Μετάβαση σε περιεχόμενο

Έχασα την μανούλα μου...


Recommended Posts

Χριστίνα μου πρέπει να κάνεις κουράγιο για τις ψυχούλες που έχεις στην κοιλίτσα σου. Δεν είναι εύκολο, το ξέρω. Όταν ήμουν έγκυος στην κόρη μου βίωσα μια παρόμοια κατάσταση με τον αδελφό της μαμάς μου (37 ετών) και μάλιστα ακριβώς τέτοιες μέρες. Όμως όπως είπε και η ΚΡΑΡ, η μαμά σου θα είναι χαρούμενη όταν είσαι και εσύ.

Με τον καιρό θα λιγοστεύει ο πόνος. Δεν θα ξεχάσεις ποτέ και είναι φυσικό. Αλλά σιγά σιγά θα πονάς λιγότερο. Και ο ερχομός των παιδιών σου θα σου δώσει δύναμη να συνεχίσεις, να είσαι γελαστή για τα αγγελούδια σου και υγιής.

Και κυρίως, είναι πολύ σημαντικό, μην αποκοπείς για οποιοδήποτε λόγο απο τον άντρα σου. Αυτές τις δύσκολες ώρες, άσε τον να είναι πλάι σου. Με τον τρόπο του, ή με τον τρόπο που θα του υποδείξεις. Να το περάσετε μαζί όλο αυτό.

Να είσαι πάντα δυνατή.

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

  • Απαντήσεις 67
  • Created
  • Τελευταία απάντηση

Top Posters In This Topic

dimitra23 έγραψε:

ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ...

ΚΑΤΑΡΑΧΑΣ ΝΑ ΣΟΥ ΣΤΗΛΩ ΤΙΣ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΕΥΧΕΣ ΓΙΑ ΤΑ ΜΩΡΑΚΙΑ ΣΟΥ.

ΘΕΛΩ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ ΟΤΙ ΠΟΛΛΕΣ ΚΟΠΕΛΕΣ ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΜΟΙΡΑ ΔΥΣΤΗΧΩΣ.

ΕΓΩ ΕΧΑΣΑ ΤΗΝ ΜΑΝΟΥΛΑ ΜΟΥ ΑΠΟ ΤΑ 8 ΜΟΥ. ΕΓΩ ΣΤΕΡΗΘΗΚΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΗΣ..ΤΑ ΧΑΔΙΑ ΤΗΣ..ΣΤΗΝ ΕΦΗΒΕΙΑ ΜΟΤ ΜΕΓΑΛΩΣΑ ΜΕ ΠΑΠΠΟΥ ΚΑΙ ΓΙΑΓΙΑ...ΜΕ ΕΝΑ ΠΑΤΕΡΑ ΑΛΚΟΛΙΚΟ ΚΑΙ ΔΥΣΤΗΧΩΣ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΓΙΑΤΙ ΕΦΥΓΕ Η ΜΑΜΑ ΜΟΥ ΣΤΑ 32ΤΗΣ... ΔΕΝ ΜΕ ΕΙΔΕ ΟΥΤΕ ΟΤΑΝ ΠΑΝΤΡΕΥΤΗΚΑ....

ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΟΝΤΑ ΜΑΣ...

ΟΠΟΤΕ ΤΗ ΧΡΕΙΑΣΤΗΚΑ...ΟΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΕΙΣΩ ΚΑΤΙ ΜΟΝΗ ΜΟΥ, ΠΑΝΤΑ ΗΤΑΝ ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ..ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΒΟΗΘΟΥΣΕ....

ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΟ ΝΑ ΤΟ ΔΕΧΤΕΙΣ ΑΚΟΜΑ ΓΙΑΤΙ ΔΥΣΤΗΧΩΣ ΕΙΣΑΙ ΠΟΙΟ ΜΕΓΑΛΗ ΣΕ ΗΛΙΚΕΙΑ ΑΛΛΑ ΘΑ ΔΕΙΣ ΠΟΥ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΓΙΑΤΡΟΣ.

ΞΕΡΕΙΣ....ΚΑΙ ΕΓΩ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ ΣΤΗΝ ΩΡΑΙΟΤΕΡΗ ΣΤΙΓΜΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ...ΑΛΛΑ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΤΕΛΙΚΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΤΗΣ....ΜΟΥ ΦΤΑΝΕΙ ΟΤΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΣΤΕΡΗΘΗΚΑ ΕΓΩ ΘΑ ΤΟ ΔΩΣΩ ΕΓΩ ΣΤΟ ΑΓΓΕΛΟΥΔΙ ΜΟΥ...

ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΙΣ ΤΟΝ ΕΥΑΤΟ ΣΟΥ...ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΚΟΝΤΑ ΣΟΥ ΑΝ ΜΕ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙΣ.

ΦΙΛΙΑ

Dimitra23 θα ήθελα να σου πω ότι λυπάμαι:( Πέρασες πολύ δύσκολα.

Ο,τι καλύτερο να έχεις στη ζωή σου.χχχ

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Γειά σου κοριτσάκι..!

Έχασα κι εγώ τη μανούλα μου πριν 4 χρόνια.. Ετοίμαζα το γάμο μου να γίνει γρήγορα για να προλάβει να τον δει.. και το ξημέρωμα της ημέρας του γάμου μου τη βάλαμε στο νοσοκομείο.. δεν πρόλαβε να με δει.. Τέσσερις μέρες μετά, πέθανε. Απο καρκίνο. Η ζωή μου όλη άλλαξε. Πάνω στο ξεκίνημά μου, ήρθε αυτό και με διέλυσε. Τον πρώτο ενάμισι χρόνο σχεδόν δεν ζούσα. Μόνο θλίψη, κλάμα, απογοήτευση, πόνος, πίκρα.. Μετά αποφάσισα ότι πρέπει να ζήσω και να συνεχίσω, να πιάσω μιαν άκρη και να βγω ξανά στη ζωή.. το όφειλα και στον άντρα μου και στον πατέρα μου.. Και πήρα βαθιά αναπνοή..΄Εγώ δυστυχώς δεν έχω παιδάκια για να μου δώσουνε πνοή. Και θα κάνουμε και εξωσωματική. Υπάρχουνε πολλές φορές που δειλιάζω και στεναχωριέμαι, όμως η ζωή είναι μπροστά μας! Και τα παιδάκια σου είναι η ίδια η ζωή! Ο χαμός της μάνας είναι πληγή που δεν θα κλείσει ποτέ. Οφείλουμε πρώτα στον εαυτό μας να τον φροντίσουμε, να τον στηρίξουμε και να γίνουμε πάλι δυνατές για να στηρίξουμε και τους άλλους που μας έχουνε ανάγκη. Τώρα η μανούλα σου θα ξεκουραστεί. Και πρέπει να την αφήσεις να ξεκουραστεί. Πάντα θα είναι στη ζωή σου, γιατί την κουβαλάς μέσα σου. Πρέπει να προχωρήσεις. Πρέπει να συνεχίσεις. Πρώτα για σένα. Μετά για τους άλλους. Κλάψε, θρήνησε, μα προχώρα. Μην ξεχνάς. Προχώρα με την αγάπη της. Γιατί η αγάπη είναι τεράστιο συναίσθημα και δεν χάνεται ποτέ και με τίποτα.

Ο,τι θελήσεις, μη διστάσεις. Είμαι κι εγώ εδώ για σένα.

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

ΠίτερΠαν αυτό που διαπίστωσα είναι οτι μπροστά στα παιδιά μου αλλάζει τελείως η ψυχολογία μου.Είμαι μεσα στην τρελή χαρά και ας πονάω.Γιατί δεν θέλω να τα προβληματίσω και αυτά...:(

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Πολύ σωστά και φυσιολογικά νιώθεις! Αν και δεν είμαι σε θέση εγώ να κρίνω το δικό σου σωστό, νιώθω πως έτσι τα πράγματα ισορροπούν. Τα παιδιά σου είναι η ζωή, η συνέχεια, το "μπροστά". Να ευχαριστείς το Θεό που σου έχει δώσει αυτά θα πλασματάκια. Είσαι ευλογημένη

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Χαίρομαι πραγματικά για σένα. Γιατί μέσα απο όλον αυτό τον πόνο, έχεις την καρδιά και συνεχίζεις να νιώθεις αγάπη. Και αυτό είναι πολύ σημαντικό. Δεν θα σε κερδίσει ο πόνος και τα αρνητικά συναισθήματα. Μην ανησυχείς. Έχεις αγάπη που παίρνεις απο αυτά τα πλασματάκια και γεμίζεις. Γιάυτό και έχεις να νιώσεις. Μην ανησυχείς. Ολα θα πάνε καλά.

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Αχ βρε κοριτσάκι μου να ήξερες πόσο σε καταλαβαίνω!

Η αλήθεια είναι ότι δεν περνάει ποτέ ο πόνος. Κάθε φορά που θα γίνετε κάτι θα την σκέφτεσαι και θα λες ότι αυτό δεν έπρεπε να το χάσει.

Πιστεύω όμως ότι δεν χάνουν τίποτα. Εχω ανάγκη να νιώθω ότι είναι πάντα δίπλα μας και χαίρονται με τις χαρές μας και μας γλυκαίνουν τον πόνο μας όπως έκαναν και όταν ήταν στη ζωή..

Είσαι τυχερή που την είχες κοντά σου στα 2 πρώτα σου παιδάκια και εκείνη τυχερή που γνώρισε εγγόνια. Νομίζω ότι μία γυναίκα ολοκληρώνετε όταν πιάσει το παιδί του παιδιού της. Και αυτό η μανούλα σου δεν το στερήθηκε.

Είσαι τυχερή επίσης που έχεις τα παιδάκια σου και ξεχνιέσαι. Και να θυμάσαι ότι και τα άλλα δύο στην κοιλίτσα σου καταλαβαίνουν τα πάντα όπότε να προσέχεις και γι αυτά.

Ξέρω και ξέρει και ξέρεις ότι δεν θα την ξεχάσεις ποτέ!

Αν μπορώ να κάνω κάτι για σένα θα χαρώ.

Φιλιά

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Τα συλλυπητήρια μου κοπέλα μου..

Σε καταλαβαίνω απόλυτα!

Στα 16 έχασα τον πατέρα μου εντελώς ξαφνικά.. Έχουν περάσει 15 χρόνια από τότε και δεν υπάρχει μέρα που να μην τον σκεφτώ.. Έφυγε πάνω που θα έπαιρνε χαρές από τα παιδιά του.. Να τα δει να πιάνουν δουλειά, να παντρεύονται, να γεννάνε.. Άστα.. πολύ πόνος.. Την μέρα του γάμου μου αν με άφηναν να κλάψω έστω και λίγο δεν θα μπορούσα να σταματήσω..

Η ζωή όμως συνεχίζεται και ας νιώθω συνέχεια ένα βάρος μέσα μου..

Να'σαι καλά και να την σκέφτεσαι γλυκά.. Σίγουρα μας βλέπουν από κει που βρίσκονται..

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Χριστίνα μου λυπάμαι πολύ! Δεν μου έχει συμβεί να χάσω κάποιο αγαπημένο πρόσωπο αλλά κάποια στιγμή θα συμβεί σε όλους μας. Οι παππούδες και οι γιαγιάδες μου δόξα το Θεό ζουνε ακόμη , όμως από τώρα προσπαθώ να αποδεχτώ την ιδέα του θανάτου.

Ξέρω πως πονάς πολύ, και είναι φυσιολογικό. Ασε τον εαυτό σου να θρηνήσει, θα του κάνεις καλό..Ο πιο δύσκολος αποχαιρετισμός που όλοι θα βιώσουμε αργά ή γρήγορα είναι των γονιών μας! Έχουμε από μικροί την αίσθηση ότι ΄πάντα θα είναι στη ζωή μας, ότι δε θα πάθουν τίποτε κτλ..που όταν έρχεται εκείνη η ώρα συνειδητοποιούμε πως ξαφνικά αλλάζει η ζωή μας!

Δεν ξέρω να πω λόγια παρηγορητικά, αλλά αυτό που θα σε συμβουλέψω μέσα από τις δικές μου εμπειρίες, όποιες κ αν ήταν , ακόμη και λιγότερο επώδυνες, μάθε να ζεις τη ζωή στα όμορφα και στα άσχημα..έτσι είναι η ζωή..κάποια στιγμή χάνουμε ένα αγαπημένο πρόσωπο..και ισχύει για όλους!Κανένας δεν είναι τόσο τυχερός ώστε να κρατήσει όλα τα αγαπημένα του πρόσωπα κοντά του για πάντα!! Η μοιρα του κάθε ανθρώπού είναι διαφορετική..νομίζουμε ότι θα τους έχουμε μέχρι τα βαθιά γεράματα δίπλα μας , όμως η ζωή είναι αλλιώς! Ο κάθε άνθρωπος έχει ας το πουμε το δικό του τέλος και κανείς δεν ξέρει ποιο είναι και πότε! ΓΙ αυτό λοιπόν να χαίρεσαι που την απόλαυσες στα παιδικά σου χρόνια, ήταν κοντά σου σε πάρα πολλές σημαντικές στιγμές της ζωής σου, όποιες και αν ήταν αυτές!!Δεν πειράζει που δεν θα χαρεί τα παιδιά σου(δεν είναι βέβαια και το καλύτερο , αλλά τι να κάνουμε) όμως σαν μαμά ήταν δίπλα σου τόσα χρόνια όπως έπρεπε!!Να σε καμαρώνει στα ποιήματα στις γιορτές του δημοτικού ή στις παρελάσεις ή ακόμη και στα πιο απλά της ζωής τα καθημερινά αν για παράδειγμα ήθελες να της πεις για το αγόρι σου κτλ κτλ..αυτά έχουν σημασία! Η ποιοτητα και όχι η ποσότητα!!΄Μέσα λοιπόν απο τη ζωή πήρε την αγάπη σου! Σου έδωσε όσα ήθελε να σου δώσει και εσύ το ίδιο! Αυτά να σε κάνουν ευτυχισμένη και να σκέφτεσαι πως πήρες από αυτόν τον άνθρωπο όσα περισσότερα μπορούσες και του έδωσες όσα πειρσσότερα μπορούσες! Απο κει και πέρα και οι άσχημες στιγμές μέσα στη ζωή είναι και αν δεν ήταν καθημερινές, τότε τις είχε ξεχασμένες!!:) Ασε λοιπόν τη μαμά σου να ξεκουραστεί, ο ρόλος της τελείωσε! Μεγάλωσε μια υπέροχη κόρη και είδε δυο εγγονάκια , έκανε τα πάντα , εδωσε την καρδιά της όμως ήρθε η ωρα να ξεκουραστεί! Αποχαιρετισέ την λοιπόν και άσε το χρόνο να απαλύνει τον πόνο του αποχωρισμού! :) Με το καλό να κρατήσεις στην αγκαλιά σου ΄τα νέα μέλη της οικογένειας!Πάντα να είσαι ευτυχισμένη!!(ακόμη και με τις λύπες!!)

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Κορίτσι μου συλληπητήρια! Εύχομαι ο χρόνος να απαλύνει λιγάκι τον πόνο σου!! Να ξεχάσεις δεν υπάρχει περίπτωση! Να την θυμάσαι πάντα με αγάπη!! Έτσι ζούνε για πάντα μέσα μας! Πρέπει να είναι πολύ επώδυνο όλο αυτό! Στην ιδέα και μόνο ... τρελένομαι! Αλλά πρέπει να συμβιβαζόμαστε με αυτές τις ιδέες, δυστυχώς! Και πάλι συλληπητήρια!

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

συλληπητήρια και απο μένα Χριστίνα μου..φαντάζομαι πόσο πονάς αλλά να ξέρεις οι άνθρωποι που αγαπάμε δεν φεύγουν ποτε...θα ειναι παντα η μανουλα σου διπλα σου με τον δικο της τροπο χωρις αυτο να σημαινει οτι δεν εχεις δικιο να πονας και να στεναχωριεσαι...περιμενεις και διδυμακια ομως οποτε κοπελα μου πρεπει να φανεις δυνατη και να κανεις κουραγιο γ αυτες τις δυο νεες ζωουλες που ερχονται και σε εχουν αναγκη...και παλι λυπαμαι πολύ..

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

συλληπητηρια:(

παντα θα ειναι διπλα σου η μητερα σου και παντα θα ζει μεσα απο τις αναμνησεις...

περισυ πεθανε η γιαγιακα μου...μου λειπει καθε μερα και επειδη εμεινα εγκυος και εγω και η νυφη μου ακριβως μετα σκεφτομαι πως μας τα εστειλε αυτη...αρα μας προσεχει και απο εκει...

θα ζει παντα μεσα στην καρδια μου...το ιδιο και η μανουλα σου...

σου ευχομαι να εχεις μια καλη εγκυμοσυνη και τα διδυμακια σας να σας φερουν χαρα και απαλυνουν τον πονο σας.:(

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Χριστινα μου, θερμα συλληπητηρια κοπελα μου...:(

ραγισε η ψυχη μου με την μανουλα σου...:( η δικη μου ειναι δοξα τω Θεω στη ζωη, αλλα της εχω ΤΟΣΟ μεγαλη αδυναμια, που αμφιβαλλω αν θ'αντεξω τον αποχωρισμο... ελπιζω τουλαχιστον να αργησει...:(

κοριτσακι μου, να χαιρεσαι τα παιδακια σου και με το καλο να ερθουν στο κοσμο τα διδυμακια σας... και να 'σαι σιγουρη πως τωρα ειναι καλυτερα... και σας βλεπει και σας καμαρωνει....;)

ο Θεος να αναπαυσει τη ψυχουλα της...

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

συλλυπητήρια για τη μανούλα σου κοριτσάκι μου

δύναμη να έχεις και με το καλό

να έρθουν τα μωράκια σου στο κόσμο.

Η μανούλα σου σε καμαρώνει από ψηλά ...

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Καλησπέρα Χριστίνα και καλώς ήλθες στο κλαμπ!

Πολύ λυπάμαι για το θάνατο της μαμάς σου. Τα συναισθήματα είναι δυνατά και ο πόνος βαρύς. Σε νιώθω και σε καταλαβαίνω. Όταν πέθανε ο μπαμπάς μου ήμουν 5 μηνών έγκυος στη μικρή μου.

Τις περισσότερες φορές δε μπορώ καν να το αρθρώσω, χωρίς τα μάτια μου να γεμίσουν δάκρυα, χωρίς να νιώσω αυτόν τον πόνο στην καρδιά και τον κόμπο στο στομάχι. Χωρίς να πονέσει το κεφάλι μου στη σκέψη της αδικίας που νιώθω.

Ελπίζω εσύ να μπορέσεις να διαχειριστείς καλύτερα τις σκέψεις και τα συναισθήματά σου, εγώ δεν έχω καταφέρει να το αποδεχτώ... 14 μήνες έχουν περάσει απο τότε...

Καμιά φορά νομίζω οτι τώρα περναω τη διαδικασία του πένθους, έχω την εντύπωση οτι όσο ήμουν έγκυος, υποσυνείδητα δεν το επέτρεπα στον εαυτό μου.

Δεν μπορώ να σου πω λόγια παρηγοριάς, όπως σε βλέπει απο ψηλα, θα είναι πάντα μαζι σου και τα λοιπά. Δεν το βλέπω έτσι... ίσως γιατί είμαι ακόμα θυμωμένη που με άφησε ο μπαμπάς μου...

Να σαι καλά και να προσέχετε ο ένας τον άλλο στην οικογένεια σου.

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

χριστίνα μου λυπάμαι πάρα πολύ..:( εύχομαι ο θεός να σου δώσει τη δύναμη που χρειάζεται..να σκέφτεσαι πως η μανούλα σου σας προσέχει από ψηλά κ σίγουρα θα ήθελε να σε βλέπει να χαμογελάς ξανα..τα πιο θερμα μου συλληπητήρια κ μια μεγάλη αγκαλιά για σένα..

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Καλό Παράδεισο να έχει η μανούλα σου!

Καλή δύναμη σε σένα. Σου χρειάζεται για τα παιδάκια σου και τα δύο θαυματάκια που κουβαλάς μέσα σου!

Να ζήσετε να τη θυμόσαστε πάντα με αγάπη!

Σύνδεσμος σε αυτό το σχόλιο
Κοινοποίησε σε άλλα sites

Συμμετοχή στη συζήτηση

Μπορείτε να γράψετε τώρα το μήνυμά σας και να εγγραφείτε μετά. Αν έχετε ήδη λογαριασμό, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε το μήνυμα με το ψευδώνυμό σας.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Guest
Απαντήστε σε αυτή τη συζήτηση...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.


  • Απαντήσεις

    • δεν πειράζει...ας το παιρνεις μαζι σου ..δεν ειναι κακό... είναι λιγο πιο κουραστικό βέβαια...αλλα και τι να κάνεις 🤷 και εγω που έχω τις γιαγιάδες στα 20λεπτα δεν έχω βοήθεια μην νομίζεις...η μόνη βοήθεια που έχω ειναι ότι μου μαγειρεύει η πεθερά και πάω και παίρνω φαγητό κάθε μέρα 🤷 απο την αρχή δεν με βοήθησαν.. μόνο την πρώτη εβδομάδα ερχόταν συνέχεια.. και η αλήθεια ειναι οτι το εχω παράπονο 🫣 @Elkναι ναι μικρή είμαι! η αλήθεια είναι ήθελα πολύ να γίνω μανούλα! και τα κατάφερα δόξα το Θεό! βεβαια ηθελα πέντε παιδιά...(οσα ειμαστε και εμεις) αλλά μετά απο αυτα που βλέπω με τον μπέμπη..δυσκολα να κάνω 5😂
    • Δυστυχώς οι γονείς μου είναι μακριά από εδώ που μένω...Ο μόνος που μπορεί να μας βοηθήσει είναι ο πεθερός μου ή να παίρνω το μωρό μαζί μου 🫤
    • Μμμ δύσκολο. Κ εγώ στο πρώτο παιδί που ήμουν αναπληρώτρια επέστρεψα στις 63 μέρες, αλλά μου την κρατούσαν οι γιαγιάδες. Επίσης μέχρι τις 1,30 το πολύ ακούν σπίτι. Τώρα που έγινα μόνιμη θα γυρίσω τον Σεπτέμβριο στη δουλειά. Είμαι δασκαλα όπως κατάλαβες. Εσύ δεν έχεις κάποιον να σε βοηθήσει?
    • Όχι,όχι. Από τις 20 μέρες πίνει ξένο. Κ μένα καλά μου είπε ο γιατρός ότι είναι οπότε δεν αγχώνομαι. 
    • Γίνεται αυτό; Το να το κάνεις σπίτι δεν προυποθέτει ότι ξέρεις και πότε θα πας μαιευτήριο; Ή είναι κάτι τόσο γρήγορο που με το που αρχίσουν οι συσπάσεις, κάνεις κατευθείαν τη διαδικασία; 
  • Νέες συζητήσεις

×
×
  • Προσθήκη...