Επιθετικότητα μωρού

[KONSTANTIA]

Καλησπέρα μανούλες και υποψήφιες μανούλες!

Την προηγούμενη εβδομάδα κάλεσα στο σπίτι 2 μαμάδες με μωρά ίδιας ηλικίας με το δικό μου (13 μηνών) για να παίξουν - οι παιδότοποι δεν ενδείκνυνται για τις ηλικίες μας - και να πιούμε έναν ήσυχο καφέ εμείς οι μαμάδες! Παρατήρησα λοιπόν ότι το ένα παιδάκι ήταν ιδιαιτέρως επιθετικό απέναντι στο δικό μου και το άλλο και μάλιστα επειδή είναι και σχετικά μεγαλόσωμο ασκούσε έντονη σωματική βία απέναντι στα δικά μας. Φυσικά δεν αφήσαμε να γίνει κάτι κακό αλλά ειλικρινά εξεπλάγην από την αντίδραση της μητέρας του που όχι μόνο δεν προσπάθησε να του εξηγήσει ότι δεν είναι καλό να χτυπάει τα άλλα παιδάκια αλλά επιπλέον αντιμετώπιζε και με γέλιο την όλη κατάσταση, ότι δήθεν πρόκειται για μια χαριτωμένη συμπεριφορά! Σαν να μην έφτανε αυτό, σήμερα πληροφορήθηκα από την άλλη κοπέλα πως καθώς φεύγανε ο σύζυγος της κοπέλας με το παιδάκι που χτυπάει έδειξε ενθουσιασμό όταν πληροφορήθηκε ότι ο γιος του σήκωνε χέρι στα δικά μας παιδιά! Δεν ξέρω τι να με προβληματίσει περισσότερο, ότι είναι επιθετικό ή ότι οι γονείς του το ενθαρρύνουν να είναι επιθετικό? Δεν είμαι καμιά υπερβολική μάνα, ξέρω ότι το παιδί μου και θα μαλώσει και θα δαρθεί κάποια στιγμή στην ζωή του και είμαι προετοιμασμένη για αυτή την στιγμή. Αλλά απο την άλλη δεν θα το ενθαρρύνω κιόλας να πηγαίνει να χτυπάει τα άλλα παιδάκια αλλά ούτε θέλω να κάθεται και να τις τρώει από τους μεγαλόσωμους νταΐδες! Τι θα κάνατε στην θέση μου σχετικά με αυτή την μαμά?

[Mama2015]

Γεια σου Κωνσταντίνα μου, εχω έρθει και εγω στην θεση σου 2 φορές. Την μια ηταν στα 2α γενέθλια της κόρης μου όπου καλέσαμε ενα ζευγάρι φίλους μας με τα 2 τους παιδιά ηλικίας 4 και 2 ετών κοριτσακια και αυτά. Η κόρη μου τους έδειχνε τα παιχνίδια της και το 2χρονο μικρό της τα έσπαγε. Η δικιά μου προσπαθούσε να τα πάρει πίσω και την έσπρωχνε και την τραβούσε τα μαλλιά. Η δικιά μου επειδή ειναι χαφτα έκατσε και τις έτρωγε. Το μόνο που έκανα ηταν να παω και να πω στο κοριτσάκι με ευγενικό τροπο οτι η Καλλιόπη τα αγαπάει τα παιχνιδάκια της και δεν θέλει να χαλάσουν.. η μάνα τους δε καθόταν και έπινε κρασί ανενόχλητη.. την 2η ηταν στον παιδότοπο λιγο αργότερα ενα αγοράκι την άρπαζε και την έριχνε κάτω και η δικιά μου έκλαψε. Δεν ειπα τίποτα, παρόλο που η μάνα του είδε τι έκανε και επίσης δεν συγκινήθηκε. Οπότε απλά πήρα την μικρή και της ειπα οτι δεν θα επιτρέπει να την χτυπάνε και θα έρχεται να μου το λεει. Πριν κανένα 3μηνο όντας σχεδόν 3 ετών την έσπρωξε ενα αγόρι κοντά στα 7-8 χρόνων και η δικιά μου άρχισε να τον μαλώνει και φώναξε την κοπέλα που ηταν μεσα να τα προσέχει ( εγω φυσικά ήμουν μάρτυρας και μπορω να πω οτι κοίταξα με μεγάλη υπερηφάνεια που δεν σήκωσε και η ιδια χέρι αλλα φώναξε την κυρία της). Οπότε όσο ειναι τόσο μικρό το μωρο σου να λες ευγενικά στα αλλα παιδάκια που το χτυπάνε οτι δεν ειναι σωστό γιατι πονάει και οταν μεγαλώσει λιγο να του λες να μην το επιτρέπει.. έτσι έκανα και εγω και εχω αυτο το αποτέλεσμα!!!! Καμία φορα ειναι ανώφελο να μιλάς στους γονεις, και ποιο ουσιαστικό να μιλάς στο ίδιο το παιδι!!!!

[Rosemary]

@KONSTANTIA  πραγμκατικα, διαβασα αυτα που εγραψες κ θλιφτηκα...

   Δε φταιει η επιθετικοτητρα του παιδιου κοριτσαρα μου, η ανεγκεφαλοτητα, ανωριμοτητα κ ανευθυνοτητα των γονιων του φταιει. Το παιδι ο,τι το μαθαινουν κανει...

   Σκεψου οτι απο τη μια εχουμε μια μανα (εσενα στην συγκεκριμενη περιπτωση) που οταν πρωτοειδε το παιδι της να κανει μια κανει μια πιο επιθετικη κινηση (ή οταν θα το δει) θα παει κοντα του κ με ηρεμη φωνη θα του πει "ηρεμησε αγαπη μου, δεν ειναι σωστο να κανεις ετσι... θα χτυπησετε". Τονιζοντας του φυσικα, πως ειναι ενα καλο παιδι κ επιβραβευοντας την θετικη συνεχεια των γεγονοτων...

   Κ εχουμε απο την αλλη ενα παιδι, μου μολις κανει μια πιο επιθετικη κινηση (ιδια ισως με του δικου σου παιδιου), βλεπει εναν γονιο να γελα, να καμαρωνει κ να λεει ¨αχαχα, ειδατε τι κανει το παιδι μου?? Αλανι ειναι"!! Ε, λογικο δεν ειναι αυτο το παιδι να συνεχιζει να εχει αυτην την σταση...? Κ μαλιστα σε ολο κ πιο εντονο βαθμο, γιατι στο μυαλο του, οσο πιο μεγαλη καφριλα κανει, τοσο θα ευχαριστηθει ο μπαμπας, αρα τοσο πιο καλο παιδι θα ειναι...

   Κ η μεγαλη υποσημειωση: Οι γονεις του δευτερου παιδιου, συνηθως ειναι οι ιδιοι γονεις που αυριο θα φωναζουν σαν αγρικοι στο παιδι τους, θα του μιλαν ασχημα, θα το χτυπησουν ισως......γιατι απλα.....θα ειναι ενα κακομαθημενο παιδι....... ΑΝΤΙ ΝΑ ΠΑΝΕ ΝΑ ΧΤΥΠΗΣΟΥΝ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΤΟΥΣ ΣΤΟΝ ΤΟΙΧΟ ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟΙ ΕΥΘΥΝΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΑΓΩΓΗ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ. ΑΥΤΟΙ ΤΟ ΚΑΚΟΜΑΘΑΝ.

    Στο θεμα μας τωρα, εγω θα μιλαγα ανοιχτα στους γονεις πιστευοντας οτι μαλλον τα λογια μου θα χτυπησουν πανω σε ντουβαρια. Τουλαχιστον ομως, θα εχουν μπει καποια ορια για τον τροπο που το παιδι τους θα φερεται στο δικο μου...

[Rosemary]

στις πριν 19 ώρες, ο/η Mama2015 είπε:

Γεια σου Κωνσταντίνα μου, εχω έρθει και εγω στην θεση σου 2 φορές. Την μια ηταν στα 2α γενέθλια της κόρης μου όπου καλέσαμε ενα ζευγάρι φίλους μας με τα 2 τους παιδιά ηλικίας 4 και 2 ετών κοριτσακια και αυτά. Η κόρη μου τους έδειχνε τα παιχνίδια της και το 2χρονο μικρό της τα έσπαγε. Η δικιά μου προσπαθούσε να τα πάρει πίσω και την έσπρωχνε και την τραβούσε τα μαλλιά. Η δικιά μου επειδή ειναι χαφτα έκατσε και τις έτρωγε. Το μόνο που έκανα ηταν να παω και να πω στο κοριτσάκι με ευγενικό τροπο οτι η Καλλιόπη τα αγαπάει τα παιχνιδάκια της και δεν θέλει να χαλάσουν.. η μάνα τους δε καθόταν και έπινε κρασί ανενόχλητη.. την 2η ηταν στον παιδότοπο λιγο αργότερα ενα αγοράκι την άρπαζε και την έριχνε κάτω και η δικιά μου έκλαψε. Δεν ειπα τίποτα, παρόλο που η μάνα του είδε τι έκανε και επίσης δεν συγκινήθηκε. Οπότε απλά πήρα την μικρή και της ειπα οτι δεν θα επιτρέπει να την χτυπάνε και θα έρχεται να μου το λεει. Πριν κανένα 3μηνο όντας σχεδόν 3 ετών την έσπρωξε ενα αγόρι κοντά στα 7-8 χρόνων και η δικιά μου άρχισε να τον μαλώνει και φώναξε την κοπέλα που ηταν μεσα να τα προσέχει ( εγω φυσικά ήμουν μάρτυρας και μπορω να πω οτι κοίταξα με μεγάλη υπερηφάνεια που δεν σήκωσε και η ιδια χέρι αλλα φώναξε την κυρία της). Οπότε όσο ειναι τόσο μικρό το μωρο σου να λες ευγενικά στα αλλα παιδάκια που το χτυπάνε οτι δεν ειναι σωστό γιατι πονάει και οταν μεγαλώσει λιγο να του λες να μην το επιτρέπει.. έτσι έκανα και εγω και εχω αυτο το αποτέλεσμα!!!! Καμία φορα ειναι ανώφελο να μιλάς στους γονεις, και ποιο ουσιαστικό να μιλάς στο ίδιο το παιδι!!!!

   Ρε δεν μπορω... Νευριαζω!! Να δειτε εγω τι ωραια μπορω να δειρω αυτους τους γονεις!! Τα ζωα ρε... Πραγματικα, πιστευω οτι θελει τρελη διαχειρηση να μην κανεις φασαρια εκεινη την στιγμη...

  Νομιζω οτι θελω να κανω σκουπιδι την μανα που κοιταει σαν χανος το παιδι της να διαλυει τα παντα κ να ενοχλει ολα τα αλλα παιδια στον χωρο κ ολον τον κοσμο.

   Τι το κανεις μαρσυ αφου κ τα βασικα βαριεσαι να του δωσεις??

   Ειναι που δεν εχουμε βρει το νοημα της ζωης μας... Καποιοι κανουν ενα παιδι, μονο για να το κανουν, αντι να το κανουν για να ομορφυνουν τον κοσμο τους κ κατ'επεκταση τον κοσμο ολο..!

Ετσι εξελισσεται η ζωη... Οχι με.......ουγκ!!

[KONSTANTIA]

Κορίτσια, καταρχήν ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σας! Εγώ φυσικά όπως καταλάβατε δεν κρίνω αρνητικά το ίδιο το μωρό αλλά την λάθος - κατά γενική ομολογία - στάση των γονιών του η οποία φυσικά θα το οδηγήσει στο μέλλον στο να τραμπουκίζει περαιτέρω τα άλλα παιδιά. Να τονίζω επίσης ότι η ίδια η μαμά έχει μια γενικότερη στάση απέναντί μας (σε εμένα και την άλλη μαμά) προσπαθώντας να υποτιμήσει κάποια πράγματα που πετύχαμε όπως τον θηλασμό, το ότι έχουμε ένα πρόγραμμα στο παιδί όσον αφορά τον ύπνο κλπ και βγάζει μια ζήλια κάποιες φορές. Σκοπέυω να της δώσω βέβαια μια ευκαιρία αλλά πολύ φοβάμαι ότι θα αναγκαστώ να διακόψω τις σχέσεις μαζί της αργά ή γρήγορα γιατί δεν θα μπορώ να ανεχτώ τέτοιες συμπεριφορές.

[KONSTANTIA]

Επανέρχομαι σε αυτή την συζήτηση θέλωντας να συμπληρώσω τα παρακάτω. Τώρα που γίναμε 16 μηνών πια και συνεννοούμαστε καλύτερα με τον μικρό μου, παρατήρησα ότι κάνει την κίνηση να χτυπήσει εμάς λόγου χάρη και μετά γελάει! Μου γύρισε το μάτι! Μετά είδα τον άντρα μου να γελάει και αυτός όταν το μωρό τον κοπανούσε στο πρόσωπο και του εξήγησα ότι όταν ο ίδιος γελάει με το χτύπημα δίνει στο μωρό το μνμ ότι είναι αστείο και το κάνει και γελάει και το ίδιο! Εγώ πάλι κρατάω μια πιο αυστηρή στάση και δεν γελάω και του μιλάω ήρεμα και κάποιες φορές ανέβασα και λίγο τον τόνο και τον είδα ότι συνέρχεται. Του λέω μόνο "θα κάνεις καλό-καλό" και μετά χαιδέυει αντί να χτυπάει. Θέλω να πιστέυω ότι είναι φάση και θα περάσει γιατί αυτές οι συμπεριφορές δεν μου αρέσουν καθόλου

[ditaki]

Κοίτα μπαίνετε στο ηλικιακό φάσμα 18-24 που θα δοκιμάζει διάφορα. Στην αρχή σαν παιχνίδι, ανάλογα την αντίδραση σας, θα τα επαναλαμβάνει κάποια για να ελέγξει την αντίδραση σας. Μόλις αρχίσει να αντιλαμβάνεται καλύτερα το επιτρεπτό και το μη, μπορεί να κάνει κάτι απλά για να δοκιμάσει τα όρια τα δικά του αλλά και τα δικά σας (γύρω στους 20-22 μήνες). 

[KONSTANTIA]

@ditaki απλά δεν θέλω να του μείνει χούι και να χτυπάει! Πάντως τον βλέπω που διεκδικεί τα παιχνίδια του αν πάνε να τα πάρουν άλλα παιδάκια, βέβαια αρπάζει και τα ξένα όταν τα βρει διαθέσιμα Θα κάνουμε πολλά λάθη μέχρι να μάθουμε πως να είμαστε σωστοί γονείς μάλλον

[ditaki]

Το να μην μοιράζεται τα παιχνίδια ή να παίρνει ένα που βρίσκει, είναι εντελώς φυσιολογικό σε αυτή την ηλικία. Εσύ αυτό που μπορείς να κάνεις τώρα είναι να εκμεταλεύεσαι τέτοιες ευκαιρίες ώστε να ξεκινήσεις να του μαθαίνεις το δικό μου, δικό σου, παίρνω, δίνω, πρέπει, δεν πρέπει. Εννοείτε ότι δεν θα το καταλάβει τώρα 16 μηνών αλλά θα αρχίσει να δουλεύεται μέσα του και σιγά σιγά θα το δεις. 

Η δική μου τώρα 22 μηνών λέει δικό μου ή μαμάς είναι ή κάτι σχετικό. Επίσης ξεκίνησε να δίνει όταν της ζητάς κάτι με ήρεμη φωνή και χωρίς πίεση (που πριν δεν έδινε ούτε τον ιδρώτα της) και στον βρεφικό η δασκάλα μου είπε ότι αρχίζει να συνεργάζεται με τα άλλα παιδιά για τα παιχνίδια πολύ καλύτερα από πριν. Βοηθάει πολύ, όταν αρχίσουν να μιλάνε με λέξεις και προτασούλες, γιατί είναι καλύτερη η επικοινωνία.

Δεν θα του μείνει η επιθετικότητα, αν κρατήσεις μια σταθερή στάση, χωρίς ένταση (ούτε γέλια, ούτε δυνατή φωνή γιατί θα του κεντρίζει συνεχώς το ενδιαφέρον και θα το επαναλαμβάνει).

Επίσης γύρω στους 20 μήνες να είσαι προετοιμασμένη, είναι η φάση δοκιμάζω τα συναισθήματα μου και δεν θέλω να φοράω ρούχα....συνήθως εκφράζεται με ξεσπάσματα θυμού, έντονο κλάμα και ίσως λίγη επιθετικότητα προς την μαμά.

[Rosemary]

Πωπω, τωρα αγχωθηκα γιατι σκεφτηκα οτι αν αρχισει στο μέλλον να μου κανει τετοια εγω θα το αντιμετωπισω σαν την Κονσταντια κ ο αντρας μου θα γελαει κ θα την ενθαρρυνει λες κ ειναι παιχνιδι.. Κ υστερα θα ερθουν οι καβγαδες φανταζομαι.. Κ τωρα τα ιδια κανει. Του λεω "μη μιλας στην μικρη οταν ξυπναει τη νυχτα για να μην αναστατωθει κ δεν ξανακοιμηθει ευκολα". Κι αυτος εκει "που εισαι κοριτσι μου κ γελασε μου λιγο κ γκιλι γκιλι".. Πφφφ!

Πρεπει να εχουν κοινη τακτικη οι γονεις κ αυτο δεν ειναι κ τοσο ευκολο τελικα.

[ditaki]

στις πριν 1 ώρα, ο/η Rosemary είπε:

Πωπω, τωρα αγχωθηκα γιατι σκεφτηκα οτι αν αρχισει στο μέλλον να μου κανει τετοια εγω θα το αντιμετωπισω σαν την Κονσταντια κ ο αντρας μου θα γελαει κ θα την ενθαρρυνει λες κ ειναι παιχνιδι.. Κ υστερα θα ερθουν οι καβγαδες φανταζομαι.. Κ τωρα τα ιδια κανει. Του λεω "μη μιλας στην μικρη οταν ξυπναει τη νυχτα για να μην αναστατωθει κ δεν ξανακοιμηθει ευκολα". Κι αυτος εκει "που εισαι κοριτσι μου κ γελασε μου λιγο κ γκιλι γκιλι".. Πφφφ!

Πρεπει να εχουν κοινη τακτικη οι γονεις κ αυτο δεν ειναι κ τοσο ευκολο τελικα.

Να του εξηγείς σε άσχετη στιγμή γιατί δεν πρέπει να το κάνει, ήρεμα και με επιχειρήματα απλά. Το καταλάβαινουν καλύτερα απ ότι αν τους το λες εκείνη την στιγμή. Εγώ αυτό έχω καταλάβει!

[KONSTANTIA]

Αυτό με την βραδυνή συζήτηση με το μωρό το κάνει και ο δικός μου άντρας....Ευτυχώς όταν θα είναι 20 μηνών θα είναι Άυγουστος οπότε η χωρίς ρούχα φάση δεν θα μου φανεί τόσο περίεργη μάλλον Όντως από τώρα ξέρει τι είναι δικό του και τι όχι και όταν του ζητήσεις κάτι στο δίνει, βέβαια καπάκι έρχεται και το παίρνει