Μετάβαση σε περιεχόμενο

Recommended Posts

Δημοσίευση

γεια σας κ απο μένα. ανακάλυψα την ύπαρξη του mammyland τυχαία ενω έψαχνα για την σπερματέγχυση. χαίρομαι πολύ που απο δω κ πέρα θα συνομιλώ μαζί σας για τον κοινό μας στόχο, σκοπό, όνειρο, να γίνουμε μανούλες και οι κοπέλες που ήδη είναι να είναι ευλογημένες μαζί με τα μωρά τους

Δημοσίευση

Καλησπέρα kitten και καλωσόρισες στην παρέα μας!

Δεν θα ξεκολλάς απο το μάμμυ :P Εύχομαι σύντομα να μπεις κι εσύ στο club με τις εγκυούλες :laugh:

Είμαι η Νέλλυ,20 ετών.Έχω μια υπέροχη μπουμπού,μόλις 4 μηνών και περιμένω το δεύτερο μωράκι μου,μέχρι 22/04/10!!! :woohoo:

Θα χαρώ να τα λέμε!

Φιλάκια :kiss::kiss::kiss:

Δημοσίευση

Καλώς ήρθες στην πιο όμορφη διαδικτυακή παρεούλα του mammyland!! Εγώ το ανακάλυψα λίγο πριν ανακαλύψω ότι είμαι έγκυος, είχα καθυστέρηση αλλά λόγω μεγαλου κύκλου έπρεπε να περιμένω! Οπότε σέρφαρα μήπως δω κάνα σύμπτωμα άλλο πλην της καθυστερήσεως.. Το άφησα κι όταν έμαθα ότι είμαι έγκυος έκανα εγραφή! Σύλλεξα πολλές πληροφορίες χρήσιμες για την εγκυμοσύνη μου, με βοήθησαν πολύ τα κορίτσια! Απέκτησα πολύ καλές σχέσεις με τις κοπέλες και δέθηκα με αρκετές πάρα πολύ!! Και τώρα για το μεγάλωμα του παιδιού μου.. πολύ σημαντικό γιατί θέλω να τα κάνω όλα τέλεια.. ξέρω πως δεν είμαι μόνη!Έχω συμπαράσταση και υποστήριξη! Είναι το μοναδικό φόρουμ που πιστεύω πως δεν πρόκειτε να βαρεθώ ποτέ! Θα χαρώ να τα λέμε...

Δημοσίευση

καλώς μας ήρθες kitten στη παρέα

εύχομαι σύντομα να γεμίσει η κοιλίτσα σου!!!

το mammyland είναι πολύ γουρλίδικο!!

είμαι η Ελένη και σε 2 μήνες σχεδόν

περιμένω το αγοράκι μου.

θα χαρώ πολύ να τα λέμε :kiss:

Δημοσίευση

Καλωσόρισες κοπέλα μου στην παρεούλα μας! Με το καλό να μείνεις γρήγορα εγκυούλα! Είμαι η Πηνελόπη και βρίσκομαι με τον αντρούλη μου στην προσπάθεια για νινάκι (μόνο που έχει κολλήσει το μυαλό μου..... και το σκέφτομαι συνέχεια!!!!!) Καλή..... υπομονή!!!!!

Δημοσίευση

αχ αυτό το μυαλό τι θα το κάνουμε? παντού νινάκια βλέπουμε, στον ύπνο μας στο ξύπνιο μας... Τι να κάνουμε, αφού είναι αυτό που λείπει απο τη ζωή μας. ακούς πελαργέεεεεεεεεεεεεεεε? μπές κ λίγο στο mammy να δείς σε ποιές πόρτες πρέπει να πάς επιτέλους

Συμμετοχή στη συζήτηση

Μπορείτε να γράψετε τώρα το μήνυμά σας και να εγγραφείτε μετά. Αν έχετε ήδη λογαριασμό, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε το μήνυμα με το ψευδώνυμό σας.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Guest
Απαντήστε σε αυτή τη συζήτηση...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

  • Απαντήσεις

    • Καλημέρα κορίτσι μου, Εγώ πέρα απ' αυτά που είπαν τα άλλα κορίτσια, ένιωθα μοναξιά όταν συνέκρινα αυθόρμητα και χωρίς να το θέλω τον εαυτό μου με τον άντρα μου. Ενώ ήταν πολύ υποστηρικτικός και με φρόντισε πάρα πολύ στην περίοδο της λοχείας, και ήταν πολύ παρών, ένιωθα τόση μοναξιά που αυτός δεν ξυπνούσε τα βράδια επειδή δεν θηλαζε, που δεν άλλαξε το σώμα του, που δεν σταμάτησε τη δουλειά του κι "έμεινε πίσω", που δεν άφησε τα χόμπυ του ενώ εγώ ήθελα πολύ χρόνο μέχρι να ξανά ξεκινήσω, που του ήταν πιο εύκολο να βρει χρόνο για τον εαυτό του απ'ότι εγώ. Ενώ στην ουσία δεν έκανε κάτι που να "φταίει" και παρόλο που ήταν κι αυτός γονιός του ίδιου παιδιού, ένιωθα τόσο μόνη επειδή δεν ένιωθε και δεν το βιωνε ακριβώς με τον ίδιο τρόπο όπως κι εγώ.  Είχα την τύχη και οι φίλες μου όλες να κάνουμε παιδιά μέσα στο ίδιο διάστημα, οπότε βρήκα την υποστήριξη εκεί.  Θα βρεις κι εσύ τα πατήματα σου, μίλα στον περίγυρο σου για το πώς νιώθεις, πώς βιώνεις τις αλλαγές. Θα βρεις υποστήριξη, ακόμα κι από άτομα που δεν είναι στην ίδια φάση με σένα.  Τέλος, πόσο συμφωνώ με τη @MinaSam στο τελευταίο. Κι εμένα όταν ο άντρας μου έπαιρνε το παιδί (τα παιδιά πλέον) να πάνε κάπου για να μου δώσει χρόνο για τον εαυτό μου, μετά ένιωθα ότι λείπω και ότι μου λείπουν, και "ζήλευα" που περνάν καλά χωρίς εμένα κι ήθελα να είμαι κι εγώ εκεί! 😆 Πραγματικά κι εγώ αξία της μοίρας μου! 😆
    • Καλημέρα κορίτσια, σας ευχαριστώ που πήρατε το χρόνο να μου απαντήσετε!  Απ' ότι καταλαβαίνω, λίγο πολύ, ανεξάρτητα τους χαρακτήρες και τις συνθήκες μας, όλες βιώνουνε σε κάποια φάση λίγη μοναξιά και συνειδητοποιώ ότι τελικά λογικό είναι. Και πριν την εγκυμοσύνη πάλι ήταν περίοδοι που μπορεί  που ένιωθα κάπως έτσι. Απλά τώρα αυτό που συμβαίνει και θα συμβεί είναι huge!  Χαίρομαι που όλες έχετε βρει τα πατήματά σας και μου δίνει κουράγιο ότι θα τα βρω κι εγώ με τον έναν ή τον άλλον τρόπο και από τη στιγμή που αυτό ζητούσα και το ευχόμουν με όλη μου την ψυχή, θα στρέψω το βλέμμα στο ότι ήρθε, έρχεται και πόσο ευγνώμων είμαι για αυτό. Από κει και πέρα κάθε αλλαγή ποτέ δεν έχει μόνο ευχάριστα συναισθήματα. Και με κάθε αλλαγή είναι λογικό να υπάρχουν και κάποιες απώλειες. Προσωπικά δεν είμαι από εκείνες που μιλάνε μόνο για την εγκυμοσύνη τους ή δε νομίζω να μιλάω μόνο εγώ για το παιδί μου χωρίς να δίνω χώρο στον άλλον να μου πει τα δικά του νέα και τις δικές του ανησυχίες. Απο κει και πέρα αν ο άλλος δεν μπορεί να διαχειριστεί τη νέα μου συνθήκη, τότε είναι δικό του θέμα και καλύτερα να μην είναι κοντά μου αν δεν μπορεί. Νομίζω ξεκαθαρίζουν πολλά πράγματα έτσι κι αλλιώς.  @eva96 σχετικά με αυτό που είπες ναι μετά την αυχενική θα νιώσεις καλύτερα κι εγώ έτσι ήμουν ήθελα να το μοιραστώ και το ήξεραν ελάχιστα άτομα, και ναι από αυτά δεν έδειξαν όλα το ίδιο ενδιαφέρον. Αλλά καλύτερα θα πω, τα βλέπεις όλα πιο ξεκάθαρα. 
    • Καλημέρα! Εγώ θα πω κάτι που είχα διαβάσει όταν έκανα τον γιο μου και μου φάνηκε πολύ σωστό. Παρόλο που εγώ ήμουν από αυτές τις γυναίκες που ερωτεύτηκα τον γιο μου από το τεστ εγκυμοσύνης, η περίοδος με το μωρό και αναφέρομαι στον πρώτο χρόνο ολόκληρο είναι ένα πένθος του παλιού σου εαυτού, των παλιών συνηθειών και της παλιάς σου ζωής. Από τη μια όντως ένιωθα ότι η θέση του μπέμπη ήταν πάντα στο σπίτι μας αλλά από την άλλη είμαι ένας άνθρωπος με τη δουλειά μου, τα χόμπι μου και μετά με τον άντρα μου και τους φίλους μου και είμαστε πολύ του έξω. Ξαφνικά και ειδικά εφόσον γέννησα χειμώνα, έβγαινα μεν με το μωρό από την πρώτη εβδομάδα κάθε πρωί για βόλτα αλλά όλοι δούλευαν, το μωρό δε μιλάει να πεις καμία κουβέντα αλλά και όταν έβλεπα τους άλλους δεν είχα να πω τίποτα για μένα που δε σχετιζόταν με το παιδάκι μου. Κάποιες γυναίκες δεν έχουν θέμα με αυτό και πολύ καλά κάνουν και μάλιστα νομίζω ότι είναι και πιο ικανοποιημένες απτή ζωή τους, εγώ όμως δεν είμαι έτσι και το να νιώθω ότι έχω να πω κάτι για τον εαυτό μου που δε συνδέεται με το σπίτι μου με ανανεώνει. Σε όποια κατηγορία κι αν βρεθείς όμως θα βρεις τα πατηματά σου και όλα θα γίνουν φυσιολογικά αλλά με έναν διαφορετικό τρόπο που μετά από λίγο δε θα θυμάσαι καθόλου πως ήσουν πριν το μωράκι. Αφού πλέον αν λείπει ο άντρας μου με τον γιο μου πολλές ώρες κανένα Σάββατο στην αρχή λέω ναι θα κάνω το ένα το άλλο, θα πάω εδώ εκεί κλπ και μετά από κανένα τρίωρο μου φαίνεται άδειο το σπίτι. Αξία της μοίρας μου  
  • Νέες συζητήσεις

×
×
  • Προσθήκη...