Καλησπέρα.
Είμαι διαζευγμένη με ένα μικρό παιδί.
Με τον πρώην σύζυγό μου χωρίσαμε εξαιτίας της άσχημης συμπεριφοράς του και της πολύ κακής επιρροής της μάνας του.
Σκέφτομαι πολύ τον πρώην σύντροφό μου με τον οποίο είχα σχέση πριν γνωρίσω τον μετέπειτα άνδρα μου. Με εκείνον, σκεφτόμασταν να παντρευτούμε κυρίως λόγω της δικής μου πρωτοβουλίας καθώς ήμασταν δύο χρόνια μαζί. Εκείνος ζούσε με τη μητέρα του και φοβόταν να της πει ότι θα έφευγε από το σπίτι για να παντρευτούμε. Για εκείνη ήταν η παρέα της καθώς η ίδια ήταν χήρα κ ο άλλος της γιος είχε παντρευτεί κ είχε φύγει από πολύ μικρός. Εν τέλει χωρίσαμε με δική μου πρωτοβουλία καθώς ήθελα να παντρευτώ κ να κάνω οικογένεια κ εκείνος σκεφτόταν τη μητέρα του.
Στην περίοδο που ακολούθησε κ ενώ εγώ πλέον είχα παντρευτεί, επικοινώνησε μαζί μου, μου ανέφερε ότι η μητέρα του δεν ήταν πια στη ζωή κ ότι θα έδινε τα πάντα για να είμαστε κ πάλι μαζί. Του ανέφερα ότι ήμουν παντρεμένη κ εκείνος μου υποσχέθηκε ότι δεν θα με ενοχλήσει ποτέ ξανά.
Αργότερα, έμαθα ότι έκανε μια σχέση, αλλά από ο,τι ξέρω δεν είναι πλέον μαζί με την κοπέλα.
Τώρα που πλέον είμαι κ εγώ μόνη μου εδώ κ πάρα πολύ καιρό, τον σκέφτομαι. Βασικά, αν κ με είχε πληγώσει τότε με τις επιλογές του, δεν μπορώ να πω ότι τον μίσησα.
Δεν ξέρω εάν αξίζει να επικοινωνήσω μαζί του. Έχω την εντύπωση ότι δεν με έχει ξεπεράσει ούτε ξεχάσει. Μπορεί βέβαια να κάνω κ λάθος. Επίσης, το ότι είμαι μητέρα με κρατά κ αυτό πίσω. Αν κ δεν σας κρύβω θα ήθελα ένα παιδί ακόμη.
Είμαι μπερδεμένη πολύ.