Για τα παιδια που χαθηκαν..

[tesh]

gorgina μου πολύ λυπάμαι και για την ατυχία σου αλλά και τη ταλαιπωρία που έχεις τραβήξει. Μην ρίχνεις φταίξιμο στον εαυτό σου,εμεις κάνουμε ότι καλυτερο τώρα αν οι ατυχίες μας χτυπούν την πορτα...

Πρεπει όμως να προχωρήσουμε,ευχομαι όλα να μας πάνε καλά στο μέλλον και σύντομα να φουσκώσεις και να χαρείς και να ξεχάσεις (όσο γίνεται) την ταλαιπωρία σου.

[marilou85]

κοριτσια μου μην χανεται το κουραγιο κ την δυναμη σας..

ειναι βαρυ το φορτιο που κουβαλαμε κ μεγαλη η ανηφορα που ανεβαινουμε..αλλα ειμαι σιγουρη πως οταν με το καλο φτασουμε στην κορυφη

ολα θα εχουν γινει παρελθον κ η ευτυχια κ η γαληνη θα ειναι ενα με εμας.

εχετε πιστη κ κεφαλι ψηλα..

η προσευχη μου παντα για ολες σας

[marilou85]

ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΑΓΓΕΛΑΚΙΑ ΠΟΥ ΧΑΘΗΚΑΝ ΞΑΦΝΙΚΑ..

[THEODOSIADOU]

Όσο περνά ο καιρός,γίνεται ένα όνειρο μακρινό,

που δε σταματά να αιμορραγεί.

Κοιτάζω τις φωτογραφίες του και υπάρχουν

στιγμές που δε μπορώ να πιστέψω ότι αυτό

το πλασματάκι ήταν ο γιος μου.

Πώς ήρθαν έτσι τα πράγματα...

Όλα τα όνειρα για το μέλλον μετατράπηκαν

στο απόλυτο κενό...

Ας προσέχει ο Χριστούλης όλα τα αγγελούδια μας...

[ζουμπι]

..Βλεπω τοσο καιρο αυτο το θεμα κ ποτε δεν το ανοιξα...σημερα ομως,δεν ξερω γιατι..μπηκα...διαβασα...

Πιστευω πως το να μεινεις εγκυος κ τελικα να μην εχεις την ευτηχη καταληξη,με οποιον τροπο κ να γινει,ειναι δυσκολο να το αντιμετωπισεις.Ναι...εγω νομιζω πως δεν εχω το δικαιωμα να μιλαω για απωλεια γιατι το εζησα μονο για 6 βδομαδες,το μονο που ειδα ηταν ενα μαυρο σακουλακι στον υπερηχο,μολις 10 χιλ.....αλλες γυναικες εδω μεσα εζησαν τραγικες στιγμες κ εχουν το δικαιωμα να μιλανε...ομως κοριτσια κ για μενα ηταν σκληρο...

Το πιο σκληρο ηταν οι πονοι που εζησα τη στιγμη της αποβολης...ηταν οπως ακριβως οι πονοι της γεννας...αυτο με συγκλονισε...τους πονους που ειχα οταν γεννησα την κορη μου,τους ξεχασα την ιδια στιγμη..αυτους νομιζω δεν θα τους ξεχασω...δεν θελω να γινω μελο,απλα βρηκα την ευκαιρια να πω ολα αυτα που εχω μεσα μου κ που πουθενα αλλου δεν μπορω να τα εκφρασω...

Καθε πρωι που ξυπναω λεω...να τωρα θα ειμουν τοσων εβδομαδων,σκεφτομαι συνεχεια τι λαθος εκανα κ δεν πηγαν τα πραγματα οπως θα επρεπε...δεν ξερω...

Εχω συνειδητοποιησει τι εγινε,ξερω πως αυτο συμβαινει συνεχεια,ξερω πως χιλιαδες γυναικες το εχουν ζησει,ομως κοριτσια φοβαμαι...φοβαμαι την επομενη φορα...αν θελησει ο Θεος κ ξαναμεινω εγγυος,θα ειμαι τρομοκρατημενη..

Ειναι δυσκολο για ολες μας,θελει πολυ δυναμη...ψαχνω να την βρω αυτη τη δυναμη..αλλες φορες τη βρισκω,αλλες οχι...

Ευχομαι στις αγιες μερες που εχουμε,να μας βοηθησει ο Θεος ολες,να μας δωσει κουραγιο κ δυναμη,εχουμε τοσο αγωνα μπροστα...

[Κικιτσα22]

κοριτσια καλησπερα σας.

εχασα και εγω το αγορακι μου τον νοεμβριο του 2008. στη β επιπεδου μου λεει ο ακτινολογος το μωρο εχει διαφραγματοκοιλη...ρωτησα να μου εξηγησει και μου ειπε πως ενα μερος απο το διαφραγμα του μωρου ελειπε και ετσι ολα του τα εντοσθια ειχαν ανεβει πανω, διπλα στην καρδουλα να φανταστειτε ηταν το στομαχακι του. βγηκα εξω απο την εξεταση και δεν μπορουσα να σταματησω να κλαιω...δεν μπορουσα να μιλησω καθολου. ρωτησα τον γιατρο μου αν επρεπε να το ριξω και μου ειπε πως εχει 85% πιθανοτητες μετα απο επεμβαση να ζησει. δηλαδη με το που θα γεννουσα θα του εκαναν εγχειρηση να του βαλουν τα εντοσθια του στη θεση του και μετα νβα του ραψουν το διαφραγμα. αν ζουσε δεν θα ειχε κανενα απολυτως προβλημα στην υπολοιπη ζωη του. πηγαινα καθε εβδομαδα για υπερηχο να βλεπουμε πως παει η καρδουλα του. ολα καλα. μονο που μετα ξεκινησαν και εβλεπαν στον υπερηχο οτι ειχε ξεκινησιε και εκανε υγρο στους πνευμονες. μετα στην κοιλιτσα του. μου λεει ο γιατρος μου (κοντα στον 7ο μηνα εγω τωρα) οτι δεν θα ζησει το μωρο, θα πεθανει στην κοιλια σου. φρικαρισα...αλλα ο μπεμπακος μου ηταν τοσο ζωηρουλης και σκεφτομουν μεσα μου μα πως ειναι δυνατον, αφου μερα νυχτα δεν σταματαει να κλωτσαει...και αυτο μου εδινε ελπιδες...γεννησα με καισαρικη στις 38 εβδομαδες, αλλα ο μπεμπης μου δεν ειχε διαφραγμοτοκοιλη, ειχε σοβαρη υποπλασια στους πνευμονες. δηλαδη δεν ειχαν μεγαλωσει σχεδον καθολου τα πνευμονακια του...και ετσι δεν μπορεσαν να του περασουν οξυγονο στο σωματακι του με τιποτα..και εζησε μονο 2 ωρες. εμεινα στο νοσοκομειο 2 μερες, δεν αντεχα να ακουω τα αλλα μωρα να κλαινε...την 2η μερα ειπα στον γιατρο μου να μου δωσει εξητηριο..μου λεει τρελαθηκες?? του λεω δεν αντεχω θα τρελαθω και εβαλα τοσο πολυ τα κλαμματα που σχεδον και εκεινος εκλαψε μαζι μου...και με αφησε να φυγω. ξυπναγα καθε πρωι και καθομουν και κραταγα τους υπερηχους στην αγκαλιτσα μου και εκλεγα...καθε 10 του μηνα σκεφτομουν ο μπεμπης θα ηταν τοσο μηνων τωρα. περασε ο καιρος..βεβαια ο πονος και ο χαμος ενος παιδιου δεν ξεχνιεται ποτε..απλως μαθαινεις να ζεις μ'αυτο και συνεχιζεις, πας παρακατω. τον οκτωβρη του 2009 ειπαμε να βαλουμε μπροστα για ενα μωρακι. οταν εκεινο το μηνα μου ειχε τελειωσει η περιοδος μου μετρησα τις ημερες μεχρι την επομενη περιοδο και μου βγηκε οτι θα ειχα περιοδο 10 νοεμβριου (την ιδια μερα που γεννησα το αγορακι μου). και σκεφτομουν απο μεσα μου οτι αποκλειεται να ειναι τυχαιο αυτο. περασαν η μερες. μου ερχεται περιοδος εκεινη την ημερα αλλα μονο καφε..οπως και τις επομενες 2 μερες και παω κανω τεστ και βλεπω οτι ειμαι εγκυος! ποτε δεν το θεωρησα τυχαιο αυτο. την ημερα που εχασα το αγορακι εμαθα οτι ειμαι εγκυος στην μπουμπου μου!

θελω να πω σε ολες τις κοπελες πως χρειαζεται πολυ δυναμη...και μην κρατατε μεσα σας αυτα που νιωθεται...αν θελετε να κλαψετε να το κανετε, να ξεσπασετε. και ευχομαι σε ολες τις κοπελες να γεμισουν γρηγορα οι αγκαλιτσες σας με υγιες μωρακια!!!

φιλια πολλα και σορρυ για το μεγαλο ποστ....

[nikulina]

Κικιτσα22 έγραψε:

κοριτσια καλησπερα σας.

εχασα και εγω το αγορακι μου τον νοεμβριο του 2008. στη β επιπεδου μου λεει ο ακτινολογος το μωρο εχει διαφραγματοκοιλη...ρωτησα να μου εξηγησει και μου ειπε πως ενα μερος απο το διαφραγμα του μωρου ελειπε και ετσι ολα του τα εντοσθια ειχαν ανεβει πανω, διπλα στην καρδουλα να φανταστειτε ηταν το στομαχακι του. βγηκα εξω απο την εξεταση και δεν μπορουσα να σταματησω να κλαιω...δεν μπορουσα να μιλησω καθολου. ρωτησα τον γιατρο μου αν επρεπε να το ριξω και μου ειπε πως εχει 85% πιθανοτητες μετα απο επεμβαση να ζησει. δηλαδη με το που θα γεννουσα θα του εκαναν εγχειρηση να του βαλουν τα εντοσθια του στη θεση του και μετα νβα του ραψουν το διαφραγμα. αν ζουσε δεν θα ειχε κανενα απολυτως προβλημα στην υπολοιπη ζωη του. πηγαινα καθε εβδομαδα για υπερηχο να βλεπουμε πως παει η καρδουλα του. ολα καλα. μονο που μετα ξεκινησαν και εβλεπαν στον υπερηχο οτι ειχε ξεκινησιε και εκανε υγρο στους πνευμονες. μετα στην κοιλιτσα του. μου λεει ο γιατρος μου (κοντα στον 7ο μηνα εγω τωρα) οτι δεν θα ζησει το μωρο, θα πεθανει στην κοιλια σου. φρικαρισα...αλλα ο μπεμπακος μου ηταν τοσο ζωηρουλης και σκεφτομουν μεσα μου μα πως ειναι δυνατον, αφου μερα νυχτα δεν σταματαει να κλωτσαει...και αυτο μου εδινε ελπιδες...γεννησα με καισαρικη στις 38 εβδομαδες, αλλα ο μπεμπης μου δεν ειχε διαφραγμοτοκοιλη, ειχε σοβαρη υποπλασια στους πνευμονες. δηλαδη δεν ειχαν μεγαλωσει σχεδον καθολου τα πνευμονακια του...και ετσι δεν μπορεσαν να του περασουν οξυγονο στο σωματακι του με τιποτα..και εζησε μονο 2 ωρες. εμεινα στο νοσοκομειο 2 μερες, δεν αντεχα να ακουω τα αλλα μωρα να κλαινε...την 2η μερα ειπα στον γιατρο μου να μου δωσει εξητηριο..μου λεει τρελαθηκες?? του λεω δεν αντεχω θα τρελαθω και εβαλα τοσο πολυ τα κλαμματα που σχεδον και εκεινος εκλαψε μαζι μου...και με αφησε να φυγω. ξυπναγα καθε πρωι και καθομουν και κραταγα τους υπερηχους στην αγκαλιτσα μου και εκλεγα...καθε 10 του μηνα σκεφτομουν ο μπεμπης θα ηταν τοσο μηνων τωρα. περασε ο καιρος..βεβαια ο πονος και ο χαμος ενος παιδιου δεν ξεχνιεται ποτε..απλως μαθαινεις να ζεις μ'αυτο και συνεχιζεις, πας παρακατω. τον οκτωβρη του 2009 ειπαμε να βαλουμε μπροστα για ενα μωρακι. οταν εκεινο το μηνα μου ειχε τελειωσει η περιοδος μου μετρησα τις ημερες μεχρι την επομενη περιοδο και μου βγηκε οτι θα ειχα περιοδο 10 νοεμβριου (την ιδια μερα που γεννησα το αγορακι μου). και σκεφτομουν απο μεσα μου οτι αποκλειεται να ειναι τυχαιο αυτο. περασαν η μερες. μου ερχεται περιοδος εκεινη την ημερα αλλα μονο καφε..οπως και τις επομενες 2 μερες και παω κανω τεστ και βλεπω οτι ειμαι εγκυος! ποτε δεν το θεωρησα τυχαιο αυτο. την ημερα που εχασα το αγορακι εμαθα οτι ειμαι εγκυος στην μπουμπου μου!

θελω να πω σε ολες τις κοπελες πως χρειαζεται πολυ δυναμη...και μην κρατατε μεσα σας αυτα που νιωθεται...αν θελετε να κλαψετε να το κανετε, να ξεσπασετε. και ευχομαι σε ολες τις κοπελες να γεμισουν γρηγορα οι αγκαλιτσες σας με υγιες μωρακια!!!

φιλια πολλα και σορρυ για το μεγαλο ποστ....

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ.....ΕΦΟΥΜΕ ΟΛΑ ΝΑ ΣΕ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ ΜΕ ΤΟ ΜΩΡΟ...Κ ΕΓΟ ΕΧΑΣΑ ΤΟ ΜΩΡΟ ΜΟΥ ΣΤΗ 23 ΕΒΔΟΜΑΔΕΣ...ΑΚΟΜΑ ΜΟΥ ΙΝΕ ΔΙΣΚΟΛΑ ..ΙΝΕ ΠΡΟΣΦΑΤΟ.ΕΓΙΝΕ 16 .02 2010..ΑΛΛΑ ΟΤΑΝ ΒΛΕΠΟ ΑΛΕΣ ΚΟΠΕΛΕΣ ΠΟΥ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΜΙΑ ΑΠΟΛΙΑ ΜΕΝΟΥΝ ΕΝΓΙΟΣ Κ ΙΝΕ ΕΦΤΙΧΙΣΜΕΝΕΣ ΜΟΥ ΑΝΑΒΑΖΙ ΤΟ ΨΙΣΟΛΟΓΙΚΟ..ΜΟΥ ΔΙΝΕΤΕ ΔΙΝΑΜΙ...ΟΛΑ ΝΑ ΣΕ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ .

[ΖΑΧΑΡΕΝΙΑ]

και εγω εχασα το αγγελακι μου πριν απο ενα μηνα πανω στη γεννα...και το τραγικο ειναι οτι δεν ξερει κανεις το λογο...λενακι εσενα πως εγινε και μετα απο ποσο καιρο εμεινες παλι εγκυος?θελω πολυ να μεινω γρηγορα εγκυος αλλα εκανα καισαρικη και μαλλον πρεπει να περιμενω μεχρι να επουλωθει η πληγη..

[Κικιτσα22]

ζαχαρενια ειλικρινα λυπαμαι γι αυτο που περασες καταλαβαινω απολυτα πως νιωθεις!

δεν εκαναν νεκροψια στο μωρο να δουν τι εγινε?? εμενα παντως που εκαναν πηρα την απαντηση μετα απο 6 μηνες απο το μαιευτηριο.

ο γιατρος μου (επειδη και εγω με καισαρικη γεννησα) μου ειχε πει να περιμενω 5 μηνες μεχρι να ξαναπροσπαθησω για εγκυμοσυνη. αλλα επειδη δεν ημουν ετοιμη ψυχολογικα περασε ακριβως ενας χρονος μεχρι που ξαναεμεινα.

[ΖΑΧΑΡΕΝΙΑ]

ΕΚΑΝΑΝ ΝΕΚΡΟΨΙΑ ΚΑΙ ΟΛΑ ΗΤΑΝ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΑ...3800 ΗΤΑΝ ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΜΟΥ...ΕΣΕΝΑ ΤΙ ΕΓΙΝΕ???ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΠΩΣ ΕΝΟΙΩΘΕΣ?

[molly]

Kορίτσια μου εύχομαι σε όλες σας να αποκτήσετε επιτέλους

το μωράκι που τόσο επιθυμείτε!

Η Παναγία που είναι κι αυτή μανούλα,να φυλάει όλα τα μωράκια

του κόσμου και να γεννιούνται υγιή!

Μην το βάζετε κάτω!

Αλλωστε οι πρώτες ανακοινώσεις εγκυμοσύνης κάποιων από εσάς,

απέδειξαν οτι μπορείτε να τα καταφερετε!

Και να το κάνετε!

Σας αξίζει!

Εχετε τη συμπάθεια και τη συμπαράστασή μου!

Φιλάκια σε όλες σας!

[tesh]

ΖΑΧΑΡΕΝΙΑ έγραψε:

ΕΚΑΝΑΝ ΝΕΚΡΟΨΙΑ ΚΑΙ ΟΛΑ ΗΤΑΝ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΑ...3800 ΗΤΑΝ ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΜΟΥ...ΕΣΕΝΑ ΤΙ ΕΓΙΝΕ???ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΠΩΣ ΕΝΟΙΩΘΕΣ?

συγνώμη αλλά πως γινεται όλα να ηταν καλα και τελικά το εχασες το μωρό? Τι συνέβη? Γιατί?

[Κικιτσα22]

ζαχαρενια η ιστορια μου ειναι ακριβως στην προηγουμενη σελιδα.πανω απο το σχολιο που εκανες εσυ...θα τη δεις.

ξερω πως αισθανεσαι χαλια και εγω ετσι ημουν κομματια. γιατι και εγω μεχρι το τελος εφτασα και εκανα καισαρικη στην 38εβδ επειδη ηδη ξεραμε οτι ειχε προβλημα το μωρο..απλως διεγνωσαν λαθος προβλημα το μωρο ειχε σοβαρη υποπλασια στους πνευμονες και ετσι δεν μπορουσαν με τιποτα να περασουν οξυγονο στο σωματακι του και δεν τα καταφερε.

ξυπναγα καθε πρωι και επερνα αγκαλιτσα τους υπερηχους του μπεμπη μου και εκλεγα. η αληθεια ειναι οτι δεν ξεπερνιεται..εγω ακομα και τωρα (εναμιση χρονο μετα) που σε λιγες βδομαδες περιμενω την κορουλα μου δεν εχω σταματησει να το σκεφτομαι. ο πονος δεν περναει..απλως μαθαινεις να ζεις με αυτον οσο περναει ο καιρος...

δεν θα σου κρυψω οτι χθες εβλεπα κατι βιντεακια που ειχαν ανεβασει κατι κοπελες για τη γιορτη της μητερας και δεν αντεξα εβαλα τα κλαμματα

παντως το οτι δεν βρηκαν κατι στο μωρο μου φενεται πολυ περιεργο..μηπως επαθε ασφηξια απο λουρο?? γιατι γινεται και αυτο..

επειδη μου εγραψες κατι για εξωτερικο..εδω στην ελλαδα γεννησες ή στο εξωτερικο??

molly ευχαριστουμε για τα καλα σου λογια!

[ΖΑΧΑΡΕΝΙΑ]

κικιτσα μου σε ευχαριστω,και συγγνωμη αν σε εκανα να τα θυμηθεις παλι.ευχομαι ολα να πανε καλα τωρα και να χαρεις το μωρακι σου! εγω γεννησα αμερικη και τωρα περιμενω τη βιοψια του πλακουντα μηπως και μαθω τι εφταιξε γιατι ολα τα οργανα του μωρου ηταν φυσιολογικα.εγινε πριν ενα μηνα και μου ειναι αρκετα δυσκολο να μην το σεφτομαι και να μην ποναω αλλα πηρα δυναμη απο σενα και ευχομαι και γω συντομα να γινω μανουλα... μπορεις να μου πεις και λιγα πραγματα για την καισαρικη?ποσος καιρος περναει για να μη νοιωθεις πονους? γενικα εσυ μετα απο ενα μηνα απο την καισαρικη πως ενοιωθες?

[zaxarenia]

λυπαμαι πολυ...ας μην γεμισω το ποστ με λογια

παρηγοριας που δεν θα χουν ουσια αφου δεν εχω περασει κατι τετοιο

(προς το παρον....δεν ξερω για το μελλον...) θα πω οτι λυπαμαι παρα πολυ για οτι σας συνεβη!!! και ευχομαι να επουλωθει η πληγη σας οσο γινεται πιο συντομα με νεες εγκυμοσυνες και υγιη παιδακια!!!

[THEODOSIADOU]

Θελει γερο στομαχι για να βγεις νικητης

απο τετοια δοκιμασια.

Ο πονος και το κενο της απωλειας ποτε δε θα

φυγουν,αλλα ο ερχομος ενος νεου μελους στην οικογενεια

θα απαλυνει τον πονο.

Ευχομαι ολες σας να αποκτησετε μωρακια

(οποτε νιωσετε ετοιμες).

[tesh]

περνάνε οι μέρες, οι ώρες,οι μήνες αλλά ωρες ωρες όλα ειναι στασιμα και ίδια. Πάντα θα μας τρώει το πώς θα ημασταν αν τα ειχαμε μαζι μας. Πόσο ευτυχισμένες και γεμάτες. Γιαυτο όλες οι μανούλες που αποκτουν τα μωρα τους ευκολα και χωρις προβλήματα να εκτιμούν αυτο που έχουν γτ ωρες ωρες βλέπω τους γυρω οτι καποια πράγματα τα θεωρούν δεδομένα ενώ δεν ΕΙΝΑΙ!!!

[Κικιτσα22]

tesh μου θα συμφωνησω σε αυτο που ειπες..εγω οταν γεννησα καθε μηνα σκεφτομουν..τωρα ο μπεμπης μου θα ηταν τοσο μηνων θα καναμε αυτα τα παιχνιδακια..αστα. οταν ομως εμεινα ξανα εγκυος προσπαθησα να μην κανω αρνητικες σκεψεις και ξεκινησα να κανω καινουρια ονειρα για το μωρακι που ερχεται. και οπως ειπε η THEODOSIADOU οτι ο πονος απλως θα απαλυνει με τον ερχομο ενος νεου μελους στην οικογενεια, το βλεπω και απο τον εαυτο μου πολλες φορες που με παιρνει απο κατω που το σκεφτομαι βλεπω και τις φωτο του γαμου μου που ημουν εγκυος στο μπεμπη μου και εννοειται οτι εχω κρατησει ολους τους υπερηχους απ'το μπεμπη μου. νομιζω οτι ποτε μια μανα δεν θα πεταγε τις φωτογραφιες του παιδιου της επειδη εφυγε απο τη ζωη..μονο που δεν με αφησαν να το δω, ειπε ο γιατρος καλυτερα οχι γιατι θα ηταν πιο δυσκολο να το ξεπερασω. ο αντρας μου και η πεθερα μου το ειδανε μονο.

οσο για την καισαρικη η πρωτη μερα ηταν δυσκολη. μετα ποναγα λιγοτερο. στην εβδομαδα πανω ξεκινησα και κοιμομουν μπρουμητα παλι, αλλα εκανα ελαφριες δουλειες γιατι αμα κουραζομουν πολυ με ποναγε λιγο η τομη...μεχρι και μετα απο κανα τριμηνο αμα κουραζομουν υπερβολικα, ειχα ενοχλησεις..αλλα απλες ενοχλησεις δεν υπεφερα απο πονους.

ευχομαι να βρειτε τι συνεβη με το μωρακι σας, γιατι πιστευω πως ειναι ακομα πιο δυσκολο αν εχεις μεινει και με την απορια 'γιατι? αφου ηταν απολυτα υγιεις'....μια συμβουλη μονο..να ξεσπας να κλαις, να μην κρατας μεσα σου την στενοχωρια σου, θα βοηθησει παρα πολυ.

[ΖΑΧΑΡΕΝΙΑ]

σημερα εμαθα και τα αποτελεσματα της βιοψιας του πλακουντα...και ηταν και αυτα φυσιολογικα...ειναι πολυ σκληρο να ξερεις οτι ολα ηταν φυσιολογικα και τελικα να μην εχεις το μωρο σου...ηταν γραφτο μου... το μονο που ξερουμε ειναι οτι για καποιο λογο που κανεις δεν ξερει το μωρο μου επεστρεφε αιμα σε μενα...

[tesh]

ζαχαρενια γτ συνέβη αυτό?τι σου είπαν?μπορούσαν να το προβλέψουν με κάποιο τρόπο? τελοσπάντων και να ήξερες τον λόγο πάλι θα σε ετρωγε μεσα σου ενα μεγάλο ΓΙΑΤΙ? Τι να σου πώ κι εγώ τωρα? Κουράγιο τπτ άλλο και ότι σε νιώθω απόλυτα.

[Κικιτσα22]

ζαχαρενια μου ειλικρινα λυπαμαι πολυ! καταλαβαινω απολυτα πως νιωθεις..ευχομαι συντομα ομως να νιωσεις καλυτερα ψυχολογικα και σωματικα και να βαλετε μπροστα για ενα παιδακι!!!!!

[ΖΑΧΑΡΕΝΙΑ]

τωρα το καλοκαιρι που θα ερθουμε ελλαδα θα παω ολες μου τις εξετασεις σε ενα καλο γυναικολογο και ισως εκεινος μου δωσει καποια απαντηση.σας ευχαριστω που επικοινωνησατε μαζι μου,μου δωσατε κουραγιο.το μονο που θελω τωρα ειναι να γινω καλα σωματικα και να μεινω παλι εγκυος...ισως το δευτερο παιδακι απαλυνει τον πονο με την ευτυχια που θα μας δωσει...

κικιτσα εσυ κοιτα να μην στεναχωριεσαι τωρα που εισαι εγκυος και να κανεις ονειρα για το μωρακι που ερχεται...ευχομαι μεσα απο την καρδια μου ολα να πανε!ποτε περιμενεις?

[persia]

ΜΠΑΙΝΩ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΣΤΗ ΣΕΛΙΔΑ ΑΥΤΟ ΓΙΑΤΙ ΕΧς ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΜΟΙΡΑΣΤΩ ΚΑΙ ΕΓΩ ΜΑΖΙ ΣΑΣ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΑ, ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΜΕ ΒΑΣΑΝΙΖΟΥΝ,ΜΕ ΠΛΗΓΩΝΟΥΝ,ΜΕ ΑΔΕΙΑΖΟΥΝ! ΔΕΝ ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΟΤΑΝ ΔΙΑΒΑΖΩ ΠΩΣ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΚΟΠΕΛΕΣ ΠΕΡΑΣΑΝ ΤΑ ΙΔΙΑ ΜΕ ΜΕΝΑ Η ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΑΛΛΑ ΝΙΩΘΩ ΠΩΣ ΠΑΙΡΝΩ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΗ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΛΕΨΩ ΓΙΑ ΠΑΡΑΚΑΤΩ!

ΕΧΑΣΑ ΤΟ ΓΙΟ ΜΟΥ ΣΤΙΣ 35 ΒΔΟΜΑΔΕΣ.ΟΛΑ ΗΤΑΝ ΕΤΟΙΜΑ ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ Η ΒΑΛΙΤΣΑ ΤΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΙΕΥΤΗΡΙΟ. ΔΕΝ ΤΗΝ ΕΤΟΙΜΑΖΑ, ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΓΙΑΤΙ... ΨΑΧΝΩ ΣΥΝΕΧΩΣ ΤΟ ΓΙΑΤΙ.. ΔΕ ΒΡΙΣΚΩ ΑΠΑΝΤΗΣΗ! ΟΛΟΙ ΜΟΥ ΛΕΝΕ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΩ ΠΑΡΑΚΑΤΩ, ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΩ ΝΑ ΤΟ ΦΗΣΩ ΠΙΣΩ ΜΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΗΣΩ! ΠΩΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΜΟΥ ΤΟ ΛΕΝΕ ΑΥΤΟ? ΕΙΝΑΙ ΕΥΚΟΛΟ? ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΞΕΧΣΕΙΣ ΜΙΑ ΖΩΗ ΠΟΥ ΜΕΓΑΛΩΝΕ ΜΕΣΑ ΣΟΥ? ΠΟΥ ΕΚΑΝΕΣ ΜΑΖΙ ΤΗΣ ΟΝΕΙΡΑ? ΠΟΥ ΤΗΣ ΜΙΛΟΥΣΕΣ ΚΑΙ ΣΕ ΑΚΟΥΓΕ ΜΕ ΤΑ ΣΚΙΡΤΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΜΕ ΤΑ ΝΑΖΙΑ ΤΟΥ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΚΟΙΛΙΑ? Γ ΕΜΕΝΑ ΑΥΤΟ ΕΚΑΝΕ..ΗΤΑΝ ΕΝΑ ΑΝΤΡΑΚΙ!!! ΤΟ ΠΕΡΙΜΕΝΑ ΚΑΙ ΠΩΣ ΤΟ ΠΕΡΙΜΕΝΑ! ΠΡΟΣΕΥΧΟΥΜΕΝΑ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ,ΣΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΟΛΑ ΝΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ, ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΥΓΙΕΣΤΑΤΟ ΚΑΙ ΤΙ ΚΑΤΑΦΕΡΑ? ΝΑ ΤΟ ΧΑΣΩ

ΕΧΑΣΑ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΜΟΥ ΚΟΡΙΤΣΙΑ..ΔΕΝ ΕΧΩ ΔΙΑΘΕΣΗ ΓΙΑ ΖΩΗ ΠΛΕΟΝ. ΝΙΩΘΩ ΠΩ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ Κ ΚΑΡΔΟΥΛΑ ΤΟΥ ΜΩΡΟΥ ΜΟΥ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ ΚΑΙ Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ! ΘΕΛΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΑΛΛΟ ΜΩΡΟ ΑΛΛΑ ΝΙΩΘΩ ΠΩΣ ΘΑ ΣΤΕΝΑΧΩΡΗΣΩ ΤΟ ΓΙΟ ΜΟΥ..ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΝΟΜΙΖΕΙ ΠΩΣ ΘΑ ΤΟΝ ΞΕΧΑΣΩ,ΠΩΣ ΤΟΣΟ ΕΥΚΟΛ ΤΟ ΑΑΦΗΣΑ ΝΑ ΦΥΓΕΙ

ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΝΙΩΘΩ.ΠΣΤΕΥΟΥΝ ΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΑΦΗΣΩ ΓΡΗΓΟΡΑ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ.ΘΥΜΩΝΟΥΝ ΜΑΖΙ ΜΟΥ ΟΤΑΝ ΜΕ ΒΛΕΠΟΥΝ ΝΑ ΜΠΑΙΝΩ ΕΔΩ ΜΕΣΑ ΚΑΙ ΝΑ ΣΑΣ ΜΙΛΩ, ΝΑ ΨΑΧΝΩ ΑΙΤΙΕΣ ΠΟΥ ΕΧΑΣΑ ΤΟΜΩΡΟ ΜΟΥ!

ΠΟΝΑΕΙ ΠΟΛΥ ΚΟΡΙΤΣΙΑ...

ΓΙΕ ΜΟΥ ΚΑΛΟ ΣΟΥ ΤΑΞΙΔΙ..ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΝΑ ΣΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ!! ΘΕΛΩ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ ΠΩΣ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΕΠΙΛΟΓΗ ΝΑ ΦΥΓΕΙΣ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ! ΙΣΩΣ ΔΕΝ ΗΘΕΛΕΣ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕΙΣ ΤΗ ΤΟΣΗ ΚΑΚΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ, ΙΣΩΣ ΗΘΕΛΕΣ ΝΑ ΔΟΚΙΜΑΣΕΙΣ ΤΗ ΣΧΕΣΗ ΜΑΣ ΜΕ ΤΝ ΜΠΑΜΠΑ ΣΟΥ..ΔΕΝ ΞΕΡΩ... ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙΣ ΜΩΡΑΚΙ ΜΟΥ,ΘΗΣΑΥΡΕ ΜΟΥ. ΑΚΟΜΗ ΑΚΟΥΩ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΝΟΤΗ ΠΟΥ ΣΟΥ ΑΡΕΣΕ ΤΟΣΟ ΚΑΙ ΧΟΡΟΠΗΔΟΥΣΕΣ ΣΤΗΝ ΚΟΙΛΙΑ ΜΟΥ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΤΟ ΑΚΟΥΓΕΣ

ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΑ ΤΑ ΓΙΑΤΙ..ΕΙΝΑΙ ΠΟΝΟΣ ΚΑΙ ΘΛΙΨΗ...ΤΙ ΝΑ ΠΕΙΣ..ΤΙ ΝΑ ΠΩ...

ΣΑΓΑΠΩ

[persia]

ΚΑΙ ΕΓΩ ΕΤΣΙ ΝΙΩΘΩ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΤΟ ΠΑΙΡΝΩ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ!!! ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΔΩΡΑ ΤΟΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΤΟΥ ΕΙΧΑ ΥΠΟΣΧΕΘΕΙ!!! ΔΕΝ ΜΑΣ ΛΥΠΥΘΗΚΕ Ο ΘΕΟΣ?ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΚΑΚΟ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΝΕΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΤΙΜΩΡΕΙ ΕΤΣΙ? ΤΟΣΟ ΣΚΛΗΡΑ? ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΕΤΕ Ο ΠΟΝΟΣ ΠΑΙΔΙΑ!

ΝΑ ΣΑΙ ΚΑΛΑ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΨΥΧΗ ΜΟΥ! ΜΟΥ ΛΕΝΕ ΠΩς ΚΛΑΙΓΟΝΤΑΣ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΔΕΝ ΣΕ ΑΦΗΝΩ ΝΑ ΑΝΑΠΑΥΘΕΙΣ..ΠΩΣ ΝΑ ΣΕ ΑΦΗΣΩ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ? ΣΥΓΝΩΜΗ ΑΝ ΣΕ ΒΑΣΑΝΙΖΩ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΜΑΚΡΙΑ ΣΟΥ..ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙΣ ΑΦΑΝΤΑΣΤΑ ΝΑ ΓΙΝΟΤΑΝ ΜΟΝΟ ΝΑ ΓΥΡΙΣΕΙΣ ΠΙΣΩ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ..ΝΑ ΕΡΘΕΙΣ ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΝΑ ΣΕ ΔΩ ΚΑΙ ΦΕΥΓΕΙΣ ΠΑΛΙ...

[ΖΑΧΑΡΕΝΙΑ]

persia πρεπει να φανουμε δυνατες...ξερω οτι ειναι δυσκολο...νοιωθω ακριβως το ιδιο με σενα...να ξερεις οτι το αγορακι σου και το κοριτσακι μου ειναι μαζι τωρα,σ'ενα μερος που σιγουρα θα ειναι ευτυχισμενα!!!η απουσια τους μας ποναει αλλα ξερουν οτι τα αγαπαμε και οτι παντα θα τα εχουμε στην καρδια μας...ηταν θελημα θεου...ξερω οτι ακουγεται σκληρο αλλα ετσι ειναι...κανεις δεν μπορει να σε βοηθησει για να απαλεινεις λιγακι τον πονο και τη θλιψη που νοιωθεις,μονο εσυ η ιδια...με ονειρα για το μελλον ... αυτο προσπαθω και γω αν και ειναι πραγματικα δυσκολο... εγω ουτε το λογο δεν ξερω...ολα ηταν φυσιολογικα μεχρι τη στιγμη που γεννηθηκε και...εφυγε...ολα ειναι γραμμενα στη μοιρα μας και εμεις απλα την ακολουθαμε. κανε κουραγιο και ολα θα ειναι καλυτερα μετα...το αξιζεις κοριτσακι μου και ευχομαι να αποκτησεις μια υπεροχη οικογενεια με πολλα παιδακια...αν βεβαια το θελεις...εγω μετα απο αυτο θελω πολλα παιδια!!! φιλια