Πίεση για εγκυμοσύνη μετά απο αποβολή.

[Δάφνη92]

Καλησπέρα σε όλες. Εδώ και 3 μήνες ζω μία παράνοια και θα ήθελα την γνώμη σας. Με τον σύντροφο μου αποφασίσαμε πριν 8 μήνες να κάνουμε παιδάκι. Τα καταφέραμε λοιπόν και έμεινα έγκυος. Δυστυχώς η χαρά δεν κράτησε καθώς απέβαλα. Η γυναικολόγος μου μου έδωσε κάτι χάπια για να καθαρίσω ώστε να αποφύγω την απόξεση. Τα χάπια αυτά μου έκαναν  παρενέργειες με αποτέλεσμα μία μέρα να καταλήξω στο νοσοκομείο βιώνοντας πολύ έντονα σωματικά συμπτώματα  σε σημείο που ένιωθα ότι δεν θα προλάβω να φτάσω ζωντανή στο νοσοκομείο. Αφού πέρασε η όλη περιπέτεια και με διαβεβαίωσε γυναικολόγος πως έχω καθαρίσει ξεκίνησαν απευθείας οι πιέσεις να ξανά μείνω έγκυος. Και όχι δεν εννοώ από τον σύντροφο μου. Προσπαθώντας να μαζέψω τα κομμάτια μου από την αποβολή αλλά και από το σοκ των παρενεργειών, η μητέρα μου και άτομα του στενού μου οικογενειακού  περιβάλλοντος που υποτίθεται με αγαπάνε ,καθημερινά θα μου πουν τις φράσεις βάλε μπροστά τι κάθεσαι, τα χρόνια περνάνε κτλ.  .Έχουν περάσει 3 μήνες από όλη την περιπέτεια και νιώθω πως θέλω χρόνο. Και σωματικά αλλά κυρίως ψυχολογικά. Και αυτό γιατί φοβάμαι μετά από όλο αυτό και θέλω να ηρεμήσω. Το γεγονός ότι μου θυμίζουν καθημερινά το ζήτημα της εγκυμοσύνης ενώ τους έχω εξηγήσει πως νιώθω κάνει την κατάσταση χειρότερη. Το κερασάκι στην τούρτα είναι η τρίτη εγκυμοσύνη συγγενικού προσώπου και μάλιστα δε μικρότερης ηλικίας από μένα. Μου λένε είδες η τάδε??ούτε φοβάται ούτε τίποτα .Τίς προάλλες μου ανακοινώθηκε 2η προαγωγή  στην  εργασία μου σε διάστημα 4 χρόνων που είμαι στην εταιρεία. Κάλεσα όλο χαρά την μητέρα μου και η απάντησή της??Άσε την  δουλειά και κοίτα να κάνεις παιδί. Ούτε ένα συγχαρητήρια. Γενικά η όλη συμπεριφορά τους, με κάνει να νιώθω πως αφού δεν έχω παιδί η αν δεν κάνω παιδί δεν έχω και αξία ως άνθρωπος. Έχω κάνει χοντρό καυγά για το συγκεκριμένο ζήτημα μαζί τους εξηγώντας τους πως δεν είναι ότι δεν θέλω παιδάκι αλλά ότι απλά θέλω χρόνο  και πάλι δεν καταλαβαίνουν. Ποια η γνώμη σας;

[barb2019]

Καλησπέρα και λυπάμαι για την ατυχία στην εγκυμοσύνη. Αρχικά να σου πω ότι ειναι πολυ σημαντικό ότι έμεινες έγκυος χωρίς δυσκολία. Η κακή έκβαση της εγκυμοσύνης είναι κάτι που δυστυχώς συμβαίνει και όταν είσαι έτοιμη και ψάξεις με τον γιατρό σου τι δεν πήγε καλά δεν θα βιωσεις πάλι αυτήν την κατάσταση. Σημασία έχει να επανέλθεις σωματικά και ψυχολογικά. Μόνο εσύ θα ορίσεις ποτέ θα ερθει αυτή η στιγμή, κανένας άλλος. Δεν ξέρω πόσο χρονών είσαι αλλά δεν πιστεύω ότι πρέπει να ζοριστείς λόγω ηλικιακών ορίων. Θλιβομαι που δεν υπάρχει κατανόηση από την οικογένεια σου και κυρίως από την μητέρα σου. Αυτή έπρεπε να στηρίζει σε ότι αποφασίσεις. Ξεκαθάρισε σε όλους ότι είναι ένα ζήτημα που δεν αφορά κανέναν και όλες οι γνώμες περισσεύουν. Δεν χρειάζεστε τοξικοτητα....Να χαρείς την προαγωγή σου γιατί κόπιασες για αυτήν και να είσαι αγαπημένη με τον άντρα σου (που καταλαβαίνω ότι σε στηρίζει). Οπότε είναι η κατάλληλη στιγμή θα έρθει και το μωράκι σου. Η ψυχική ηρεμία είναι το κλειδί της ευτυχίας!

[MinaSam]

Κορίτσι μου εγώ όταν είχα την αποβολή μου, είχα ζήσει τόσο άγχος που χρειάστηκα εναν χρόνο ολόκληρο για να το πάρω απόφαση να ξαναπροσπαθήσω και ακόμα κι ετσι είχα ένα σχετικό αγχος. Άρα ούτε η μόνη εισαι ούτε παράλογη ουτε τίποτα. Δεν ξέρω αν το καταλαβαίνεις αλλά εκτός από εκνευρισμό, τα σχόλια που δέχεσαι υποσυνείδητα σε φορτώνουν ακόμα περισσότερο άγχος και είναι κρίμα. Κράτα τις αποστάσεις σου για ένα διάστημα και αν το προσέξουν, τότε εξηγησε το λόγο. Αν θέλουν να καταλάβουν και να σε βοηθήσουν όπως εσύ χρειάζεσαι τότε καλώς, αλλιώς συνεχισε να κρατάς τις αποστάσεις σου και βάλε τα όρια σου. Ακόμα κι αν μιλάμε για τους γονείς μας, ας δεχτούμε ότι δεν μπορούνε πάντα να μας καταλάβουν και να μπούνε στη θέση μας και ας προστατεύουμε εμείς τους εαυτούς μας. Ευτυχώς ο συντροφος σου σε στηρίζει γιατί μαζί του θα πορευεσαι όχι με τη μαμά σου ούτε με κανέναν άλλον. Πάντως ξεκάθαρα βάλε όρια γιατί όταν με το καλό νιώσεις έτοιμη και έρθει ένα παιδάκι στη ζωη σου, θα σου χρειαστούν. Ασχολησου με καινούρια πράγματα και βρες τον ενθουσιασμό σε καινούριες εμπειρίες και σιγά σιγα θα νιώσεις καλυτερα. Επίσης η ψυχοθεραπεία βοηθάει πολύ κυρίως για το πώς να αντιμετωπίσεις τους γύρω σου.

[Elli13]

Αρχικά λυπάμαι πολύ για την απώλεια σου! Στην τελευταία μου παλινδρομη πήρα και εγώ χάπια και ήταν η πρώτη φορά στη ζωή μου που ένιωσα ότι θα πεθάνω από την ακατάσχετη αιμορραγία που έπαθα. Ακόμα όταν θυμάμαι τι οερασα, βουρκωνω.

Για το θέμα της μαμάς σου, ας δεχτούμε αρχικά ότι οι γονείς μας είναι άνθρωποι μιας άλλης γενιάς και μιας άλλης νοοτροπίας. Δεν μπορούμε να τους αλλάξουμε. Αυτό που μπορούμε να κάνουμε όμως είναι να θωρακίσουμε τον εαυτό μας ώστε να μην μας επηρεάζουν τα όσα λένε ή δεν λένε (πχ συγχαρητήρια για την προαγωγή σου). Η οικογένεια σου πλέον είναι ο σύζυγος σου και μόνο η δική του γνώμη και άποψη πρέπει να σε νοιάζει. Όπως είπαν και παραπάνω τα κορίτσια... ΟΡΙΑ! Και ας κακοκαρδισεις και κανέναν, δεν πειράζει. Να είσαι ξεκάθαρη και απόλυτη αλλά κυρίως να φτιάξεις τις δικές σου άμυνες ώστε να μην χαλάς την ψυχουλα σου και τη διάθεσή σου. Τα λέω πολύ φιλικά αυτά, από προσωπικά βιώματα...

 Τέλος, μωράκι θα κάνεις όταν θα είσαι έτοιμη και αυτό θα απαντάς κοφτά ξερά σε οποιονδήποτε σου ασκεί πίεση. 

[evaioan]

στις On 15/2/2025 at 8:50 ΜΜ, ο/η Δάφνη92 είπε:

Καλησπέρα σε όλες. Εδώ και 3 μήνες ζω μία παράνοια και θα ήθελα την γνώμη σας. Με τον σύντροφο μου αποφασίσαμε πριν 8 μήνες να κάνουμε παιδάκι. Τα καταφέραμε λοιπόν και έμεινα έγκυος. Δυστυχώς η χαρά δεν κράτησε καθώς απέβαλα. Η γυναικολόγος μου μου έδωσε κάτι χάπια για να καθαρίσω ώστε να αποφύγω την απόξεση. Τα χάπια αυτά μου έκαναν  παρενέργειες με αποτέλεσμα μία μέρα να καταλήξω στο νοσοκομείο βιώνοντας πολύ έντονα σωματικά συμπτώματα  σε σημείο που ένιωθα ότι δεν θα προλάβω να φτάσω ζωντανή στο νοσοκομείο. Αφού πέρασε η όλη περιπέτεια και με διαβεβαίωσε γυναικολόγος πως έχω καθαρίσει ξεκίνησαν απευθείας οι πιέσεις να ξανά μείνω έγκυος. Και όχι δεν εννοώ από τον σύντροφο μου. Προσπαθώντας να μαζέψω τα κομμάτια μου από την αποβολή αλλά και από το σοκ των παρενεργειών, η μητέρα μου και άτομα του στενού μου οικογενειακού  περιβάλλοντος που υποτίθεται με αγαπάνε ,καθημερινά θα μου πουν τις φράσεις βάλε μπροστά τι κάθεσαι, τα χρόνια περνάνε κτλ.  .Έχουν περάσει 3 μήνες από όλη την περιπέτεια και νιώθω πως θέλω χρόνο. Και σωματικά αλλά κυρίως ψυχολογικά. Και αυτό γιατί φοβάμαι μετά από όλο αυτό και θέλω να ηρεμήσω. Το γεγονός ότι μου θυμίζουν καθημερινά το ζήτημα της εγκυμοσύνης ενώ τους έχω εξηγήσει πως νιώθω κάνει την κατάσταση χειρότερη. Το κερασάκι στην τούρτα είναι η τρίτη εγκυμοσύνη συγγενικού προσώπου και μάλιστα δε μικρότερης ηλικίας από μένα. Μου λένε είδες η τάδε??ούτε φοβάται ούτε τίποτα .Τίς προάλλες μου ανακοινώθηκε 2η προαγωγή  στην  εργασία μου σε διάστημα 4 χρόνων που είμαι στην εταιρεία. Κάλεσα όλο χαρά την μητέρα μου και η απάντησή της??Άσε την  δουλειά και κοίτα να κάνεις παιδί. Ούτε ένα συγχαρητήρια. Γενικά η όλη συμπεριφορά τους, με κάνει να νιώθω πως αφού δεν έχω παιδί η αν δεν κάνω παιδί δεν έχω και αξία ως άνθρωπος. Έχω κάνει χοντρό καυγά για το συγκεκριμένο ζήτημα μαζί τους εξηγώντας τους πως δεν είναι ότι δεν θέλω παιδάκι αλλά ότι απλά θέλω χρόνο  και πάλι δεν καταλαβαίνουν. Ποια η γνώμη σας;

Κορίτσι μου τα παιδιά από μόνα τους είναι δύσκολο και μεγάλο κεφάλαιο στη ζωή και της γυναίκας που τα γεννάει αλλά και του ζευγαριού. Φυσικά και έχεις δίκιο θα προχωρήσετε όταν αισθανθείς έτοιμη. Όσο για τα υπόλοιπα παπαγαλάκια που σου θυμίζουν το καθήκον σου να γίνεις μάνα άρχισε από τώρα να τα αγνοείς διότι όταν έρθουν τα παιδιά θα τα δεις σιγά σιγά να λακιζουν και να θυμούνται όσα προβλήματα έχουν και δεν έχουν για να κάθονται μακριά όσο εσύ αλλάζεις, παίζεις και φροντίζεις το μωρό σου (προσωπικό βίωμα). Η μάνα μου πλέον ούτε τηλέφωνο παίρνει για να μη με ενοχλεί λέει αφού δεν μπορεί να με βοηθήσει... Για αυτό ξεκινα από τώρα το γράψιμο να μη στεναχωριέσαι μετά. 

[Tokyo]

στις πριν 8 ώρες, ο/η evaioan είπε:

Κορίτσι μου τα παιδιά από μόνα τους είναι δύσκολο και μεγάλο κεφάλαιο στη ζωή και της γυναίκας που τα γεννάει αλλά και του ζευγαριού. Φυσικά και έχεις δίκιο θα προχωρήσετε όταν αισθανθείς έτοιμη. Όσο για τα υπόλοιπα παπαγαλάκια που σου θυμίζουν το καθήκον σου να γίνεις μάνα άρχισε από τώρα να τα αγνοείς διότι όταν έρθουν τα παιδιά θα τα δεις σιγά σιγά να λακιζουν και να θυμούνται όσα προβλήματα έχουν και δεν έχουν για να κάθονται μακριά όσο εσύ αλλάζεις, παίζεις και φροντίζεις το μωρό σου (προσωπικό βίωμα). Η μάνα μου πλέον ούτε τηλέφωνο παίρνει για να μη με ενοχλεί λέει αφού δεν μπορεί να με βοηθήσει... Για αυτό ξεκινα από τώρα το γράψιμο να μη στεναχωριέσαι μετά. 

Πες τα χρυσοστομη.... Πόσες φορές το έχω δει! Κάνε ένα παιδάκι εσύ κ εγώ θα στο μεγαλώσω! Κ μετά μην τον είδατε τον παναη! Όχι ότι κάνουμε παιδιά βάσει των δηλώσεων άλλων αλλά το έχω δει πολύ συχνά να συμβαίνει το σενάριο. Σε εμένα δεν μπορώ να πω δεν έλεγαν τπτ ούτε υπόσχονταν βοήθειες κ οτι μπορούν κάνουν. Γενικά όσα περισσότερα λένε πριν τόσα λιγότερα κάνουν μετά 

@Δάφνη92 θα ξεκινήσεις όταν νιώσεις έτοιμη. Στα είπαν κ οι προλαλησασες... Από εμένα μια συμβουλή. Σταμάτα να εξηγείς. Τα έχεις ήδη πει κ τι κατάλαβες; Τπτ. Άρα όσα κ αν πεις δεν θα αλλάξει τίποτα, έκανες την προσπάθεια σου. Κ τι να κάνεις θα μου πεις. Να κόβεις!!! Δλδ μιλάς στο τηλ κ ακούς τα γνωστά; Λες δεν έχω χρόνο τώρα κ το κλείνεις. Είστε στον ίδιο χώρο; Αλλάζεις δωμάτιο κ αφήνεις να τα λένε μονοι τους! Ξανά κ ξανά μέχρι να καταλάβουν ότι δεν τους παίρνει κ τους αγνοείς. 

Επίσης αν το καταλαβαίνω καλά είσαι του 92???? Δλδ 32 ετών;;;; Τι να σου πω σε πήραν τα χρόνια...

[evaioan]

στις πριν 21 ώρες, ο/η Tokyo είπε:

Πες τα χρυσοστομη.... Πόσες φορές το έχω δει! Κάνε ένα παιδάκι εσύ κ εγώ θα στο μεγαλώσω! Κ μετά μην τον είδατε τον παναη! Όχι ότι κάνουμε παιδιά βάσει των δηλώσεων άλλων αλλά το έχω δει πολύ συχνά να συμβαίνει το σενάριο. Σε εμένα δεν μπορώ να πω δεν έλεγαν τπτ ούτε υπόσχονταν βοήθειες κ οτι μπορούν κάνουν. Γενικά όσα περισσότερα λένε πριν τόσα λιγότερα κάνουν μετά 

@Δάφνη92 θα ξεκινήσεις όταν νιώσεις έτοιμη. Στα είπαν κ οι προλαλησασες... Από εμένα μια συμβουλή. Σταμάτα να εξηγείς. Τα έχεις ήδη πει κ τι κατάλαβες; Τπτ. Άρα όσα κ αν πεις δεν θα αλλάξει τίποτα, έκανες την προσπάθεια σου. Κ τι να κάνεις θα μου πεις. Να κόβεις!!! Δλδ μιλάς στο τηλ κ ακούς τα γνωστά; Λες δεν έχω χρόνο τώρα κ το κλείνεις. Είστε στον ίδιο χώρο; Αλλάζεις δωμάτιο κ αφήνεις να τα λένε μονοι τους! Ξανά κ ξανά μέχρι να καταλάβουν ότι δεν τους παίρνει κ τους αγνοείς. 

Επίσης αν το καταλαβαίνω καλά είσαι του 92???? Δλδ 32 ετών;;;; Τι να σου πω σε πήραν τα χρόνια...

Να φανταστείς ότι τα παιδιά μου τα έχει δει 3 με 4 φορές η μητέρα μου και αυτό γιατί τα τραβολογαω εγώ μια στο νησί που μένει με τον αδερφό μου και μια στην Αθήνα στο πατρικό που πάνε για γιορτές. Η ίδια ήρθε με το ζόρι στη δεύτερη γέννα να κάτσει λίγο με τη μεγάλη μου κόρη. Στη βάπτιση του δεύτερου δεν ήρθαν διότι είναι ταλαιπωρία να έρθουν με ένα 5χρονο ενώ εγώ με τα μικρά μηνών και ημερών έτρεχα άνετα στο νησί. Δεν τους έχω πει τίποτα, μιλάμε κανονικά αλλά πικραθηκα.