Συνδρομο Dandy Walker

[Noel21]

Κορίτσια πρόσφατα βίωσα την απώλεια για ακόμα μια φορά και ενώ όλα πήγαιναν καλά στις 16 εβδομάδες έπρεπε να μου πάρουν το μωρό μου γιατί είχε συνδρομο dandy walker. Περιμένω βιοψία ή οποία θα βγει σε ένα μήνα και παραπάνω και εν συνεχεία ο γιατρός μου συνέστησε να πάω με το σύζυγό μου σε γενετιστή. Γνωρίζει κάποια κοπέλα κάτι για αυτό το συνδρομο εάν είναι τυχαίο ή υπάρχει πρόβλημα σε εμάς? Πραγματικά αν γνωρίζετε κάτι σας παρακαλώ απαντήστε μου είμαι σε αδιέξοδο δεν ξέρω τι να κάνω.

[Tokyo]

Δεν το γνωρίζω όμως ο γενετιστης θα σας λύσει όλες τις απορίες! Να πάτε άμεσα... αν κατάλαβα καλά έχεις ζήσει ξανά κάτι τέτοιο; Ακόμα όμως κ αν υποθέσουμε το χειρότερο, οτι δλδ οντως κάτι υπάρχει, υπάρχει λύση... πάντα υπάρχει! Ο γενετιστης θα σας πει ακριβώς τι χρειάζεται. Κουράγιο κ ειλικρινά λυπάμαι πολύ για την απώλεια σου...

[misofeggaro]

στις πριν 43 λεπτά, ο/η Noel21 είπε:

Κορίτσια πρόσφατα βίωσα την απώλεια για ακόμα μια φορά και ενώ όλα πήγαιναν καλά στις 16 εβδομάδες έπρεπε να μου πάρουν το μωρό μου γιατί είχε συνδρομο dandy walker. Περιμένω βιοψία ή οποία θα βγει σε ένα μήνα και παραπάνω και εν συνεχεία ο γιατρός μου συνέστησε να πάω με το σύζυγό μου σε γενετιστή. Γνωρίζει κάποια κοπέλα κάτι για αυτό το συνδρομο εάν είναι τυχαίο ή υπάρχει πρόβλημα σε εμάς? Πραγματικά αν γνωρίζετε κάτι σας παρακαλώ απαντήστε μου είμαι σε αδιέξοδο δεν ξέρω τι να κάνω.

Καλησπέρα, λυπάμαι πολύ για την απώλειά σου.
Δεν γνωρίζω κάτι για το συγκεκριμένο σύνδρομο αλλά θα σου πω εν συντομία τη δική μου θλιβερή εμπειρία.
Εγώ πριν 2 χρόνια (Ωχ Θεέ μου ποτε πέρασε τόσος καιρός!!!) έμεινα έγκυος. Στην αυχενική ήταν όλα οκ, στην papp-a αυξήθηκαν τα ποσοστά και πήγα σε αμνιοπαρακέντηση, και λόγω ηλικίας. Τα αποτελέσματα μια χαρά, το μωρό ήταν φυσιολογικό. Φτάσαμε και στην Β επιπέδου, και εκεί όλα τέλεια.
Ως που στο τέλος του 6ου μήνα βρίσκομαι θετική σε τοξόπλασμα. Για να μην στα πολυλογώ, η λοίμωξη πέρασε στο μωρό και το γέννησα νεκρό στις 30 εβδομάδες. Το έστειλα για νεκροψία, και μεταξύ άλλων το πόρισμα έλεγε για υποψία συνδρόμου image, εξαιτίας της υπολοιπόμενης ανάπτυξης των κάτω άκρων και κάποιων άλλων ευρημάτων, τα οποία όμως υπήρχαν και λόγω του τοξοπλάσματος. Και εγώ τότε στο άκουσμα του συνδρόμου πανικοβλήθηκα, ο γενετιστής που μίλησα μου είπε να το ψάξουμε με γονιδιακές εξετάσεις, άλλοι γιατροί μου είπαν πως το σύνδρομο αυτό είναι συνδιασμός ευρημάτων και πως δεν ανιχνεύεται με μία μόνο εξέταση, στο τέλος πελάγωσα και αποφάσισα να μην το ψάξω περαιτέρω.
Ο γιατρός μου είπε πως αν τελικά ανιχνευόμουν με το γονίδιο, θα μπορούσαμε να προχωρήσουμε σε εξωσωματική ώστε να εμφυτεύσουμε υγιή έμβρυα. Εγώ οικονομική δυνατότητα για εξωσωματική δεν έχω...

Επίσης μου είπε πως αν μείνω ξανά έγκυος, θα μπορέσουμε στην αμνιοπαρακέντηση που θα κάνουμε να ζητήσουμε να εξεταστεί και το συγκεκριμένο σύνδρομο.

Εγώ θα σου έλεγα να περιμένεις πρώτα να βγει η βιοψία. Θεωρώ πως ήταν τυχαίο γεγονός και πως είναι ελάχιστες οι πιθανότητες να σου συμβεί.

Σου εύχομαι να πάνε όλα καλά. Και πάλι κουράγιο και προσπάθησε να είσαι δυνατή. 
Σε φιλώ. 

[Ευάγγελοςτ]

στις πριν 52 λεπτά, ο/η misofeggaro είπε:

Καλησπέρα, λυπάμαι πολύ για την απώλειά σου.
Δεν γνωρίζω κάτι για το συγκεκριμένο σύνδρομο αλλά θα σου πω εν συντομία τη δική μου θλιβερή εμπειρία.
Εγώ πριν 2 χρόνια (Ωχ Θεέ μου ποτε πέρασε τόσος καιρός!!!) έμεινα έγκυος. Στην αυχενική ήταν όλα οκ, στην papp-a αυξήθηκαν τα ποσοστά και πήγα σε αμνιοπαρακέντηση, και λόγω ηλικίας. Τα αποτελέσματα μια χαρά, το μωρό ήταν φυσιολογικό. Φτάσαμε και στην Β επιπέδου, και εκεί όλα τέλεια.
Ως που στο τέλος του 6ου μήνα βρίσκομαι θετική σε τοξόπλασμα. Για να μην στα πολυλογώ, η λοίμωξη πέρασε στο μωρό και το γέννησα νεκρό στις 30 εβδομάδες. Το έστειλα για νεκροψία, και μεταξύ άλλων το πόρισμα έλεγε για υποψία συνδρόμου image, εξαιτίας της υπολοιπόμενης ανάπτυξης των κάτω άκρων και κάποιων άλλων ευρημάτων, τα οποία όμως υπήρχαν και λόγω του τοξοπλάσματος. Και εγώ τότε στο άκουσμα του συνδρόμου πανικοβλήθηκα, ο γενετιστής που μίλησα μου είπε να το ψάξουμε με γονιδιακές εξετάσεις, άλλοι γιατροί μου είπαν πως το σύνδρομο αυτό είναι συνδιασμός ευρημάτων και πως δεν ανιχνεύεται με μία μόνο εξέταση, στο τέλος πελάγωσα και αποφάσισα να μην το ψάξω περαιτέρω.
Ο γιατρός μου είπε πως αν τελικά ανιχνευόμουν με το γονίδιο, θα μπορούσαμε να προχωρήσουμε σε εξωσωματική ώστε να εμφυτεύσουμε υγιή έμβρυα. Εγώ οικονομική δυνατότητα για εξωσωματική δεν έχω...

Επίσης μου είπε πως αν μείνω ξανά έγκυος, θα μπορέσουμε στην αμνιοπαρακέντηση που θα κάνουμε να ζητήσουμε να εξεταστεί και το συγκεκριμένο σύνδρομο.

Εγώ θα σου έλεγα να περιμένεις πρώτα να βγει η βιοψία. Θεωρώ πως ήταν τυχαίο γεγονός και πως είναι ελάχιστες οι πιθανότητες να σου συμβεί.

Σου εύχομαι να πάνε όλα καλά. Και πάλι κουράγιο και προσπάθησε να είσαι δυνατή. 
Σε φιλώ. 

Αχ κορίτσι μου δεν θυμόμουν την ιστορία σου.😔Τι πέρασες! Πόσο δύσκολα μπορεί να ήταν. Όσο μεγαλύτερο το μωρό τόσο πιο δύσκολη η απώλεια νομίζω. Δεν σου κρύβω ότι από τους μεγαλύτερους φόβους μου ήταν μην κολλήσω τοξόπλασμα. Με κορόιδευαν που δεν άγγιζα ξένο φαγητό. Μετά σκεφτόμουν τις άπειρες φορές που έφαγα από έξω σαλάτες και κρέατα κι αναρωτιόμουνα σε όλη μου την ζωή δεν το κόλλησα τώρα θα το πάθω; Να που συμβαίνει. Τα σύνδρομα που αναφέρατε δεν τα γνωρίζω. Τελικά όσο λιγότερα ξέρεις τόσο καλύτερα. Πραγματικά ψυχοπλακωθηκα τώρα.

Σας εύχομαι ολόψυχα σύντομα με πολλά πολλά μωράκια 💗

[misofeggaro]

στις πριν 21 λεπτά, ο/η Ευάγγελοςτ είπε:

Αχ κορίτσι μου δεν θυμόμουν την ιστορία σου.😔Τι πέρασες! Πόσο δύσκολα μπορεί να ήταν. Όσο μεγαλύτερο το μωρό τόσο πιο δύσκολη η απώλεια νομίζω. Δεν σου κρύβω ότι από τους μεγαλύτερους φόβους μου ήταν μην κολλήσω τοξόπλασμα. Με κορόιδευαν που δεν άγγιζα ξένο φαγητό. Μετά σκεφτόμουν τις άπειρες φορές που έφαγα από έξω σαλάτες και κρέατα κι αναρωτιόμουνα σε όλη μου την ζωή δεν το κόλλησα τώρα θα το πάθω; Να που συμβαίνει. Τα σύνδρομα που αναφέρατε δεν τα γνωρίζω. Τελικά όσο λιγότερα ξέρεις τόσο καλύτερα. Πραγματικά ψυχοπλακωθηκα τώρα.

Σας εύχομαι ολόψυχα σύντομα με πολλά πολλά μωράκια 💗

Δυστυχως... και εγώ αυτό έλεγα, πόσο άτυχη είμαι... δεν είχα κολήσει 37 χρόνια και κόλλησα στην εγκυμοσύνη...
πέρασε στο μωρό, του διέλυσε τον εγκέφαλο και άλλα όργανα... και εκεί κοντά στην 30η εβδομάδα τους έλεγα, έχω 2 μέρες να το νιώσω, έλα μου έλεγαν θα κοιμάται, δεν είναι τίποτα... και εκείνο το πρωι, έκανα τα πάντα για να το κάνω να κουνηθεί... του έβαλα μουσική, του έριχνα φως με το φακό, έφαγα σοκολάτα, ήπια χυμό... τίποτα... ώσπου είδαμε στον υπέρηχο την μικρή του καρδιά σταματημένη... Εύχομαι να μην πόνεσε, να αποκοιμήθηκε ακούγωντας τον ήχο της καρδιάς μου, εκεί ήταν πάντα στριμωγμένος, κάτω από τα πλευρά μου... Παιδί μου... 
Πολύ δύσκολη η συνέχεια, και τώρα έχω το οκ να αρχίσω τις προσπάθειες, και πάνε ακριβώς 2 χρόνια από τότε που έμεινα έγκυος και είναι σχεδόν ίδιες οι ημερομηνίες και με έχει πιάσει ψυχοπλάκωμα, δε θες να ξέρεις... 
Τέλος πάντων... παίρνω την μαυρίλα μου και φεύγω...  

[Mantarini]

στις πριν 35 λεπτά, ο/η misofeggaro είπε:

Δυστυχως... και εγώ αυτό έλεγα, πόσο άτυχη είμαι... δεν είχα κολήσει 37 χρόνια και κόλλησα στην εγκυμοσύνη...
πέρασε στο μωρό, του διέλυσε τον εγκέφαλο και άλλα όργανα... και εκεί κοντά στην 30η εβδομάδα τους έλεγα, έχω 2 μέρες να το νιώσω, έλα μου έλεγαν θα κοιμάται, δεν είναι τίποτα... και εκείνο το πρωι, έκανα τα πάντα για να το κάνω να κουνηθεί... του έβαλα μουσική, του έριχνα φως με το φακό, έφαγα σοκολάτα, ήπια χυμό... τίποτα... ώσπου είδαμε στον υπέρηχο την μικρή του καρδιά σταματημένη... Εύχομαι να μην πόνεσε, να αποκοιμήθηκε ακούγωντας τον ήχο της καρδιάς μου, εκεί ήταν πάντα στριμωγμένος, κάτω από τα πλευρά μου... Παιδί μου... 
Πολύ δύσκολη η συνέχεια, και τώρα έχω το οκ να αρχίσω τις προσπάθειες, και πάνε ακριβώς 2 χρόνια από τότε που έμεινα έγκυος και είναι σχεδόν ίδιες οι ημερομηνίες και με έχει πιάσει ψυχοπλάκωμα, δε θες να ξέρεις... 
Τέλος πάντων... παίρνω την μαυρίλα μου και φεύγω...  

ωχ θεε μου... εύχομαι γρήγορα το αγγελάκι σου να γυρίσει πίσω δυνατό... να γεμίσει γρήγορα η αγκαλιά σου!!  

[Ευάγγελοςτ]

στις πριν 1 ώρα, ο/η misofeggaro είπε:

Δυστυχως... και εγώ αυτό έλεγα, πόσο άτυχη είμαι... δεν είχα κολήσει 37 χρόνια και κόλλησα στην εγκυμοσύνη...
πέρασε στο μωρό, του διέλυσε τον εγκέφαλο και άλλα όργανα... και εκεί κοντά στην 30η εβδομάδα τους έλεγα, έχω 2 μέρες να το νιώσω, έλα μου έλεγαν θα κοιμάται, δεν είναι τίποτα... και εκείνο το πρωι, έκανα τα πάντα για να το κάνω να κουνηθεί... του έβαλα μουσική, του έριχνα φως με το φακό, έφαγα σοκολάτα, ήπια χυμό... τίποτα... ώσπου είδαμε στον υπέρηχο την μικρή του καρδιά σταματημένη... Εύχομαι να μην πόνεσε, να αποκοιμήθηκε ακούγωντας τον ήχο της καρδιάς μου, εκεί ήταν πάντα στριμωγμένος, κάτω από τα πλευρά μου... Παιδί μου... 
Πολύ δύσκολη η συνέχεια, και τώρα έχω το οκ να αρχίσω τις προσπάθειες, και πάνε ακριβώς 2 χρόνια από τότε που έμεινα έγκυος και είναι σχεδόν ίδιες οι ημερομηνίες και με έχει πιάσει ψυχοπλάκωμα, δε θες να ξέρεις... 
Τέλος πάντων... παίρνω την μαυρίλα μου και φεύγω...  

Αχ με πήραν τα κλάματα τώρα. Τι να πω κορίτσι μου; Θα είναι στον ουρανό τα αγγελουδακια μας. Κι εγώ το σκεφτόμαι πολλές φορές το δικό μου. Κι όταν έρχεται στο μυαλό μου κλαίω! Όμως έτσι ήταν να γίνει. Δυστυχώς δεν μπορούσα να κάνω κάτι. Εγώ τέλη Ιανουαρίου είχα μείνει έγκυος. Το πιστεύεις ότι σήμερα που αδιαθετησα σκεφτόμουν το ίδιο πράγμα. Ότι οι ημερομηνίες είναι τρομακτικά ίδιες κι ότι αν μείνω έγκυος φοβάμαι ότι θα μου συμβεί το ίδιο. Είμαι παρανοϊκή το ξέρω αλλά περνάει από το μυαλό μου. Θέλω όμως να είμαι παράλληλα και αισιόδοξη. Πιστεύω και εύχομαι οτι ο Θεός θα με αξιώσει να γίνω και δεύτερη φορά μητέρα. Έτσι δίνω δύναμη στον εαυτό μου. Όλα αυτά που πέρασα ήταν ένα κακό όνειρο. Δεν θα επαναληφθούν ξανά. Εύχομαι μέσα από τα βάθη της καρδιάς μου όλα τα κορίτσια που προσπαθούν να τα καταφέρουν. Έχω δεθεί μαζί σας γιατί δεν φοβάστε να ανοίξετε την ψυχή σας. Κι όταν βλέπω θετικά τεστακια χαίρομαι λες και είναι κάποιος δικός μου. 

Δύναμη κορίτσια μου. Μετά την καταιγίδα έρχεται το ουράνιο τόξο έτσι δεν λένε. Κι εμένα αυτήν την στιγμή είναι δίπλα μου και φωτίζει ολόκληρο τον κόσμο μου. Το ίδιο θα συμβεί σε όλες σας! Απλά μην αφήσετε να σας γονατίσει τίποτα...

[Noel21]

στις πριν 5 ώρες, ο/η Tokyo είπε:

Δεν το γνωρίζω όμως ο γενετιστης θα σας λύσει όλες τις απορίες! Να πάτε άμεσα... αν κατάλαβα καλά έχεις ζήσει ξανά κάτι τέτοιο; Ακόμα όμως κ αν υποθέσουμε το χειρότερο, οτι δλδ οντως κάτι υπάρχει, υπάρχει λύση... πάντα υπάρχει! Ο γενετιστης θα σας πει ακριβώς τι χρειάζεται. Κουράγιο κ ειλικρινά λυπάμαι πολύ για την απώλεια σου...

Tokyo Όχι την προηγούμενη φορά είχε σταματήσει η καρδούλα του και δεν αναπτύχθηκε σωστά, ελπίζω να βρει κάτι γιατί δεν αντέχω να το περάσω και άλλη φορά. Σε ευχαριστώ πολύ προσπαθώ να το προσπεράσω γιατί δεν μπορώ να ξεχάσω..

[Noel21]

στις πριν 5 ώρες, ο/η misofeggaro είπε:

Καλησπέρα, λυπάμαι πολύ για την απώλειά σου.
Δεν γνωρίζω κάτι για το συγκεκριμένο σύνδρομο αλλά θα σου πω εν συντομία τη δική μου θλιβερή εμπειρία.
Εγώ πριν 2 χρόνια (Ωχ Θεέ μου ποτε πέρασε τόσος καιρός!!!) έμεινα έγκυος. Στην αυχενική ήταν όλα οκ, στην papp-a αυξήθηκαν τα ποσοστά και πήγα σε αμνιοπαρακέντηση, και λόγω ηλικίας. Τα αποτελέσματα μια χαρά, το μωρό ήταν φυσιολογικό. Φτάσαμε και στην Β επιπέδου, και εκεί όλα τέλεια.
Ως που στο τέλος του 6ου μήνα βρίσκομαι θετική σε τοξόπλασμα. Για να μην στα πολυλογώ, η λοίμωξη πέρασε στο μωρό και το γέννησα νεκρό στις 30 εβδομάδες. Το έστειλα για νεκροψία, και μεταξύ άλλων το πόρισμα έλεγε για υποψία συνδρόμου image, εξαιτίας της υπολοιπόμενης ανάπτυξης των κάτω άκρων και κάποιων άλλων ευρημάτων, τα οποία όμως υπήρχαν και λόγω του τοξοπλάσματος. Και εγώ τότε στο άκουσμα του συνδρόμου πανικοβλήθηκα, ο γενετιστής που μίλησα μου είπε να το ψάξουμε με γονιδιακές εξετάσεις, άλλοι γιατροί μου είπαν πως το σύνδρομο αυτό είναι συνδιασμός ευρημάτων και πως δεν ανιχνεύεται με μία μόνο εξέταση, στο τέλος πελάγωσα και αποφάσισα να μην το ψάξω περαιτέρω.
Ο γιατρός μου είπε πως αν τελικά ανιχνευόμουν με το γονίδιο, θα μπορούσαμε να προχωρήσουμε σε εξωσωματική ώστε να εμφυτεύσουμε υγιή έμβρυα. Εγώ οικονομική δυνατότητα για εξωσωματική δεν έχω...

Επίσης μου είπε πως αν μείνω ξανά έγκυος, θα μπορέσουμε στην αμνιοπαρακέντηση που θα κάνουμε να ζητήσουμε να εξεταστεί και το συγκεκριμένο σύνδρομο.

Εγώ θα σου έλεγα να περιμένεις πρώτα να βγει η βιοψία. Θεωρώ πως ήταν τυχαίο γεγονός και πως είναι ελάχιστες οι πιθανότητες να σου συμβεί.

Σου εύχομαι να πάνε όλα καλά. Και πάλι κουράγιο και προσπάθησε να είσαι δυνατή. 
Σε φιλώ. 

Κορίτσι μου πόσο πολύ πονάω για αυτό που πέρασες πραγματικά. Έκανα 3 φόρες την εξέταση για τοξόπλασμα καθώς προκαλεί το υγρό στον εγκέφαλο και η αρχική εκτίμηση του γιατρού ήταν ότι εχω κολλήσει τοξόπλασμα όπου δυστυχώς έχει ο σκύλος μου αλλά η εξέταση βγήκε αρνητική. Ναι θα περιμένω να βγει η βιοψία. Μου πρότειναν και εμένα εξωσωματική αλλά το κόστος είναι τεράστιο με την μεταφορα εμβρυων και δεν ξέρω αν πρέπει να το κάνω. Πόσο δύναμη ψυχής έχουμε, εύχομαι από την καρδιά μου να μας πάνε όλα καλά και να έχουμε μόνο όμορφες στιγμές. Σε ευχαριστώ πολύ και σε νιώθω 

[Noel21]

στις πριν 4 ώρες, ο/η misofeggaro είπε:

Δυστυχως... και εγώ αυτό έλεγα, πόσο άτυχη είμαι... δεν είχα κολήσει 37 χρόνια και κόλλησα στην εγκυμοσύνη...
πέρασε στο μωρό, του διέλυσε τον εγκέφαλο και άλλα όργανα... και εκεί κοντά στην 30η εβδομάδα τους έλεγα, έχω 2 μέρες να το νιώσω, έλα μου έλεγαν θα κοιμάται, δεν είναι τίποτα... και εκείνο το πρωι, έκανα τα πάντα για να το κάνω να κουνηθεί... του έβαλα μουσική, του έριχνα φως με το φακό, έφαγα σοκολάτα, ήπια χυμό... τίποτα... ώσπου είδαμε στον υπέρηχο την μικρή του καρδιά σταματημένη... Εύχομαι να μην πόνεσε, να αποκοιμήθηκε ακούγωντας τον ήχο της καρδιάς μου, εκεί ήταν πάντα στριμωγμένος, κάτω από τα πλευρά μου... Παιδί μου... 
Πολύ δύσκολη η συνέχεια, και τώρα έχω το οκ να αρχίσω τις προσπάθειες, και πάνε ακριβώς 2 χρόνια από τότε που έμεινα έγκυος και είναι σχεδόν ίδιες οι ημερομηνίες και με έχει πιάσει ψυχοπλάκωμα, δε θες να ξέρεις... 
Τέλος πάντων... παίρνω την μαυρίλα μου και φεύγω...  

Θα πάνε όλα καλά, να ελπίζεις στο εύχομαι από τα βάθη της καρδιάς μου, όσα χρονιά και αν περάσουν θα το έχεις πάντα μέσα σου, τον άγγελο σου, είναι εκεί ψηλά μαζί με τη μικρούλα μου και μας προσέχουν. 

[ioannastr]

στις πριν 16 ώρες, ο/η misofeggaro είπε:

Καλησπέρα, λυπάμαι πολύ για την απώλειά σου.
Δεν γνωρίζω κάτι για το συγκεκριμένο σύνδρομο αλλά θα σου πω εν συντομία τη δική μου θλιβερή εμπειρία.
Εγώ πριν 2 χρόνια (Ωχ Θεέ μου ποτε πέρασε τόσος καιρός!!!) έμεινα έγκυος. Στην αυχενική ήταν όλα οκ, στην papp-a αυξήθηκαν τα ποσοστά και πήγα σε αμνιοπαρακέντηση, και λόγω ηλικίας. Τα αποτελέσματα μια χαρά, το μωρό ήταν φυσιολογικό. Φτάσαμε και στην Β επιπέδου, και εκεί όλα τέλεια.
Ως που στο τέλος του 6ου μήνα βρίσκομαι θετική σε τοξόπλασμα. Για να μην στα πολυλογώ, η λοίμωξη πέρασε στο μωρό και το γέννησα νεκρό στις 30 εβδομάδες. Το έστειλα για νεκροψία, και μεταξύ άλλων το πόρισμα έλεγε για υποψία συνδρόμου image, εξαιτίας της υπολοιπόμενης ανάπτυξης των κάτω άκρων και κάποιων άλλων ευρημάτων, τα οποία όμως υπήρχαν και λόγω του τοξοπλάσματος. Και εγώ τότε στο άκουσμα του συνδρόμου πανικοβλήθηκα, ο γενετιστής που μίλησα μου είπε να το ψάξουμε με γονιδιακές εξετάσεις, άλλοι γιατροί μου είπαν πως το σύνδρομο αυτό είναι συνδιασμός ευρημάτων και πως δεν ανιχνεύεται με μία μόνο εξέταση, στο τέλος πελάγωσα και αποφάσισα να μην το ψάξω περαιτέρω.
Ο γιατρός μου είπε πως αν τελικά ανιχνευόμουν με το γονίδιο, θα μπορούσαμε να προχωρήσουμε σε εξωσωματική ώστε να εμφυτεύσουμε υγιή έμβρυα. Εγώ οικονομική δυνατότητα για εξωσωματική δεν έχω...

Επίσης μου είπε πως αν μείνω ξανά έγκυος, θα μπορέσουμε στην αμνιοπαρακέντηση που θα κάνουμε να ζητήσουμε να εξεταστεί και το συγκεκριμένο σύνδρομο.

Εγώ θα σου έλεγα να περιμένεις πρώτα να βγει η βιοψία. Θεωρώ πως ήταν τυχαίο γεγονός και πως είναι ελάχιστες οι πιθανότητες να σου συμβεί.

Σου εύχομαι να πάνε όλα καλά. Και πάλι κουράγιο και προσπάθησε να είσαι δυνατή. 
Σε φιλώ. 

Παναγία μου...έβαλα τα κλάμματα!! Κορίτσι μου καλό τι άσχημη εμπειρία είναι αυτή!! Πόσο δυνατές είμαστε τελικά. Ποτέ δε θα το ξεπεράσεις, απλά θα το προσπεράσεις. όσο πιο μεγάλο είναι το μωρό, τόσο πιο δύσκολο είναι. το έχεις νιώσει γαμώτο, το έχεις δει. Τι να πω κορίτσι μου..όλα θα πάνε καλά και όλες μας θα κρατήσουμε τα μωράκια μας αγκαλιά με όποιο τρόπο....

[Tokyo]

@misofeggaro δεν ήξερα την ιστορία σου και πραγματικά λυπάμαι πολύ για όλα αυτά... είναι φοβερό αυτό που έγινε... είχα καταλάβει ότι είχες αποβολή κ είχα υποθέσει κάποια παλίνδρομη στην αρχή της εγκυμοσύνης. Όχι φυσικά ότι κάτι τέτοιο θα ήταν λίγο αλλά σε κάθε περίπτωση δε συγκρίνεται με τη δική σου εμπειρία. Σου εύχομαι σύντομα να κρατάς το παιδάκι σου! Έτσι για να σου δώσω μια νότα αισιοδοξίας, μια φίλη μου στα 38 της έχασε το μωρό της στον 8ο (όχι από τοξόπλασμα αλλά όχι ότι έχει σημασία ο λόγος) και έζησε ό,τι κ εσύ. Μετά από κανένα χρόνο έμεινε ξανά έγκυος κ τώρα έχει ένα υγιέστατο κοριτσάκι 5 ετών! Εύχομαι να έχεις κ εσύ σύντομα το παιδάκι σου!

Συγνώμη αλλά μιας κ εδώ όλες στον ίδιο αγώνα είμαστε, κατάλαβες ποτέ πως κόλλησες το τοξόπλασμα; από κάποιο ζώο ή τρόφιμο; 

[misofeggaro]

στις πριν 13 ώρες, ο/η Tokyo είπε:

@misofeggaro δεν ήξερα την ιστορία σου και πραγματικά λυπάμαι πολύ για όλα αυτά... είναι φοβερό αυτό που έγινε... είχα καταλάβει ότι είχες αποβολή κ είχα υποθέσει κάποια παλίνδρομη στην αρχή της εγκυμοσύνης. Όχι φυσικά ότι κάτι τέτοιο θα ήταν λίγο αλλά σε κάθε περίπτωση δε συγκρίνεται με τη δική σου εμπειρία. Σου εύχομαι σύντομα να κρατάς το παιδάκι σου! Έτσι για να σου δώσω μια νότα αισιοδοξίας, μια φίλη μου στα 38 της έχασε το μωρό της στον 8ο (όχι από τοξόπλασμα αλλά όχι ότι έχει σημασία ο λόγος) και έζησε ό,τι κ εσύ. Μετά από κανένα χρόνο έμεινε ξανά έγκυος κ τώρα έχει ένα υγιέστατο κοριτσάκι 5 ετών! Εύχομαι να έχεις κ εσύ σύντομα το παιδάκι σου!

Συγνώμη αλλά μιας κ εδώ όλες στον ίδιο αγώνα είμαστε, κατάλαβες ποτέ πως κόλλησες το τοξόπλασμα; από κάποιο ζώο ή τρόφιμο; 

Σε ευχαριστώ πολύ για τη συμπαράσταση... Αν θες διάβασε το θέμα 211 μέρες, είναι ένα κείμενο με πολύ αγάπη για το παιδί μου. 

Το τοξοπλασμα νομίζω  πως το κολησα από φαγητό έξω, που σημαίνει ότι το κόλλησαν και πολλοί άλλοι άνθρωποι, συμπτώματα δεν είχα ποτέ, το ανακάλυψα στις επαναληπτικες εξετάσεις του δεύτερου τριμήνου, τότε δεν μου δωθηκε καμία θεραπεία γιατί ο γιατρός θεώρησε ότι δεν είχε περάσει στο μωρό, εγώ εφησυχαστικα και τελικά το μωρό πέθανε μέσα μου. Εκ του αποτελέσματος νομίζω αν επερνα θεραπεία το παιδί δεν θα θεραπευοταν γιατί οι βλάβες ήταν σοβαρές και γενικευμένες και θα γεννιόταν με εγκεφαλικές βλάβες και ό,τι αυτό συνεπάγεται. 

Χιλιάδες φορές έχω αναρωτηθεί ποια ήταν εκείνη η ρημαδα μπουκιά που έφαγα που με μόλυνε, μια λοίμωξη που ο οργανισμός μου ακόμα και ένα χρόνο μετά δεν είχε καταπολεμησει  εντελώς. Ο λοιμοξιολογος που είδα το Σεπτέμβριο του 2019, (βρέθηκα θετική στο τοξοπλασμα τον Ιούνιο του 2018) με βεβαίωσε πως από την στιγμή που έχει περάσει πάνω από χρόνος δεν υπάρχει πρόβλημα. Υπάρχει όμως πάντα κίνδυνος επαναμολυνσης. Δλδ σε επόμενη εγκυμοσύνη προσέχουμε εννοείται τα πάντα! 

Είναι σκληρό να γέννας το παιδί σου νεκρό, είναι σκληρό να θάβεις το παιδί σου, είναι τόσο τραγικό να είσαι ένας γονιός χωρίς μωρό... Είμαι μια μαμά χωρίς μωρό... 

 

Εύχομαι να μην το ζήσει κάνεις ξανά αυτό.. Και εύχομαι όλες σας να έχετε σύντομα ένα γερό μωρό στην αγκαλιά σας! 

[Penny89]

στις πριν 13 ώρες, ο/η misofeggaro είπε:

Σε ευχαριστώ πολύ για τη συμπαράσταση... Αν θες διάβασε το θέμα 211 μέρες, είναι ένα κείμενο με πολύ αγάπη για το παιδί μου. 

Το τοξοπλασμα νομίζω  πως το κολησα από φαγητό έξω, που σημαίνει ότι το κόλλησαν και πολλοί άλλοι άνθρωποι, συμπτώματα δεν είχα ποτέ, το ανακάλυψα στις επαναληπτικες εξετάσεις του δεύτερου τριμήνου, τότε δεν μου δωθηκε καμία θεραπεία γιατί ο γιατρός θεώρησε ότι δεν είχε περάσει στο μωρό, εγώ εφησυχαστικα και τελικά το μωρό πέθανε μέσα μου. Εκ του αποτελέσματος νομίζω αν επερνα θεραπεία το παιδί δεν θα θεραπευοταν γιατί οι βλάβες ήταν σοβαρές και γενικευμένες και θα γεννιόταν με εγκεφαλικές βλάβες και ό,τι αυτό συνεπάγεται. 

Χιλιάδες φορές έχω αναρωτηθεί ποια ήταν εκείνη η ρημαδα μπουκιά που έφαγα που με μόλυνε, μια λοίμωξη που ο οργανισμός μου ακόμα και ένα χρόνο μετά δεν είχε καταπολεμησει  εντελώς. Ο λοιμοξιολογος που είδα το Σεπτέμβριο του 2019, (βρέθηκα θετική στο τοξοπλασμα τον Ιούνιο του 2018) με βεβαίωσε πως από την στιγμή που έχει περάσει πάνω από χρόνος δεν υπάρχει πρόβλημα. Υπάρχει όμως πάντα κίνδυνος επαναμολυνσης. Δλδ σε επόμενη εγκυμοσύνη προσέχουμε εννοείται τα πάντα! 

Είναι σκληρό να γέννας το παιδί σου νεκρό, είναι σκληρό να θάβεις το παιδί σου, είναι τόσο τραγικό να είσαι ένας γονιός χωρίς μωρό... Είμαι μια μαμά χωρίς μωρό... 

 

Εύχομαι να μην το ζήσει κάνεις ξανά αυτό.. Και εύχομαι όλες σας να έχετε σύντομα ένα γερό μωρό στην αγκαλιά σας! 

τοσος πονος με ενα κειμενο τοση θλιψη και παντα θα ψαχνεις ενα γιατι; γιατι σε μενα ;; ετσι εχω πει και εγω ενδομητριος θανατος στους 7 μηνες δεν θελησα να το δω για να το ξεπερασω αν το εβλεπα δεν θα το ξεπερνουσα ποτε η καθε γυναικα το βιωνει διαφορετικα 7 μηνες στην κοιλια μου 7 μηνες του μιλαγα και το χαιδευα πριν φυγει μακρια μου ετσι και εγω εκανα τα παντα για να κλωτσησει αλλα με ειχε αφησει μονη χωρις αγκαλια σαν ζωντανη νεκρη ολες γεννουσαν τα μωρα τους κια εγω το εθαβα ποτε δεν θα ξεχασω ποτε δεν ξεχνιεται σε καταλαβαινω