Καισαρική τομή

vasdeli · 9 Νοεμβρίου, 2008

Yπάρχει πάντα η Ευτοκία (www.eutokia.gr) όπου μπορεί οποιαδήποτε ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΗ γυναικα να αποτανθεί αν θέλει να γεννήσει φυσιολογικά....Το ξαναλέω:ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΗ.

Γιατί χρειάζεται πράγματι να είναι κανείς αποφασισμένος, να το έχει ψάξει το ζήτημα και όχι να εvδίδει στους πρώτους εκφοβισμούς των γιατρών οι οποίοι θέλουν απλά να εξασφαλίσουν την ησυχία τους τις περισσότερες τουλάχιστον φορές.....Υπάρχουν βέβαια πάντα και οι εξαιρέσεις...

Παρακάτω παραθέτω την μαρτυρία μιας κοπέλας που έκανε vbac(vaginal birth after cesarian)από άλλο forum.Διαβάστε και αφυπνιστείτε κορίτσια....

Τόπος: Athina Δημοσιεύθηκε: Τετ Ιαν 26, 2005 11:48 am Θέμα δημοσίευσης: Φυσιολογικός τοκετός μετά από 2 καισαρικές

Γεια χαρά σε όλους και όλες σας !!!

Θέλω να σας μεταφέρω τις προσωπικές μου εμπειρίες από τις 3 γέννες μου, διότι πιστεύω ότι με αφορμή τα παρακάτω έστω κι ένας άνθρωπος να σκεφτεί λίγο παραπέρα, αξίζει.

Λοιπον, γέννησα τον πρώτο μου γιο σε ηλικία 28 ετών με καισαρική στο ΕΛΕΝΑ. Τα "νερά μου" έσπασαν στις 3.00 τα ξημερώματα, χωρίς κανένα απολύτως πόνο, και καμία διαστολή (ήμουν υποτιθέμενα στις 36 εβδομάδες). Mέχρι τις 12.00 το μεσημέρι, δεν πόνεσα καθόλου, και απ' ότι μου είπαν δεν είχα καμία διαστολή. Ο γιατρός μου μου πρότεινε να υποβληθώ σε τεχνητούς πόνους, μήπως και ξεκινήσει ο τοκετός. Τις επόμενες τέσσερις ώρες δεν συνέβη τίποτε απολύτως, παρόλη την ωξυτοκίνη που "έφαγα". Στις 5.00 το απόγευμα ο γιατρός μου πρότεινε πως, εφ'όσον για 14 ώρες δεν υπήρχε πρόοδος στον τοκετό, καλό θα ήταν να προχωρούσαμε στην καισαρική. Εγώ του είπα πως ήμουν διατεθειμένη να περιμένω κι άλλο προκειμένου να γεννήσω φυσιολογικά, αλλά θα έκανα αυτό που θα μου έλεγε εκείνος πιο σωστό για το παιδί μου. Eίχα απογοητευθεί όταν περνούσαν όλες αυτές οι ώρες και δεν συνέβαινε τίποτα με τον τοκετό μου. Όταν άκουγα τις άλλες γυναίκες στην αίθουσα να φέρνουν στον κόσμο τα πλασματάκια τους, ένιωθα παραπονεμένη και ανίκανη. Στις 5.00 μου ανακοίνωσε πως θα ξεκινούσε η διαδικασία της καισαρικής. Στις 5.20 ο Αλέξανδρός μου ήρθε... μόνος σ'αυτόν τον κόσμο με την μαμά του αναίσθητη... και απολύτως απούσα...

Όταν με ξύπνησαν, δεν ήθελα ΤΙΠΟΤΑ. Ούτε καν να δω το παιδί μου. Ένιωσα ΧΑΛΙΑ προσπαθώντας να συνέλθω από την ολική αναισθησία - ήθελα να πεθάνω. Aν αυτά τα φάρμακα έκαναν εμένα να αισθάνομαι έτσι, φαντάζομαι το καημένο το μωρό μου... Δεν ήθελα να μιλήσω στον άντρα μου, το χάδι της μητέρας μου με εκνεύρισε και είπα στον τραυματιοφορέα "Πάρτε με αμέσως από εδώ". Στην αίθουσα παρακολούθησης σκέφτηκα ότι δεν ήθελα με τίποτα να ξανακάνω παιδί. Δεν είδα το παιδί μου μέχρι την ΕΠΟΜΕΝΗ μέρα το πρωί, καθώς θεωρείτο πρόωρος και μπήκε σε ξεχωριστή αίθουσα. Eγώ ήμουν ανίκανη να σηκωθώ από το κρεβάτι την πρώτη μέρα. Aκόμη κι όταν προσπαθούσα να κινηθώ ελάχιστα, ο πόνος ήταν αφόρητος. Περιττό να σας πω ότι δεν τον θήλασα παρά την 3 ημέρα και από τότε -ευτυχώς- μέχρι και τον 11ο μήνα του... χάρη στην υποστήριξη που μου παρείχαν οι μαίες στο ΕΛΕΝΑ (Πρέπει εδώ να αναγνωρίσω τον αγώνα που κάνουν αρκετές μαίες στα δημόσια νοσοκομεία για το θηλασμό.)

Mετά από δύο χρόνια γεννήθηκε η μεγάλη μου κόρη Μυρσίνη. Όταν ανέφερα τη διάθεσή μου για φυσιολογικό τοκετό στον γιατρό μου εκείνος δεν μου αρνήθηκε ευθέως. Eγώ βέβαια μόλις άκουσα ότι υπάρχουν κίνδυνοι (ρήξη της μήτρας-διάρρηξη της τομής) και θα πρέπει να είναι ιδανικές οι συνθήκες (τέλεια διαστολή, μικρό μωρό, στη σωστή θέση), ΒΙΑΣΤΙΚΑ να συμφωνήσω με την πρόταση του γιατρού για μια πιο σίγουρη κατά τα λόγια του καισαρική.

Kαι η Mυρσίνη μου ήρθε στον κόσμο μόνη, με τη μαμά της αναίσθητη κι απούσα.

ΑΦΗΣΑ ΔΗΛΑΔΗ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΔΥΟ ΠΡΩΤΟΥΣ ΤΟΚΕΤΟΥΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΚΑΠΟΙΟΥ ΑΛΛΟΥ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ.

HMOYN AΠPOETOIMAΣTH KAI AMETOXH ΣTA ΣHMANTIKOTEPA ΓEΓONOTA THΣ ZΩHΣ MOY.

Mε το Mπουζουκάκι (δεν την έχουμε βαφτίσει ακόμη), ήμουν στον 7ο μήνα και είχα ήδη κανονίσει το ραντεβού για την τρίτη καισαρική. Tότε ήταν που, τυχαία, μαζί με μια πιο "υποψιασμένη" φίλη μου ανακαλύψαμε την ΕΥΤΟΚΙΑ. Τότε άρχισε η αντίστροφη μέτρηση για την επικείμενη καισαρική μου και η αρχή για ένα νέο τρόπο σκέψης και δράσης. Μπήκαμε στο site της Ευτοκίας και ήταν σαν να άνοιξε το παράθυρο στη Χώρα των Θαυμάτων...

Διάβασα τα πρώτα στοιχεία για τον φυσιολογικό τοκετό μετά από καισαρική (vbac θα το βρείτε στα αγγλικά sites) και άρχισα να σκέφτομαι δειλά-δειλά ότι θα μπορούσα να κάνω ίσως μια προσπάθεια. Άρχισα να πορώνομαι και να διαβάζω ο,τιδήποτε έβρισκα στο Internet για αυτό το θέμα.

Διάβασα εμπειρίες άλλων γυναικών, επιστημονικές μελέτες καθώς και γνώμες "ειδικών" βασισμένες στην εμπειρία τους. Παράλληλα, από την πρώτη φορά που βρέθηκα στην Ευτοκία, άρχισα να "δυναμώνω" τη διάθεσή μου για φυσιολογικό τοκετό. Οι γυναίκες που μας μιλούσαν στις συναντήσεις μας, μάς έδιναν κάθε φορά κι άλλες πληροφορίες και στοιχεία και δύναμη για να αντισταθούμε σ'αυτή τη σφαγή της κοιλιάς μας, της προσωπικότητάς μας αλλά εν τέλει και της ίδιας της φύσης μας. Μας έδειξαν τρόπους να δουλεύουμε μέσα μας τη σχέση με το μωρό μας αλλά και με τον εαυτό μας. Μας έδιναν στοιχεία τα οποία αναιρούσαν πολλά από αυτά που κυκλοφορούν ως αλήθειες. Μας βοήθησαν να βρεθούμε νοητικά, ψυχολογικά και σωματικά κοντά σ' εμάς και το παιδί μας.

Με εντυπωσιακά ήρεμο τρόπο, μας έδειξαν πως πρέπει, και το οφείλουμε στον εαυτό μας και στο παιδί μας, να μην μένουμε αμέτοχες. Ούτε καν μπροστά στην μεγαλύτερη αυθεντία που πάει να μας πείσει ότι δεν ξέρουμε να γεννήσουμε, και κατ' επέκταση να ζήσουμε. Θέλω να τονίσω πόσο σημαντικό είναι να κρίνουμε ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ μας λένε- πόσο μάλλον όταν πρόκειται για το σώμα μας και το παιδί που κουβαλάμε μέσα μας. Γυρίστε γύρω σας και ρωτήστε πώς γέννησαν οι γυναίκες που έκαναν παιδί τελευταία και θα δείτε για πόσες καισαρικές θα ακούσετε... Eξάλλου όσο δύσκολο κι αν είναι να το δεχτούμε, είναι πολλά και διαφορετικά τα συμφέροντα...

Ε, λοιπόν εγώ αποφάσισα ότι δεν θα ήμουν ακόμη μία...

Δούλεψα μέσα μου, και έξω μου, και γύρω μου και έφτασα στη βεβαιότητα ότι θα γεννούσα φυσιολογικά αυτή τη φορά. Παράτησα το γιατρό μου στον 8ο μήνα αφού, συζητώντας μαζί του βεβαιώθηκα πως θα μου ξανάκανε καισαρική ακόμη κι αν μου έλεγε πως θα προσπαθούσαμε για φυσιολογικό τοκετό... (Mπορείτε να ακούσετε δεκάδες επιχειρήματα αλλά πρέπει να κρίνετε αυτό που ακούτε με καθαρό μυαλό αλλά και με την καρδιά σας...)

Όπως ανέφερα και παραπάνω στον πρώτο τοκετό μου δεν είχα απολύτως καμία διαστολή και τη δεύτερη φορά το παραμικρό αφού έγινε καισαρική 15 μέρες πριν την ΠΗΤ. Άρα αν και τρίτη εγκυμοσύνη, η περίπτωσή μου θεωρείτο ως πρωτότοκης...

Λοιπόν γέννησα πρώτη μου φορά 10 μέρες μετά τη συμπλήρωση των 40 εβδομάδων της τρίτης μου εγκυμοσύνης... Γέννησα ένα ηλιόλουστο και χαμογελαστό κοριτσάκι 4050 γραμμαρίων που είχε "σκαλώσει" το κεφαλάκι της στον τράχηλό μου... Γέννησα μετά από 40 ώρες έντονων συσπάσεων και μετά από 7 ώρες προσπάθειας της μαίας μου, της βοηθού της... και βέβαια του άντρα μου που ήταν δίπλα μου σε όλη αυτή την πορεία.

Δηλαδή κάτω από ακριβώς τις αντίθετες συνθήκες από αυτές που τυπικά θα έπρεπε να ισχύουν...

Ένιωθα τόσο δυνατή... Aρνήθηκα να κάνω επισκληρίδιο και δεν πήρα κανένα φάρμακο... Ήθελα να νιώσω αυτή τη μαγεία και ήθελα το παιδί μου να έρθει στον κόσμο με τον πιο ήρεμο και υγιή τρόπο.

Η στιγμή που άνοιξαν τα κόκκαλα της λεκάνης μου και πέρασε από μέσα τους η χαρά μου και η στιγμή που την ακούμπησαν σχεδόν καυτή στην αγκαλιά μου και άλλες χίλιες τέτοιες στιγμές θα με συγκλονίζουν σε όλη μου τη ζωή...

Η Ελευθερία-(δεν είναι τυχαίο το όνομά της)- ένας τρυφερός και απαλός βράχος, η μάνα, η γη, ο αέρας και η θαλασσινή αγκαλιά μαζί.

Με στήριζε, ακουμπούσα πάνω της, με τα χέρια της και την ψυχή της βοηθούσε εμένα και την κόρη μου να συναντηθούμε πρώτη φορά στη ζωή μας...

Έχω χαζέψει και δεν ξέρω τι σας γράφω, αλλά συγχωρήστε με. ΄Εκανα πολύ δρόμο για να νιώσω έτσι... Ολόκληρη, δυνατή, γερή ζωντανή και ξύπνια μέχρι το τελευταίο μου κύτταρο. Όπως μου είπε και μια φίλη που επίσης γέννησε φυσιολογικά μετά από 2 καισαρικές..

-Ισιδώρα, πριν ήμουνα μισή γυναίκα... Τώρα αισθάνομαι ολόκληρη...

Γέννησα 12.40 το βράδυ. Δεν κατάφερα να κοιμηθώ. Είχα όλη τη νύχτα στην αγκαλιά μου την κόρη μου και το πρωί έφυγα μαζί με το μικρό μου από το μαιευτήριο για να πάω στην οικογένειά μου που με περίμενε. Υπέγραψα ότι φεύγω με δική μου ευθύνη κι έφυγα... Αισθάνθηκα αυτή τη δύναμη που έχουμε ΟΛΕΣ μέσα μας. Και αυτό δεν μπορεί κανείς να μου το πάρει. Έγινα πιο τρυφερή και καρτερική με τα δύο μεγαλύτερα παιδιά μου και ηρέμησα... Ξενυχτάω θηλάζοντας (το Mπουζουκάκι είναι τώρα 8 μηνών) και αισθάνομαι AΠEPANTH ευτυχία. Bλέπω ένα παιδί που έχει γεννηθεί φυσιολογικά τη στιγμή που ήταν έτοιμο να γεννηθεί, χωρίς παρεμβάσεις και φάρμακα, με τη μαμά του δίπλα του και βλέπω ένα ήρεμο και ευτυχισμένο παιδάκι. Όλοι μου λένε πόσο ήρεμο τους φαίνεται αυτό το παιδί, και πως να μην είναι... Γεννήθηκε ΦYΣIOΛOΓIKA.

Δεν συνέβη τίποτα ξεχωριστό. Δισεκατομμύρια παιδιών έχουν γεννηθεί για χιλιάδες χρόνια με τον ίδιο τρόπο.

Kι όμως συνέβη το πιο ξεχωριστό πράγμα στον κόσμο...

Γέννησα... και γεννήθηκα κι εγώ από την αρχή...

Ευχαριστώ ΠΟΛΥ όλους αυτούς που με βοήθησαν

και καλή δύναμη... για να ψάξετε, να ενημερωθείτε, να πιστέψετε και να αντισταθείτε...

Nα θυμάστε απλά ότι TOKETOΣ σημαίνει AΓAΠH.

Mια καινούρια Iσιδώρα

_________________

Για ο,τιδήποτε θέλετε να ρωτήσετε, παρακαλώ μην διστάσετε να επικοινωνήσετε στο i.petouri@macmillan.gr

Το συγκεκριμένο email της Ισιδώρας δεν ισχυει πια.Έχει αλλάξει.Όποια ενδιαφερεται ας επικοινωνήσει μαζί μου.

Ανθη · 9 Νοεμβρίου, 2008

ΕΧΩ ΤΕΛΕΙΩΣ ΜΠΕΡΔΕΥΤΕΙ.ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΤΟΚΙΑ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΚΑΙΣΑΡΙΚΗ;;ΟΛΕΣ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΓΕΝΝΗΣΟΥΝ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΑ;;ΟΛΕΣ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΠΟΥ ΕΚΑΝΑΝ ΚΑΙΣΑΡΙΚΗ ΕΠΕΣΑΝ ΘΥΜΑΤΑ ΑΠΑΤΗΣ;;ΚΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΕΙΝΑΙ ΑΣΦΑΛΕΣ ΝΑ ΓΕΝΝΑΣ ΣΠΙΤΙ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΓΙΑΤΡΟΥ;;ΚΑΙ ΑΝ ΤΥΧΕΙ ΚΑΤΙ;;ΜΙΑ ΑΙΜΟΡΡΑΓΙΑ;;ΔΕΝ ΞΕΡΩ..ΠΟΛΥ ΜΠΕΡΔΕΜΕΝΑ ΜΟΥ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ.

Ανθη · 9 Νοεμβρίου, 2008

ΕΧΩ ΤΕΛΕΙΩΣ ΜΠΕΡΔΕΥΤΕΙ.ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΤΟΚΙΑ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΚΑΙΣΑΡΙΚΗ;;ΟΛΕΣ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΓΕΝΝΗΣΟΥΝ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΑ;;ΟΛΕΣ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΠΟΥ ΕΚΑΝΑΝ ΚΑΙΣΑΡΙΚΗ ΕΠΕΣΑΝ ΘΥΜΑΤΑ ΑΠΑΤΗΣ;;ΚΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΕΙΝΑΙ ΑΣΦΑΛΕΣ ΝΑ ΓΕΝΝΑΣ ΣΠΙΤΙ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΓΙΑΤΡΟΥ;;ΚΑΙ ΑΝ ΤΥΧΕΙ ΚΑΤΙ;;ΜΙΑ ΑΙΜΟΡΡΑΓΙΑ;;ΔΕΝ ΞΕΡΩ..ΠΟΛΥ ΜΠΕΡΔΕΜΕΝΑ ΜΟΥ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ.

Argi · 10 Νοεμβρίου, 2008

Καλημέρα, εγώ κορίτσια στην πρώτη μου εγκυμοσύνη έψαχνα πάρα πολύ μέσω διαδικτύου να βρω πληροφορίες σχετικές με ό,τι αφορά την εγκυμοσύνη και ψάχνοντας βρήκα και το site της Ευτοκίας. Μου άρεσαν αυτά που γράφει, υπέρ του φυσιολογικού τοκετού, υπέρ του θηλασμού κλπ. Εκεί και σε ένα άλλο site -δεν θυμάμαι τώρα ποιό- διάβασα ότι ο ΠΟΥ απαγορεύει το κλύσμα και το ξύρισμα δύο πράγματα - κατά τη δική μου άποψη -λίγο εξεφτελιστικά για τη γυναίκα. Εγώ γέννησα στη Γερμανία και στους δυο τοκετούς το νοσοκομείο δεν εφάρμοσε καμμιά από τις δύο αυτές τεχνικές και γενικά οι τρόποι του τοκετού συμπίπτουν με τις οδηγίες του ΠΟΥ.

Argi · 10 Νοεμβρίου, 2008

Καλημέρα, εγώ κορίτσια στην πρώτη μου εγκυμοσύνη έψαχνα πάρα πολύ μέσω διαδικτύου να βρω πληροφορίες σχετικές με ό,τι αφορά την εγκυμοσύνη και ψάχνοντας βρήκα και το site της Ευτοκίας. Μου άρεσαν αυτά που γράφει, υπέρ του φυσιολογικού τοκετού, υπέρ του θηλασμού κλπ. Εκεί και σε ένα άλλο site -δεν θυμάμαι τώρα ποιό- διάβασα ότι ο ΠΟΥ απαγορεύει το κλύσμα και το ξύρισμα δύο πράγματα - κατά τη δική μου άποψη -λίγο εξεφτελιστικά για τη γυναίκα. Εγώ γέννησα στη Γερμανία και στους δυο τοκετούς το νοσοκομείο δεν εφάρμοσε καμμιά από τις δύο αυτές τεχνικές και γενικά οι τρόποι του τοκετού συμπίπτουν με τις οδηγίες του ΠΟΥ.

Ifigeneia · 11 Νοεμβρίου, 2008

Argi έγραψε:

Ιφιγένεια, συγνώμη για την παρέμβαση, αλλά γιατί δεν αλλάζεις γυναικολόγο να πας σε έναν πιο έμπειρο για να γεννήσεις φυσιολογικά?!!

Argi μου καλησπέρα!

Μη ζητάς καταρχήν συγνώμη για την παρέμβαση.. Γι'αυτό είμαστε εδώ, να συζητάμε.

Έψαξα και βρήκα τον πιο καλό κι έμπειρο γιατρό στην πόλη μου, κατά κοινή ομολογία, και δεν θα τον αλλάξω γιατί είμαι απόλυτα ικανοποιημένη. Ήθελα στο δεύτερο να γεννήσω φυσιολογικά για να το βιώσω απλά και μόνο σαν εμπειρία και με την προϋπόθεση να με παρακολουθήσει αυτός. Εφόσον με απέτρεψε, όπως και οι προηγούμενοι 2 γυναικολόγοι που είχα σε άλλες 2 πόλεις που έμενα λόγω δουλειάς (τους πήρα τηλ μετά που γέννησα για να τους πω τα ευχάριστα και με την ευκαιρία τους ρώτησα), δε θα το κάνω, δε θα πάω σε κάποιον άλλον. Δεν τον αδικώ.. Σκέψου κάτι να πάει στραβά, να κινδυνέψει η υγεία μου ή του παιδιού.. Τι θα σκεφτώ? Δυστυχώς έτυχε σε μένα, κάτι που θα σκεφτόμουν π.χ. σε περίπτωση πρώτου φυσιολογικού τοκετού? ΟΧΙ! Α, τον χασάπη τον γιατρό θα σκεφτόμουν και όλους τους υπόλοιπους μη κόσμιους χαρακτηρισμούς!

Αναποδιές μπορούν να συμβούν σε οποιονδήποτε τοκετό, αλλά το σκέφτηκα καλύτερα και δε θέλω να το πάω φιρί φιρί!

Συμφωνούσα μαζί σου σχετικά με τον ευπρεπισμό της επιτόκου, ξύρισμα, κλίσμα, κτλ, γι'αυτό και τα έκανα μόνη μου. Όχι πως τα θεωρούσα εξευτελιστικά, απλά ντρεπόμουν πολύ. Πήγα ξυρισμένη, ζήτησα να κάνω μόνη μου το κλίσμα και με άφησαν. Και μετά την επέμβαση με άλλαζε η μητέρα μου.

Η Ισιδώρα, η κοπέλα που έκανε vbac τα γράφει πολύ όμορφα και συγκλονιστικά αλλά κατά την ταπεινή μου γνώμη και λιγάκι υπερβολικά σε κάποια σημεία, όπως όταν χαρακτηρίζει την καισαρική "σφαγή της κοιλιάς μας, της προσωπικότητάς μας αλλά εν τέλει και της ίδιας της φύσης μας". Προσωπικά δεν αισθάνομαι σφαγμένη ούτε σωματικά ούτε ψυχικά.. Αισθάνομαι ευλογημένη που έφερα στον κόσμο την πριγκίπισσά μου και αυτό τα λέει όλα!

Έγραψε... HMOYN AΠPOETOIMAΣTH KAI AMETOXH ΣTA ΣHMANTIKOTEPA ΓEΓONOTA THΣ ZΩHΣ MOY.

Δεν ξέρω το λόγο για τον οποίο έκανε ολική αναισθησία, αλλά με την εφαρμογή της επισκληρίδιου αναλγησίας καμία γυναίκα δεν είναι αμμέτοχη.. Με το που βγήκε το σπλάχνο μου, την είδα, την άκουσα να κλαίει, έκλαιγα κι εγώ μαζί της, την κρατούσε η παιδίατρος στο στέρνο μου, με κοίταξε κατάματα με τα τεράστιά της μάτια και μέσα τους είδα τον Παράδεισο!

Στη σελίδα της ευτοκίας διάβασα κάπου "Ίσως δεν σας άρεσε ο αναγκαστικός αποχωρισμός από το μωρό και το σύντροφό σας". Στην περίπτωσή μου ούτε αυτό συνέβη, ο άντρας μου ήταν στο χειρουργείο το επόμενο λεπτό που βγήκε η κόρη μας. Κι αυτό το ζήσαμε μαζί! Και στην επόμενη καισαρική θα είναι μέσα από την αρχή. Επίσης διάβασα "Μετά από καισαρική το μωρό μεταφέρεται συνήθως σε χωριστό θάλαμο για παρατήρηση, και συχνά μπαίνει σε θερμοκοιτίδα, πράγμα που ελαττώνει σημαντικά το χρόνο που μπορούν να περάσουν οι γονείς με το νεογέννητο μωρό τους, στιγμές που είναι ανεπανάληπτες, αλλά και απαραίτητες για την υγεία του μωρού. Τα μωρά που έχουν γεννηθεί φυσιολογικά μένουν συνήθως με τους γονείς τους μετά τη γέννα. Στις περισσότερες μητέρες που έχουν υποστεί καισαρική χορηγείται συνήθως κάποιο ηρεμιστικό για ναυτία ή τρόμους. Αυτά τα φάρμακα φέρνουν υπνηλία και παρεμβαίνουν στη πρώτη επαφή της γυναίκας με το μωρό της, το τόσο σημαντικό ψυχικό "δέσιμο" (bonding).

Ας μη σας μιλήσω για το bonding μου με την κόρη μου! Ούτε σε θερμοκοιτίδα μπήκε, ούτε σε ξεχωριστό θάλαμο, αλλά κι αυτό να συνέβαινε, θα χαλάρωνε το δέσιμό μας? Δεν το νομίζω..

Τελοσπάντων, διαβάζουν και κοπέλες που θα κάνουν προγραμματισμένα καισαρική για τον οποιονδήποτε λόγο (εγώ ξεκίνησα για φυσιολογικό τοκετό αλλά δεν τα κατάφερα για λόγους που περιέγραψα σε άλλη δημοσίευσή μου) και θέλω να ξέρουν ότι ο τρόπος που θα γεννήσουν δεν θα καθορίσει το δέσιμο με το παιδί τους. Για 9 μήνες ήταν κυριολεκτικά ένα με το πλασματάκι που είχανε μέσα τους και αυτό δεν αλλάζει μετά, άσχετα με τον τρόπο που βγήκε αυτό έξω τους, αν με καταλαβαίνετε...

Σας φιλώ όλες!

Ifigeneia · 11 Νοεμβρίου, 2008