Μετάβαση σε περιεχόμενο

Recommended Posts

Δημοσίευση

Γέννησα το γιο μου στις 17/7/2007 με πρόωρο τοκετό. Ήθελα να ρωτήσω αν έχει κανείς παρόμοια εμπειρία. Εγώ γέννησα πρόωρα γιατί το παιδί μου είχε αλλοίωση παλμών, αλλά παρολ' αυτά γέννησα φυσιολογικά και μέσα σε δύομιση ώρες. Αυτοί μου σπάσανε τα νερά, μου κάνανε πρόκληση τοκετού αλλά η αλληθεια είναι ότι επειδή έγιναν όλα τόσο γρήγορα, όλα στο μυαλό μου είναι σαν παραμύθι. Σ΄αυτό βοήθησε και το επισκληρίδιο το οποίο έκανα εγκαίρως και δεν πόνεσα όσο λένε, πόνεσα όπως θα πονούσα στην περίοδο.

Δημοσίευση

γεια σου Άρτεμη

όπως έχω πεί πολλές φορές εδώ στο mammyland είχα κι εγώ πρόωρο τοκετό στην 25η βδομάδα που δεν κατέληξε φυσικά καθόλου καλά. Ελπίζω βέβαια με σενα να πήγαν όλα καλά και να έχεις το νινί σου. Ο λόγος που οδηγηθήκαμε εκεί ήταν γτ τα μωρά μου είχαν το σύνδρομο υποκλοπής και τα αγγεία με τα οποία τρέφονταν ήταν μπερδεμένα. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να γεμίζει η κοιλιά μου με αμνιακό υγρό πολύ παραπάνω απο το φυσιολογικό. Έτσι έπειτα απο 2 παρακεντήσεις επίπονες και αναποτελεσματικές τελικά μου έσπασαν τα νερά και έπειτα απο μια βδομάδα γέννησα τις μικρές μου.

Δημοσίευση

Ελπίζω τώρα να είναι όλα καλά αν και καταλαβαίνω πως στην πορεία θα είχατε αναπνευστικά προβλήματα, προβλήματα στο περπάτημα και γενικά στην ανάπτυξη των κοριτσιών. Ναι μ΄ εμένα δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα, ήταν αν γεννηθεί τότε.

Δημοσίευση

αρτεμούλα το ένα μου κοριτσακι πέθανε αμέσως μόλις γεννήθηκε και το άλλο έζησε μια μερα στην θερμοκοιτίδα. Πήγα να την δώ μεσημέρι,έφυγα και μετά απο λίγη ώρα πέθανε. Σαν να ήθελε να μας αποχαιρετίσει και τους δυό. Πάντως όλα τα προβλήματα που αναφέρεις μας ενημέρωσαν οι γιατροί ότι θα τα είχαμε αν ζούσαν.

Δημοσίευση

Εγω γεννησα προωρα στην 27η +6 εβδομαδα

Ειχα μια εγκυμοσυνη με συνεχεις αιμοραγιες με συνεπεια να μην καταλαβω οτι ειμαι εγκυος ως τον 4ο μηνα Στο μεταξυ ειχα παρει ηδη στους 3,5 μνες της κυησης με συμβουλη γιατρου mitrotan και αντισυλληπτικα Να μην ξεχασω οτι μεχρι να το μαθω καπνιζα σαν φουγαρο και κουβαλουσα απιστευτα βαρη..Παρολα αυτα το μωρο ηταν καλα αλλα μια νεα αποκολληση την 25η εβδομαδα μ εστειλε στο νοσοκομειο οπου και μετα απο 2 εβδομαδες ανοιξε ο τραχηλός και τα πραγματα ηταν μη αναστρεψιμα Εκανα καισαρικη επειδη ειχα ισχυακη προβολη και το κοριτσακι μου γεννηθηκε 920 γραμμαρια Εζησε στο Παιδων για 2 μηνες και κατεληξε απο ενδονοσοκομειακη λοιμωξη

Στην πορεια ανακαλυψα ενα διαφραγμα στη μητρα το οποιο ισως ευθυνοταν για την προωροτητα και το αφαιρεσα

Παρ ολα αυτα κανεις δεν μου λεει οτι δε θα μου ξανασυμβει και τωρα ..ετσι ειμαι συνεχεια στο σπιτι, και ελπιζω να μην το ξαναπαθω

Τεsh καθε φορα που διαβαζω την ιστορια σου ανατριχιαζω Ειχα δει το συγκεκριμενο συνδρομο σε ντοκιμαντερ ..δεν βρισκω λογια..

Δημοσίευση

Τι λες ρε? Έχω πάθει σοκ. Φαντάζομαι πόσο δύσκολο ήταν για σένα όλο αυτό. Ελπίζω τώρα να είσαι καλά και να ξαναπροσπαθήσεις να κάνεις παιδάκι, αν δεν το έχεις κάνει ήδη.Ξέρεις τι πιστεύω εγώ? Ό,τι κάποια παιδιά φεύγουν απ' αυτή τη ζωή γιατί ίσως έτσι να είναι καλύτερα.Δεν ξέρω ποσο μπορεί να σε παρηγορεί αυτό αλλά αν ζούσαν μπορεί να είχες πολύ σοβαρά προβλματα, ξέρω μια αντίστοιχη περίπτωση, που το κοριτσάκι ζει αλλά η ζωή τους είναι μαρτύριο.

Δημοσίευση

ειμαι και εγω στο κλαμπ των προωρων.

γεννησα στην 31η εβδομαδα λογω προεκλαμψιας με καισαρικη το αγορακι μου.

γεννηθηκε 1250 με εγγεφαλικη αιμοραγια και παλεψαμε πολυ για να μπορεσει να γεννηθει(κινδυνεψαμε πραγματικα και οι 2 μας)

εμεινε στην εντατικη ενα μηνα και μολις πηγε 2 κιλα και μπορεσαμε να τον ταιζουμε μας τον εδωσαν στο σπιτι(ευτυχως γιατι απο ενδονοσοκομειακες λοιμωξεις γινοταν χαμος και ετρεμα καθε μερα)

τα προβληματα,οι γιατροι και τα τρεχαματα ηταν το καθημερινο μας θεμα στο σπιτι μας καθως και το αγχος για την σιτιση και την αναπτυξη του.

τωρα μας εχουν μεινει 2-3 τελευταια ραντεβου και ΤΕΛΟΣ!!!!!!!!!!!!!

Ο μικρουλης μου ειναι πλεον 18 μηνων υγιεστατος,πανεξυπνος και φοβερα δραστηριος

Δημοσίευση

ήταν πράγματι πολύ δύσκολα...συμβαίνει σπάνια αλλά συμβαίνει και δυστηχώς συνέβη και σε εμάς...τώρα δειλά δειλά πάμε για δεύτερη εγκυμοσύνη με το καλό αν και ειμαστε πολύ φοβισμένοι.

apisaki κι εσύ πέρασες δύσκολα αλλά χαίρομαι που τωρα περιμένεις το δευτερο νινι σου μου δίνεις κι εμενα κουράγιο!!!

αρτεμη όχι δεν με παρηγορεί καμμια σκέψη,μου λείπουν τα μωρά μου,τα σκέφτομαι,τα αγαπάω,το προσωπάκι τους ειναι χαραγμένο στο μυαλό μου,θεωρώ πολύ αδικο αυτο που μας συνέβη αλλά δυστηχώς κάποια πράγματα ειναι περα απτον έλεγχο μας,είναι να συμβούν και απλά πρεπει να τα αποδεχτούμε.

Δημοσίευση

Μπορείς να μου γράψεις περισσότερα πράγματα για την προεκλαμψία? Πώς το κατάλαβες? Στο λέω γιατί η μητέρα μου, πριν 34 χρόνια με γέννησε έχοντας πάθει προεκλαμψία. Με γέννησε στον 7ο μήνα και κινδυνέψαμε και οι δύο να πεθάνουμε όπως είπες κι εσύ. Όταν την ρωτάω για τότε δεν μου λέει τίποτε.Ο γιατρός μου είπε ότι έχω 25% πιθανότητα να πάθω τα ίδια και μου απαγόρευσε το αλάτι. Τώρα είμαι στο 4ο μήνα και η αλήθεια είναι ότι δεν τηρώ τη συμβουλή του. Βέβαια στο πρώτο μου παιδί δεν είχα πρόβλημα αλλά έχοντας αυτό το ιστορικό φοβάμαι, Θα με βοηθήσει πολύ η εμπειρία σου.

Δημοσίευση

καλημερα αρτεμη

εγω μη εχοντας ιστορικο δεν πολυπροσεχα την διατροφη μου

βεβαια δεν ειμαι και φιλος του αλατιου οποτε ευτυχως σαυτο το θεμα προσεχα ετσι και αλλιως.

η προεκλαμψια μου προεκυψε ξαφνικα μαζι με ουρικο οξυ (7 ειχα).

ολες μου οι εξετασεις ηταν παντα καλες και στον 7ο ξαφνικα λυποθυμιες,πολυ πρισμενα ποδια με πονο...κανω εξετασεις και βλεπουμε ουρικο οξυ στα υψη(που σε στελνει κατευθειαν για γεννα γιατι κανει τοξιναιμια)και πιεση 17-11

εεεεε δεν ηθελε δευτερη σκεψη μου λεει ο γιατρος μου ''γεννας...ΤΩΡΑ''

και λογω της επικυνδυνοτητας με εστειλαν στο αλεξανδρας.

νοσηλευτικα στο τμημα επικυνδυνης κυησης για 2 μερες και την 3η μου το πηραν γιατι το εχανα....πανω στο χειρουργειο επαθα την προεκλαμψια και τοτε χανομουν κι εγω η πιεση χτυπησε κοκκινο και δυστηχως περασε και στον μικρουλη μου και του εκανε εγγεφαλικο

Συμμετοχή στη συζήτηση

Μπορείτε να γράψετε τώρα το μήνυμά σας και να εγγραφείτε μετά. Αν έχετε ήδη λογαριασμό, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε το μήνυμα με το ψευδώνυμό σας.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Guest
Απαντήστε σε αυτή τη συζήτηση...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

  • Απαντήσεις

    • Καλημερα κοριτσι μου. Θα με ακουσεις λιγο αυστηρη αλλα εφοσον δεν εχεις καποιον ανθρωπο στο περιβαλλον σου να το κανει, ας γινω εγω. Θελω σε παρακαλω να βρεις αμεσα εναν ειδικο ψυχικης υγειας και να απευθυνθεις. Δε θα σου χαιδεψω τα αυτια, το αγχος, η κουραση και η αγωνια, ναι, σαφως και υπαρχουν στο 80% των μαμαδων. Δεν ειναι ομως μονιμα, ουτε αγουν την καθημερινοτητα μας. Οι αυτοκαταστροφικες σκεψεις, η μονιμη μελαγχολια, η πεποιθηση οτι η ζωη σου τελειωσε, η δυσφορια που αυξανεται τη νυχτα, οι φοβιες για το παιδι το σκοταδι κλπ ομως δειχνουν οτι κατι παθολογικο ελλοχευει. Προφανως κι ολα μπορουν να βελτιωθουν αλλα πρεπει να φροντισεις τον εαυτο σου και την ψυχικη σου υγεια κι ισορροπια. Κι εφοσον δεν εχεις υποστηρικτικο περιβαλλον να το κανει για σενα και να σε παρει απ το χερι να σε παει σε εναν εξειδικευμενο ψυχιατρο η εστω ψυχολογο, πρεπει να το κανεις μονη σου εσυ. Τωρα ειναι η στιγμη. Μην το αφηνεις αλλο να σε τρωει. Ολα θα βελτιωθουν, αλλα πρεπει να αναλαβεις δραση. 
    • Καλησπερα. Οπως σου εγραψε και η αλλη κοπελα οι περισσοτερες γυναικες περναμε απο αυτην τη φαση αργα η γρηγορα. Ειτε απευθειας μετα τον τοκετο ειτε καποιους μηνες μετα. Θα σου γραψω για την προσωπικη μου εμπειρια επειδη καποια πραγματα που ειπες τα νιωθω κι εγω. Εχω ενα παιδι,τωρα ειναι 16 μηνων και καθε μερα νιωθω οτι δεν μπορω να παρω τα ποδια μου. Βλεπω αλλες μανουλες που ειναι παντα περιποιημενες ενω εγω οταν βγαινουμε συνηθως επειδη δεν προλαβαινω βγαινω οπως να ναι. Τωρα π ξεκινησα τη δουλεια εχω εξαντληθει με αποτελεσμα να ειμαι πολυ συχνα αρρωστη και πολλες φορες σκεφτομαι οτι το παιδι μου θα ηταν καλυτερα αν ειχε αλλη μαμα. Αυτες οι σκεψεις ειναι στιγμιαιες, οταν παρεις μια ανασα και δωσεις λιγο χρονο στον εαυτο σου θα δεις τα πραγματα πιο καθαρα. Για το μωρακι σου εισαι ολος του ο κοσμος προσπαθεις καθε μερα να του δωσεις το καλυτερο κι αυτο ειναι πολυ σπουδαιο. Μη συγκρινεις τον εαυτο σου με αλλες γυναικες,η καθεμια εχει τις δικες της αντοχες και αυτο δεν ειναι κακο. Αλλωστε να σου πω και κατι τα παιδακια θελουν απλα πραγματα και λιγα για να ειναι χαρουμενα. Δε χρειαζεται να πασχιζουμε παντα για το τελειο. Φροντισε τον εαυτο σου γιατι το μωρο σου πιο πολυ αυτο εχει αναγκη μια χαρουμενη μαμα.
    • Καλησπερα,οχι δεν εχω δωσει ψαρι. Της δινω λιγο μοσχαρι και μεχρι στιγμης το εχει δεχτει και απλα εισαγω λαχανικα για να εχω επιλογες. Θα την δοκιμασουμε παλι λιγο κοτοπουλο αλλα τωρα που ειναι αρρωστουλα δεν θα εισαγω κατι νεο. Σημερα το απογευμα μου σηκωσε και 38 πυρετο αλλα ισως ειναι τα δοντακια της γιατι και στο φαγητο αν ακουμπησει το κουταλακι στα πρησμενα ουλα αρχιζει και κλαει με λυγμους. 
    • Μακαρι μακαρι μακαρι! Η αληθεια ειναι οτι φοβομαστε να παραδεχτούμε οτι νιώθουμε ολα αυτά σε μια απ τις πιο ευτυχισμένες περιόδους της ζωής μας που τελικά δεν ειναι ακριβώς έτσι..λογω των ορμονών και των απαιτητικων συνθηκών. Φανταζόμουν βέβαια οτι με το πέρασμα του καιρού ολα αυτα τα ψυχικά βαρη θα εξασθενούν ενώ σε μενα πχ συμβαίνει το ανάποδο. Ευελπιστώ να επιστρέψω σε λιγο διάστημα και να ξαναγράψω με πιο καθαρο μυαλό την εξέλιξη γιατι θεωρώ οτι πολλες γυναίκες εχουν αναγκη απο αυτό. Οπως κι εγω που άνοιξα αυτο το θέμα διαβαζοντας κι αλλα παρομοια. Εχω απευθυνθεί στην φαιναρετη και ελπίζω ολα καλα! Επισης ,δυστυχώς στον κυκλο μου καμια φιλη μου δεν εχει παιδι ακόμα οποτε θεωρω οτι θα καταλάβουν μόνο οσες εχουν βιώσει οτι βιωνει μια μαμά. Αυτός ειναι και ο λογος που ενιωσα την αναγκη να το συζητήσω με σας
  • Νέες συζητήσεις

×
×
  • Προσθήκη...