Τοκετος με βεντουζα (η εμπειρια μου)

[Liou22]

Καλησπέρα σας! 

Θα ήθελα 3 μηνες μετα τον πρωτο τοκετο μου να μοιραστω την εμπειρια μου και να δω αν υπαρχουν και αλλες σαν και μενα εκει εξω γιατι με απασχολει καθημερινα το προβλημα μου και με εχει παρει απο κατω. 

Ειχα ΠΗΤ 19 Αυγουστου αλλα μου εσπασαν τα νερα στις 28 Ιουλιου 12.30 μ.μ. Ημουν 37+3. Ξεκινησα για το μαιευτηριο κυρια χωρις πονους και αγχος. Κανω εισαγωγη μου κανουν κλισμα, περνανε ορους κλπ και περιμενω με τις ωρες αλλα τιποτα!  Εν τελη το βραδυ μου κανουν τεχνητους και αρχιζει η διαστολη. Εντωμεταξυ ελεγχαν με τα δαχτυλα συνεχεια αν εχω ανοιξει και ηταν πολυ αβολο.

Ενω ειπα πολλες φορες οχι στην επισκληριδιο τελικα την ζητησα μονη μου γιατι ειχα δρομο μπροστα μου και δεν αντεχα. Κατα τις 22.00 κανω επισκληριδιο και να μην τα πολυλογω ξεκιναω να σπρωχνω στις 04.30 ξημερωματα. Ολα καλα μου λεγαν σπρωχνεις τελεια, το ειχα βρει μ με τις αναπνοες εσπρωχνα με διαρκεια και το κεφαλακι του μωρου φανηκε σχεδον αμεσως. Ερχεται ο γιατρος μου κ λεει εχουμε ακομα ξεκουρασου λιγο. Να σημειωσω οτι ξεχασα να ζητησω την τελευταια δοση της επισκληριδιου και τα ενιωθα ολα. Οποτε δεν μπορουσα να ξεκουραστω γιατι σε καθε συσπαση αν δεν εσπρωχνα πονουσα περισσοτερο οποτε εχανα την ενεργεια μου. Η ωρα περνουσε αλλα τιποτα με επιασε κριση πανικου μουδιασαν δηλαδη τα χερια μου κ ο γιατρος μου λεει " θα χρησιμοποιηαω βεντουζα";  Τι μου λεγε εκεινη τη στιγμη δεν ημουν σε θεση να σκεφτω. 

Ξεκιναει και αισθανομαι την εισαγωγη της βεντουζας και το δερμα μου να την αγκαλιαζει. Απο εκεινη την στιγμη ξεκιναει το ασχημο κομματι. Επικρατει ενας πανικος στο δωματιο, οι τονοι εχουν ανεβει πολυ δεν μπορω να καταλαβω τι συμβαινει εγω απλα σπρωχνω συνεχεια δεν σταματησα στιγμη και βγαινει το κεφαλακι του μικρου.  Εκεινη τη στιγμη μου λεει ο γιατρος τωρα πρεπει να σπρωξεις οσο περισσοτερο μπορεις πρεπει να βγει και πηδανε πανω στο κρεβατι απο αριστερα και δεξια μου οι μαιες και μου πατανε την κοιλια και γω με μια ανασα δινω 5 σπρωξιες και νιωθω το σωμα του να βγαινει. 06:38 γεννηθηκε ο πριγκιπας μου.

Τον παιρνει ο παιδιατρος κατευθειαν διοτι δεν ανεπνεε οποτε δεν εκλαψε και του εκαναν 2 σετ ανανηψης και ακουσα απο μακρια το κλαμα του. Δεν τον ειδα ομως καθολου ουτε μια ματια! Εφυγε κατευθειαν για την μοναδα προωρων. Ο πονος συνεχισε μεχρι να βγει κ ο πλακουντας και με εραβαν για τουλαχιστον μιση ωρα. Εκει καταλαβα οτι τα πραγματα εκει κατω δεν ειναι καλα. 

Καθως πετυχα την αλλαγη βαρδιας εμεινα μονη για καμποση ωρα και το μονο που ηθελα ηταν να κλαψω, ενιωθα χαλια! Εκτος του οτι ηθελα να σηκωθω απο το κρεβατι που δεν αντεχα αλλο να βρισκομαι εκει μεσα μετα απο τοσες ωρες με ζεστη και εχοντας πιει μονο ενα μπουκαλακι νερο. Μου ελεγαν να περιμενω να μου βγαλουν την επισκληριδιο απο την πλατη και εν τελη πηγα στο δωματιο μου μετα απο 2 ωρες περιμενοντας να δω τον γιο μου επιτελους! 

Εκει με περιμενε μια εκλπηξη απο τον αντρα μου που τον ειχε ηδη δει (ειρωνια). Το μωρο γεννηθηκε με αναπνευστικη δυσχερεια και γενικα ηταν σε πολυ ασχημη κατασταση. Με μελανιες, ματωμενο και παραμορφωμενο κεφαλι απο την βεντουζα, σωληνακια και καθετηρα. Το μεσημερι πηγα να τον δω και εγω και πονεσε η καρδια μου. Καταρχας προσπαθουσα να συνειδητοποιησω οτι εγω γεννησα αυτο το μωρο. Ολη την ημερα τον ειδα 3 φορες συνολικα ωσπου ηρθε την νυχτα το ΕΚΑΒ και τον πηγαν σε αλλο νοσοκομειο με μεγαλυτερη μοναδα  εντατικης θεραπειας νεογνων. Στο κομματι αυτο να πω οτι ηταν 10 μερες μεσα ο μικρουλης μου και τον πηρα πρωτη φορα αγκαλια στην μια εβδομαδα! Καταφερα παρολες τις δυσκολιες να τον θηλαζω αποκλειστικα και τωρα εχω εναν γιναντα σχεδον 7.5 κιλα! (Γεννηθηκε 3.340!)

Φτανω σιγα σιγα στο αλλο σημειο που με ποναει ψυχικα ακομα. Με τα γεγονοτα  αυτα που συνεβησαν μου εχει μεινει πολυ τραυματικη η εμπειρια της γεννας μου και οποτε τα σκεφτομαι η ακουω για αλλες γεννες νιωθω ασχημα.

Το αλλο κομματι λοιπον ειναι τα ραμματα. Αργησα να καταλαβω πολλα. Μου ειπε ο γιατρος οτι επειδη εχω ραμματα και στο εντερο να τρωω μονο σουπες. Εφυγα την 3η μερα με την θεληση μου γιατι ηθελα να πηγαινω να βλεπω τον μικρο κ να του στελνω γαλα.  Ο γιατρος μου ελεγε μια χαρα ειναι τα ραμματα και θα περασει απλα να κανω διατροφη να πινω λαδακι και να τα εχω στεγνα. Ο πονος αφορητος. Με το που περναει η επιδραση του υποθετου τα ειδα ολα. Ουτε να ξαπλωσω ουτε να κοιμηθω ουτε να περπατησω. Το χειροτερο ειχα ακρατεια απο το εντερο κ φοβομουν να περπατησω. Οι δικοι μου και ο αντρας μου τα εβαλαν με τον γιατρο γιατι και το μωρο ηταν σε ασχημη κατασταση και εγω αλλα ο γιατρος υποστηριξε οτι δεν το ειχε προβλεψει, εγω ημουν πολυ στενη το μωρο επαθε διστοκια και καλα που δεν του εσπασε την κλειδα και οτι δεν μπορουσε να κανει καισαρικη γτ φαινοταν το κεφαλι του μωρου. Εγω τον υποστηριζα! 

Τελοσπαντων ζηταω υποθετα να μπορεσω να κοιμηθω τουλαχιστον. Γυρνοντας στο σπιτι ο πονος συνεχιζει , να μην μπορω να κατσω να παω τουαλετα τιποτα! Μιλαω με τον γαστρεντερολογο μου γιατι εχω ελκωδη κολιτιδα και τον ρωταω αν μπορω να χρησιμοποιω τα υποθετα και δυατηχως μου τα απαγορευσε. Μετα απο μερες κοιταω με καθρεπτακι και μου φαινεται οτι δεν ειναι καλα τς ραμματα σαν να ανοιγουν. Παω να με κοιταξει και μ λεει μια χαρα ειναι μα τα κρατας στεγνα. Για μενα αυτο ηταν δυσκολο γιατι ημουν στους δρομους για το νοσοκομειο ολη μερα κ τις υπολοιπες ωρες να βγαζω γαλα μς το θηλαστρο. Ο πονος περασε μετα απο 20 μερες αλλα τα ραμματα ακομα εκει. Καθε φορα τα ενιωθα να ανοιγουν περισσοτερο. Ξεκινησε να βγαινει και πυον. Ξανα παω και μ λεει ενταξει ειναι θα φτιαξει απλα μολυνθηκε και μου εγραψε fusidin. 

Πεφτουν τα ραμματα κοντα στις 40 μερες και ακομα συνεχιζει το πυον κ λεω δεν γινεται θα παω σε αλλο γιατρο να παρω 2η γνωμη. Παω λοιπον στον νεο γιατρο και του εξηγω την κατασταση. Ο καλος αυτος ανθρωπος με λυπηθηκε το ειδα κ στα λογια και στο βλεμμα. Επρεπε να ειχες κανει καισαρικη  μου ειπε. Μου εδειξε με καμερα τα ραμματα μου εξωτερικα και εσωτερικα, μου εξηγησε οτι επρεπε να κοπω μεχρι το περινεο αλλα εμενα ανοιξε κ το εντερο μου επιασε την μια ακρη και την εραψε με την αλλη, με αποτελεσμα να εχω χασει αρκετους σφιγκτηρες οποτε να μην μπορω να κρατηθω. 25 χρονων κοπελα λεει με τετοιο θεμα. Μεχρι τωρα εχω ακρατεια και ντρεπομαι παρα πολυ! Σφιγγομαι αλλα δεν φτανει αυτο. Μου ειπε οτι επαθαν φλεγμονη τα ραμματα μου και χαλασαν. Μου εδωσε μια επουλωτικη κρεμα να φτιαξει λιγο γιατι ηταν ααχημο το θεαμα. Και υποστηριξε οτι θα επρεπε να ειχε καταλαβει ο γιατρος οτι ειμαι στενη! (Το ηξερα και παλαιοτερα αλλα που να ξερω οτι θα οαιξει τετοιο ρολο στην γεννα!) Για την ακρατεια μου ειπε να κανω ασκησεις πυελικου εδαφους και θα δω διαφορα. Σε εναν μηνα θα τον ξαναδω οπως θα δω κ τον γαστρεντερολογο μου για να μου πει αν θα ειναι μονιμο και τι μπορω να κανω. 

Για σεξουαλικες επαφες δεν το συζητω ουτε καν! Ποναω πολυ νιωθω πολυ κλειστη και μια φορα που προσπαθησαμε ηταν μια αποτυχια. Μου εδωσε μια λιπαντικη κρεμα για αυτο τον σκοπο αλλα ακομα δεν την χρησιμοποιησα. Δεν εχω ουτε την θεληση ακομα. 

Εχω χασει την αυτοπεποιθηση μου την θυληκοτητα μου και δεν ξερω πως να τα ξαναβρω. Ο αντρας μου ειναι υπομονετικος και υποστηρικτικος προσπαθει να με ανεβαζει ψυχολογικα αλλα δεν πιανει γιατι δεν νιωθω καλα εγω με τον εαυτο μου. Αυτο που με βοηθησε να μην παθω καταθλιψη ειναι το παιδι μου και ο θηλασμος που αφοσειωωθηκα σε αυτον αλλα ο καιρος περναει και αισθανομαι οτι πρεπει να κοιταξω ξανα και εμενα και να φτιαξω το μεσα μου αφου δεν μπορω το εξω. 

Το ξερω οτι ισως πηρα καποθα πραγματα κατακαρδα και υπαρζουν και χειροτερα αλλα εγω ετσι αισθανθηκα και αισθανομαι και επειδη οι δικοι σου δεν μπορουν να σε καταλαβουν επειδη κανεις πραγματικα δεν μπορει να ερθει ατη θεση σου θα ηθελα πολυ να μαθω αν υπαρχουν κ αλλες μαμαδες εκει εξω με παρομοια περιστατικα και σκεψεις. Φοβαμαι οτι θα μεινω ετσι για μια ζωη και τρομαζω με αυτην τη σκεψη γιατι ουτε να ξαναδουλεψω θα μπορεσω. 

Χιλια συγνωμη για το παπλωμα ειναι κουραστικο ξερω!! Ισως δεν το εγραψα και ολοσωστα και κατι θα ξεχασα!!! Οποια εχει την ορεξη ας το διαβασει και να μου πει την εμπειρια της η την συμβουλη της! 

 

[Tokyo]

Λυπάμαι πάρα πολύ γι'αυτή την άσχημη εμπειρία που είχες! Τι να σου πω νόμιζα ότι αυτές οι πρακτικές ανήκουν στο πολύ μακρινό παρελθόν! Ένας θείος μου (50 τώρα) γεννήθηκε έτσι και αυτός επανήλθε κανονικά (το σχήμα του κεφαλιού δλδ) και από όσο ξέρω κ η μαμά του που είχε θέματα τα ξεπέρασε αν και πήρε καιρό... δυστυχώς δεν ξέρω πιο πολλά γιατί όταν τα άκουσα τα θεώρησα αρχαία ιστορία κ δεν έδωσα βάση! 

Συγνώμη αλλά σε ποιο νοσοκομείο έγιναν όλα αυτά;;; απαράδεκτος ο γιατρός... το κεφάλι του μωρού βγήκε πολύ αργότερα, εφόσον ώρες ολόκληρες έβλεπε ότι δεν βγαίνει έπρεπε να σε πάει καισαρική...

σου εύχομαι περαστικά, είσαι τόσο νέα που το σώμα σου θα βρει τον τρόπο να επανέλθει! θα το δεις! 

[Liou22]

@Tokyo σε ευχαριστω πολυ το ελπιζω!! Το κεφαλακι του μωρου αν και αργησε οντως επανηλθε και τωρα ειναι στρογγυλο παλι καλα γιατι στις αρχες μας αγχωνε αυτο! 

Στο Αρεταιειο γεννησα με καθηγητη εμπειρο γιατρο που μεχρι τωρα ακουω τα καλυτερα για αυτον μαλλον ημουν εξαιρεση στον κανονα τι να πω!!

[Ginaak]

Πραγματικά συγκλονιστικα,νόμιζα αυτή η πρακτική έχει καταργηθει....λυπάμαι που η γέννα ήταν τόσο τραυματικη εμπειρία για σένα. 

Έχεις όμως το μωράκι σου και αυτό μετράει! !Σιγά σιγά θα επανέλθεις θα δεις.

[Tokyo]

στις πριν 13 λεπτά, ο/η Liou22 είπε:

@Tokyo σε ευχαριστω πολυ το ελπιζω!! Το κεφαλακι του μωρου αν και αργησε οντως επανηλθε και τωρα ειναι στρογγυλο παλι καλα γιατι στις αρχες μας αγχωνε αυτο! 

Στο Αρεταιειο γεννησα με καθηγητη εμπειρο γιατρο που μεχρι τωρα ακουω τα καλυτερα για αυτον μαλλον ημουν εξαιρεση στον κανονα τι να πω!!

όντως κ γω για το συγκεκριμένο νοσοκομείο έχω ακούσει καλά λόγια κ ότι όλοι είναι φίρμες κ καθηγητές... τελικά είναι να μη σου τύχει απλά... σου εύχομαι σύντομα όλα αυτά να αποτελούν παρελθόν!

[Liou22]

@Tokyo Ναι το νοσοκομειο οντως ηταν καλο σε γενικες γραμμες, ειναι η τυχη του καθενος περα απαυτο! @Ginaak Απο οτι καταλαβα χρησιμοποιουν αυτην την τακτικη μονο εμπειροι γιατροι ακομα και σημερα.  Σε ευχαριστω πολυ, καθε φορα που τον κοιταω μου δινει δυναμη πλεον ειναι η ζωη μου! ❤

[vivika10]

Καλησπέρα,λυπάμαι πολύ για ολο αυτό,ταραχτηκα λίγο με όλα αυτά που διάβασα,προφανώς και έπρεπε να σου κάνει καισαρική(δεν είναι και ότι καλύτερο όπως και να το κάνεις είναι χειρουργείο) μεγάλο λάθος του γιατρού σου αλλά τώρα έγινε σημασία έχει ότι έχεις το μωράκι σου και εσύ σιγά σιγά θα επανελθεις 

[Angela7]

Καλησπέρα λυπάμαι πολύ για όσα πέρασες...ανατρίχιασα λίγο με την γέννα τα ράμματα κλπ!!απαράδεκτος ο γιατρός!!! Θα σταθώ λίγο στο θέμα της σεξουαλικής επαφής π έχουμε ένα κοινό κ εγώ ποναγα πολύ στην πρώτη επαφη μετά την γέννα φυσιολογικός τοκετος( που φαντάσου δεν πέρασα οσα εσύ κ πιο λίγα ράμματα) ακόμα κάποιες φορές πονάω αλλά χρησιμοποιώ μια λιπαντικό k y λέγετε πολύ καλή δεν πονάω τόσο στην επαφή  ο πόνος μ είπε ο γιατρός μου ότι οφείλετε στο ότι δεν μ έχει έρθει ακόμα η  περίοδος!! Είναι λογικό αυτά π αισθάνεστε δεν πέρασες κ λίγα προσπάθησε όσο μπορείς να κάνεις πράγματα για σένα εκτός από τον θηλασμο π σε ευχαριστούν κ σιγά σιγά όλα θα φτιάξουν!!! Εύχομαι ότι καλύτερο να σ ζήσει το μωράκι σου!!

[Liou22]

@vivika10 κοριτσι μου ειμαστε και στα καλοκαιρινα bebe 2019!! Που να φανταζομουν οτι θα εξελιχθουν ετσι τα πραματα οταν περιμεναμε τα μωρακια μας!! Ελπιζω να εισαι καλα και το μωρακι σου! Θα κανω υπομονη! 

@Angela7 Την εχω χρησιμοποιησει στο παρελθον οντως ειναι καλη γιατι γενικα στις επαφες μου μερικες φορες ποναω. Πονουσα βασικα και πριν την γεννα. Ο γιατρος ειπε να βαζω 2 3 φορες την εβδομαδα την Eva Moist για να ενυδατωθει το σημειο. Θα χρησιμοποιησω και τα δυο μαλλον. Σε ευχαριστω πολυ και συ να χαιρεσαι το παιδακι σου!! 

[Nikoleta...]

στις πριν 6 ώρες, ο/η Liou22 είπε:

Καλησπέρα σας! 

Θα ήθελα 3 μηνες μετα τον πρωτο τοκετο μου να μοιραστω την εμπειρια μου και να δω αν υπαρχουν και αλλες σαν και μενα εκει εξω γιατι με απασχολει καθημερινα το προβλημα μου και με εχει παρει απο κατω. 

Ειχα ΠΗΤ 19 Αυγουστου αλλα μου εσπασαν τα νερα στις 28 Ιουλιου 12.30 μ.μ. Ημουν 37+3. Ξεκινησα για το μαιευτηριο κυρια χωρις πονους και αγχος. Κανω εισαγωγη μου κανουν κλισμα, περνανε ορους κλπ και περιμενω με τις ωρες αλλα τιποτα!  Εν τελη το βραδυ μου κανουν τεχνητους και αρχιζει η διαστολη. Εντωμεταξυ ελεγχαν με τα δαχτυλα συνεχεια αν εχω ανοιξει και ηταν πολυ αβολο.

Ενω ειπα πολλες φορες οχι στην επισκληριδιο τελικα την ζητησα μονη μου γιατι ειχα δρομο μπροστα μου και δεν αντεχα. Κατα τις 22.00 κανω επισκληριδιο και να μην τα πολυλογω ξεκιναω να σπρωχνω στις 04.30 ξημερωματα. Ολα καλα μου λεγαν σπρωχνεις τελεια, το ειχα βρει μ με τις αναπνοες εσπρωχνα με διαρκεια και το κεφαλακι του μωρου φανηκε σχεδον αμεσως. Ερχεται ο γιατρος μου κ λεει εχουμε ακομα ξεκουρασου λιγο. Να σημειωσω οτι ξεχασα να ζητησω την τελευταια δοση της επισκληριδιου και τα ενιωθα ολα. Οποτε δεν μπορουσα να ξεκουραστω γιατι σε καθε συσπαση αν δεν εσπρωχνα πονουσα περισσοτερο οποτε εχανα την ενεργεια μου. Η ωρα περνουσε αλλα τιποτα με επιασε κριση πανικου μουδιασαν δηλαδη τα χερια μου κ ο γιατρος μου λεει " θα χρησιμοποιηαω βεντουζα";  Τι μου λεγε εκεινη τη στιγμη δεν ημουν σε θεση να σκεφτω. 

Ξεκιναει και αισθανομαι την εισαγωγη της βεντουζας και το δερμα μου να την αγκαλιαζει. Απο εκεινη την στιγμη ξεκιναει το ασχημο κομματι. Επικρατει ενας πανικος στο δωματιο, οι τονοι εχουν ανεβει πολυ δεν μπορω να καταλαβω τι συμβαινει εγω απλα σπρωχνω συνεχεια δεν σταματησα στιγμη και βγαινει το κεφαλακι του μικρου.  Εκεινη τη στιγμη μου λεει ο γιατρος τωρα πρεπει να σπρωξεις οσο περισσοτερο μπορεις πρεπει να βγει και πηδανε πανω στο κρεβατι απο αριστερα και δεξια μου οι μαιες και μου πατανε την κοιλια και γω με μια ανασα δινω 5 σπρωξιες και νιωθω το σωμα του να βγαινει. 06:38 γεννηθηκε ο πριγκιπας μου.

Τον παιρνει ο παιδιατρος κατευθειαν διοτι δεν ανεπνεε οποτε δεν εκλαψε και του εκαναν 2 σετ ανανηψης και ακουσα απο μακρια το κλαμα του. Δεν τον ειδα ομως καθολου ουτε μια ματια! Εφυγε κατευθειαν για την μοναδα προωρων. Ο πονος συνεχισε μεχρι να βγει κ ο πλακουντας και με εραβαν για τουλαχιστον μιση ωρα. Εκει καταλαβα οτι τα πραγματα εκει κατω δεν ειναι καλα. 

Καθως πετυχα την αλλαγη βαρδιας εμεινα μονη για καμποση ωρα και το μονο που ηθελα ηταν να κλαψω, ενιωθα χαλια! Εκτος του οτι ηθελα να σηκωθω απο το κρεβατι που δεν αντεχα αλλο να βρισκομαι εκει μεσα μετα απο τοσες ωρες με ζεστη και εχοντας πιει μονο ενα μπουκαλακι νερο. Μου ελεγαν να περιμενω να μου βγαλουν την επισκληριδιο απο την πλατη και εν τελη πηγα στο δωματιο μου μετα απο 2 ωρες περιμενοντας να δω τον γιο μου επιτελους! 

Εκει με περιμενε μια εκλπηξη απο τον αντρα μου που τον ειχε ηδη δει (ειρωνια). Το μωρο γεννηθηκε με αναπνευστικη δυσχερεια και γενικα ηταν σε πολυ ασχημη κατασταση. Με μελανιες, ματωμενο και παραμορφωμενο κεφαλι απο την βεντουζα, σωληνακια και καθετηρα. Το μεσημερι πηγα να τον δω και εγω και πονεσε η καρδια μου. Καταρχας προσπαθουσα να συνειδητοποιησω οτι εγω γεννησα αυτο το μωρο. Ολη την ημερα τον ειδα 3 φορες συνολικα ωσπου ηρθε την νυχτα το ΕΚΑΒ και τον πηγαν σε αλλο νοσοκομειο με μεγαλυτερη μοναδα  εντατικης θεραπειας νεογνων. Στο κομματι αυτο να πω οτι ηταν 10 μερες μεσα ο μικρουλης μου και τον πηρα πρωτη φορα αγκαλια στην μια εβδομαδα! Καταφερα παρολες τις δυσκολιες να τον θηλαζω αποκλειστικα και τωρα εχω εναν γιναντα σχεδον 7.5 κιλα! (Γεννηθηκε 3.340!)

Φτανω σιγα σιγα στο αλλο σημειο που με ποναει ψυχικα ακομα. Με τα γεγονοτα  αυτα που συνεβησαν μου εχει μεινει πολυ τραυματικη η εμπειρια της γεννας μου και οποτε τα σκεφτομαι η ακουω για αλλες γεννες νιωθω ασχημα.

Το αλλο κομματι λοιπον ειναι τα ραμματα. Αργησα να καταλαβω πολλα. Μου ειπε ο γιατρος οτι επειδη εχω ραμματα και στο εντερο να τρωω μονο σουπες. Εφυγα την 3η μερα με την θεληση μου γιατι ηθελα να πηγαινω να βλεπω τον μικρο κ να του στελνω γαλα.  Ο γιατρος μου ελεγε μια χαρα ειναι τα ραμματα και θα περασει απλα να κανω διατροφη να πινω λαδακι και να τα εχω στεγνα. Ο πονος αφορητος. Με το που περναει η επιδραση του υποθετου τα ειδα ολα. Ουτε να ξαπλωσω ουτε να κοιμηθω ουτε να περπατησω. Το χειροτερο ειχα ακρατεια απο το εντερο κ φοβομουν να περπατησω. Οι δικοι μου και ο αντρας μου τα εβαλαν με τον γιατρο γιατι και το μωρο ηταν σε ασχημη κατασταση και εγω αλλα ο γιατρος υποστηριξε οτι δεν το ειχε προβλεψει, εγω ημουν πολυ στενη το μωρο επαθε διστοκια και καλα που δεν του εσπασε την κλειδα και οτι δεν μπορουσε να κανει καισαρικη γτ φαινοταν το κεφαλι του μωρου. Εγω τον υποστηριζα! 

Τελοσπαντων ζηταω υποθετα να μπορεσω να κοιμηθω τουλαχιστον. Γυρνοντας στο σπιτι ο πονος συνεχιζει , να μην μπορω να κατσω να παω τουαλετα τιποτα! Μιλαω με τον γαστρεντερολογο μου γιατι εχω ελκωδη κολιτιδα και τον ρωταω αν μπορω να χρησιμοποιω τα υποθετα και δυατηχως μου τα απαγορευσε. Μετα απο μερες κοιταω με καθρεπτακι και μου φαινεται οτι δεν ειναι καλα τς ραμματα σαν να ανοιγουν. Παω να με κοιταξει και μ λεει μια χαρα ειναι μα τα κρατας στεγνα. Για μενα αυτο ηταν δυσκολο γιατι ημουν στους δρομους για το νοσοκομειο ολη μερα κ τις υπολοιπες ωρες να βγαζω γαλα μς το θηλαστρο. Ο πονος περασε μετα απο 20 μερες αλλα τα ραμματα ακομα εκει. Καθε φορα τα ενιωθα να ανοιγουν περισσοτερο. Ξεκινησε να βγαινει και πυον. Ξανα παω και μ λεει ενταξει ειναι θα φτιαξει απλα μολυνθηκε και μου εγραψε fusidin. 

Πεφτουν τα ραμματα κοντα στις 40 μερες και ακομα συνεχιζει το πυον κ λεω δεν γινεται θα παω σε αλλο γιατρο να παρω 2η γνωμη. Παω λοιπον στον νεο γιατρο και του εξηγω την κατασταση. Ο καλος αυτος ανθρωπος με λυπηθηκε το ειδα κ στα λογια και στο βλεμμα. Επρεπε να ειχες κανει καισαρικη  μου ειπε. Μου εδειξε με καμερα τα ραμματα μου εξωτερικα και εσωτερικα, μου εξηγησε οτι επρεπε να κοπω μεχρι το περινεο αλλα εμενα ανοιξε κ το εντερο μου επιασε την μια ακρη και την εραψε με την αλλη, με αποτελεσμα να εχω χασει αρκετους σφιγκτηρες οποτε να μην μπορω να κρατηθω. 25 χρονων κοπελα λεει με τετοιο θεμα. Μεχρι τωρα εχω ακρατεια και ντρεπομαι παρα πολυ! Σφιγγομαι αλλα δεν φτανει αυτο. Μου ειπε οτι επαθαν φλεγμονη τα ραμματα μου και χαλασαν. Μου εδωσε μια επουλωτικη κρεμα να φτιαξει λιγο γιατι ηταν ααχημο το θεαμα. Και υποστηριξε οτι θα επρεπε να ειχε καταλαβει ο γιατρος οτι ειμαι στενη! (Το ηξερα και παλαιοτερα αλλα που να ξερω οτι θα οαιξει τετοιο ρολο στην γεννα!) Για την ακρατεια μου ειπε να κανω ασκησεις πυελικου εδαφους και θα δω διαφορα. Σε εναν μηνα θα τον ξαναδω οπως θα δω κ τον γαστρεντερολογο μου για να μου πει αν θα ειναι μονιμο και τι μπορω να κανω. 

Για σεξουαλικες επαφες δεν το συζητω ουτε καν! Ποναω πολυ νιωθω πολυ κλειστη και μια φορα που προσπαθησαμε ηταν μια αποτυχια. Μου εδωσε μια λιπαντικη κρεμα για αυτο τον σκοπο αλλα ακομα δεν την χρησιμοποιησα. Δεν εχω ουτε την θεληση ακομα. 

Εχω χασει την αυτοπεποιθηση μου την θυληκοτητα μου και δεν ξερω πως να τα ξαναβρω. Ο αντρας μου ειναι υπομονετικος και υποστηρικτικος προσπαθει να με ανεβαζει ψυχολογικα αλλα δεν πιανει γιατι δεν νιωθω καλα εγω με τον εαυτο μου. Αυτο που με βοηθησε να μην παθω καταθλιψη ειναι το παιδι μου και ο θηλασμος που αφοσειωωθηκα σε αυτον αλλα ο καιρος περναει και αισθανομαι οτι πρεπει να κοιταξω ξανα και εμενα και να φτιαξω το μεσα μου αφου δεν μπορω το εξω. 

Το ξερω οτι ισως πηρα καποθα πραγματα κατακαρδα και υπαρζουν και χειροτερα αλλα εγω ετσι αισθανθηκα και αισθανομαι και επειδη οι δικοι σου δεν μπορουν να σε καταλαβουν επειδη κανεις πραγματικα δεν μπορει να ερθει ατη θεση σου θα ηθελα πολυ να μαθω αν υπαρχουν κ αλλες μαμαδες εκει εξω με παρομοια περιστατικα και σκεψεις. Φοβαμαι οτι θα μεινω ετσι για μια ζωη και τρομαζω με αυτην τη σκεψη γιατι ουτε να ξαναδουλεψω θα μπορεσω. 

Χιλια συγνωμη για το παπλωμα ειναι κουραστικο ξερω!! Ισως δεν το εγραψα και ολοσωστα και κατι θα ξεχασα!!! Οποια εχει την ορεξη ας το διαβασει και να μου πει την εμπειρια της η την συμβουλη της! 

 

Καλησπέρα!

Να σου ζήσει το μωράκι σου!!! Καλά έκανες και πήγες σε άλλο γιατρό. Εγώ γέννησα πριν 34 μέρες με φυσιολογικό τοκετό. Ήμουν 37+3.

Όντως αυτό με τα δάχτυλα πολύ ενοχλητικό. Και εμένα με βεντούζα το έβγαλε το μωρό γιατί είπε ότι έπεφταν οι παλμοί του. Για να βγει και μένα η μαία είχε ανέβει στην κοιλιά μου και την πίεζε. Και έτσι σκίστηκα ακανόνιστα και με έραβε κι εμένα μισή ώρα... Ακόμα πονάω από τα ράμματα. Ακράτεια δεν έχω. 

Και στην κολλητή μου με βεντούζα της το βγάλανε το μωρό.

Ο δεύτερος γιατρός δε σου πρότεινε κάποια λύση για το θέμα της ακράτειας;

[Liou22]

@Nikoleta... Να σου ζησει και σενα το μωρακι σου!! Σε ευχαριστω πολυ!!! Μου ειπε οτι θα δω διαφορα κανοντας καθημερινα ασκησεις πυελικου εδαφους να σφιγγομαι δηλαδη. Προσπαθω να το κανω αλλα δεν ξερω αν θα δω διαφορα πραγματικα. 

[Nikoleta...]

στις πριν 13 λεπτά, ο/η Liou22 είπε:

@Nikoleta... Να σου ζησει και σενα το μωρακι σου!! Σε ευχαριστω πολυ!!! Μου ειπε οτι θα δω διαφορα κανοντας καθημερινα ασκησεις πυελικου εδαφους να σφιγγομαι δηλαδη. Προσπαθω να το κανω αλλα δεν ξερω αν θα δω διαφορα πραγματικα. 

Σ' ευχαριστώ πολύ!!! Το διάβασα αυτό που το έγραψες. Αλλά όντως βοηθάει τόσο πολύ αυτό; Κάνε τότε τις ασκήσεις και αν δεν είσαι καλύτερα μήπως χρειάζεται να πας σε άλλη ειδικότητα γιατρού. Σου εύχομαι πάντως να γίνεις τελείως καλά!!!

[vivika10]

@Liou22 μια χαρά είμαστε δόξα το θεό.εγω γέννησα με καισαρική τελικά.παντως για την βεντουζα ξέρω ότι την χρησιμοποιούν και στο Ιπποκράτειο.

[eirini2]

@Liou22 κοριτσακι μου γλυκο εισαι ηρωιδα! Πως καταφερες με τετοια προβληματα να πηγαινοερχεσαι στο μωρακι σου και να θηλαζεις αποκλειστικα ειλικρινα συγχαρηστηρια. Εγω γκρινιαζα που πηγαινα απτο ενα μερος του σπιτιου στο αλλο.

Δυστυχως για το προβλημα σου δεν μπορω να σε βοηθησω. Εγω ειμαι μαλλον παρομοια περιπτωση με σενα, αλλα εκει που ειχα τελεια διαστολη ο γιατρος αποφασισε οτι ειμαι πολυ στενη και ετσι μπηκα τρεχοντας για καισαρικη πριν κατεβει και αλλο. Και το δικο μου μωρο ειχε παραμορφωμενο καφελακι για καμια βδομαδα. Θελω να σου πω ομως οτι απο την στιγμη που εισαι και εσυ και το μωρακι σου καλα ολα διορθωνονται και ολα θα τα βρεις. Μπορει να χρειαστει λιγο παραπανω υπομονη απο σενα αλλα μονο που διαβασα την ιστορια σου καταλαβαινω οτι εχεις απειρη. Τα καλυτερα και σε σενα και στην οικογενεια σου! ❤️

[z1989]

στις On 12/11/2019 at 6:49 ΜΜ, ο/η Liou22 είπε:

Καλησπέρα σας! 

Θα ήθελα 3 μηνες μετα τον πρωτο τοκετο μου να μοιραστω την εμπειρια μου και να δω αν υπαρχουν και αλλες σαν και μενα εκει εξω γιατι με απασχολει καθημερινα το προβλημα μου και με εχει παρει απο κατω. 

Ειχα ΠΗΤ 19 Αυγουστου αλλα μου εσπασαν τα νερα στις 28 Ιουλιου 12.30 μ.μ. Ημουν 37+3. Ξεκινησα για το μαιευτηριο κυρια χωρις πονους και αγχος. Κανω εισαγωγη μου κανουν κλισμα, περνανε ορους κλπ και περιμενω με τις ωρες αλλα τιποτα!  Εν τελη το βραδυ μου κανουν τεχνητους και αρχιζει η διαστολη. Εντωμεταξυ ελεγχαν με τα δαχτυλα συνεχεια αν εχω ανοιξει και ηταν πολυ αβολο.

Ενω ειπα πολλες φορες οχι στην επισκληριδιο τελικα την ζητησα μονη μου γιατι ειχα δρομο μπροστα μου και δεν αντεχα. Κατα τις 22.00 κανω επισκληριδιο και να μην τα πολυλογω ξεκιναω να σπρωχνω στις 04.30 ξημερωματα. Ολα καλα μου λεγαν σπρωχνεις τελεια, το ειχα βρει μ με τις αναπνοες εσπρωχνα με διαρκεια και το κεφαλακι του μωρου φανηκε σχεδον αμεσως. Ερχεται ο γιατρος μου κ λεει εχουμε ακομα ξεκουρασου λιγο. Να σημειωσω οτι ξεχασα να ζητησω την τελευταια δοση της επισκληριδιου και τα ενιωθα ολα. Οποτε δεν μπορουσα να ξεκουραστω γιατι σε καθε συσπαση αν δεν εσπρωχνα πονουσα περισσοτερο οποτε εχανα την ενεργεια μου. Η ωρα περνουσε αλλα τιποτα με επιασε κριση πανικου μουδιασαν δηλαδη τα χερια μου κ ο γιατρος μου λεει " θα χρησιμοποιηαω βεντουζα";  Τι μου λεγε εκεινη τη στιγμη δεν ημουν σε θεση να σκεφτω. 

Ξεκιναει και αισθανομαι την εισαγωγη της βεντουζας και το δερμα μου να την αγκαλιαζει. Απο εκεινη την στιγμη ξεκιναει το ασχημο κομματι. Επικρατει ενας πανικος στο δωματιο, οι τονοι εχουν ανεβει πολυ δεν μπορω να καταλαβω τι συμβαινει εγω απλα σπρωχνω συνεχεια δεν σταματησα στιγμη και βγαινει το κεφαλακι του μικρου.  Εκεινη τη στιγμη μου λεει ο γιατρος τωρα πρεπει να σπρωξεις οσο περισσοτερο μπορεις πρεπει να βγει και πηδανε πανω στο κρεβατι απο αριστερα και δεξια μου οι μαιες και μου πατανε την κοιλια και γω με μια ανασα δινω 5 σπρωξιες και νιωθω το σωμα του να βγαινει. 06:38 γεννηθηκε ο πριγκιπας μου.

Τον παιρνει ο παιδιατρος κατευθειαν διοτι δεν ανεπνεε οποτε δεν εκλαψε και του εκαναν 2 σετ ανανηψης και ακουσα απο μακρια το κλαμα του. Δεν τον ειδα ομως καθολου ουτε μια ματια! Εφυγε κατευθειαν για την μοναδα προωρων. Ο πονος συνεχισε μεχρι να βγει κ ο πλακουντας και με εραβαν για τουλαχιστον μιση ωρα. Εκει καταλαβα οτι τα πραγματα εκει κατω δεν ειναι καλα. 

Καθως πετυχα την αλλαγη βαρδιας εμεινα μονη για καμποση ωρα και το μονο που ηθελα ηταν να κλαψω, ενιωθα χαλια! Εκτος του οτι ηθελα να σηκωθω απο το κρεβατι που δεν αντεχα αλλο να βρισκομαι εκει μεσα μετα απο τοσες ωρες με ζεστη και εχοντας πιει μονο ενα μπουκαλακι νερο. Μου ελεγαν να περιμενω να μου βγαλουν την επισκληριδιο απο την πλατη και εν τελη πηγα στο δωματιο μου μετα απο 2 ωρες περιμενοντας να δω τον γιο μου επιτελους! 

Εκει με περιμενε μια εκλπηξη απο τον αντρα μου που τον ειχε ηδη δει (ειρωνια). Το μωρο γεννηθηκε με αναπνευστικη δυσχερεια και γενικα ηταν σε πολυ ασχημη κατασταση. Με μελανιες, ματωμενο και παραμορφωμενο κεφαλι απο την βεντουζα, σωληνακια και καθετηρα. Το μεσημερι πηγα να τον δω και εγω και πονεσε η καρδια μου. Καταρχας προσπαθουσα να συνειδητοποιησω οτι εγω γεννησα αυτο το μωρο. Ολη την ημερα τον ειδα 3 φορες συνολικα ωσπου ηρθε την νυχτα το ΕΚΑΒ και τον πηγαν σε αλλο νοσοκομειο με μεγαλυτερη μοναδα  εντατικης θεραπειας νεογνων. Στο κομματι αυτο να πω οτι ηταν 10 μερες μεσα ο μικρουλης μου και τον πηρα πρωτη φορα αγκαλια στην μια εβδομαδα! Καταφερα παρολες τις δυσκολιες να τον θηλαζω αποκλειστικα και τωρα εχω εναν γιναντα σχεδον 7.5 κιλα! (Γεννηθηκε 3.340!)

Φτανω σιγα σιγα στο αλλο σημειο που με ποναει ψυχικα ακομα. Με τα γεγονοτα  αυτα που συνεβησαν μου εχει μεινει πολυ τραυματικη η εμπειρια της γεννας μου και οποτε τα σκεφτομαι η ακουω για αλλες γεννες νιωθω ασχημα.

Το αλλο κομματι λοιπον ειναι τα ραμματα. Αργησα να καταλαβω πολλα. Μου ειπε ο γιατρος οτι επειδη εχω ραμματα και στο εντερο να τρωω μονο σουπες. Εφυγα την 3η μερα με την θεληση μου γιατι ηθελα να πηγαινω να βλεπω τον μικρο κ να του στελνω γαλα.  Ο γιατρος μου ελεγε μια χαρα ειναι τα ραμματα και θα περασει απλα να κανω διατροφη να πινω λαδακι και να τα εχω στεγνα. Ο πονος αφορητος. Με το που περναει η επιδραση του υποθετου τα ειδα ολα. Ουτε να ξαπλωσω ουτε να κοιμηθω ουτε να περπατησω. Το χειροτερο ειχα ακρατεια απο το εντερο κ φοβομουν να περπατησω. Οι δικοι μου και ο αντρας μου τα εβαλαν με τον γιατρο γιατι και το μωρο ηταν σε ασχημη κατασταση και εγω αλλα ο γιατρος υποστηριξε οτι δεν το ειχε προβλεψει, εγω ημουν πολυ στενη το μωρο επαθε διστοκια και καλα που δεν του εσπασε την κλειδα και οτι δεν μπορουσε να κανει καισαρικη γτ φαινοταν το κεφαλι του μωρου. Εγω τον υποστηριζα! 

Τελοσπαντων ζηταω υποθετα να μπορεσω να κοιμηθω τουλαχιστον. Γυρνοντας στο σπιτι ο πονος συνεχιζει , να μην μπορω να κατσω να παω τουαλετα τιποτα! Μιλαω με τον γαστρεντερολογο μου γιατι εχω ελκωδη κολιτιδα και τον ρωταω αν μπορω να χρησιμοποιω τα υποθετα και δυατηχως μου τα απαγορευσε. Μετα απο μερες κοιταω με καθρεπτακι και μου φαινεται οτι δεν ειναι καλα τς ραμματα σαν να ανοιγουν. Παω να με κοιταξει και μ λεει μια χαρα ειναι μα τα κρατας στεγνα. Για μενα αυτο ηταν δυσκολο γιατι ημουν στους δρομους για το νοσοκομειο ολη μερα κ τις υπολοιπες ωρες να βγαζω γαλα μς το θηλαστρο. Ο πονος περασε μετα απο 20 μερες αλλα τα ραμματα ακομα εκει. Καθε φορα τα ενιωθα να ανοιγουν περισσοτερο. Ξεκινησε να βγαινει και πυον. Ξανα παω και μ λεει ενταξει ειναι θα φτιαξει απλα μολυνθηκε και μου εγραψε fusidin. 

Πεφτουν τα ραμματα κοντα στις 40 μερες και ακομα συνεχιζει το πυον κ λεω δεν γινεται θα παω σε αλλο γιατρο να παρω 2η γνωμη. Παω λοιπον στον νεο γιατρο και του εξηγω την κατασταση. Ο καλος αυτος ανθρωπος με λυπηθηκε το ειδα κ στα λογια και στο βλεμμα. Επρεπε να ειχες κανει καισαρικη  μου ειπε. Μου εδειξε με καμερα τα ραμματα μου εξωτερικα και εσωτερικα, μου εξηγησε οτι επρεπε να κοπω μεχρι το περινεο αλλα εμενα ανοιξε κ το εντερο μου επιασε την μια ακρη και την εραψε με την αλλη, με αποτελεσμα να εχω χασει αρκετους σφιγκτηρες οποτε να μην μπορω να κρατηθω. 25 χρονων κοπελα λεει με τετοιο θεμα. Μεχρι τωρα εχω ακρατεια και ντρεπομαι παρα πολυ! Σφιγγομαι αλλα δεν φτανει αυτο. Μου ειπε οτι επαθαν φλεγμονη τα ραμματα μου και χαλασαν. Μου εδωσε μια επουλωτικη κρεμα να φτιαξει λιγο γιατι ηταν ααχημο το θεαμα. Και υποστηριξε οτι θα επρεπε να ειχε καταλαβει ο γιατρος οτι ειμαι στενη! (Το ηξερα και παλαιοτερα αλλα που να ξερω οτι θα οαιξει τετοιο ρολο στην γεννα!) Για την ακρατεια μου ειπε να κανω ασκησεις πυελικου εδαφους και θα δω διαφορα. Σε εναν μηνα θα τον ξαναδω οπως θα δω κ τον γαστρεντερολογο μου για να μου πει αν θα ειναι μονιμο και τι μπορω να κανω. 

Για σεξουαλικες επαφες δεν το συζητω ουτε καν! Ποναω πολυ νιωθω πολυ κλειστη και μια φορα που προσπαθησαμε ηταν μια αποτυχια. Μου εδωσε μια λιπαντικη κρεμα για αυτο τον σκοπο αλλα ακομα δεν την χρησιμοποιησα. Δεν εχω ουτε την θεληση ακομα. 

Εχω χασει την αυτοπεποιθηση μου την θυληκοτητα μου και δεν ξερω πως να τα ξαναβρω. Ο αντρας μου ειναι υπομονετικος και υποστηρικτικος προσπαθει να με ανεβαζει ψυχολογικα αλλα δεν πιανει γιατι δεν νιωθω καλα εγω με τον εαυτο μου. Αυτο που με βοηθησε να μην παθω καταθλιψη ειναι το παιδι μου και ο θηλασμος που αφοσειωωθηκα σε αυτον αλλα ο καιρος περναει και αισθανομαι οτι πρεπει να κοιταξω ξανα και εμενα και να φτιαξω το μεσα μου αφου δεν μπορω το εξω. 

Το ξερω οτι ισως πηρα καποθα πραγματα κατακαρδα και υπαρζουν και χειροτερα αλλα εγω ετσι αισθανθηκα και αισθανομαι και επειδη οι δικοι σου δεν μπορουν να σε καταλαβουν επειδη κανεις πραγματικα δεν μπορει να ερθει ατη θεση σου θα ηθελα πολυ να μαθω αν υπαρχουν κ αλλες μαμαδες εκει εξω με παρομοια περιστατικα και σκεψεις. Φοβαμαι οτι θα μεινω ετσι για μια ζωη και τρομαζω με αυτην τη σκεψη γιατι ουτε να ξαναδουλεψω θα μπορεσω. 

Χιλια συγνωμη για το παπλωμα ειναι κουραστικο ξερω!! Ισως δεν το εγραψα και ολοσωστα και κατι θα ξεχασα!!! Οποια εχει την ορεξη ας το διαβασει και να μου πει την εμπειρια της η την συμβουλη της! 

 

καλησπερα.. ακομα χρησιμοποιειται τετοια μεθοδος?που ζουμε?στο Μεσαιωνα?στη μητερα μου ενας αχρηστος γιατρος εβγαλε με βεντουζα τον αδερφο μου πριν 35 χρονια.ομως τοτε ειχαμε 1984 οχι 2019

μπορει να γεννησαπροσφατα με καισαρικη και να ,μη μπορω να σε καταλαβω αλλα κουραγιο.θα περασουν ολα θελει χρονο.και ειναι λογικο να το παρεις κατακαρδα.μετετρεψαν σε εφιαλτη την πιο ωραια στιγμη μιας γυναικας.

εκανες πολυ καλα που πηγες σε δευτερο γιατρο αυτο θα πω μονο!και κανε υπομονη...ο οργανισμος θα βρει τροπο να τα διορθωσει ολα.επισης εχεις ενα υγιες μωρο..δοξα το Θεο

 

 

[Liou22]

@Nikoleta... Τι να πω δεν εχω ιδεα, αυτο θα κανω θα παω στον γαστρεντερολογο μου να το κοιταξει να ξερω αν θα ειναι ετσι για παντα και τι λυσεις υπαρχουν. Σε ευχαριστβ παρα πολυ!!!

[Liou22]

@vivika10 Ναι ακουσα για μια γνωστη μου οτι προσφατα γεννησε στο Μητερα με βεντουζα, σε καλυτερη κατασταση βεβαια. Πιστευω γινεται παντου αναλογως τον γιατρο! 

[Liou22]

@eirini2 σε ευχαριστω για τα ομορφα λογια σου παιρνω κ απο εσας τωρα δυναμη αληθεια!! Ο πρωτος μηνας με τον θηλασμο ηταν δυσκολος η αληθεια ειναι γιατι εκτος απο ολα αυτα επαθα και μαστιτιδα τις πρωτες μερες που ηρθε σπιτι ο μικρος, με πυρετο σχεδον 40, τρεμουλα κλπ και πολυ κλαμα απο τον πονο αλλα τα καταφεραμε και χαιρομαι πολυ για αυτο! ❤

Εφοσον ακουω απο σενα που εισαο και εσυ στενη αυτο το περιστατικο σιγουρευομαι οτι ετσι επρεπε να γινει και παλι καλα που σε προλαβε κοριτσι μου οχι οτι ειναι καλυτερη η καισαρικη προς Θεου αλλα μερικες φορες οντως σωζει καταστασεις! 

Σε ευχαριστω και παλι να χαιρεσαι και εσυ την οικογενια σου! ?

[Liou22]

@z1989 κι ομως δεν μου περασε ποτε απο το μυαλο οτι θα γεννησω με αυτην την μεθοδο! Να σου ζησει το μωρακι σου! Οπως τα λες αφου ο γιος μου ειναι καλα αυτο εχει σημασια και ελπιζω κ γω να φτιαξουν ολα με το καιρο ψυχολογικα και σωματικα! 

[Nikoleta...]

στις πριν 1 ώρα, ο/η Liou22 είπε:

@Nikoleta... Τι να πω δεν εχω ιδεα, αυτο θα κανω θα παω στον γαστρεντερολογο μου να το κοιταξει να ξερω αν θα ειναι ετσι για παντα και τι λυσεις υπαρχουν. Σε ευχαριστβ παρα πολυ!!!

Ναι να πας σίγουρα να σε δει. Κι εγώ θα δω πως θα πάει γιατί έχω ράμματα μέχρι τον πρωκτό πίσω... Λυπάμαι που το λέω αλλά καλύτερα να είχα κάνει καισαρική.

Σου εύχομαι κουράγιο και να βρεις λύση σύντομα. Εγώ για τον θηλασμό δεν είχα αντοχές. Είσαι πολύ δυνατή!

[z1989]

στις On 14/11/2019 at 11:48 ΜΜ, ο/η Liou22 είπε:

@z1989 κι ομως δεν μου περασε ποτε απο το μυαλο οτι θα γεννησω με αυτην την μεθοδο! Να σου ζησει το μωρακι σου! Οπως τα λες αφου ο γιος μου ειναι καλα αυτο εχει σημασια και ελπιζω κ γω να φτιαξουν ολα με το καιρο ψυχολογικα και σωματικα! 

Δυστυχως ορισμενοι γιατροι που το παιζουν και μεγαλογιατροι ειναι πολυ πισω.Χιλιες φορες να εκανες καισαρικη .Επισης πολλα μπραβο που το παλευεις με το θηλασμο παρα τα οσα περασες.Ολα θα πανε καλα .Με τον καιρο θα αναρρωσεις και ευχομαι η επομενη γεννα σου να ειναι μια ομορφη εμπειρια.

[Joannaero]

Λυπάμαι πολύ γι'αυτο. Ευτυχώς το μωράκι σου είναι καλά και εύχομαι να είναι πάντα! Θα ήθελα όμως πραγματικά να μου πεις το όνομα του γιατρού αυτού...

[Penny89]

στις On 12/11/2019 at 6:49 ΜΜ, ο/η Liou22 είπε:

Καλησπέρα σας! 

Θα ήθελα 3 μηνες μετα τον πρωτο τοκετο μου να μοιραστω την εμπειρια μου και να δω αν υπαρχουν και αλλες σαν και μενα εκει εξω γιατι με απασχολει καθημερινα το προβλημα μου και με εχει παρει απο κατω. 

Ειχα ΠΗΤ 19 Αυγουστου αλλα μου εσπασαν τα νερα στις 28 Ιουλιου 12.30 μ.μ. Ημουν 37+3. Ξεκινησα για το μαιευτηριο κυρια χωρις πονους και αγχος. Κανω εισαγωγη μου κανουν κλισμα, περνανε ορους κλπ και περιμενω με τις ωρες αλλα τιποτα!  Εν τελη το βραδυ μου κανουν τεχνητους και αρχιζει η διαστολη. Εντωμεταξυ ελεγχαν με τα δαχτυλα συνεχεια αν εχω ανοιξει και ηταν πολυ αβολο.

Ενω ειπα πολλες φορες οχι στην επισκληριδιο τελικα την ζητησα μονη μου γιατι ειχα δρομο μπροστα μου και δεν αντεχα. Κατα τις 22.00 κανω επισκληριδιο και να μην τα πολυλογω ξεκιναω να σπρωχνω στις 04.30 ξημερωματα. Ολα καλα μου λεγαν σπρωχνεις τελεια, το ειχα βρει μ με τις αναπνοες εσπρωχνα με διαρκεια και το κεφαλακι του μωρου φανηκε σχεδον αμεσως. Ερχεται ο γιατρος μου κ λεει εχουμε ακομα ξεκουρασου λιγο. Να σημειωσω οτι ξεχασα να ζητησω την τελευταια δοση της επισκληριδιου και τα ενιωθα ολα. Οποτε δεν μπορουσα να ξεκουραστω γιατι σε καθε συσπαση αν δεν εσπρωχνα πονουσα περισσοτερο οποτε εχανα την ενεργεια μου. Η ωρα περνουσε αλλα τιποτα με επιασε κριση πανικου μουδιασαν δηλαδη τα χερια μου κ ο γιατρος μου λεει " θα χρησιμοποιηαω βεντουζα";  Τι μου λεγε εκεινη τη στιγμη δεν ημουν σε θεση να σκεφτω. 

Ξεκιναει και αισθανομαι την εισαγωγη της βεντουζας και το δερμα μου να την αγκαλιαζει. Απο εκεινη την στιγμη ξεκιναει το ασχημο κομματι. Επικρατει ενας πανικος στο δωματιο, οι τονοι εχουν ανεβει πολυ δεν μπορω να καταλαβω τι συμβαινει εγω απλα σπρωχνω συνεχεια δεν σταματησα στιγμη και βγαινει το κεφαλακι του μικρου.  Εκεινη τη στιγμη μου λεει ο γιατρος τωρα πρεπει να σπρωξεις οσο περισσοτερο μπορεις πρεπει να βγει και πηδανε πανω στο κρεβατι απο αριστερα και δεξια μου οι μαιες και μου πατανε την κοιλια και γω με μια ανασα δινω 5 σπρωξιες και νιωθω το σωμα του να βγαινει. 06:38 γεννηθηκε ο πριγκιπας μου.

Τον παιρνει ο παιδιατρος κατευθειαν διοτι δεν ανεπνεε οποτε δεν εκλαψε και του εκαναν 2 σετ ανανηψης και ακουσα απο μακρια το κλαμα του. Δεν τον ειδα ομως καθολου ουτε μια ματια! Εφυγε κατευθειαν για την μοναδα προωρων. Ο πονος συνεχισε μεχρι να βγει κ ο πλακουντας και με εραβαν για τουλαχιστον μιση ωρα. Εκει καταλαβα οτι τα πραγματα εκει κατω δεν ειναι καλα. 

Καθως πετυχα την αλλαγη βαρδιας εμεινα μονη για καμποση ωρα και το μονο που ηθελα ηταν να κλαψω, ενιωθα χαλια! Εκτος του οτι ηθελα να σηκωθω απο το κρεβατι που δεν αντεχα αλλο να βρισκομαι εκει μεσα μετα απο τοσες ωρες με ζεστη και εχοντας πιει μονο ενα μπουκαλακι νερο. Μου ελεγαν να περιμενω να μου βγαλουν την επισκληριδιο απο την πλατη και εν τελη πηγα στο δωματιο μου μετα απο 2 ωρες περιμενοντας να δω τον γιο μου επιτελους! 

Εκει με περιμενε μια εκλπηξη απο τον αντρα μου που τον ειχε ηδη δει (ειρωνια). Το μωρο γεννηθηκε με αναπνευστικη δυσχερεια και γενικα ηταν σε πολυ ασχημη κατασταση. Με μελανιες, ματωμενο και παραμορφωμενο κεφαλι απο την βεντουζα, σωληνακια και καθετηρα. Το μεσημερι πηγα να τον δω και εγω και πονεσε η καρδια μου. Καταρχας προσπαθουσα να συνειδητοποιησω οτι εγω γεννησα αυτο το μωρο. Ολη την ημερα τον ειδα 3 φορες συνολικα ωσπου ηρθε την νυχτα το ΕΚΑΒ και τον πηγαν σε αλλο νοσοκομειο με μεγαλυτερη μοναδα  εντατικης θεραπειας νεογνων. Στο κομματι αυτο να πω οτι ηταν 10 μερες μεσα ο μικρουλης μου και τον πηρα πρωτη φορα αγκαλια στην μια εβδομαδα! Καταφερα παρολες τις δυσκολιες να τον θηλαζω αποκλειστικα και τωρα εχω εναν γιναντα σχεδον 7.5 κιλα! (Γεννηθηκε 3.340!)

Φτανω σιγα σιγα στο αλλο σημειο που με ποναει ψυχικα ακομα. Με τα γεγονοτα  αυτα που συνεβησαν μου εχει μεινει πολυ τραυματικη η εμπειρια της γεννας μου και οποτε τα σκεφτομαι η ακουω για αλλες γεννες νιωθω ασχημα.

Το αλλο κομματι λοιπον ειναι τα ραμματα. Αργησα να καταλαβω πολλα. Μου ειπε ο γιατρος οτι επειδη εχω ραμματα και στο εντερο να τρωω μονο σουπες. Εφυγα την 3η μερα με την θεληση μου γιατι ηθελα να πηγαινω να βλεπω τον μικρο κ να του στελνω γαλα.  Ο γιατρος μου ελεγε μια χαρα ειναι τα ραμματα και θα περασει απλα να κανω διατροφη να πινω λαδακι και να τα εχω στεγνα. Ο πονος αφορητος. Με το που περναει η επιδραση του υποθετου τα ειδα ολα. Ουτε να ξαπλωσω ουτε να κοιμηθω ουτε να περπατησω. Το χειροτερο ειχα ακρατεια απο το εντερο κ φοβομουν να περπατησω. Οι δικοι μου και ο αντρας μου τα εβαλαν με τον γιατρο γιατι και το μωρο ηταν σε ασχημη κατασταση και εγω αλλα ο γιατρος υποστηριξε οτι δεν το ειχε προβλεψει, εγω ημουν πολυ στενη το μωρο επαθε διστοκια και καλα που δεν του εσπασε την κλειδα και οτι δεν μπορουσε να κανει καισαρικη γτ φαινοταν το κεφαλι του μωρου. Εγω τον υποστηριζα! 

Τελοσπαντων ζηταω υποθετα να μπορεσω να κοιμηθω τουλαχιστον. Γυρνοντας στο σπιτι ο πονος συνεχιζει , να μην μπορω να κατσω να παω τουαλετα τιποτα! Μιλαω με τον γαστρεντερολογο μου γιατι εχω ελκωδη κολιτιδα και τον ρωταω αν μπορω να χρησιμοποιω τα υποθετα και δυατηχως μου τα απαγορευσε. Μετα απο μερες κοιταω με καθρεπτακι και μου φαινεται οτι δεν ειναι καλα τς ραμματα σαν να ανοιγουν. Παω να με κοιταξει και μ λεει μια χαρα ειναι μα τα κρατας στεγνα. Για μενα αυτο ηταν δυσκολο γιατι ημουν στους δρομους για το νοσοκομειο ολη μερα κ τις υπολοιπες ωρες να βγαζω γαλα μς το θηλαστρο. Ο πονος περασε μετα απο 20 μερες αλλα τα ραμματα ακομα εκει. Καθε φορα τα ενιωθα να ανοιγουν περισσοτερο. Ξεκινησε να βγαινει και πυον. Ξανα παω και μ λεει ενταξει ειναι θα φτιαξει απλα μολυνθηκε και μου εγραψε fusidin. 

Πεφτουν τα ραμματα κοντα στις 40 μερες και ακομα συνεχιζει το πυον κ λεω δεν γινεται θα παω σε αλλο γιατρο να παρω 2η γνωμη. Παω λοιπον στον νεο γιατρο και του εξηγω την κατασταση. Ο καλος αυτος ανθρωπος με λυπηθηκε το ειδα κ στα λογια και στο βλεμμα. Επρεπε να ειχες κανει καισαρικη  μου ειπε. Μου εδειξε με καμερα τα ραμματα μου εξωτερικα και εσωτερικα, μου εξηγησε οτι επρεπε να κοπω μεχρι το περινεο αλλα εμενα ανοιξε κ το εντερο μου επιασε την μια ακρη και την εραψε με την αλλη, με αποτελεσμα να εχω χασει αρκετους σφιγκτηρες οποτε να μην μπορω να κρατηθω. 25 χρονων κοπελα λεει με τετοιο θεμα. Μεχρι τωρα εχω ακρατεια και ντρεπομαι παρα πολυ! Σφιγγομαι αλλα δεν φτανει αυτο. Μου ειπε οτι επαθαν φλεγμονη τα ραμματα μου και χαλασαν. Μου εδωσε μια επουλωτικη κρεμα να φτιαξει λιγο γιατι ηταν ααχημο το θεαμα. Και υποστηριξε οτι θα επρεπε να ειχε καταλαβει ο γιατρος οτι ειμαι στενη! (Το ηξερα και παλαιοτερα αλλα που να ξερω οτι θα οαιξει τετοιο ρολο στην γεννα!) Για την ακρατεια μου ειπε να κανω ασκησεις πυελικου εδαφους και θα δω διαφορα. Σε εναν μηνα θα τον ξαναδω οπως θα δω κ τον γαστρεντερολογο μου για να μου πει αν θα ειναι μονιμο και τι μπορω να κανω. 

Για σεξουαλικες επαφες δεν το συζητω ουτε καν! Ποναω πολυ νιωθω πολυ κλειστη και μια φορα που προσπαθησαμε ηταν μια αποτυχια. Μου εδωσε μια λιπαντικη κρεμα για αυτο τον σκοπο αλλα ακομα δεν την χρησιμοποιησα. Δεν εχω ουτε την θεληση ακομα. 

Εχω χασει την αυτοπεποιθηση μου την θυληκοτητα μου και δεν ξερω πως να τα ξαναβρω. Ο αντρας μου ειναι υπομονετικος και υποστηρικτικος προσπαθει να με ανεβαζει ψυχολογικα αλλα δεν πιανει γιατι δεν νιωθω καλα εγω με τον εαυτο μου. Αυτο που με βοηθησε να μην παθω καταθλιψη ειναι το παιδι μου και ο θηλασμος που αφοσειωωθηκα σε αυτον αλλα ο καιρος περναει και αισθανομαι οτι πρεπει να κοιταξω ξανα και εμενα και να φτιαξω το μεσα μου αφου δεν μπορω το εξω. 

Το ξερω οτι ισως πηρα καποθα πραγματα κατακαρδα και υπαρζουν και χειροτερα αλλα εγω ετσι αισθανθηκα και αισθανομαι και επειδη οι δικοι σου δεν μπορουν να σε καταλαβουν επειδη κανεις πραγματικα δεν μπορει να ερθει ατη θεση σου θα ηθελα πολυ να μαθω αν υπαρχουν κ αλλες μαμαδες εκει εξω με παρομοια περιστατικα και σκεψεις. Φοβαμαι οτι θα μεινω ετσι για μια ζωη και τρομαζω με αυτην τη σκεψη γιατι ουτε να ξαναδουλεψω θα μπορεσω. 

Χιλια συγνωμη για το παπλωμα ειναι κουραστικο ξερω!! Ισως δεν το εγραψα και ολοσωστα και κατι θα ξεχασα!!! Οποια εχει την ορεξη ας το διαβασει και να μου πει την εμπειρια της η την συμβουλη της! 

 

 

[Liou22]

@Nikoleta...  και εγω το ιδιο λεω καλυτερα να ειχα κανει καισαρικη, οχι πως δεν πονας η ειναι ευκολη αλλα δεν εχει να κανει με την ανατομια των γεν. μας οργανων! 

Σε ευχαριστω παρα πολυ και σου ευχομαι καλη αναρωση!❤

[Liou22]

@z1989 σε ευχαριστω πολυ οντως θα ταν νομιζω καλυτερα αλλα τι να πεις!! Αποφασιζουν για εμας αλλα δεν ξερουμε ποτε εχουν δικιο! Ευχομαι να αποκτησω ξανα την θεληση για 2ο ?