Μετάβαση σε περιεχόμενο

Recommended Posts

Δημοσίευση

Και η δική μου ιστορία γέννας !!

Ξημερώματα πέμπτης 9/7/2009 κατά τις 4:00 σηκώθηκα για την καθιερωμένη επίσκεψη στην τουαλέτα!! Όπως σηκώθηκα για να ανεβάσω το εσώρουχο μου ένιωσα κάτι να μου τρέχει…. Λέω θα μου φύγανε λίγα τσίσα!! (είμαι λεπτομερής!!..) κοιτάζω και ένα λευκό υγρό έτρεχε πάνω στα πόδια μου …. (Ξέχασα να σας πω ότι 9/7/2009 είχα και πητ ήμουν δηλαδή στην 40η εβδομάδα)…. Έχε γούστο σκέφτηκα να μου έσπασαν τα νερά, κάθομαι ηρεμώ λίγο και ξυπνάω τον άντρα μου: «Χρήστο σήκω μάλλον μου έσπασαν τα νερά!!» πετάχτηκε ο κακομοίρης και άρχισε να ντύνεται…. «περίμενε λίγο» του λέω «δεν είμαι και σίγουρη». «Τι σίγουρη μωρέ?» μου λέει «ντύσου να πάμε». «Καλά» του λέω «περίμενε να κάνω ένα ντουζάκι». Μπαίνω λοιπόν στην μπανιέρα και εκεί που κάνω ντουζ βλέπω μια βλένη με αίμα , ε έτσι σιγουρεύομαι ότι έφτασε η ώρα και ότι σε λίγο θα κρατάω την κορούλα μου αγκαλιά!! Τελείωσα το ντουζάκι και όπως ντυνόμουν μου κάνει μια μπραστ και τρέχουν πιο πολλά νερά αρχίζω να επισπεύδω τα διαδικασίες γιατί λέω θα στεγνώσει το μωρό.

Όντος φτάσαμε στο Λητώ κατά τις 6:00 με παραλάβανε τα κορίτσια για κλύσμα και τα καθέκαστα και μετά από λίγο ήρθε ο γιατρός μου με εξετάζει και μου λέει ότι έχω πολύ μικρή διαστολή 2 και το μωρό είναι ακόμα ψηλά και όντος εγώ δεν είχα σχεδόν καθόλου πόνους. Δίνει εντολή να με πάνε στο δωμάτιο να ξαπλώσω και να περιμένω να μεγαλώσει η διαστολή και να με πιάσουν πόνοι. Κατά το μεσημέρι με πιάνουν δεκάλεπτοι πόνοι κάνω λίγο υπομονή κατά τις 4:45 γίνονται πιο έντονοι ειδοποιώ και έρχονται και με παίρνουν για το χειρουργείο. Μόλις πήγα στο χειρουργείο οι πόνοι σταμάτησαν ξαφνικά δια μαγείας με βλέπει ο γιατρός μου και μου λέει «καλά με δουλεύεις δεν έχεις καθόλου πόνους και η διαστολή τόσην ώρα έχει πάει 3,5» με κράτησαν βέβαια εκεί μου έβαλαν ορό και περιμέναμε να γίνουν οι πόνοι πιο σταθεροί πιο δυνατοί και να ανέβει η διαστολή έτσι ώστε να αρχίσω να σπρώχνω για να κατέβει το μωρό. Κατά τις 19:00 η διαστολή στο 6 με 7 ζητάω επισκληρίδιο εάν θέλουν να συνεχίσω να συνεργάζομαι Όντος κατά τις 21:00 η διαστολή ήταν πλήρης αλλά το μωρό ψηλά αρχίζω να σπρώχνω. Έσπρωχνα έσπρωχνα με όλη μου την δύναμη και ξαφνικά αρχίζω πάλι να πονάω και ζητάω και άλλη δόση επισκληρίδιου μου κάνουν και συνεχίζω το σπρώξιμο να κατεβάσω το μωρό και ξαφνικά λέει ο γιατρός μου «γρήγορα χειρουργείο» σκέφτομαι κρίμα ρε γαμώ το την ταλαιπωρία που πέρασα δεν γλυτώνω την καισαρική! Με πάνε στο χειρουργείο μου δένουν τα πόδια και μου λέει ο γιατρός «έλα πάμε ένα τελευταίο σπρώξιμο!» σκέφτομαι τελευταίο σπρώξιμο μήπως και γλυτώσω την καισαρική βάζω όλη μου τη δύναμη και σπρώχνω και ξαφνικά ακούω το κλάμα της μικρής. Μέσα στον χαμό που γινόταν δεν μου είπε κάνεις ότι είχε κατέβει το μωρό και εγώ νόμιζα ότι τσάμπα έσπρωχνα και ότι θα κατέληγα να γεννήσω με καισαρική, αλλά λίγο πριν πάω χειρουργείο είχε βγει το κεφαλάκι της!!

Μόλις την άκουσα να κλαίει δεν μπορώ να περιγράψω πως ένοιωσα….ότι είχα περάσει τις προηγούμενες ώρες τα είχα ξεχάσει δεν θυμόμουν απολύτως τίποτα δεν πόναγα πλέον καθόλου!!

Η μπεμπούλα μας γεννήθηκε 3780 και 52 πόντους ήτανε μεγαλούτσικη γι’ αυτό για να με ράψουν μου έκανε ο γιατρός μισή δόση επισκληριδίου επιπλέον γιατί είχαμε πάθει αρκετά μεγάλη ζημιά!!! Εγώ ώμος και πάλι δεν καταλάβαινα τίποτα γιατί την κρατούσα αγκαλίτσα και αυτό μου αρκούσε να μην πονώ.

Έπειτα με άφησαν να κοιμηθώ και να ξεκουραστώ και πήγαν την μικρούλα στον μπαμπά της να την δει ο οποίος ήταν τρισευτυχισμένος που είδε τον «κλώνο» του!! Ναι ναι είναι ολόιδια ο μπαμπάς της!!!!!

Μετά από καμία ωρίτσα με πήγανε και εμένα να με δουν οι δικοί μου. Μόλις με είδε ο άντρας μου κλαίγαμε μαζί από χαρά και λέγαμε ότι κάναμε μεγάλη επιτυχία με την μπουμπου μας!!!

Αυτή ήταν η εμπειρία μου εύχομαι σε όσες περιμένουν να γεννήσουν με ένα πόνο και θέλω να τους πω ότι είναι η πιο ωραία εμπειρία που ζει η γυναίκα όσο δυνατοί και αν είναι οι πόνοι της γέννας και σε όσες περιμένουν το πολυπόθητο + να το δουν πολύ σύντομα….φιλιά πολλά!!!

  • Απαντήσεις 60
  • Created
  • Τελευταία απάντηση

Top Posters In This Topic

Δημοσίευση

ΝΑ ΣΟΥ ΖΗΣΕΙ Η ΚΟΡΟΥΛΑ ΣΟΥ. ΝΑ ΤΗ ΧΑΙΡΕΣΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΤΗ ΚΑΜΑΡΩΝΕΙΣ. ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΗ ΚΑΙ ΣΥΓΚΗΝΙΤΙΚΗ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΟΥ.ΤΙ ΟΜΟΡΦΑ ΠΟΥ ΤΑ ΠΕΡΙΕΓΡΑΨΕΣ.ΟΛΕΣ ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΕΝΝΑΣ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΖΩ ΟΣΟ ΕΠΩΔΥΝΕΣ Η ΑΝΩΔΥΝΕΣ ΗΤΑΝ ΜΕ ΣΥΓΚΙΝΟΥΝ ΠΑΝΤΑ.ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΧΑΙΡΕΣΑΙ ΤΟ ΜΩΡΑΚΙ ΣΟΥ.ΚΑΛΟ ΣΑΡΑΝΤΙΣΜΟ ΣΟΥ ΕΥΧΟΜΑΙ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΧΑΡΕΣ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙΚΟ ΣΑΣ.

Δημοσίευση

sagria μου.. να σας ζησει το αγγελουδι σας..

Αχ!! Τι υπεροχη η στιγμη της γεννας...:)

Μ΄αρεσε πολυ η ιστορια σου..

Πιστευω να εχουν επουλωθει τα ραμματακια σου..!

Καλη αναρωση σου ευχομαι και καλες ευτυχισμενες στιγμες.

Τα κοριτσακια μας εχουν 6 μερες διαφορα!!

Εγω γεννησα στις 3/7 και σημερα γιναμε 1 μηνα..!!!

Δημοσίευση

Κοριτσάρα μου να σου ζήσει εύχομαι και να τη δεις όπως ποθείς!

Με συγκίνησε τρελλά η ιστορία σου,ειδικά στη φάση που έκλαιγες μαζί με τον άντρα σου!

Νομίζω ότι θα τα μπήξω.

(α,δε'ν τίποτα,τα'χω παίξει λιγάκι... )

Δημοσίευση

ΑΧ ΠΟΛΥ ΣΙΓΚΗΝΙΤΙΚΗ Ι ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΟΥ.ΟΛΕΣ ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΕΝΝΑΣ ΒΕΒΑΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΕΣ ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΖΕΙΤΕ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΠΟΥ ΤΟ ΖΕΙ Η ΚΑΘΕΜΙΑ ΜΟΝΑΔΙΚΑ.ΝΑ ΣΑΣ ΖΗΣΕΙ Η ΜΠΕΜΠΑ ΣΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΓΕΡΗ.ΚΑΛΑ ΣΑΡΑΝΤΑ:)

Δημοσίευση

sagria έγραψε:

edo sto likno mas sto spiti mas xamogelame mones mas!!! eimaste xaroumeno moraki!!! :P :P :Pmpempa4.JPG

ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ Η ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΣΟΥ ΚΑΙ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΕΣ ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ!!:cheer::cheer: ΠΟ ΠΟ ΤΙ ΤΕΛΕΙΟ ΜΩΡΑΚΙ!!ΚΟΥΚΛΑΚΙ ΕΙΝΑΙ!!:woohoo: :woohoo: ΦΤΟΥ ΦΤΟΥ!!ΝΑ ΣΑΣ ΖΗΣΕΙ!!!ΠΑΝΤΑ ΓΕΡΗ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ ΝΑ ΕΙΝΑΙ!!;):P

Δημοσίευση

mwro έγραψε:

sagria έγραψε:

ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ Η ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΣΟΥ ΚΑΙ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΕΣ ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ!!:cheer::cheer: ΠΟ ΠΟ ΤΙ ΤΕΛΕΙΟ ΜΩΡΑΚΙ!!ΚΟΥΚΛΑΚΙ ΕΙΝΑΙ!!:woohoo: :woohoo: ΦΤΟΥ ΦΤΟΥ!!ΝΑ ΣΑΣ ΖΗΣΕΙ!!!ΠΑΝΤΑ ΓΕΡΗ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ ΝΑ ΕΙΝΑΙ!!;):P[/quote:2y0c337u]

euxaristoume polu polu!!!! kai du oti epi8umeis!

Συμμετοχή στη συζήτηση

Μπορείτε να γράψετε τώρα το μήνυμά σας και να εγγραφείτε μετά. Αν έχετε ήδη λογαριασμό, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε το μήνυμα με το ψευδώνυμό σας.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Guest
Απαντήστε σε αυτή τη συζήτηση...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.


  • Απαντήσεις

    • Καλημέρα κορίτσι μου! Να σου ζήσει το μωράκι σου!!  Έχω κάνει δύο φυσιολογικούς τοκετούς, με περινεοτομη και στους δύο, συν τραυματισμό εσωτερικά στον κόλπο στον δεύτερο, επειδή με τραυμάτισε το κεφάλι του μωρού όπως έβγαινε... Εγώ είχα δύο οξείς τοκετούς και μωρά 3700 και τα δύο, οπότε και οι γιατροί μου δεν προλάβαιναν να το πάρουν χαλαρά το ζήτημα. Δεν ξέρω αν λέγεται ρίξη 1ου βαθμού αυτό που έπαθα στον δεύτερο τοκετό, αλλά στα λέω όλα αυτά επειδή είχα κι εγώ αρκετά ράμματα μετά. Είχα κι εγώ ακράτεια ούρων όπως ακριβώς την περιέγραψε η @Zelda, αλλά δεν είχα θέμα με τον πρωκτό. Τα ράμματα εμένα στον πρώτο τοκετό έφυγαν στις 40 μέρες (δεν ήταν πολλά) αλλά στον δεύτερο τοκετό έφυγαν αργότερα, κάπου στους 3-4 άρχισαν να εξαφανίζονται. Για τα ράμματα ο γιατρός μου είχε δώσει και κρέμα ξυλοκαΐνης, γιατί δεν μπορούσα να κάτσω! Ο φόβος που περιγράφεις είναι απόλυτα φυσιολογικός και κατανοητός. Κι εγώ φοβόμουν για αρκετό καιρό να πάω στην τουαλέτα, είχα κι εγώ δυσκοιλιότητα σε όλη μου την εγκυμοσύνη. Φοβόμουν να πλυθω, γιατί έπιανα παντού ράμματα, τα οποία με πονούσαν και δεν ήθελα να κάνω κάποια κίνηση να τα κουνήσω και να πονέσω κι άλλο. Με τραβάνε ακόμα, και σκέψου πριν 6 μήνες γέννησα το 2ο, και γενικά δεν είμαι άνθρωπος που πονάει εύκολα, έχω μεγάλη ανοχή στον πόνο.  Οι ασκήσεις κεγκελ βοηθάνε σίγουρα. Συζήτησε το με τον γιατρό σου όταν δείτε το θέμα της ρήξης. Και γενικά αν δεις ότι μένει "κουσουρι" πολύ αργότερα, υπάρχει και φυσικοθεραπεία για ακράτεια ούρων ή κοπράνων.  Όσο για τις επαφές, να σου πω ότι εμένα τα ράμματα της πρώτης γέννας με τραβούσαν για πάνω από χρόνο και δυσκολεύτηκα πολύ να το αποδεχτώ ψυχολογικά (ευτυχώς όσο περνούσε ο καιρός έφυγε η ενόχληση).  Και τώρα πάλι το ίδιο, με τραβάνε και με τσούζουν πολύ στην αρχή. Κι επειδή είχα και τον εσωτερικό τραυματισμό, νιώθω την περιοχή να έχει αλλάξει μορφολογία 😆 κι εκεί δυσκολεύτηκα ψυχολογικά να το αποδεχτώ... Αλλά το έχουμε συζητήσει με τον άνδρα μου και έχουμε βρει "λύσεις" και άλλη ρουτίνα 😆 Βέβαια, το ότι εγώ το πέρασα έτσι, δεν πάει να πει ότι και σε σένα θα κρατήσει τόσο. Απλώς δυστυχώς θα πάρει κάποιο χρόνο και θέλει υπομονή!! Τέλος, να μην σκέφτεσαι ότι φταις εσύ για την ρήξη, εννοείται ότι μπορείς να κάνεις και δεύτερο τοκετό, απλώς θα πρέπει να το έχεις αναφέρει στο γιατρό σου ή σε κάποια μαία ότι είχες ρήξη στον πρώτο τοκετό. Μπορεί να σε κατευθύνει διαφορετικά κατά τη διάρκεια της κύησης, ίσως με ασκήσεις kegel, μασάζ περινέου, κτλ 
    • Καλημέρα κορίτσια καλή Κυριακή. Διαβάζω για τα μωράκια σας!! Και για εσάς! @Diwni τι ωραία που έχεις καλή ανάρρωση! Μας δίνεις και θάρρος και κουράγιο ✌🏻✌🏻 Κοριτσια με το σύγκαμα μην ανησυχείτε. Θα περάσει. Δύσκολο να βλέπεις το μωράκι σου έτσι αλλά λίγες μέρες είναι και θα περάσει. Κάντε ότι οδηγίες σας έδωσαν. Αυτό με το αέρισμα χωρίς πανα το θυμάμαι και εγώ να μας το λέει η γιατρός. Οχι ότι είναι εύκολο γτ κατουράνε παντού! Αλλά είναι μια τεχνική που βοηθάει λέει!  @ΜαρίαΔημήτρης κάνεις ότι καλύτερο μπορείς για την μικρή σου. Μη. Απογοητεύεσαι! Ξέρω ότι είναι εύκολο να στο λέμε αλλά η ψυχή σου το ξέρει αλλά όντως αξίζει να ζήσεις πιο ήρεμα αυτά τις μέρες! Χωρίς άγχος και στεναχώρια!
    • Καλημέρα κορίτσι μου! Να χαίρεσαι το παιδάκι σου! Έχω κάνει κι εγώ 2 φυσιολογικούς τοκετούς με μικρή διάρκεια και γρηγορη εξέλιξη, κάτι που επηρεάζει  απ' ότι μου είπε ο γιατρός μου. Στην μεγάλη μου κόρη μου έκανε περινεοτομη γιατί έβγαινε λίγο στραβά. Είχα αρκετά ράμματα, αλλά γύρω στον ένα μήνα ήμουν πάρα πολύ καλά, σαν να μην συνέβη ποτέ τίποτα στην περιοχή. Την μικρή μου την γέννησα πριν 2 μήνες και μπορώ να πω ότι έχω εδώ και δυο βδομάδες που δεν έχω καμία ενόχληση από τα ράμματα. Σε αυτή όμως ζήτησα να μην μου κάνει τομή και με τραυμάτισε λίγο ατσαλα βγαίνοντας. Είχα ράμματα αλλά και μικροτραυματισμούς. Και στις 2 περιπτώσεις είχα ακράτεια ούρων, η οποία βελτιωνοταν μετά τις 15-20 μέρες. Στον τωρινό τοκετό υποχώρησε εντελώς στους 2 μήνες. Έκανα κι εγώ αυτό που λέει η @Zelda. Πήγαινα τουαλέτα κι ας μην ήθελα κάθε 2-3 ώρες. Όσο για τις κενώσεις κι εγώ εκανα σωστή διατροφή και ντουφαλακ για να μην δυσκολεύομαι. Σχετικά με τις επαφές τις ξεκινήσαμε μετά τους 2 μήνες και η αλήθεια είναι ότι φοβόμουν στις αρχες, αλλά νομίζω πιο πολύ στο μυαλό μου ήταν. Στην πρώτη πάντως βελτιώθηκαν πολυ οι επαφές μετά την πρώτη φορά που αδιαθετησα(στους 9 μήνες), γιατί έπαψε να υπάρχει αυτή η ξηρότητα. Και τέλος, φυσικά και θα μπορέσεις να ξαναχείς φυσιολογικό τοκετό, ο οποίος θα είναι σίγουρα και πιο εύκολος! Να χαίρεσαι το παιδάκι σου!!!
  • Νέες συζητήσεις

×
×
  • Προσθήκη...