Μετάβαση σε περιεχόμενο

Recommended Posts

Δημοσίευση

Γειά σας κορίτσια μου, να μας ζησουν τα μωράκια μας? εχω πολυ καιρό να γράψω (απ οταν ημουν ακομα εγκυος δηλαδή) τι κάνετε πως ειστε? Να σας πω και την δική μου ιστορία... μια βδομάδα πριν γεννήσω και 3 πριν την ΠΗΤ  ποναγα ολη την νυχτα και ελεγα μωρε λες να γενναω? Ντρεπομουν να παρω μες στη νυχτα τον γιατρό οπότε τον πηρα το πρωι, μου ειπε να ερθω να με βαλει σε καρδιοτοκογραφο οπου ακουσαμε τους χτυπους του μωρού και εγω να μην εχω καθολου συσπάσεις ? μετα την εξεταση μου εξηγησε ο γιατρος πως απλα ετοιμάζεται σιγα σιγα η μήτρα μου και ειπε γελοντας πως αν νομιζεις οτι αυτοι ειναι πονοι γεννας θα καλοπερασουμε οταν θα γεννας στ αλήθεια? παω λοιπον σπίτι με τον αντρα μου γεμάτη ντροπή και να λεω συνεχεια πωπω ρεζιλι έγινα. Λιγες μερες μετα πηγα για το καθιερωμένο ραντεβού (Τρίτη) και ειδαμε πως ρο κεφαλακι του μωρού αιματωνοταν παραπανω απ οτι θα έπρεπε, οποτε μου εκλεισε ραντεβου να ερθω την Πέμπτη το απόγευμα και αν συνέχιΖε να αιματωνεται εται τοτε Παρασκευή θα έμπαινα με πρόκληση. Τετάρτη βράδυ κοιμομαστε με τον αντρα μου στη μητέρα μου, μιας και φοβαταν αφενός να με αφήσει μονη μου στο σπίτι οταν θα πηγαινε για δουλειά και αφετέρου ηθελε να ειναι κοντα μη τυχον συμβει το οτιδήποτε (η δουλεια του απεχει μολις 2 τετραγωνα απο το σπιτι της μητέρας μου) ξημερώματα Πέμπτης παλι ποναγα ολη την νυχτα αλλα αυτη τη φορα σηκωνομουν και καθε μισή ωρα για τουαλετα χωρις να υποψιαστώ ωστόσο κάτι. Ελεγα δεν γινομαι εγω ρεζίλι πάλι, δεν γενναω,  ετσι κ αλλιως το απογευμα εχω ραντεβού στον γιατρό. Δεν προλαβε να έρθει το απόγευμα, 5:30 σηκώνομαι παλι για τουαλετα και μολις παω στο μπάνιο βλεπω πως ειμαι γεμάτη αιματα, δεν το ειχα καταλαβει, μην με ρωτατε πως, μπορει η κουραση μπορεί τα αυξημενα υγρα που ειχα ετσι κ αλλιως, αφου κανω τρεμοντας την αναγκη μου στο τελος ακουω ενα μπλουπ και η λεκανη γεμησε με ακομα περισσοτερο αιμα. Εγω να μην μπορω να ελεγξω το τρεμουλο απο τον φοβο μου. Δεν ξυπναω ωστοσο τον αντρα μου αλλα παιρνω κατευθείαν τον γυναικολογο μου τηλ. Γιατρε μου συγγνώμη για την ωρα του λεω αλλα σας παιρνω γιατι εχω αιμα περιοδου και...βασικα αυτο, εχω αιμα περιοδου (κατα λεξη οπως του το πα) εκει που ακουστηκε κοιμησμενος ο καημενος στην αρχή σοβαρευει και μου λεει παρε τον αντρα σου και γρηγορα στο μητέρα (εκει γεννησα). Παω στον αντρα μου και του λεω ξυπνα μου κανει τι εγινε? Παμε μαιευτήριο τωρα, ειμαι γεμάτη αιμα, πηρα ηδη τον γιατρό. Για ποτε σηκωθηκε ντύθηκε και αυτος αλλα κ εγω ουτε που το καταλαβα. Με παιρνει μετα απο 2 λεπτα πισω ο γιατρος τηλέφωνο κ με ρωταειτον μηπως ειχαμε επαφες τις τελευταίες ωρες και γι αθτοαυτό εχω αιμα και με το που λεω οχι μου λεει παλι γρηγορα στο νοσοκομειο. Του λεψ πως δεν εχω μαζι μου τα χαρτια και μου απανταει πως δεν πειραζει, θα μιλήσει αυτος με το νοσοκομειο, εμεις να παμε οσο πιο γρηγορα γίνεται με αλαρμ και να μην σταματησοε πουθενά. Παμε λοιπον με αλαρμ αναμενα και να μην σταματαμε ουτε στα κοκκινα φανάρια, με το που μπαινουμε μεσα με παιρνει παλι ο γιατρος τηλεφωνο να δει που ειμαστε κ μολις τ ειπα οτι φτασαμε μ λεει να πω να με βαλουν στην αιθουσα τοκετου και να με συνδεσουν στον καρδιοτοκογραφο να ακουσουμε τους παλμους του μωρού. Δεν προλαβαινουν να με ετοιμασουν καλα καλα και μπαινει μεσα και ο γιατρος μου ηδη φουλ ξυπνιος και πανέτοιμος ( τον λατρεύω αυτον τον ανθρωπο) του αστειεύομαι και εγω "γιατρε μου σας ηρθα λιγες ωρες νωριτερα? ακουμε την καρδούλα του μωρου φυσιολογικη εευτυχώς, με εξετάΖει..."αποκόλληση πλακούντα" μου λεει και αναγκαστικά καισαρική (περιπατο το ονειρο για φτ με τον αντρα μου διπλα μου?) τελικα μου κανουν επισκληριδιο, πιανω και την κουβέντα με την μαια και τσουπ σε λιγα λεπτα ο γκρινιαρης μπεμπης μου στην αγκαλια μου?? τα 2920 πιο γλυκα κιλα της ζωης μου, αντι για 29/3 στις 14/3 Ιχθύς? ? αυτη λοιπον ειναι και η δικη μου ιστορια? αποτελεσμα? Ενας κουκλος μπεμπης να κοιμαται διπλα μου αυτη τ στιγμη?? να χαιρομαστε τα μωρακια μας ολες οι χαζομαμαδες?δεν ξερω για εσας αλλα εγω το χαρηκα ολο αυτο ακομα και την αγωνια, πολυ μου αρεσε???

Συμμετοχή στη συζήτηση

Μπορείτε να γράψετε τώρα το μήνυμά σας και να εγγραφείτε μετά. Αν έχετε ήδη λογαριασμό, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε το μήνυμα με το ψευδώνυμό σας.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Guest
Απαντήστε σε αυτή τη συζήτηση...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

  • Απαντήσεις

    • Πόσο θα συμφωνήσω με αυτό το μήνυμα!!! Έχω πέσει στα πατώματα, έχω κλάψει, έχω κυνηγήσει (πιο μικρή και ανώριμη γαρ). Περνώντας τα χρόνια και κοιτωντας πίσω, έκανα απλά τον σταυρό μου και είπα Θεέ μου γλίτωσα.... Βέβαια @Nerina κορίτσι μου ο,τι και να σου λέμε εμείς τώρα, ξέρω πολύ καλά ότι δεν αλλάζει αυτό που νιώθεις. Θα σου δώσω μια τελευταία συμβουλή (τα υπόλοιπα στα είχα γράψει στο άλλο θέμα και δεν θέλω να σε κουράζω): μην κινηθείς με γνώμονα το ότι θα μείνεις μόνη σου στην ηλικία σου (εντωμεταξύ νέα κοπέλα είσαι!!!), ή τι θα πει ο κόσμος, ή τα χρόνια που περάσατε μαζί. Θα σπαταλήσεις αλλα τόσα χρόνια, πολύτιμα πλέον, από φόβο; Αξίζει;; 
    • @Mariaa_ δεν έχω ζήσει ποτέ κατάθλιψη ούτε είχα τρελό άγχος στην εγκυμοσύνη. Όμως η εγκυμοσύνη και η λοχεία είναι μια περίοδος που είναι πολύ ευαίσθητη για εμάς. Θυμάμαι ότι έκλαιγα για το παραμικρό για καταστάσεις που δεν θα έκλαιγα κανονικά.  Στην εγκυμοσύνη δούλευα και είχα το πρόγραμμα μου, αλλά όταν γέννησα και έμεινα μόνη με το μωρό τότε αντιμετώπισα την μητρική μοναξιά που λέω εγώ, κάτι που το βλέπω σε όλες τις νέες μητέρες. Ξαφνικά αλλάζει όλος σου ο κόσμος, όλο σου το πρόγραμμα και δεν έχεις παρέες και κάποιον να μιλήσεις τις ώρες που εσύ μπορείς. Ξέρεις πως αντιμετώπισα αυτή την κατάσταση; Έφτιαξα πρόγραμμα που απαιτούσε καθημερινή έξοδο και το τηρουσα πιστά όσο κουρασμένη και να ήμουν. Έτσι "αναγκαζόμουν" να ακολουθήσω μία ρουτίνα σαν να έχω δουλειά (έβρισκα και εξωτερικές δουλίτσες βέβαια να κάνω). Τι προτείνω λοιπόν; Φτιάξε καθημερινό πρόγραμμα και τήρησε το ευλαβικά. Σε αυτό βάλε καθημερινή έξοδο το πρωί (ο ήλιος κάνει καλό).  Α επίσης έκανα φιλίες από εδώ μέσα και μιλούσα με κάποιες κοπέλες που ήμασταν στην ίδια φάση και μοιραζόμασταν κάπως την καθημερινότητα. Δυστυχώς μετά τη γέννα έρχονται τα baby blues, που είναι 2 εβδομάδες που θα είσαι χάλια συναισθηματικά και θα κλαις συνέχεια. Μετά γενικά οι πρώτες 40 μέρες έχουν αρκετό ξενύχτι και κούραση, ειδικά όταν θηλάζεις. Και αν έχει και κολικούς το μωρό; Κλάψε Χαράλαμπε... Όχι δεν στα λέω όλα αυτά για να σε αγχωσω. Στα λέω για να καταλάβεις ότι πρέπει να είσαι καλά! Να φροντίσεις να είσαι στην καλύτερη δυνατή σου φάση! Αν πρέπει να πάρεις αντικαταθλιπτικά, να πάρεις. Περί θηλασμού του συντρόφου σου δεν του πέφτει κανένας λόγος! Δικό σου το σώμα! Ο δικός του ρόλος είναι να στηρίξει μόνο την απόφαση σου. Τέλος, μπες σε ομαδουλες να βρεις κι άλλες εγκύους να μοιράζεστε τα άγχη σας και που ξέρεις; Ίσως βρεις κάποια φίλη να βγαίνετε 😊
    • Με το καλό τη Δευτέρα! Εύχομαι να είναι κορίτσι γιατί έχεις ήδη 3 άντρες μέσα στο σπίτι, φτάνει 🤣 Τι ώρα έχεις την αυχενική; ΠΗΤ πότε έχεις;
    • Καλέ γιατί προδικάζεις; Εμένα πάντα 3 μέρες μετά την αναμενόμενη περίοδο ξεκινάω να έχω αχνά τεστ πρώιμης ανίχνευσης φυσικά.  Επίσης αφού ξέρεις ότι η συνταγή απαιτεί ταξιδάκι τι κάθεσαι; Για ξεκίνα να το οργανώνεις 😉
    • Ετοιμάσου για δίδυμα φίλη! Ελπίζω να έχετε κάνει τα οικονομικά σας κουμάντα 😜
  • Νέες συζητήσεις

×
×
  • Προσθήκη...