ΠΕΙΤΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΝΙΩΘΕΤΕ

[filos`ifigen]

ΑΠΟΦΑΣΙΣΑ ΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΩ ΑΥΤΟ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΘΑ ΑΦΟΡΑ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΚΟΠΕΛΕΣ ΠΟΥ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΕΝΑ ΠΑΙΔΑΚΙ.ΝΑ ΕΚΦΡΑΖΟΥΝ ΚΑΘΕΜΕΡΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΝΙΩΘΟΥΝ ΒΟΗΘΑΕΙ ΣΤΗΝ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ.ΓΙ ΑΥΤΟ ΘΑ ΞΕΚΙΝΗΣΩ ΕΓΩ ΠΡΟΣΠΑΘΩ 7ΜΗΝΕΣ,ΞΕΡΕΤΕ ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΦΟΒΟΣ ΜΟΥ ΤΟ ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΝΩ ΠΑΙΔΙΑ ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ ΑΛΛΑ ΦΟΒΑΜΑΙ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟ ΠΟΛΥΠΟΘΗΤΟ ΠΑΙΔΑΚΙ,ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΟΣΟ ΠΕΡΝΑΕΙ Ο ΚΑΙΡΟΣ ΚΑΙ ΜΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΤΟΣΟ ΦΤΑΝΩ ΣΤΗ ΦΟΒΙΑ ΜΟΥ.ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΦΟΒΟΣ ΜΑΛΛΟΝ ΑΝΥΣΗΧΙΑ.ΤΟΥΣ ΠΡΩΤΟΥΣ5ΜΗΝΕΣ ΕΙΧΑ ΑΓΧΟΣ ΕΛΕΓΑ ΜΗΠΩΣ ΤΟ ΕΝΑ ΜΗΠΩΣ ΤΟ ΑΛΛΟ ΕΙΧΑ ΤΗ ΜΑΜΑ ΝΑ ΜΟΥ ΛΕΕΙ ΜΗ ΕΤΣΙ ΜΗ ΑΛΛΙΩΣ ΚΑΙ ΜΩΡΑΚΙ ΔΕΝ ΕΡΧΟΤΑΝ ΚΑΙ ΕΓΩ ΝΑ ΣΤΕΝΑΧΩΡΙΕΜΑΙ.ΤΟΥΣ2ΑΥΤΟΥΣ ΜΗΝΕΣ ΕΧΩ ΑΛΛΑΞΕΙ ΤΑΚΤΙΚΗ ΚΑΙ ΛΕΩ ΟΠΟΤΕ ΘΕΛΕΙ ΑΣ ΕΡΘΕΙ ΔΕΝ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ ΔΕΝ ΜΕ ΠΕΙΡΑΖΕΙ ΔΕΝ ΚΟΙΤΑΩ ΓΟΝΙΜΕΣ ΜΕΡΕΣ ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΛΑ ΒΡΙΣΚΟΜΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΜΟΥ ΓΙΑ ΟΛΟ ΤΟ ΜΗΝΑ ΚΑΘΕ2ΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟ.ΑΛΛΑ5-6ΜΕΡΕΣ ΠΡΙΝ ΜΕ ΕΡΘΕΙ Η ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΜΕ ΠΙΑΝΕΙ ΕΝΑ ΑΓΧΟΣ ΑΛΛΑ ΤΟ ΑΠΟΒΑΛΛΩ ΑΠΟ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΛΕΩ ΟΧΙ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΕΓΚΥΟΣ,ΕΤΣΙ ΔΕΝ ΣΤΕΝΑΧΩΡΙΕΜΑΙ ΣΧΕΔΟΝ ΚΑΘΟΛΟΥ ΟΤΑΝ ΜΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ.ΦΥΣΙΚΑ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ ΠΛΕΟΝ ΔΕΝ ΜΟΥ ΛΕΝΕ ΟΤΙ ΚΑΙ ΠΡΙΝ ΑΛΛΑ ΜΟΥ ΛΕΝΕ ΝΑ ΤΑ ΖΕΥΓΑΡΙΑ ΠΟΥ ΠΑΝΤΡΕΥΤΗΚΑΝ ΜΑΖΙ ΜΟΥ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΚΑΝΕΙ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΚΑΙ ΟΤΙ ΠΛΕΟΝ Η ΝΕΟΛΑΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΙΩΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΑΝΥΣΗΧΩ ΚΑΙ ΟΤΙ ΘΑ ΕΡΘΕΙ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΤΟ ΒΛΕΠΩ ΝΑ ΕΡΧΕΤΑΙ ΣΥΝΤΟΜΑ,ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΝΑ ΜΕ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΘΟΥΝ ΑΛΛΑ ΕΙΤΕ ΕΤΣΙ ΕΙΤΕ ΑΛΛΙΩΣ ΔΕΝ ΜΕ ΒΟΗΘΑΕΙ ΤΙΠΟΤΑ.ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ ΟΤΙ ΑΠΟΚΤΗΣΑ ΤΟ ΑΠΟΚΤΗΣΑ ΜΟΝΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΜΕ ΠΟΛΥ ΚΟΠΟ(ΜΙΛΑΩ ΓΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΗΘΕΛΑ ΚΑΙ ΑΦΟΡΟΥΣΑΝ ΕΜΕΝΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ,ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΣΤΗΡΙΖΟΥΝ)ΟΠΟΤΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΟΤΙ ΚΑΙ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΘΕΜΑ ΔΕΝ ΚΑΝΩ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΥΣ ΠΑΛΙ ΜΕ ΚΟΠΟ ΘΑ ΕΡΘΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΑΚΙ.ΟΜΩΣ ΠΑΡΟΛΑ ΑΥΤΑ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΘΕΤΙΚΑ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΦΤΩ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΚΑΙ ΑΝ ΓΙΝΕΙ ΔΕΝ ΜΕ ΑΦΗΝΩ ΓΙΑ ΠΟΛΥ,ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΩ ΤΑ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΣΧΕΔΙΑΖΩ ΤΑΞΙΔΑΚΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΜΠΟΡΩ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΕΙΞΩ ΔΥΝΑΤΗ ΓΙΑΤΙ ΣΕ ΕΝΑ ΜΗΝΑ ΑΠΟ ΤΩΡΑ ΚΑΙ 5ΜΗΝΕΣ ΑΚΟΜΑ ΘΑ ΕΧΩ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΓΕΝΝΗΤΟΥΡΙΑ ΑΠΟ ΦΙΛΕΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΝΥΦΗ ΜΟΥ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ 5ΓΕΝΝΕΣ ΘΑ ΑΝΤΕΞΩ ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΘΑ ΒΓΩ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΗ.ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ ΟΤΑΝ ΘΑ ΜΕΙΝΩ ΕΓΚΥΟΣ ΘΑ ΧΑΡΩ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΟΠΩΣ ΜΙΑ ΚΟΠΕΛΑ ΠΟΥ ΜΕΝΕΙ ΜΕ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΕΓΚΥΟΣ?ΓΙΑΤΙ ΕΧΩ ΕΝΤΥΠΩΣΗ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ,ΕΠΕΙΔΗ ΕΧΩ ΠΕΡΑΣΕΙ ΤΟΣΟ ΛΟΥΚΙ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ ΘΑ ΤΟ ΧΑΡΩ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ.....ΒΕΒΑΙΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΑΝ ΔΕΝ ΕΡΘΕΙ ΕΚΕΙΝΗ ΤΙ ΣΤΙΓΜΗ.ΑΥΤΑ ΑΠΟ ΜΕΝΑ ΚΑΙ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ.ΘΑ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΤΑ ΔΙΚΑ ΣΑΣ.

[Τόμα]

ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ ΜΟΥ ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ ΤΟ ΘΕΜΑ ΠΟΥ ΕΒΑΛΕΣ.

ΛΟΙΠΟΝ Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΕΞΗΣ! ΓΝΩΡΙΣΤΗΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΜΟΥ ΠΡΙΝ ΟΧΤΩ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΠΑΝΤΡΕΥΤΗΚΑΜΕ ΠΕΡΣΥ ΤΟ ΜΑΙΟ. ΕΙΠΑΜΕ ΟΤΙ ΔΕ ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΜΩΡΑΚΙ ΑΜΕΣΩΣ ΘΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΜΕΤΑ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΑΦΟΥ ΘΕΛΑΜΕ ΝΑ ΠΑΜΕ ΤΑΞΙΔΙ. ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΚΑΙ ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΑΜΑΤΗΣΑ ΤΑ ΑΝΤΙΣΥΛΗΠΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΡΧΙΣΑΜΕ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ! ΑΠΟ ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ ΗΞΕΡΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΥΣΤΗ ΠΟΥ ΕΙΧΑ ΣΤΗΝ ΩΟΘΗΚΗ ΚΑΙ Η ΓΙΑΤΡΟΣ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΝΑ ΠΕΡΝΩ ΑΝΤΙΣΥΛΗΠΤΙΚΑ ΓΙΑ ΝΑ ΚΡΑΤΑΜΕ ΤΗΝ ΚΥΣΤΗ ΜΙΚΡΗ. ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΜΗΝΕΣ ΚΑΙ ΑΝ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΝΑ ΠΑΩ ΝΑ ΜΕ ΔΕΙ. ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΕΓΙΝΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΜΗΔΕΝ ΚΑΙ ΜΙΑ ΚΥΣΤΗ ΠΟΥ ΑΠΟ 2 ΕΦΤΑΣΕ ΣΧΕΔΟΝ ΤΑ 5 ΕΚΑΤΟΣΤΑ. ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΠΕΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΛΑΠΑΡΑΣΚΟΠΗΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΑΦΑΙΡΕΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΜΕ ΚΑΤΙ ΕΝΕΣΕΙΣ. ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΕΓΙΝΕ ΕΚΑΝΑ ΤΗΝ ΛΑΠΑΡΟΣΚΟΠΗΣΗ ΕΥΤΥΧΟΣ ΜΕ ΚΑΛΟ ΕΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΣΑΛΠΙΓΓΕΣ ΒΑΤΕΣ ΚΤΛ ΚΑΙ ΣΕ ΛΙΓΕΣ ΜΕΡΕΣ ΘΑ ΚΑΝΩ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΝΕΣΗ (ΕΞΙ ΣΥΝΟΛΙΚΑ ΜΙΑ ΤΟ ΜΗΝΑ). ΜΕΤΑ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΟΤΑΝ ΘΑ ΜΟΥ ΕΡΘΕΙ Η ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΚΑΝΟΝΙΚΑ ΘΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΩ ΞΑΝΑ ΓΙΑ ΠΑΙΔΑΚΙ!

ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΙΝΑΙ Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΝΑΜΟΝΗ ΣΧΕΔΟΝ ΕΝΑ ΧΡΟΝΟΣ. ΤΩΡΑ ΦΥΣΙΚΑ ΕΙΜΑΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΑΛΛΑ ΤΟ ΤΙ ΠΕΡΑΣΑ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΜΗΝΕΣ ΔΕ ΛΕΓΕΤΕ. ΠΡΩΤΑ ΑΠΟ ΟΛΑ ΟΙ ΠΕΡΙΕΡΓΟΙ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ ΚΑΙ "ΦΙΛΟΙ" ΠΟΥ ΡΩΤΑΝΕ ΚΑΘΕ ΛΙΓΟ ΠΟΤΕ ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΜΩΡΟ. ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΤΑ ΠΕΘΕΡΙΚΑ ΠΟΥ ΑΝ ΚΑΙ ΞΕΡΟΥΝ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΗΣΥΧΑΣΟΥΝ ΑΦΟΥ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΡΩΤΑΝΕ ΤΙ ΕΓΙΝΕ ΚΑΙ "ΠΟΤΕ ΘΑ ΚΑΝΩ ΜΩΡΟ" "Η ΤΑΔΕ ΕΙΝΑΙ ΕΓΚΥΟΣ" "ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΕΙΣ ΕΣΥ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΜΩΡΟ?" ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΜΕ ΠΛΗΓΩΝΟΥΝ ΠΟΛΥ. ΣΧΕΔΟΝ ΟΛΕΣ ΜΟΥ ΟΙ ΦΙΛΕΣ ΚΑΙ ΞΑΔΕΛΦΕΣ ΕΓΚΥΜΟΝΟΥΝ Ή ΕΧΟΥΝ ΓΕΝΝΗΣΕΙ ΣΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΕΓΩ ΕΚΑΝΑ ΤΗΝ ΛΑΠΑΡΟΣΚΟΠΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ.

ΠΕΡΝΟΥΝ ΔΙΑΦΟΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ. ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΩ ΤΕΛΙΚΑ ΝΑ ΓΙΝΩ ΜΑΝΑ? ΤΟ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΣΧΕΔΟΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΝ ΚΑΙ ΠΟΛΛΟΙ ΜΟΥ ΛΕΝΕ ΝΑ ΗΡΕΜΗΣΩ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΑΓΧΟΝΟΜΑΙ. ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ!!!! ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΜΑΝΤΗΚΟ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ ΘΕΛΕΙ ΕΝΑ ΜΩΡΟ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΕΜΕΝΑ! ΚΑΝΕΙ ΟΜΩΣ ΥΠΟΜΟΝΗ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΣΙΓΟΥΡΟΣ ΟΤΙ ΚΑΠΟΤΕ ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΕΝΑ ΜΩΡΟ!

ΘΑ ΣΥΝΕΧΕΙΣΩ ΝΑ ΕΛΠΙΖΩ ΚΑΙ ΕΥΧΟΜΑΙ ΟΛΕΣ ΟΣΕΣ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΓΙΑ ΜΩΡΟ ΝΑ ΤΟ ΕΧΟΥΝ ΣΥΝΤΟΜΑ!!!!!!!!!!!

[Τόμα]

ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ ΜΟΥ ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ ΤΟ ΘΕΜΑ ΠΟΥ ΕΒΑΛΕΣ.

ΛΟΙΠΟΝ Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΕΞΗΣ! ΓΝΩΡΙΣΤΗΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΜΟΥ ΠΡΙΝ ΟΧΤΩ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΠΑΝΤΡΕΥΤΗΚΑΜΕ ΠΕΡΣΥ ΤΟ ΜΑΙΟ. ΕΙΠΑΜΕ ΟΤΙ ΔΕ ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΜΩΡΑΚΙ ΑΜΕΣΩΣ ΘΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΜΕΤΑ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΑΦΟΥ ΘΕΛΑΜΕ ΝΑ ΠΑΜΕ ΤΑΞΙΔΙ. ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΚΑΙ ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΑΜΑΤΗΣΑ ΤΑ ΑΝΤΙΣΥΛΗΠΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΡΧΙΣΑΜΕ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ! ΑΠΟ ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ ΗΞΕΡΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΥΣΤΗ ΠΟΥ ΕΙΧΑ ΣΤΗΝ ΩΟΘΗΚΗ ΚΑΙ Η ΓΙΑΤΡΟΣ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΝΑ ΠΕΡΝΩ ΑΝΤΙΣΥΛΗΠΤΙΚΑ ΓΙΑ ΝΑ ΚΡΑΤΑΜΕ ΤΗΝ ΚΥΣΤΗ ΜΙΚΡΗ. ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΜΗΝΕΣ ΚΑΙ ΑΝ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΝΑ ΠΑΩ ΝΑ ΜΕ ΔΕΙ. ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΕΓΙΝΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΜΗΔΕΝ ΚΑΙ ΜΙΑ ΚΥΣΤΗ ΠΟΥ ΑΠΟ 2 ΕΦΤΑΣΕ ΣΧΕΔΟΝ ΤΑ 5 ΕΚΑΤΟΣΤΑ. ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΠΕΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΛΑΠΑΡΑΣΚΟΠΗΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΑΦΑΙΡΕΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΜΕ ΚΑΤΙ ΕΝΕΣΕΙΣ. ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΕΓΙΝΕ ΕΚΑΝΑ ΤΗΝ ΛΑΠΑΡΟΣΚΟΠΗΣΗ ΕΥΤΥΧΟΣ ΜΕ ΚΑΛΟ ΕΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΣΑΛΠΙΓΓΕΣ ΒΑΤΕΣ ΚΤΛ ΚΑΙ ΣΕ ΛΙΓΕΣ ΜΕΡΕΣ ΘΑ ΚΑΝΩ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΝΕΣΗ (ΕΞΙ ΣΥΝΟΛΙΚΑ ΜΙΑ ΤΟ ΜΗΝΑ). ΜΕΤΑ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΟΤΑΝ ΘΑ ΜΟΥ ΕΡΘΕΙ Η ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΚΑΝΟΝΙΚΑ ΘΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΩ ΞΑΝΑ ΓΙΑ ΠΑΙΔΑΚΙ!

ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΙΝΑΙ Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΝΑΜΟΝΗ ΣΧΕΔΟΝ ΕΝΑ ΧΡΟΝΟΣ. ΤΩΡΑ ΦΥΣΙΚΑ ΕΙΜΑΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΑΛΛΑ ΤΟ ΤΙ ΠΕΡΑΣΑ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΜΗΝΕΣ ΔΕ ΛΕΓΕΤΕ. ΠΡΩΤΑ ΑΠΟ ΟΛΑ ΟΙ ΠΕΡΙΕΡΓΟΙ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ ΚΑΙ "ΦΙΛΟΙ" ΠΟΥ ΡΩΤΑΝΕ ΚΑΘΕ ΛΙΓΟ ΠΟΤΕ ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΜΩΡΟ. ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΤΑ ΠΕΘΕΡΙΚΑ ΠΟΥ ΑΝ ΚΑΙ ΞΕΡΟΥΝ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΗΣΥΧΑΣΟΥΝ ΑΦΟΥ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΡΩΤΑΝΕ ΤΙ ΕΓΙΝΕ ΚΑΙ "ΠΟΤΕ ΘΑ ΚΑΝΩ ΜΩΡΟ" "Η ΤΑΔΕ ΕΙΝΑΙ ΕΓΚΥΟΣ" "ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΕΙΣ ΕΣΥ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΜΩΡΟ?" ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΜΕ ΠΛΗΓΩΝΟΥΝ ΠΟΛΥ. ΣΧΕΔΟΝ ΟΛΕΣ ΜΟΥ ΟΙ ΦΙΛΕΣ ΚΑΙ ΞΑΔΕΛΦΕΣ ΕΓΚΥΜΟΝΟΥΝ Ή ΕΧΟΥΝ ΓΕΝΝΗΣΕΙ ΣΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΕΓΩ ΕΚΑΝΑ ΤΗΝ ΛΑΠΑΡΟΣΚΟΠΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ.

ΠΕΡΝΟΥΝ ΔΙΑΦΟΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ. ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΩ ΤΕΛΙΚΑ ΝΑ ΓΙΝΩ ΜΑΝΑ? ΤΟ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΣΧΕΔΟΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΝ ΚΑΙ ΠΟΛΛΟΙ ΜΟΥ ΛΕΝΕ ΝΑ ΗΡΕΜΗΣΩ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΑΓΧΟΝΟΜΑΙ. ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ!!!! ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΜΑΝΤΗΚΟ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ ΘΕΛΕΙ ΕΝΑ ΜΩΡΟ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΕΜΕΝΑ! ΚΑΝΕΙ ΟΜΩΣ ΥΠΟΜΟΝΗ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΣΙΓΟΥΡΟΣ ΟΤΙ ΚΑΠΟΤΕ ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΕΝΑ ΜΩΡΟ!

ΘΑ ΣΥΝΕΧΕΙΣΩ ΝΑ ΕΛΠΙΖΩ ΚΑΙ ΕΥΧΟΜΑΙ ΟΛΕΣ ΟΣΕΣ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΓΙΑ ΜΩΡΟ ΝΑ ΤΟ ΕΧΟΥΝ ΣΥΝΤΟΜΑ!!!!!!!!!!!

[Τόμα]

ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ ΜΟΥ ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ ΤΟ ΘΕΜΑ ΠΟΥ ΕΒΑΛΕΣ.

ΛΟΙΠΟΝ Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΕΞΗΣ! ΓΝΩΡΙΣΤΗΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΜΟΥ ΠΡΙΝ ΟΧΤΩ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΠΑΝΤΡΕΥΤΗΚΑΜΕ ΠΕΡΣΥ ΤΟ ΜΑΙΟ. ΕΙΠΑΜΕ ΟΤΙ ΔΕ ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΜΩΡΑΚΙ ΑΜΕΣΩΣ ΘΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΜΕΤΑ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΑΦΟΥ ΘΕΛΑΜΕ ΝΑ ΠΑΜΕ ΤΑΞΙΔΙ. ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΚΑΙ ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΑΜΑΤΗΣΑ ΤΑ ΑΝΤΙΣΥΛΗΠΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΡΧΙΣΑΜΕ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ! ΑΠΟ ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ ΗΞΕΡΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΥΣΤΗ ΠΟΥ ΕΙΧΑ ΣΤΗΝ ΩΟΘΗΚΗ ΚΑΙ Η ΓΙΑΤΡΟΣ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΝΑ ΠΕΡΝΩ ΑΝΤΙΣΥΛΗΠΤΙΚΑ ΓΙΑ ΝΑ ΚΡΑΤΑΜΕ ΤΗΝ ΚΥΣΤΗ ΜΙΚΡΗ. ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΜΗΝΕΣ ΚΑΙ ΑΝ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΝΑ ΠΑΩ ΝΑ ΜΕ ΔΕΙ. ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΕΓΙΝΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΜΗΔΕΝ ΚΑΙ ΜΙΑ ΚΥΣΤΗ ΠΟΥ ΑΠΟ 2 ΕΦΤΑΣΕ ΣΧΕΔΟΝ ΤΑ 5 ΕΚΑΤΟΣΤΑ. ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΠΕΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΛΑΠΑΡΑΣΚΟΠΗΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΑΦΑΙΡΕΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΜΕ ΚΑΤΙ ΕΝΕΣΕΙΣ. ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΕΓΙΝΕ ΕΚΑΝΑ ΤΗΝ ΛΑΠΑΡΟΣΚΟΠΗΣΗ ΕΥΤΥΧΟΣ ΜΕ ΚΑΛΟ ΕΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΣΑΛΠΙΓΓΕΣ ΒΑΤΕΣ ΚΤΛ ΚΑΙ ΣΕ ΛΙΓΕΣ ΜΕΡΕΣ ΘΑ ΚΑΝΩ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΝΕΣΗ (ΕΞΙ ΣΥΝΟΛΙΚΑ ΜΙΑ ΤΟ ΜΗΝΑ). ΜΕΤΑ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΟΤΑΝ ΘΑ ΜΟΥ ΕΡΘΕΙ Η ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΚΑΝΟΝΙΚΑ ΘΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΩ ΞΑΝΑ ΓΙΑ ΠΑΙΔΑΚΙ!

ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΙΝΑΙ Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΝΑΜΟΝΗ ΣΧΕΔΟΝ ΕΝΑ ΧΡΟΝΟΣ. ΤΩΡΑ ΦΥΣΙΚΑ ΕΙΜΑΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΑΛΛΑ ΤΟ ΤΙ ΠΕΡΑΣΑ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΜΗΝΕΣ ΔΕ ΛΕΓΕΤΕ. ΠΡΩΤΑ ΑΠΟ ΟΛΑ ΟΙ ΠΕΡΙΕΡΓΟΙ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ ΚΑΙ "ΦΙΛΟΙ" ΠΟΥ ΡΩΤΑΝΕ ΚΑΘΕ ΛΙΓΟ ΠΟΤΕ ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΜΩΡΟ. ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΤΑ ΠΕΘΕΡΙΚΑ ΠΟΥ ΑΝ ΚΑΙ ΞΕΡΟΥΝ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΗΣΥΧΑΣΟΥΝ ΑΦΟΥ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΡΩΤΑΝΕ ΤΙ ΕΓΙΝΕ ΚΑΙ "ΠΟΤΕ ΘΑ ΚΑΝΩ ΜΩΡΟ" "Η ΤΑΔΕ ΕΙΝΑΙ ΕΓΚΥΟΣ" "ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΕΙΣ ΕΣΥ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΜΩΡΟ?" ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΜΕ ΠΛΗΓΩΝΟΥΝ ΠΟΛΥ. ΣΧΕΔΟΝ ΟΛΕΣ ΜΟΥ ΟΙ ΦΙΛΕΣ ΚΑΙ ΞΑΔΕΛΦΕΣ ΕΓΚΥΜΟΝΟΥΝ Ή ΕΧΟΥΝ ΓΕΝΝΗΣΕΙ ΣΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΕΓΩ ΕΚΑΝΑ ΤΗΝ ΛΑΠΑΡΟΣΚΟΠΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ.

ΠΕΡΝΟΥΝ ΔΙΑΦΟΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ. ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΩ ΤΕΛΙΚΑ ΝΑ ΓΙΝΩ ΜΑΝΑ? ΤΟ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΣΧΕΔΟΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΝ ΚΑΙ ΠΟΛΛΟΙ ΜΟΥ ΛΕΝΕ ΝΑ ΗΡΕΜΗΣΩ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΑΓΧΟΝΟΜΑΙ. ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ!!!! ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΜΑΝΤΗΚΟ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ ΘΕΛΕΙ ΕΝΑ ΜΩΡΟ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΕΜΕΝΑ! ΚΑΝΕΙ ΟΜΩΣ ΥΠΟΜΟΝΗ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΣΙΓΟΥΡΟΣ ΟΤΙ ΚΑΠΟΤΕ ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΕΝΑ ΜΩΡΟ!

ΘΑ ΣΥΝΕΧΕΙΣΩ ΝΑ ΕΛΠΙΖΩ ΚΑΙ ΕΥΧΟΜΑΙ ΟΛΕΣ ΟΣΕΣ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΓΙΑ ΜΩΡΟ ΝΑ ΤΟ ΕΧΟΥΝ ΣΥΝΤΟΜΑ!!!!!!!!!!!

[Τόμα]

ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ ΜΟΥ ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ ΤΟ ΘΕΜΑ ΠΟΥ ΕΒΑΛΕΣ.

ΛΟΙΠΟΝ Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΕΞΗΣ! ΓΝΩΡΙΣΤΗΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΜΟΥ ΠΡΙΝ ΟΧΤΩ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΠΑΝΤΡΕΥΤΗΚΑΜΕ ΠΕΡΣΥ ΤΟ ΜΑΙΟ. ΕΙΠΑΜΕ ΟΤΙ ΔΕ ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΜΩΡΑΚΙ ΑΜΕΣΩΣ ΘΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΜΕΤΑ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΑΦΟΥ ΘΕΛΑΜΕ ΝΑ ΠΑΜΕ ΤΑΞΙΔΙ. ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΚΑΙ ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΑΜΑΤΗΣΑ ΤΑ ΑΝΤΙΣΥΛΗΠΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΡΧΙΣΑΜΕ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ! ΑΠΟ ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ ΗΞΕΡΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΥΣΤΗ ΠΟΥ ΕΙΧΑ ΣΤΗΝ ΩΟΘΗΚΗ ΚΑΙ Η ΓΙΑΤΡΟΣ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΝΑ ΠΕΡΝΩ ΑΝΤΙΣΥΛΗΠΤΙΚΑ ΓΙΑ ΝΑ ΚΡΑΤΑΜΕ ΤΗΝ ΚΥΣΤΗ ΜΙΚΡΗ. ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΜΗΝΕΣ ΚΑΙ ΑΝ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΝΑ ΠΑΩ ΝΑ ΜΕ ΔΕΙ. ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΕΓΙΝΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΜΗΔΕΝ ΚΑΙ ΜΙΑ ΚΥΣΤΗ ΠΟΥ ΑΠΟ 2 ΕΦΤΑΣΕ ΣΧΕΔΟΝ ΤΑ 5 ΕΚΑΤΟΣΤΑ. ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΠΕΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΛΑΠΑΡΑΣΚΟΠΗΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΑΦΑΙΡΕΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΜΕ ΚΑΤΙ ΕΝΕΣΕΙΣ. ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΕΓΙΝΕ ΕΚΑΝΑ ΤΗΝ ΛΑΠΑΡΟΣΚΟΠΗΣΗ ΕΥΤΥΧΟΣ ΜΕ ΚΑΛΟ ΕΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΣΑΛΠΙΓΓΕΣ ΒΑΤΕΣ ΚΤΛ ΚΑΙ ΣΕ ΛΙΓΕΣ ΜΕΡΕΣ ΘΑ ΚΑΝΩ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΝΕΣΗ (ΕΞΙ ΣΥΝΟΛΙΚΑ ΜΙΑ ΤΟ ΜΗΝΑ). ΜΕΤΑ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΟΤΑΝ ΘΑ ΜΟΥ ΕΡΘΕΙ Η ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΚΑΝΟΝΙΚΑ ΘΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΩ ΞΑΝΑ ΓΙΑ ΠΑΙΔΑΚΙ!

ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΙΝΑΙ Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΝΑΜΟΝΗ ΣΧΕΔΟΝ ΕΝΑ ΧΡΟΝΟΣ. ΤΩΡΑ ΦΥΣΙΚΑ ΕΙΜΑΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΑΛΛΑ ΤΟ ΤΙ ΠΕΡΑΣΑ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΜΗΝΕΣ ΔΕ ΛΕΓΕΤΕ. ΠΡΩΤΑ ΑΠΟ ΟΛΑ ΟΙ ΠΕΡΙΕΡΓΟΙ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ ΚΑΙ "ΦΙΛΟΙ" ΠΟΥ ΡΩΤΑΝΕ ΚΑΘΕ ΛΙΓΟ ΠΟΤΕ ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΜΩΡΟ. ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΤΑ ΠΕΘΕΡΙΚΑ ΠΟΥ ΑΝ ΚΑΙ ΞΕΡΟΥΝ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΗΣΥΧΑΣΟΥΝ ΑΦΟΥ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΡΩΤΑΝΕ ΤΙ ΕΓΙΝΕ ΚΑΙ "ΠΟΤΕ ΘΑ ΚΑΝΩ ΜΩΡΟ" "Η ΤΑΔΕ ΕΙΝΑΙ ΕΓΚΥΟΣ" "ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΕΙΣ ΕΣΥ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΜΩΡΟ?" ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΜΕ ΠΛΗΓΩΝΟΥΝ ΠΟΛΥ. ΣΧΕΔΟΝ ΟΛΕΣ ΜΟΥ ΟΙ ΦΙΛΕΣ ΚΑΙ ΞΑΔΕΛΦΕΣ ΕΓΚΥΜΟΝΟΥΝ Ή ΕΧΟΥΝ ΓΕΝΝΗΣΕΙ ΣΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΕΓΩ ΕΚΑΝΑ ΤΗΝ ΛΑΠΑΡΟΣΚΟΠΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ.

ΠΕΡΝΟΥΝ ΔΙΑΦΟΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ. ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΩ ΤΕΛΙΚΑ ΝΑ ΓΙΝΩ ΜΑΝΑ? ΤΟ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΣΧΕΔΟΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΝ ΚΑΙ ΠΟΛΛΟΙ ΜΟΥ ΛΕΝΕ ΝΑ ΗΡΕΜΗΣΩ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΑΓΧΟΝΟΜΑΙ. ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ!!!! ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΜΑΝΤΗΚΟ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ ΘΕΛΕΙ ΕΝΑ ΜΩΡΟ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΕΜΕΝΑ! ΚΑΝΕΙ ΟΜΩΣ ΥΠΟΜΟΝΗ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΣΙΓΟΥΡΟΣ ΟΤΙ ΚΑΠΟΤΕ ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΕΝΑ ΜΩΡΟ!

ΘΑ ΣΥΝΕΧΕΙΣΩ ΝΑ ΕΛΠΙΖΩ ΚΑΙ ΕΥΧΟΜΑΙ ΟΛΕΣ ΟΣΕΣ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΓΙΑ ΜΩΡΟ ΝΑ ΤΟ ΕΧΟΥΝ ΣΥΝΤΟΜΑ!!!!!!!!!!!

[ΜΑΡΑΚΙ]

Κορίτσια μου εχω περάσει απο το σημείο αυτο που είστε και σας καταλαβαίνω απόλυτα....

Εχω ακουσει παρα πολλα αρνητικά για το οτι δεν εμενα εγκυος και ακουσα ακομα και για την εξωσωματικη (οτι μπορεί το παιδί μου να με κατηγορήσει κάποια στιγμή για την ανικανότητα μου να συλλάβω φυσιολογικά.....). Και τωρα που έμεινα άκουσα και το "ΕΠΙ ΤΕΛΟΥΣ!!!"

Αυτο που εχω να σας πω ειναι οτι φυσικά και θα μείνετε έγκυες και δεν παιζει κανενα ρόλο το αν θα ζητήσετε και βοήθεια κάποια στιγμή (πιστέψτε με, ολες αυτες οι μεθοδοι απλά βοηθούν... ολο το θαυμα εσεις και το σώμα σας το κανει (φυσικά και οι σύζυγοι... μην του ξεχναμε).... οχι η μεθοδος!). Και οχι μονο θα χαρείτε για την εγκυμοσύνη, αλλά θα χαρείτε διπλά και τριπλά για τα μωρουλίνια σας που ακομα και αν εκαναν λίγο παραπάνω να ερθουν, ήρθαν και αυτό εχει σημασία!!!!

Ευχομαι να σταματησει γρήγορα η αγωνία σας και να εχετε τα καλυτερα αποτελεσματα....

[ΜΑΡΑΚΙ]

Κορίτσια μου εχω περάσει απο το σημείο αυτο που είστε και σας καταλαβαίνω απόλυτα....

Εχω ακουσει παρα πολλα αρνητικά για το οτι δεν εμενα εγκυος και ακουσα ακομα και για την εξωσωματικη (οτι μπορεί το παιδί μου να με κατηγορήσει κάποια στιγμή για την ανικανότητα μου να συλλάβω φυσιολογικά.....). Και τωρα που έμεινα άκουσα και το "ΕΠΙ ΤΕΛΟΥΣ!!!"

Αυτο που εχω να σας πω ειναι οτι φυσικά και θα μείνετε έγκυες και δεν παιζει κανενα ρόλο το αν θα ζητήσετε και βοήθεια κάποια στιγμή (πιστέψτε με, ολες αυτες οι μεθοδοι απλά βοηθούν... ολο το θαυμα εσεις και το σώμα σας το κανει (φυσικά και οι σύζυγοι... μην του ξεχναμε).... οχι η μεθοδος!). Και οχι μονο θα χαρείτε για την εγκυμοσύνη, αλλά θα χαρείτε διπλά και τριπλά για τα μωρουλίνια σας που ακομα και αν εκαναν λίγο παραπάνω να ερθουν, ήρθαν και αυτό εχει σημασία!!!!

Ευχομαι να σταματησει γρήγορα η αγωνία σας και να εχετε τα καλυτερα αποτελεσματα....

[ΜΑΡΑΚΙ]

Κορίτσια μου εχω περάσει απο το σημείο αυτο που είστε και σας καταλαβαίνω απόλυτα....

Εχω ακουσει παρα πολλα αρνητικά για το οτι δεν εμενα εγκυος και ακουσα ακομα και για την εξωσωματικη (οτι μπορεί το παιδί μου να με κατηγορήσει κάποια στιγμή για την ανικανότητα μου να συλλάβω φυσιολογικά.....). Και τωρα που έμεινα άκουσα και το "ΕΠΙ ΤΕΛΟΥΣ!!!"

Αυτο που εχω να σας πω ειναι οτι φυσικά και θα μείνετε έγκυες και δεν παιζει κανενα ρόλο το αν θα ζητήσετε και βοήθεια κάποια στιγμή (πιστέψτε με, ολες αυτες οι μεθοδοι απλά βοηθούν... ολο το θαυμα εσεις και το σώμα σας το κανει (φυσικά και οι σύζυγοι... μην του ξεχναμε).... οχι η μεθοδος!). Και οχι μονο θα χαρείτε για την εγκυμοσύνη, αλλά θα χαρείτε διπλά και τριπλά για τα μωρουλίνια σας που ακομα και αν εκαναν λίγο παραπάνω να ερθουν, ήρθαν και αυτό εχει σημασία!!!!

Ευχομαι να σταματησει γρήγορα η αγωνία σας και να εχετε τα καλυτερα αποτελεσματα....

[ΜΑΡΑΚΙ]

Κορίτσια μου εχω περάσει απο το σημείο αυτο που είστε και σας καταλαβαίνω απόλυτα....

Εχω ακουσει παρα πολλα αρνητικά για το οτι δεν εμενα εγκυος και ακουσα ακομα και για την εξωσωματικη (οτι μπορεί το παιδί μου να με κατηγορήσει κάποια στιγμή για την ανικανότητα μου να συλλάβω φυσιολογικά.....). Και τωρα που έμεινα άκουσα και το "ΕΠΙ ΤΕΛΟΥΣ!!!"

Αυτο που εχω να σας πω ειναι οτι φυσικά και θα μείνετε έγκυες και δεν παιζει κανενα ρόλο το αν θα ζητήσετε και βοήθεια κάποια στιγμή (πιστέψτε με, ολες αυτες οι μεθοδοι απλά βοηθούν... ολο το θαυμα εσεις και το σώμα σας το κανει (φυσικά και οι σύζυγοι... μην του ξεχναμε).... οχι η μεθοδος!). Και οχι μονο θα χαρείτε για την εγκυμοσύνη, αλλά θα χαρείτε διπλά και τριπλά για τα μωρουλίνια σας που ακομα και αν εκαναν λίγο παραπάνω να ερθουν, ήρθαν και αυτό εχει σημασία!!!!

Ευχομαι να σταματησει γρήγορα η αγωνία σας και να εχετε τα καλυτερα αποτελεσματα....

[twinky]

Παντρεύτηκα πριν 8 μήνες αλλά ξεκινήσαμε προσπάθεια πριν 2 μήνες. (Η αλλαγή για μένα μετά το γάμο ήταν τεράστια) Δεν κρύβω οτι τις δύο φορές που αδιαθέτησα στεναχωρήθηκα. Τον πρώτο μήνα προσπαθειών μάλιστα εβγαζα συμπώματα από το μυαλό μου!!!Εκει καταλάβα οτι πρέπει να ηρεμήσω και οτι αύτο δεν εχει κανένα νόημα. Ευκολο να το λες όμως...Ειναι δυσκολο να βγει από το μυαλό μου. Εύχομαι ολες μας να έχουμε καλά αποτελέσματα.Το καλοκαίρι άλλωστε ενδεικνυται για χαλάρωση.

[twinky]

Παντρεύτηκα πριν 8 μήνες αλλά ξεκινήσαμε προσπάθεια πριν 2 μήνες. (Η αλλαγή για μένα μετά το γάμο ήταν τεράστια) Δεν κρύβω οτι τις δύο φορές που αδιαθέτησα στεναχωρήθηκα. Τον πρώτο μήνα προσπαθειών μάλιστα εβγαζα συμπώματα από το μυαλό μου!!!Εκει καταλάβα οτι πρέπει να ηρεμήσω και οτι αύτο δεν εχει κανένα νόημα. Ευκολο να το λες όμως...Ειναι δυσκολο να βγει από το μυαλό μου. Εύχομαι ολες μας να έχουμε καλά αποτελέσματα.Το καλοκαίρι άλλωστε ενδεικνυται για χαλάρωση.

[twinky]

Παντρεύτηκα πριν 8 μήνες αλλά ξεκινήσαμε προσπάθεια πριν 2 μήνες. (Η αλλαγή για μένα μετά το γάμο ήταν τεράστια) Δεν κρύβω οτι τις δύο φορές που αδιαθέτησα στεναχωρήθηκα. Τον πρώτο μήνα προσπαθειών μάλιστα εβγαζα συμπώματα από το μυαλό μου!!!Εκει καταλάβα οτι πρέπει να ηρεμήσω και οτι αύτο δεν εχει κανένα νόημα. Ευκολο να το λες όμως...Ειναι δυσκολο να βγει από το μυαλό μου. Εύχομαι ολες μας να έχουμε καλά αποτελέσματα.Το καλοκαίρι άλλωστε ενδεικνυται για χαλάρωση.

[twinky]

Παντρεύτηκα πριν 8 μήνες αλλά ξεκινήσαμε προσπάθεια πριν 2 μήνες. (Η αλλαγή για μένα μετά το γάμο ήταν τεράστια) Δεν κρύβω οτι τις δύο φορές που αδιαθέτησα στεναχωρήθηκα. Τον πρώτο μήνα προσπαθειών μάλιστα εβγαζα συμπώματα από το μυαλό μου!!!Εκει καταλάβα οτι πρέπει να ηρεμήσω και οτι αύτο δεν εχει κανένα νόημα. Ευκολο να το λες όμως...Ειναι δυσκολο να βγει από το μυαλό μου. Εύχομαι ολες μας να έχουμε καλά αποτελέσματα.Το καλοκαίρι άλλωστε ενδεικνυται για χαλάρωση.

[maraki72]

Η δική μου ιστορία!!!

Γνωρίσα τον άντρα μου πριν από 11 χρόνια. Είμαστε παντρεμένοι 6 χρόνια και από την αρχή του γάμου μας προσπαθούσαμε για παιδάκι, όμως μάταια - τίποτα. Ετσι καταλήξαμε στην μέθοδο της εξωσωματικής. Συνολικά κάναμε τρεις. (τυχεροι είμασταν)! Στην 1η αποτύχαμε πλήρως, στην 2η έμεινα εγκυος σε δίδυμα, όμως τα έχασα στους 2 μήνες τις εγκυμοσύνης μου και στην 3η μας προσπάθεια έμεινα πάλι έγκυος πάλι δίδυμα, όμως στις 5 εβδομάδες τις κύησης έχασα το ένα. Τώρα διανύω τον 7ο μήνα της εγκυμοσύνης μου κι ευτυχώς όλα πάνε πολύ καλά.

Εχώ όμως εναν πόνο μέσα μου, τέλος του 2006 η μητέρα μου αρρώστησε βαριά (καρκίνο) και μεσα σε 7 μήνες την έχασα - ετσι ξαφνικά- το είχε καημό μέσα της να μείνω εγκυος - Θυμάμαι κάθε φορά που τις έλεγα ότι είχα καθυστέρηση - ή ότι πονούσε η κοιλιά μου - ή ότι ζαλιζόμουν, εκείνη έλεγε "Μαρία μου είσαι έγκυος". Ηθελε πολύ να δει εγγονάκι από εμένα κι εγώ τις έλεγα "Μαμά θα κάνω τρίδυμα και θα στα βάλω πάνω στο κρέβατι σου" κι εκείνη χαιρόταν.

Μου λείπει πάρα πολύ - εχει 14 μήνες που έφυγε από την ζωή και ακόμα δεν έχω συνέρθει ! πολλές φορές χαϊδέυω την κοιλιά μου και λέω "Μωράκι μου η γιαγιά ειναι μαζί σου ΄και σε προσέχει"

Την χρειαζομαι πάρα πολύ - και δεν την έχω!

ΠΛησιάζει η ώρα της γέννας και δεν θα την έχω κοντά μου!

Ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα την έχανα!

Γιατί έπρεπε να γίνουν έτσι τα πράγματα - γιατί ????

Νιώθω πολύ μόνη μου- σχεδόν αβοήθητη !

Η μάμα μου ήταν τα πάντα για μένα!

Βέβαια ο άντρας μου - ο μπαμπας μου - τα αδέλφια μου είναι όλοι κοντά μου όμως κανένας από αυτούς δυστυχώς δεν είναι η μάνα μου.!

Μακάρι να μπορούσα να άλλαζα κάτι - να είχα την δύναμη να κάνω κάτι - να περνούσε απο το χέρι μου να την κάνω καλά - να την είχα κοντά μου.

[maraki72]

Η δική μου ιστορία!!!

Γνωρίσα τον άντρα μου πριν από 11 χρόνια. Είμαστε παντρεμένοι 6 χρόνια και από την αρχή του γάμου μας προσπαθούσαμε για παιδάκι, όμως μάταια - τίποτα. Ετσι καταλήξαμε στην μέθοδο της εξωσωματικής. Συνολικά κάναμε τρεις. (τυχεροι είμασταν)! Στην 1η αποτύχαμε πλήρως, στην 2η έμεινα εγκυος σε δίδυμα, όμως τα έχασα στους 2 μήνες τις εγκυμοσύνης μου και στην 3η μας προσπάθεια έμεινα πάλι έγκυος πάλι δίδυμα, όμως στις 5 εβδομάδες τις κύησης έχασα το ένα. Τώρα διανύω τον 7ο μήνα της εγκυμοσύνης μου κι ευτυχώς όλα πάνε πολύ καλά.

Εχώ όμως εναν πόνο μέσα μου, τέλος του 2006 η μητέρα μου αρρώστησε βαριά (καρκίνο) και μεσα σε 7 μήνες την έχασα - ετσι ξαφνικά- το είχε καημό μέσα της να μείνω εγκυος - Θυμάμαι κάθε φορά που τις έλεγα ότι είχα καθυστέρηση - ή ότι πονούσε η κοιλιά μου - ή ότι ζαλιζόμουν, εκείνη έλεγε "Μαρία μου είσαι έγκυος". Ηθελε πολύ να δει εγγονάκι από εμένα κι εγώ τις έλεγα "Μαμά θα κάνω τρίδυμα και θα στα βάλω πάνω στο κρέβατι σου" κι εκείνη χαιρόταν.

Μου λείπει πάρα πολύ - εχει 14 μήνες που έφυγε από την ζωή και ακόμα δεν έχω συνέρθει ! πολλές φορές χαϊδέυω την κοιλιά μου και λέω "Μωράκι μου η γιαγιά ειναι μαζί σου ΄και σε προσέχει"

Την χρειαζομαι πάρα πολύ - και δεν την έχω!

ΠΛησιάζει η ώρα της γέννας και δεν θα την έχω κοντά μου!

Ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα την έχανα!

Γιατί έπρεπε να γίνουν έτσι τα πράγματα - γιατί ????

Νιώθω πολύ μόνη μου- σχεδόν αβοήθητη !

Η μάμα μου ήταν τα πάντα για μένα!

Βέβαια ο άντρας μου - ο μπαμπας μου - τα αδέλφια μου είναι όλοι κοντά μου όμως κανένας από αυτούς δυστυχώς δεν είναι η μάνα μου.!

Μακάρι να μπορούσα να άλλαζα κάτι - να είχα την δύναμη να κάνω κάτι - να περνούσε απο το χέρι μου να την κάνω καλά - να την είχα κοντά μου.

[maraki72]

Η δική μου ιστορία!!!

Γνωρίσα τον άντρα μου πριν από 11 χρόνια. Είμαστε παντρεμένοι 6 χρόνια και από την αρχή του γάμου μας προσπαθούσαμε για παιδάκι, όμως μάταια - τίποτα. Ετσι καταλήξαμε στην μέθοδο της εξωσωματικής. Συνολικά κάναμε τρεις. (τυχεροι είμασταν)! Στην 1η αποτύχαμε πλήρως, στην 2η έμεινα εγκυος σε δίδυμα, όμως τα έχασα στους 2 μήνες τις εγκυμοσύνης μου και στην 3η μας προσπάθεια έμεινα πάλι έγκυος πάλι δίδυμα, όμως στις 5 εβδομάδες τις κύησης έχασα το ένα. Τώρα διανύω τον 7ο μήνα της εγκυμοσύνης μου κι ευτυχώς όλα πάνε πολύ καλά.

Εχώ όμως εναν πόνο μέσα μου, τέλος του 2006 η μητέρα μου αρρώστησε βαριά (καρκίνο) και μεσα σε 7 μήνες την έχασα - ετσι ξαφνικά- το είχε καημό μέσα της να μείνω εγκυος - Θυμάμαι κάθε φορά που τις έλεγα ότι είχα καθυστέρηση - ή ότι πονούσε η κοιλιά μου - ή ότι ζαλιζόμουν, εκείνη έλεγε "Μαρία μου είσαι έγκυος". Ηθελε πολύ να δει εγγονάκι από εμένα κι εγώ τις έλεγα "Μαμά θα κάνω τρίδυμα και θα στα βάλω πάνω στο κρέβατι σου" κι εκείνη χαιρόταν.

Μου λείπει πάρα πολύ - εχει 14 μήνες που έφυγε από την ζωή και ακόμα δεν έχω συνέρθει ! πολλές φορές χαϊδέυω την κοιλιά μου και λέω "Μωράκι μου η γιαγιά ειναι μαζί σου ΄και σε προσέχει"

Την χρειαζομαι πάρα πολύ - και δεν την έχω!

ΠΛησιάζει η ώρα της γέννας και δεν θα την έχω κοντά μου!

Ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα την έχανα!

Γιατί έπρεπε να γίνουν έτσι τα πράγματα - γιατί ????

Νιώθω πολύ μόνη μου- σχεδόν αβοήθητη !

Η μάμα μου ήταν τα πάντα για μένα!

Βέβαια ο άντρας μου - ο μπαμπας μου - τα αδέλφια μου είναι όλοι κοντά μου όμως κανένας από αυτούς δυστυχώς δεν είναι η μάνα μου.!

Μακάρι να μπορούσα να άλλαζα κάτι - να είχα την δύναμη να κάνω κάτι - να περνούσε απο το χέρι μου να την κάνω καλά - να την είχα κοντά μου.

[maraki72]

Η δική μου ιστορία!!!

Γνωρίσα τον άντρα μου πριν από 11 χρόνια. Είμαστε παντρεμένοι 6 χρόνια και από την αρχή του γάμου μας προσπαθούσαμε για παιδάκι, όμως μάταια - τίποτα. Ετσι καταλήξαμε στην μέθοδο της εξωσωματικής. Συνολικά κάναμε τρεις. (τυχεροι είμασταν)! Στην 1η αποτύχαμε πλήρως, στην 2η έμεινα εγκυος σε δίδυμα, όμως τα έχασα στους 2 μήνες τις εγκυμοσύνης μου και στην 3η μας προσπάθεια έμεινα πάλι έγκυος πάλι δίδυμα, όμως στις 5 εβδομάδες τις κύησης έχασα το ένα. Τώρα διανύω τον 7ο μήνα της εγκυμοσύνης μου κι ευτυχώς όλα πάνε πολύ καλά.

Εχώ όμως εναν πόνο μέσα μου, τέλος του 2006 η μητέρα μου αρρώστησε βαριά (καρκίνο) και μεσα σε 7 μήνες την έχασα - ετσι ξαφνικά- το είχε καημό μέσα της να μείνω εγκυος - Θυμάμαι κάθε φορά που τις έλεγα ότι είχα καθυστέρηση - ή ότι πονούσε η κοιλιά μου - ή ότι ζαλιζόμουν, εκείνη έλεγε "Μαρία μου είσαι έγκυος". Ηθελε πολύ να δει εγγονάκι από εμένα κι εγώ τις έλεγα "Μαμά θα κάνω τρίδυμα και θα στα βάλω πάνω στο κρέβατι σου" κι εκείνη χαιρόταν.

Μου λείπει πάρα πολύ - εχει 14 μήνες που έφυγε από την ζωή και ακόμα δεν έχω συνέρθει ! πολλές φορές χαϊδέυω την κοιλιά μου και λέω "Μωράκι μου η γιαγιά ειναι μαζί σου ΄και σε προσέχει"

Την χρειαζομαι πάρα πολύ - και δεν την έχω!

ΠΛησιάζει η ώρα της γέννας και δεν θα την έχω κοντά μου!

Ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα την έχανα!

Γιατί έπρεπε να γίνουν έτσι τα πράγματα - γιατί ????

Νιώθω πολύ μόνη μου- σχεδόν αβοήθητη !

Η μάμα μου ήταν τα πάντα για μένα!

Βέβαια ο άντρας μου - ο μπαμπας μου - τα αδέλφια μου είναι όλοι κοντά μου όμως κανένας από αυτούς δυστυχώς δεν είναι η μάνα μου.!

Μακάρι να μπορούσα να άλλαζα κάτι - να είχα την δύναμη να κάνω κάτι - να περνούσε απο το χέρι μου να την κάνω καλά - να την είχα κοντά μου.

[viki2]

αχ ρε Μαρακι 72 μας συγκινησες πρωιπρωι ..... σε τετοιες περιπτωσεις κανεις δεν μπορει να σου πει τιποτα .... σαυτον τον πονο και αυτην την απωλεια δεν υπαρχουν λογια υπομονη η μαμα σου εστω και απο μακρια ειναι κοντα σου ....

[viki2]

αχ ρε Μαρακι 72 μας συγκινησες πρωιπρωι ..... σε τετοιες περιπτωσεις κανεις δεν μπορει να σου πει τιποτα .... σαυτον τον πονο και αυτην την απωλεια δεν υπαρχουν λογια υπομονη η μαμα σου εστω και απο μακρια ειναι κοντα σου ....

[viki2]

αχ ρε Μαρακι 72 μας συγκινησες πρωιπρωι ..... σε τετοιες περιπτωσεις κανεις δεν μπορει να σου πει τιποτα .... σαυτον τον πονο και αυτην την απωλεια δεν υπαρχουν λογια υπομονη η μαμα σου εστω και απο μακρια ειναι κοντα σου ....

[viki2]

αχ ρε Μαρακι 72 μας συγκινησες πρωιπρωι ..... σε τετοιες περιπτωσεις κανεις δεν μπορει να σου πει τιποτα .... σαυτον τον πονο και αυτην την απωλεια δεν υπαρχουν λογια υπομονη η μαμα σου εστω και απο μακρια ειναι κοντα σου ....

[anna8]

Μαράκι μου καλό σε νιώθω ΑΠΟΛΥΤΑ!!!!.

Εγώ όταν είχα γεννήσει το πρώτο μου μωράκι η μητέρα μου ήταν στα τελευταία της (καρκίνο). Για να καταλάβεις στο νοσοκομείο όταν ήρθε να με δει καθόταν σε αναπηρικό καροτσάκι.

Όταν πέθανε η μητέρα μου ο γιός μου ήταν δύο μηνών. Αυτό το παράπονο σου το έχω και εγώ. Δηλαδή ότι δεν την είχα κοντά μου στην τόσο σημαντική στιγμή της ζωής μου, δηλαδή την γέννηση των παιδιών μου.....

Και όσο στο ότι ο χρόνος γιατρέυει τις πληγές..........εγώ δεν θα σου πω ψέματα. Τώρα έχει 9 χρόνια που έχασα την μητέρα μου και δεν περνά μέρα που να μην την θυμηθώ......... Πολλές φορές θα σου έρχεται να κλαίς χωρίς λόγο............. και ειδικά στην γιορτή της μάνας!!!

Όσο καλά και να περνάς με τα αδέρφια σου και τα πεθερικά σου και πιο συγκεκριμένα την πεθερά σου κανείς μα κανείς δεν αντικαθιστά την ΜΗΤΕΡΑ σου......................

[anna8]

Μαράκι μου καλό σε νιώθω ΑΠΟΛΥΤΑ!!!!.

Εγώ όταν είχα γεννήσει το πρώτο μου μωράκι η μητέρα μου ήταν στα τελευταία της (καρκίνο). Για να καταλάβεις στο νοσοκομείο όταν ήρθε να με δει καθόταν σε αναπηρικό καροτσάκι.

Όταν πέθανε η μητέρα μου ο γιός μου ήταν δύο μηνών. Αυτό το παράπονο σου το έχω και εγώ. Δηλαδή ότι δεν την είχα κοντά μου στην τόσο σημαντική στιγμή της ζωής μου, δηλαδή την γέννηση των παιδιών μου.....

Και όσο στο ότι ο χρόνος γιατρέυει τις πληγές..........εγώ δεν θα σου πω ψέματα. Τώρα έχει 9 χρόνια που έχασα την μητέρα μου και δεν περνά μέρα που να μην την θυμηθώ......... Πολλές φορές θα σου έρχεται να κλαίς χωρίς λόγο............. και ειδικά στην γιορτή της μάνας!!!

Όσο καλά και να περνάς με τα αδέρφια σου και τα πεθερικά σου και πιο συγκεκριμένα την πεθερά σου κανείς μα κανείς δεν αντικαθιστά την ΜΗΤΕΡΑ σου......................

[anna8]

Μαράκι μου καλό σε νιώθω ΑΠΟΛΥΤΑ!!!!.

Εγώ όταν είχα γεννήσει το πρώτο μου μωράκι η μητέρα μου ήταν στα τελευταία της (καρκίνο). Για να καταλάβεις στο νοσοκομείο όταν ήρθε να με δει καθόταν σε αναπηρικό καροτσάκι.

Όταν πέθανε η μητέρα μου ο γιός μου ήταν δύο μηνών. Αυτό το παράπονο σου το έχω και εγώ. Δηλαδή ότι δεν την είχα κοντά μου στην τόσο σημαντική στιγμή της ζωής μου, δηλαδή την γέννηση των παιδιών μου.....

Και όσο στο ότι ο χρόνος γιατρέυει τις πληγές..........εγώ δεν θα σου πω ψέματα. Τώρα έχει 9 χρόνια που έχασα την μητέρα μου και δεν περνά μέρα που να μην την θυμηθώ......... Πολλές φορές θα σου έρχεται να κλαίς χωρίς λόγο............. και ειδικά στην γιορτή της μάνας!!!

Όσο καλά και να περνάς με τα αδέρφια σου και τα πεθερικά σου και πιο συγκεκριμένα την πεθερά σου κανείς μα κανείς δεν αντικαθιστά την ΜΗΤΕΡΑ σου......................

[anna8]

Μαράκι μου καλό σε νιώθω ΑΠΟΛΥΤΑ!!!!.

Εγώ όταν είχα γεννήσει το πρώτο μου μωράκι η μητέρα μου ήταν στα τελευταία της (καρκίνο). Για να καταλάβεις στο νοσοκομείο όταν ήρθε να με δει καθόταν σε αναπηρικό καροτσάκι.

Όταν πέθανε η μητέρα μου ο γιός μου ήταν δύο μηνών. Αυτό το παράπονο σου το έχω και εγώ. Δηλαδή ότι δεν την είχα κοντά μου στην τόσο σημαντική στιγμή της ζωής μου, δηλαδή την γέννηση των παιδιών μου.....

Και όσο στο ότι ο χρόνος γιατρέυει τις πληγές..........εγώ δεν θα σου πω ψέματα. Τώρα έχει 9 χρόνια που έχασα την μητέρα μου και δεν περνά μέρα που να μην την θυμηθώ......... Πολλές φορές θα σου έρχεται να κλαίς χωρίς λόγο............. και ειδικά στην γιορτή της μάνας!!!

Όσο καλά και να περνάς με τα αδέρφια σου και τα πεθερικά σου και πιο συγκεκριμένα την πεθερά σου κανείς μα κανείς δεν αντικαθιστά την ΜΗΤΕΡΑ σου......................