Μετάβαση σε περιεχόμενο

ειστε ετοιμες να γινετε μανουλες??


Recommended Posts

καλησπερα.....εγω μολις πριν 2 μερες εμαθα οτι ειμαι εγκυος και πανικοβληθηκα!!! ειμαι 32 χρονων, και ηλικιακα υποτιθετε οτι θα επρεπε να ειμαι ετοιμη , και να το περιμενω πως και πως, αλλα στην πραγματικοτητα εμενα με τρομαζε και μονο η ιδεα....

δεν ξερω αν ειμαι ετοιμη....

εννοω οτι μ'αρεσουν τα παιδια, λατρευω τα ανηψακια μου, τα περνω και τα πηγενω σε παιδοτοπους,σινεμα, παιζουμε, περναμε πολυ ομορφα αλλα....οταν αρχιζουν να γκρινιαζουν τα πηγενω στην μαμα τους!!!

τωρα???? θα εχω ενα πλασματακι που θα εξαρτατε 100% απο 'μενα...και θα το εχω 24 ωρες το 24ωρο...

και η ζωη μου? η δουλεια μου? πως θα τα προλαβαινω ολα? εγω δουλευα 12-13 ωρες την μερα και ταξιδευα συνεχεια λογο δουλειας.

το σκεφτικατε καθολου??? εσας σας τρομαζει η ιδεα?μονο εγω εχω πανικοβληθει???

ΥΓ:συγνωμη για τα ορθωγραφικα μου λαθοι..

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

προσωπικα θεωρω οτι ποτε δεν εισαι ετοιμος να γινεις γονιος γιατι πολυ απλα δεν γνωριζουμε το πως ειναι να εισαι...

τωρα για τα ταξιδια που γραφεις και γενικως πραγματα που εκανες πριν συνηθως δυσκολα συμβαδιζουν με ενα μωρο...τουλαχιστον στην αρχη...αλλα αξιζει το κοπο να χανεις καποια απο αυτα για το παιδι σου...γιατι δεν ειναι το ιδιο με τα ανηψακια σου..και οταν θα γκρινιαζει ακομα και τοτε θα το λατρευεις... :)

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

ισως εχεις δικιο, απλα μου αρεσε η ζωη μου και οι ρυθμοι που ειχα στην ζωη μου μεχρι τωρα, και φοβαμε τις αλλαγες...

ισως την δευτερα που θα παω στον γιατρο να κανω τον πρωτο υπερηχο και θα ακουσω την καρδουλα του απ'οτι μου ειπαν, ισως τοτε το συνειδητοποιησω. απλα τωρα μου ειναι δυσκολο να το πιστεψω οτι εχω ενα πλασματακι μεσα μου. και γυρνανε ολα στο μυαλο μου...

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Καλησπέρα maya1!! Εγώ ξεκίνησα συνειδητά να κάνω ελεύθερα με σκοπό να πιάσω! Μόλις έμεινα έγκυος κι αφού είχα την τέλεια εγκυμοσύνη.. όλα κυλούσαν τέλεια για τον ερχομό του μωρού! Μόλις τον γέννησα όλα καλά!! Μόλις λοιπόν ήρθα σπίτι με το παιδί... εκεί έπαθα ένα ψιλοσοκ!! ΈΝιωθα άχρηστη! Ότι δεν θα τα καταφέρω! Εν το μεταξύ είχα και τον περίγυρο, μαμά πεθερά.. ειδικά την 2η.. :angry: που μ'έκαναν ρετάλι ώρες ώρες!! Αλλά περνώντας ο καιρός, και βλέπω ότι το παιδάκι μου μεγαλώνει μια χαρά.. και τα καταφλερνω πολύ καλά μόνη μου.. μιας και μένω στην Εύβοια .. Είναι ασύλληπτο συναίσθημα!! Δεν μπορώ να σου περιγράψω πόσο ωραία νιώθω που έχω αυτό το μωράκι και κοιμάτα δίπλα μου, που το θηλάζω, το αλλάζω, το φροντίζω και που με κοιτάει μέσα στα μάτια και λιώνει!! Εγώ λιώνω περισσότερο αλλά δεν το κάνουμε θέμα!! :laugh:

Η γνώμη μου λοιπόν είναι ότι ποτέ δεν είσαι έτοιμος για να γίνεις γονιός κι ούτε πρόκειτε να γίνεις ποτέ! Στην πορεία είναι που γίνεσαι!! ;) ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ!!! Είναι ευλογία πραγματικά!!

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

thelw na ginw oso tipota allo mama kai eimai molis 22!!!!spoudazw ,douleuw!!!

alla den yparxei PIO OMORFO PRAGMA apo tin mitrotita!!!me tromazei kai mena alla gia mena oti pio polytimo tha exoume se auth tin zwi EINAI KAI THA EINAI MONO TA PAIDIA MAS!!!

tipota allo!!!!

TA PAIDIA MAS EINAI TO MELLON MAS KAI TO PARON MAS!!!

na exeis mia teeeeeeeeeeeleiaaaaaaaaa egkimosini kai min masas!!!! ;)

alles prospathoun xronia kai den mporoun!skepsou auto! :kiss:

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Ακριβως αυτο σκεφτομουν σημερα το απογευμα..το ποσο δυσκολο θαναι ,γενικα η εγκυμοσυνη και το μεγαλωμα του μωρου...ελεγα ,αν μεινω εγκυος (που το θελω τρελα)θα τα καταφερω η θα αποτρελαθω? :S

Μετα ομως ,σκεφτομαι το ποσο μεγαλη χαρα θα μας δωσει ενα μπεμπουλινι να τρεχει μες στο σπιστι μας!!! :woohoo:

Αχ,μακαρι να μας το στειλει ο θεουλης και θα βρουμε τη δυναμη για ολα!!!οι μαμαδες μας που μας κανανε μικρουλες πως τα καταφερανε?ε...ετσι θα τα καταφερουμε κι εμεις!!!

ΘΑΡΡΟΣ κοριτσια!!!

Και Μαγια μου,συγχαρητηρια και μη φοβασαι τιποτα,εισαι υπευθυνος ανθρωπος γιαυτο αγχωνεσαι και ειμαι σιγουρη πως θα γινεις μια υπεροχη μανουλα!!! :kiss:

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Συμμετοχή στη συζήτηση

Μπορείτε να γράψετε τώρα το μήνυμά σας και να εγγραφείτε μετά. Αν έχετε ήδη λογαριασμό, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε το μήνυμα με το ψευδώνυμό σας.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Guest
Απαντήστε σε αυτή τη συζήτηση...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

  • Απαντήσεις

    • Κορίτσι μου σε νιώθω τόσο πολύ και πραγματικά λυπάμαι που το βιώνεις και πάλι αυτό το πραγματικά δυσβάχτο και άδικο γεγονός.... Γνώμη μου, επειδή σε μένα δεν έδωσαν την επιλογή της απόξεσης τότε και πήρα τα χάπια (χ2 γιατί το πρώτο πρωτόκολλο δεν έπιασε γιατί ήμουν κι εγώ σχεδόν 11εβδ τότε), χωρίς να θέλω να σε τρομάξω, είναι πολύ επώδυνη και κυρίως ψυχολογικά βαριά διαδικασία... Μπορώ να σου στείλω σε προσωπικό μήνυμα την εμπειρία μου, αλλά να είσαι προετοιμασμένη ότι ίσως αυτή η οδός πολύ πιθανόν να σε κάνει χειρότερα ψυχολογικά και σωματικά... 😢  
    • Εγω έχω πάρει ένα που λέγεται "Η βίβλος της φροντίδας του μωρού"..Καλό είναι,πιάνει αρκετά θέματα και για την αρχή κ αργότερα..
    • Αυτό το έχω απορία κ εγώ..συσπάσεις ακούω αλλά δεν μπορώ να καταλάβω πως είναι..Με πιάνουν καμιά φορά τπτ περίεργα κ λέω λες να είναι;;;🤔
    • Από την ώρα που γυρίσαμε σπίτι , έχω κλειστεί στο δωμάτιο, δεν θέλω να με βλέπει η μικρούλα μου μέσα στα κλαματα. Πήρε ο άντρας μου τον γιατρό και του είπε ότι δεν θα μου κάνει καλό τώρα ναε βάλει στο νοσοκομείο για 3-4 μέρες και να πάρω κάτι χάπια για να αποβάλλω. Στην προηγούμενη παλινδρομη είχα μείνει λίγες ώρες στο μαιευτήριο,όπου φυσικά πονούσε η ψυχήου να βλέπω γυναίκες ετοιμογεννες. Τώρα γιατί να χρειαστούν 3-4 μέρες; Λόγω της εβδομάδας που βρίσκομαι; Δεν ρώτησε ο άντρας μου και δεν ήθελα να τον καλέσω ξανά για λεπτομέρειες. Φοβάμαι πολύ την αποβολή στο σπίτι... Από την άλλη δεν θα αντέξω ψυχολογικά να ξαναπεράσω τη διαδικασία βλέποντας και ακούγοντας μωράκια νεογέννητα. Αχχχ βρε κορίτσια, ενώ έχω τον θησαυρό μου, πονάω τόσο πολύ. Μου έχει μείνει η εικόνα του υπερήχου, με το μωράκι κουλουριασμένο σχεδόν, ενώ διέκρινα ξεκάθαρα τα ποδαράκια του. Ήταν εκεί ακίνητο και σκέφτομαι ότι δεν θα το αγκαλιασω ποτέ. Η καρδιά μου έχει γεμίσει πληγές από τις απώλειες, και απλά αναρωτιέμαι γιατί;;; 
    • Μου είναι τρομερά δύσκολο. Είναι κ η περίοδος δύσκολη γ μένα γιατί χτίζουμε σπίτι και τρέχω κ πιέζομαι πολύ σε συνδυασμό με τις πολλές ώρες δουλειάς συν ένα σωρό κουλες υποχρεώσεις που προκύπτουν.  Πφφφ δεν μπορώ νιωθω ότι κλαταρω κ τσιγάρο πάει σύννεφο 
  • Νέες συζητήσεις

×
×
  • Προσθήκη...