Μετάβαση σε περιεχόμενο

Recommended Posts

Δημοσίευση

Κορίτσια γειά σας!

Μου πήρε λίγο καιρό να μπω αλλά οι υποχρεώσεις μου είναι ¨διπλές¨ τώρα πια! Έχω ένα γλυκό μπελά στην ζωή μου που μου αντλεί όλο τον χρόνο χωρίς να το καταλαβαίνω καν. Ακούστε λοιπόν την δική μου γλυκειά ιστορία γέννησης του γιόκα μου.

Στις 11 Μαίου θα έμπαινα στον μήνα μου και έτσι αποφάσισα να σταματήσω έστω και αργά την δουλεία μου την Παρασκευή στις 9 Μαίου. Χαιρέτησα όλους τους συνάδελφους στην δουλειά και γύρισα στο σπίτι μου με σκοπό τις επόμενες μέρες να ξεκουραστώ όσο μπορώ, και για ένα μήνα μέχρι να έρθει το μωράκι μου να ασχοληθώ με όλες τις λεπτομέρειες που δεν είχα προλάβει να κάνω πιο πριν και αφορούσαν τον ερχομό του αγγέλου μου.

Την Παρασκευή το βράδυ ξαπλώνω λοιπόν ωραία και καλά στο κρεβατάκι μου και μετά από 10 λεπτά νιώθω ότι μου σπάνε τα νερά.

Αποκλείεται σκέφτηκα. Συγκεντρώσου....... Δέσποινα είναι πολύ νωρίς, ούτε στο μήνα σου δεν μπήκες. Τα νερά όμως γίνονταν όλο και πιο πολλά και έτσι πήρα τον γιατρό μου όπου μου είπε να πάω στο ΜΗΤΕΡΑ γιατί κατά πάσα πιθανότητα θα γεννούσα!

Μόλις έφτασα στο ΜΗΤΕΡΑ με πήραν για τον κλασικό καλωπισμό. Εγώ τελίως μουδιασμένη και πραγματικά δεν το είχα καλοπιστέψει, αφού θυμάμαι ότι έλεγα στον νοσοκόμο ότι δεν είμαι σίγουρη αν μου έχουν σπάσει τα νερά γιατί είναι νωρίς.

Ήρθε η μαία μου και με εξέτασε και βεβαιωθήκαμε ότι τα νερά είχαν σπάσει και ότι είχα μπει στην διαδικασία τοκετού. Το θέμα ήταν ότι το μωράκι μου ήταν ακόμα ψηλά, και δεν είχα καθόλου διαστολή. Οπότε μετά από λίγες ώρες μου κάνανε τεχνητη πρόκληση μπας και κάνω διαστολή. Η μαία συνέχεια μου πίεζε την κοιλιά προς τα κάτω, μπας και ο πεισματάρης ο γιος μου αποφασίσει να κατέβει λιγάκι. Αυτός πείσμα.... εκεί να ταλαιπωρήσει την μανούλα (θα μεγαλώσει όμως και θα του το χτυπάω σαν γνήσια Ελληνίδα μάνα)! Δεν κατάλαβα καν πως είχε φτάσει μεσημέρι Σαββάτου και εγώ ακόμα προσπαθούσα να γεννήσω. Είχα κουραστεί και ζητούσα από τον γιατρό να κάνω καισαρική. Μετά από 13 ώρες πόνους ευθανασία ήθελα να ζητήσω αλλά η λογική επικράτησε. Ο γιατρός μου είπε ότι μια και οι παλμοί του μωρού είναι καλοί θα το παλεύαμε για λίγο ακόμα και μετά βλέπαμε πάλι. Ο νεαρός κύριος ατάραχος μέσα στην κοιλιά της μανούλας!!!! σιγά μην ήθελε να βγει.

Μετά από καμιά ώρα ο γιατρός μου είπε ότι ήμουν σχεδόν έτοιμη αλλά έπρεπε να σπρώξω όσο περισσότερο μπορώ στην αίθουσα τοκετού και θα βοηθούσε και εκείνος. Από εκείνες τις στιγμές δεν θυμάμαι και πολλά πράγματα, ούτε καν τους πόνους αλήθεια, θυμάμαι μόνο ότι κάποια στιγμή ένιωσα τον γιατρό να βγάζει το μωρό και αμέσως να ακούω το κλάμα του! Δεν θα το ξεχάσω ποτέ! Σαν να μην είχα περάσει την παραμικρή ταλαιπωρία. Τον πήρα στην αγκαλιά μου και ήθελα να σηκωθώ από την θέση μου (και αλήθεια θα μπορούσα να το κάνω!) και να τον πάρω να πάμε στο σπίτι μας με τον μπαμπά του και να μείνουμε εκεί μαζί για πάντα. Νομίζω ότι ήταν το πιο όμορφο μωρό του κόσμου! Και μάλλον ήταν! Ητάν το μωρό μου. Μελανιασμένο, ταλαιπωρημένο μετά από τόσες ώρες, ζαρωμένο και..... θεικά όμορφο!!!!

Δεν ξέρω πως είναι στον δεύτερο ή στον τρίτο τοκετό. Αλλά η στιγμή της γέννησης του πρώτου σου παιδιού νομίζω ότι είναι ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΗ και αναντικατάστατη. Τώρα ξέρω ότι έχω ζήσει την τελιώτητα! Τώρα όταν τον κοιτάζω στα μάτια και τον έχω αγκαλιά ξέρω γιατί γεννήθηκα και γιατί θέλω να συνεχίσω να ζω.

Τεράστιο post και θα σας κούρασα. Και να σκεφτήτε ότι αυτά είναι τα λιγότερα που έχω να πω.

Φιλιά σε όλες!

Δημοσίευση

Νομίζω ότι ήταν το πιο όμορφο μωρό του κόσμου! Και μάλλον ήταν! Ητάν το μωρό μου. Μελανιασμένο, ταλαιπωρημένο μετά από τόσες ώρες, ζαρωμένο και..... θεικά όμορφο!!!!

Δεν ξέρω πως είναι στον δεύτερο ή στον τρίτο τοκετό. Αλλά η στιγμή της γέννησης του πρώτου σου παιδιού νομίζω ότι είναι ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΗ και αναντικατάστατη. Τώρα ξέρω ότι έχω ζήσει την τελιώτητα! Τώρα όταν τον κοιτάζω στα μάτια και τον έχω αγκαλιά ξέρω γιατί γεννήθηκα και γιατί θέλω να συνεχίσω να ζω.

αυτα τα λογια σου νομιζω τα λενε ολα.....περιγραφουν τοσο γλυκα το μεγαλειο που εζησες.... να σου ζησει κουκλα μου,γερο και τυχερο να ναι στη ζωη του!!!!!!

Δημοσίευση

despog έγραψε:

Δεν ξέρω πως είναι στον δεύτερο ή στον τρίτο τοκετό. Αλλά η στιγμή της γέννησης του πρώτου σου παιδιού νομίζω ότι είναι ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΗ και αναντικατάστατη. Τώρα ξέρω ότι έχω ζήσει την τελιώτητα! Τώρα όταν τον κοιτάζω στα μάτια και τον έχω αγκαλιά ξέρω γιατί γεννήθηκα και γιατί θέλω να συνεχίσω να ζω.

Δημοσίευση

ΝΑ ΣΟΥ ΖΗΣΕΙ Ο ΜΙΚΡΟΥΛΗΣ ΚΑΙ ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΤΣΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ.ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΠΟΥ ΟΙ ΠΙΟ ΠΟΛΛΕΣ ΚΟΠΕΛΕΣ ΟΤΑΝ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΤΑΙ ΤΟ ΠΩΣ ΓΕΝΝΗΣΑΤΕ ΤΟ ΛΕΤΕ ΤΟΣΟ ΩΡΑΙΑ ΚΑΙ ΕΥΚΟΛΑ ΚΑΙ ΑΠΛΑ...ΜΑΚΑΡΙ ΟΛΕΣ ΟΙ ΚΟΠΛΕΣ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΕΥΚΟΛΕΣ ΓΕΝΝΕΣ ΚΑΙ ΓΡΗΓΟΡΕΣ.

Δημοσίευση

ΑΧ ΤΙ ΟΜΟΡΦΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ!!:) ΚΑΙ ΤΙ ΩΡΑΙΑ ΠΟΥ ΤΑ ΛΕΣ!!:P ΝΑ ΣΟΥ ΖΗΣΕΙ Η ΑΓΟΡΙΝΑ ΣΟΥ!!:):P ΝΑ ΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΓΕΡΟΣ ΔΥΝΑΤΟΣ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΕΣΥ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΤΡΟΥΛΗ ΣΟΥ ΠΑΝΤΑ ΓΕΡΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΝ ΧΑΙΡΕΣΤΕ!!:P

Δημοσίευση

Συμφωνω κι εγω οτι η περιγραφη σου ηταν πολυ ωραια και απιστευτα συγκινητικη...εμας που δεν εχουμε παιδακι μας κανει να λαχταραμε ακομα πιο πολυ το θαυμα αυτο,μας ταξιδεψες!Να σου ζησει κοπελα μου το παιδακι σου!!!Να ναι παντα γερο κι ευτυχισμενο στην ζωουλα του!!!Να εχεις παντα μια υγιη χαρουμενη κι ευλογημενη οικογενεια να τους χαιρεσαι!Φιλακια πολλα!!!

Δημοσίευση

Συγχαρητήρια κοπέλα μου!!!

Να σου ζήσει ο μικρός θεούλης σου και καλή λοχεία να έχεις!:laugh:

Να ρωτήσω κάτι; Επισκληρίδιο δεν έκανες ή εγώ δεν το κατάλαβα;:unsure:

Τα posts με ιστορίες τοκετού είναι τα καλυτερά μου!!:lol::lol:

Άντε να γεννήσετε και οι υπόλοιπες να έχω να διαβάζω πολλά πολλά!!!

Συμμετοχή στη συζήτηση

Μπορείτε να γράψετε τώρα το μήνυμά σας και να εγγραφείτε μετά. Αν έχετε ήδη λογαριασμό, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε το μήνυμα με το ψευδώνυμό σας.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Guest
Απαντήστε σε αυτή τη συζήτηση...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

  • Απαντήσεις

    • Καλημερα κοριτσι μου. Θα με ακουσεις λιγο αυστηρη αλλα εφοσον δεν εχεις καποιον ανθρωπο στο περιβαλλον σου να το κανει, ας γινω εγω. Θελω σε παρακαλω να βρεις αμεσα εναν ειδικο ψυχικης υγειας και να απευθυνθεις. Δε θα σου χαιδεψω τα αυτια, το αγχος, η κουραση και η αγωνια, ναι, σαφως και υπαρχουν στο 80% των μαμαδων. Δεν ειναι ομως μονιμα, ουτε αγουν την καθημερινοτητα μας. Οι αυτοκαταστροφικες σκεψεις, η μονιμη μελαγχολια, η πεποιθηση οτι η ζωη σου τελειωσε, η δυσφορια που αυξανεται τη νυχτα, οι φοβιες για το παιδι το σκοταδι κλπ ομως δειχνουν οτι κατι παθολογικο ελλοχευει. Προφανως κι ολα μπορουν να βελτιωθουν αλλα πρεπει να φροντισεις τον εαυτο σου και την ψυχικη σου υγεια κι ισορροπια. Κι εφοσον δεν εχεις υποστηρικτικο περιβαλλον να το κανει για σενα και να σε παρει απ το χερι να σε παει σε εναν εξειδικευμενο ψυχιατρο η εστω ψυχολογο, πρεπει να το κανεις μονη σου εσυ. Τωρα ειναι η στιγμη. Μην το αφηνεις αλλο να σε τρωει. Ολα θα βελτιωθουν, αλλα πρεπει να αναλαβεις δραση. 
    • Καλησπερα. Οπως σου εγραψε και η αλλη κοπελα οι περισσοτερες γυναικες περναμε απο αυτην τη φαση αργα η γρηγορα. Ειτε απευθειας μετα τον τοκετο ειτε καποιους μηνες μετα. Θα σου γραψω για την προσωπικη μου εμπειρια επειδη καποια πραγματα που ειπες τα νιωθω κι εγω. Εχω ενα παιδι,τωρα ειναι 16 μηνων και καθε μερα νιωθω οτι δεν μπορω να παρω τα ποδια μου. Βλεπω αλλες μανουλες που ειναι παντα περιποιημενες ενω εγω οταν βγαινουμε συνηθως επειδη δεν προλαβαινω βγαινω οπως να ναι. Τωρα π ξεκινησα τη δουλεια εχω εξαντληθει με αποτελεσμα να ειμαι πολυ συχνα αρρωστη και πολλες φορες σκεφτομαι οτι το παιδι μου θα ηταν καλυτερα αν ειχε αλλη μαμα. Αυτες οι σκεψεις ειναι στιγμιαιες, οταν παρεις μια ανασα και δωσεις λιγο χρονο στον εαυτο σου θα δεις τα πραγματα πιο καθαρα. Για το μωρακι σου εισαι ολος του ο κοσμος προσπαθεις καθε μερα να του δωσεις το καλυτερο κι αυτο ειναι πολυ σπουδαιο. Μη συγκρινεις τον εαυτο σου με αλλες γυναικες,η καθεμια εχει τις δικες της αντοχες και αυτο δεν ειναι κακο. Αλλωστε να σου πω και κατι τα παιδακια θελουν απλα πραγματα και λιγα για να ειναι χαρουμενα. Δε χρειαζεται να πασχιζουμε παντα για το τελειο. Φροντισε τον εαυτο σου γιατι το μωρο σου πιο πολυ αυτο εχει αναγκη μια χαρουμενη μαμα.
    • Καλησπερα,οχι δεν εχω δωσει ψαρι. Της δινω λιγο μοσχαρι και μεχρι στιγμης το εχει δεχτει και απλα εισαγω λαχανικα για να εχω επιλογες. Θα την δοκιμασουμε παλι λιγο κοτοπουλο αλλα τωρα που ειναι αρρωστουλα δεν θα εισαγω κατι νεο. Σημερα το απογευμα μου σηκωσε και 38 πυρετο αλλα ισως ειναι τα δοντακια της γιατι και στο φαγητο αν ακουμπησει το κουταλακι στα πρησμενα ουλα αρχιζει και κλαει με λυγμους. 
    • Μακαρι μακαρι μακαρι! Η αληθεια ειναι οτι φοβομαστε να παραδεχτούμε οτι νιώθουμε ολα αυτά σε μια απ τις πιο ευτυχισμένες περιόδους της ζωής μας που τελικά δεν ειναι ακριβώς έτσι..λογω των ορμονών και των απαιτητικων συνθηκών. Φανταζόμουν βέβαια οτι με το πέρασμα του καιρού ολα αυτα τα ψυχικά βαρη θα εξασθενούν ενώ σε μενα πχ συμβαίνει το ανάποδο. Ευελπιστώ να επιστρέψω σε λιγο διάστημα και να ξαναγράψω με πιο καθαρο μυαλό την εξέλιξη γιατι θεωρώ οτι πολλες γυναίκες εχουν αναγκη απο αυτό. Οπως κι εγω που άνοιξα αυτο το θέμα διαβαζοντας κι αλλα παρομοια. Εχω απευθυνθεί στην φαιναρετη και ελπίζω ολα καλα! Επισης ,δυστυχώς στον κυκλο μου καμια φιλη μου δεν εχει παιδι ακόμα οποτε θεωρω οτι θα καταλάβουν μόνο οσες εχουν βιώσει οτι βιωνει μια μαμά. Αυτός ειναι και ο λογος που ενιωσα την αναγκη να το συζητήσω με σας
  • Νέες συζητήσεις

×
×
  • Προσθήκη...