωπίσω την ίδια κατάσταση ή πιο δύσκολη.Δειλιασα και αυτό είναι κάτι που δεν μπορώ να το δεχτώ. Πλήρωσε την δειλία μου το δεύτερο παιδί μου. Τώρα θα το είχα στα χέρια μου θα ήταν 4 μηνών.Πολλες φορές τα βράδια απλώνω τα χέρια μου δίπλα στο κρεβάτι που θα ήταν το λίκνο και χαϊδεύω τον αέρα και σκέφτομαι το μωρό που σκότωσα. Δεν θα γίνω ποτέ όπως ήμουν κάτι πέθανε μέσα μου μαζί με το μωρό μου.Ευχαριστω όμως για τα καλά σου λόγια αν και δεν νιώθω καθόλου ηρωίδα.Να είστε όλοι καλά!!!