προσκολληση help meeeeeee

[ΜΠΕΜΠΟΥΛΗΣ]

κοριτσια γεια σας

αντιμετωπιζω ενα πολυ σοβαρο θεμα και δεν ξερω καθολου μα καθολου πως να το χειριστω.

ο μικρος μου κοντευει τα 2.5 και εχει προσκολληθει πανω μου σε απιστευτο βαθμο.

παιδικο δεν παει...ειμαστε ολη μερα μαζι

και ολη μερα ασχολουμαι μαζι του,κανουμε τις δουλειες μας και μετα παιχνιδι

ομως.....του λειπω το βραδυ που παει για υπνο με θελει κι εμενα μαζι του!!!

πηγα ενα βραδυ,κοιμηθηκα διπλα του και εγινε χειροτερη η κατασταση.

σημερα ειχα καποιες δουλειες και επειδη δεν μπορουσα να τον παρω μαζι μου τον πηγα χθες στην γιαγια και τον παππου(που τους λατρευει και εχει μεινει μαζι τους πολλες φορες)

μετα το μεσημερι με πηραν τηλεφωνο και μου ειπαν οτι το παιδι μελαγχολησε,καθεται στην πορτα,κλαιει και ολο φωναζει μαμα-μπαμπα!!!!!

προσπαθησαν να τον κανουν να ξεχαστει αλλα ματαια δεν δεχοταν ουτε να τον ταισουν!!!!

ετσι πηγαμε και τον πηραμε......μολις μας ειδε ηρθε το χαμογελο(ουτε γελαγε ουτε μιλαγε μου ειπαν οι γονεις μου οι οποιοι για πρωτη φορα ειδαν ετσι τον μικρο και τα εχασαν)

στο σπιτι μας ακολουθησε ενα εφιαλτικο βραδυ....δεν κοιμηθηκε καθολου!!!!!

ολη νυχτα να με φωναζει!!!!!!

πηγαινε ο πατερας του....τιποτα... εκεινος ηθελε εμενα!!!!

τι να κανω?????

πως να του δωσω να καταλαβει οτι η μανουλα φεςυγει αλλα επιστρεφει ξανα????

δεν μιλαει κιολας ακομη.....

ξερω θα μου πειτε οτι το παιδακι εχει αναγκη την μαμα του και λογικο ειναι να προσκολλαται σαυτην αλλα τοσο πολυ????? να μην μπορω να παω πουθενα χωρις να πλανταζει στο κλαμμα??

σε λιγες μερες θα παω για δουλεια και θα μου τον κρατουσαν οι γονεις μου

τι θα γινει τοτε????

πως θα παω εγω για δουλεια οταν αντιδραει ετσι???

διαβασα καπου οτι κανω ενα μεγαλο λαθος οτι φευγω στα κλεφτα και ετσι του δημιουργω περισσοτερη ανασφαλεια!!!!!!

τι να κανω βρε κοριτσια μου?????

ολες οι γνωμες ειναι δεχτες στην κατασταση που βρισκομαι τωρα

ευχαριστω!!!

[karamelenia]

Ουφ έραφα,εγραφα και με πέταξε!!!!!!!!

Μπεμπούλης καλημέρα!!

Δεν πιάσανε τα κόλπα ε;;;

δεν πειράζει,μηδένισε το κοντέρ και ξεκίνα απο την αρχη.

Ίσως όντως να φταίει η προσκόληση του σε σένα.

Συμβουλέψου αν μπορείς κάποιον ειδικό να δεις τί θα σου πει.

Αν θες πάλι να το παλέψεις μόνη σου πρώτα Ψάξε να δεις μήπως κάποια δύσκολη κατάσταση μέσα στο σπίτι έχει αλλάξει τις ισοροπείες (π.χ. το οικονομικο που μας έχει αγχώσει όλους και δυσκολευόμαστε να είμαστε μες την τρελή χαρά) και το παιδι το έχει αντιληφθεί και το βιώνει ως απώλεια!

Απο κει και πέρα μην φευγεις κρυφά αλλά προετοίμασε τον απο πρινχωρίς να το μεγαλοποιεις και όρισε του την ώρα επιστροφής σου.π.χ.μέχρι να φας το μεσημεριανο σου θα έρθω.να είσαι σίγουρη οτι ακόμα και αν δεν το αποδεχτει στην αρχή θα το καταλάβει.Πάση θυσια τηρησε το.πες του ότι όταν θα επιστρέψεις θα κάνετε κάτι που του αρέσει πολύ μαζί ΜΟΝΟ ΟΙ ΔΥΟ ΣΑΣ και κράτησε την υπόσχεσή σου.Αρχισε να φεύγεις κάνοντας όλα αυτά και αφήνοντας τον στο σπίτι, στον οικείο χώρο του με κάποιον για μικρα χρονικα διαστήματα.

σου τα λέω αυτά με κάθε επιφύλαξη γιατί δεν είμαι ειδικός απλώς πέρασα μια φάση εξάρτησης με τον γιο μου (απλως ΄ξέραμε ακριβώς τι έφταιγε)και κάπως έτσι την ξεπεράσαμε σιγά σιγά.

Ευχομαι να πάνε όλα καλά!!Καλή δύναμη και συγνώμη για την πολυλογία

[cecilia]

Κοιτα, δεν ειναι οτι κανεις κατι λαθος.

Ειχα παρομοιο προβλημα, σε μικροτερο βαθμο.

Το χειρηστικα δινοντας του απλετο χρονο..εσυ εισαι ηδη ολη μερα μαζι του αλλα η προσοχη σου ειναι στραμενη στο να κανετε ασκησεις στο να τον εκπαιδευεις στο να κανετε αυτο εκεινο το αλλο...

δεν ξερω βρε Αναστασια μου..του αφιερωσεις ηδη πολυ χρονο..ποσο περισσοτερο χρειαζετε, και πως θα το αξιοποιησεις δεν εχω ιδεα.

Οσο για το να φευγεις στα κρυφα και εγω πιστευω πως ειναι καλυτερα να τον χαιρετησεις, να του δοσεις ενα φιλακι,να του πεις οτι η μαμα θα λειψει αλλα θα ξαναερθει.

α δυσκολευτουν λιγο οι γονεις σου ειναι αληθεια αλλα θα πρεπει να δουλεψουν καια υτοι αρκετα, δηλάδη να κανουν μαζι του πραγματ απου αρεσουν, πχ να μαγειρεψουν κατι μαζι, να πανε βολτα, να παιξουν, να σχοληθουν, να ειναι ο Σπυρος η μοναδικη τους εννοια για καποιο διαστημα, μεχρι να συνδιασει τη νεα κατασταση και να τη συνηθησει, γιατι θα την συνηθησει καποια στιγμη και οσο πιο σταθερη εισαι τοσο πιο γρηγορα.

Μετα φυσικα θα αναλαβεις τον αποκλειστικο ρολο του συμπαικτη εσυ, ειναι δυσκολο, ειδικα αμα εχετε να κανετε τις θεραπιες, τις ασκησεις να μαγειρεψεις κλπ κλπ, θα πρεπει να ζητησεις βοηθεια στις δουλιες του σπιτιου και στο φαγητο ειτε απο τους γονεις σου ειτε να τια κανεις πολυ πολυ πιο μετα αφου ο Σπυρος κοιμηθει.

Εχεις μια δυσκολη πειπτωση που θελει λεπτους χειρησμους..αλλα ειμαι σηγουρη πως θα τα καταφερεις

[ΜΠΕΜΠΟΥΛΗΣ]

ευχαριστω κοριτσια

θα το προσπαθησω να φευγω και να του το λεω να δουμε πως θα παει

σημερα που πηγα τραπεζα τον κρατησε η πεθερα μου για λιγο(δεν ελειψα πολυ)και την εβγαζε συνεχεια εξω,ηταν συνεχεια μαμα-μπαμπα αλλα ηταν χαρουμενος τουλαχιστον και δεν εκλαιγε

[mama eva]

Μπεμπουλης γεια σου κ απο μενα ..

Θα συμφωνησω με τα κοριτσια στο οτι καλο θα ηταν οταν φευγεις για οποιοδηποτε λογο να μην το κανεις στα κρυφα ..Αποδιοργανωνεται το παιδι , σκεφτεται οτι καθε φορα αυτο θα γινεται κ πρεπει να ειναι σε εγρηγορση , να μην κοιμαται να μην αφηνει γενικα την μαμα απο το οπτικο του πεδιο.Τα λογια αυτα δεν ειναι δικα μου αλλα της προηγουμενης μας παιδιατρου κ εμενα προσωπικα μου φανηκαν πολυ χρησιμα .."ενημερωνα" τις μεγαλες μου οταν ηταν ακομα μικρουλες οτι η μαμα φευγει για σουπερ μαρκετ πχ. Τι να σας φερω ?

Επιπλεον ομως καλο θα ηταν να παρεις κ μια γνωμη ειδικου γιατι εμεις απλα μανουλες ειμαστε κ εικασιες κανουμε . Ισως σου δωσει μια αποψη παραπανω για το τι μπορει να σκεφτεται το μικρο σου , συμβουλη πως να νιωσει καλυτερα ..

[kyriaki78]

Καλημέρα Αναστασία! Είναι λάθος να φεύγεις στα κρυφά γιατί έτσι το παιδί αγχώνεται περισσότερο και ίσως γι' αυτό αντιδράει έτσι έντονα. Όπως σου είπαν και τα υπόλοιπα κορίτσια πρέπει να τον αποχαιρετάς την ώρα που φεύγεις και φυσικά να τον ενημερώνεις για το που πηγαίνεις και να του ορίζεις την ώρα επιστροφής (π.χ. η μαμά πάει τώρα στη δουλειά και το μεσημέρι θα έρθει να σε πάρει.)

Ο αποχαιρετισμός σου να είναι σύντομος (μια αγκαλιά και ένα φιλάκι) και ποτέ να μην επιστρέφεις πίσω για δεύτερο φιλί ή δεύτερη αγκαλιά όταν τον βλέπεις να κατσουφιάζει γιατί τότε θα βιώνει τον αποχωρισμό άρα και το άγχος του αποχωρισμού για δεύτερη φορά..

Εμένα ο ένας μου γιός κάθε πρωί που τον πάω στο σταθμό κατεβάζει τα μούτρα και μιτσοκλαίει (ακόμη μετά από δύο μήνες που ξεκίνησαν παιδικό!) αλλά η δική μου στάση κάθε φορά παραμένει η ίδια ( του δίνω ένα φιλί και του λέω πως θα πάω το μεσημέρι να τον πάρω και να πάμε σπίτι) μέχρι επιτέλους να συνηθίσει..