ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΣΤΟΝ ΠΑΙΔΙΚΟ

[elepet79]

Η κόρη μου 18 μηνών ξεκίνησε πριν λίγες ημέρες παιδικό σταθμό.Κλαίει όταν την αφήνω στο σταθμό και γατζωνεται πάνω μου.Παρατηρώ ότι έχει αλλάξει και η συμπεριφορά της στο σπίτι.Έχει γίνει πολύ ανασφαλής ενώ δεν ήταν,θέλει συνέχεια αγκαλειά που ποτέ δεν ήθελε,δεν θέλει να κάνει μπάνιο ενώ τρελενότανε,δεν ξέρω τι της συμβαίνει.Έχουν να κάνουν όλα αυτά με την προσαρμογή της?? Θα της δημιουργηθεί ψυχολογικό πρόβλημα??

Να προσθέσω ότι συνέπεσε με την προσαρμογή να κολλήσει μια ίωση που την βασανίζει εδώ και 10 ημέρες.Το παιδί μου έχει πολύ γκρίνια,κλαίει,γατζώνεται πάνω μας..δεν ξέρω πως να το βοηθήσω.Προσπαθώ και είμαι διαρκώς δίπλα του απο το μεσημέρι που επιστρέφει απο το σταθμό,παίζουμε ασχολούμε συνέχεια μαζί της μέχρι να κοιμηθεί.

Θ αργήσει να προσαρμοστεί ή δεν θα προσαρμοστεί ποτέ και θα είναι φοβισμένο και ανασφαλές??Δε θέλω να συμβεί κάτι τέτοιο σε καμιά περίπτωση,προτιμώ να κάτσω σπίτι.

Ας μου απαντήσει κάποιος ειδικός αν γνωρίζει γιατί έχω χάσει τα μυαλά μου.Νιώθω τύψεις, ενοχές που την άφησα για να ψάξω για δουλειά..νιώθω ότι της δημιουργώ ψυχολογικό πρόβλημα ενώ ήταν ένα υγιές χαμογελαστό παιδί.

[kiriaki1]

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΚΟΡΙΤΣΙ ΚΑΙ ΜΕΝΑ Ο ΜΙΚΡΟΣ ΟΤΑΝ ΤΟΝ ΠΗΓΑ 22 ΜΗΝΩΝ ΕΚΛΑΙΓΕ ΚΑΙ ΓΑΝΤΖΟΝΩΤΑΝ ΕΠΑΝΩ ΜΟΥ ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΒΔΟΜΑΔΑ.ΚΑΝΕΤΕ ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ? ΔΗΛΑΔΗ ΕΜΕΝΑ ΜΟΥ ΕΙΠΑΝ ΟΙ ΔΑΣΚΑΛΕΣ ΟΤΙ ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΚΑΙΡΟ ΝΑ ΤΟΝ ΠΗΓΑΙΝΩ ΜΟΝΟ ΓΙΑ 2 ΩΡΕΣ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΠΡΟΣΑΡΜΟΣΤΕΙ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ ΘΑ ΑΝΕΒΑΙΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΜΙΑ ΩΡΑ. ΕΤΣΙ ΕΚΑΝΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ.ΜΕΤΑ ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΤΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΕΤΟΙΜΑΖΕΙ ΚΑΙ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΤΗΝ ΤΣΑΝΤΟΥΛΑ ΤΟΥ. ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΑΛΛΑΞΕ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΚΑΘΟΛΟΥ ΑΛΛΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΜΟΥ ΕΛΕΓΕ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΠΑΕΙ ΠΑΙΔΙΚΟ. ΣΙΓΟΥΡΑ ΤΟΥΣ ΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠΟΤΟΜΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΜΑΣ ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΟΥΝ ΣΕ ΞΕΝΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ.ΕΔΩ ΕΜΕΙΣ ΜΕΓΑΛΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΜΙΑ ΑΛΛΑΓΗ ΜΑΣ ΦΟΒΙΖΕΙ ΚΑΙ ΜΑΣ. ΕΔΩ ΕΓΩ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΣΥΝΗΘΙΣΩ ΕΙΔΑ ΚΑΙ ΕΠΑΘΑ ΑΥΤΟΣ ΠΙΟ ΓΡΗΓΟΡΑ ΤΟ ΞΕΠΕΡΑΣΕ ΑΠΟ ΜΕΝΑ. ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΜΩΣ ΟΤΙ ΠΑΙΖΕΙ ΡΟΛΟ ΚΑΙ ΟΙ ΔΑΣΚΑΛΕΣ ΚΑΤΑ ΠΟΣΟ ΑΣΧΟΛΟΥΝΤΕ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ. ΕΥΤΥΧΩΣ Ο ΓΙΟΣ ΜΟΥ ΕΧΕΙ ΠΟΛΥ ΚΑΛΕΣ ΔΑΣΚΑΛΕΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΙΔΙΚΟ. ΜΗΝ ΑΓΧΩΝΕΣΕ ΘΑ ΞΕΠΕΡΑΣΤΕΙ ΠΙΣΤΕΥΩ ΑΛΛΑ ΘΕΛΕΙ ΚΑΛΗ ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ.ΣΙΓΟΥΡΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟ ΝΑ ΤΟ ΒΛΕΠΕΙΣ ΕΤΣΙ.ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΣΕ ΝΑ ΜΙΛΗΣΕΙΣ ΜΕ ΤΗΝ ΔΑΣΚΑΛΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΠΩΣ ΝΑ ΤΟ ΧΕΙΡΙΣΤΕΙΤΕ.

[kiriaki1]

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΚΟΡΙΤΣΙ ΚΑΙ ΜΕΝΑ Ο ΜΙΚΡΟΣ ΟΤΑΝ ΤΟΝ ΠΗΓΑ 22 ΜΗΝΩΝ ΕΚΛΑΙΓΕ ΚΑΙ ΓΑΝΤΖΟΝΩΤΑΝ ΕΠΑΝΩ ΜΟΥ ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΒΔΟΜΑΔΑ.ΚΑΝΕΤΕ ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ? ΔΗΛΑΔΗ ΕΜΕΝΑ ΜΟΥ ΕΙΠΑΝ ΟΙ ΔΑΣΚΑΛΕΣ ΟΤΙ ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΚΑΙΡΟ ΝΑ ΤΟΝ ΠΗΓΑΙΝΩ ΜΟΝΟ ΓΙΑ 2 ΩΡΕΣ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΠΡΟΣΑΡΜΟΣΤΕΙ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ ΘΑ ΑΝΕΒΑΙΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΜΙΑ ΩΡΑ. ΕΤΣΙ ΕΚΑΝΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ.ΜΕΤΑ ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΤΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΕΤΟΙΜΑΖΕΙ ΚΑΙ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΤΗΝ ΤΣΑΝΤΟΥΛΑ ΤΟΥ. ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΑΛΛΑΞΕ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΚΑΘΟΛΟΥ ΑΛΛΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΜΟΥ ΕΛΕΓΕ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΠΑΕΙ ΠΑΙΔΙΚΟ. ΣΙΓΟΥΡΑ ΤΟΥΣ ΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠΟΤΟΜΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΜΑΣ ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΟΥΝ ΣΕ ΞΕΝΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ.ΕΔΩ ΕΜΕΙΣ ΜΕΓΑΛΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΜΙΑ ΑΛΛΑΓΗ ΜΑΣ ΦΟΒΙΖΕΙ ΚΑΙ ΜΑΣ. ΕΔΩ ΕΓΩ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΣΥΝΗΘΙΣΩ ΕΙΔΑ ΚΑΙ ΕΠΑΘΑ ΑΥΤΟΣ ΠΙΟ ΓΡΗΓΟΡΑ ΤΟ ΞΕΠΕΡΑΣΕ ΑΠΟ ΜΕΝΑ. ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΜΩΣ ΟΤΙ ΠΑΙΖΕΙ ΡΟΛΟ ΚΑΙ ΟΙ ΔΑΣΚΑΛΕΣ ΚΑΤΑ ΠΟΣΟ ΑΣΧΟΛΟΥΝΤΕ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ. ΕΥΤΥΧΩΣ Ο ΓΙΟΣ ΜΟΥ ΕΧΕΙ ΠΟΛΥ ΚΑΛΕΣ ΔΑΣΚΑΛΕΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΙΔΙΚΟ. ΜΗΝ ΑΓΧΩΝΕΣΕ ΘΑ ΞΕΠΕΡΑΣΤΕΙ ΠΙΣΤΕΥΩ ΑΛΛΑ ΘΕΛΕΙ ΚΑΛΗ ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ.ΣΙΓΟΥΡΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟ ΝΑ ΤΟ ΒΛΕΠΕΙΣ ΕΤΣΙ.ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΣΕ ΝΑ ΜΙΛΗΣΕΙΣ ΜΕ ΤΗΝ ΔΑΣΚΑΛΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΠΩΣ ΝΑ ΤΟ ΧΕΙΡΙΣΤΕΙΤΕ.

[kiriaki1]

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΚΟΡΙΤΣΙ ΚΑΙ ΜΕΝΑ Ο ΜΙΚΡΟΣ ΟΤΑΝ ΤΟΝ ΠΗΓΑ 22 ΜΗΝΩΝ ΕΚΛΑΙΓΕ ΚΑΙ ΓΑΝΤΖΟΝΩΤΑΝ ΕΠΑΝΩ ΜΟΥ ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΒΔΟΜΑΔΑ.ΚΑΝΕΤΕ ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ? ΔΗΛΑΔΗ ΕΜΕΝΑ ΜΟΥ ΕΙΠΑΝ ΟΙ ΔΑΣΚΑΛΕΣ ΟΤΙ ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΚΑΙΡΟ ΝΑ ΤΟΝ ΠΗΓΑΙΝΩ ΜΟΝΟ ΓΙΑ 2 ΩΡΕΣ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΠΡΟΣΑΡΜΟΣΤΕΙ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ ΘΑ ΑΝΕΒΑΙΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΜΙΑ ΩΡΑ. ΕΤΣΙ ΕΚΑΝΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ.ΜΕΤΑ ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΤΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΕΤΟΙΜΑΖΕΙ ΚΑΙ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΤΗΝ ΤΣΑΝΤΟΥΛΑ ΤΟΥ. ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΑΛΛΑΞΕ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΚΑΘΟΛΟΥ ΑΛΛΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΜΟΥ ΕΛΕΓΕ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΠΑΕΙ ΠΑΙΔΙΚΟ. ΣΙΓΟΥΡΑ ΤΟΥΣ ΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠΟΤΟΜΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΜΑΣ ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΟΥΝ ΣΕ ΞΕΝΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ.ΕΔΩ ΕΜΕΙΣ ΜΕΓΑΛΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΜΙΑ ΑΛΛΑΓΗ ΜΑΣ ΦΟΒΙΖΕΙ ΚΑΙ ΜΑΣ. ΕΔΩ ΕΓΩ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΣΥΝΗΘΙΣΩ ΕΙΔΑ ΚΑΙ ΕΠΑΘΑ ΑΥΤΟΣ ΠΙΟ ΓΡΗΓΟΡΑ ΤΟ ΞΕΠΕΡΑΣΕ ΑΠΟ ΜΕΝΑ. ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΜΩΣ ΟΤΙ ΠΑΙΖΕΙ ΡΟΛΟ ΚΑΙ ΟΙ ΔΑΣΚΑΛΕΣ ΚΑΤΑ ΠΟΣΟ ΑΣΧΟΛΟΥΝΤΕ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ. ΕΥΤΥΧΩΣ Ο ΓΙΟΣ ΜΟΥ ΕΧΕΙ ΠΟΛΥ ΚΑΛΕΣ ΔΑΣΚΑΛΕΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΙΔΙΚΟ. ΜΗΝ ΑΓΧΩΝΕΣΕ ΘΑ ΞΕΠΕΡΑΣΤΕΙ ΠΙΣΤΕΥΩ ΑΛΛΑ ΘΕΛΕΙ ΚΑΛΗ ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ.ΣΙΓΟΥΡΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟ ΝΑ ΤΟ ΒΛΕΠΕΙΣ ΕΤΣΙ.ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΣΕ ΝΑ ΜΙΛΗΣΕΙΣ ΜΕ ΤΗΝ ΔΑΣΚΑΛΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΠΩΣ ΝΑ ΤΟ ΧΕΙΡΙΣΤΕΙΤΕ.

[kiriaki1]

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΚΟΡΙΤΣΙ ΚΑΙ ΜΕΝΑ Ο ΜΙΚΡΟΣ ΟΤΑΝ ΤΟΝ ΠΗΓΑ 22 ΜΗΝΩΝ ΕΚΛΑΙΓΕ ΚΑΙ ΓΑΝΤΖΟΝΩΤΑΝ ΕΠΑΝΩ ΜΟΥ ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΒΔΟΜΑΔΑ.ΚΑΝΕΤΕ ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ? ΔΗΛΑΔΗ ΕΜΕΝΑ ΜΟΥ ΕΙΠΑΝ ΟΙ ΔΑΣΚΑΛΕΣ ΟΤΙ ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΚΑΙΡΟ ΝΑ ΤΟΝ ΠΗΓΑΙΝΩ ΜΟΝΟ ΓΙΑ 2 ΩΡΕΣ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΠΡΟΣΑΡΜΟΣΤΕΙ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ ΘΑ ΑΝΕΒΑΙΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΜΙΑ ΩΡΑ. ΕΤΣΙ ΕΚΑΝΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ.ΜΕΤΑ ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΤΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΕΤΟΙΜΑΖΕΙ ΚΑΙ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΤΗΝ ΤΣΑΝΤΟΥΛΑ ΤΟΥ. ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΑΛΛΑΞΕ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΚΑΘΟΛΟΥ ΑΛΛΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΜΟΥ ΕΛΕΓΕ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΠΑΕΙ ΠΑΙΔΙΚΟ. ΣΙΓΟΥΡΑ ΤΟΥΣ ΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠΟΤΟΜΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΜΑΣ ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΟΥΝ ΣΕ ΞΕΝΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ.ΕΔΩ ΕΜΕΙΣ ΜΕΓΑΛΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΜΙΑ ΑΛΛΑΓΗ ΜΑΣ ΦΟΒΙΖΕΙ ΚΑΙ ΜΑΣ. ΕΔΩ ΕΓΩ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΣΥΝΗΘΙΣΩ ΕΙΔΑ ΚΑΙ ΕΠΑΘΑ ΑΥΤΟΣ ΠΙΟ ΓΡΗΓΟΡΑ ΤΟ ΞΕΠΕΡΑΣΕ ΑΠΟ ΜΕΝΑ. ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΜΩΣ ΟΤΙ ΠΑΙΖΕΙ ΡΟΛΟ ΚΑΙ ΟΙ ΔΑΣΚΑΛΕΣ ΚΑΤΑ ΠΟΣΟ ΑΣΧΟΛΟΥΝΤΕ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ. ΕΥΤΥΧΩΣ Ο ΓΙΟΣ ΜΟΥ ΕΧΕΙ ΠΟΛΥ ΚΑΛΕΣ ΔΑΣΚΑΛΕΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΙΔΙΚΟ. ΜΗΝ ΑΓΧΩΝΕΣΕ ΘΑ ΞΕΠΕΡΑΣΤΕΙ ΠΙΣΤΕΥΩ ΑΛΛΑ ΘΕΛΕΙ ΚΑΛΗ ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ.ΣΙΓΟΥΡΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟ ΝΑ ΤΟ ΒΛΕΠΕΙΣ ΕΤΣΙ.ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΣΕ ΝΑ ΜΙΛΗΣΕΙΣ ΜΕ ΤΗΝ ΔΑΣΚΑΛΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΠΩΣ ΝΑ ΤΟ ΧΕΙΡΙΣΤΕΙΤΕ.

[ΑΝΤΡΙΑΝΑ]

Elepet79 καλημέρα.

Είμαι παιδαγωγός και θα ήθελα να σε ρωτήσω αρχικά πώς έγινε η προσαρμογή στον παιδικό?

Εννοώ,την πήγαινες λίγες ώρες την πρώτη βδομάδα και μετά σταδιακά οι ώρες αυξάνονταν ή με τη μια ξεκίνησε το κανονικό πρόγραμμα?

Επίσης,έμενες και εσύ στον παιδικό τις πρώτες μέρες?(Όχι μέσα στο τμήμα, εννοείται).

Όλη αυτή η αλλαγή στην συμπεριφορά της μικρής είναι μάλλον αποτέλεσμα της καινούριας καθημερινότητας και του αποχωρισμού από το γνωστό και ασφαλές περιβάλλον της οικογένειας.Συμβάλλει αρνητικά και η ίωση η οποία την ταλαιπωρεί.Προφανώς θέλει πολλή φροντίδα,χαδάκια,αγκαλίτσες!

Αν και ο χρόνος προσαρμογής είναι διαφορετικός για κάθε παιδάκι,σε ένα μήνα το πολύ θα αρχίσει να ηρεμεί.

Εαν οι συμπεριφορές αυτές συνεχίζονται,να ζητήσεις συνάντηση με τη δασκάλα της και να την ενημερώσεις για τις αλλαγές που παρατηρείς για να χαράξετε μια κοινή πορεία.

Ο,τι άλλο θες και εαν το γνωρίζω,μιλάμε ξανα.

[ΑΝΤΡΙΑΝΑ]

Elepet79 καλημέρα.

Είμαι παιδαγωγός και θα ήθελα να σε ρωτήσω αρχικά πώς έγινε η προσαρμογή στον παιδικό?

Εννοώ,την πήγαινες λίγες ώρες την πρώτη βδομάδα και μετά σταδιακά οι ώρες αυξάνονταν ή με τη μια ξεκίνησε το κανονικό πρόγραμμα?

Επίσης,έμενες και εσύ στον παιδικό τις πρώτες μέρες?(Όχι μέσα στο τμήμα, εννοείται).

Όλη αυτή η αλλαγή στην συμπεριφορά της μικρής είναι μάλλον αποτέλεσμα της καινούριας καθημερινότητας και του αποχωρισμού από το γνωστό και ασφαλές περιβάλλον της οικογένειας.Συμβάλλει αρνητικά και η ίωση η οποία την ταλαιπωρεί.Προφανώς θέλει πολλή φροντίδα,χαδάκια,αγκαλίτσες!

Αν και ο χρόνος προσαρμογής είναι διαφορετικός για κάθε παιδάκι,σε ένα μήνα το πολύ θα αρχίσει να ηρεμεί.

Εαν οι συμπεριφορές αυτές συνεχίζονται,να ζητήσεις συνάντηση με τη δασκάλα της και να την ενημερώσεις για τις αλλαγές που παρατηρείς για να χαράξετε μια κοινή πορεία.

Ο,τι άλλο θες και εαν το γνωρίζω,μιλάμε ξανα.

[ΑΝΤΡΙΑΝΑ]

Elepet79 καλημέρα.

Είμαι παιδαγωγός και θα ήθελα να σε ρωτήσω αρχικά πώς έγινε η προσαρμογή στον παιδικό?

Εννοώ,την πήγαινες λίγες ώρες την πρώτη βδομάδα και μετά σταδιακά οι ώρες αυξάνονταν ή με τη μια ξεκίνησε το κανονικό πρόγραμμα?

Επίσης,έμενες και εσύ στον παιδικό τις πρώτες μέρες?(Όχι μέσα στο τμήμα, εννοείται).

Όλη αυτή η αλλαγή στην συμπεριφορά της μικρής είναι μάλλον αποτέλεσμα της καινούριας καθημερινότητας και του αποχωρισμού από το γνωστό και ασφαλές περιβάλλον της οικογένειας.Συμβάλλει αρνητικά και η ίωση η οποία την ταλαιπωρεί.Προφανώς θέλει πολλή φροντίδα,χαδάκια,αγκαλίτσες!

Αν και ο χρόνος προσαρμογής είναι διαφορετικός για κάθε παιδάκι,σε ένα μήνα το πολύ θα αρχίσει να ηρεμεί.

Εαν οι συμπεριφορές αυτές συνεχίζονται,να ζητήσεις συνάντηση με τη δασκάλα της και να την ενημερώσεις για τις αλλαγές που παρατηρείς για να χαράξετε μια κοινή πορεία.

Ο,τι άλλο θες και εαν το γνωρίζω,μιλάμε ξανα.

[ΑΝΤΡΙΑΝΑ]

Elepet79 καλημέρα.

Είμαι παιδαγωγός και θα ήθελα να σε ρωτήσω αρχικά πώς έγινε η προσαρμογή στον παιδικό?

Εννοώ,την πήγαινες λίγες ώρες την πρώτη βδομάδα και μετά σταδιακά οι ώρες αυξάνονταν ή με τη μια ξεκίνησε το κανονικό πρόγραμμα?

Επίσης,έμενες και εσύ στον παιδικό τις πρώτες μέρες?(Όχι μέσα στο τμήμα, εννοείται).

Όλη αυτή η αλλαγή στην συμπεριφορά της μικρής είναι μάλλον αποτέλεσμα της καινούριας καθημερινότητας και του αποχωρισμού από το γνωστό και ασφαλές περιβάλλον της οικογένειας.Συμβάλλει αρνητικά και η ίωση η οποία την ταλαιπωρεί.Προφανώς θέλει πολλή φροντίδα,χαδάκια,αγκαλίτσες!

Αν και ο χρόνος προσαρμογής είναι διαφορετικός για κάθε παιδάκι,σε ένα μήνα το πολύ θα αρχίσει να ηρεμεί.

Εαν οι συμπεριφορές αυτές συνεχίζονται,να ζητήσεις συνάντηση με τη δασκάλα της και να την ενημερώσεις για τις αλλαγές που παρατηρείς για να χαράξετε μια κοινή πορεία.

Ο,τι άλλο θες και εαν το γνωρίζω,μιλάμε ξανα.

[kiriaki1]

ΑΥΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΤΟ ΒΡΗΚΑ ΤΩΡΑ ΣΕ ΕΝΑ ΣΙΤΕ ΚΑΙ ΓΙ΄ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΤΟ ΒΑΖΩ ΤΩΡΑ ΣΤΟ ΦΟΡΟΥΜ

Άγχος Αποχωρισμού στα παιδιά και τρόποι αντιμετώπισης

Πως μπορείτε να κάνετε πιο εύκολους τους αποχωρισμούς.

Ξέρετε πως δεν πρέπει να αποφεύγετε τα ξεσπάσματα του αποχωρισμού με το να φεύγετε σιγά σιγά χωρίς να σας πάρει είδηση το παιδί σας;

Οι ειδικοί συμφωνούν ότι αυτή η πράξη μπορεί να προκαλέσει περισσότερο άγχος στο παιδί. Αντί αυτού, μπορείτε να του προσφέρετε ένα γρήγορο αλλά γεμάτο αγάπη αποχαιρετισμό έστω κι αν το παιδί σας συνεχίζει να κλαίει και να φωνάζει.

Υπάρχουν διάφορες στρατηγικές που μπορείτε να χρησιμοποιήσετε για να βοηθήσετε το παιδί σας (και τον εαυτό σας) σε αυτήν τη δύσκολη περίοδο.

Ο συγχρονισμός είναι το παν. Προσπαθήστε να μην αρχίσετε το νηπιαγωγείο ή το βρεφοκομικό σταθμό μεταξύ της ηλικίας 8 μηνών και 1 χρονού, όταν είναι πιθανό να πρωτοεμφανιστεί το άγχος αποχωρισμού. Επίσης αποφύγετε να αναθέσετε τη φροντίδα του παιδιού σας σε ένα ξένο πρόσωπο μέσα σε αυτή τη χρονική περίοδο . Αν έχετε σκοπό να φύγετε από το σπίτι, προγραμματίστε την αναχώρηση σας μετά από τον ύπνο ή μετά που θα έχει φάει.

Η σταδιακή γνωριμία με διάφορα πρόσωπα και χώρους. Αν σκοπεύετε να αφήσετε το παιδί σας με κάποιον συγγενή ή με κάποιο άγνωστο για το παιδί πρόσωπο για να το προσέχει, τότε καλέστε αυτό το άτομο εκ των προτέρων στο σπίτι σας, έτσι ώστε να μπορέσει να περάσει κάποιο χρόνο μαζί του στην παρουσία σας. Αν το παιδί σας θα πάει για πρώτη φορά σε βρεφοκομικό σταθμό ή νηπιαγωγείο, επισκεφτείτε λίγες φορές το χώρο μαζί.

Να είστε ήρεμοι και συνεπείς. Δημιουργείστε ένα ‘τελετουργικό' για να αποχαιρετίσετε το παιδί σας, στο οποίο να λέτε ένα ευχάριστο, τρυφερό και σταθερό αντίο. Παραμείνετε ήρεμοι και δείξτε εμπιστοσύνη στο παιδί σας. Καθησυχάστε το λέγοντας πως θα επιστρέψετε να το πάρετε. Εξηγείστε του σε πόσο χρόνο θα έρθετε να το πάρετε χρησιμοποιώντας έννοιες που θα καταλάβει (όπως μετά το γεύμα ή μετά που θα ξυπνήσει).

Ένα αγαπημένο αντικείμενο. Βοηθήστε το παιδί σας να διαλέξει ένα αγαπημένο αντικείμενο. Αυτό το αντικείμενο (μεταβατικό αντικείμενο) μπορεί να είναι μια μικρή κουβερτούλα, ένα σεντονάκι ή κάποιο αρκουδάκι. Αυτός είναι ένας υγιής τρόπος για να ελαχιστοποιήσετε το άγχος του αποχωρισμού, αφού η επαφή μαζί του θα καθησυχάζει το παιδί.

Προσπαθήστε να έχετε κατά νου το γεγονός πως αυτό το στάδιο του άγχους

αποχωρισμού είναι προσωρινό και πως κάθε παιδί θα εκφράσει με διαφορετικό τρόπο το άγχος του. Αν το παιδί σας δεν είχε ποτέ άλλη φροντίδα εκτός από τη δική σας, αν είναι ντροπαλό ή αν παρουσιαστούν άλλες αγχωτικές καταστάσεις, όπως ο ερχομός ενός μωρού ή προβλήματα υγείας, τότε αυτό το στάδιο θα είναι πιο έντονο από ότι σε άλλα παιδιά.

Πότε το Άγχος Αποχωρισμού γίνεται Διαταραχή;

Τα παιδιά που αναπτύσσουν αυτή τη διαταραχή φοβούνται πως θα χάσουν την οικογένεια τους και συχνά είναι πεπεισμένα πως κάτι κακό θα συμβεί όταν είναι μακριά από τους γονείς του.

Άλλα συμπτώματα της Διαταραχής Άγχους Αποχωρισμού είναι:

Συμπτώματα πανικού (όπως ναυτία, εμετός ή δυσκολία στην αναπνοή) ή κρίσεις πανικού πριν να φύγει ένας γονιός ή πριν πάει στο σχολείο.

Επαναλαμβανόμενοι εφιάλτες σε σχέση με τον αποχωρισμό

Ανεξήγητη ανησυχία για το ότι θα χαθεί ή ότι θα το απαγάγουν.

Παιδοψυχολογικό και Συμβουλευτικό Κέντρο

[kiriaki1]

ΑΥΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΤΟ ΒΡΗΚΑ ΤΩΡΑ ΣΕ ΕΝΑ ΣΙΤΕ ΚΑΙ ΓΙ΄ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΤΟ ΒΑΖΩ ΤΩΡΑ ΣΤΟ ΦΟΡΟΥΜ

Άγχος Αποχωρισμού στα παιδιά και τρόποι αντιμετώπισης

Πως μπορείτε να κάνετε πιο εύκολους τους αποχωρισμούς.

Ξέρετε πως δεν πρέπει να αποφεύγετε τα ξεσπάσματα του αποχωρισμού με το να φεύγετε σιγά σιγά χωρίς να σας πάρει είδηση το παιδί σας;

Οι ειδικοί συμφωνούν ότι αυτή η πράξη μπορεί να προκαλέσει περισσότερο άγχος στο παιδί. Αντί αυτού, μπορείτε να του προσφέρετε ένα γρήγορο αλλά γεμάτο αγάπη αποχαιρετισμό έστω κι αν το παιδί σας συνεχίζει να κλαίει και να φωνάζει.

Υπάρχουν διάφορες στρατηγικές που μπορείτε να χρησιμοποιήσετε για να βοηθήσετε το παιδί σας (και τον εαυτό σας) σε αυτήν τη δύσκολη περίοδο.

Ο συγχρονισμός είναι το παν. Προσπαθήστε να μην αρχίσετε το νηπιαγωγείο ή το βρεφοκομικό σταθμό μεταξύ της ηλικίας 8 μηνών και 1 χρονού, όταν είναι πιθανό να πρωτοεμφανιστεί το άγχος αποχωρισμού. Επίσης αποφύγετε να αναθέσετε τη φροντίδα του παιδιού σας σε ένα ξένο πρόσωπο μέσα σε αυτή τη χρονική περίοδο . Αν έχετε σκοπό να φύγετε από το σπίτι, προγραμματίστε την αναχώρηση σας μετά από τον ύπνο ή μετά που θα έχει φάει.

Η σταδιακή γνωριμία με διάφορα πρόσωπα και χώρους. Αν σκοπεύετε να αφήσετε το παιδί σας με κάποιον συγγενή ή με κάποιο άγνωστο για το παιδί πρόσωπο για να το προσέχει, τότε καλέστε αυτό το άτομο εκ των προτέρων στο σπίτι σας, έτσι ώστε να μπορέσει να περάσει κάποιο χρόνο μαζί του στην παρουσία σας. Αν το παιδί σας θα πάει για πρώτη φορά σε βρεφοκομικό σταθμό ή νηπιαγωγείο, επισκεφτείτε λίγες φορές το χώρο μαζί.

Να είστε ήρεμοι και συνεπείς. Δημιουργείστε ένα ‘τελετουργικό' για να αποχαιρετίσετε το παιδί σας, στο οποίο να λέτε ένα ευχάριστο, τρυφερό και σταθερό αντίο. Παραμείνετε ήρεμοι και δείξτε εμπιστοσύνη στο παιδί σας. Καθησυχάστε το λέγοντας πως θα επιστρέψετε να το πάρετε. Εξηγείστε του σε πόσο χρόνο θα έρθετε να το πάρετε χρησιμοποιώντας έννοιες που θα καταλάβει (όπως μετά το γεύμα ή μετά που θα ξυπνήσει).

Ένα αγαπημένο αντικείμενο. Βοηθήστε το παιδί σας να διαλέξει ένα αγαπημένο αντικείμενο. Αυτό το αντικείμενο (μεταβατικό αντικείμενο) μπορεί να είναι μια μικρή κουβερτούλα, ένα σεντονάκι ή κάποιο αρκουδάκι. Αυτός είναι ένας υγιής τρόπος για να ελαχιστοποιήσετε το άγχος του αποχωρισμού, αφού η επαφή μαζί του θα καθησυχάζει το παιδί.

Προσπαθήστε να έχετε κατά νου το γεγονός πως αυτό το στάδιο του άγχους

αποχωρισμού είναι προσωρινό και πως κάθε παιδί θα εκφράσει με διαφορετικό τρόπο το άγχος του. Αν το παιδί σας δεν είχε ποτέ άλλη φροντίδα εκτός από τη δική σας, αν είναι ντροπαλό ή αν παρουσιαστούν άλλες αγχωτικές καταστάσεις, όπως ο ερχομός ενός μωρού ή προβλήματα υγείας, τότε αυτό το στάδιο θα είναι πιο έντονο από ότι σε άλλα παιδιά.

Πότε το Άγχος Αποχωρισμού γίνεται Διαταραχή;

Τα παιδιά που αναπτύσσουν αυτή τη διαταραχή φοβούνται πως θα χάσουν την οικογένεια τους και συχνά είναι πεπεισμένα πως κάτι κακό θα συμβεί όταν είναι μακριά από τους γονείς του.

Άλλα συμπτώματα της Διαταραχής Άγχους Αποχωρισμού είναι:

Συμπτώματα πανικού (όπως ναυτία, εμετός ή δυσκολία στην αναπνοή) ή κρίσεις πανικού πριν να φύγει ένας γονιός ή πριν πάει στο σχολείο.

Επαναλαμβανόμενοι εφιάλτες σε σχέση με τον αποχωρισμό

Ανεξήγητη ανησυχία για το ότι θα χαθεί ή ότι θα το απαγάγουν.

Παιδοψυχολογικό και Συμβουλευτικό Κέντρο

[kiriaki1]

ΑΥΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΤΟ ΒΡΗΚΑ ΤΩΡΑ ΣΕ ΕΝΑ ΣΙΤΕ ΚΑΙ ΓΙ΄ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΤΟ ΒΑΖΩ ΤΩΡΑ ΣΤΟ ΦΟΡΟΥΜ

Άγχος Αποχωρισμού στα παιδιά και τρόποι αντιμετώπισης

Πως μπορείτε να κάνετε πιο εύκολους τους αποχωρισμούς.

Ξέρετε πως δεν πρέπει να αποφεύγετε τα ξεσπάσματα του αποχωρισμού με το να φεύγετε σιγά σιγά χωρίς να σας πάρει είδηση το παιδί σας;

Οι ειδικοί συμφωνούν ότι αυτή η πράξη μπορεί να προκαλέσει περισσότερο άγχος στο παιδί. Αντί αυτού, μπορείτε να του προσφέρετε ένα γρήγορο αλλά γεμάτο αγάπη αποχαιρετισμό έστω κι αν το παιδί σας συνεχίζει να κλαίει και να φωνάζει.

Υπάρχουν διάφορες στρατηγικές που μπορείτε να χρησιμοποιήσετε για να βοηθήσετε το παιδί σας (και τον εαυτό σας) σε αυτήν τη δύσκολη περίοδο.

Ο συγχρονισμός είναι το παν. Προσπαθήστε να μην αρχίσετε το νηπιαγωγείο ή το βρεφοκομικό σταθμό μεταξύ της ηλικίας 8 μηνών και 1 χρονού, όταν είναι πιθανό να πρωτοεμφανιστεί το άγχος αποχωρισμού. Επίσης αποφύγετε να αναθέσετε τη φροντίδα του παιδιού σας σε ένα ξένο πρόσωπο μέσα σε αυτή τη χρονική περίοδο . Αν έχετε σκοπό να φύγετε από το σπίτι, προγραμματίστε την αναχώρηση σας μετά από τον ύπνο ή μετά που θα έχει φάει.

Η σταδιακή γνωριμία με διάφορα πρόσωπα και χώρους. Αν σκοπεύετε να αφήσετε το παιδί σας με κάποιον συγγενή ή με κάποιο άγνωστο για το παιδί πρόσωπο για να το προσέχει, τότε καλέστε αυτό το άτομο εκ των προτέρων στο σπίτι σας, έτσι ώστε να μπορέσει να περάσει κάποιο χρόνο μαζί του στην παρουσία σας. Αν το παιδί σας θα πάει για πρώτη φορά σε βρεφοκομικό σταθμό ή νηπιαγωγείο, επισκεφτείτε λίγες φορές το χώρο μαζί.

Να είστε ήρεμοι και συνεπείς. Δημιουργείστε ένα ‘τελετουργικό' για να αποχαιρετίσετε το παιδί σας, στο οποίο να λέτε ένα ευχάριστο, τρυφερό και σταθερό αντίο. Παραμείνετε ήρεμοι και δείξτε εμπιστοσύνη στο παιδί σας. Καθησυχάστε το λέγοντας πως θα επιστρέψετε να το πάρετε. Εξηγείστε του σε πόσο χρόνο θα έρθετε να το πάρετε χρησιμοποιώντας έννοιες που θα καταλάβει (όπως μετά το γεύμα ή μετά που θα ξυπνήσει).

Ένα αγαπημένο αντικείμενο. Βοηθήστε το παιδί σας να διαλέξει ένα αγαπημένο αντικείμενο. Αυτό το αντικείμενο (μεταβατικό αντικείμενο) μπορεί να είναι μια μικρή κουβερτούλα, ένα σεντονάκι ή κάποιο αρκουδάκι. Αυτός είναι ένας υγιής τρόπος για να ελαχιστοποιήσετε το άγχος του αποχωρισμού, αφού η επαφή μαζί του θα καθησυχάζει το παιδί.

Προσπαθήστε να έχετε κατά νου το γεγονός πως αυτό το στάδιο του άγχους

αποχωρισμού είναι προσωρινό και πως κάθε παιδί θα εκφράσει με διαφορετικό τρόπο το άγχος του. Αν το παιδί σας δεν είχε ποτέ άλλη φροντίδα εκτός από τη δική σας, αν είναι ντροπαλό ή αν παρουσιαστούν άλλες αγχωτικές καταστάσεις, όπως ο ερχομός ενός μωρού ή προβλήματα υγείας, τότε αυτό το στάδιο θα είναι πιο έντονο από ότι σε άλλα παιδιά.

Πότε το Άγχος Αποχωρισμού γίνεται Διαταραχή;

Τα παιδιά που αναπτύσσουν αυτή τη διαταραχή φοβούνται πως θα χάσουν την οικογένεια τους και συχνά είναι πεπεισμένα πως κάτι κακό θα συμβεί όταν είναι μακριά από τους γονείς του.

Άλλα συμπτώματα της Διαταραχής Άγχους Αποχωρισμού είναι:

Συμπτώματα πανικού (όπως ναυτία, εμετός ή δυσκολία στην αναπνοή) ή κρίσεις πανικού πριν να φύγει ένας γονιός ή πριν πάει στο σχολείο.

Επαναλαμβανόμενοι εφιάλτες σε σχέση με τον αποχωρισμό

Ανεξήγητη ανησυχία για το ότι θα χαθεί ή ότι θα το απαγάγουν.

Παιδοψυχολογικό και Συμβουλευτικό Κέντρο

[kiriaki1]

ΑΥΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΤΟ ΒΡΗΚΑ ΤΩΡΑ ΣΕ ΕΝΑ ΣΙΤΕ ΚΑΙ ΓΙ΄ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΤΟ ΒΑΖΩ ΤΩΡΑ ΣΤΟ ΦΟΡΟΥΜ

Άγχος Αποχωρισμού στα παιδιά και τρόποι αντιμετώπισης

Πως μπορείτε να κάνετε πιο εύκολους τους αποχωρισμούς.

Ξέρετε πως δεν πρέπει να αποφεύγετε τα ξεσπάσματα του αποχωρισμού με το να φεύγετε σιγά σιγά χωρίς να σας πάρει είδηση το παιδί σας;

Οι ειδικοί συμφωνούν ότι αυτή η πράξη μπορεί να προκαλέσει περισσότερο άγχος στο παιδί. Αντί αυτού, μπορείτε να του προσφέρετε ένα γρήγορο αλλά γεμάτο αγάπη αποχαιρετισμό έστω κι αν το παιδί σας συνεχίζει να κλαίει και να φωνάζει.

Υπάρχουν διάφορες στρατηγικές που μπορείτε να χρησιμοποιήσετε για να βοηθήσετε το παιδί σας (και τον εαυτό σας) σε αυτήν τη δύσκολη περίοδο.

Ο συγχρονισμός είναι το παν. Προσπαθήστε να μην αρχίσετε το νηπιαγωγείο ή το βρεφοκομικό σταθμό μεταξύ της ηλικίας 8 μηνών και 1 χρονού, όταν είναι πιθανό να πρωτοεμφανιστεί το άγχος αποχωρισμού. Επίσης αποφύγετε να αναθέσετε τη φροντίδα του παιδιού σας σε ένα ξένο πρόσωπο μέσα σε αυτή τη χρονική περίοδο . Αν έχετε σκοπό να φύγετε από το σπίτι, προγραμματίστε την αναχώρηση σας μετά από τον ύπνο ή μετά που θα έχει φάει.

Η σταδιακή γνωριμία με διάφορα πρόσωπα και χώρους. Αν σκοπεύετε να αφήσετε το παιδί σας με κάποιον συγγενή ή με κάποιο άγνωστο για το παιδί πρόσωπο για να το προσέχει, τότε καλέστε αυτό το άτομο εκ των προτέρων στο σπίτι σας, έτσι ώστε να μπορέσει να περάσει κάποιο χρόνο μαζί του στην παρουσία σας. Αν το παιδί σας θα πάει για πρώτη φορά σε βρεφοκομικό σταθμό ή νηπιαγωγείο, επισκεφτείτε λίγες φορές το χώρο μαζί.

Να είστε ήρεμοι και συνεπείς. Δημιουργείστε ένα ‘τελετουργικό' για να αποχαιρετίσετε το παιδί σας, στο οποίο να λέτε ένα ευχάριστο, τρυφερό και σταθερό αντίο. Παραμείνετε ήρεμοι και δείξτε εμπιστοσύνη στο παιδί σας. Καθησυχάστε το λέγοντας πως θα επιστρέψετε να το πάρετε. Εξηγείστε του σε πόσο χρόνο θα έρθετε να το πάρετε χρησιμοποιώντας έννοιες που θα καταλάβει (όπως μετά το γεύμα ή μετά που θα ξυπνήσει).

Ένα αγαπημένο αντικείμενο. Βοηθήστε το παιδί σας να διαλέξει ένα αγαπημένο αντικείμενο. Αυτό το αντικείμενο (μεταβατικό αντικείμενο) μπορεί να είναι μια μικρή κουβερτούλα, ένα σεντονάκι ή κάποιο αρκουδάκι. Αυτός είναι ένας υγιής τρόπος για να ελαχιστοποιήσετε το άγχος του αποχωρισμού, αφού η επαφή μαζί του θα καθησυχάζει το παιδί.

Προσπαθήστε να έχετε κατά νου το γεγονός πως αυτό το στάδιο του άγχους

αποχωρισμού είναι προσωρινό και πως κάθε παιδί θα εκφράσει με διαφορετικό τρόπο το άγχος του. Αν το παιδί σας δεν είχε ποτέ άλλη φροντίδα εκτός από τη δική σας, αν είναι ντροπαλό ή αν παρουσιαστούν άλλες αγχωτικές καταστάσεις, όπως ο ερχομός ενός μωρού ή προβλήματα υγείας, τότε αυτό το στάδιο θα είναι πιο έντονο από ότι σε άλλα παιδιά.

Πότε το Άγχος Αποχωρισμού γίνεται Διαταραχή;

Τα παιδιά που αναπτύσσουν αυτή τη διαταραχή φοβούνται πως θα χάσουν την οικογένεια τους και συχνά είναι πεπεισμένα πως κάτι κακό θα συμβεί όταν είναι μακριά από τους γονείς του.

Άλλα συμπτώματα της Διαταραχής Άγχους Αποχωρισμού είναι:

Συμπτώματα πανικού (όπως ναυτία, εμετός ή δυσκολία στην αναπνοή) ή κρίσεις πανικού πριν να φύγει ένας γονιός ή πριν πάει στο σχολείο.

Επαναλαμβανόμενοι εφιάλτες σε σχέση με τον αποχωρισμό

Ανεξήγητη ανησυχία για το ότι θα χαθεί ή ότι θα το απαγάγουν.

Παιδοψυχολογικό και Συμβουλευτικό Κέντρο

[kiriaki1]

Πρώτη ημέρα χωρίς την μαμά...στο νηπιαγωγείο/παιδικό σταθμό.

Πώς μπορούν να βοηθήσουν οι γονείς το παιδί τους, την πρώτη αυτή μέρα στο νέο περιβάλλον?

Η πρώτη φορά που ο γονιός θα αφήσει το παιδί του στο σχολείο είναι βαρυσήμαντη, για εκείνον όπως και για το παιδί του.

Πολλοί παιδικοί σταθμοί αναγκάζουν τους γονείς να αποχωρήσουν απο την πρώτη κιόλας μέρα, αφήνοντας το παιδί τους μόνο του για πρώτη φορά, χωρίς εκείνο να έχει ακόμα χτίσει μία σχέση εμπιστοσύνης απένταντι στις δασκάλες του. Για ένα παιδί το οποίο δεν έχει την εμπειρία του τί είναι η δασκάλα, τάξη και σχολείο, αυτό μπορεί να προκαλέσει μία τραυματική εμπειρία.

Για αυτό το λόγο, ακόμα και για ένα παιδί πεντέμισυ ετών που δεν έχει ξαναπάει στο νηπιαγωγείο, όπως και για ένα παιδί 2 ετών, είναι απαραίτητο να παραμένει ένα πρόσωπο εμπιστοσύνης τις πρώτες μέρες στον παιδικό σταθμό - όχι για να συμμετέχει στις δραστηριότητες, αλλά απλώς να παρευρίσκεται σε έναν χώρο εκτός της τάξης, όπου το παιδί μπορεί να τον προσεγγίσει ανα πάσα στιγμή μόνο του ή με την βοήθεια της δασκάλας.

Τις μέρες όπου θα παρευρίσκεται ο γονέας, τα παιδιά θα έχουν τη δυνατότητα να αναπτύξουν μία σχέση με την δασκάλα τους, με τα άλλα παιδιά και να έχουν πρώτα μία πολύ θετική εμπειρία απο την επίσκεψη στο "σχολείο".

Μπορείτε να πείτε στο παιδί σας ότι:

δεν θα φύγετε χωρίς να το χαιρετήσετε (και να το τηρήσετε).

τον λόγο που πρέπει να φύγετε: είναι γιατί πρέπει να πάτε στο σουπερμάρκετ για να μαγειρέψετε, για να φατε μετα όλοι μαζι το αγαπημένο του φαγητό, ή να πάτε στο γιατρό ή να κάνετε κάτι που ξέρει ότι είναι απο τα απαραίτητα πράγματα της ζωής. Σε αυτά που θα πείτε, είναι ιδιαίτερα επιθυμητό να συμπεριλαμβάνει την λέξη "έκπληξη" (την οποία θα έχετε πάρει όταν το ξαναδείτε ή θα είναι μία αγαπημένη δραστηριότητα).

άν σας πεί "μείνε εδώ" πείτε: "το σχολείο δεν είναι για μαμάδες - και οι δασκάλες, ούτε αυτές έχουν τη μαμά τους εδώ"

Θα βοηθήσετε το παιδί σας να προσαρμοστεί, εάν τις πρώτες εβδομάδες το ρωτήσετε ποιά αγαπημένα του παιχνίδια θα ήθελε να δείξει στους νέους του φίλους: κόλπο χορευτικό ή κάποιο χοροπηδητό, ή CD με μουσική ή παραμύθι. Έτσι του δίνετε ένα καλό κίνητρο να πλησιάσει τα άλλα παιδιά. Πείτε του να το δείξει, αλλά μετά για να μήν το χάσει να το βάλει στην τσάντα του (με την βοήθεια της δασκάλας του).

Επίσης, πείτε στην παιδαγωγό, ποιά είναι τα αγαπημένα παιχνίδια του παιδιού σας έτσι ώστε να παίξουν μαζί με αυτά και να έχουν κάποιο θέμα συζήτησης.

"Μαμά μή φύγεις!!"

Είναι πολύ φυσιολογικό ένα παιδί να κλάψει τη στιγμή που θα αποχωρήσει ο γονέας του - όχι μόνο τις πρώτες μέρες, αλλά και τις επόμενες εβδομάδες ή κάποια μέρα μετά απο μήνες.

Το κλάμα δείχνει το δέσιμο του παιδιού με τον γονιό και για αυτό το λόγο θεωρείται ως ένα υγιές σημάδι που εκφράζει ένα παιδάκι το οποίο αποχωρίζεται τον γονέα του ακόμα και για λίγο.

Το συναίσθημα του αποχωρισμού που νιώθει ένα παιδί, είναι κάτι που μπορεί να εκφραστεί και με θυμό, όχι μόνο με κλάμα. Κάποιο ίσως να αρνηθεί να μοιραστεί με τους γονείς του τις εμπειρίες του, ή να δείξει ότι στεναχωριέται με κάποια άλλη αιτία (ότι τα παιδιά δεν το παίζουν ή το χτυπάνε).

Σαν αποτέλεσμα του θυμού αυτού, στον παιδικό σταθμό, ένα παιδί μπορεί να χτυπάει το πάτωμα, τον τοίχο, ή τις δασκάλες (τις οποίες μπορεί να θεωρεί υπαίτιες της "εγκατάλειψής" του), να ρίχνει παιχνίδια, ή ακόμα και να αυτοτραυματιστεί πάνω στην ένταση την οποία βιώνει. Σε αυτή την περίπτωση φυσικά η δασκάλα θα φροντίσει να το εμποδίσει απο το να κάνει κακό στον εαυτό του ή σε άλλους.

Απο την στιγμή όμως που δεν κάνει κακό στον εαυτό του και στους άλλους, θεωρείται υγιές να εκφράσει αυτό του τον θυμό. Η εκτόνωση αυτή θα το βοηθήσει να εκφράσει τα συναισθήματά του και να επεξεργαστεί έτσι τον αποχωρισμό απο τον γονέα.

Τι είναι καλό να αποφύγετε:

να πάτε εσείς το παιδί σας στην παιδαγωγό. Αφήστε το ίδιο το παιδί να προσεγγίσει την παιδαγωγό όταν είναι εκείνο έτοιμο ή την παιδαγωγό να το προσεγγίσει η ίδια.

να μην καθυστερείτε πολύ την αναχώρησή σας, εάν βλέπετε ότι το παιδί σας κλαίει δεν σας αφήνει να φύγετε. Εάν για δέκα λεπτά το παιδί σας συνεχίζει να κλαίει, να οδύρεται ή και να ουρλιαζει, ισχύει το εξής: απο την στιγμή που ξέρει ότι θα φύγετε, θα κλαίει μέχρι τη στιγμή που θα γίνει αυτό. Είναι προτιμότερο να επισπεύσετε την αναχώρησή σας, και να επικοινωνήστε τηλεφωνικά με τον παιδικό σταθμό λίγη ώρα αφότου φύγατε, για να σιγουρευτείτε ότι έχει ηρεμήσει και είναι με τα παιδιά της τάξης του. Τις περισσότερες φορές, λίγα λεπτά απο την αναχώρηση του γονιού, τα παιδιά σταματούν αμέσως να κλαίνε.

να το συγκρίνετε με τα άλλα παιδιά τα οποία έχουν ήδη προσαρμοστεί λέγοντάς του "να κοίτα - ο xxx δεν κλαίει που φεύγει η μαμά του!". Το κάθε παιδί έχει τον δικό του ρυθμό και επεξεργάζεται τα γεγονότα διαφορετικά. Εάν το συγκρίνετε με άλλα παιδιά του δείχνετε ότι ο δικός του ρυθμός δεν είναι σωστός. Αφήστε το να εκφράσει την δυσαρέσκειά του και την όποια στεναχώρια του όπως αυτό θέλει, για να το διευκολύνετε να περάσει αυτό το στάδιο.

Άλλοι παράγοντες που μπορεί να επηρεάσουν αρνητικά την προσαρμογή ενός παιδιού στον παιδικό σταθμό (και απαιτούν περισσότερη προσπάθεια και ενασχόληση απο την παιδαγωγό έτσι ώστε να τα εξομαλύνει):

Αστάθεια στο ωράριο και τις ημέρες προσέλευσης στον παιδικό σταθμό:

Οι περισσότεροι παιδικοί σταθμοί λειτουργούν βάση κάποιου προγράμματος, που περιλαμβάνει ένα καλωσόρισμα όταν όλα τα παιδιά έχουν φτάσει το πρωί, μία εισαγωγή σε ποιές δραστηριότητες θα πραγματοποιηθούν εκείνη την μέρα και στο τέλος της μέρας έναν μικρό χαιρετισμό. Εάν πηγαίνετε το παιδί σας αργότερα το πρωί απο ότι τα άλλα παιδιά, ή το παίρνετε απο τον παιδικό σταθμό αρκετά νωρίτερα ή και αργότερα απο τα άλλα παιδιά, θα αισθανθεί εκτός της ομάδας και ίσως αποδιοργανωθεί. Το να αισθάνεται ένα παιδί μέρος της ομάδας/τάξης του, είναι ένα πάρα πολύ σημαντικό κομμάτι της ομαλής προσαρμογής του στον παιδικό σταθμό.

Ανησυχία του γονέα:

Όσο πιό σίγουρος νιώθει ο γονέας για το ότι το παιδί του θα μεταχειριστεί σωστά και θα έχει ευκαιρία να περάσει καλά με τα άλλα παιδάκια, τόσο πιό άνετα θα νιώσει και το ίδιο το παιδί. Εάν όμως ο γονέας είναι αγχωμένος ή αμφιβάλλει για το εάν είναι έτοιμο το παιδί του, το ίδιο το παιδί θα αισθανθεί αυτή την ανησυχία - κάτι που θα το δυσκολέψει στην προσαρμογή του στον χώρο.

Υπερπροστατευτική σχέση γονέα-παιδιού:

Ένα παιδί, λόγω μιάς υπερπροστατευτικής σχέσης με τους γονείς του, μπορεί να εμφανίσει μεγάλη ανασφάλεια όταν βρεθεί ξαφνικά χωρίς αυτούς. Μπορεί να αναπτύξει φοβίες, ή να αισθάνεται εξαιρετικά αβοήθητο και ανήμπορο μπροστά σε άλλα παιδιά που είναι δυναμικά και ενεργητικά - με αποτέλεσμα να δυσκολεύεται να δημιουργήσει μία σχέση με αυτά και να αγκιστρώνεται στην παιδαγωγό. (Σύντομα θα δημοσιευτεί άρθρο με τίτλο: "Υπερπροστατευτικότητα και Υποπροστατευτικότητα - δύο αντίθετες έννοιες").

Πρόσφατες αλλαγές:

Αλλαγές όπως μία μετακόμιση σε άλλη πόλη, γέννηση ενός νέου μωρού στην οικογένεια, απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου (είτε απο θάνατο είτε απο χωρισμό), είναι παράγοντες που χρωματίζουν με ανασφάλεια τον ψυχικό κόσμο ενός παιδιού. Είναι απαραίτητο οι παιδαγωγοί του παιδικού σταθμού να είναι ενημερωμένοι, έτσι ώστε να δώσουν στο παιδί την κατάλληλη προσοχή μέσα απο κατανόηση και συζήτηση για αυτο το θέμα. Θεωρείται αναμενόμενο, η προσαρμογή ενός παιδιού που βιώνει μία απώλεια (μετακόμιση καθώς και γέννηση ενός νέου μωρού θεωρούνται στην ψυχολογία μορφές απώλειας, μιάς και το παιδί αποχωρίζεται για πάντα μία προηγούμενη, ασφαλή κατάσταση) να είναι πιό χρονοβόρα και οδυνηρή για το παιδί. Όπως και για κάθε μορφή απώλειας, οι γονείς καλούνται να υποστηρίξουν το παιδί τους και να το βοηθήσουν να επεξεργαστεί τα συναισθήματά του, μέσω εκφραστικών παιχνιδιών (θεατρικό ή συμβολικό παιχνίδι) αλλά και παραμυθιών με σχετικά θέματα.

[kiriaki1]

Πρώτη ημέρα χωρίς την μαμά...στο νηπιαγωγείο/παιδικό σταθμό.

Πώς μπορούν να βοηθήσουν οι γονείς το παιδί τους, την πρώτη αυτή μέρα στο νέο περιβάλλον?

Η πρώτη φορά που ο γονιός θα αφήσει το παιδί του στο σχολείο είναι βαρυσήμαντη, για εκείνον όπως και για το παιδί του.

Πολλοί παιδικοί σταθμοί αναγκάζουν τους γονείς να αποχωρήσουν απο την πρώτη κιόλας μέρα, αφήνοντας το παιδί τους μόνο του για πρώτη φορά, χωρίς εκείνο να έχει ακόμα χτίσει μία σχέση εμπιστοσύνης απένταντι στις δασκάλες του. Για ένα παιδί το οποίο δεν έχει την εμπειρία του τί είναι η δασκάλα, τάξη και σχολείο, αυτό μπορεί να προκαλέσει μία τραυματική εμπειρία.

Για αυτό το λόγο, ακόμα και για ένα παιδί πεντέμισυ ετών που δεν έχει ξαναπάει στο νηπιαγωγείο, όπως και για ένα παιδί 2 ετών, είναι απαραίτητο να παραμένει ένα πρόσωπο εμπιστοσύνης τις πρώτες μέρες στον παιδικό σταθμό - όχι για να συμμετέχει στις δραστηριότητες, αλλά απλώς να παρευρίσκεται σε έναν χώρο εκτός της τάξης, όπου το παιδί μπορεί να τον προσεγγίσει ανα πάσα στιγμή μόνο του ή με την βοήθεια της δασκάλας.

Τις μέρες όπου θα παρευρίσκεται ο γονέας, τα παιδιά θα έχουν τη δυνατότητα να αναπτύξουν μία σχέση με την δασκάλα τους, με τα άλλα παιδιά και να έχουν πρώτα μία πολύ θετική εμπειρία απο την επίσκεψη στο "σχολείο".

Μπορείτε να πείτε στο παιδί σας ότι:

δεν θα φύγετε χωρίς να το χαιρετήσετε (και να το τηρήσετε).

τον λόγο που πρέπει να φύγετε: είναι γιατί πρέπει να πάτε στο σουπερμάρκετ για να μαγειρέψετε, για να φατε μετα όλοι μαζι το αγαπημένο του φαγητό, ή να πάτε στο γιατρό ή να κάνετε κάτι που ξέρει ότι είναι απο τα απαραίτητα πράγματα της ζωής. Σε αυτά που θα πείτε, είναι ιδιαίτερα επιθυμητό να συμπεριλαμβάνει την λέξη "έκπληξη" (την οποία θα έχετε πάρει όταν το ξαναδείτε ή θα είναι μία αγαπημένη δραστηριότητα).

άν σας πεί "μείνε εδώ" πείτε: "το σχολείο δεν είναι για μαμάδες - και οι δασκάλες, ούτε αυτές έχουν τη μαμά τους εδώ"

Θα βοηθήσετε το παιδί σας να προσαρμοστεί, εάν τις πρώτες εβδομάδες το ρωτήσετε ποιά αγαπημένα του παιχνίδια θα ήθελε να δείξει στους νέους του φίλους: κόλπο χορευτικό ή κάποιο χοροπηδητό, ή CD με μουσική ή παραμύθι. Έτσι του δίνετε ένα καλό κίνητρο να πλησιάσει τα άλλα παιδιά. Πείτε του να το δείξει, αλλά μετά για να μήν το χάσει να το βάλει στην τσάντα του (με την βοήθεια της δασκάλας του).

Επίσης, πείτε στην παιδαγωγό, ποιά είναι τα αγαπημένα παιχνίδια του παιδιού σας έτσι ώστε να παίξουν μαζί με αυτά και να έχουν κάποιο θέμα συζήτησης.

"Μαμά μή φύγεις!!"

Είναι πολύ φυσιολογικό ένα παιδί να κλάψει τη στιγμή που θα αποχωρήσει ο γονέας του - όχι μόνο τις πρώτες μέρες, αλλά και τις επόμενες εβδομάδες ή κάποια μέρα μετά απο μήνες.

Το κλάμα δείχνει το δέσιμο του παιδιού με τον γονιό και για αυτό το λόγο θεωρείται ως ένα υγιές σημάδι που εκφράζει ένα παιδάκι το οποίο αποχωρίζεται τον γονέα του ακόμα και για λίγο.

Το συναίσθημα του αποχωρισμού που νιώθει ένα παιδί, είναι κάτι που μπορεί να εκφραστεί και με θυμό, όχι μόνο με κλάμα. Κάποιο ίσως να αρνηθεί να μοιραστεί με τους γονείς του τις εμπειρίες του, ή να δείξει ότι στεναχωριέται με κάποια άλλη αιτία (ότι τα παιδιά δεν το παίζουν ή το χτυπάνε).

Σαν αποτέλεσμα του θυμού αυτού, στον παιδικό σταθμό, ένα παιδί μπορεί να χτυπάει το πάτωμα, τον τοίχο, ή τις δασκάλες (τις οποίες μπορεί να θεωρεί υπαίτιες της "εγκατάλειψής" του), να ρίχνει παιχνίδια, ή ακόμα και να αυτοτραυματιστεί πάνω στην ένταση την οποία βιώνει. Σε αυτή την περίπτωση φυσικά η δασκάλα θα φροντίσει να το εμποδίσει απο το να κάνει κακό στον εαυτό του ή σε άλλους.

Απο την στιγμή όμως που δεν κάνει κακό στον εαυτό του και στους άλλους, θεωρείται υγιές να εκφράσει αυτό του τον θυμό. Η εκτόνωση αυτή θα το βοηθήσει να εκφράσει τα συναισθήματά του και να επεξεργαστεί έτσι τον αποχωρισμό απο τον γονέα.

Τι είναι καλό να αποφύγετε:

να πάτε εσείς το παιδί σας στην παιδαγωγό. Αφήστε το ίδιο το παιδί να προσεγγίσει την παιδαγωγό όταν είναι εκείνο έτοιμο ή την παιδαγωγό να το προσεγγίσει η ίδια.

να μην καθυστερείτε πολύ την αναχώρησή σας, εάν βλέπετε ότι το παιδί σας κλαίει δεν σας αφήνει να φύγετε. Εάν για δέκα λεπτά το παιδί σας συνεχίζει να κλαίει, να οδύρεται ή και να ουρλιαζει, ισχύει το εξής: απο την στιγμή που ξέρει ότι θα φύγετε, θα κλαίει μέχρι τη στιγμή που θα γίνει αυτό. Είναι προτιμότερο να επισπεύσετε την αναχώρησή σας, και να επικοινωνήστε τηλεφωνικά με τον παιδικό σταθμό λίγη ώρα αφότου φύγατε, για να σιγουρευτείτε ότι έχει ηρεμήσει και είναι με τα παιδιά της τάξης του. Τις περισσότερες φορές, λίγα λεπτά απο την αναχώρηση του γονιού, τα παιδιά σταματούν αμέσως να κλαίνε.

να το συγκρίνετε με τα άλλα παιδιά τα οποία έχουν ήδη προσαρμοστεί λέγοντάς του "να κοίτα - ο xxx δεν κλαίει που φεύγει η μαμά του!". Το κάθε παιδί έχει τον δικό του ρυθμό και επεξεργάζεται τα γεγονότα διαφορετικά. Εάν το συγκρίνετε με άλλα παιδιά του δείχνετε ότι ο δικός του ρυθμός δεν είναι σωστός. Αφήστε το να εκφράσει την δυσαρέσκειά του και την όποια στεναχώρια του όπως αυτό θέλει, για να το διευκολύνετε να περάσει αυτό το στάδιο.

Άλλοι παράγοντες που μπορεί να επηρεάσουν αρνητικά την προσαρμογή ενός παιδιού στον παιδικό σταθμό (και απαιτούν περισσότερη προσπάθεια και ενασχόληση απο την παιδαγωγό έτσι ώστε να τα εξομαλύνει):

Αστάθεια στο ωράριο και τις ημέρες προσέλευσης στον παιδικό σταθμό:

Οι περισσότεροι παιδικοί σταθμοί λειτουργούν βάση κάποιου προγράμματος, που περιλαμβάνει ένα καλωσόρισμα όταν όλα τα παιδιά έχουν φτάσει το πρωί, μία εισαγωγή σε ποιές δραστηριότητες θα πραγματοποιηθούν εκείνη την μέρα και στο τέλος της μέρας έναν μικρό χαιρετισμό. Εάν πηγαίνετε το παιδί σας αργότερα το πρωί απο ότι τα άλλα παιδιά, ή το παίρνετε απο τον παιδικό σταθμό αρκετά νωρίτερα ή και αργότερα απο τα άλλα παιδιά, θα αισθανθεί εκτός της ομάδας και ίσως αποδιοργανωθεί. Το να αισθάνεται ένα παιδί μέρος της ομάδας/τάξης του, είναι ένα πάρα πολύ σημαντικό κομμάτι της ομαλής προσαρμογής του στον παιδικό σταθμό.

Ανησυχία του γονέα:

Όσο πιό σίγουρος νιώθει ο γονέας για το ότι το παιδί του θα μεταχειριστεί σωστά και θα έχει ευκαιρία να περάσει καλά με τα άλλα παιδάκια, τόσο πιό άνετα θα νιώσει και το ίδιο το παιδί. Εάν όμως ο γονέας είναι αγχωμένος ή αμφιβάλλει για το εάν είναι έτοιμο το παιδί του, το ίδιο το παιδί θα αισθανθεί αυτή την ανησυχία - κάτι που θα το δυσκολέψει στην προσαρμογή του στον χώρο.

Υπερπροστατευτική σχέση γονέα-παιδιού:

Ένα παιδί, λόγω μιάς υπερπροστατευτικής σχέσης με τους γονείς του, μπορεί να εμφανίσει μεγάλη ανασφάλεια όταν βρεθεί ξαφνικά χωρίς αυτούς. Μπορεί να αναπτύξει φοβίες, ή να αισθάνεται εξαιρετικά αβοήθητο και ανήμπορο μπροστά σε άλλα παιδιά που είναι δυναμικά και ενεργητικά - με αποτέλεσμα να δυσκολεύεται να δημιουργήσει μία σχέση με αυτά και να αγκιστρώνεται στην παιδαγωγό. (Σύντομα θα δημοσιευτεί άρθρο με τίτλο: "Υπερπροστατευτικότητα και Υποπροστατευτικότητα - δύο αντίθετες έννοιες").

Πρόσφατες αλλαγές:

Αλλαγές όπως μία μετακόμιση σε άλλη πόλη, γέννηση ενός νέου μωρού στην οικογένεια, απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου (είτε απο θάνατο είτε απο χωρισμό), είναι παράγοντες που χρωματίζουν με ανασφάλεια τον ψυχικό κόσμο ενός παιδιού. Είναι απαραίτητο οι παιδαγωγοί του παιδικού σταθμού να είναι ενημερωμένοι, έτσι ώστε να δώσουν στο παιδί την κατάλληλη προσοχή μέσα απο κατανόηση και συζήτηση για αυτο το θέμα. Θεωρείται αναμενόμενο, η προσαρμογή ενός παιδιού που βιώνει μία απώλεια (μετακόμιση καθώς και γέννηση ενός νέου μωρού θεωρούνται στην ψυχολογία μορφές απώλειας, μιάς και το παιδί αποχωρίζεται για πάντα μία προηγούμενη, ασφαλή κατάσταση) να είναι πιό χρονοβόρα και οδυνηρή για το παιδί. Όπως και για κάθε μορφή απώλειας, οι γονείς καλούνται να υποστηρίξουν το παιδί τους και να το βοηθήσουν να επεξεργαστεί τα συναισθήματά του, μέσω εκφραστικών παιχνιδιών (θεατρικό ή συμβολικό παιχνίδι) αλλά και παραμυθιών με σχετικά θέματα.

[kiriaki1]

Πρώτη ημέρα χωρίς την μαμά...στο νηπιαγωγείο/παιδικό σταθμό.

Πώς μπορούν να βοηθήσουν οι γονείς το παιδί τους, την πρώτη αυτή μέρα στο νέο περιβάλλον?

Η πρώτη φορά που ο γονιός θα αφήσει το παιδί του στο σχολείο είναι βαρυσήμαντη, για εκείνον όπως και για το παιδί του.

Πολλοί παιδικοί σταθμοί αναγκάζουν τους γονείς να αποχωρήσουν απο την πρώτη κιόλας μέρα, αφήνοντας το παιδί τους μόνο του για πρώτη φορά, χωρίς εκείνο να έχει ακόμα χτίσει μία σχέση εμπιστοσύνης απένταντι στις δασκάλες του. Για ένα παιδί το οποίο δεν έχει την εμπειρία του τί είναι η δασκάλα, τάξη και σχολείο, αυτό μπορεί να προκαλέσει μία τραυματική εμπειρία.

Για αυτό το λόγο, ακόμα και για ένα παιδί πεντέμισυ ετών που δεν έχει ξαναπάει στο νηπιαγωγείο, όπως και για ένα παιδί 2 ετών, είναι απαραίτητο να παραμένει ένα πρόσωπο εμπιστοσύνης τις πρώτες μέρες στον παιδικό σταθμό - όχι για να συμμετέχει στις δραστηριότητες, αλλά απλώς να παρευρίσκεται σε έναν χώρο εκτός της τάξης, όπου το παιδί μπορεί να τον προσεγγίσει ανα πάσα στιγμή μόνο του ή με την βοήθεια της δασκάλας.

Τις μέρες όπου θα παρευρίσκεται ο γονέας, τα παιδιά θα έχουν τη δυνατότητα να αναπτύξουν μία σχέση με την δασκάλα τους, με τα άλλα παιδιά και να έχουν πρώτα μία πολύ θετική εμπειρία απο την επίσκεψη στο "σχολείο".

Μπορείτε να πείτε στο παιδί σας ότι:

δεν θα φύγετε χωρίς να το χαιρετήσετε (και να το τηρήσετε).

τον λόγο που πρέπει να φύγετε: είναι γιατί πρέπει να πάτε στο σουπερμάρκετ για να μαγειρέψετε, για να φατε μετα όλοι μαζι το αγαπημένο του φαγητό, ή να πάτε στο γιατρό ή να κάνετε κάτι που ξέρει ότι είναι απο τα απαραίτητα πράγματα της ζωής. Σε αυτά που θα πείτε, είναι ιδιαίτερα επιθυμητό να συμπεριλαμβάνει την λέξη "έκπληξη" (την οποία θα έχετε πάρει όταν το ξαναδείτε ή θα είναι μία αγαπημένη δραστηριότητα).

άν σας πεί "μείνε εδώ" πείτε: "το σχολείο δεν είναι για μαμάδες - και οι δασκάλες, ούτε αυτές έχουν τη μαμά τους εδώ"

Θα βοηθήσετε το παιδί σας να προσαρμοστεί, εάν τις πρώτες εβδομάδες το ρωτήσετε ποιά αγαπημένα του παιχνίδια θα ήθελε να δείξει στους νέους του φίλους: κόλπο χορευτικό ή κάποιο χοροπηδητό, ή CD με μουσική ή παραμύθι. Έτσι του δίνετε ένα καλό κίνητρο να πλησιάσει τα άλλα παιδιά. Πείτε του να το δείξει, αλλά μετά για να μήν το χάσει να το βάλει στην τσάντα του (με την βοήθεια της δασκάλας του).

Επίσης, πείτε στην παιδαγωγό, ποιά είναι τα αγαπημένα παιχνίδια του παιδιού σας έτσι ώστε να παίξουν μαζί με αυτά και να έχουν κάποιο θέμα συζήτησης.

"Μαμά μή φύγεις!!"

Είναι πολύ φυσιολογικό ένα παιδί να κλάψει τη στιγμή που θα αποχωρήσει ο γονέας του - όχι μόνο τις πρώτες μέρες, αλλά και τις επόμενες εβδομάδες ή κάποια μέρα μετά απο μήνες.

Το κλάμα δείχνει το δέσιμο του παιδιού με τον γονιό και για αυτό το λόγο θεωρείται ως ένα υγιές σημάδι που εκφράζει ένα παιδάκι το οποίο αποχωρίζεται τον γονέα του ακόμα και για λίγο.

Το συναίσθημα του αποχωρισμού που νιώθει ένα παιδί, είναι κάτι που μπορεί να εκφραστεί και με θυμό, όχι μόνο με κλάμα. Κάποιο ίσως να αρνηθεί να μοιραστεί με τους γονείς του τις εμπειρίες του, ή να δείξει ότι στεναχωριέται με κάποια άλλη αιτία (ότι τα παιδιά δεν το παίζουν ή το χτυπάνε).

Σαν αποτέλεσμα του θυμού αυτού, στον παιδικό σταθμό, ένα παιδί μπορεί να χτυπάει το πάτωμα, τον τοίχο, ή τις δασκάλες (τις οποίες μπορεί να θεωρεί υπαίτιες της "εγκατάλειψής" του), να ρίχνει παιχνίδια, ή ακόμα και να αυτοτραυματιστεί πάνω στην ένταση την οποία βιώνει. Σε αυτή την περίπτωση φυσικά η δασκάλα θα φροντίσει να το εμποδίσει απο το να κάνει κακό στον εαυτό του ή σε άλλους.

Απο την στιγμή όμως που δεν κάνει κακό στον εαυτό του και στους άλλους, θεωρείται υγιές να εκφράσει αυτό του τον θυμό. Η εκτόνωση αυτή θα το βοηθήσει να εκφράσει τα συναισθήματά του και να επεξεργαστεί έτσι τον αποχωρισμό απο τον γονέα.

Τι είναι καλό να αποφύγετε:

να πάτε εσείς το παιδί σας στην παιδαγωγό. Αφήστε το ίδιο το παιδί να προσεγγίσει την παιδαγωγό όταν είναι εκείνο έτοιμο ή την παιδαγωγό να το προσεγγίσει η ίδια.

να μην καθυστερείτε πολύ την αναχώρησή σας, εάν βλέπετε ότι το παιδί σας κλαίει δεν σας αφήνει να φύγετε. Εάν για δέκα λεπτά το παιδί σας συνεχίζει να κλαίει, να οδύρεται ή και να ουρλιαζει, ισχύει το εξής: απο την στιγμή που ξέρει ότι θα φύγετε, θα κλαίει μέχρι τη στιγμή που θα γίνει αυτό. Είναι προτιμότερο να επισπεύσετε την αναχώρησή σας, και να επικοινωνήστε τηλεφωνικά με τον παιδικό σταθμό λίγη ώρα αφότου φύγατε, για να σιγουρευτείτε ότι έχει ηρεμήσει και είναι με τα παιδιά της τάξης του. Τις περισσότερες φορές, λίγα λεπτά απο την αναχώρηση του γονιού, τα παιδιά σταματούν αμέσως να κλαίνε.

να το συγκρίνετε με τα άλλα παιδιά τα οποία έχουν ήδη προσαρμοστεί λέγοντάς του "να κοίτα - ο xxx δεν κλαίει που φεύγει η μαμά του!". Το κάθε παιδί έχει τον δικό του ρυθμό και επεξεργάζεται τα γεγονότα διαφορετικά. Εάν το συγκρίνετε με άλλα παιδιά του δείχνετε ότι ο δικός του ρυθμός δεν είναι σωστός. Αφήστε το να εκφράσει την δυσαρέσκειά του και την όποια στεναχώρια του όπως αυτό θέλει, για να το διευκολύνετε να περάσει αυτό το στάδιο.

Άλλοι παράγοντες που μπορεί να επηρεάσουν αρνητικά την προσαρμογή ενός παιδιού στον παιδικό σταθμό (και απαιτούν περισσότερη προσπάθεια και ενασχόληση απο την παιδαγωγό έτσι ώστε να τα εξομαλύνει):

Αστάθεια στο ωράριο και τις ημέρες προσέλευσης στον παιδικό σταθμό:

Οι περισσότεροι παιδικοί σταθμοί λειτουργούν βάση κάποιου προγράμματος, που περιλαμβάνει ένα καλωσόρισμα όταν όλα τα παιδιά έχουν φτάσει το πρωί, μία εισαγωγή σε ποιές δραστηριότητες θα πραγματοποιηθούν εκείνη την μέρα και στο τέλος της μέρας έναν μικρό χαιρετισμό. Εάν πηγαίνετε το παιδί σας αργότερα το πρωί απο ότι τα άλλα παιδιά, ή το παίρνετε απο τον παιδικό σταθμό αρκετά νωρίτερα ή και αργότερα απο τα άλλα παιδιά, θα αισθανθεί εκτός της ομάδας και ίσως αποδιοργανωθεί. Το να αισθάνεται ένα παιδί μέρος της ομάδας/τάξης του, είναι ένα πάρα πολύ σημαντικό κομμάτι της ομαλής προσαρμογής του στον παιδικό σταθμό.

Ανησυχία του γονέα:

Όσο πιό σίγουρος νιώθει ο γονέας για το ότι το παιδί του θα μεταχειριστεί σωστά και θα έχει ευκαιρία να περάσει καλά με τα άλλα παιδάκια, τόσο πιό άνετα θα νιώσει και το ίδιο το παιδί. Εάν όμως ο γονέας είναι αγχωμένος ή αμφιβάλλει για το εάν είναι έτοιμο το παιδί του, το ίδιο το παιδί θα αισθανθεί αυτή την ανησυχία - κάτι που θα το δυσκολέψει στην προσαρμογή του στον χώρο.

Υπερπροστατευτική σχέση γονέα-παιδιού:

Ένα παιδί, λόγω μιάς υπερπροστατευτικής σχέσης με τους γονείς του, μπορεί να εμφανίσει μεγάλη ανασφάλεια όταν βρεθεί ξαφνικά χωρίς αυτούς. Μπορεί να αναπτύξει φοβίες, ή να αισθάνεται εξαιρετικά αβοήθητο και ανήμπορο μπροστά σε άλλα παιδιά που είναι δυναμικά και ενεργητικά - με αποτέλεσμα να δυσκολεύεται να δημιουργήσει μία σχέση με αυτά και να αγκιστρώνεται στην παιδαγωγό. (Σύντομα θα δημοσιευτεί άρθρο με τίτλο: "Υπερπροστατευτικότητα και Υποπροστατευτικότητα - δύο αντίθετες έννοιες").

Πρόσφατες αλλαγές:

Αλλαγές όπως μία μετακόμιση σε άλλη πόλη, γέννηση ενός νέου μωρού στην οικογένεια, απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου (είτε απο θάνατο είτε απο χωρισμό), είναι παράγοντες που χρωματίζουν με ανασφάλεια τον ψυχικό κόσμο ενός παιδιού. Είναι απαραίτητο οι παιδαγωγοί του παιδικού σταθμού να είναι ενημερωμένοι, έτσι ώστε να δώσουν στο παιδί την κατάλληλη προσοχή μέσα απο κατανόηση και συζήτηση για αυτο το θέμα. Θεωρείται αναμενόμενο, η προσαρμογή ενός παιδιού που βιώνει μία απώλεια (μετακόμιση καθώς και γέννηση ενός νέου μωρού θεωρούνται στην ψυχολογία μορφές απώλειας, μιάς και το παιδί αποχωρίζεται για πάντα μία προηγούμενη, ασφαλή κατάσταση) να είναι πιό χρονοβόρα και οδυνηρή για το παιδί. Όπως και για κάθε μορφή απώλειας, οι γονείς καλούνται να υποστηρίξουν το παιδί τους και να το βοηθήσουν να επεξεργαστεί τα συναισθήματά του, μέσω εκφραστικών παιχνιδιών (θεατρικό ή συμβολικό παιχνίδι) αλλά και παραμυθιών με σχετικά θέματα.

[kiriaki1]

Πρώτη ημέρα χωρίς την μαμά...στο νηπιαγωγείο/παιδικό σταθμό.

Πώς μπορούν να βοηθήσουν οι γονείς το παιδί τους, την πρώτη αυτή μέρα στο νέο περιβάλλον?

Η πρώτη φορά που ο γονιός θα αφήσει το παιδί του στο σχολείο είναι βαρυσήμαντη, για εκείνον όπως και για το παιδί του.

Πολλοί παιδικοί σταθμοί αναγκάζουν τους γονείς να αποχωρήσουν απο την πρώτη κιόλας μέρα, αφήνοντας το παιδί τους μόνο του για πρώτη φορά, χωρίς εκείνο να έχει ακόμα χτίσει μία σχέση εμπιστοσύνης απένταντι στις δασκάλες του. Για ένα παιδί το οποίο δεν έχει την εμπειρία του τί είναι η δασκάλα, τάξη και σχολείο, αυτό μπορεί να προκαλέσει μία τραυματική εμπειρία.

Για αυτό το λόγο, ακόμα και για ένα παιδί πεντέμισυ ετών που δεν έχει ξαναπάει στο νηπιαγωγείο, όπως και για ένα παιδί 2 ετών, είναι απαραίτητο να παραμένει ένα πρόσωπο εμπιστοσύνης τις πρώτες μέρες στον παιδικό σταθμό - όχι για να συμμετέχει στις δραστηριότητες, αλλά απλώς να παρευρίσκεται σε έναν χώρο εκτός της τάξης, όπου το παιδί μπορεί να τον προσεγγίσει ανα πάσα στιγμή μόνο του ή με την βοήθεια της δασκάλας.

Τις μέρες όπου θα παρευρίσκεται ο γονέας, τα παιδιά θα έχουν τη δυνατότητα να αναπτύξουν μία σχέση με την δασκάλα τους, με τα άλλα παιδιά και να έχουν πρώτα μία πολύ θετική εμπειρία απο την επίσκεψη στο "σχολείο".

Μπορείτε να πείτε στο παιδί σας ότι:

δεν θα φύγετε χωρίς να το χαιρετήσετε (και να το τηρήσετε).

τον λόγο που πρέπει να φύγετε: είναι γιατί πρέπει να πάτε στο σουπερμάρκετ για να μαγειρέψετε, για να φατε μετα όλοι μαζι το αγαπημένο του φαγητό, ή να πάτε στο γιατρό ή να κάνετε κάτι που ξέρει ότι είναι απο τα απαραίτητα πράγματα της ζωής. Σε αυτά που θα πείτε, είναι ιδιαίτερα επιθυμητό να συμπεριλαμβάνει την λέξη "έκπληξη" (την οποία θα έχετε πάρει όταν το ξαναδείτε ή θα είναι μία αγαπημένη δραστηριότητα).

άν σας πεί "μείνε εδώ" πείτε: "το σχολείο δεν είναι για μαμάδες - και οι δασκάλες, ούτε αυτές έχουν τη μαμά τους εδώ"

Θα βοηθήσετε το παιδί σας να προσαρμοστεί, εάν τις πρώτες εβδομάδες το ρωτήσετε ποιά αγαπημένα του παιχνίδια θα ήθελε να δείξει στους νέους του φίλους: κόλπο χορευτικό ή κάποιο χοροπηδητό, ή CD με μουσική ή παραμύθι. Έτσι του δίνετε ένα καλό κίνητρο να πλησιάσει τα άλλα παιδιά. Πείτε του να το δείξει, αλλά μετά για να μήν το χάσει να το βάλει στην τσάντα του (με την βοήθεια της δασκάλας του).

Επίσης, πείτε στην παιδαγωγό, ποιά είναι τα αγαπημένα παιχνίδια του παιδιού σας έτσι ώστε να παίξουν μαζί με αυτά και να έχουν κάποιο θέμα συζήτησης.

"Μαμά μή φύγεις!!"

Είναι πολύ φυσιολογικό ένα παιδί να κλάψει τη στιγμή που θα αποχωρήσει ο γονέας του - όχι μόνο τις πρώτες μέρες, αλλά και τις επόμενες εβδομάδες ή κάποια μέρα μετά απο μήνες.

Το κλάμα δείχνει το δέσιμο του παιδιού με τον γονιό και για αυτό το λόγο θεωρείται ως ένα υγιές σημάδι που εκφράζει ένα παιδάκι το οποίο αποχωρίζεται τον γονέα του ακόμα και για λίγο.

Το συναίσθημα του αποχωρισμού που νιώθει ένα παιδί, είναι κάτι που μπορεί να εκφραστεί και με θυμό, όχι μόνο με κλάμα. Κάποιο ίσως να αρνηθεί να μοιραστεί με τους γονείς του τις εμπειρίες του, ή να δείξει ότι στεναχωριέται με κάποια άλλη αιτία (ότι τα παιδιά δεν το παίζουν ή το χτυπάνε).

Σαν αποτέλεσμα του θυμού αυτού, στον παιδικό σταθμό, ένα παιδί μπορεί να χτυπάει το πάτωμα, τον τοίχο, ή τις δασκάλες (τις οποίες μπορεί να θεωρεί υπαίτιες της "εγκατάλειψής" του), να ρίχνει παιχνίδια, ή ακόμα και να αυτοτραυματιστεί πάνω στην ένταση την οποία βιώνει. Σε αυτή την περίπτωση φυσικά η δασκάλα θα φροντίσει να το εμποδίσει απο το να κάνει κακό στον εαυτό του ή σε άλλους.

Απο την στιγμή όμως που δεν κάνει κακό στον εαυτό του και στους άλλους, θεωρείται υγιές να εκφράσει αυτό του τον θυμό. Η εκτόνωση αυτή θα το βοηθήσει να εκφράσει τα συναισθήματά του και να επεξεργαστεί έτσι τον αποχωρισμό απο τον γονέα.

Τι είναι καλό να αποφύγετε:

να πάτε εσείς το παιδί σας στην παιδαγωγό. Αφήστε το ίδιο το παιδί να προσεγγίσει την παιδαγωγό όταν είναι εκείνο έτοιμο ή την παιδαγωγό να το προσεγγίσει η ίδια.

να μην καθυστερείτε πολύ την αναχώρησή σας, εάν βλέπετε ότι το παιδί σας κλαίει δεν σας αφήνει να φύγετε. Εάν για δέκα λεπτά το παιδί σας συνεχίζει να κλαίει, να οδύρεται ή και να ουρλιαζει, ισχύει το εξής: απο την στιγμή που ξέρει ότι θα φύγετε, θα κλαίει μέχρι τη στιγμή που θα γίνει αυτό. Είναι προτιμότερο να επισπεύσετε την αναχώρησή σας, και να επικοινωνήστε τηλεφωνικά με τον παιδικό σταθμό λίγη ώρα αφότου φύγατε, για να σιγουρευτείτε ότι έχει ηρεμήσει και είναι με τα παιδιά της τάξης του. Τις περισσότερες φορές, λίγα λεπτά απο την αναχώρηση του γονιού, τα παιδιά σταματούν αμέσως να κλαίνε.

να το συγκρίνετε με τα άλλα παιδιά τα οποία έχουν ήδη προσαρμοστεί λέγοντάς του "να κοίτα - ο xxx δεν κλαίει που φεύγει η μαμά του!". Το κάθε παιδί έχει τον δικό του ρυθμό και επεξεργάζεται τα γεγονότα διαφορετικά. Εάν το συγκρίνετε με άλλα παιδιά του δείχνετε ότι ο δικός του ρυθμός δεν είναι σωστός. Αφήστε το να εκφράσει την δυσαρέσκειά του και την όποια στεναχώρια του όπως αυτό θέλει, για να το διευκολύνετε να περάσει αυτό το στάδιο.

Άλλοι παράγοντες που μπορεί να επηρεάσουν αρνητικά την προσαρμογή ενός παιδιού στον παιδικό σταθμό (και απαιτούν περισσότερη προσπάθεια και ενασχόληση απο την παιδαγωγό έτσι ώστε να τα εξομαλύνει):

Αστάθεια στο ωράριο και τις ημέρες προσέλευσης στον παιδικό σταθμό:

Οι περισσότεροι παιδικοί σταθμοί λειτουργούν βάση κάποιου προγράμματος, που περιλαμβάνει ένα καλωσόρισμα όταν όλα τα παιδιά έχουν φτάσει το πρωί, μία εισαγωγή σε ποιές δραστηριότητες θα πραγματοποιηθούν εκείνη την μέρα και στο τέλος της μέρας έναν μικρό χαιρετισμό. Εάν πηγαίνετε το παιδί σας αργότερα το πρωί απο ότι τα άλλα παιδιά, ή το παίρνετε απο τον παιδικό σταθμό αρκετά νωρίτερα ή και αργότερα απο τα άλλα παιδιά, θα αισθανθεί εκτός της ομάδας και ίσως αποδιοργανωθεί. Το να αισθάνεται ένα παιδί μέρος της ομάδας/τάξης του, είναι ένα πάρα πολύ σημαντικό κομμάτι της ομαλής προσαρμογής του στον παιδικό σταθμό.

Ανησυχία του γονέα:

Όσο πιό σίγουρος νιώθει ο γονέας για το ότι το παιδί του θα μεταχειριστεί σωστά και θα έχει ευκαιρία να περάσει καλά με τα άλλα παιδάκια, τόσο πιό άνετα θα νιώσει και το ίδιο το παιδί. Εάν όμως ο γονέας είναι αγχωμένος ή αμφιβάλλει για το εάν είναι έτοιμο το παιδί του, το ίδιο το παιδί θα αισθανθεί αυτή την ανησυχία - κάτι που θα το δυσκολέψει στην προσαρμογή του στον χώρο.

Υπερπροστατευτική σχέση γονέα-παιδιού:

Ένα παιδί, λόγω μιάς υπερπροστατευτικής σχέσης με τους γονείς του, μπορεί να εμφανίσει μεγάλη ανασφάλεια όταν βρεθεί ξαφνικά χωρίς αυτούς. Μπορεί να αναπτύξει φοβίες, ή να αισθάνεται εξαιρετικά αβοήθητο και ανήμπορο μπροστά σε άλλα παιδιά που είναι δυναμικά και ενεργητικά - με αποτέλεσμα να δυσκολεύεται να δημιουργήσει μία σχέση με αυτά και να αγκιστρώνεται στην παιδαγωγό. (Σύντομα θα δημοσιευτεί άρθρο με τίτλο: "Υπερπροστατευτικότητα και Υποπροστατευτικότητα - δύο αντίθετες έννοιες").

Πρόσφατες αλλαγές:

Αλλαγές όπως μία μετακόμιση σε άλλη πόλη, γέννηση ενός νέου μωρού στην οικογένεια, απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου (είτε απο θάνατο είτε απο χωρισμό), είναι παράγοντες που χρωματίζουν με ανασφάλεια τον ψυχικό κόσμο ενός παιδιού. Είναι απαραίτητο οι παιδαγωγοί του παιδικού σταθμού να είναι ενημερωμένοι, έτσι ώστε να δώσουν στο παιδί την κατάλληλη προσοχή μέσα απο κατανόηση και συζήτηση για αυτο το θέμα. Θεωρείται αναμενόμενο, η προσαρμογή ενός παιδιού που βιώνει μία απώλεια (μετακόμιση καθώς και γέννηση ενός νέου μωρού θεωρούνται στην ψυχολογία μορφές απώλειας, μιάς και το παιδί αποχωρίζεται για πάντα μία προηγούμενη, ασφαλή κατάσταση) να είναι πιό χρονοβόρα και οδυνηρή για το παιδί. Όπως και για κάθε μορφή απώλειας, οι γονείς καλούνται να υποστηρίξουν το παιδί τους και να το βοηθήσουν να επεξεργαστεί τα συναισθήματά του, μέσω εκφραστικών παιχνιδιών (θεατρικό ή συμβολικό παιχνίδι) αλλά και παραμυθιών με σχετικά θέματα.

[elepet79]

Καλημέρα Αντριάννα.Θα σου εξηγήσω ακριβώς τη διαδικασία προσαρμογής που ακολουθήσαμε .Το παιδί ξεκίνησε πρώτη μέρα στο σταθμό Παρασκευή 2 Μαίου.Τη πήγα εγώ για μια ωρίτσα περιμένωντας να την πάρω.Αμέσως έδωσε το χεράκι της στη παιδαγωγό και πήγε με τα άλλα παιδάκια.Όλα μια χαρά. Το παιδί μετα τη 1 ώρα δεν ήθελε να φύγει απο το σταθμό,καταχαρούμενη.Το Σάββατο αρρώστησε με ίωση και τη Δευτέρα και Τρίτη τη κράτησα στο σπίτι να αναρρώσει.Τετάρτη ήταν κάπως καλύτερα και αποφάσισα να την πάω,με δέκατα και λίγο βήχα.Την άφησα εκεί για 3 ώρες και επεστρεψα να τη πάρω.Όλα πάλι μια χαρά .Δεν την πείραξε που την άφησα και πάλι δεν ήθελε να φύγουμε,ήθελε να μείνει και να παίξει κι άλλο.Παρασυρόμενη απο τη θετική αντίδραση του παιδιου στο νέο περιβάλλον συννενοήθηκα με την διευθύντρια να την πάρει το σχολικό την επόμενη ημέρα.Εδώ μάλλον έπραξα ΛΑΘΟΣ!

Το επόμενο πρωί στις 7.30 που ήρθε το σχολικο δεν ήθελε να μπει φυσικά και έκλαιγε.Εγώ την παρέδωσα στη συνοδό ενώ έκλαιγε και έφυγε.Μετά απο λίγο τους πήρα τηλέφωνο και μου είπαν ότι έχει ξεχαστεί και παίζει με τα άλλα παιδάκια και είναι μια χαρά.Το απόγευμα το παιδί γύρισε πτώμα ,καταβεβλημένο απο την ίωση με πυρετό και έντονο βήχα.Την επόμενη μέρα φυσικά δεν τη πήγα και τη κράτησα σπίτι να ηρεμίσει το Σαββατοκύρισκο.Απο τη Δευτέρα αποφάσισα να τη πηγαίνω εγώ κατα τις 9 και όχι πολύ πρώι για να μην την επιβαρύνω που ήταν άρρρωστη και να την επιστρέφει κανονικά το σχολικό στις 3.30.Το πρωί που την αφήνω στο σταθμό κλαίει και γατζωνεται πάνω μου,δε θέλει να με αποχωριστεί με τίποτα.Μετά βέβαια ηρεμεί και παίζει με τα άλλα παιδια,δεν έχει πρόβλημα,δεν με αναζητάαει κατα τη διαρκεα που βρίσκεται εκεί.Μου λένε ότι περνάει καλα΄,τρώει και σχετικά έχει εύκολη προσαρμογή απο ότι μου λένε οι δασκάλες τις.Μόνο που δε κοιμάται καθόλου εκεί.

Απο αύριο ξεκινάω δουλειά και δυστυυχώς θα έρθει το σχολικό να τη πάρει πρωι πρωι.Έτσι κι αλλιώς όμως και που την πήγαινα εγώ πάλι έκλαιγε.οπότε δεν ξέρω τι διαφορά θα κάνει εγώ ή το σχολικό.

Πόσο καιρό θα της πάρει να μην κλαίει όταν την αφήνω??Θα έχει επιπτώσεις στη ψυχή του παιδιού μου αυτός ο αποχωρισμός απο την αγκαλεία μου??

Ήδη παρατηρώ αλλαγές στη συμπεριφορά της.Είναι ανασφαλής ,θέλει όλο αγκαλεία,αρνείται να κάνει πράγματα που έκανε με ευχαρίστηση ,όπως να τη κάνουμε μπάνιο.Μήπως όλα αυτα είναι αντίδραση στο νέο τρόπο ζωής που της έχουμε επιβάλλει?? Υπάρχει περίπτωση να αποκτήσει το παιδί μου μόνιμα ψυχικά τραύματα και εχθρική συμπεριφορά απέναντι μου απο τη διαδικασία αποχωρισμου??

Το εκλαμβάνει ως εγκατάλειψη στο μυαλουδάκι της??

Πως μπορώ να το κάνω λιγότερο ανώδυνο??

ΈΚΑΝΑ εγώ κάτι λα΄θος??

[elepet79]

Καλημέρα Αντριάννα.Θα σου εξηγήσω ακριβώς τη διαδικασία προσαρμογής που ακολουθήσαμε .Το παιδί ξεκίνησε πρώτη μέρα στο σταθμό Παρασκευή 2 Μαίου.Τη πήγα εγώ για μια ωρίτσα περιμένωντας να την πάρω.Αμέσως έδωσε το χεράκι της στη παιδαγωγό και πήγε με τα άλλα παιδάκια.Όλα μια χαρά. Το παιδί μετα τη 1 ώρα δεν ήθελε να φύγει απο το σταθμό,καταχαρούμενη.Το Σάββατο αρρώστησε με ίωση και τη Δευτέρα και Τρίτη τη κράτησα στο σπίτι να αναρρώσει.Τετάρτη ήταν κάπως καλύτερα και αποφάσισα να την πάω,με δέκατα και λίγο βήχα.Την άφησα εκεί για 3 ώρες και επεστρεψα να τη πάρω.Όλα πάλι μια χαρά .Δεν την πείραξε που την άφησα και πάλι δεν ήθελε να φύγουμε,ήθελε να μείνει και να παίξει κι άλλο.Παρασυρόμενη απο τη θετική αντίδραση του παιδιου στο νέο περιβάλλον συννενοήθηκα με την διευθύντρια να την πάρει το σχολικό την επόμενη ημέρα.Εδώ μάλλον έπραξα ΛΑΘΟΣ!

Το επόμενο πρωί στις 7.30 που ήρθε το σχολικο δεν ήθελε να μπει φυσικά και έκλαιγε.Εγώ την παρέδωσα στη συνοδό ενώ έκλαιγε και έφυγε.Μετά απο λίγο τους πήρα τηλέφωνο και μου είπαν ότι έχει ξεχαστεί και παίζει με τα άλλα παιδάκια και είναι μια χαρά.Το απόγευμα το παιδί γύρισε πτώμα ,καταβεβλημένο απο την ίωση με πυρετό και έντονο βήχα.Την επόμενη μέρα φυσικά δεν τη πήγα και τη κράτησα σπίτι να ηρεμίσει το Σαββατοκύρισκο.Απο τη Δευτέρα αποφάσισα να τη πηγαίνω εγώ κατα τις 9 και όχι πολύ πρώι για να μην την επιβαρύνω που ήταν άρρρωστη και να την επιστρέφει κανονικά το σχολικό στις 3.30.Το πρωί που την αφήνω στο σταθμό κλαίει και γατζωνεται πάνω μου,δε θέλει να με αποχωριστεί με τίποτα.Μετά βέβαια ηρεμεί και παίζει με τα άλλα παιδια,δεν έχει πρόβλημα,δεν με αναζητάαει κατα τη διαρκεα που βρίσκεται εκεί.Μου λένε ότι περνάει καλα΄,τρώει και σχετικά έχει εύκολη προσαρμογή απο ότι μου λένε οι δασκάλες τις.Μόνο που δε κοιμάται καθόλου εκεί.

Απο αύριο ξεκινάω δουλειά και δυστυυχώς θα έρθει το σχολικό να τη πάρει πρωι πρωι.Έτσι κι αλλιώς όμως και που την πήγαινα εγώ πάλι έκλαιγε.οπότε δεν ξέρω τι διαφορά θα κάνει εγώ ή το σχολικό.

Πόσο καιρό θα της πάρει να μην κλαίει όταν την αφήνω??Θα έχει επιπτώσεις στη ψυχή του παιδιού μου αυτός ο αποχωρισμός απο την αγκαλεία μου??

Ήδη παρατηρώ αλλαγές στη συμπεριφορά της.Είναι ανασφαλής ,θέλει όλο αγκαλεία,αρνείται να κάνει πράγματα που έκανε με ευχαρίστηση ,όπως να τη κάνουμε μπάνιο.Μήπως όλα αυτα είναι αντίδραση στο νέο τρόπο ζωής που της έχουμε επιβάλλει?? Υπάρχει περίπτωση να αποκτήσει το παιδί μου μόνιμα ψυχικά τραύματα και εχθρική συμπεριφορά απέναντι μου απο τη διαδικασία αποχωρισμου??

Το εκλαμβάνει ως εγκατάλειψη στο μυαλουδάκι της??

Πως μπορώ να το κάνω λιγότερο ανώδυνο??

ΈΚΑΝΑ εγώ κάτι λα΄θος??

[elepet79]

Καλημέρα Αντριάννα.Θα σου εξηγήσω ακριβώς τη διαδικασία προσαρμογής που ακολουθήσαμε .Το παιδί ξεκίνησε πρώτη μέρα στο σταθμό Παρασκευή 2 Μαίου.Τη πήγα εγώ για μια ωρίτσα περιμένωντας να την πάρω.Αμέσως έδωσε το χεράκι της στη παιδαγωγό και πήγε με τα άλλα παιδάκια.Όλα μια χαρά. Το παιδί μετα τη 1 ώρα δεν ήθελε να φύγει απο το σταθμό,καταχαρούμενη.Το Σάββατο αρρώστησε με ίωση και τη Δευτέρα και Τρίτη τη κράτησα στο σπίτι να αναρρώσει.Τετάρτη ήταν κάπως καλύτερα και αποφάσισα να την πάω,με δέκατα και λίγο βήχα.Την άφησα εκεί για 3 ώρες και επεστρεψα να τη πάρω.Όλα πάλι μια χαρά .Δεν την πείραξε που την άφησα και πάλι δεν ήθελε να φύγουμε,ήθελε να μείνει και να παίξει κι άλλο.Παρασυρόμενη απο τη θετική αντίδραση του παιδιου στο νέο περιβάλλον συννενοήθηκα με την διευθύντρια να την πάρει το σχολικό την επόμενη ημέρα.Εδώ μάλλον έπραξα ΛΑΘΟΣ!

Το επόμενο πρωί στις 7.30 που ήρθε το σχολικο δεν ήθελε να μπει φυσικά και έκλαιγε.Εγώ την παρέδωσα στη συνοδό ενώ έκλαιγε και έφυγε.Μετά απο λίγο τους πήρα τηλέφωνο και μου είπαν ότι έχει ξεχαστεί και παίζει με τα άλλα παιδάκια και είναι μια χαρά.Το απόγευμα το παιδί γύρισε πτώμα ,καταβεβλημένο απο την ίωση με πυρετό και έντονο βήχα.Την επόμενη μέρα φυσικά δεν τη πήγα και τη κράτησα σπίτι να ηρεμίσει το Σαββατοκύρισκο.Απο τη Δευτέρα αποφάσισα να τη πηγαίνω εγώ κατα τις 9 και όχι πολύ πρώι για να μην την επιβαρύνω που ήταν άρρρωστη και να την επιστρέφει κανονικά το σχολικό στις 3.30.Το πρωί που την αφήνω στο σταθμό κλαίει και γατζωνεται πάνω μου,δε θέλει να με αποχωριστεί με τίποτα.Μετά βέβαια ηρεμεί και παίζει με τα άλλα παιδια,δεν έχει πρόβλημα,δεν με αναζητάαει κατα τη διαρκεα που βρίσκεται εκεί.Μου λένε ότι περνάει καλα΄,τρώει και σχετικά έχει εύκολη προσαρμογή απο ότι μου λένε οι δασκάλες τις.Μόνο που δε κοιμάται καθόλου εκεί.

Απο αύριο ξεκινάω δουλειά και δυστυυχώς θα έρθει το σχολικό να τη πάρει πρωι πρωι.Έτσι κι αλλιώς όμως και που την πήγαινα εγώ πάλι έκλαιγε.οπότε δεν ξέρω τι διαφορά θα κάνει εγώ ή το σχολικό.

Πόσο καιρό θα της πάρει να μην κλαίει όταν την αφήνω??Θα έχει επιπτώσεις στη ψυχή του παιδιού μου αυτός ο αποχωρισμός απο την αγκαλεία μου??

Ήδη παρατηρώ αλλαγές στη συμπεριφορά της.Είναι ανασφαλής ,θέλει όλο αγκαλεία,αρνείται να κάνει πράγματα που έκανε με ευχαρίστηση ,όπως να τη κάνουμε μπάνιο.Μήπως όλα αυτα είναι αντίδραση στο νέο τρόπο ζωής που της έχουμε επιβάλλει?? Υπάρχει περίπτωση να αποκτήσει το παιδί μου μόνιμα ψυχικά τραύματα και εχθρική συμπεριφορά απέναντι μου απο τη διαδικασία αποχωρισμου??

Το εκλαμβάνει ως εγκατάλειψη στο μυαλουδάκι της??

Πως μπορώ να το κάνω λιγότερο ανώδυνο??

ΈΚΑΝΑ εγώ κάτι λα΄θος??

[elepet79]

Καλημέρα Αντριάννα.Θα σου εξηγήσω ακριβώς τη διαδικασία προσαρμογής που ακολουθήσαμε .Το παιδί ξεκίνησε πρώτη μέρα στο σταθμό Παρασκευή 2 Μαίου.Τη πήγα εγώ για μια ωρίτσα περιμένωντας να την πάρω.Αμέσως έδωσε το χεράκι της στη παιδαγωγό και πήγε με τα άλλα παιδάκια.Όλα μια χαρά. Το παιδί μετα τη 1 ώρα δεν ήθελε να φύγει απο το σταθμό,καταχαρούμενη.Το Σάββατο αρρώστησε με ίωση και τη Δευτέρα και Τρίτη τη κράτησα στο σπίτι να αναρρώσει.Τετάρτη ήταν κάπως καλύτερα και αποφάσισα να την πάω,με δέκατα και λίγο βήχα.Την άφησα εκεί για 3 ώρες και επεστρεψα να τη πάρω.Όλα πάλι μια χαρά .Δεν την πείραξε που την άφησα και πάλι δεν ήθελε να φύγουμε,ήθελε να μείνει και να παίξει κι άλλο.Παρασυρόμενη απο τη θετική αντίδραση του παιδιου στο νέο περιβάλλον συννενοήθηκα με την διευθύντρια να την πάρει το σχολικό την επόμενη ημέρα.Εδώ μάλλον έπραξα ΛΑΘΟΣ!

Το επόμενο πρωί στις 7.30 που ήρθε το σχολικο δεν ήθελε να μπει φυσικά και έκλαιγε.Εγώ την παρέδωσα στη συνοδό ενώ έκλαιγε και έφυγε.Μετά απο λίγο τους πήρα τηλέφωνο και μου είπαν ότι έχει ξεχαστεί και παίζει με τα άλλα παιδάκια και είναι μια χαρά.Το απόγευμα το παιδί γύρισε πτώμα ,καταβεβλημένο απο την ίωση με πυρετό και έντονο βήχα.Την επόμενη μέρα φυσικά δεν τη πήγα και τη κράτησα σπίτι να ηρεμίσει το Σαββατοκύρισκο.Απο τη Δευτέρα αποφάσισα να τη πηγαίνω εγώ κατα τις 9 και όχι πολύ πρώι για να μην την επιβαρύνω που ήταν άρρρωστη και να την επιστρέφει κανονικά το σχολικό στις 3.30.Το πρωί που την αφήνω στο σταθμό κλαίει και γατζωνεται πάνω μου,δε θέλει να με αποχωριστεί με τίποτα.Μετά βέβαια ηρεμεί και παίζει με τα άλλα παιδια,δεν έχει πρόβλημα,δεν με αναζητάαει κατα τη διαρκεα που βρίσκεται εκεί.Μου λένε ότι περνάει καλα΄,τρώει και σχετικά έχει εύκολη προσαρμογή απο ότι μου λένε οι δασκάλες τις.Μόνο που δε κοιμάται καθόλου εκεί.

Απο αύριο ξεκινάω δουλειά και δυστυυχώς θα έρθει το σχολικό να τη πάρει πρωι πρωι.Έτσι κι αλλιώς όμως και που την πήγαινα εγώ πάλι έκλαιγε.οπότε δεν ξέρω τι διαφορά θα κάνει εγώ ή το σχολικό.

Πόσο καιρό θα της πάρει να μην κλαίει όταν την αφήνω??Θα έχει επιπτώσεις στη ψυχή του παιδιού μου αυτός ο αποχωρισμός απο την αγκαλεία μου??

Ήδη παρατηρώ αλλαγές στη συμπεριφορά της.Είναι ανασφαλής ,θέλει όλο αγκαλεία,αρνείται να κάνει πράγματα που έκανε με ευχαρίστηση ,όπως να τη κάνουμε μπάνιο.Μήπως όλα αυτα είναι αντίδραση στο νέο τρόπο ζωής που της έχουμε επιβάλλει?? Υπάρχει περίπτωση να αποκτήσει το παιδί μου μόνιμα ψυχικά τραύματα και εχθρική συμπεριφορά απέναντι μου απο τη διαδικασία αποχωρισμου??

Το εκλαμβάνει ως εγκατάλειψη στο μυαλουδάκι της??

Πως μπορώ να το κάνω λιγότερο ανώδυνο??

ΈΚΑΝΑ εγώ κάτι λα΄θος??

[ntemi]

καλημερα κοριτσια!Οσα αναφερε η κiriaki θεωρω οτι ειναι πολυ σωστα.Η πρωτη μερα στο σχολειο ειναι πολυ σημαντικη στη ζωη ενος παιδιου.Σαν νηπιαγωγος εχω αντιμετωπισει αρκετες τετοιες περιπτωσεις στην αρχη της σχολικης χρονιας.Παιδακια κλαινε ,ζηταν την μαμα τους,αλλα κανουν εμετο,ανεβαζουν πυρετο,τους πονα το στομαχι(ψυχοσωματικα συνδρομα)Ο ρολος της νηπιαγωγου αυτες τις στιγμες ειναι καθοριστικος.Χρειαζεται να περιβαλει το παιδι με αγαπη και κατανοηση για τα συναισθηματα του,να εχει υπομονη και επιμονη.Συμμαχος σ'αυτη την προσπαθεια πρεπει να'ναι ο γονιος.Στα δημοσια νηπιαγωγεια που δουλευω,τις 2 πρωτες βδομαδες το προγραμμα ειναι μειωμενο,ενω ο πρωτος μηνας ειναι περιοδος προσαρμογης.Ο γονιος καλειται να αποχωρησει απο την αιθουσα και να ειναι αποφασιστικος οσο κι αν κλαιει το παιδι.Απο εμπειρια σας λεω οτι οση ωρα ηταν γονιος μεσα στην αιθουσα το παιδι δε σταματησε να κλαιει παρα μονο οταν τον ειδε να αποχωρει,οποτε μετα ανελαβε η νηπιαγωγος.Σε καμια περιπτωση δε πρεπει να'στε κολλημενοι εξω απο τα παραθυρα η' να αρχισετε να κλαιτε κι εσεις μαζι του,ουτε να υποχωρησετε και να τον παρετε σπιτι.Γιατι αν το κανετε μια φορα θα το εκμε4ταλευτει και θα κλαιει καθημερινα μεχρι να πετυχει αυτο που θελει.Γονεις κολλημενοι στα παραθυρα ειναι μια εικονα που πρεπει ν'αποφευγεται.Αν μεχρι τα χριστουγεννα το παιδι εξακολουθει ν'αρνειται να παει σχολειο,παει να πει πως κατι δεν παει καλα.Συζητηστε το πρωτα μαζι του και μετα με τη νηπιαγωγο,για να βρειτε τι φταει.

[ntemi]

καλημερα κοριτσια!Οσα αναφερε η κiriaki θεωρω οτι ειναι πολυ σωστα.Η πρωτη μερα στο σχολειο ειναι πολυ σημαντικη στη ζωη ενος παιδιου.Σαν νηπιαγωγος εχω αντιμετωπισει αρκετες τετοιες περιπτωσεις στην αρχη της σχολικης χρονιας.Παιδακια κλαινε ,ζηταν την μαμα τους,αλλα κανουν εμετο,ανεβαζουν πυρετο,τους πονα το στομαχι(ψυχοσωματικα συνδρομα)Ο ρολος της νηπιαγωγου αυτες τις στιγμες ειναι καθοριστικος.Χρειαζεται να περιβαλει το παιδι με αγαπη και κατανοηση για τα συναισθηματα του,να εχει υπομονη και επιμονη.Συμμαχος σ'αυτη την προσπαθεια πρεπει να'ναι ο γονιος.Στα δημοσια νηπιαγωγεια που δουλευω,τις 2 πρωτες βδομαδες το προγραμμα ειναι μειωμενο,ενω ο πρωτος μηνας ειναι περιοδος προσαρμογης.Ο γονιος καλειται να αποχωρησει απο την αιθουσα και να ειναι αποφασιστικος οσο κι αν κλαιει το παιδι.Απο εμπειρια σας λεω οτι οση ωρα ηταν γονιος μεσα στην αιθουσα το παιδι δε σταματησε να κλαιει παρα μονο οταν τον ειδε να αποχωρει,οποτε μετα ανελαβε η νηπιαγωγος.Σε καμια περιπτωση δε πρεπει να'στε κολλημενοι εξω απο τα παραθυρα η' να αρχισετε να κλαιτε κι εσεις μαζι του,ουτε να υποχωρησετε και να τον παρετε σπιτι.Γιατι αν το κανετε μια φορα θα το εκμε4ταλευτει και θα κλαιει καθημερινα μεχρι να πετυχει αυτο που θελει.Γονεις κολλημενοι στα παραθυρα ειναι μια εικονα που πρεπει ν'αποφευγεται.Αν μεχρι τα χριστουγεννα το παιδι εξακολουθει ν'αρνειται να παει σχολειο,παει να πει πως κατι δεν παει καλα.Συζητηστε το πρωτα μαζι του και μετα με τη νηπιαγωγο,για να βρειτε τι φταει.

[ntemi]

καλημερα κοριτσια!Οσα αναφερε η κiriaki θεωρω οτι ειναι πολυ σωστα.Η πρωτη μερα στο σχολειο ειναι πολυ σημαντικη στη ζωη ενος παιδιου.Σαν νηπιαγωγος εχω αντιμετωπισει αρκετες τετοιες περιπτωσεις στην αρχη της σχολικης χρονιας.Παιδακια κλαινε ,ζηταν την μαμα τους,αλλα κανουν εμετο,ανεβαζουν πυρετο,τους πονα το στομαχι(ψυχοσωματικα συνδρομα)Ο ρολος της νηπιαγωγου αυτες τις στιγμες ειναι καθοριστικος.Χρειαζεται να περιβαλει το παιδι με αγαπη και κατανοηση για τα συναισθηματα του,να εχει υπομονη και επιμονη.Συμμαχος σ'αυτη την προσπαθεια πρεπει να'ναι ο γονιος.Στα δημοσια νηπιαγωγεια που δουλευω,τις 2 πρωτες βδομαδες το προγραμμα ειναι μειωμενο,ενω ο πρωτος μηνας ειναι περιοδος προσαρμογης.Ο γονιος καλειται να αποχωρησει απο την αιθουσα και να ειναι αποφασιστικος οσο κι αν κλαιει το παιδι.Απο εμπειρια σας λεω οτι οση ωρα ηταν γονιος μεσα στην αιθουσα το παιδι δε σταματησε να κλαιει παρα μονο οταν τον ειδε να αποχωρει,οποτε μετα ανελαβε η νηπιαγωγος.Σε καμια περιπτωση δε πρεπει να'στε κολλημενοι εξω απο τα παραθυρα η' να αρχισετε να κλαιτε κι εσεις μαζι του,ουτε να υποχωρησετε και να τον παρετε σπιτι.Γιατι αν το κανετε μια φορα θα το εκμε4ταλευτει και θα κλαιει καθημερινα μεχρι να πετυχει αυτο που θελει.Γονεις κολλημενοι στα παραθυρα ειναι μια εικονα που πρεπει ν'αποφευγεται.Αν μεχρι τα χριστουγεννα το παιδι εξακολουθει ν'αρνειται να παει σχολειο,παει να πει πως κατι δεν παει καλα.Συζητηστε το πρωτα μαζι του και μετα με τη νηπιαγωγο,για να βρειτε τι φταει.

[ntemi]

καλημερα κοριτσια!Οσα αναφερε η κiriaki θεωρω οτι ειναι πολυ σωστα.Η πρωτη μερα στο σχολειο ειναι πολυ σημαντικη στη ζωη ενος παιδιου.Σαν νηπιαγωγος εχω αντιμετωπισει αρκετες τετοιες περιπτωσεις στην αρχη της σχολικης χρονιας.Παιδακια κλαινε ,ζηταν την μαμα τους,αλλα κανουν εμετο,ανεβαζουν πυρετο,τους πονα το στομαχι(ψυχοσωματικα συνδρομα)Ο ρολος της νηπιαγωγου αυτες τις στιγμες ειναι καθοριστικος.Χρειαζεται να περιβαλει το παιδι με αγαπη και κατανοηση για τα συναισθηματα του,να εχει υπομονη και επιμονη.Συμμαχος σ'αυτη την προσπαθεια πρεπει να'ναι ο γονιος.Στα δημοσια νηπιαγωγεια που δουλευω,τις 2 πρωτες βδομαδες το προγραμμα ειναι μειωμενο,ενω ο πρωτος μηνας ειναι περιοδος προσαρμογης.Ο γονιος καλειται να αποχωρησει απο την αιθουσα και να ειναι αποφασιστικος οσο κι αν κλαιει το παιδι.Απο εμπειρια σας λεω οτι οση ωρα ηταν γονιος μεσα στην αιθουσα το παιδι δε σταματησε να κλαιει παρα μονο οταν τον ειδε να αποχωρει,οποτε μετα ανελαβε η νηπιαγωγος.Σε καμια περιπτωση δε πρεπει να'στε κολλημενοι εξω απο τα παραθυρα η' να αρχισετε να κλαιτε κι εσεις μαζι του,ουτε να υποχωρησετε και να τον παρετε σπιτι.Γιατι αν το κανετε μια φορα θα το εκμε4ταλευτει και θα κλαιει καθημερινα μεχρι να πετυχει αυτο που θελει.Γονεις κολλημενοι στα παραθυρα ειναι μια εικονα που πρεπει ν'αποφευγεται.Αν μεχρι τα χριστουγεννα το παιδι εξακολουθει ν'αρνειται να παει σχολειο,παει να πει πως κατι δεν παει καλα.Συζητηστε το πρωτα μαζι του και μετα με τη νηπιαγωγο,για να βρειτε τι φταει.