Μετάβαση σε περιεχόμενο

Recommended Posts

Δημοσίευση

Κορίτσια δεν ξέρω τι θα κάνω με την μπουρμουλίθρα μου, αλλά έχει αρχίσει και με ανησυχεί ο φόβος της με τους ξένους και γενικά με άτομα που τα έχει δει αλλά δεν έχουμε πολλές επαφές...

Είναι 15 μηνών και μόλις την πλησιάσει κάποιος εκτός οικογενείας κλαιει με αναφιλητά!!! Μετά από κάμποση ώρα βέβαια συνηθίζει, αλλά με στεναχωρεί η πρώτη της αντίδραση...

Λετε να φταιει ότι έμεινε 21 ημέρες σε θερμοκοιτίδα και της έμεινε καμία φοβία??

Πείτε μου βρε κορίτσια πρέπει να ανησυχώ??

Δημοσίευση

καταρχας μην σε στενοχωρει αυτο..ειναι απολυτα φυσιολογικο για καποια παιδακια να αντιδρουν ετσι..εμενα η δικια μου ειναι μολις 6 μηνων κ το κανει αυτο..δεν φταις εσυ ουτε να νιωθεις ασχημα..θελει απλα τον χρονο της να δειξει εμπιστοσυνη..εγω στη θεση σου δε θα ανησυχουσα..θα το ξεπερασει μονη της..δεν ειναι λυση να την ξεκοψεις απο οσους δεν εχετε παρτιδες ουτε ομως να την πιεσεις να πηγαινει σε αλλες αγκαλιες με το ζορι..θα σου πουν καλυτερα κ οι αλλες κοπελες..

Δημοσίευση

έτσι είναι το κοριτσάκι του κουνιάδου μου, επειδή μένουν και στο εξωτερικό για ένα διάστημα και τα παιδιά δεν έχουν πολλές επαφές με κόσμο αλλά είναι κυρίως σπίτι με τη μαμά και το μπαμπά, η μικρή (κοντεύει δύο) όταν βλέπει ξένο πρόσωπο σε κοιτάει στα μάτια κι αρχίζει το ψευτοκλάμα και καλά "μην τυχόν με πλησιάσεις, δεν σε θέλω!" :) ακόμα κι όταν σε βλέπει για αρκετές μέρες, πάλι δεν θέλει με τίποτα να την πλησιάσεις και τρέχει και κολλάει στη μαμά της... νομίζω ότι κάποια παιδάκια τα πιάνει μια φοβία κατά καιρούς, δεν νομίζω να έχει να κάνει με τη θερμοκοιτίδα, αλλά αν το αντιμετωπίσεις χαλαρά θα το ξεπεράσει μόνη της... τώρα που το σκέφτομαι και η μικρή η ανιψιά μου ήταν κολλημένη στη μαμά της και δεν πήγαινε σε κανέναν απολύτως, ούτε σε άφηνε να την πλησιάσεις, αλλά έχει γίνει μια τσαούσα και γλωσσού που λες είναι δυνατόν;;; :) οπότε μην σε ανησυχεί!

Δημοσίευση

Θα συνηθίσει καρδούλα μου μη στεναχωριέσαι,εσύ απλά να τη βγάζεις έξω όσο πιο συχνά μπορείς κ κυρίως να μη την πιέζεις να πάει κάπου που δε ξέρει..Μάλλον θέλει το χρόνο της να προσαρμοστεί αλλα είμαι σίγουρη οτι θα στρώσει..

Η δικιά μου το ακριβώς αντίθετο..Ξεβράκωτος κ.... :laugh: :laugh:

Απλώνει παντού τα χέρια της να την πάρουν αγκαλιά,γελάει κ χαιρετάει σε όλο τον κόσμο..Αφού ο άντρας μου ανησυχεί,λέει είναι το τέλειο παιδί για απαγωγή... :ohmy:

Δημοσίευση

Στο παιδάκι είναι νομίζω. Και μένα έμεινε κάποιες μέρες στη θερμοκοιτίδα αλλά με τους αγνώστους τα πάει μια χαρά. Απλώνει και χέρια να τον πάρουν. Γνώμη μου είναι να μην το πιέσεις καθόλου και να σε "χορταίνει" όσο το δυνατόν πιο πολύ για να νιώθει ασφάλεια. Θα το ξεπεράσει με τον καιρό.

Δημοσίευση

Αχ κορίτσια μου σας ευχαριστώ πολύ!!!

Να σας ζήσουν τα μωράκια σας, καλή λευτεριά στα κοριτσάκια που είναι εγκυούλες και με το καλό όσες προσπαθούν!!!

mummidy η μπουμπού σου είναι μια γλύκα!! φτου φτου φτου!! χαχαχα πάει παντού ε??? και την δικιά μου έτσι θα την ήθελα, δεν με νοίαζει όμως αν είναι θέμα χαρακτήρα και όχι θέμα φοβίας ή κάτι άλλου...

Αγορομαμάδες... τα αντράκια σας θα γίνουν καρδιοκατακτητές!!! Κάνουν από τώρα προπόνηση για να πολιορκούν τις γυναίκες και είναι κοινωνικοί!! Αν πέσουν στην δικιά μου επάνω πολύ φοβάμαι οτι θα τους πάρει από τα μούτρα... :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:

Πάντως δεν σας κρύβω ότι μέχρι να το ξεπεράσει θα με ανησυχεί λίγο... γιατί μεγαλώνει με απίστευτη αγάπη, φροντίδα και αφοσίωση και με παραξενεύουν οι ανασφάλειες της.... Δεν την πιέζω ποτέ να πάει κάπου που φοβάται, και πάντα την έχω αγκαλίτσα και την φιλάω, της μιλάω, της εξηγώ ότι δεν πρέπει να φοβάται γιατί όλα είναι οκ, αλλά εκείνη κλαίει με απίστευτο παράπονο... και εχω και τον χαζομπαμπά της να μου λεει "η Θερμοκοιτίδα φταει... φοβάται μην μας ξαναχάσει..." και παθαίνω χειρότερο λαλα εκεί...

Δημοσίευση

ΚΑΤΚΑΤ έγραψε:

Κι εμενα τα ιδια κανει μην ανησυχεις, θα το ξεπερασουνε πιστευω!

Μακάρι κοριτσάκι μου... μακάρι..

Εντωμεταξύ να σας πω να γελάσετε τώρα... εγώ είμαι γενικά έξω καρδιά, ο μπαμπάς της είναι μετρημένος και αρκετά συγκρατημένος... Επειδή λοιπόν η μικρή μας είναι αντίγραφο του μπαμπά της στην εμφάνιση τον κράζω ότι και στον χαρακτήρα από εκείνον πήρε και τίποτα δεν του άφησε πια... ;)

Δημοσίευση

...η κόρη μου πήγαινε παντού!

Ο μικρός τώρα, εεε.. είναι μαμάκιας! παέι, διστακτικά, αλλά

κλαίει και τσιρίζει κοιτάζοντας με σαν να θέελι να πει

"Μαμά πάρε με!!! δεν θέλω αλλη αγκαλιά!!!!"

Δημοσίευση

bell έγραψε:

...η κόρη μου πήγαινε παντού!

Ο μικρός τώρα, εεε.. είναι μαμάκιας! παέι, διστακτικά, αλλά

κλαίει και τσιρίζει κοιτάζοντας με σαν να θέελι να πει

"Μαμά πάρε με!!! δεν θέλω αλλη αγκαλιά!!!!"

Ο ζουζούνος μου... και κλαίνε σπαρακτικά.... :(

Τελικά νομίζω καλά κάνω και κράζω τον άντρα μου... από ότι βλέπω είναι θέμα χαρακτήρα... γονιδιακό..

Δημοσίευση

Λοιπον ο γιος μου...παρε κοσμε...πηγαινε παντου και σε ολους,και μεχρι τωρα ειναι κοινωνικοτατος!Εγω οταν ημουν μικρουλα,μολις χτυπαγε το κουδουνι του σπιτιου ετρεχα πανικοβλητη,με τρελο κλαμα απτον φοβο!Δεν μπορουσαν να με ηρεμησουν!Τι να πω ειναι στο παιδι.

Δημοσίευση

MHN ANISIXEIS EINAI STHN HLIKIA TOU AYTO POU EGDILONEI ....ARXIZOUN OI NTROPES .

PANTOS O DIKOS MOU MEXRI TORA PIGENE PANTOU MA PANTOU KAI GELOUSE SE OLOUS AKOMA KAI 2 DEYTERA NA TOUS PROTO EBLEPE .

EXEI TORA 1 MHNA PO KANEI NTROPES .DEN KLEEI FUSIKA ALLA STOUS ENTELOS KSENOUS POU TOU MHLANE BAZEI TA XERAKIA TOU STO PROSOPO KAI KRIBETE .META APO 10 LEPTA TO KSEPERNAEI FUSIKA .

ME AYTOUS POU GNORIZEI APO TOTE POU GENNITHIKE MAZEUTIKE LIGO KAI DEN APLONEI ME TO POU TOUS DEI XERIA GIA AGALIA ,PERIMENEI 10 LEPTA NA TOUS SINITHISEI .META KOLAEI KAI KANEI AGALITSES .

Δημοσίευση

Χμμμ νομιζω πως ειναι θεμα χαρακτηρα.. δεν ξερω αν παιζει τοσο μεγαλο ρολο η ενθαρρυνση η δικη σου να γνωρισει καινουρια ατομα και δε νομιζω να φταιει η θερμοκοιτιδα. Ο δικος μου ενω ειναι τρομερα κοινωνικος, γελαει σε ολο τον κοσμο, χαιρεταει κλπ δεν παει ευκολα σε "ξενες" αγκαλιες. Στην αρχη γελαει, χαιρεταει κανει λιγο κουκου τζα με τα χερακια του αλλα για να παει αγκαλια στον αλλο που εχει δει για 1-2η φορα του παιρνει πολυ ωρα.

Δημοσίευση

bembini έγραψε:

και εμένα όποιον βλέπει για πρώτη φορά κλαίει αλλά νομίζω ότι αυτό είναι φυσιολογικό να συμβαίνει στα παιδάκια και όχι γονιδιακό

Για ένα παιδάκι 4 μηνών οκ το καταλαβαίνω, αλλά η δικιά μου είναι 15 μηνών και το κάνει ακόμα... γιαυτό και έχει αρχίσει να με προβληματίζει...

Συμμετοχή στη συζήτηση

Μπορείτε να γράψετε τώρα το μήνυμά σας και να εγγραφείτε μετά. Αν έχετε ήδη λογαριασμό, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε το μήνυμα με το ψευδώνυμό σας.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Guest
Απαντήστε σε αυτή τη συζήτηση...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

  • Απαντήσεις

    • Πόσο θα συμφωνήσω με αυτό το μήνυμα!!! Έχω πέσει στα πατώματα, έχω κλάψει, έχω κυνηγήσει (πιο μικρή και ανώριμη γαρ). Περνώντας τα χρόνια και κοιτωντας πίσω, έκανα απλά τον σταυρό μου και είπα Θεέ μου γλίτωσα.... Βέβαια @Nerina κορίτσι μου ο,τι και να σου λέμε εμείς τώρα, ξέρω πολύ καλά ότι δεν αλλάζει αυτό που νιώθεις. Θα σου δώσω μια τελευταία συμβουλή (τα υπόλοιπα στα είχα γράψει στο άλλο θέμα και δεν θέλω να σε κουράζω): μην κινηθείς με γνώμονα το ότι θα μείνεις μόνη σου στην ηλικία σου (εντωμεταξύ νέα κοπέλα είσαι!!!), ή τι θα πει ο κόσμος, ή τα χρόνια που περάσατε μαζί. Θα σπαταλήσεις αλλα τόσα χρόνια, πολύτιμα πλέον, από φόβο; Αξίζει;; 
    • @Mariaa_ δεν έχω ζήσει ποτέ κατάθλιψη ούτε είχα τρελό άγχος στην εγκυμοσύνη. Όμως η εγκυμοσύνη και η λοχεία είναι μια περίοδος που είναι πολύ ευαίσθητη για εμάς. Θυμάμαι ότι έκλαιγα για το παραμικρό για καταστάσεις που δεν θα έκλαιγα κανονικά.  Στην εγκυμοσύνη δούλευα και είχα το πρόγραμμα μου, αλλά όταν γέννησα και έμεινα μόνη με το μωρό τότε αντιμετώπισα την μητρική μοναξιά που λέω εγώ, κάτι που το βλέπω σε όλες τις νέες μητέρες. Ξαφνικά αλλάζει όλος σου ο κόσμος, όλο σου το πρόγραμμα και δεν έχεις παρέες και κάποιον να μιλήσεις τις ώρες που εσύ μπορείς. Ξέρεις πως αντιμετώπισα αυτή την κατάσταση; Έφτιαξα πρόγραμμα που απαιτούσε καθημερινή έξοδο και το τηρουσα πιστά όσο κουρασμένη και να ήμουν. Έτσι "αναγκαζόμουν" να ακολουθήσω μία ρουτίνα σαν να έχω δουλειά (έβρισκα και εξωτερικές δουλίτσες βέβαια να κάνω). Τι προτείνω λοιπόν; Φτιάξε καθημερινό πρόγραμμα και τήρησε το ευλαβικά. Σε αυτό βάλε καθημερινή έξοδο το πρωί (ο ήλιος κάνει καλό).  Α επίσης έκανα φιλίες από εδώ μέσα και μιλούσα με κάποιες κοπέλες που ήμασταν στην ίδια φάση και μοιραζόμασταν κάπως την καθημερινότητα. Δυστυχώς μετά τη γέννα έρχονται τα baby blues, που είναι 2 εβδομάδες που θα είσαι χάλια συναισθηματικά και θα κλαις συνέχεια. Μετά γενικά οι πρώτες 40 μέρες έχουν αρκετό ξενύχτι και κούραση, ειδικά όταν θηλάζεις. Και αν έχει και κολικούς το μωρό; Κλάψε Χαράλαμπε... Όχι δεν στα λέω όλα αυτά για να σε αγχωσω. Στα λέω για να καταλάβεις ότι πρέπει να είσαι καλά! Να φροντίσεις να είσαι στην καλύτερη δυνατή σου φάση! Αν πρέπει να πάρεις αντικαταθλιπτικά, να πάρεις. Περί θηλασμού του συντρόφου σου δεν του πέφτει κανένας λόγος! Δικό σου το σώμα! Ο δικός του ρόλος είναι να στηρίξει μόνο την απόφαση σου. Τέλος, μπες σε ομαδουλες να βρεις κι άλλες εγκύους να μοιράζεστε τα άγχη σας και που ξέρεις; Ίσως βρεις κάποια φίλη να βγαίνετε 😊
    • Με το καλό τη Δευτέρα! Εύχομαι να είναι κορίτσι γιατί έχεις ήδη 3 άντρες μέσα στο σπίτι, φτάνει 🤣 Τι ώρα έχεις την αυχενική; ΠΗΤ πότε έχεις;
    • Καλέ γιατί προδικάζεις; Εμένα πάντα 3 μέρες μετά την αναμενόμενη περίοδο ξεκινάω να έχω αχνά τεστ πρώιμης ανίχνευσης φυσικά.  Επίσης αφού ξέρεις ότι η συνταγή απαιτεί ταξιδάκι τι κάθεσαι; Για ξεκίνα να το οργανώνεις 😉
    • Ετοιμάσου για δίδυμα φίλη! Ελπίζω να έχετε κάνει τα οικονομικά σας κουμάντα 😜
  • Νέες συζητήσεις

×
×
  • Προσθήκη...