Εκτέλεση της Αναζήτησης

Καλησπέρα, Χαρίζω τα εξης φάρμακα εξωσωματικής: 15 κουτιά merional 75 1κουτί με 7 ενέσεις Cetrotide 0.25 mg Neli

Καλησπέρα στην παρέα, σας παρακολουθω καιρό αλλά πρώτη φορά γράφω. Είμαι η Ζωή 28 ετών είμαι στη δεύτερη εξωσωματική, αλλά πρώτη φορά με βλαστοκυστες. Ο γιατρός και ο γενετιστης ήταν αισιόδοξοι και την Παρασκευή κάνω χοριακη. Στο θέμα μας τώρα, χθες και σήμερα μιυ συνέβη κάτι πολύ περίεργο. Ενώ γενικά πίνω πολλούς καφέδες τη μέρα 3-4 σίγουρα αλλά τώρα τους έχω κόψει παρατήρησα λοιπόν χθες και σήμερα που ήπια ένα φρέντο ντεκαφεινε κιόλας ότι με έπιασε έντονη ταχυπαλμία και κράτησε ώρες μετά. Τι λέτε να συμβαίνει;

καλημέρα κορίτσια μου! Ψάχνοντας λύση απέναντι στο μεγάλο κόστος της εξωσωματικής βρήκα κάποια post για το νοσοκομείο Λαρισας. Είναι όμως αρκετά παλιά. Είναι κάποια κοπέλα που να έκανε εκεί την προσπάθεια της; από ότι λένε δεν έχει αναμονή και έχει καλους γιατρούς. Και το κόστος φυσικά χαμηλοτερο. Ευχαριστώ πολύ

Καλημέρα! Χρειάζομαι 4 μέρες άδεια για την εξωσωματική χωρις να το μάθουν στη δουλειά μου, πως μπορώ να λείψω?

γεια σας . παρακαλώ θα ήθελα κάποια να μου πει αν γνωρίζει τον Ιωάννη Δημητρακόπουλο σαν γιατρό . μου τον σύστησαν σαν καλό γιατρό και για εξωσωματική αλλά επειδή είναι στην Αθήνα, Γλυφάδα νομίζω (κι εγώ θεσ/νικη) θα ήθελα κάποια γνώμη απο πρώτο χέρι που λένε.

Καλησπέρα σε όλους/όλες. Είχαμε αγοράσει πριν ένα μήνα τα Gonal 1050 και τελικά λόγω του ότι θα πάμε με φυσικό κύκλο δεν τα έχουμε χρησιμοποιήσει. Γι αυτό το λόγο και επειδή λήγουν τέλος Μαίου (5/17 αναγράφεται στο κουτί) τα δίνουμε για 300 ευρώ (τιμή λιανικής 409). Ευχαριστούμε πολύ.

Γειά σας σε όλες (κυρίως) και σε όλους (λίγοι ανδρες από ότι βλέπω). Μπαίνουμε σε μεγάλη διαδικασία με τη γυναίκα μου (ξένη) μιας και ερχόμαστε Ελλάδα για μόνιμη εγκατάσταση, πρέπει να "στήσω" τη δουλειά μας και παράλληλα να προσπαθήσουμε για παιδί, δυστυχώς με εξωσωματικές κλπ. Προσπαθώ να δέιχνω ψύχραιμός μέσα την ολη αβεβαιότητα με αυτή την αλλαγή στη ζωή μας όπως και να τη στηρίζω/χαλαρώνω. Ετσι, λογικά, έχω αναλάβει μεγάλο μέρος της μετάβασης και φυσικά τα (Ελληνικά) γραφειοκρατικά. Θα πρέπει λοιπόν να ανοίξω μπλοκάκι (ΟΑΕΕ) ωστε να την ασφαλίσω και να πάρει άδεια παραμονής αλλά και φυσικά για να μπορέσουμε να καλύψουμε μέρος τον εξόδων. Βρήκα ονλαϊν τις οδηγίες στον ΟΑΕΕ αλλά ήταν πραγματικά απελπιστικά δύσκολο να καταλάβω τις διαδικασίες βήμα βήμα. Ειδα σε άλλο ποστ ( απάντηση οτι η κλινική θα δώσει αναλυτικές οδηγίες για τα γραφειοκρατικά. Ωστόσο, αν κάποια από εσας έχει περάσει (και) τη γραφειοκρατκή διαδικασία, θα μπορούσε σε απλά να μου εξηγήσει τη διαδικασία ή να παρεθέσει κάποιο λινκ που ειναι πιο κατανοητό; Επίσης, θέλουμε να ξεκινήσουμε διαδικασίες για εξωσωματική αμέσως με το που έρθουμε. Αν ακόμα δεν έχω την ασφάλιση (παράλληλα φυσικά θα κάνω τα χαρτιά μου) θα δικαιολογίσει ο ΟΑΕΕ χρήματα ή η όλη διαδικασία θα πρέπει να ξεκινήσει αφού εχουμε ασφάλιση κλπ κλπ (γιατι διαβασα οτι η ασφαλισμένη πρωτα θα πρέπει να προσκομίσει εξετάσεις απο δημόσιο νοσοκομέιο που να διακαιολογούν εξωσωματικές κλπ). Σας ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σας

Κορίτσια μου καλησπέρα, Βρήκα ένα άρθρο του κου Κωνσταντίνου Ραβανού, στον τοίχου του Ιάκεντρου, στο Facebook, με θέμα "Εξωσωματική Γονιμοποίηση Χωρίς Φάρμακα" . Είχε δημοσιευτεί στο περιοδικό HELLO!, στο section ΥΓΕΙΑ . Είναι πολύ ενδιαφέρον! Καλό ΣΚ σε όλες μας!

Καλημέρα, υπάρχει άμεση ανάγκη για Gonal, είμαστε λίγες μέρες πριν την λήψη και δεν έφτασε τελικά δυστυχώς το φάρμακο και οικονομικά είμαστε στα δανικά . Αν κάποια κοπέλα έχει και περισσέψει παρακαλώ να βοηθήσει. ευχαριστώ

Καλησπέρα κορίτσια. Μόλις έγινα μέλος στο blog. Προσπαθούμε τώρα μερικούς μήνες με τον άνδρα μου να κάνουμε μωράκι. Εκανα σπερματέγχυση τον προηγούμενο μήνα στο Genesis Fetility center αλλά τίποτα. Θα κάνω και δεύτερη αν και είμαι σχεδόν βέβαιη ότι θα είναι μάταιος ο κόπος μου, μια και είμαι ήδη 41 ετών και δεν πρέπει να χάνω χρόνο. Σας ρωτάω εαν υπάρχει κάποια κοπέλα που έχει μείνει έγκυος απο σπερματέγχυση , ή από εξωσωματική στην Πάτρα. Τι γνώμη έχετε για τον Περδικάρη? Σκέφτομαι να πάω εκεί για εξωσωματική αν αποτύχει η σπερματέγχυση.

Γειά σας κορίτσια. Είμαι 45 χρονών, μέσα 5 χρόνια είχα κάνει 10 εξωσωματικές. Τον τελευταίο χρόνο είχα αφήσει το όνειρο της μητρότητας, μέχρι που μ' έπεισε μια φίλη να δοκιμάσω με δικό της γιατρό. Το κόστος όμως υπερβολικά υψηλό. Ψάχνω μενοπούρ. Έστω κι ένα κουτί, όσες μονάδες... Ό,τι γλιτώσουμε καλό θα είναι. Ήδη ο γιατρός μας έχει μειώσει όσο μπορούσε την τιμή του κέντρου. Έχω εξαντλήσει τις προσπάθειες με φάρμακα από την επιτροπή. Σας παρακαλώ βοήθηστε με όποια μπορεί να κάνω αυτήν την τελευταία προσπάθεια.

Ωστόσο η επιτυχία δεν έρχεται χωρίς τίμημα και σε αρκετές περιπτώσεις υπάρχουν αρνητικές εκβάσεις οι οποίες άλλοτε είναι ήπιες ή απλώς δυσκολεύουν την κύηση και άλλοτε δημιουργούν σοβαρότερα προβλήματα. Επειδή ο καλύτερος ασθενής είναι ο ενημερωμένος ασθενής, εξηγεί τι πρέπει να γνωρίζουν οι υποψήφιοι γονείς για τους ενδεχόμενους κινδύνους της εξωσωματικής και ποια μέτρα λαμβάνονται για να αποφευχθούν. Πολύδυμη κύηση. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής είναι μια πολύδυμη κύηση, η οποία σχετίζεται άμεσα με τον αριθμό των εμβρύων που εμφυτεύονται στη μήτρα της γυναίκας κατά την εμβρυομεταφορά. Αν και για τους γονείς κάτι τέτοιο είναι συνήθως ευχής έργο, για τους γιατρούς είναι μεγάλος πονοκέφαλος γιατί όσο περισσότερα έμβρυα κυοφορεί μία γυναίκα, τόσο μεγαλύτερος γίνεται ο κίνδυνος πρόωρου τοκετού, αποβολής, καισαρικής τομής, διαβήτη και υπέρτασης κύησης, προεκλαμψίας, ενώ αυξάνονται οι κίνδυνοι και για την υγεία των εμβρύων (π.χ. χαμηλό βάρος γέννησης, αναπτυξιακές δυσκολίες). Έχει υπολογιστεί ότι από τη δεκαετία του ’80 που άρχισε η ευρεία χρήση της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής έως σήμερα έχουν αυξηθεί σημαντικά οι πολύδυμες κυήσεις στη Δύση, όπου κυρίως εφαρμόζονται οι τεχνικές της. Για παράδειγμα, στις ΗΠΑ υπολογίζεται ότι το 2011 το 36% των δίδυμων γεννήσεων και το 78% των τρίδυμων ήταν αποτέλεσμα σύλληψης με υποβοηθούμενη αναπαραγωγή. Το πρόβλημα αυτό αντιμετωπίζεται σε πολλές χώρες με εμφύτευση ολοένα λιγότερων εμβρύων σε κάθε κύκλο εξωσωματικής. Όπως αναφέρει η Ευρωπαϊκή Εταιρεία Ανθρώπινης Αναπαραγωγής & Εμβρυολογίας (ESHRE), η προσπάθεια αυτή αποδίδει: σήμερα, λιγότερο από το 1% των γεννήσεων έπειτα από εξωσωματική είναι τρίδυμα, ενώ οι δίδυμες γεννήσεις αντιπροσωπεύουν πλέον λιγότερο από το 20% του συνόλου των γεννήσεων έπειτα από εξωσωματική. Στη χώρα μας, η Εθνική Αρχή Ιατρικώς Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής αναθεώρησε πρόσφατα τη μέχρι τώρα ισχύουσα νομοθεσία και καθόρισε τον μέγιστο αριθμό εμβρύων που μπορούν να μεταφερθούν στη μήτρα της γυναίκας σε κάθε κύκλο εξωσωματικής ως εξής: Σε γυναίκες κάτω των 35 ετών, επιτρέπεται να μεταφέρονται ένα ή δύο έμβρυα από δικά τους ωάρια. Σε γυναίκες άνω των 35 και κάτω των 40 ετών, επιτρέπεται να μεταφέρονται δύο έμβρυα από δικά τους ωάρια στον πρώτο και στον δεύτερο κύκλο, και τρία στον τρίτο και κάθε επόμενο κύκλo. Σε γυναίκες ηλικίας 40 ετών επιτρέπεται να μεταφέρονται τρία έμβρυα από δικά τους ωάρια. Σε γυναίκες ηλικίας άνω των 40 ετών επιτρέπεται να μεταφέρονται τέσσερα έμβρυα από τα δικά τους ωάρια. Στην περίπτωση που η γονιμοποίηση γίνεται έπειτα από δωρεά ωαρίων, επιτρέπεται να μεταφέρονται μέχρι δύο έμβρυα. Αντίστοιχους περιορισμούς έχει θεσπίσει η ΕΑΙΥΑ και για τη σπερματέγχυση, κατά την οποία το επεξεργασμένο δείγμα σπέρματος εγχέεται με καθετήρα απευθείας στην ενδομητρική κοιλότητα της γυναίκας. Οι περιορισμοί είναι οι εξής: Αν η γυναίκα έχει ηλικία άνω των 35 ετών και έχει πάρει ωορρηκτικά φάρμακα, η σπερματέγχυση δεν επιτρέπεται να γίνει αν το υπερηχογράφημα δείξει πως το σύνολο των ώριμων ωοθυλακίων είναι πάνω από τρία και η οιστραδιόλη (είναι μία ορμόνη) αίματος την ημέρα της πρόκλησης ωορρηξίας πάνω από 800-900 pg/ml. Αν η γυναίκα έχει ηλικία 36-39 ετών, ο κύκλος δεν επιτρέπεται να ολοκληρώνεται όταν το σύνολο των ώριμων ωοθυλακίων είναι πάνω από πέντε και η οιστραδιόλη αίματος κατά την ημέρα της πρόκλησης ωορρηξίας πάνω από 1.200-1.500 pg/ml. Αν η γυναίκα έχει ηλικία άνω των 40 ετών, η απόφαση για την τύχη του κύκλου θεραπείας λαμβάνεται από τη Μονάδα Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής. Σύνδρομο υπερδιέγερσης ωοθηκών (ΣΥΩ). Η χρήση ενέσιμων φαρμάκων γονιμότητας, όπως της ανθρώπινης χοριακής γοναδοτροπίνης (HCG), για να προκληθεί ωοθυλακιορρηξία, μπορεί να προκαλέσει σύνδρομο υπερδιέγερσης ωοθηκών, κατά το οποίο οι ωοθήκες διογκώνονται και πονάνε. Υπολογίζεται ότι ποσοστό έως και 5% των γυναικών εκδηλώνουν ήπιο έως μέτριο ΣΥΩ, το οποίο τυπικά διαρκεί μία εβδομάδα και μπορεί επίσης να προκαλεί ήπιο πόνο στην κοιλιά, ευαισθησία στην περιοχή των ωοθηκών, «φούσκωμα» της κοιλιάς, ναυτία, έμετο και διάρροια (αν, όμως, η γυναίκα μείνει έγκυος, τα συμπτώματα μπορεί να διαρκέσουν αρκετές εβδομάδες). Το ΣΥΩ είναι συχνότερο στις νεαρές γυναίκες και σε όσες παράγουν πολλά ωοθυλάκια με τα ωορρηκτικά φάρμακα, ενώ οι γυναίκες με ιστορικό πολυκυστικών ωοθηκών έχουν σχεδόν εξαπλάσιες πιθανότητες να το παρουσιάσουν. Σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις, το ΣΥΩ εξελίσσεται σε μία πιο σοβαρή μορφή, που μπορεί να προκαλέσει ταχεία αύξηση του σωματικού βάρους (3-5 κιλά σε μία έως τρεις ημέρες), πολύ έντονο πόνο και διόγκωση της κοιλιάς, μειωμένη ούρηση, σκουρόχρωμα ούρα και αναπνευστική δυσχέρεια (δύσπνοια) που μπορεί να απαιτήσει νοσηλεία στο νοσοκομείο ή ακόμα και να απειλήσει τη ζωή. Για να μειωθούν στο ελάχιστο οι πιθανότητες εμφάνισής του, εφαρμόζονται νεότερα φαρμακευτικά πρωτόκολλα και γίνεται εξατομικευμένη αντιμετώπιση σε κάθε κύκλο (π.χ. με τροποποίηση της δόσης των φαρμάκων, επιλογή καταλληλότερου πρωτοκόλλου). Επιπλοκές κατά την ωοληψία. Η ωοληψία είναι μία μικροεπέμβαση, κατά την οποία χρησιμοποιείται μία μικροβελόνα για να γίνει αναρρόφηση των ωοθυλακίων μέσω του κόλπου. Οι περισσότερες επιπλοκές της πηγάζουν από δύο δεδομένα: πρώτον η βελόνα πρέπει να οδηγηθεί με τη βοήθεια υπερηχογραφήματος μέσω του κόλπου στην ωοθήκη και δεύτερον υπάρχουν διάφορα όργανα και ευαίσθητοι ιστοί (π.χ. ο ουρητήρας, το έντερο, η έσω λαγόνια αρτηρία) γύρω της. Έτσι, στις πιθανές επιπλοκές συμπεριλαμβάνονται αιμορραγία, λοιμώξεις και τραυματισμοί. Τον κίνδυνο επιπλοκών αυξάνουν παράγοντες όπως το ιστορικό παλαιότερων επεμβάσεων κάτω κοιλίας, το ιστορικό ασθενειών όπως η φλεγμονώδης νόσος της πυέλου και η ενδομητρίωση, καθώς και οι πυελικές συμφύσεις - παράγοντες οι οποίοι ούτως ή άλλως είναι πιθανότερο να παρατηρηθούν σε γυναίκες οι οποίες χρειάζονται εξωσωματική γονιμοποίηση. Αντιθέτως, τον κίνδυνο μειώνουν η εμπειρία και δεξιοτεχνία του ειδικού στην εξωσωματική και τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του κέντρου υποβοηθούμενης αναπαραγωγής που έχει επιλέξει το ζευγάρι, ενώ πρόσθετα οφέλη προκύπτουν από τη χρήση «μέθης» για την ωοληψία αντί για ολική αναισθησία. Οι πιθανότητες να υπάρξουν επιπλοκές κατά την ωοληψία είναι σήμερα ελάχιστες. Για παράδειγμα, προοπτική μελέτη του 2006 σε 1.035 γυναίκες έδειξε ότι το 2,8% είχαν κάποια αιμορραγία από τον κόλπο μετά την ωοληψία, για την οποία όμως καμία δεν χρειάσθηκε ιδιαίτερη θεραπεία (π.χ. με ράμματα). Επίσης μόνο σε μία γυναίκα υπήρξε τραυματισμός παρακείμενου οργάνου (του ουρητήρα) και στο 0,7% των γυναικών πολύ έντονος πόνος για τον οποίοχρειάσθηκαν νοσηλεία - προβλήματα από τα οποία οι γυναίκες ανάρρωσαν πλήρως. Σε μία άλλη μελέτη με 1.500 γυναίκες που είχαν κάνει εξωσωματική, καταγράφηκε μία ακόμα πιθανή επιπλοκή: η συστροφή ωοθήκης κατά την οποία η ωοθήκη κάνει περιστροφή (συνήθως μαζί με τη σάλπιγγα) και διακόπτεται η παροχή αίματος. Η συστροφή είχε παρατηρηθεί στο 0,13% των κύκλων και πολύ καιρό μετά την ωοληψία (έξι έως 13 εβδομάδες αργότερα). Έκτοπος εγκυμοσύνη. Η έκτοπος εγκυμοσύνη συμβαίνει όταν το γονιμοποιημένο ωάριο ή το έμβρυο δεν εμφυτεύονται στη μήτρα όπως είναι το φυσιολογικό, αλλά έξω από αυτήν, συνήθως (στο 93% έως 97% των περιπτώσεων) μέσα στη σάλπιγγα. Τα ποσοστά της εκτόπου εγκυμοσύνης είναι 1% έως 2% στις γυναίκες που έχουν μείνει έγκυες με φυσικό τρόπο, αλλά έως 4% σε όσες μένουν έγκυες με υποβοηθούμενη αναπαραγωγή, για λόγους που δεν έχουν αποσαφηνιστεί ακόμα. Το έμβρυο που εμφυτεύεται εκτός μήτρας συνήθως δεν μπορεί να επιβιώσει και δεν υπάρχει τρόπος να συνεχιστεί η εγκυμοσύνη. Επιπλέον υπάρχει κίνδυνος ρήξης της σάλπιγγας και εσωτερικής αιμορραγίας η οποία μπορεί να απειλήσει τη ζωή. Στην πραγματικότητα, η ρήξη είναι η κύρια αιτία θανάτου εγκύων στο πρώτο τρίμηνο της κυήσεως (ευθύνεται για το 6% των θανάτων σε αυτό το στάδιο της εγκυμοσύνης). Πρόωρος τοκετός και χαμηλό βάρος γέννησης. Μελέτες δείχνουν ότι η εξωσωματική αυξάνει κάπως τον κίνδυνο να γεννηθεί το μωρό πρόωρα. Αυτό έως ένα βαθμό εξηγείται από την αυξημένη πιθανότητα πολύδυμης κύησης, η οποία εξ ορισμού έχει μειωμένη μέση διάρκεια κύησης. Έχει βρεθεί ότι στις γυναίκες που κυοφορούν ένα έμβρυο η μέση διάρκεια της εγκυμοσύνης είναι 38 εβδομάδες, αλλά αν κυοφορούν δίδυμα είναι 36 εβδομάδες, με τα τρίδυμα 32 εβδομάδες και με τα τετράδυμα 30 εβδομάδες. Όσο νωρίτερα όμως γεννιέται ένα μωρό, τόσο αυξάνονται οι κίνδυνοι για την υγεία του. Τα μωρά που γεννιούνται έπειτα από εξωσωματική συχνά έχουν βάρος ελάχιστα χαμηλότερο από το μέσο όρο όσων γεννιούνται έπειτα από φυσική σύλληψη - μία διαφορά που πιθανώς συνδέεται με το επίπεδο της έκθεσής τους στις ορμόνες της μήτρας. Ωστόσο η κατάψυξη τωνεμβρύων φαίνεται πως οδηγεί στη γέννηση βρεφών με πιο φυσιολογικό σωματικό βάρος. Οι κίνδυνοι που καταρρίφθηκαν. Πέραν των κινδύνων που προαναφέρθηκαν και οι οποίοι είναι μεν σπάνιοι αλλά υπαρκτοί, υπάρχουν και μερικοί που έχουν καταρριφθεί από την ιατρική έρευνα. Ο πιο πολυσυζητημένος είναι η πιθανότητα να εκδηλώσει καρκίνο των ωοθηκών, του μαστού ή άλλου οργάνου η γυναίκα που χρησιμοποιεί ωορρηκτικά φάρμακα. Αν και υπήρξαν κάποιες παλιές μελέτες, όταν είχε πρωτοαρχίσει να εφαρμόζεται η εξωσωματική, που είχαν δείξει πως μπορεί να υπάρχει κίνδυνος για καρκίνο ωοθηκών, οι νεότερες μελέτες απέτυχαν να επαληθεύσουν εκείνα τα πρώτα ευρήματα. Επιπλέον στα 35 και πλέον χρόνια εφαρμογής της εξωσωματικής δεν υπήρξαν στοιχεία ότι συσχετίζεται με την εμφάνιση κακοήθειας σε οποιοδήποτε άλλο όργανο, εφόσον βεβαίως χρησιμοποιούνται τα δοσολογικά σχήματα και τηρούνται οι κανόνες που ορίζουν οι σχετικές κατεθυντήριες οδηγίες. Αντίστοιχα, ούτε τα ποσοστά αποβολής είναι αυξημένα με την εξωσωματική. Κυμαίνονται γύρω στο 15%-20%, όπως ισχύει και για τις γυναίκες που συλλαμβάνουν με φυσικό τρόπο. Ενδέχεται πάντως να υπάρχει λίγο αυξημένος κίνδυνος με τη χρήση κατεψυγμένων εμβρύων, αν και αυτό δεν έχει επιβεβαιωθεί ακόμα. Παρότι τέλος πολλοί φοβούνται ότι τα παιδιά της εξωσωματικής θα έχουν περισσότερες γενετικές ανωμαλίες ή προβλήματα υγείας, τα επιστημονικά ευρήματα δεν υποστηρίζουν αυτούς τους φόβους αλλά δείχνουν πως οι πιθανότητες γενετικών ανωμαλιών είναι 3%-5% ανεξάρτητα από το πως έγινε η σύλληψη. Αυτό που πρέπει κάθε υποψήφιος γονέας να έχει υπόψη είναι ότι σε όλες τις πράξεις που διέπουν τη ζωή και την καθημερινότητά μας ελλοχεύουν μικροί και μεγαλύτεροι κίνδυνοι. Ωστόσο με την εμπιστοσύνη στο γυναικολόγο, τη συμβουλή ενός εξειδικευμένου ιατρού Αναπαραγωγής και με την σωστή επιλογή του κέντρου υποβοηθούμενης αναπαραγωγής στο οποίο θα απευθυνθεί, το ζευγάρι μπορεί να περιορίσει στο ελάχιστο οποιαδήποτε επιπλοκή. Ο δρ Βασίλειος Αθανασίου, M.D., Ph.D., είναι μαιευτήρας–χειρουργός γυναικολόγος, επιστημονικός διευθυντής του Κέντρου Εξωσωματικής Αθηνών (www.ivfathenscenter.gr)

Ενάμιση εκατομμύριο κύκλοι (το 55% στην Ευρώπη) και 350.000 γεννήσεις είναι ο«ετήσιος απολογισμός» της εξωσωματικής γονιμοποίησης σε όλο τον κόσμο, η οποία έως σήμερα έχει οδηγήσει στη γέννηση σχεδόν 6 εκατομμυρίων παιδιών, σύμφωνα με στοιχεία της Διεθνούς Επιτροπής Παρακολούθησης των Τεχνολογιών Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής (ICMART). Ωστόσο η επιτυχία δεν έρχεται χωρίς τίμημα και σε αρκετές περιπτώσεις υπάρχουν αρνητικές εκβάσεις οι οποίες άλλοτε είναι ήπιες ή απλώς δυσκολεύουν την κύηση και άλλοτε δημιουργούν σοβαρότερα προβλήματα. Επειδή ο καλύτερος ασθενής είναι ο ενημερωμένος ασθενής, εξηγεί τι πρέπει να γνωρίζουν οι υποψήφιοι γονείς για τους ενδεχόμενους κινδύνους της εξωσωματικής και ποια μέτρα λαμβάνονται για να αποφευχθούν. Πολύδυμη κύηση. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής είναι μια πολύδυμη κύηση, η οποία σχετίζεται άμεσα με τον αριθμό των εμβρύων που εμφυτεύονται στη μήτρα της γυναίκας κατά την εμβρυομεταφορά. Αν και για τους γονείς κάτι τέτοιο είναι συνήθως ευχής έργο, για τους γιατρούς είναι μεγάλος πονοκέφαλος γιατί όσο περισσότερα έμβρυα κυοφορεί μία γυναίκα, τόσο μεγαλύτερος γίνεται ο κίνδυνος πρόωρου τοκετού, αποβολής, καισαρικής τομής, διαβήτη και υπέρτασης κύησης, προεκλαμψίας, ενώ αυξάνονται οι κίνδυνοι και για την υγεία των εμβρύων (π.χ. χαμηλό βάρος γέννησης, αναπτυξιακές δυσκολίες). Έχει υπολογιστεί ότι από τη δεκαετία του ’80 που άρχισε η ευρεία χρήση της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής έως σήμερα έχουν αυξηθεί σημαντικά οι πολύδυμες κυήσεις στη Δύση, όπου κυρίως εφαρμόζονται οι τεχνικές της. Για παράδειγμα, στις ΗΠΑ υπολογίζεται ότι το 2011 το 36% των δίδυμων γεννήσεων και το 78% των τρίδυμων ήταν αποτέλεσμα σύλληψης με υποβοηθούμενη αναπαραγωγή. Το πρόβλημα αυτό αντιμετωπίζεται σε πολλές χώρες με εμφύτευση ολοένα λιγότερων εμβρύων σε κάθε κύκλο εξωσωματικής. Όπως αναφέρει η Ευρωπαϊκή Εταιρεία Ανθρώπινης Αναπαραγωγής & Εμβρυολογίας (ESHRE), η προσπάθεια αυτή αποδίδει: σήμερα, λιγότερο από το 1% των γεννήσεων έπειτα από εξωσωματική είναι τρίδυμα, ενώ οι δίδυμες γεννήσεις αντιπροσωπεύουν πλέον λιγότερο από το 20% του συνόλου των γεννήσεων έπειτα από εξωσωματική. Στη χώρα μας, η Εθνική Αρχή Ιατρικώς Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής αναθεώρησε πρόσφατα τη μέχρι τώρα ισχύουσα νομοθεσία και καθόρισε τον μέγιστο αριθμό εμβρύων που μπορούν να μεταφερθούν στη μήτρα της γυναίκας σε κάθε κύκλο εξωσωματικής ως εξής: Σε γυναίκες κάτω των 35 ετών, επιτρέπεται να μεταφέρονται ένα ή δύο έμβρυα από δικά τους ωάρια. Σε γυναίκες άνω των 35 και κάτω των 40 ετών, επιτρέπεται να μεταφέρονται δύο έμβρυα από δικά τους ωάρια στον πρώτο και στον δεύτερο κύκλο, και τρία στον τρίτο και κάθε επόμενο κύκλo. Σε γυναίκες ηλικίας 40 ετών επιτρέπεται να μεταφέρονται τρία έμβρυα από δικά τους ωάρια. Σε γυναίκες ηλικίας άνω των 40 ετών επιτρέπεται να μεταφέρονται τέσσερα έμβρυα από τα δικά τους ωάρια. Στην περίπτωση που η γονιμοποίηση γίνεται έπειτα από δωρεά ωαρίων, επιτρέπεται να μεταφέρονται μέχρι δύο έμβρυα. Αντίστοιχους περιορισμούς έχει θεσπίσει η ΕΑΙΥΑ και για τη σπερματέγχυση, κατά την οποία το επεξεργασμένο δείγμα σπέρματος εγχέεται με καθετήρα απευθείας στην ενδομητρική κοιλότητα της γυναίκας. Οι περιορισμοί είναι οι εξής: Αν η γυναίκα έχει ηλικία άνω των 35 ετών και έχει πάρει ωορρηκτικά φάρμακα, η σπερματέγχυση δεν επιτρέπεται να γίνει αν το υπερηχογράφημα δείξει πως το σύνολο των ώριμων ωοθυλακίων είναι πάνω από τρία και η οιστραδιόλη (είναι μία ορμόνη) αίματος την ημέρα της πρόκλησης ωορρηξίας πάνω από 800-900 pg/ml. Αν η γυναίκα έχει ηλικία 36-39 ετών, ο κύκλος δεν επιτρέπεται να ολοκληρώνεται όταν το σύνολο των ώριμων ωοθυλακίων είναι πάνω από πέντε και η οιστραδιόλη αίματος κατά την ημέρα της πρόκλησης ωορρηξίας πάνω από 1.200-1.500 pg/ml. Αν η γυναίκα έχει ηλικία άνω των 40 ετών, η απόφαση για την τύχη του κύκλου θεραπείας λαμβάνεται από τη Μονάδα Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής. Σύνδρομο υπερδιέγερσης ωοθηκών (ΣΥΩ). Η χρήση ενέσιμων φαρμάκων γονιμότητας, όπως της ανθρώπινης χοριακής γοναδοτροπίνης (HCG), για να προκληθεί ωοθυλακιορρηξία, μπορεί να προκαλέσει σύνδρομο υπερδιέγερσης ωοθηκών, κατά το οποίο οι ωοθήκες διογκώνονται και πονάνε. Υπολογίζεται ότι ποσοστό έως και 5% των γυναικών εκδηλώνουν ήπιο έως μέτριο ΣΥΩ, το οποίο τυπικά διαρκεί μία εβδομάδα και μπορεί επίσης να προκαλεί ήπιο πόνο στην κοιλιά, ευαισθησία στην περιοχή των ωοθηκών, «φούσκωμα» της κοιλιάς, ναυτία, έμετο και διάρροια (αν, όμως, η γυναίκα μείνει έγκυος, τα συμπτώματα μπορεί να διαρκέσουν αρκετές εβδομάδες). Το ΣΥΩ είναι συχνότερο στις νεαρές γυναίκες και σε όσες παράγουν πολλά ωοθυλάκια με τα ωορρηκτικά φάρμακα, ενώ οι γυναίκες με ιστορικό πολυκυστικών ωοθηκών έχουν σχεδόν εξαπλάσιες πιθανότητες να το παρουσιάσουν. Σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις, το ΣΥΩ εξελίσσεται σε μία πιο σοβαρή μορφή, που μπορεί να προκαλέσει ταχεία αύξηση του σωματικού βάρους (3-5 κιλά σε μία έως τρεις ημέρες), πολύ έντονο πόνο και διόγκωση της κοιλιάς, μειωμένη ούρηση, σκουρόχρωμα ούρα και αναπνευστική δυσχέρεια (δύσπνοια) που μπορεί να απαιτήσει νοσηλεία στο νοσοκομείο ή ακόμα και να απειλήσει τη ζωή. Για να μειωθούν στο ελάχιστο οι πιθανότητες εμφάνισής του, εφαρμόζονται νεότερα φαρμακευτικά πρωτόκολλα και γίνεται εξατομικευμένη αντιμετώπιση σε κάθε κύκλο (π.χ. με τροποποίηση της δόσης των φαρμάκων, επιλογή καταλληλότερου πρωτοκόλλου). Επιπλοκές κατά την ωοληψία. Η ωοληψία είναι μία μικροεπέμβαση, κατά την οποία χρησιμοποιείται μία μικροβελόνα για να γίνει αναρρόφηση των ωοθυλακίων μέσω του κόλπου. Οι περισσότερες επιπλοκές της πηγάζουν από δύο δεδομένα: πρώτον η βελόνα πρέπει να οδηγηθεί με τη βοήθεια υπερηχογραφήματος μέσω του κόλπου στην ωοθήκη και δεύτερον υπάρχουν διάφορα όργανα και ευαίσθητοι ιστοί (π.χ. ο ουρητήρας, το έντερο, η έσω λαγόνια αρτηρία) γύρω της. Έτσι, στις πιθανές επιπλοκές συμπεριλαμβάνονται αιμορραγία, λοιμώξεις και τραυματισμοί. Τον κίνδυνο επιπλοκών αυξάνουν παράγοντες όπως το ιστορικό παλαιότερων επεμβάσεων κάτω κοιλίας, το ιστορικό ασθενειών όπως η φλεγμονώδης νόσος της πυέλου και η ενδομητρίωση, καθώς και οι πυελικές συμφύσεις - παράγοντες οι οποίοι ούτως ή άλλως είναι πιθανότερο να παρατηρηθούν σε γυναίκες οι οποίες χρειάζονται εξωσωματική γονιμοποίηση. Αντιθέτως, τον κίνδυνο μειώνουν η εμπειρία και δεξιοτεχνία του ειδικού στην εξωσωματική και τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του κέντρου υποβοηθούμενης αναπαραγωγής που έχει επιλέξει το ζευγάρι, ενώ πρόσθετα οφέλη προκύπτουν από τη χρήση «μέθης» για την ωοληψία αντί για ολική αναισθησία. Οι πιθανότητες να υπάρξουν επιπλοκές κατά την ωοληψία είναι σήμερα ελάχιστες. Για παράδειγμα, προοπτική μελέτη του 2006 σε 1.035 γυναίκες έδειξε ότι το 2,8% είχαν κάποια αιμορραγία από τον κόλπο μετά την ωοληψία, για την οποία όμως καμία δεν χρειάσθηκε ιδιαίτερη θεραπεία (π.χ. με ράμματα). Επίσης μόνο σε μία γυναίκα υπήρξε τραυματισμός παρακείμενου οργάνου (του ουρητήρα) και στο 0,7% των γυναικών πολύ έντονος πόνος για τον οποίοχρειάσθηκαν νοσηλεία - προβλήματα από τα οποία οι γυναίκες ανάρρωσαν πλήρως. Σε μία άλλη μελέτη με 1.500 γυναίκες που είχαν κάνει εξωσωματική, καταγράφηκε μία ακόμα πιθανή επιπλοκή: η συστροφή ωοθήκης κατά την οποία η ωοθήκη κάνει περιστροφή (συνήθως μαζί με τη σάλπιγγα) και διακόπτεται η παροχή αίματος. Η συστροφή είχε παρατηρηθεί στο 0,13% των κύκλων και πολύ καιρό μετά την ωοληψία (έξι έως 13 εβδομάδες αργότερα). Έκτοπος εγκυμοσύνη. Η έκτοπος εγκυμοσύνη συμβαίνει όταν το γονιμοποιημένο ωάριο ή το έμβρυο δεν εμφυτεύονται στη μήτρα όπως είναι το φυσιολογικό, αλλά έξω από αυτήν, συνήθως (στο 93% έως 97% των περιπτώσεων) μέσα στη σάλπιγγα. Τα ποσοστά της εκτόπου εγκυμοσύνης είναι 1% έως 2% στις γυναίκες που έχουν μείνει έγκυες με φυσικό τρόπο, αλλά έως 4% σε όσες μένουν έγκυες με υποβοηθούμενη αναπαραγωγή, για λόγους που δεν έχουν αποσαφηνιστεί ακόμα. Το έμβρυο που εμφυτεύεται εκτός μήτρας συνήθως δεν μπορεί να επιβιώσει και δεν υπάρχει τρόπος να συνεχιστεί η εγκυμοσύνη. Επιπλέον υπάρχει κίνδυνος ρήξης της σάλπιγγας και εσωτερικής αιμορραγίας η οποία μπορεί να απειλήσει τη ζωή. Στην πραγματικότητα, η ρήξη είναι η κύρια αιτία θανάτου εγκύων στο πρώτο τρίμηνο της κυήσεως (ευθύνεται για το 6% των θανάτων σε αυτό το στάδιο της εγκυμοσύνης). Πρόωρος τοκετός και χαμηλό βάρος γέννησης. Μελέτες δείχνουν ότι η εξωσωματική αυξάνει κάπως τον κίνδυνο να γεννηθεί το μωρό πρόωρα. Αυτό έως ένα βαθμό εξηγείται από την αυξημένη πιθανότητα πολύδυμης κύησης, η οποία εξ ορισμού έχει μειωμένη μέση διάρκεια κύησης. Έχει βρεθεί ότι στις γυναίκες που κυοφορούν ένα έμβρυο η μέση διάρκεια της εγκυμοσύνης είναι 38 εβδομάδες, αλλά αν κυοφορούν δίδυμα είναι 36 εβδομάδες, με τα τρίδυμα 32 εβδομάδες και με τα τετράδυμα 30 εβδομάδες. Όσο νωρίτερα όμως γεννιέται ένα μωρό, τόσο αυξάνονται οι κίνδυνοι για την υγεία του. Τα μωρά που γεννιούνται έπειτα από εξωσωματική συχνά έχουν βάρος ελάχιστα χαμηλότερο από το μέσο όρο όσων γεννιούνται έπειτα από φυσική σύλληψη - μία διαφορά που πιθανώς συνδέεται με το επίπεδο της έκθεσής τους στις ορμόνες της μήτρας. Ωστόσο η κατάψυξη τωνεμβρύων φαίνεται πως οδηγεί στη γέννηση βρεφών με πιο φυσιολογικό σωματικό βάρος. Οι κίνδυνοι που καταρρίφθηκαν. Πέραν των κινδύνων που προαναφέρθηκαν και οι οποίοι είναι μεν σπάνιοι αλλά υπαρκτοί, υπάρχουν και μερικοί που έχουν καταρριφθεί από την ιατρική έρευνα. Ο πιο πολυσυζητημένος είναι η πιθανότητα να εκδηλώσει καρκίνο των ωοθηκών, του μαστού ή άλλου οργάνου η γυναίκα που χρησιμοποιεί ωορρηκτικά φάρμακα. Αν και υπήρξαν κάποιες παλιές μελέτες, όταν είχε πρωτοαρχίσει να εφαρμόζεται η εξωσωματική, που είχαν δείξει πως μπορεί να υπάρχει κίνδυνος για καρκίνο ωοθηκών, οι νεότερες μελέτες απέτυχαν να επαληθεύσουν εκείνα τα πρώτα ευρήματα. Επιπλέον στα 35 και πλέον χρόνια εφαρμογής της εξωσωματικής δεν υπήρξαν στοιχεία ότι συσχετίζεται με την εμφάνιση κακοήθειας σε οποιοδήποτε άλλο όργανο, εφόσον βεβαίως χρησιμοποιούνται τα δοσολογικά σχήματα και τηρούνται οι κανόνες που ορίζουν οι σχετικές κατεθυντήριες οδηγίες. Αντίστοιχα, ούτε τα ποσοστά αποβολής είναι αυξημένα με την εξωσωματική. Κυμαίνονται γύρω στο 15%-20%, όπως ισχύει και για τις γυναίκες που συλλαμβάνουν με φυσικό τρόπο. Ενδέχεται πάντως να υπάρχει λίγο αυξημένος κίνδυνος με τη χρήση κατεψυγμένων εμβρύων, αν και αυτό δεν έχει επιβεβαιωθεί ακόμα. Παρότι τέλος πολλοί φοβούνται ότι τα παιδιά της εξωσωματικής θα έχουν περισσότερες γενετικές ανωμαλίες ή προβλήματα υγείας, τα επιστημονικά ευρήματα δεν υποστηρίζουν αυτούς τους φόβους αλλά δείχνουν πως οι πιθανότητες γενετικών ανωμαλιών είναι 3%-5% ανεξάρτητα από το πως έγινε η σύλληψη. Αυτό που πρέπει κάθε υποψήφιος γονέας να έχει υπόψη είναι ότι σε όλες τις πράξεις που διέπουν τη ζωή και την καθημερινότητά μας ελλοχεύουν μικροί και μεγαλύτεροι κίνδυνοι. Ωστόσο με την εμπιστοσύνη στο γυναικολόγο, τη συμβουλή ενός εξειδικευμένου ιατρού Αναπαραγωγής και με την σωστή επιλογή του κέντρου υποβοηθούμενης αναπαραγωγής στο οποίο θα απευθυνθεί, το ζευγάρι μπορεί να περιορίσει στο ελάχιστο οποιαδήποτε επιπλοκή. Ο δρ Βασίλειος Αθανασίου, M.D., Ph.D., είναι μαιευτήρας–χειρουργός γυναικολόγος, επιστημονικός διευθυντής του Κέντρου Εξωσωματικής Αθηνών (www.ivfathenscenter.gr) Δείτε ολόκληρο το άρθρο

Gonal-Menopur- Cetrotide Κορίτσια δυςτυχως ο γιατρός μου ακύρωσε τον κυκλο προσπάθειας εξωσωματικής γιατι πήρα φαρμακα αλλα μέχρι και σημερα δέκατη μερα δεν έκανα κανενα ωοθηκακιο . Ειμαι 45 ετών κ έχω βασανιστεί 7 χρονια τωρα κ με φαρμακα κ με φυσικούς κύκλους κ έχω αλλάξει πέντε γιατρούς . Ο καθένας ήθελε να κανει τα δικα του δοκιμαστικά με φαρμακα πάνω μου με αποτελεσμα να έχω εξαντλήσει τις προσπαθειες που μου εδωσε η επιτροπή κ να χω αγοράσει επιπλέον φαρμακα για 5 φορές . Αυτη η φορα θεωρώ ηταν η τελευταία για εμενα ! Έχω χάσει κάθε ελπίδα! Ο γιατρός μου ειπε μονο με δανεικο οσο κ αν στεναχωριέμαι . Θα στοιχίσει 5.000 ευρω ειπε αλλα μονο με δανεικο έχω ιςως κάποιους ελπίδα . Ζήτω συγνώμη Εκ των προτέρων αλλα αναγκάζομαι να ενημερώσω πως μπορω να δώσω τα φαρμακα που δεν πρόλαβα να χρησιμοποιήσω λόγω ακύρωσης του κύκλου μου στη μισή τιμη . Κ πραγματικα θα τα χαριζα αν κ τα χω πληρώσει αν δεν είχα να ξανα πληρώσω για τη διαδικασία των δανεικών ωαρίων . Καταλαβαίνω τον πόνο όλων των κοριτσιών ειλικρινά . Εάν κάποια θέλει τα φαρμακα έχω gonal menopur cetrotide , oλα κλειστές συσκευασίες . Τα υπόλοιπα διαφορα χάπια uteigestan κλπ τα χαρίζω διότι πλήρωσα μονο συμμετοχή επειδη μου τα έγραψαν στο βιβλιάριο ΙΚΑ . Οποια θέλει να με βοηθήσει να πληρώσω για δανεικο κ να τη βοηθήσει γω με την μισή τιμη το email μου ειναι Katerina.anna7@gmail.com Ευχομαι να μην παρεξηγηθώ Επιςης ευχομαι να γίνουμε όλες μανού

Γεια σας κορίτσια! είμαι καινούρια στο φόρουμ και ενώ το παρακολουθώ καιρό δίσταζα να γράψω.. θα ήθελα να ρωτήσω αν ξέρετε με ποιον τρόπο θα μπορούσα να αναζητήσω δότρια ωαρίων.. Πρέπει να απευθυνθώ σε κλινικές αποκλειστικά; Και πως θα είμαι βέβαιη για το πλήρες ιατρικό ιστορικό της δότριας; Θα εκτιμούσα κάθε απάντηση! Σας ευχαριστώ!

Σύμφωνα με όσα δημοσιεύονται στην επιθεώρηση «Journal of Cell Science», αιτία είναι ένας μοριακός «διακόπτης», ο οποίος επεμβαίνει στην «επικοινωνία» του εμβρύου με τη μήτρα της γυναίκας, με συνέπεια να μην το αφήνει να εμφυτευθεί σε αυτήν ώστε να αναπτυχθεί. Το 37% σχεδόν των κύκλων της εξωσωματικής πιστεύεται ότι αποτυγχάνουν, επειδή το έμβρυο δεν εμφυτεύεται στο τοίχωμα της μήτρας. Όπως προκύπτει από τα στατιστικά στοιχεία, το ποσοστό επίτευξης κύησης ανά εμβρυομεταφορά υπολογίζεται σε 30% κατά μέσον όρο (στις νέες γυναίκες είναι περίπου 40-50% και στις 40άρες πολύ μικρότερο), ενώ το ποσοστό γέννησης ζωντανού παιδιού περίπου 25%. Στις γυναίκες με επαναλαμβανόμενες τέτοιου είδους αποτυχίες εντοπίζονται υψηλά επίπεδα ενός μορίου, που λέγεται microRNA-145, ωστόσο έως τώρα δεν ήταν γνωστό πως ακριβώς λειτουργεί. Για τις ανάγκες της μελέτης, οι ερευνητές εξέτασαν το μόριο αυτό σε πειράματα στο εργαστήριο, διαπιστώνοντας πως εμποδίζει την παραγωγή μιας πρωτεΐνης που παίζει καθοριστικό ρόλο στην επιτυχία της εμφύτευσης. «Όταν ένα έμβρυο είναι έτοιμο για εμφύτευση, η τοποθέτησή του προγραμματίζεται προσεκτικά ώστε να συμπέσει με ένα «παράθυρο» μέγιστης δεκτικότητας της μήτρας. Το «παράθυρο» αυτό είναι ανοικτό για χρονικό διάστημα τεσσάρων ημερών και, όπως ανακαλύψαμε, στη διάρκειά του ο οργανισμός παράγει μεγάλες ποσότητες της πρωτεΐνης IGF1R, η οποία είναι απαραίτητη για την εμφύτευση», εξηγεί ο επικεφαλής καθηγητής Αναπαραγωγικής Βιοϊατρικής, δρ Τζων Άπλιν. Πλέον, οι ερευνητές πιστεύουν πως, αν βρεθούν φάρμακα που θα αδρανοποιούν αυτό τον διακόπτη, τα ποσοστά επιτυχίας της εξωσωματικής γονιμοποίησης θα αυξηθούν κατά σχεδόν 40%. Πηγή: onmed.gr

Επιστήμονες από τις ΗΠΑ και την Κολομβία πιστεύουν πως η συσκευή αυτή που ακούει στο όνομα INVOcell, μπορεί να βάλει ένα τέλος στις πολυάριθμες και πολύ ακριβές διαδικασίες εξωσωματικής γονιμοποίησης στις οποίες προβαίνουν πολλές γυναίκες. Σε μια μικρή μελέτη που διεξήχθη στις ΗΠΑ, βρέθηκε ότι τα ποσοστά εγκυμοσύνης ήταν σχεδόν ίδια ανάμεσα στις γυναίκες τα ωάρια των οποίων εκκολάφτηκαν μαζί με τα σπερματοζωάρια σε εργαστηριακό περιβάλλον και στις γυναίκες στις όποιες τα ωάρια τους τοποθετηθήκαν μαζί με τα σπερματοζωάρια στη συσκευή INVOcell για τον ίδιο χρόνο. Η εξωσωματική γονιμοποίηση είναι μια από τις πιο βασικές μεθόδους υποβοηθούμενης αναπαραγωγής, η οποία χρησιμοποιείται στις ΗΠΑ από το 1981. Σύμφωνα με τα κέντρα ελέγχου και πρόληψης νοσημάτων, περίπου 65.000 μωρά γεννήθηκαν στις ΗΠΑ το 2012, με τη βοήθεια 176.000 κύκλων υποβοηθούμενης αναπαραγωγής που κόστισαν κατά μέσο όρο 10.000 δολάρια ο ένας. Ένας από τους λόγους που εξηγούν την περιορισμένη χρήση των μεθόδων υποβοηθούμενης αναπαραγωγής, σε σχέση πάντα με τα ποσοστά υπογονιμότητας, είναι το υψηλό κόστος. Εν μέρει, το υψηλό κόστος δικαιολογείται από τα συστήματα εκκόλαψης που χρησιμοποιούνται, τα οποία περιλαμβάνουν περιπλοκές συσκευές που απαιτούν ρυθμίσεις και καθημερινούς ποιοτικούς ελέγχους. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι κατάφεραν να απλοποιήσουν την εξωσωματικής γονιμοποίηση, έτσι ώστε να μην απαιτεί καθημερινή παρακολούθηση, χωρίς να υπάρχει επίπτωση στα ποσοστά εγκυμοσύνης. Τα αποτελέσματα της μελέτης ανακοινωθήκαν πρόσφατα στο συνέδριο της αμερικανικής εταιρείας της αναπαραγωγικής ιατρικής που πραγματοποιήθηκε στη Χονολουλού. Ιδανικές υποψήφιες για την τεχνική INVOcell είναι σύμφωνα με τους ειδικούς, οι υπογόνιμες γυναίκες που μπορούν να παράγουν πολλά ζωντανά ωάρια με τη βοήθεια ορμονών που εκλύουν την ωοθυλακιορρηξία. Η INVOcell είναι μια μικρή κυλινδρική συσκευή, η οποία τοποθετείται μέσα στον κόλπο, όπου στερεώνεται με τη βοήθεια ενός διαφράγματος. Το περιβάλλον του κόλπου αναμένεται να διατηρήσει στα σωστά επίπεδα τη θερμοκρασία το ph και τις υπόλοιπες συνθήκες που είναι απαραίτητες για τη γονιμοποίηση και την πρώιμη ανάπτυξη του εμβρύου. Μετά από 3-5 ημέρες η συσκευή αφαιρείται από τον κόλπο και τα έμβρυα μεταφέρονται στη μήτρα. Στη μελέτη συμμετείχαν 33 υπογόνιμες γυναίκες ηλικίας 18-38, οι οποίες χωρίστηκαν σε δύο ομάδες. Μετά από την ωοληψία ακλούθησε η εκκόλαψη των ωαρίων της κάθε ασθενούς με σπερματοζωάρια σε εργαστηριακό σκεύος για 2-4 ώρες. Μετά από αυτό το χρονικό διάστημα, μέχρι 10 ωάρια ανά ασθενή είτε τοποθετηθήκαν στη INVOcell, είτε προχώρησαν στο επόμενο στάδιο της συμβατικής εργαστηριακής εκκόλαψης. Τα έμβρυα που πρόεκυψαν από τις δύο διαδικασίες δε διέφεραν ως προς την ποιότητα, ενώ παράλληλα, δε βρέθηκαν να διαφέρουν ούτε τα ποσοστά επιτυχίας της εξωσωματικής γονιμοποίησης ανάμεσα στις δύο ομάδες γυναικών. Πιο συγκεκριμένα, 10 γυναίκες από τις 17 στην ομάδα της INVOcell και 10 από τις 16 στην ομάδα της συμβατικής μεθόδου έμειναν έγκυες. Οι επιστήμονες θεωρούν την εξέλιξη αυτή ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα. Επισημαίνουν, βέβαια, πως η νέα μέθοδος δε θα μπορέσει να αντικαταστήσει την κλασσική, από τη στιγμή που είναι συγκεκριμένος ο πληθυσμός των γυναικών που μπορεί να επωφεληθεί από αυτή. Μπορεί, όμως, πράγματι να λειτουργήσει αποτελεσματικά για αυτόν τον πληθυσμό. Μια προηγούμενη μελέτη σχετικά με τη συσκευή INVOcell, έδειξε ότι η μέθοδος παραμένει αποτελεσματική και όταν πρέπει να γίνει ενδοκυτταροπλασματική σπερματέγχυση για να επιτευχτεί η γονιμοποίηση του ωαρίου. Στη μελέτη αυτή συμμετείχαν ζευγάρια, τα οποία υποβλήθηκαν σε 172 κύκλους εξωσωματικής γονιμοποίησης, όπου η εκκόλαψη των εμβρύων έγινε μέσα στη συσκευή για 3 ημέρες. Κατά μέσο όρο, δυο έμβρυα μεταφέρονταν στη μήτρα μετά τη διαδικασία της εκκόλαψης και το ποσοστό επιτυχίας έφτασε το 40%, σχεδόν το ίδιο με αυτό της συμβατικής εξωσωματικής γονιμοποίησης. Από ψυχολογικής απόψεως, μάλιστα, η νέα μέθοδος έχει το πλεονέκτημα ότι δίνει την ευκαιρία στο ζευγάρι να νιώσει ότι συμμετέχει στη διαδικασία της σύλληψης, αφού η γυναίκα φέρει μέσα στο σώμα της το έμβρυο και δε βρίσκεται στο εργαστήριο. Το βασικό πλεονέκτημα όμως της μεθόδου, είναι το μειωμένο κόστος και η συσκευή έχει ήδη εγκριθεί και χρησιμοποιείται στον Καναδά και σε κάποιες άλλες χώρες. Οι ερευνητές, μάλιστα, σημειώνουν ότι τουλάχιστον τα 2/3 των γυναικών που υποβάλλονται σε εξωσωματική γονιμοποίηση μπορούν να επωφεληθούν από αυτή. Παράλληλα, τονίζουν ότι υπάρχει μια σημαντική διαφορά ανάμεσα στις δυο μεθόδους. Στη νέα μέθοδο τα ωάρια και τα σπερματοζωάρια τοποθετούνται στη συσκευή πριν εξακριβωθεί η γονιμοποίηση. Επισημαίνουν, ωστόσο, ότι σε όλους τους κύκλους που έχουν πραγματοποιήσει με αυτή την προσέγγιση, δεν έτυχε ποτέ να μην έχουν δημιουργηθεί έμβρυα για να μεταφερθούν στη μήτρα. Zougla.gr

«Στην έρευνα αυτή, που αφορά τον παγκόσμιο ιατρικό τουρισμό, καταγράφηκαν οι απόψεις 280 κλινικών και νοσοκομείων που παρέχουν υπηρεσίες σε 60 χώρες για την επόμενη πενταετία. Το 55% των ερωτηθέντων δήλωσε ότι αναμένεται στην Ελλάδα μεγάλη αύξηση ταξιδίων για ιατρικό τουρισμό, εκ των οποίων το 40% αφορούν στην αντιμετώπιση της υπογονιμότητας», ανέφερε στο Αθηναϊκό – Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο χειρουργός-γυναικολόγος αναπαραγωγής Ηλίας Τσάκος, μετά την επιστροφή του από το Fertility Show 2014, μία εκ των μεγαλύτερων παγκόσμιων Εκθέσεων Γονιμότητας, που πραγματοποιήθηκε πρόσφατα στο Λονδίνο. Το Fertility Show έχει διεθνή απήχηση, συγκεντρώνει περισσότερους από 3.500 επισκέπτες και περιλαμβάνει κλινικές γονιμότητας από την Ευρώπη και τις ΗΠΑ. Σύμφωνα με τον κ. Τσάκο, ο κυριότερος λόγος που οι ξένοι δείχνουν ενδιαφέρον για την αντιμετώπιση της υπογονιμότητας στην Ελλάδα δεν είναι τόσο το χαμηλότερο κόστος όσο τα καλύτερα αποτελέσματα. «Στις δύο μέρες του Fertility Show, από το περίπτερο της ιδιωτικής Μονάδας Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής, της οποίας έχω την ευθύνη, πέρασαν περισσότερα από 1.000 άτομα, από τα οποία τα 580 ζήτησαν ενημέρωση και 120 άτομα τα καταγράψαμε. Το συμπέρασμα στο οποίο καταλήξαμε, είναι ότι γνωρίζουν ότι στην Ελλάδα η ποιότητα είναι καλή και ότι επιτυγχάνονται καλύτερα αποτελέσματα. Αυτός είναι ο πρώτος λόγος, για τον οποίο δείχνουν ενδιαφέρον για τη χώρα μας. Δεύτερος λόγος είναι ότι στην Ελλάδα έχουν προσωπική επαφή με το γιατρό και τελευταίος λόγος είναι το κόστος, το οποίο πράγματι είναι πολύ χαμηλό σε σύγκριση με τη Βρετανία και την Αμερική. Στην Ελλάδα, το κόστος είναι 2.000 ευρώ και είναι το μισό από ό,τι στη Βρετανία και το 1/10 του κόστους στην Αμερική», αναφέρει ο κ. Τσάκος. Παράλληλα, επισημαίνει ότι η Ελλάδα διαθέτει εξαιρετικό και αναγνωρισμένο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό και μπορεί να σταθεί ανταγωνιστικά και να καθιερωθεί στον ιατρικό τουρισμό, θέτοντας νέους στρατηγικούς και αναπτυξιακούς στόχους. «Τα άριστα – εξειδικευμένα ελληνικά ιατρικά κέντρα, σε συνδυασμό με την ιστορία μας και τα τουριστικά μας θέρετρα, μπορούν να απολέσουν μία νέα αναπτυσσόμενη οικονομική δραστηριότητα, η οποία μπορεί να προσδώσει μεγάλες δυνατότητες ιατρικής – οικονομικής και τουριστικής ανάπτυξης», καταλήγει ο κ. Τσάκος. enikos.gr

Τα παιδιά που έχουν γεννηθεί με εξωσωματική γονιμοποίηση, αντιμετωπίζουν σχεδόν διπλάσιο κίνδυνο επιπλοκών (σε σχέση με τα παιδιά που έχουν συλληφθεί φυσιολογικά), όπως να γεννηθούν πρόωρα ή να πεθάνουν κατά τον πρώτο μήνα της ζωής τους, σύμφωνα με μια νέα αυστραλιανή επιστημονική έρευνα. Μια δεύτερη αμερικανική έρευνα διαπίστωσε ότι για τον πρόωρο τοκετό, πολύ συχνά, φταίνε βακτήρια εξαιτίας των οποίων «σπάνε τα νερά» της εγκύου πριν την ώρα τους. Η πρώτη μελέτη, με επικεφαλής τον Μάικλ Ντέιβις του πανεπιστημίου της Αδελαΐδας, η οποία δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «PLoS One», σύμφωνα με τη βρετανική «Γκάρντιαν», ανέλυσε πάνω από 300.000 γεννήσεις. Οι ερευνητές επισήμαναν πως δεν μπορούν να αποκλείσουν ότι, πέρα από την ίδια την τεχνική της εξωσωματικής γονιμοποίησης, τα παιδιά μπορεί να αντιμετωπίζουν μεγαλύτερους κινδύνους εξαιτίας και άλλων λόγων, για παράδειγμα εξαιτίας των προβλημάτων υγείας ή της προχωρημένης ηλικίας των γονέων τους. Όπως είπε ο Ντέιβις, «κατά πάσα πιθανότητα, παίζουν ρόλο και οι δύο παράγοντες, τόσο η εξωσωματική τεχνική, όσο και οι γονείς». Η έρευνα έδειξε ότι οι πρόωροι τοκετοί αποτελούσαν το 4,7% στις περιπτώσεις γυναικών που είχαν συλλάβει φυσιολογικά, ενώ το ποσοστό αύξανε στο 8% στις περιπτώσεις εξωσωματικής γονιμοποίησης. Τα αντίστοιχα ποσοστά θανάτου των παιδιών λίγο μετά τη γέννησή τους, ήσαν 0,3% (φυσιολογική σύλληψη) και 0,5% (με εξωσωματική). Η νέα μελέτη επιβεβαιώνει τα ευρήματα προηγούμενων ερευνών, που επίσης έχουν διαπιστώσει αυξημένο κίνδυνο υγείας και πρόωρου θανάτου των «παιδιών του σωλήνα». Οι Αυστραλοί ερευνητές επισημαίνουν ότι η κατάψυξη των εμβρύων πριν την εμφύτευσή τους στη μήτρα (κάτι που συμβαίνει όλο και συχνότερα πλέον), μπορεί να αποτρέψει τον κίνδυνο του πρόωρου τοκετού. Η δεύτερη έρευνα, με επικεφαλής την καθηγήτρια γυναικολογίας Άμι Μούρθα της Ιατρικής Σχολής του πανεπιστημίου Ντιουκ, η οποία δημοσιεύτηκε στο ίδιο επιστημονικό περιοδικό, σύμφωνα με το BBC, συμπέρανε πως μια συχνή αιτία για τον πρόωρο τοκετό είναι η δράση συγκεκριμένων βακτηρίων, τα οποία οδηγούν στη διάρρηξη της μεμβράνης του αμνιακού σάκου που συγκρατεί το έμβρυο, με συνέπεια να «σπάνε τα νερά» πριν την ώρα τους. Εκτιμάται ότι η πρόωρη ρήξη της μεβράνης είναι η αιτία για περίπου το ένα τρίτο όλων των πρόωρων τοκετών. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι στο μέλλον θα είναι δυνατό να καταπολεμούνται με φάρμακα (πχ αντιβιοτικά) τα εν λόγω βακτήρια, ώστε να αποφεύγονται αρκετές πρόωρες γέννες. Προς το παρόν πάντως, οι γιατροί θα πρέπει να καταλάβουν τον ακριβή μηχανισμό με τον οποίο τα βακτήρια προκαλούν το «σπάσιμο των νερών». protothema.gr