Μετάβαση σε περιεχόμενο

Recommended Posts

Δημοσίευση

Ηρθε η στιγμη να σας πω και εγω τα ευχαριστα. Τεταρτη 22/04 9:05 το πρωι γεννηθηκε το μωρο μας!

Ειχαμε προγραμματισμενη καισαρικη και ετσι πρωι πρωι εκεινης της μερας, για την ακριβεια πολυ πρωι 6:30 πηγαμε στην κλινικη (παρεα με τον καλο μου και τη μαμα μου) περιττο να σας πω οτι ενοιωθα σαν προβατο στη σφαγη:S με "ετοιμασανε" (τα γνωστα) και στις 8:30 φιλησα τους αγαπημενους μου και μπηκα στο χειρουργειο.

Ολα γινανε πολυ γρηγορα επισκληριδιος ( με επιασε αμεσως) εμφανιστηκε ο γιατρος μου, η μαια μου ηταν συνεχεια διπλα μου, και ξεκινησε η επεμβαση. Η αληθεια που οφειλω να πω ειναι πως με βοηθησε παρα πολυ να ξεπερασω το φοβο μου ο αναισθησιολογος. Μου μιλουσε διαρκως για να ξεχνιεμαι και να φανταστειτε ουτε καν γνωριζομασταν με τον ανθρωπο, τον ευχαριστω πολυ.

Σε μιση ωριτσα ακουσα το κλαματακι του:) :silly: :) :silly:

κατι αναμεσα σε κλαμα και βηχα... τρελαθηκα σε μερικα δευτερολεπτα η μαια μου μου τον ειχε μπροστα μου!!! δυστηχως δεν μπορουσα να τον πιασω, στο ενα χερι ειχα τον ορο στο αλλο το πιεσομετρο και ετσι τον κρατουσε η μαια και τον ειχε επανω μου. Δεν υπαρχει τιποτα πιο υπεροχο σ΄αυτη τη ζωη (κατα τη γνωμη μου)

Ολοκληρωθηκε η ικανοποιηση οταν στα επομενα λεπτα ηρθε κοντα μου και ο παιδιατρος και μου ειπε πως το μωρακι μας ειναι υγιεστατο! ηθελα να τον φιλησω:laugh: :laugh:

Καθως με βγαζανε απο το χειρουργειο ο πρωτος που ειδα ηταν ο αντρας μου ο οποιος ειχε το πιο υπεροχο χαμογελο που εχω δει ποτε στο προσωπο του!! Ειχε δει ηδη το αγγελουδι μας και περιμενε να δει και μενα, με συγκινησε τοσο πολυ...

Ειμαστε πια 6 μερες στο σπιτι σε γενικες γραμμες τα παμε αρκετα καλα (νομιζω...) προς το παρον θηλαζω αποκληστικα. Εχω διαφορους προβληματισμους και αποριες αλλα θα τα πουμε καποια αλλη στιγμη...

ελλειψη χρονου βλεπετε.

Τις καλυτερες ευχες μου σε ολες κοριτσια...για οτι και αν περιμενει η καθεμια!!

Δημοσίευση

Beverly:woohoo: ΝΑ ΣΑΣ ΖΗΣΕΙ!!!!Να τον χαιρεστε τον μπεμπη σας!!!!Καλη λοχεια και καλο σαραντισμο κοριτσι μου!!!!

Υ.Γ.Αυτο το χαμογελο που εχουν οι μπαμπαδες ,οι μαμαδες,ακομη και ολοι οσοι βλεπουν το νεογεννητο τις πρωτες στιγμες....ειναι ...ΜΟΝΑΔΙΚΟ!:woohoo:

Συμμετοχή στη συζήτηση

Μπορείτε να γράψετε τώρα το μήνυμά σας και να εγγραφείτε μετά. Αν έχετε ήδη λογαριασμό, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε το μήνυμα με το ψευδώνυμό σας.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Guest
Απαντήστε σε αυτή τη συζήτηση...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

  • Απαντήσεις

    • Πόσο θα συμφωνήσω με αυτό το μήνυμα!!! Έχω πέσει στα πατώματα, έχω κλάψει, έχω κυνηγήσει (πιο μικρή και ανώριμη γαρ). Περνώντας τα χρόνια και κοιτωντας πίσω, έκανα απλά τον σταυρό μου και είπα Θεέ μου γλίτωσα.... Βέβαια @Nerina κορίτσι μου ο,τι και να σου λέμε εμείς τώρα, ξέρω πολύ καλά ότι δεν αλλάζει αυτό που νιώθεις. Θα σου δώσω μια τελευταία συμβουλή (τα υπόλοιπα στα είχα γράψει στο άλλο θέμα και δεν θέλω να σε κουράζω): μην κινηθείς με γνώμονα το ότι θα μείνεις μόνη σου στην ηλικία σου (εντωμεταξύ νέα κοπέλα είσαι!!!), ή τι θα πει ο κόσμος, ή τα χρόνια που περάσατε μαζί. Θα σπαταλήσεις αλλα τόσα χρόνια, πολύτιμα πλέον, από φόβο; Αξίζει;; 
    • @Mariaa_ δεν έχω ζήσει ποτέ κατάθλιψη ούτε είχα τρελό άγχος στην εγκυμοσύνη. Όμως η εγκυμοσύνη και η λοχεία είναι μια περίοδος που είναι πολύ ευαίσθητη για εμάς. Θυμάμαι ότι έκλαιγα για το παραμικρό για καταστάσεις που δεν θα έκλαιγα κανονικά.  Στην εγκυμοσύνη δούλευα και είχα το πρόγραμμα μου, αλλά όταν γέννησα και έμεινα μόνη με το μωρό τότε αντιμετώπισα την μητρική μοναξιά που λέω εγώ, κάτι που το βλέπω σε όλες τις νέες μητέρες. Ξαφνικά αλλάζει όλος σου ο κόσμος, όλο σου το πρόγραμμα και δεν έχεις παρέες και κάποιον να μιλήσεις τις ώρες που εσύ μπορείς. Ξέρεις πως αντιμετώπισα αυτή την κατάσταση; Έφτιαξα πρόγραμμα που απαιτούσε καθημερινή έξοδο και το τηρουσα πιστά όσο κουρασμένη και να ήμουν. Έτσι "αναγκαζόμουν" να ακολουθήσω μία ρουτίνα σαν να έχω δουλειά (έβρισκα και εξωτερικές δουλίτσες βέβαια να κάνω). Τι προτείνω λοιπόν; Φτιάξε καθημερινό πρόγραμμα και τήρησε το ευλαβικά. Σε αυτό βάλε καθημερινή έξοδο το πρωί (ο ήλιος κάνει καλό).  Α επίσης έκανα φιλίες από εδώ μέσα και μιλούσα με κάποιες κοπέλες που ήμασταν στην ίδια φάση και μοιραζόμασταν κάπως την καθημερινότητα. Δυστυχώς μετά τη γέννα έρχονται τα baby blues, που είναι 2 εβδομάδες που θα είσαι χάλια συναισθηματικά και θα κλαις συνέχεια. Μετά γενικά οι πρώτες 40 μέρες έχουν αρκετό ξενύχτι και κούραση, ειδικά όταν θηλάζεις. Και αν έχει και κολικούς το μωρό; Κλάψε Χαράλαμπε... Όχι δεν στα λέω όλα αυτά για να σε αγχωσω. Στα λέω για να καταλάβεις ότι πρέπει να είσαι καλά! Να φροντίσεις να είσαι στην καλύτερη δυνατή σου φάση! Αν πρέπει να πάρεις αντικαταθλιπτικά, να πάρεις. Περί θηλασμού του συντρόφου σου δεν του πέφτει κανένας λόγος! Δικό σου το σώμα! Ο δικός του ρόλος είναι να στηρίξει μόνο την απόφαση σου. Τέλος, μπες σε ομαδουλες να βρεις κι άλλες εγκύους να μοιράζεστε τα άγχη σας και που ξέρεις; Ίσως βρεις κάποια φίλη να βγαίνετε 😊
    • Με το καλό τη Δευτέρα! Εύχομαι να είναι κορίτσι γιατί έχεις ήδη 3 άντρες μέσα στο σπίτι, φτάνει 🤣 Τι ώρα έχεις την αυχενική; ΠΗΤ πότε έχεις;
    • Καλέ γιατί προδικάζεις; Εμένα πάντα 3 μέρες μετά την αναμενόμενη περίοδο ξεκινάω να έχω αχνά τεστ πρώιμης ανίχνευσης φυσικά.  Επίσης αφού ξέρεις ότι η συνταγή απαιτεί ταξιδάκι τι κάθεσαι; Για ξεκίνα να το οργανώνεις 😉
    • Ετοιμάσου για δίδυμα φίλη! Ελπίζω να έχετε κάνει τα οικονομικά σας κουμάντα 😜
  • Νέες συζητήσεις

×
×
  • Προσθήκη...