Μωράκια Σεπτεμβρίου 2025🌸

[Maria_mtx]

Καλημέρα σε όλες και Χρόνια πολλά!!! Με το καλό τα μωράκια μας, υγιή και δυνατά!!

Βρίσκομαι στην 32η βδομάδα , αλλά περιμένω διδυμάκια, οπότε πρώτο 10ήμερο Σεπτέμβρη θα ήταν το ιδανικό σενάριο για εμάς. 

Ήθελα να σας μεταφέρω την εμπειρία μου τον τελευταίο καιρό όσον αφορά το θέμα του ύπνου. Αρχικά να πω ότι δεν βολεύομαι σε καμία στάση παρά το μαξιλάρι εγκυμοσύνης και άλλα 500 μικρότερα, ταλαιπωρούμαι από δύσπνοια και όταν τελικά με πάρει ο ύπνος σε κάποια στάση μετά από λίγη ώρα ξυπνάω υποφέροντας. Με πονάει η μέση μου, τα ισχύα (αλλά μιλάμε για τρομερό πόνο) και χαμηλά χαμηλά η κοιλιά, δεν μπορώ από τον πόνο να στρίψω (κυριολεκτικά) κι εννοειταί το κερασάκι στην τούρτα είναι ότι από το πιάσιμο και τον πόνο πετρώνει/συσπάται και όλη η κοιλιά.

Σηκώνομαι με το ζόρι για να αρχίσω να ξεπιάνομαι, πάντα πάω και ουρώ και περπατάω λίγα βήματα και μετά ξαπλώνω σε ημιανάκλιση με μαξιλάρια κάτω από τη μέση για να ελαττωθούν σταδιακά τα συμπτώματα (πόνος, πέτρωμα, πιάσιμο). Αυτό μπορεί να γίνει και 5 και 6 φορές κάθε βράδυ.

Απλά ρε κορίτσια έχω φτάσει σε σημείο να μη θέλω να κοιμηθω για να μην περάσω όλη αυτή την ταλαιπωρία κάθε τόσο. Δηλαδή πολλές φορές ξυπνάω 5-6 το πρωί κι ενώ νυστάζω πάρα πολύ, προτιμώ να σηκωθώ για να μην το ξαναπάθω. Όταν το πρωτοέπαθα, έλεγα πάει… γεννάω… μιλάμε για τέτοιο πόνο και δυσφορία. Τελικά όμως μου συμβαίνει κάθε νύχτα εδώ και καμιά δεκαριά μέρες…

Βιώνετε καμιά σας κάτι παρόμοιο; Πώς τελικά καταφέρνετε και κοιμάστε; 

[Sofia_s]

στις πριν 10 ώρες, ο/η Maria_mtx είπε:

Καλημέρα σε όλες και Χρόνια πολλά!!! Με το καλό τα μωράκια μας, υγιή και δυνατά!!

Βρίσκομαι στην 32η βδομάδα , αλλά περιμένω διδυμάκια, οπότε πρώτο 10ήμερο Σεπτέμβρη θα ήταν το ιδανικό σενάριο για εμάς. 

Ήθελα να σας μεταφέρω την εμπειρία μου τον τελευταίο καιρό όσον αφορά το θέμα του ύπνου. Αρχικά να πω ότι δεν βολεύομαι σε καμία στάση παρά το μαξιλάρι εγκυμοσύνης και άλλα 500 μικρότερα, ταλαιπωρούμαι από δύσπνοια και όταν τελικά με πάρει ο ύπνος σε κάποια στάση μετά από λίγη ώρα ξυπνάω υποφέροντας. Με πονάει η μέση μου, τα ισχύα (αλλά μιλάμε για τρομερό πόνο) και χαμηλά χαμηλά η κοιλιά, δεν μπορώ από τον πόνο να στρίψω (κυριολεκτικά) κι εννοειταί το κερασάκι στην τούρτα είναι ότι από το πιάσιμο και τον πόνο πετρώνει/συσπάται και όλη η κοιλιά.

Σηκώνομαι με το ζόρι για να αρχίσω να ξεπιάνομαι, πάντα πάω και ουρώ και περπατάω λίγα βήματα και μετά ξαπλώνω σε ημιανάκλιση με μαξιλάρια κάτω από τη μέση για να ελαττωθούν σταδιακά τα συμπτώματα (πόνος, πέτρωμα, πιάσιμο). Αυτό μπορεί να γίνει και 5 και 6 φορές κάθε βράδυ.

Απλά ρε κορίτσια έχω φτάσει σε σημείο να μη θέλω να κοιμηθω για να μην περάσω όλη αυτή την ταλαιπωρία κάθε τόσο. Δηλαδή πολλές φορές ξυπνάω 5-6 το πρωί κι ενώ νυστάζω πάρα πολύ, προτιμώ να σηκωθώ για να μην το ξαναπάθω. Όταν το πρωτοέπαθα, έλεγα πάει… γεννάω… μιλάμε για τέτοιο πόνο και δυσφορία. Τελικά όμως μου συμβαίνει κάθε νύχτα εδώ και καμιά δεκαριά μέρες…

Βιώνετε καμιά σας κάτι παρόμοιο; Πώς τελικά καταφέρνετε και κοιμάστε; 

Γειά σου κορίτσι μου! Χρόνια πολλά σε όλους με υγεία! Με το καλό τα μωράκια μας! Μόνο που διάβασα τι περνάς σε λυπήθηκα! Σίγουρα όλες μας τώρα προς το τέλος βιώνουμε διαφορα τέτοια συμπτώματα άλλες πιο λίγο άλλες πιο έντονα! Πχ το πέτρωμα φαντάζομαι το έχουμε όλες κ δεν είναι ευχάριστο! Εγώ πολλές φορές ας πούμε πονάω πάρα πολύ όταν κλωτσάει! Λες κ θα βγει έξω! Πόσο μάλλον εσύ με 2 μωράκια! Φαντάζομαι πόσο θα υποφέρεις! Έχεις μιλήσει με το γιατρο σου να δεις μήπως υπάρχει κάτι π μπορεί να σε ανακουφίσει?? Εμένα πχ με ανακουφίζει κ με χαλαρωνει το νερο, είτε στη θάλασσα ειτε στη μπανιέρα.. Υπομονή θα σου πω εγώ, λίγο έμεινε, ξεκουρασου όσο μπορείς!