Κακομαθημένος;;

[mariah]

Επισης αν μιλαω με αλλον μου τραβαει το προσωπο να κοιταω αυτον,ή αν παει αν με φιλησει ο μπαμπας του ,ερχεται τρεχοντας κ σπρωχνει το κεφαλι του αντρα μου. Τα παιρνει κρανιο ο μικρος...

[bebadomama]

mariah έγραψε:

Επισης αν μιλαω με αλλον μου τραβαει το προσωπο να κοιταω αυτον,ή αν παει αν με φιλησει ο μπαμπας του ,ερχεται τρεχοντας κ σπρωχνει το κεφαλι του αντρα μου. Τα παιρνει κρανιο ο μικρος...

χαχαχα ακριβως ομως τα ιδια...

μη δει το μπαμπα να με αγκαλιαζει εχουμε δραματα,τον ξεγελαω και τον παιρνω αγκαλια και φιλιομαστε ολοι μαζι

[Βανια]

Παιδι και γονεις η για να το θέσω καλύτερα παιδί και μαμά και το λεω αυτό γιατί εμεις οι μαμάδες τρωμε το μεγαλύτρο πακετο.

Με το Σταυρονικόλα μπήκαμε πολύ νωρις στον αγώνα του ποιος είναι το αφεντικό και απο μικρος εκανε που επικυνδυνα πραγματα .Σε ηλικα 8 μηνων σκαρφάλωσε στο παρκο και εσκασε κατω με το κεφάλι και ενω την πατησε μια φοτα τον εκανε ξανα και ξανα .Σε ηλικα 13 μηνων ανεβηκε επανω στο καναπε και ερειξε κατω οα οσα ειχα στο πασο και ανμεσα σε αυτα που ερειξε ηταν και ενα πακετο τσιγαρα τα οποια εγω δνε ειδα και δν προλαβα τοτε εγεινε το κακο :τον ακουσα να βηχει καινα κλαιει ειχε παρει και ειχε μασησει ενα τσιγαρο το αποτελεσμα ηταν να κανουε πλυση στομαχου .Μεγαλωνοντας δνεειχε αφησει παιδακι για παδακι και αμλιστα κοριτσακια που να μηνα φησεις το αποτυπωμα του τα δαγκωνε δεν ηξερα τι να κανω με το καλο τον επαιρνα και του ελεγα οτι πονανε με το κακο και τον εβαζα τιμωρια αυτος τιποτα μεχρι που μια μερα που δαγκωσε ενα κοριτσακι πηρα το δακτυλο του και του εκοψα μια δαγκωνια και κι συνηδητοποιησε ποσο ποναγε και το σταματησε .

Δεν ειχα προβληματα να πεταει πραγματα αλλα εκανε επικυνδινα πραγματα .Εν κινηση του αυτοκινητου ανοιξε τη πόρτα , πηρε ενα νταιραπ ξερετε υατ τα μαυρα τα πλαστικα που χρησιμοποιουν οι ηλεκτρολογοι για αν δεουν τα καλωδια ;ε το πηρε λαι το τυλιξε στο λαιμο του αυτο οσο πας να σεσφιξεις τοσο σφιγκει ε τι αν κανω τον πηγα στο διπλα νο και το εκοψε με το κοπιδι .

Ζυσα σε ενα μεγαλο φοβο μητυχον και δνε προλαβω δεν σκεφτοταν τι εκανε .Το καλοακιι πηρε ενα χαρτινο κουτι απο κατι τουβλακια καικατουρησε μεσα εμενα τα νευρα ηταν σεασχημη ψυχολογια τοτε ηταν που ειπα δεν θα στεκομε στο αρνητικο που κανει αλαλ στο θετικο που πρπεει αν κανει .Τι εννοω :αντι αν αρχιζω να οριομαι ως συνηθως πουειχε γεμισει όλο το διαδρομνο με κατρουλια τουε ιπα με ηρεμη φωνη :τελικα η λεκανη σου εχει παραπονο και κλαιει !γιατι μου λεει ; γιατι δνε πηγαινεις εκει να κανεις τσισα σου και στεναχωριετε εκεινη ακριβως τη στιγμη πηγε και πηρε χαρτι να αμζεψει τα τσισα απο κατω και μου ειπε μαμα συγνωμη.

Δεν στεκομαι οχι μην το κανεις αυτο αλλα τι ειναι ομορφο να κανεις .

Προειδοποιω και αν δεν ακουσει στις δυο φορες στη τριτε ερχετε ποινη μαθαινουμε εμεις οσο μεγαλωνουμε μαθαινουν και τα παδακια μας .

Τα ορια τα βαζεις απο τη στιγμη που θα γεννηθει ενα παιδι αλλα διαφορετικα ορια χρειαζετε ενα παιδι 3 και άλλα ενα 5.

Κανενα παιδι δενειναι ιδιο. χρειαζετε το χρονο του .Μηνσ τεκομαστεσ τοα ρνητικο αλαλ στο θετικο .Δεν λεμε τα χερακια μας τα εχουμε για να χτυπαμε αλαλ λεμε τα χερακια αμς τα εχουεμ για να αγκαλιαζουμε η με τα δοντακια μας μασαμε το φαι μας .

[Χρυσάνθη_]

lemon έγραψε:

Φυσικα τωρα Φανη μου με το δευτερο μωρο θα ναι δυσκολα.Κι εμενα με το που φουσκωσε η κοιλια του εκανε τα παντα για να τραβηξει την πρσοχη μου αλλα προσπαθησα να ασχολυμαι συνεχεια μαζι του κι ετσι του ψιλοπερασε.Ευχομαι να ηρεμησεικι ο δικος σου αλλα μην αγχωνεσαι φαση ειναι και θα περασει!Τα φιλια μου!!

Ο γιος μου ειναι ήσυχος πολυ...δεν κανει πολλα (εγραψα κ παραπάνω).Όταν ήμουν εγκυος 4 μηνων και αυτος 14 (στον 5ο μηνα το χάσαμε) επιανε την κοιλιτσα μου ήταν μικρούλα κ την φιλούσε...απο την μερα που εμαθα οτι ημουν εγκυος τον προετοιμασα πολυ καλά.ακομα φιλαει την κοιλια μου, μπορει να ξυπνησει την νυχτα κ να ζητησει το μπουμπού του (για να μην πει καμια τιποτα δεν κλαιω μπροστά του,και το συζητησα με τον παιδιατρο μου, μου ειπε δεν πειράζει απο το να ξέρει ότι μωρο δεν υπάρχει καλυτερα ετσι.Όταν εκανα την διακοπή δεν του ειπα τιποτα, μετα απο 10 μερες ήρθε κ φιλησε την κοιλιά μου.Δεν καταλαβαινουν αν περάσουν 5 μηνες ή 1 χρόνος.)

Ελπίζω να μας βοηθησει ο θεουλης να του δωσουμε ενα αδελφάκι που τοσο θέλει.

Προχτες μου εφερε η αδελφη μου το νεογεννητο να τον κρατησουμε 2 ωρες...όταν ηρθε η αδελφή μου να τον πάρει στεναχωρέθηκε.Καθομαστε κ εξηγούσαμε σε ενα ,ωρο ότι θα μας τον ξαναφέρει κ εχει μανούλα που κανουν νανι μαζί...δεν μπορει να αποχωρηστει την μανούλα του...Και του λέγαμε να πας εσυ με την θεια κ ετσι κατάλαβε ότι η μανουλα μενει με το μωράκι της...και ξεστεναχωρεθηκε.

Τον πρόσεχε μου εφερνε μπιμπιλίνα...είναι τελειος, δεν ζηλευει καθόλου ρε γαμωτο...και δεν εχει το αδελφάκι του.

Και η κουνιάδα μου έχει διδυμα...οταν ερχετε στην κοιλιά μου μου λεει two μπουμπού...

[cecilia]

Αν το δικο σου ειναι κακομαθημενο, τι να πουμε εμεις για το δικο μας, που ειναι 5 μηνων και μας χορευει στο ταψι οικογεννιακος.

Αν τον αφισεις για λιγο μονο και δεν παιζεις μαζι του παταει κατι τσιριδες, κλαματα δακρια κακο. Εμεις φοβομαστε μη παθει τιποτα ψυχολογικο και τρεχουμε...

Ασε που εμενα γραμμενη με εχει, με οποιον και να ειναι και να παιζει, μονο αμα πεινασει αναζηταει τη μαμα. Ανοιγει και το στομα μολις τον ξαπλωσω και ουρλιαζει περισσοτερο.

Μαλλον δοκιμαζει μεχρι που θα πανε οι αντοχες σου. Αμα οταν αρχηζεια να τον μαλλωνεις θα αρχισει να σου κανει χαμογελα...το χασε ςτο παιχνιδι

[ISMHNH]

Κορίτσια καλημέρα..να σας πω κι εγώ την εμπειρία μου..

Εμένα ο γιός μου μέχρι τα 3 ήταν πολύ ζωηρό παιδί κι εκείνο που με ενοχλούσε ήταν οτι χτυπούσε τα άλλα παιδάκια και δεν ήξερα τι να κάνω..είχε πολλά νεύρα και είχα δοκιμάσει τα πάντα...

Η τιμωρία δεν έπιασε ποτέ..ούτε οι φωνές...ακόμα και σφαλιάρα του είχα δώσει 2-3 φορές πράγμα που δεν φανταζόμουνα ποτέ οτι θα κάνω..

Μόνο με ήρεμο τρόπο ηρεμούσε..και τώρα που είναι σχεδόν 5 του πέρασαν όλα και ωρίμασε πάρα πολύ..ήταν απλά μια φάση που πέρασε ευτυχώς..

Τώρα με τη μικρή είναι λιγο δύσκολα και ασχολούμαστε περισσότερο μαζί του γιατί ζηλεύει πολύ, αλλά την αγαπάει και δεν την πειράζει..

Αχ..δύσκολο πράγμα να μεγαλώνεις παιδάκια,αλλά στο δεύτερο αισθάνεσαι πιο σίγουρη και ξέρεις τι σε περιμένει...πάντα όμως έχεις την ανασφάλεια του αν ο τρόπος που χειρίζεσαι τις καταστάσεις είναι ο σωστότερος...

[tonia28]

Φανη μου μην ανησυχεις δεν ειναι κακομαθημενος ο Δημητρακης..αντιθετως ειναι ενα φυσιολογικοτατο παιδακι που περναει τη φαση αρνησης και επιθετικοτητας οπως τα περισσοτερα αυτης της ηλικιας!

Να κι ενα κι ενα σχετικο αρθρο...

Αρνητισμός

Θα έχετε παρατηρήσει, ότι η πιο αγαπημένη λεξούλα του μωρού σας , αυτή που λέει , λέει και ξαναλέει συνέχεια, είναι το ...."όχι"...Την λέει, με απίστευτη ευκολία και είναι η αναμενόμενη απάντηση που δίνει σε οτιδήποτε του λέτε.

Μην ανησυχείτε λοιπόν! Δεν είστε η μόνη μανούλα στον κόσμο, που αντιμετωπίζει αυτόν τον αρνητισμό από μέρους του μικρού της θησαυρού. Το παιδί, θέλοντας να διακηρύξει την ανεξαρτησία του προσπαθεί να κάνει τα πάντα μόνο του, χωρίς την βοήθεια κανενός. Θέλει να είναι αυτόνομο, να κάνει τα πάντα το ίδιο χωρίς την βοήθεια κανενός.

Όλη αυτή η συμπεριφορά, που παρατηρείτε εκεί γύρω στην ηλικία των δύο χρόνων, είναι ένα υγιές, φυσιολογικό φαινόμενο. Η συμπεριφορά αυτή, διαρκεί περίπου για ένα εξάμηνο διότι αργότερα το παιδί μαθαίνει να σκέφτεται, να υπολογίζει διαφορετικά τα πράγματα και τις καταστάσεις, αντιδρά πιο ήρεμα και θετικά , και μαθαίνει να είναι πιο συνεργάσιμο.

Φυσικά, θα πρέπει και εσείς η ίδια να περιορίσετε τα δικά σας "όχι" διότι το παιδί μιμείται και όσο πιο πολλές είναι οι απαγορεύσεις, τόσο πιο έντονος θα είναι και ο αρνητισμός που θα αντιμετωπίσετε.

Γενικά , για να ελέγξετε αυτού του είδους τις καταστάσεις, προσπαθείστε να φέρεστε διπλωματικά, και προσέχετε κάθε φορά που θα απευθύνετε μια ερώτηση να μην έχει το περιθώριο το παιδί να απαντήσει αρνητικά. Για παράδειγμα, όταν έρθει η ώρα να φάει, μην το ρωτήσετε αν θέλει να φάει, αλλά θα του πείτε "προτιμάς να φας κοτόπουλο ή αυγά;"

Εκρηξη οργής και αγανάκτησης

Άλλο ένα φυσιολογικό φαινόμενο στην ηλικία αυτή, είναι οι εκρήξεις οργής από μέρους του παιδιού , το οποίο αναζητά απεγνωσμένα την αυτονομία του. Έχει έντονη την ανάγκη να εκφράσει τα συναισθήματά του και τις ανάγκες του, και μην μπορώντας να το πετύχει με λόγια, μιλάει με πράξεις: φωνάζει, ουρλιάζει, χτυπάει πόδια και χέρια στο πάτωμα, είναι θυμωμένο, και με τον τρόπο αυτόν αποβάλλει τον θυμό του.

Για να αντιμετωπίσετε μια τέτοια κατάσταση, προσπαθήστε με ήρεμο και γλυκό τρόπο να το ηρεμήσετε αποσπώντας του την προσοχή με κάτι άλλο από αυτό που θέλει να κάνει. Πάρτε το αγκαλιά, χαϊδέψτε το , μιλήστε του γλυκά και καθησυχαστικά ώστε να το ηρεμήσετε.

Σε καμία περίπτωση, μην το φωνάζετε, και μην το μαλώνετε γιατί τα αποτελέσματα θα είναι εντελώς διαφορετικά από αυτά που περιμένετε. Το μικρό σας θα θυμώσει περισσότερο, θα αρχίσει να κλαίει και να χτυπιέται πιο έντονα, και το μόνο που δεν θα κάνει είναι να ηρεμήσει.

Μια άλλη αντίδραση από μέρους σας, είναι το να το αγνοήσετε! Ναι, καλά καταλάβατε! Μην δίνετε σημασία στις εκρήξεις θυμού του και αυτό, σε λίγη ώρα θα σταματήσει αφού δεν θα του δίνει κανείς σημασία. Πάντως, ποτέ μην κάνετε το λάθος να υποκύψετε σε αυτά που ζητάει , γιατί άν ενδώσετε μια φορά, θα μάθει να διεκδικεί με αυτόν τον τρόπο ό, τι θέλει και θα χρησιμοποιεί αυτή την συμπεριφορά κάθε φορά.

[cecilia]

Τονια μου η διαπεραστικη τσιριδα και τα δακρια οταν δεν τον παιρνεις αγκαλια, η τα κλαματα και ταυτοχρονο παιξιμο τι ειναι...γιατι δεν αντεχω αλοοοοοοοοοοοοοοο

[katrina]

pebi έγραψε:

καποια πο αυτα τα περναμε και εμεις!

απο τοτε που σκαρφαλωνουμε στον καναπε τρεμει η καρδουλα μου!

ντουλαπια ανοιγει και εχει αδυναμια στο ξυδι... την αφησα με επιβλεψη να δοκιμασει μπας και δεν το ξαναπαρει αλλα μαλον της αρεσε πολυ.....

:laugh: :laugh: :laugh:

έχει και το πιπέρι! :laugh:

Τόνια ενδιαφέρον...

Έχω να προσθέσω ότι οι λέξεις ''όχι'' και ''μη'' σύμφωνα με την ψυχολογία είναι απαγορευτικές, εξαγριώνουν περισσότερο το παιδί!

Κακό-καλό και απλώς αλλαγή στον τόνο φωνής...

Και βασικά πολλή-πολλή-πολλή υπομονή!

[antroula]

ΣΥΜΓΩΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ ΜΕ ΤΗ ΗΟΡΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΝΤΙΝΟΥ....ΜΕ ΚΑΛΥΨΑΝ ΠΛΗΡΩΣ...ΜΗ ΞΕΧΝΑΣ ΟΤΙ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ ΚΙΑΛΛΟ ΜΩΡΑΚΙ ΚΑΙ ΑΝ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΕ Ο ΜΙΚΡΟΥΛΗΣ ΝΙΩΘΕΙ ΟΤΙ ΘΑ ΤΟΥ ΠΑΡΕΙ ΤΑ ΠΡΩΤΙΑ ...ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΣΑΣ ΤΡΑΒΗΞΕΙ ΤΗΝ ΠΡΟΣΟΧΗ ΚΑΙ ΝΑ ΒΛΕΠΕΙ ΟΤΙ ΑΣΧΟΛΕΙΣΤΕ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΜΑΖΙ ΤΟΥ.....ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΜΩΡΕ ΤΙ ΝΑ ΠΕΙΣ?ΨΙΧΟΥΛΕΣ ΝΙΩΘΟΥΝ ΟΤΙ ΑΠΕΙΛΟΥΝΤΑΙ

[tirogaridaki]

Γεια σας κορίτσια..σας ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας..χαίρομαι που δεν είμαι η μοναδική!! Επίσης χαίρομαι που ο μικρός διαβάζοντας και τα δικά σας βλέπω ότι δεν ξεπερνά τα όρια του φυσιολογικού..δηλαδη το τράβηγμα των μαλλιών, το γράπωμα των χειλιών..αλλά και τα πείσματα!Κι εγώ φροντίζω να μην του λέω πολλά όχι..όμως όταν η συμπεριφορά του είναι άσχημη δεν μπορώ να το αφήσω έτσι επειδή το προηγουμενο λεπτό τον μάλωσα για κάτι άλλο..εντάξει τον αφήνω να ανοιγει τα ντουλάπια και να βγάζει έξω όλα τα τάπερ μου και να παίζει με το μπλέντερ(χωρίς το μαχαίρι!!!)ή να πασαλείβει το γάλα του στο τραπέζι...αλλά όταν χτυπάει για παράδειγμα το τραπέζι με κάτι μεταλικό ή πετάει τα πετραδάκια από τη γλάστρα της μαμάς μου που ξέρω ότι το κάνει επίτηδες καθώς τον έχουμε μαλώσει πάμπολες φορές γι αυτό, δεν μπορώ να μένω αμέτοχη..ακόμη κι αν τα κάνει συνεχόμενα..ουτε εγώ έχω τη διάθεση συνέχεια να τον μαλώνω οπότε τις περισσότερες φορές ειδικά αν η ζημιά που κάνει διορθώνεται τον αφήνω χαλαρό. Ομως όπως σας είπα δεν είναι μόνο οι ζημιές αλλά και το ξύλο που δίνει ώρες ώρες..όπως το μαλλιοτράβηγμα..ειδικά το συγκεκριμένο..κανα δυο φορές δεν άντεξα κι ενώ μου τα τράβαγε του τράβηξα λίγο και τ α δικά του και σταματούσε..λάθος ..σωστό δεν ξέρω αλλά δεν έχω πάντα την ψυχραιμία να τον πάρω με το καλό.Από την άλλη το ξύλο το έχουμε βγάλει από τη ζωή μας από απειλή μέχρι πράξη. Ποτέ δεν τον απειλούμε ότι θα φάει ΄ξύλο αλλά και δεν του δίνουμε ξύλο. Είμαι κατά..αλλά νιώθω ώρες ώρες ότι δεν πιάνει και το μπλα μπλά και ότι τα βιβλία τα παρουσιάζουν όλα όμορφα και ευκολα.....αααχχ..έχω μπερδευτέι...

[tonia28]

Cesilia ειναι αυτο...."παρε με αγκαλια τωωωωραααααα!!!!!" :laugh: :laugh:

Λογικο ειναι να νιωθει περισσοτερη ασφαλεια στην αγκαλια σου αλλα επειδη επισης λογικο ειναι να τα εχεις παιξει απο τη κουραση βοηθησε τον σιγα σιγα να νιωσει ασφαλεια και στο καροτσακι,καρεκλακι,ρηλαξ κτλ

Εχε τον διπλα σου και λεγε του πχ "σ'αγαπαω πολυ αλλα πρεπει να κανω τη ταδε δουλεια και μετα θα σε παρω.." κι αστον 2-3 λεπτα αλλα χωρις να χανει την οπτικη επαφη ακομη μαζι σου ή να τον βαζεις πχ στο ρηλαξ και να προσπαθεις να τον απασχολησεις,παρηγορησεις με ενα παιχνιδι,τραγουδι,κανοντας τον καραγκιοζη κτλ χωρις να τον σηκωσεις..

Κι οταν μαθει να καθεται σε ενα σημειο περαν της αγκαλιας σου για λιγη ωρα,αρχισε να φευγεις κι απο το οπτικο του πεδιο σιγα σιγα..

Καλα μη περιμενεις οτι θα κατσει ποτε πολυ ωρα οπως καποια αλλα μωρακια...κι εμενα που ηταν(και ειναι.. :silly: ) ενα τρομερα δυσκολο μωρο,τουλαχιστον καταφερα να κοιμαται το βραδυ σερι και τη μερα χωρις κουνηματα,βολτες κτλ και να καθεται καπου εστω 10 λεπτα χωρις τη παρουσια μου!

Να ξερεις ομως οτι το βασικο ειναι να εισαι σταθερη για να ξερει κι εκεινο τι να περιμενει! Δηλαδη οχι τη μια να το αφηνεις οπως σου ειπα και την αλλη να το σηκωνεις αμεσως,γιατι θα συγχιστει το ερμο! :silly:

[kathy28_]

καλησπερα κ παλι! εγω δεν συμφωνω με τημ καραμελα "ειναι στο παιδι" το παιδι παιρνει τις βασεις απο εμας!! δεν ειναι τυχαιο που βγαινουν οι ειδικοι κ λενε για παιδια που βιωνουνε ασχημες καταστασεις μεσα στο σπιτι οτι το πιο πιθανο ειναι να κανουν τα ιδια.... δεν θελω να το παιξω εξυπνοτερη κ οτι εχω το καλυτερο παιδι... απαντω στην κοπελα που μου ειπε "ειναι στο παιδι" κ μου ειπε πως τα λεω λαθος..εγω αυτο που λεω ειναι πως σε ολα πρεπει να υπαρχει μετρο δεν ειναι δυνατον να αφηνουμε τα παιδια να μας χτυπανε να μας γραφουνε στους τοιχους κ να κανουνε οτι θελουν...πρεπει να υπαρχει η προειδοποιηση κ εν συνεχεια η τιμωρια..δηλαδη εσυ ποθ δεν μαλωνεις το παιδι σου το αγαπας παραπανω απο μενα που το μαλωνω??? εγω μπορω κ χαιρομαι στιγμες με το παιδι μου κ πιστεψε με απο μωρο δεν ηταν κ τοσο "καλοβουλο" οπως το αναφερεις...εφυγα απο τη δουλεια μου γιατι με τις γιαγιαδες θα γινοτανε αλλο παιδι...τα παιδια λοιπον εμεις τα κανουμε αυτα που ειναι αρκει να κανουμε λιγο την καρδια μας πετρα κ να μην τα επιτρεπουμε ολα γιατι μετα τα 5 χρονια θα εχουνε μαθει πως ΑΥΤΑ κανουν οτι θελουν κ οχι εμεις και αντε μετα να προλαβεις το τρενο αγαπητη μου φιλη....

[tonia28]

Κατρινα οπως τα λες τα ξερω κι εγω και μαλιστα προτιμοτερες ειναι οι λεξεις "σωστο-λαθος" απο το "καλο-κακο" οπως επισης ειναι καλυτερα να μη προβαινουμε σε χαρακτιρισμους οπως πχ "αυτος ειναι κακος" αλλα "αυτο που εκανε αυτος δεν ειναι σωστο" ή να μη λεμε "εισαι κακο παιδι" αλλα "ηταν λαθος αυτο που εκανες" και παντα να του εξηγουμε σαν να μιλαμε σε μεγαλο..επισης ποτε μα ποτε να μη λεμε "δε σ'αγαπω γιατι εκανες αυτο"!!Αντιθετως να του λεμε συνεχως οτι το αγαπαμε οτι κι αν κανει αλλα οταν φυσικα η συμπεριφορα,πραξεις του ειναι λαθος θα υπαρχουν συνεπειες..

Το βασικοτερο για τα παιδια ειναι να ξερουν πως η αγαπη και αποδοχη των γονιων τους ειναι ανευ ορων!

[kathy28_]

τονια συμφωνω με οσα ειπες...απολυτα!

[tonia28]

Σ'ευχαριστω Καθυ! οτι μας εμαθαν στη σχολη κι οτι διαβαζω απο βιβλια,νετ κτλ λεω κι εγω...

[Χρυσάνθη_]

ουτε κ εγω συμφφωνω στο ''ειναι στο παιδι''...δηλαδη τι γεννιούντε και κανουν ζαβολιές? Απλά εχουμε ευθυνη εμεις σα γονεις...όλα τα παιδάκια κανουν ζαβολίες, και ο δικος μου οσο φρονιμος κ αν ειναι κατι θα κανει.Α οσο για το ντουλάπι με τα ταπερ δεν υπάρχει, υπάρχει το ντουλάπι με τα ανω κατω ταπερ.Όταν μαγειρευω καθεται διπλα μου κ γυρναει το ντουλάπι.Δεν το φτιαχνω ποτε, κρυσταλλα στο σπίτι μου δεν υπάρχουν...δεν θα φωναζω στο παιδί μου για να μην μου κάνει ζημιά κ σπάσει τα κρυσταλλα, τα μαζεψα όλα κ ειμαι ηρεμη κ εγω αλλα κ αυτος.Το τραπέζι δε, του σαλονιου το καλυψα με κουβέρτα γιατι ειναι επικυνδυνο,ασε που βαζει και παιχνιδια απάνω...τι θα εκανα δηλαδη θα του ελεγα μη αγοράκι μου γιατι θα καταστρεψεις 1000 ευρω που κανει το τραπέζι...δεν με νοιάζει καθόλου πια.Εχω δει παιδάκι που απο τις πολλές φωνες δεν θελει καθολου τους γονεις του κ προτιμαει να ειναι με τους παππούδες.

[kathy28_]

τονια ετσι πρεπει δεν ειναι καθολου ευκολο το να μεγαλωνεις ενα παιδι ειναι μια διαρκης δουλεια που δεν τελειωνει ποτε..

ραφαελ κ με σενα συμφωνω φυσικα κ δεν θα μαλωνουμε τα παιδια για τα κρυσταλλα κ τα βαζα ουτε και με τις φωνες ειμαι υπερ..ειναι αυτο που ειπε η τονια πριν..με σηζητηση κ τις σωστες λεξεις ολα γινονται...μην ξεχναμε οτι ο χαρακτηρας του παιδιου διαμορφωνεται μεχρι τα 5 του χρονια..αυτο που λεω ειναι τουλαχιστον να εχουμε τον ελεγχο οσο σωστοτερα μπορουμε και να δωσουμε στο παιδι τις σωστες βασεις που χρειαζεται με ολη μας την αγαπη κ την υπομονη..

[Χρυσάνθη_]

Ακριβως.Εμενα στην αρχη κ μιλάμε για 13 μηνων περιπου ειχε πάθει πόρωση με τις μπρίζες...όπου εβλεπε μπρίζα ετρεχε.Δεν θα πω οτι δεν το μάλωσα, τον μάλωσα γιατι τρόμαξα...αλλα την ιδια μερα πηγα πήρα ειδικα καπάκια κ πανε οι μπριζες...να σημειώσω ότο ξερεικ τιε βγάζει.Δηλαδή αν πάρω την ηλεκτρικη να σκουπίσω θα παει να βγαλει το καπάκι μονος του.Ειναι εξυπνος πολυ, αλλα και εγω εξυπνοτερη.Τωρα εβαλα κ διαφορα πραγματα μπροστα οπότε μεχρι να τα βγαλει τον εχω δει...Δεν θα δειρω το παιδι ουτε θα του φωναξω γιατι ειναι μωρο, τι θα καταλάβει, εδω αν του φωνάξω γελάει...του αρεσει μαλλον η αντιδραση της ''ΤΡΕΛΗΣ ΜΑΜΑΣ''.Όπως λεει κ ο παιδιατρος τα μωρα εχουν την ταση να ανακαλυπτουν, ειναι εξυπνα αλλά εμεις πρεπει να πηγαινουμε ενα βημα μπροστα.

[LaLa]

Αυτο μας ελειπε να μην έχει καθε παιδί το χαρακτήρα του και την προσωπικότητα του ! Απο την ωρα που γεννιεται !!!

Φυσικά και φερουμε το βαρυ εργο να διαπλάσουμε το χαρακτήρα τους , να τα διδάξουμε και να μας διδάξουν .

Προσωπικά δεν με ενδιαφέρει να παιζω παιχνιδια εξουσίας με το παιδι μου . Δεν θελω να το κανω κουμάντο , δεν θέλω να με φοβάται , δεν θέλω να βγάζω τα κομπλεξ μου επάνω του . Λυπάμαι αφάνταστα καθε φορα που κανω την αυτοκριτική μου και βλέπω πως θα μπορουσα να ειχα λιγο περισσοτερο υπομονη !

Προτιμώ 1000 φορες και βρισκω φυσιολογικό ενα παιδάκι να ζωγραφίζει τους τοιχους παρα ενα παιδάκι που καθεται σοβαρό ανάμεσα σε ενηλικες .

[Χρυσάνθη_]

Lala ετσι ακριβως τι να το κανεις ενα παιδι να ειναι φοβισμένο για να μην σου καταστρεψει το σαλόνι, απλά πας πάντα ενα βημα μπροστα απο το παιδι και ολα καλά.εγω ειμαι μονη μου ολη μερα, δεν εχω βοηθεια απο κανενα απο την ημερα που γεννηθηκε (ο συζηγος τωρα επιστρεφει απο κοσοβο) και ολα τα καταφερνω μονη...προσπαθω να μην φωναζω, δεν λεω οτι δεν θα φωνάξω...καμια φορα τον βλεπω ορθιο στον καναπέ κ προσπαθω να μην πω τιποτα κ πεσει κ ανοιξει καμια κεφάλα.

[Eleny2]

συμφωνω με την Λαλα!

Ποσο εκνευριζομαι οταν ακουω

'εμενα το παιδι μου ειναι ετσι γιατι εγω ημουν ετσι"

Ετυχε, δεν πετυχε!

Δηλαδη εμενα που το παιδι μου κανει ζαβολιες φταιω εγω?

Προσπαθω, τι αλλο να κανω?

"Εμενα το παιδι μου δεν ζηλευει το μικροτερο αδελφακι, γιατι τα καναμε ολλα σωστα. Του μιλουσαμε για τον ερχομο του και πολλα αλλα!"

Δηλ, εγω τι εκανα?

Αχ, δεν μπορω να ακουω τετοια!

Εξω απο τον χορο πολλα τραγουδια ξερεις και μεγαλη μπουκια φαε, μεγαλη κουβεντα μην πεις!

Αυτα ξερω εγω!

[tirogaridaki]

Συμφωνώ εν μέρη μαζί σας όμως θεωρώ ότι ναι έχουμε μερίδιο ευθύνης στην συμπεριφορά τους..όταν άρχισε να χτυπάει ο μικρός θεώρησα ότι έφταιγα εγώ που όσο ήταν πιο μικρός λειτουργούσα πιο σπασμωδικά και με περισσότερο φωνή..ίσως και με καμιά ξυλιά στο πάμπερς..απο εκείνη τη στιγμή που τον είδα να με μιμείται...άλλαξα τακτική..και πολύ περισσότερο με την πίεση του άντρα μου..όχι ξύλο αλλά ούτε και απειλή για ξύλο...δεν υπάρχει αυτή η επιλογή για κανένα μα κανένα λόγο.΄..αν και ο άντρας μου λέει μονο σε περιπτωση που κινδυνεύει...αντίληψη που του τη μετέφερε η πεθερά μου..η οποία μου έχει κάνει νύξη τάχα μου να μη θυμώσω αν ο πατέρας μου ρίξει καμία στο μικρό όταν θα κινδυνεύει..υπονοοντας και τη δική της μεριά..βέβαια της διευκρίνησα πως όχι δε θα του το συγχωρέσω του πατέρα μου αν τον χτυπήσει από τη στιγμή που εγώ δεν το χρησιμοποιώ σαν μέθοδο διαπαιδαγώγησης!!

Πάντως κι εμένα δε με πειράζει να καταστρέφει λιγάκι το σπίτι...΄οχι όμως πολύ..ένα χρόνο έχουμε που μπήκαμε...κρίμα είναι! ρε παιδιάαααα....!!!! Προτιμώ καταστροφές που διορθώνονται..όπως πάτωμα..άντε και λιγάααακι τοίχο...αν και έλυσα το πρόβλημά μου με τον μαρκαδόρο από νερό που ζωγραφίζει σε ένα συγκεκριμένο πανάκι..με αυτό μπορεί να ζωγραφίσει τον εαυτό του, τους τοίχους..τις καρέκλες ..να του φύγει το άχτι και ουτε γάτα ουτε ζημια!!!

[kathy28_]

και μονο οι αντιδρασεις μερικων δειχνουνε το χαρακτηρα τους κ την υπομονη τους... εγω δεν θα πω τιποτα αλλο περα απο το οτι δεν μιλησα για ακραιες συμπεριφορες γονιων αλλα ενα μετρο σε ολα!!! και εγω δεν μπορω να ακουω διαφορα εδω μεσα αλλα τι να κανουμε ο καθενας μπορει να γραφει οτι θελει...εγω ξερω οτι το παιδι μου οταν παμε στον παιδοτοπο κ το χτυπανε κ το δαγκωνουνε παιδακια που δεν τους εχει πει ποτε κανεις οτι αυτο δεν ειναι σωστο κ να το καταλαβουν εκεινη τη στιγμη δεν θα κατηγορησω το παιδι...λυπαμαι αν η αληθεια ποναει τοσο πολυ!!!! το να ξερεις να μιλας στο παιδι σου κ να του δειχνεις να καταλαβαινει ποιο ειναι το σωστο κ ποιο οχι δεν συνεπαγεται με ενα δυστυχισμενο παιδι.. δηλαδη εσεις που αφηνετε να κανουν οτι θελουν τα παιδια σας τα γαπατε πιο πολυ εεε?? μπραβο!!!!! φυσικα κ θα μαλωσουνε τα παιδακια μεταξυ τους φυσικα και θα διαφωνησουνε αλλα οχι να μου κοπανανε το παιδι κ να λεω ελα μωρε παιδια ειναι!!! αυτο ειπα κ παρεξηγηθηκα! ολα με μετρο... οχι να σε φοβαται το παιδι να σε "καταλαβαινει" και να ξερει να εκτιμαει το σπιτι του..δεν 8α αφησω το παιδι μου να ζωγραφιζει τουσ τοιχους κ εγω αμεριμνη να πινω καφε!!! εγω της κορης μου της πηρα ενα τεραστιο πινακα που απο τη μια ζςγραφιζει με μαρκαδορο και απο την αλλη με κιμωλια...και ξερει οτι εκει μπορει να κανει οτι θελει οπως κ στο δωματιο της....αυτα τα πολλα με αγαπη απο μενα...

[marianda]

Εμενα παλι ο μικρος οταν βγουμε εξω ειναι παναγιτσα μιλαει με ολους ακουει, παιδια δεν χτυπαει ποτε αυτο δεν το εχει μαλλον το αντιθετο γινεται συνεχεια και τον λυπαμαι,αφου οποιος τον δει λεει οτι ειναι το καλυτερο παιδι ενω τα δικα του ζωηρα, ακομα και οταν εχουμε επισκεψεις στο σπιτι παλι ακουει αλλα οταν ειμαστε μονοι μας ειναι πολυ ζωηρος, οτι του εχω πει και διδαξει το τηρει οταν υπαρχουν τριτοι ομως οταν ειναι σπιτι απο το ενα αυτι του μπαινει απ'το αλλο του βγαινει τι να πω!! παντως και εμενα με τσατιζει οταν το παιδι καποιου θα χτυπησει το δικο μου και ο γονιος δεν θα πει τιποτα, παντως αυτο με τους μαρκαδωρους ειναι αλλο θεμα και εγω του πηρα χαλακι με μαρκαδωρο με νερο ζωγραφισε λιγο αλλα του πηρα και κανονικους γιατι του χρονου θα παει νηπιο και πρεπει να συνηθησει, ενταξει στην αρχη εγραφε στο μπλοκ του τα γραμματακια που μαθαιναμε μουτζουρωνε αλλα μας εκανε και ενα ωραιο παρασημο στον καναπε και στον τοιχο, τωρα εχει αρχισει και προσεχει, ειναι της ηλικιας αν δεν λερωσουν πως θα καταλαβουν οτι δεν ειναι σωστο και πρεπει να γραφουν στο χαρτι;ολα φτιαχνουν τελικα με την καταληλη ηλικια αρκει να εχουν μπει γερες βασεις.