ΑΠΟΞΕΣΗ....

[Θέλω να γίνω μαμά]

Δε νομίζω ότι είμαι πληγωμένη, απλά ποτέ δεν τρελαινόμουν με την ιδέα να αποκτήσω παιδί (το παρατσούκλι μου μπήκε σε μια στιγμή συναισθηματικής φόρτισης και δυστυχώς δεν ξέρω πώς να το αλλάξω!!!). Αν τα καταφέρω και ξαναμείνω έγκυος και το κρατήσω καλώς, αλλιώς δε θα κάτσω να σκάσω!!!!!

Πιστεύω ότι αν μπω στη διαδικασία των εξετάσεων και του ψαξίματος, τότε είναι που θα αγχωθώ, θα υποβάλω τον εαυτό μου στην ιδέα ότι πρέπει ντε και καλά να αποκτήσω παιδί, και τότε είναι και που δε θα τα καταφέρω με τίποτα, και που δε θα μπορέσω να το χαρώ, έτσι και τα καταφέρω!

[samantha]

Άννα Μαρία σίγουρα θα αγχωθείς εάν μπεις την διαδικασία των εξετάσεων αλλά για σκέψου να μείνεις πάλι έγκυος και να έχεις τις ίδιες ανησυχίες συνέχεια??? Θα είναι πολύ ψυχοφθόρο...Ενώ αν υπάρχει κάτι που μπορείς να κάνεις, γιατί να μην το κάνεις??? Δεν λέω ότι έχεις κάτι...αλλά σε περίπτωση που κάτι υπάρχει γιατί να μην το ξέρεις?

Εμένα γενικά με ενδιαφέρει να κάνω εξετάσεις και να γνωρίζω τι έχω...Και με εκνευρίζει ο γιατρός μου που δεν με στέλνει για εξετάσεις και με αφήνει ώρες ώρες στην τύχη μου...Ακόμη και για προληπτικές εξετάσεις όπως πχ για θρομβοφιλία...

Όμως σίγουρα είναι δική σου απόφαση και θα πράξεις όπως σε κάνει να νοιώθεις καλύτερα!!

για την αλλαγή του ονόματος να στείλεις ένα email στον admin ...

[συννεφακι]

ΓΕΙΑ ΣΑΣ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ,ΕΚΑΝΑ ΚΑΙ ΕΓΩ ΑΠΟΞΕΣΗ ΠΡΙΝ 30 ΜΕΡΕΣ , ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΚΑΝΟΝΙΚΗ ΤΗΝ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΟΣΟΝΟΥΠΟ , ΒΓΗΚΕ Η ΙΣΤΟΛΟΓΙΚΗ ΚΑΙ ΜΟΥ ΕΙΠΑΝ ΟΚ ΤΑ ΚΥΤΤΑΡΑ , ΗΤΑΝ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΑΛΛΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΝΑΚΑΤΕΥΤΗΚΑΝ ΜΕ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ .ΤΖΑΜΠΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΚΑΙ Η ΑΓΩΝΙΑ.ΕΤΥΧΕ ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΑΛΛΗ ΑΥΤΟ;

[Χρυσάνθη_]

συννεφακι σου απαντησα στις εξωσωμ....

[ANNABELL]

Καλησπέρα σας,

Είμαι η Αnnabell, 35 ετών, παντρεμένη από τον Απρίλιο με έναν υπέροχο άνθρωπο, την μια και μοναδική μου σχέση από τα 22 μου. Σας διαβάζω εδώ και χρόνια, από τότε που άρχισε να με τρελαίνει η ιδέα ενός παιδιού με τον άνθρωπο που αγαπώ. 'Ήταν, είναι και θα είναι το μοναδικό όνειρο ζωής για εμένα, αυτό που εύχομαι κάθε φορά που σβήνω τα κεράκια στα γενέθλιά μου.Ξεκίνησαμε προσπάθειες για ένα μωρό και εμείς, χωρίς να μας πιάνει άγχος, έχοντας κάπου στο μυαλό μας ότι θα μας πάρει καιρό. Αυτο όμως είχε άλλη άποψη. Ήρθε μετά από μόλις τρεις μήνες προσπαθειών, μία μέρα μόλις μετά τα 35α γενέθλιά μου..όλα πήγαιναν σχετικά καλά, με μόνη εξαίρεση ένα ινομύωμα που βρέθηκε στον πρώτο διακολπικό υπέρηχο, που όμως ο γιατρός μου έλεγε ότι δεν θα δημιουργούσε πρόβλημα, εκτός από λίγα πονάκια.Στην 5η εβδομάδα είδαμε την καρδιά του να χτυπά, και ήταν η πιο συγκλονιστική στιγμή της ζωής μου, μετά το θετικό τεστ. Δυστυχώς όμως, στο επόμενο υπέρηχο, την 7η εβδομάδα, ο παλμός δεν υπήρχε πιά, και έχασα την γη κάτω από τα πόδια μου...Ευτυχώς ήταν μαζί μου ο άνδρας μου που είχε έρθει να το δει, γιατί την πρώτη φορά φοβόταν...Ο γιατρός μου είπε οτι ο πλακούντας είχε κολλήσει στο ινομύωμα και δεν έπαιρνε οξυγόνο, ότι είχε κολλήσει πάνω σε έναν 'βράχο' όπως είπε. Μετά από 3 ημέρες μπήκα στο ΜΗΤΕΡΑ για τα περαιτέρω..Έκλαψα, ούρλιαξα,οι τύψεις ότι θα μπορούσα να είχα κάνει έναν τελευταίο έλεγχο πριν ξεκινήσουμε προσπάθειες μου έκλειναν το λαιμό, κοιτουσα την εικόνα της Παναγίας και την ρωτούσα, ΓΙΑΤΙ,αφού την εκλιπαρούσα συνέχεια να μη μου το πάρει, από την πρώτη μέρα που το έμαθα, αλλά απάντηση δεν πήρα..Ακόμα κλαίω αλλά ξέρω οτι δεν έχει νόημα..Η βιοψία έδειξε χρωμ. ανωμαλίες, οπότε η Φύση προνόησε.Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να προχωρήσουμε μπροστά, δίνοντας στο επόμενο μωράκι που θα έρθει κάποια στιγμή, τις καλύτερες δυνατές προοπτικές. Ευχομαι σε όλες όσες βιώσαμε μία τέτοια απώλεια, να είναι η τελευταία και σύντομα να δούμε ξανά αυτές τις δύο μικρές ροζ γραμμούλες που αλλάζουν την ζωή μας. Σας ευχαριστώ που με διαβάσατε.

[lullaby]

Annabell, πίστεψε με σε καταλαβαίνω πάρα πολύ. Η δική μου περίπτωση ήταν διαφορετική, δεν δημιουργήθηκε ποτέ έμβρυο, δεν υπήρξε καμία καρδιακή λειτουργία. Αλλά και πάλι το γιατί με τρώει και δεν μπορώ έτσι εύκολα και απλά να το ξεπεράσω. Προσπαθώ αλλά με τρώει... Όπως κι εσύ, έτσι κι εγώ ήμουν στο Μητέρα πριν λίγες μέρες για την ίδια περίπου διαδικασία η οποία μπορεί να λένε ότι σωματικά είναι ανώδυνη αλλά ψυχολογικά τουλάχιστον εμένα προσωπικά με τσάκισε. Κι εγώ κλαίω κάθε τόσο και έχω κακή διάθεση συνέχεια με αποτέλεσμα να ξεσπάω στους άλλους που δεν μου φταίνε σε τίποτα. Αλλά κανένας δεν μπορεί να νιώσει αυτά που νιώθω εγώ και όσο και αν θέλουν οι άλλοι να μου συμπαρασταθούν δεν μπορούν. Πολλές φορές και αυτά που λένε για να σε κάνουν να νιώσεις καλύτερα έχουν το αντίθετο αποτέλεσμα γιαυτό η γνώμη μου είναι καλύτερα όλοι οι γνωστοί και οι φίλοι να κρατάνε το στόμα τους κλειστό και να μη λένε τίποτα. Σε αυτές τις περιπτώσεις θέλεις μόνο κάποιον να σε ακούσει και όχι κάποιον που νομίζει πως τα ξέρει όλα προσπαθώντας δήθεν να σου φτιάξει τη διάθεση. Συγνώμη γιαυτό το ξέσπασμα αλλά ειλικρινά με κούρασαν διάφοροι που νόμιζαν ότι κάτι έχουν να πουν για να με βοηθήσουν. Δεν αμφισβητώ την πρόθεση αλλά τα πράγματα δεν είναι και τόσο απλά σε τέτοια θέματα.

Εγώ νομίζω πως μόνο ο χρόνος είναι αυτός που μπορεί να γιατρέψει αυτές τις πληγές και θα πρέπει να κάνουμε υπομονή ελπίζοντας ότι σιγά, σιγά όλα θα φτιάξουν και το χαμόγελο θα επιστρέψει και πάλι στα χείλη μας.

[mpempakos85]

να κανεις τις εξετασουλες σου και να ηρεμησεις99% ηταν τυχαιο γεγονος και συμβαινει σε παρα πολλες γυναικες,εγω ειμαι το ζωντανο παραδειγμα.εμεινα εγκυος τον μεθεπομενο μηνα μετα απο αποξεση λογω παλλινδρομης και τωρα οπως βλεπεις περιμενω το χριστουγενιατικο μωρακι μου πρωτα ο θεος.απο ψη μου ειναι οτι αμα ενα μωρακι ειναι υγειες και γερο ηρθε για να κατσει,ολες εχουμε καποιες κακες συνηθειες μεχρι να μααθουμε οτι ειμαστε εγκυες μη μπαινεις στο τρυπακι αυτο αλλα αντιθετα ξεκινα να ονειρευεσαι το επομενο μωρακι σου που θα ερθει για να μεινει και να εισαι αισιοδοξη!

[MeLiTiNi.X]

Γεια σας κοριτσια.. Εγω εκανα αποξεση στις 6 εβδομαδες...ακομα με τρωνε οι τυψεις μηπως εφταιξα εγω που ηταν παλινδρομη...ειχα κανει ντεκαπαζ και 2 βαφεσ πριν το μαθω..και λογω διακοπων επινα αλκοολ σχεδον καθημερινα και καπνιζα αρκετα....μετα το εμαθα και τα εκοψα ολα μαχαιρι...αλλα η χοριακη μου μεσα σε μια ολοκληρη εβδομαδα απο 1918 πηγε 2258...ενω επρεπε να ειναι τουλαχιστον 7.000..και η γιατρος ειπε οτι ο σακος επρεπε να μεγαλσει κι αλλο και το κουκουτσακι επισης..και ετσι πηγα στο χειροτερο ραντεβου της ζωης μου, στο χειρουργιο....ηταν η πρωτη κυηση και μαλιστα οχι προγραμματισμενη...χαρηκαμε τοσο πολυ...και τωρα με εχει πιασει φοβια οτι και την επομενη φορα ετσι θα γινει...

Ξερετε μηπως αν το ντεκαπαζ κτλ επηρεασν την εγκυμοσυνη μου? Επισης, θα κανω εξετασεις για θρομβοφιλια, μετα απο ποσο καιρο πρεπει να τις κανω? Μπορω και τωρα? Να ειστε ολες καλα και με γερα μωρα!!Σας ευχαριστω για τον χρονο σας...

kalimera Sofia....eixa ki egw 2 apovoles....alla stin diki mou periptwsi den xreiastike apoksesi epeidi den itan toso proxwrimeni h egkumosini....twra epitelous katafera na ftasw ston 9 mina kai mexri simera fovamai oti kati sto telos tha paei strava...pistepse me se katalavainw...oi vafes kai eidika to ntekapaz sigoura vlaptoun alla den to ikseres opote na min exeis tupseis....to paralogo tha itan na to ekanes enw ikseres oti isoun egkuos....tha perasei kai kapoia stigmi pou tha ksana meineis egkuos euxomai ola na pane kala....

[stedim]

lullaby πόσο δίκιο έχεις σε όσα γράφεις... Ταυτίζομαι απόλυτα...