Προς ολα τα κορίτσια που παλεύουν

[Gelie]

Αγαπητά μου κορίτσια.. Σκέφτηκα να γράψω σε εσάς αυτό το κείμενο αφού δυστυχώς δεν υπάρχουν τόσοι πολλοί οι άνθρωποι από το οικείο μου περιβάλλον με τους οποίους θα μπορούσα να μοιραστώ  (χωρίς να γίνω γραφική) τη λαχτάρα της απόκτησης ενός παιδιού....... Τι και αν ζουμε στο 2017;;; Η υπογονιμότητα δυστυχώς αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα ταμπού... Θέμα  για το οποίο όσο προοδευτική και μορφωμένη να είναι μια γυναίκα, της είναι τόσο -μα τόσο- δύσκολο να μιλήσει ανοιχτά στον κοινωνικό περίγυρο..  Και στα αλήθεια είναι τόσο επώδυνο να ξεστομίσει τη φράση  "Δυσκολεύομαι να γίνω μητέρα.. Δεν ξέρω ποτέ και ΑΝ θα τα καταφέρω...". Ακόμη και όταν όλοι τριγύρω το υποψιάζονται πως θες και δε μπορείς,  εσύ προτιμάς να κάνεις μπροστά τους την άνετη, την αισιόδοξη, τη χαλαρή υπομένοντας τον Γολγοθά σου αθόρυβα και σιωπηλά χωρίς κανένας να μπορεί να υποψιαστεί όλα αυτά που βιώνεις.... Τους τελευταίους 26  μήνες η ζωή μας με τον άντρα μου έχει μετατραπεί σε μια διαρκή μάχη για την απόκτηση παιδιού.. Τους πρώτους 6-7 προσπαθούσαμε φυσιολογικά. Έπειτα διαγνώστηκε πρόβλημα ανδρικής υπογονιμοτητας και ο αντρουλης μου αποφάσισε να κάνει μια επέμβαση η οποία θα βελτίωνε αισθητά την κατάσταση και θα μας έδινε την ευκαιρία να κάνουμε πραγματικότητα το όνειρο μας... Πέρασαν άλλοι 10 μήνες μήνες χωρίς εγκυμοσύνη αν και οι εξετάσεις του ήταν πλέον καλές.. Είπαμε τότε λοιπόν να μην αφήνουμε το χρόνο να κυλάει.. Θα κάναμε μια εξωσωματική.. (ΜΙΑ!)  και θα γινόμασταν επιτέλους γονείς...Εξάλλου με είχαν παραπέμψει να κάνω όλες (πίστευα!)  τις απαραίτητες εξετάσεις και δεν είχε εντοπιστεί το παραμικρό πρόβλημα... Και όπως χαρακτηριστικά μας έλεγε τόσο ο γυναικολόγος μου, όσο και ο εξωσωματικός που επιλέξαμε να μας κάνει τη διαδικασία "Σφαίρα θα πήγαινε το θέμα"!!! Πήγαμε λοιπόν στην προσπάθεια το Μάρτη με το ηθικό ακμαίο και την αισιοδοξία να περισσεύει..!!! Δυστυχώς όμως ο Θεός και η τύχη είχαν τελείως διαφορετικά σχέδια για εμάς.... Έπρεπε μάλλον για κάποιο λόγο να συνεχίσουμε να τιμωρούμαστε.. Η προσπάθεια εληξε άδοξα καθώς τα μοναδικά δυο έμβρυα που προέκυψαν επιβίωσαν μόνο 2 εικοσιτετράωρα  στο εργαστήριο και έτσι η εμβρυομεταφορά που είχε προγραμματιστεί για την τρίτη μέρα ματαιώθηκε.. Από τότε έχω κάνει 3 προσπάθειες για  φυσικό κύκλο (γονιμοποίηση που φυσικού μηνιαίου ωαρίου) που όμως  απέτυχαν... Οι αποτυχίες αυτές δυστυχώς παραμένουν ανεξήγητες αφού οι τιμές στις ορμονολογικές εξετάσεις που κάνω κάθε μήνα παραμένουν σε φυσιολογικά επίπεδα και αυτό είναι το χειρότερο.. όταν δε βρίσκεται ο εχθρός δεν ξέρεις με τι έχεις να παλέψεις..  Το χαμηλό απόθεμα ωαρίων το οποίο εντοπίστηκε μετά την προσπάθεια του Μαρτίου είναι υποτίθεται το μόνο ζήτημα και αφού οι φυσικοί κύκλοι δεν απέδωσαν πρέπει να αλλάξουμε γραμμή πλεύσης.. Έτσι αποφασίσαμε να προχωρήσουμε σε επόμενη προσπάθεια το Σεπτέμβρη με άλλη αγωγή, διαφορετική από εκείνη που χρησιμοποιήθηκε αρχικά και θεωρητικά πιο κατάλληλη... Και κάπου εδώ είναι η στιγμή που η αισιοδοξία την κάνει με ελαφρά πηδηματάκια και τα θετικά προαισθήματα πάνε περίπατο... Κάπου εδώ, η πίστη και η εμπιστοσύνη στους γιατρούς που μετά από τόση έρευνα έχεις επιλέξει εξανεμίζονται γιατι συνειδητοποιείς πως όσο καλοί γνώστες του αντικειμένου και αν είναι, πάντα υπάρχει περίπτωση να κάνουν κάποιο μικρο ή μεγάλο λάθος  (όπως η παράλειψη ελέγχου του αποθέματος των ωαρίων στην περίπτωση μας που είχε ως αποτέλεσμα να δοθεί λάθος αγωγή). Κάπου εδώ το "όταν θα κάνουμε μωρό.." γίνεται "ΑΝ κάποια στιγμή κάνουμε μωρό.." Κάπου εδώ βλεπεις έγκυο και την κοιτάς με δέος γιατί κατάφερε αυτο που εσύ δε μπορείς με τίποτα να καταφέρεις.... Και είναι δύσκολες όλες αυτές οι στιγμές γιατί έχουν δάκρυα και πόνο..... Πόνο που έχεις φτάσει στο σημείο να θεωρείς φυσικό σου χώρο τις αίθουσες χειρουργείων και γνώριμή αμφίεση τα πράσινα αποστειρωμένα πλαστικά ρούχα... που σου εχει γίνει η διαδικασία της ωοληψίας πιο οικεία από τεστ Παπ... που έχεις ακούσει τόσες πολλές φορές τη φράση "Δυστυχώς δεν υπήρξε γονιμοποίηση".......... Και που συνεχώς παρατηρείς γύρω σου φουσκωμένες κοιλίες και νεαρά ζευγάρια με τα μωρά τους... Ξέρετε κάτι όμως;;;;;; Όσο πόνο και αν έχει, εγώ θα τον περάσω....... Γιατί είμαι διατεθειμένη να δωσω τα πάντα για να έχω κάποια στιγμή και εγώ ένα τόσο δα πλασματακι να με φωνάζει" μανούλα".. Και πιστεύω ακράδαντα αυτό που διάβασα κάπου σήμερα.. "τα παιδιά που γεννιούνται μετά από τέτοιες διαδικασίες είναι παιδιά που προέκυψαν μετά από πολύ ισχυρή θέληση και ξεκάθαρη επιλογή". Για αυτό, το λέω σε όλα τα κορίτσια που υποφέρουν όσο και εγώ.. Να μην το βάζετε κάτω.... Παλέψτε το με όλες σας τις δυνάμεις..... Και δε μπορεί.... Ο Θεός κάποια στιγμή από εκεί πάνω θα δει όλους τους κόπους μας και θα αποφασίσει να μας βοηθήσει για να κατακτήσουμε το όνειρο μας..!!!!!

[Lisaki 80]

@Gelie οτι και να πω ειναι λιγο.. Δεν μπορώ να καταλάβω απόλυτα αυτο που σου συμβαίνει γιατι μονο οταν το ζεις το καταλαβαίνεις, αλλα προσπαθώ να το φανταστώ και ειναι πολυ σκληρό.. χαίρομαι που μας μίλησες και μας άνοιξες την καρδιά σου.

Εισαι μαχήτρια και θα τα καταφέρεις. Επίσης εύχομαι  ολο αυτο το δύσκολο ταξίδι που περνάτε εκτος απο το να σας φέρει ενα υγιέστατο παιδάκι, να σας δέσει με τον συζυγο σου και αλλο, να τα περνάτε ολα μαζι, σαν μια γροθιά ενωμένοι.. 

[miniatoura87]

@Gelie κοριτσι μ γλυκο!! ξερεις ποσο πολυ θα τρελαθω απο τη χαρα μ οταν μ ανακοινωσεις την εγκυμοσυνη σου μιας και μιλαμε τοσο καιρο και ξερω ποσο μα ποσο εχεις ταλαιπωρηθει!

εισαι πραγματικα αξια θαυμασμου! εχεις τεραστια δυναμη μεσα σ και θα τα καταφερεις!!! θα το δεις! και ξερω πως ποτε δεν θα ξεχασεις και θα δινεις παντα δυναμη βοηθεια και αισιοδοξια σε οσους περνανε το ιδιο με σενα!

με συγκινησες πολυ... δεν εχω πολλα λογια να πω.. ο,τι χρειαζεσαι ειμαστε εδω!! <3 <3 <3 

[mommy86]

Gelie μου..ποση δυναμη!!μπραβο σου κοριτσι μου! Σε χαίρομαι οσο δε παει..εισαι απο.τους πιο θετικους ανθρωπους που "γνωριζω"!

Σου ευχομαι μεσα απο την ψυχη μου να ερθουν ολα οπως τα σχεδιαζετε με τον αντρα σου..δηλαδη η επομενη προσπαθεια σας να ειναι η τυχερη και επιτέλους να ακουσουμε το πολυπόθητο "ειμαι εγκυος" απο σενα!

Και μενα με συγκινησες παρα πολυ..ολα να σου πανε καλα κοριτσι μου..τοσοι αγωνες θα αποδωσουν.. Που θα παει!!!κοιταμε μονο.μπροστα! Οσο εχεις τον αντρα σου στηριγμα σου μη φοβασαι τιποτα!! Εδω ειμαστε ολες μας!! 

[jazz]

στις πριν 1 ώρα, ο/η Gelie είπε:

Αγαπητά μου κορίτσια.. Σκέφτηκα να γράψω σε εσάς αυτό το κείμενο αφού δυστυχώς δεν υπαρχουν τόσοι πολλοί οι άνθρωποι από το οικείο μου περιβάλλον με τους οποίους θα μπορούσα να μοιραστω  (χωρίς να γίνω γραφικη) τη λαχτάρα της απόκτησης ενός παιδιού....... Τι και αν ζουμε στο 2017;;; Η υπογονιμότητα δυστυχώς αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα ταμπού... Θεμα  για το οποίο όσο προοδευτική και μορφωμένη να είναι μια γυναίκα, της είναι τόσο -μα τόσο- δυσκολο να μιλήσει ανοιχτά στον κοινωνικό περίγυρο..  Και στα αλήθεια είναι τόσο επώδυνο να ξεστομίσει τη φράση  "Δυσκολευομαι να γινω μητέρα.. Δεν ξέρω ποτέ και ΑΝ θα τα καταφέρω...". Ακομη και όταν όλοι τριγυρω το υποψιάζονται πως θες και δε μπορεις,  εσύ προτιμάς να κανεις μπροστά σε τρίτους την ανετη, την αισιόδοξη, τη χαλαρή υπομενοντας τον Γολγοθά σου αθόρυβα και σιωπηλα χωρίς κανένας να μπορεί να υποψιαστεί όλα αυτά που βιώνεις.... Τους τελευταίους 26  μηνες η ζωή μας με τον άντρα μου έχει μετατραπεί σε μια διαρκή μαχη για την απόκτηση παιδιού.. Τους πρώτους 6-7 μηνες φυσιλογικα, έπειτα διαγνώστηκε πρόβλημα ανδρικης υπογονιμοτητας και ο αντρουλης μου αποφάσισε και έκανε μια επέμβαση η οποία θα βελτίωνε αισθητά την κατάσταση και θα μας έδινε την ευκαιρία να κάνουμε πραγματικότητα το όνειρο μας... Πέρασαν άλλοι 10 μηνες μηνες χωρίς εγκυμοσύνη αν και οι εξετάσεις του ήταν πλέον καλές και είπαμε τότε να μην αφήνουμε το χρόνο να κυλάει.. Θα κάναμε μια εξωσωματικη.. (ΜΙΑ!)  και θα γινόμασταν επιτέλους γονείς...Εξάλλου με είχαν παραπέμψει να κανω όλες (πιστευα!)  τις απαραίτητες εξετάσεις και δεν είχε εντοπιστει το παραμικρό πρόβλημα... Και οπως χαρακτηριστικά μας ελεγε τόσο ο γυναικολογος μου, όσο και ο εξωσωματικος που επιλέξαμε να μας κάνει τη διαδικασια "Σφαιρα θα πήγαινε το θέμα"!!! Πήγαμε λοιπόν στην προσπάθεια το Μαρτη με το ηθικο ακμαίο και την αισιοδοξία να περισσεύει..!!! Δυστυχώς όμως ο Θεός και η τύχη είχαν τελείως διαφορετικά σχέδια για εμάς.... Έπρεπε μάλλον για καποιο λογο να συνεχίσουμε να τιμωρουμαστε για κάτι.. Η προσπάθεια εληξε άδοξα καθώς τα μονοδικα δυο έμβρυα που προέκυψαν επιβίωσαν μόνο 2 εικοσιτεραωτα στο εργαστήριο και έτσι η εμβρυομεταφορα που είχε προγραμματιστεί για την τρίτη μέρα ματαιώθηκε.. Από τότε εχω κάνει 3 προσπάθειες για  φυσικο κυκλο (γονιμοποίηση που φυσικού μηνιαιου ωαρίου) που δυστυχώς απέτυχαν... Η αποτυχιες αυτες δυστυχώς παραμένουν ανεξήγητες γιατι οι τιμές στις ορμονολογικες εξετάσεις που κάνω καθε μηνα παραμένουν σε φυσιολογικά επίπεδα και αυτό είναι το χειροτερο.. οταν δε βρισκεται ο εχθρός δεν ξερεις με τι εχεις να παλεψεις..  Το χαμηλό απόθεμα ωαριων το οποίο εντοπιστηκε μετα την προσπάθεια του Μαρτίου είναι υποτίθεται το μόνο ζήτημα και αφού οι φυσικοί κύκλοι δεν απέδωσαν πρέπει να αλλάξουμε γραμμή πλευσης.. Έτσι αποφασισαμε να προχωρήσουμε σε επομενη προσπάθεια το Σεπτέμβρη με άλλη αγωγή, διαφορετική από εκείνη που χρησιμοποιήθηκε τοτε και θεωρητικα πιο κατάλληλη... Και κάπου εδώ είναι η στιγμή που η αισιοδοξία την κάνει με ελαφρά πηδηματακια και τα θετικά προαισθηματα πάνε περίπατο... Κάπου εδώ η πίστη και η εμπιστοσύνη στους γιατρούς που μετά από τόση έρευνα έχεις επιλέξει εξαφανίζονται γιατι συνειδητοποιείς πως όσο γνώστες του αντικειμένου και να είναι πάντα υπάρχει περίπτωση να κάνουν κάποιο μικρο η μεγάλο λάθος  (όπως η παράλειψη ελέγχου του αποθέματος των ωαρίων στην περίπτωση μας που είχε ως αποτέλεσμα να δοθει λάθος αγωγή). Κάπου εδώ είναι η στιγμή που το "όταν θα κάνουμε μωρό.." γίνεται "ΑΝ κάποια στιγμή κάνουμε μωρό.." Και κάπου εδώ είναι η στιγμή που βλέπεις έγκυο και την κοιτας με δεος γιατι καταφερε αυτο που εσύ δε μπορείς με τίποτα να καταφέρεις.... Και είναι δυσκολες όλες αυτές οι στιγμές γιατι έχουν δάκρυα και πόνο..... Πόνο που έχεις φτάσει στο σημείο να θεωρεις φυσικό σου περιβάλλον αίθουσες χειρουργείου και πλαστικά ρούχα... που σου εχει γινει η διαδικασια της ωοληψιας πιο οικεία απο τεστ Παπ... που εχεις ακούσει τόσες πολλές φορές τη φράση "Δυστυχώς δεν υπήρξε γονιμοποιηση".......... Και που συνεχως παρατηρείς γύρω σου φουσκωμενες κοιλιες και νεαρα ζευγάρια με τα μωρα τους... Ξέρετε κατι ομως;;;;;; Οσο πονο και αν εχει, εγω θα τον περάσω....... Γιατί είμαι διατεθειμένη να δωσω τα πάντα για να έχω κάποια στιγμή και εγώ ένα τοσο δα πλασματακι να με φωνάζει" μανουλα".. Και πιστεύω πως ακράδαντα αυτό που διάβασα κάπου σήμερα.. "τα παιδιά που γεννιούνται μετά από τετοιες διαδικασίες είναι παιδιά που προεκυψαν μετα απο πολύ ισχυρή θέληση και ξεκάθαρη επιλογή". Για αυτό, το λέω σε όλα τα κορίτσια που υποφερουν όσο και εγώ.. Να μην το βαζετε κάτω.... Παλεψτε το με ολες σας τις δυναμεις..... Και δε μπορεί.... Ο Θεός κάποια στιγμή από εκεί πάνω θα δει όλους τους κόπους μας και θα αποφασίσει να μας βοηθήσει για να κατακτήσουμε το όνειρο μας..!!!!!

ΚΟΡΙΤΣΙ  ΜΟΥ!!!! Τα είπες όλα....

[Gelie]

στις πριν 2 ώρες, ο/η Lisaki 80 είπε:

@Gelie οτι και να πω ειναι λιγο.. Δεν μπορώ να καταλάβω απόλυτα αυτο που σου συμβαίνει γιατι μονο οταν το ζεις το καταλαβαίνεις, αλλα προσπαθώ να το φανταστώ και ειναι πολυ σκληρό.. χαίρομαι που μας μίλησες και μας άνοιξες την καρδιά σου.

Εισαι μαχήτρια και θα τα καταφέρεις. Επίσης εύχομαι  ολο αυτο το δύσκολο ταξίδι που περνάτε εκτος απο το να σας φέρει ενα υγιέστατο παιδάκι, να σας δέσει με τον συζυγο σου και αλλο, να τα περνάτε ολα μαζι, σαν μια γροθιά ενωμένοι.. 

Σε ευχαριστω για την ενθαρρυνση Lisaki μου.. Ισχυει αυτο που λες.. Η αγαπη του ζευγαριού και η ουσιαστική επικοινωνία σε αυτές τις περιπτώσεις είναι το Α και Ω. Αν δεν υπάρχουν αυτά, με τοσο ψυχοφθορες διαδικασιες οδηγεισαι με μαθηματική ακρίβεια στο χωρισμό. Τουλάχιστον σε αυτό το κομμάτι δεν εχω κανένα παράπονο. Έχω παντρευτεί έναν υπέροχο άντρα και έχουμε ξεχωριστή σχέση!!! Αγαπιόμαστε παρά πολυ και με στηρίζει σε όλο αυτο πού περνάμε  (γιατι όπως και να το κάνουμε η γυναίκα χρειάζεται λιγη παραπάνω στήριξη και φροντίδα, μιας και στο δικό της σώμα γίνονται ολα). Λογικά θα έπρεπε να είμαι πλήρης και να μην με ενδιαφέρει ούτε το παιδί ούτε τιποτα... Για κακή μου τύχη όμως είμαι από εκείνες τις γυναίκες για τις οποίες το παιδί αποτελεί υπέρτατο αγαθό και στόχο ζωής. Ευχομαι με το καλό να ξαναγινεις σύντομα μανουλα μιας και ξέρω πόσο πολύ το επιθυμείς!

[Gelie]

στις πριν 1 ώρα, ο/η miniatoura87 είπε:

@Gelie κοριτσι μ γλυκο!! ξερεις ποσο πολυ θα τρελαθω απο τη χαρα μ οταν μ ανακοινωσεις την εγκυμοσυνη σου μιας και μιλαμε τοσο καιρο και ξερω ποσο μα ποσο εχεις ταλαιπωρηθει!

εισαι πραγματικα αξια θαυμασμου! εχεις τεραστια δυναμη μεσα σ και θα τα καταφερεις!!! θα το δεις! και ξερω πως ποτε δεν θα ξεχασεις και θα δινεις παντα δυναμη βοηθεια και αισιοδοξια σε οσους περνανε το ιδιο με σενα!

με συγκινησες πολυ... δεν εχω πολλα λογια να πω.. ο,τι χρειαζεσαι ειμαστε εδω!! <3 <3 <3 

Κοριτσάκι μου γλυκό.. πολλές φορές παίρνω δύναμη από τα λόγια σου.. Εύχομαι το φθινοπωρο και για σενα να πάνε όλα τελεια...!!!

[Gelie]

στις πριν 1 ώρα, ο/η mommy86 είπε:

Gelie μου..ποση δυναμη!!μπραβο σου κοριτσι μου! Σε χαίρομαι οσο δε παει..εισαι απο.τους πιο θετικους ανθρωπους που "γνωριζω"!

Σου ευχομαι μεσα απο την ψυχη μου να ερθουν ολα οπως τα σχεδιαζετε με τον αντρα σου..δηλαδη η επομενη προσπαθεια σας να ειναι η τυχερη και επιτέλους να ακουσουμε το πολυπόθητο "ειμαι εγκυος" απο σενα!

Και μενα με συγκινησες παρα πολυ..ολα να σου πανε καλα κοριτσι μου..τοσοι αγωνες θα αποδωσουν.. Που θα παει!!!κοιταμε μονο.μπροστα! Οσο εχεις τον αντρα σου στηριγμα σου μη φοβασαι τιποτα!! Εδω ειμαστε ολες μας!! 

Κοπέλα μου σε ευχαριστώ... Ανταποδίδω τις ευχες... Μακάρι σύντομα να μας πεις και εσύ ευχάριστα νέα!!!

[Diwni]

@Gelie μου εμείς τα χουμε πει πολλές φορές... Δυστυχώς είναι πολύ άδικο να ταλαιπωρείται κάθε γυναίκα που θέλει να γίνει μανούλα. Για την γυναίκα η υπογονιμότητα είναι σαν αναπηρία.. Κακώς αποτελεί θέμα ταμπού κ όντως δεν υπάρχει πιο δύσκολο πράγμα από τ να τ παίζεις άνετη όταν η καρδιά σου ματώνει, όταν η ψυχή σου πονάει κ τ μόνο που θες να φωνάξεις σε αυτούς που σε ρωτάνε είναι ότι ΔΕΝ μπορώ.

Παρόλα αυτά δ έχω πάψει στιγμή να πιστεύω ότι θα τα καταφέρεις! Σίγουρα μέχρι να γίνει αυτο κανένας λόγος δ μπορεί να σε παρηγορήσει. Αλλά εγώ είμαι αισιόδοξη για σένα...

[Gelie]

στις πριν 29 λεπτά, ο/η Diwni είπε:

@Gelie μου εμείς τα χουμε πει πολλές φορές... Δυστυχώς είναι πολύ άδικο να ταλαιπωρείται κάθε γυναίκα που θέλει να γίνει μανούλα. Για την γυναίκα η υπογονιμότητα είναι σαν αναπηρία.. Κακώς αποτελεί θέμα ταμπού κ όντως δεν υπάρχει πιο δύσκολο πράγμα από τ να τ παίζεις άνετη όταν η καρδιά σου ματώνει, όταν η ψυχή σου πονάει κ τ μόνο που θες να φωνάξεις σε αυτούς που σε ρωτάνε είναι ότι ΔΕΝ μπορώ.

Παρόλα αυτά δ έχω πάψει στιγμή να πιστεύω ότι θα τα καταφέρεις! Σίγουρα μέχρι να γίνει αυτο κανένας λόγος δ μπορεί να σε παρηγορήσει. Αλλά εγώ είμαι αισιόδοξη για σένα...

Την ξερεις την αδυναμια και την εκτιμηση  που σου εχω...Η αισιοδοξια σου μου δινει δυναμη.   

 

[Βικυ88]

@Gelie μου με συγκίνησες... με το καλό κορίτσι μου να έρθει σύντομα.. .

[KONSTANTIA]

@Gelie μου γλυκιά, το πόσο με άγγιξε το μνμ σου δεν λέγεται! Έχω πει πολλές φορές ότι δεν κάναμε προσπάθειες όπως κάνατε πολλές κοπέλες εδώ μέσα για να αποκτήσουμε το παιδάκι μας με τον σύζυγό μου και σε καμία περίπτωση δεν μπορώ να έρθω στην θέση σας αλλά παρόλα αυτά κατανοώ απόλυτα την ανάγκη σας να γίνεται μανούλες και να σφίξετε στις αγκαλιές σας τα μωράκια σας γιατί η αίσθηση που σου δίνει ένα μωρό - και πόσο μάλλον το δικό σου μωρό - δεν αγοράζετε με όλα τα λεφτά του κόσμου και αξίζει το κάθε λεπτό προσπάθειας, πόνου και αγωνίας! Θα γίνω κακιά με αυτό που θα πω αλλά πραγματικά εξοργίζομαι όταν ακούω μια είδηση κακοποίησης βρέφους ή παιδιού από τους γονείς του (πρόσφατα στην Πάτρα) και παράλληλα σκέφτομαι όλες εσάς που ποθείτε τόσο ένα παιδάκι και δυσκολέυεστε να το αποκτήσετε και λέω "Θεέ μου, γιατί δεν δίνεις τα παιδάκια εκεί που θα τα αγαπήσουν;"!!! Σου εύχομαι ολόψυχα να έχεις πάνω από όλα δύναμη μέσα σου να το παλέψεις και να το αντιμετωπίσεις όλο αυτό, να είσαστε δεμένοι με τον αντρούλη σου και να δίνεται δύναμη ο ένας στον άλλον και σύντομα να μας δώσεις ένα χαρμόσυνο νέο!!!

[peacock]

"Ξέρετε κάτι όμως;;;;;; Όσο πόνο και αν έχει, εγώ θα τον περάσω....... Γιατί είμαι διατεθειμένη να δωσω τα πάντα για να έχω κάποια στιγμή και εγώ ένα τόσο δα πλασματακι να με φωνάζει" μανούλα".." 

Μόνο τετοια πρεπει να διαβαζω από σενα γλυκιά μου @Gelie ! Kαι όπως σου εχω ξαναπει με τον εναν ή με τον άλλον τρόπο θα γίνεις μανούλα και θα δίνεις κουράγιο σε άλλα κορίτσια εδω μεσα! Είμαι σίγουρη πως θα τα καταφέρεις!  Ότι χρειαστείς ξερεις πως είμαι δίπλα σου..

[Gelie]

στις πριν 34 λεπτά, ο/η peacock είπε:

"Ξέρετε κάτι όμως;;;;;; Όσο πόνο και αν έχει, εγώ θα τον περάσω....... Γιατί είμαι διατεθειμένη να δωσω τα πάντα για να έχω κάποια στιγμή και εγώ ένα τόσο δα πλασματακι να με φωνάζει" μανούλα".." 

Μόνο τετοια πρεπει να διαβαζω από σενα γλυκιά μου @Gelie ! Kαι όπως σου εχω ξαναπει με τον εναν ή με τον άλλον τρόπο θα γίνεις μανούλα και θα δίνεις κουράγιο σε άλλα κορίτσια εδω μεσα! Είμαι σίγουρη πως θα τα καταφέρεις!  Ότι χρειαστείς ξερεις πως είμαι δίπλα σου..

Σου στελνω ενα τεράστιο φιλι.. ?

[Gelie]

στις πριν 1 ώρα, ο/η peacock είπε:

"Ξέρετε κάτι όμως;;;;;; Όσο πόνο και αν έχει, εγώ θα τον περάσω....... Γιατί είμαι διατεθειμένη να δωσω τα πάντα για να έχω κάποια στιγμή και εγώ ένα τόσο δα πλασματακι να με φωνάζει" μανούλα".." 

Μόνο τετοια πρεπει να διαβαζω από σενα γλυκιά μου @Gelie ! Kαι όπως σου εχω ξαναπει με τον εναν ή με τον άλλον τρόπο θα γίνεις μανούλα και θα δίνεις κουράγιο σε άλλα κορίτσια εδω μεσα! Είμαι σίγουρη πως θα τα καταφέρεις!  Ότι χρειαστείς ξερεις πως είμαι δίπλα σου..

Σε ευχαριστώ πολυ κορίτσι μου.. Εύχομαι οι ευχές σου να γίνουν πραγματικότητα. ☺☺☺

[Κατερινάκι/only love]

@Gelie μου,κορίτσι μου γλυκό..δεν ξέρω πως χωράνε ολα αυτα τα συναισθήματα στις αράδες που έγραψες..δεν ξέρω πως τα χωρεσες..δεν ξέρω ποτε θα σταματήσουμε να κλαίμε και μονο στην ιδέα της φουσκωμένες μας κοιλίτσας..Ξέρω όμως πως εχουμε δύναμη και πίστη..και πως θα τα καταφέρουμε ολες όσες παλεύουμε με το τέρας της υπογονιμότητας..Δίνεις δύναμη και κουραγιο σε ολες μας με αυτα που έγραψες..και εισαι πραγματικά ΑΞΙΑ θαυμασμού..το μωρο σας θα ειναι πραγματικά πολυ υπερήφανο για τους γονεις του..και ολες εμεις που σε "γνωρίζουμε" εχουμε την τύχη να λεμε πως ξέρουμε μια πολυ μεγαλη μαχήτρια!!Σου στέλνω ολη την αγαπη,την θετική μου σκέψη και τις θερμότερες ευχές μου για την επόμενη πετυχημενη σας προσπάθεια!!ο Θεος θα σας ανταμείψει για την υπομονή,το θάρρος και τη δύναμη σας..ειμαι σίγουρη!!!

[Gelie]

στις πριν 9 ώρες, ο/η Βικυ88 είπε:

@Gelie μου με συγκίνησες... με το καλό κορίτσι μου να έρθει σύντομα.. .

Ευχαριστώ πολύ...Μακάρι να έρθει σύντομα για όλα τα κορίτσια που αγωνίζονται.

[Gelie]

στις πριν 46 λεπτά, ο/η Κατερινάκι/only love είπε:

@Gelie μου,κορίτσι μου γλυκό..δεν ξέρω πως χωράνε ολα αυτα τα συναισθήματα στις αράδες που έγραψες..δεν ξέρω πως τα χωρεσες..δεν ξέρω ποτε θα σταματήσουμε να κλαίμε και μονο στην ιδέα της φουσκωμένες μας κοιλίτσας..Ξέρω όμως πως εχουμε δύναμη και πίστη..και πως θα τα καταφέρουμε ολες όσες παλεύουμε με το τέρας της υπογονιμότητας..Δίνεις δύναμη και κουραγιο σε ολες μας με αυτα που έγραψες..και εισαι πραγματικά ΑΞΙΑ θαυμασμού..το μωρο σας θα ειναι πραγματικά πολυ υπερήφανο για τους γονεις του..και ολες εμεις που σε "γνωρίζουμε" εχουμε την τύχη να λεμε πως ξέρουμε μια πολυ μεγαλη μαχήτρια!!Σου στέλνω ολη την αγαπη,την θετική μου σκέψη και τις θερμότερες ευχές μου για την επόμενη πετυχημενη σας προσπάθεια!!ο Θεος θα σας ανταμείψει για την υπομονή,το θάρρος και τη δύναμη σας..ειμαι σίγουρη!!!

Γλυκιά μου Κατερίνα... Ταλαιπωρεισαι και εσύ πολύ.. Από ότι θυμάμαι δεν προσπαθείς ούτε ένα ούτε δυο χρόνια άλλα 4!!! Σου εύχομαι να συνεχίσεις και εσύ να έχεις την ίδια δύναμη και αντοχή ώστε σύντομα να πραγματοποιηθεί και το δικο σου ονειρο!!!

[Κατερινάκι/only love]

στις πριν 1 ώρα, ο/η Gelie είπε:

Γλυκιά μου Κατερίνα... Ταλαιπωρεισαι και εσύ πολύ.. Από ότι θυμάμαι δεν προσπαθείς ούτε ένα ούτε δυο χρόνια άλλα 4!!! Σου εύχομαι να συνεχίσεις και εσύ να έχεις την ίδια δύναμη και αντοχή ώστε σύντομα να πραγματοποιηθεί και το δικο σου ονειρο!!!

Ναι αγαπη μου..τέσσερα χρονια στα τυφλά..αλλα ειπαμε ειναι τοσο ιερός ο στόχος που δεν μπορουμε να το βάλουμε κάτω..Ευχομαι συντομα να έρθει η στιγμή που θα μάθουμε πως εγκυμονειτε και να πάρουμε ολες ακομη περισσότερη δύναμη για να συνεχίσουμε!!!

[kaposetsi]

στις πριν 22 ώρες, ο/η Gelie είπε:

Αγαπητά μου κορίτσια.. Σκέφτηκα να γράψω σε εσάς αυτό το κείμενο αφού δυστυχώς δεν υπάρχουν τόσοι πολλοί οι άνθρωποι από το οικείο μου περιβάλλον με τους οποίους θα μπορούσα να μοιραστώ  (χωρίς να γίνω γραφική) τη λαχτάρα της απόκτησης ενός παιδιού....... Τι και αν ζουμε στο 2017;;; Η υπογονιμότητα δυστυχώς αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα ταμπού... Θέμα  για το οποίο όσο προοδευτική και μορφωμένη να είναι μια γυναίκα, της είναι τόσο -μα τόσο- δύσκολο να μιλήσει ανοιχτά στον κοινωνικό περίγυρο..  Και στα αλήθεια είναι τόσο επώδυνο να ξεστομίσει τη φράση  "Δυσκολεύομαι να γίνω μητέρα.. Δεν ξέρω ποτέ και ΑΝ θα τα καταφέρω...". Ακόμη και όταν όλοι τριγύρω το υποψιάζονται πως θες και δε μπορείς,  εσύ προτιμάς να κάνεις μπροστά τους την άνετη, την αισιόδοξη, τη χαλαρή υπομένοντας τον Γολγοθά σου αθόρυβα και σιωπηλά χωρίς κανένας να μπορεί να υποψιαστεί όλα αυτά που βιώνεις.... Τους τελευταίους 26  μήνες η ζωή μας με τον άντρα μου έχει μετατραπεί σε μια διαρκή μάχη για την απόκτηση παιδιού.. Τους πρώτους 6-7 προσπαθούσαμε φυσιολογικά. Έπειτα διαγνώστηκε πρόβλημα ανδρικής υπογονιμοτητας και ο αντρουλης μου αποφάσισε να κάνει μια επέμβαση η οποία θα βελτίωνε αισθητά την κατάσταση και θα μας έδινε την ευκαιρία να κάνουμε πραγματικότητα το όνειρο μας... Πέρασαν άλλοι 10 μήνες μήνες χωρίς εγκυμοσύνη αν και οι εξετάσεις του ήταν πλέον καλές.. Είπαμε τότε λοιπόν να μην αφήνουμε το χρόνο να κυλάει.. Θα κάναμε μια εξωσωματική.. (ΜΙΑ!)  και θα γινόμασταν επιτέλους γονείς...Εξάλλου με είχαν παραπέμψει να κάνω όλες (πίστευα!)  τις απαραίτητες εξετάσεις και δεν είχε εντοπιστεί το παραμικρό πρόβλημα... Και όπως χαρακτηριστικά μας έλεγε τόσο ο γυναικολόγος μου, όσο και ο εξωσωματικός που επιλέξαμε να μας κάνει τη διαδικασία "Σφαίρα θα πήγαινε το θέμα"!!! Πήγαμε λοιπόν στην προσπάθεια το Μάρτη με το ηθικό ακμαίο και την αισιοδοξία να περισσεύει..!!! Δυστυχώς όμως ο Θεός και η τύχη είχαν τελείως διαφορετικά σχέδια για εμάς.... Έπρεπε μάλλον για κάποιο λόγο να συνεχίσουμε να τιμωρούμαστε.. Η προσπάθεια εληξε άδοξα καθώς τα μοναδικά δυο έμβρυα που προέκυψαν επιβίωσαν μόνο 2 εικοσιτετράωρα  στο εργαστήριο και έτσι η εμβρυομεταφορά που είχε προγραμματιστεί για την τρίτη μέρα ματαιώθηκε.. Από τότε έχω κάνει 3 προσπάθειες για  φυσικό κύκλο (γονιμοποίηση που φυσικού μηνιαίου ωαρίου) που όμως  απέτυχαν... Οι αποτυχίες αυτές δυστυχώς παραμένουν ανεξήγητες αφού οι τιμές στις ορμονολογικές εξετάσεις που κάνω κάθε μήνα παραμένουν σε φυσιολογικά επίπεδα και αυτό είναι το χειρότερο.. όταν δε βρίσκεται ο εχθρός δεν ξέρεις με τι έχεις να παλέψεις..  Το χαμηλό απόθεμα ωαρίων το οποίο εντοπίστηκε μετά την προσπάθεια του Μαρτίου είναι υποτίθεται το μόνο ζήτημα και αφού οι φυσικοί κύκλοι δεν απέδωσαν πρέπει να αλλάξουμε γραμμή πλεύσης.. Έτσι αποφασίσαμε να προχωρήσουμε σε επόμενη προσπάθεια το Σεπτέμβρη με άλλη αγωγή, διαφορετική από εκείνη που χρησιμοποιήθηκε αρχικά και θεωρητικά πιο κατάλληλη... Και κάπου εδώ είναι η στιγμή που η αισιοδοξία την κάνει με ελαφρά πηδηματάκια και τα θετικά προαισθήματα πάνε περίπατο... Κάπου εδώ, η πίστη και η εμπιστοσύνη στους γιατρούς που μετά από τόση έρευνα έχεις επιλέξει εξανεμίζονται γιατι συνειδητοποιείς πως όσο καλοί γνώστες του αντικειμένου και αν είναι, πάντα υπάρχει περίπτωση να κάνουν κάποιο μικρο ή μεγάλο λάθος  (όπως η παράλειψη ελέγχου του αποθέματος των ωαρίων στην περίπτωση μας που είχε ως αποτέλεσμα να δοθεί λάθος αγωγή). Κάπου εδώ το "όταν θα κάνουμε μωρό.." γίνεται "ΑΝ κάποια στιγμή κάνουμε μωρό.." Κάπου εδώ βλεπεις έγκυο και την κοιτάς με δέος γιατί κατάφερε αυτο που εσύ δε μπορείς με τίποτα να καταφέρεις.... Και είναι δύσκολες όλες αυτές οι στιγμές γιατί έχουν δάκρυα και πόνο..... Πόνο που έχεις φτάσει στο σημείο να θεωρείς φυσικό σου χώρο τις αίθουσες χειρουργείων και γνώριμή αμφίεση τα πράσινα αποστειρωμένα πλαστικά ρούχα... που σου εχει γίνει η διαδικασία της ωοληψίας πιο οικεία από τεστ Παπ... που έχεις ακούσει τόσες πολλές φορές τη φράση "Δυστυχώς δεν υπήρξε γονιμοποίηση".......... Και που συνεχώς παρατηρείς γύρω σου φουσκωμένες κοιλίες και νεαρά ζευγάρια με τα μωρά τους... Ξέρετε κάτι όμως;;;;;; Όσο πόνο και αν έχει, εγώ θα τον περάσω....... Γιατί είμαι διατεθειμένη να δωσω τα πάντα για να έχω κάποια στιγμή και εγώ ένα τόσο δα πλασματακι να με φωνάζει" μανούλα".. Και πιστεύω ακράδαντα αυτό που διάβασα κάπου σήμερα.. "τα παιδιά που γεννιούνται μετά από τέτοιες διαδικασίες είναι παιδιά που προέκυψαν μετά από πολύ ισχυρή θέληση και ξεκάθαρη επιλογή". Για αυτό, το λέω σε όλα τα κορίτσια που υποφέρουν όσο και εγώ.. Να μην το βάζετε κάτω.... Παλέψτε το με όλες σας τις δυνάμεις..... Και δε μπορεί.... Ο Θεός κάποια στιγμή από εκεί πάνω θα δει όλους τους κόπους μας και θα αποφασίσει να μας βοηθήσει για να κατακτήσουμε το όνειρο μας..!!!!!

Το μνμ σου με συγκίνησε πολύ κοπέλα μου.. είναι δύσκολο να κάνεις την άνετη όσο και να θες να το παίξεις είναι δύσκολο.. όσες φορές μου λένε τι κάθεστε και δεν κάνετε παιδάκι του λέω ότι είναι πολύ νωρίς αλλά μέσα μου είναι δύσκολο κομμάτι... σου εύχομαι από μέσα μου πάρα πολύ σύντομα να μας λες τα νμπολυ ευχάριστα νέα σου... σου το εύχομαι μέσα από την καρδιά μου να έρθει πάρα πολύ σύντομα...!!!!!!! 

Και σε όλα τα κορίτσια που προσπαθούν να έρθει αυτό το 2017 να φύγει μόνο με πολύ ευχάριστα.... Και πάρα πολλές φουσκωμένες κοιλιτσες...!!!!!! 

Κορίτσια μην το βάζετε κάτι με όποιον τρόπο και αν είναι θα έρθει...!!!!

[ditaki]

Gelie μου γλυκιά, πόσο σε θαυμάζω που με όλα αυτά δεν το βάζεις κάτω και με την συμπεριφορά σου στηρίζεις και τόσα άλλα κορίτσια που παλεύουν για το δικαίωμα τους στην μητρότητα! Μπράβο σου!

Εύχομαι ολόψυχα σύντομα να κρατήσεις στα χέρια σου το μωρό σου!

 

[fraoulitsa zouzounel]

στις On Tuesday, July 25, 2017 at 3:26 ΜΜ, ο/η Gelie είπε:

Αγαπητά μου κορίτσια.. Σκέφτηκα να γράψω σε εσάς αυτό το κείμενο αφού δυστυχώς δεν υπάρχουν τόσοι πολλοί οι άνθρωποι από το οικείο μου περιβάλλον με τους οποίους θα μπορούσα να μοιραστώ  (χωρίς να γίνω γραφική) τη λαχτάρα της απόκτησης ενός παιδιού....... Τι και αν ζουμε στο 2017;;; Η υπογονιμότητα δυστυχώς αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα ταμπού... Θέμα  για το οποίο όσο προοδευτική και μορφωμένη να είναι μια γυναίκα, της είναι τόσο -μα τόσο- δύσκολο να μιλήσει ανοιχτά στον κοινωνικό περίγυρο..  Και στα αλήθεια είναι τόσο επώδυνο να ξεστομίσει τη φράση  "Δυσκολεύομαι να γίνω μητέρα.. Δεν ξέρω ποτέ και ΑΝ θα τα καταφέρω...". Ακόμη και όταν όλοι τριγύρω το υποψιάζονται πως θες και δε μπορείς,  εσύ προτιμάς να κάνεις μπροστά τους την άνετη, την αισιόδοξη, τη χαλαρή υπομένοντας τον Γολγοθά σου αθόρυβα και σιωπηλά χωρίς κανένας να μπορεί να υποψιαστεί όλα αυτά που βιώνεις.... Τους τελευταίους 26  μήνες η ζωή μας με τον άντρα μου έχει μετατραπεί σε μια διαρκή μάχη για την απόκτηση παιδιού.. Τους πρώτους 6-7 προσπαθούσαμε φυσιολογικά. Έπειτα διαγνώστηκε πρόβλημα ανδρικής υπογονιμοτητας και ο αντρουλης μου αποφάσισε να κάνει μια επέμβαση η οποία θα βελτίωνε αισθητά την κατάσταση και θα μας έδινε την ευκαιρία να κάνουμε πραγματικότητα το όνειρο μας... Πέρασαν άλλοι 10 μήνες μήνες χωρίς εγκυμοσύνη αν και οι εξετάσεις του ήταν πλέον καλές.. Είπαμε τότε λοιπόν να μην αφήνουμε το χρόνο να κυλάει.. Θα κάναμε μια εξωσωματική.. (ΜΙΑ!)  και θα γινόμασταν επιτέλους γονείς...Εξάλλου με είχαν παραπέμψει να κάνω όλες (πίστευα!)  τις απαραίτητες εξετάσεις και δεν είχε εντοπιστεί το παραμικρό πρόβλημα... Και όπως χαρακτηριστικά μας έλεγε τόσο ο γυναικολόγος μου, όσο και ο εξωσωματικός που επιλέξαμε να μας κάνει τη διαδικασία "Σφαίρα θα πήγαινε το θέμα"!!! Πήγαμε λοιπόν στην προσπάθεια το Μάρτη με το ηθικό ακμαίο και την αισιοδοξία να περισσεύει..!!! Δυστυχώς όμως ο Θεός και η τύχη είχαν τελείως διαφορετικά σχέδια για εμάς.... Έπρεπε μάλλον για κάποιο λόγο να συνεχίσουμε να τιμωρούμαστε.. Η προσπάθεια εληξε άδοξα καθώς τα μοναδικά δυο έμβρυα που προέκυψαν επιβίωσαν μόνο 2 εικοσιτετράωρα  στο εργαστήριο και έτσι η εμβρυομεταφορά που είχε προγραμματιστεί για την τρίτη μέρα ματαιώθηκε.. Από τότε έχω κάνει 3 προσπάθειες για  φυσικό κύκλο (γονιμοποίηση που φυσικού μηνιαίου ωαρίου) που όμως  απέτυχαν... Οι αποτυχίες αυτές δυστυχώς παραμένουν ανεξήγητες αφού οι τιμές στις ορμονολογικές εξετάσεις που κάνω κάθε μήνα παραμένουν σε φυσιολογικά επίπεδα και αυτό είναι το χειρότερο.. όταν δε βρίσκεται ο εχθρός δεν ξέρεις με τι έχεις να παλέψεις..  Το χαμηλό απόθεμα ωαρίων το οποίο εντοπίστηκε μετά την προσπάθεια του Μαρτίου είναι υποτίθεται το μόνο ζήτημα και αφού οι φυσικοί κύκλοι δεν απέδωσαν πρέπει να αλλάξουμε γραμμή πλεύσης.. Έτσι αποφασίσαμε να προχωρήσουμε σε επόμενη προσπάθεια το Σεπτέμβρη με άλλη αγωγή, διαφορετική από εκείνη που χρησιμοποιήθηκε αρχικά και θεωρητικά πιο κατάλληλη... Και κάπου εδώ είναι η στιγμή που η αισιοδοξία την κάνει με ελαφρά πηδηματάκια και τα θετικά προαισθήματα πάνε περίπατο... Κάπου εδώ, η πίστη και η εμπιστοσύνη στους γιατρούς που μετά από τόση έρευνα έχεις επιλέξει εξανεμίζονται γιατι συνειδητοποιείς πως όσο καλοί γνώστες του αντικειμένου και αν είναι, πάντα υπάρχει περίπτωση να κάνουν κάποιο μικρο ή μεγάλο λάθος  (όπως η παράλειψη ελέγχου του αποθέματος των ωαρίων στην περίπτωση μας που είχε ως αποτέλεσμα να δοθεί λάθος αγωγή). Κάπου εδώ το "όταν θα κάνουμε μωρό.." γίνεται "ΑΝ κάποια στιγμή κάνουμε μωρό.." Κάπου εδώ βλεπεις έγκυο και την κοιτάς με δέος γιατί κατάφερε αυτο που εσύ δε μπορείς με τίποτα να καταφέρεις.... Και είναι δύσκολες όλες αυτές οι στιγμές γιατί έχουν δάκρυα και πόνο..... Πόνο που έχεις φτάσει στο σημείο να θεωρείς φυσικό σου χώρο τις αίθουσες χειρουργείων και γνώριμή αμφίεση τα πράσινα αποστειρωμένα πλαστικά ρούχα... που σου εχει γίνει η διαδικασία της ωοληψίας πιο οικεία από τεστ Παπ... που έχεις ακούσει τόσες πολλές φορές τη φράση "Δυστυχώς δεν υπήρξε γονιμοποίηση".......... Και που συνεχώς παρατηρείς γύρω σου φουσκωμένες κοιλίες και νεαρά ζευγάρια με τα μωρά τους... Ξέρετε κάτι όμως;;;;;; Όσο πόνο και αν έχει, εγώ θα τον περάσω....... Γιατί είμαι διατεθειμένη να δωσω τα πάντα για να έχω κάποια στιγμή και εγώ ένα τόσο δα πλασματακι να με φωνάζει" μανούλα".. Και πιστεύω ακράδαντα αυτό που διάβασα κάπου σήμερα.. "τα παιδιά που γεννιούνται μετά από τέτοιες διαδικασίες είναι παιδιά που προέκυψαν μετά από πολύ ισχυρή θέληση και ξεκάθαρη επιλογή". Για αυτό, το λέω σε όλα τα κορίτσια που υποφέρουν όσο και εγώ.. Να μην το βάζετε κάτω.... Παλέψτε το με όλες σας τις δυνάμεις..... Και δε μπορεί.... Ο Θεός κάποια στιγμή από εκεί πάνω θα δει όλους τους κόπους μας και θα αποφασίσει να μας βοηθήσει για να κατακτήσουμε το όνειρο μας..!!!!!

Με συγκινησες παρα πολυ.Μπορω να καταλαβω πως αισθανεσαι,τι νοιωθεις και τι σταυρο κουβαλας.Και εγω ειμαι στην ιδια φαση με σενα,εγω δεν ειναι οτι δεν εχω αποθεμα ωαριων εχω προβλημα στα χρωμοσωματα μου οποτε πολυ δυσκολα και αν κανω υγιες παιδι.Η μονη λυση στην περιπτωση μου ειναι με ξενα ωαρια.Οποτε καταλαβαινεις και εγω τι σοκ επαθα.Οσον αφορα αυτο που ειπες οτι η υπογονιμοτητα ειναι ταμπου ποσο δικιο εχεις.Εγω ξερεις ποσες φορες εκλαψα στο λεωφορειο γυρνωντας απο την δουλεια γιατι καταπιεζα τον εαυτο μου στις ερωτησεις"Καλα τοσα χρονια παντρεμενη και δεν εχετε παιδι;Δεν μπορειτε;"Παντως πιστευω αυτο που μου λεει ο γιατρος μου οτι μας το χρωσταει γιατι παλευουμε και καποια στιγμη θα μας αξιωσει και μας ο θεος να νοιωσουμε την μητροτητα.Ευχομαι η επομενη σου προσπαθεια να σου χαρισει ενα υγιες μωρο.

[Gelie]

στις πριν 1 ώρα, ο/η ditaki είπε:

Gelie μου γλυκιά, πόσο σε θαυμάζω που με όλα αυτά δεν το βάζεις κάτω και με την συμπεριφορά σου στηρίζεις και τόσα άλλα κορίτσια που παλεύουν για το δικαίωμα τους στην μητρότητα! Μπράβο σου!

Εύχομαι ολόψυχα σύντομα να κρατήσεις στα χέρια σου το μωρό σου!

 

Δεν πιστεύω πως αξίζω το θαυμασμό γιατι δυστυχώς δεν εχω την ψυχραιμία και τη νηφαλιότητα να διατηρώ μέσα μου την ελπίδα όταν όλα πάνε στραβά...... Αυτές οι γυναίκες είναι που πρέπει να μιμουμαστε και να θαυμάζουμε..... Εγώ λυπάμαι που το λέω αλλα όταν όλα γκρεμίζονται γυρω μου, δεν κανω τιποτα για να βοηθηθω, απλα καταρρεω...  Μετά τις δυσάρεστες καταστάσεις που βίωσα το Μαρτη ένιωσα να ξεπερναω τα όρια της μελαγχολίας και να αγγίζω την κατάθλιψη.. Κλαμα, σπιτι, απομονωση, απελπισια.. Δε μπορούσα να διανοηθώ πως γίνεται να πηγε τοσο κατα διαολου η πρωτη μου προσπαθεια, που στα 34 μου με τόσες ενέσεις και τόσα φάρμακα να μην έχω έμβρυα για εμβρυομεταφορα. Δε μπορούσε καν να συλλάβει ο νους μου ότι έχω τόσο χαμηλό απόθεμα ωαρίων όσο θα έπρεπε να έχω κανονικα στα 45 μου.... Ο τοσος πολυς πονος σε γονατιζει.. Ειναι σαν να σε γερναει ξαφνικα... Νομίζω πως αν δεν ειχα ξεκινήσει συνεδρίες με ειδικο δε θα είχα βγει από αυτο..... Τωρα μετα απο 2 μηνες ψυχοθεραπεία  (που δεν ειναι τίποτα αλλο απο μια απλη κουβέντα με έναν άνθρωπο που μέσα από τις σπουδές κ τις γνώσεις του μπορεί να σου δείξει ένα φως μέσα στο σκοτάδι σου) εμαθα ενα και σημαντικό..... "Δεν πειράζει να πέφτεις.... Το θέμα ειναι να ξανασηκωνεσαι".

 

 

[Gelie]

στις πριν 42 λεπτά, ο/η fraoulitsa zouzounel είπε:

Με συγκινησες παρα πολυ.Μπορω να καταλαβω πως αισθανεσαι,τι νοιωθεις και τι σταυρο κουβαλας.Και εγω ειμαι στην ιδια φαση με σενα,εγω δεν ειναι οτι δεν εχω αποθεμα ωαριων εχω προβλημα στα χρωμοσωματα μου οποτε πολυ δυσκολα και αν κανω υγιες παιδι.Η μονη λυση στην περιπτωση μου ειναι με ξενα ωαρια.Οποτε καταλαβαινεις και εγω τι σοκ επαθα.Οσον αφορα αυτο που ειπες οτι η υπογονιμοτητα ειναι ταμπου ποσο δικιο εχεις.Εγω ξερεις ποσες φορες εκλαψα στο λεωφορειο γυρνωντας απο την δουλεια γιατι καταπιεζα τον εαυτο μου στις ερωτησεις"Καλα τοσα χρονια παντρεμενη και δεν εχετε παιδι;Δεν μπορειτε;"Παντως πιστευω αυτο που μου λεει ο γιατρος μου οτι μας το χρωσταει γιατι παλευουμε και καποια στιγμη θα μας αξιωσει και μας ο θεος να νοιωσουμε την μητροτητα.Ευχομαι η επομενη σου προσπαθεια να σου χαρισει ενα υγιες μωρο.

Αχ το ιδιο πράγμα βιώνουμε σε άλλη εκδοχή... Μη θεωρεις πως και εγω αφου δεν καταφερα να έχω ούτε ένα έμβρυο μετά από μια διέγερση και 3 φυσικούς θα μπορέσω να βρω γονιμοποιησιμα ωάρια ..... Απλά θα κανω μερικες προσπάθειες για να μην λέω πως δεν τις έκανα και έπειτα είναι πιθανόν να οδηγηθώ και εγω στην επιλογή των ξένων ωαρίων..... Εννοείται φυσικά πως και εμένα δεν ειναι το καλύτερο μου ομως το χιλιοπροτιμω από το να μείνω χωρίς παιδί. Προσωπικά τυχαίνει να γνωρίζω γυναίκες από το οικείο μου περιβάλλον που κατάφεραν να κάνουν παιδί πρόσφατα (κατα 99% με δανεικό ωάριο) και πλεουν σε πελαγη ευτυχιας....Οταν κρατουν το μωρο τους αγκαλια ούτε που τις ενδιαφέρει το αν το ωάριο ήταν ξένο ή όχι!!!

.

[Gelie]

στις πριν 14 ώρες, ο/η KONSTANTIA είπε:

@Gelie μου γλυκιά, το πόσο με άγγιξε το μνμ σου δεν λέγεται! Έχω πει πολλές φορές ότι δεν κάναμε προσπάθειες όπως κάνατε πολλές κοπέλες εδώ μέσα για να αποκτήσουμε το παιδάκι μας με τον σύζυγό μου και σε καμία περίπτωση δεν μπορώ να έρθω στην θέση σας αλλά παρόλα αυτά κατανοώ απόλυτα την ανάγκη σας να γίνεται μανούλες και να σφίξετε στις αγκαλιές σας τα μωράκια σας γιατί η αίσθηση που σου δίνει ένα μωρό - και πόσο μάλλον το δικό σου μωρό - δεν αγοράζετε με όλα τα λεφτά του κόσμου και αξίζει το κάθε λεπτό προσπάθειας, πόνου και αγωνίας! Θα γίνω κακιά με αυτό που θα πω αλλά πραγματικά εξοργίζομαι όταν ακούω μια είδηση κακοποίησης βρέφους ή παιδιού από τους γονείς του (πρόσφατα στην Πάτρα) και παράλληλα σκέφτομαι όλες εσάς που ποθείτε τόσο ένα παιδάκι και δυσκολέυεστε να το αποκτήσετε και λέω "Θεέ μου, γιατί δεν δίνεις τα παιδάκια εκεί που θα τα αγαπήσουν;"!!! Σου εύχομαι ολόψυχα να έχεις πάνω από όλα δύναμη μέσα σου να το παλέψεις και να το αντιμετωπίσεις όλο αυτό, να είσαστε δεμένοι με τον αντρούλη σου και να δίνεται δύναμη ο ένας στον άλλον και σύντομα να μας δώσεις ένα χαρμόσυνο νέο!!!

Δε νομίζω οτι γινεσαι κακια επειδη λες πως σε εξοργίζουν οι ειδησεις που ακούς για κακοποίηση η εγκατάλειψη παιδιών όταν γνωρίζεις πόσα ζευγάρια μαραζώνουν καθημερινά περιμένοντας να γίνουν γονείς.. Όταν ξέρεις πόσες γυναίκες ματώνουν κανοντας τη μια θεραπεία μετά την άλλη προκειμένου να γίνουν μητέρες... Είναι προφανής αυτή η κοινωνική αδικία.. Να έχουν παιδιά αυτοί που σκέφτονται μόνο τον εαυτό τους και νοιάζονται μόνο για το τομάρι τους αλλά να μην έχουν καποιοι που θα θυσιαζαν τα παντα για να καταφέρουν να κάνουν οικογένεια.