Μετάβαση σε περιεχόμενο

Recommended Posts

Δημοσίευση

Και ναι εφτασε η ωρα να μοιραστω μαζι σας την δικη μου εμπειρια τοκετου!! :D:D

Παρασκευη ξυμερωματα 1:30, εγω 36+6 εβδ. και οπως ξυπνησα αποτομα αντιλαμβανομαι καποια υγρα. Ητανε λιγα και δεν ειμουνα σιγουρη αν ειναι αμνιακα υγρα.

Λεω στον αντρα μου να παμε στο νοσοκομειο της πολης και ανμας πουν οτι ειναι αμνιακα υγρα να παμε για το Πανεπιστημιακο στη Λαρισα οπου θα γεννουσα...δεν ειμουνα και σιγουρη...μην παμε και τζαμπα.

Στο νοσοκομειο η μαιες μου ελεγαν αμφιλεγομενα πραγματα και δεν ηξερα κι εγω αν γενναω ή οχι...

Αποφασιζουμε να παμε λοιπον στη Λαρισα. Παμε στο σπιτι, παιρνουμε την περιβοητη βαλιτσα και ξεκιναμε.

Φτασαμε εκει κατα τις 3.30-4 παρα. Η ιατρος εκει ειδοποιει τον γιατρο μου και μου κανει υπερηχο, με βαζει στον καρδιοτοκογραφο. Οι πονοι πολυ χαμηλης εντασης και πολυ ανεκτοι. 5 παρα δεκα μπαινω στην Αιθουσα Τοκετου. Εκει συνηδητοποιω οτι γενναω γιατι δεν ειμουνα και σιγουρη μεχρι τοτε. :oops::oops:

Ητανε ξυμερωματα και δεν γεννουσε καμια αλλη κοπελλα. Με συνεδεσαν με τον καρδιοτοκογραφο και οι πονοι και οι συσπασεις εγιναν πιο συχνοι και μεγαλυτερης εντασης. Βεβαια ηξερα απο την αρχη οτι δεν θα κανω επισκληριδιο και το ειχα παρει αποφαση.

Οι μαιες ηταν εξαιρετικες και με βοηθησαν παρα πολυ. Οταν οι πονοι αυξηθηκαν ζητησα αν γινοταν ενα παυσιπονο αλλα μου ειπαν οτι με διαστολη 8 δεν μπορουσαν να μου παρεχουν τιποτα. Οταν ειχαμε την τελεια διαστολη, ξεκινησα την εξωθηση που διηρκησε 45 λεπτα. Εκει βεβαια δεν πονας απλα εξαντλησε. Ο γιατρος βεβαια εκανε χιουμορ και μου εδινε θαρρος.

8 το πρωι γεννηθηκε το μωρακι μου. 2670 γρ. και ενας κουκλος. Καλοσχηματισμενος και καθολου ταλαιπωρημενος.

Δεν θα ξεχασω το πως ενιωσα οταν εβγαινε ο μωρο. Απιστευτο συναισθημα και γι αυτο δεν μετανιωσα που δεν εκανα επισκληριδιο. Οταν μου το εδωσαν αγκαλια στο φιλησα στο μετωπο. Ηταν η πιο ευτυχισμενη μου στιγμη. Κατευθειαν ξεχασα οτι λιγη ωρα πριν πονουσα. Ειχαν δικαιο ολες οι παλιες που ελεγαν οτι οι πονοι της γεννας ξεχνιουνται.

Μολις τελειωσαν με το ραψιμο σηκωθηκα μονη μου και πηγα στην Αιθουσα ανανηψης. Μετα απο 2 ωρες οταν πηγα στο δωματιο ειμουν τοσο καλα σαν να μην γεννησα.

Η ολη εμπειρια ηταν εκπληκτικη!!! Πραγματικα υπεροχη. Οι μαιες εξαιρετικες και ο γιατρος μου αψογος. Ειλικρινα χαιρομαι τοσο που ειμαι γυναικα και εζησα αυτο το θαυμα.

Και τωρα αρχισε το αλλο ταξιδι!! Η μητροτητα!!!!

Δημοσίευση

μαχη μου μακαρι ολες μας να εχουμε μια τετοια γεννα....ειδες λοιπον που τα καταφερες?κ ομως ξεχνας πονους,ταλαιπωρια...τα παντα...να σου ζησει κ παλι κ να το καμαρωνεις!!!!τελικα οντως σου βγηκε λιγο βιαστικουλης ο μικρος :):):)

Δημοσίευση

Μάχη μου χαίρομαι που δεν ταλαιπωρηθηκες πολύ και είχες εύκολη γέννα..

Σου εύχομαι κι από δω τα καλύτερα...Να χαίρεσται το μωράκι σας και να είναι πάντα γερό και καλότυχο!! Καλή λοχεία κοριτσάκι μου!!

Δημοσίευση

γερος κ καλοτυχος να ειναι

να τον χαιρεστε κ να τον καμαρωσετε οπως επιθυμειτε

ευχομαι καλη λοχεια κ με το καλο να σαραντησεις κουκλιτσα μου

υγ αχ μου θυμησες την δικη μου γεννα κ ναι ηταν τοσο υπεροχα κ αξεχαστα

αχχχχχχχχχχχχχχχ!!!!!!!!!!!!!!!! :D

Δημοσίευση

Σας ευχαριστω ολους τοσο πολυ για τις ευχες σας!! Ευχομαι σε ολους να χαιρεστε τα μωρακια σας, καλη λεφτερια σε οσες ειναι στην αναμονη. Και συντομα με ενα μωρακι σε οσους προσπαθουν!

Πραγματικα υπεροχη εμπειρια ο τοκετος, ισως η καλυτερη της ζωης μου. Ζεις το θαυμα πραγματικα.

  • 1 month later...

Συμμετοχή στη συζήτηση

Μπορείτε να γράψετε τώρα το μήνυμά σας και να εγγραφείτε μετά. Αν έχετε ήδη λογαριασμό, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε το μήνυμα με το ψευδώνυμό σας.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Guest
Απαντήστε σε αυτή τη συζήτηση...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

  • Απαντήσεις

    • Αυτό ακριβώς έκανα στην μεγάλη μου γιατί ήταν (και είναι) ένα παιδί δύσκολο στον ύπνο. Φτάσαμε 2 ετών για να κοιμηθεί σερί.  Σε τέτοια παιδιά (velcro babies), βοηθάει τρομερά η συγκοιμηση. Είναι ο μόνος τρόπος για να κοιμηθεί η μαμά. Ευτυχώς το δεύτερο, βγήκε τελείως διαφορετικό και δεν χρειάστηκε ούτε ένα βράδυ να κοιμηθούμε μαζί. Έπιασαν τόπο τα λεφτά που είχα δώσει κάποτε για το λίκνο 😂 @Naty_ κορίτσι μου υπάρχουν κάποιοι τρόποι για να μάθει το μωράκι σιγά σιγά να κοιμάται λίγο πιο αυτόνομα, αλλά είναι τόσο μικρουλι ακόμα που έχει ανάγκη την αγκαλιά σας. Ειδικά αν πονάει... Είναι επίσης όπως έγραψα πιο πάνω και θέμα ιδιοσυγκρασίας του κάθε μωρού.  Να βάζεις τον καθένα στη θέση του αν σου λένε βλακείες (γιατί βλακείες λένε ξεκάθαρα). Προσωπικά με βοήθησε πολύ το σεμινάριο βρεφικού ύπνου της m for mamma (έτσι είναι το όνομα της σελίδας στο Instagram). Τσεκαρε το αν θέλεις γιατί με την μεγάλη μου αυτό το "πάνω κάτω στο δωμάτιο" το πλήρωσα κάπως ακριβά μέχρι που πήγε 14 μηνών και μου έπεσαν τα χέρια και η μέση, και το έκοψα αναγκαστικά γιατί ήμουν έγκυος.  Στέλνω αγωνιστικούς χαιρετισμούς 🩷
    • Να σου ζήσει κορίτσι μου, γέρος και τυχερός να είναι και να έχετε μια υπέροχη ζωή 🧿🩷 Θα σου πω και γω με τη σειρά μου να δώσεις χρόνο. Θα δεις πως σιγά σιγά όλα θα μπουν στη θεση τους και θα τα καταφέρεις άψογα. Η αρχή είναι όντως δύσκολη, όχι μόνο για τα πρώτα μας παιδάκια, αλλά και για εμάς τις ίδιες. Και εγώ έτρεμα τη στιγμή που θα έρθουμε στο νησί και θα μείνω ολομόναχη με τα δύο μωρά. Αλλά βρήκα τα πατήματα μου σιγά σιγά και η μεγάλη συνήθισε και έστρωσε πολύ η συμπεριφορά της.  Θα σου πω μόνο ότι καταφέρνω τα μεσημέρια και τις κοιμιζω και τις δύο ταυτόχρονα  (ναι ταυτόχρονα!) και ξαπλώνω και εγώ. Το θεωρώ προσωπικό μου επίτευγμα αυτό 😂😂 Να περάσετε υπέροχα τις γιορτές, και να χαρεις όσο μπορείς αυτή τη βρεφική μωρουδιλα που ξέρεις πόσο γρήγορα φεύγει 🥹🩷
    • Καλησπερα κοριτσια,χρονια πολλα με υγεια για ολους μας. Πως περνατε με τα νινακια σας?
    • Εφοσον θηλαζεις αντι να κουραζεσαι με ολη αυτη την κατασταση με βολτες και πανω κατω και λικνα και ξαναμανα, κανε συγκοιμηση (ακολουθωντας τους κανονες ασφαλειας) και θα ηρεμησεις κι εσυ και το παιδι. Εγω και τα τρια μου παιδακια ετσι τα κοιμιζα / κοιμιζω. Τα δυο μαλιστα διδυμακια. Το μεγαλο μου θηλαζε σχεδον τρια χρονια και υπνο χωρις στηθος δεν εκανε πανω απο μια ωρα κι αυτο παντα διπλα μου. Οποτε κρεβατι μαζι, και υπνος παραλληλα με το θηλασμο. Με τα διδυμα επισης, κρεβατι μαζι, δεξια κι αριστερα μου και οποιο ξυπναει το θηλαζω ενοσω ξαπλωνω. Αν τυχει και ξυπνανε και τα δυο ειναι το ζορι, γιατι πρεπει να καθισω για να τα βαλω μαζι και καθολου δεν αντεχω μες στη νυχτα 🤣🤣🤣 Παντως ξεκινα τη συγκοιμηση και θα με θυμηθεις. Και το παιδι θα ειναι ηρεμο και ευτυχισμενο κι απλα θα θηλαζει / πιπιλαει και θα κοιμαται (ουτε ξυπνηματα, ουτε περα δωθε, ουτε να κανετε τη νυχτα μερα, ουτε κλαματα, ουτε τιποτα) κι εσυ θα ξεκουραζεσαι. Δεν νομιζω να γινεται διαφορετικα σε θηλαζον βρεφος , ειδικα μακροχρονια. 
    • Τέλειο το στολίδι σας!! Χρόνια πολλά κιόλας!! 😊😊 Για το κεφάλι δεν τον έχω ρωτήσει. Τον είχα πιάσει απ' τα μούτρα για διάφορα αλλά και το έχω ξεχάσει. Μα, εννοείται ότι ρίχνει κουτουλιδια και σε μας, αλλά αυτά τα κάνει για παιχνίδι. Κουτουλαει, γυρνάει σε κοιτάει και γελάει! 😆 Όταν κοπανάει το κεφάλι του κάτω, το κάνει όταν κλαίει, όταν νιώθει ότι τον έχεις "παρατήσει". Το κάνει λιγότερο τώρα ή με ακούει όταν του λέω μη και όχι! Πάλι καλά... Παιδίατρο έχουμε τώρα τέλη Ιανουαρίου, ελπίζω να το θυμηθώ να τον ρωτήσω 🙄 Με το φαι εννοείται ότι τα πετάει κι εμάς. Εμάς είναι στη φάση "τρώω τα πάντα και κυρίως θέλω να φάω αυτό που τρως εσύ!" 😆 Αλλά άμα δε θέλει κάτι, το λιώνει ακόμα στο χέρι και το πετάει κάτω. Ακόμα και το νερό του όταν δεν το θέλει άλλο, το πετάει με μίσος κάτω... Κάποια τα πετάει κιόλας και μετά κάνει "ου ου" να μου τα δείξει που τα θέλει πίσω... Ο,τι να ναι... Περιμένω απλά να μεγαλώσει 🙄.  Ο παιδότοπος ρε συ είναι πολύ καλή φάση αν υπάρχει κάποιος να την απασχολεί. Σε όσους έχουμε πάει εμεις συνήθως έχουν ηλικιακό όριο. Μετά τα 3-4 λένε χωρίς επίβλεψη γονέα. Μόνο σε έναν στη Θεσσαλονίκη που είχαμε πάει είχαμε βρει μια κοπέλα να ασχολείται με τον μπέμπη που ήταν τότε κάπου 6-7 μηνών και κάθησε μαζί του κάνα 3ωρο... Πήρε γερό τιπ 😆 ίσως άμα πας ώρες που δεν έχει ψυχή να απασχολούν το κορίτσι σου για μερικές ώρες να κάνεις τη δουλειά σου.  Εμείς προσωπικά καταφέραμε να δουλέψουμε όταν πήγε βρεφικό, δε θα πω ψέματα. Κατά τα άλλα χρειάζεται συνεχή επίβλεψη κι εμάς, παρόλο που δεν κλαίει τόσο πολύ άμα δεν είναι πάνω μου. Κάθεται ήρεμος άμα είναι στον ίδιο χώρο με μας. Επίσης, πολύ ζόρι αυτό με τον ύπνο σας, είναι ένα μικρό βαμπίρ Ε; 🥲😅 Εμάς ας πούμε θα νυστάξει γύρω στις 6:30 το απόγευμα, θα κοιμηθεί κατά τις 7+, θα ξυπνήσει 2-3 φορές, θα θηλάσει και τον καλύτερο ύπνο τον κάνει εκεί 2-6 το ξημέρωμα που συνήθως είναι σερί. Τώρα που προσπαθώ να του κόψω τον θηλασμό, απλά τον παίρνω αγκαλιά και τον κουνάω 1 ώρα μέχρι να μπορέσω να τον αφήσω κάτω χωρίς να ξυπνήσει. Κι εμάς το χει αυτό το θέμα ότι πρέπει να μας ακουμπάει για να κοιμάται καλά 😒 Τον ενοχλούν πολύ επειδή τώρα τρώει και σκληρές τροφές και πάνε εκεί που είναι πρησμένα τα ούλα... Αλλά τώρα κι εμάς είναι πόσος καιρός που έχει περάσει και σήμερα μόλις ένιωσα τις μυτουλες να έχουν σκάσει. Αλλά έχει ηρεμήσει με το κλάμα, ειδικά το βράδυ!!  Τα πρώτα 100 χρόνια είναι τα δύσκολα, μετά θα δούμε φως! 🥲
  • Νέες συζητήσεις

×
×
  • Προσθήκη...