Ο Γενάρης να μας φέρει θετικό τεστ στο χέρι! Να γεμίσει τη χρόνια με πολλά πολλά μωρά!

[manoula84]

Καλημερα σας, 

Και ευχομαι ολες με το καλο να εχουμε με καλο το θετικο τεστ που ολες επιθυμουμε!!! δυστυχως δεν εχω χρονο να διαβασω ολο το θεμα αλλα διαβαζοντας την σελιδα νουμερο 1 θεωρω οτι μπορω να γραψω στο θεμα, εχω ενα αγορακι 15 μηνων και προσπαθω 3 μηνες για το δευτερο. Λογο της εργασιας μου ειμαι συνεχεια σε ταξιδια απορω πως εκανα το μωρακι μου! μετα το γαμο δεν πηρα καν αδεια γαμου και τον μηνα οπου επιασα το αγγελουδι μου ημουν μια μονο μερα Αθηνα, και νομιζω ειχε περασει η ωορρηξια μου, τωρα λογο ιου ευτυχως δεν εχω πολλα ταξιδια αλλα ειμαι σιγουρη οτι θα με τσακισουν μολις περασει η ασυλια της μητροτητασ δηλαδη 18 απο την γεννα. Και για αυτο προσπαθω να μεινω εγκυος(εννοω την χρονικη αυτη στιγμη, γιατι αλλιως θελω χιλια παιδια ). Γραφω πιο πολυ γιατι θεωρω οτι οταν συζητας το θεμα σου με καποιον παιρνεις πιο πολυ θετικη ενεργεια!!!!! 

 

[Tonakiv]

Κορίτσια μου άσχημα τα νέα.. η επαναληπτική ΑΜΗ μου 0,24 (0,44 η πρώτη).. περιμένω να δω τι θα μου πει ο γιατρός ότι πρέπει να κάνω, πως να οροχωρησω.. με έχει πάρει πολύ από κάτω... 

[Starrr]

στις πριν 22 λεπτά, ο/η Tonakiv είπε:

Κορίτσια μου άσχημα τα νέα.. η επαναληπτική ΑΜΗ μου 0,24 (0,44 η πρώτη).. περιμένω να δω τι θα μου πει ο γιατρός ότι πρέπει να κάνω, πως να οροχωρησω.. με έχει πάρει πολύ από κάτω... 

Τόσο γρήγορα??? 

[Starrr]

στις πριν 22 λεπτά, ο/η Tonakiv είπε:

Κορίτσια μου άσχημα τα νέα.. η επαναληπτική ΑΜΗ μου 0,24 (0,44 η πρώτη).. περιμένω να δω τι θα μου πει ο γιατρός ότι πρέπει να κάνω, πως να οροχωρησω.. με έχει πάρει πολύ από κάτω... 

Εννοώ. Κατέβηκε.... Ρώτα το κι αυτό στο γιατρό σου.... 

[Tonakiv]

στις πριν 3 λεπτά, ο/η Starrr είπε:

Εννοώ. Κατέβηκε.... Ρώτα το κι αυτό στο γιατρό σου.... 

Έκανα επαναληπτική γιατί θεώρησε ότι το μικροβιολογικό που πήγα δεν έκανε σωστή διάγνωση.. και δεν το "ήξερε" σαν μικροβιολογικό.. οπότε δεν θεωρώ ότι πέφτει με τέτοιο ρυθμο.. 

 Edit έκανα την 2η επαναληπτιη εξέταση σε μικροβιολογικό που μου υπέδειξε

Επεξεργάστηκε 14 Ιανουαρίου, 2021 από Tonakiv

[misofeggaro]

Καλησπέρα κορίτσια μου!
Χρόνια πολλά και καλή χρονιά από εμένα!
Ακολουθεί μεγάλο μήνυμα γιατί θέλω να συστηθώ στα καινούρια κορίτσια του φορουμ καθώς βλέπω ότι είναι πολλά!

Είμαι το misofeggaro και γράφτηκα στο forum τον Οκτώβριο του 2017.
Τότε είχα ξεκινήσει προσπάθειες για εγκυμοσύνη ενώ ήμουν σε σχέση με τον νυν άντρα μου για 6 χρόνια. 
Τον Ιανουάριο του 2018 χρησιμοποίησα τεστ ωορρηξίας και στον πρώτο μήνα που την εντόπισα, με μία μόνο επαφή, έμεινα έγκυος!
Ήμουν πολύ χαρούμενη που λίγο πριν τα 37 μου μπόρεσα να μείνω τόσο εύκολα έγκυος! Πίστεψα στο σώμα μου και έλεγα ότι θα τα καταφέρω. 
Τελικά δεν είχα εύκολη εγκυμοσύνη. Είχα συνέχεια αναγούλες, μου μύριζαν τα πάντα, κάποιες φορές έκανα και έμετο καθώς το στομάχι μου δεν μπορούσε να χωνέψει. Στις αρχές είχα και μια μικρή αποκόλληση με πολύ όμως αιμορραγία που με ανάγκασε για μερικές μέρες να μείνω στο κρεββάτι. Είχα πρήξιμο στα πόδια και πόνους στους μηρούς. Ανέβασα πίεση, έκοψα το αλάτι κι ξεκίνησα και αγωγή. Έκοψα και την ζάχαρη και ξεκίνησα διατροφή γιατί είχα οριακά ανεβασμένο ζάχαρο. Διψούσα συνέχεια με συνέπεια να θέλω να πηγαίνω συνέχεια τουαλέτα και να μην κοιμάμαι καλά το βράδυ. Με έπιαναν ημικρανίες με φωτοευαισθησία που με καθήλωναν στο κρεβάτι. Επίσης μου παρουσιάστηκε σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα με αποτέλεσμα να είναι για πολλές ώρες μετά το ξύπνημα τα χέρια μου πρησμένα και στον ύπνο να υποφέρω καθώς δεν μπορούσα να βολευτώ. Α είχα δυσκοιλιότητα! Παραπονιόμουν για όλα αυτά! Πολλές φορές έκλεγα γιατί είχα κουραστεί, δεν είχε πάει τίποτα καλά σε αυτή την εγκυμοσύνη. Αλλά που να φανταζόμουν ότι το χειρότερο ήταν μπροστά...
Στις 26 εβδομάδες κάνω επαναληπτικές εξετάσεις και βρίσκομαι θετική στο τοξόπλασμα. Ο γιατρός μου τότε θεωρεί ότι με βάση την ηλικία της κύησης δεν χρειάζεται θεραπεία και με καθησυχάζει. Σύμφωνα με τις πιθανότητες είναι μικρό το ποσοστό να έχει περάσει το παράσιτο στο έμβρυο....

Παρασκευή 27/07/2018 και από το απόγευμα έχω αρχίσει να ανησυχώ ότι δεν έχω "ακούσει" το μωρό. Κανείς δεν με πιστεύει, νομίζουν ότι είμαι υπερβολική. Εγώ μία να  κλαίω  μια να προσπαθώ να ειμαι ψύχραιμη... Ξημερώνει Σαββάτο 28/7/2018. Εξακολουθώ να μην έχω νιώσει το μωρό. Ούτε με γλυκό, ούτε με καφείνη, ούτε με σκουντηγματα ούτε με μουσική.... Το μεσημέρι βλέπω στο εσώρουχο ελαφριά κόκκινη βλένα... Μιλάω με τον γιατρό και πάω για υπέρηχο... Και εκεί βλέπω αυτό που φοβόμουν. Την μικρή καρδιά του παιδιού μου σταματημένη...
Το γέννησα με τεχνητούς πόνους, σχεδόν μόνη μου, στο δωμάτιο του νοσοκομείου, ξημερώματα Δευτέρας 30/07/2018. 

Από τότε έχουν περάσει σχεδόν 3 χρόνια. Ο πόνος δεν περνάει, απλά ξεχνιέσαι και προχωράς... Παντρεύτηκα τον άντρα μου, βελτιώσαμε το σπίτι μας και κυρίως τη σχέση μας και είμαι από τις τυχερές που αυτή η δυστυχία μας ένωσε αντί να μας χωρίσει. 

Ύστερα από ένα μαραθώνιο εξετάσεων, επισκέψεων σε γιατρούς, αγωγών για θεραπεία του σώματος και της ψυχής, και κυρίως μιας μακράς απαραίτητης αναμονής, έχω πάλι την ευκαιρία να δοκιμάσω να γίνω για δεύτερη φορά μαμά. Ελπίζω και εύχομαι μέσα από την ταλαιπωρημένη μου ψυχή για ΟΛΕΣ όσες το επιθυμούμε να καταφέρουμε να έχουμε στην αγκαλιά μας ένα ΓΕΡΟ παιδί και ΟΛΑ να πάνε καλά μέχρι το ΤΕΛΟΣ!


 

[Love13]

στις πριν 55 λεπτά, ο/η Tonakiv είπε:

Κορίτσια μου άσχημα τα νέα.. η επαναληπτική ΑΜΗ μου 0,24 (0,44 η πρώτη).. περιμένω να δω τι θα μου πει ο γιατρός ότι πρέπει να κάνω, πως να οροχωρησω.. με έχει πάρει πολύ από κάτω... 

Μην στεναχωριέσαι κορίτσι μου. Εσείς κάνει παρακολούθηση με υπερηχο να δείτε αν εχείς ωορρηξια, αν μεγαλώνει σωστά κτλ? Θα σου πει και ο γιατρός σου βέβαια, αλλά πολλές κοπέλες με χαμηλή ΑΜΗ, έχουν γίνει μανούλες

[Love13]

στις πριν 3 λεπτά, ο/η misofeggaro είπε:

Καλησπέρα κορίτσια μου!
Χρόνια πολλά και καλή χρονιά από εμένα!
Ακολουθεί μεγάλο μήνυμα γιατί θέλω να συστηθώ στα καινούρια κορίτσια του φορουμ καθώς βλέπω ότι είναι πολλά!

Είμαι το misofeggaro και γράφτηκα στο forum τον Οκτώβριο του 2017.
Τότε είχα ξεκινήσει προσπάθειες για εγκυμοσύνη ενώ ήμουν σε σχέση με τον νυν άντρα μου για 6 χρόνια. 
Τον Ιανουάριο του 2018 χρησιμοποίησα τεστ ωορρηξίας και στον πρώτο μήνα που την εντόπισα, με μία μόνο επαφή, έμεινα έγκυος!
Ήμουν πολύ χαρούμενη που λίγο πριν τα 37 μου μπόρεσα να μείνω τόσο εύκολα έγκυος! Πίστεψα στο σώμα μου και έλεγα ότι θα τα καταφέρω. 
Τελικά δεν είχα εύκολη εγκυμοσύνη. Είχα συνέχεια αναγούλες, μου μύριζαν τα πάντα, κάποιες φορές έκανα και έμετο καθώς το στομάχι μου δεν μπορούσε να χωνέψει. Στις αρχές είχα και μια μικρή αποκόλληση με πολύ όμως αιμορραγία που με ανάγκασε για μερικές μέρες να μείνω στο κρεββάτι. Είχα πρήξιμο στα πόδια και πόνους στους μηρούς. Ανέβασα πίεση, έκοψα το αλάτι κι ξεκίνησα και αγωγή. Έκοψα και την ζάχαρη και ξεκίνησα διατροφή γιατί είχα οριακά ανεβασμένο ζάχαρο. Διψούσα συνέχεια με συνέπεια να θέλω να πηγαίνω συνέχεια τουαλέτα και να μην κοιμάμαι καλά το βράδυ. Με έπιαναν ημικρανίες με φωτοευαισθησία που με καθήλωναν στο κρεβάτι. Επίσης μου παρουσιάστηκε σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα με αποτέλεσμα να είναι για πολλές ώρες μετά το ξύπνημα τα χέρια μου πρησμένα και στον ύπνο να υποφέρω καθώς δεν μπορούσα να βολευτώ. Α είχα δυσκοιλιότητα! Παραπονιόμουν για όλα αυτά! Πολλές φορές έκλεγα γιατί είχα κουραστεί, δεν είχε πάει τίποτα καλά σε αυτή την εγκυμοσύνη. Αλλά που να φανταζόμουν ότι το χειρότερο ήταν μπροστά...
Στις 26 εβδομάδες κάνω επαναληπτικές εξετάσεις και βρίσκομαι θετική στο τοξόπλασμα. Ο γιατρός μου τότε θεωρεί ότι με βάση την ηλικία της κύησης δεν χρειάζεται θεραπεία και με καθησυχάζει. Σύμφωνα με τις πιθανότητες είναι μικρό το ποσοστό να έχει περάσει το παράσιτο στο έμβρυο....

Παρασκευή 27/07/2018 και από το απόγευμα έχω αρχίσει να ανησυχώ ότι δεν έχω "ακούσει" το μωρό. Κανείς δεν με πιστεύει, νομίζουν ότι είμαι υπερβολική. Εγώ μία να  κλαίω  μια να προσπαθώ να ειμαι ψύχραιμη... Ξημερώνει Σαββάτο 28/7/2018. Εξακολουθώ να μην έχω νιώσει το μωρό. Ούτε με γλυκό, ούτε με καφείνη, ούτε με σκουντηγματα ούτε με μουσική.... Το μεσημέρι βλέπω στο εσώρουχο ελαφριά κόκκινη βλένα... Μιλάω με τον γιατρό και πάω για υπέρηχο... Και εκεί βλέπω αυτό που φοβόμουν. Την μικρή καρδιά του παιδιού μου σταματημένη...
Το γέννησα με τεχνητούς πόνους, σχεδόν μόνη μου, στο δωμάτιο του νοσοκομείου, ξημερώματα Δευτέρας 30/07/2018. 

Από τότε έχουν περάσει σχεδόν 3 χρόνια. Ο πόνος δεν περνάει, απλά ξεχνιέσαι και προχωράς... Παντρεύτηκα τον άντρα μου, βελτιώσαμε το σπίτι μας και κυρίως τη σχέση μας και είμαι από τις τυχερές που αυτή η δυστυχία μας ένωσε αντί να μας χωρίσει. 

Ύστερα από ένα μαραθώνιο εξετάσεων, επισκέψεων σε γιατρούς, αγωγών για θεραπεία του σώματος και της ψυχής, και κυρίως μιας μακράς απαραίτητης αναμονής, έχω πάλι την ευκαιρία να δοκιμάσω να γίνω για δεύτερη φορά μαμά. Ελπίζω και εύχομαι μέσα από την ταλαιπωρημένη μου ψυχή για ΟΛΕΣ όσες το επιθυμούμε να καταφέρουμε να έχουμε στην αγκαλιά μας ένα ΓΕΡΟ παιδί και ΟΛΑ να πάνε καλά μέχρι το ΤΕΛΟΣ!


 

Καλή Χρονιά κορίτσι μου. Είμαι ένα χρόνο σχεδόν στο φόρουμ, δεν πολυγραφω αλλά διαβάζω τις ιστορίες σας. Να ξερεις ότι σε θαυμάζω για την δύναμη σου και ειλικρινά σου εύχομαι να τα καταφέρεις σύντομα και να γίνεις γρήγορα μανούλα και να απαλύνει ο πόνος που νιώθεις. Εγω δεν τα εχω καταφέρει εδώ και ενάμιση χρόνο και ήδη νιώθω ότι κάποιες φορές είναι κοντά στην κατάθλιψη. Και είναι λογικό. Αλλά πρέπει να σηκωνομαστε και να συνεχίζουμε και σύντομα να είμαστε με φουσκωμένες κοιλίτσες 🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏

[manoula84]

στις πριν 4 λεπτά, ο/η misofeggaro είπε:

Καλησπέρα κορίτσια μου!
Χρόνια πολλά και καλή χρονιά από εμένα!
Ακολουθεί μεγάλο μήνυμα γιατί θέλω να συστηθώ στα καινούρια κορίτσια του φορουμ καθώς βλέπω ότι είναι πολλά!

Είμαι το misofeggaro και γράφτηκα στο forum τον Οκτώβριο του 2017.
Τότε είχα ξεκινήσει προσπάθειες για εγκυμοσύνη ενώ ήμουν σε σχέση με τον νυν άντρα μου για 6 χρόνια. 
Τον Ιανουάριο του 2018 χρησιμοποίησα τεστ ωορρηξίας και στον πρώτο μήνα που την εντόπισα, με μία μόνο επαφή, έμεινα έγκυος!
Ήμουν πολύ χαρούμενη που λίγο πριν τα 37 μου μπόρεσα να μείνω τόσο εύκολα έγκυος! Πίστεψα στο σώμα μου και έλεγα ότι θα τα καταφέρω. 
Τελικά δεν είχα εύκολη εγκυμοσύνη. Είχα συνέχεια αναγούλες, μου μύριζαν τα πάντα, κάποιες φορές έκανα και έμετο καθώς το στομάχι μου δεν μπορούσε να χωνέψει. Στις αρχές είχα και μια μικρή αποκόλληση με πολύ όμως αιμορραγία που με ανάγκασε για μερικές μέρες να μείνω στο κρεββάτι. Είχα πρήξιμο στα πόδια και πόνους στους μηρούς. Ανέβασα πίεση, έκοψα το αλάτι κι ξεκίνησα και αγωγή. Έκοψα και την ζάχαρη και ξεκίνησα διατροφή γιατί είχα οριακά ανεβασμένο ζάχαρο. Διψούσα συνέχεια με συνέπεια να θέλω να πηγαίνω συνέχεια τουαλέτα και να μην κοιμάμαι καλά το βράδυ. Με έπιαναν ημικρανίες με φωτοευαισθησία που με καθήλωναν στο κρεβάτι. Επίσης μου παρουσιάστηκε σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα με αποτέλεσμα να είναι για πολλές ώρες μετά το ξύπνημα τα χέρια μου πρησμένα και στον ύπνο να υποφέρω καθώς δεν μπορούσα να βολευτώ. Α είχα δυσκοιλιότητα! Παραπονιόμουν για όλα αυτά! Πολλές φορές έκλεγα γιατί είχα κουραστεί, δεν είχε πάει τίποτα καλά σε αυτή την εγκυμοσύνη. Αλλά που να φανταζόμουν ότι το χειρότερο ήταν μπροστά...
Στις 26 εβδομάδες κάνω επαναληπτικές εξετάσεις και βρίσκομαι θετική στο τοξόπλασμα. Ο γιατρός μου τότε θεωρεί ότι με βάση την ηλικία της κύησης δεν χρειάζεται θεραπεία και με καθησυχάζει. Σύμφωνα με τις πιθανότητες είναι μικρό το ποσοστό να έχει περάσει το παράσιτο στο έμβρυο....

Παρασκευή 27/07/2018 και από το απόγευμα έχω αρχίσει να ανησυχώ ότι δεν έχω "ακούσει" το μωρό. Κανείς δεν με πιστεύει, νομίζουν ότι είμαι υπερβολική. Εγώ μία να  κλαίω  μια να προσπαθώ να ειμαι ψύχραιμη... Ξημερώνει Σαββάτο 28/7/2018. Εξακολουθώ να μην έχω νιώσει το μωρό. Ούτε με γλυκό, ούτε με καφείνη, ούτε με σκουντηγματα ούτε με μουσική.... Το μεσημέρι βλέπω στο εσώρουχο ελαφριά κόκκινη βλένα... Μιλάω με τον γιατρό και πάω για υπέρηχο... Και εκεί βλέπω αυτό που φοβόμουν. Την μικρή καρδιά του παιδιού μου σταματημένη...
Το γέννησα με τεχνητούς πόνους, σχεδόν μόνη μου, στο δωμάτιο του νοσοκομείου, ξημερώματα Δευτέρας 30/07/2018. 

Από τότε έχουν περάσει σχεδόν 3 χρόνια. Ο πόνος δεν περνάει, απλά ξεχνιέσαι και προχωράς... Παντρεύτηκα τον άντρα μου, βελτιώσαμε το σπίτι μας και κυρίως τη σχέση μας και είμαι από τις τυχερές που αυτή η δυστυχία μας ένωσε αντί να μας χωρίσει. 

Ύστερα από ένα μαραθώνιο εξετάσεων, επισκέψεων σε γιατρούς, αγωγών για θεραπεία του σώματος και της ψυχής, και κυρίως μιας μακράς απαραίτητης αναμονής, έχω πάλι την ευκαιρία να δοκιμάσω να γίνω για δεύτερη φορά μαμά. Ελπίζω και εύχομαι μέσα από την ταλαιπωρημένη μου ψυχή για ΟΛΕΣ όσες το επιθυμούμε να καταφέρουμε να έχουμε στην αγκαλιά μας ένα ΓΕΡΟ παιδί και ΟΛΑ να πάνε καλά μέχρι το ΤΕΛΟΣ!


 

Ax τι να πω σου ευχομαι τα καλυτερα μεσα απο την ψυχη μου, ειμαι γουρλου οποτε σου δινω ολη μου την θετικη ενεργεια!!! 

[Tonakiv]

@Love13 @misofeggaro σας ευχαριστώ πολύ κορίτσια μου για το θάρρος που μου δίνετε.. δεν ξέρω, δεν το περίμενα.. θεωρούσα ότι θα είναι κάτι πιο απλό.. δεν έχω μιλήσει ακόμα με τον γυναικολόγο μου ώστε να με καθοδηγήσει για το τι πρέπει να κάνω, μιας και δεν έχω ιδέα τι γίνεται από εδώ κ πέρα.. 😒

[Kostef]

στις πριν 29 λεπτά, ο/η misofeggaro είπε:

Καλησπέρα κορίτσια μου!
Χρόνια πολλά και καλή χρονιά από εμένα!
Ακολουθεί μεγάλο μήνυμα γιατί θέλω να συστηθώ στα καινούρια κορίτσια του φορουμ καθώς βλέπω ότι είναι πολλά!

Είμαι το misofeggaro και γράφτηκα στο forum τον Οκτώβριο του 2017.
Τότε είχα ξεκινήσει προσπάθειες για εγκυμοσύνη ενώ ήμουν σε σχέση με τον νυν άντρα μου για 6 χρόνια. 
Τον Ιανουάριο του 2018 χρησιμοποίησα τεστ ωορρηξίας και στον πρώτο μήνα που την εντόπισα, με μία μόνο επαφή, έμεινα έγκυος!
Ήμουν πολύ χαρούμενη που λίγο πριν τα 37 μου μπόρεσα να μείνω τόσο εύκολα έγκυος! Πίστεψα στο σώμα μου και έλεγα ότι θα τα καταφέρω. 
Τελικά δεν είχα εύκολη εγκυμοσύνη. Είχα συνέχεια αναγούλες, μου μύριζαν τα πάντα, κάποιες φορές έκανα και έμετο καθώς το στομάχι μου δεν μπορούσε να χωνέψει. Στις αρχές είχα και μια μικρή αποκόλληση με πολύ όμως αιμορραγία που με ανάγκασε για μερικές μέρες να μείνω στο κρεββάτι. Είχα πρήξιμο στα πόδια και πόνους στους μηρούς. Ανέβασα πίεση, έκοψα το αλάτι κι ξεκίνησα και αγωγή. Έκοψα και την ζάχαρη και ξεκίνησα διατροφή γιατί είχα οριακά ανεβασμένο ζάχαρο. Διψούσα συνέχεια με συνέπεια να θέλω να πηγαίνω συνέχεια τουαλέτα και να μην κοιμάμαι καλά το βράδυ. Με έπιαναν ημικρανίες με φωτοευαισθησία που με καθήλωναν στο κρεβάτι. Επίσης μου παρουσιάστηκε σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα με αποτέλεσμα να είναι για πολλές ώρες μετά το ξύπνημα τα χέρια μου πρησμένα και στον ύπνο να υποφέρω καθώς δεν μπορούσα να βολευτώ. Α είχα δυσκοιλιότητα! Παραπονιόμουν για όλα αυτά! Πολλές φορές έκλεγα γιατί είχα κουραστεί, δεν είχε πάει τίποτα καλά σε αυτή την εγκυμοσύνη. Αλλά που να φανταζόμουν ότι το χειρότερο ήταν μπροστά...
Στις 26 εβδομάδες κάνω επαναληπτικές εξετάσεις και βρίσκομαι θετική στο τοξόπλασμα. Ο γιατρός μου τότε θεωρεί ότι με βάση την ηλικία της κύησης δεν χρειάζεται θεραπεία και με καθησυχάζει. Σύμφωνα με τις πιθανότητες είναι μικρό το ποσοστό να έχει περάσει το παράσιτο στο έμβρυο....

Παρασκευή 27/07/2018 και από το απόγευμα έχω αρχίσει να ανησυχώ ότι δεν έχω "ακούσει" το μωρό. Κανείς δεν με πιστεύει, νομίζουν ότι είμαι υπερβολική. Εγώ μία να  κλαίω  μια να προσπαθώ να ειμαι ψύχραιμη... Ξημερώνει Σαββάτο 28/7/2018. Εξακολουθώ να μην έχω νιώσει το μωρό. Ούτε με γλυκό, ούτε με καφείνη, ούτε με σκουντηγματα ούτε με μουσική.... Το μεσημέρι βλέπω στο εσώρουχο ελαφριά κόκκινη βλένα... Μιλάω με τον γιατρό και πάω για υπέρηχο... Και εκεί βλέπω αυτό που φοβόμουν. Την μικρή καρδιά του παιδιού μου σταματημένη...
Το γέννησα με τεχνητούς πόνους, σχεδόν μόνη μου, στο δωμάτιο του νοσοκομείου, ξημερώματα Δευτέρας 30/07/2018. 

Από τότε έχουν περάσει σχεδόν 3 χρόνια. Ο πόνος δεν περνάει, απλά ξεχνιέσαι και προχωράς... Παντρεύτηκα τον άντρα μου, βελτιώσαμε το σπίτι μας και κυρίως τη σχέση μας και είμαι από τις τυχερές που αυτή η δυστυχία μας ένωσε αντί να μας χωρίσει. 

Ύστερα από ένα μαραθώνιο εξετάσεων, επισκέψεων σε γιατρούς, αγωγών για θεραπεία του σώματος και της ψυχής, και κυρίως μιας μακράς απαραίτητης αναμονής, έχω πάλι την ευκαιρία να δοκιμάσω να γίνω για δεύτερη φορά μαμά. Ελπίζω και εύχομαι μέσα από την ταλαιπωρημένη μου ψυχή για ΟΛΕΣ όσες το επιθυμούμε να καταφέρουμε να έχουμε στην αγκαλιά μας ένα ΓΕΡΟ παιδί και ΟΛΑ να πάνε καλά μέχρι το ΤΕΛΟΣ!


 

Η φατσουλα που έβαλα δε με εκφράζει πληρως, λυπάμαι για ότι περασες αλλά χαίρομαι που ανασυνταχθηκες και θα επανελθεις στον αγώνα! Βλέπω ότι μια γαλήνη μέσα σου πιστευω οτι συντομα θα έχεις να μας ανακοινώσεις καλά νέα!!! 

[Love13]

στις πριν 14 λεπτά, ο/η Tonakiv είπε:

@Love13 @misofeggaro σας ευχαριστώ πολύ κορίτσια μου για το θάρρος που μου δίνετε.. δεν ξέρω, δεν το περίμενα.. θεωρούσα ότι θα είναι κάτι πιο απλό.. δεν έχω μιλήσει ακόμα με τον γυναικολόγο μου ώστε να με καθοδηγήσει για το τι πρέπει να κάνω, μιας και δεν έχω ιδέα τι γίνεται από εδώ κ πέρα.. 😒

Εγώ θέλω να σου πω ότι μια φίλη μου, μου είπε την ιστορία μιας γνωστής της. Η κοπέλα είναι στην ηλικία μας και ο γιατρός της είπε ότι οι ωοθήκες της είναι σαν μιας γυναίκας 50 χρόνων. Είχε πολύ χαμηλή αμη. Ξεκίνησε τις διαδικασίες για εξωσωματική και πριν καν προλάβει να κάνει κάποια ένεση, έμαθε ότι είναι έγκυος. Και εντελώς φυσιολογικά. Απλά το έβγαλε από το μυαλό της

[Tonakiv]

στις πριν 11 λεπτά, ο/η Love13 είπε:

Εγώ θέλω να σου πω ότι μια φίλη μου, μου είπε την ιστορία μιας γνωστής της. Η κοπέλα είναι στην ηλικία μας και ο γιατρός της είπε ότι οι ωοθήκες της είναι σαν μιας γυναίκας 50 χρόνων. Είχε πολύ χαμηλή αμη. Ξεκίνησε τις διαδικασίες για εξωσωματική και πριν καν προλάβει να κάνει κάποια ένεση, έμαθε ότι είναι έγκυος. Και εντελώς φυσιολογικά. Απλά το έβγαλε από το μυαλό της

Μακάρι κορίτσι μου, μακάρι..

[Ευάγγελοςτ]

στις πριν 13 ώρες, ο/η Princess28 είπε:

Όντως από ό,τι ακούω σε κάθε κοπέλα ήρθε κ άλλη στιγμή...κ στην αδερφή μου ήρθε μετά τον 6ο που ξεκίνησε στέρεες,δηλαδή στους 7-8 μήνες κ ακανόνιστη, η επόμενη ήρθε μετά από 2-3 μήνες...σε μένα μου είπε ο γιατρός μετά που θα ξεκινήσω στέρεες τώρα πότε, ποιος ξέρει...απ’ό,τι καταλαβαίνω δεν υπάρχει στανταρ ούτε μπορείς να καταλάβεις κάπως πότε θα έρθει 😅 ευχαριστώ για την απάντηση!!

Παρεπιπτόντως, πώς σε λένε; Μας είχες πει παλιά αλλά δε θυμάμαι, κ σε έχω συνηθίσει με το ψευδώνυμο 😅

Έτσι ακριβώς! Δεν μπορείς να ξέρεις! Για αυτό και το να θηλάζεις δεν είναι μέθοδος αντισύλληψης. Εμένα μου ήρθε όπως σου είπα τον τρίτο μήνα και από εκεί έπειτα κανονικά στην ώρα της! Ρολόι!

Εδώ κοντεύω να το συνηθίσω εγώ!😄 Θα με ρωτήσουν καμιά φορά το όνομα μου και θα πω Ευάγγελος!😆 

Όχι δεν το έχω αναφέρει Princess μου!☺️🥰

[Lacostaki]

στις πριν 2 ώρες, ο/η Tonakiv είπε:

Κορίτσια μου άσχημα τα νέα.. η επαναληπτική ΑΜΗ μου 0,24 (0,44 η πρώτη).. περιμένω να δω τι θα μου πει ο γιατρός ότι πρέπει να κάνω, πως να οροχωρησω.. με έχει πάρει πολύ από κάτω... 

Καλησπερα κοριτσι μου εκτος απο το οτι κι εγω θεωρω παραλογο να επεσε τοσο γρηγορα...ποτε την εκανες την εξεταση? τα δικα μου αποτελεσματα εκαναν πανω απο εβδομαδα να βγουν και μαλιστα μου ειχαν πει οτι η συγκεκριμενη εξεταση αργει αρκετα....πολυ γρηγορα δεν βγηκαν τα δικα σου?

[Smurf88]

@misofeggaro μου συγκινήθηκα τόσο πολύ και χαίρομαι ιδιαίτερα που είσαι πλέον έτοιμη για το επόμενο βήμα..θα τα καταφέρεις σύντομα, είμαι σίγουρη 🥰🥰 

[Ευάγγελοςτ]

Γλυκό μου@misofeggaro πάντα γεμίζουν τα μάτια μου με δάκρυα όταν διαβάζω την ιστορία σου. Δεν ξέρεις πόσο χαίρομαι που ξεκινάς προσπάθειες και δίνεις τώρα πια στη ζωή μια ευκαιρία να σου δώσει πίσω όλη αυτή την χαρά που σου στέρησε! Εύχομαι ολόψυχα από εδώ και πέρα μόνο να χαμογελάς! Κι ότι επιθυμείς να το βρίσκεις μπροστά σου!💗

[Nat20]

στις πριν 2 ώρες, ο/η misofeggaro είπε:

Καλησπέρα κορίτσια μου!
Χρόνια πολλά και καλή χρονιά από εμένα!
Ακολουθεί μεγάλο μήνυμα γιατί θέλω να συστηθώ στα καινούρια κορίτσια του φορουμ καθώς βλέπω ότι είναι πολλά!

Είμαι το misofeggaro και γράφτηκα στο forum τον Οκτώβριο του 2017.
Τότε είχα ξεκινήσει προσπάθειες για εγκυμοσύνη ενώ ήμουν σε σχέση με τον νυν άντρα μου για 6 χρόνια. 
Τον Ιανουάριο του 2018 χρησιμοποίησα τεστ ωορρηξίας και στον πρώτο μήνα που την εντόπισα, με μία μόνο επαφή, έμεινα έγκυος!
Ήμουν πολύ χαρούμενη που λίγο πριν τα 37 μου μπόρεσα να μείνω τόσο εύκολα έγκυος! Πίστεψα στο σώμα μου και έλεγα ότι θα τα καταφέρω. 
Τελικά δεν είχα εύκολη εγκυμοσύνη. Είχα συνέχεια αναγούλες, μου μύριζαν τα πάντα, κάποιες φορές έκανα και έμετο καθώς το στομάχι μου δεν μπορούσε να χωνέψει. Στις αρχές είχα και μια μικρή αποκόλληση με πολύ όμως αιμορραγία που με ανάγκασε για μερικές μέρες να μείνω στο κρεββάτι. Είχα πρήξιμο στα πόδια και πόνους στους μηρούς. Ανέβασα πίεση, έκοψα το αλάτι κι ξεκίνησα και αγωγή. Έκοψα και την ζάχαρη και ξεκίνησα διατροφή γιατί είχα οριακά ανεβασμένο ζάχαρο. Διψούσα συνέχεια με συνέπεια να θέλω να πηγαίνω συνέχεια τουαλέτα και να μην κοιμάμαι καλά το βράδυ. Με έπιαναν ημικρανίες με φωτοευαισθησία που με καθήλωναν στο κρεβάτι. Επίσης μου παρουσιάστηκε σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα με αποτέλεσμα να είναι για πολλές ώρες μετά το ξύπνημα τα χέρια μου πρησμένα και στον ύπνο να υποφέρω καθώς δεν μπορούσα να βολευτώ. Α είχα δυσκοιλιότητα! Παραπονιόμουν για όλα αυτά! Πολλές φορές έκλεγα γιατί είχα κουραστεί, δεν είχε πάει τίποτα καλά σε αυτή την εγκυμοσύνη. Αλλά που να φανταζόμουν ότι το χειρότερο ήταν μπροστά...
Στις 26 εβδομάδες κάνω επαναληπτικές εξετάσεις και βρίσκομαι θετική στο τοξόπλασμα. Ο γιατρός μου τότε θεωρεί ότι με βάση την ηλικία της κύησης δεν χρειάζεται θεραπεία και με καθησυχάζει. Σύμφωνα με τις πιθανότητες είναι μικρό το ποσοστό να έχει περάσει το παράσιτο στο έμβρυο....

Παρασκευή 27/07/2018 και από το απόγευμα έχω αρχίσει να ανησυχώ ότι δεν έχω "ακούσει" το μωρό. Κανείς δεν με πιστεύει, νομίζουν ότι είμαι υπερβολική. Εγώ μία να  κλαίω  μια να προσπαθώ να ειμαι ψύχραιμη... Ξημερώνει Σαββάτο 28/7/2018. Εξακολουθώ να μην έχω νιώσει το μωρό. Ούτε με γλυκό, ούτε με καφείνη, ούτε με σκουντηγματα ούτε με μουσική.... Το μεσημέρι βλέπω στο εσώρουχο ελαφριά κόκκινη βλένα... Μιλάω με τον γιατρό και πάω για υπέρηχο... Και εκεί βλέπω αυτό που φοβόμουν. Την μικρή καρδιά του παιδιού μου σταματημένη...
Το γέννησα με τεχνητούς πόνους, σχεδόν μόνη μου, στο δωμάτιο του νοσοκομείου, ξημερώματα Δευτέρας 30/07/2018. 

Από τότε έχουν περάσει σχεδόν 3 χρόνια. Ο πόνος δεν περνάει, απλά ξεχνιέσαι και προχωράς... Παντρεύτηκα τον άντρα μου, βελτιώσαμε το σπίτι μας και κυρίως τη σχέση μας και είμαι από τις τυχερές που αυτή η δυστυχία μας ένωσε αντί να μας χωρίσει. 

Ύστερα από ένα μαραθώνιο εξετάσεων, επισκέψεων σε γιατρούς, αγωγών για θεραπεία του σώματος και της ψυχής, και κυρίως μιας μακράς απαραίτητης αναμονής, έχω πάλι την ευκαιρία να δοκιμάσω να γίνω για δεύτερη φορά μαμά. Ελπίζω και εύχομαι μέσα από την ταλαιπωρημένη μου ψυχή για ΟΛΕΣ όσες το επιθυμούμε να καταφέρουμε να έχουμε στην αγκαλιά μας ένα ΓΕΡΟ παιδί και ΟΛΑ να πάνε καλά μέχρι το ΤΕΛΟΣ!


 

Καλησπερα κοριτσι μου, καλη χρονια! Ειμαι καινουρια στο φορουμ, βασικα σας διαβαζω απο το 2017 αλλα τωρα αποφασισα να γραψω. Διαβασα την ιστορια σου στο ποστ που εγραψες και δεν μπορουσα να σταματησω να κλαιω..Εζησες τον μεγαλυτερο πονο που μπορει να ζησει ενας ανθρωπος, αλλα βγηκες απο αυτο ακομα πιο δυνατη! Εγω προσωπικα σε θαυμαζω παρα πολυ και ας μη σε γνωριζω και χαιρομαι πολυ που ανασυνταχθηκες και με ηρεμια, δυναμη και πιστη θα προσπαθησεις να γινεις για δευτερη φορα μανουλα! Σου ευχομαι ολοψυχα απο δω και περα μονο να χαμογελας, η ζωη να σου δωσει οτι επιθυμεις και πολυ πολυ συντομα να κρατησεις στην αγκαλια σου ενα γερο μωρακι!!!Ειμαι σιγουρη οτι θα τα καταφερεις!!! 🙏🙏😘😘

[condios]

στις πριν 2 ώρες, ο/η misofeggaro είπε:

Καλησπέρα κορίτσια μου!
Χρόνια πολλά και καλή χρονιά από εμένα!
Ακολουθεί μεγάλο μήνυμα γιατί θέλω να συστηθώ στα καινούρια κορίτσια του φορουμ καθώς βλέπω ότι είναι πολλά!

Είμαι το misofeggaro και γράφτηκα στο forum τον Οκτώβριο του 2017.
Τότε είχα ξεκινήσει προσπάθειες για εγκυμοσύνη ενώ ήμουν σε σχέση με τον νυν άντρα μου για 6 χρόνια. 
Τον Ιανουάριο του 2018 χρησιμοποίησα τεστ ωορρηξίας και στον πρώτο μήνα που την εντόπισα, με μία μόνο επαφή, έμεινα έγκυος!
Ήμουν πολύ χαρούμενη που λίγο πριν τα 37 μου μπόρεσα να μείνω τόσο εύκολα έγκυος! Πίστεψα στο σώμα μου και έλεγα ότι θα τα καταφέρω. 
Τελικά δεν είχα εύκολη εγκυμοσύνη. Είχα συνέχεια αναγούλες, μου μύριζαν τα πάντα, κάποιες φορές έκανα και έμετο καθώς το στομάχι μου δεν μπορούσε να χωνέψει. Στις αρχές είχα και μια μικρή αποκόλληση με πολύ όμως αιμορραγία που με ανάγκασε για μερικές μέρες να μείνω στο κρεββάτι. Είχα πρήξιμο στα πόδια και πόνους στους μηρούς. Ανέβασα πίεση, έκοψα το αλάτι κι ξεκίνησα και αγωγή. Έκοψα και την ζάχαρη και ξεκίνησα διατροφή γιατί είχα οριακά ανεβασμένο ζάχαρο. Διψούσα συνέχεια με συνέπεια να θέλω να πηγαίνω συνέχεια τουαλέτα και να μην κοιμάμαι καλά το βράδυ. Με έπιαναν ημικρανίες με φωτοευαισθησία που με καθήλωναν στο κρεβάτι. Επίσης μου παρουσιάστηκε σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα με αποτέλεσμα να είναι για πολλές ώρες μετά το ξύπνημα τα χέρια μου πρησμένα και στον ύπνο να υποφέρω καθώς δεν μπορούσα να βολευτώ. Α είχα δυσκοιλιότητα! Παραπονιόμουν για όλα αυτά! Πολλές φορές έκλεγα γιατί είχα κουραστεί, δεν είχε πάει τίποτα καλά σε αυτή την εγκυμοσύνη. Αλλά που να φανταζόμουν ότι το χειρότερο ήταν μπροστά...
Στις 26 εβδομάδες κάνω επαναληπτικές εξετάσεις και βρίσκομαι θετική στο τοξόπλασμα. Ο γιατρός μου τότε θεωρεί ότι με βάση την ηλικία της κύησης δεν χρειάζεται θεραπεία και με καθησυχάζει. Σύμφωνα με τις πιθανότητες είναι μικρό το ποσοστό να έχει περάσει το παράσιτο στο έμβρυο....

Παρασκευή 27/07/2018 και από το απόγευμα έχω αρχίσει να ανησυχώ ότι δεν έχω "ακούσει" το μωρό. Κανείς δεν με πιστεύει, νομίζουν ότι είμαι υπερβολική. Εγώ μία να  κλαίω  μια να προσπαθώ να ειμαι ψύχραιμη... Ξημερώνει Σαββάτο 28/7/2018. Εξακολουθώ να μην έχω νιώσει το μωρό. Ούτε με γλυκό, ούτε με καφείνη, ούτε με σκουντηγματα ούτε με μουσική.... Το μεσημέρι βλέπω στο εσώρουχο ελαφριά κόκκινη βλένα... Μιλάω με τον γιατρό και πάω για υπέρηχο... Και εκεί βλέπω αυτό που φοβόμουν. Την μικρή καρδιά του παιδιού μου σταματημένη...
Το γέννησα με τεχνητούς πόνους, σχεδόν μόνη μου, στο δωμάτιο του νοσοκομείου, ξημερώματα Δευτέρας 30/07/2018. 

Από τότε έχουν περάσει σχεδόν 3 χρόνια. Ο πόνος δεν περνάει, απλά ξεχνιέσαι και προχωράς... Παντρεύτηκα τον άντρα μου, βελτιώσαμε το σπίτι μας και κυρίως τη σχέση μας και είμαι από τις τυχερές που αυτή η δυστυχία μας ένωσε αντί να μας χωρίσει. 

Ύστερα από ένα μαραθώνιο εξετάσεων, επισκέψεων σε γιατρούς, αγωγών για θεραπεία του σώματος και της ψυχής, και κυρίως μιας μακράς απαραίτητης αναμονής, έχω πάλι την ευκαιρία να δοκιμάσω να γίνω για δεύτερη φορά μαμά. Ελπίζω και εύχομαι μέσα από την ταλαιπωρημένη μου ψυχή για ΟΛΕΣ όσες το επιθυμούμε να καταφέρουμε να έχουμε στην αγκαλιά μας ένα ΓΕΡΟ παιδί και ΟΛΑ να πάνε καλά μέχρι το ΤΕΛΟΣ!


 

Είσαι η ηρωίδα που δείχνει το μήνυμά σου τη δύναμη της ψυχής μας. Να ξέρεις πως και εγώ μαζί με σένα,,,όπως και όλες μας εδώ μέσα νομίζω,,,,είμαι αισιόδοξη πως θα έρθει και η στιγμή της καθεμίας μας να γίνουμε μανούλες και να ζήσουμε το υπέρτατο δώρο της μητρότητας. Χαίρομαι που διαβάζω πως ο σύζυγός σου είναι υποστηρικτικός,,,αυτό δείχνει τη βάση πάνω στην οποία θα έρθει και ο απόγονος. Όλα να πάνε υπέροχα μέσα απ'την καρδιά μου σας εύχομαι!!! Συνέχισε να είσαι δυνατή, το χρωστάς στην ευτυχία και στα καλύτερα που δεν έζησες ακόμα!!!! 

[Tonakiv]

στις πριν 1 ώρα, ο/η Lacostaki είπε:

Καλησπερα κοριτσι μου εκτος απο το οτι κι εγω θεωρω παραλογο να επεσε τοσο γρηγορα...ποτε την εκανες την εξεταση? τα δικα μου αποτελεσματα εκαναν πανω απο εβδομαδα να βγουν και μαλιστα μου ειχαν πει οτι η συγκεκριμενη εξεταση αργει αρκετα....πολυ γρηγορα δεν βγηκαν τα δικα σου?

@Lacostaki μου και στα 2 μικροβιολογικά που πήγα σε 1 μέρα την έβγαλαν.. τα αποτελέσματα διαφέρουν από μικροβιολογικό σε μικροβιολογικό (μην με ρωτήσετε γιατί δεν ξέρω)! Την μια εξέταση Δευτέρα πρωί και την άλλη Τετάρτη πρωί.. μίλησα με το γυναικολόγο μου και μου είπε κατευθείαν εξωσωματική.. έχω το πρώτο ραντεβού τη Δευτέρα.. ποιος ξέρει τι με περιμένει! Ας ελπίσουμε να προλάβουμε..!!

 

[Dina970]

στις πριν 3 ώρες, ο/η misofeggaro είπε:

Καλησπέρα κορίτσια μου!
Χρόνια πολλά και καλή χρονιά από εμένα!
Ακολουθεί μεγάλο μήνυμα γιατί θέλω να συστηθώ στα καινούρια κορίτσια του φορουμ καθώς βλέπω ότι είναι πολλά!

Είμαι το misofeggaro και γράφτηκα στο forum τον Οκτώβριο του 2017.
Τότε είχα ξεκινήσει προσπάθειες για εγκυμοσύνη ενώ ήμουν σε σχέση με τον νυν άντρα μου για 6 χρόνια. 
Τον Ιανουάριο του 2018 χρησιμοποίησα τεστ ωορρηξίας και στον πρώτο μήνα που την εντόπισα, με μία μόνο επαφή, έμεινα έγκυος!
Ήμουν πολύ χαρούμενη που λίγο πριν τα 37 μου μπόρεσα να μείνω τόσο εύκολα έγκυος! Πίστεψα στο σώμα μου και έλεγα ότι θα τα καταφέρω. 
Τελικά δεν είχα εύκολη εγκυμοσύνη. Είχα συνέχεια αναγούλες, μου μύριζαν τα πάντα, κάποιες φορές έκανα και έμετο καθώς το στομάχι μου δεν μπορούσε να χωνέψει. Στις αρχές είχα και μια μικρή αποκόλληση με πολύ όμως αιμορραγία που με ανάγκασε για μερικές μέρες να μείνω στο κρεββάτι. Είχα πρήξιμο στα πόδια και πόνους στους μηρούς. Ανέβασα πίεση, έκοψα το αλάτι κι ξεκίνησα και αγωγή. Έκοψα και την ζάχαρη και ξεκίνησα διατροφή γιατί είχα οριακά ανεβασμένο ζάχαρο. Διψούσα συνέχεια με συνέπεια να θέλω να πηγαίνω συνέχεια τουαλέτα και να μην κοιμάμαι καλά το βράδυ. Με έπιαναν ημικρανίες με φωτοευαισθησία που με καθήλωναν στο κρεβάτι. Επίσης μου παρουσιάστηκε σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα με αποτέλεσμα να είναι για πολλές ώρες μετά το ξύπνημα τα χέρια μου πρησμένα και στον ύπνο να υποφέρω καθώς δεν μπορούσα να βολευτώ. Α είχα δυσκοιλιότητα! Παραπονιόμουν για όλα αυτά! Πολλές φορές έκλεγα γιατί είχα κουραστεί, δεν είχε πάει τίποτα καλά σε αυτή την εγκυμοσύνη. Αλλά που να φανταζόμουν ότι το χειρότερο ήταν μπροστά...
Στις 26 εβδομάδες κάνω επαναληπτικές εξετάσεις και βρίσκομαι θετική στο τοξόπλασμα. Ο γιατρός μου τότε θεωρεί ότι με βάση την ηλικία της κύησης δεν χρειάζεται θεραπεία και με καθησυχάζει. Σύμφωνα με τις πιθανότητες είναι μικρό το ποσοστό να έχει περάσει το παράσιτο στο έμβρυο....

Παρασκευή 27/07/2018 και από το απόγευμα έχω αρχίσει να ανησυχώ ότι δεν έχω "ακούσει" το μωρό. Κανείς δεν με πιστεύει, νομίζουν ότι είμαι υπερβολική. Εγώ μία να  κλαίω  μια να προσπαθώ να ειμαι ψύχραιμη... Ξημερώνει Σαββάτο 28/7/2018. Εξακολουθώ να μην έχω νιώσει το μωρό. Ούτε με γλυκό, ούτε με καφείνη, ούτε με σκουντηγματα ούτε με μουσική.... Το μεσημέρι βλέπω στο εσώρουχο ελαφριά κόκκινη βλένα... Μιλάω με τον γιατρό και πάω για υπέρηχο... Και εκεί βλέπω αυτό που φοβόμουν. Την μικρή καρδιά του παιδιού μου σταματημένη...
Το γέννησα με τεχνητούς πόνους, σχεδόν μόνη μου, στο δωμάτιο του νοσοκομείου, ξημερώματα Δευτέρας 30/07/2018. 

Από τότε έχουν περάσει σχεδόν 3 χρόνια. Ο πόνος δεν περνάει, απλά ξεχνιέσαι και προχωράς... Παντρεύτηκα τον άντρα μου, βελτιώσαμε το σπίτι μας και κυρίως τη σχέση μας και είμαι από τις τυχερές που αυτή η δυστυχία μας ένωσε αντί να μας χωρίσει. 

Ύστερα από ένα μαραθώνιο εξετάσεων, επισκέψεων σε γιατρούς, αγωγών για θεραπεία του σώματος και της ψυχής, και κυρίως μιας μακράς απαραίτητης αναμονής, έχω πάλι την ευκαιρία να δοκιμάσω να γίνω για δεύτερη φορά μαμά. Ελπίζω και εύχομαι μέσα από την ταλαιπωρημένη μου ψυχή για ΟΛΕΣ όσες το επιθυμούμε να καταφέρουμε να έχουμε στην αγκαλιά μας ένα ΓΕΡΟ παιδί και ΟΛΑ να πάνε καλά μέχρι το ΤΕΛΟΣ!


 

Σας ευχομαι μεσα απο την καρδια μου να αποκτήσετε αυτο που τοσο πολυ θελετε το θαυματακι σας ❤️🙏🏼 Η Παναγια μαζι σας !! Με συγκίνησε πολυ η ιστορια σας !!! Ειμαι σιγουρη πως θα τα καταφέρετε  !!! 

[Princess28]

στις πριν 4 ώρες, ο/η misofeggaro είπε:

Καλησπέρα κορίτσια μου!
Χρόνια πολλά και καλή χρονιά από εμένα!
Ακολουθεί μεγάλο μήνυμα γιατί θέλω να συστηθώ στα καινούρια κορίτσια του φορουμ καθώς βλέπω ότι είναι πολλά!

Είμαι το misofeggaro και γράφτηκα στο forum τον Οκτώβριο του 2017.
Τότε είχα ξεκινήσει προσπάθειες για εγκυμοσύνη ενώ ήμουν σε σχέση με τον νυν άντρα μου για 6 χρόνια. 
Τον Ιανουάριο του 2018 χρησιμοποίησα τεστ ωορρηξίας και στον πρώτο μήνα που την εντόπισα, με μία μόνο επαφή, έμεινα έγκυος!
Ήμουν πολύ χαρούμενη που λίγο πριν τα 37 μου μπόρεσα να μείνω τόσο εύκολα έγκυος! Πίστεψα στο σώμα μου και έλεγα ότι θα τα καταφέρω. 
Τελικά δεν είχα εύκολη εγκυμοσύνη. Είχα συνέχεια αναγούλες, μου μύριζαν τα πάντα, κάποιες φορές έκανα και έμετο καθώς το στομάχι μου δεν μπορούσε να χωνέψει. Στις αρχές είχα και μια μικρή αποκόλληση με πολύ όμως αιμορραγία που με ανάγκασε για μερικές μέρες να μείνω στο κρεββάτι. Είχα πρήξιμο στα πόδια και πόνους στους μηρούς. Ανέβασα πίεση, έκοψα το αλάτι κι ξεκίνησα και αγωγή. Έκοψα και την ζάχαρη και ξεκίνησα διατροφή γιατί είχα οριακά ανεβασμένο ζάχαρο. Διψούσα συνέχεια με συνέπεια να θέλω να πηγαίνω συνέχεια τουαλέτα και να μην κοιμάμαι καλά το βράδυ. Με έπιαναν ημικρανίες με φωτοευαισθησία που με καθήλωναν στο κρεβάτι. Επίσης μου παρουσιάστηκε σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα με αποτέλεσμα να είναι για πολλές ώρες μετά το ξύπνημα τα χέρια μου πρησμένα και στον ύπνο να υποφέρω καθώς δεν μπορούσα να βολευτώ. Α είχα δυσκοιλιότητα! Παραπονιόμουν για όλα αυτά! Πολλές φορές έκλεγα γιατί είχα κουραστεί, δεν είχε πάει τίποτα καλά σε αυτή την εγκυμοσύνη. Αλλά που να φανταζόμουν ότι το χειρότερο ήταν μπροστά...
Στις 26 εβδομάδες κάνω επαναληπτικές εξετάσεις και βρίσκομαι θετική στο τοξόπλασμα. Ο γιατρός μου τότε θεωρεί ότι με βάση την ηλικία της κύησης δεν χρειάζεται θεραπεία και με καθησυχάζει. Σύμφωνα με τις πιθανότητες είναι μικρό το ποσοστό να έχει περάσει το παράσιτο στο έμβρυο....

Παρασκευή 27/07/2018 και από το απόγευμα έχω αρχίσει να ανησυχώ ότι δεν έχω "ακούσει" το μωρό. Κανείς δεν με πιστεύει, νομίζουν ότι είμαι υπερβολική. Εγώ μία να  κλαίω  μια να προσπαθώ να ειμαι ψύχραιμη... Ξημερώνει Σαββάτο 28/7/2018. Εξακολουθώ να μην έχω νιώσει το μωρό. Ούτε με γλυκό, ούτε με καφείνη, ούτε με σκουντηγματα ούτε με μουσική.... Το μεσημέρι βλέπω στο εσώρουχο ελαφριά κόκκινη βλένα... Μιλάω με τον γιατρό και πάω για υπέρηχο... Και εκεί βλέπω αυτό που φοβόμουν. Την μικρή καρδιά του παιδιού μου σταματημένη...
Το γέννησα με τεχνητούς πόνους, σχεδόν μόνη μου, στο δωμάτιο του νοσοκομείου, ξημερώματα Δευτέρας 30/07/2018. 

Από τότε έχουν περάσει σχεδόν 3 χρόνια. Ο πόνος δεν περνάει, απλά ξεχνιέσαι και προχωράς... Παντρεύτηκα τον άντρα μου, βελτιώσαμε το σπίτι μας και κυρίως τη σχέση μας και είμαι από τις τυχερές που αυτή η δυστυχία μας ένωσε αντί να μας χωρίσει. 

Ύστερα από ένα μαραθώνιο εξετάσεων, επισκέψεων σε γιατρούς, αγωγών για θεραπεία του σώματος και της ψυχής, και κυρίως μιας μακράς απαραίτητης αναμονής, έχω πάλι την ευκαιρία να δοκιμάσω να γίνω για δεύτερη φορά μαμά. Ελπίζω και εύχομαι μέσα από την ταλαιπωρημένη μου ψυχή για ΟΛΕΣ όσες το επιθυμούμε να καταφέρουμε να έχουμε στην αγκαλιά μας ένα ΓΕΡΟ παιδί και ΟΛΑ να πάνε καλά μέχρι το ΤΕΛΟΣ!


 

Αχ γλυκιά μου, ενώ τη ξέρω την ιστορία σου, με έπιασαν τα κλάματα πάλι που διάβαζα το μήνυμά σου..χαίρομαι γιατί μέσα σε όλα τα άσχημα βλέπω μια αισιοδοξία στο μήνυμά σου...με τον έναν ή τον άλλον τρόπο θα μείνεις πάλι έγκυος και θα έχεις στα χέρια σου ένα γερό μωράκι...ήταν μια ατυχία...δε θα ξανασυμβεί...ίσως να έγινε για κάποιο λόγο..ποιος ξέρει..πάντα σκέφτομαι πως όλα γίνονται για κάποιο λόγο, το σημαντικό είναι ότι όπως λες σας ένωσε αυτό το άσχημο γεγονός αντί να σας χωρίσει, και σε λίγο θα κρατάτε στα χέρια σας τον καρπό μιας αληθινής αγάπης 💕💕

[Mantikio]

στις πριν 4 ώρες, ο/η Tonakiv είπε:

Κορίτσια μου άσχημα τα νέα.. η επαναληπτική ΑΜΗ μου 0,24 (0,44 η πρώτη).. περιμένω να δω τι θα μου πει ο γιατρός ότι πρέπει να κάνω, πως να οροχωρησω.. με έχει πάρει πολύ από κάτω... 

Κοριτσι μου να μην σε παίρνει από κάτω θα βρεθεί σίγουρα λύση. Κάνε υπομονή να κάνετε ένα ραντεβού με τον γιατρό να δεις τι θα σας πει. Μου φαίνεται περίεργο πάντως που να έπεσε σε δύο μέρες που την ξαναέκανες. Έχε δύναμη κ πίστη κ θα πάνε όλα καλά!!

[Mantikio]

στις πριν 3 ώρες, ο/η misofeggaro είπε:

Καλησπέρα κορίτσια μου!
Χρόνια πολλά και καλή χρονιά από εμένα!
Ακολουθεί μεγάλο μήνυμα γιατί θέλω να συστηθώ στα καινούρια κορίτσια του φορουμ καθώς βλέπω ότι είναι πολλά!

Είμαι το misofeggaro και γράφτηκα στο forum τον Οκτώβριο του 2017.
Τότε είχα ξεκινήσει προσπάθειες για εγκυμοσύνη ενώ ήμουν σε σχέση με τον νυν άντρα μου για 6 χρόνια. 
Τον Ιανουάριο του 2018 χρησιμοποίησα τεστ ωορρηξίας και στον πρώτο μήνα που την εντόπισα, με μία μόνο επαφή, έμεινα έγκυος!
Ήμουν πολύ χαρούμενη που λίγο πριν τα 37 μου μπόρεσα να μείνω τόσο εύκολα έγκυος! Πίστεψα στο σώμα μου και έλεγα ότι θα τα καταφέρω. 
Τελικά δεν είχα εύκολη εγκυμοσύνη. Είχα συνέχεια αναγούλες, μου μύριζαν τα πάντα, κάποιες φορές έκανα και έμετο καθώς το στομάχι μου δεν μπορούσε να χωνέψει. Στις αρχές είχα και μια μικρή αποκόλληση με πολύ όμως αιμορραγία που με ανάγκασε για μερικές μέρες να μείνω στο κρεββάτι. Είχα πρήξιμο στα πόδια και πόνους στους μηρούς. Ανέβασα πίεση, έκοψα το αλάτι κι ξεκίνησα και αγωγή. Έκοψα και την ζάχαρη και ξεκίνησα διατροφή γιατί είχα οριακά ανεβασμένο ζάχαρο. Διψούσα συνέχεια με συνέπεια να θέλω να πηγαίνω συνέχεια τουαλέτα και να μην κοιμάμαι καλά το βράδυ. Με έπιαναν ημικρανίες με φωτοευαισθησία που με καθήλωναν στο κρεβάτι. Επίσης μου παρουσιάστηκε σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα με αποτέλεσμα να είναι για πολλές ώρες μετά το ξύπνημα τα χέρια μου πρησμένα και στον ύπνο να υποφέρω καθώς δεν μπορούσα να βολευτώ. Α είχα δυσκοιλιότητα! Παραπονιόμουν για όλα αυτά! Πολλές φορές έκλεγα γιατί είχα κουραστεί, δεν είχε πάει τίποτα καλά σε αυτή την εγκυμοσύνη. Αλλά που να φανταζόμουν ότι το χειρότερο ήταν μπροστά...
Στις 26 εβδομάδες κάνω επαναληπτικές εξετάσεις και βρίσκομαι θετική στο τοξόπλασμα. Ο γιατρός μου τότε θεωρεί ότι με βάση την ηλικία της κύησης δεν χρειάζεται θεραπεία και με καθησυχάζει. Σύμφωνα με τις πιθανότητες είναι μικρό το ποσοστό να έχει περάσει το παράσιτο στο έμβρυο....

Παρασκευή 27/07/2018 και από το απόγευμα έχω αρχίσει να ανησυχώ ότι δεν έχω "ακούσει" το μωρό. Κανείς δεν με πιστεύει, νομίζουν ότι είμαι υπερβολική. Εγώ μία να  κλαίω  μια να προσπαθώ να ειμαι ψύχραιμη... Ξημερώνει Σαββάτο 28/7/2018. Εξακολουθώ να μην έχω νιώσει το μωρό. Ούτε με γλυκό, ούτε με καφείνη, ούτε με σκουντηγματα ούτε με μουσική.... Το μεσημέρι βλέπω στο εσώρουχο ελαφριά κόκκινη βλένα... Μιλάω με τον γιατρό και πάω για υπέρηχο... Και εκεί βλέπω αυτό που φοβόμουν. Την μικρή καρδιά του παιδιού μου σταματημένη...
Το γέννησα με τεχνητούς πόνους, σχεδόν μόνη μου, στο δωμάτιο του νοσοκομείου, ξημερώματα Δευτέρας 30/07/2018. 

Από τότε έχουν περάσει σχεδόν 3 χρόνια. Ο πόνος δεν περνάει, απλά ξεχνιέσαι και προχωράς... Παντρεύτηκα τον άντρα μου, βελτιώσαμε το σπίτι μας και κυρίως τη σχέση μας και είμαι από τις τυχερές που αυτή η δυστυχία μας ένωσε αντί να μας χωρίσει. 

Ύστερα από ένα μαραθώνιο εξετάσεων, επισκέψεων σε γιατρούς, αγωγών για θεραπεία του σώματος και της ψυχής, και κυρίως μιας μακράς απαραίτητης αναμονής, έχω πάλι την ευκαιρία να δοκιμάσω να γίνω για δεύτερη φορά μαμά. Ελπίζω και εύχομαι μέσα από την ταλαιπωρημένη μου ψυχή για ΟΛΕΣ όσες το επιθυμούμε να καταφέρουμε να έχουμε στην αγκαλιά μας ένα ΓΕΡΟ παιδί και ΟΛΑ να πάνε καλά μέχρι το ΤΕΛΟΣ!


 

Κοριτσι μου πραγματικά σου εύχομαι ότι καλύτερο!! Να μείνεις έγκυος γρήγορα κ να φέρεις στο κόσμο ένα υγιέστατο μωράκι!! Η ιστορία με έχει σοκάρει κ συγχαρητήρια που με τον άντρα σου είστε δεμένοι κ δυνατοί έχετε γερές βάσεις στην σχέση σας μπράβο σας!! ♥️♥️♥️♥️

[Lacostaki]

στις πριν 57 λεπτά, ο/η Tonakiv είπε:

@Lacostaki μου και στα 2 μικροβιολογικά που πήγα σε 1 μέρα την έβγαλαν.. τα αποτελέσματα διαφέρουν από μικροβιολογικό σε μικροβιολογικό (μην με ρωτήσετε γιατί δεν ξέρω)! Την μια εξέταση Δευτέρα πρωί και την άλλη Τετάρτη πρωί.. μίλησα με το γυναικολόγο μου και μου είπε κατευθείαν εξωσωματική.. έχω το πρώτο ραντεβού τη Δευτέρα.. ποιος ξέρει τι με περιμένει! Ας ελπίσουμε να προλάβουμε..!!

 

Εγώ κορίτσι μου επιμένω εμένα μου είπαν ότι αργούν τα αποτελέσματα δεν νομίζω να έχει σχέση το σε ποιο μικρόβιολογικο κάνεις την εξέταση μήπως απλά βιάστηκαν να βγάλουν τα αποτελέσματα;; Μήπως να μιλήσεις με τον γιατρό σου και να του πεις ότι το αποτέλεσμα βγήκε μέσα σε μια μέρα;;