ΚΕΝΟΣ ΣΑΚΟΣ - ΑΠΟΞΕΣΗ

[gianna1991]

Καλησπέρα κορίτσια μου! Είναι η πρώτη φορά που νιώθω πραγματικά την ανάγκη να μοιραστώ ένα τέτοιο γεγονός με κάποιον έστω και "άγνωστο" γιατί πιστεύω ότι πολλές από εσάς θα με νιώσουν και θα καταλάβουν την απώλεια μου. Ειλικρινά είστε η μόνη ελπίδα μου για να το ξεπεράσω όλο αυτό. Είμαι 27 χρονών και έμεινα έγκυος χωρίς να το περιμένω ιδιαίτερα, παρόλα αυτά η χαρά μου ήταν απερίγραπτη αν και η εγκυμοσύνη μας βρήκε πολύ απροετοίμαστους! Με τελευταία περίοδο 02/06, ξεκίνησα με χαμηλή χοριακή η οποία διπλασιαζόταν οριακά, μετά ανέβαινε και πάνω από το διπλάσιο, με όλα τα συνηθισμένα συμπτώματα, ναυτίες, ζαλάδες, κόπωση, έντονα πονάκια χαμηλά σαν περιόδου, όλα τα πάντα και όλα εμφανίστηκαν πολύ νωρίς. Στην 6η εβδομάδα πάμε στην γυναικολόγο για έλεγχο και βλέπουμε κενό σάκο, ωραιότατα σχηματισμένο όμως, χωρίς άλλα θέματα, με μία χοριακή που όμως μεγάλωνε χωρίς να διπλασιάζεται. Η γιατρός μου λέει να του δώσουμε 2-3 μέρες, και τότε η χοριακή ναι μεν ανέβαινε αλλά δεν διπλασιαζόταν και ο σάκος παρέμεινε κενός. Οπότε μου λέει ότι δεν προχωράει και αν εμφανιστεί κάτι δεν θα έχει την ανάλογη ανάπτυξη, άρα προχωράμε σε απόξεση 20/07, πρώτα με κολπικά χάπια και μετά απόξεση στο Ρέα. Όλα καλά, λίγα πονάκια, αδυναμία αλλά όλα καλά εκτός από την ψυχολογία μου.. Νομίζω ότι δεν θα το ξεπεράσω ποτέ, έχω πολλά νεύρα, ανασφάλειες, φοβίες, ξεσπάω στον σύντροφό μου, ο οποίος ναι μεν δείχνει κατανόηση αλλά νομίζω ότι τον έχω κουράσει με τα κλάματα και τις υστερίες μου, ότι δεν θα με αντέξει και θα φύγει και αυτός. Ξέρω ότι αυτά συμβαίνουν, όλα έγιναν για καλό, αλλά εγώ νιώθω συνεχώς ότι κάτι μου λείπει πλέον, δεν βρίσκω χαρά σε τίποτα και θυμώνω με τον σύντροφό μου που αυτός δείχνει να συνεχίζει τη ζωή του. Είστε η μόνη μου ελπίδα, η μόνη μου παρηγοριά...  

[Giving tree]

Κοριτσι μην απελπιζεσαι!! Σε καταλαμβαινω απολυτα,αφου το εχς περασει και εγω πολυ προσφατα...ποναει πολυ αλλα θα το ξεπερασεις!! Ειναι λογικο πως αυτο σου δημιουργει νευρα και θλιψη,ο χρονος ομως τα γιατρευει ολα! Και γω ξεσπουσα στον συντροφο μου...τι να κανουν και αυτοι οι αμοιροι...εισαι νεα και θα κανεις αλλα παιδια!! Εγω εχασα ενα μωρακι περσυ τον νοεμβριο..τωρα ειμαι εγκυος στον 6ο μηνα και ειμαι πανευτυχης!! Να εισαι καλα και μην στεναχωριεσαι!! θα περασει και αυτο,ολα περνουν!! να με θυμηθεις.χχ

[banesaki16]

στις πριν 2 ώρες, ο/η gianna1991 είπε:

Καλησπέρα κορίτσια μου! Είναι η πρώτη φορά που νιώθω πραγματικά την ανάγκη να μοιραστώ ένα τέτοιο γεγονός με κάποιον έστω και "άγνωστο" γιατί πιστεύω ότι πολλές από εσάς θα με νιώσουν και θα καταλάβουν την απώλεια μου. Ειλικρινά είστε η μόνη ελπίδα μου για να το ξεπεράσω όλο αυτό. Είμαι 27 χρονών και έμεινα έγκυος χωρίς να το περιμένω ιδιαίτερα, παρόλα αυτά η χαρά μου ήταν απερίγραπτη αν και η εγκυμοσύνη μας βρήκε πολύ απροετοίμαστους! Με τελευταία περίοδο 02/06, ξεκίνησα με χαμηλή χοριακή η οποία διπλασιαζόταν οριακά, μετά ανέβαινε και πάνω από το διπλάσιο, με όλα τα συνηθισμένα συμπτώματα, ναυτίες, ζαλάδες, κόπωση, έντονα πονάκια χαμηλά σαν περιόδου, όλα τα πάντα και όλα εμφανίστηκαν πολύ νωρίς. Στην 6η εβδομάδα πάμε στην γυναικολόγο για έλεγχο και βλέπουμε κενό σάκο, ωραιότατα σχηματισμένο όμως, χωρίς άλλα θέματα, με μία χοριακή που όμως μεγάλωνε χωρίς να διπλασιάζεται. Η γιατρός μου λέει να του δώσουμε 2-3 μέρες, και τότε η χοριακή ναι μεν ανέβαινε αλλά δεν διπλασιαζόταν και ο σάκος παρέμεινε κενός. Οπότε μου λέει ότι δεν προχωράει και αν εμφανιστεί κάτι δεν θα έχει την ανάλογη ανάπτυξη, άρα προχωράμε σε απόξεση 20/07, πρώτα με κολπικά χάπια και μετά απόξεση στο Ρέα. Όλα καλά, λίγα πονάκια, αδυναμία αλλά όλα καλά εκτός από την ψυχολογία μου.. Νομίζω ότι δεν θα το ξεπεράσω ποτέ, έχω πολλά νεύρα, ανασφάλειες, φοβίες, ξεσπάω στον σύντροφό μου, ο οποίος ναι μεν δείχνει κατανόηση αλλά νομίζω ότι τον έχω κουράσει με τα κλάματα και τις υστερίες μου, ότι δεν θα με αντέξει και θα φύγει και αυτός. Ξέρω ότι αυτά συμβαίνουν, όλα έγιναν για καλό, αλλά εγώ νιώθω συνεχώς ότι κάτι μου λείπει πλέον, δεν βρίσκω χαρά σε τίποτα και θυμώνω με τον σύντροφό μου που αυτός δείχνει να συνεχίζει τη ζωή του. Είστε η μόνη μου ελπίδα, η μόνη μου παρηγοριά...  

Αχ κορίτσι μου πόσο σε καταλαβαινω ..Κ εγώ πέρισυ είχα μια παλινδρομη με τη οποία στεναχωρήθηκα πολύ έκλαψα πόνεσα έτυχε κ ένα ατύχημα στον άντρα μου λίγες μέρες αφού έμαθα για την παλινδρομη κ λέμε όχι θα το παλέψουμε..  είχε κ αυτός γκρίνια Γιατί είχε σπάσει πόδι είχα κ εγώ για τα δικά μου κ ήταν άσχημα όλα. Όμως έκανα κάποιες εξετάσεις πέρασε κάποιος καιρός κ τώρα είμαι έγκυος 10 + εβδομάδες κ όλα είναι καλά... θα περάσουν όλα χωρίς να σημαίνει ότι θα το ξεχάσεις αυτό. Υπομονή κ αγάπη μεταξύ σας.με το καλό κορίτσι μου την επόμενη φορά..  θα δεις θα είναι όλα τέλεια...??

[Dimaki83]

Καλή μου και εγώ το έχω περάσει. Στο περίπου. Ένας σάκος μικρός αλλά καλοσχηματισμένος, εγώ με ένα κακό προαίσθημα, ένα πρωί που ξύπνησα με αιμορραγία και ένας υπέρηχος που έδειξε μια άδεια μήτρα.

Εμείς όμως το είδαμε τελείως διαφορετικά. Η φύση, που είναι σοφή, έκανε τη δουλειά της. Δεν άφησε να δημιουργηθεί κάτι που δεν θα μεγάλωνε σωστά. Γιατί τόσο νωρίς αυτό έγινε, δεν πέθανε κάποιο μωράκι. Δεν σου λέω ότι χαρήκαμε βέβαια, όμως το πήραμε ψύχραιμα και ώριμα. Ακούγεται σκληρό, αλλά θα ήθελα να κάτσεις να το δεις λογικά. Κάνε το κλικ στο μυαλό σου και θα καταλάβεις ότι αυτή τη στιγμή πικραίνεις τη καρδούλα σου και την καρδούλα του συντρόφου σου. 

Και να σου πω κάτι αισιόδοξο. Αυτή η δύσκολη μέρα της αποβολής μου, 14.05.2018 μετράει και ως η ημερομηνία τελευταία μου περιόδου στην τωρινή μου εγκυμοσύνη. Και αυτή τη φορά και μωράκι δημιουργήθηκε και μεγαλώνει όμορφα στη κοιλίτσα μου. Αυτό να περιμένεις και εσύ καλή μου και αν θέλετε θα γίνει πολύ σύντομα.

[egw]

κοριτσακι μου αυτο ακριβως ναιι ειναι δυσκολο και ποναει προσπαθησε να ηρεμησεις να χαλαρωσεις και σκεψου καλυτερα τωρα νωρις παρα να εχανες το μωρακι σου αργοτερα

προσπαθησε να χαλαρωσεις και να δοκιμασετε για το επομενο και εκει να δεις ολα θα πανε καλα

[Irene_D]

στις πριν 18 ώρες, ο/η gianna1991 είπε:

Καλησπέρα κορίτσια μου! Είναι η πρώτη φορά που νιώθω πραγματικά την ανάγκη να μοιραστώ ένα τέτοιο γεγονός με κάποιον έστω και "άγνωστο" γιατί πιστεύω ότι πολλές από εσάς θα με νιώσουν και θα καταλάβουν την απώλεια μου. Ειλικρινά είστε η μόνη ελπίδα μου για να το ξεπεράσω όλο αυτό. Είμαι 27 χρονών και έμεινα έγκυος χωρίς να το περιμένω ιδιαίτερα, παρόλα αυτά η χαρά μου ήταν απερίγραπτη αν και η εγκυμοσύνη μας βρήκε πολύ απροετοίμαστους! Με τελευταία περίοδο 02/06, ξεκίνησα με χαμηλή χοριακή η οποία διπλασιαζόταν οριακά, μετά ανέβαινε και πάνω από το διπλάσιο, με όλα τα συνηθισμένα συμπτώματα, ναυτίες, ζαλάδες, κόπωση, έντονα πονάκια χαμηλά σαν περιόδου, όλα τα πάντα και όλα εμφανίστηκαν πολύ νωρίς. Στην 6η εβδομάδα πάμε στην γυναικολόγο για έλεγχο και βλέπουμε κενό σάκο, ωραιότατα σχηματισμένο όμως, χωρίς άλλα θέματα, με μία χοριακή που όμως μεγάλωνε χωρίς να διπλασιάζεται. Η γιατρός μου λέει να του δώσουμε 2-3 μέρες, και τότε η χοριακή ναι μεν ανέβαινε αλλά δεν διπλασιαζόταν και ο σάκος παρέμεινε κενός. Οπότε μου λέει ότι δεν προχωράει και αν εμφανιστεί κάτι δεν θα έχει την ανάλογη ανάπτυξη, άρα προχωράμε σε απόξεση 20/07, πρώτα με κολπικά χάπια και μετά απόξεση στο Ρέα. Όλα καλά, λίγα πονάκια, αδυναμία αλλά όλα καλά εκτός από την ψυχολογία μου.. Νομίζω ότι δεν θα το ξεπεράσω ποτέ, έχω πολλά νεύρα, ανασφάλειες, φοβίες, ξεσπάω στον σύντροφό μου, ο οποίος ναι μεν δείχνει κατανόηση αλλά νομίζω ότι τον έχω κουράσει με τα κλάματα και τις υστερίες μου, ότι δεν θα με αντέξει και θα φύγει και αυτός. Ξέρω ότι αυτά συμβαίνουν, όλα έγιναν για καλό, αλλά εγώ νιώθω συνεχώς ότι κάτι μου λείπει πλέον, δεν βρίσκω χαρά σε τίποτα και θυμώνω με τον σύντροφό μου που αυτός δείχνει να συνεχίζει τη ζωή του. Είστε η μόνη μου ελπίδα, η μόνη μου παρηγοριά...  

Καλημέρα κορίτσι μου! Να σου πω για αρχή πως ο λόγος που άρχισα να γράφω εδώ ήταν ακριβώς ο ίδιος.. το Δεκέμβρη είχα κι εγώ ένα θετικό τεστ που όμως εξελίχθηκε ακριβώς όπως στη δίκη σου περίπτωση.. κενός σάκος ..κάναμε απόξεση φυσικά γιατί δεν το απέβαλλε ο οργανισμός έως τις 8 εβδομάδες που περιμέναμε.. ήταν πολύ δύσκολη η κατάσταση.. εγώ βέβαια παρόλο το άγχος για επόμενη εγκυμοσύνη ενοιωσα ανακούφιση όταν έκανα απόξεση γιατί θα μπορούσα να προσπαθήσω ξανά.. τον Απρίλιο λοιπόν είχαμε ξανά ένα θετικό τεστ το οποίο όμως εξελίχθηκε πολύ όμορφα.. σήμερα που σου γράφω είμαι στον 5ο μήνα και όλα πάνε καλά ?

Στο εύχομαι μέσα από την καρδιά μου λοιπόν, αν θέλετε ένα παιδάκι, να έρθει γερό στην αγκαλιά σας και θα δεις πως αυτό που περνάς θα είναι σαν ένα κακό όνειρο ..

εδω είμαστε για να μοιραζόμαστε χαρές και λύπες καθώς και προβληματισμούς.. σίγουρα λοιπόν δεν είσαι μόνη να ξέρεις...

[Λιτσούλι]

Να μη το βάζεις κάτω... Το πέρασα κ εγώ... Τη πρώτη φορά με παλινδρομη κ αποξεση... Τη δεύτερη φορά φυσιολογική γέννα στο 6 μήνα λόγω ολυγαμνιο... Εκεί να δεις ψυχολογία... Να γεννας κ μωρό να μην έχεις... Αυτή τη στιγμή όμως έχω δίπλα μου το μπέμπη μου που αύριο γίνεται 5μηνων...ολα για κάποιο λόγο γίνονται... Είσαι πολύ νέα ακόμα... Άρχισε να σκέφτεσαι θετικά κ αν το θες τόσο πολύ ξεκίνα τις προσπάθειες αμέσως... Με το να στεναχωριέσαι μόνο κακό κάνεις στον εαυτό σου κ στους γύρω σου...? ? 

[gianna1991]

στις On 22/8/2018 at 7:25 ΜΜ, ο/η Giving tree είπε:

Κοριτσι μην απελπιζεσαι!! Σε καταλαμβαινω απολυτα,αφου το εχς περασει και εγω πολυ προσφατα...ποναει πολυ αλλα θα το ξεπερασεις!! Ειναι λογικο πως αυτο σου δημιουργει νευρα και θλιψη,ο χρονος ομως τα γιατρευει ολα! Και γω ξεσπουσα στον συντροφο μου...τι να κανουν και αυτοι οι αμοιροι...εισαι νεα και θα κανεις αλλα παιδια!! Εγω εχασα ενα μωρακι περσυ τον νοεμβριο..τωρα ειμαι εγκυος στον 6ο μηνα και ειμαι πανευτυχης!! Να εισαι καλα και μην στεναχωριεσαι!! θα περασει και αυτο,ολα περνουν!! να με θυμηθεις.χχ

Με το καλό το μωράκι σου! Με έναν πόνο! Μου φαίνεται ειλικρινά ότι δεν θα το ξεπεράσω ποτε.. Τις πρώτες μέρες το είχα πάρει πολύ ψύχραιμα, δούλευε η λογική.. Τις τελευταίες βδομαδες μόνο το συναίσθημα και κάνω παράλογες σκέψεις, έχω νεύρα, νιώθω ότι κανένας δεν με καταλαβαίνει και έχω συνέχεια ξεσπάσματα, κλάματα.. Μόνο εσείς μπορείτε να με νιώσετε..

[gianna1991]

στις On 22/8/2018 at 7:44 ΜΜ, ο/η banesaki16 είπε:

Αχ κορίτσι μου πόσο σε καταλαβαινω ..Κ εγώ πέρισυ είχα μια παλινδρομη με τη οποία στεναχωρήθηκα πολύ έκλαψα πόνεσα έτυχε κ ένα ατύχημα στον άντρα μου λίγες μέρες αφού έμαθα για την παλινδρομη κ λέμε όχι θα το παλέψουμε..  είχε κ αυτός γκρίνια Γιατί είχε σπάσει πόδι είχα κ εγώ για τα δικά μου κ ήταν άσχημα όλα. Όμως έκανα κάποιες εξετάσεις πέρασε κάποιος καιρός κ τώρα είμαι έγκυος 10 + εβδομάδες κ όλα είναι καλά... θα περάσουν όλα χωρίς να σημαίνει ότι θα το ξεχάσεις αυτό. Υπομονή κ αγάπη μεταξύ σας.με το καλό κορίτσι μου την επόμενη φορά..  θα δεις θα είναι όλα τέλεια...??

Τι ευχάριστο που είναι να μαθαίνω ότι μετά από μια παλινδρόμηση τόσες κοπέλες καταφέρατε να μείνετε έγκυος εύκολα και γρήγορα! Να έχεις μια υπέροχη εγκυμοσύνη και να την απολαύσεις και για εμάς που δεν τα καταφέραμε για να παίρνουμε κουράγιο! Και μένα μου έτυχαν πολλά μαζεμένα προβλήματα υγείας στην οικογένεια μου και πίστευα ότι αυτό το μωράκι θα ήταν ένα δώρο για εμάς, μια χαρά μέσα σε αρρώστιες, επειδή ίσως ο πατέρας μου φύγει θα ήταν μια παρηγοριά και ένα δώρο για εμάς..

[gianna1991]

στις πριν 22 ώρες, ο/η egw είπε:

κοριτσακι μου αυτο ακριβως ναιι ειναι δυσκολο και ποναει προσπαθησε να ηρεμησεις να χαλαρωσεις και σκεψου καλυτερα τωρα νωρις παρα να εχανες το μωρακι σου αργοτερα

προσπαθησε να χαλαρωσεις και να δοκιμασετε για το επομενο και εκει να δεις ολα θα πανε καλα

Πονάει πολύ!!! Τις πρώτες μέρες σκεφτόμουν έτσι ακριβώς, ότι καλύτερα τώρα που δεν είχε δημιουργηθεί καν μωράκι παρά αργότερα θα ήταν ακόμη πιο δύσκολο.. Αλλά μετά χάθηκα, δεν σκέφτομαι πια λογικά, κάνω παράλογες σκέψεις, κλαίω, ξεσπαω πάνω στον σύντροφο μου.. Νιώθω ότι κανένας δεν με καταλαβαίνει, όλοι μου λένε ότι δεν σκέφτομαι λογικά, ότι δεν είχα προλάβει να δεθω, να κάνω όνειρα αφού ήταν και ναι ξαφνική εγκυμοσύνη, αλλά ποσο λάθος κάνουν όλοι.. ποτε δν καταλαβαίνεις ποσο θελεις ένα μωράκι μέχρι να στα φέρει έτσι η ζωή και να μην μπορείς να το έχεις..

[gianna1991]

στις πριν 22 ώρες, ο/η Dimaki83 είπε:

Καλή μου και εγώ το έχω περάσει. Στο περίπου. Ένας σάκος μικρός αλλά καλοσχηματισμένος, εγώ με ένα κακό προαίσθημα, ένα πρωί που ξύπνησα με αιμορραγία και ένας υπέρηχος που έδειξε μια άδεια μήτρα.

Εμείς όμως το είδαμε τελείως διαφορετικά. Η φύση, που είναι σοφή, έκανε τη δουλειά της. Δεν άφησε να δημιουργηθεί κάτι που δεν θα μεγάλωνε σωστά. Γιατί τόσο νωρίς αυτό έγινε, δεν πέθανε κάποιο μωράκι. Δεν σου λέω ότι χαρήκαμε βέβαια, όμως το πήραμε ψύχραιμα και ώριμα. Ακούγεται σκληρό, αλλά θα ήθελα να κάτσεις να το δεις λογικά. Κάνε το κλικ στο μυαλό σου και θα καταλάβεις ότι αυτή τη στιγμή πικραίνεις τη καρδούλα σου και την καρδούλα του συντρόφου σου. 

Και να σου πω κάτι αισιόδοξο. Αυτή η δύσκολη μέρα της αποβολής μου, 14.05.2018 μετράει και ως η ημερομηνία τελευταία μου περιόδου στην τωρινή μου εγκυμοσύνη. Και αυτή τη φορά και μωράκι δημιουργήθηκε και μεγαλώνει όμορφα στη κοιλίτσα μου. Αυτό να περιμένεις και εσύ καλή μου και αν θέλετε θα γίνει πολύ σύντομα.

Ποσο όμορφα τα φέρνει η ζωή, μέσα από άσχημες καταστάσεις βγαίνουν τόσο όμορφα πράγματα! Με το καλό το μωράκι σου! Να χαρείς την εγκυμοσύνη σου! Πραγματικά δεν είχα σκεφτεί ποτε ποσο πολύ ήθελα ένα μωράκι, γιατί ήταν ξαφνική η εγκυμοσύνη μου, αλλά τώρα θα εκανα τα πάντα για να ήταν όλα διαφορετικα. Ειλικρινά δν μπορώ πλέον να σκεφτώ λογικά, μου φαίνονται όλα μαύρα και δν ξέρω αν και ποτε θα μπορέσω να βγω από όλο αυτό. Εσυ πως κατάφερες να κανεις το κλικ; Και εγώ στην αρχή έτσι σκεφτόμουν ότι η φύση ξέρει, καλύτερα τώρα παρά αργότερα η να γεννιοταν ένα μωράκι με προβλήματα αλλά πλέον κλαίω με το παραμικρό, ξεσπαω, κάνω άσχημες σκέψεις. Στην αρχή ο σύντροφος μου με καταλάβαινε, με βοηθούσε, πλέον τον έχει κουράσει η κατάσταση μου, τα ξεσπάσματα μου, δεν ξέρει τι να κάνει και φοβάμαι ότι θα τον χάσω και αυτόν έτσι όπως το πάω..

[gianna1991]

στις πριν 4 ώρες, ο/η Λιτσούλι είπε:

Να μη το βάζεις κάτω... Το πέρασα κ εγώ... Τη πρώτη φορά με παλινδρομη κ αποξεση... Τη δεύτερη φορά φυσιολογική γέννα στο 6 μήνα λόγω ολυγαμνιο... Εκεί να δεις ψυχολογία... Να γεννας κ μωρό να μην έχεις... Αυτή τη στιγμή όμως έχω δίπλα μου το μπέμπη μου που αύριο γίνεται 5μηνων...ολα για κάποιο λόγο γίνονται... Είσαι πολύ νέα ακόμα... Άρχισε να σκέφτεσαι θετικά κ αν το θες τόσο πολύ ξεκίνα τις προσπάθειες αμέσως... Με το να στεναχωριέσαι μόνο κακό κάνεις στον εαυτό σου κ στους γύρω σου...? ? 

Να σου ζήσει ο μπεμπουλης σου! Δυστυχώς όσο και αν το θέλω δεν μπορώ να σκεφτώ θετικά, ίσως είναι ακόμα νωρίς, 20/7 εκανα την απόξεση, ίσως θέλω χρόνο να κατανοήσω τι ακριβώς μου συνεβει, ίσως ακόμα δεν έχουν ηερεμησει οι ορμόνες μου, ίσως και να μην είμαι όμως αρκετά δυνατή για να το ξεπεράσω.. είναι νωρίς λες; Έχουν κουραστεί οι γύρω μου με την κατάσταση μου, νιώθω ότι κανένας δεν με καταλαβαίνει ποσο μου στοίχισε γιατί όλοι μου λένε ότι δεν είχε δημιουργηθεί καν εμβρυακι.. όλα μου φαίνονται βουνό..

[gianna1991]

στις πριν 8 ώρες, ο/η Irene_D είπε:

Καλημέρα κορίτσι μου! Να σου πω για αρχή πως ο λόγος που άρχισα να γράφω εδώ ήταν ακριβώς ο ίδιος.. το Δεκέμβρη είχα κι εγώ ένα θετικό τεστ που όμως εξελίχθηκε ακριβώς όπως στη δίκη σου περίπτωση.. κενός σάκος ..κάναμε απόξεση φυσικά γιατί δεν το απέβαλλε ο οργανισμός έως τις 8 εβδομάδες που περιμέναμε.. ήταν πολύ δύσκολη η κατάσταση.. εγώ βέβαια παρόλο το άγχος για επόμενη εγκυμοσύνη ενοιωσα ανακούφιση όταν έκανα απόξεση γιατί θα μπορούσα να προσπαθήσω ξανά.. τον Απρίλιο λοιπόν είχαμε ξανά ένα θετικό τεστ το οποίο όμως εξελίχθηκε πολύ όμορφα.. σήμερα που σου γράφω είμαι στον 5ο μήνα και όλα πάνε καλά ?

Στο εύχομαι μέσα από την καρδιά μου λοιπόν, αν θέλετε ένα παιδάκι, να έρθει γερό στην αγκαλιά σας και θα δεις πως αυτό που περνάς θα είναι σαν ένα κακό όνειρο ..

εδω είμαστε για να μοιραζόμαστε χαρές και λύπες καθώς και προβληματισμούς.. σίγουρα λοιπόν δεν είσαι μόνη να ξέρεις...

Σε ευχαριστώ πολύ για τα γλυκά σου λόγια κορίτσι μου! Στην αρχή και εμείς έτσι ακριβώς νιώσαμε, ανακούφιση, ότι όλα για κάποιον λόγο γίνονται, ξέρει η φύση, καλύτερα νωρίς παρά αργότερα.. Αλλά.. Μετά το έχασα, κάνω μόνο μαύρες σκέψεις, μου λείπει η εγκυμοσύνη μου, το συναίσθημα ότι ακουμπούσα την κοιλιτσα μου και ήξερα ότι δεν είμαι μόνη μου, παρά τα προβλήματα με θέματα υγείας που προέκυψαν με τον πατέρα μου την ίδια περίοδο, ακουμπούσα την κοιλιτσα μου και χαμογελούσα ξέροντας πόση χαρά θα έδινε το μωράκι σε όλους μας. Και τώρα τίποτα, στην αρχή ήμουν ψύχραιμη, δεν ένιωθα πολλά, μετά βγήκαν όλα τα παράλογα συναισθήματα και ευαισθησίες μου στην επιφάνεια. Κανένας δεν ξέρει πως να με κάνει καλά, ακόμα και εγώ η ίδια δεν ξέρω πως να κάνω καλά τον εαυτό μου..

[Giving tree]

στις πριν 1 ώρα, ο/η gianna1991 είπε:

Με το καλό το μωράκι σου! Με έναν πόνο! Μου φαίνεται ειλικρινά ότι δεν θα το ξεπεράσω ποτε.. Τις πρώτες μέρες το είχα πάρει πολύ ψύχραιμα, δούλευε η λογική.. Τις τελευταίες βδομαδες μόνο το συναίσθημα και κάνω παράλογες σκέψεις, έχω νεύρα, νιώθω ότι κανένας δεν με καταλαβαίνει και έχω συνέχεια ξεσπάσματα, κλάματα.. Μόνο εσείς μπορείτε να με νιώσετε..

Μην ανησυχεις θα απαλυνει..και γω ετσι ημουνα..ποσο καιρο εχει απο την αποξεση ?

[Evievaki]

Κοριτσακι μου γλυκο να ηξερες ποσο σε νιωθω....νιωθω ακριβως αυτα που περιγραφεις μονο που εγω εχασα το κοριτσακι μου στον 5ο μηνα πριν απο 2 εβδομαδες....εμεινα εγκυος πολυ ευκολα χωρις καν να το καταλαβω...οταν εκανα το τεστ ημουν ηδη 8 εβδομαδων κ 6 ημερων...αναγκαστηκα να προχωρησω σε διακοπη της εγκυμοσυνης μου λογω μιας πολυ σπανιας κ σοβαρης χρωμοσωμικης μεταλλαξης...αν θελεις μπορεις να διαβασεις την ιστορια μου με τιτλο "ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΡΟΦΟΒΛΑΣΤΗΣ" στην κατηγορια "Κατα τη διαρκεια της εγκυμοσυνης"...απο τη μερα που μαθαμε τα αποτελεσματα ημουν απαρηγορητη...εχασα τη γη κατω απ'τα ποδια μου κ μαζι τον εαυτο μου...τρεχαμε δεξια κι αριστερα απο ειδικο σε ειδικο κ αναζητουσαμε δευτερες γνωμες με την ελπιδα καποιος να μας πει οτι εγινε λαθος κ ολα ειναι καλα...οταν συνειδητοποιησαμε οτι δεν υπηρχε ελπιδα προχωρησαμε στη διακοπη...8/8/18...τρια 8αρια στη σειρα...σημαδιακη ημερομηνια ε??? Μεσα απο μια φοβερη κ επιπονη διαδικαδια γεννησα το μωρακι μου κ το απιχαιρετησα μια για παντα...ακολουθησε ενα πολυ βαρυ κ δυσκολο χειρουργειο αποξεσης που διηρκεσε πανω απο μια ωρα...Το μονο που ηθελα ηταν να τελειωσουν ολα γρηγορα...ημουν απαρηγορητη αλλα ημουν ψυχραιμη...δεν ειχα αλλη επιλογη...ο αντρουλης μου ηταν σαν χαμενος αλλα ηταν κι αυτος ψυχραιμος ,ηταν διπλα μου βραχος καθε στιγμη καθε λεπτο με βοηθουσε κ με στηριζε...εξακολουθω να ειμαι απαρηγορητη πολλες ωρες κατα τη διαρκεια της ημερας αλλα ειμαι αισιοδοξη κ σκεφτομαι θετικα...ξερω βαθια μεσα μου οτι ολα θα πανε καλα κ συντομα θα ερθει η μερα που ο θεουλης θα μας χαρισει ενα υπεροχο αγελουδι που τοσο λαχταραμε...να εισαι σιγουρη γι'αυτο κοριτσακι μου...δεν θα σου πω λογια παρηγοριας γιατι ξερω απο πρωτο χερι οτι οχι μονο δε βοηθουν αλλα σε κανουν χειροτερα...σου δημιουργουν απιστευτο θυμο κ νιωθεις οτι κανεις δεν σε καταλαβαινει....κ οντως ετσι ειναι...σε καταλαβαινουν ολοι με τη λογικη αλλα κανεις δεν μπορει να σε νιωσει...ολοι πιπιλανε την ιδια καραμελα "παει τελειωσε...ηταν να γινει...τωρα πρεπει να προχωρησεις...μικρη εισαι ακομα" ...ολοι οι δικοι μας ανθρωποι στεναχωριουνται αλλα κανεις περισσοτερο απο εμας...το σταδιο αυτο του πενθους κ της θλιψης δυστυχως ειναι αδυνατον να το αποφυγεις....πρεπει να το περασεις κ να το ξεπερασεις με δυναμη κ πιστη στον εαυτο σου κ στο θεο κ να πας παρακατω...να ξερεις οτι η ζωη μας χρωσταει ολα αυτα που μας στερησε κ συντομα θα μας τα δωσει πισω...κ θα εχουν μεγαλυτερη αξια ακριβως επειδη τα στερηθηκαμε...ολα αυτα που σου εγραψαν τα κοριτσια παραπανω με βρισκουν συμφωνη κ επαυξανω...ακολουθησε τις συμβουλες τους κ να εισαι σιγουρη οτι πολυ συντομα θα νιωσουμε κ παλι ευτυχισμενες...

Οσο για τους αντρες μας μπορει να φαινεται οτι αδιαφορουν αλλα δεν ειναι καθολου ετσι...νιωθουν το ιδιο με μας απλα δεν μας το δειχνουν για να μην μας μας στεναχωρουν περισσοτερο...

[Dimaki83]

στις πριν 20 ώρες, ο/η gianna1991 είπε:

Ποσο όμορφα τα φέρνει η ζωή, μέσα από άσχημες καταστάσεις βγαίνουν τόσο όμορφα πράγματα! Με το καλό το μωράκι σου! Να χαρείς την εγκυμοσύνη σου! Πραγματικά δεν είχα σκεφτεί ποτε ποσο πολύ ήθελα ένα μωράκι, γιατί ήταν ξαφνική η εγκυμοσύνη μου, αλλά τώρα θα εκανα τα πάντα για να ήταν όλα διαφορετικα. Ειλικρινά δν μπορώ πλέον να σκεφτώ λογικά, μου φαίνονται όλα μαύρα και δν ξέρω αν και ποτε θα μπορέσω να βγω από όλο αυτό. Εσυ πως κατάφερες να κανεις το κλικ; Και εγώ στην αρχή έτσι σκεφτόμουν ότι η φύση ξέρει, καλύτερα τώρα παρά αργότερα η να γεννιοταν ένα μωράκι με προβλήματα αλλά πλέον κλαίω με το παραμικρό, ξεσπαω, κάνω άσχημες σκέψεις. Στην αρχή ο σύντροφος μου με καταλάβαινε, με βοηθούσε, πλέον τον έχει κουράσει η κατάσταση μου, τα ξεσπάσματα μου, δεν ξέρει τι να κάνει και φοβάμαι ότι θα τον χάσω και αυτόν έτσι όπως το πάω..

Βρε γλυκειά μου προσπάθησε να το δεις στη πραγματική του διάσταση. Όχι μόνο αυτό το γεγονός, μα όλες τις λύπες στη ζωή μας. Η ζωή δυστυχώς είναι δύσκολη και γεμάτη στεναχώριες. Δεν γίνεται να συνεχίζουμε να ζούμε αν με οποιοδήποτε δυσάρεστο γεγονός καταστρέφουμε οτιδήποτε όμορφο έχουμε, στη προκειμένη περίπτωση την αγάπη που έχετε με τον σύντροφό σου. 

Σκέψου λοιπόν, όπως σου είπα, ότι η φύση είχε την τάση κάτι να δημιουργήσει που τελικά αποφάσισε να μην δημιουργήσει και συγχρόνως εσύ πήρες το μύνημα ότι, σε αντίθεση με τόσες και τόσες γυναίκες που ταλαιπωρούνται, εσύ έχεις την ευλογία να μπορείς, χωρίς καμία προσπάθεια μάλιστα, να γίνεις μανούλα.

Αν το θέλετε λοιπόν με τον άνθρωπό σου, ονειρευτείτε το, σχεδιάστε το, φανταστείτε το και χαμογελάστε! Η ζωή είναι ωραία και τα καλύτερα σας περιμένουν ?

[gianna1991]

στις πριν 23 ώρες, ο/η Giving tree είπε:

Μην ανησυχεις θα απαλυνει..και γω ετσι ημουνα..ποσο καιρο εχει απο την αποξεση ?

Μακάρι γιατί όσο περνάει ο καιρός και δεν καλυτερευω τόσο περισσότερο απελπίζομαι και νομίζω ότι κάτι συμβαίνει με μένα.. 20/7 εκανα την απόξεση ..

[gianna1991]

στις πριν 4 ώρες, ο/η Dimaki83 είπε:

Βρε γλυκειά μου προσπάθησε να το δεις στη πραγματική του διάσταση. Όχι μόνο αυτό το γεγονός, μα όλες τις λύπες στη ζωή μας. Η ζωή δυστυχώς είναι δύσκολη και γεμάτη στεναχώριες. Δεν γίνεται να συνεχίζουμε να ζούμε αν με οποιοδήποτε δυσάρεστο γεγονός καταστρέφουμε οτιδήποτε όμορφο έχουμε, στη προκειμένη περίπτωση την αγάπη που έχετε με τον σύντροφό σου. 

Σκέψου λοιπόν, όπως σου είπα, ότι η φύση είχε την τάση κάτι να δημιουργήσει που τελικά αποφάσισε να μην δημιουργήσει και συγχρόνως εσύ πήρες το μύνημα ότι, σε αντίθεση με τόσες και τόσες γυναίκες που ταλαιπωρούνται, εσύ έχεις την ευλογία να μπορείς, χωρίς καμία προσπάθεια μάλιστα, να γίνεις μανούλα.

Αν το θέλετε λοιπόν με τον άνθρωπό σου, ονειρευτείτε το, σχεδιάστε το, φανταστείτε το και χαμογελάστε! Η ζωή είναι ωραία και τα καλύτερα σας περιμένουν ?

Σε ευχαριστώ πολύ για τα γλυκά σου λόγια! Μακάρι να γίνουν όλα αυτά όμορφα και γλυκά στο μέλλον! Ίσως επειδή την ίδια εβδομάδα που μάθαμε ότι δεν προχωράει η εγκυμοσύνη, μάθαμε και για την μετάσταση του καρκίνου του πατέρα μου και παράλληλα μπήκε και η γιαγιά μου στο νοσοκομείο. Πολλά μαζεμένα άσχημα γεγονότα με έχουν κάνει να απελπιστω και να μην βρίσκω τρόπο να το ξεπεράσω όλο αυτό, νιώθω ότι έχω πέσει σε ένα πηγάδι χωρίς πάτο.. όλο πέφτω, πέφτω και άλλο..

[gianna1991]

στις On 22/8/2018 at 7:25 ΜΜ, ο/η Giving tree είπε:

Κοριτσι μην απελπιζεσαι!! Σε καταλαμβαινω απολυτα,αφου το εχς περασει και εγω πολυ προσφατα...ποναει πολυ αλλα θα το ξεπερασεις!! Ειναι λογικο πως αυτο σου δημιουργει νευρα και θλιψη,ο χρονος ομως τα γιατρευει ολα! Και γω ξεσπουσα στον συντροφο μου...τι να κανουν και αυτοι οι αμοιροι...εισαι νεα και θα κανεις αλλα παιδια!! Εγω εχασα ενα μωρακι περσυ τον νοεμβριο..τωρα ειμαι εγκυος στον 6ο μηνα και ειμαι πανευτυχης!! Να εισαι καλα και μην στεναχωριεσαι!! θα περασει και αυτο,ολα περνουν!! να με θυμηθεις.χχ

Με το καλό το μωράκι σου κορίτσι μου! Χαίρομαι που μαθαίνω ότι και άλλες κοπέλες μετά από τέτοια άσχημα συμβάντα δεν δυσκολεύτηκαν για μια νέα εγκυμοσύνη! Μακάρι ο χρόνος να τα γιατρεύει όλα οντως, γιατί εγώ ένα μήνα μετά νιώθω πιο άσχημα από ότι τις πρώτες μέρες.. Αχ ποσο θέλω να ξυπνήσω μια μέρα και να μην πονάω πια!

[Giving tree]

στις On 24/8/2018 at 9:06 ΜΜ, ο/η gianna1991 είπε:

Μακάρι γιατί όσο περνάει ο καιρός και δεν καλυτερευω τόσο περισσότερο απελπίζομαι και νομίζω ότι κάτι συμβαίνει με μένα.. 20/7 εκανα την απόξεση ..

Γιαυτό νιώθεις έτσι..ακομα είναι φρέσκο και εγώ έτσι ήμουνα και είναι λογικό! Μήν μου ανησυχείς,σε λίγο καιρό θα βρείς τα πόδια σου ξανά και θα είσαι ακόμα πιό δυνατή απο πρίν! χχ

[misofeggaro]

στις On 23/8/2018 at 11:03 ΜΜ, ο/η Evievaki είπε:

Κοριτσακι μου γλυκο να ηξερες ποσο σε νιωθω....νιωθω ακριβως αυτα που περιγραφεις μονο που εγω εχασα το κοριτσακι μου στον 5ο μηνα πριν απο 2 εβδομαδες....εμεινα εγκυος πολυ ευκολα χωρις καν να το καταλαβω...οταν εκανα το τεστ ημουν ηδη 8 εβδομαδων κ 6 ημερων...αναγκαστηκα να προχωρησω σε διακοπη της εγκυμοσυνης μου λογω μιας πολυ σπανιας κ σοβαρης χρωμοσωμικης μεταλλαξης...αν θελεις μπορεις να διαβασεις την ιστορια μου με τιτλο "ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΡΟΦΟΒΛΑΣΤΗΣ" στην κατηγορια "Κατα τη διαρκεια της εγκυμοσυνης"...απο τη μερα που μαθαμε τα αποτελεσματα ημουν απαρηγορητη...εχασα τη γη κατω απ'τα ποδια μου κ μαζι τον εαυτο μου...τρεχαμε δεξια κι αριστερα απο ειδικο σε ειδικο κ αναζητουσαμε δευτερες γνωμες με την ελπιδα καποιος να μας πει οτι εγινε λαθος κ ολα ειναι καλα...οταν συνειδητοποιησαμε οτι δεν υπηρχε ελπιδα προχωρησαμε στη διακοπη...8/8/18...τρια 8αρια στη σειρα...σημαδιακη ημερομηνια ε??? Μεσα απο μια φοβερη κ επιπονη διαδικαδια γεννησα το μωρακι μου κ το απιχαιρετησα μια για παντα...ακολουθησε ενα πολυ βαρυ κ δυσκολο χειρουργειο αποξεσης που διηρκεσε πανω απο μια ωρα...Το μονο που ηθελα ηταν να τελειωσουν ολα γρηγορα...ημουν απαρηγορητη αλλα ημουν ψυχραιμη...δεν ειχα αλλη επιλογη...ο αντρουλης μου ηταν σαν χαμενος αλλα ηταν κι αυτος ψυχραιμος ,ηταν διπλα μου βραχος καθε στιγμη καθε λεπτο με βοηθουσε κ με στηριζε...εξακολουθω να ειμαι απαρηγορητη πολλες ωρες κατα τη διαρκεια της ημερας αλλα ειμαι αισιοδοξη κ σκεφτομαι θετικα...ξερω βαθια μεσα μου οτι ολα θα πανε καλα κ συντομα θα ερθει η μερα που ο θεουλης θα μας χαρισει ενα υπεροχο αγελουδι που τοσο λαχταραμε...να εισαι σιγουρη γι'αυτο κοριτσακι μου...δεν θα σου πω λογια παρηγοριας γιατι ξερω απο πρωτο χερι οτι οχι μονο δε βοηθουν αλλα σε κανουν χειροτερα...σου δημιουργουν απιστευτο θυμο κ νιωθεις οτι κανεις δεν σε καταλαβαινει....κ οντως ετσι ειναι...σε καταλαβαινουν ολοι με τη λογικη αλλα κανεις δεν μπορει να σε νιωσει...ολοι πιπιλανε την ιδια καραμελα "παει τελειωσε...ηταν να γινει...τωρα πρεπει να προχωρησεις...μικρη εισαι ακομα" ...ολοι οι δικοι μας ανθρωποι στεναχωριουνται αλλα κανεις περισσοτερο απο εμας...το σταδιο αυτο του πενθους κ της θλιψης δυστυχως ειναι αδυνατον να το αποφυγεις....πρεπει να το περασεις κ να το ξεπερασεις με δυναμη κ πιστη στον εαυτο σου κ στο θεο κ να πας παρακατω...να ξερεις οτι η ζωη μας χρωσταει ολα αυτα που μας στερησε κ συντομα θα μας τα δωσει πισω...κ θα εχουν μεγαλυτερη αξια ακριβως επειδη τα στερηθηκαμε...ολα αυτα που σου εγραψαν τα κοριτσια παραπανω με βρισκουν συμφωνη κ επαυξανω...ακολουθησε τις συμβουλες τους κ να εισαι σιγουρη οτι πολυ συντομα θα νιωσουμε κ παλι ευτυχισμενες...

Οσο για τους αντρες μας μπορει να φαινεται οτι αδιαφορουν αλλα δεν ειναι καθολου ετσι...νιωθουν το ιδιο με μας απλα δεν μας το δειχνουν για να μην μας μας στεναχωρουν περισσοτερο...

Σας νιώθω όλες. Έζησα και εγώ δυστυχώς μια ιστορία απώλειας πριν από περίπου ένα μήνα. Ήμουν 30+1. Κάθε μέρα που περνάει είναι και πιο δύσκολα. Μερικές φορές νιώθω ο τι ονειρεύομαι και θα ξυπνήσω. Μερικές νομίζω ότι δεν ήμουν ποτέ έγκυος. Τις περισσότερες όμως κλαίω σπαρακτικα και ζητάω το παιδι μου. Στην περίπτωση μου υπήρξε ενδομητριος θάνατος. Το τι έχω ακούσει από από ανθρώπους που θέλουν να μου συμπατασταθουν. Ένας μου είπε, μην κάνεις έτσι, δεν πέθανε και άνθρωπος! Και τώρα που ετοιμάζω τα χαρτιά για να το στείλω για νεκροψία κάποιος μου είπε καλά αποτελέσματα! Φοβάμαι τόσο πολύ για το επόμενο να μην μου ξανασυμβεί, διαβάζω τόσα άσχημα που μπορεί να συμβούν στον τοκετό και στην εγκυμοσύνη και τρομοκρατούμε. Μα πιο πολύ κλαίω για αυτό το μωρό που με έκανε μαμά. Υπομονή σε όλες μας. 

[Guest]

Ακριβώς το ίδιο πέρασα τον Μάρτιο. Έμεινα έγκυος μετά από λίγους μήνες προσπαθειών και στον υπέρηχο που πήγα υπήρχε ένας τελειος σάκος χωρις εμβρυο. Εχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου. Ωστόσο το μόνο που σκεφτόμουν τότε είναι παμε να κανουμε απόξεση να τελειώνουμε. Μετά το μονο που θες ειναι να ξεκινήσεις προσπαθειες εκ νεου (εγώ δηλαδή). Μόνο που όσο πιο πολύ θες να ξεκινήσεις τόσο πιο πολλα μικροεμπόδια μπάινουν. Τελικά αφησα τον οργανισμό μου λίγο να συνέλθει παρόλο που στην αρχή δεν τον άφηνα με τίποτα και τώρα ξαναελπίζω κάποια στιγμή να έρθει. Είσαι πολυ πολύ μικρή, συνέλαβες και άρα θα ξαναμείνεις και θα είναι και πολύ συντομο. Οι περισσότερες ειδικα στην ηλικια σου, μενουν πολυ γρηγορα μετά από κάτι τέτοιο. @misofeggaro όταν βιώνεις κάτι άσχημο πάντα φοβάσαι μη σου ξανασυμβεί. Εδώ το παθαινουμε εμεις με πολυ πιο λαιτ - αν μπορω να τη χαρακτηρίσω ετσι- απώλεια. Πάντα θα σκέφτεσαι το κακό. Ειδικά στην περίπτωσή σου όμως, που δεν ήταν αποβολή πρώτου τριμήνου χρωμοσωμικής φύσεως πχ πιστεύω την επομενη φορά και με το ιστορικό σου και τη στενότατη παρακολούθηση που θα χεις απο το γιατρό θα πανε όλα πολυ καλα ως το τελος. Τωρα για το τι βλακειες θα ακους απο τους γύρω σου, αυτο ειναι άλλου παπα ευαγγελιο. Η βλακεια ειναι ατελείωτη......

[Evievaki]

στις πριν 20 ώρες, ο/η misofeggaro είπε:

Σας νιώθω όλες. Έζησα και εγώ δυστυχώς μια ιστορία απώλειας πριν από περίπου ένα μήνα. Ήμουν 30+1. Κάθε μέρα που περνάει είναι και πιο δύσκολα. Μερικές φορές νιώθω ο τι ονειρεύομαι και θα ξυπνήσω. Μερικές νομίζω ότι δεν ήμουν ποτέ έγκυος. Τις περισσότερες όμως κλαίω σπαρακτικα και ζητάω το παιδι μου. Στην περίπτωση μου υπήρξε ενδομητριος θάνατος. Το τι έχω ακούσει από από ανθρώπους που θέλουν να μου συμπατασταθουν. Ένας μου είπε, μην κάνεις έτσι, δεν πέθανε και άνθρωπος! Και τώρα που ετοιμάζω τα χαρτιά για να το στείλω για νεκροψία κάποιος μου είπε καλά αποτελέσματα! Φοβάμαι τόσο πολύ για το επόμενο να μην μου ξανασυμβεί, διαβάζω τόσα άσχημα που μπορεί να συμβούν στον τοκετό και στην εγκυμοσύνη και τρομοκρατούμε. Μα πιο πολύ κλαίω για αυτό το μωρό που με έκανε μαμά. Υπομονή σε όλες μας. 

Δυστυχως η κατασταση ειναι τοσο ασχημη οσο φαινεται...7 στις 10 γυναικες χανουν τουλαχιστον μια εγκυμοσυνη κ ειδικα την πρωτη τους...καθε μερα μαθαινουμε κ μια καινουρια δυσσαρεστη ιστορια...καθε φορα που διαβαζω μια τετοια ιστορια ποναω περισσοτερο...για ολες εμας που δεν ζητησαμε τιποτα περισσοτερο απο το αυτονοητο ,το πιο φυσικο πραγμα στον κοσμο ,δεν πειραξαμε ποτε κανεναν ,δεν ζητησαμε πλουτη κ παλατια ,μονο να κρατησουμε ενα μωρο στην αγκαλια μας...μανα εισαι απ'την πρωτη στιγμη που μαθαινεις οτι εισαι εγκυος κι αυτο δεν αλλαζει...για ολους αυτους τους καλοθελητες που θελουν κατα βαθος να μας συμπαρασταθουν φυσικα κ δεν πεθανε ανθρωπος...γιατι δεν ηταν το δικο τους παιδι αλλα το δικο μας...εγω εχω ακουσει κ χειροτερα ,οτι κατι κακο θα ειχα κανει κ με τιμωρησε ο Θεος ,οτι δεν το ηθελα πραγματικα ,οτι κατα βαθος δεν αγαπιομαστε πραγματικα με τον αντρα μου γι'αυτο ο Θεος δεν μας το χαρησε ,οτι δεν ηταν η ωρα μου γιατι προηγειται η συνυφαδα μου που παντρευτηκε πρωτη τον μεγαλυτερο αδερφο του αντρα μου κ εχει σειρα προτεραιοτητας κι αλλα τετοια ομορφα λογια παρηγοριας!!! Ευχομαι να μη νιωσουν ποτε τον πονο που νιωθουμε γιατι μονο τοτε θα καταλαβουν την αξια της ανθρωπινης ζωης...κι εγω τα ιδια νιωθω...ερχονται στιγμες που νιωθω οτι δεν ημουν ποτε εγκυος κ ολα ηταν ενα ονειρο ,αλλες φορες ξυπναω κ νιωθω οτι εχω ακομα το μωρο μου κ αλλες στιγμες που τιποτα δεν μπορει να με παρηγορησει...ξαφνικος ενδομητριος θανατος κ κουραφεξαλα...τιποτα δεν γινεται ετσι ξαφνικα χωρις συγκεκριμενο λογο...παντα υπαρχει καποια αιτια...αλλα καποιες φορες οταν μπαινεις στη διαδικασια να διαπιστωσεις τι εφταιξε χανεσαι σε ενα φαυλο κυκλο αποτελεσματων κ τρελενεσαι...καποια πραγματα ουτε οι ιδιοι οι γιατροι δεν μπορουν να τα εξηγησουν κ στο τελος παντα μενεις με ενα γιατι...μην ακους κανεναν κοριτσι μου ,κανε τη νεκροψια κ θα βρεις τις απαντησεις...οσος καιρος κι αν περασει  δεν προκειται να ξεπερασουμε αυτον τον φοβο...οσες εγκυμοσυνες κι αν ερθουν παντα θα τρεμουμε για το τι μπορει να μας συμβει...οσα παιδια κ να αποκτησουμε δεν προκειται ποτε να ξεχασουμε αυτο που χασαμε...ολοι μας λενε να παμε παρακατω αλλα δεν μας λενε πως...σιγουρα θα παμε παρακατω καποια στιγμη αλλα ποτε δεν θα το ξεπερασουμε...απλα θα το αφησουμε πισω μας κ θα συνεχισουμε τις προσπαθειες για να κανουμε το ονειρο μας πραγματικοτητα...

[Guest]

@Evievaki αληθεια εχεις ακουσεις ολες αυτες τις μ@λ@κιες? Έξαλλη έχω γινει.....Οτι δηλαδη οι καλοι ανθρωποι κανουν παιδια#not#, που βλέπεις, εγκληματιες, δολοφόνους, κακοποιους ναρκωμανεις, ιεροδουλες κλπ να κανουν παιδια, που βλέπεις αλλους ανθρωπους να κανουν παιδια και να τα κακοποιουν ή να τα εγκαταλείπουν (πολυ καλοι ανθρωποι όλοι αυτοί για να αποκτήσουν παιδί, ναι, δίκιο έχουν οι ανθρωποι που σε "παρηγορούν". Οτι τα ζευγάρια που ειναι καλα μεταξυ τους κανουν μονο παιδια#Not#, που βλέπεις τα διαζύγια το ένα μετά το άλλο, κερατώματα, καυγάδες, ξύλο, κραμερ εναντίον κράμερ (πολύ υγιή ζευγάρια για να αποκτήσουν παιδί ναι, πολύ σοφή η συμβουλή), και τέλος αφήνω τη σειρά προτεραιότητας που φυσικά αν ίσχυε θα έπρεπε εγώ προσωπικά και πολλές πολλές, άπειρες κοπέλες να εχουμε κάνει παιδί πριν από χιλιάδες άλλες, αλλά εκει, ειμαστε στη σειρά μας και περιμένουμε. Να πανε να πνιγούν οι συμβουλάτορες. Σε κάτι τετοιους συμβουλάτορες και παρόλο που δεν είμαι εκδικητικός 'ανθρωπος, σκέφτομαι καμια φορά, ότι θα πρέπε να βιώσουν κάτι ανάλογο μπας και βουτήξουν τη γλώσσα στο μυαλό τους την επόμενη φορά. Αλλά εδώ γυρίζει πάλι ο γενικός κανόνας ότι η ζωή δεν είναι δίκαιη, και άρα αυτό από μόνο του, καταρρίπτει όλα τα ανωτέρω.

[Evievaki]

στις On 28/8/2018 at 7:37 ΜΜ, ο/η Kat-Cat είπε:

@Evievaki αληθεια εχεις ακουσεις ολες αυτες τις μ@λ@κιες? Έξαλλη έχω γινει.....Οτι δηλαδη οι καλοι ανθρωποι κανουν παιδια#not#, που βλέπεις, εγκληματιες, δολοφόνους, κακοποιους ναρκωμανεις, ιεροδουλες κλπ να κανουν παιδια, που βλέπεις αλλους ανθρωπους να κανουν παιδια και να τα κακοποιουν ή να τα εγκαταλείπουν (πολυ καλοι ανθρωποι όλοι αυτοί για να αποκτήσουν παιδί, ναι, δίκιο έχουν οι ανθρωποι που σε "παρηγορούν". Οτι τα ζευγάρια που ειναι καλα μεταξυ τους κανουν μονο παιδια#Not#, που βλέπεις τα διαζύγια το ένα μετά το άλλο, κερατώματα, καυγάδες, ξύλο, κραμερ εναντίον κράμερ (πολύ υγιή ζευγάρια για να αποκτήσουν παιδί ναι, πολύ σοφή η συμβουλή), και τέλος αφήνω τη σειρά προτεραιότητας που φυσικά αν ίσχυε θα έπρεπε εγώ προσωπικά και πολλές πολλές, άπειρες κοπέλες να εχουμε κάνει παιδί πριν από χιλιάδες άλλες, αλλά εκει, ειμαστε στη σειρά μας και περιμένουμε. Να πανε να πνιγούν οι συμβουλάτορες. Σε κάτι τετοιους συμβουλάτορες και παρόλο που δεν είμαι εκδικητικός 'ανθρωπος, σκέφτομαι καμια φορά, ότι θα πρέπε να βιώσουν κάτι ανάλογο μπας και βουτήξουν τη γλώσσα στο μυαλό τους την επόμενη φορά. Αλλά εδώ γυρίζει πάλι ο γενικός κανόνας ότι η ζωή δεν είναι δίκαιη, και άρα αυτό από μόνο του, καταρρίπτει όλα τα ανωτέρω.

Αυτα εχω ακουσει κι αλλα χειροτερα...παντα ηξερα οτι υπαρχει κακια στον κοσμο αλλα τα τελευταια χρονια καταλαβα ποση πολυ...ειναι απιστευτο το πως γινεται να εχεις καλες σχεσεις με καποιον κ να φτανεις σε σημειο να τον λυπασαι κ να τον απεχθανεσαι ταυτοχρονα...το πως γινεται ολοι αυτοι η ανθρωποι που περιγραφεις να γινονται γονεις τοσο ευκολα κ μαλιστα χωρις τη θεληση τους κι εμεις πιυ το λαχταραμε τοσο περναμε τις πιο σκληρες δοκιμασιες δεν ξερω να σου πω....το μονο που ξερω ειναι οτι ναι ,οντως, η ζωη δεν ειναι δικαιη...κι αυτο το καταλαβα πολυ καλα τους τελευταιους πεντε μηνες....