Μετάβαση σε περιεχόμενο

Recommended Posts

Δημοσίευση

O Μικρός Σκεπτικιστής

Στην κοιλιά μίας εγκυμονούσας γυναίκας, υπάρχουν τρία έμβρυα. ¨Ενα από αυτά είναι ο μικρός πιστός, ένα ο μικρός δύσπιστος και ένα ο μικρός σκεπτικιστής.

Ο μικρός δύσπιστος ρωτά: "Πιστεύετε, πράγματι, ότι υπάρχει ζωή μετά την γέννηση;"

Ο μικρός πιστός λέει: "Ναι, βεβαίως υπάρχει. Η ζωή μας εδώ, προορίζεται μόνο για να μεγαλώσουμε και να προετοιμασθούμε για την ζωή μετά την γέννηση για να είμαστε αρκετά δυνατοί για αυτό, το οποίο μας περιμένει".

Ο μικρός σκεπτικιστής: "Σαχλαμάρες, δεν υπάρχει απολύτως τίποτα. Πως μπορεί να είναι μία ζωή μετά την γέννηση;"

Ο μικρός πιστός:"Δεν το γνωρίζω ούτε εγώ. 'Ομως, σίγουρα θα υπάρχει περισσότερο φως από ότι εδώ. Και ίσως να μπορούμε να περιφερόμαστε και να τρώμε με το στόμα".

Ο μικρός σκεπτικιστής: "Tι ανοησίες! Να περιφερόμαστε, αυτό είναι αδύνατον να συμβεί. Και να τρώμε με το στόμα, τι περίεργη ιδέα! Αφού υπάρχει ο ομφάλιος λώρος, ο οποίος μας θρέφει.Εκτός αυτού, δεν είναι δυνατόν να υπάρχει ζωή μετά την γέννηση, διότι ο ομφάλιος λώρος είναι ήδη πολύ κοντός".

Ο μικρός πιστός: "Μα ναί, σίγουρα είναι δυνατον. Θα είναι, μόνο, όλα λίγο διαφορετικά".

Ο μικρός σκεπτικιστής:"Δεν έχει επιστρέψει ποτέ κανείς μετά την γέννηση. Με την γέννηση τελειώνει η ζωή. Και η ζωή είναι ένα μαρτύριο. Και σκοτεινή."

Ο μικρός πιστός: "Έστω και αν δεν γνωρίζω ακριβώς πώς είναι η ζωή μετά την γέννηση, θα δούμε την μητέρα μας και εκείνη θα μας φροντίζει."

Ο μικρός σκεπτικιστής: "Μητέρα;!;Πιστεύεις ότι υπάρχει μητέρα; Τότε, πες μου παρακαλώ πού είναι;"

Ο μικρός πιστός: "Εδώ, παντού, γύρω μας. Βρισκόμαστε μέσα της και ζούμε μέσω εκείνης. Χωρίς εκείνην δεν θα μπορούσαμε να υπάρχουμε."

Ο μικρός σκεπτικιστής: "Βλακείες! Δεν έχω αντιληφθεί τίποτα για μία μητέρα, επομένως, δεν υπάρχει ούτε αυτή.

Ο μικρός πιστός: "Καμμιά φορά, όταν δεν μιλάμε καθόλου, μπορείς να την ακούσεις να τραγουδάει. Ή να την αισθανθείς όταν χαϊδεύει τον κόσμο μας."

Τότε, ρωτάει ο μικρός δύσπιστος: "Αν όντως, υπάρχει ζωή μετά την γέννηση, θα τιμωρηθεί ο μικρός σκεπτικιστής επειδή δεν πίστευε σε αυτήν;"

Ο μικρός πιστός: "Δεν ξέρω. Αλλά ίσως να φάει μία στον ποπό για να ανοίξει τα μάτια του και να αρχίσει να ζει."

Δημοσίευση

vivianka έγραψε:

Δεν παίζεστε κορίτσια, δεν το συζητώ. Εγώ όμως επειδή έχω ξυπνήσει στραβά σήμερα θα σας αγχώσω κι άλλο!

:laugh: ;):kiss:

Πού αρχίζει η ζωή και πού ο θάνατος;

:dry:

Η ζωή αρχίζει με τη σύλληψη;;;ή έπειτα της γεννήσεως;;;

Ή ακόμη προϋπάρχει η αιτία μας και πραγματώνεται;;;

Ο θάνατος...;;;

Αρχίζει και τελειώνει εδώ...Στο αλλού δεν υφίσταται ούτε σαν ιδέα...

Αθανασία μόνο εκχυόμενη...

Δημοσίευση

Και τελικά πόσα επίπεδα ύπαρξης υπάρχουν; Μήπως απλώς είμαστε ένας μικρόσκοσμος μέσα στο μεγάκοσμο;

Ποιά εξ' ημών είναι η μικρή πιστή, ποιά η σκεπτικίστρια; και ποιά η δύσπιστη; Για να διαμορφώσουμε την κατάλληλη απάντηση στα βασανιστικά υπαρξιακά μας ερωτήματα...

:laugh: :laugh: :laugh:

Αχ Σεφέρη, 'λιγες οι νύχτες με φεγγάρι που μ' αρέσουν, σιωπές αγαπημένες της σελήνης...'

Είναι που δεν παραδωθήκαμε ακόμα στις αγκάλες του Μορφέα :)

:woohoo: :woohoo: :blink:

Δημοσίευση

Vivianca μου διανομή ρόλων;;;η σκεπτικίστρια ή δύσπιστη εσύ;;;

Μάλλον δύσπιστη...

Αμφιβάλλω άρα υπάρχω;;;

Μπέρκλευ:τα πάντα είναι ιδέες...επομένως ιδεατά συνομιλούμε!!!

Επέστρεφε συχνά και παίρνε με αγαπημένη αίσθησις...''Καβάφης''

Δυστυχώς σήμερα είμαι αγχωμένη από το απόγευμα και έπειτα,

η Αλεξανδρή μου έχει κάτι κηλίδες κόκκινες και αναμένω το ξημέρωμα...

Εσύ είσαι η κλασσική ξενύχτισσα εγκυούλα;;;

Κάτι αγκαλιές που άνοιγε για πάρτυ μου ο Μορφέας...

Ηδονιστικές στιγμές...

Δημοσίευση

Esse est Persipi Katrina μου- προφανώς υπάρχω εφόσον με αντιλαμβάνονται...

Μου πάει για δύσπιστη είναι πρόκληση να θέτεις τον δάκτυλον επί τον τύπον των ήλων... Όχι δεν ήμουν ξενύχτισσα μέχρι προχθές που δυνατά πονάκια με ξύπνησαν και από το φόβο μου δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Έκτοτε έχω αϋπνίες.

Πώς εμφάνισε η κούκλα σου τις κηλίδες; Αλλεργία; Ή κάτι άλλο; Περαστικούλια της εύχομαι!

Δημοσίευση

Εγω να ρωτησω κατι αλλο...υπαρχει ζωη...για τη μαμα μετα τη γενα.....ο δικος μου ειναι ο αισιοδοξος!!! Δεν φτανει που τον ειχαμε στα οπα οπα μεσα στην κοιλια....μολις γενηθηκε εκτος απο το βυζι...εχει και οσες αγκαλιες γουσταρει...και αμα πατησειμια τσιριδα, ολο και καποιος θα τον χαιδεψει ...σκατιαρικο!!!!

Συμμετοχή στη συζήτηση

Μπορείτε να γράψετε τώρα το μήνυμά σας και να εγγραφείτε μετά. Αν έχετε ήδη λογαριασμό, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε το μήνυμα με το ψευδώνυμό σας.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Guest
Απαντήστε σε αυτή τη συζήτηση...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

  • Απαντήσεις

    • Πόσο θα συμφωνήσω με αυτό το μήνυμα!!! Έχω πέσει στα πατώματα, έχω κλάψει, έχω κυνηγήσει (πιο μικρή και ανώριμη γαρ). Περνώντας τα χρόνια και κοιτωντας πίσω, έκανα απλά τον σταυρό μου και είπα Θεέ μου γλίτωσα.... Βέβαια @Nerina κορίτσι μου ο,τι και να σου λέμε εμείς τώρα, ξέρω πολύ καλά ότι δεν αλλάζει αυτό που νιώθεις. Θα σου δώσω μια τελευταία συμβουλή (τα υπόλοιπα στα είχα γράψει στο άλλο θέμα και δεν θέλω να σε κουράζω): μην κινηθείς με γνώμονα το ότι θα μείνεις μόνη σου στην ηλικία σου (εντωμεταξύ νέα κοπέλα είσαι!!!), ή τι θα πει ο κόσμος, ή τα χρόνια που περάσατε μαζί. Θα σπαταλήσεις αλλα τόσα χρόνια, πολύτιμα πλέον, από φόβο; Αξίζει;; 
    • @Mariaa_ δεν έχω ζήσει ποτέ κατάθλιψη ούτε είχα τρελό άγχος στην εγκυμοσύνη. Όμως η εγκυμοσύνη και η λοχεία είναι μια περίοδος που είναι πολύ ευαίσθητη για εμάς. Θυμάμαι ότι έκλαιγα για το παραμικρό για καταστάσεις που δεν θα έκλαιγα κανονικά.  Στην εγκυμοσύνη δούλευα και είχα το πρόγραμμα μου, αλλά όταν γέννησα και έμεινα μόνη με το μωρό τότε αντιμετώπισα την μητρική μοναξιά που λέω εγώ, κάτι που το βλέπω σε όλες τις νέες μητέρες. Ξαφνικά αλλάζει όλος σου ο κόσμος, όλο σου το πρόγραμμα και δεν έχεις παρέες και κάποιον να μιλήσεις τις ώρες που εσύ μπορείς. Ξέρεις πως αντιμετώπισα αυτή την κατάσταση; Έφτιαξα πρόγραμμα που απαιτούσε καθημερινή έξοδο και το τηρουσα πιστά όσο κουρασμένη και να ήμουν. Έτσι "αναγκαζόμουν" να ακολουθήσω μία ρουτίνα σαν να έχω δουλειά (έβρισκα και εξωτερικές δουλίτσες βέβαια να κάνω). Τι προτείνω λοιπόν; Φτιάξε καθημερινό πρόγραμμα και τήρησε το ευλαβικά. Σε αυτό βάλε καθημερινή έξοδο το πρωί (ο ήλιος κάνει καλό).  Α επίσης έκανα φιλίες από εδώ μέσα και μιλούσα με κάποιες κοπέλες που ήμασταν στην ίδια φάση και μοιραζόμασταν κάπως την καθημερινότητα. Δυστυχώς μετά τη γέννα έρχονται τα baby blues, που είναι 2 εβδομάδες που θα είσαι χάλια συναισθηματικά και θα κλαις συνέχεια. Μετά γενικά οι πρώτες 40 μέρες έχουν αρκετό ξενύχτι και κούραση, ειδικά όταν θηλάζεις. Και αν έχει και κολικούς το μωρό; Κλάψε Χαράλαμπε... Όχι δεν στα λέω όλα αυτά για να σε αγχωσω. Στα λέω για να καταλάβεις ότι πρέπει να είσαι καλά! Να φροντίσεις να είσαι στην καλύτερη δυνατή σου φάση! Αν πρέπει να πάρεις αντικαταθλιπτικά, να πάρεις. Περί θηλασμού του συντρόφου σου δεν του πέφτει κανένας λόγος! Δικό σου το σώμα! Ο δικός του ρόλος είναι να στηρίξει μόνο την απόφαση σου. Τέλος, μπες σε ομαδουλες να βρεις κι άλλες εγκύους να μοιράζεστε τα άγχη σας και που ξέρεις; Ίσως βρεις κάποια φίλη να βγαίνετε 😊
    • Με το καλό τη Δευτέρα! Εύχομαι να είναι κορίτσι γιατί έχεις ήδη 3 άντρες μέσα στο σπίτι, φτάνει 🤣 Τι ώρα έχεις την αυχενική; ΠΗΤ πότε έχεις;
    • Καλέ γιατί προδικάζεις; Εμένα πάντα 3 μέρες μετά την αναμενόμενη περίοδο ξεκινάω να έχω αχνά τεστ πρώιμης ανίχνευσης φυσικά.  Επίσης αφού ξέρεις ότι η συνταγή απαιτεί ταξιδάκι τι κάθεσαι; Για ξεκίνα να το οργανώνεις 😉
    • Ετοιμάσου για δίδυμα φίλη! Ελπίζω να έχετε κάνει τα οικονομικά σας κουμάντα 😜
  • Νέες συζητήσεις

×
×
  • Προσθήκη...