Μετάβαση σε περιεχόμενο

Μια ιστορία λες καί είναι βιβλίο


Recommended Posts

Δημοσίευση

Ειχα πει θα γραψω την ιστορια μου για να δωσω κουραγιο σε οσες θελουν να γινουν μαμαδες η σε οσες περναν καποιες πολυ δυσκολες καταστασεις η ιστορια μου ειναι δυσαρεστη αλλα ο Θεος και η Παναγια με βοηθησαν να ξεπερασω τα παντα μα τα παντα να εχετε πιστη ολα ξεκινησαν οταν ειπαμε με τον ανδρουλη μου οτι θελουμε να κανουμε παιδακι ξεκινησαμε με τοση χαρα ημουν και εγω απο αυτες τις γυναικες που ελεγα θα μεινω και θα πανε ολα καλα και γιατι να μην πανε εξαλλου οταν εμεινα εγκυος τον Απριλιο του 2018 η εγκυμοσυνη μου δεν ητανε καλη ειχα συνεχεια αποκολλησεις και εμετους αυτο δεν σημαινει οτι κατι δεν πηγαινε καλα αλλα εγω το ενιωθα οταν φτασαμε να κανουμε αυχενικη μας ειπε ο γιατρος σοβαρος ετσι απλα σαν να μην ητανε τιποτα για αυτον παιδια το παιδι σας δεν μπορει να γεννηθει υγιη εχει μια πολυ σπανια ανατομικη παθηση ειχαμε πεσει κατω απο την γη πανε τα φτερα μας πανε ολα καναμε διακοπη κυησης και μας ειπε ο γιατρος οτι ειναι τυχαιο να μην το ψαξουμε υπερηχογραφιστης αυτο ετσι οχι ο γιατρος που με ειχε αναλαβει σε αυτον θα παμε πιο κατω το αφησαμε περιμεναμε 3 μηνες ωσπου η Παναγια με βοηθαει και ξαναμενω εγκυος αμεσως σχεδον ολα καλα ξεκινησε η εγκυμοσυνη μου με φοβο τι θα ακουσω στην αυχενικη εγω ομως ηθελα να κανω αυχενικη στον γιατρο που με ειχε αναλαβει και ετσι εγινε τα βρηκε ολα καλα αλλα στεκοταν πανω στο ιστορικο του πρωτου μωρου και ηθελε να κανω αμνιοπαρακεντιση εγω του ειπα δεν θελω να χασω το μωρο το αφησαμε εκανα nipt η οποια και βγηκε φυσιολογικη εφτασε αυτη η ριμαδα η Β επιπεδου στον ιδιο την εκανα εκει ξεκινησε ο απολυτος εφιαλτης ενας εφιαλτης διχως αυριο μου βρηκε 3 ευρηματα υποπλαστικο ρινικο οστο παραμορφωση προσωπου και πλαγιες κοιλιες εγκεφαλου επεμενε να κανω β επιπεδου δεν ηθελα και ετσι καναμε υπερηχους και προσευχομενη ηθελα εστω κατι να αλλαξει να μην την κανω αυτος μου ελεγε σε καθε υπερηχο πηγαινοντας εκει παντα με το αγχος παντα με τρεμαμενα ποδια ενιωθα την καρδια μου οτι θα μου πεταχτει εξω απο το αγχος ελεγε το παιδι δεν θα περπαταει δεν θα μιλαει παιρνεις την ευθυνη να το γεννησεις αρρωστο ωσπου εφτασα στο σημειο να κανω αμνιο στην 27 εβδομαδα θα μου πειτε ολες γιατι το εκανες το εκανα φοβομουν το παιδι μου μην το ταλαιπωρησω εννοειται οτι και κατι να εβγαινε θα το κραταγα ετσι αλλα θα ηξερα τι επρεπε να αντιμετωπισω ετσι εκανα αμνιο οπου και τρυπηθηκα 3 φορες οχι μια οχι δυο αλλα τρεις γιατι λεει δεν μπορουσε να τραβηξει υγρο και θελαμε πολυ γιατι ζηταγαμε μοριακο καρυορυπο γιατι οπως ειπε εγω και ο ανδρας μου ειμαστε αρρωστοι και κατι ειχαμε το οποιο πηρε το παιδι εκανα αμνιο γυρισα σπιτι εκατσα ξαπλα 7 μερες ολα τελεια ωσπου σηκωνομαι ενα πρωι και νιωθω υγρα να τρεχουν λες και ειναι νερο καταλαβαινω αμεσως οτι ειναι αμνιακο και παω εκει αμεσως δεν φτανει το αγχος μου αρχιζει και μου φωναζει γιατι δεν πηγα πιο νωρις λες και εγω ηξερα πως ειναι να χανεις αμνιακο εκανα εισαγωγη στο νοσοκομειο 7 μερες ολα καλα τα πρωτα αποτελεσματα της αμνιο φυσιολογικα περνανε 3 μερες και ειμαι σπιτι ωσπου ξανανιωθω να μου φευγει υγρο παω για υπερηχο και βλεπουμε οτι ολα ειναι καλα ερχομαι σπιτι και κοιμαμαι και ξυπναω και συνηδητοποιω οτι δεν εχω νιωσει το μωρο για ωρες τρωω γλυκο πινω χυμο και καταλαβαινω αμεσως οτι το κακο εχει γινει 7 μηνων πηγα στο νοσοκομειο για να ακουσω οτι το μωρο μου ειχε πεθανει το γεννησα φυσιολογικα και εβαλα τον ανδρα μου να δει το μωρο για την παραμορφωση μου μας εβγαζε και το υποπλαστικο ενα μωρο απολυτα φυσιολογικοτατο εγω εχασα τα παντα την ψυχη μου την ανασα μου ημουνα ζωντανη νεκρη ηρθε και ο μοριακος καρυοτυπος πεντακαθαρος δεν ειχε τιποτα το μωρο αυτος να μας λεει ε ενταξει δεν ειχε κατι τελικα αλλα συνεχιζε να μου λεει να παω σε γενετιστη γιατι κατι εχω ο δεν θελω να πω τι τιμωρια του επιφυλασει ο Θεος αυτου του ανθρωπου για ολο τον πονο που εζησα εγω ακουσα για την θρομβοφιλια και ετσι την εψαξα χωρις να μου πει κανεις τιποτα ωσπου και βρεθηκα θετικη με μεσαιου βαθμου κινδυνοτητας ο λογος που εφυγε το μωρο ειναι οτι 7 μηνες εκανε θρομβωσεις το αιμα μου και δεν το ειχε παρει χαμπαρι το μωρο εσκασε και πεθανε το καημενο μου και εγω τι ;;; τιποτα χωρις μωρο επεσα πολυ εκλαψα πολυ πολυ πολυ παρα πολυ αλλα σηκωθηκα το οφειλα στο παιδι μου στον ουρανο οτι εγω θα κανω μωρο και υγιη και ετσι εγινε κραταω αυτη την στιγμη τον μπεμπακο μου υγιη στην αγκαλια μου εννοειται με αλλον γιατρο ο οποιος δεν ητανε γιατρος αλλα φιλος ανθρωπος και ετα γιατρος ειναι ολα οσα εχω πλεον δεν θα κλαιω πλεον δεν ειμαι μονη εχω τον γιοκα μου και τον απιστευτο ανδρουλη μου που χωρις αυτον δεν θα ειχα καταφερει τιποτα κοριτσια σηκωθητε ελπιζω η ιστορια μου να δωσει εστω λιγο κουραγιο εστω λιγο σε καποια απο εσας θα ηθελα σημερα καποια να διαβασει ολο αυτο και να πει και εγω θα καταφερω ρε γαμωτο ναι και εγω οποια κοπελα θελει να μου μιλησει ειμαι εδω για αυτην μπορει να μου στειλει π.μ

Δημοσίευση
στις πριν 1 ώρα, ο/η Penny89 είπε:

Ειχα πει θα γραψω την ιστορια μου για να δωσω κουραγιο σε οσες θελουν να γινουν μαμαδες η σε οσες περναν καποιες πολυ δυσκολες καταστασεις η ιστορια μου ειναι δυσαρεστη αλλα ο Θεος και η Παναγια με βοηθησαν να ξεπερασω τα παντα μα τα παντα να εχετε πιστη ολα ξεκινησαν οταν ειπαμε με τον ανδρουλη μου οτι θελουμε να κανουμε παιδακι ξεκινησαμε με τοση χαρα ημουν και εγω απο αυτες τις γυναικες που ελεγα θα μεινω και θα πανε ολα καλα και γιατι να μην πανε εξαλλου οταν εμεινα εγκυος τον Απριλιο του 2018 η εγκυμοσυνη μου δεν ητανε καλη ειχα συνεχεια αποκολλησεις και εμετους αυτο δεν σημαινει οτι κατι δεν πηγαινε καλα αλλα εγω το ενιωθα οταν φτασαμε να κανουμε αυχενικη μας ειπε ο γιατρος σοβαρος ετσι απλα σαν να μην ητανε τιποτα για αυτον παιδια το παιδι σας δεν μπορει να γεννηθει υγιη εχει μια πολυ σπανια ανατομικη παθηση ειχαμε πεσει κατω απο την γη πανε τα φτερα μας πανε ολα καναμε διακοπη κυησης και μας ειπε ο γιατρος οτι ειναι τυχαιο να μην το ψαξουμε υπερηχογραφιστης αυτο ετσι οχι ο γιατρος που με ειχε αναλαβει σε αυτον θα παμε πιο κατω το αφησαμε περιμεναμε 3 μηνες ωσπου η Παναγια με βοηθαει και ξαναμενω εγκυος αμεσως σχεδον ολα καλα ξεκινησε η εγκυμοσυνη μου με φοβο τι θα ακουσω στην αυχενικη εγω ομως ηθελα να κανω αυχενικη στον γιατρο που με ειχε αναλαβει και ετσι εγινε τα βρηκε ολα καλα αλλα στεκοταν πανω στο ιστορικο του πρωτου μωρου και ηθελε να κανω αμνιοπαρακεντιση εγω του ειπα δεν θελω να χασω το μωρο το αφησαμε εκανα nipt η οποια και βγηκε φυσιολογικη εφτασε αυτη η ριμαδα η Β επιπεδου στον ιδιο την εκανα εκει ξεκινησε ο απολυτος εφιαλτης ενας εφιαλτης διχως αυριο μου βρηκε 3 ευρηματα υποπλαστικο ρινικο οστο παραμορφωση προσωπου και πλαγιες κοιλιες εγκεφαλου επεμενε να κανω β επιπεδου δεν ηθελα και ετσι καναμε υπερηχους και προσευχομενη ηθελα εστω κατι να αλλαξει να μην την κανω αυτος μου ελεγε σε καθε υπερηχο πηγαινοντας εκει παντα με το αγχος παντα με τρεμαμενα ποδια ενιωθα την καρδια μου οτι θα μου πεταχτει εξω απο το αγχος ελεγε το παιδι δεν θα περπαταει δεν θα μιλαει παιρνεις την ευθυνη να το γεννησεις αρρωστο ωσπου εφτασα στο σημειο να κανω αμνιο στην 27 εβδομαδα θα μου πειτε ολες γιατι το εκανες το εκανα φοβομουν το παιδι μου μην το ταλαιπωρησω εννοειται οτι και κατι να εβγαινε θα το κραταγα ετσι αλλα θα ηξερα τι επρεπε να αντιμετωπισω ετσι εκανα αμνιο οπου και τρυπηθηκα 3 φορες οχι μια οχι δυο αλλα τρεις γιατι λεει δεν μπορουσε να τραβηξει υγρο και θελαμε πολυ γιατι ζηταγαμε μοριακο καρυορυπο γιατι οπως ειπε εγω και ο ανδρας μου ειμαστε αρρωστοι και κατι ειχαμε το οποιο πηρε το παιδι εκανα αμνιο γυρισα σπιτι εκατσα ξαπλα 7 μερες ολα τελεια ωσπου σηκωνομαι ενα πρωι και νιωθω υγρα να τρεχουν λες και ειναι νερο καταλαβαινω αμεσως οτι ειναι αμνιακο και παω εκει αμεσως δεν φτανει το αγχος μου αρχιζει και μου φωναζει γιατι δεν πηγα πιο νωρις λες και εγω ηξερα πως ειναι να χανεις αμνιακο εκανα εισαγωγη στο νοσοκομειο 7 μερες ολα καλα τα πρωτα αποτελεσματα της αμνιο φυσιολογικα περνανε 3 μερες και ειμαι σπιτι ωσπου ξανανιωθω να μου φευγει υγρο παω για υπερηχο και βλεπουμε οτι ολα ειναι καλα ερχομαι σπιτι και κοιμαμαι και ξυπναω και συνηδητοποιω οτι δεν εχω νιωσει το μωρο για ωρες τρωω γλυκο πινω χυμο και καταλαβαινω αμεσως οτι το κακο εχει γινει 7 μηνων πηγα στο νοσοκομειο για να ακουσω οτι το μωρο μου ειχε πεθανει το γεννησα φυσιολογικα και εβαλα τον ανδρα μου να δει το μωρο για την παραμορφωση μου μας εβγαζε και το υποπλαστικο ενα μωρο απολυτα φυσιολογικοτατο εγω εχασα τα παντα την ψυχη μου την ανασα μου ημουνα ζωντανη νεκρη ηρθε και ο μοριακος καρυοτυπος πεντακαθαρος δεν ειχε τιποτα το μωρο αυτος να μας λεει ε ενταξει δεν ειχε κατι τελικα αλλα συνεχιζε να μου λεει να παω σε γενετιστη γιατι κατι εχω ο δεν θελω να πω τι τιμωρια του επιφυλασει ο Θεος αυτου του ανθρωπου για ολο τον πονο που εζησα εγω ακουσα για την θρομβοφιλια και ετσι την εψαξα χωρις να μου πει κανεις τιποτα ωσπου και βρεθηκα θετικη με μεσαιου βαθμου κινδυνοτητας ο λογος που εφυγε το μωρο ειναι οτι 7 μηνες εκανε θρομβωσεις το αιμα μου και δεν το ειχε παρει χαμπαρι το μωρο εσκασε και πεθανε το καημενο μου και εγω τι ;;; τιποτα χωρις μωρο επεσα πολυ εκλαψα πολυ πολυ πολυ παρα πολυ αλλα σηκωθηκα το οφειλα στο παιδι μου στον ουρανο οτι εγω θα κανω μωρο και υγιη και ετσι εγινε κραταω αυτη την στιγμη τον μπεμπακο μου υγιη στην αγκαλια μου εννοειται με αλλον γιατρο ο οποιος δεν ητανε γιατρος αλλα φιλος ανθρωπος και ετα γιατρος ειναι ολα οσα εχω πλεον δεν θα κλαιω πλεον δεν ειμαι μονη εχω τον γιοκα μου και τον απιστευτο ανδρουλη μου που χωρις αυτον δεν θα ειχα καταφερει τιποτα κοριτσια σηκωθητε ελπιζω η ιστορια μου να δωσει εστω λιγο κουραγιο εστω λιγο σε καποια απο εσας θα ηθελα σημερα καποια να διαβασει ολο αυτο και να πει και εγω θα καταφερω ρε γαμωτο ναι και εγω οποια κοπελα θελει να μου μιλησει ειμαι εδω για αυτην μπορει να μου στειλει π.μ

Απλά να σου πω ότι μου έχει κοπεί η ανάσα !! Δεν μπορώ να πιστέψω την δύναμη του ανθρώπου που έγραψε-εζησε αυτήν την ιστορία!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Είμαι γυναίκα που προσπαθώ δύο χρόνια !!!! Μια λέξη θα πω και θα λυποθημησω αργότερα γι'αυτό που διάβασα . ΣΕ ΘΑΥΜΆΖΩ!!! Δεν σε ξέρω αλλά μέσα από την ιστορία σου απλά μου προκαλείς σε σεβασμό!! Συγχαρητήρια στον άντρα σου να χαίρεσαι το μωράκι σου και να σας έχει καλά ο Θεός!!! Για τον γιατρό δεν θέλω να μιλήσω καθόλου!!!

Δημοσίευση
στις πριν 2 ώρες, ο/η Penny89 είπε:

Ειχα πει θα γραψω την ιστορια μου για να δωσω κουραγιο σε οσες θελουν να γινουν μαμαδες η σε οσες περναν καποιες πολυ δυσκολες καταστασεις η ιστορια μου ειναι δυσαρεστη αλλα ο Θεος και η Παναγια με βοηθησαν να ξεπερασω τα παντα μα τα παντα να εχετε πιστη ολα ξεκινησαν οταν ειπαμε με τον ανδρουλη μου οτι θελουμε να κανουμε παιδακι ξεκινησαμε με τοση χαρα ημουν και εγω απο αυτες τις γυναικες που ελεγα θα μεινω και θα πανε ολα καλα και γιατι να μην πανε εξαλλου οταν εμεινα εγκυος τον Απριλιο του 2018 η εγκυμοσυνη μου δεν ητανε καλη ειχα συνεχεια αποκολλησεις και εμετους αυτο δεν σημαινει οτι κατι δεν πηγαινε καλα αλλα εγω το ενιωθα οταν φτασαμε να κανουμε αυχενικη μας ειπε ο γιατρος σοβαρος ετσι απλα σαν να μην ητανε τιποτα για αυτον παιδια το παιδι σας δεν μπορει να γεννηθει υγιη εχει μια πολυ σπανια ανατομικη παθηση ειχαμε πεσει κατω απο την γη πανε τα φτερα μας πανε ολα καναμε διακοπη κυησης και μας ειπε ο γιατρος οτι ειναι τυχαιο να μην το ψαξουμε υπερηχογραφιστης αυτο ετσι οχι ο γιατρος που με ειχε αναλαβει σε αυτον θα παμε πιο κατω το αφησαμε περιμεναμε 3 μηνες ωσπου η Παναγια με βοηθαει και ξαναμενω εγκυος αμεσως σχεδον ολα καλα ξεκινησε η εγκυμοσυνη μου με φοβο τι θα ακουσω στην αυχενικη εγω ομως ηθελα να κανω αυχενικη στον γιατρο που με ειχε αναλαβει και ετσι εγινε τα βρηκε ολα καλα αλλα στεκοταν πανω στο ιστορικο του πρωτου μωρου και ηθελε να κανω αμνιοπαρακεντιση εγω του ειπα δεν θελω να χασω το μωρο το αφησαμε εκανα nipt η οποια και βγηκε φυσιολογικη εφτασε αυτη η ριμαδα η Β επιπεδου στον ιδιο την εκανα εκει ξεκινησε ο απολυτος εφιαλτης ενας εφιαλτης διχως αυριο μου βρηκε 3 ευρηματα υποπλαστικο ρινικο οστο παραμορφωση προσωπου και πλαγιες κοιλιες εγκεφαλου επεμενε να κανω β επιπεδου δεν ηθελα και ετσι καναμε υπερηχους και προσευχομενη ηθελα εστω κατι να αλλαξει να μην την κανω αυτος μου ελεγε σε καθε υπερηχο πηγαινοντας εκει παντα με το αγχος παντα με τρεμαμενα ποδια ενιωθα την καρδια μου οτι θα μου πεταχτει εξω απο το αγχος ελεγε το παιδι δεν θα περπαταει δεν θα μιλαει παιρνεις την ευθυνη να το γεννησεις αρρωστο ωσπου εφτασα στο σημειο να κανω αμνιο στην 27 εβδομαδα θα μου πειτε ολες γιατι το εκανες το εκανα φοβομουν το παιδι μου μην το ταλαιπωρησω εννοειται οτι και κατι να εβγαινε θα το κραταγα ετσι αλλα θα ηξερα τι επρεπε να αντιμετωπισω ετσι εκανα αμνιο οπου και τρυπηθηκα 3 φορες οχι μια οχι δυο αλλα τρεις γιατι λεει δεν μπορουσε να τραβηξει υγρο και θελαμε πολυ γιατι ζηταγαμε μοριακο καρυορυπο γιατι οπως ειπε εγω και ο ανδρας μου ειμαστε αρρωστοι και κατι ειχαμε το οποιο πηρε το παιδι εκανα αμνιο γυρισα σπιτι εκατσα ξαπλα 7 μερες ολα τελεια ωσπου σηκωνομαι ενα πρωι και νιωθω υγρα να τρεχουν λες και ειναι νερο καταλαβαινω αμεσως οτι ειναι αμνιακο και παω εκει αμεσως δεν φτανει το αγχος μου αρχιζει και μου φωναζει γιατι δεν πηγα πιο νωρις λες και εγω ηξερα πως ειναι να χανεις αμνιακο εκανα εισαγωγη στο νοσοκομειο 7 μερες ολα καλα τα πρωτα αποτελεσματα της αμνιο φυσιολογικα περνανε 3 μερες και ειμαι σπιτι ωσπου ξανανιωθω να μου φευγει υγρο παω για υπερηχο και βλεπουμε οτι ολα ειναι καλα ερχομαι σπιτι και κοιμαμαι και ξυπναω και συνηδητοποιω οτι δεν εχω νιωσει το μωρο για ωρες τρωω γλυκο πινω χυμο και καταλαβαινω αμεσως οτι το κακο εχει γινει 7 μηνων πηγα στο νοσοκομειο για να ακουσω οτι το μωρο μου ειχε πεθανει το γεννησα φυσιολογικα και εβαλα τον ανδρα μου να δει το μωρο για την παραμορφωση μου μας εβγαζε και το υποπλαστικο ενα μωρο απολυτα φυσιολογικοτατο εγω εχασα τα παντα την ψυχη μου την ανασα μου ημουνα ζωντανη νεκρη ηρθε και ο μοριακος καρυοτυπος πεντακαθαρος δεν ειχε τιποτα το μωρο αυτος να μας λεει ε ενταξει δεν ειχε κατι τελικα αλλα συνεχιζε να μου λεει να παω σε γενετιστη γιατι κατι εχω ο δεν θελω να πω τι τιμωρια του επιφυλασει ο Θεος αυτου του ανθρωπου για ολο τον πονο που εζησα εγω ακουσα για την θρομβοφιλια και ετσι την εψαξα χωρις να μου πει κανεις τιποτα ωσπου και βρεθηκα θετικη με μεσαιου βαθμου κινδυνοτητας ο λογος που εφυγε το μωρο ειναι οτι 7 μηνες εκανε θρομβωσεις το αιμα μου και δεν το ειχε παρει χαμπαρι το μωρο εσκασε και πεθανε το καημενο μου και εγω τι ;;; τιποτα χωρις μωρο επεσα πολυ εκλαψα πολυ πολυ πολυ παρα πολυ αλλα σηκωθηκα το οφειλα στο παιδι μου στον ουρανο οτι εγω θα κανω μωρο και υγιη και ετσι εγινε κραταω αυτη την στιγμη τον μπεμπακο μου υγιη στην αγκαλια μου εννοειται με αλλον γιατρο ο οποιος δεν ητανε γιατρος αλλα φιλος ανθρωπος και ετα γιατρος ειναι ολα οσα εχω πλεον δεν θα κλαιω πλεον δεν ειμαι μονη εχω τον γιοκα μου και τον απιστευτο ανδρουλη μου που χωρις αυτον δεν θα ειχα καταφερει τιποτα κοριτσια σηκωθητε ελπιζω η ιστορια μου να δωσει εστω λιγο κουραγιο εστω λιγο σε καποια απο εσας θα ηθελα σημερα καποια να διαβασει ολο αυτο και να πει και εγω θα καταφερω ρε γαμωτο ναι και εγω οποια κοπελα θελει να μου μιλησει ειμαι εδω για αυτην μπορει να μου στειλει π.μ

Αχ κορίτσι μου τι πέρασες! Ο θεός να εχει καλά κι εσένα και την οικογένεια σου. Είσαι η απόδειξη σε αυτό που λέω πάντα. Δεν πρέπει ποτέ να χάνουμε την ελπίδα μας και να παρατάμε τα όνειρα μας. Ειλικρινά μπράβο για τη δύναμη σου! Σε θαυμάζω!

Δημοσίευση

Να σου ζήσει το παιδάκι σου!!!!Ναι είστε γεροί να τον καμαρωνεται!να είναι γερός πάντα!!!!!Δεν ξέρω τι να πω......πέρασες πολλά...Και να μου τα έλεγαν θα έλεγα αποκλείεται δεν μπορεί να γίνονται αυτά!Και όμως είσαι μια μαχητρια!μπράβο φυσικά και στον σύζυγό σου που ήταν δίπλα σου και σε στήριξε-στηρίζει!εύχομαι να ζήσετε κάθε ευτυχία από εδώ και πέρα!διάβαζα την ιστορία σου κρατώντας την μπέμπα μου αγκαλιά για να κοιμηθεί... ανατρίχιασα Και έκλαψα.....Όσο για τον γιατρό....που δεν είναι...Δεν ξέρω τι να πω...ισως θα έπρεπε να χάνουν την άδεια τους αυτοί οι άνθρωποι.. Η να ακολουθούν κάποιο άλλο επάγγελμα...

Δημοσίευση
στις πριν 13 ώρες, ο/η Penny89 είπε:

Ειχα πει θα γραψω την ιστορια μου για να δωσω κουραγιο σε οσες θελουν να γινουν μαμαδες η σε οσες περναν καποιες πολυ δυσκολες καταστασεις η ιστορια μου ειναι δυσαρεστη αλλα ο Θεος και η Παναγια με βοηθησαν να ξεπερασω τα παντα μα τα παντα να εχετε πιστη ολα ξεκινησαν οταν ειπαμε με τον ανδρουλη μου οτι θελουμε να κανουμε παιδακι ξεκινησαμε με τοση χαρα ημουν και εγω απο αυτες τις γυναικες που ελεγα θα μεινω και θα πανε ολα καλα και γιατι να μην πανε εξαλλου οταν εμεινα εγκυος τον Απριλιο του 2018 η εγκυμοσυνη μου δεν ητανε καλη ειχα συνεχεια αποκολλησεις και εμετους αυτο δεν σημαινει οτι κατι δεν πηγαινε καλα αλλα εγω το ενιωθα οταν φτασαμε να κανουμε αυχενικη μας ειπε ο γιατρος σοβαρος ετσι απλα σαν να μην ητανε τιποτα για αυτον παιδια το παιδι σας δεν μπορει να γεννηθει υγιη εχει μια πολυ σπανια ανατομικη παθηση ειχαμε πεσει κατω απο την γη πανε τα φτερα μας πανε ολα καναμε διακοπη κυησης και μας ειπε ο γιατρος οτι ειναι τυχαιο να μην το ψαξουμε υπερηχογραφιστης αυτο ετσι οχι ο γιατρος που με ειχε αναλαβει σε αυτον θα παμε πιο κατω το αφησαμε περιμεναμε 3 μηνες ωσπου η Παναγια με βοηθαει και ξαναμενω εγκυος αμεσως σχεδον ολα καλα ξεκινησε η εγκυμοσυνη μου με φοβο τι θα ακουσω στην αυχενικη εγω ομως ηθελα να κανω αυχενικη στον γιατρο που με ειχε αναλαβει και ετσι εγινε τα βρηκε ολα καλα αλλα στεκοταν πανω στο ιστορικο του πρωτου μωρου και ηθελε να κανω αμνιοπαρακεντιση εγω του ειπα δεν θελω να χασω το μωρο το αφησαμε εκανα nipt η οποια και βγηκε φυσιολογικη εφτασε αυτη η ριμαδα η Β επιπεδου στον ιδιο την εκανα εκει ξεκινησε ο απολυτος εφιαλτης ενας εφιαλτης διχως αυριο μου βρηκε 3 ευρηματα υποπλαστικο ρινικο οστο παραμορφωση προσωπου και πλαγιες κοιλιες εγκεφαλου επεμενε να κανω β επιπεδου δεν ηθελα και ετσι καναμε υπερηχους και προσευχομενη ηθελα εστω κατι να αλλαξει να μην την κανω αυτος μου ελεγε σε καθε υπερηχο πηγαινοντας εκει παντα με το αγχος παντα με τρεμαμενα ποδια ενιωθα την καρδια μου οτι θα μου πεταχτει εξω απο το αγχος ελεγε το παιδι δεν θα περπαταει δεν θα μιλαει παιρνεις την ευθυνη να το γεννησεις αρρωστο ωσπου εφτασα στο σημειο να κανω αμνιο στην 27 εβδομαδα θα μου πειτε ολες γιατι το εκανες το εκανα φοβομουν το παιδι μου μην το ταλαιπωρησω εννοειται οτι και κατι να εβγαινε θα το κραταγα ετσι αλλα θα ηξερα τι επρεπε να αντιμετωπισω ετσι εκανα αμνιο οπου και τρυπηθηκα 3 φορες οχι μια οχι δυο αλλα τρεις γιατι λεει δεν μπορουσε να τραβηξει υγρο και θελαμε πολυ γιατι ζηταγαμε μοριακο καρυορυπο γιατι οπως ειπε εγω και ο ανδρας μου ειμαστε αρρωστοι και κατι ειχαμε το οποιο πηρε το παιδι εκανα αμνιο γυρισα σπιτι εκατσα ξαπλα 7 μερες ολα τελεια ωσπου σηκωνομαι ενα πρωι και νιωθω υγρα να τρεχουν λες και ειναι νερο καταλαβαινω αμεσως οτι ειναι αμνιακο και παω εκει αμεσως δεν φτανει το αγχος μου αρχιζει και μου φωναζει γιατι δεν πηγα πιο νωρις λες και εγω ηξερα πως ειναι να χανεις αμνιακο εκανα εισαγωγη στο νοσοκομειο 7 μερες ολα καλα τα πρωτα αποτελεσματα της αμνιο φυσιολογικα περνανε 3 μερες και ειμαι σπιτι ωσπου ξανανιωθω να μου φευγει υγρο παω για υπερηχο και βλεπουμε οτι ολα ειναι καλα ερχομαι σπιτι και κοιμαμαι και ξυπναω και συνηδητοποιω οτι δεν εχω νιωσει το μωρο για ωρες τρωω γλυκο πινω χυμο και καταλαβαινω αμεσως οτι το κακο εχει γινει 7 μηνων πηγα στο νοσοκομειο για να ακουσω οτι το μωρο μου ειχε πεθανει το γεννησα φυσιολογικα και εβαλα τον ανδρα μου να δει το μωρο για την παραμορφωση μου μας εβγαζε και το υποπλαστικο ενα μωρο απολυτα φυσιολογικοτατο εγω εχασα τα παντα την ψυχη μου την ανασα μου ημουνα ζωντανη νεκρη ηρθε και ο μοριακος καρυοτυπος πεντακαθαρος δεν ειχε τιποτα το μωρο αυτος να μας λεει ε ενταξει δεν ειχε κατι τελικα αλλα συνεχιζε να μου λεει να παω σε γενετιστη γιατι κατι εχω ο δεν θελω να πω τι τιμωρια του επιφυλασει ο Θεος αυτου του ανθρωπου για ολο τον πονο που εζησα εγω ακουσα για την θρομβοφιλια και ετσι την εψαξα χωρις να μου πει κανεις τιποτα ωσπου και βρεθηκα θετικη με μεσαιου βαθμου κινδυνοτητας ο λογος που εφυγε το μωρο ειναι οτι 7 μηνες εκανε θρομβωσεις το αιμα μου και δεν το ειχε παρει χαμπαρι το μωρο εσκασε και πεθανε το καημενο μου και εγω τι ;;; τιποτα χωρις μωρο επεσα πολυ εκλαψα πολυ πολυ πολυ παρα πολυ αλλα σηκωθηκα το οφειλα στο παιδι μου στον ουρανο οτι εγω θα κανω μωρο και υγιη και ετσι εγινε κραταω αυτη την στιγμη τον μπεμπακο μου υγιη στην αγκαλια μου εννοειται με αλλον γιατρο ο οποιος δεν ητανε γιατρος αλλα φιλος ανθρωπος και ετα γιατρος ειναι ολα οσα εχω πλεον δεν θα κλαιω πλεον δεν ειμαι μονη εχω τον γιοκα μου και τον απιστευτο ανδρουλη μου που χωρις αυτον δεν θα ειχα καταφερει τιποτα κοριτσια σηκωθητε ελπιζω η ιστορια μου να δωσει εστω λιγο κουραγιο εστω λιγο σε καποια απο εσας θα ηθελα σημερα καποια να διαβασει ολο αυτο και να πει και εγω θα καταφερω ρε γαμωτο ναι και εγω οποια κοπελα θελει να μου μιλησει ειμαι εδω για αυτην μπορει να μου στειλει π.μ

Γ... μου? εμεις μιλαμε κ αλλου! Να σ ξαναπω οτι εισαι μαχητρια.....να χαιρεσαι τον γιο σου! Γρηγορη αναρρωση να εχεις γρηγορα παλι κοντα του για να περασετε τα πιο ομορφα Χριστουγεννα!

Δημοσίευση
στις πριν 13 λεπτά, ο/η Valxris είπε:

Γ... μου? εμεις μιλαμε κ αλλου! Να σ ξαναπω οτι εισαι μαχητρια.....να χαιρεσαι τον γιο σου! Γρηγορη αναρρωση να εχεις γρηγορα παλι κοντα του για να περασετε τα πιο ομορφα Χριστουγεννα!

Χαχχαχαχαχα να μου πεις με π.μ ποια είσαι τσαχπινουλα χαχχαα

Δημοσίευση
στις πριν 5 ώρες, ο/η Penny89 είπε:

Κορίτσια με εχετε συγκινήσει τόσο πολύ αλήθεια σας ευχαριστώ απο χθες κλαίω διαβάζοντας τα μυνήματα σας ειστε τόσο καλες όλες 

για τον γιατρό δεν υπάρχουν λόγια..θα το βρεί απ το θεό..κ μακάρι να μη καταστρέψει κ άλλες κοπέλες!!!!

το άξιζες κ το αξίζεις είσαι μαχήτρια..να μου φιλήσεις τα πατουσάκια του κ να τον ξεζουμίξεις εκ μέρους μου..κ γρήγορα να του κάνεις αδελφάκι!!!!  όχι πια δάκρυα, μόνο χαράς

Συμμετοχή στη συζήτηση

Μπορείτε να γράψετε τώρα το μήνυμά σας και να εγγραφείτε μετά. Αν έχετε ήδη λογαριασμό, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε το μήνυμα με το ψευδώνυμό σας.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Guest
Απαντήστε σε αυτή τη συζήτηση...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

  • Απαντήσεις

    • Καλησπέρα! Έχω παρά πολύ καιρό να γράψω αλλά σου γράφω γιατί έχω μια ίσως λίγο πιο εκκεντρική ζωή σα μητέρα. Εγώ πριν μείνω έγκυος, ήμουν πάρα πολύ του έξω με έναν φοιτητικό και μετα - φοιτητικό τρόπο. Σχεδόν όλοι οι φίλοι μου ήταν και είναι χωρίς παιδιά και σε άλλη φάση ζωής - σοκαρίστηκαν και χρειάστηκαν και οι ίδιοι προσαρμογή όταν έμεινα έγκυος κι ας το ήξεραν ότι προσπαθούσαμε. Στη φάση της εγκυμοσύνης προσπαθούσα μανιακα να μην αλλάξω τίποτα. Έβγαινα σε ρυθμούς όπως πριν, είχα μάθει τι μπύρες χωρίς αλκοόλ έχει κάθε μαγαζί της Αθήνας, πήγαινα σε σπιτοπαρτα που αντί να πάω ποτό έπαιρνα τα μη-αλκοολούχα δικά μου, με αποκορύφωμα το ότι πήγα 34η εβδομάδα σε ένα πάρτι στη Θεσσαλονίκη με το αεροπλάνο. Ακόμα κι έτσι όμως ένιωθα μοναξιά, καθώς παρότι ακολουθούσα το πρόγραμμα δε μπορούσα να είμαι όπως πριν, ειδικα το τελευταίο διάστημα. Τόσο φομο είχα που την επόμενη μέρα από αυτή που βγήκαμε από το μαιευτήριο, 2η μέρα από τον τοκετό, πήγα με το μωρό βόλτα σε σπίτι που ήταν μαζεμένες οι φίλες μου. Γενικά δεν είχα την τύχη να νιώθω σα να ήταν η μικρή πάντα στη ζωή μας. Χρειαστηκαμε προσαρμογή στη νέα ζωή. Μετά συνεχίσαμε να βγαίνουμε συνέχεια και παντού μαζί το μωρό, θήλαζα παντού κλπ. Βοήθησε και που ήταν καλοκαίρι και ήταν όλα έξω,οποτε δεν είχα άγχος να κολλήσει κάτι τον πρώτο καιρό. Χάσαμε, όμως, τις διακοπές εκείνου του καλοκαιριού με τους φίλους. Δεν ήταν πάντα εύκολο να προσπαθώ να μην χάνομαι και γενικά μεσολάβησαν συζητήσεις και με τους φίλους που προσαρμοστηκαν και οι ίδιοι αρκετά. Τώρα έχουν περάσει 3 χρόνια κι εχουν αποκτήσει πολλή οικειότητα με την κόρη μου και αυτή έχει γίνει πολύ κοινωνικό παιδάκι. Ξέρει και ότι η μαμά και ο μπαμπάς έχουν φίλους και μερικές φορές θέλουν να βγαίνουν μαζί τους και ότι η φιλία είναι πολύ σημαντική. Η ζωή μας είναι άλλη από αυτή που ήταν, χωρίς όμως να έχουμε απομακρυνθεί από τους φίλους μας, τις εξόδους μας, τις διακοπές μας κλπ. Είναι φάσεις που νιώθω μοναξιά, αλλά θεωρώ όχι περισσότερες απ'ο, τι ένας μέσος άνθρωπος. Θέλουν όλα περισσότερη οργάνωση και λιγότερο αυθορμητισμό για να συνδυαστούν, όμως δεν έχουμε χάσει ακόμα πάρτι στη Θεσσαλονίκη 🤣 ούτε άλλες διακοπές με φίλους. Όλα αυτά κοστίζουν σε κούραση, ομως είναι αποφάσεις που ο καθένας παίρνει για τον εαυτό του, ανάλογα το πώς επιθυμεί να είναι η ζωή του.  Ειδικά για εσένα που δε φαίνεσαι crazy όπως εγώ και σε κουράζει να είσαι συνέχεια με κόσμο, θεωρώ θα είναι πιο εύκολο τελικά. Παρατήρησε τον εαυτό σου και πώς αλλάζει σιγά σιγά. Μίλα με τους φίλους σου, μοιράσου το πώς αισθάνεσαι και δώσε χρόνο και σε αυτούς και στη σχέση σας να προσαρμοστουν στη νέα κατάσταση. Φρόντισε κι εσύ από τη μεριά σου τις σχέσεις σας, προσπαθώντας να ακούς με ενδιαφέρον τα θέματα τους. Μια φιλική σχέση θέλει κι αυτή φροντίδα και προσοχή, ανεξαρτήτως αν το μωρό σου θα είναι φυσικά η προτεραιότητά σου. Όλα θα πάρουν το δρόμο τους με τρόπο που δε μπορείς ακριβώς να φανταστείς τώρα. Με το καλό το μωράκι σου και η νέα σας ζωή! 🥰 
    • Ναι κάθε εγκυμοσύνη διαφορετικη πόσο μάλιστα μια διπλή κύηση..ναι δεν μπορώ να ξανά έρθω πάλι Αθήνα κουράζομαι πάρα πολύ..θα δούμε πως θα πάει.. τελευταία παρακολούθηση τώρα στις 19 ο εμβρυολογος..με ποναει το μπράτσο Μ έκανα το πρωί το εμβόλιο για τ κοκκυτη..τ έχεις κάνει εσύ?
    • Θα παω 17/9 γυναικολογο κ εναλλαξ θα με βλεπει την μια εβδομαδα ο εμβρυολογος την αλλη ο γυναικολογος.Αυτη ειναι οδηγια με τα προχθεσινα δεδομενα.Ε και εγω που ξανα υπηρξα εγκυος κσμια σχεση με τα διδυμα.Τα ειδα ολα,καταλαβαινεις τα περασες κι εσυ.Ελα ολα καλα θα πανε θα δεις🩵
    • Σας ευχαριστώ κορίτσια! Βγήκαν και τα αποτελέσματα. Μια χαρά βλέπω τις τιμές 😊 Όντως ορίων και η καμπύλη. Μόνο μια μικρή ένδειξη στα ούρα μου χαλάει τις τέλειες εξετάσεις 😜 Θα τα στείλω αύριο στον γιατρό να μου πει. Εγώ τον μπέμπη θα τον δω πάλι αρχές Οκτωβρίου. Πφ... Περνάει και δεν περνάει ο καιρός. Τέλη Οκτώβρη θα βγω και σε άδεια και περιμένω πως και πως 😅 Έχει ζορισει η δουλειά και κουράζομαι αρκετά (νοητικά κυρίως, γιατί δουλειά γραφείου κάνω).
    • Τέλεια! Με καλό να έρθει σύντομα! Εγώ καλά, είμαι ήδη έγκυος στο 2ο 😅 
  • Νέες συζητήσεις

×
×
  • Προσθήκη...