Μετάβαση σε περιεχόμενο

Recommended Posts

Δημοσίευση

Θυμαστε τοτε...που εισασταν στα θρανια...?

Τι σας εχει μεινει αξεχαστο απο αυτα τα χρονια...?

Τι θα εχει μεινει αξεχαστο στους καθηγητες σας...?

Αν γυριζατε το χρονο πισω τι θα αλλαζατε απο εκεινα τα χρονια...?

Την ημερα των βαθμων...ποια ηταν η πρωτη κουβεντα που σας ελεγαν οι γονεις σας...?

Εχετε επαφες με τους παλιους σας συμμαθητες...?

Ηταν ομορφα τα χρονια τα μαθητικα...?

http://www.youtube.com/watch?v=z7juiHK8vs0

Δημοσίευση

αχ βρε ραμονακι........τι ωραια θεματα που ανοιγεις.............

ξερεις ποσο αναπολω αυτα τα χρονια....ακομα και τωρα......

τι μου εχει μεινει αξεχαστο.................το οτι δεν ειχα αχγος..........το ποσο ξεγνιαστα και ομορφα περνουσαμε......το νευρικο γελιο που παντα με επιανε την ωρα του μαθηματος...τωρα για τους καθηγητες μου...δεν μπορω να πω οτι εκανα ποτε κατι τρανταχτο για να με θυμουντε...αν γυριζα τον χρονο πισω δεν θα αλλαζα απολυτως τιποτα...την ημερα των βαθμων γενικως ειμουνα μαθητρια του 16/17 οποτε δεν ειχα και ιδιαιτερο προβλημα...με παλιους συμμαθητες δεν εχω επικοινωνια...αν και θα ηθελα πολυ πολυ πολυ.....

οσο γενικως για αυτα τα χρονια............η καλυτερη περιοδος της στιγμης μου ειναι απο τα 16 μου μεχρι και τα 24..........

βολτες.....εξω....παρεες...ειχα 4 κολλητες που καθε σαββατοκυριακο κοιμομασταν μαζι...και καταλαβαινετε τι γινοτανε....

αχ τι μου εκανες τωρα....ειμαι λιγο καπως αυτες τις μερες..ακουσα και το τραγουδι...θυμηθηκα και πολλα............

κλαιωωωωωωωωω

Δημοσίευση

Αχ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Ανεμελα χρονια, χρονια με πολλα ανχη οπως τα γκομενικα! :laugh:

Ρε Ραμονα!

Τι μας εκανες?

Αποφευγω να τα θυμαμαι γιτι με θλιβει το γεγονος οτι "περασαν"

Ευτηχως τα εχω ζησει στο μεγαλειο τους, με τις κοπανες μου, τις ημερησιες αποβολλες μου,το ξυλο με τους συμμαθητες μου!

Το τσιγαρακι στο προαυλιο, ολλα!

Μωρη τρεληηηηηη!

Με μελανχωλησες! :(:kiss:

Δημοσίευση

μελαγχολισες? εγω να δεις!

καλα και εγω τα εζησα τοσο εντονα και δυντα!!! τα χρονια του γυμνασιου δε θυμαμαι μαθηματα καθολου! δεν θυμαμαι καν τι μαθηματα καναμε! ημασταν συνεχεια εξω, με τα αγορια εννοειτε του λυκειου και χαριεντιζομασταν!

καλα το τι αποβολες ειχα φαει δε λεγετε! το αστειο ειναι οτι ολοι οι καθηγητες με αγαπουσαν πολυ ιατι δεν ημουν θρασυς απλα ο ορισμος της αταξιας! το μονο αγχος ηταν πως θα βαφτω και τι ρουχα θα βαλω...βλεπετε ειχα φαν κλαμπ τοτε!χαχαχα

ααααχ αξεχαστα ωραια χρονιαααα

Δημοσίευση

μια λεξη ολη η ουσια.ξεγνιασια.υπεροχα,αν μπορουσα θα γυρηζα πισω,βεβαια μετανιωσα που δεν πηγα κομμωτικη,αλλα δεν θα αφηνα εκεινες της πανεμωρφες στηγμες,επαφες με της συμαθητριες μου εχω οπως και τοτε λιγο πιο διαφωρετηκα,γαμος παιδια και βαλε.υπεροχα χρονια,αξεχαστες εποχες.αχ ραμονα με το θεμα σου.εστανωμαι χαλια. :kiss:

Δημοσίευση

egw to mono pou ekana....kathomouna sto idio thranio me to agori mou merikes fores...kai an den kathomastan mazi...stelname sinithws rabasakia

twra gia kopanes........................ouuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuu

xamos..allla kati etsi trantaxto...as poume den ebala fwtia to sxoleio....i den kollisa kamoia tsixla se kamoia fousta kathigitrias...xaxaxaxax

Δημοσίευση

εγω θυμαμαι οτι μια μερα πηγα να τρελανω μια καθηγητρια γιατι επεμενα τοσο εντονα σε ενα θεμα που ολοκληρο τμημα πηγαμε στη βιβλιοθηκη να το ψαξουμε στο ιντερνετ!

επισης θυμαμαι οτι μισουσα τη βιολογο μας και σε ενα τεστ μας ειχε βαλει ερωτηση τι εννοουμε με τον ορο απεκριση και της εκανα ολοκληρη αναλυση οτι απεκκριση ειναι οταν γινετε η γονιμοποιηση στα φυτα.και επεμενα και εκει για να της σπασω τα νευρα...το κακο ειναι οτι το ιδιο εκανε οοοολο το τμημα...οποτε ναι πηγα να τη βγαλω τρελη!

αχ μισουσα την ωρα των αρχαιων γιατι η καθηγητρια τραγουδουσε το γνωστο ασμαααα Ραμοναααα Ραμοναααααα

Δημοσίευση

Με γυρνάς πολλά χρόνια πίσω μεσημεριάτικα! Χρόνια βαρετά, ανιαρά, που δεν με ενδιαφέρει να θυμάμαι. Έμενα σε χωριό και το σχολείο ήταν στην πόλη. Ένα τέταρτο μακριά αλλά αυτό δημιουργούσε πολλά προβλήματα. Δεν μπορούσα να βγω με τους συμμαθητές μου, να πάω μια βόλτα μετά το σχολείο γιατί έπρεπε να φύγουμε αμέσως μετά το σχολείο, να πάμε σπίτι, ο μπαμπάς δεν μπορούσε να περιμένει. Δεν είχα παέι ούτε σ΄ένα χορό(ψέμματα μόνο σ΄ένα)ποιός θα ερχόταν να με πάρει και τι ώρα? Χρόνια διαβάσματος, με φίλες μόνο στα διαλλείματα.Το μόνο καλό ήταν οι κοπάνες και στην τρίτη λυκείου που ζούσα μόνη μου στην πόλη και πέρασα πολύ καλά. Τα πιο ωραία χρόνια ήταν τα φοιτητικά. Αυτά μάλιστα!!!

Δημοσίευση

Εγώ πέρασα χάλια.Ούτε που θέλω να τα θυμάμαι.Δεν είχα παρέες.Μόνο 2 φίλες όχι συμμαθήτριες όμως που βγαίναμε σαβατα.Τα αγόρια που γούσταρα με φτύνανε,όσα παιδιά πήγαινα να πλησιάσω με κορόιδευαν,λες κ ήμουν φυτό!Κ όμορφουλα ήμουν κ αδύνατη.Κ κάπνιζα(μαγκιά ε τότε χι χι) κ κοπανες έκανα να βγω με τις 2 φίλες μου,δεν ξέρω τι έφταιγε.Στην 5ήμερη μόνη ήμουν χωρίς παρέα,στους χορούς πήγαινα μόνη κ με κορόιδευαν οι άλλοι,απλά για να παω πήγαινα.Οι εξωσχολικοί μου φίλοι κ αγόρια με γούσταραν όμως!Μετά στην σχολή όμως που πηγα όλα άλλαξαν ξαφνικά!Κ αγόρια είχα κ φίλες κ κανείς δε με κορόιδεψε πια.Περίεργο ε;πάντως μου μείναν τα ψυχολογικά για τότε.Πέρασα απαίσια μαθητικά χρόνια μέσα στη μοναξιά 6 χρόνια(γυμνάσιο-λύκειο).Γιατί γιατί;κλάψ!

Δημοσίευση

μενιαμαμα εχω ακουσει πολλες φορες αυτο που ειπες και εσυ! πιστευω οτι καποιες φορες ισως να ειναι η ζηλεια,καποιες φορες ισως απο αθωα παιδικη κακια?δε ξερω αλλα καποιες φορες τα παιδακια ειναι σκληρα με τα αλλα!

εγω παντως θυμαμαι οτι οσα αγορια με εφτυναν στο δημοτικο στο λυκειο μου την πεφτανε και εγω πηρα το αιμα μου πισω!!!χαχαχαχα

Δημοσίευση

Μαμα xina εμένα τα αγόρια που με "πλησίαζαν" στο δημοτικό, στο λύκειο με κορόιδευαν.Εκτός σχολείου όμως πχ στα αγγλικά είχα άριστη σχέση με τους συμμαθητές μου.Μόνο στο σχολείο είχα το πρόβλημα κ ακόμα κ τώρα που μεγάλωσα δεν εχω καταλάβει το γιατί...

Δημοσίευση

ε τοτε ας πουμε οτι ηταν βλαμενα! απο την αλλη σκεψου οτι αυτα χανανε!χιχιχι

στο σχολειο καμμια σκανταλια?

α θυμηθηκα κατι αλλο στην πεμπτη δημοτικου ημουν το αποκορυφομα του δραματος! κλαμα! κλαμα για τα παντα ομως!κλαμαααα

Δημοσίευση

ax ti mou thimises:):):)ti wraia xronia to mono pou me xalage itan to prwino xupnima......ti wraia pernousame me tis files mou...ta tsigara pou krivame mesa sta kazanakia....ta koritsia pou kathomouna sto thranio....otan evafa ta nuxia mou stin wra twn agglikwn...otan xoreuw trsifteteli sto mathima ton gallikwn.....otan elega metafrafeis sta arxaia kai tis eixa skonaki sto xeri:):)axx i agwnia na parw tous vathmous mou.....to gelio me ta koritsia ta prwta flert.....omorfa xronia:)axexasta...

Δημοσίευση

κελλυ ειμαι σιγουρη οτι εμεινες αξεχαστη στους καθηγητες σου!

αχ εγω θυμαμι στο λυκειο την ωρα των μαθηματικων που χαζευαμε τον ψαρομαλλι καθηγητη και μας το αλλαξανε γιατι του λεγαμε συνεχεια να παει για μοντελο!κακακακακα

Δημοσίευση

i alithia einai pws me sumpathousane oi kathgites mou:)mono sto gumnasio eixa provlima me autin pou me ekane arxaia..alla meta apo xronia pou me eide..mou leii egw panta pisteua se sena....kai episis tin sfaliara pou faga stin pempti dimotikou apo enan trelo daskalo pou xame....pragmatika trelos...afou den ton afisan na xanadidaxei....

Δημοσίευση

Η αληθεια ειναι οτι κοιταω το θεμα ωρες αλλα δεν θελω να γραψω για να μην ερθουν στο μυαλο μου οι σχολικοι εφιαλτες!Το σιχαινομουν πραγματικα,ημουν μετρια μαθητρια,του 16-17 και ολοι οι δασκαλοι και οι καθηγητες ελεγαν μονο τα καλυτερα για μενα, ομως φευ...αρρωσταινα και μονο στη σκεψη του!το μονο μαθημα που μαρεσε ηταν Αγγλικα οπου και εγινε και το μετεπειτα επαγγελμα μου.

Δημοσίευση

τα μαθητικα χρονια ... χμμμ... θα έλεγα ότι ήταν σχετικά μέτρια εν συγκρίσει με τα φοιτητικά. είχα παρέες αρκετές, αλλά δεν θυμάμαι κ κάτι εντελώς σούπερ... το μόνο που είχε πλάκα, ήταν μια πρωταπριλιά, που αντικαταστήσαμε όλες τις κιμωλίες με πλαστελινη λευκή για να τρομάξουμε μια γαλλικού που την είχαν άχτι - ειδικα τα αγόρια! πήγε λοιπον αυτή να γράψει στον πινακα κ μόλις πιάνει την κιμωλία-πλαστελίνη, άρχισε να τσιρίζει από τρόμο...........

τα φοιτητικά ήταν φα-ντα-στι-κά!!! Από Αθήνα που ήμουν, έφυγα Ρεθυμνο και ήταν σουπερ-ντούπερ! παρέες, βόλτες, ξενύχτια, μεθύσια... ακόμα είμαστε δεμενοι με την παρέα αυτή!

Συμμετοχή στη συζήτηση

Μπορείτε να γράψετε τώρα το μήνυμά σας και να εγγραφείτε μετά. Αν έχετε ήδη λογαριασμό, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε το μήνυμα με το ψευδώνυμό σας.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Guest
Απαντήστε σε αυτή τη συζήτηση...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

  • Απαντήσεις

    • Αυτό ακριβώς έκανα στην μεγάλη μου γιατί ήταν (και είναι) ένα παιδί δύσκολο στον ύπνο. Φτάσαμε 2 ετών για να κοιμηθεί σερί.  Σε τέτοια παιδιά (velcro babies), βοηθάει τρομερά η συγκοιμηση. Είναι ο μόνος τρόπος για να κοιμηθεί η μαμά. Ευτυχώς το δεύτερο, βγήκε τελείως διαφορετικό και δεν χρειάστηκε ούτε ένα βράδυ να κοιμηθούμε μαζί. Έπιασαν τόπο τα λεφτά που είχα δώσει κάποτε για το λίκνο 😂 @Naty_ κορίτσι μου υπάρχουν κάποιοι τρόποι για να μάθει το μωράκι σιγά σιγά να κοιμάται λίγο πιο αυτόνομα, αλλά είναι τόσο μικρουλι ακόμα που έχει ανάγκη την αγκαλιά σας. Ειδικά αν πονάει... Είναι επίσης όπως έγραψα πιο πάνω και θέμα ιδιοσυγκρασίας του κάθε μωρού.  Να βάζεις τον καθένα στη θέση του αν σου λένε βλακείες (γιατί βλακείες λένε ξεκάθαρα). Προσωπικά με βοήθησε πολύ το σεμινάριο βρεφικού ύπνου της m for mamma (έτσι είναι το όνομα της σελίδας στο Instagram). Τσεκαρε το αν θέλεις γιατί με την μεγάλη μου αυτό το "πάνω κάτω στο δωμάτιο" το πλήρωσα κάπως ακριβά μέχρι που πήγε 14 μηνών και μου έπεσαν τα χέρια και η μέση, και το έκοψα αναγκαστικά γιατί ήμουν έγκυος.  Στέλνω αγωνιστικούς χαιρετισμούς 🩷
    • Να σου ζήσει κορίτσι μου, γέρος και τυχερός να είναι και να έχετε μια υπέροχη ζωή 🧿🩷 Θα σου πω και γω με τη σειρά μου να δώσεις χρόνο. Θα δεις πως σιγά σιγά όλα θα μπουν στη θεση τους και θα τα καταφέρεις άψογα. Η αρχή είναι όντως δύσκολη, όχι μόνο για τα πρώτα μας παιδάκια, αλλά και για εμάς τις ίδιες. Και εγώ έτρεμα τη στιγμή που θα έρθουμε στο νησί και θα μείνω ολομόναχη με τα δύο μωρά. Αλλά βρήκα τα πατήματα μου σιγά σιγά και η μεγάλη συνήθισε και έστρωσε πολύ η συμπεριφορά της.  Θα σου πω μόνο ότι καταφέρνω τα μεσημέρια και τις κοιμιζω και τις δύο ταυτόχρονα  (ναι ταυτόχρονα!) και ξαπλώνω και εγώ. Το θεωρώ προσωπικό μου επίτευγμα αυτό 😂😂 Να περάσετε υπέροχα τις γιορτές, και να χαρεις όσο μπορείς αυτή τη βρεφική μωρουδιλα που ξέρεις πόσο γρήγορα φεύγει 🥹🩷
    • Καλησπερα κοριτσια,χρονια πολλα με υγεια για ολους μας. Πως περνατε με τα νινακια σας?
    • Εφοσον θηλαζεις αντι να κουραζεσαι με ολη αυτη την κατασταση με βολτες και πανω κατω και λικνα και ξαναμανα, κανε συγκοιμηση (ακολουθωντας τους κανονες ασφαλειας) και θα ηρεμησεις κι εσυ και το παιδι. Εγω και τα τρια μου παιδακια ετσι τα κοιμιζα / κοιμιζω. Τα δυο μαλιστα διδυμακια. Το μεγαλο μου θηλαζε σχεδον τρια χρονια και υπνο χωρις στηθος δεν εκανε πανω απο μια ωρα κι αυτο παντα διπλα μου. Οποτε κρεβατι μαζι, και υπνος παραλληλα με το θηλασμο. Με τα διδυμα επισης, κρεβατι μαζι, δεξια κι αριστερα μου και οποιο ξυπναει το θηλαζω ενοσω ξαπλωνω. Αν τυχει και ξυπνανε και τα δυο ειναι το ζορι, γιατι πρεπει να καθισω για να τα βαλω μαζι και καθολου δεν αντεχω μες στη νυχτα 🤣🤣🤣 Παντως ξεκινα τη συγκοιμηση και θα με θυμηθεις. Και το παιδι θα ειναι ηρεμο και ευτυχισμενο κι απλα θα θηλαζει / πιπιλαει και θα κοιμαται (ουτε ξυπνηματα, ουτε περα δωθε, ουτε να κανετε τη νυχτα μερα, ουτε κλαματα, ουτε τιποτα) κι εσυ θα ξεκουραζεσαι. Δεν νομιζω να γινεται διαφορετικα σε θηλαζον βρεφος , ειδικα μακροχρονια. 
    • Τέλειο το στολίδι σας!! Χρόνια πολλά κιόλας!! 😊😊 Για το κεφάλι δεν τον έχω ρωτήσει. Τον είχα πιάσει απ' τα μούτρα για διάφορα αλλά και το έχω ξεχάσει. Μα, εννοείται ότι ρίχνει κουτουλιδια και σε μας, αλλά αυτά τα κάνει για παιχνίδι. Κουτουλαει, γυρνάει σε κοιτάει και γελάει! 😆 Όταν κοπανάει το κεφάλι του κάτω, το κάνει όταν κλαίει, όταν νιώθει ότι τον έχεις "παρατήσει". Το κάνει λιγότερο τώρα ή με ακούει όταν του λέω μη και όχι! Πάλι καλά... Παιδίατρο έχουμε τώρα τέλη Ιανουαρίου, ελπίζω να το θυμηθώ να τον ρωτήσω 🙄 Με το φαι εννοείται ότι τα πετάει κι εμάς. Εμάς είναι στη φάση "τρώω τα πάντα και κυρίως θέλω να φάω αυτό που τρως εσύ!" 😆 Αλλά άμα δε θέλει κάτι, το λιώνει ακόμα στο χέρι και το πετάει κάτω. Ακόμα και το νερό του όταν δεν το θέλει άλλο, το πετάει με μίσος κάτω... Κάποια τα πετάει κιόλας και μετά κάνει "ου ου" να μου τα δείξει που τα θέλει πίσω... Ο,τι να ναι... Περιμένω απλά να μεγαλώσει 🙄.  Ο παιδότοπος ρε συ είναι πολύ καλή φάση αν υπάρχει κάποιος να την απασχολεί. Σε όσους έχουμε πάει εμεις συνήθως έχουν ηλικιακό όριο. Μετά τα 3-4 λένε χωρίς επίβλεψη γονέα. Μόνο σε έναν στη Θεσσαλονίκη που είχαμε πάει είχαμε βρει μια κοπέλα να ασχολείται με τον μπέμπη που ήταν τότε κάπου 6-7 μηνών και κάθησε μαζί του κάνα 3ωρο... Πήρε γερό τιπ 😆 ίσως άμα πας ώρες που δεν έχει ψυχή να απασχολούν το κορίτσι σου για μερικές ώρες να κάνεις τη δουλειά σου.  Εμείς προσωπικά καταφέραμε να δουλέψουμε όταν πήγε βρεφικό, δε θα πω ψέματα. Κατά τα άλλα χρειάζεται συνεχή επίβλεψη κι εμάς, παρόλο που δεν κλαίει τόσο πολύ άμα δεν είναι πάνω μου. Κάθεται ήρεμος άμα είναι στον ίδιο χώρο με μας. Επίσης, πολύ ζόρι αυτό με τον ύπνο σας, είναι ένα μικρό βαμπίρ Ε; 🥲😅 Εμάς ας πούμε θα νυστάξει γύρω στις 6:30 το απόγευμα, θα κοιμηθεί κατά τις 7+, θα ξυπνήσει 2-3 φορές, θα θηλάσει και τον καλύτερο ύπνο τον κάνει εκεί 2-6 το ξημέρωμα που συνήθως είναι σερί. Τώρα που προσπαθώ να του κόψω τον θηλασμό, απλά τον παίρνω αγκαλιά και τον κουνάω 1 ώρα μέχρι να μπορέσω να τον αφήσω κάτω χωρίς να ξυπνήσει. Κι εμάς το χει αυτό το θέμα ότι πρέπει να μας ακουμπάει για να κοιμάται καλά 😒 Τον ενοχλούν πολύ επειδή τώρα τρώει και σκληρές τροφές και πάνε εκεί που είναι πρησμένα τα ούλα... Αλλά τώρα κι εμάς είναι πόσος καιρός που έχει περάσει και σήμερα μόλις ένιωσα τις μυτουλες να έχουν σκάσει. Αλλά έχει ηρεμήσει με το κλάμα, ειδικά το βράδυ!!  Τα πρώτα 100 χρόνια είναι τα δύσκολα, μετά θα δούμε φως! 🥲
  • Νέες συζητήσεις

×
×
  • Προσθήκη...