Μετάβαση σε περιεχόμενο

Μανα


Moussa

Recommended Posts

  • Απαντήσεις 69
  • Created
  • Τελευταία απάντηση

Top Posters In This Topic

Top Posters In This Topic

αχ βρε moussa μου,τι μας εκανες... εξαιρετικα τα κειμενα... η φωτογραφια ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ... ειχα ακουσει γι αυτη την ιστορια,μα δε την ειχα δει τη φωτογραφια... δεν εχω λογια.....

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

αχ βρε moussa μου,τι μας εκανες... εξαιρετικα τα κειμενα... η φωτογραφια ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ... ειχα ακουσει γι αυτη την ιστορια,μα δε την ειχα δει τη φωτογραφια... δεν εχω λογια.....

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

αχ βρε moussa μου,τι μας εκανες... εξαιρετικα τα κειμενα... η φωτογραφια ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ... ειχα ακουσει γι αυτη την ιστορια,μα δε την ειχα δει τη φωτογραφια... δεν εχω λογια.....

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Πολύ ωραίο θέμα άνοιξες Moussa άλλα με έκαναν κομμάτια οι ιστορίες σου:( :( . Ανατρίχιασα διαβάζοντας το ποίημα και αυτήν την φώτο......

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Πολύ ωραίο θέμα άνοιξες Moussa άλλα με έκαναν κομμάτια οι ιστορίες σου:( :( . Ανατρίχιασα διαβάζοντας το ποίημα και αυτήν την φώτο......

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Πολύ ωραίο θέμα άνοιξες Moussa άλλα με έκαναν κομμάτια οι ιστορίες σου:( :( . Ανατρίχιασα διαβάζοντας το ποίημα και αυτήν την φώτο......

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Moussa έγραψε:

αυτο το ποιημα κοριτσια με τσακησε :( .

Εγώ;

Ροδίζει ο ήλιος το πρωί και κρύβονται τ' αστέρια·

στον ουρανό λαμποκοπούν κάτασπρα περιστέρια.

Μοσχοβολάει γιασεμί, βασιλικός και δυόσμος

μες τη δροσιά του πρωινού. Όμορφος πού' ναι ο κόσμος!

Στο ποταμάκι το ρηχό δυο πάπιες κολυμπάνε

και πίσω τα παπάκια τους ακολουθούν και πάνε.

Παιδιά τα βλέπουν και γελούν, και παίζουν και πηδάνε·

ψωμί με τα χεράκια τους, τους ρίχνουνε να φάνε.

Μα εγώ το φως του πρωινού ποτέ μου δεν το είδα·

πουλιά δεν είδα να πετούν σαν έσβηναν τ' αστέρια.

Δε μύρισα το γιασεμί, δεν ξέρω τον αέρα,

κι ούτε λουλούδι έκοψαν τα παιδικά μου χέρια.

Ποτέ μες το ρηχό νερό δεν είδα τη μορφή μου,

δε γέλασα, δεν έπαιξα μες τη μικρή ζωή μου.

Κούνια ποτέ δεν έκανα στου δέντρου τη δροσιά,

κρυφτό δεν έπαιξα ποτέ με τ' άλλα τα παιδιά.

Στης μάνας του την αγκαλιά ναζιάρικα γκρινιάζει

ένα μωρό· και με στοργή, εκείνη το θηλάζει.

Τα δάχτυλά του μπλέκουνε στα μαύρα της μαλλιά,

κι ένα τραγούδι τρυφερό αυτή του τραγουδά.

Μα εγώ, ποτέ δε θήλασα σε κάποια αγκαλιά·

ποτέ δε με χαϊδέψανε της μάνας τα μαλλιά·

ποτέ τραγούδι τρυφερό δε χάιδεψε τ' αυτιά μου,

χέρι ποτέ δε μ' άγγιξε ν' ακούσει την καρδιά μου.

Στην αγκαλιά την πατρική δεν έτρεξα ποτέ

τα χέρια του τα δυνατά, ασφάλεια να μου δώσουν·

ούτε κι όταν θελήσανε μια μέρα οι δυνατοί

τη διψασμένη για ζωή, ψυχή μου να σκοτώσουν.

Ποτέ δε με ρωτήσανε αν ήθελα να ζήσω,

αν ήθελα την ομορφιά του κόσμου ν' αντικρίσω!

Ποτέ τους δε θελήσανε ν' ακούσουν τη φωνή μου·

φορτίο ήμουνα γι' αυτούς, και κόψαν τη ζωή μου.

Της μάνας μου το παιδικό τραγούδι, ήταν βρισιά·

τα λόγια της τα τρυφερά, για μένα ήταν στριγκλιά.

Της μάνας μου η παρηγοριά ήταν για μένα τρόμος

και των γονιών μου το άγγιγμα, για την ψυχή μου φόνος.

Αντί για μια θερμή αγκαλιά, χώμα ψυχρό με ζώνει

και το μικρό κορμάκι μου σκοτάδι το στοιχειώνει.

Αντί για γάλα μητρικό, σκουλήκια έχει η κοιλιά μου,

κι αντί σκιρτήματα χαράς, σίγησε η καρδιά μου.

Στην αγκαλιά του Πλάστη μου γέρνω να ξαποστάσω.

Αυτός τραγούδια θα μου πει ώσπου να τα χορτάσω.

Μάνα, πατέρας κι αδελφός, και φίλος και ζωή,

ό,τι θελήσω και ποθώ, είσαι για μένα Εσύ.

Μόνο Εσύ με νοιάστηκες, μόνο Εσύ με ξέρεις,

τη θλίψη μου μοιράζεσαι, στον πόνο μου υποφέρεις.

Το Πνεύμα Του με ακουμπά, κι εγώ παρηγοριέμαι·

στην αγκαλιά του Πλάστη μου γέρνω κι αποκοιμιέμαι.

Μούσα μου δεν μπορεσα να κρατήσω τα δάκρυά μου! Δεν θα ξεχάσω ποτέ το μωράκι μου που με τόση ευκολία έριξα..Για άλλη μια φορά ένιωσα η χειρότερη μητέρα στον κόσμο...Ας το αγκαλιάσει τουλάχιστον ο Θεούλης που ξέρει να αγαπα.

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Moussa έγραψε:

αυτο το ποιημα κοριτσια με τσακησε :( .

Εγώ;

Ροδίζει ο ήλιος το πρωί και κρύβονται τ' αστέρια·

στον ουρανό λαμποκοπούν κάτασπρα περιστέρια.

Μοσχοβολάει γιασεμί, βασιλικός και δυόσμος

μες τη δροσιά του πρωινού. Όμορφος πού' ναι ο κόσμος!

Στο ποταμάκι το ρηχό δυο πάπιες κολυμπάνε

και πίσω τα παπάκια τους ακολουθούν και πάνε.

Παιδιά τα βλέπουν και γελούν, και παίζουν και πηδάνε·

ψωμί με τα χεράκια τους, τους ρίχνουνε να φάνε.

Μα εγώ το φως του πρωινού ποτέ μου δεν το είδα·

πουλιά δεν είδα να πετούν σαν έσβηναν τ' αστέρια.

Δε μύρισα το γιασεμί, δεν ξέρω τον αέρα,

κι ούτε λουλούδι έκοψαν τα παιδικά μου χέρια.

Ποτέ μες το ρηχό νερό δεν είδα τη μορφή μου,

δε γέλασα, δεν έπαιξα μες τη μικρή ζωή μου.

Κούνια ποτέ δεν έκανα στου δέντρου τη δροσιά,

κρυφτό δεν έπαιξα ποτέ με τ' άλλα τα παιδιά.

Στης μάνας του την αγκαλιά ναζιάρικα γκρινιάζει

ένα μωρό· και με στοργή, εκείνη το θηλάζει.

Τα δάχτυλά του μπλέκουνε στα μαύρα της μαλλιά,

κι ένα τραγούδι τρυφερό αυτή του τραγουδά.

Μα εγώ, ποτέ δε θήλασα σε κάποια αγκαλιά·

ποτέ δε με χαϊδέψανε της μάνας τα μαλλιά·

ποτέ τραγούδι τρυφερό δε χάιδεψε τ' αυτιά μου,

χέρι ποτέ δε μ' άγγιξε ν' ακούσει την καρδιά μου.

Στην αγκαλιά την πατρική δεν έτρεξα ποτέ

τα χέρια του τα δυνατά, ασφάλεια να μου δώσουν·

ούτε κι όταν θελήσανε μια μέρα οι δυνατοί

τη διψασμένη για ζωή, ψυχή μου να σκοτώσουν.

Ποτέ δε με ρωτήσανε αν ήθελα να ζήσω,

αν ήθελα την ομορφιά του κόσμου ν' αντικρίσω!

Ποτέ τους δε θελήσανε ν' ακούσουν τη φωνή μου·

φορτίο ήμουνα γι' αυτούς, και κόψαν τη ζωή μου.

Της μάνας μου το παιδικό τραγούδι, ήταν βρισιά·

τα λόγια της τα τρυφερά, για μένα ήταν στριγκλιά.

Της μάνας μου η παρηγοριά ήταν για μένα τρόμος

και των γονιών μου το άγγιγμα, για την ψυχή μου φόνος.

Αντί για μια θερμή αγκαλιά, χώμα ψυχρό με ζώνει

και το μικρό κορμάκι μου σκοτάδι το στοιχειώνει.

Αντί για γάλα μητρικό, σκουλήκια έχει η κοιλιά μου,

κι αντί σκιρτήματα χαράς, σίγησε η καρδιά μου.

Στην αγκαλιά του Πλάστη μου γέρνω να ξαποστάσω.

Αυτός τραγούδια θα μου πει ώσπου να τα χορτάσω.

Μάνα, πατέρας κι αδελφός, και φίλος και ζωή,

ό,τι θελήσω και ποθώ, είσαι για μένα Εσύ.

Μόνο Εσύ με νοιάστηκες, μόνο Εσύ με ξέρεις,

τη θλίψη μου μοιράζεσαι, στον πόνο μου υποφέρεις.

Το Πνεύμα Του με ακουμπά, κι εγώ παρηγοριέμαι·

στην αγκαλιά του Πλάστη μου γέρνω κι αποκοιμιέμαι.

Μούσα μου δεν μπορεσα να κρατήσω τα δάκρυά μου! Δεν θα ξεχάσω ποτέ το μωράκι μου που με τόση ευκολία έριξα..Για άλλη μια φορά ένιωσα η χειρότερη μητέρα στον κόσμο...Ας το αγκαλιάσει τουλάχιστον ο Θεούλης που ξέρει να αγαπα.

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Moussa έγραψε:

αυτο το ποιημα κοριτσια με τσακησε :( .

Εγώ;

Ροδίζει ο ήλιος το πρωί και κρύβονται τ' αστέρια·

στον ουρανό λαμποκοπούν κάτασπρα περιστέρια.

Μοσχοβολάει γιασεμί, βασιλικός και δυόσμος

μες τη δροσιά του πρωινού. Όμορφος πού' ναι ο κόσμος!

Στο ποταμάκι το ρηχό δυο πάπιες κολυμπάνε

και πίσω τα παπάκια τους ακολουθούν και πάνε.

Παιδιά τα βλέπουν και γελούν, και παίζουν και πηδάνε·

ψωμί με τα χεράκια τους, τους ρίχνουνε να φάνε.

Μα εγώ το φως του πρωινού ποτέ μου δεν το είδα·

πουλιά δεν είδα να πετούν σαν έσβηναν τ' αστέρια.

Δε μύρισα το γιασεμί, δεν ξέρω τον αέρα,

κι ούτε λουλούδι έκοψαν τα παιδικά μου χέρια.

Ποτέ μες το ρηχό νερό δεν είδα τη μορφή μου,

δε γέλασα, δεν έπαιξα μες τη μικρή ζωή μου.

Κούνια ποτέ δεν έκανα στου δέντρου τη δροσιά,

κρυφτό δεν έπαιξα ποτέ με τ' άλλα τα παιδιά.

Στης μάνας του την αγκαλιά ναζιάρικα γκρινιάζει

ένα μωρό· και με στοργή, εκείνη το θηλάζει.

Τα δάχτυλά του μπλέκουνε στα μαύρα της μαλλιά,

κι ένα τραγούδι τρυφερό αυτή του τραγουδά.

Μα εγώ, ποτέ δε θήλασα σε κάποια αγκαλιά·

ποτέ δε με χαϊδέψανε της μάνας τα μαλλιά·

ποτέ τραγούδι τρυφερό δε χάιδεψε τ' αυτιά μου,

χέρι ποτέ δε μ' άγγιξε ν' ακούσει την καρδιά μου.

Στην αγκαλιά την πατρική δεν έτρεξα ποτέ

τα χέρια του τα δυνατά, ασφάλεια να μου δώσουν·

ούτε κι όταν θελήσανε μια μέρα οι δυνατοί

τη διψασμένη για ζωή, ψυχή μου να σκοτώσουν.

Ποτέ δε με ρωτήσανε αν ήθελα να ζήσω,

αν ήθελα την ομορφιά του κόσμου ν' αντικρίσω!

Ποτέ τους δε θελήσανε ν' ακούσουν τη φωνή μου·

φορτίο ήμουνα γι' αυτούς, και κόψαν τη ζωή μου.

Της μάνας μου το παιδικό τραγούδι, ήταν βρισιά·

τα λόγια της τα τρυφερά, για μένα ήταν στριγκλιά.

Της μάνας μου η παρηγοριά ήταν για μένα τρόμος

και των γονιών μου το άγγιγμα, για την ψυχή μου φόνος.

Αντί για μια θερμή αγκαλιά, χώμα ψυχρό με ζώνει

και το μικρό κορμάκι μου σκοτάδι το στοιχειώνει.

Αντί για γάλα μητρικό, σκουλήκια έχει η κοιλιά μου,

κι αντί σκιρτήματα χαράς, σίγησε η καρδιά μου.

Στην αγκαλιά του Πλάστη μου γέρνω να ξαποστάσω.

Αυτός τραγούδια θα μου πει ώσπου να τα χορτάσω.

Μάνα, πατέρας κι αδελφός, και φίλος και ζωή,

ό,τι θελήσω και ποθώ, είσαι για μένα Εσύ.

Μόνο Εσύ με νοιάστηκες, μόνο Εσύ με ξέρεις,

τη θλίψη μου μοιράζεσαι, στον πόνο μου υποφέρεις.

Το Πνεύμα Του με ακουμπά, κι εγώ παρηγοριέμαι·

στην αγκαλιά του Πλάστη μου γέρνω κι αποκοιμιέμαι.

Μούσα μου δεν μπορεσα να κρατήσω τα δάκρυά μου! Δεν θα ξεχάσω ποτέ το μωράκι μου που με τόση ευκολία έριξα..Για άλλη μια φορά ένιωσα η χειρότερη μητέρα στον κόσμο...Ας το αγκαλιάσει τουλάχιστον ο Θεούλης που ξέρει να αγαπα.

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Φανουλα μου δυστηχως και εγω εκανα καποτε μια......δεν εχει σημασια αν το ηθελα η αν αναγκαστικα σημασια εχει οτι το παιδακι μου ειναι στην αγκαλια του θεου.....τουλαχιστον να μας συνχωρεσουν....δεν ξεραμε....

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Φανουλα μου δυστηχως και εγω εκανα καποτε μια......δεν εχει σημασια αν το ηθελα η αν αναγκαστικα σημασια εχει οτι το παιδακι μου ειναι στην αγκαλια του θεου.....τουλαχιστον να μας συνχωρεσουν....δεν ξεραμε....

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Φανουλα μου δυστηχως και εγω εκανα καποτε μια......δεν εχει σημασια αν το ηθελα η αν αναγκαστικα σημασια εχει οτι το παιδακι μου ειναι στην αγκαλια του θεου.....τουλαχιστον να μας συνχωρεσουν....δεν ξεραμε....

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Συμμετοχή στη συζήτηση

Μπορείτε να γράψετε τώρα το μήνυμά σας και να εγγραφείτε μετά. Αν έχετε ήδη λογαριασμό, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε το μήνυμα με το ψευδώνυμό σας.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Guest
Απαντήστε σε αυτή τη συζήτηση...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.


  • Απαντήσεις

    • Το έχω ζήσει , ένιωθα κενή , ξέρω όλες σου τις σκέψεις. Ξέρω πως νιώθεις το ουράνιο τόξο όμως δεν θα αργήσει να έρθει . Πάρε οοοοολλλλοοο το χρόνο σου και ψυχολογικά αλλά και σωματικά θέλεις ηρεμία και χρόνο . Να θυμάσαι όμως ότι θα έρθει και θα σε γεμίσει όλο χαρά. Καλή δύναμη κοπέλα μου 
    • Έτσι είναι! Εμένα η μεγάλη τη βρώμη δεν την ήθελε. Δοκίμασα μια δυο τρεις, Ε μετά τα παράτησα 😂😂 ναι τραχανά λαχανικών! Η μεγάλη τον έτρωγε με κλειστά τα μάτια! Να δούμε η μικρή!
    • Πώς είστε γενικά κορίτσια;  Εγώ σήμερα είμαι σαν να με πατησε τρένο. Απίστευτος πονοκέφαλος όλη μέρα σχεδόν, δεν έχω καθόλου όρεξη, κοιμήθηκα 10 ώρες το βράδυ + 3 για μεσημέρι 🤣🤣 είμαι ένα ζόμπι πραγματικά, ούτε να περπατήσω δε βγήκα σήμερα και νιώθω λίγο τύψεις που είμαι σα τη χλαπατσα όλη μέρα...  Επίσης το άλλο το καινούργιο!!! Νομίζω έχω απέχθεια στη φέτα/μυζήθρα 😱😱😱 Το πρωί έφαγα μια μπουγάτσα με τυρί που είναι η αγαπημένη μου και μου φάνηκε τόσο απαίσια που νομίζα ότι έφταιγε που ήταν κατεψυγμένη. Τώρα το απόγευμα λιγουρευτηκα καρπούζι με τυρί (δε ξέρω αν το τρώτε κι εσείς, αλλά στη βόρεια Ελλάδα νομίζω είναι must συνδυασμός 😅) και η φέτα με αηδιασε άσχημα! Νόμιζα ότι ήταν ξινισμενη, ληγμένη, δε ξέρω. Ο σύζυγος ο καημένος έτρεξε να δει ημερομηνία και ήταν κομπλέ και μάλιστα μόλις την ανοίξαμε. Τι να πω, στεναχωρέθηκα, προσπάθησα να φάω 3-4 κομμάτια με το ζόρι μπας και, άλλα μου φαινόταν λες και έτρωγα κέρματα ένα πράγμα. Πολύ απαίσια γεύση 🥴
    • Η αλήθεια είναι ότι με έβαλες σε σκέψεις τώρα 😅 λοιπόν ο γυναικολόγος στην Ελλάδα όταν του έδειξα τα περιεχόμενα της πολυβιταμινης μου είπε συγκεκριμένα ότι το σίδηρο είναι σε χαμηλή περιεκτικότητα κι ίσως να κοιτάξω για κάποιο έξτρα συμπληρώματα. Μετά όταν πήγα στην αιματολογο στο εξωτερικό συμφώνησε και μου είπε να πάρω το σίδηρο όπως έπαιρνα και προ εγκυμοσύνης γιατί λέει οι ανάγκες σε σίδηρο πολλαπλασιάζονται στη εγκυμοσύνη. Έπειτα όταν είδα και τη γυναικολόγο μου την περασμένη εβδομάδα μου είπε κι αυτή ναι και μου έγραψε και το συμπλήρωμα. Να σημειωθεί ότι απ' τις τελευταίες μου εξετάσεις (7η εν) που της είδε η γυναικολόγος, ο αιματοκρίτης μου είναι μια χαρά (42.4). Δε ξέρω τι να πω, αφού 3 γιατροί είπαν να πάρω ξέρω γω... Θα τη ρωτήσω αύριο και θα πάρω και τον Έλληνα γυναικολόγο να διασταυρώσω πληροφορίες.
    • Τραχανά λαχανικών Ε;; Έδινα και εγώ στην πρώτη μου τώρα θυμήθηκα που το πες και μετά αλλάξαμε σε κατσικίσιο που τρώει μέχρι σήμερα..όχι δίκιο έχεις η καθεμία κάνει αυτό που νιώθει καλύτερο!! Εγώ είχα δώσει κρέμα με βρώμη και φαγοπυρο δεν ξέρω αν γνωρίζετε αλλά λένε ότι είναι πολυ δυναμωτικο και έχει βιταμίνες τώρα τι να πεις κάνουμε ότι μπορούμε όλες καλύτερο για τα ζουζούνια μας..αλλά να ακούγοντας άλλες μαμάδες παίρνουμε και ιδέες 🤪
  • Νέες συζητήσεις

×
×
  • Προσθήκη...