3 μερες πριν το τελος

[mama_xina]

μου ειπαν οτι σε αυτες τις περιπτωσεις πρεπει να δεις ψυχολογο

τι καλυτερο μπορει να κανει αυτος απο εσας?νομιζω τιποτα.το να μιλαω μαζι σας με κανει να νιωθω πολυ καλυτερα,δεν σας νιωθω σαν κατι αγνωστες που λενε δυο τρια ψυχρα λογια για να κερδισουν μια αμοιβη...

σας νιωθω σαν δικους μου ανθρωπους που πονανε με τον πονο μου,μερικες απο εσας εχετε βιωσει κατι δυσαρεστο και βρηκατε την δυναμη να επιβιωσετε και να μου συμπαρασταθειτε κ εμενα,εσεις ειστε κοντα μου.σας ευχαριστω που ειστε Ανθρωποι με ευαισθησιες ειχα ξεχασει πως υπαρχουν ακομη σωστοι ανθρωποι!

τα φιλια και την αγαπη μου

[oliax73]

Mama_xina καλημερα και απο μενα .Πριν απο 1 1/2 χρονο εχασα την τετραχρονη κορη μου απο καποιο μεταβολικο νοσημα που δεν ηταν κληρονομικο απλα ετυχε την ωρα της συλληψης.Η κορη μου ταλαιπωρηθηκε παρα πολυ .Οταν το ειχαμε πρωτομαθει σε ηλικια 18 μηνων και νοσηλευτηκε για πρωτη φορα στο νοσοκομειο λογω ενδονοσοκομειακης λοιμωξης ειχε πεσει σε κωμα για τρεις μερες και οταν γυρισαμε σπιτι μετα απο 2 μηνες περιπου ο εγκεφαλος της τα ειχε ξεχασει ολα .Τον αντρα μου δεν τον θυμοταν .Θυμοταν μονο εμενα.Δυο χρονια μπαινοβγαιναμε στο νοσοκομειο ανα βδομαδα .Στα χερια της απο τις συνεχεις αιμοληψιες δεν ειχε μεινει ουτε μια φλεβα.Καθε μερα την σκεφτομαι.Το μονο που με παρηγορει ειναι οτι εκει που βρισκεται δεν ποναει και σιγουρα ειναι πολυ καλυτερα.Πηγα και σε ψυχολογο δεν νομιζω οτι βοηθησε και παρα πολυ..Απλα με τον καιρο συνηθιζεις να ζεις με τον πονο σου..Τωρα 1 1/2 χρονο μετα ευτυχως εμεινα εγκυος και το μονο που με νοιαζει ειναι ενα γερο μωρο. Ο θεουλης βεβαια μου στειλε αυτη την φορα αγορακι.Ευχομαι ο θεουλης συντομα να σου στειλει ενα αλλο μωρακι το αδελφακι του Μιχαλη..............

[apis]

Ολια καθε φορα που παει να με παρει απο κατω σκεφτομαι εσενα και μια φιλη μου που περασε κατι αναλογο..και και παιρνω τοση δυναμη και απο τις δυο σας..Να εισαι καλα με το καλο ο μπεμπης!!!

[oliax73]

Apis συγκινηθηκα παρα πολυ με την ιστορια της mama xina και θυμηθηκα και την δικη μου κορη!!!!!!

[poupoukitsa]

ΤΙ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΤΩΡΑ ΟΤΙ Κ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΔΕΝ ΗΡΕΜΕΙ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΣΟΥ.ΚΟΥΡΑΓΙΟ Κ ΔΥΝΑΜΗ Κ ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ..ΛΥΠΑΜΑΙ ΠΟΛΥ ΚΟΥΡΑΓΙΟ.....

[mitsakii]

oliax73 μου, γλυκια μου κοπελα, δεν ειχα ιδεα...

λυπαμαι τοσο πολυ...

δεν βρισκω λογια να πω...

ειστε ΗΡΩΪΔΕΣ μανουλες....

[Χρυσάνθη_]

δεν μπορω να το πιστεψω!!!Γιατι?

Εγω εχασα την κόρη μου 22 εβδομάδων αλλά έγινε διακοπή επειδή είχε πρόβλημα....Τωρα διαβασα το μήνυμά σου και έκλαιγα δεν μπορω να πιστεψω οτι γινοντε τοσα.Περασες τόσα πολλά.Εμενα δεν με αφήσαν να την δώ.Γιατι σε εμάς?Πέρνω τους υπέρηχους και τους συγκρίνω με τους υπέρηχους του μπέμπη μου που είναι 17 μηνών και βλέπω ότι μοιαζουν στα ματακια και στο σαγόνι και όταν τον κοιτάζω βλέπω το κοριτσάκι μου.Ειμαι καλύτερα από εκεινη την ημέρα αλλά ωρες ωρες νομίζω ότι δεν έχω παέι να κάνω την β΄επιπέδου.Τι να σου πώ. Δεν το ξεχνάς απλά ο χρόνος σου απαλύνει τον πόνο.Εμένα η διακοπή εγινε 16 Ιουνίου και ακόμα νομιζω ότι ειναι Μαιος.Κρίμα εφτασες σχεδόν μέχρι το τέλος.Μάλλον ο θεος τα ήθελε κοντά του τα αγγελούδια μας γιατι ήταν όμορφα.

Όταν γεννησα τον μπέμπη μου είπε ό γιατρος όταν ξυπνησα από την όλικη ότι γέννησα ένα όμορφο ξανθό αγόρι και αυτη τη φορά ήθελα να τρέξω να φύγω...τον ρώτησα πως ήταν αν είχε πρόβλημα στο μουτράκι της και μου είπε ότι το πρωσοπάκι της ήταν όμορφο.Εγω δεν έχω πάει ακομα να με δεί γιατι δεν θέλω ούτε να τον δώ γιατι φταίει.Το νιωθω.Συγνώμη αν σας στεναχωρώ αλλά θυμήθηκα τα δικά μου και πονάω...και δεν έχω κανέναν να τα πώ.

[MITSI2]

δεν εχω λογια κοριτσια...

εγω γραψει και εχω σβησει 10 μηνυματα..

δυναμη και κουραγιο..που ετσι και αλλιως αυτο δειχνετε..

λυπαμαι πολυ!

[__boo__]

mama_xina, μια αγκαλιά από μένα!

Δεν θα σου πω τίποτα άλλο...

Τον περασμένο Απρίλη μου συνέβη σχεδόν το ίδιο, μόλις μια μέρα πριν την μέρα που θα γένναγα (με πρόκληση). Χάσαμε ένα πανέμορφο, υγιέστατο κοριτσάκι που είχαμε συλλάβει μετά από προσπάθειες τριών χρόνων.

Εγώ δεν γράφω στο φόρουμ γενικά για κάποιους λόγους... Ήθελα όμως να σου πω, αν έχεις ερωτήσεις, αν είναι κάποια πράγματα που σε βασανίζουν, αν φοβάσαι και δεν ξέρεις τι να περιμένεις από τη ζωή, από τους άλλους, από τον ίδιο τον εαυτό σου, αν θές να μοιραστείς κάτι, να βρίσεις, να κλάψεις, μπορείς να μου γράψεις ένα μύνημα, ή ακόμα κι εδώ, να σου πω τις δικές μου εμπειρίες. Ίσως μπορέσω να σε βοηθήσω λιγάκι.

Τότε είχαν βρεθεί κάποια άλλα κορίτσια σε κάποιο άλλο φόρουμ, που με βοήθησαν πολύ να σταθώ στα πόδια μου.

Κάτι ακόμα: Μη λες πως δεν πρόλαβες να γίνεις μαμά. Μαμά είσαι από τη στιγμή που έδωσες την καρδιά σου στο πλασματάκι που είχες μέσα σου!

Ο πόνος δεν θα περάσει ποτέ και το μωράκι σου θα σου λείπει πάντα. Άλλα η ζωή έχει κι άλλα να σου δώσει...

Να προσέχεις τον εαυτό σου! Και να είσαι δυνατή!

[mama_xina]

πραγματικα δεν ξερω αν ο ερχομος ενος αλλου παιδιου θα μου φερει χαρα,οποτε το σκεφτομαι κ μονο νιωθω οτι προδιδω τον Μιχαλη. Δεν ηθελα οποιοδηποτε παιδι,ηθελα και θελω τον μιχαλη. τωρα θα μου πειτε οτι με τον καιρο θα μου περασει δεν ξερω ισως εχετε δικιο...οταν μου περασει θα σας το πω παντως!!!

λογω της δουλειας μου ειμαι ελευθερη μεχρι μεσα σεπτεμβριου,μεχρι τοτε πρεπει να εχω μαζεψει τα κομματια μου,να εχω βρει την δυναμη να συναντισω τις μαθητριες μου και τους γονεις και να φορεσω την μασκα του χαρουμενου ανθρωπου. τι ειρωνια ε?

απο τις δικες σας ιστοριες καταλαβα οτι ειμαστε δυνατοι κ μπορουμε να επιβιωσουμε...ειστε το καλο μου παραδειγμα! να προσεχετε...

τα φιλια και την αγαπη μου

[ΖΕΝΙΑ]

Δεν μπορώ να το πιστέψω οτι συμβάινουν τέτοια πράγματα.Πραγματικά θυμώνω.Μα είναι δυνατόν???την τελευταία μέρα πριν γεννήσεις?Είναι δυνατόν?Εννέα μήνες να κυβαλάς μια ψυχούλα και την τελευταία μέρα???Ε ΟΧΙ....ρε γαμωτο.Κάτι τέτοια περιστατικά με κάνουν και λέω...υπάρχει θεός τελικά??Θυμώνω πάρα πολύ.Πραγματικά είστε ΗΡΩΙΔΕΣ!!!!!!!

[mama_xina]

ΙΣΩΣ ΑΠΛΑ ΟΛΑ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟ ΛΟΓΟ...ΘΑ ΤΟ ΜΑΘΟΥΜΕ ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΙΣΩΣ...

[Panayiota]

Δε μπορώ να σταματήσω να σας σκέφτομαι.Μακάρι να μπορούσα να κάνω κάτι.Είσαι απίστευτη κορίτσι μου!!!Μπράβο.Είναι αδιανόητο αυτό που σου συνέβει.Δεν το χωρά ο ανθρώπινος νους.Ο μπέμπης μου γεννήθηκε φυσιολογικά με τριπλή περιτύλιξη στο λαιμό.Ο γιατρός έπαθε την πλάκα του όταν τον είδε.Και όμως ήταν και είναι υγιέστατος.Αρα κάτι άλλο συμβαίνει και ορίζει την τύχη μας και τη ζωή μας.

[mama_xina]

παναγιωτα λενε οτι η ευχη της λεχωνας μετραει...

ευχομαι ο μικρος σου να ειναι παντα τοσο τυχερος και να βγαινει παντα νικητης!

ναι οντως δεν μπορουμε να ξερουμε τι μας επιφυλασσει η μοιρα και δν μπορουμε να ξερουμε πως να αλλαξουμε αυτο που καποιοι λενε πεπρωμενο...μπορουμε απλα να κλαψουμε με ολη μας τη δυναμη μεχρι να στερεψει το δακρυ και μετα απλα να συνεχισουμε.

καθε βραδυ σκεφτομαι πως θα ηταν αν ειχαν γινει αλλιως,αν ο γιατρος τον ειχε παρει νωριτερα...ξερω δεν καταφερνω κατι ετσι αλλα...οταν σου λειπει οτι αγαπας κανεις χαζα σεναρια

[Panayiota]

Κοριτσάκι μου όλα αυτά που νοιώθεις είναι απολύτως φυσιολογικά.Ξέρω ότι θα ακουστεί κοινότυπο αυτό που θα σου πω αλλά δε μπορεί η ζωή να είναι τόσο σκληρή.Κάτι θα γίνει και όλα αυτά που σκέφτεσαι θα πάρουν σάρκα και οστά. Είμαι 100% σίγουρη.Στο χρωστάει.

[silika]

εχω παθει σοκ με την ιστορια σου. Πραγματικά η Παναγία να σου δίνει δύναμη σε σένα και στον άντρα σου για να μαλακώσει ο πόνος με τον καιρό. Να δεις που στην επόμενη στροφή θα σε περιμένουν χαρές. Κάπως θα στο ξεπληρώσει ο θεός...Τώρα έχεις έναν άγγελο από πάνω να σε βλέπει και να σας φυλάει. Θρήνησε τον χαμό του και βγάλτο από μέσα σου. Μόνο έτσι θα ανακουφιστείς λίγο. Είμαστε όλες δίπλα σου...

[mama_xina]

η ζωη ειναι ολη μια ειρωνια...αυτο εχω αρχισει να πιστευω!

στο τελευταιο ραντεβου που ειχα στο γιατρο μου κανονισε την δευτερα να παω για εξετασεις και τριτη να μου κανει καισαρικη και εγω γυρησα και του ειπα δεν τον βγαζουμε σημερα να πηγαινοερχομαι γιατι ειμαστε στο εξοχικο τωρα? και αυτος μου ειπε να μην βιαζομαι.

πραγματικα αν εστω και για πλακα ειχε κανει εναν υπερηχο θα εβλεπε αν ηταν τυληγμενος?θελω να πω δεν τυληγονται απο τη μια στιγμη στην αλλη...περνει μερες...σωστα? ουφ αναπαντητα ερωτηματα και γιατι! μετα βλεπεις ανθρωπους να νοιαζοντε για το αν εχουν αρκετα χρηματα και τι αμαξι θα αγορασουν!

[Θέλω να γίνω μαμά]

Έχεις δίκιο, αν και, μια φίλη μου γιατρός που μιλούσαμε, μου είπε ότι μερικές φορές όπως είναι το μωρό τυλιγμένο, δε φαίνεται στον υπέρηχο, είναι ανάλογα με τη στάση που έχει...

Κουράγιο, είμαι σίγουρη ότι σύντομα θα έχεις το αδελφάκι του Μιχάλη...

[Panayiota]

Κοριτσάκι μου πες το ανησυχία ,πες το ένστικτο είχα κάνει 3 ντόπλερ ,ένα βιοφυσικό προφίλ και υπερηχο κάθε εβδομάδα κατά τον 9 μήνα της κύησης.Από μόνη μου. Δεν με έστελνε ο γιατρός.Κανείς δε μου είπε για την περιτύλιξη.Οταν γεννήθηκε ο μπέμπης τότε κατάλαβα γιατί όλοι μασούσαν τα λόγια τους,γιατί ο γιατρός με είχε βάλει να μετράω κινήσεις, γιατί δεν μου τον έδειχνε στο 3-d υπέρηχο και πάντα μου έλεγε ότι δε βολεύει η στάση του μωρού.Να μη με φοβήσει.Ηταν έτσι από τον 8ο μήνα.Η μύτη του όταν γεννήθηκε ήταν θεόστραβη αλλά εννοείται ότι δεν με απασχόλησε λεπτό.

Οσο για αυτούς που ναιάζονται αν βρέξει και λερωθεί το αμάξι τι να πω.Είναι μακριά νυχτωμένοι.

[frapedia72]

Ειναι ισως η πρωτη φορα που πραγματικα δεν ξερω τι να πω...

διαβαζοντας την ιστορια σου συνειδητοποιησα πολλα απο αυτα που γραφεις οτι τα θεωρουμε δεδομενα.... οπως πχ εγω τη μαμα μου που πεθανε 1 βδομαδα μετα τη γεννηση της μικρης και ενιωσα τοσο μονη και αβοηθητη....

δε ξερω αν θα περασει με τον καιρο αυτο που νιωθεις, παντως οταν θα εισαι ετοιμη ζητα μια βοηθεια ... ισως να σου δειξει δρομους που δεν ειχες ανακαλυψει απο μονη σου

φιλια πολλα

[evipapa]

Λυπάμαι πραγματικά για οτι σου έχει συμβεί...

Άσε τον χρόνο να απαλύνει τον πόνο σου...

Άσε ελευθερα τα συναισθήματά σου...

Δεν ξέρω τι να σου πω...Σε θαυμάζω και ξέρω πως όλα στη ζωή γίνονται για κάποιο λόγο.

Εχε πίστη

[THEODOSIADOU]

ΣΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ.ΕΙΝΑΙ ΑΣΧΗΜΟ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΛΕΧΩΝΑ ΧΩΡΙΣ ΜΩΡΟ ΚΑΙ ΝΑ ΒΛΕΠΕΙΣ ΟΛΑ ΟΣΑ ΕΤΟΙΜΑΣΕΣ ΓΙΑ ΑΥΤΟΝ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙ.ΤΟ ΙΔΙΟ ΕΠΑΘΑ ΚΙ ΕΓΩ.ΒΛΕΠΩ ΤΟΥΣ ΜΠΛΕ ΤΟΙΧΟΥΣ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΓΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΠΕΘΑΙΝΩ ΛΙΓΟ-ΛΙΓΟ.ΟΛΟΙ ΟΜΩΣ ΜΟΥ ΛΕΝΕ ΟΤΙ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΘΑ ΤΑ ΓΙΑΤΡΕΨΕΙ ΟΛΑ.ΤΟ ΙΔΙΟ ΕΥΧΟΜΑΙ ΚΑΙ ΣΕ ΣΕΝΑ.ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ,ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ ΚΑΛΑ.

[mama_xina]

ποναει να εχεις παλεψει για να ειναι ολα τελεια για αυτον και εκει που περιμενεις να ερθει ξαφνικα να τον χανεις!

αληθεια εμεις γιατι να λεγομαστε λεχωνες?

δεν εχω καποιον λογο να ξυπναω το βραδυ,ουτε λογο να ερχετε ο κοσμος στο σπιτι να συγχαρει.

νιωθω οτι τα εκανα χαλια.ξερω δεν φταιω εγω αλλα γιατι δεν μπορω να το σταματησω?

μεχρι τελευταια στιγμη περιμενα να τον ακουσω,ακομη τον περιμενω.

οσο ασχημο και αν ακουγετε δεν με ενδιαφερει η δικη μου υγεια,δεν εχω λογο να με ενδιαφερει! σημερα ειχα ραντεβου για επανεξεταση,δεν ειχα το κουραγιο να παω,ενιωθα και νιωθω οτι δεν εχω λογο να παω.

[THEODOSIADOU]

ΟΥΤΕ ΕΓΩ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΑΥΤΟ.ΘΕΛΩ ΠΟΛΥ ΝΑ ΣΟΥ ΔΩΣΩ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΑΛΛΑ ΟΥΤΕ ΕΓΩ ΕΧΩ.ΙΣΩΣ ΗΤΑΝ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟ ΑΚΟΥΣΕΣ ΝΑ ΚΛΑΙΕΙ.ΕΓΩ ΠΟΥ ΕΙΧΑ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΑΚΟΜΑ ΑΚΟΥΩ ΤΟ ΚΛΑΜΑ ΤΟΥ ΣΤΑ ΑΦΤΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΣΕ ΣΚΟΤΩΝΕΙ,ΠΙΣΤΕΨΕ ΜΕ.

[mama_xina]

οσο περιμενα να γεννησω ακουσα πολλες γυναικες να γεννανε να φωναζουν και μετα να ακουγετε το κλαμμα του μωρου τους,εγω δεν το ακουσα,οταν γεννησα επικρατησε σιωπη.απλα δεν θα ξερω ποτε πως ηταν το κλαμμα του,δεν θα τον δω να μεγαλωνει,δεν θα μαθω τι θα γινοταν οταν θα μεγαλωνε! ειχα κανει ονειρα για τον μιχαλη,θα ειχαμε διαφορα 21 χρονια και ενιωθα τοσο περιφανη που θα ημουν νεα μαμα,πιστευα θα ειχα καλυτερη επαφη μαζι του!τωρα εχω μηδενικη! ΟΥΤΕ ΞΕΡΩ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΕ ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥ!

τα βραδυα ξυπναω γιατι νομιζω οτι τον ακουω να κλαιει,στον υπνο μου τα δυο τελευταια βραδυα ειδα παραξενα ονειρα... προχθες ειδα οτι γεννησα και μια γρια κυρια αλειψε τα αιματα στην κοιλια μου κ μου ακουμπησε στην κοιλια ενα κοριτσακι και την ρωτησα τι ειναι αυτο και μου απαντησε δικο σου,της ειπα εγω αγορι εκανα και γυρησε και μου ειπε οτι το μωρο το λεγανε μαρια οπως και εκεινην και οτι αυτο ειναι δικο μου.εχθες ειδα οτι ημουν εγκυος και το μωρο κουνιοταν,ξυπνησα αρκετες φορες,οσες φορες ξυπναγα ημουν σαν ναρκωμενη και δεν καταλαβαινα οτι ηταν ονειρο και παραμιλουσα αποτι μου ειπε ο αγγελος. το πρωι οταν ξυπνησα ενιωθα οτι ολα ειχαν τελειωσει κ οτι ηταν ονειρο,ενιωθα οτι δεν ειχα γεννησει ακομη τον μιχαλη και χαιδευα την κοιλια μου μεχρι να καταλαβω οτι ηταν ονειρο.

κακογουστο ονειρο,κακογουστο αστειο ε?

καθομαι πολλες φορες με μια φωτογραφια που του τραβηξε η μητερα μου οταν της τον δειξανε, και ετσι οπως τον βλεπω λες και κοιμαται ξαπλωνω και εγω και ευχομαι να κοιμηθω παρεα του.ξερω θα επρεπε να σκεφτομαι να κανω επομενο μωρο και τετοια αλλα μου λειπει ο μιχαλης και οχι γενικοτερα ενα παιδι στην κοιλια μου