Μετάβαση σε περιεχόμενο

Recommended Posts

Δημοσίευση

κοριτσια σημερα ο μπεμπουλης μου γινεται 9 μηνων και ηθελα να μοιραστω μαζι σας την γεννηση του...ενα σαββατο απογευμα (5/7) ειχα ραντεβου με τον γιατρο μου να κανουμε το ντοπλερ και να του δωσω τις εξετασεις που ειχα κανει(ημουν 31 εβδομαδων) ο γιατρος μου αφου ειδε τις εξετασεις που δεν ηταν καλες και μετρησε την πιεση μου που ηταν 17/11 μου λεει αυτην την στιγμη πρεπει να γεννησεις!!!! τα εχασα...με πηραν τα κλαμματα φοβομουν για το μωρο και δεν ημουν και προετοιμασμενη για γεννα

μας εστειλε αρων αρων στο αλεξανδρας με δικο του σημειωμα για αμεση εισαγωγη.πηγαμε σπιτι εφτιαξα προχειρα μια τσαντουλα πηρα τηλ.την κολλητη-κουμπαρα μου για να ερθει μαζι μας και ξεκινησαμε.στο αλεξανδρας μου εκαναν εισαγωγη με ετοιμασαν (ξυρισμα κτλ) με πηγαν στον θαλαμο και αρχισαν τις εξετασεις στον θαλαμο δεν πολυεκατσα γιατι με πηγαιναν συνεχεια στους τοκετους με τον καρδιοτοκογραφο να ειναι μονιμο αξεσουαρ πανω μου εγω απο φοβο αλλο τιποτα ακουγα που γενναγανε και ετρεμα:( :( ολα αυτα απο το σαββατο το βραδυ εως την δευτερα το απογευμα οπου με ξαναπηγαν στον θαλαμο.εκεινη την ωρα ηρθε και ο αντρας μου με τους γονεις μου και την φιλη μου και εκει που καθομασταν ολοι και εγω ειχα το αξεσουαρ μου στην κοιλια ερχεται η μαια και με στελνει για υπερηχο παει και αυτο ολα καλα λεω μεχρι στιγμης (ετσι τουλαχιστον νομιζα)μετα απο μια ωρα γυρω στις 7 ξαναερχεται η μαια και μου λεει να βγαλω οτι κοσμιμα φοραγα και να παμε πανω στους τοκετους ειχε ερθει η ωρα μου λεω στον αντρα μου γενναμε!!! με ανεβασαν πανω μου εβαλαν το υπεροχο ρομπακι καθετηρα και κατα τις 8.30 αφου χαιρετησα τον αντρουλη μου μπηκαμε στο χειρουργειο ηταν ολοι εκει 2 γιατροι η μαια η αναισθησιολογος και η παιδιατρος καναμε την επισκληρηδιο με πολυ κοπο γιατι φοβομουν και η πιεση ειχε βαρεσει κοκκινο και τοτε ο γιατρος βαζει το ραδιο τερμα και λεει ΞΕΚΙΝΑΜΕ σε ολη την διαρκεια ειχα διπλα μου την μαια και την αναισθησιολογο να μου κρατανε το χερι και να μου μιλανε δεν καταλαβα τιποτα το μωρο οταν βγηκε δεν εκλαψε αμεσως και οταν τον εκαναν να κλαψει παναγια μου λεω μια φωνη δυνατη μου τον εδειξαν απο μακρια γιατι επρεπε να τον πανε αμεσως στην εντατικη και το κλαμα μου δεν περιγραφεται μετα με ετοιμασαν με πηγαν στο δωματιο ανανηψης και σε μιση ωρα ειδα τους δικους μου δεν θα ξεχασω ποτε τα λογια της φιλης μου ''εγινες μανουλα'' και εκλαιγε απο χαρα που βγηκαμε και οι 2 ζωντανοι γιατι κινδυνευσαμε και οι δυο μας ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΩ ΠΟΤΕ ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΣΕ ΠΡΩΤΟΑΝΤΙΚΡΗΣΑ ΑΓΓΕΛΕ ΜΟΥ ΣΑΓΑΠΩ!!!!

post-7176-13873934658178_thumb.jpg

Δημοσίευση

αχ!!!γλυκειά μου με έκανες να συγκινηθώ με όσα πέρασες...αυτό όμως που έχει σημασία είναι οτι βγήκατε και οι δύο ζωντανοί όπως είπε και η φίλη σου!!!!και ναι μπορεί να πέρασες μια ταλαιπωρία με όλα όσα έγιναν και να ήταν ο μικρός σου στην εντατική αλλά τώρα τον κρατάς στην αγκαλίτσα σου και τον χαιρεσαι!!!!να είστε πάντα καλά ,γεροί και ευτυχισμένοι σου εύχομαι!!!!και η Παναγίτσα να είναι πάντα μαζί σας όπως ήταν και εκείνη τη μέρα!!!

Δημοσίευση

αχ γλυκια μου ... με συγκήνησες πρωι πρωί !!!

Να σου ζήσει ο κούκλος σου ... να ξέρεις ότι τόσο εσύ αλλά και εκείνος είστε πάρα πολύ δυνατοι !!!!

Δώσατε και οι 2 τον αγώνα σας και τον κερδίσατε.

Επιπλέον ως μάχημοι πια δεν σταματάτε σε κανένα εμπόδιο ή δυσκολία απλά τις περνάτε και προχωράτε μπροστά!!!

ΝΑ σου ζήσει και πάλι κούκλα μου και να τον καμαρώσεις όπως επιθυμεί η καρδούλα σου.

Δημοσίευση

Να τον χαίρεσαι καλή μου!

Με συγκίνησε η ιστορία σου...

Η κουνιάδα είχε 2 προωράκια και ξέρω πόσο δύσκολο είναι...

Εκείνη, μάλιστα, είχε χειρότερη περιπέτεια από σένα...

Μάκαρι όλα τα μωράκια του κόσμου να είναι καλά και να γεννάμε εύκολα και καλά!

Δημοσίευση

ΜΠΕΜΠΟΥΛΗΣ έγραψε:

ΕΔΩ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΤΗΝ ΕΝΤΑΤΙΚΗ

______________-e61fbfc0a25a868178726aec08bed852.jpg

αχ!!!γαμωτο σου τι μου θυμησες τωρα.....:( με εκανες να κλαψω...καπως ετσι ηταν και ο δικος μου γιος ομως με πιο πολλα σωληνακια λογω του χειρουργειου......να τον χαιρεσαι το παιδαρο σου και να ειναι παντα γερος και δυνατος......παντα λεω οτι τα παιδακια μας μπηκαν στα βαθια απο τη πρωτη στιγμη της ζωης τους...μακαρι να ειναι και το τελευταιο τους μακροβουτι!!!!
Δημοσίευση

Mπεμπουλης με τη βοηθεια του Θεου ολα πηγαν καλα!!!

Μεσα απο ολη αυτη τη δοκιμασια θα εγινες πιο δυνατη και φανταζομαι θα υπαρχει μεταξυ σας ενα μεγαλο δεσιμο μετα απο αυτα που περασατε και οι δυο.

Να ειναι παντα καλα σου ευχομαι υγιεις και γερος!!!

Δημοσίευση

Μπεμπουλης μου ..συγκινηθηκα πολυ...μου θυμισες τα δικα μας

Ο μπεμπης σου ειναι ενα κουκλακι να εχει παντα υγεια και να ξεπερνα- με τον τροπο που εκεινος ξερει τοσο καλα- ολες τις δυσκολιες στη ζωη!!!!!!!

Δημοσίευση

Κοριτσάκι μου συγκινήθηκα πολύ με την ιστορία σας...Ο μπεμπούλης σου είναι ένας μικρός ήρωας, ο οποίος αν και γεννήθηκε τόσο νωρίς, τα κατάφερε μια χαρά...Σας εύχομαι να είστε γεροί και οι δύο και να μην αντιμετωπίσετε ξανά τέτοιες δυσκολίες...Εξάλλου, αυτό θα σας έχει δέσει και περισσότερο...;)

Να έχεις πίστη στο Θεό και όλα θα πάνε καλά από εδώ και πέρα...:)

Φιλάκια και να χαίρεσαι το αγοράκι σου!

Δημοσίευση

Να σου ζήσει, να τον χαίρεστε.

Να είναι πάντα γερός και δυνατός με πολλά χαμόγελα και αμέτρητη τύχη!!!!

Και εάν ποτέ του έρθει δύσκολη στιγμή στη ζωούλα του να την ξεπεράσει τόσο δυνατός όσο φάνηκε και στη γέννα του.

Δημοσίευση

ΓΛΥΚΙΑ ΜΟΥ Ο ΘΕΟΥΛΗΣ ΕΙΧΕ ΛΟΓΟ ΠΟΥ ΤΟΝ ΕΒΑΛΕ ΤΟΝ ΑΓΓΕΛΟ ΣΟΥ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΑΠΟ ΤΟΣΟ ΝΩΡΙΣ...Κ ΕΣΑΣ ΜΑΖΙ...

ΟΛΑ ΔΟΞΑ ΤΟ ΘΕΟ ΠΗΓΑΝ ΚΑΤ ΕΥΧΗΝ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΓΕΡΟ ΚΑΙ ΥΓΕΙΕΣΤΑΤΟ ΠΑΙΔΑΚΙ,ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΣΙΓΟΥΡΗ ΟΤΙ ΕΤΣΙ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΔΩ ΚΑΙ ΠΕΡΑ!!!

ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΝ ΧΑΙΡΕΣΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΝ ΔΕΙΤΕ ΟΠΩΣ ΠΟΘΕΙΤΕ!!!

ΦΙΛΑΚΙΑ ΠΟΛΛΑ ΠΟΛΛΑ ΝΑ ΤΟΥ ΔΩΣΕΙΣ!!!!

Δημοσίευση

κοπελα μου γλυκια, να ζησει ο μπεμπουλης σου, να τον χαιρεστε και να τον καμαρωνετε!!!:)

συγκλονιστικες οι φωτογραφιες στην εντατικη...... συγκλονιστικη και η ιστορια του τοκετου.......

να 'ναι παντα γερος και δυνατος στη ζωη του ο μικρουλης κουκλος σας!!!!:kiss:

Συμμετοχή στη συζήτηση

Μπορείτε να γράψετε τώρα το μήνυμά σας και να εγγραφείτε μετά. Αν έχετε ήδη λογαριασμό, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε το μήνυμα με το ψευδώνυμό σας.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Guest
Απαντήστε σε αυτή τη συζήτηση...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

  • Απαντήσεις

    • Πόσο θα συμφωνήσω με αυτό το μήνυμα!!! Έχω πέσει στα πατώματα, έχω κλάψει, έχω κυνηγήσει (πιο μικρή και ανώριμη γαρ). Περνώντας τα χρόνια και κοιτωντας πίσω, έκανα απλά τον σταυρό μου και είπα Θεέ μου γλίτωσα.... Βέβαια @Nerina κορίτσι μου ο,τι και να σου λέμε εμείς τώρα, ξέρω πολύ καλά ότι δεν αλλάζει αυτό που νιώθεις. Θα σου δώσω μια τελευταία συμβουλή (τα υπόλοιπα στα είχα γράψει στο άλλο θέμα και δεν θέλω να σε κουράζω): μην κινηθείς με γνώμονα το ότι θα μείνεις μόνη σου στην ηλικία σου (εντωμεταξύ νέα κοπέλα είσαι!!!), ή τι θα πει ο κόσμος, ή τα χρόνια που περάσατε μαζί. Θα σπαταλήσεις αλλα τόσα χρόνια, πολύτιμα πλέον, από φόβο; Αξίζει;; 
    • @Mariaa_ δεν έχω ζήσει ποτέ κατάθλιψη ούτε είχα τρελό άγχος στην εγκυμοσύνη. Όμως η εγκυμοσύνη και η λοχεία είναι μια περίοδος που είναι πολύ ευαίσθητη για εμάς. Θυμάμαι ότι έκλαιγα για το παραμικρό για καταστάσεις που δεν θα έκλαιγα κανονικά.  Στην εγκυμοσύνη δούλευα και είχα το πρόγραμμα μου, αλλά όταν γέννησα και έμεινα μόνη με το μωρό τότε αντιμετώπισα την μητρική μοναξιά που λέω εγώ, κάτι που το βλέπω σε όλες τις νέες μητέρες. Ξαφνικά αλλάζει όλος σου ο κόσμος, όλο σου το πρόγραμμα και δεν έχεις παρέες και κάποιον να μιλήσεις τις ώρες που εσύ μπορείς. Ξέρεις πως αντιμετώπισα αυτή την κατάσταση; Έφτιαξα πρόγραμμα που απαιτούσε καθημερινή έξοδο και το τηρουσα πιστά όσο κουρασμένη και να ήμουν. Έτσι "αναγκαζόμουν" να ακολουθήσω μία ρουτίνα σαν να έχω δουλειά (έβρισκα και εξωτερικές δουλίτσες βέβαια να κάνω). Τι προτείνω λοιπόν; Φτιάξε καθημερινό πρόγραμμα και τήρησε το ευλαβικά. Σε αυτό βάλε καθημερινή έξοδο το πρωί (ο ήλιος κάνει καλό).  Α επίσης έκανα φιλίες από εδώ μέσα και μιλούσα με κάποιες κοπέλες που ήμασταν στην ίδια φάση και μοιραζόμασταν κάπως την καθημερινότητα. Δυστυχώς μετά τη γέννα έρχονται τα baby blues, που είναι 2 εβδομάδες που θα είσαι χάλια συναισθηματικά και θα κλαις συνέχεια. Μετά γενικά οι πρώτες 40 μέρες έχουν αρκετό ξενύχτι και κούραση, ειδικά όταν θηλάζεις. Και αν έχει και κολικούς το μωρό; Κλάψε Χαράλαμπε... Όχι δεν στα λέω όλα αυτά για να σε αγχωσω. Στα λέω για να καταλάβεις ότι πρέπει να είσαι καλά! Να φροντίσεις να είσαι στην καλύτερη δυνατή σου φάση! Αν πρέπει να πάρεις αντικαταθλιπτικά, να πάρεις. Περί θηλασμού του συντρόφου σου δεν του πέφτει κανένας λόγος! Δικό σου το σώμα! Ο δικός του ρόλος είναι να στηρίξει μόνο την απόφαση σου. Τέλος, μπες σε ομαδουλες να βρεις κι άλλες εγκύους να μοιράζεστε τα άγχη σας και που ξέρεις; Ίσως βρεις κάποια φίλη να βγαίνετε 😊
    • Με το καλό τη Δευτέρα! Εύχομαι να είναι κορίτσι γιατί έχεις ήδη 3 άντρες μέσα στο σπίτι, φτάνει 🤣 Τι ώρα έχεις την αυχενική; ΠΗΤ πότε έχεις;
    • Καλέ γιατί προδικάζεις; Εμένα πάντα 3 μέρες μετά την αναμενόμενη περίοδο ξεκινάω να έχω αχνά τεστ πρώιμης ανίχνευσης φυσικά.  Επίσης αφού ξέρεις ότι η συνταγή απαιτεί ταξιδάκι τι κάθεσαι; Για ξεκίνα να το οργανώνεις 😉
    • Ετοιμάσου για δίδυμα φίλη! Ελπίζω να έχετε κάνει τα οικονομικά σας κουμάντα 😜
  • Νέες συζητήσεις

×
×
  • Προσθήκη...