Μετάβαση σε περιεχόμενο

Recommended Posts

Δημοσίευση

Σπουργιτάκι…

Ένα μικρό ανθρωπάκι…πεινασμένο, τσιμπολογάει λίγα ψίχουλα σαν σπουργιτάκι. Από πάνω του φτεροκοπάνε τα κοράκια, που ετοιμάζουν καινούργιους πολέμους, καινούργια ορφάνια, καινούργια πείνα, καινούργια απόγνωση. Ένα μικρό ανθρωπάκι…φοβισμένο, τρέμει στην άκρη του δρόμου σαν σπουργιτάκι. Γύρω του κυκλοφοράνε πολύχρωμα παγώνια με φανταχτερά ονόματα Ένα μικρό ανθρωπάκι…σκελετωμένο. Ένα σπουργιτάκι που δεν θα ανοίξει ποτέ τα φτερά του.

Και γύρω του όλοι εμείς, κότες…(Ντροπή!)

Κλεισμένοι στο κοτέτσι του μικρόκοσμου μας,

πνιγμένοι στα δάνεια,

στις φισκαρισμένες πιστωτικές μας κάρτες,

στις λίστες των πραγμάτων που πρέπει να καταναλώσουμε...

γύρω κι οι άφρονες που μετράνε καταθέσεις…

Κότες φοβισμένες, που τσιμπολογάμε αρπακτικά το λίγο που μας αναλογεί, πριν μας το αρπάξουν οι άλλες κότες.

Κοίταξε τη δουλειά σου…

κοίταξε την οικογένειά σου…

κοίταξε τη βολή σου, κοίταξε…

Δεν περισσεύει ματιά για τον διπλανό. Πόσο μάλλον όταν είναι τόσο μακριά από τον ορνιθώνα μας.

Σπουργιτάκι, συγχώρα μας…ή μάλλον όχι! ΟΧΙ ΜΗ ΜΑΣ ΣΥΓΧΩΡΗΣΕΙΣ ΠΟΤΕ!

Ήθελα να δείξω την φωτογραφία σου στις κόρες μου. Φαίνεσαι μικρός, αλλά μπορεί να έχεις και την ηλικία της μικρής.

Ούτε αυτό τόλμησα…για να μην τις πληγώσω είπα…

Σπουργιτάκι, συγχώρα με…ή μάλλον όχι! ΟΧΙ ΜΗ ΜΕ ΣΥΓΧΩΡΗΣΕΙΣ ΠΟΤΕ!

«…μα, τι μπορούμε να κάνουμε;»

Ε, αυτό είναι που θέλουν να μας ακούσουν να λέμε! «δε μπορούμε να κάνουμε τίποτα».

ΟΧΙ! μπορούμε να κάνουμε τα πάντα! .....και η πιο μικρή πράξη έχει τεράστια σημασία! Δεν χρειάζονται άθλοι και μαγικά.

Χρειάζονται "όλα όσα μπορούμε να κάνουμε"... Όχι δεν είναι ψίχουλα αυτά που μπορούμε να κάνουμε!

Να βάλουμε καλά στο μυαλό μας ότι δεν είναι «άλλοι» που ευθύνονται. Εμείς είμαστε που ευθυνόμαστε.

Ναι, εμείς που δεν παίρνουμε τις αποφάσεις, εμείς που «πνιγόμαστε σε μια κουταλιά καθημερινής μιζέριας»…

Και γιατί;

.

Ας μην αποποιούμαστε τις ευθύνες και ας τις κοιτάξουμε κατάματα.

Ώρα να τους πιέσουμε λέω εγώ!

Ώρα να τους ρίξουμε και να σκάσουν κάτω!

Είναι στο χέρι μας αν θα αγωνιζόμαστε (με οποιοδήποτε τρόπο) ή θα παρατηρούμε…

Είναι στο χέρι μας η ΖΩΗ!...ή η ΝΤΡΟΠΗ!... ΤΟ ΒΡΗΚΑ ΣΕ ΕΝΑ ΣΑΙΤ ΚΑΙ ΣΥΓΚΙΝΗΘΗΚΑ...

Δημοσίευση

Αχ αυτα τα σπουργιτακια....Καποια στιγμη θα γινουν γερακια και θα διεκδηκησουν το δικαιωμα τους στη ζωη αυτο που με την αδιαφορια μας και τη συνενοχη μας τους στερησαμε για γενεες ολοκληρες..

Παντως προσωπικα στηριζω τις μη κυβερνητικες οργανωσεις ειδικα αυτες που αρνουνται τις χορηγιες εταιρειων(δεν συμφωνω στο να ισοπεδωνουμε καθε προσπαθεια

και να ψαχνουμε παντου σκοτεινα σημεια Αυτο μας καταδικαζει στην απραξια και αυτου του τυπου οι αφορισμοι ειναι ακρως συντηριτικοι)

Κατα τα αλλα συμφωνω με αυτα που διαβασα Ευχαριστουμε φιλεναδα

Δημοσίευση

gastroula έγραψε:

«…μα, τι μπορούμε να κάνουμε;»

Ε, αυτό είναι που θέλουν να μας ακούσουν να λέμε! «δε μπορούμε να κάνουμε τίποτα».

ΟΧΙ! μπορούμε να κάνουμε τα πάντα! .....και η πιο μικρή πράξη έχει τεράστια σημασία! Δεν χρειάζονται άθλοι και μαγικά.

Εμείς είμαστε που ευθυνόμαστε.

Ωρα να τους ρίξουμε και να σκασουν κατω

ΕΜΕΙΣ

Συμμετοχή στη συζήτηση

Μπορείτε να γράψετε τώρα το μήνυμά σας και να εγγραφείτε μετά. Αν έχετε ήδη λογαριασμό, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε το μήνυμα με το ψευδώνυμό σας.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Guest
Απαντήστε σε αυτή τη συζήτηση...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

  • Απαντήσεις

    • Κοριτσια τι πιθανότητες ειχατε για προεκλαμψία κ σας έδωσαν το salospir?
    • Καλησπέρα! Έχω παρά πολύ καιρό να γράψω αλλά σου γράφω γιατί έχω μια ίσως λίγο πιο εκκεντρική ζωή σα μητέρα. Εγώ πριν μείνω έγκυος, ήμουν πάρα πολύ του έξω με έναν φοιτητικό και μετα - φοιτητικό τρόπο. Σχεδόν όλοι οι φίλοι μου ήταν και είναι χωρίς παιδιά και σε άλλη φάση ζωής - σοκαρίστηκαν και χρειάστηκαν και οι ίδιοι προσαρμογή όταν έμεινα έγκυος κι ας το ήξεραν ότι προσπαθούσαμε. Στη φάση της εγκυμοσύνης προσπαθούσα μανιακα να μην αλλάξω τίποτα. Έβγαινα σε ρυθμούς όπως πριν, είχα μάθει τι μπύρες χωρίς αλκοόλ έχει κάθε μαγαζί της Αθήνας, πήγαινα σε σπιτοπαρτα που αντί να πάω ποτό έπαιρνα τα μη-αλκοολούχα δικά μου, με αποκορύφωμα το ότι πήγα 34η εβδομάδα σε ένα πάρτι στη Θεσσαλονίκη με το αεροπλάνο. Ακόμα κι έτσι όμως ένιωθα μοναξιά, καθώς παρότι ακολουθούσα το πρόγραμμα δε μπορούσα να είμαι όπως πριν, ειδικα το τελευταίο διάστημα. Τόσο φομο είχα που την επόμενη μέρα από αυτή που βγήκαμε από το μαιευτήριο, 2η μέρα από τον τοκετό, πήγα με το μωρό βόλτα σε σπίτι που ήταν μαζεμένες οι φίλες μου. Γενικά δεν είχα την τύχη να νιώθω σα να ήταν η μικρή πάντα στη ζωή μας. Χρειαστηκαμε προσαρμογή στη νέα ζωή. Μετά συνεχίσαμε να βγαίνουμε συνέχεια και παντού μαζί το μωρό, θήλαζα παντού κλπ. Βοήθησε και που ήταν καλοκαίρι και ήταν όλα έξω,οποτε δεν είχα άγχος να κολλήσει κάτι τον πρώτο καιρό. Χάσαμε, όμως, τις διακοπές εκείνου του καλοκαιριού με τους φίλους. Δεν ήταν πάντα εύκολο να προσπαθώ να μην χάνομαι και γενικά μεσολάβησαν συζητήσεις και με τους φίλους που προσαρμοστηκαν και οι ίδιοι αρκετά. Τώρα έχουν περάσει 3 χρόνια κι εχουν αποκτήσει πολλή οικειότητα με την κόρη μου και αυτή έχει γίνει πολύ κοινωνικό παιδάκι. Ξέρει και ότι η μαμά και ο μπαμπάς έχουν φίλους και μερικές φορές θέλουν να βγαίνουν μαζί τους και ότι η φιλία είναι πολύ σημαντική. Η ζωή μας είναι άλλη από αυτή που ήταν, χωρίς όμως να έχουμε απομακρυνθεί από τους φίλους μας, τις εξόδους μας, τις διακοπές μας κλπ. Είναι φάσεις που νιώθω μοναξιά, αλλά θεωρώ όχι περισσότερες απ'ο, τι ένας μέσος άνθρωπος. Θέλουν όλα περισσότερη οργάνωση και λιγότερο αυθορμητισμό για να συνδυαστούν, όμως δεν έχουμε χάσει ακόμα πάρτι στη Θεσσαλονίκη 🤣 ούτε άλλες διακοπές με φίλους. Όλα αυτά κοστίζουν σε κούραση, ομως είναι αποφάσεις που ο καθένας παίρνει για τον εαυτό του, ανάλογα το πώς επιθυμεί να είναι η ζωή του.  Ειδικά για εσένα που δε φαίνεσαι crazy όπως εγώ και σε κουράζει να είσαι συνέχεια με κόσμο, θεωρώ θα είναι πιο εύκολο τελικά. Παρατήρησε τον εαυτό σου και πώς αλλάζει σιγά σιγά. Μίλα με τους φίλους σου, μοιράσου το πώς αισθάνεσαι και δώσε χρόνο και σε αυτούς και στη σχέση σας να προσαρμοστουν στη νέα κατάσταση. Φρόντισε κι εσύ από τη μεριά σου τις σχέσεις σας, προσπαθώντας να ακούς με ενδιαφέρον τα θέματα τους. Μια φιλική σχέση θέλει κι αυτή φροντίδα και προσοχή, ανεξαρτήτως αν το μωρό σου θα είναι φυσικά η προτεραιότητά σου. Όλα θα πάρουν το δρόμο τους με τρόπο που δε μπορείς ακριβώς να φανταστείς τώρα. Με το καλό το μωράκι σου και η νέα σας ζωή! 🥰 
    • Ναι κάθε εγκυμοσύνη διαφορετικη πόσο μάλιστα μια διπλή κύηση..ναι δεν μπορώ να ξανά έρθω πάλι Αθήνα κουράζομαι πάρα πολύ..θα δούμε πως θα πάει.. τελευταία παρακολούθηση τώρα στις 19 ο εμβρυολογος..με ποναει το μπράτσο Μ έκανα το πρωί το εμβόλιο για τ κοκκυτη..τ έχεις κάνει εσύ?
    • Θα παω 17/9 γυναικολογο κ εναλλαξ θα με βλεπει την μια εβδομαδα ο εμβρυολογος την αλλη ο γυναικολογος.Αυτη ειναι οδηγια με τα προχθεσινα δεδομενα.Ε και εγω που ξανα υπηρξα εγκυος κσμια σχεση με τα διδυμα.Τα ειδα ολα,καταλαβαινεις τα περασες κι εσυ.Ελα ολα καλα θα πανε θα δεις🩵
    • Σας ευχαριστώ κορίτσια! Βγήκαν και τα αποτελέσματα. Μια χαρά βλέπω τις τιμές 😊 Όντως ορίων και η καμπύλη. Μόνο μια μικρή ένδειξη στα ούρα μου χαλάει τις τέλειες εξετάσεις 😜 Θα τα στείλω αύριο στον γιατρό να μου πει. Εγώ τον μπέμπη θα τον δω πάλι αρχές Οκτωβρίου. Πφ... Περνάει και δεν περνάει ο καιρός. Τέλη Οκτώβρη θα βγω και σε άδεια και περιμένω πως και πως 😅 Έχει ζορισει η δουλειά και κουράζομαι αρκετά (νοητικά κυρίως, γιατί δουλειά γραφείου κάνω).
  • Νέες συζητήσεις

×
×
  • Προσθήκη...