Μετάβαση σε περιεχόμενο

Recommended Posts

Δημοσίευση

Δεν θα σταματησω να συγκινουμαι οταν διαβαζω αυτες τις πιο γλυκες ιστοριες που περιγραφουν την γεννηση των λουλουδιων μας που τοοοοοσο πολυ περιμενουμε!!! μαριλου μου,σου ευχομαι να ειναι καλα το αγγελακι σου,υγιεστατο και χαρουμενο!!!!καλη λοχεια να εχεις!!!! :)

Δημοσίευση

Καταπληκτική η περιγραφή σου και πολύ συγκινητική!!!!!!!!!!!

Να σας ζήσει ο τζουτζούκος σας να είναι γερό και δυνατός σε όλη του τη ζωή και να είστε πάντα μια ευτυχισμένη οικογένεια!!!!!!!!!!!!

ΦΙΛΑΚΙΑ ΠΟΛΛΑ :kiss::kiss::kiss:

Δημοσίευση

Να σου ζήσει ο μπέμπη σας. Η ιστορία σου ήταν πολύ συγκυνιτική , ήταν πραγματικά πολύ όμορφη και η ιστορία αλλα και η προσωπική στιγμή σας.

Να είστε πάντα ετσι ευτυχισμένη και αγαπημένη.

:):cheer:

Να σας ζήση !!

Δημοσίευση

maryloo28 έγραψε:

Καλημέρα σε όλες τις μανούλες και μέλλουσες μανούλες!!!!!!

Την περασμένη Παρασκευή 29/01/2010 στις 20:10 έγινα μανούλα! :woohoo:

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή:

Πέμπτη βράδυ κάνω εισαγωγή στο νοσοκομείο για να με προετοιμάσουν και να κάνουμε πρόκληση τοκετού την Παρασκευή. Η πητ μου ήταν 10 μέρες μετά.

Είχα λίγες πιθανότητες να γεννήσω φυσιολογικά γιατί το μωρό ήταν ήδη μεγάλο και δεν είχε ακόμα εμπεδοθεί. Ο γιατρός μου παρόλο που είναι κατά της καισαρικής ήταν σχεδόν σίγουρος πως δεν θα την γλυτώναμε.

Παρασκευή πρωί στις 06:30 μου βάζει ο γιατρός μια "κορδελίτσα" στον κόλπο όπου είχε την ουσία που θα προκαλούσε τους τεχνιτούς πόνους. Στις 11:00 περίπου άρχισα να έχω μια ενόχληση χαμηλά σαν πόνο περιόδου. Είχα ξαπλώσει και στις 13:30 το μεσημέρι ένιωσα ένα "τακ" στην κοιλιά μου και σηκωθηκα να δω τί ήταν και είχαν σπάσει τα νερά! Πασίχαρη εγώ, μέσα στην τρελή χαρά ειδοποιώ τον γιατρό, έρχεται και με βλέπει. Είχα διαστολή 2 αλλά το μωρό ακόμα στα ύψη. Μου κάνουν την κατάλληλη προετοιμασία και πάω στο χειρουργείο και ξαπλώνω στο κρεβάτι της γέννας. Άρχισαν 3λεπτοι έντονοι αλλά υποφερτοί πόνοι στις 14:00. Ο άντρας μου ήταν δίπλα μου από την αρχή. Μου έδωσε πολύ κουράγιο και έζησε την κάθε στιγμή μαζί μου. Κάναμε μαζί τις αναπνοές και με βοήθησε πολύ η παρουσία του. Κανονικά το νοσοκομείο δεν επέτρεπε την παραμονή του πατέρα στον τοκετό αλλά μας έκαναν την χάρη.

Μετά από 2 ώρες δηλαδή στις 16:00, οι πόνοι έγιναν εντονότεροι και ήταν ανά λεπτό. Κορίτσια πονούσα αφόρητα.... ήξερα οτι οι τεχνητοί πόνοι είναι πιο δυνατοι από τους φυσιολογικούς αλλά δεν ήξερα οτι έχουν τέτοια συχνότητα από την αρχή. Δεν προλάβαινα να ξεκουραστώ και ερχόταν ο επόμενος πόνος.... διαστολή 4 και ο μπέμπης ψηλά. Ο γιατρός απογοητευμένος μου έστειλε τον αναισθησιολόγο να μου πάρει ιστορικό και να ετοιμαστούμε για καισαρική.

Δεν ήθελα, ούτε και ο γιατρός και είπαμε να κάνουμε μια τελευταία προσπάθεια. Ώρα 18:00, διαστολή 8 και ο μπέμπης ακόμα ψηλά. Φώναξε άλλον ένα γιατρό και όταν ο δικός μου θα μου έσπαγε τα υπόλοιπα νερά (γιατί δεν είχαν σπάσει εντελώς) ο άλλος γιατρός θα έσπρωχνε την κοιλιά μου μπας και κατέβαινε ο μπέμπης να πάει στην θέση του..... και έγινε!!! :laugh: Όταν είχα διαστολή 10 έπρεπε να σπρώξω... αλλά οι δυνάμεις μου είχαν εξαντληθεί.... δεν είχα κουράγιο. Σε αυτή τη φάση ο γιατρός έβγαλε έξω τον άντρα μου (αλλά εκείνος έβλεπε από την μισάνοιχτη πόρτα :) ) Ο πόνος φρικτός και να πρέπει να σπρώξω 2-3 φορές συνεχόμενα με μια αναπνοή.... ουφ... ένιωθα οτι δεν θα τα κατάφερνα... τελικά το κεφαλάκι του μωρού βγήκε...! Ώρα 20:10. Μετά με μια εξώθηση έβγαλα και το υπόλοιπο σώμα και τότε ένιωσα μια απόλυτη ανακούφηση, έφυγε όλος ο πόνος εντελώς μαγικά και όταν είδα το μωρο μου πλημμύρισαν τα μάτια μου από δάκρυα χαράς και ευτυχίας!! :woohoo: :silly: :woohoo: Τόσο κλάμα χαράς ποτέ δεν το έχω ρίξει...

Έκανα έναν μπέμπαρο 3.830γρ και 53εκ!

Είχε ορθάνοιχτα τα ματάκια του και από το πρώτο λεπτό που το έβαλαν δίπλα μου, έψαχνε να φάει!!! Όσο με έφτιαχνε ο γιατρός εγώ κοιτούσα με τόση λαχτάρα αυτό το μωράκι και προσπαθούσα να συνειδητοποιήσω πως είναι δικό μου... κατάδικό μου.... Μετά που τακτοποιήθηκα, μπήκε μέσα και ο άντρας μου, με φίλησε τόσο τρυφερά και γλυκά όπως ποτέ δεν το έχει κάνει.... σαν να εισέπρατα από το φιλί του ένα τεράστιο ευχαριστώ!

Είμαι τόσο ευτυχισμένη και πραγματικά για το παιδί μου θα ξαναπερνούσα όλη την διαδικασία χωρίς καμία αλλαγή. Αξίζει και ο μεγαλύτερος πόνος.... τον λατρεύω τον τζουτζούκο μου...!!!!!!!

Ευχαριστώ το Θεό που με αξίωσε να ζήσω αυτή τη χαρά....

Σημείωση: δεν έγινε επισκληρίδιος...

Στις κοπέλες που περιμένουν τα μωράκια τους (και ιδιαίτερα στα "Μωράκια Φεβρουαρίου - Μαρτίου 2010" ) δεν θα ευχηθώ με έναν πόνο.... είναι τόσο γλυκός ο πόνος αυτός που τον ζεις μόνο όταν γεννάς... αξίζει να τον ζήσετε σε όλο του το μεγαλείο... Αυτό που εύχομαι είναι να κάνετε υγιή μωράκια!

Σε όσες κοπέλες περιμένουν τον πελαργό να τους δώσει το σποράκι τους εύχομαι σύντομα να γίνει το θαυματάκι!!!!!

Και σε όλες τις ήδη μανούλες εύχομαι καλή ανατροφή και πάντα να υπάρχει υγεία και αγάπη!!!!!!!!!

Σας φιλώ γλυκά!!! :kiss:

Nα σου ζησει ο μπεμπαρος σου, παντα υγεια και ευτυχια να εχετε. Φιλακια

Συμμετοχή στη συζήτηση

Μπορείτε να γράψετε τώρα το μήνυμά σας και να εγγραφείτε μετά. Αν έχετε ήδη λογαριασμό, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε το μήνυμα με το ψευδώνυμό σας.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Guest
Απαντήστε σε αυτή τη συζήτηση...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

  • Απαντήσεις

    • Καλημέρα κοριτσάρα εγώ να ευχηθώ μέσα από την καρδιά μου καλή επιτυχία και να φωλιάσουν τα εμβρυακια δυνατά στην κοιλίτσα σου ... Από κει και πέρα κάνε αυτό που σε κάνει να νιώθεις χαλαρή κορίτσι μου δεν θες να το ξέρει κανένας ,δεκτό δικό σας θέμα είναι κανένας δεν μπορεί να πει κάτι ,οκ καλοί οι γονείς καλοί και οι φίλοι αλλά όσο να ναι σ αυτό είναι πραγματικά δίπλα το ζευγάρι .καλή επιτυχία κοριτσάρα 
    • Στη βιοχημική εγώ τελευταία χοριακη Πέμπτη 500+ και Κυριακή μου κατέβηκε το αίμα. Αν πονάς λογικά θα κατεβει σιγά σιγά. Για μένα ήταν σαν μια πολύ άσχημη περίοδος με την πρώτη μέρα να έχω τρομερή αδυναμία. Αυτό τίποτα παραπάνω. Την επόμενη Παρασκευή η χοριακη είχε πέσει στο 10.
    • Καλημέρα στην παρέα την όμορφη.!!! Τι κάνουν τα κορίτσια μου;; Πως είναι το ΣΚ σας;; Εγώ κορίτσια είμαι χαλαρή! και.. δεν βλέπω την ώρα να ρθει η Πέμπτη! 🤣 Καλά χαλαρή δεν με λες, σωματικά τουλάχιστον.. αλλά ψυχικά ναι! είμαι πολύ χαλαρή.. και χαρούμενη! Επιτέλους είμαι τόσο κοντά στο όνειρο μετά από τόσους μήνες!!! Δεν βλέπω την ώρα να πάω. Αυτή τη φορά τα κανόνισα με το σύζυγο να πάμε χωρίς να ξέρει κανείς τπτ.. ούτε φίλοι, ούτε γονείς, ούτε συγγενείς.. κανείς!!!!! Θα πάμε Τετάρτη Θεσσαλονίκη και θα γυρίσουμε Πέμπτη μετά την ετ, κανείς δεν θα καταλάβει τπτ.. ούτε στάση στην Ξάνθη θα κάνουμε στα πεθερικά. Μόνοι μας στο ταξίδι αυτό. Την προηγούμενη φορά το πέρασαν οι γονείς μας και δύο τρεις φίλοι όλο αυτό μαζί μας και τους κόστισε πολύ ψυχολογικά. Αυτή τη φορά θέλω να μην στοιχίσει σε κάνεναν αν κάτι δεν πάει καλά.! Γιατί άλλο να ανακοινώνεις απλά αν κάτι πέτυχε ή δεν πέτυχε κι άλλο να ζεις όλη τι διαδρομή.. γι' αυτό και αυτή τη φορά είπα και τους είπα.. το ξέρουν δηλαδή.. ότι η συνταγή έχει αλλάξει προς αποφυγή παρεξηγήσεων. Για το δικό τους καλό και μόνο.. γιατί δεν μπορώ να σηκώνω εκτός από μένα και εκείνους ψυχολογικά, δεύτερη φορά δεν νομίζω ότι θα είμαι τόσο δυνατή για να το αντέξω, οπότε καλύτερα να προφυλλάξω και εκείνους και εμένα κυρίως!
    • Κορίτσι μου χθες μίλησα με το κέντρο πάλι έχω ακριβώς τα ίδια συμπτώματα που προαναφερες ,μια έρχονται μια φεύγουν ,η απάντηση τους ήταν για ακόμη μια φορά ότι όλα αυτά είναι φυσιολογικά και να προσπαθήσω να είμαι ήρεμη και ξεκούραστη ,εγώ αύριο 5+2 πάω για πρώτο υπερυχο και έχω χε@@@ πάνω μου χαχαχα
    • Λοιπόν διαβάζω "χαζά" νομίζω... Τι είναι αυτά που διαβάζω;; Αρραβωνιασμένη ήμουν κι εγώ στα 25 με έναν όπως αποδείχτηκε εκ τον υστέρον ψυχάκια τύπο. Ζω σε επαρχιακό χωριό κάτω των 500 κατοίκων που και να κλάσεις ο άλλος τη μυρίζει. Δεν σκέφτηκα ούτε μια στιγμή τι θα πει ο κόσμος αν χωρίσω.. σκέφτηκα μόνο τον εαυτό μου και το δικό μου καλό για το μέλλον που θέλω να έχω. Και προφανώς χώρισα. Κι εμένα ουσιαστικά η πρώτη μου σχέση ήταν, άλλη δεν είχα.. ήμουν 25 και ήθελα πολύ οικογένεια.. δεν στο κρύβω ότι άργησα πολύ να βρω τον άντρα μου, όχι γιατί ήμουν αρραβωνιασμένη και δεν με θέλανε.. απλά γιατί δεν έβρισκα τον κατάλληλο για μένα..  είχα καεί από το χυλό οπότε είχα αρχίσει να φυσάω και το γιαούρτι. Προφανώς και δεν τον γνώρισα σε κοινές παρέες ή στη μικρή κοινωνία που ζω.. ξέρεις πως τον γνώρισα τον άντρα μου;; Μέσα από το badoo.. 🤣🤣 για την ακρίβεια αυτός με είδε εκεί, δεν μου έστειλε μνμ και έψαξε και με βρήκε στο fb και μου έστειλε μνμ από κει.. Εγώ στο χωριό των 400ων κατοίκων και αυτός στην Αλεξανδρούπολη, 170 χιλιόμετρα μακριά. Κι αυτός αρραβωνιασμένος και χωρισμένος στις ίδιες ηλικίες πάνω κάτω με τις δικές μου. Μια χαρά τα βρήκαμε και μια χαρά παντρευτήκαμε και πολύ γρήγορα μάλιστα. 1 Σεπτεμβρίου του 2020 μου έστειλε το πρώτο μνμ.. 28 Αυγούστου 2021 μου έκανε πρόταση γάμου και 24 Σεπτεμβρίου του 2022 με παντρευτήκε.. τόσο απλά, τόσο γρήγορα.  Και για να το πάω λίγο πιο μακριά, φίλη μου πολύ καλή από το ίδιο χωριό.. αυτό το μικρό.. αυτή την κλειστή κοινωνία.. ναι.. αυτή.. παντρευτήκε παιδί το οποίο ήταν ήδη παντρεμένο μια φορά και χωρισμένος, χωριό παιδιά βέβαια. Μια χαρά οικογένεια έκαναν μαζί και έχουν και δύο κοριτσάκια αυτή τη στιγμή.. τι με αυτό δηλαδή;; άνθρωποι που έχουν κάνει κάποιες επιλογές στη ζωή τους και δεν προχώρησαν για τον α-β λόγο είναι καταδικασμένοι στην μοναξιά;; Σε όποιο χωριό αυτής της χώρας και να ζούμε.. Να ξέρεις πως όλα είναι στο κεφάλι μας και πουθενά αλλού!!! Δική σου η ζωή δική σου και η επιλογή για το πως θα τη ζήσεις.!!!  Με αγάπη πάντα και φιλικά ότι σου είπα!! 💕
  • Νέες συζητήσεις

×
×
  • Προσθήκη...