2η προσπάθεια εξωσωματικής

[filos`ifigen]

Τέστ αντισπερματικών αντισωμάτων

Ημερομηνία δημοσίευσης: 11 Φεβρουαρίου 2008

Γράφει: Χηνιάδης Χ. Χάρης, Μαιευτήρας-Χειρουργός Γυναικολόγος

Προβολή

Αν κανένα από τα τεστ γονιμότητας που έχουν προηγηθεί δεν έχει καταδείξει ένα λόγο για την υπογονιμότητα του ζευγαριού, τότε ο γιατρός μπορεί να προτείνει το τεστ των Αντισπερματικών Αντισωμάτων. Η χρησιμότητα όμως του τεστ αυτού αμφισβητείται και πολλοί γιατροί συστήνουν την ίδια θεραπεία υπογονιμότητας ανεξάρτητα από το αποτέλεσμά του.

Το τεστ ανιχνεύει αντισώματα που κινούνται ενάντια στα σπερματοζωάρια και τα αδρανοποιούν ή και τα εξολοθρεύουν, εμποδίζοντας έτσι την γονιμοποίηση του ωαρίου. Πρόκειται για μια δυσλειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος του άντρα η οποία λαμβάνει χώρα όταν παράγεται το σπέρμα. Οι παράγοντες που πιθανόν να παίζουν κάποιο ρόλο στην υπερευαισθησία αυτή του ανοσοποιητικού συστήματος είναι ο τραυματισμός των όρχεων, οι πιθανές λοιμώξεις (ορχίτιδα, επιδιδυμίτιδα) και οι χειρουργικές επεμβάσεις (απολίνωση σπερματικού πόρου).

Το τεστ μετά την σεξουαλική επαφή

Το τεστ αυτό είναι επίσης γνωστό και με άλλα ονόματα: post coital test, ή uhner τεστ ή Sims - Huhner τεστ.

Η δοκιμασία αυτή αναλύει την τραχηλική βλέννη μετά την σεξουαλική επαφή χωρίς προφυλακτικό και ερευνά την ύπαρξη και την κινητικότητα του σπέρματος στο περιβάλλον του γυναικείου κόλπου. Η χρησιμότητα αυτού του τεστ αμφισβητείται σε μεγάλο βαθμό από τους ιατρούς της αναπαραγωγής, γιατί είναι δύσκολο να εκτιμήσει κανείς το αποτέλεσμά του όσον αφορά την αλλαγή της πορείας της θεραπείας του ζευγαριού.

Το τεστ πραγματοποιείται αν υπάρχει φυσιολογικά ωορρηξία στη γυναίκα, οι σάλπιγγές της είναι βατές και το σπερμοδιάγραμμα του άνδρα έχει φυσιολογικές τιμές. Γίνεται την ημέρα πρίν την ωορρηξία, όταν δηλαδή η τραχηλική βλέννη είναι λεπτή και ελαστική και αφήνει έτσι τα σπερματοζωάρια να διεισδύσουν στη μήτρα. Ο γιατρός συλλέγει το κολπικό υγρό 2-4 ώρες μετά την σεξουαλική επαφή και ο εμβρυολόγος το εξετάζει στο μικροσκόπιο.

Το τεστ αυτό είναι απλό, αλλά τα αποτελέσματά του μπορούν εύκολα να μην αξιολογηθούν σωστά αν έχει γίνει λάθος υπολογισμός της ημέρας ωορρηξίας ή έχουν χρησιμοποιηθεί λιπαντικά κατά τη σεξουαλική επαφή.

[filos`ifigen]

Τέστ αντισπερματικών αντισωμάτων

Ημερομηνία δημοσίευσης: 11 Φεβρουαρίου 2008

Γράφει: Χηνιάδης Χ. Χάρης, Μαιευτήρας-Χειρουργός Γυναικολόγος

Προβολή

Αν κανένα από τα τεστ γονιμότητας που έχουν προηγηθεί δεν έχει καταδείξει ένα λόγο για την υπογονιμότητα του ζευγαριού, τότε ο γιατρός μπορεί να προτείνει το τεστ των Αντισπερματικών Αντισωμάτων. Η χρησιμότητα όμως του τεστ αυτού αμφισβητείται και πολλοί γιατροί συστήνουν την ίδια θεραπεία υπογονιμότητας ανεξάρτητα από το αποτέλεσμά του.

Το τεστ ανιχνεύει αντισώματα που κινούνται ενάντια στα σπερματοζωάρια και τα αδρανοποιούν ή και τα εξολοθρεύουν, εμποδίζοντας έτσι την γονιμοποίηση του ωαρίου. Πρόκειται για μια δυσλειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος του άντρα η οποία λαμβάνει χώρα όταν παράγεται το σπέρμα. Οι παράγοντες που πιθανόν να παίζουν κάποιο ρόλο στην υπερευαισθησία αυτή του ανοσοποιητικού συστήματος είναι ο τραυματισμός των όρχεων, οι πιθανές λοιμώξεις (ορχίτιδα, επιδιδυμίτιδα) και οι χειρουργικές επεμβάσεις (απολίνωση σπερματικού πόρου).

Το τεστ μετά την σεξουαλική επαφή

Το τεστ αυτό είναι επίσης γνωστό και με άλλα ονόματα: post coital test, ή uhner τεστ ή Sims - Huhner τεστ.

Η δοκιμασία αυτή αναλύει την τραχηλική βλέννη μετά την σεξουαλική επαφή χωρίς προφυλακτικό και ερευνά την ύπαρξη και την κινητικότητα του σπέρματος στο περιβάλλον του γυναικείου κόλπου. Η χρησιμότητα αυτού του τεστ αμφισβητείται σε μεγάλο βαθμό από τους ιατρούς της αναπαραγωγής, γιατί είναι δύσκολο να εκτιμήσει κανείς το αποτέλεσμά του όσον αφορά την αλλαγή της πορείας της θεραπείας του ζευγαριού.

Το τεστ πραγματοποιείται αν υπάρχει φυσιολογικά ωορρηξία στη γυναίκα, οι σάλπιγγές της είναι βατές και το σπερμοδιάγραμμα του άνδρα έχει φυσιολογικές τιμές. Γίνεται την ημέρα πρίν την ωορρηξία, όταν δηλαδή η τραχηλική βλέννη είναι λεπτή και ελαστική και αφήνει έτσι τα σπερματοζωάρια να διεισδύσουν στη μήτρα. Ο γιατρός συλλέγει το κολπικό υγρό 2-4 ώρες μετά την σεξουαλική επαφή και ο εμβρυολόγος το εξετάζει στο μικροσκόπιο.

Το τεστ αυτό είναι απλό, αλλά τα αποτελέσματά του μπορούν εύκολα να μην αξιολογηθούν σωστά αν έχει γίνει λάθος υπολογισμός της ημέρας ωορρηξίας ή έχουν χρησιμοποιηθεί λιπαντικά κατά τη σεξουαλική επαφή.

[filos`ifigen]

αρχή της αντιμετώπισης του προβλήματος

Ημερομηνία δημοσίευσης: 10 Ιουνίου 2005

Γράφει: Γκικόντες Ευάγγελος, Μαιευτήρας - Χειρούργος Γυναικολόγος

Προβολή

Το πρώτο που θα πρέπει να κάνει ένα ζευγάρι που αντιμετωπίζει ένα πρόβλημα υπογονιμότητας, είναι να έχει μία σωστή ψυχολογική αντιμετώπιση προς το πρόβλημα αυτό. Δεν θα πρέπει να υπάρχει άγχος, αγωνία, και λάθος αντιλήψεις σχετικά με το πρόβλημα. Το ζευγάρι θα πρέπει να ψάξει πρώτα από όλα να βρει ψυχολογική υποστήριξη, ερχόμενο σε επαφή με άλλα ζευγάρια που μπορεί να έχουν βρεθεί σε παρόμοια κατάσταση. Είναι σημαντικό να υπάρχουν σωστές ψυχολογικές αντιδράσεις στα προβλήματα υπογονιμότητας και το ζευγάρι θα πρέπει να εξετάσει τρόπους με τους οποίους άλλα ζευγάρια αντιμετώπισαν το πρόβλημα. Καλό θα είναι να αποφεύγεται η συζήτηση παραγόντων σχετικά με τα παιδιά και με την γονιμότητα και οι φίλοι και οι γνωστοί είναι καλό να έχουν κάποια μικρή γνώση του προβλήματος, όπου αυτό είναι δυνατόν και να αποφεύγουν να κάνουν σχόλια που μπορεί να "ρίξουν" προσωρινά το ζευγάρι.

Το κάπνισμα, το ποτό, και η λήψη ηρεμιστικών ή ακόμα το πολύ φαγητό, μπορεί να σας κάνουν να νιώθετε καλύτερα, αλλά δεν είναι θετικοί τρόποι για την ψυχολογική υποστήριξη σε μία περίπτωση υπογονιμότητας. Εκείνο που θα πρέπει ίσως να γίνει, είναι να κάνετε το πρόβλημα σας να φύγει από το κέντρο του ενδιαφέροντος, αναμειγνυόμενοι σε άλλες δραστηριότητες, ασχολούμενοι περισσότερο με την εργασίας σας, αναλαμβάνοντας νέα ενδιαφέροντα, ή ξοδεύοντας περισσότερο χρόνο στα ήδη υπάρχοντα.

Επίσης, είναι καλό και να δουλέψετε και προς την πλευρά της αυτοεκτίμησης σας. Προσπαθήστε να βελτιώσετε την εξωτερική σας εμφάνιση, την ψυχολογική σας κατάσταση, την σωματική σας αντοχή, την εργασία σας, τη δίαιτά σας. Δουλέψτε επίσης και στην αναγνώριση των θετικών απόψεων της υπογονιμότητας. Σκεφτείτε ότι το να μην έχετε παιδί, σας δίνει μεγαλύτερη ελευθερία, δεν είστε δεμένοι μέσα στο σπίτι, μπορείτε να βγείτε έξω, να κάνετε ότι θέλετε, να φάτε με την ησυχία σας, να κάνετε ταξίδια κλπ. Μπορεί αυτό να είναι κάτι τεχνητό, αλλά μπορεί να σας βοηθήσει να καταλάβετε ότι έστω και προσωρινά υπάρχει μία θετική πλευρά στην έλλειψη παιδιών.

Μην κλαίτε στο ντους. Δώστε όμως διέξοδο στα αισθήματά σας, συζητήστε τα εις βάθος με τον σύντροφό σας, και ζητήστε βοήθεια. Μπορεί να πιστεύετε ότι προστατεύετε τον άλλον, εάν δεν του λέτε αυτό που πραγματικά νιώθετε. Αυτό μπορεί να ισχύει μεν, αλλά υπάρχει περίπτωση η απελευθέρωση των συναισθημάτων να καταλήξει σε καλύτερη συνεργασία. Μην φοβηθείτε να καταφύγετε και στην ατομική ή ομαδική συμβουλευτική, σε μία προσπάθεια να βγάλετε τα αισθήματά σας από τον εσωτερικό σας κόσμο προς τα έξω. Χρειάζεται θάρρος για να αποκαλύψουμε κάτι για το οποίο νιώθουμε ευάλωτοι. Μπορεί όμως στην διαδικασία να δούμε και άλλους ανθρώπους οι οποίοι να νιώθουν σαν και εμάς και να βοηθηθούμε από το γεγονός αυτό.

[filos`ifigen]

αρχή της αντιμετώπισης του προβλήματος

Ημερομηνία δημοσίευσης: 10 Ιουνίου 2005

Γράφει: Γκικόντες Ευάγγελος, Μαιευτήρας - Χειρούργος Γυναικολόγος

Προβολή

Το πρώτο που θα πρέπει να κάνει ένα ζευγάρι που αντιμετωπίζει ένα πρόβλημα υπογονιμότητας, είναι να έχει μία σωστή ψυχολογική αντιμετώπιση προς το πρόβλημα αυτό. Δεν θα πρέπει να υπάρχει άγχος, αγωνία, και λάθος αντιλήψεις σχετικά με το πρόβλημα. Το ζευγάρι θα πρέπει να ψάξει πρώτα από όλα να βρει ψυχολογική υποστήριξη, ερχόμενο σε επαφή με άλλα ζευγάρια που μπορεί να έχουν βρεθεί σε παρόμοια κατάσταση. Είναι σημαντικό να υπάρχουν σωστές ψυχολογικές αντιδράσεις στα προβλήματα υπογονιμότητας και το ζευγάρι θα πρέπει να εξετάσει τρόπους με τους οποίους άλλα ζευγάρια αντιμετώπισαν το πρόβλημα. Καλό θα είναι να αποφεύγεται η συζήτηση παραγόντων σχετικά με τα παιδιά και με την γονιμότητα και οι φίλοι και οι γνωστοί είναι καλό να έχουν κάποια μικρή γνώση του προβλήματος, όπου αυτό είναι δυνατόν και να αποφεύγουν να κάνουν σχόλια που μπορεί να "ρίξουν" προσωρινά το ζευγάρι.

Το κάπνισμα, το ποτό, και η λήψη ηρεμιστικών ή ακόμα το πολύ φαγητό, μπορεί να σας κάνουν να νιώθετε καλύτερα, αλλά δεν είναι θετικοί τρόποι για την ψυχολογική υποστήριξη σε μία περίπτωση υπογονιμότητας. Εκείνο που θα πρέπει ίσως να γίνει, είναι να κάνετε το πρόβλημα σας να φύγει από το κέντρο του ενδιαφέροντος, αναμειγνυόμενοι σε άλλες δραστηριότητες, ασχολούμενοι περισσότερο με την εργασίας σας, αναλαμβάνοντας νέα ενδιαφέροντα, ή ξοδεύοντας περισσότερο χρόνο στα ήδη υπάρχοντα.

Επίσης, είναι καλό και να δουλέψετε και προς την πλευρά της αυτοεκτίμησης σας. Προσπαθήστε να βελτιώσετε την εξωτερική σας εμφάνιση, την ψυχολογική σας κατάσταση, την σωματική σας αντοχή, την εργασία σας, τη δίαιτά σας. Δουλέψτε επίσης και στην αναγνώριση των θετικών απόψεων της υπογονιμότητας. Σκεφτείτε ότι το να μην έχετε παιδί, σας δίνει μεγαλύτερη ελευθερία, δεν είστε δεμένοι μέσα στο σπίτι, μπορείτε να βγείτε έξω, να κάνετε ότι θέλετε, να φάτε με την ησυχία σας, να κάνετε ταξίδια κλπ. Μπορεί αυτό να είναι κάτι τεχνητό, αλλά μπορεί να σας βοηθήσει να καταλάβετε ότι έστω και προσωρινά υπάρχει μία θετική πλευρά στην έλλειψη παιδιών.

Μην κλαίτε στο ντους. Δώστε όμως διέξοδο στα αισθήματά σας, συζητήστε τα εις βάθος με τον σύντροφό σας, και ζητήστε βοήθεια. Μπορεί να πιστεύετε ότι προστατεύετε τον άλλον, εάν δεν του λέτε αυτό που πραγματικά νιώθετε. Αυτό μπορεί να ισχύει μεν, αλλά υπάρχει περίπτωση η απελευθέρωση των συναισθημάτων να καταλήξει σε καλύτερη συνεργασία. Μην φοβηθείτε να καταφύγετε και στην ατομική ή ομαδική συμβουλευτική, σε μία προσπάθεια να βγάλετε τα αισθήματά σας από τον εσωτερικό σας κόσμο προς τα έξω. Χρειάζεται θάρρος για να αποκαλύψουμε κάτι για το οποίο νιώθουμε ευάλωτοι. Μπορεί όμως στην διαδικασία να δούμε και άλλους ανθρώπους οι οποίοι να νιώθουν σαν και εμάς και να βοηθηθούμε από το γεγονός αυτό.

[filos`ifigen]

αρχή της αντιμετώπισης του προβλήματος

Ημερομηνία δημοσίευσης: 10 Ιουνίου 2005

Γράφει: Γκικόντες Ευάγγελος, Μαιευτήρας - Χειρούργος Γυναικολόγος

Προβολή

Το πρώτο που θα πρέπει να κάνει ένα ζευγάρι που αντιμετωπίζει ένα πρόβλημα υπογονιμότητας, είναι να έχει μία σωστή ψυχολογική αντιμετώπιση προς το πρόβλημα αυτό. Δεν θα πρέπει να υπάρχει άγχος, αγωνία, και λάθος αντιλήψεις σχετικά με το πρόβλημα. Το ζευγάρι θα πρέπει να ψάξει πρώτα από όλα να βρει ψυχολογική υποστήριξη, ερχόμενο σε επαφή με άλλα ζευγάρια που μπορεί να έχουν βρεθεί σε παρόμοια κατάσταση. Είναι σημαντικό να υπάρχουν σωστές ψυχολογικές αντιδράσεις στα προβλήματα υπογονιμότητας και το ζευγάρι θα πρέπει να εξετάσει τρόπους με τους οποίους άλλα ζευγάρια αντιμετώπισαν το πρόβλημα. Καλό θα είναι να αποφεύγεται η συζήτηση παραγόντων σχετικά με τα παιδιά και με την γονιμότητα και οι φίλοι και οι γνωστοί είναι καλό να έχουν κάποια μικρή γνώση του προβλήματος, όπου αυτό είναι δυνατόν και να αποφεύγουν να κάνουν σχόλια που μπορεί να "ρίξουν" προσωρινά το ζευγάρι.

Το κάπνισμα, το ποτό, και η λήψη ηρεμιστικών ή ακόμα το πολύ φαγητό, μπορεί να σας κάνουν να νιώθετε καλύτερα, αλλά δεν είναι θετικοί τρόποι για την ψυχολογική υποστήριξη σε μία περίπτωση υπογονιμότητας. Εκείνο που θα πρέπει ίσως να γίνει, είναι να κάνετε το πρόβλημα σας να φύγει από το κέντρο του ενδιαφέροντος, αναμειγνυόμενοι σε άλλες δραστηριότητες, ασχολούμενοι περισσότερο με την εργασίας σας, αναλαμβάνοντας νέα ενδιαφέροντα, ή ξοδεύοντας περισσότερο χρόνο στα ήδη υπάρχοντα.

Επίσης, είναι καλό και να δουλέψετε και προς την πλευρά της αυτοεκτίμησης σας. Προσπαθήστε να βελτιώσετε την εξωτερική σας εμφάνιση, την ψυχολογική σας κατάσταση, την σωματική σας αντοχή, την εργασία σας, τη δίαιτά σας. Δουλέψτε επίσης και στην αναγνώριση των θετικών απόψεων της υπογονιμότητας. Σκεφτείτε ότι το να μην έχετε παιδί, σας δίνει μεγαλύτερη ελευθερία, δεν είστε δεμένοι μέσα στο σπίτι, μπορείτε να βγείτε έξω, να κάνετε ότι θέλετε, να φάτε με την ησυχία σας, να κάνετε ταξίδια κλπ. Μπορεί αυτό να είναι κάτι τεχνητό, αλλά μπορεί να σας βοηθήσει να καταλάβετε ότι έστω και προσωρινά υπάρχει μία θετική πλευρά στην έλλειψη παιδιών.

Μην κλαίτε στο ντους. Δώστε όμως διέξοδο στα αισθήματά σας, συζητήστε τα εις βάθος με τον σύντροφό σας, και ζητήστε βοήθεια. Μπορεί να πιστεύετε ότι προστατεύετε τον άλλον, εάν δεν του λέτε αυτό που πραγματικά νιώθετε. Αυτό μπορεί να ισχύει μεν, αλλά υπάρχει περίπτωση η απελευθέρωση των συναισθημάτων να καταλήξει σε καλύτερη συνεργασία. Μην φοβηθείτε να καταφύγετε και στην ατομική ή ομαδική συμβουλευτική, σε μία προσπάθεια να βγάλετε τα αισθήματά σας από τον εσωτερικό σας κόσμο προς τα έξω. Χρειάζεται θάρρος για να αποκαλύψουμε κάτι για το οποίο νιώθουμε ευάλωτοι. Μπορεί όμως στην διαδικασία να δούμε και άλλους ανθρώπους οι οποίοι να νιώθουν σαν και εμάς και να βοηθηθούμε από το γεγονός αυτό.

[filos`ifigen]

αρχή της αντιμετώπισης του προβλήματος

Ημερομηνία δημοσίευσης: 10 Ιουνίου 2005

Γράφει: Γκικόντες Ευάγγελος, Μαιευτήρας - Χειρούργος Γυναικολόγος

Προβολή

Το πρώτο που θα πρέπει να κάνει ένα ζευγάρι που αντιμετωπίζει ένα πρόβλημα υπογονιμότητας, είναι να έχει μία σωστή ψυχολογική αντιμετώπιση προς το πρόβλημα αυτό. Δεν θα πρέπει να υπάρχει άγχος, αγωνία, και λάθος αντιλήψεις σχετικά με το πρόβλημα. Το ζευγάρι θα πρέπει να ψάξει πρώτα από όλα να βρει ψυχολογική υποστήριξη, ερχόμενο σε επαφή με άλλα ζευγάρια που μπορεί να έχουν βρεθεί σε παρόμοια κατάσταση. Είναι σημαντικό να υπάρχουν σωστές ψυχολογικές αντιδράσεις στα προβλήματα υπογονιμότητας και το ζευγάρι θα πρέπει να εξετάσει τρόπους με τους οποίους άλλα ζευγάρια αντιμετώπισαν το πρόβλημα. Καλό θα είναι να αποφεύγεται η συζήτηση παραγόντων σχετικά με τα παιδιά και με την γονιμότητα και οι φίλοι και οι γνωστοί είναι καλό να έχουν κάποια μικρή γνώση του προβλήματος, όπου αυτό είναι δυνατόν και να αποφεύγουν να κάνουν σχόλια που μπορεί να "ρίξουν" προσωρινά το ζευγάρι.

Το κάπνισμα, το ποτό, και η λήψη ηρεμιστικών ή ακόμα το πολύ φαγητό, μπορεί να σας κάνουν να νιώθετε καλύτερα, αλλά δεν είναι θετικοί τρόποι για την ψυχολογική υποστήριξη σε μία περίπτωση υπογονιμότητας. Εκείνο που θα πρέπει ίσως να γίνει, είναι να κάνετε το πρόβλημα σας να φύγει από το κέντρο του ενδιαφέροντος, αναμειγνυόμενοι σε άλλες δραστηριότητες, ασχολούμενοι περισσότερο με την εργασίας σας, αναλαμβάνοντας νέα ενδιαφέροντα, ή ξοδεύοντας περισσότερο χρόνο στα ήδη υπάρχοντα.

Επίσης, είναι καλό και να δουλέψετε και προς την πλευρά της αυτοεκτίμησης σας. Προσπαθήστε να βελτιώσετε την εξωτερική σας εμφάνιση, την ψυχολογική σας κατάσταση, την σωματική σας αντοχή, την εργασία σας, τη δίαιτά σας. Δουλέψτε επίσης και στην αναγνώριση των θετικών απόψεων της υπογονιμότητας. Σκεφτείτε ότι το να μην έχετε παιδί, σας δίνει μεγαλύτερη ελευθερία, δεν είστε δεμένοι μέσα στο σπίτι, μπορείτε να βγείτε έξω, να κάνετε ότι θέλετε, να φάτε με την ησυχία σας, να κάνετε ταξίδια κλπ. Μπορεί αυτό να είναι κάτι τεχνητό, αλλά μπορεί να σας βοηθήσει να καταλάβετε ότι έστω και προσωρινά υπάρχει μία θετική πλευρά στην έλλειψη παιδιών.

Μην κλαίτε στο ντους. Δώστε όμως διέξοδο στα αισθήματά σας, συζητήστε τα εις βάθος με τον σύντροφό σας, και ζητήστε βοήθεια. Μπορεί να πιστεύετε ότι προστατεύετε τον άλλον, εάν δεν του λέτε αυτό που πραγματικά νιώθετε. Αυτό μπορεί να ισχύει μεν, αλλά υπάρχει περίπτωση η απελευθέρωση των συναισθημάτων να καταλήξει σε καλύτερη συνεργασία. Μην φοβηθείτε να καταφύγετε και στην ατομική ή ομαδική συμβουλευτική, σε μία προσπάθεια να βγάλετε τα αισθήματά σας από τον εσωτερικό σας κόσμο προς τα έξω. Χρειάζεται θάρρος για να αποκαλύψουμε κάτι για το οποίο νιώθουμε ευάλωτοι. Μπορεί όμως στην διαδικασία να δούμε και άλλους ανθρώπους οι οποίοι να νιώθουν σαν και εμάς και να βοηθηθούμε από το γεγονός αυτό.

[filos`ifigen]

υπογονιμότητα σήμερα

Ημερομηνία δημοσίευσης: 10 Ιουνίου 2005

Γράφει: Γκικόντες Ευάγγελος, Μαιευτήρας - Χειρούργος Γυναικολόγος

Προβολή

Υπολογίζεται ότι ένα 15% περίπου των ζευγαριών θα πάσχει από κάποιο πρόβλημα υπογονιμότητας. Το ποσοστό αυτό μπορεί να μην έχει εκτιμηθεί σωστά καθώς περιλαμβάνει μόνο τα ζευγάρια εκείνα που αναζητούν ιατρική βοήθεια για το προβλημά τους. Υπάρχουν όμως και άλλα ζευγάρια που είναι προετοιμασμένα να αποδεχθούν την υπογονιμότητά τους, δεν αποκτούν παιδί αλλά και δεν προσπαθούν ενεργά για κάτι τέτοιο.

Τα ποσοστά των ατόμων με υπογονιμότητα τείνουν να αυξάνουν, και αυτό γίνεται γιατί αυξάνεται η άποψη ότι η ελαττωμένη γονιμότητα είναι μία κατάσταση η οποία αντιμετωπίζεται. Έτσι, περισσότερα ζευγάρια πλησιάζουν τον γιατρό τους για να λάβουν βοήθεια. Το θέμα της υπογονιμότητας αναφέρεται συχνά στα μέσα μαζικής ενημέρωσης και έχουν βρεθεί καινούργιες μέθοδοι μικρογονιμοποίησης οι οποίες προσφέρουν περισσότερες ελπίδες εκεί όπου παλαιότερα δεν υπήρχε καμία. Τώρα μπορεί να υπάρξει γονιμότητα και σύλληψη ακόμα και με ένα ή δύο ζωντανά σπερματοζωάρια από πλευράς του συζύγου ή και με κανένα ζωντανό σπερματοζωάριο με την χρησιμοποίηση των σπερματίδων. Εκτός από αυτά, η συχνότητα των χλαμυδιακών νόσων αυξάνεται. Οι λοιμώξεις αυτές μπορεί να έχουν κάποια επίδραση στην διαβατότητα των σαλπίγγων των γυναικών και να μειώνουν τις πιθανότητες φυσιολογικής σύλληψης ή να αυξάνουν τις πιθανότητες εξωμητρίου κυήσεως.

Εκτός από αυτό, ο αριθμός ζωντανών σπερματοζωαρίων στον αντρικό πληθυσμό γενικά, μειώνεται σταδιακά. Δεν είναι γνωστός ακόμα ο τρόπος με τον οποίο το σπέρμα έχει την ικανότητα να γονιμοποιεί ένα ωάριο. Είναι δυνατόν, σπέρμα που εμφανίζεται φυσιολογικό, να μην μπορεί να γονιμοποιήσει ένα ωάριο, όταν αυτά τοποθετηθούν μαζί κατά τη διάρκεια της διαδικασία της IVS. Για να καταλάβουμε την πραγματική γονιμότητα του άντρα, είναι σημαντικό να αναλύσουμε το σπέρμα τουλάχιστον δύο ή τρεις φορές πριν μπορέσουμε να καταλάβουμε τις διάφορες ποικιλίες, που μπορεί να υπαρχούν στον αριθμό των σπερματοζωαρίων και των άτυπων μορφών. Στη γονιμότητα του σπέρματος παίζει ρόλο ο αριθμός των σπερματοζωαρίων, η ικανότητα, η προωθητική ικανότητα αυτών, καθώς και ο αριθμός των ατύπων μορφών.

Ένας μέσος αριθμός σπερματοζωαρίων είναι περίπου 100 εκατομμύρια ανά ml και μπορεί να υπάρχουν 3,5 ως 13 ml σε κάθε εκσπερμάτιση. Τα σπερματοζωάρια παράγονται σε ρυθμό 1800 ανά δευτερόλεπτο από κάθε όρχι. Αριθμός σπερματοζωαρίων κάτω από 20 έως 40 εκατομμύρια ανά ml θεωρείται υπογόνιμος και κάτω από 20 εκ ανά ml θεωρείται χαμηλός με πολύ μικρή πιθανότητα γονιμοποίησης, παρόλο που η γονιμοποίηση δεν θεωρείται αδύνατη απλώς μπορεί να χρειαστεί περισσότερος χρόνος για τη σύλληψη.

Ελάττωση της παραγωγής ή της λειτουργίας του σπέρματος μπορεί να προέρχεται από γενετικούς λόγους, καθυστερημένη κάθοδο των όρχεων (κρυψορχία), μαγουλάδες, χλαμύδια, καρκίνο, κιρσοκήλη, ακτινοβόληση, κυτταροτοξικά φάρμακα, άλλα φάρμακα και περιβαλλοντολογικούς παράγοντες. Επίσης, μπορεί να υπάρχουν διαταραχές στην μεταφορά του σπέρματος λόγω αυτοάνοσης υπογονιμότητας (μία κατάσταση στην οποία μπορεί ο άνδρας να παράγει αντισώματα στο δικό του το σπέρμα), απόφραξη του σπερματικού πόρου, καθώς και προβλήματα εκσπερμάτισης, όπως η παλίνδρομη εκσπερμάτιση.

Από την πλευρά της γυναίκας, μπορεί να υπάρχουν προβλήματα στην ωορρηξία, όπως είναι οι πολυκυστικές ωοθήκες, ο υπογοναδισμός, οι διαταραχές στη λειτουργία του υποθαλάμου, η υπερπολακτιναιμία, ωοθηκική ανεπάρκεια, ανωορρηκτικοί κύκλοι, όχι καλής ποιότητας ωάρια, κυταροτοξικά φάρμακα, άλλα φάρμακα, ακτινοβόληση, κάπνισμα.

Η ενδομητρίωση επίσης είναι ένας παράγων που ελαττώνει τις πιθανότητες μίας εγκυμοσύνης. Είναι γεγονός ότι η ενδομητρίωση μπορεί να προκαλέσει ενδοπυελικές συμφύσεις, μειώνοντας έτσι τις πιθανότητες για μία σύλληψη. Παρόλα αυτά, πολλές γυναίκες με ελαφριά ως μέτρια ενδομητρίωση μπορούν να μείνουν έγκυες. Η ενδομητρίωση διαγιγνώσκεται με την λαπαροσκόπηση και πολλές γυναίκες δεν γνωρίζουν ότι έχουν ενδομητρίωση σε σημαντικό ποσοστό, μέχρι να εξεταστούν λαπαροσκοπικά. Τα συμπτώματα της ενδομητρίωσης δεν είναι ειδικά, και μία γυναίκα μπορεί να έχει συμπτώματα ενδομητρίωσης, ενώ να μην αποδειχθεί ότι έχει την νόσο, κατά την διάρκεια μίας λαπαροσκόπησης.

Μία γυναίκα μπορεί επίσης να υποφέρει από απόφραξη των σαλπίγγων ή από χλαμυδιακή λοίμωξη, οντότητες οι οποίες και οι δύο μπορεί να μειώσουν τις πιθανότητες γονιμότητας. Έχει βρεθεί ότι οι 3 από τις 4 γυναίκες που έχουν υπογονιμότητα που οφείλεται σε σαλπιγγικό παράγοντα, ή που έχουν εξωμήτριο κύηση, είχαν χλαμυδιακή λοίμωξη.

Υπάρχει επίσης και η ανεξήγητη γονιμότητα που αναφέρθηκε προηγουμένως. Υπάρχουν πολλές γυναίκες οι οποίες μπορεί να έχουν μία επαφή και να μείνουν κατευθείαν έγκυες, αυτές που λέμε ότι μένουν έγκυες "με τον αέρα", και από την άλλη πλευρά υπάρχουν πολλές οι οποίες μπορεί να προσπαθούν για χρόνια και να έχουν κάνει όλες τις εξετάσεις και παρόλα αυτά να μην μπορούν να μείνουν έγκυες. Εδώ υπάρχουν διάφοροι παράγοντες που μπορεί να παίζουν ρόλο και να μην έχουν εξεταστεί από την σύγχρονη ιατρική. Για παράδειγμα, οι ελλείψεις διαφόρων ιχνοστοιχείων ή βιταμινών, η λήψη ορισμένων ουσιών σε χρόνιο επίπεδο, όπως είναι ο καφές ή το αλκοόλ, η αύξηση ή η υπερβολική μείωση του βάρους, η ψυχολογική κατάσταση της γυναίκας, καθώς και το σωματικό ή ψυχολογικό στρες. Το στρες μπορεί επίσης να επηρεάσει και τους άντρες, με αποτέλεσμα πτώση του αριθμού των σπερματοζωαρίων.

Ο ψυχολογικός παράγοντας είναι πολύ σημαντικός παράγοντας για το υπογόνιμο ζευγάρι, επειδή υπάρχει η επιβάρυνση της κοινωνίας, υπάρχει η επιβάρυνση των διαπροσωπικών σχέσεων του ζευγαριού μέσα στον γάμο, η σχέση του με τους συγγενείς και άλλα άτομα, η πίεση της υπογονιμότητας σε κάθε ένα από αυτά τα δύο άτομα του ζευγαριού, καθώς και η ψυχολογική πίεση όταν το ζευγάρι αυτό βρίσκεται μέσα στην διαδικασία μίας προσπάθειας για υποβοηθούμενη τεχνητή γονιμοποίηση. Υπάρχει επίσης η βιολογική ανάγκη της γυναίκας και του άντρα, για ένα παιδί, καθώς και το στρες της στέρησης αυτής της ψυχολογικής ανάγκης. Σε όλα αυτά θα πρέπει να προστεθεί και η επιβάρυνση της εξάρτησης από το γιατρό που βοηθά το ζευγάρι επειδή πολλές φορές αυτοί νομίζουν ότι αυτός είναι ο μόνος που μπορεί να τους βοηθήσει, να τους καταλάβει και να τους προσφέρει κάποιες ελπίδες. Μπορεί να νιώθουν την υποχρέωση να είναι καλοί ασθενείς, και να ξοδεύουν αρκετή ενεργητικότητα στην προσπάθεια προς αυτήν την κατεύθυνση.

Έτσι λοιπόν, θα πρέπει να υιοθετηθούν τρόποι βελτίωσης της ποιότητας ζωής και μεγιστοποίησης των δυνατοτήτων. Στην σύγχρονη εποχή έχει έρθει ο καιρός πια να συμπληρωθεί η εξωσωματική γονιμοποίηση και με την υποβοήθηση του ατόμου σαν ένα όλον, ώστε να μπει πιο ολοκληρωμένο και πιο υγιές στην διαδικασία αυτή. Θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν μέθοδοι χαλάρωσης και βελτίωσης της υγείας, οι οποίες εάν τύχει να μην έχουν ως αποτέλεσμα την γέννηση ενός παιδιού, τουλάχιστον θα αυξήσουν την ικανότητα των ατόμων να απολαμβάνουν την ζωή ενώ συνεχίζουν να προσπαθούν να ξεπεράσουν τα προβλήματά τους.

[filos`ifigen]

υπογονιμότητα σήμερα

Ημερομηνία δημοσίευσης: 10 Ιουνίου 2005

Γράφει: Γκικόντες Ευάγγελος, Μαιευτήρας - Χειρούργος Γυναικολόγος

Προβολή

Υπολογίζεται ότι ένα 15% περίπου των ζευγαριών θα πάσχει από κάποιο πρόβλημα υπογονιμότητας. Το ποσοστό αυτό μπορεί να μην έχει εκτιμηθεί σωστά καθώς περιλαμβάνει μόνο τα ζευγάρια εκείνα που αναζητούν ιατρική βοήθεια για το προβλημά τους. Υπάρχουν όμως και άλλα ζευγάρια που είναι προετοιμασμένα να αποδεχθούν την υπογονιμότητά τους, δεν αποκτούν παιδί αλλά και δεν προσπαθούν ενεργά για κάτι τέτοιο.

Τα ποσοστά των ατόμων με υπογονιμότητα τείνουν να αυξάνουν, και αυτό γίνεται γιατί αυξάνεται η άποψη ότι η ελαττωμένη γονιμότητα είναι μία κατάσταση η οποία αντιμετωπίζεται. Έτσι, περισσότερα ζευγάρια πλησιάζουν τον γιατρό τους για να λάβουν βοήθεια. Το θέμα της υπογονιμότητας αναφέρεται συχνά στα μέσα μαζικής ενημέρωσης και έχουν βρεθεί καινούργιες μέθοδοι μικρογονιμοποίησης οι οποίες προσφέρουν περισσότερες ελπίδες εκεί όπου παλαιότερα δεν υπήρχε καμία. Τώρα μπορεί να υπάρξει γονιμότητα και σύλληψη ακόμα και με ένα ή δύο ζωντανά σπερματοζωάρια από πλευράς του συζύγου ή και με κανένα ζωντανό σπερματοζωάριο με την χρησιμοποίηση των σπερματίδων. Εκτός από αυτά, η συχνότητα των χλαμυδιακών νόσων αυξάνεται. Οι λοιμώξεις αυτές μπορεί να έχουν κάποια επίδραση στην διαβατότητα των σαλπίγγων των γυναικών και να μειώνουν τις πιθανότητες φυσιολογικής σύλληψης ή να αυξάνουν τις πιθανότητες εξωμητρίου κυήσεως.

Εκτός από αυτό, ο αριθμός ζωντανών σπερματοζωαρίων στον αντρικό πληθυσμό γενικά, μειώνεται σταδιακά. Δεν είναι γνωστός ακόμα ο τρόπος με τον οποίο το σπέρμα έχει την ικανότητα να γονιμοποιεί ένα ωάριο. Είναι δυνατόν, σπέρμα που εμφανίζεται φυσιολογικό, να μην μπορεί να γονιμοποιήσει ένα ωάριο, όταν αυτά τοποθετηθούν μαζί κατά τη διάρκεια της διαδικασία της IVS. Για να καταλάβουμε την πραγματική γονιμότητα του άντρα, είναι σημαντικό να αναλύσουμε το σπέρμα τουλάχιστον δύο ή τρεις φορές πριν μπορέσουμε να καταλάβουμε τις διάφορες ποικιλίες, που μπορεί να υπαρχούν στον αριθμό των σπερματοζωαρίων και των άτυπων μορφών. Στη γονιμότητα του σπέρματος παίζει ρόλο ο αριθμός των σπερματοζωαρίων, η ικανότητα, η προωθητική ικανότητα αυτών, καθώς και ο αριθμός των ατύπων μορφών.

Ένας μέσος αριθμός σπερματοζωαρίων είναι περίπου 100 εκατομμύρια ανά ml και μπορεί να υπάρχουν 3,5 ως 13 ml σε κάθε εκσπερμάτιση. Τα σπερματοζωάρια παράγονται σε ρυθμό 1800 ανά δευτερόλεπτο από κάθε όρχι. Αριθμός σπερματοζωαρίων κάτω από 20 έως 40 εκατομμύρια ανά ml θεωρείται υπογόνιμος και κάτω από 20 εκ ανά ml θεωρείται χαμηλός με πολύ μικρή πιθανότητα γονιμοποίησης, παρόλο που η γονιμοποίηση δεν θεωρείται αδύνατη απλώς μπορεί να χρειαστεί περισσότερος χρόνος για τη σύλληψη.

Ελάττωση της παραγωγής ή της λειτουργίας του σπέρματος μπορεί να προέρχεται από γενετικούς λόγους, καθυστερημένη κάθοδο των όρχεων (κρυψορχία), μαγουλάδες, χλαμύδια, καρκίνο, κιρσοκήλη, ακτινοβόληση, κυτταροτοξικά φάρμακα, άλλα φάρμακα και περιβαλλοντολογικούς παράγοντες. Επίσης, μπορεί να υπάρχουν διαταραχές στην μεταφορά του σπέρματος λόγω αυτοάνοσης υπογονιμότητας (μία κατάσταση στην οποία μπορεί ο άνδρας να παράγει αντισώματα στο δικό του το σπέρμα), απόφραξη του σπερματικού πόρου, καθώς και προβλήματα εκσπερμάτισης, όπως η παλίνδρομη εκσπερμάτιση.

Από την πλευρά της γυναίκας, μπορεί να υπάρχουν προβλήματα στην ωορρηξία, όπως είναι οι πολυκυστικές ωοθήκες, ο υπογοναδισμός, οι διαταραχές στη λειτουργία του υποθαλάμου, η υπερπολακτιναιμία, ωοθηκική ανεπάρκεια, ανωορρηκτικοί κύκλοι, όχι καλής ποιότητας ωάρια, κυταροτοξικά φάρμακα, άλλα φάρμακα, ακτινοβόληση, κάπνισμα.

Η ενδομητρίωση επίσης είναι ένας παράγων που ελαττώνει τις πιθανότητες μίας εγκυμοσύνης. Είναι γεγονός ότι η ενδομητρίωση μπορεί να προκαλέσει ενδοπυελικές συμφύσεις, μειώνοντας έτσι τις πιθανότητες για μία σύλληψη. Παρόλα αυτά, πολλές γυναίκες με ελαφριά ως μέτρια ενδομητρίωση μπορούν να μείνουν έγκυες. Η ενδομητρίωση διαγιγνώσκεται με την λαπαροσκόπηση και πολλές γυναίκες δεν γνωρίζουν ότι έχουν ενδομητρίωση σε σημαντικό ποσοστό, μέχρι να εξεταστούν λαπαροσκοπικά. Τα συμπτώματα της ενδομητρίωσης δεν είναι ειδικά, και μία γυναίκα μπορεί να έχει συμπτώματα ενδομητρίωσης, ενώ να μην αποδειχθεί ότι έχει την νόσο, κατά την διάρκεια μίας λαπαροσκόπησης.

Μία γυναίκα μπορεί επίσης να υποφέρει από απόφραξη των σαλπίγγων ή από χλαμυδιακή λοίμωξη, οντότητες οι οποίες και οι δύο μπορεί να μειώσουν τις πιθανότητες γονιμότητας. Έχει βρεθεί ότι οι 3 από τις 4 γυναίκες που έχουν υπογονιμότητα που οφείλεται σε σαλπιγγικό παράγοντα, ή που έχουν εξωμήτριο κύηση, είχαν χλαμυδιακή λοίμωξη.

Υπάρχει επίσης και η ανεξήγητη γονιμότητα που αναφέρθηκε προηγουμένως. Υπάρχουν πολλές γυναίκες οι οποίες μπορεί να έχουν μία επαφή και να μείνουν κατευθείαν έγκυες, αυτές που λέμε ότι μένουν έγκυες "με τον αέρα", και από την άλλη πλευρά υπάρχουν πολλές οι οποίες μπορεί να προσπαθούν για χρόνια και να έχουν κάνει όλες τις εξετάσεις και παρόλα αυτά να μην μπορούν να μείνουν έγκυες. Εδώ υπάρχουν διάφοροι παράγοντες που μπορεί να παίζουν ρόλο και να μην έχουν εξεταστεί από την σύγχρονη ιατρική. Για παράδειγμα, οι ελλείψεις διαφόρων ιχνοστοιχείων ή βιταμινών, η λήψη ορισμένων ουσιών σε χρόνιο επίπεδο, όπως είναι ο καφές ή το αλκοόλ, η αύξηση ή η υπερβολική μείωση του βάρους, η ψυχολογική κατάσταση της γυναίκας, καθώς και το σωματικό ή ψυχολογικό στρες. Το στρες μπορεί επίσης να επηρεάσει και τους άντρες, με αποτέλεσμα πτώση του αριθμού των σπερματοζωαρίων.

Ο ψυχολογικός παράγοντας είναι πολύ σημαντικός παράγοντας για το υπογόνιμο ζευγάρι, επειδή υπάρχει η επιβάρυνση της κοινωνίας, υπάρχει η επιβάρυνση των διαπροσωπικών σχέσεων του ζευγαριού μέσα στον γάμο, η σχέση του με τους συγγενείς και άλλα άτομα, η πίεση της υπογονιμότητας σε κάθε ένα από αυτά τα δύο άτομα του ζευγαριού, καθώς και η ψυχολογική πίεση όταν το ζευγάρι αυτό βρίσκεται μέσα στην διαδικασία μίας προσπάθειας για υποβοηθούμενη τεχνητή γονιμοποίηση. Υπάρχει επίσης η βιολογική ανάγκη της γυναίκας και του άντρα, για ένα παιδί, καθώς και το στρες της στέρησης αυτής της ψυχολογικής ανάγκης. Σε όλα αυτά θα πρέπει να προστεθεί και η επιβάρυνση της εξάρτησης από το γιατρό που βοηθά το ζευγάρι επειδή πολλές φορές αυτοί νομίζουν ότι αυτός είναι ο μόνος που μπορεί να τους βοηθήσει, να τους καταλάβει και να τους προσφέρει κάποιες ελπίδες. Μπορεί να νιώθουν την υποχρέωση να είναι καλοί ασθενείς, και να ξοδεύουν αρκετή ενεργητικότητα στην προσπάθεια προς αυτήν την κατεύθυνση.

Έτσι λοιπόν, θα πρέπει να υιοθετηθούν τρόποι βελτίωσης της ποιότητας ζωής και μεγιστοποίησης των δυνατοτήτων. Στην σύγχρονη εποχή έχει έρθει ο καιρός πια να συμπληρωθεί η εξωσωματική γονιμοποίηση και με την υποβοήθηση του ατόμου σαν ένα όλον, ώστε να μπει πιο ολοκληρωμένο και πιο υγιές στην διαδικασία αυτή. Θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν μέθοδοι χαλάρωσης και βελτίωσης της υγείας, οι οποίες εάν τύχει να μην έχουν ως αποτέλεσμα την γέννηση ενός παιδιού, τουλάχιστον θα αυξήσουν την ικανότητα των ατόμων να απολαμβάνουν την ζωή ενώ συνεχίζουν να προσπαθούν να ξεπεράσουν τα προβλήματά τους.

[filos`ifigen]

υπογονιμότητα σήμερα

Ημερομηνία δημοσίευσης: 10 Ιουνίου 2005

Γράφει: Γκικόντες Ευάγγελος, Μαιευτήρας - Χειρούργος Γυναικολόγος

Προβολή

Υπολογίζεται ότι ένα 15% περίπου των ζευγαριών θα πάσχει από κάποιο πρόβλημα υπογονιμότητας. Το ποσοστό αυτό μπορεί να μην έχει εκτιμηθεί σωστά καθώς περιλαμβάνει μόνο τα ζευγάρια εκείνα που αναζητούν ιατρική βοήθεια για το προβλημά τους. Υπάρχουν όμως και άλλα ζευγάρια που είναι προετοιμασμένα να αποδεχθούν την υπογονιμότητά τους, δεν αποκτούν παιδί αλλά και δεν προσπαθούν ενεργά για κάτι τέτοιο.

Τα ποσοστά των ατόμων με υπογονιμότητα τείνουν να αυξάνουν, και αυτό γίνεται γιατί αυξάνεται η άποψη ότι η ελαττωμένη γονιμότητα είναι μία κατάσταση η οποία αντιμετωπίζεται. Έτσι, περισσότερα ζευγάρια πλησιάζουν τον γιατρό τους για να λάβουν βοήθεια. Το θέμα της υπογονιμότητας αναφέρεται συχνά στα μέσα μαζικής ενημέρωσης και έχουν βρεθεί καινούργιες μέθοδοι μικρογονιμοποίησης οι οποίες προσφέρουν περισσότερες ελπίδες εκεί όπου παλαιότερα δεν υπήρχε καμία. Τώρα μπορεί να υπάρξει γονιμότητα και σύλληψη ακόμα και με ένα ή δύο ζωντανά σπερματοζωάρια από πλευράς του συζύγου ή και με κανένα ζωντανό σπερματοζωάριο με την χρησιμοποίηση των σπερματίδων. Εκτός από αυτά, η συχνότητα των χλαμυδιακών νόσων αυξάνεται. Οι λοιμώξεις αυτές μπορεί να έχουν κάποια επίδραση στην διαβατότητα των σαλπίγγων των γυναικών και να μειώνουν τις πιθανότητες φυσιολογικής σύλληψης ή να αυξάνουν τις πιθανότητες εξωμητρίου κυήσεως.

Εκτός από αυτό, ο αριθμός ζωντανών σπερματοζωαρίων στον αντρικό πληθυσμό γενικά, μειώνεται σταδιακά. Δεν είναι γνωστός ακόμα ο τρόπος με τον οποίο το σπέρμα έχει την ικανότητα να γονιμοποιεί ένα ωάριο. Είναι δυνατόν, σπέρμα που εμφανίζεται φυσιολογικό, να μην μπορεί να γονιμοποιήσει ένα ωάριο, όταν αυτά τοποθετηθούν μαζί κατά τη διάρκεια της διαδικασία της IVS. Για να καταλάβουμε την πραγματική γονιμότητα του άντρα, είναι σημαντικό να αναλύσουμε το σπέρμα τουλάχιστον δύο ή τρεις φορές πριν μπορέσουμε να καταλάβουμε τις διάφορες ποικιλίες, που μπορεί να υπαρχούν στον αριθμό των σπερματοζωαρίων και των άτυπων μορφών. Στη γονιμότητα του σπέρματος παίζει ρόλο ο αριθμός των σπερματοζωαρίων, η ικανότητα, η προωθητική ικανότητα αυτών, καθώς και ο αριθμός των ατύπων μορφών.

Ένας μέσος αριθμός σπερματοζωαρίων είναι περίπου 100 εκατομμύρια ανά ml και μπορεί να υπάρχουν 3,5 ως 13 ml σε κάθε εκσπερμάτιση. Τα σπερματοζωάρια παράγονται σε ρυθμό 1800 ανά δευτερόλεπτο από κάθε όρχι. Αριθμός σπερματοζωαρίων κάτω από 20 έως 40 εκατομμύρια ανά ml θεωρείται υπογόνιμος και κάτω από 20 εκ ανά ml θεωρείται χαμηλός με πολύ μικρή πιθανότητα γονιμοποίησης, παρόλο που η γονιμοποίηση δεν θεωρείται αδύνατη απλώς μπορεί να χρειαστεί περισσότερος χρόνος για τη σύλληψη.

Ελάττωση της παραγωγής ή της λειτουργίας του σπέρματος μπορεί να προέρχεται από γενετικούς λόγους, καθυστερημένη κάθοδο των όρχεων (κρυψορχία), μαγουλάδες, χλαμύδια, καρκίνο, κιρσοκήλη, ακτινοβόληση, κυτταροτοξικά φάρμακα, άλλα φάρμακα και περιβαλλοντολογικούς παράγοντες. Επίσης, μπορεί να υπάρχουν διαταραχές στην μεταφορά του σπέρματος λόγω αυτοάνοσης υπογονιμότητας (μία κατάσταση στην οποία μπορεί ο άνδρας να παράγει αντισώματα στο δικό του το σπέρμα), απόφραξη του σπερματικού πόρου, καθώς και προβλήματα εκσπερμάτισης, όπως η παλίνδρομη εκσπερμάτιση.

Από την πλευρά της γυναίκας, μπορεί να υπάρχουν προβλήματα στην ωορρηξία, όπως είναι οι πολυκυστικές ωοθήκες, ο υπογοναδισμός, οι διαταραχές στη λειτουργία του υποθαλάμου, η υπερπολακτιναιμία, ωοθηκική ανεπάρκεια, ανωορρηκτικοί κύκλοι, όχι καλής ποιότητας ωάρια, κυταροτοξικά φάρμακα, άλλα φάρμακα, ακτινοβόληση, κάπνισμα.

Η ενδομητρίωση επίσης είναι ένας παράγων που ελαττώνει τις πιθανότητες μίας εγκυμοσύνης. Είναι γεγονός ότι η ενδομητρίωση μπορεί να προκαλέσει ενδοπυελικές συμφύσεις, μειώνοντας έτσι τις πιθανότητες για μία σύλληψη. Παρόλα αυτά, πολλές γυναίκες με ελαφριά ως μέτρια ενδομητρίωση μπορούν να μείνουν έγκυες. Η ενδομητρίωση διαγιγνώσκεται με την λαπαροσκόπηση και πολλές γυναίκες δεν γνωρίζουν ότι έχουν ενδομητρίωση σε σημαντικό ποσοστό, μέχρι να εξεταστούν λαπαροσκοπικά. Τα συμπτώματα της ενδομητρίωσης δεν είναι ειδικά, και μία γυναίκα μπορεί να έχει συμπτώματα ενδομητρίωσης, ενώ να μην αποδειχθεί ότι έχει την νόσο, κατά την διάρκεια μίας λαπαροσκόπησης.

Μία γυναίκα μπορεί επίσης να υποφέρει από απόφραξη των σαλπίγγων ή από χλαμυδιακή λοίμωξη, οντότητες οι οποίες και οι δύο μπορεί να μειώσουν τις πιθανότητες γονιμότητας. Έχει βρεθεί ότι οι 3 από τις 4 γυναίκες που έχουν υπογονιμότητα που οφείλεται σε σαλπιγγικό παράγοντα, ή που έχουν εξωμήτριο κύηση, είχαν χλαμυδιακή λοίμωξη.

Υπάρχει επίσης και η ανεξήγητη γονιμότητα που αναφέρθηκε προηγουμένως. Υπάρχουν πολλές γυναίκες οι οποίες μπορεί να έχουν μία επαφή και να μείνουν κατευθείαν έγκυες, αυτές που λέμε ότι μένουν έγκυες "με τον αέρα", και από την άλλη πλευρά υπάρχουν πολλές οι οποίες μπορεί να προσπαθούν για χρόνια και να έχουν κάνει όλες τις εξετάσεις και παρόλα αυτά να μην μπορούν να μείνουν έγκυες. Εδώ υπάρχουν διάφοροι παράγοντες που μπορεί να παίζουν ρόλο και να μην έχουν εξεταστεί από την σύγχρονη ιατρική. Για παράδειγμα, οι ελλείψεις διαφόρων ιχνοστοιχείων ή βιταμινών, η λήψη ορισμένων ουσιών σε χρόνιο επίπεδο, όπως είναι ο καφές ή το αλκοόλ, η αύξηση ή η υπερβολική μείωση του βάρους, η ψυχολογική κατάσταση της γυναίκας, καθώς και το σωματικό ή ψυχολογικό στρες. Το στρες μπορεί επίσης να επηρεάσει και τους άντρες, με αποτέλεσμα πτώση του αριθμού των σπερματοζωαρίων.

Ο ψυχολογικός παράγοντας είναι πολύ σημαντικός παράγοντας για το υπογόνιμο ζευγάρι, επειδή υπάρχει η επιβάρυνση της κοινωνίας, υπάρχει η επιβάρυνση των διαπροσωπικών σχέσεων του ζευγαριού μέσα στον γάμο, η σχέση του με τους συγγενείς και άλλα άτομα, η πίεση της υπογονιμότητας σε κάθε ένα από αυτά τα δύο άτομα του ζευγαριού, καθώς και η ψυχολογική πίεση όταν το ζευγάρι αυτό βρίσκεται μέσα στην διαδικασία μίας προσπάθειας για υποβοηθούμενη τεχνητή γονιμοποίηση. Υπάρχει επίσης η βιολογική ανάγκη της γυναίκας και του άντρα, για ένα παιδί, καθώς και το στρες της στέρησης αυτής της ψυχολογικής ανάγκης. Σε όλα αυτά θα πρέπει να προστεθεί και η επιβάρυνση της εξάρτησης από το γιατρό που βοηθά το ζευγάρι επειδή πολλές φορές αυτοί νομίζουν ότι αυτός είναι ο μόνος που μπορεί να τους βοηθήσει, να τους καταλάβει και να τους προσφέρει κάποιες ελπίδες. Μπορεί να νιώθουν την υποχρέωση να είναι καλοί ασθενείς, και να ξοδεύουν αρκετή ενεργητικότητα στην προσπάθεια προς αυτήν την κατεύθυνση.

Έτσι λοιπόν, θα πρέπει να υιοθετηθούν τρόποι βελτίωσης της ποιότητας ζωής και μεγιστοποίησης των δυνατοτήτων. Στην σύγχρονη εποχή έχει έρθει ο καιρός πια να συμπληρωθεί η εξωσωματική γονιμοποίηση και με την υποβοήθηση του ατόμου σαν ένα όλον, ώστε να μπει πιο ολοκληρωμένο και πιο υγιές στην διαδικασία αυτή. Θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν μέθοδοι χαλάρωσης και βελτίωσης της υγείας, οι οποίες εάν τύχει να μην έχουν ως αποτέλεσμα την γέννηση ενός παιδιού, τουλάχιστον θα αυξήσουν την ικανότητα των ατόμων να απολαμβάνουν την ζωή ενώ συνεχίζουν να προσπαθούν να ξεπεράσουν τα προβλήματά τους.

[filos`ifigen]

υπογονιμότητα σήμερα

Ημερομηνία δημοσίευσης: 10 Ιουνίου 2005

Γράφει: Γκικόντες Ευάγγελος, Μαιευτήρας - Χειρούργος Γυναικολόγος

Προβολή

Υπολογίζεται ότι ένα 15% περίπου των ζευγαριών θα πάσχει από κάποιο πρόβλημα υπογονιμότητας. Το ποσοστό αυτό μπορεί να μην έχει εκτιμηθεί σωστά καθώς περιλαμβάνει μόνο τα ζευγάρια εκείνα που αναζητούν ιατρική βοήθεια για το προβλημά τους. Υπάρχουν όμως και άλλα ζευγάρια που είναι προετοιμασμένα να αποδεχθούν την υπογονιμότητά τους, δεν αποκτούν παιδί αλλά και δεν προσπαθούν ενεργά για κάτι τέτοιο.

Τα ποσοστά των ατόμων με υπογονιμότητα τείνουν να αυξάνουν, και αυτό γίνεται γιατί αυξάνεται η άποψη ότι η ελαττωμένη γονιμότητα είναι μία κατάσταση η οποία αντιμετωπίζεται. Έτσι, περισσότερα ζευγάρια πλησιάζουν τον γιατρό τους για να λάβουν βοήθεια. Το θέμα της υπογονιμότητας αναφέρεται συχνά στα μέσα μαζικής ενημέρωσης και έχουν βρεθεί καινούργιες μέθοδοι μικρογονιμοποίησης οι οποίες προσφέρουν περισσότερες ελπίδες εκεί όπου παλαιότερα δεν υπήρχε καμία. Τώρα μπορεί να υπάρξει γονιμότητα και σύλληψη ακόμα και με ένα ή δύο ζωντανά σπερματοζωάρια από πλευράς του συζύγου ή και με κανένα ζωντανό σπερματοζωάριο με την χρησιμοποίηση των σπερματίδων. Εκτός από αυτά, η συχνότητα των χλαμυδιακών νόσων αυξάνεται. Οι λοιμώξεις αυτές μπορεί να έχουν κάποια επίδραση στην διαβατότητα των σαλπίγγων των γυναικών και να μειώνουν τις πιθανότητες φυσιολογικής σύλληψης ή να αυξάνουν τις πιθανότητες εξωμητρίου κυήσεως.

Εκτός από αυτό, ο αριθμός ζωντανών σπερματοζωαρίων στον αντρικό πληθυσμό γενικά, μειώνεται σταδιακά. Δεν είναι γνωστός ακόμα ο τρόπος με τον οποίο το σπέρμα έχει την ικανότητα να γονιμοποιεί ένα ωάριο. Είναι δυνατόν, σπέρμα που εμφανίζεται φυσιολογικό, να μην μπορεί να γονιμοποιήσει ένα ωάριο, όταν αυτά τοποθετηθούν μαζί κατά τη διάρκεια της διαδικασία της IVS. Για να καταλάβουμε την πραγματική γονιμότητα του άντρα, είναι σημαντικό να αναλύσουμε το σπέρμα τουλάχιστον δύο ή τρεις φορές πριν μπορέσουμε να καταλάβουμε τις διάφορες ποικιλίες, που μπορεί να υπαρχούν στον αριθμό των σπερματοζωαρίων και των άτυπων μορφών. Στη γονιμότητα του σπέρματος παίζει ρόλο ο αριθμός των σπερματοζωαρίων, η ικανότητα, η προωθητική ικανότητα αυτών, καθώς και ο αριθμός των ατύπων μορφών.

Ένας μέσος αριθμός σπερματοζωαρίων είναι περίπου 100 εκατομμύρια ανά ml και μπορεί να υπάρχουν 3,5 ως 13 ml σε κάθε εκσπερμάτιση. Τα σπερματοζωάρια παράγονται σε ρυθμό 1800 ανά δευτερόλεπτο από κάθε όρχι. Αριθμός σπερματοζωαρίων κάτω από 20 έως 40 εκατομμύρια ανά ml θεωρείται υπογόνιμος και κάτω από 20 εκ ανά ml θεωρείται χαμηλός με πολύ μικρή πιθανότητα γονιμοποίησης, παρόλο που η γονιμοποίηση δεν θεωρείται αδύνατη απλώς μπορεί να χρειαστεί περισσότερος χρόνος για τη σύλληψη.

Ελάττωση της παραγωγής ή της λειτουργίας του σπέρματος μπορεί να προέρχεται από γενετικούς λόγους, καθυστερημένη κάθοδο των όρχεων (κρυψορχία), μαγουλάδες, χλαμύδια, καρκίνο, κιρσοκήλη, ακτινοβόληση, κυτταροτοξικά φάρμακα, άλλα φάρμακα και περιβαλλοντολογικούς παράγοντες. Επίσης, μπορεί να υπάρχουν διαταραχές στην μεταφορά του σπέρματος λόγω αυτοάνοσης υπογονιμότητας (μία κατάσταση στην οποία μπορεί ο άνδρας να παράγει αντισώματα στο δικό του το σπέρμα), απόφραξη του σπερματικού πόρου, καθώς και προβλήματα εκσπερμάτισης, όπως η παλίνδρομη εκσπερμάτιση.

Από την πλευρά της γυναίκας, μπορεί να υπάρχουν προβλήματα στην ωορρηξία, όπως είναι οι πολυκυστικές ωοθήκες, ο υπογοναδισμός, οι διαταραχές στη λειτουργία του υποθαλάμου, η υπερπολακτιναιμία, ωοθηκική ανεπάρκεια, ανωορρηκτικοί κύκλοι, όχι καλής ποιότητας ωάρια, κυταροτοξικά φάρμακα, άλλα φάρμακα, ακτινοβόληση, κάπνισμα.

Η ενδομητρίωση επίσης είναι ένας παράγων που ελαττώνει τις πιθανότητες μίας εγκυμοσύνης. Είναι γεγονός ότι η ενδομητρίωση μπορεί να προκαλέσει ενδοπυελικές συμφύσεις, μειώνοντας έτσι τις πιθανότητες για μία σύλληψη. Παρόλα αυτά, πολλές γυναίκες με ελαφριά ως μέτρια ενδομητρίωση μπορούν να μείνουν έγκυες. Η ενδομητρίωση διαγιγνώσκεται με την λαπαροσκόπηση και πολλές γυναίκες δεν γνωρίζουν ότι έχουν ενδομητρίωση σε σημαντικό ποσοστό, μέχρι να εξεταστούν λαπαροσκοπικά. Τα συμπτώματα της ενδομητρίωσης δεν είναι ειδικά, και μία γυναίκα μπορεί να έχει συμπτώματα ενδομητρίωσης, ενώ να μην αποδειχθεί ότι έχει την νόσο, κατά την διάρκεια μίας λαπαροσκόπησης.

Μία γυναίκα μπορεί επίσης να υποφέρει από απόφραξη των σαλπίγγων ή από χλαμυδιακή λοίμωξη, οντότητες οι οποίες και οι δύο μπορεί να μειώσουν τις πιθανότητες γονιμότητας. Έχει βρεθεί ότι οι 3 από τις 4 γυναίκες που έχουν υπογονιμότητα που οφείλεται σε σαλπιγγικό παράγοντα, ή που έχουν εξωμήτριο κύηση, είχαν χλαμυδιακή λοίμωξη.

Υπάρχει επίσης και η ανεξήγητη γονιμότητα που αναφέρθηκε προηγουμένως. Υπάρχουν πολλές γυναίκες οι οποίες μπορεί να έχουν μία επαφή και να μείνουν κατευθείαν έγκυες, αυτές που λέμε ότι μένουν έγκυες "με τον αέρα", και από την άλλη πλευρά υπάρχουν πολλές οι οποίες μπορεί να προσπαθούν για χρόνια και να έχουν κάνει όλες τις εξετάσεις και παρόλα αυτά να μην μπορούν να μείνουν έγκυες. Εδώ υπάρχουν διάφοροι παράγοντες που μπορεί να παίζουν ρόλο και να μην έχουν εξεταστεί από την σύγχρονη ιατρική. Για παράδειγμα, οι ελλείψεις διαφόρων ιχνοστοιχείων ή βιταμινών, η λήψη ορισμένων ουσιών σε χρόνιο επίπεδο, όπως είναι ο καφές ή το αλκοόλ, η αύξηση ή η υπερβολική μείωση του βάρους, η ψυχολογική κατάσταση της γυναίκας, καθώς και το σωματικό ή ψυχολογικό στρες. Το στρες μπορεί επίσης να επηρεάσει και τους άντρες, με αποτέλεσμα πτώση του αριθμού των σπερματοζωαρίων.

Ο ψυχολογικός παράγοντας είναι πολύ σημαντικός παράγοντας για το υπογόνιμο ζευγάρι, επειδή υπάρχει η επιβάρυνση της κοινωνίας, υπάρχει η επιβάρυνση των διαπροσωπικών σχέσεων του ζευγαριού μέσα στον γάμο, η σχέση του με τους συγγενείς και άλλα άτομα, η πίεση της υπογονιμότητας σε κάθε ένα από αυτά τα δύο άτομα του ζευγαριού, καθώς και η ψυχολογική πίεση όταν το ζευγάρι αυτό βρίσκεται μέσα στην διαδικασία μίας προσπάθειας για υποβοηθούμενη τεχνητή γονιμοποίηση. Υπάρχει επίσης η βιολογική ανάγκη της γυναίκας και του άντρα, για ένα παιδί, καθώς και το στρες της στέρησης αυτής της ψυχολογικής ανάγκης. Σε όλα αυτά θα πρέπει να προστεθεί και η επιβάρυνση της εξάρτησης από το γιατρό που βοηθά το ζευγάρι επειδή πολλές φορές αυτοί νομίζουν ότι αυτός είναι ο μόνος που μπορεί να τους βοηθήσει, να τους καταλάβει και να τους προσφέρει κάποιες ελπίδες. Μπορεί να νιώθουν την υποχρέωση να είναι καλοί ασθενείς, και να ξοδεύουν αρκετή ενεργητικότητα στην προσπάθεια προς αυτήν την κατεύθυνση.

Έτσι λοιπόν, θα πρέπει να υιοθετηθούν τρόποι βελτίωσης της ποιότητας ζωής και μεγιστοποίησης των δυνατοτήτων. Στην σύγχρονη εποχή έχει έρθει ο καιρός πια να συμπληρωθεί η εξωσωματική γονιμοποίηση και με την υποβοήθηση του ατόμου σαν ένα όλον, ώστε να μπει πιο ολοκληρωμένο και πιο υγιές στην διαδικασία αυτή. Θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν μέθοδοι χαλάρωσης και βελτίωσης της υγείας, οι οποίες εάν τύχει να μην έχουν ως αποτέλεσμα την γέννηση ενός παιδιού, τουλάχιστον θα αυξήσουν την ικανότητα των ατόμων να απολαμβάνουν την ζωή ενώ συνεχίζουν να προσπαθούν να ξεπεράσουν τα προβλήματά τους.

[filos`ifigen]

Εξωμήτριος κύηση

Ημερομηνία δημοσίευσης: 6 Απριλίου 2004

Γράφει: Γκικόντες Ευάγγελος, Μαιευτήρας - Χειρούργος Γυναικολόγος

Προβολή

Ορισμός

Εξωμήτρια κύηση είναι κάθε εγκυμοσύνη που υπάρχει έξω από την μήτρα. Μία εγκυμοσύνη έξω από την μήτρα μπορεί να γίνει στην σάλπιγγα, στο σημείο που ενώνεται η σάλπιγγα με την μήτρα, στην κοιλιά, ή στον τράχηλο. Όλα αυτά είναι σημεία που βρίσκονται έξω από την μήτρα και γι΄ αυτό και η εγκυμοσύνη λέγεται εξωμήτρια ή έκτοπη εγκυμοσύνη.

Είδη κύησης

Όπως ξέρουμε, το ωάρια βγαίνει από την ωοθήκη και μπαίνει στην σάλπιγγα, όπου συναντά τα σπερματοζωάρια γονιμοποιείται και μετά κατεβαίνει και εμφυτεύεται στην μήτρα. Αν δεν γονιμοποιηθεί, αποβάλλεται. Εάν η εμφύτευση του ωαρίου γίνει πριν αυτό φτάσει στην μήτρα, τότε έχουμε εγκυμοσύνη στην σάλπιγγα. Μπορεί όμως και η γονιμοποίηση του ωαρίου να γίνει πριν αυτό μπει στην σάλπιγγα, δηλαδή κατά την στιγμή που έχει βγει από την ωοθήκη και πορεύεται προς στην σάλπιγγα. Στην περίπτωση που υπάρχουν σπερματοζωάρια τότε, που έχουν περάσει μέσα από την μήτρα και μέσα από την σάλπιγγα και έχουν βγει στην ελεύθερη κοιλιά, μπορεί να έχουμε γονιμοποίηση του ωαρίου εκεί και να έχουμε μία κοιλιακή κύηση. Πιο σπάνια, σε περιπτώσεις όπου το ωάριο δεν εμφυτεύεται στην μήτρα αλλά κοντά στην έξοδο της μήτρας, δηλαδή τον τράχηλο, μπορεί να έχουμε την τραχηλική κύηση.

Καταστάσεις που προδιαθέτουν σε εξωμήτριο, μπορεί να είναι η εξωσωματική γονιμοποίηση, η τοποθέτηση και η ύπαρξη ενδομητρικού σπειράματος (σπιράλ) στην μήτρα, καθώς και διάφορες άλλες καταστάσεις. Δεν είναι απόλυτα γνωστός ο μηχανισμός, θεωρείται όμως ότι είναι η εμπόδιση του ωαρίου να κατεβεί στην μήτρα. Στις περιπτώσεις αυτές, απλώς τα ποσοστά των εξωμήτριων κυήσεων είναι πιο αυξημένα.

Η διάγνωση

της εξωμήτριου κυήσεως, θα γίνει με την αμηνόρροια που θα έχει η γυναίκα, δηλαδή την καθυστέρηση της περιόδου. Ο ιατρός τότε θα υποπτευθεί εγκυμοσύνη και θα συστήσει ένα τεστ κυήσεως και ένα υπερηχογράφημα. Το τεστ κυήσεως θα βγει θετικό, το υπερηχογράφημα όμως θα δείξει ότι η μήτρα είναι άδεια. Σε πολλές περιπτώσεις το υπερηχογράφημα επίσης θα διαπιστώσει ότι η κύηση βρίσκεται έξω από την μήτρα.

Τα συμπτώματα

που θα έχει η γυναίκα θα είναι ίσως λίγο αίμα από τον κόλπο και, ίσως επίσης, κάποιος πόνος από την πλευρά όπου έχει δημιουργηθεί η εξωμήτρια κύηση. Εάν η κύηση αυτή δεν διαπιστωθεί και μεγαλώσει και «σπάσει» όπως λέμε, τότε ο πόνος αυτός γίνεται έντονος και διαξιφιστικός και υπάρχει περίπτωση αύξηση της αιμορραγίας. Αυτό που πρέπει να κάνουμε τότε είναι να επικοινωνήσουμε αμέσως με τον ιατρό μας, ο οποίος θα βρει την ύπαρξη αυτής της έκτοπης κύησης.

Η θεραπεία

της εξωμήτριου κυήσεως, είναι κυρίως χειρουργική. Στις περιπτώσεις αυτές, συνήθως γίνεται μία εγχείρηση κατά την οποία βρίσκουμε την εγκυμοσύνη και την καθαρίζουμε. Εάν υπάρχει αγγείο που αιμορραγεί το κλείνουμε. Όταν η εγκυμοσύνη έχει ¨σπάσει¨ δηλαδή έχει μεγαλώσει τόσο ώστε η σάλπιγγα δεν την χωράει και την έχει κόψει, τότε μπορεί να έχει κοπεί και κάποιο αγγείο, οπότε μπορεί να υπάρχει αιμορραγία μέσα στην κοιλιά. Το χειρουργείο θα βρει την αιμορραγία αυτή και θα την σταματήσει.

Μία άλλη μέθοδος θεραπείας μπορεί να είναι και η λαπαροσκόπηση. Η λαπαροσκόπηση χρησιμεύει στην εξωμήτριο κύηση σαν διαγνωστικό μέσον. Στην περίπτωση υποψίας εξωμήτριου κυήσεως από το υπερηχογράφημα, μία λαπαροσκόπηση, δηλαδή η εισαγωγή ενός λεπτού σωλήνα (ενδοσκόπιο) μέσα στην κοιλιά, η οποία μας επιτρέπει να δούμε μέσα στην κοιλιά τι υπάρχει. Με την λαπαροσκόπηση μπορούμε να δούμε την εξωμήτριο κύηση, που βρίσκεται αυτή, και, ίσως, να κάνουμε έγχυση ενός κυτταροστατικού φαρμάκου που λέγεται μεθοτρεξάτη, ώστε να ¨μαραθεί¨ η εγκυμοσύνη αυτή, και να αποβληθεί από την μήτρα. Στην περίπτωση αυτή δεν χρειάζεται χειρουργική επέμβαση, η λαπαροσκόπηση όμως είναι μία επέμβαση που χρειάζεται και αυτή νάρκωση. Η λύση της λαπαροσκόπησης δεν είναι πάντοτε εφικτή, ιδιαίτερα στις περιπτώσεις όπου η εξωμήτρια κύηση είναι πολύ μεγάλη ή στις περιπτώσεις που έχει ¨σπάσει¨, διότι τότε έχουμε αιμορραγία μπορεί να ελεγχθεί ίσως πιο δύσκολα με το λαπαροσκόπιο. Μία τέτοια θεραπεία, υπάρχει περίπτωση να αυξήσει και την πιθανότητα επομένων εξωμητρίων κυήσεων. Κάτι τέτοιο συμβαίνει επίσης, όταν υπάρχουν συμφύσεις στην σάλπιγγα από φλεγμονές, (σαλπιγγίτιδες) ή αποξέσεις οι οποίες μπορεί να έχουν προκαλέσει κάποια μόλυνση και κατά συνέπεια, συμφύσεις. Σήμερα, εάν μία γυναίκα έχει την μία σάλπιγγα κλειστή και η άλλη σάλπιγγά της δεν λειτουργεί και πάρα πολύ καλά, προκειμένου να της κάνουμε εξωσωματική με την μία σάλπιγγα μισάνοικτη και διακινδυνεύσουμε την δημιουργία εξωμήτριου, μπορεί να αποφασίσουμε να της κλείσουμε και την άλλη σάλπιγγα λαπαροσκοπικά και να κάνουμε την εξωσωματική γονιμοποίηση σε δεύτερο χρόνο, ώστε να αποφύγουμε με τον τρόπο αυτό την πιθανότητα εξωμητρίου κυήσεως. Ο ιατρός σας είναι εκείνος ο οποίος θα διαγνώσει την εξωμήτριο κύηση, θα την θεραπεύσει με τον καταλληλότερο τρόπο, ανάλογα με την περίπτωση, και θα σας δώσει επίσης συμβουλές πως να αποφύγετε, κατά το δυνατόν, μία επόμενη εξωμήτρια κύηση.

Μην χάνετε το κουράγιο σας

Εκείνο που θα μπορούσαμε να πούμε στις γυναίκες που έχουν περάσει κάποια εξωμήτρια κύηση, είναι να μην χάνουν το κουράγιο τους και να μην τα παρατάνε, διότι η εξωμήτρια κύηση σημαίνει ότι μπορεί να γίνει κάποια γονιμοποίηση. Αυτό είναι ένα καλό σημάδι, από την στιγμή που υπάρχουν πάρα πολλές γυναίκες που προσπαθούν να κάνουν κάποιο παιδί, και δεν μπορούν να επιτύχουν ούτε καν γονιμοποίηση. Υπάρχουν πολλές γυναίκες, οι οποίες μετά από μία εξωμήτριο είχαν μία φυσιολογική εγκυμοσύνη με πάρα πολύ ευχάριστη έκβαση.

Γι΄ αυτό λοιπόν, μην απογοητεύεστε, ακολουθείστε τις οδηγίες του ιατρού σας, και το αποτέλεσμα θα είναι ευχάριστο.

Κατάλογοι Υγείας Υπηρεσίες Μελών

Προβολή

Σχετικά Άρθρα

Ραγάδες στις θηλές Ένα από τα συχνότερα προβλήματα πού παρουσιάζονται κατά το θηλασμό, είναι αυτό των ραγάδων των θηλών. Με τον όρο ραγάδες περιγράφονται οι πληγές που είναι δυνατόν να προκληθούν στις θηλές, κυρίως όταν το μωρό δεν 'παίρνει' σωστά το στήθος.Θηλασμός: Οι πρώτες στιγμές Σε αντίθεση με αυτό που πολλές φορές ακούγεται, ο θηλασμός δεν είναι απλώς ένα ένστικτο, αλλά μια ικανότητα που χρειάζεται εκμάθηση, τόσο από την πλευρά σας, όσο και από την πλευρά του μωρού σας.Μαστός: Πηγή ζωής ή παγίδα θανάτου Ο καρκίνος του μαστού είναι μία νόσος με θύματα εκατομμύρια γυναίκες παγκοσμίως κάθε χρόνο. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, περίπου το 8% των γυναικών θα εμφανίσουν καρκίνο του μαστού που αντιστοιχεί σε περίπου 700.000 ασθενείς στις αναπτυγμένες χώρες.Χλαμύδια: Αίτια και θεραπεία Τα χλαμύδια είναι μικρόβιο που μεταδίδεται σεξουαλικά και ζει μέσα στα κύτταρα του οργανισμού. Είναι σήμερα από τις πιο συχνές, αλλά θεραπεύσιμες, σεξουαλικά μεταδιδόμενες μολύνσεις.Η λήψη φαρμάκων στην εγκυμοσύνη Σήμερα, κανένας μαιευτήρας δεν χορηγεί φάρμακα στην έγκυο χωρίς λόγο.Τα φάρμακα που μπορεί να επιτραπούν κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και πάντα με συνταγή γιατρού, ανήκουν συνήθως στην κατηγορία της παρακεταμόλης.

Σχετικά Νέα

Υπογονιμότητα εμφανίζουν 10 στα 100 ζευγάρια Πρόβλημα υπογονιμότητας εκτιμάται ότι αντιμετωπίζει το 10-12% των ζευγαριών της αναπαραγωγικής ηλικίας, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας. Σε παγκόσμια κλίμακα αυτό συνεπάγεται ότι 50-80 εκατομμύρια άτομα αδυνατούν να ικανοποιήσουν μια βασική βιολογική ανάγκη.Επέμβαση σε έγκυο έσωσε το πόδι του εμβρύου Αυστραλοί ερευνητές έσωσαν το πόδι ενός εμβρύου κάνοντας επέμβαση σε έγκυο που διένυε την εικοστή δεύτερη εβδομάδα της εγκυμοσύνης.Συμπτώματα κύστης στην ωοθήκη Οι κύστες στην ωοθήκη είναι σάκοι γεμάτοι με υγρό, που αναπτύσσονται στις ωοθήκες μιας γυναίκας. Σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να είναι δύσκολο να εντοπιστούν και να μην δίνουν φανερά προειδοποιητικά σημάδια.Νέα δεδομένα στη θεραπεία του καρκίνου του μαστού Ιδιαίτερα ενθαρρυντικές είναι οι θεραπευτικές εξελίξεις στον καρκίνο του μαστού κατά την τελευταία δεκαετία και οι δυνατότητες θεραπείας με νεώτερα φάρμακα έχουν ξεπεράσει τις προσδοκίες των ογκολόγων.Ινομυώματα εμφανίζει μια στις δυο γυναίκες στην εμμηνόπαυση Ινομυώματα εμφανίζει μία στις δυο Ελληνίδες που φτάνει στην κλιμακτήριο, ενώ υψηλό είναι το ποσοστό εμφάνισης ινομυωμάτων στις γυναίκες που υποβάλλονται σε εξωσωματική γονιμοποίηση.

Προβολή

Αρχική Σελίδα | Ταυτότητα | Επικοινωνία | Όροι Χρήσης | Προ

[filos`ifigen]

Εξωμήτριος κύηση

Ημερομηνία δημοσίευσης: 6 Απριλίου 2004

Γράφει: Γκικόντες Ευάγγελος, Μαιευτήρας - Χειρούργος Γυναικολόγος

Προβολή

Ορισμός

Εξωμήτρια κύηση είναι κάθε εγκυμοσύνη που υπάρχει έξω από την μήτρα. Μία εγκυμοσύνη έξω από την μήτρα μπορεί να γίνει στην σάλπιγγα, στο σημείο που ενώνεται η σάλπιγγα με την μήτρα, στην κοιλιά, ή στον τράχηλο. Όλα αυτά είναι σημεία που βρίσκονται έξω από την μήτρα και γι΄ αυτό και η εγκυμοσύνη λέγεται εξωμήτρια ή έκτοπη εγκυμοσύνη.

Είδη κύησης

Όπως ξέρουμε, το ωάρια βγαίνει από την ωοθήκη και μπαίνει στην σάλπιγγα, όπου συναντά τα σπερματοζωάρια γονιμοποιείται και μετά κατεβαίνει και εμφυτεύεται στην μήτρα. Αν δεν γονιμοποιηθεί, αποβάλλεται. Εάν η εμφύτευση του ωαρίου γίνει πριν αυτό φτάσει στην μήτρα, τότε έχουμε εγκυμοσύνη στην σάλπιγγα. Μπορεί όμως και η γονιμοποίηση του ωαρίου να γίνει πριν αυτό μπει στην σάλπιγγα, δηλαδή κατά την στιγμή που έχει βγει από την ωοθήκη και πορεύεται προς στην σάλπιγγα. Στην περίπτωση που υπάρχουν σπερματοζωάρια τότε, που έχουν περάσει μέσα από την μήτρα και μέσα από την σάλπιγγα και έχουν βγει στην ελεύθερη κοιλιά, μπορεί να έχουμε γονιμοποίηση του ωαρίου εκεί και να έχουμε μία κοιλιακή κύηση. Πιο σπάνια, σε περιπτώσεις όπου το ωάριο δεν εμφυτεύεται στην μήτρα αλλά κοντά στην έξοδο της μήτρας, δηλαδή τον τράχηλο, μπορεί να έχουμε την τραχηλική κύηση.

Καταστάσεις που προδιαθέτουν σε εξωμήτριο, μπορεί να είναι η εξωσωματική γονιμοποίηση, η τοποθέτηση και η ύπαρξη ενδομητρικού σπειράματος (σπιράλ) στην μήτρα, καθώς και διάφορες άλλες καταστάσεις. Δεν είναι απόλυτα γνωστός ο μηχανισμός, θεωρείται όμως ότι είναι η εμπόδιση του ωαρίου να κατεβεί στην μήτρα. Στις περιπτώσεις αυτές, απλώς τα ποσοστά των εξωμήτριων κυήσεων είναι πιο αυξημένα.

Η διάγνωση

της εξωμήτριου κυήσεως, θα γίνει με την αμηνόρροια που θα έχει η γυναίκα, δηλαδή την καθυστέρηση της περιόδου. Ο ιατρός τότε θα υποπτευθεί εγκυμοσύνη και θα συστήσει ένα τεστ κυήσεως και ένα υπερηχογράφημα. Το τεστ κυήσεως θα βγει θετικό, το υπερηχογράφημα όμως θα δείξει ότι η μήτρα είναι άδεια. Σε πολλές περιπτώσεις το υπερηχογράφημα επίσης θα διαπιστώσει ότι η κύηση βρίσκεται έξω από την μήτρα.

Τα συμπτώματα

που θα έχει η γυναίκα θα είναι ίσως λίγο αίμα από τον κόλπο και, ίσως επίσης, κάποιος πόνος από την πλευρά όπου έχει δημιουργηθεί η εξωμήτρια κύηση. Εάν η κύηση αυτή δεν διαπιστωθεί και μεγαλώσει και «σπάσει» όπως λέμε, τότε ο πόνος αυτός γίνεται έντονος και διαξιφιστικός και υπάρχει περίπτωση αύξηση της αιμορραγίας. Αυτό που πρέπει να κάνουμε τότε είναι να επικοινωνήσουμε αμέσως με τον ιατρό μας, ο οποίος θα βρει την ύπαρξη αυτής της έκτοπης κύησης.

Η θεραπεία

της εξωμήτριου κυήσεως, είναι κυρίως χειρουργική. Στις περιπτώσεις αυτές, συνήθως γίνεται μία εγχείρηση κατά την οποία βρίσκουμε την εγκυμοσύνη και την καθαρίζουμε. Εάν υπάρχει αγγείο που αιμορραγεί το κλείνουμε. Όταν η εγκυμοσύνη έχει ¨σπάσει¨ δηλαδή έχει μεγαλώσει τόσο ώστε η σάλπιγγα δεν την χωράει και την έχει κόψει, τότε μπορεί να έχει κοπεί και κάποιο αγγείο, οπότε μπορεί να υπάρχει αιμορραγία μέσα στην κοιλιά. Το χειρουργείο θα βρει την αιμορραγία αυτή και θα την σταματήσει.

Μία άλλη μέθοδος θεραπείας μπορεί να είναι και η λαπαροσκόπηση. Η λαπαροσκόπηση χρησιμεύει στην εξωμήτριο κύηση σαν διαγνωστικό μέσον. Στην περίπτωση υποψίας εξωμήτριου κυήσεως από το υπερηχογράφημα, μία λαπαροσκόπηση, δηλαδή η εισαγωγή ενός λεπτού σωλήνα (ενδοσκόπιο) μέσα στην κοιλιά, η οποία μας επιτρέπει να δούμε μέσα στην κοιλιά τι υπάρχει. Με την λαπαροσκόπηση μπορούμε να δούμε την εξωμήτριο κύηση, που βρίσκεται αυτή, και, ίσως, να κάνουμε έγχυση ενός κυτταροστατικού φαρμάκου που λέγεται μεθοτρεξάτη, ώστε να ¨μαραθεί¨ η εγκυμοσύνη αυτή, και να αποβληθεί από την μήτρα. Στην περίπτωση αυτή δεν χρειάζεται χειρουργική επέμβαση, η λαπαροσκόπηση όμως είναι μία επέμβαση που χρειάζεται και αυτή νάρκωση. Η λύση της λαπαροσκόπησης δεν είναι πάντοτε εφικτή, ιδιαίτερα στις περιπτώσεις όπου η εξωμήτρια κύηση είναι πολύ μεγάλη ή στις περιπτώσεις που έχει ¨σπάσει¨, διότι τότε έχουμε αιμορραγία μπορεί να ελεγχθεί ίσως πιο δύσκολα με το λαπαροσκόπιο. Μία τέτοια θεραπεία, υπάρχει περίπτωση να αυξήσει και την πιθανότητα επομένων εξωμητρίων κυήσεων. Κάτι τέτοιο συμβαίνει επίσης, όταν υπάρχουν συμφύσεις στην σάλπιγγα από φλεγμονές, (σαλπιγγίτιδες) ή αποξέσεις οι οποίες μπορεί να έχουν προκαλέσει κάποια μόλυνση και κατά συνέπεια, συμφύσεις. Σήμερα, εάν μία γυναίκα έχει την μία σάλπιγγα κλειστή και η άλλη σάλπιγγά της δεν λειτουργεί και πάρα πολύ καλά, προκειμένου να της κάνουμε εξωσωματική με την μία σάλπιγγα μισάνοικτη και διακινδυνεύσουμε την δημιουργία εξωμήτριου, μπορεί να αποφασίσουμε να της κλείσουμε και την άλλη σάλπιγγα λαπαροσκοπικά και να κάνουμε την εξωσωματική γονιμοποίηση σε δεύτερο χρόνο, ώστε να αποφύγουμε με τον τρόπο αυτό την πιθανότητα εξωμητρίου κυήσεως. Ο ιατρός σας είναι εκείνος ο οποίος θα διαγνώσει την εξωμήτριο κύηση, θα την θεραπεύσει με τον καταλληλότερο τρόπο, ανάλογα με την περίπτωση, και θα σας δώσει επίσης συμβουλές πως να αποφύγετε, κατά το δυνατόν, μία επόμενη εξωμήτρια κύηση.

Μην χάνετε το κουράγιο σας

Εκείνο που θα μπορούσαμε να πούμε στις γυναίκες που έχουν περάσει κάποια εξωμήτρια κύηση, είναι να μην χάνουν το κουράγιο τους και να μην τα παρατάνε, διότι η εξωμήτρια κύηση σημαίνει ότι μπορεί να γίνει κάποια γονιμοποίηση. Αυτό είναι ένα καλό σημάδι, από την στιγμή που υπάρχουν πάρα πολλές γυναίκες που προσπαθούν να κάνουν κάποιο παιδί, και δεν μπορούν να επιτύχουν ούτε καν γονιμοποίηση. Υπάρχουν πολλές γυναίκες, οι οποίες μετά από μία εξωμήτριο είχαν μία φυσιολογική εγκυμοσύνη με πάρα πολύ ευχάριστη έκβαση.

Γι΄ αυτό λοιπόν, μην απογοητεύεστε, ακολουθείστε τις οδηγίες του ιατρού σας, και το αποτέλεσμα θα είναι ευχάριστο.

Κατάλογοι Υγείας Υπηρεσίες Μελών

Προβολή

Σχετικά Άρθρα

Ραγάδες στις θηλές Ένα από τα συχνότερα προβλήματα πού παρουσιάζονται κατά το θηλασμό, είναι αυτό των ραγάδων των θηλών. Με τον όρο ραγάδες περιγράφονται οι πληγές που είναι δυνατόν να προκληθούν στις θηλές, κυρίως όταν το μωρό δεν 'παίρνει' σωστά το στήθος.Θηλασμός: Οι πρώτες στιγμές Σε αντίθεση με αυτό που πολλές φορές ακούγεται, ο θηλασμός δεν είναι απλώς ένα ένστικτο, αλλά μια ικανότητα που χρειάζεται εκμάθηση, τόσο από την πλευρά σας, όσο και από την πλευρά του μωρού σας.Μαστός: Πηγή ζωής ή παγίδα θανάτου Ο καρκίνος του μαστού είναι μία νόσος με θύματα εκατομμύρια γυναίκες παγκοσμίως κάθε χρόνο. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, περίπου το 8% των γυναικών θα εμφανίσουν καρκίνο του μαστού που αντιστοιχεί σε περίπου 700.000 ασθενείς στις αναπτυγμένες χώρες.Χλαμύδια: Αίτια και θεραπεία Τα χλαμύδια είναι μικρόβιο που μεταδίδεται σεξουαλικά και ζει μέσα στα κύτταρα του οργανισμού. Είναι σήμερα από τις πιο συχνές, αλλά θεραπεύσιμες, σεξουαλικά μεταδιδόμενες μολύνσεις.Η λήψη φαρμάκων στην εγκυμοσύνη Σήμερα, κανένας μαιευτήρας δεν χορηγεί φάρμακα στην έγκυο χωρίς λόγο.Τα φάρμακα που μπορεί να επιτραπούν κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και πάντα με συνταγή γιατρού, ανήκουν συνήθως στην κατηγορία της παρακεταμόλης.

Σχετικά Νέα

Υπογονιμότητα εμφανίζουν 10 στα 100 ζευγάρια Πρόβλημα υπογονιμότητας εκτιμάται ότι αντιμετωπίζει το 10-12% των ζευγαριών της αναπαραγωγικής ηλικίας, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας. Σε παγκόσμια κλίμακα αυτό συνεπάγεται ότι 50-80 εκατομμύρια άτομα αδυνατούν να ικανοποιήσουν μια βασική βιολογική ανάγκη.Επέμβαση σε έγκυο έσωσε το πόδι του εμβρύου Αυστραλοί ερευνητές έσωσαν το πόδι ενός εμβρύου κάνοντας επέμβαση σε έγκυο που διένυε την εικοστή δεύτερη εβδομάδα της εγκυμοσύνης.Συμπτώματα κύστης στην ωοθήκη Οι κύστες στην ωοθήκη είναι σάκοι γεμάτοι με υγρό, που αναπτύσσονται στις ωοθήκες μιας γυναίκας. Σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να είναι δύσκολο να εντοπιστούν και να μην δίνουν φανερά προειδοποιητικά σημάδια.Νέα δεδομένα στη θεραπεία του καρκίνου του μαστού Ιδιαίτερα ενθαρρυντικές είναι οι θεραπευτικές εξελίξεις στον καρκίνο του μαστού κατά την τελευταία δεκαετία και οι δυνατότητες θεραπείας με νεώτερα φάρμακα έχουν ξεπεράσει τις προσδοκίες των ογκολόγων.Ινομυώματα εμφανίζει μια στις δυο γυναίκες στην εμμηνόπαυση Ινομυώματα εμφανίζει μία στις δυο Ελληνίδες που φτάνει στην κλιμακτήριο, ενώ υψηλό είναι το ποσοστό εμφάνισης ινομυωμάτων στις γυναίκες που υποβάλλονται σε εξωσωματική γονιμοποίηση.

Προβολή

Αρχική Σελίδα | Ταυτότητα | Επικοινωνία | Όροι Χρήσης | Προ

[filos`ifigen]

Εξωμήτριος κύηση

Ημερομηνία δημοσίευσης: 6 Απριλίου 2004

Γράφει: Γκικόντες Ευάγγελος, Μαιευτήρας - Χειρούργος Γυναικολόγος

Προβολή

Ορισμός

Εξωμήτρια κύηση είναι κάθε εγκυμοσύνη που υπάρχει έξω από την μήτρα. Μία εγκυμοσύνη έξω από την μήτρα μπορεί να γίνει στην σάλπιγγα, στο σημείο που ενώνεται η σάλπιγγα με την μήτρα, στην κοιλιά, ή στον τράχηλο. Όλα αυτά είναι σημεία που βρίσκονται έξω από την μήτρα και γι΄ αυτό και η εγκυμοσύνη λέγεται εξωμήτρια ή έκτοπη εγκυμοσύνη.

Είδη κύησης

Όπως ξέρουμε, το ωάρια βγαίνει από την ωοθήκη και μπαίνει στην σάλπιγγα, όπου συναντά τα σπερματοζωάρια γονιμοποιείται και μετά κατεβαίνει και εμφυτεύεται στην μήτρα. Αν δεν γονιμοποιηθεί, αποβάλλεται. Εάν η εμφύτευση του ωαρίου γίνει πριν αυτό φτάσει στην μήτρα, τότε έχουμε εγκυμοσύνη στην σάλπιγγα. Μπορεί όμως και η γονιμοποίηση του ωαρίου να γίνει πριν αυτό μπει στην σάλπιγγα, δηλαδή κατά την στιγμή που έχει βγει από την ωοθήκη και πορεύεται προς στην σάλπιγγα. Στην περίπτωση που υπάρχουν σπερματοζωάρια τότε, που έχουν περάσει μέσα από την μήτρα και μέσα από την σάλπιγγα και έχουν βγει στην ελεύθερη κοιλιά, μπορεί να έχουμε γονιμοποίηση του ωαρίου εκεί και να έχουμε μία κοιλιακή κύηση. Πιο σπάνια, σε περιπτώσεις όπου το ωάριο δεν εμφυτεύεται στην μήτρα αλλά κοντά στην έξοδο της μήτρας, δηλαδή τον τράχηλο, μπορεί να έχουμε την τραχηλική κύηση.

Καταστάσεις που προδιαθέτουν σε εξωμήτριο, μπορεί να είναι η εξωσωματική γονιμοποίηση, η τοποθέτηση και η ύπαρξη ενδομητρικού σπειράματος (σπιράλ) στην μήτρα, καθώς και διάφορες άλλες καταστάσεις. Δεν είναι απόλυτα γνωστός ο μηχανισμός, θεωρείται όμως ότι είναι η εμπόδιση του ωαρίου να κατεβεί στην μήτρα. Στις περιπτώσεις αυτές, απλώς τα ποσοστά των εξωμήτριων κυήσεων είναι πιο αυξημένα.

Η διάγνωση

της εξωμήτριου κυήσεως, θα γίνει με την αμηνόρροια που θα έχει η γυναίκα, δηλαδή την καθυστέρηση της περιόδου. Ο ιατρός τότε θα υποπτευθεί εγκυμοσύνη και θα συστήσει ένα τεστ κυήσεως και ένα υπερηχογράφημα. Το τεστ κυήσεως θα βγει θετικό, το υπερηχογράφημα όμως θα δείξει ότι η μήτρα είναι άδεια. Σε πολλές περιπτώσεις το υπερηχογράφημα επίσης θα διαπιστώσει ότι η κύηση βρίσκεται έξω από την μήτρα.

Τα συμπτώματα

που θα έχει η γυναίκα θα είναι ίσως λίγο αίμα από τον κόλπο και, ίσως επίσης, κάποιος πόνος από την πλευρά όπου έχει δημιουργηθεί η εξωμήτρια κύηση. Εάν η κύηση αυτή δεν διαπιστωθεί και μεγαλώσει και «σπάσει» όπως λέμε, τότε ο πόνος αυτός γίνεται έντονος και διαξιφιστικός και υπάρχει περίπτωση αύξηση της αιμορραγίας. Αυτό που πρέπει να κάνουμε τότε είναι να επικοινωνήσουμε αμέσως με τον ιατρό μας, ο οποίος θα βρει την ύπαρξη αυτής της έκτοπης κύησης.

Η θεραπεία

της εξωμήτριου κυήσεως, είναι κυρίως χειρουργική. Στις περιπτώσεις αυτές, συνήθως γίνεται μία εγχείρηση κατά την οποία βρίσκουμε την εγκυμοσύνη και την καθαρίζουμε. Εάν υπάρχει αγγείο που αιμορραγεί το κλείνουμε. Όταν η εγκυμοσύνη έχει ¨σπάσει¨ δηλαδή έχει μεγαλώσει τόσο ώστε η σάλπιγγα δεν την χωράει και την έχει κόψει, τότε μπορεί να έχει κοπεί και κάποιο αγγείο, οπότε μπορεί να υπάρχει αιμορραγία μέσα στην κοιλιά. Το χειρουργείο θα βρει την αιμορραγία αυτή και θα την σταματήσει.

Μία άλλη μέθοδος θεραπείας μπορεί να είναι και η λαπαροσκόπηση. Η λαπαροσκόπηση χρησιμεύει στην εξωμήτριο κύηση σαν διαγνωστικό μέσον. Στην περίπτωση υποψίας εξωμήτριου κυήσεως από το υπερηχογράφημα, μία λαπαροσκόπηση, δηλαδή η εισαγωγή ενός λεπτού σωλήνα (ενδοσκόπιο) μέσα στην κοιλιά, η οποία μας επιτρέπει να δούμε μέσα στην κοιλιά τι υπάρχει. Με την λαπαροσκόπηση μπορούμε να δούμε την εξωμήτριο κύηση, που βρίσκεται αυτή, και, ίσως, να κάνουμε έγχυση ενός κυτταροστατικού φαρμάκου που λέγεται μεθοτρεξάτη, ώστε να ¨μαραθεί¨ η εγκυμοσύνη αυτή, και να αποβληθεί από την μήτρα. Στην περίπτωση αυτή δεν χρειάζεται χειρουργική επέμβαση, η λαπαροσκόπηση όμως είναι μία επέμβαση που χρειάζεται και αυτή νάρκωση. Η λύση της λαπαροσκόπησης δεν είναι πάντοτε εφικτή, ιδιαίτερα στις περιπτώσεις όπου η εξωμήτρια κύηση είναι πολύ μεγάλη ή στις περιπτώσεις που έχει ¨σπάσει¨, διότι τότε έχουμε αιμορραγία μπορεί να ελεγχθεί ίσως πιο δύσκολα με το λαπαροσκόπιο. Μία τέτοια θεραπεία, υπάρχει περίπτωση να αυξήσει και την πιθανότητα επομένων εξωμητρίων κυήσεων. Κάτι τέτοιο συμβαίνει επίσης, όταν υπάρχουν συμφύσεις στην σάλπιγγα από φλεγμονές, (σαλπιγγίτιδες) ή αποξέσεις οι οποίες μπορεί να έχουν προκαλέσει κάποια μόλυνση και κατά συνέπεια, συμφύσεις. Σήμερα, εάν μία γυναίκα έχει την μία σάλπιγγα κλειστή και η άλλη σάλπιγγά της δεν λειτουργεί και πάρα πολύ καλά, προκειμένου να της κάνουμε εξωσωματική με την μία σάλπιγγα μισάνοικτη και διακινδυνεύσουμε την δημιουργία εξωμήτριου, μπορεί να αποφασίσουμε να της κλείσουμε και την άλλη σάλπιγγα λαπαροσκοπικά και να κάνουμε την εξωσωματική γονιμοποίηση σε δεύτερο χρόνο, ώστε να αποφύγουμε με τον τρόπο αυτό την πιθανότητα εξωμητρίου κυήσεως. Ο ιατρός σας είναι εκείνος ο οποίος θα διαγνώσει την εξωμήτριο κύηση, θα την θεραπεύσει με τον καταλληλότερο τρόπο, ανάλογα με την περίπτωση, και θα σας δώσει επίσης συμβουλές πως να αποφύγετε, κατά το δυνατόν, μία επόμενη εξωμήτρια κύηση.

Μην χάνετε το κουράγιο σας

Εκείνο που θα μπορούσαμε να πούμε στις γυναίκες που έχουν περάσει κάποια εξωμήτρια κύηση, είναι να μην χάνουν το κουράγιο τους και να μην τα παρατάνε, διότι η εξωμήτρια κύηση σημαίνει ότι μπορεί να γίνει κάποια γονιμοποίηση. Αυτό είναι ένα καλό σημάδι, από την στιγμή που υπάρχουν πάρα πολλές γυναίκες που προσπαθούν να κάνουν κάποιο παιδί, και δεν μπορούν να επιτύχουν ούτε καν γονιμοποίηση. Υπάρχουν πολλές γυναίκες, οι οποίες μετά από μία εξωμήτριο είχαν μία φυσιολογική εγκυμοσύνη με πάρα πολύ ευχάριστη έκβαση.

Γι΄ αυτό λοιπόν, μην απογοητεύεστε, ακολουθείστε τις οδηγίες του ιατρού σας, και το αποτέλεσμα θα είναι ευχάριστο.

Κατάλογοι Υγείας Υπηρεσίες Μελών

Προβολή

Σχετικά Άρθρα

Ραγάδες στις θηλές Ένα από τα συχνότερα προβλήματα πού παρουσιάζονται κατά το θηλασμό, είναι αυτό των ραγάδων των θηλών. Με τον όρο ραγάδες περιγράφονται οι πληγές που είναι δυνατόν να προκληθούν στις θηλές, κυρίως όταν το μωρό δεν 'παίρνει' σωστά το στήθος.Θηλασμός: Οι πρώτες στιγμές Σε αντίθεση με αυτό που πολλές φορές ακούγεται, ο θηλασμός δεν είναι απλώς ένα ένστικτο, αλλά μια ικανότητα που χρειάζεται εκμάθηση, τόσο από την πλευρά σας, όσο και από την πλευρά του μωρού σας.Μαστός: Πηγή ζωής ή παγίδα θανάτου Ο καρκίνος του μαστού είναι μία νόσος με θύματα εκατομμύρια γυναίκες παγκοσμίως κάθε χρόνο. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, περίπου το 8% των γυναικών θα εμφανίσουν καρκίνο του μαστού που αντιστοιχεί σε περίπου 700.000 ασθενείς στις αναπτυγμένες χώρες.Χλαμύδια: Αίτια και θεραπεία Τα χλαμύδια είναι μικρόβιο που μεταδίδεται σεξουαλικά και ζει μέσα στα κύτταρα του οργανισμού. Είναι σήμερα από τις πιο συχνές, αλλά θεραπεύσιμες, σεξουαλικά μεταδιδόμενες μολύνσεις.Η λήψη φαρμάκων στην εγκυμοσύνη Σήμερα, κανένας μαιευτήρας δεν χορηγεί φάρμακα στην έγκυο χωρίς λόγο.Τα φάρμακα που μπορεί να επιτραπούν κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και πάντα με συνταγή γιατρού, ανήκουν συνήθως στην κατηγορία της παρακεταμόλης.

Σχετικά Νέα

Υπογονιμότητα εμφανίζουν 10 στα 100 ζευγάρια Πρόβλημα υπογονιμότητας εκτιμάται ότι αντιμετωπίζει το 10-12% των ζευγαριών της αναπαραγωγικής ηλικίας, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας. Σε παγκόσμια κλίμακα αυτό συνεπάγεται ότι 50-80 εκατομμύρια άτομα αδυνατούν να ικανοποιήσουν μια βασική βιολογική ανάγκη.Επέμβαση σε έγκυο έσωσε το πόδι του εμβρύου Αυστραλοί ερευνητές έσωσαν το πόδι ενός εμβρύου κάνοντας επέμβαση σε έγκυο που διένυε την εικοστή δεύτερη εβδομάδα της εγκυμοσύνης.Συμπτώματα κύστης στην ωοθήκη Οι κύστες στην ωοθήκη είναι σάκοι γεμάτοι με υγρό, που αναπτύσσονται στις ωοθήκες μιας γυναίκας. Σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να είναι δύσκολο να εντοπιστούν και να μην δίνουν φανερά προειδοποιητικά σημάδια.Νέα δεδομένα στη θεραπεία του καρκίνου του μαστού Ιδιαίτερα ενθαρρυντικές είναι οι θεραπευτικές εξελίξεις στον καρκίνο του μαστού κατά την τελευταία δεκαετία και οι δυνατότητες θεραπείας με νεώτερα φάρμακα έχουν ξεπεράσει τις προσδοκίες των ογκολόγων.Ινομυώματα εμφανίζει μια στις δυο γυναίκες στην εμμηνόπαυση Ινομυώματα εμφανίζει μία στις δυο Ελληνίδες που φτάνει στην κλιμακτήριο, ενώ υψηλό είναι το ποσοστό εμφάνισης ινομυωμάτων στις γυναίκες που υποβάλλονται σε εξωσωματική γονιμοποίηση.

Προβολή

Αρχική Σελίδα | Ταυτότητα | Επικοινωνία | Όροι Χρήσης | Προ

[filos`ifigen]

Εξωμήτριος κύηση

Ημερομηνία δημοσίευσης: 6 Απριλίου 2004

Γράφει: Γκικόντες Ευάγγελος, Μαιευτήρας - Χειρούργος Γυναικολόγος

Προβολή

Ορισμός

Εξωμήτρια κύηση είναι κάθε εγκυμοσύνη που υπάρχει έξω από την μήτρα. Μία εγκυμοσύνη έξω από την μήτρα μπορεί να γίνει στην σάλπιγγα, στο σημείο που ενώνεται η σάλπιγγα με την μήτρα, στην κοιλιά, ή στον τράχηλο. Όλα αυτά είναι σημεία που βρίσκονται έξω από την μήτρα και γι΄ αυτό και η εγκυμοσύνη λέγεται εξωμήτρια ή έκτοπη εγκυμοσύνη.

Είδη κύησης

Όπως ξέρουμε, το ωάρια βγαίνει από την ωοθήκη και μπαίνει στην σάλπιγγα, όπου συναντά τα σπερματοζωάρια γονιμοποιείται και μετά κατεβαίνει και εμφυτεύεται στην μήτρα. Αν δεν γονιμοποιηθεί, αποβάλλεται. Εάν η εμφύτευση του ωαρίου γίνει πριν αυτό φτάσει στην μήτρα, τότε έχουμε εγκυμοσύνη στην σάλπιγγα. Μπορεί όμως και η γονιμοποίηση του ωαρίου να γίνει πριν αυτό μπει στην σάλπιγγα, δηλαδή κατά την στιγμή που έχει βγει από την ωοθήκη και πορεύεται προς στην σάλπιγγα. Στην περίπτωση που υπάρχουν σπερματοζωάρια τότε, που έχουν περάσει μέσα από την μήτρα και μέσα από την σάλπιγγα και έχουν βγει στην ελεύθερη κοιλιά, μπορεί να έχουμε γονιμοποίηση του ωαρίου εκεί και να έχουμε μία κοιλιακή κύηση. Πιο σπάνια, σε περιπτώσεις όπου το ωάριο δεν εμφυτεύεται στην μήτρα αλλά κοντά στην έξοδο της μήτρας, δηλαδή τον τράχηλο, μπορεί να έχουμε την τραχηλική κύηση.

Καταστάσεις που προδιαθέτουν σε εξωμήτριο, μπορεί να είναι η εξωσωματική γονιμοποίηση, η τοποθέτηση και η ύπαρξη ενδομητρικού σπειράματος (σπιράλ) στην μήτρα, καθώς και διάφορες άλλες καταστάσεις. Δεν είναι απόλυτα γνωστός ο μηχανισμός, θεωρείται όμως ότι είναι η εμπόδιση του ωαρίου να κατεβεί στην μήτρα. Στις περιπτώσεις αυτές, απλώς τα ποσοστά των εξωμήτριων κυήσεων είναι πιο αυξημένα.

Η διάγνωση

της εξωμήτριου κυήσεως, θα γίνει με την αμηνόρροια που θα έχει η γυναίκα, δηλαδή την καθυστέρηση της περιόδου. Ο ιατρός τότε θα υποπτευθεί εγκυμοσύνη και θα συστήσει ένα τεστ κυήσεως και ένα υπερηχογράφημα. Το τεστ κυήσεως θα βγει θετικό, το υπερηχογράφημα όμως θα δείξει ότι η μήτρα είναι άδεια. Σε πολλές περιπτώσεις το υπερηχογράφημα επίσης θα διαπιστώσει ότι η κύηση βρίσκεται έξω από την μήτρα.

Τα συμπτώματα

που θα έχει η γυναίκα θα είναι ίσως λίγο αίμα από τον κόλπο και, ίσως επίσης, κάποιος πόνος από την πλευρά όπου έχει δημιουργηθεί η εξωμήτρια κύηση. Εάν η κύηση αυτή δεν διαπιστωθεί και μεγαλώσει και «σπάσει» όπως λέμε, τότε ο πόνος αυτός γίνεται έντονος και διαξιφιστικός και υπάρχει περίπτωση αύξηση της αιμορραγίας. Αυτό που πρέπει να κάνουμε τότε είναι να επικοινωνήσουμε αμέσως με τον ιατρό μας, ο οποίος θα βρει την ύπαρξη αυτής της έκτοπης κύησης.

Η θεραπεία

της εξωμήτριου κυήσεως, είναι κυρίως χειρουργική. Στις περιπτώσεις αυτές, συνήθως γίνεται μία εγχείρηση κατά την οποία βρίσκουμε την εγκυμοσύνη και την καθαρίζουμε. Εάν υπάρχει αγγείο που αιμορραγεί το κλείνουμε. Όταν η εγκυμοσύνη έχει ¨σπάσει¨ δηλαδή έχει μεγαλώσει τόσο ώστε η σάλπιγγα δεν την χωράει και την έχει κόψει, τότε μπορεί να έχει κοπεί και κάποιο αγγείο, οπότε μπορεί να υπάρχει αιμορραγία μέσα στην κοιλιά. Το χειρουργείο θα βρει την αιμορραγία αυτή και θα την σταματήσει.

Μία άλλη μέθοδος θεραπείας μπορεί να είναι και η λαπαροσκόπηση. Η λαπαροσκόπηση χρησιμεύει στην εξωμήτριο κύηση σαν διαγνωστικό μέσον. Στην περίπτωση υποψίας εξωμήτριου κυήσεως από το υπερηχογράφημα, μία λαπαροσκόπηση, δηλαδή η εισαγωγή ενός λεπτού σωλήνα (ενδοσκόπιο) μέσα στην κοιλιά, η οποία μας επιτρέπει να δούμε μέσα στην κοιλιά τι υπάρχει. Με την λαπαροσκόπηση μπορούμε να δούμε την εξωμήτριο κύηση, που βρίσκεται αυτή, και, ίσως, να κάνουμε έγχυση ενός κυτταροστατικού φαρμάκου που λέγεται μεθοτρεξάτη, ώστε να ¨μαραθεί¨ η εγκυμοσύνη αυτή, και να αποβληθεί από την μήτρα. Στην περίπτωση αυτή δεν χρειάζεται χειρουργική επέμβαση, η λαπαροσκόπηση όμως είναι μία επέμβαση που χρειάζεται και αυτή νάρκωση. Η λύση της λαπαροσκόπησης δεν είναι πάντοτε εφικτή, ιδιαίτερα στις περιπτώσεις όπου η εξωμήτρια κύηση είναι πολύ μεγάλη ή στις περιπτώσεις που έχει ¨σπάσει¨, διότι τότε έχουμε αιμορραγία μπορεί να ελεγχθεί ίσως πιο δύσκολα με το λαπαροσκόπιο. Μία τέτοια θεραπεία, υπάρχει περίπτωση να αυξήσει και την πιθανότητα επομένων εξωμητρίων κυήσεων. Κάτι τέτοιο συμβαίνει επίσης, όταν υπάρχουν συμφύσεις στην σάλπιγγα από φλεγμονές, (σαλπιγγίτιδες) ή αποξέσεις οι οποίες μπορεί να έχουν προκαλέσει κάποια μόλυνση και κατά συνέπεια, συμφύσεις. Σήμερα, εάν μία γυναίκα έχει την μία σάλπιγγα κλειστή και η άλλη σάλπιγγά της δεν λειτουργεί και πάρα πολύ καλά, προκειμένου να της κάνουμε εξωσωματική με την μία σάλπιγγα μισάνοικτη και διακινδυνεύσουμε την δημιουργία εξωμήτριου, μπορεί να αποφασίσουμε να της κλείσουμε και την άλλη σάλπιγγα λαπαροσκοπικά και να κάνουμε την εξωσωματική γονιμοποίηση σε δεύτερο χρόνο, ώστε να αποφύγουμε με τον τρόπο αυτό την πιθανότητα εξωμητρίου κυήσεως. Ο ιατρός σας είναι εκείνος ο οποίος θα διαγνώσει την εξωμήτριο κύηση, θα την θεραπεύσει με τον καταλληλότερο τρόπο, ανάλογα με την περίπτωση, και θα σας δώσει επίσης συμβουλές πως να αποφύγετε, κατά το δυνατόν, μία επόμενη εξωμήτρια κύηση.

Μην χάνετε το κουράγιο σας

Εκείνο που θα μπορούσαμε να πούμε στις γυναίκες που έχουν περάσει κάποια εξωμήτρια κύηση, είναι να μην χάνουν το κουράγιο τους και να μην τα παρατάνε, διότι η εξωμήτρια κύηση σημαίνει ότι μπορεί να γίνει κάποια γονιμοποίηση. Αυτό είναι ένα καλό σημάδι, από την στιγμή που υπάρχουν πάρα πολλές γυναίκες που προσπαθούν να κάνουν κάποιο παιδί, και δεν μπορούν να επιτύχουν ούτε καν γονιμοποίηση. Υπάρχουν πολλές γυναίκες, οι οποίες μετά από μία εξωμήτριο είχαν μία φυσιολογική εγκυμοσύνη με πάρα πολύ ευχάριστη έκβαση.

Γι΄ αυτό λοιπόν, μην απογοητεύεστε, ακολουθείστε τις οδηγίες του ιατρού σας, και το αποτέλεσμα θα είναι ευχάριστο.

Κατάλογοι Υγείας Υπηρεσίες Μελών

Προβολή

Σχετικά Άρθρα

Ραγάδες στις θηλές Ένα από τα συχνότερα προβλήματα πού παρουσιάζονται κατά το θηλασμό, είναι αυτό των ραγάδων των θηλών. Με τον όρο ραγάδες περιγράφονται οι πληγές που είναι δυνατόν να προκληθούν στις θηλές, κυρίως όταν το μωρό δεν 'παίρνει' σωστά το στήθος.Θηλασμός: Οι πρώτες στιγμές Σε αντίθεση με αυτό που πολλές φορές ακούγεται, ο θηλασμός δεν είναι απλώς ένα ένστικτο, αλλά μια ικανότητα που χρειάζεται εκμάθηση, τόσο από την πλευρά σας, όσο και από την πλευρά του μωρού σας.Μαστός: Πηγή ζωής ή παγίδα θανάτου Ο καρκίνος του μαστού είναι μία νόσος με θύματα εκατομμύρια γυναίκες παγκοσμίως κάθε χρόνο. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, περίπου το 8% των γυναικών θα εμφανίσουν καρκίνο του μαστού που αντιστοιχεί σε περίπου 700.000 ασθενείς στις αναπτυγμένες χώρες.Χλαμύδια: Αίτια και θεραπεία Τα χλαμύδια είναι μικρόβιο που μεταδίδεται σεξουαλικά και ζει μέσα στα κύτταρα του οργανισμού. Είναι σήμερα από τις πιο συχνές, αλλά θεραπεύσιμες, σεξουαλικά μεταδιδόμενες μολύνσεις.Η λήψη φαρμάκων στην εγκυμοσύνη Σήμερα, κανένας μαιευτήρας δεν χορηγεί φάρμακα στην έγκυο χωρίς λόγο.Τα φάρμακα που μπορεί να επιτραπούν κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και πάντα με συνταγή γιατρού, ανήκουν συνήθως στην κατηγορία της παρακεταμόλης.

Σχετικά Νέα

Υπογονιμότητα εμφανίζουν 10 στα 100 ζευγάρια Πρόβλημα υπογονιμότητας εκτιμάται ότι αντιμετωπίζει το 10-12% των ζευγαριών της αναπαραγωγικής ηλικίας, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας. Σε παγκόσμια κλίμακα αυτό συνεπάγεται ότι 50-80 εκατομμύρια άτομα αδυνατούν να ικανοποιήσουν μια βασική βιολογική ανάγκη.Επέμβαση σε έγκυο έσωσε το πόδι του εμβρύου Αυστραλοί ερευνητές έσωσαν το πόδι ενός εμβρύου κάνοντας επέμβαση σε έγκυο που διένυε την εικοστή δεύτερη εβδομάδα της εγκυμοσύνης.Συμπτώματα κύστης στην ωοθήκη Οι κύστες στην ωοθήκη είναι σάκοι γεμάτοι με υγρό, που αναπτύσσονται στις ωοθήκες μιας γυναίκας. Σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να είναι δύσκολο να εντοπιστούν και να μην δίνουν φανερά προειδοποιητικά σημάδια.Νέα δεδομένα στη θεραπεία του καρκίνου του μαστού Ιδιαίτερα ενθαρρυντικές είναι οι θεραπευτικές εξελίξεις στον καρκίνο του μαστού κατά την τελευταία δεκαετία και οι δυνατότητες θεραπείας με νεώτερα φάρμακα έχουν ξεπεράσει τις προσδοκίες των ογκολόγων.Ινομυώματα εμφανίζει μια στις δυο γυναίκες στην εμμηνόπαυση Ινομυώματα εμφανίζει μία στις δυο Ελληνίδες που φτάνει στην κλιμακτήριο, ενώ υψηλό είναι το ποσοστό εμφάνισης ινομυωμάτων στις γυναίκες που υποβάλλονται σε εξωσωματική γονιμοποίηση.

Προβολή

Αρχική Σελίδα | Ταυτότητα | Επικοινωνία | Όροι Χρήσης | Προ

[filos`ifigen]

Πολυκυστικές Ωοθήκες: Προσοχή στη γλυκόζη

Ημερομηνία δημοσίευσης: 16 Μαϊου 2007

Γράφει: Ιωσηφίδης Νίκος, Μαιευτήρας Χειρ. Γυναικολόγος

Προβολή

Το πρόβλημα με τις Πολυκυστικές ωοθήκες, ή τα μικροκυστικά μορφώματα στις ωοθήκες είναι ένα πολύ γνωστό πρόβλημα στους γυναικολόγους, το οποίο παρά τα τόσα χρόνια που το γνωρίζουμε δεν κατορθώσαμε να βρούμε μια πραγματικά καλή και αποτελεσματική λύση σε αυτό.

Τα νεότερα φάρμακα που χορηγούμε είναι παραδόξως αυτά που χορηγούσαν για χρόνια οι Διαβητολόγοι σε άτομα τα οποία είχαν μεταβολικό πρόβλημα ρύθμισης των επιπέδων Ινσουλίνης στο αίμα τους, σε αυτούς δηλαδή που είχαν αντίσταση στην Ινσουλίνη και βρισκόντουσαν σε μια Προ διαβητική θα έλεγε κανείς κατάσταση.

Η μεθφορμίνη, είναι το φάρμακο επιλογής για γυναίκες στην αναπαραγωγική ηλικία που εμφανίζουν σύνδρομο των πολυκυστικών ωοθηκών, διότι όπως αποδείχθηκε από ερευνητές τα άτομα αυτά έχουν το ίδιο πρόβλημα με αντίσταση στην Ινσουλίνη καθώς δεν παράγουν αρκετή μετά από ένα γεύμα όταν αυτό περιέχει και γλυκόζη.

Γνωρίζαμε ότι οι πολυκυστικές ωοθήκες είχαν σαν βάση ένα σύνδρομο και πολλά αίτια στην βασική γένεση του προβλήματος. Τώρα γνωρίζουμε ότι τα άτομα αυτά επιπλέον δεν έχουν καλό μεταβολισμό γλυκόζης, γι αυτό και η καλύτερη συμβουλή είναι να αποφεύγουν τα γλυκά κυρίως όσες γυναίκες γνωρίζουν ότι έχουν πολυκυστικές ωοθήκες.

Όλα τα κορίτσια στην εφηβική ηλικία θα πρέπει να αποφεύγουν την κατανάλωση γλυκόζης και θα πρέπει να συμπεριλαμβάνουν στην διατροφή τους περισσότερα φρούτα, λαχανικά και κυρίως βιταμίνη C από Εσπεριδοειδή καθώς και βιταμίνη Ε, την αντιοξειδωτική βιταμίνη, τόσο από την διατροφή (αυγά και καρύδια και ελαιόλαδο ) όσο και σε μορφή συμπληρωμάτων διατροφής.

[filos`ifigen]

Πολυκυστικές Ωοθήκες: Προσοχή στη γλυκόζη

Ημερομηνία δημοσίευσης: 16 Μαϊου 2007

Γράφει: Ιωσηφίδης Νίκος, Μαιευτήρας Χειρ. Γυναικολόγος

Προβολή

Το πρόβλημα με τις Πολυκυστικές ωοθήκες, ή τα μικροκυστικά μορφώματα στις ωοθήκες είναι ένα πολύ γνωστό πρόβλημα στους γυναικολόγους, το οποίο παρά τα τόσα χρόνια που το γνωρίζουμε δεν κατορθώσαμε να βρούμε μια πραγματικά καλή και αποτελεσματική λύση σε αυτό.

Τα νεότερα φάρμακα που χορηγούμε είναι παραδόξως αυτά που χορηγούσαν για χρόνια οι Διαβητολόγοι σε άτομα τα οποία είχαν μεταβολικό πρόβλημα ρύθμισης των επιπέδων Ινσουλίνης στο αίμα τους, σε αυτούς δηλαδή που είχαν αντίσταση στην Ινσουλίνη και βρισκόντουσαν σε μια Προ διαβητική θα έλεγε κανείς κατάσταση.

Η μεθφορμίνη, είναι το φάρμακο επιλογής για γυναίκες στην αναπαραγωγική ηλικία που εμφανίζουν σύνδρομο των πολυκυστικών ωοθηκών, διότι όπως αποδείχθηκε από ερευνητές τα άτομα αυτά έχουν το ίδιο πρόβλημα με αντίσταση στην Ινσουλίνη καθώς δεν παράγουν αρκετή μετά από ένα γεύμα όταν αυτό περιέχει και γλυκόζη.

Γνωρίζαμε ότι οι πολυκυστικές ωοθήκες είχαν σαν βάση ένα σύνδρομο και πολλά αίτια στην βασική γένεση του προβλήματος. Τώρα γνωρίζουμε ότι τα άτομα αυτά επιπλέον δεν έχουν καλό μεταβολισμό γλυκόζης, γι αυτό και η καλύτερη συμβουλή είναι να αποφεύγουν τα γλυκά κυρίως όσες γυναίκες γνωρίζουν ότι έχουν πολυκυστικές ωοθήκες.

Όλα τα κορίτσια στην εφηβική ηλικία θα πρέπει να αποφεύγουν την κατανάλωση γλυκόζης και θα πρέπει να συμπεριλαμβάνουν στην διατροφή τους περισσότερα φρούτα, λαχανικά και κυρίως βιταμίνη C από Εσπεριδοειδή καθώς και βιταμίνη Ε, την αντιοξειδωτική βιταμίνη, τόσο από την διατροφή (αυγά και καρύδια και ελαιόλαδο ) όσο και σε μορφή συμπληρωμάτων διατροφής.

[filos`ifigen]

Πολυκυστικές Ωοθήκες: Προσοχή στη γλυκόζη

Ημερομηνία δημοσίευσης: 16 Μαϊου 2007

Γράφει: Ιωσηφίδης Νίκος, Μαιευτήρας Χειρ. Γυναικολόγος

Προβολή

Το πρόβλημα με τις Πολυκυστικές ωοθήκες, ή τα μικροκυστικά μορφώματα στις ωοθήκες είναι ένα πολύ γνωστό πρόβλημα στους γυναικολόγους, το οποίο παρά τα τόσα χρόνια που το γνωρίζουμε δεν κατορθώσαμε να βρούμε μια πραγματικά καλή και αποτελεσματική λύση σε αυτό.

Τα νεότερα φάρμακα που χορηγούμε είναι παραδόξως αυτά που χορηγούσαν για χρόνια οι Διαβητολόγοι σε άτομα τα οποία είχαν μεταβολικό πρόβλημα ρύθμισης των επιπέδων Ινσουλίνης στο αίμα τους, σε αυτούς δηλαδή που είχαν αντίσταση στην Ινσουλίνη και βρισκόντουσαν σε μια Προ διαβητική θα έλεγε κανείς κατάσταση.

Η μεθφορμίνη, είναι το φάρμακο επιλογής για γυναίκες στην αναπαραγωγική ηλικία που εμφανίζουν σύνδρομο των πολυκυστικών ωοθηκών, διότι όπως αποδείχθηκε από ερευνητές τα άτομα αυτά έχουν το ίδιο πρόβλημα με αντίσταση στην Ινσουλίνη καθώς δεν παράγουν αρκετή μετά από ένα γεύμα όταν αυτό περιέχει και γλυκόζη.

Γνωρίζαμε ότι οι πολυκυστικές ωοθήκες είχαν σαν βάση ένα σύνδρομο και πολλά αίτια στην βασική γένεση του προβλήματος. Τώρα γνωρίζουμε ότι τα άτομα αυτά επιπλέον δεν έχουν καλό μεταβολισμό γλυκόζης, γι αυτό και η καλύτερη συμβουλή είναι να αποφεύγουν τα γλυκά κυρίως όσες γυναίκες γνωρίζουν ότι έχουν πολυκυστικές ωοθήκες.

Όλα τα κορίτσια στην εφηβική ηλικία θα πρέπει να αποφεύγουν την κατανάλωση γλυκόζης και θα πρέπει να συμπεριλαμβάνουν στην διατροφή τους περισσότερα φρούτα, λαχανικά και κυρίως βιταμίνη C από Εσπεριδοειδή καθώς και βιταμίνη Ε, την αντιοξειδωτική βιταμίνη, τόσο από την διατροφή (αυγά και καρύδια και ελαιόλαδο ) όσο και σε μορφή συμπληρωμάτων διατροφής.

[filos`ifigen]

Πολυκυστικές Ωοθήκες: Προσοχή στη γλυκόζη

Ημερομηνία δημοσίευσης: 16 Μαϊου 2007

Γράφει: Ιωσηφίδης Νίκος, Μαιευτήρας Χειρ. Γυναικολόγος

Προβολή

Το πρόβλημα με τις Πολυκυστικές ωοθήκες, ή τα μικροκυστικά μορφώματα στις ωοθήκες είναι ένα πολύ γνωστό πρόβλημα στους γυναικολόγους, το οποίο παρά τα τόσα χρόνια που το γνωρίζουμε δεν κατορθώσαμε να βρούμε μια πραγματικά καλή και αποτελεσματική λύση σε αυτό.

Τα νεότερα φάρμακα που χορηγούμε είναι παραδόξως αυτά που χορηγούσαν για χρόνια οι Διαβητολόγοι σε άτομα τα οποία είχαν μεταβολικό πρόβλημα ρύθμισης των επιπέδων Ινσουλίνης στο αίμα τους, σε αυτούς δηλαδή που είχαν αντίσταση στην Ινσουλίνη και βρισκόντουσαν σε μια Προ διαβητική θα έλεγε κανείς κατάσταση.

Η μεθφορμίνη, είναι το φάρμακο επιλογής για γυναίκες στην αναπαραγωγική ηλικία που εμφανίζουν σύνδρομο των πολυκυστικών ωοθηκών, διότι όπως αποδείχθηκε από ερευνητές τα άτομα αυτά έχουν το ίδιο πρόβλημα με αντίσταση στην Ινσουλίνη καθώς δεν παράγουν αρκετή μετά από ένα γεύμα όταν αυτό περιέχει και γλυκόζη.

Γνωρίζαμε ότι οι πολυκυστικές ωοθήκες είχαν σαν βάση ένα σύνδρομο και πολλά αίτια στην βασική γένεση του προβλήματος. Τώρα γνωρίζουμε ότι τα άτομα αυτά επιπλέον δεν έχουν καλό μεταβολισμό γλυκόζης, γι αυτό και η καλύτερη συμβουλή είναι να αποφεύγουν τα γλυκά κυρίως όσες γυναίκες γνωρίζουν ότι έχουν πολυκυστικές ωοθήκες.

Όλα τα κορίτσια στην εφηβική ηλικία θα πρέπει να αποφεύγουν την κατανάλωση γλυκόζης και θα πρέπει να συμπεριλαμβάνουν στην διατροφή τους περισσότερα φρούτα, λαχανικά και κυρίως βιταμίνη C από Εσπεριδοειδή καθώς και βιταμίνη Ε, την αντιοξειδωτική βιταμίνη, τόσο από την διατροφή (αυγά και καρύδια και ελαιόλαδο ) όσο και σε μορφή συμπληρωμάτων διατροφής.

[filos`ifigen]

Προληπτικός Γυναικολογικός Έλεγχος

Ημερομηνία δημοσίευσης: 29 Ιανουαρίου 2008

Γράφει: Αρμενιάκος Αλέξανδρος, Μαιευτήρας Χειρουργός Γυναικολόγος

Προβολή

Τουλάχιστον μία φορά το χρόνο, κάθε γυναίκα πρέπει να υποβάλλεται σε έναν Προληπτικό Γυναικολογικό Έλεγχο. Είναι πολύ σημαντικός για την υγεία, την αρτιμέλεια και γονιμότητα μιας γυναίκας. Μικρά προβλήματα που μπορούν να διαγνωστούν βρίσκονται σίγουρα σε αρχικά στάδια και είναι πλήρως αναστρέψιμα.

Ιστορικό

Κατά τον προληπτικό έλεγχο γίνεται ένα ιστορικό στο οποίο επισημαίνονται οι καταστάσεις που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν πρόβλημα και θα πρέπει να ελεγχθούν ειδικά κατά τον γυναικολογικό έλεγχο.

Γυναικολογική Εξέταση

Ο έλεγχος ξεκινάει με γυναικολογική εξέταση στην οποία επισκοπούνται το αιδοίο, τα χείλη και η είσοδος του κόλπου. Κατόπιν γίνεται εισαγωγή του κολποδιαστολέα (αποστειρωμένη συσκευή η οποία απάγει τα κολπικά τοιχώματα) και έτσι εξετάζεται ο κόλπος και ο τράχηλος. Γίνεται παρατήρηση για τυχόν βλάβες, μολύνσεις, ασυνήθεις εκκρίσεις, ανατομικές ανωμαλίες. Σε περίπτωση που υπάρχουν ασυνήθεις εκκρίσεις που υποδηλώνουν μόλυνση, τότε συστήνεται καλλιέργεια κολπικού υγρού για την ανεύρεση και θεραπεία της μόλυνσης.

Τεστ ΠΑΠ

Γίνεται λήψη του τεστ ΠΑΠ από την είσοδο του τραχήλου της μήτρας το οποίο αποστέλλεται στο εργαστήριο.

Η μόνη ενόχληση που μπορεί να νιώσει μια γυναίκα είναι κατά την ανεύρεση του τραχήλου, που διαρκεί όμως λιγότερο από μια στιγμή.

Κολποσκόπηση

Σε περίπτωση προηγούμενων παθολογικων τεστ ΠΑΠ η εξέταση συνεχίζεται και συμπληρώνεται με κολποσκόπηση, στην οποία επισημαίνονται οι περιοχές οι οποίες παρουσιάζουν βλάβη και δίνουν τα παθολογικά κύτταρα στο τεστ ΠΑΠ.

Υπερηχογράφημα

Η εξέταση συνεχίζεται με την υπερηχογραφική απεικόνιση των έσω γενετικών οργάνων.

Με τον υπέρηχο μετράμε τον όγκο της μήτρας, ο οποίος διαφέρει από γυναίκα σε γυναίκα και σύμφωνα με το ιστορικό. Παρατηρούμε την υφή και τη σύστασή της για την ανεύρεση τυχόν παθολογιών (ινομυώματα, πολύποδες κ.α.), καθώς και την ανατομία της για τυχόν ανωμαλίες (δίδελφος, δίκερος μήτρα, κ.α.). Κατόπιν ελέγχεται το ενδομήτριο (πάχος, σύσταση, κ.α.).

Η απεικόνιση των σαλπίγγων δεν είναι δυνατή παρά μόνο σε παθολογικές καταστάσεις (υδροσάλπιγγα).

Στη συνέχεια απεικονίζονται οι ωοθήκες, μετράται ο όγκος τους και επιβεβαιώνεται η ύπαρξη ωοθυλακίων κατά την γόνιμη ηλικία. Ελέγχονται για τυχόν παθολογίες όπως κύστες, συμπαγή μορφώματα, μικτές κύστες κ.α. Ελέγχονται οι γύρω περιοχές για οιδήματα (υγρό δουγλασίου) που θα μπορούσαν να υποδηλώνουν μολύνσεις ή άλλες παθολογίες.

Έλεγχος Μαστών

Κατά τον ετήσιο γυναικολογικό έλεγχο, αν μια γυναίκα είναι μικρότερη από 40 ετών τότε γίνεται ψηλάφηση. Αν κατά την ψηλάφηση υπάρχουν ύποπτες περιοχές, τότε γίνεται υπερηχογράφημα ακόμα και μαστογραφία. Για τις γυναίκες που έχουν υπερβεί το 40ο έτος ή υπάρχει ιστορικό κάνουμε μαστογραφία και κατόπιν γίνεται ψηλάφηση μαστού. Ο έλεγχος των μαστών είναι αναπόσπαστο μέρος του προληπτικού γυναικολογικού ελέγχου και αποκτά μεγαλύτερη σημασία με την πάροδο του χρόνου.

Ο προληπτικός γυναικολογικός έλεγχος γίνεται μια φορά το χρόνο για τις γυναίκες που δεν παρουσιάζουν προβλήματα. Σε περίπτωση που υπάρχουν προβλήματα (μολύνσεις, αιμορραγίες) γίνεται θεραπεία και επανέλεγχος. Σε περίπτωση παθολογικού τεστ ΠΑΠ γίνεται θεραπεία ή παρακολούθηση ανάλογα με τα ευρήματα. Οι γυναίκες που δεν θέλουν να έχουν προβλήματα πρέπει οπωσδήποτε να ελέγχονται μια φορά το χρόνο.

[filos`ifigen]

Προληπτικός Γυναικολογικός Έλεγχος

Ημερομηνία δημοσίευσης: 29 Ιανουαρίου 2008

Γράφει: Αρμενιάκος Αλέξανδρος, Μαιευτήρας Χειρουργός Γυναικολόγος

Προβολή

Τουλάχιστον μία φορά το χρόνο, κάθε γυναίκα πρέπει να υποβάλλεται σε έναν Προληπτικό Γυναικολογικό Έλεγχο. Είναι πολύ σημαντικός για την υγεία, την αρτιμέλεια και γονιμότητα μιας γυναίκας. Μικρά προβλήματα που μπορούν να διαγνωστούν βρίσκονται σίγουρα σε αρχικά στάδια και είναι πλήρως αναστρέψιμα.

Ιστορικό

Κατά τον προληπτικό έλεγχο γίνεται ένα ιστορικό στο οποίο επισημαίνονται οι καταστάσεις που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν πρόβλημα και θα πρέπει να ελεγχθούν ειδικά κατά τον γυναικολογικό έλεγχο.

Γυναικολογική Εξέταση

Ο έλεγχος ξεκινάει με γυναικολογική εξέταση στην οποία επισκοπούνται το αιδοίο, τα χείλη και η είσοδος του κόλπου. Κατόπιν γίνεται εισαγωγή του κολποδιαστολέα (αποστειρωμένη συσκευή η οποία απάγει τα κολπικά τοιχώματα) και έτσι εξετάζεται ο κόλπος και ο τράχηλος. Γίνεται παρατήρηση για τυχόν βλάβες, μολύνσεις, ασυνήθεις εκκρίσεις, ανατομικές ανωμαλίες. Σε περίπτωση που υπάρχουν ασυνήθεις εκκρίσεις που υποδηλώνουν μόλυνση, τότε συστήνεται καλλιέργεια κολπικού υγρού για την ανεύρεση και θεραπεία της μόλυνσης.

Τεστ ΠΑΠ

Γίνεται λήψη του τεστ ΠΑΠ από την είσοδο του τραχήλου της μήτρας το οποίο αποστέλλεται στο εργαστήριο.

Η μόνη ενόχληση που μπορεί να νιώσει μια γυναίκα είναι κατά την ανεύρεση του τραχήλου, που διαρκεί όμως λιγότερο από μια στιγμή.

Κολποσκόπηση

Σε περίπτωση προηγούμενων παθολογικων τεστ ΠΑΠ η εξέταση συνεχίζεται και συμπληρώνεται με κολποσκόπηση, στην οποία επισημαίνονται οι περιοχές οι οποίες παρουσιάζουν βλάβη και δίνουν τα παθολογικά κύτταρα στο τεστ ΠΑΠ.

Υπερηχογράφημα

Η εξέταση συνεχίζεται με την υπερηχογραφική απεικόνιση των έσω γενετικών οργάνων.

Με τον υπέρηχο μετράμε τον όγκο της μήτρας, ο οποίος διαφέρει από γυναίκα σε γυναίκα και σύμφωνα με το ιστορικό. Παρατηρούμε την υφή και τη σύστασή της για την ανεύρεση τυχόν παθολογιών (ινομυώματα, πολύποδες κ.α.), καθώς και την ανατομία της για τυχόν ανωμαλίες (δίδελφος, δίκερος μήτρα, κ.α.). Κατόπιν ελέγχεται το ενδομήτριο (πάχος, σύσταση, κ.α.).

Η απεικόνιση των σαλπίγγων δεν είναι δυνατή παρά μόνο σε παθολογικές καταστάσεις (υδροσάλπιγγα).

Στη συνέχεια απεικονίζονται οι ωοθήκες, μετράται ο όγκος τους και επιβεβαιώνεται η ύπαρξη ωοθυλακίων κατά την γόνιμη ηλικία. Ελέγχονται για τυχόν παθολογίες όπως κύστες, συμπαγή μορφώματα, μικτές κύστες κ.α. Ελέγχονται οι γύρω περιοχές για οιδήματα (υγρό δουγλασίου) που θα μπορούσαν να υποδηλώνουν μολύνσεις ή άλλες παθολογίες.

Έλεγχος Μαστών

Κατά τον ετήσιο γυναικολογικό έλεγχο, αν μια γυναίκα είναι μικρότερη από 40 ετών τότε γίνεται ψηλάφηση. Αν κατά την ψηλάφηση υπάρχουν ύποπτες περιοχές, τότε γίνεται υπερηχογράφημα ακόμα και μαστογραφία. Για τις γυναίκες που έχουν υπερβεί το 40ο έτος ή υπάρχει ιστορικό κάνουμε μαστογραφία και κατόπιν γίνεται ψηλάφηση μαστού. Ο έλεγχος των μαστών είναι αναπόσπαστο μέρος του προληπτικού γυναικολογικού ελέγχου και αποκτά μεγαλύτερη σημασία με την πάροδο του χρόνου.

Ο προληπτικός γυναικολογικός έλεγχος γίνεται μια φορά το χρόνο για τις γυναίκες που δεν παρουσιάζουν προβλήματα. Σε περίπτωση που υπάρχουν προβλήματα (μολύνσεις, αιμορραγίες) γίνεται θεραπεία και επανέλεγχος. Σε περίπτωση παθολογικού τεστ ΠΑΠ γίνεται θεραπεία ή παρακολούθηση ανάλογα με τα ευρήματα. Οι γυναίκες που δεν θέλουν να έχουν προβλήματα πρέπει οπωσδήποτε να ελέγχονται μια φορά το χρόνο.

[filos`ifigen]

Προληπτικός Γυναικολογικός Έλεγχος

Ημερομηνία δημοσίευσης: 29 Ιανουαρίου 2008

Γράφει: Αρμενιάκος Αλέξανδρος, Μαιευτήρας Χειρουργός Γυναικολόγος

Προβολή

Τουλάχιστον μία φορά το χρόνο, κάθε γυναίκα πρέπει να υποβάλλεται σε έναν Προληπτικό Γυναικολογικό Έλεγχο. Είναι πολύ σημαντικός για την υγεία, την αρτιμέλεια και γονιμότητα μιας γυναίκας. Μικρά προβλήματα που μπορούν να διαγνωστούν βρίσκονται σίγουρα σε αρχικά στάδια και είναι πλήρως αναστρέψιμα.

Ιστορικό

Κατά τον προληπτικό έλεγχο γίνεται ένα ιστορικό στο οποίο επισημαίνονται οι καταστάσεις που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν πρόβλημα και θα πρέπει να ελεγχθούν ειδικά κατά τον γυναικολογικό έλεγχο.

Γυναικολογική Εξέταση

Ο έλεγχος ξεκινάει με γυναικολογική εξέταση στην οποία επισκοπούνται το αιδοίο, τα χείλη και η είσοδος του κόλπου. Κατόπιν γίνεται εισαγωγή του κολποδιαστολέα (αποστειρωμένη συσκευή η οποία απάγει τα κολπικά τοιχώματα) και έτσι εξετάζεται ο κόλπος και ο τράχηλος. Γίνεται παρατήρηση για τυχόν βλάβες, μολύνσεις, ασυνήθεις εκκρίσεις, ανατομικές ανωμαλίες. Σε περίπτωση που υπάρχουν ασυνήθεις εκκρίσεις που υποδηλώνουν μόλυνση, τότε συστήνεται καλλιέργεια κολπικού υγρού για την ανεύρεση και θεραπεία της μόλυνσης.

Τεστ ΠΑΠ

Γίνεται λήψη του τεστ ΠΑΠ από την είσοδο του τραχήλου της μήτρας το οποίο αποστέλλεται στο εργαστήριο.

Η μόνη ενόχληση που μπορεί να νιώσει μια γυναίκα είναι κατά την ανεύρεση του τραχήλου, που διαρκεί όμως λιγότερο από μια στιγμή.

Κολποσκόπηση

Σε περίπτωση προηγούμενων παθολογικων τεστ ΠΑΠ η εξέταση συνεχίζεται και συμπληρώνεται με κολποσκόπηση, στην οποία επισημαίνονται οι περιοχές οι οποίες παρουσιάζουν βλάβη και δίνουν τα παθολογικά κύτταρα στο τεστ ΠΑΠ.

Υπερηχογράφημα

Η εξέταση συνεχίζεται με την υπερηχογραφική απεικόνιση των έσω γενετικών οργάνων.

Με τον υπέρηχο μετράμε τον όγκο της μήτρας, ο οποίος διαφέρει από γυναίκα σε γυναίκα και σύμφωνα με το ιστορικό. Παρατηρούμε την υφή και τη σύστασή της για την ανεύρεση τυχόν παθολογιών (ινομυώματα, πολύποδες κ.α.), καθώς και την ανατομία της για τυχόν ανωμαλίες (δίδελφος, δίκερος μήτρα, κ.α.). Κατόπιν ελέγχεται το ενδομήτριο (πάχος, σύσταση, κ.α.).

Η απεικόνιση των σαλπίγγων δεν είναι δυνατή παρά μόνο σε παθολογικές καταστάσεις (υδροσάλπιγγα).

Στη συνέχεια απεικονίζονται οι ωοθήκες, μετράται ο όγκος τους και επιβεβαιώνεται η ύπαρξη ωοθυλακίων κατά την γόνιμη ηλικία. Ελέγχονται για τυχόν παθολογίες όπως κύστες, συμπαγή μορφώματα, μικτές κύστες κ.α. Ελέγχονται οι γύρω περιοχές για οιδήματα (υγρό δουγλασίου) που θα μπορούσαν να υποδηλώνουν μολύνσεις ή άλλες παθολογίες.

Έλεγχος Μαστών

Κατά τον ετήσιο γυναικολογικό έλεγχο, αν μια γυναίκα είναι μικρότερη από 40 ετών τότε γίνεται ψηλάφηση. Αν κατά την ψηλάφηση υπάρχουν ύποπτες περιοχές, τότε γίνεται υπερηχογράφημα ακόμα και μαστογραφία. Για τις γυναίκες που έχουν υπερβεί το 40ο έτος ή υπάρχει ιστορικό κάνουμε μαστογραφία και κατόπιν γίνεται ψηλάφηση μαστού. Ο έλεγχος των μαστών είναι αναπόσπαστο μέρος του προληπτικού γυναικολογικού ελέγχου και αποκτά μεγαλύτερη σημασία με την πάροδο του χρόνου.

Ο προληπτικός γυναικολογικός έλεγχος γίνεται μια φορά το χρόνο για τις γυναίκες που δεν παρουσιάζουν προβλήματα. Σε περίπτωση που υπάρχουν προβλήματα (μολύνσεις, αιμορραγίες) γίνεται θεραπεία και επανέλεγχος. Σε περίπτωση παθολογικού τεστ ΠΑΠ γίνεται θεραπεία ή παρακολούθηση ανάλογα με τα ευρήματα. Οι γυναίκες που δεν θέλουν να έχουν προβλήματα πρέπει οπωσδήποτε να ελέγχονται μια φορά το χρόνο.

[filos`ifigen]

Προληπτικός Γυναικολογικός Έλεγχος

Ημερομηνία δημοσίευσης: 29 Ιανουαρίου 2008

Γράφει: Αρμενιάκος Αλέξανδρος, Μαιευτήρας Χειρουργός Γυναικολόγος

Προβολή

Τουλάχιστον μία φορά το χρόνο, κάθε γυναίκα πρέπει να υποβάλλεται σε έναν Προληπτικό Γυναικολογικό Έλεγχο. Είναι πολύ σημαντικός για την υγεία, την αρτιμέλεια και γονιμότητα μιας γυναίκας. Μικρά προβλήματα που μπορούν να διαγνωστούν βρίσκονται σίγουρα σε αρχικά στάδια και είναι πλήρως αναστρέψιμα.

Ιστορικό

Κατά τον προληπτικό έλεγχο γίνεται ένα ιστορικό στο οποίο επισημαίνονται οι καταστάσεις που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν πρόβλημα και θα πρέπει να ελεγχθούν ειδικά κατά τον γυναικολογικό έλεγχο.

Γυναικολογική Εξέταση

Ο έλεγχος ξεκινάει με γυναικολογική εξέταση στην οποία επισκοπούνται το αιδοίο, τα χείλη και η είσοδος του κόλπου. Κατόπιν γίνεται εισαγωγή του κολποδιαστολέα (αποστειρωμένη συσκευή η οποία απάγει τα κολπικά τοιχώματα) και έτσι εξετάζεται ο κόλπος και ο τράχηλος. Γίνεται παρατήρηση για τυχόν βλάβες, μολύνσεις, ασυνήθεις εκκρίσεις, ανατομικές ανωμαλίες. Σε περίπτωση που υπάρχουν ασυνήθεις εκκρίσεις που υποδηλώνουν μόλυνση, τότε συστήνεται καλλιέργεια κολπικού υγρού για την ανεύρεση και θεραπεία της μόλυνσης.

Τεστ ΠΑΠ

Γίνεται λήψη του τεστ ΠΑΠ από την είσοδο του τραχήλου της μήτρας το οποίο αποστέλλεται στο εργαστήριο.

Η μόνη ενόχληση που μπορεί να νιώσει μια γυναίκα είναι κατά την ανεύρεση του τραχήλου, που διαρκεί όμως λιγότερο από μια στιγμή.

Κολποσκόπηση

Σε περίπτωση προηγούμενων παθολογικων τεστ ΠΑΠ η εξέταση συνεχίζεται και συμπληρώνεται με κολποσκόπηση, στην οποία επισημαίνονται οι περιοχές οι οποίες παρουσιάζουν βλάβη και δίνουν τα παθολογικά κύτταρα στο τεστ ΠΑΠ.

Υπερηχογράφημα

Η εξέταση συνεχίζεται με την υπερηχογραφική απεικόνιση των έσω γενετικών οργάνων.

Με τον υπέρηχο μετράμε τον όγκο της μήτρας, ο οποίος διαφέρει από γυναίκα σε γυναίκα και σύμφωνα με το ιστορικό. Παρατηρούμε την υφή και τη σύστασή της για την ανεύρεση τυχόν παθολογιών (ινομυώματα, πολύποδες κ.α.), καθώς και την ανατομία της για τυχόν ανωμαλίες (δίδελφος, δίκερος μήτρα, κ.α.). Κατόπιν ελέγχεται το ενδομήτριο (πάχος, σύσταση, κ.α.).

Η απεικόνιση των σαλπίγγων δεν είναι δυνατή παρά μόνο σε παθολογικές καταστάσεις (υδροσάλπιγγα).

Στη συνέχεια απεικονίζονται οι ωοθήκες, μετράται ο όγκος τους και επιβεβαιώνεται η ύπαρξη ωοθυλακίων κατά την γόνιμη ηλικία. Ελέγχονται για τυχόν παθολογίες όπως κύστες, συμπαγή μορφώματα, μικτές κύστες κ.α. Ελέγχονται οι γύρω περιοχές για οιδήματα (υγρό δουγλασίου) που θα μπορούσαν να υποδηλώνουν μολύνσεις ή άλλες παθολογίες.

Έλεγχος Μαστών

Κατά τον ετήσιο γυναικολογικό έλεγχο, αν μια γυναίκα είναι μικρότερη από 40 ετών τότε γίνεται ψηλάφηση. Αν κατά την ψηλάφηση υπάρχουν ύποπτες περιοχές, τότε γίνεται υπερηχογράφημα ακόμα και μαστογραφία. Για τις γυναίκες που έχουν υπερβεί το 40ο έτος ή υπάρχει ιστορικό κάνουμε μαστογραφία και κατόπιν γίνεται ψηλάφηση μαστού. Ο έλεγχος των μαστών είναι αναπόσπαστο μέρος του προληπτικού γυναικολογικού ελέγχου και αποκτά μεγαλύτερη σημασία με την πάροδο του χρόνου.

Ο προληπτικός γυναικολογικός έλεγχος γίνεται μια φορά το χρόνο για τις γυναίκες που δεν παρουσιάζουν προβλήματα. Σε περίπτωση που υπάρχουν προβλήματα (μολύνσεις, αιμορραγίες) γίνεται θεραπεία και επανέλεγχος. Σε περίπτωση παθολογικού τεστ ΠΑΠ γίνεται θεραπεία ή παρακολούθηση ανάλογα με τα ευρήματα. Οι γυναίκες που δεν θέλουν να έχουν προβλήματα πρέπει οπωσδήποτε να ελέγχονται μια φορά το χρόνο.

[filos`ifigen]

ορμόνες της γυναίκας και ο ρόλος τους

Ημερομηνία δημοσίευσης: 14 Φεβρουαρίου 2008

Γράφει: Αρμενιάκος Αλέξανδρος, Μαιευτήρας Χειρουργός Γυναικολόγος

Προβολή Οιστρογόνα

Τα οιστρογόνα είναι μια ομάδα ορμονών που εκκρίνονται από την ωοθήκη. Παράγονται από την επένδυση του ωοθυλάκιου και περιέχουν τρεις ορμόνες, η πιο γνωστή είναι η οιστραδιόλη (Ε2). Η οιστραδιόλη βοηθά ώστε να αυξηθεί το πάχος του ενδομητρίου (ιστός που εμφυτεύεται το γονιμοποιημένο ωάριο) καθώς επίσης να δημιουργήσει ιδανική βλένη στο στόμιο του τραχήλου για να μπορέσουν να διεισδύσουν τα σπερματοζωάρια.

Προγεστερόνη

Η προγεστερόνη παράγεται και αυτή από τις ωοθήκες και συγκεκριμένα από το τοίχωμα του ωαρίου μετά την ωορρηξία. Δημιουργεί ιδανικές συνθήκες ωριμάζοντας το ενδομήτριο για να δεχθεί το γονιμοποιημένο ωάριο, χαλαρώνει και ηρεμεί την μήτρα αποτρέποντάς την να κάνει συσπάσεις, ενώ καταστρέφει τα περισσεύοντα ωοθυλάκια, που δεν χρειάζονται για τον συγκεκριμένο κύκλο.

Γοναδοτροπίνη

Η γοναδοτροπίνη παράγεται στον υποθάλαμο του εγκεφάλου και ρυθμίζει την έκκριση όλων των θηλυκών ορμονών. Ελέγχει την παραγωγή και τα επίπεδα οιστρογόνου. Όταν τα επίπεδα του οιστρογόνου και της προγεστερόνης αρχίσουν να μειώνονται στο τέλος του κύκλου έχουμε αύξηση της έκκρισης της γοναδοτροπίνης. Τα υψηλά επίπεδα προγεστερόνης μειώνουν τα επίπεδα της γοναδοτροπίνης.

Θυλακιότροπος (FSH) – Ωχρινότροπος (LH)

Οι ορμόνες αυτές παράγονται από την υπόφυση, που είναι αδένας συνδεμένος άμεσα με το νευρικό σύστημα και τον υποθάλαμο (GnRH). Η αύξηση της FSH βοηθάει στην έναρξη της παραγωγής των ωοθυλακίων στην ωοθήκη. Η LH δημιουργεί την ωορρηξία και προάγει την παραγωγή προγεστερόνης.

[filos`ifigen]

ορμόνες της γυναίκας και ο ρόλος τους

Ημερομηνία δημοσίευσης: 14 Φεβρουαρίου 2008

Γράφει: Αρμενιάκος Αλέξανδρος, Μαιευτήρας Χειρουργός Γυναικολόγος

Προβολή Οιστρογόνα

Τα οιστρογόνα είναι μια ομάδα ορμονών που εκκρίνονται από την ωοθήκη. Παράγονται από την επένδυση του ωοθυλάκιου και περιέχουν τρεις ορμόνες, η πιο γνωστή είναι η οιστραδιόλη (Ε2). Η οιστραδιόλη βοηθά ώστε να αυξηθεί το πάχος του ενδομητρίου (ιστός που εμφυτεύεται το γονιμοποιημένο ωάριο) καθώς επίσης να δημιουργήσει ιδανική βλένη στο στόμιο του τραχήλου για να μπορέσουν να διεισδύσουν τα σπερματοζωάρια.

Προγεστερόνη

Η προγεστερόνη παράγεται και αυτή από τις ωοθήκες και συγκεκριμένα από το τοίχωμα του ωαρίου μετά την ωορρηξία. Δημιουργεί ιδανικές συνθήκες ωριμάζοντας το ενδομήτριο για να δεχθεί το γονιμοποιημένο ωάριο, χαλαρώνει και ηρεμεί την μήτρα αποτρέποντάς την να κάνει συσπάσεις, ενώ καταστρέφει τα περισσεύοντα ωοθυλάκια, που δεν χρειάζονται για τον συγκεκριμένο κύκλο.

Γοναδοτροπίνη

Η γοναδοτροπίνη παράγεται στον υποθάλαμο του εγκεφάλου και ρυθμίζει την έκκριση όλων των θηλυκών ορμονών. Ελέγχει την παραγωγή και τα επίπεδα οιστρογόνου. Όταν τα επίπεδα του οιστρογόνου και της προγεστερόνης αρχίσουν να μειώνονται στο τέλος του κύκλου έχουμε αύξηση της έκκρισης της γοναδοτροπίνης. Τα υψηλά επίπεδα προγεστερόνης μειώνουν τα επίπεδα της γοναδοτροπίνης.

Θυλακιότροπος (FSH) – Ωχρινότροπος (LH)

Οι ορμόνες αυτές παράγονται από την υπόφυση, που είναι αδένας συνδεμένος άμεσα με το νευρικό σύστημα και τον υποθάλαμο (GnRH). Η αύξηση της FSH βοηθάει στην έναρξη της παραγωγής των ωοθυλακίων στην ωοθήκη. Η LH δημιουργεί την ωορρηξία και προάγει την παραγωγή προγεστερόνης.

[filos`ifigen]

ορμόνες της γυναίκας και ο ρόλος τους

Ημερομηνία δημοσίευσης: 14 Φεβρουαρίου 2008

Γράφει: Αρμενιάκος Αλέξανδρος, Μαιευτήρας Χειρουργός Γυναικολόγος

Προβολή Οιστρογόνα

Τα οιστρογόνα είναι μια ομάδα ορμονών που εκκρίνονται από την ωοθήκη. Παράγονται από την επένδυση του ωοθυλάκιου και περιέχουν τρεις ορμόνες, η πιο γνωστή είναι η οιστραδιόλη (Ε2). Η οιστραδιόλη βοηθά ώστε να αυξηθεί το πάχος του ενδομητρίου (ιστός που εμφυτεύεται το γονιμοποιημένο ωάριο) καθώς επίσης να δημιουργήσει ιδανική βλένη στο στόμιο του τραχήλου για να μπορέσουν να διεισδύσουν τα σπερματοζωάρια.

Προγεστερόνη

Η προγεστερόνη παράγεται και αυτή από τις ωοθήκες και συγκεκριμένα από το τοίχωμα του ωαρίου μετά την ωορρηξία. Δημιουργεί ιδανικές συνθήκες ωριμάζοντας το ενδομήτριο για να δεχθεί το γονιμοποιημένο ωάριο, χαλαρώνει και ηρεμεί την μήτρα αποτρέποντάς την να κάνει συσπάσεις, ενώ καταστρέφει τα περισσεύοντα ωοθυλάκια, που δεν χρειάζονται για τον συγκεκριμένο κύκλο.

Γοναδοτροπίνη

Η γοναδοτροπίνη παράγεται στον υποθάλαμο του εγκεφάλου και ρυθμίζει την έκκριση όλων των θηλυκών ορμονών. Ελέγχει την παραγωγή και τα επίπεδα οιστρογόνου. Όταν τα επίπεδα του οιστρογόνου και της προγεστερόνης αρχίσουν να μειώνονται στο τέλος του κύκλου έχουμε αύξηση της έκκρισης της γοναδοτροπίνης. Τα υψηλά επίπεδα προγεστερόνης μειώνουν τα επίπεδα της γοναδοτροπίνης.

Θυλακιότροπος (FSH) – Ωχρινότροπος (LH)

Οι ορμόνες αυτές παράγονται από την υπόφυση, που είναι αδένας συνδεμένος άμεσα με το νευρικό σύστημα και τον υποθάλαμο (GnRH). Η αύξηση της FSH βοηθάει στην έναρξη της παραγωγής των ωοθυλακίων στην ωοθήκη. Η LH δημιουργεί την ωορρηξία και προάγει την παραγωγή προγεστερόνης.