Ιστορίες τοκετού!

[Sandy7280]

Έχω ξαναγράψει για τη μαγική αυτή στιγμή στη ζωή μου, αλλά πάντα με συγκινεί όσο τότε...

Εγώ γέννησα 28η Οκτωβρίου του 2007 το βράδυ (ήμουν στην 39η εβδομάδα). Έβλεπα τηλεόραση το απόγευμα και κάποια στιγμή πηγα τουαλέττα. Ενώ ετοιμαζόμουν λοιπόν να γυρίσω στο σαλόνι, ένιωσα κάποια υγρά ζεστά στα πόδια μου χωρίς να μπορώ καν να ελέγξω να τα συγκρατήσω όπως συμβαίνει κανονικά με τα ούρα. Κατάλαβα ότι μού έσπαγαν τα νερά, όμως η ποσότητά τους δεν ήταν μεγάλη, παρόλα αυτά τηλεφώνησα στη γιατρό μου και μού είπε αν έχω την αίσθηση ότι ήταν αμνιακό (και όχι απλή ακράτεια ούρων), να πάω προς το ΜΗΤΕΡΑ να με δει η προϊσταμένη κάτω στους τοκετούς, και αν είχα μπει σε φάση τοκετού, θα ερχόταν και η ίδια με τη μαία μας. Ετοιμαζόμουν λοιπόν να κάνω ό,τι μού είπε και ξαφνικά ένιωσα ένα χείμαρρο να κατεβαίνει, μην αφήνοντάς μου καμία πλέον αμφιβολία ότι τα νερά μου είχαν σπάσει κανονικότατα!!! Αφού μιλήσαμε και πάλι με τη γιατρό, ξεκίνησα και επίσημα να ετοιμάζομαι για το μαιευτήριο. Ο άντρας μου, παρακολουθώντας με να κάνω ήσυχη και ατάραχη το μπάνιο μου πριν ντυθώ, είχε πάθει παράκρουση: Τώρα θα κάνεις μπάνιο;;;;;;;;!!!! Πού είναι τα ρούχα μου;;; Τί κάνω τώρα εγώ;;; ηταν μόνο μερικές από τις πανικοβλημένες ερωτήσεις του... Περιττό να αναφέρω ότι το αυτοκίνητο το έκανε τούρμπο μέχρι το ΜΗΤΕΡΑ και φτάσαμε εκεί σε 1 περίπου τέταρτο, ενώ κανονικά κάνουμε γύρω στη μία ώρα. Στο δρόμο προσπαθούσα εγώ να τον ηρεμήσω και εκείνος πραγματικά απορούσε (όπως κι εγώ μέσα μου) για την τόση ηρεμία μου...!!!!

Όλα εξελίχθηκαν τόσο γρήγορα, σαν να έβλεπα ταινία τον τοκετό κάποιας άλλης. Έκανα αμέσως όλες τις απαραίτητες εξετάσεις, αίμα, πίεση κλπ., μού έκαναν το καθιερωμένο κλείσμα (!!!) και αφού έκανα ένα ακόμα μπανάκι, έβαλα τη ρομπίτσα μου και ξάπλωσα στο κρεββατάκι μου στο δωμάτιο ...αναμονής!!! Σε αυτό το χώρο ήταν κι ο άντρας μου, ντυμένος με τη ρομπίτσα του χειρουργείου και έξω είχε μαζευτεί βέβαια όλη μου η οικογένεια, η κουμπάρα μου και άλλοι συγγενείς... Εκεί βάλαμε τον καρδιοτοκογράφο και διαπιστώσαμε ότι η μπεμπούλα ήταν ακόμη πολύ ψηλά, ενώ εκτός από ψευδοσυσπάσεις, δεν ένιωθα καθόλου πόνο και είχα σχεδόν μηδενική διαστολή. Με δεδομένο λοιπόν ότι το αμνιακό μου είχε σχεδόν εξαντληθεί και ότι η μπέμπα δεν ήθελε μάλλον ακόμα να βγει, αποφασίσαμε να κάνουμε καισαρική, φυσικά με επισκληρίδιο. Μού έκαναν την ένεση (η οποία δεν πονάει και όσο περίμενα!) και πέρασα αμέσως στο χειρουργείο, όπου έζησα την πιο μοναδική, πιο μαγική, πιο συγκινητική και σημαντική στιγμή της ζωής μου..! Η κόρη μου γεννήθηκε στις 22.22 και η στιγμή που την ακούμπησαν πάνω μου θα είναι ίσως η μόνη στιγμή της ζωής μου που δεν θα ξεχάσω ποτέ... Τα ματάκια της ήταν ορθάνοιχτα και με κοιτούσαν ενώ ήταν έτοιμη να κοιμηθεί στην ηρεμία της αγκαλιάς μου... Αξίζει μόνο να σας πω ότι από το κλάμα που έριξα στο χειρουργείο, η γιατρός μου νόμισε ότι έκανα αλλεργική αντίδραση στα μάτια από την επισκληρίδιο...

Όλα τα υπόλοιπα δεν έχουν τόση σημασία, όσο το γεγονός ότι πλέον είχα γεννήσει το μωρό μου, ήταν γερό, όπως κι εγώ και όλα είχαν κλείσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, χωρίς κανένα φόβο, χωρίς άγχος και χωρίς να στενοχωρεθώ για τίποτα...

Συγνώμη αν ήμουν ιδιαίτερα αναλυτική και περιγραφική, αλλά όταν το περιγράφω και το σκέφτομαι με συνεπαίρνει ο ενθουσιασμός και ξεχνιέμαι... Ελπίζω να έδωσα ένα στίγμα των συναισθημάτων μου και εύχομαι να βιώσετε όλες οι μέλλουσες μανούλες με τον καλύτερο τρόπο τη γέννηση του δικού σας παιδιού... Όλα καλά να πάνε!!!

[Sandy7280]

Έχω ξαναγράψει για τη μαγική αυτή στιγμή στη ζωή μου, αλλά πάντα με συγκινεί όσο τότε...

Εγώ γέννησα 28η Οκτωβρίου του 2007 το βράδυ (ήμουν στην 39η εβδομάδα). Έβλεπα τηλεόραση το απόγευμα και κάποια στιγμή πηγα τουαλέττα. Ενώ ετοιμαζόμουν λοιπόν να γυρίσω στο σαλόνι, ένιωσα κάποια υγρά ζεστά στα πόδια μου χωρίς να μπορώ καν να ελέγξω να τα συγκρατήσω όπως συμβαίνει κανονικά με τα ούρα. Κατάλαβα ότι μού έσπαγαν τα νερά, όμως η ποσότητά τους δεν ήταν μεγάλη, παρόλα αυτά τηλεφώνησα στη γιατρό μου και μού είπε αν έχω την αίσθηση ότι ήταν αμνιακό (και όχι απλή ακράτεια ούρων), να πάω προς το ΜΗΤΕΡΑ να με δει η προϊσταμένη κάτω στους τοκετούς, και αν είχα μπει σε φάση τοκετού, θα ερχόταν και η ίδια με τη μαία μας. Ετοιμαζόμουν λοιπόν να κάνω ό,τι μού είπε και ξαφνικά ένιωσα ένα χείμαρρο να κατεβαίνει, μην αφήνοντάς μου καμία πλέον αμφιβολία ότι τα νερά μου είχαν σπάσει κανονικότατα!!! Αφού μιλήσαμε και πάλι με τη γιατρό, ξεκίνησα και επίσημα να ετοιμάζομαι για το μαιευτήριο. Ο άντρας μου, παρακολουθώντας με να κάνω ήσυχη και ατάραχη το μπάνιο μου πριν ντυθώ, είχε πάθει παράκρουση: Τώρα θα κάνεις μπάνιο;;;;;;;;!!!! Πού είναι τα ρούχα μου;;; Τί κάνω τώρα εγώ;;; ηταν μόνο μερικές από τις πανικοβλημένες ερωτήσεις του... Περιττό να αναφέρω ότι το αυτοκίνητο το έκανε τούρμπο μέχρι το ΜΗΤΕΡΑ και φτάσαμε εκεί σε 1 περίπου τέταρτο, ενώ κανονικά κάνουμε γύρω στη μία ώρα. Στο δρόμο προσπαθούσα εγώ να τον ηρεμήσω και εκείνος πραγματικά απορούσε (όπως κι εγώ μέσα μου) για την τόση ηρεμία μου...!!!!

Όλα εξελίχθηκαν τόσο γρήγορα, σαν να έβλεπα ταινία τον τοκετό κάποιας άλλης. Έκανα αμέσως όλες τις απαραίτητες εξετάσεις, αίμα, πίεση κλπ., μού έκαναν το καθιερωμένο κλείσμα (!!!) και αφού έκανα ένα ακόμα μπανάκι, έβαλα τη ρομπίτσα μου και ξάπλωσα στο κρεββατάκι μου στο δωμάτιο ...αναμονής!!! Σε αυτό το χώρο ήταν κι ο άντρας μου, ντυμένος με τη ρομπίτσα του χειρουργείου και έξω είχε μαζευτεί βέβαια όλη μου η οικογένεια, η κουμπάρα μου και άλλοι συγγενείς... Εκεί βάλαμε τον καρδιοτοκογράφο και διαπιστώσαμε ότι η μπεμπούλα ήταν ακόμη πολύ ψηλά, ενώ εκτός από ψευδοσυσπάσεις, δεν ένιωθα καθόλου πόνο και είχα σχεδόν μηδενική διαστολή. Με δεδομένο λοιπόν ότι το αμνιακό μου είχε σχεδόν εξαντληθεί και ότι η μπέμπα δεν ήθελε μάλλον ακόμα να βγει, αποφασίσαμε να κάνουμε καισαρική, φυσικά με επισκληρίδιο. Μού έκαναν την ένεση (η οποία δεν πονάει και όσο περίμενα!) και πέρασα αμέσως στο χειρουργείο, όπου έζησα την πιο μοναδική, πιο μαγική, πιο συγκινητική και σημαντική στιγμή της ζωής μου..! Η κόρη μου γεννήθηκε στις 22.22 και η στιγμή που την ακούμπησαν πάνω μου θα είναι ίσως η μόνη στιγμή της ζωής μου που δεν θα ξεχάσω ποτέ... Τα ματάκια της ήταν ορθάνοιχτα και με κοιτούσαν ενώ ήταν έτοιμη να κοιμηθεί στην ηρεμία της αγκαλιάς μου... Αξίζει μόνο να σας πω ότι από το κλάμα που έριξα στο χειρουργείο, η γιατρός μου νόμισε ότι έκανα αλλεργική αντίδραση στα μάτια από την επισκληρίδιο...

Όλα τα υπόλοιπα δεν έχουν τόση σημασία, όσο το γεγονός ότι πλέον είχα γεννήσει το μωρό μου, ήταν γερό, όπως κι εγώ και όλα είχαν κλείσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, χωρίς κανένα φόβο, χωρίς άγχος και χωρίς να στενοχωρεθώ για τίποτα...

Συγνώμη αν ήμουν ιδιαίτερα αναλυτική και περιγραφική, αλλά όταν το περιγράφω και το σκέφτομαι με συνεπαίρνει ο ενθουσιασμός και ξεχνιέμαι... Ελπίζω να έδωσα ένα στίγμα των συναισθημάτων μου και εύχομαι να βιώσετε όλες οι μέλλουσες μανούλες με τον καλύτερο τρόπο τη γέννηση του δικού σας παιδιού... Όλα καλά να πάνε!!!

[Sandy7280]

Έχω ξαναγράψει για τη μαγική αυτή στιγμή στη ζωή μου, αλλά πάντα με συγκινεί όσο τότε...

Εγώ γέννησα 28η Οκτωβρίου του 2007 το βράδυ (ήμουν στην 39η εβδομάδα). Έβλεπα τηλεόραση το απόγευμα και κάποια στιγμή πηγα τουαλέττα. Ενώ ετοιμαζόμουν λοιπόν να γυρίσω στο σαλόνι, ένιωσα κάποια υγρά ζεστά στα πόδια μου χωρίς να μπορώ καν να ελέγξω να τα συγκρατήσω όπως συμβαίνει κανονικά με τα ούρα. Κατάλαβα ότι μού έσπαγαν τα νερά, όμως η ποσότητά τους δεν ήταν μεγάλη, παρόλα αυτά τηλεφώνησα στη γιατρό μου και μού είπε αν έχω την αίσθηση ότι ήταν αμνιακό (και όχι απλή ακράτεια ούρων), να πάω προς το ΜΗΤΕΡΑ να με δει η προϊσταμένη κάτω στους τοκετούς, και αν είχα μπει σε φάση τοκετού, θα ερχόταν και η ίδια με τη μαία μας. Ετοιμαζόμουν λοιπόν να κάνω ό,τι μού είπε και ξαφνικά ένιωσα ένα χείμαρρο να κατεβαίνει, μην αφήνοντάς μου καμία πλέον αμφιβολία ότι τα νερά μου είχαν σπάσει κανονικότατα!!! Αφού μιλήσαμε και πάλι με τη γιατρό, ξεκίνησα και επίσημα να ετοιμάζομαι για το μαιευτήριο. Ο άντρας μου, παρακολουθώντας με να κάνω ήσυχη και ατάραχη το μπάνιο μου πριν ντυθώ, είχε πάθει παράκρουση: Τώρα θα κάνεις μπάνιο;;;;;;;;!!!! Πού είναι τα ρούχα μου;;; Τί κάνω τώρα εγώ;;; ηταν μόνο μερικές από τις πανικοβλημένες ερωτήσεις του... Περιττό να αναφέρω ότι το αυτοκίνητο το έκανε τούρμπο μέχρι το ΜΗΤΕΡΑ και φτάσαμε εκεί σε 1 περίπου τέταρτο, ενώ κανονικά κάνουμε γύρω στη μία ώρα. Στο δρόμο προσπαθούσα εγώ να τον ηρεμήσω και εκείνος πραγματικά απορούσε (όπως κι εγώ μέσα μου) για την τόση ηρεμία μου...!!!!

Όλα εξελίχθηκαν τόσο γρήγορα, σαν να έβλεπα ταινία τον τοκετό κάποιας άλλης. Έκανα αμέσως όλες τις απαραίτητες εξετάσεις, αίμα, πίεση κλπ., μού έκαναν το καθιερωμένο κλείσμα (!!!) και αφού έκανα ένα ακόμα μπανάκι, έβαλα τη ρομπίτσα μου και ξάπλωσα στο κρεββατάκι μου στο δωμάτιο ...αναμονής!!! Σε αυτό το χώρο ήταν κι ο άντρας μου, ντυμένος με τη ρομπίτσα του χειρουργείου και έξω είχε μαζευτεί βέβαια όλη μου η οικογένεια, η κουμπάρα μου και άλλοι συγγενείς... Εκεί βάλαμε τον καρδιοτοκογράφο και διαπιστώσαμε ότι η μπεμπούλα ήταν ακόμη πολύ ψηλά, ενώ εκτός από ψευδοσυσπάσεις, δεν ένιωθα καθόλου πόνο και είχα σχεδόν μηδενική διαστολή. Με δεδομένο λοιπόν ότι το αμνιακό μου είχε σχεδόν εξαντληθεί και ότι η μπέμπα δεν ήθελε μάλλον ακόμα να βγει, αποφασίσαμε να κάνουμε καισαρική, φυσικά με επισκληρίδιο. Μού έκαναν την ένεση (η οποία δεν πονάει και όσο περίμενα!) και πέρασα αμέσως στο χειρουργείο, όπου έζησα την πιο μοναδική, πιο μαγική, πιο συγκινητική και σημαντική στιγμή της ζωής μου..! Η κόρη μου γεννήθηκε στις 22.22 και η στιγμή που την ακούμπησαν πάνω μου θα είναι ίσως η μόνη στιγμή της ζωής μου που δεν θα ξεχάσω ποτέ... Τα ματάκια της ήταν ορθάνοιχτα και με κοιτούσαν ενώ ήταν έτοιμη να κοιμηθεί στην ηρεμία της αγκαλιάς μου... Αξίζει μόνο να σας πω ότι από το κλάμα που έριξα στο χειρουργείο, η γιατρός μου νόμισε ότι έκανα αλλεργική αντίδραση στα μάτια από την επισκληρίδιο...

Όλα τα υπόλοιπα δεν έχουν τόση σημασία, όσο το γεγονός ότι πλέον είχα γεννήσει το μωρό μου, ήταν γερό, όπως κι εγώ και όλα είχαν κλείσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, χωρίς κανένα φόβο, χωρίς άγχος και χωρίς να στενοχωρεθώ για τίποτα...

Συγνώμη αν ήμουν ιδιαίτερα αναλυτική και περιγραφική, αλλά όταν το περιγράφω και το σκέφτομαι με συνεπαίρνει ο ενθουσιασμός και ξεχνιέμαι... Ελπίζω να έδωσα ένα στίγμα των συναισθημάτων μου και εύχομαι να βιώσετε όλες οι μέλλουσες μανούλες με τον καλύτερο τρόπο τη γέννηση του δικού σας παιδιού... Όλα καλά να πάνε!!!

[Sandy7280]

Έχω ξαναγράψει για τη μαγική αυτή στιγμή στη ζωή μου, αλλά πάντα με συγκινεί όσο τότε...

Εγώ γέννησα 28η Οκτωβρίου του 2007 το βράδυ (ήμουν στην 39η εβδομάδα). Έβλεπα τηλεόραση το απόγευμα και κάποια στιγμή πηγα τουαλέττα. Ενώ ετοιμαζόμουν λοιπόν να γυρίσω στο σαλόνι, ένιωσα κάποια υγρά ζεστά στα πόδια μου χωρίς να μπορώ καν να ελέγξω να τα συγκρατήσω όπως συμβαίνει κανονικά με τα ούρα. Κατάλαβα ότι μού έσπαγαν τα νερά, όμως η ποσότητά τους δεν ήταν μεγάλη, παρόλα αυτά τηλεφώνησα στη γιατρό μου και μού είπε αν έχω την αίσθηση ότι ήταν αμνιακό (και όχι απλή ακράτεια ούρων), να πάω προς το ΜΗΤΕΡΑ να με δει η προϊσταμένη κάτω στους τοκετούς, και αν είχα μπει σε φάση τοκετού, θα ερχόταν και η ίδια με τη μαία μας. Ετοιμαζόμουν λοιπόν να κάνω ό,τι μού είπε και ξαφνικά ένιωσα ένα χείμαρρο να κατεβαίνει, μην αφήνοντάς μου καμία πλέον αμφιβολία ότι τα νερά μου είχαν σπάσει κανονικότατα!!! Αφού μιλήσαμε και πάλι με τη γιατρό, ξεκίνησα και επίσημα να ετοιμάζομαι για το μαιευτήριο. Ο άντρας μου, παρακολουθώντας με να κάνω ήσυχη και ατάραχη το μπάνιο μου πριν ντυθώ, είχε πάθει παράκρουση: Τώρα θα κάνεις μπάνιο;;;;;;;;!!!! Πού είναι τα ρούχα μου;;; Τί κάνω τώρα εγώ;;; ηταν μόνο μερικές από τις πανικοβλημένες ερωτήσεις του... Περιττό να αναφέρω ότι το αυτοκίνητο το έκανε τούρμπο μέχρι το ΜΗΤΕΡΑ και φτάσαμε εκεί σε 1 περίπου τέταρτο, ενώ κανονικά κάνουμε γύρω στη μία ώρα. Στο δρόμο προσπαθούσα εγώ να τον ηρεμήσω και εκείνος πραγματικά απορούσε (όπως κι εγώ μέσα μου) για την τόση ηρεμία μου...!!!!

Όλα εξελίχθηκαν τόσο γρήγορα, σαν να έβλεπα ταινία τον τοκετό κάποιας άλλης. Έκανα αμέσως όλες τις απαραίτητες εξετάσεις, αίμα, πίεση κλπ., μού έκαναν το καθιερωμένο κλείσμα (!!!) και αφού έκανα ένα ακόμα μπανάκι, έβαλα τη ρομπίτσα μου και ξάπλωσα στο κρεββατάκι μου στο δωμάτιο ...αναμονής!!! Σε αυτό το χώρο ήταν κι ο άντρας μου, ντυμένος με τη ρομπίτσα του χειρουργείου και έξω είχε μαζευτεί βέβαια όλη μου η οικογένεια, η κουμπάρα μου και άλλοι συγγενείς... Εκεί βάλαμε τον καρδιοτοκογράφο και διαπιστώσαμε ότι η μπεμπούλα ήταν ακόμη πολύ ψηλά, ενώ εκτός από ψευδοσυσπάσεις, δεν ένιωθα καθόλου πόνο και είχα σχεδόν μηδενική διαστολή. Με δεδομένο λοιπόν ότι το αμνιακό μου είχε σχεδόν εξαντληθεί και ότι η μπέμπα δεν ήθελε μάλλον ακόμα να βγει, αποφασίσαμε να κάνουμε καισαρική, φυσικά με επισκληρίδιο. Μού έκαναν την ένεση (η οποία δεν πονάει και όσο περίμενα!) και πέρασα αμέσως στο χειρουργείο, όπου έζησα την πιο μοναδική, πιο μαγική, πιο συγκινητική και σημαντική στιγμή της ζωής μου..! Η κόρη μου γεννήθηκε στις 22.22 και η στιγμή που την ακούμπησαν πάνω μου θα είναι ίσως η μόνη στιγμή της ζωής μου που δεν θα ξεχάσω ποτέ... Τα ματάκια της ήταν ορθάνοιχτα και με κοιτούσαν ενώ ήταν έτοιμη να κοιμηθεί στην ηρεμία της αγκαλιάς μου... Αξίζει μόνο να σας πω ότι από το κλάμα που έριξα στο χειρουργείο, η γιατρός μου νόμισε ότι έκανα αλλεργική αντίδραση στα μάτια από την επισκληρίδιο...

Όλα τα υπόλοιπα δεν έχουν τόση σημασία, όσο το γεγονός ότι πλέον είχα γεννήσει το μωρό μου, ήταν γερό, όπως κι εγώ και όλα είχαν κλείσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, χωρίς κανένα φόβο, χωρίς άγχος και χωρίς να στενοχωρεθώ για τίποτα...

Συγνώμη αν ήμουν ιδιαίτερα αναλυτική και περιγραφική, αλλά όταν το περιγράφω και το σκέφτομαι με συνεπαίρνει ο ενθουσιασμός και ξεχνιέμαι... Ελπίζω να έδωσα ένα στίγμα των συναισθημάτων μου και εύχομαι να βιώσετε όλες οι μέλλουσες μανούλες με τον καλύτερο τρόπο τη γέννηση του δικού σας παιδιού... Όλα καλά να πάνε!!!

[pebii]

κοριτσια διαβαζοντας τις ιστοριες σας νομιζω οτι ξαναζω την γενηση της κορης μου,αλλα ας παρουμε τα πραγματα απο την αρχη, παντρευτικαμε με τον αντρα μου 23/6/2007 θελαμε να κανουμε παιδακι αλλα δεν βιαζομασταν ,εχοντας γυρω μας παραδειγματα φιλων και συγγενων που δεν τους ειχε κατσει εγκυμοσυνη αμεσως ,ξεκινησαμε και ειπαμε οποτε κατσει, εμεινα αμεσως εγκυος, 6/8/2007 εκανα το τεστ φαινοταν αχνα οτι ειναι θετικο ακολουθησαν αλλα 4 για να βεβαιωθω οτι μια ψυχουλα μεγαλωνει μεσα μου, ησουν εσυ μωρακι μου!!!!!!!!!!!29/8/2007 πηγα στο γιατρο εκανα τον πρωτο υπερυχο, ησουν μια κουκιδα, μια ομορφη κουκιδα, ακολουθησαν κι αλλοι υπερυχοι μεχρι που φτασαμε στο β επιπεδου, εκεινη την ημερα ο μπαμπας σου ειχε δουλεια και δεν μπορεσε να ερθει μαζι, στο σαλονι που περιμενα μεχρι να με φωναξουν μιλουσα με μια κοπελα η οποια περιμενε να κανει και εκεινη τον ιδιο υπερυχο μπηκε πριν απο εμενα βγηκε και εκλαιγε κατι δεν πηγε μαλλον καλα τοτε χαιδεψα την κοιλια μου και σου ειπα οτι το μονο που θελω ειναι να εισαι καλα, ειμαι σιγουρη οτι το ενοιωσες ηταν σα να μου απαντησες,ησουν καλα και σε ειδα να χασμουριεσαι ακομα και ο γιατρος γελασε μαζι σου, ησουν κοριτσακι και μολις 500 γρ.ο καιρος περναγε και εφτανε η στιγμη που θα σε επιανα στην αγκαλια μου, μπηκα στο μηνα μου 15/3/2008 ειχα ΠΗΤ 15/4/2008 στις 6/4/08 ημερα κυριακη ξυπνησα με ενα γλυκο πονο χαμηλα στην κοιλια ηθελες μια εβδομαδα ακομα,στην αρχη νομισα οτι ηταν ιδεα μου αλλα δεν ηταν ησουν εσυ που ηθελες να βγεις λιγο νωριτερα.στην αρχη οι πονοι ηταν καθε 35΄ οσο περναγε η ωρα μειωνοταν το διαστημα το απογευμα ειχα πονους καθε 20΄τηλεφωνησα στο γιατρο μου ειπε οτι μπορει να γενησω και την επομενη μερε να μην πανικοβαλομαι , η ωρα περναγε και τα μεσοδιαστηματα μειωνονταν, στις 2:00 τη νυχτα ενοιωσα εναν οξυ πονο και εσενα να κατεβαινεις πολυ χαμηλα ο μπαμπας δεν ηξερε τι να κανει τον θυμαμαι να γυριζει γυρω απο τον εαυτο του χωρις να κανει τιποτα.ξεκινησαμε για το ΕΛΕΝΑ στις 3:30πμ ειχα πονους ανα 2 λεπτα ,φτανοντας ειχα διαστολη 4 με ετοιμασαν ,εφτανε η ωρα το ενοιωθα ,ηξερα οτι σε λιγο θα σε δω και θα σε αγκαλιασω στις 6:55πμ ακουσα το κλαμα σου, σε ειδα, ησουν μελαχρινη με πολλα μαλλια ,53εκ και 3250 βαρος,σε εβαλαν στην αγκαλια μου και σταματησες να κλαις δεν ηθελα να σε αφησω ,ηθελα να σε κρατω συνεχως , αποχωριστικαμε για 4 ωρες μεχρι να σε ετοιμασουν και να σε ξαναφερουν, στο διαστημα αυτο ειδα τον μπαμπα σου με τα ματια πρησμενα απο το κλαμα να μου φιλα τα χερια για το δωρο που του εκανα,ηταν και αυτος ενα μικρο παιδι, σε εφεραν παλι ησουν ταλαιπωρημενη αλλα για εμενα ησουν το πιο ομορφο μωρο του κοσμου, αναγκαστικα να σε αποχωριστω για 4 ημ. μπηκες στη μοναδα γιατι ειχες υψηλο ικτερο ημουν εκει απ΄εξω μαζι μετον μπαμπα και εκλαιγα οταν ακουγα το κλαμα σου, το ξεχωριζαμε αναμεσα σε τοσα μωρα, ησουν και εισαι δυνατο μωρο το ξεπερασες και τωρα ειμαστε σπιτι οι τρεις μας, εισαι 2 μηνων και μια κουκλα, μοιαζεις στο μπαμπα και μεσα απο εσενα βλεπω καιεκεινον οταν λειπει στη δουλεια, σε αγαπω παρα πολυ εισαι η ζωη μου , ως τωρα δεν ειχα ζησει τιποτα τωρα ζω εσενα μαζι με εσενα,δεν μπορω να φανταστω την ζωη μου χωρις εσενα νομιζω οτι παντα σε ειχα!

[pebii]

κοριτσια διαβαζοντας τις ιστοριες σας νομιζω οτι ξαναζω την γενηση της κορης μου,αλλα ας παρουμε τα πραγματα απο την αρχη, παντρευτικαμε με τον αντρα μου 23/6/2007 θελαμε να κανουμε παιδακι αλλα δεν βιαζομασταν ,εχοντας γυρω μας παραδειγματα φιλων και συγγενων που δεν τους ειχε κατσει εγκυμοσυνη αμεσως ,ξεκινησαμε και ειπαμε οποτε κατσει, εμεινα αμεσως εγκυος, 6/8/2007 εκανα το τεστ φαινοταν αχνα οτι ειναι θετικο ακολουθησαν αλλα 4 για να βεβαιωθω οτι μια ψυχουλα μεγαλωνει μεσα μου, ησουν εσυ μωρακι μου!!!!!!!!!!!29/8/2007 πηγα στο γιατρο εκανα τον πρωτο υπερυχο, ησουν μια κουκιδα, μια ομορφη κουκιδα, ακολουθησαν κι αλλοι υπερυχοι μεχρι που φτασαμε στο β επιπεδου, εκεινη την ημερα ο μπαμπας σου ειχε δουλεια και δεν μπορεσε να ερθει μαζι, στο σαλονι που περιμενα μεχρι να με φωναξουν μιλουσα με μια κοπελα η οποια περιμενε να κανει και εκεινη τον ιδιο υπερυχο μπηκε πριν απο εμενα βγηκε και εκλαιγε κατι δεν πηγε μαλλον καλα τοτε χαιδεψα την κοιλια μου και σου ειπα οτι το μονο που θελω ειναι να εισαι καλα, ειμαι σιγουρη οτι το ενοιωσες ηταν σα να μου απαντησες,ησουν καλα και σε ειδα να χασμουριεσαι ακομα και ο γιατρος γελασε μαζι σου, ησουν κοριτσακι και μολις 500 γρ.ο καιρος περναγε και εφτανε η στιγμη που θα σε επιανα στην αγκαλια μου, μπηκα στο μηνα μου 15/3/2008 ειχα ΠΗΤ 15/4/2008 στις 6/4/08 ημερα κυριακη ξυπνησα με ενα γλυκο πονο χαμηλα στην κοιλια ηθελες μια εβδομαδα ακομα,στην αρχη νομισα οτι ηταν ιδεα μου αλλα δεν ηταν ησουν εσυ που ηθελες να βγεις λιγο νωριτερα.στην αρχη οι πονοι ηταν καθε 35΄ οσο περναγε η ωρα μειωνοταν το διαστημα το απογευμα ειχα πονους καθε 20΄τηλεφωνησα στο γιατρο μου ειπε οτι μπορει να γενησω και την επομενη μερε να μην πανικοβαλομαι , η ωρα περναγε και τα μεσοδιαστηματα μειωνονταν, στις 2:00 τη νυχτα ενοιωσα εναν οξυ πονο και εσενα να κατεβαινεις πολυ χαμηλα ο μπαμπας δεν ηξερε τι να κανει τον θυμαμαι να γυριζει γυρω απο τον εαυτο του χωρις να κανει τιποτα.ξεκινησαμε για το ΕΛΕΝΑ στις 3:30πμ ειχα πονους ανα 2 λεπτα ,φτανοντας ειχα διαστολη 4 με ετοιμασαν ,εφτανε η ωρα το ενοιωθα ,ηξερα οτι σε λιγο θα σε δω και θα σε αγκαλιασω στις 6:55πμ ακουσα το κλαμα σου, σε ειδα, ησουν μελαχρινη με πολλα μαλλια ,53εκ και 3250 βαρος,σε εβαλαν στην αγκαλια μου και σταματησες να κλαις δεν ηθελα να σε αφησω ,ηθελα να σε κρατω συνεχως , αποχωριστικαμε για 4 ωρες μεχρι να σε ετοιμασουν και να σε ξαναφερουν, στο διαστημα αυτο ειδα τον μπαμπα σου με τα ματια πρησμενα απο το κλαμα να μου φιλα τα χερια για το δωρο που του εκανα,ηταν και αυτος ενα μικρο παιδι, σε εφεραν παλι ησουν ταλαιπωρημενη αλλα για εμενα ησουν το πιο ομορφο μωρο του κοσμου, αναγκαστικα να σε αποχωριστω για 4 ημ. μπηκες στη μοναδα γιατι ειχες υψηλο ικτερο ημουν εκει απ΄εξω μαζι μετον μπαμπα και εκλαιγα οταν ακουγα το κλαμα σου, το ξεχωριζαμε αναμεσα σε τοσα μωρα, ησουν και εισαι δυνατο μωρο το ξεπερασες και τωρα ειμαστε σπιτι οι τρεις μας, εισαι 2 μηνων και μια κουκλα, μοιαζεις στο μπαμπα και μεσα απο εσενα βλεπω καιεκεινον οταν λειπει στη δουλεια, σε αγαπω παρα πολυ εισαι η ζωη μου , ως τωρα δεν ειχα ζησει τιποτα τωρα ζω εσενα μαζι με εσενα,δεν μπορω να φανταστω την ζωη μου χωρις εσενα νομιζω οτι παντα σε ειχα!

[pebii]

κοριτσια διαβαζοντας τις ιστοριες σας νομιζω οτι ξαναζω την γενηση της κορης μου,αλλα ας παρουμε τα πραγματα απο την αρχη, παντρευτικαμε με τον αντρα μου 23/6/2007 θελαμε να κανουμε παιδακι αλλα δεν βιαζομασταν ,εχοντας γυρω μας παραδειγματα φιλων και συγγενων που δεν τους ειχε κατσει εγκυμοσυνη αμεσως ,ξεκινησαμε και ειπαμε οποτε κατσει, εμεινα αμεσως εγκυος, 6/8/2007 εκανα το τεστ φαινοταν αχνα οτι ειναι θετικο ακολουθησαν αλλα 4 για να βεβαιωθω οτι μια ψυχουλα μεγαλωνει μεσα μου, ησουν εσυ μωρακι μου!!!!!!!!!!!29/8/2007 πηγα στο γιατρο εκανα τον πρωτο υπερυχο, ησουν μια κουκιδα, μια ομορφη κουκιδα, ακολουθησαν κι αλλοι υπερυχοι μεχρι που φτασαμε στο β επιπεδου, εκεινη την ημερα ο μπαμπας σου ειχε δουλεια και δεν μπορεσε να ερθει μαζι, στο σαλονι που περιμενα μεχρι να με φωναξουν μιλουσα με μια κοπελα η οποια περιμενε να κανει και εκεινη τον ιδιο υπερυχο μπηκε πριν απο εμενα βγηκε και εκλαιγε κατι δεν πηγε μαλλον καλα τοτε χαιδεψα την κοιλια μου και σου ειπα οτι το μονο που θελω ειναι να εισαι καλα, ειμαι σιγουρη οτι το ενοιωσες ηταν σα να μου απαντησες,ησουν καλα και σε ειδα να χασμουριεσαι ακομα και ο γιατρος γελασε μαζι σου, ησουν κοριτσακι και μολις 500 γρ.ο καιρος περναγε και εφτανε η στιγμη που θα σε επιανα στην αγκαλια μου, μπηκα στο μηνα μου 15/3/2008 ειχα ΠΗΤ 15/4/2008 στις 6/4/08 ημερα κυριακη ξυπνησα με ενα γλυκο πονο χαμηλα στην κοιλια ηθελες μια εβδομαδα ακομα,στην αρχη νομισα οτι ηταν ιδεα μου αλλα δεν ηταν ησουν εσυ που ηθελες να βγεις λιγο νωριτερα.στην αρχη οι πονοι ηταν καθε 35΄ οσο περναγε η ωρα μειωνοταν το διαστημα το απογευμα ειχα πονους καθε 20΄τηλεφωνησα στο γιατρο μου ειπε οτι μπορει να γενησω και την επομενη μερε να μην πανικοβαλομαι , η ωρα περναγε και τα μεσοδιαστηματα μειωνονταν, στις 2:00 τη νυχτα ενοιωσα εναν οξυ πονο και εσενα να κατεβαινεις πολυ χαμηλα ο μπαμπας δεν ηξερε τι να κανει τον θυμαμαι να γυριζει γυρω απο τον εαυτο του χωρις να κανει τιποτα.ξεκινησαμε για το ΕΛΕΝΑ στις 3:30πμ ειχα πονους ανα 2 λεπτα ,φτανοντας ειχα διαστολη 4 με ετοιμασαν ,εφτανε η ωρα το ενοιωθα ,ηξερα οτι σε λιγο θα σε δω και θα σε αγκαλιασω στις 6:55πμ ακουσα το κλαμα σου, σε ειδα, ησουν μελαχρινη με πολλα μαλλια ,53εκ και 3250 βαρος,σε εβαλαν στην αγκαλια μου και σταματησες να κλαις δεν ηθελα να σε αφησω ,ηθελα να σε κρατω συνεχως , αποχωριστικαμε για 4 ωρες μεχρι να σε ετοιμασουν και να σε ξαναφερουν, στο διαστημα αυτο ειδα τον μπαμπα σου με τα ματια πρησμενα απο το κλαμα να μου φιλα τα χερια για το δωρο που του εκανα,ηταν και αυτος ενα μικρο παιδι, σε εφεραν παλι ησουν ταλαιπωρημενη αλλα για εμενα ησουν το πιο ομορφο μωρο του κοσμου, αναγκαστικα να σε αποχωριστω για 4 ημ. μπηκες στη μοναδα γιατι ειχες υψηλο ικτερο ημουν εκει απ΄εξω μαζι μετον μπαμπα και εκλαιγα οταν ακουγα το κλαμα σου, το ξεχωριζαμε αναμεσα σε τοσα μωρα, ησουν και εισαι δυνατο μωρο το ξεπερασες και τωρα ειμαστε σπιτι οι τρεις μας, εισαι 2 μηνων και μια κουκλα, μοιαζεις στο μπαμπα και μεσα απο εσενα βλεπω καιεκεινον οταν λειπει στη δουλεια, σε αγαπω παρα πολυ εισαι η ζωη μου , ως τωρα δεν ειχα ζησει τιποτα τωρα ζω εσενα μαζι με εσενα,δεν μπορω να φανταστω την ζωη μου χωρις εσενα νομιζω οτι παντα σε ειχα!

[pebii]

κοριτσια διαβαζοντας τις ιστοριες σας νομιζω οτι ξαναζω την γενηση της κορης μου,αλλα ας παρουμε τα πραγματα απο την αρχη, παντρευτικαμε με τον αντρα μου 23/6/2007 θελαμε να κανουμε παιδακι αλλα δεν βιαζομασταν ,εχοντας γυρω μας παραδειγματα φιλων και συγγενων που δεν τους ειχε κατσει εγκυμοσυνη αμεσως ,ξεκινησαμε και ειπαμε οποτε κατσει, εμεινα αμεσως εγκυος, 6/8/2007 εκανα το τεστ φαινοταν αχνα οτι ειναι θετικο ακολουθησαν αλλα 4 για να βεβαιωθω οτι μια ψυχουλα μεγαλωνει μεσα μου, ησουν εσυ μωρακι μου!!!!!!!!!!!29/8/2007 πηγα στο γιατρο εκανα τον πρωτο υπερυχο, ησουν μια κουκιδα, μια ομορφη κουκιδα, ακολουθησαν κι αλλοι υπερυχοι μεχρι που φτασαμε στο β επιπεδου, εκεινη την ημερα ο μπαμπας σου ειχε δουλεια και δεν μπορεσε να ερθει μαζι, στο σαλονι που περιμενα μεχρι να με φωναξουν μιλουσα με μια κοπελα η οποια περιμενε να κανει και εκεινη τον ιδιο υπερυχο μπηκε πριν απο εμενα βγηκε και εκλαιγε κατι δεν πηγε μαλλον καλα τοτε χαιδεψα την κοιλια μου και σου ειπα οτι το μονο που θελω ειναι να εισαι καλα, ειμαι σιγουρη οτι το ενοιωσες ηταν σα να μου απαντησες,ησουν καλα και σε ειδα να χασμουριεσαι ακομα και ο γιατρος γελασε μαζι σου, ησουν κοριτσακι και μολις 500 γρ.ο καιρος περναγε και εφτανε η στιγμη που θα σε επιανα στην αγκαλια μου, μπηκα στο μηνα μου 15/3/2008 ειχα ΠΗΤ 15/4/2008 στις 6/4/08 ημερα κυριακη ξυπνησα με ενα γλυκο πονο χαμηλα στην κοιλια ηθελες μια εβδομαδα ακομα,στην αρχη νομισα οτι ηταν ιδεα μου αλλα δεν ηταν ησουν εσυ που ηθελες να βγεις λιγο νωριτερα.στην αρχη οι πονοι ηταν καθε 35΄ οσο περναγε η ωρα μειωνοταν το διαστημα το απογευμα ειχα πονους καθε 20΄τηλεφωνησα στο γιατρο μου ειπε οτι μπορει να γενησω και την επομενη μερε να μην πανικοβαλομαι , η ωρα περναγε και τα μεσοδιαστηματα μειωνονταν, στις 2:00 τη νυχτα ενοιωσα εναν οξυ πονο και εσενα να κατεβαινεις πολυ χαμηλα ο μπαμπας δεν ηξερε τι να κανει τον θυμαμαι να γυριζει γυρω απο τον εαυτο του χωρις να κανει τιποτα.ξεκινησαμε για το ΕΛΕΝΑ στις 3:30πμ ειχα πονους ανα 2 λεπτα ,φτανοντας ειχα διαστολη 4 με ετοιμασαν ,εφτανε η ωρα το ενοιωθα ,ηξερα οτι σε λιγο θα σε δω και θα σε αγκαλιασω στις 6:55πμ ακουσα το κλαμα σου, σε ειδα, ησουν μελαχρινη με πολλα μαλλια ,53εκ και 3250 βαρος,σε εβαλαν στην αγκαλια μου και σταματησες να κλαις δεν ηθελα να σε αφησω ,ηθελα να σε κρατω συνεχως , αποχωριστικαμε για 4 ωρες μεχρι να σε ετοιμασουν και να σε ξαναφερουν, στο διαστημα αυτο ειδα τον μπαμπα σου με τα ματια πρησμενα απο το κλαμα να μου φιλα τα χερια για το δωρο που του εκανα,ηταν και αυτος ενα μικρο παιδι, σε εφεραν παλι ησουν ταλαιπωρημενη αλλα για εμενα ησουν το πιο ομορφο μωρο του κοσμου, αναγκαστικα να σε αποχωριστω για 4 ημ. μπηκες στη μοναδα γιατι ειχες υψηλο ικτερο ημουν εκει απ΄εξω μαζι μετον μπαμπα και εκλαιγα οταν ακουγα το κλαμα σου, το ξεχωριζαμε αναμεσα σε τοσα μωρα, ησουν και εισαι δυνατο μωρο το ξεπερασες και τωρα ειμαστε σπιτι οι τρεις μας, εισαι 2 μηνων και μια κουκλα, μοιαζεις στο μπαμπα και μεσα απο εσενα βλεπω καιεκεινον οταν λειπει στη δουλεια, σε αγαπω παρα πολυ εισαι η ζωη μου , ως τωρα δεν ειχα ζησει τιποτα τωρα ζω εσενα μαζι με εσενα,δεν μπορω να φανταστω την ζωη μου χωρις εσενα νομιζω οτι παντα σε ειχα!

[simone]

Θυμαμαι πριν 3 χρονια που καθομασταν μωρο μου με τη νουνα σου, που ηταν εγκυος στον Νασουλη και μου ελεγε

ποσο αγαπαει το μωρακι που εχει μεσα της..

Δεν το καταλαβαινα..Της ελεγα πως μπορεις να αγαπας εναν 'ανθρωπο' που δεν εχεις καν γνωρισει..?

Δεν ξερω ελεγε..Απλα γινεται...

Μετα απο λιγο καιρο με τον μπαμπα καναμε εξωσωματικη για να σε αποκτησουμε..

Ναι μωρο μου,εσενα!!

Οταν εγινε η εμβρυομεταφορα και γυρισαμε με το καλο σπιτακι μας,σε μια εβδομαδα ειχα αιμα..

Με επιασε κρυος ιδρωτας,τα δακρυα αρχισαν χωρις να το καταλαβω να τρεχουν ασταματητα..

Δεν ηθελα να σε χασω..ακομα καλα καλα δε σε ειχα..

Πηραμε τον γιατρο τηλεφωνο..μου ειπε να κανω μια ενεση για τυχον επαπειλλουμενη αποβολη και να κατσω στο κρεββατι για μια εβδομαδα και μετα να παω για χοριακη..

Εκατσα..το πως εκατσα..ενας θεος ξερει..

Δεν ημουν αισιοδοξη,νομιζα πως σε ειχα χασει..Δεν ειχα πιστη σε σενα φαινεται ακομα..Δεν ηξερα..

....Ηρθε η Δευτερα που επρεπε να παω για την χοριακη μου..

Ολο το βραδυ δεν κοιμηθηκα..

Πηγα το πρωι και μου ειπαν πως τα αποτελεσματα θα ηταν ετοιμα το μεσημερακι..

Πως περνανε τωρα οι ωρες?

Πηγα στη νουνα σου!Της ελεγα πως δεν ειμαι εγκυος και δεν θα χω ευχαριστα νεα..Εκλαιγα..

Κλαιγοντας πηρα τηλεφωνο..Ετρεμα...

Μου λεει η κοπελα...

Εχω παρα μα παρα πολυ ευχαριστα νεα!!!!!(δεν θα το ξεχασω ποτε)

Δεν το πιστευα..Αρχισα να κλαιω παλι..!!! Απο χαρα ομως!

Δεν μπορουσα να της μιλησω...!!

...γελαγε...!!!

Κρατηθηκες μωρο μου...Δεν εφυγες...

Εμεινες εκει..Ηθελες να μας γνωρισεις..να σε γνωρισουμε..

Μεγαλωνοντας μεσα μου και με τον καιρο να περναει..

δενομουν ολο και περισσοτερο μαζι σου...σε αγαπουσα..σε ερωτευομουν..

Δεν το πιστευα...!!

Δεν σε ηξερα καν...αλλα σε αγαπουσα τοσο πολυ..

Οταν σε ενοιωθα δε... Πω πω οταν σε ενοιωθα....

Δεν υπηρχε κατι πιο τελειο απο αυτο...

Ειχα μια ζωη μεσα μου..Τη ζωη μου......Απιστευτο μου φαινοταν..

Περασε ο καιρος σιγα σιγα και εφτασε η μεγαλη μερα..

Ηθελα να σε φερω στον κοσμο με καισαρικη..Φοβομουν να σε φερω φυσιολογικα..

Στις 03-08-07 ηρθες στον κοσμο....!

Αλλιως σε περιμενα...αυτο το ομολογω....(γελαω....)

Ηρθες ομως και αλλαξες την ζωη μου..!!τη ζωη μας..........

Σ αγαπω με ολη τη δυναμη της ψυχης μου...!!

Καθε μερα σ αγαπω ολο και πιο πολυ...τοσο που φοβαμαι...

Κοριτσακι μου γλυκο σε ευχαριστω που ηρθες στη ζωη μου..Σε ευχαριστω μεσα απο τα βαθη της ψυχης μου..

Θα προσπαθησω να σου δωσω ολα αυτα που εχω μεσα μου...Θα προσπαθησω να μη σου λειψει ποτε τιποτα..

Σου ζηταω συγνωμη αν μερικες φορες δε σε καταλαβαινω..

Εχω τοσα πολλα να μαθω...

Σε ευχαριστω ζωη μου!

Σ αγαπω.........

και οπως γραφω παρακατω...

.....Αν τωρα ξερουμε τι ειναι ολοκληρωτικη αγαπη.....

.............ο λογος εισαι εσυ καρδια μου......

[simone]

Θυμαμαι πριν 3 χρονια που καθομασταν μωρο μου με τη νουνα σου, που ηταν εγκυος στον Νασουλη και μου ελεγε

ποσο αγαπαει το μωρακι που εχει μεσα της..

Δεν το καταλαβαινα..Της ελεγα πως μπορεις να αγαπας εναν 'ανθρωπο' που δεν εχεις καν γνωρισει..?

Δεν ξερω ελεγε..Απλα γινεται...

Μετα απο λιγο καιρο με τον μπαμπα καναμε εξωσωματικη για να σε αποκτησουμε..

Ναι μωρο μου,εσενα!!

Οταν εγινε η εμβρυομεταφορα και γυρισαμε με το καλο σπιτακι μας,σε μια εβδομαδα ειχα αιμα..

Με επιασε κρυος ιδρωτας,τα δακρυα αρχισαν χωρις να το καταλαβω να τρεχουν ασταματητα..

Δεν ηθελα να σε χασω..ακομα καλα καλα δε σε ειχα..

Πηραμε τον γιατρο τηλεφωνο..μου ειπε να κανω μια ενεση για τυχον επαπειλλουμενη αποβολη και να κατσω στο κρεββατι για μια εβδομαδα και μετα να παω για χοριακη..

Εκατσα..το πως εκατσα..ενας θεος ξερει..

Δεν ημουν αισιοδοξη,νομιζα πως σε ειχα χασει..Δεν ειχα πιστη σε σενα φαινεται ακομα..Δεν ηξερα..

....Ηρθε η Δευτερα που επρεπε να παω για την χοριακη μου..

Ολο το βραδυ δεν κοιμηθηκα..

Πηγα το πρωι και μου ειπαν πως τα αποτελεσματα θα ηταν ετοιμα το μεσημερακι..

Πως περνανε τωρα οι ωρες?

Πηγα στη νουνα σου!Της ελεγα πως δεν ειμαι εγκυος και δεν θα χω ευχαριστα νεα..Εκλαιγα..

Κλαιγοντας πηρα τηλεφωνο..Ετρεμα...

Μου λεει η κοπελα...

Εχω παρα μα παρα πολυ ευχαριστα νεα!!!!!(δεν θα το ξεχασω ποτε)

Δεν το πιστευα..Αρχισα να κλαιω παλι..!!! Απο χαρα ομως!

Δεν μπορουσα να της μιλησω...!!

...γελαγε...!!!

Κρατηθηκες μωρο μου...Δεν εφυγες...

Εμεινες εκει..Ηθελες να μας γνωρισεις..να σε γνωρισουμε..

Μεγαλωνοντας μεσα μου και με τον καιρο να περναει..

δενομουν ολο και περισσοτερο μαζι σου...σε αγαπουσα..σε ερωτευομουν..

Δεν το πιστευα...!!

Δεν σε ηξερα καν...αλλα σε αγαπουσα τοσο πολυ..

Οταν σε ενοιωθα δε... Πω πω οταν σε ενοιωθα....

Δεν υπηρχε κατι πιο τελειο απο αυτο...

Ειχα μια ζωη μεσα μου..Τη ζωη μου......Απιστευτο μου φαινοταν..

Περασε ο καιρος σιγα σιγα και εφτασε η μεγαλη μερα..

Ηθελα να σε φερω στον κοσμο με καισαρικη..Φοβομουν να σε φερω φυσιολογικα..

Στις 03-08-07 ηρθες στον κοσμο....!

Αλλιως σε περιμενα...αυτο το ομολογω....(γελαω....)

Ηρθες ομως και αλλαξες την ζωη μου..!!τη ζωη μας..........

Σ αγαπω με ολη τη δυναμη της ψυχης μου...!!

Καθε μερα σ αγαπω ολο και πιο πολυ...τοσο που φοβαμαι...

Κοριτσακι μου γλυκο σε ευχαριστω που ηρθες στη ζωη μου..Σε ευχαριστω μεσα απο τα βαθη της ψυχης μου..

Θα προσπαθησω να σου δωσω ολα αυτα που εχω μεσα μου...Θα προσπαθησω να μη σου λειψει ποτε τιποτα..

Σου ζηταω συγνωμη αν μερικες φορες δε σε καταλαβαινω..

Εχω τοσα πολλα να μαθω...

Σε ευχαριστω ζωη μου!

Σ αγαπω.........

και οπως γραφω παρακατω...

.....Αν τωρα ξερουμε τι ειναι ολοκληρωτικη αγαπη.....

.............ο λογος εισαι εσυ καρδια μου......

[simone]

Θυμαμαι πριν 3 χρονια που καθομασταν μωρο μου με τη νουνα σου, που ηταν εγκυος στον Νασουλη και μου ελεγε

ποσο αγαπαει το μωρακι που εχει μεσα της..

Δεν το καταλαβαινα..Της ελεγα πως μπορεις να αγαπας εναν 'ανθρωπο' που δεν εχεις καν γνωρισει..?

Δεν ξερω ελεγε..Απλα γινεται...

Μετα απο λιγο καιρο με τον μπαμπα καναμε εξωσωματικη για να σε αποκτησουμε..

Ναι μωρο μου,εσενα!!

Οταν εγινε η εμβρυομεταφορα και γυρισαμε με το καλο σπιτακι μας,σε μια εβδομαδα ειχα αιμα..

Με επιασε κρυος ιδρωτας,τα δακρυα αρχισαν χωρις να το καταλαβω να τρεχουν ασταματητα..

Δεν ηθελα να σε χασω..ακομα καλα καλα δε σε ειχα..

Πηραμε τον γιατρο τηλεφωνο..μου ειπε να κανω μια ενεση για τυχον επαπειλλουμενη αποβολη και να κατσω στο κρεββατι για μια εβδομαδα και μετα να παω για χοριακη..

Εκατσα..το πως εκατσα..ενας θεος ξερει..

Δεν ημουν αισιοδοξη,νομιζα πως σε ειχα χασει..Δεν ειχα πιστη σε σενα φαινεται ακομα..Δεν ηξερα..

....Ηρθε η Δευτερα που επρεπε να παω για την χοριακη μου..

Ολο το βραδυ δεν κοιμηθηκα..

Πηγα το πρωι και μου ειπαν πως τα αποτελεσματα θα ηταν ετοιμα το μεσημερακι..

Πως περνανε τωρα οι ωρες?

Πηγα στη νουνα σου!Της ελεγα πως δεν ειμαι εγκυος και δεν θα χω ευχαριστα νεα..Εκλαιγα..

Κλαιγοντας πηρα τηλεφωνο..Ετρεμα...

Μου λεει η κοπελα...

Εχω παρα μα παρα πολυ ευχαριστα νεα!!!!!(δεν θα το ξεχασω ποτε)

Δεν το πιστευα..Αρχισα να κλαιω παλι..!!! Απο χαρα ομως!

Δεν μπορουσα να της μιλησω...!!

...γελαγε...!!!

Κρατηθηκες μωρο μου...Δεν εφυγες...

Εμεινες εκει..Ηθελες να μας γνωρισεις..να σε γνωρισουμε..

Μεγαλωνοντας μεσα μου και με τον καιρο να περναει..

δενομουν ολο και περισσοτερο μαζι σου...σε αγαπουσα..σε ερωτευομουν..

Δεν το πιστευα...!!

Δεν σε ηξερα καν...αλλα σε αγαπουσα τοσο πολυ..

Οταν σε ενοιωθα δε... Πω πω οταν σε ενοιωθα....

Δεν υπηρχε κατι πιο τελειο απο αυτο...

Ειχα μια ζωη μεσα μου..Τη ζωη μου......Απιστευτο μου φαινοταν..

Περασε ο καιρος σιγα σιγα και εφτασε η μεγαλη μερα..

Ηθελα να σε φερω στον κοσμο με καισαρικη..Φοβομουν να σε φερω φυσιολογικα..

Στις 03-08-07 ηρθες στον κοσμο....!

Αλλιως σε περιμενα...αυτο το ομολογω....(γελαω....)

Ηρθες ομως και αλλαξες την ζωη μου..!!τη ζωη μας..........

Σ αγαπω με ολη τη δυναμη της ψυχης μου...!!

Καθε μερα σ αγαπω ολο και πιο πολυ...τοσο που φοβαμαι...

Κοριτσακι μου γλυκο σε ευχαριστω που ηρθες στη ζωη μου..Σε ευχαριστω μεσα απο τα βαθη της ψυχης μου..

Θα προσπαθησω να σου δωσω ολα αυτα που εχω μεσα μου...Θα προσπαθησω να μη σου λειψει ποτε τιποτα..

Σου ζηταω συγνωμη αν μερικες φορες δε σε καταλαβαινω..

Εχω τοσα πολλα να μαθω...

Σε ευχαριστω ζωη μου!

Σ αγαπω.........

και οπως γραφω παρακατω...

.....Αν τωρα ξερουμε τι ειναι ολοκληρωτικη αγαπη.....

.............ο λογος εισαι εσυ καρδια μου......

[simone]

Θυμαμαι πριν 3 χρονια που καθομασταν μωρο μου με τη νουνα σου, που ηταν εγκυος στον Νασουλη και μου ελεγε

ποσο αγαπαει το μωρακι που εχει μεσα της..

Δεν το καταλαβαινα..Της ελεγα πως μπορεις να αγαπας εναν 'ανθρωπο' που δεν εχεις καν γνωρισει..?

Δεν ξερω ελεγε..Απλα γινεται...

Μετα απο λιγο καιρο με τον μπαμπα καναμε εξωσωματικη για να σε αποκτησουμε..

Ναι μωρο μου,εσενα!!

Οταν εγινε η εμβρυομεταφορα και γυρισαμε με το καλο σπιτακι μας,σε μια εβδομαδα ειχα αιμα..

Με επιασε κρυος ιδρωτας,τα δακρυα αρχισαν χωρις να το καταλαβω να τρεχουν ασταματητα..

Δεν ηθελα να σε χασω..ακομα καλα καλα δε σε ειχα..

Πηραμε τον γιατρο τηλεφωνο..μου ειπε να κανω μια ενεση για τυχον επαπειλλουμενη αποβολη και να κατσω στο κρεββατι για μια εβδομαδα και μετα να παω για χοριακη..

Εκατσα..το πως εκατσα..ενας θεος ξερει..

Δεν ημουν αισιοδοξη,νομιζα πως σε ειχα χασει..Δεν ειχα πιστη σε σενα φαινεται ακομα..Δεν ηξερα..

....Ηρθε η Δευτερα που επρεπε να παω για την χοριακη μου..

Ολο το βραδυ δεν κοιμηθηκα..

Πηγα το πρωι και μου ειπαν πως τα αποτελεσματα θα ηταν ετοιμα το μεσημερακι..

Πως περνανε τωρα οι ωρες?

Πηγα στη νουνα σου!Της ελεγα πως δεν ειμαι εγκυος και δεν θα χω ευχαριστα νεα..Εκλαιγα..

Κλαιγοντας πηρα τηλεφωνο..Ετρεμα...

Μου λεει η κοπελα...

Εχω παρα μα παρα πολυ ευχαριστα νεα!!!!!(δεν θα το ξεχασω ποτε)

Δεν το πιστευα..Αρχισα να κλαιω παλι..!!! Απο χαρα ομως!

Δεν μπορουσα να της μιλησω...!!

...γελαγε...!!!

Κρατηθηκες μωρο μου...Δεν εφυγες...

Εμεινες εκει..Ηθελες να μας γνωρισεις..να σε γνωρισουμε..

Μεγαλωνοντας μεσα μου και με τον καιρο να περναει..

δενομουν ολο και περισσοτερο μαζι σου...σε αγαπουσα..σε ερωτευομουν..

Δεν το πιστευα...!!

Δεν σε ηξερα καν...αλλα σε αγαπουσα τοσο πολυ..

Οταν σε ενοιωθα δε... Πω πω οταν σε ενοιωθα....

Δεν υπηρχε κατι πιο τελειο απο αυτο...

Ειχα μια ζωη μεσα μου..Τη ζωη μου......Απιστευτο μου φαινοταν..

Περασε ο καιρος σιγα σιγα και εφτασε η μεγαλη μερα..

Ηθελα να σε φερω στον κοσμο με καισαρικη..Φοβομουν να σε φερω φυσιολογικα..

Στις 03-08-07 ηρθες στον κοσμο....!

Αλλιως σε περιμενα...αυτο το ομολογω....(γελαω....)

Ηρθες ομως και αλλαξες την ζωη μου..!!τη ζωη μας..........

Σ αγαπω με ολη τη δυναμη της ψυχης μου...!!

Καθε μερα σ αγαπω ολο και πιο πολυ...τοσο που φοβαμαι...

Κοριτσακι μου γλυκο σε ευχαριστω που ηρθες στη ζωη μου..Σε ευχαριστω μεσα απο τα βαθη της ψυχης μου..

Θα προσπαθησω να σου δωσω ολα αυτα που εχω μεσα μου...Θα προσπαθησω να μη σου λειψει ποτε τιποτα..

Σου ζηταω συγνωμη αν μερικες φορες δε σε καταλαβαινω..

Εχω τοσα πολλα να μαθω...

Σε ευχαριστω ζωη μου!

Σ αγαπω.........

και οπως γραφω παρακατω...

.....Αν τωρα ξερουμε τι ειναι ολοκληρωτικη αγαπη.....

.............ο λογος εισαι εσυ καρδια μου......

[nadiadncr]

Pros Simone,

Diavasa thn istoria sou kai klaiw.... Etsi akrivws niwthw kai as mhn exw akoma mwraki alla to exw oneireutei polles fores. Kathws diavaza thn apanthsh sou eniwtha les kai to egrapsa egw. Anypomonw na to niwsw, ta oneira mou na ginoun pragmatikothta!!!

Polla filia kai sigxarhthria se oles tis manoules pou ferane ston kosmo ta plasmatakia tous!

[nadiadncr]

Pros Simone,

Diavasa thn istoria sou kai klaiw.... Etsi akrivws niwthw kai as mhn exw akoma mwraki alla to exw oneireutei polles fores. Kathws diavaza thn apanthsh sou eniwtha les kai to egrapsa egw. Anypomonw na to niwsw, ta oneira mou na ginoun pragmatikothta!!!

Polla filia kai sigxarhthria se oles tis manoules pou ferane ston kosmo ta plasmatakia tous!

[nadiadncr]

Pros Simone,

Diavasa thn istoria sou kai klaiw.... Etsi akrivws niwthw kai as mhn exw akoma mwraki alla to exw oneireutei polles fores. Kathws diavaza thn apanthsh sou eniwtha les kai to egrapsa egw. Anypomonw na to niwsw, ta oneira mou na ginoun pragmatikothta!!!

Polla filia kai sigxarhthria se oles tis manoules pou ferane ston kosmo ta plasmatakia tous!

[nadiadncr]

Pros Simone,

Diavasa thn istoria sou kai klaiw.... Etsi akrivws niwthw kai as mhn exw akoma mwraki alla to exw oneireutei polles fores. Kathws diavaza thn apanthsh sou eniwtha les kai to egrapsa egw. Anypomonw na to niwsw, ta oneira mou na ginoun pragmatikothta!!!

Polla filia kai sigxarhthria se oles tis manoules pou ferane ston kosmo ta plasmatakia tous!

[simone]

Αγαπημενη μου Ναντια ευχομαι μεσα απο την καρδια μου να αποκτησεις οσο πιο συντομα γινεται το μωρακι που τοσο επιθυμεις..

...ειμαι σιγουρη πως θα τα νοιωσεις ολα αυτα στο μεγιστο..

Σε φιλω...!

[simone]

Αγαπημενη μου Ναντια ευχομαι μεσα απο την καρδια μου να αποκτησεις οσο πιο συντομα γινεται το μωρακι που τοσο επιθυμεις..

...ειμαι σιγουρη πως θα τα νοιωσεις ολα αυτα στο μεγιστο..

Σε φιλω...!

[simone]

Αγαπημενη μου Ναντια ευχομαι μεσα απο την καρδια μου να αποκτησεις οσο πιο συντομα γινεται το μωρακι που τοσο επιθυμεις..

...ειμαι σιγουρη πως θα τα νοιωσεις ολα αυτα στο μεγιστο..

Σε φιλω...!

[simone]

Αγαπημενη μου Ναντια ευχομαι μεσα απο την καρδια μου να αποκτησεις οσο πιο συντομα γινεται το μωρακι που τοσο επιθυμεις..

...ειμαι σιγουρη πως θα τα νοιωσεις ολα αυτα στο μεγιστο..

Σε φιλω...!

[SOFIAEVA]

Αποφασίσαμε με τον άντρα μου τον Νοέμβριο του 2006 μετά από 1 χρόνο και 2 μήνες έγγαμου βίου να κάνουμε ένα παιδάκι. Είμαστα πολύ τυχεροί, γιατί τον επόμενο μήνα έμεινα και έγκυος, και μάλιστα με κάτι υπολογισμούς που έχω κάνει πρέπει να έμεινα έγκυος την ημέρα της γιορτής του μπαμπάκα σου αγάπη μου. Στις 4/01/07 πήγα με την μητέρα μου στον γυναικολόγο για να κάνει η μητέρα μου τεστ Παπανικολάου, και την ώρα που η μητέρα μου ετοιμαζόταν για την εξέταση , λέω στον γιατρό μου, " Δημήτρη έχω 4 μέρες καθυστέρηση" μου λέει τεστ έκανες?? του λέω όχι, γιατί φοβόμουν μην βγει αρνητικό, μου λέει να πάω στην τουαλέτα κ να αφήσω δέιγμα απο τα ούρα μου, το κάνω, και σε λίγα λεπτά επιστρέφει με ένα πλατύ χαμόγελο. Η μητέρα μου μόλις άκουσε τα νέα είχε ήδη κάτσει στην "ωραία αυτή καρέκλα που καθόμαστε όλες στον γυναικολόγο" και μονο φώναζε απο την χαρά της, γιατί δεν μπορούσε να σηκωθεί να με αγκαλιάσει κ να με φιλήσει.Κάναμε κ ένα υπέρηχο, ήσουν μια μικρή κουκιδίτσα. Σε 10 μέρες μου λέει θα ρθεις να ακούσουμε κ καρδιά. Πως πέρασαν αυτές οι μέρες μονο εγώ το ξέρω. Από εκεί κ πέρα εκτός απο το 1ο τρίμηνο που είχα πολλές αδιαθεσίες , όλα πήγαν πολύ καλά για σένα. Μόνο που ήσουν πεισματάρα απο την κοιλιά. Δεν πήρες ποτέ θέση με το κεφάλι προς τα κάτω. Ο γιατρός μου μου λέει Σοφία έχουμε ισχιακή προβολή, θα κάνουμε προγραμματισμένη καισαρική. Εγώ είπα ότι έιναι να γίνει αρκεί να έιναι καλά το παιδάκι μου. έτσι στις 22/08/07 πήγα με τον μπαμπάκα σου στην Ελευθώ, 13:45 μπήκα στο χειρουργείο και 14:00 γεννήθηκες εσύ αγάπη μου!!!! Μόλις βγήκες κατούρησες και τους 2 γιατρούς κ ξεκαρδίστηκαν όλοι στα γέλια. Μετά σε περιποιηθήκανε κ σε φέρανε στην αγκαλιά της μανούλας. Αχχχχχχχχχ εκείνη την στιγμή δεν θα την ξεχάσω!!!!!! Απο τότε αγάπη μου είμαστε αυτοκόλλητες. Είμαστα πια μια οικογένεια κ ο μπαμπάκας σου κι εγώ αναρωτιώμαστε τι κάναμε πριν , όταν δεν σε είχαμε. Έχουμε ξεχάσει πως ήταν χωρίς εσένα. Μαλλον ήταν άδεια η ζωή μας χωρίς εσένα ζωή μου

Σ'αγαπάμε τόοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοσο πολύ. Ετσι δεν σε λέει η μανούλα κ γελάς???

[SOFIAEVA]

Αποφασίσαμε με τον άντρα μου τον Νοέμβριο του 2006 μετά από 1 χρόνο και 2 μήνες έγγαμου βίου να κάνουμε ένα παιδάκι. Είμαστα πολύ τυχεροί, γιατί τον επόμενο μήνα έμεινα και έγκυος, και μάλιστα με κάτι υπολογισμούς που έχω κάνει πρέπει να έμεινα έγκυος την ημέρα της γιορτής του μπαμπάκα σου αγάπη μου. Στις 4/01/07 πήγα με την μητέρα μου στον γυναικολόγο για να κάνει η μητέρα μου τεστ Παπανικολάου, και την ώρα που η μητέρα μου ετοιμαζόταν για την εξέταση , λέω στον γιατρό μου, " Δημήτρη έχω 4 μέρες καθυστέρηση" μου λέει τεστ έκανες?? του λέω όχι, γιατί φοβόμουν μην βγει αρνητικό, μου λέει να πάω στην τουαλέτα κ να αφήσω δέιγμα απο τα ούρα μου, το κάνω, και σε λίγα λεπτά επιστρέφει με ένα πλατύ χαμόγελο. Η μητέρα μου μόλις άκουσε τα νέα είχε ήδη κάτσει στην "ωραία αυτή καρέκλα που καθόμαστε όλες στον γυναικολόγο" και μονο φώναζε απο την χαρά της, γιατί δεν μπορούσε να σηκωθεί να με αγκαλιάσει κ να με φιλήσει.Κάναμε κ ένα υπέρηχο, ήσουν μια μικρή κουκιδίτσα. Σε 10 μέρες μου λέει θα ρθεις να ακούσουμε κ καρδιά. Πως πέρασαν αυτές οι μέρες μονο εγώ το ξέρω. Από εκεί κ πέρα εκτός απο το 1ο τρίμηνο που είχα πολλές αδιαθεσίες , όλα πήγαν πολύ καλά για σένα. Μόνο που ήσουν πεισματάρα απο την κοιλιά. Δεν πήρες ποτέ θέση με το κεφάλι προς τα κάτω. Ο γιατρός μου μου λέει Σοφία έχουμε ισχιακή προβολή, θα κάνουμε προγραμματισμένη καισαρική. Εγώ είπα ότι έιναι να γίνει αρκεί να έιναι καλά το παιδάκι μου. έτσι στις 22/08/07 πήγα με τον μπαμπάκα σου στην Ελευθώ, 13:45 μπήκα στο χειρουργείο και 14:00 γεννήθηκες εσύ αγάπη μου!!!! Μόλις βγήκες κατούρησες και τους 2 γιατρούς κ ξεκαρδίστηκαν όλοι στα γέλια. Μετά σε περιποιηθήκανε κ σε φέρανε στην αγκαλιά της μανούλας. Αχχχχχχχχχ εκείνη την στιγμή δεν θα την ξεχάσω!!!!!! Απο τότε αγάπη μου είμαστε αυτοκόλλητες. Είμαστα πια μια οικογένεια κ ο μπαμπάκας σου κι εγώ αναρωτιώμαστε τι κάναμε πριν , όταν δεν σε είχαμε. Έχουμε ξεχάσει πως ήταν χωρίς εσένα. Μαλλον ήταν άδεια η ζωή μας χωρίς εσένα ζωή μου

Σ'αγαπάμε τόοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοσο πολύ. Ετσι δεν σε λέει η μανούλα κ γελάς???

[SOFIAEVA]

Αποφασίσαμε με τον άντρα μου τον Νοέμβριο του 2006 μετά από 1 χρόνο και 2 μήνες έγγαμου βίου να κάνουμε ένα παιδάκι. Είμαστα πολύ τυχεροί, γιατί τον επόμενο μήνα έμεινα και έγκυος, και μάλιστα με κάτι υπολογισμούς που έχω κάνει πρέπει να έμεινα έγκυος την ημέρα της γιορτής του μπαμπάκα σου αγάπη μου. Στις 4/01/07 πήγα με την μητέρα μου στον γυναικολόγο για να κάνει η μητέρα μου τεστ Παπανικολάου, και την ώρα που η μητέρα μου ετοιμαζόταν για την εξέταση , λέω στον γιατρό μου, " Δημήτρη έχω 4 μέρες καθυστέρηση" μου λέει τεστ έκανες?? του λέω όχι, γιατί φοβόμουν μην βγει αρνητικό, μου λέει να πάω στην τουαλέτα κ να αφήσω δέιγμα απο τα ούρα μου, το κάνω, και σε λίγα λεπτά επιστρέφει με ένα πλατύ χαμόγελο. Η μητέρα μου μόλις άκουσε τα νέα είχε ήδη κάτσει στην "ωραία αυτή καρέκλα που καθόμαστε όλες στον γυναικολόγο" και μονο φώναζε απο την χαρά της, γιατί δεν μπορούσε να σηκωθεί να με αγκαλιάσει κ να με φιλήσει.Κάναμε κ ένα υπέρηχο, ήσουν μια μικρή κουκιδίτσα. Σε 10 μέρες μου λέει θα ρθεις να ακούσουμε κ καρδιά. Πως πέρασαν αυτές οι μέρες μονο εγώ το ξέρω. Από εκεί κ πέρα εκτός απο το 1ο τρίμηνο που είχα πολλές αδιαθεσίες , όλα πήγαν πολύ καλά για σένα. Μόνο που ήσουν πεισματάρα απο την κοιλιά. Δεν πήρες ποτέ θέση με το κεφάλι προς τα κάτω. Ο γιατρός μου μου λέει Σοφία έχουμε ισχιακή προβολή, θα κάνουμε προγραμματισμένη καισαρική. Εγώ είπα ότι έιναι να γίνει αρκεί να έιναι καλά το παιδάκι μου. έτσι στις 22/08/07 πήγα με τον μπαμπάκα σου στην Ελευθώ, 13:45 μπήκα στο χειρουργείο και 14:00 γεννήθηκες εσύ αγάπη μου!!!! Μόλις βγήκες κατούρησες και τους 2 γιατρούς κ ξεκαρδίστηκαν όλοι στα γέλια. Μετά σε περιποιηθήκανε κ σε φέρανε στην αγκαλιά της μανούλας. Αχχχχχχχχχ εκείνη την στιγμή δεν θα την ξεχάσω!!!!!! Απο τότε αγάπη μου είμαστε αυτοκόλλητες. Είμαστα πια μια οικογένεια κ ο μπαμπάκας σου κι εγώ αναρωτιώμαστε τι κάναμε πριν , όταν δεν σε είχαμε. Έχουμε ξεχάσει πως ήταν χωρίς εσένα. Μαλλον ήταν άδεια η ζωή μας χωρίς εσένα ζωή μου

Σ'αγαπάμε τόοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοσο πολύ. Ετσι δεν σε λέει η μανούλα κ γελάς???

[SOFIAEVA]

Αποφασίσαμε με τον άντρα μου τον Νοέμβριο του 2006 μετά από 1 χρόνο και 2 μήνες έγγαμου βίου να κάνουμε ένα παιδάκι. Είμαστα πολύ τυχεροί, γιατί τον επόμενο μήνα έμεινα και έγκυος, και μάλιστα με κάτι υπολογισμούς που έχω κάνει πρέπει να έμεινα έγκυος την ημέρα της γιορτής του μπαμπάκα σου αγάπη μου. Στις 4/01/07 πήγα με την μητέρα μου στον γυναικολόγο για να κάνει η μητέρα μου τεστ Παπανικολάου, και την ώρα που η μητέρα μου ετοιμαζόταν για την εξέταση , λέω στον γιατρό μου, " Δημήτρη έχω 4 μέρες καθυστέρηση" μου λέει τεστ έκανες?? του λέω όχι, γιατί φοβόμουν μην βγει αρνητικό, μου λέει να πάω στην τουαλέτα κ να αφήσω δέιγμα απο τα ούρα μου, το κάνω, και σε λίγα λεπτά επιστρέφει με ένα πλατύ χαμόγελο. Η μητέρα μου μόλις άκουσε τα νέα είχε ήδη κάτσει στην "ωραία αυτή καρέκλα που καθόμαστε όλες στον γυναικολόγο" και μονο φώναζε απο την χαρά της, γιατί δεν μπορούσε να σηκωθεί να με αγκαλιάσει κ να με φιλήσει.Κάναμε κ ένα υπέρηχο, ήσουν μια μικρή κουκιδίτσα. Σε 10 μέρες μου λέει θα ρθεις να ακούσουμε κ καρδιά. Πως πέρασαν αυτές οι μέρες μονο εγώ το ξέρω. Από εκεί κ πέρα εκτός απο το 1ο τρίμηνο που είχα πολλές αδιαθεσίες , όλα πήγαν πολύ καλά για σένα. Μόνο που ήσουν πεισματάρα απο την κοιλιά. Δεν πήρες ποτέ θέση με το κεφάλι προς τα κάτω. Ο γιατρός μου μου λέει Σοφία έχουμε ισχιακή προβολή, θα κάνουμε προγραμματισμένη καισαρική. Εγώ είπα ότι έιναι να γίνει αρκεί να έιναι καλά το παιδάκι μου. έτσι στις 22/08/07 πήγα με τον μπαμπάκα σου στην Ελευθώ, 13:45 μπήκα στο χειρουργείο και 14:00 γεννήθηκες εσύ αγάπη μου!!!! Μόλις βγήκες κατούρησες και τους 2 γιατρούς κ ξεκαρδίστηκαν όλοι στα γέλια. Μετά σε περιποιηθήκανε κ σε φέρανε στην αγκαλιά της μανούλας. Αχχχχχχχχχ εκείνη την στιγμή δεν θα την ξεχάσω!!!!!! Απο τότε αγάπη μου είμαστε αυτοκόλλητες. Είμαστα πια μια οικογένεια κ ο μπαμπάκας σου κι εγώ αναρωτιώμαστε τι κάναμε πριν , όταν δεν σε είχαμε. Έχουμε ξεχάσει πως ήταν χωρίς εσένα. Μαλλον ήταν άδεια η ζωή μας χωρίς εσένα ζωή μου

Σ'αγαπάμε τόοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοσο πολύ. Ετσι δεν σε λέει η μανούλα κ γελάς???

[ΝΟΠΗ]

Το αγορακι μου το γεννησα 21/05/06. Ειχαμε αποφασισει απο πριν να τον βγαλουμε Κωνσταντινο αλλα μεσα μου κατι μου ελεγε οτι θα γεννηθει και εκεινη την ημερα. Το ελεγα στον αντρα μου να ερθει αλλα δυστηχως εκεινος ειχε μια παρα πολυ συμαντικη ασκηση και δεν μπορουσε να φυγει. Το πρωι τις 21/05/06 πηγα στο γιτρο να με δει. Μολις με εξετασε μου ειπε οτι το πολυ μεχρι τη Τριτη θα εχω γεννησει. Το απογευμα στις 3 αρχισαν λιγα πονακια και στις 7 ξεκινησαμε για το νοσοκκομειο με τους γονεις μου. Ο γιατρος με ειδε και με ειπε να ξαναπαω μετα απο 1 ωρα και να παω για περπατημα. Πηγα στα πεθερικα μου. Ο πεθερος μου γιορταζε εκεινη την ημερα. Μετα απο 1 ωρα δεν αντεχα αλλο τους πονους και πηγαμε παλι στο νοσοκομειο. Στο δρομο για το αυτο κινητο σπασανε και τα νερα. Μπηκα στην αιθουσα τοκετου στις 8 και 20 το βραδυ και γεννησα στις 22:11. Ηταν τοσο μικρουλης. Ολη τη νυχτα δεν κοιμηθηκα ηθελα να τον εχω αγκαλια. Απο τοτε βεβαια ειναι ο μικρος μου αγκαλιτσας. Μονο που σημερα μου το ζηταει και εκεινος. Δεν υπαρχει ομορφοτερο πραγμα απο το να ακους το μικρο σου να σου λεει "μαμα γκαλιτσα".

Μου στοιχιζει ακομη η απουσια του αντρα μου απο τη γεννηση του γιου μας και θεωρω οτι η πατριδα μου χρωσταει πολλα, παρα πολλα...Πραγματα που δεν μπορει να μου τα ξεπληρωσει με τιποτα...