Η ΑΓΑΠΗ ΕΡΧΕΤΑΙ ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ?

[ΜΠΕΜΠΟΥΛΗΣ]

σε καταλαβαινω οσο δεν φανταζεσαι!!

εγω τον λατρευω τον γιο μου αλλα υπηρχαν στιγμες που ουτε να τον δω δεν ηθελα,

υπηρξαν στιγμες που τον κοιταζα και ελεγα δικος μου ειναι? ειμαι ετοιμη να αντιμετωπισω οσα θα ερθουν?

και φυσικα δεν ημουν ετοιμη ουτε για γεννα(γιατι γεννησα προωρα)ουτε για οσα ηρθαν μετα με γιατρους και εξετασεις και νοσοκομεια του μικρου.

περνοντας ομως ολα αυτα και νιωθοντας απεραντη αγαπη και ευθυνη γιαυτο το απροστατευτο πλασματακι

δεθηκαμε και αγαπηθηκαμε οσο δεν φανταζεστε

τωρα μπορω να πω οτι ναι τον αγαπαω και τον λατρευω

η επιλοχειος καταθλιψη ηταν πιστευω αυτο που εκανε τοτε να σκευτομαι ετσι και μου κρατησε και πολυ μεχρι που ο μικρος μου πηγε 6 μηνων

υπομονη γλυκια μου η αγαπη ειναι μεσα σου και υπαρχει

με τον καιρο θα καταλαβεις ποσο πολυ αγαπας το αγγελουδι σου και ποσο ετοιμη ησουν να γινεις μαμα

[kalypso]

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΟΛΕΣ ΣΑΣ ΠΟΥ ΜΕ ΣΤΗΡΙΖΕΤΕ...ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΟ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ ΟΤΙ ΣΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΝ Κ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΗ..

[land]

εγω μανα δεν είμαι ακόμα,αλλα αυτό που ξέρω με σιγουριά είναι οτι η αγάπη θέλει χρόνο.η αγαπη είναι γνωριμία, είναι η καθημερινότητα, η επαφή.

γι αυτο και οι γυναίκες που υιοθετούν λέγοντε ''μάνες''...δεν τ αγαπουν επειδή το γέννησαν..τ αγαπουν επειδή το μεγαλώνουν!!!

να το χαιρεσαι και να εχετε υγεια!

εισαι μια πολυ γλυκιά μανούλα μόνο που το αναλύεις...

[Lilaki]

kalypso έγραψε:

ΜΑΝΟΥΛΕΣ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΜΟΙΡΑΣΤΩ ΜΑΖΙ ΣΑΣ ΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΟΥ..Η ΜΠΕΜΠΟΥΛΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ 45 ΗΜΕΡΩΝ Κ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΟΥ ΠΑΙΔΑΚΙ....ΛΟΓΩ ΚΑΠΟΙΟΥ ΜΙΚΡΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ ΥΓΕΙΑΣ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΠΕΡΑΣΑΜΕ ΕΝΑΝ ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΟ ΠΡΩΤΟ ΜΗΝΑ,ΤΩΡΑ ΟΜΩΣ ΕΧΟΥΝ ΑΡΧΙΣΕΙ ΝΑ ΦΤΙΑΧΝΟΥΝ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ..ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΚΑΜΙΑ ΦΟΡΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΔΕ ΝΙΩΘΩ ΟΠΩΣ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΙΔΑΚΙ ΜΟΥ..ΔΗΛΑΔΗ ΤΗΝ ΦΡΟΝΤΙΖΩ ΟΣΟ ΜΠΟΡΩ & ΑΝΥΣΗΧΩ ΣΥΝΕΧΩΣ ΓΙΑ ΕΚΕΙΝΗ,ΑΛΛΑ ΔΕ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΩ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ ΜΟΥ Η ΟΤΙ ΘΑ ΕΚΑΝΑ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΕΚΕΙΝΗ ΟΠΩΣ ΛΕΝΕ ΟΙ ΜΑΜΑΔΕΣ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΔΙΑ ΤΟΥΣ..ΚΑΠΟΙΕΣ ΦΟΡΕΣ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΜΗΠΩΣ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΛΙΓΟ ΑΚΟΜΑ & ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΤΟΙΜΗ ΓΙΑ ΜΙΑ ΤΕΤΟΙΑ ΕΥΘΥΝΗ..ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΑΛΛΕΣ ΚΟΠΕΛΕΣ ΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΙ ΝΑ ΑΠΟΚΤΗΣΟΥΝ ΠΑΙΔΑΚΙ & ΑΛΛΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΧΟΥΝ ΠΟΛΛΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΥΓΕΙΑΣ,ΕΜΕΝΑ ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΛΕΟΝ ΜΙΑ ΧΑΡΑ,ΤΡΩΕΙ,ΚΟΙΜΑΤΑΙ ΠΛΕΟΝ ΤΟ ΒΡΑΔΥ,ΕΧΕΙ ΑΡΧΙΣΕΙ ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ...ΤΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΕΧΩ?ΜΗΠΩΣ Η ΑΓΑΠΗ ΕΡΧΕΤΑΙ ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ ΚΑΘΩΣ ΖΕΙΣ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ ΜΕΡΑ ΜΕ ΤΗ ΜΕΡΑ Η ΑΠΛΑ ΕΓΩ ΕΧΩ ΚΑΠΟΙΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ?ΝΑ ΣΑΣ ΠΩ ΟΤΙ ΕΙΧΑ & ΕΓΩ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΕΠΙΛΟΧΕΙΑΣ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗΣ, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΠΕΡΑΣΕΙ ΠΙΑ ΑΥΤΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΟΣΕΣ ΜΕΡΕΣ??

ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΝΑ ΑΚΟΥΣΩ ΤΙΣ ΓΝΩΜΕΣ ΣΑΣ..

Καλησπέρα και από εμένα. Θέλω να σου πώ ότι δεν θα πρέπει να σε ξενίζουν τα συναισθήματά σου, ούτε να αισθάνεσαι ότι δεν είσαι καλή μανα. Όπως μου είπε και η μαία μου στο μαιευτήριο, η μάνα δένεται με το παιδί σίγά σιγά. Γύρω στο δίμηνο όπου και να βρίσκεσαι ό,τι και να κάνεις μέσα στο μυαλό σου θα υπάρχει μια φατσούλα την οποία θα έχεις έννοια μέρα νύχτα. Για τους πατεράδες μπορεί να περάσει και εξάμηνο καμιά φορά μέχρι να αποκτήσουν δέσιμο με το παιδί τους. Αλλά μην νομίζεις ότι κι εσύ τώρα δεν έχεις δεθεί και ότι δεν έχει ήδη έρθει η αγάπη μεταξύ σας. Μπορείς εύκολα να το διαπιστώσεις αν κάνεις ένα πείραμα: ΄'Αστο ένα πρωί ολόκληρο στη μαμά / πεθερά, ένα άτομο που εμπιστεύεσαι και βγες έξω μόνη σου και κάνε μια βόλτα (που πιστεύω ότι θα σου κάνει και καλό) μέτρα από περιέγεια πόσες φορές στο διάστημα αυτής της βόλτας (εστω και για μια ώρα) θα σκεφτείς το παιδί σου και είμαι σίγουρη ότι κατά την επιστροφή θα το λαχταράς να το πιάσεις αγκαλιά.

Μετά τον τοκετό είναι οι ορμόνες, η κούραση και η ταλαιπωρία μαζί με τη μεγάλη ευθύνη και τις απαιτήσεις της περιποίησης ενός νεογέννητου που τα δημιουργούν όλα αυτά.

Υπομονή , με τον καιρό όλα θα διορθώνονται σιγά σιγά.

[AthinaK]

Όταν πάω να πάρω την κόρη μου από τον παιδικό σταθμό, περιμένω πως και πως τη στιγμή που θα την πάρω αγκαλιά. Όταν την αφήνω νιώθω μια ανακούφιση που θα έχω λίγη ησυχία και μέσα στη μέρα μου λείπει πολύ.

Η μικρή δεν εχει μάθει να με αποχωρίζεται και νιώθω πολλές ενοχές όταν την αφήνω για λίγο στη μητέρα μου (τις ελάχιστες φορές που το έχω κάνει όταν είμαι στην Ελλάδα). Ακόμα και τα βράδια που το ξενυχτάει και οργώνει το σπίτι, όταν μου ρίχνει το τρελό της χαμόγελο... λιώνω και ας ειμαι έτοιμη να πέσω κάτω από την κούραση ή να έχω τον άντρα μου έτοιμο να μου ορμήξει και να ειμαστε στην αναμονη μέχρι να κοιμηθεί...!!!

[pebii]

οταν εμεινα εγκυος το αντιμετωπισα πολυ χαλαρα!

ειχα μια πολυ καλη εγκυμσυνη ...αφου πολλες φορες ξεχνουσα οτι ειμαι εγκυος!

οταν εφτασε η ωρα να γεννησω με επιασε πανικος! ηταν 15ημ νωριτερα! δεν ηθελα να γεννησω! δεν ηξερα αν θα γινω καλη μανα!

γεννησα εντελως φυσιολογικα~

οταν αντικρισα την κορη μου μεσα στα αιματα οι πρωτες σκεψεις που εκανα ηταν οτι ειναι σαν κουνελι(αυτο μου θυμησε!)

οταν μου την εβαλε στο στηθος με τα αιματα και εκεινη θηλασε-πιπιλησε ενοιωσα μια ηρεμια!

μεχρι να την αντικρισω ξανα ειχα μεγαλη αγωνια... οταν με πηγαν στο δωματιο και την εφεραν... ο αντρας μου λεγε οτι ειναι το πιο ομορφο μωρο του οροφου!

αλλα εγω δεν ενοιωθα ετσι... ενοιωθα οτι ειναι πολυ ασχημη και στεναχωριομουν που ηταν ετσι!

την θηλασα γιατι ενοιωθα οτι αυτο πρεπει να κανω...αλλα οτι θα το εκανα και για οποιοδηποτε αλλο μωρο!

ειχα γινει μανα!

αλλα δεν ενοιωθα ετσι οπως περιμενα να νοιωσω... δηλ. χαρουμενη και σε πελαγη ευτυχιας... ημουν σαν χαμενη!

οταν μπηκε στην μοναδα..... ενοιωσα την απουσια της!

ενοιωσα οτι ειμαι μανα οταν μου την πηραν απο την αγκαλια μου!

μου ελειπε... εκλεγε και εγω καταλαβαινα οτι ειναι το δικο μου μωρο , αναμεσα σε τοσα αλλα κλαματα!

μανουλα μου τωρα σε νοιωθω.....!

ποσο δικιο ειχες οταν μας ελεγες " οταν θα γινεις μανα θα καταλαβεις"

τωρα καταλαβαινω.... κι οπου καναμε λαθη... εσυ ησουν εκει!

σε ευχαριστω!

[kalypso]

ΕΓΩ ΠΑΛΙ ΟΤΑΝ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΚΑΠΟΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΓΙΑΓΙΑΔΕΣ ΤΗΝ ΑΦΗΝΩ ΝΑ ΤΗΝ ΕΧΟΥΝ Κ ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΗΝ ΠΑΡΩ ΚΑΘΟΛΟΥ..Κ ΟΤΑΝ ΜΕΙΝΟΥΜΕ ΜΟΝΕΣ Κ ΤΗΝ ΕΧΩ ΕΓΩ ΕΧΩ ΔΙΑΡΚΩΣ ΤΟ ΑΓΧΟΣ ΑΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΗΣΥΧΗ,ΑΝ ΘΑ ΚΛΑΙΕΙ Κ ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΩ...

Κ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΠΟΥ ΞΥΠΝΑΕΙ ΓΙΑ ΓΑΛΑ,ΕΧΩ ΤΡΕΛΗ ΑΝΗΣΥΧΙΑ ΜΗΠΩΣ ΔΕΝ ΞΑΝΑΚΟΙΜΗΘΕΙ ΑΜΕΣΩΣ Κ ΞΑΓΡΥΠΝΗΣΟΥΜΕ...

ΕΧΩ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΣΑΣ ΛΕΩ..ΔΕ ΘΕΛΩ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ!!!!!

[Happyland]

Κι εγω στην αρχή ένιθα περίεργα. Ειδικά στο μαιευτήριο δεν μπορω να πω οτι ενιωθα αγάπη, αλλα ενιωθα ΠΑΡΑΞΕΝΑ! Εννοιται και την αγαπουσα, αλλα αυτη η αγαπη που ολες περιγραφουν ηρθε σε εμενα σιγα σιγα. Μερα με τη μερα αρχισα να την ερωτευομαι ολο και περισσοτερο και οσο περναει ο καιρος δυναμωνει (δεν ξερω που θα φτασει!). Τωρα καταλαβαινω τις μανουλες που υιοθετουν παιδακια, τα αγαπουν οπως ακριβως κι εμεις. Γιατι νομιζω οτι η αγαπη οντως ερχεται σιγα σιγα.

[γιωργια]

ΚΑΛΥΨΩ ΜΟΥ ΚΑΤΑΡΧΗΝ ΣΟΥ ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ ΤΟ ΜΩΡΑΚΙ ΣΟΥ ΓΕΜΑΤΟ ΥΓΕΙΑ!

ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΝΟΙΩΘΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ! ΤΟ ΠΕΡΑΣΑ ΚΑΙ ΕΓΩ ΟΛΟ ΑΥΤΟ! ΜΕΡΙΚΕΣ ΦΟΡΕΣ ΕΝΟΙΩΘΑ ΠΩΣ ΟΛΑ ΤΑ ΕΚΑΝΑ ΑΠΟ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ! ΠΟΣΕΣ ΦΟΡΕΣ ΣΚΕΦΤΗΚΑ ΟΤΙ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΠΟΤΕ ΝΑ ΓΙΝΩ ΚΑΛΗ ΜΑΜΑ! ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΑΝΑΡΩΤΙΟΜΟΥΝ ΓΙΑΤΙ ΕΓΩ ΔΕΝ ΝΟΙΩΘΩ ΟΠΩΣ ΟΙ ΦΙΛΕΣ ΜΟΥ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΛΕΓΑΝ ΟΤΙ ΛΑΤΡΕΥΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ? ΟΜΩΣ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΠΕΡΝΑΕΙ ΕΠΙΛΟΧΕΙΟΣ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΚΑΙ ΤΑ ΒΛΕΠΕΙΣ ΟΛΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ! ΤΟ ΚΥΡΙΟΤΕΡΟ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΝΟΙΩΘΕΙΣ ΑΠΕΡΑΝΤΗ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ! ΤΟΣΗ ΑΓΑΠΗ ΠΟΥ ΟΥΤΕ ΕΧΕΙΣ ΦΑΝΤΑΣΤΕΙ ΠΟΤΕ ΟΤΙ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΝΟΙΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟ! ΣΕ ΜΕΡΙΚΟΥΣ ΜΗΝΕΣ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΘΑ ΣΟΥ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ ΤΟΣΟ ΜΑ ΤΟΣΟ ΑΣΤΕΙΑ!

[γιωργια]

kalypso έγραψε:

ΕΓΩ ΠΑΛΙ ΟΤΑΝ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΚΑΠΟΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΓΙΑΓΙΑΔΕΣ ΤΗΝ ΑΦΗΝΩ ΝΑ ΤΗΝ ΕΧΟΥΝ Κ ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΗΝ ΠΑΡΩ ΚΑΘΟΛΟΥ..Κ ΟΤΑΝ ΜΕΙΝΟΥΜΕ ΜΟΝΕΣ Κ ΤΗΝ ΕΧΩ ΕΓΩ ΕΧΩ ΔΙΑΡΚΩΣ ΤΟ ΑΓΧΟΣ ΑΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΗΣΥΧΗ,ΑΝ ΘΑ ΚΛΑΙΕΙ Κ ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΩ...

Κ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΠΟΥ ΞΥΠΝΑΕΙ ΓΙΑ ΓΑΛΑ,ΕΧΩ ΤΡΕΛΗ ΑΝΗΣΥΧΙΑ ΜΗΠΩΣ ΔΕΝ ΞΑΝΑΚΟΙΜΗΘΕΙ ΑΜΕΣΩΣ Κ ΞΑΓΡΥΠΝΗΣΟΥΜΕ...

ΕΧΩ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΣΑΣ ΛΕΩ..ΔΕ ΘΕΛΩ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ!!!!!

ΣΑΝ ΝΑ ΜΕ ΒΛΕΠΩ ΚΑΙ ΝΑ ΜΕ ΑΚΟΥΩ ΠΡΙΝ 17 ΜΗΝΕΣ.....

[kalypso]

ΜΗΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΩ ΕΝΑ ΨΥΧΟΛΟΓΟ?ΦΟΒΑΜΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ..

[Eleny2]

Οταν γεννησα και τα δυο μου παιδια, δεν περιμενα οτι θα ενιωθα ετσι!

Τα κοιταξα και η ανακουφηση που τελειωε η διαδικασια της γεννας ηταν μεγαλη και το μητρικο φιλτρο...πουθενα!

Τα ειδα, και ελεγα, επιτελους γεννησα!

Τα κοιτουσα ωρες και αναρωτιομουν γιατι δεν νιωθω μανα?

Ακομη και τωρα μου σπανε τα νευρα μου και ωρες ωρες παρακαλαω καποιος να βρεθει να τα παρει για λιγο να ξεκουραστω!

Οταν ομως εφτασαν τα πρωτα ποναλακια, η πρωτη ωτητιδα, ο πονος για μενα ηταν μεγαλος!

Παρακαλουσα να ποναω εγω και οχι αυτο!

Οταν λειπει το παιδι παρ'ολλο που το ζηταω, λειπει η γη κατω απο τα ποδια μου!

Πεφτω σε μελανχωλια!

Οταν μου χαμογελαει, οταν μ'αγγαλιαζει οταν μου λεει σ'αγαπω, εχω τα καλα ολλου του κοσμου και νοιωθω ευτηχισμενη!

Σκεφτομαι πως ηταν η ζωη μου χωρις τα παιδια και ποσο ξενιαστη ειμουν!

Αναπολω στιγμες ξεγνιασιας!

Σκεφτομαι πως θα ηταν αν μου περναν τα παιδια μου η αν παθαιναν κατι και τρελαινομαι!

[Maimoudaki]

Καλυψω μου δεν εχω χρονο να διαβασω ολες τις αλλες απαντησεις..

Κ εγω ειχα παθει κατι παρομοιο. Οταν ειχε γεννηθει ο Αναστασακος μου, η γεννα, ο ερχομος του στο σπιτι μας, τα βραδινα ξυπνηματα και ολα αυτα τα πρωτογνωρα για ενα νεο γονιο, τα ειχα ολα στο μυαλο μου πως συνεβαιναν σε καποια αλλη και οχι σε μενα. Δεν ξερω πως και γιατι, αλλα οταν ειχε κλεισει τους 2 η και τους 3 "καταλαβα" πως ειχα γινει μανα, πως ειχα ενα υπεροχο πλασμα μπροστα μου, τον καρπο της αγαπης μου με τον αντρα μου.

Ειναι κ η κουραση, μην ανησυχεις. Θελεις απλα λιγο το χρονο σου. Δε νομιζω πως υπαρχει καποια που να "ενιωσε" μανα με το που γεννηθηκε το μωρο. Μια μεταβατικη περιοδος ειναι φυσιολογικη θεωρω, η διαρκεια της απλα ειναι διαφορετικη για την καθεμια μας.

[TEO COOL]

ΝΑ ΧΑΙΡΕΣΑΙ ΤΟ ΜΠΕΜΠΑΚΙ ΣΟΥ.

ΣΕ ΔΙΑΒΑΖΩ ΚΑΙ ΝΙΩΘΩ ΣΑΝ ΝΑ ΤΑ ΕΧΩ ΓΡΑΨΕΙ ΕΓΩ ,ΠΡΙΝ 8 ΜΗΝΕΣ.....

ΜΗΝ ΑΓΧΩΝΕΣΑΙ.

ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΘΑ ΑΓΑΠΙΕΣΤΕ ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ.

ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΜΑΓΙΚΗ....

ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ....

ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΘΑ ΣΕ ΚΑΝΕΙ ΝΕ ΓΕΛΑΣ ΠΟΝΗΡΑ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ Σ ΓΙΑ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΝΙΩΘΕΣ ΑΡΧΙΚΑ.....

[Marita77]

Λοιπον σε νοιωθω απόλυτα!

Οταν γέννησα τον μπεμπη μου για τις επομενες 2 μέρες στην κλινικη ημουν τρισευτυχισμενη κοιταζα τον αντρα μου και το παιδι μου και ενοιωθα απιστευτη ευτυχια! Ο μπεμπης μου ήταν το πιο όμορφο μωρο στο μαιευτηριο!

Την τριτη μερα ειχα απιστευτη υπερενταση και νόμιζα ότι θα επεφτα απο το παράθυρο, τετοια ήταν η κατασταση μου! Αγχος τρομερο! Πηγαινοντας σπιτι ειχα πολυ άσχημες σκεψεις για το παιδι και για μενα, αλλα είχα διαβασει σχετικά για την επιλόχειο καταθλιψη και περιμενα να περασει λιγο ο καιρος, τελικα στον εναμιση μήνα δεν είδα καμια βελτιωση αλλά αντιθετα με ισοπέδωναν οι ενοχες! Τι μανα ειμαι εγω, γιατι δεν αγαπαω το παιδι μου, γιατι δεν με ευχαριστει να ασχοληθω μαζι του και οτι πιο τρισαθλια και απαισια σκεψη μου παιρνούσε απο το μυαλό!

Ειχα τετοιες ενοχες που κατερρευσα και δεν μπορούσα να παρω τα ποδια μου. Τελικα πηγα σε ψυχολογο και πηρα και αντικαταθλιπτικα! Στην αρχη ντρεπομουνα αλλα τελικα η κατάθλιψη ειναι αρρωστια και έτσι πρεπει να αντιμετωπίζεται, δεν εφταιγα εγω οι ορμονες μου τρελάθηκαν!

Και αν ειχα παει απο την αρχη σε ψυχολογο πιστευω ότι θα είχα ερθει πιο νωρις στα ίσα μου. Ο πόνος της καισαρικης για μένα ήταν γρατσουνια μπροστα στον ψυχικο πόνο που ενοιωθα ως απαισια και ανάξια μάνα, Τωρα μετα απο 8 μήνες αρχιζω να νοιωθω ότι είμαι μάνα και να αγαπαω το παιδι μου. τελικα η αγαπη σε μένα ήρθε σιγα σιγα και με βοηθεια και θελω δρομο ακομη γιατι δε μου φτανει ακόμα το πόσο αγαπάω το παιδι μου.

Αυτα για να ξερεις ότι δεν εισαι μόνη!

[kalypso]

ΜΑΡΙΤΑ ΜΟΥ Κ ΕΓΩ ΚΑΠΩΣ ΕΤΣΙ ΝΙΩΘΩ ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ...ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΑΦΗΝΩ ΤΗ ΜΙΚΡΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΜΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΕΧΩ ΛΙΓΟ ΧΡΟΝΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ...

ΑΝ ΔΩ ΟΤΙ ΞΑΝΑΠΕΦΤΩ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΘΑ ΚΟΙΤΑΞΩ & ΕΓΩ ΝΑ ΔΩ ΚΑΠΟΙΟΝ ΨΥΧΟΛΟΓΟ..ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΜΟΝΗ ΜΟΥ ΝΑ ΤΟ ΞΕΠΕΡΑΣΩ..ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΑΤΙΜΗ Η ΕΠΙΛΟΧΕΙΑ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ & ΑΠΟ ΟΤΙ ΕΧΩ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΑΡΓΕΙ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ...

[Νινίνα]

Καλησπέρα κοπέλα μου! Πρώτα από όλα η κόρη σου είναι μια θεά! Εκτος αυτού όμως είναι πολύ μικρούλα και για αυτο η κούραση σου είναι στο maximoum. Κι εγω στην αρχή δεν συνειδητοποιούσα τι ακριβώς είχε συμβεί, τι νοιώθω γιατί ήμουν λιώμα από την κούραση κι έκανα τα πάντα μηχανικά! Και έλεγα τι αναίσθητη γουρουνα είμαι και μετά έκλαιγα! Τελικά δεν είμαι όμως και είναι όλη η ζωη μου και απλά τότε δεν το είχα συνειδητοποιησει! Υπομονή και σύντομα θα στρώσουν όλα!!!

[kalypso]

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΝΙΝΙΝΑ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΑ ΚΑΛΑ ΣΟΥ ΛΟΓΙΑ..'ΥΠΟΜΟΝΗ ΚΑΝΩ ΓΙΑΤΙ ΛΕΣ Κ ΜΑΣ ΕΧΟΥΝ ΜΟΥΝΤΖΩΣΕΙ...ΠΑΛΛΙΝΔΡΟΜΗΣΗ,ΑΛΛΕΡΓΙΑ ΣΤΟ ΓΑΛΑ & ΤΩΡΑ ΑΛΛΕΡΓΙΚΗ ΡΙΝΙΤΙΔΑ...ΑΧ ΠΟΣΗ ΥΠΟΜΟΝΗ ΝΑ ΚΑΝΩ ΑΚΟΜΑ Η ΔΟΛΙΑ ΜΑΝΑ..