Μετάβαση σε περιεχόμενο

Recommended Posts

Δημοσίευση

Μανούλες γεια σας!

Η μπέμπα μου είναι 2 ετών κ είναι ένα ζωηρό κ χαρούμενο κοριτσάκι!

Εμεινα κοντά της μέχρι κ 13 μηνών κ ύστερα επέστρεψα στην εργασία μου!Λόγω δουλειάς κ απόστασης γιατί η εργασία μου είναι αρκετα μακριά από το σπίτι μου,λείπω πολύ από το σπίτι!Ξυπνάω στις 5.30,γυρνάω στις 4,η μπέμπα συνήθως ξυπνάει στις 5 κ μας απομένουν γύρω στις 4-5ώρες μέχρι να κοιμηθεί!Εννοείται πως εγώ σ΄αυτές τις ώρες κάνω τα πάντα για να της προσφέρω όσο πιο ποιοτικό χρόνο μπορώ!Παράλληλα έχω τα μαγειρέματα,τα πλυσίματα κτλ.Είμαι ένα ράκος αλλά χαλάλι για το παιδάκι μου!Δεν τη βλέπω πολύ αλλά τι να κάνω?!Τα σκ που δεν δουλεύω είμαι χωμένη μέσα στα μαγουλά της κ προσπαθώ να αναπληρώσω το χαμένο χρόνο!

Πολλές φορές νιώθω πως με τιμωρεί!Ο αντρας μου απολύθηκε κ περναει πολύ χρόνο μαζί της!Καμιά φορά η μπέμπα δεν θέλει να ερχεται στην αγκαλιά μου κ όταν έρχεται κλαίει κ με χτυπάει!Σαν μου λέει που ήσουν μαμά?Γιατί δεν είσαι κοντά μου?

Τις προαλλες με τον καυσωνα την πήρε ο αντρας μου κ πήγαν στο εξοχικό για ένα βράδυ προκειμένου να δροσιστεί λίγο το καημένο κ να κάνει ένα μπάνιο!Οταν γύρισαν δεν ήθελε να έρθει στην αγκαλιά μου,όταν ήρθε έκλαιγε κ με χτυπούσε,μετά ήρεμησε κ κάναμε τις αγκαλίτσες μας πάλι!

Αρκετές φορές μου έχει κάνει τέτοια σκηνικά κ νιώθω ότι με τιμωρεί!

Εσείς οι εργαζόμενες μανούλες τι κάνετε με τα παιδάκια σας?

Δημοσίευση

και εμενα περασε φαση τετοια και εκλαιγα συνεχεια..γυρνουσα απο την δουλεια και νευριαζε που ημουνα εγω γιατι πχ περιμενε τον παππου...ηθελε μονο οαντρας μου αν τον ταισει μονο αυτος να τον ντυσει κτλ

τεσπα τελιακ φαση ητανε περασε και τωρα που εινα ι3 ετων με εχει συνεχεια στο σ'αγαπαω και σ'αγαπαω.

εσυ περνα οσο πιο πολυ χρονο μπορεις ή ενα μπορεις πανε σε καποια απογευματινη δραστηριοτητα εμεις το καναμε και νομιζω βοηθησε...υπομονη θα περασει..ξερεις τι κλαμα εχω ριξει????? :(:(

Δημοσίευση

Νομίζω τελικά ότι είναι η ηλικία που ευθύνεται για ό,τι περνάς κ σίγουρα ο χαρακτήρας του παιδιού, αν κ πάνω-κάτω όλα τα μικρά θα το περνούν αυτό που μας περιγράφεις... τι να σου πω, εμένα είναι 1,5 και ο προηγούμενος χειμώνας πέρασε "αναίμακτα" (τον κρατάει η μαμά μου), γιατι ήταν μηνών κ δεν καταλαβαινε τόσο ή δεν αντιδρούσε ως προς το θέμα. προς το τέλος που άρχισε να διαμαρτύρεται όταν έφευγα για δουλειά, ήταν λίγο ζόρι. τώρα, απο Σεπτέμβρη, που θα ξαναρχίσω το εντατικό μου πρόγραμμα, θεωρώ ότι θα έχουμε "δράματα" όταν φεύγω τα μεσημέρια :cry:

Νιώθω τύψεις κ θα ήθελα να είμαι ελεύθερη και να χαίρομαι στο έπακρο το παιδί μου, αλλά δεν γίνεται αλλιώς...

Δημοσίευση

Μη στεναχωριεσαι ετσι κανουν τα παιδια, ειναι ο τροπος να διαμαρτυρηθουν! Δεν θα ξεχασω που αφησα το Δημητρακη μου οταν ηταν 3 μηνων για 2 μερες και οταν γυρισα δεν με ηθελε καθολου, εκανε πως δεν με εβλεπε και γυριζε απο την αλλη τα μουτρα του! Τρελλαθηκα, ευτυχως σε λιγη ωρα του περασε. Μετα συνηθισε να λειπω λογω δουλειας τον αφηνω απο 6 μηνων περιπου. Κοιτα να της μιλας οσο μπορεις για τη δουλεια, για το λογο που λειπεις, για το ποσο θες να εισαι κοντα της και για το πως νιωθεις, μη νομιζεις οτι δεν καταλαβαινει, ολα τα καταλαβαινει.

Δημοσίευση

αχ, πόσο σε καταλαβαίνω δεν ξέρεις!!!

σαν να διαβάζω εμένα.

κ εγώ ίδια περίπτωση, ο άντρας μου είχε απολυθεί κ πέρναγε περισσότερο χρόνο μαζί του+ ότι μένω πάνω από τα πεθερικά μου...γιατί εγώ δεν είχα μόνο την απόρριψη του γιού κάποιες φορές (λίγες βέβαια κ φυσιολογικές), σαν αυτές τις στιγμες που περιγράφεις αλλά είχα κ τα πεθερικά να λένε (για να μη νιώθουν μειωνεκτικά που δουλεύει η νύφη κ όχι ο άντρας) "για μάνα δεν νοιάζεται το παιδί, δεν τη ζητάει, μόνο τον πατέρα του θέλει" κ μου ερχόταν να τους πετάξω το βάζο στο κεφάλι.

μια φορά γύρισα κ με έσπρωχνε όπως λες κ λέει " να φύγει η μαμά, να πάει στη δουλειά" αλλά του εξηγώ σαν να είναι μεγάλος ότι μου λείπει πολύ όταν λείπω κ δεν περνάω ωραία μακριά του.

τώρα δουλεύει πάλι ο άντρας μου κ υπάρχουν ισορροπίες καλύτερες-ίσως πρώτα έλεγε μέσα του ο μπαμπάς με αγαπάει κ κάθεται μαζί μου , η μαμά όχι?

ξαπλώνουμε μαζί κα με φιλάει ενώ εγώ κάνω ότι κοιμάμαι, κ πάμε πολλές βόλτες κ θάλασσα οι δυο μας

προσπάθησε να μην τρελένεσαι με το σπίτι, άσε κ καμιά δοθλειά κ μην τα σιδερώνειες όλα πχ άσε σεντόνια πετσέτεςκτλ

πάντως τι τραβάμε οι γυναίκες? από το πρωί ξυπνάω κ εγώ 6.30 κ πολλά βράδια τελειώνω στις δουλείες στις 11 αλλά μας τρώνε οι τύψεις..αν είμαστε καλές μανάδες, αν μας αγαπάνε τα παιδιά κτλ

Δημοσίευση

juliet εγώ δεν ξέρω να σου πω, γιατί ο δικός μου είναι μικρούλης. Βέβαια, κι εμείς ίδια περίπτωση είμαστε, εγώ δουλεύω κι ο άντρας άνεργος και κάθεται μαζί του, αλλά λείπω μόνο κάποιες ώρες το απόγευμα, έτσι όλη την υπόλοιπη μέρα είμαστε μαζί.

Αλλά δεν είναι λίγο σκληρό, όταν γυρνάς σπίτι κουρασμένη απ' τη δουλειά, να τρέχεις να κάνεις και δουλειές του σπιτιού, ενώ ο άντρας σου είναι σπίτι και κάθεται; Αυτός γιατί δεν κάνει καμιά δουλειά; Είναι λίγο άδικο νομίζω. Αν δεν τα έχεις και αυτά όταν έρχεσαι σπίτι, τουλάχιστον θα έχεις περισσότερο χρόνο με το μωρό σου.

Δημοσίευση

Σας ευχαριστώ μανούλες για τις απαντήσεις σας!

Νιώθω καλύτερα που ακούω ότι έχουν βιώσει κ άλλες το ίδιο με το δικό μου!

Σκεφτόμαι πολλές φορές ότι ίσως δε μ΄αγαπάει το κοριτσάκι μου όσο το μπαμπά της κ πληγωνόμαι πολύ!Χαίρομαι για τη σχέση που έχουν,δ ζηλεύω προς θεού,αλλά ποιο πλάσμα δεν αγαπάει τη μάνα του,ίδιως αμά είναι δίπλα του όσο μπορεί!!!??

Τι πόνο έχει θέε μου η μητρότητα?!

Τώρα κ λόγω της ανεργίας του έχει επέλθει φθορά στη σχέση,περνάμε μια δύσκολη φάση κ έχουμε τσακωθεί το τελευταίο διάστημα αρκετά άσχημα!

Η φτώχεια φέρνει γκρίνια έλεγε η γιαγιά μου!

Μου το πέταξε κιόλας,δε σε θέλει το παιδί,έμενα θέλει!!!

Με έσκισε με τα λόγια του!!

Ποιο παιδί δε θέλει τη μάνα του!?το ξέρω ότι μ ΄αγαπάει το κοριτσάκι μου αλλά ήθελε να με πληγώσει κ τα κατάφερε!

Κάθε απόγευμα που γυρνάω από τη δουλειά τη βγάζω έξω,σε πάρκα,σε ζωολογικούς κήπους,ασχολούμαι μαζί της,κ στο σπίτι κάνω τα ακριβώς απαραίτητα για να έχω χρόνο μαζί της!

Είμαι ένα ράκος!Σέρνομαι!Αφού αρχίζω να φοβάμαι για την υγεία μου πια!

Κλαίω,κλαίω,κλαίω....να ξοδέψω όλη την ένταση που έχω κ να είμαι ενταξει με το παιδί μου γιατί με τον άντρα μου βιώνουμε περίοδο απομόνωσης!!

Αντί να είμαστε ενωμένοι στα δύσκολα.....τρώμε τις σάρκες μας κ πολύ φοβάμαι ότι δε δουλεύει τη σχέση μου με το παιδί!Νιώθω ότι με ανταγωνίζεται με το παιδί!!Είναι λογικό αυτό το πράγμα!??Αρρωστο εντελώς!

Αχ δύσκολες οι σχέσεις!

Αχ τα είπα κ ξαλάφρωσα!!!

Δημοσίευση

juliet κι εμείς με τον άντρα μου τα ίδια περνάμε. Όλο νεύρα, φωνές, ένταση, καβγάδες. Ακριβώς επειδή είναι άνεργος και είναι όλη μέρα στο σπίτι και μουχλιάζει. Ευτυχώς δεν έχουμε αυτόν τον "ανταγωνισμό" που έχετε εσείς, αλλά κατά τα άλλα, όλο νεύρα.

Τι να πω, δυστυχώς η κρίση έχει και άλλες επιπτώσεις εκτός από οικονομικές...

Δημοσίευση

Κι ο δικος μου ειναι ανεργος πανω απο εναμιση χρονο κι οντως αυτο φερνει νευρα και γκρινια στο σπιτι. Ομως ειναι σημαντικο αφου νιωθεις ετσι να τον πιασεις καποια στιγμη που θα ειστε ηρεμοι και να του τα εξηγησεις, τοσο για το παιδι οσο και για τη δικη σας σχεση, οσο ειναι νωρις ακομα, αλλωστε μπορει να μην ξερει η να μην εχει καταλαβει πως αισθανεσαι, μια ηρεμη συζητηση κανει παντα καλο, θα ξαλαφρωσεις και εσυ. Μην κλαις ολη την ωρα, να εισαι σιγουρη πως το παιδι καταλαβαινει τη θλιψη σου, ισως μαλιστα να νιωθει οτι δεν θες να εισαι μαζι της και για αυτο εισαι ετσι, τα παιδια πολυ ευκολα μετατρεπουν οποιαδηποτε κατασταση σε απορριψη προς τα ιδια, ειναι σημαντικο να βλεπει οτι μαζι της ΠΕΡΝΑΣ ΚΑΛΑ!Ασχετα με ολα τα αλλα...

Δημοσίευση

εγω καλη μου δεν εχω βιωσει κατι παρομοιο απο τον γιο μου 22 μηνων τωρα κ εγω οταν χρονισε πηγα πισω για δουλεια αλλα το συνηθισε σχετικα ανωδυνα υπαρχουν κ τωρα μερες που φευγω για δουλεια κ παει να κλαψει τρεμει το χειλακι του αλλα οποιος τον κραταει τον κανει κ ξεχνιεται εμενα η καρδια μου παντα μενει πισω,τωρα για την αποριψη εμενα η πεθερα μου λεει πως το κανε αυτο ο αντρας μου οταν ηταν μικρος κ της ειχε πει ο παιδιατρος οτι το κανει απο υπερβολικη αγαπη για να τραβηξει την προσοχη σου δεν μπορει ακομα να εκφραστει κ να σου πει πως της λειπεις κ ετσι αντιδρα με οποιο τροπο της βγαινει σε λατρευει ποιο παιδι δεν αγαπα τη μανουλα..

επισης θα βοηθουσε αν παιζατε κ κατι ομαδικο μπαμπας μαμα κ κορη εμας μας βοηθαει πολυ να παιζουμε μαζι ολοι..

Συμμετοχή στη συζήτηση

Μπορείτε να γράψετε τώρα το μήνυμά σας και να εγγραφείτε μετά. Αν έχετε ήδη λογαριασμό, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε το μήνυμα με το ψευδώνυμό σας.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Guest
Απαντήστε σε αυτή τη συζήτηση...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

  • Απαντήσεις

    • Αυτό ακριβώς έκανα στην μεγάλη μου γιατί ήταν (και είναι) ένα παιδί δύσκολο στον ύπνο. Φτάσαμε 2 ετών για να κοιμηθεί σερί.  Σε τέτοια παιδιά (velcro babies), βοηθάει τρομερά η συγκοιμηση. Είναι ο μόνος τρόπος για να κοιμηθεί η μαμά. Ευτυχώς το δεύτερο, βγήκε τελείως διαφορετικό και δεν χρειάστηκε ούτε ένα βράδυ να κοιμηθούμε μαζί. Έπιασαν τόπο τα λεφτά που είχα δώσει κάποτε για το λίκνο 😂 @Naty_ κορίτσι μου υπάρχουν κάποιοι τρόποι για να μάθει το μωράκι σιγά σιγά να κοιμάται λίγο πιο αυτόνομα, αλλά είναι τόσο μικρουλι ακόμα που έχει ανάγκη την αγκαλιά σας. Ειδικά αν πονάει... Είναι επίσης όπως έγραψα πιο πάνω και θέμα ιδιοσυγκρασίας του κάθε μωρού.  Να βάζεις τον καθένα στη θέση του αν σου λένε βλακείες (γιατί βλακείες λένε ξεκάθαρα). Προσωπικά με βοήθησε πολύ το σεμινάριο βρεφικού ύπνου της m for mamma (έτσι είναι το όνομα της σελίδας στο Instagram). Τσεκαρε το αν θέλεις γιατί με την μεγάλη μου αυτό το "πάνω κάτω στο δωμάτιο" το πλήρωσα κάπως ακριβά μέχρι που πήγε 14 μηνών και μου έπεσαν τα χέρια και η μέση, και το έκοψα αναγκαστικά γιατί ήμουν έγκυος.  Στέλνω αγωνιστικούς χαιρετισμούς 🩷
    • Να σου ζήσει κορίτσι μου, γέρος και τυχερός να είναι και να έχετε μια υπέροχη ζωή 🧿🩷 Θα σου πω και γω με τη σειρά μου να δώσεις χρόνο. Θα δεις πως σιγά σιγά όλα θα μπουν στη θεση τους και θα τα καταφέρεις άψογα. Η αρχή είναι όντως δύσκολη, όχι μόνο για τα πρώτα μας παιδάκια, αλλά και για εμάς τις ίδιες. Και εγώ έτρεμα τη στιγμή που θα έρθουμε στο νησί και θα μείνω ολομόναχη με τα δύο μωρά. Αλλά βρήκα τα πατήματα μου σιγά σιγά και η μεγάλη συνήθισε και έστρωσε πολύ η συμπεριφορά της.  Θα σου πω μόνο ότι καταφέρνω τα μεσημέρια και τις κοιμιζω και τις δύο ταυτόχρονα  (ναι ταυτόχρονα!) και ξαπλώνω και εγώ. Το θεωρώ προσωπικό μου επίτευγμα αυτό 😂😂 Να περάσετε υπέροχα τις γιορτές, και να χαρεις όσο μπορείς αυτή τη βρεφική μωρουδιλα που ξέρεις πόσο γρήγορα φεύγει 🥹🩷
    • Καλησπερα κοριτσια,χρονια πολλα με υγεια για ολους μας. Πως περνατε με τα νινακια σας?
    • Εφοσον θηλαζεις αντι να κουραζεσαι με ολη αυτη την κατασταση με βολτες και πανω κατω και λικνα και ξαναμανα, κανε συγκοιμηση (ακολουθωντας τους κανονες ασφαλειας) και θα ηρεμησεις κι εσυ και το παιδι. Εγω και τα τρια μου παιδακια ετσι τα κοιμιζα / κοιμιζω. Τα δυο μαλιστα διδυμακια. Το μεγαλο μου θηλαζε σχεδον τρια χρονια και υπνο χωρις στηθος δεν εκανε πανω απο μια ωρα κι αυτο παντα διπλα μου. Οποτε κρεβατι μαζι, και υπνος παραλληλα με το θηλασμο. Με τα διδυμα επισης, κρεβατι μαζι, δεξια κι αριστερα μου και οποιο ξυπναει το θηλαζω ενοσω ξαπλωνω. Αν τυχει και ξυπνανε και τα δυο ειναι το ζορι, γιατι πρεπει να καθισω για να τα βαλω μαζι και καθολου δεν αντεχω μες στη νυχτα 🤣🤣🤣 Παντως ξεκινα τη συγκοιμηση και θα με θυμηθεις. Και το παιδι θα ειναι ηρεμο και ευτυχισμενο κι απλα θα θηλαζει / πιπιλαει και θα κοιμαται (ουτε ξυπνηματα, ουτε περα δωθε, ουτε να κανετε τη νυχτα μερα, ουτε κλαματα, ουτε τιποτα) κι εσυ θα ξεκουραζεσαι. Δεν νομιζω να γινεται διαφορετικα σε θηλαζον βρεφος , ειδικα μακροχρονια. 
    • Τέλειο το στολίδι σας!! Χρόνια πολλά κιόλας!! 😊😊 Για το κεφάλι δεν τον έχω ρωτήσει. Τον είχα πιάσει απ' τα μούτρα για διάφορα αλλά και το έχω ξεχάσει. Μα, εννοείται ότι ρίχνει κουτουλιδια και σε μας, αλλά αυτά τα κάνει για παιχνίδι. Κουτουλαει, γυρνάει σε κοιτάει και γελάει! 😆 Όταν κοπανάει το κεφάλι του κάτω, το κάνει όταν κλαίει, όταν νιώθει ότι τον έχεις "παρατήσει". Το κάνει λιγότερο τώρα ή με ακούει όταν του λέω μη και όχι! Πάλι καλά... Παιδίατρο έχουμε τώρα τέλη Ιανουαρίου, ελπίζω να το θυμηθώ να τον ρωτήσω 🙄 Με το φαι εννοείται ότι τα πετάει κι εμάς. Εμάς είναι στη φάση "τρώω τα πάντα και κυρίως θέλω να φάω αυτό που τρως εσύ!" 😆 Αλλά άμα δε θέλει κάτι, το λιώνει ακόμα στο χέρι και το πετάει κάτω. Ακόμα και το νερό του όταν δεν το θέλει άλλο, το πετάει με μίσος κάτω... Κάποια τα πετάει κιόλας και μετά κάνει "ου ου" να μου τα δείξει που τα θέλει πίσω... Ο,τι να ναι... Περιμένω απλά να μεγαλώσει 🙄.  Ο παιδότοπος ρε συ είναι πολύ καλή φάση αν υπάρχει κάποιος να την απασχολεί. Σε όσους έχουμε πάει εμεις συνήθως έχουν ηλικιακό όριο. Μετά τα 3-4 λένε χωρίς επίβλεψη γονέα. Μόνο σε έναν στη Θεσσαλονίκη που είχαμε πάει είχαμε βρει μια κοπέλα να ασχολείται με τον μπέμπη που ήταν τότε κάπου 6-7 μηνών και κάθησε μαζί του κάνα 3ωρο... Πήρε γερό τιπ 😆 ίσως άμα πας ώρες που δεν έχει ψυχή να απασχολούν το κορίτσι σου για μερικές ώρες να κάνεις τη δουλειά σου.  Εμείς προσωπικά καταφέραμε να δουλέψουμε όταν πήγε βρεφικό, δε θα πω ψέματα. Κατά τα άλλα χρειάζεται συνεχή επίβλεψη κι εμάς, παρόλο που δεν κλαίει τόσο πολύ άμα δεν είναι πάνω μου. Κάθεται ήρεμος άμα είναι στον ίδιο χώρο με μας. Επίσης, πολύ ζόρι αυτό με τον ύπνο σας, είναι ένα μικρό βαμπίρ Ε; 🥲😅 Εμάς ας πούμε θα νυστάξει γύρω στις 6:30 το απόγευμα, θα κοιμηθεί κατά τις 7+, θα ξυπνήσει 2-3 φορές, θα θηλάσει και τον καλύτερο ύπνο τον κάνει εκεί 2-6 το ξημέρωμα που συνήθως είναι σερί. Τώρα που προσπαθώ να του κόψω τον θηλασμό, απλά τον παίρνω αγκαλιά και τον κουνάω 1 ώρα μέχρι να μπορέσω να τον αφήσω κάτω χωρίς να ξυπνήσει. Κι εμάς το χει αυτό το θέμα ότι πρέπει να μας ακουμπάει για να κοιμάται καλά 😒 Τον ενοχλούν πολύ επειδή τώρα τρώει και σκληρές τροφές και πάνε εκεί που είναι πρησμένα τα ούλα... Αλλά τώρα κι εμάς είναι πόσος καιρός που έχει περάσει και σήμερα μόλις ένιωσα τις μυτουλες να έχουν σκάσει. Αλλά έχει ηρεμήσει με το κλάμα, ειδικά το βράδυ!!  Τα πρώτα 100 χρόνια είναι τα δύσκολα, μετά θα δούμε φως! 🥲
  • Νέες συζητήσεις

×
×
  • Προσθήκη...