Μετάβαση σε περιεχόμενο

Οταν η προσμονη γινεται απωλεια...


Recommended Posts

Καλημέρα.

Πραγματικά έχω στεναχωρεθεί με όσα διάβασα,δεν έχω λόγια.....

Το μόνο που σας εύχομαι απο καρδιάς, ΟΛΑ να πάνε καθ'ευχή με τη βοήθεια του Θεού την επόμενη φορά!

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

  • Απαντήσεις 63
  • Created
  • Τελευταία απάντηση

Top Posters In This Topic

Ζαχαρένια μου,

ο πόνος σου είναι βαρύς...

και η θλίψη σου μεγάλη...

Δεν βρίσκω λόγια να σε παρηγορήσω και να απαλύνω τον πόνο σου...

Θα σου πω όμως μια ιστορία: φαντάσου μια κοπέλα λίγο πριν τα 43, να μένει έγκυος για πρώτη φορά στη ζωή της. Φαντάσου να πλάθει όνειρα για το μέλλον και να έχει θέσει την υγεία της σε λάθος ιατρικά χέρια... Παραλήψεις και λάθη οδήγησαν σε ένα υπέρηχο στις 12.5 εβδομάδες και σε μια διαπίστωση ότι η μικρή ζωούλα που μεγάλωνε μέσα της ήταν ήδη νεκρή... Η εικόνα της τεράστιας, άδειας μήτρας με ένα μικρούλη φασολάκι μέσα, χωρίς πόδια ή χέρια, αλλά με μια μεγάλη ουρά και ένα μεγάλο κεφάλι, καρφώθηκε για πάντα στη μνήμη της. Ο πόνος μεγάλος, η απογοήτευση τεράστια... Τα λόγια της καλύτερης της φίλης, όμως, τη βοήθησαν να ξεδιαλύνει τις σκέψεις της και να χαμογελάσει πικρά σε αυτό που της συνέβαινε. Της υπενθύμισε ότι σύμφωνα με τους αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους, φιλοξένησε μια ψυχούλα που χρωστούσε πολύ λίγα, μια ψυχούλα που βρισκόταν κοντά στην επανασύνδεση με τον Δημιουργό της, μέσα από ατελείωτους κύκλους ζωής, θανάτου και μετεμψύχωσης. Το σώμα της ήταν απλά η δίοδος, το μέσον, το όχημα μέσω του οποίου η ψυχούλα αυτή κατάφερε να ολοκληρώσει τον επίγειο κύκλο των μετεμψυχώσεων και να επιστρέψει, μονίμως, στο Δημιουργό της.

Δεν φαντάζεσαι πόση παρηγοριά μου έδωσαν τα λόγια της... Όλα έχουν κάποιο νόημα σε αυτή τη ζωή. Ακόμα και ο θάνατος! Γι'αυτό μην απελπίζεσαι. Θρήνησε όσο μπορείς, αλλά μια μέρα πρέπει να βρείς τη δύναμη και το κουράγιο να κοιτάξεις μπροστά και να προχωρήσεις.

Πριν απο 2 μήνες, φιλοξένησα και δεύτερη ψυχούλα που ενώθηκε με τον Δημιουργό της... Είμαι ευγνώμων που διάλεξε το δικό μου σώμα...

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

δινουν δυναμη τα λόγια αυτα που μου εγραψες ομως για λιγο δυστηχως. σε ευχαριστω που εγραψες και οντως πρεπει να ειμαστε ευγνώμων αλλα ερχονται ώρες που παω να τρελαθώ γιατι απλα δεν χωράει στο μυαλο μου. είχα μπει για να γεννήσω με τεχνητους και την επόμενη θα ειχα το κοριτσακι μου στην αγκαλια μου...το κράτησα, το ειδα ,το χαιδεψα αλλα νεκρο...

πρεπει και εσυ να φανεις δυνατη και μπραβο που μας δινεις κουραγιο.

σε ευχαριστω

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Το ξέρω ότι είναι πολύ νωρίς για να βρεις παρηγοριά στις ιστορίες που σου γράφουμε. Είναι πολύ σημαντικό να θρηνήσεις βαθιά για την απώλεια σου, γιατί μόνο έτσι θα βρεις τη δύναμη να προχωρήσεις... Ακούγεται παράξενο, αλλά γίνεται. Πέρασα από πολλές συμπληγάδες μέχρις τώρα στη ζωή μου και πάντα βυθιζόμουν σε απίστευτη απελπισία, έπιανα στην κυριολεξία πάτο! Κάθε φορά έλεγα στον εαυτό μου ότι δεν υπάρχει πιο κάτω απο εδώ... Το παράξενο είναι ότι πάντα υπάρχει βαθύτερα... Αλλά σε κάποια στιγμή σήκωνα πάλι το κεφάλι, και έλεγα στον εαυτό μου "τέρμα", εάν δεν προσέξεις εσύ τον εαυτό σου, κανένας άλλος δεν θα το κάνει για σένα. Έκλεινα την πόρτα πίσω μου και προχωρούσα...

Δεν σου ζητάω να ξεχάσεις. Όχι, ποτέ δεν θα ξεχάσεις, αλλά η ζωή είναι μπροστά σου και το χρωστάς στον εαυτό σου να προσπαθήσεις ξανά, όταν ο πόνος θα έχει κάπως απαλύνει...

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

εχεις δικιο κοριτσακι μου,καθε μερα προχωραω 2 βηματα μπροστα και ενα πισω.δεν γινεται να ξεχασω και φυσικα δε θελω να το ξεχασω...ηταν το μωρο μου πως να το ξεχασω??? καποια στιγμη θα σηκωσω και παλι το κεφαλι αλλα τωρα με ολες τις εξετασεις και μεχρι να μαθω τι εφταιξε δεν μπορω να ηρεμησω...μακαρι του χρονου να κρατω και γω στην αγκαλια μου το μωρο μου και ευχομαι και σε σενα να γινει οτι πραγματικα επιθυμεις για να εισαι ευτυχισμενη!!!

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

marikaki27 μολις διαβασα το τι σε βασανιζει και πραγματικα εχω στεναχωρεθει... και εγω αμερικη ειμαι στο monterey στην california. ενα πραγμα εχω να σου πω και να με ακουσεις γιατι στο λεω απο προσωπικη εμπειρια ...μην εμπιστευεσαι κανεναν γιατρο εδω. ετσι εχασα και γω το μωρο μου πανω στη γεννα... καταρχας δεν σε προσεχουν καθολου και ο ελεγχος που σου κανουν δεν εχει καμια σχεση με την ελλαδα. δεν νοιαζονται...αφου να φανταστεις η γυναικολογος που με ξεγεννησε εξαφανηστηκε...την εδιωξαν απο το νοσοκομειο και εχει φυγει εκτος california. αλλα θα την βρω... στην ελλαδα σε προσεχουν περισσοτερο αν πας βεβαια σε εναν καλο γιατρο.και φυσικα θα τα καταφερεις,μην ακους αυτους εδω τους ασχετους και μην πεφτεις ψυχολογικα. μεχρι τωρα εχεις τοση δυναμη μεσα σου...μην σου την ριχνουν... σε φιλω

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Πω, πω, Ζαχαρένια, δεν είχα καταλάβει ότι είσαι και εσύ στην Αμερική!!!

Τώρα εξηγούνται τα φοβερά και τρομερά που έπαθες...

Είναι όλοι τους άσχετοι, αδιάφοροι και "αλμπάνιδες". Ασφαλώς και δεν εμπιστεύομαι κανέναν τους. Να φανταστείς ότι ο γυναικολόγος μου, όταν την 10η εβδομάδα πήγα να ακούσουμε την καρδιά του μωρού και δεν άκουσε τίποτα, ΔΕΝ ΑΝΗΣΥΧΗΣΕ ΚΑΘΟΛΟΥ, γιατί η μήτρα μου, λέει, έχει κλίση και μάλλον έβαλε το ακουστικό σε λάθος σημείο!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Τέτοια φοβερά και τρομερά!

Μου επέτρεψαν να ταξιδέψω στην Ελλάδα για διακοπές, χωρίς εξετάσεις αίματος, χωρίς υπέρηχο, θεωρώντας ότι όλα πανε καλά και το έμβρυο ήταν νεκρό. Θα μπορούσα να είχα αποβάλλει ανά πάσα στιγμή, μέσα στα αεροδρόμια, στα αεροπλάνα, στις διακοπές (Κρήτη, Εύβοια).

ΓΙΑ ΤΕΤΟΙΑ ΑΣΧΕΤΟΣΥΝΗ ΜΙΛΑΜΕ!!!!!!!!

Τώρα με παρακολουθούν στη Βοστώνη, (Boston IVF) και μέχρι στιγμής φαίνονται πιο υπεύθυνοι και ανθρώπινοι. Θα δείξει...

Την Δευτέρα έχουμε ραντεβού με το γιατρό για να μας δώσει τη γνωμάτευσή του. Παρακαλάω το Θεό να μας λυπηθεί και να μας δώσει μια ευκαιρία, γιατί η πόρτα πίσω μας κλείνει... Εάν με αποκλείσουν οι Αμερικάνοι, θα πάω τρέχοντας στην Ελλάδα το φθινόπωρο.

Να είσαι καλά και να προσέχεις τον εαυτό σου. Σε φιλώ και εγώ :kiss:

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

ζαχαρενια λυπαμαι πολυ πολυ για την απωλεια που ειχες με το μπεμπεδακι σου :(:(:(:(

..ομως καποια στιγμη θα πρεπει να βρεις τη δυναμη να συνεχισεις για χαρη του αντρα σου και του ασσυληπτου παιδιου σου που θα ερθει και χρειαζεται τη μανουλα του γερη και γαληνια.

σου ευχομαι η Παναγια να σας αξιωσει γρηγορα να κανετε μωρακι :)

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Κοριτσάκι μου πόσο με συγκίνησες δεν ξέρεις.... Ήταν πολύ δύσκολη δοκιμασία αυτό που περάσατε. Κι εσύ και ο άνδρας σου θέλει δύναμη για να προχωρήσετε παρακάτω. Έχω ένα ρητό στη ζωή μου οτι ότι μας συμβαίνει δεν είναι τυχαίο, κάποιος λόγος πάντα υπάρχει που συμβαίνει κάτι. Μή το βάλετε κάτω και το σημαντικότερο να μείνεις ενωμένη με τον άνδρα σου. Μαζί να προχωρήσετε και είμαι σίγουρη οτι η ζωή θα σου φέρει αυτό που ποθείτε. Εμείς χάσαμε ενα μωράκι κλείνοντας τον 3ο μήνα της εγκυμοσύνης-πήγαμε να κάνουμε την αυχενική διαφάνεια και το έμβρυο ήταν νεκρό, έπαθα σοκ και κλείστηκα πολύ στον εαυτό μου. Δεν σε συμβουλευω να κάνεις το ίδιο- δεν βοηθάει- Να σαι καλά κοριτσάκι μου!

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

MARIKAKI27 ειμαι εδω σε οτι χρειαστεις.ευχομαι τη δευτερα να πανε ολα καλα κοριτσακι μου και ο θεος να σας βοηθησει να αποκτησετε το μωρακι σας!!!

karkinaki kai zina76 σας ευχαριστω πολυ για την συμπαρασταση σας.εσεις εχετε παιδακια τωρα? αν οχι ευχομαι και σε σας συντομα μανουλες!!! εγω θα βαλω μπροστα οταν θα εχω ολα τα αποτελεσματα απο τις εξετασεις οποτε αν ειναι ολα οκ απο αρχες οκτ... ανυπομονω αλλα φοβαμαι κιολας...

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Ζαχαρενια μου τι να σου πω.. εμεις μιλαμε και σε καταλαβαινω απολυτα.δεν θα ξεχασουμε ποτε τα μωρακια μας γιατι ειναι παντα διπλα μας.εγω παω καθημερινα και το επισκεπτομαι και νιωθω πως μου δινει απιστευτη δυναμη! ειναι παντα διπλα μου και το νιωθω. του μιλαω οπου και αν ειμαι οπου και αν σταθω και δεν με ξεχνα, με ακουει. ο αδερφος μου εχει ενα κοριτσακι ενος ετους και νιωθω πως ο παναγιωτης μου οτι θελει να μου πει το λεει μεσω της ξαδελφουλας του. μια φορα εκλαιγα πανω απο το κρεβατακι του γιατι κοιμοταν η ξαδελφουλα του και με ειχε πιασει το παραπονο. ηταν ξυπνια και σηκωστηκε με πηρε αγκαλια με εσφιξε και δεν με αφηνε. οταν επεστρεψα στο σχολειο οι μαθητες μου μου εδωσαν ενα πουλουκακι και το εβαλα στο κρεβατακι του μωρου μου.οποτε ερχεται η αδερφοτεκνη μουπανω και θελει να κοιμηθει πρεπει να το κρατησει αγκαλια για να την παρει ο υπνος..τυχαιο? δεν νομιζω:)

αγαπαμε τα αγγελουδια μας και ευχομαι ολες οι μαμαδες που ζησαμε μια απωλεια να μας ερθουν καλυτερες μερες.ο πονος που περασαμε να γινει χαρα. του χρονου ετσι καιρο να μιλαμε για την νεα μας εγκυμοσυνη ή γεννα ακομη! ο θεος να μας βοηθησει να κρατησουμε στην αγκαλια μας ενα θαυμα γιατι μας το χρωσταει!

φιλια

χχχχχ

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Ανατρίχιασα με την ιστορία σου persia :S

Πολύ μεγάλος και ο δικός σου πόνος...

Αλλά είμαι σίγουρη κορίτσια ότι μια μέρα θα ανταμοιφθείται για αυτή σας την ταλαιπωρία και θα κρατήσετε στην αγκαλιά σας τα πολυπόθητα "ζουζουνάκια".

Ζαχαρένια μου, σε ευχαριστώ για τη συμπαράσταση :)

Εσύ πρόσεχε τον εαυτό σου όσο καλύτερα μπορείς και από Οκτώβρη ξαναξεκίνα τις προσπάθειες. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να μην ξαναμείνεις έγκυος και μάλιστα πολύ σύντομα :)

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Ζαχαρενια μου εμείς χάσαμε το μωρό μας πέρυσι τον Ιανουάριο, κάναμε βιοψία, εν συνεχεία πήραμε φάρμακα γιατι βρέθηκε οτι είχαμε κάποιον ιό και έπρεπε να γίνει η θεραπεία σε περίπτωση που ήταν υπεύθυνος για την απώλεια. Μετά απο την τόση αντιβίωση που πήρα ο κύκλος μου χάλασε και δεν είχα σταθερές γόνιμες μέρες οπότε χάθηκε και κει πολύτιμος χρόνος μέχρι που τον Οκτώβρη έμεινα έγκυος και κατάφερα στις 6/7 (φέτος) να φέρω στον κόσμο ένα κοριτσάκι. Μη χάνεις τις ελπίδες σου λοιπόν κι εσύ. Θα έρθει η μέρα που θα σε ανταμείψει ανάλογα. Υπομονή χρειάζεται και αγάπη στο ζευγάρι, αν υπάρχουν αυτά όλα θα έρθουν!!! Θα δεις! Σε λίγο καιρό θα μας ενημερώσεις για τα ευχάριστα! Εδώ είμαστε και θα τα λέμε!Φιλιααααά

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Συμμετοχή στη συζήτηση

Μπορείτε να γράψετε τώρα το μήνυμά σας και να εγγραφείτε μετά. Αν έχετε ήδη λογαριασμό, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε το μήνυμα με το ψευδώνυμό σας.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Guest
Απαντήστε σε αυτή τη συζήτηση...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.


  • Απαντήσεις

    • Κορίτσι μου, αν διάβασες και παραπάνω θα είδες ότι κι εμένα που είμαι στην 10η (δεν την έχω κλείσει καλά καλα) κάπως υποχώρησαν τα συμπτώματα, όχι πλήρως αλλά σίγουρα είναι πιο ήπια κι ανησυχώ εξίσου - ειδικά το στήθος που ήταν το μόνιμο "σύμπτωμα" για μένα μέχρι στιγμη΄ς, γιατί τα άλλα μια είναι μια δεν είναι. Το ίδιο αναφέρει κι η @Kiddo που είναι πιο κοντά σε σένα με βάση τις εβδομάδες. Δε θα σου πω να μην ανησυχείς γιατί ξέρω από πρώτο χέρι ότι αυτό δε μπορεί να το εφαρμόσει κανείς - ειδικά εμείς που έχουμε δυστυχώς και τις ατυχείς εγκυμοσύνες μας στο παρελθόν... Απλά θα αφήσω εδώ κάτι που μου υπενθύμισε ο μπαμπάς μου χθες που συζητούσαμε τους φόβους μου, κάτι που του είχα πει κι εγώ σε μια στιγμή που δεν ήταν καλά: "Ο άνθρωπος που ζει στο παρελθόν είναι πάντα δυστυχισμένος, ο άνθρωπος που ζει στο μέλλον είναι μονίμως αγχωμένος, κι εκείνος που ζει στο παρόν είναι απλά ευτυχισμένος". Εμένα αυτό με ξεκλείδωσε κάπως. Δε θα πω ψέμματα, κι εγώ αγωνιώ για το ραντεβού της Τρίτης που έχω, αλλά σήμερα επιλέγω να ζω στο παρόν, είμαι έγκυος, έχω μέσα μου το μωράκι μου που είναι μια ευλογία από μόνο του. Προσπάθησε να ζήσεις στο σήμερα λοιπόν και να σκέφτεσαι όσο πιο θετικά μπορείς. Είχα βάλει κι ένα βίντεο πιο πάνω αν θες να το τσεκάρεις (τώρα βεβαια θα μου πεις που να βρω το χρόνο και με το μωρό) και προσωπικά το συνδυάζω με ασκήσεις ανάσεων για να ηρεμώ. Σήμερα είμαι αρκετά πιο ανάλαφρη και ήρεμη 🙏 Είναι δύσκολος ο δρόμος της εγκυμοσύνης όταν ανήκουμε στο "1 στις 4" αλλά ωφείλουμε για τα μωράκια που κυοφορούμε να τα γιορτάζουμε κάθε μέρα που είναι μέσα μας ❤️ Δεν είμαι κοντά στη θρησκεία, αλλά κάθε μέρα νιώθω την ανάγκη να προσεύχομαι στην Παναγία να προστατεύει το μωρό μου. Εύχομαι να είναι όλα τα μωράκια μας καλά και να γεμίσουν τις αγκαλίτσες μας 🙏☘️🤱  
    • Κορίτσια καλησπέρα. Χάθηκα γιατί από την Κυριακή είμαστε στο χωριο του άντρα μου, στα πεθερικά, και έχουμε γονατίσει. Δυστυχώς δεν έχουμε την παραμικρή βοήθεια με την μπεμπα,την παραμικρή όμως παρόλο που ανακοινώσαμε την εγκυμοσύνη μου. Τελοσπαντων.... Σε άλλα νέα αυτήν την εβδομάδα τα συμπτώματα μου υποχώρησαν πλήρως, δεν είχα και πολλά εξάλλου. Είμαι 11+3 και την Τρίτη έχω αυχενική. Εννοείται έχω πανικοβληθεί, πιστεύω θα πάω για αυχενική και η καρδούλα θα έχει σταματήσει..... Δεν νιώθω απολύτως τίποτα, ούτε έστω μια αναγουλα να ησυχάσω κάπως. Απλά προσεύχομαι και αναμένω να έρθει η Τρίτη που ξέρω ότι μόλις ξυπνήσω το πρωί η ψυχολογία μου θα είναι πολύ κακή.  
    • Αχ κατάλαβα τι εχουμε να τραβήξουμε 🤣
    • Ναι δοκιμασε το να μας πεις την γνωμη σου εγω κύριος αυτό επαιρνα να σου πω την αλήθεια  αλλα κορίτσια όταν αρχίσαμε τις τροφες και λερωνόταν εεεε δεν καθαρίζουν με τίποτα τα ρούχα τους τι να πω έχω τρελαθεί.. αυτήν η μπανάνα και ντομάτα δεν βγαίνουν με ΤΙΠΟΤΑ 
    • Πήρα κι εγω πριν λιγο το  baby planet πριν λιγο που πηγα σούπερ να το δοκιμασω κι αυτο! Απο όσα μύρισα εκεί  μου αρεσε αυτο πιο πολύ! Θα δείξει!
  • Νέες συζητήσεις

×
×
  • Προσθήκη...