🍒Ιούνης τρέφει κεράσια στ' αμπέλι, και τα πολυπόθητα μωράκια μας στέλλει! 🍒🧿👶🤰🏼

[ditaki]

στις πριν 1 ώρα, ο/η Nancy✨ είπε:

Kαλημέρα! Εύχομαι σε όλες γρήγορα να πραγματοποιηθεί το θαυματάκι μας!!!

Είμαι στην 30μέρα και επειδή δεν έχω υπομονή είπα να κάνω τεστ το οποιο βγήκε στην αρχη πολυ πολυ αχνό  θετικό και έπειτα σκούρυνε , έκανα και ένα ψηφιακό το οποιο βγηκε αρνητικό.. 

Μήπως να έκανες καλύτερα χοριακή για να είσαι σίγουρη;;;

[Elli13]

Σας ευχαριστω πολύ για τη συμπαράσταση.

@marinamanoulitsa και γω στην προηγούμενη παλινδρομη 8,5 εβδομάδων ήμουν και έκανα αποξεση. Την ίδια μέρα γύρισα σπίτι. Τώρα είμαι σχεδόν 12 εβδομάδων, δεν ξέρω τι αλλάζει..

Πήρα το πρώτο χάπι χτες και το βράδυ ήταν μαρτύριο αυτό που πέρασα.. ας μην μπω σε λεπτομέρειες. Πήραμε ξανά τον γιατρό, ο οποίος ήταν εφημερία στο νοσοκομείο και μου είπε να πάρω κάποιο δυνατό παυσίπονο για τις συσπάσεις, αλλιώς μπορούσα να πάω από εκεί να μου χορηγήσουν κάποιο. Αυτό βέβαια ήταν αδύνατον με το μωρό στο σπίτι που ξυπνάει 2-3 φορές για να θηλάσει το βράδυ. Τον ρώτησα αν γίνεται να κάνουμε αποξεση το πρωί για να τελειώνουμε και μου είπε ότι πρέπει το κυημα να βγει από κάτω (σαν γέννα το κατάλαβα εγώ από τα λόγια του). 

Έσφιξα τα δόντια, είχα και τον άντρα μου δίπλα να με βοηθάει στο μπάνιο με την αιμορραγία και όλα αυτά που έβγαιναν που δεν ήθελα και δεν άντεχα να τα αντικρυσω. Γύρω στη 1το βράδυ ηρέμησα από τις συσπάσεις και κοιμήθηκα με την μικρούλα μου αγκαλιά στο κρεβάτι μας γιατί ήταν λίγο ανήσυχη, και την είχα και εγώ πολύ ανάγκη. 

Πλέον το αίμα σταμάτησε, αν και το απόγευμα είναι να πάρω ένα άλλο χάπι (4 χάπια, όχι ένα), οπότε δεν ξέρω αν θα έχουμε δεύτερο κύμα συσπάσεων και αιμορραγίας. 

Και σκέφτομαι, πόση δύναμη έχουμε μέσα μας γαμωτο... Πόσο ηρωίδες ήμαστε τελικά..Είχα ασυσπασεις γέννας, έκλαιγα από τον πόνο, το αίμα έτρεχε ποτάμι και όταν ξύπνησε η κόρη μου την πήρα αμέσως αγκαλιά να την θηλάσω χωρίς δεύτερη σκεψη.

Και θυμώνω που ο κόσμος αναμένει να μην μιλάμε πια για τις απώλειες μας, λες και έχουμε το μαγικό κουμπί.. λες και αν δεν μιλάμε για αυτό θα απαλύνει ο πόνος..  Δεν θέλω και δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσω τα μωρά που έχασα, όσα και να αποκτήσω. Και ναι ήταν πολύ άδικο αυτό που συνέβη (για 3η φορά) όπως είναι άδικο για τόσες χιλιάδες γυναίκες και δεν μου αρκεί η φράση "η φύση ξέρει τι κάνει". Είμαι ακόμα σε μεγάλη σύγχυση, συγγνώμη για τις σκόρπιες σκέψεις...

[marinamanoulitsa]

στις πριν 10 λεπτά, ο/η Elli13 είπε:

Σας ευχαριστω πολύ για τη συμπαράσταση.

@marinamanoulitsa και γω στην προηγούμενη παλινδρομη 8,5 εβδομάδων ήμουν και έκανα αποξεση. Την ίδια μέρα γύρισα σπίτι. Τώρα είμαι σχεδόν 12 εβδομάδων, δεν ξέρω τι αλλάζει..

Πήρα το πρώτο χάπι χτες και το βράδυ ήταν μαρτύριο αυτό που πέρασα.. ας μην μπω σε λεπτομέρειες. Πήραμε ξανά τον γιατρό, ο οποίος ήταν εφημερία στο νοσοκομείο και μου είπε να πάρω κάποιο δυνατό παυσίπονο για τις συσπάσεις, αλλιώς μπορούσα να πάω από εκεί να μου χορηγήσουν κάποιο. Αυτό βέβαια ήταν αδύνατον με το μωρό στο σπίτι που ξυπνάει 2-3 φορές για να θηλάσει το βράδυ. Τον ρώτησα αν γίνεται να κάνουμε αποξεση το πρωί για να τελειώνουμε και μου είπε ότι πρέπει το κυημα να βγει από κάτω (σαν γέννα το κατάλαβα εγώ από τα λόγια του). 

Έσφιξα τα δόντια, είχα και τον άντρα μου δίπλα να με βοηθάει στο μπάνιο με την αιμορραγία και όλα αυτά που έβγαιναν που δεν ήθελα και δεν άντεχα να τα αντικρυσω. Γύρω στη 1το βράδυ ηρέμησα από τις συσπάσεις και κοιμήθηκα με την μικρούλα μου αγκαλιά στο κρεβάτι μας γιατί ήταν λίγο ανήσυχη, και την είχα και εγώ πολύ ανάγκη. 

Πλέον το αίμα σταμάτησε, αν και το απόγευμα είναι να πάρω ένα άλλο χάπι (4 χάπια, όχι ένα), οπότε δεν ξέρω αν θα έχουμε δεύτερο κύμα συσπάσεων και αιμορραγίας. 

Και σκέφτομαι, πόση δύναμη έχουμε μέσα μας γαμωτο... Πόσο ηρωίδες ήμαστε τελικά..Είχα ασυσπασεις γέννας, έκλαιγα από τον πόνο, το αίμα έτρεχε ποτάμι και όταν ξύπνησε η κόρη μου την πήρα αμέσως αγκαλιά να την θηλάσω χωρίς δεύτερη σκεψη.

Και θυμώνω που ο κόσμος αναμένει να μην μιλάμε πια για τις απώλειες μας, λες και έχουμε το μαγικό κουμπί.. λες και αν δεν μιλάμε για αυτό θα απαλύνει ο πόνος..  Δεν θέλω και δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσω τα μωρά που έχασα, όσα και να αποκτήσω. Και ναι ήταν πολύ άδικο αυτό που συνέβη (για 3η φορά) όπως είναι άδικο για τόσες χιλιάδες γυναίκες και δεν μου αρκεί η φράση "η φύση ξέρει τι κάνει". Είμαι ακόμα σε μεγάλη σύγχυση, συγγνώμη για τις σκόρπιες σκέψεις...

Εγώ στην δεύτερη παλινδρομη είπα στον Θεό..."Θεε μου αν είναι να ξαναπεράσω τέτοιο πόνο μην ξαναμεινω ποτέ έγκυος, μόνο αν είναι να γεννήσω ένα γερό μωρό" γιατί δεν θα άντεχα τρίτη παλινδρομη...και όσο σκληρό και να είναι κάθε μήνα το αρνητικό το προτιμώ πάλι από ένα τέτοιο σοκ...είναι σαν να σου κόβουν ένα κομμάτι σου....κάνεις όνειρα για αυτό το πλάσμα που κουβαλάς μέσα σου και ξαφνικά χάνονται όλα...είναι τόσο άδικο!!!!τόσο σκληρό!!!! 

Καλή ανάρρωση εύχομαι!!!!και να προσεχεις!!!να προσέχεις τον εαυτό σου....αν χρειαστεί να πας στο νοσοκομείο να το κάνεις!

[Katiana1987]

στις πριν 2 ώρες, ο/η Nancy✨ είπε:

Kαλημέρα! Εύχομαι σε όλες γρήγορα να πραγματοποιηθεί το θαυματάκι μας!!!

Είμαι στην 30μέρα και επειδή δεν έχω υπομονή είπα να κάνω τεστ το οποιο βγήκε στην αρχη πολυ πολυ αχνό  θετικό και έπειτα σκούρυνε , έκανα και ένα ψηφιακό το οποιο βγηκε αρνητικό.. 

Τι κύκλο έχεις κορίτσι μου; Αν έχεις καθυστέρηση γιατί δεν πας για μια χοριακή και παιδεύεσαι με τα τεστ;;;

[Katiana1987]

στις πριν 24 λεπτά, ο/η Elli13 είπε:

Σας ευχαριστω πολύ για τη συμπαράσταση.

@marinamanoulitsa και γω στην προηγούμενη παλινδρομη 8,5 εβδομάδων ήμουν και έκανα αποξεση. Την ίδια μέρα γύρισα σπίτι. Τώρα είμαι σχεδόν 12 εβδομάδων, δεν ξέρω τι αλλάζει..

Πήρα το πρώτο χάπι χτες και το βράδυ ήταν μαρτύριο αυτό που πέρασα.. ας μην μπω σε λεπτομέρειες. Πήραμε ξανά τον γιατρό, ο οποίος ήταν εφημερία στο νοσοκομείο και μου είπε να πάρω κάποιο δυνατό παυσίπονο για τις συσπάσεις, αλλιώς μπορούσα να πάω από εκεί να μου χορηγήσουν κάποιο. Αυτό βέβαια ήταν αδύνατον με το μωρό στο σπίτι που ξυπνάει 2-3 φορές για να θηλάσει το βράδυ. Τον ρώτησα αν γίνεται να κάνουμε αποξεση το πρωί για να τελειώνουμε και μου είπε ότι πρέπει το κυημα να βγει από κάτω (σαν γέννα το κατάλαβα εγώ από τα λόγια του). 

Έσφιξα τα δόντια, είχα και τον άντρα μου δίπλα να με βοηθάει στο μπάνιο με την αιμορραγία και όλα αυτά που έβγαιναν που δεν ήθελα και δεν άντεχα να τα αντικρυσω. Γύρω στη 1το βράδυ ηρέμησα από τις συσπάσεις και κοιμήθηκα με την μικρούλα μου αγκαλιά στο κρεβάτι μας γιατί ήταν λίγο ανήσυχη, και την είχα και εγώ πολύ ανάγκη. 

Πλέον το αίμα σταμάτησε, αν και το απόγευμα είναι να πάρω ένα άλλο χάπι (4 χάπια, όχι ένα), οπότε δεν ξέρω αν θα έχουμε δεύτερο κύμα συσπάσεων και αιμορραγίας. 

Και σκέφτομαι, πόση δύναμη έχουμε μέσα μας γαμωτο... Πόσο ηρωίδες ήμαστε τελικά..Είχα ασυσπασεις γέννας, έκλαιγα από τον πόνο, το αίμα έτρεχε ποτάμι και όταν ξύπνησε η κόρη μου την πήρα αμέσως αγκαλιά να την θηλάσω χωρίς δεύτερη σκεψη.

Και θυμώνω που ο κόσμος αναμένει να μην μιλάμε πια για τις απώλειες μας, λες και έχουμε το μαγικό κουμπί.. λες και αν δεν μιλάμε για αυτό θα απαλύνει ο πόνος..  Δεν θέλω και δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσω τα μωρά που έχασα, όσα και να αποκτήσω. Και ναι ήταν πολύ άδικο αυτό που συνέβη (για 3η φορά) όπως είναι άδικο για τόσες χιλιάδες γυναίκες και δεν μου αρκεί η φράση "η φύση ξέρει τι κάνει". Είμαι ακόμα σε μεγάλη σύγχυση, συγγνώμη για τις σκόρπιες σκέψεις...

Κορίτσι μου γλυκό είναι λογικό να έχεις σκόρπιες σκέψεις. Δεν μπορείς τώρα να συντονίσεις τη σκέψη σου. Προσπάθησε να είσαι ήρεμη κοντά στο μωράκι σου! Ότι και να πούμε είναι λίγο. Το έχει περάσει και μια φίλη μου αυτό και είναι ότι πιο τραγικό έχω ακούσει. Είσαι πολύ δυνατή κοπέλα μου. Πάρε το χρόνο σου!

[Diwni]

@Elli13 γράφω σβηνω απο χθες κ δ ξερω ειλικρινά τι να σου γραψω...

Βούρκωσα με τ υπερηχο π λες για τ μωρακι σου. 11η βδομαδα εκανα διακοπη και μέχρι τελευταία στιγμή εβλεπα τ μωρακι μ να κουνιέται ζωηρα. Ενα χρονο μετα στα γραφω και κλαιω. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την τελευταία τ εικονα. Να κουναει χερακια ποδαρακια. Ενα ολοκληρο νοσοκομειο να παρακολουθεί τ υπερηχο για την δύσκολη περίπτωση μου. Να προσπαθούν να αποφασίσουν αν θα κάνουμε αποξεση απο κατω, η μητροτομη για να ειναι σίγουροι οτι δ θα παθω ακατάσχετη αιμοραγια. Έχω αλλα δύο παιδια κ ομως ο πονος είναι αβάσταχτος. Πέρυσι τέτοιο καιρο εμεινα εγκυος. Οι αναμνησεις πονανε ακομα. Δεν μπορώ να διανοηθω πως ειναι π τ περασες στο σπιτι... Καλη αναρρωση να εχεις καρδια μου... δε σε ξέρω, σε σκέφτομαι και τρέχουν δακρυα. Μακαρι να μπορούσα να παρω εστω μια σταλα απο τον πονο σου... πενθησε αγαπη μ για τ μωρακι σου. Κλαψε, ουρλιαξε αν το χρειάζεσαι. Μην τ κρατησεις μεσα σου, θα σε πνιξει.. 

 

[ChrisElen]

στις πριν 2 ώρες, ο/η Elli13 είπε:

Σας ευχαριστω πολύ για τη συμπαράσταση.

@marinamanoulitsa και γω στην προηγούμενη παλινδρομη 8,5 εβδομάδων ήμουν και έκανα αποξεση. Την ίδια μέρα γύρισα σπίτι. Τώρα είμαι σχεδόν 12 εβδομάδων, δεν ξέρω τι αλλάζει..

Πήρα το πρώτο χάπι χτες και το βράδυ ήταν μαρτύριο αυτό που πέρασα.. ας μην μπω σε λεπτομέρειες. Πήραμε ξανά τον γιατρό, ο οποίος ήταν εφημερία στο νοσοκομείο και μου είπε να πάρω κάποιο δυνατό παυσίπονο για τις συσπάσεις, αλλιώς μπορούσα να πάω από εκεί να μου χορηγήσουν κάποιο. Αυτό βέβαια ήταν αδύνατον με το μωρό στο σπίτι που ξυπνάει 2-3 φορές για να θηλάσει το βράδυ. Τον ρώτησα αν γίνεται να κάνουμε αποξεση το πρωί για να τελειώνουμε και μου είπε ότι πρέπει το κυημα να βγει από κάτω (σαν γέννα το κατάλαβα εγώ από τα λόγια του). 

Έσφιξα τα δόντια, είχα και τον άντρα μου δίπλα να με βοηθάει στο μπάνιο με την αιμορραγία και όλα αυτά που έβγαιναν που δεν ήθελα και δεν άντεχα να τα αντικρυσω. Γύρω στη 1το βράδυ ηρέμησα από τις συσπάσεις και κοιμήθηκα με την μικρούλα μου αγκαλιά στο κρεβάτι μας γιατί ήταν λίγο ανήσυχη, και την είχα και εγώ πολύ ανάγκη. 

Πλέον το αίμα σταμάτησε, αν και το απόγευμα είναι να πάρω ένα άλλο χάπι (4 χάπια, όχι ένα), οπότε δεν ξέρω αν θα έχουμε δεύτερο κύμα συσπάσεων και αιμορραγίας. 

Και σκέφτομαι, πόση δύναμη έχουμε μέσα μας γαμωτο... Πόσο ηρωίδες ήμαστε τελικά..Είχα ασυσπασεις γέννας, έκλαιγα από τον πόνο, το αίμα έτρεχε ποτάμι και όταν ξύπνησε η κόρη μου την πήρα αμέσως αγκαλιά να την θηλάσω χωρίς δεύτερη σκεψη.

Και θυμώνω που ο κόσμος αναμένει να μην μιλάμε πια για τις απώλειες μας, λες και έχουμε το μαγικό κουμπί.. λες και αν δεν μιλάμε για αυτό θα απαλύνει ο πόνος..  Δεν θέλω και δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσω τα μωρά που έχασα, όσα και να αποκτήσω. Και ναι ήταν πολύ άδικο αυτό που συνέβη (για 3η φορά) όπως είναι άδικο για τόσες χιλιάδες γυναίκες και δεν μου αρκεί η φράση "η φύση ξέρει τι κάνει". Είμαι ακόμα σε μεγάλη σύγχυση, συγγνώμη για τις σκόρπιες σκέψεις...

Τι μνήμες μου ξύπνησες; Κι εγώ βράδυ είχα πάρει τα χάπια. Θυμάμαι κάθε λεπτό, κάθε δευτερόλεπτο, κάθε εικόνα γεμάτη αίματα, κάθε δάκρυ σε κάθε σύσπαση. Το χειρότερο βράδυ της ζωής μου. Σωματικά και ψυχολογικά. Χωρίς να έχω ένα μικρό γιατρικό στα χέρια μου, αλλά ένα μαξιλάρι να σφίγγω και το χέρι του άντρα μου. Τα μάτια του με κοίταζαν κενά, ήθελε να πονάει μαζί μου και δεν μπορούσε να πάρει στάλα από το πόνο μου. 

Με κατάληξη να μπαίνω 10μ΄έρες μετά για απόξεση διότι είχε μείνει αμνιακό υγρό.

Έχεις δίκιο. Να μας μιλάς, μην τα κρατάς. Πενθείς και του αξίζει να πενθήσεις.

Λέγε λέξεις, φράσεις σκόρπιες, ότι εσύ θέλεις, θα σε καταλάβουμε γιατί το έχουμε ζήσει.

[Elli13]

στις πριν 1 ώρα, ο/η Diwni είπε:

@Elli13 γράφω σβηνω απο χθες κ δ ξερω ειλικρινά τι να σου γραψω...

Βούρκωσα με τ υπερηχο π λες για τ μωρακι σου. 11η βδομαδα εκανα διακοπη και μέχρι τελευταία στιγμή εβλεπα τ μωρακι μ να κουνιέται ζωηρα. Ενα χρονο μετα στα γραφω και κλαιω. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την τελευταία τ εικονα. Να κουναει χερακια ποδαρακια. Ενα ολοκληρο νοσοκομειο να παρακολουθεί τ υπερηχο για την δύσκολη περίπτωση μου. Να προσπαθούν να αποφασίσουν αν θα κάνουμε αποξεση απο κατω, η μητροτομη για να ειναι σίγουροι οτι δ θα παθω ακατάσχετη αιμοραγια. Έχω αλλα δύο παιδια κ ομως ο πονος είναι αβάσταχτος. Πέρυσι τέτοιο καιρο εμεινα εγκυος. Οι αναμνησεις πονανε ακομα. Δεν μπορώ να διανοηθω πως ειναι π τ περασες στο σπιτι... Καλη αναρρωση να εχεις καρδια μου... δε σε ξέρω, σε σκέφτομαι και τρέχουν δακρυα. Μακαρι να μπορούσα να παρω εστω μια σταλα απο τον πονο σου... πενθησε αγαπη μ για τ μωρακι σου. Κλαψε, ουρλιαξε αν το χρειάζεσαι. Μην τ κρατησεις μεσα σου, θα σε πνιξει.. 

 

 

στις πριν 27 λεπτά, ο/η ChrisElen είπε:

Τι μνήμες μου ξύπνησες; Κι εγώ βράδυ είχα πάρει τα χάπια. Θυμάμαι κάθε λεπτό, κάθε δευτερόλεπτο, κάθε εικόνα γεμάτη αίματα, κάθε δάκρυ σε κάθε σύσπαση. Το χειρότερο βράδυ της ζωής μου. Σωματικά και ψυχολογικά. Χωρίς να έχω ένα μικρό γιατρικό στα χέρια μου, αλλά ένα μαξιλάρι να σφίγγω και το χέρι του άντρα μου. Τα μάτια του με κοίταζαν κενά, ήθελε να πονάει μαζί μου και δεν μπορούσε να πάρει στάλα από το πόνο μου. 

Με κατάληξη να μπαίνω 10μ΄έρες μετά για απόξεση διότι είχε μείνει αμνιακό υγρό.

Έχεις δίκιο. Να μας μιλάς, μην τα κρατάς. Πενθείς και του αξίζει να πενθήσεις.

Λέγε λέξεις, φράσεις σκόρπιες, ότι εσύ θέλεις, θα σε καταλάβουμε γιατί το έχουμε ζήσει.

Διαβάζω τις ιστορίες σας και κλαίω... Κλαίω για όλες μας, για τον πόνο που αναγκαζόμαστε να βιώσουμε. Και κάθε φορά εύχομαι το ίδιο. Μακάρι να είμαι η τελευταία γυναίκα στη γη που το περνάω αυτό!!

[Mantarini]

στις On 18/6/2024 at 3:38 ΜΜ, ο/η Elli13 είπε:

Το μωράκι έγινε αγγελάκι... Τώρα έχω 3 εκεί ψηλά και η καρδιά μου ματώνει...πόσο πόνο να αντέξω.. ξέρω ότι πρέπει να είμαι δυνατή για την κορούλα μου αλλά πονάω τόσο πολύ. 

κορίτσι μου... δεν έχω λόγια παρηγοριάς... μια αγκαλιά μεγάλη απο εμένα... 

[ΛΕΥΚΗ]

στις πριν 18 ώρες, ο/η Elli13 είπε:

Σας ευχαριστω πολύ για τη συμπαράσταση.

@marinamanoulitsa και γω στην προηγούμενη παλινδρομη 8,5 εβδομάδων ήμουν και έκανα αποξεση. Την ίδια μέρα γύρισα σπίτι. Τώρα είμαι σχεδόν 12 εβδομάδων, δεν ξέρω τι αλλάζει..

Πήρα το πρώτο χάπι χτες και το βράδυ ήταν μαρτύριο αυτό που πέρασα.. ας μην μπω σε λεπτομέρειες. Πήραμε ξανά τον γιατρό, ο οποίος ήταν εφημερία στο νοσοκομείο και μου είπε να πάρω κάποιο δυνατό παυσίπονο για τις συσπάσεις, αλλιώς μπορούσα να πάω από εκεί να μου χορηγήσουν κάποιο. Αυτό βέβαια ήταν αδύνατον με το μωρό στο σπίτι που ξυπνάει 2-3 φορές για να θηλάσει το βράδυ. Τον ρώτησα αν γίνεται να κάνουμε αποξεση το πρωί για να τελειώνουμε και μου είπε ότι πρέπει το κυημα να βγει από κάτω (σαν γέννα το κατάλαβα εγώ από τα λόγια του). 

Έσφιξα τα δόντια, είχα και τον άντρα μου δίπλα να με βοηθάει στο μπάνιο με την αιμορραγία και όλα αυτά που έβγαιναν που δεν ήθελα και δεν άντεχα να τα αντικρυσω. Γύρω στη 1το βράδυ ηρέμησα από τις συσπάσεις και κοιμήθηκα με την μικρούλα μου αγκαλιά στο κρεβάτι μας γιατί ήταν λίγο ανήσυχη, και την είχα και εγώ πολύ ανάγκη. 

Πλέον το αίμα σταμάτησε, αν και το απόγευμα είναι να πάρω ένα άλλο χάπι (4 χάπια, όχι ένα), οπότε δεν ξέρω αν θα έχουμε δεύτερο κύμα συσπάσεων και αιμορραγίας. 

Και σκέφτομαι, πόση δύναμη έχουμε μέσα μας γαμωτο... Πόσο ηρωίδες ήμαστε τελικά..Είχα ασυσπασεις γέννας, έκλαιγα από τον πόνο, το αίμα έτρεχε ποτάμι και όταν ξύπνησε η κόρη μου την πήρα αμέσως αγκαλιά να την θηλάσω χωρίς δεύτερη σκεψη.

Και θυμώνω που ο κόσμος αναμένει να μην μιλάμε πια για τις απώλειες μας, λες και έχουμε το μαγικό κουμπί.. λες και αν δεν μιλάμε για αυτό θα απαλύνει ο πόνος..  Δεν θέλω και δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσω τα μωρά που έχασα, όσα και να αποκτήσω. Και ναι ήταν πολύ άδικο αυτό που συνέβη (για 3η φορά) όπως είναι άδικο για τόσες χιλιάδες γυναίκες και δεν μου αρκεί η φράση "η φύση ξέρει τι κάνει". Είμαι ακόμα σε μεγάλη σύγχυση, συγγνώμη για τις σκόρπιες σκέψεις...

@Elli13 μου δε ξέρω τι να σου γράψω. Έχω στενοχωρηθεί πάρα πολύ για αυτό που πέρασες. Μακάρι να ήταν η τελευταία φορά κορίτσι μου, έχεις πονέσει ήδη πάρα πολύ!!!!!

Είσαι μια γενναία μαμά!!!!!!!! Κουράγιο και να είσαι δυνατή 🙏

[Lisaki 80]

στις On 19/6/2024 at 1:27 ΠΜ, ο/η Elli13 είπε:

Είχαμε κάνει εξετάσεις μετά την πρώτη παλινδρομη και δεν βρέθηκε τίποτα απολύτως. Την βιοχημική δεν την μετράνε καν για αποβολή οι γιατροί...  Καρυότυπο εμβρύου δεν μπορούμε να κάνουμε καθώς ο γιατρός πρότεινε να πάρω χάπια για να αποβάλλω στο σπίτι και ήδη η διαδικασία έχει ξεκινήσει.

Ο έμβρυο μητρικός είπε τα κλασικά. Η κάποιο θέμα με την καρδούλα θα είχε ή κάποιο σύνδρομο.

Είναι εφιαλτικό το αποψινο βράδυ με τα χάπια για την αποβολή. Από την άλλη δεν μπορώ να φύγω και να πάω στο νοσοκομείο γιατί το μωρό θηλάζει τη νύχτα. Ούτε στον εχθρό μου αυτό που περνάω απόψε....

Είχα και εγώ παρόμοια εμπειρία.. Προσπαθώντας για το 2ο παιδί μου, είχα 2 αποβολές. Στην 2η που μάλιστα μάζευα έμβρυα με μεγάλη δυσκολία, 1-1,5 χρόνο  για να τα βάλω,  απέβαλα στην 10η βδομάδα. Μου πρότεινε και εμένα αυτή τη διαδικασία με χ΄άπια.. Το προτίμησα να σου πω.. Είχε πολ΄ύ αίμα και πονάκια περιόδου αλλά προσωπικά για μένα πολύ καλύτερα από την απόξεση που η πρώτη αποβολή/απόξεση μου ΄άφησε και κάτι κουσούρια στον τράχηλο.. 
Πάρε τον χρόνο σου και βίωσε το όπως νιώθεις εσύ..  Εγώ για να βοηθηθ΄ώ το αντιμετώπιζα ψυχρά, σαν περίοδο κτλ.. Προσπαθούσα και δεν έμπαινα σε σκέψεις με υπερήχους, συναισθήματα κτλ.. Συνέχιζα να ζω την ζωή μου με το 1ο παιδί και την ρουτίνα που είχαμε ως οικογένεια με 1 παιδί...  Εμένα με βοήθησε πολύ αυτό. Ζήστο όπως σου βγαίνει.. 
Να ξέρεις 2ο παιδί θα κάνεις σίγουρα..

[Elli13]

στις πριν 3 ώρες, ο/η Lisaki 80 είπε:

Είχα και εγώ παρόμοια εμπειρία.. Προσπαθώντας για το 2ο παιδί μου, είχα 2 αποβολές. Στην 2η που μάλιστα μάζευα έμβρυα με μεγάλη δυσκολία, 1-1,5 χρόνο  για να τα βάλω,  απέβαλα στην 10η βδομάδα. Μου πρότεινε και εμένα αυτή τη διαδικασία με χ΄άπια.. Το προτίμησα να σου πω.. Είχε πολ΄ύ αίμα και πονάκια περιόδου αλλά προσωπικά για μένα πολύ καλύτερα από την απόξεση που η πρώτη αποβολή/απόξεση μου ΄άφησε και κάτι κουσούρια στον τράχηλο.. 
Πάρε τον χρόνο σου και βίωσε το όπως νιώθεις εσύ..  Εγώ για να βοηθηθ΄ώ το αντιμετώπιζα ψυχρά, σαν περίοδο κτλ.. Προσπαθούσα και δεν έμπαινα σε σκέψεις με υπερήχους, συναισθήματα κτλ.. Συνέχιζα να ζω την ζωή μου με το 1ο παιδί και την ρουτίνα που είχαμε ως οικογένεια με 1 παιδί...  Εμένα με βοήθησε πολύ αυτό. Ζήστο όπως σου βγαίνει.. 
Να ξέρεις 2ο παιδί θα κάνεις σίγουρα..

Εμένα ήταν η χειρότερη εμπειρία που είχα ποτέ όλο αυτό με τα χάπια. Το πρώτο βράδυ είχα απίστευτους πόνους από τις συσπάσεις (λες και γεννούσα). Χτες με το δεύτερο χάπι ειλικρινά νόμιζα ότι θα πεθάνω.... Φοβήθηκα παρά πολύ... Έχασα τόσο πολύ αίμα που όλα μαύρισαν, δεν μπορούσα να σταθώ στα πόδια μου, ο άντρας μου μου πετούσε κρύο νερό για να συνέλθω. Και δεν είχε να κανει με το ψυχολογικό κομμάτι. 

Γενικά τα κορίτσια που με ξέρουν εδώ, γνωρίζουν πόσο εύκολα μένω έγκυος... Με την πρώτη προσπάθεια. Αλλά το ίδιο εύκολα τα χάνω κιόλας. Και δεν ξέρω αν αντέχω να ξαναπεράσω τα ίδια. Σίγουρα αυτή τη φορά που έχω ένα παιδάκι, είναι κάπως καλύτερα από την προηγούμενη παλινδρομη. Τότε είχε καταρρεύσει ο κόσμος μου όλος. Δεν έβρισκα κανένα νόημα σε τίποτα. Μόνο έκλαιγα για πολύ καιρό.. Γιατί μέσα σε όλα φοβόμουν μήπως δεν τα καταφέρω ποτέ να γίνω μανούλα. Τουλάχιστον τώρα κοιτάω τον θησαυρό μου, και αντλώ τόση δύναμη από το γέλιο της... 

[Elk]

στις πριν 3 ώρες, ο/η Elli13 είπε:

Εμένα ήταν η χειρότερη εμπειρία που είχα ποτέ όλο αυτό με τα χάπια. Το πρώτο βράδυ είχα απίστευτους πόνους από τις συσπάσεις (λες και γεννούσα). Χτες με το δεύτερο χάπι ειλικρινά νόμιζα ότι θα πεθάνω.... Φοβήθηκα παρά πολύ... Έχασα τόσο πολύ αίμα που όλα μαύρισαν, δεν μπορούσα να σταθώ στα πόδια μου, ο άντρας μου μου πετούσε κρύο νερό για να συνέλθω. Και δεν είχε να κανει με το ψυχολογικό κομμάτι. 

Γενικά τα κορίτσια που με ξέρουν εδώ, γνωρίζουν πόσο εύκολα μένω έγκυος... Με την πρώτη προσπάθεια. Αλλά το ίδιο εύκολα τα χάνω κιόλας. Και δεν ξέρω αν αντέχω να ξαναπεράσω τα ίδια. Σίγουρα αυτή τη φορά που έχω ένα παιδάκι, είναι κάπως καλύτερα από την προηγούμενη παλινδρομη. Τότε είχε καταρρεύσει ο κόσμος μου όλος. Δεν έβρισκα κανένα νόημα σε τίποτα. Μόνο έκλαιγα για πολύ καιρό.. Γιατί μέσα σε όλα φοβόμουν μήπως δεν τα καταφέρω ποτέ να γίνω μανούλα. Τουλάχιστον τώρα κοιτάω τον θησαυρό μου, και αντλώ τόση δύναμη από το γέλιο της... 

πωπω δύσκολο πολύ και μόνο που τα διαβάζω λόγια δεν υπάρχουν να σου πω κορίτσι μου εγω έκανα αποξεση και τελείωσε το μαρτύριο μου με το που έφυγα από το νοσοκομείο τα άφησα όλα πίσω μου 

εμενα χάπια πάντως δεν μου έδινε για αποβολή που ήμουν και 8 εβδ φοβόταν την μεγάλη αιμορραγία και δεν είχα εύκολη πρόσβαση σε νοσοκομείο 

ίσως καλύτερα να πήγαινες στο νοσοκομείο με αυτά που διαβάζω κορίτσι μου εγω θα φοβομουν να το κάνω αυτό και από το ψυχολογικό κομματι αλλά και από το σωματικό 

ευχομαι να αναρρώσεις γρήγορα ψυχολογικά και σωματικά 

[Elli13]

στις πριν 1 λεπτό, ο/η Elk είπε:

πωπω δύσκολο πολύ και μόνο που τα διαβάζω λόγια δεν υπάρχουν να σου πω κορίτσι μου εγω έκανα αποξεση και τελείωσε το μαρτύριο μου με το που έφυγα από το νοσοκομείο τα άφησα όλα πίσω μου 

εμενα χάπια πάντως δεν μου έδινε για αποβολή που ήμουν και 8 εβδ φοβόταν την μεγάλη αιμορραγία και δεν είχα εύκολη πρόσβαση σε νοσοκομείο 

ίσως καλύτερα να πήγαινες στο νοσοκομείο με αυτά που διαβάζω κορίτσι μου εγω θα φοβομουν να το κάνω αυτό και από το ψυχολογικό κομματι αλλά και από το σωματικό 

ευχομαι να αναρρώσεις γρήγορα ψυχολογικά και σωματικά 

Σε ευχαριστώ πολύ κορίτσι μου.

Μίλησα με τον γιατρό γιατί δεν μπορώ να σταθώ στα πόδια μου από χτες και με έστειλε για αιματολογικές. Ίσως χρειαστεί να πάω στο νοσοκομείο γιατί από την περιγραφή μου μου είπε ότι ενδεχομένως να χρειαστώ αίμα ή ενδοφλέβιο σίδηρο. Εναλλακτικά μου είπε να πάω απευθείας στο νοσοκομείο, αλλά προτίμησα τις εξετάσεις αίματος πρώτα λόγω της μπέμπας που δεν μπορώ να την αφήσω πολλές ώρες αφού θηλάζει και δεν δέχεται μπιμπερο.

Νιώθω ότι δεν έχει τέλος το μαρτύριο μου. Τουλάχιστον να έκλεινε άμεσα αυτό το κεφάλαιο να μπορέσω να προχωρήσω παρακάτω...

[Elk]

στις πριν 1 ώρα, ο/η Elli13 είπε:

Σε ευχαριστώ πολύ κορίτσι μου.

Μίλησα με τον γιατρό γιατί δεν μπορώ να σταθώ στα πόδια μου από χτες και με έστειλε για αιματολογικές. Ίσως χρειαστεί να πάω στο νοσοκομείο γιατί από την περιγραφή μου μου είπε ότι ενδεχομένως να χρειαστώ αίμα ή ενδοφλέβιο σίδηρο. Εναλλακτικά μου είπε να πάω απευθείας στο νοσοκομείο, αλλά προτίμησα τις εξετάσεις αίματος πρώτα λόγω της μπέμπας που δεν μπορώ να την αφήσω πολλές ώρες αφού θηλάζει και δεν δέχεται μπιμπερο.

Νιώθω ότι δεν έχει τέλος το μαρτύριο μου. Τουλάχιστον να έκλεινε άμεσα αυτό το κεφάλαιο να μπορέσω να προχωρήσω παρακάτω...

Το καταλαβαίνω γιατί και εμένα θηλαζε όλη την νύχτα (μπιμπερό δεν είχε πάρει ποτε μέχρι τοτε ) και όταν έγινε η παλινδρόμηση ήταν 13 μηνών ηθελα να κόψω στο στήθος όποτε τότε που έγινε εκείνο το συμβάν σταμάτησα και τον θηλασμό μια και καλή πήγα έκανα την αποξεση σε δημόσιο νοσοκομείο γιατί ο γιατρός μου ήθελε 700 ευρώ.. πήγα πρωί 7 η ώρα στο νοσοκομείο και βγηκα 7 το απόγευμα το στηθος της το έκοψα δεν την ξανά έδωσε από τότε.. αλλά πραγματικά γιατί δεν σε έκανε εισαγωγή για μερικές ώρες και ήθελε 3 μερες δεν το κατάλαβα κορίτσι μου 😞

Εσενα βέβαια είναι πιο μικρή η κορούλα σου την θηλαζεις μόνο νύχτα ; 
εγω κορίτσι μου στην θέση σου θα πήγαινα απευθείας νοσοκομείο να με εξετάσουν καλύτερα εκεί 

[Elli13]

στις πριν 41 λεπτά, ο/η Elk είπε:

Το καταλαβαίνω γιατί και εμένα θηλαζε όλη την νύχτα (μπιμπερό δεν είχε πάρει ποτε μέχρι τοτε ) και όταν έγινε η παλινδρόμηση ήταν 13 μηνών ηθελα να κόψω στο στήθος όποτε τότε που έγινε εκείνο το συμβάν σταμάτησα και τον θηλασμό μια και καλή πήγα έκανα την αποξεση σε δημόσιο νοσοκομείο γιατί ο γιατρός μου ήθελε 700 ευρώ.. πήγα πρωί 7 η ώρα στο νοσοκομείο και βγηκα 7 το απόγευμα το στηθος της το έκοψα δεν την ξανά έδωσε από τότε.. αλλά πραγματικά γιατί δεν σε έκανε εισαγωγή για μερικές ώρες και ήθελε 3 μερες δεν το κατάλαβα κορίτσι μου 😞

Εσενα βέβαια είναι πιο μικρή η κορούλα σου την θηλαζεις μόνο νύχτα ; 
εγω κορίτσι μου στην θέση σου θα πήγαινα απευθείας νοσοκομείο να με εξετάσουν καλύτερα εκεί 

Η μπέμπα είναι 8 μηνών οπότε θηλάζει μέρα νύχτα. Όχι τόσο συχνά τη μέρα όσο ήταν πιο μικρούλα, αλλά σίγουρα θα ζητήσει αρκετες φορές. Όταν χρονισει σκέφτομαι να αποθηλασω που θα μπορεί να πιει αγελαδινό ή κατσικίσιο. 

Ξέρω ότι αν παω στο νοσοκομείο θα με κρατήσουν αρκετές ώρες (τα καλά των ελληνικών δημοσίων νοσοκομείων) και δεν θέλω να πεινάει το μωρό και εγώ να λείπω για τόσο πολύ. 

Με τον γιατρό όταν τελειώσει όλο αυτό και παω για υπέρηχο θα το συζητήσω για το λόγο που δεν κάναμε αποξεση ώστε να καταλάβω γιατι έπρεπε να υποστώ αυτό το μαρτύριο, και κυριως γιατί θα έπρεπε να μείνω τόσο πολύ μέσα. Όσο ικανοποιημένη και να είμαι μαζί του, μου κάνει τρομερή εντύπωση ο χειρισμός της συγκεκριμένης παλινδρομης.  

[Θέτις Κ.]

στις πριν 2 ώρες, ο/η Elli13 είπε:

Η μπέμπα είναι 8 μηνών οπότε θηλάζει μέρα νύχτα. Όχι τόσο συχνά τη μέρα όσο ήταν πιο μικρούλα, αλλά σίγουρα θα ζητήσει αρκετες φορές. Όταν χρονισει σκέφτομαι να αποθηλασω που θα μπορεί να πιει αγελαδινό ή κατσικίσιο. 

Ξέρω ότι αν παω στο νοσοκομείο θα με κρατήσουν αρκετές ώρες (τα καλά των ελληνικών δημοσίων νοσοκομείων) και δεν θέλω να πεινάει το μωρό και εγώ να λείπω για τόσο πολύ. 

Με τον γιατρό όταν τελειώσει όλο αυτό και παω για υπέρηχο θα το συζητήσω για το λόγο που δεν κάναμε αποξεση ώστε να καταλάβω γιατι έπρεπε να υποστώ αυτό το μαρτύριο, και κυριως γιατί θα έπρεπε να μείνω τόσο πολύ μέσα. Όσο ικανοποιημένη και να είμαι μαζί του, μου κάνει τρομερή εντύπωση ο χειρισμός της συγκεκριμένης παλινδρομης.  

Αγάπη μου ήθελα μέρες τώρα να το σχολιάσω αυτό, αλλά δεν ήθελα να πω κάτι για το γιατρό σου γιατί προφανώς δεν είμαι αντάξια του ως προς την επιστήμη, ούτε και τον γνωρίζω προφανώς. Αλλά πραγματικά δε με βρήκε από την αρχή που το ανέφερες σύμφωνη αυτή η προσέγγιση με τα χάπια όπως και σου είχα γράψει, καθώς λόγω του ότι το πέρασα κι ήταν πολύ τραυματική εμπειρία, ήθελα να σε προστατεύσω λέγοντας σου να σκεφτείς την απόξεση σα λύση.... Διαβάζω αυτά που πέρασες και πραγματικά λυπάμαι και στεναχώριεμαι συνάμα που έγιναν έτσι τα πράγματα... Ειδικά εσύ που έχεις κι ένα μωρό 8 μηνών... Δε μπορώ να καταλάβω το σκεπτικό του, είναι πολύ οδυνηρή διαδικασία, εγώ χρειάστηκα ψυχοθεραπεία αφενός για να διαχειριστώ την απώλεια και αφετέρου για να επεξεργαστώ αυτό το τραυματικό γεγονός που υπέστη το σώμα μου... Οι γιατροί δε σε προετοιμαζουν για το τι πρόκειται να συμβεί, εμενα μου είπαν ότι θα είναι σα βαριά περίοδος, καμία σχέση.... Δεν έχω ακόμα βίωσει το θαύμα της γέννας, αλλά στις κοντινές μου φίλες που είναι μαμαδες και τους περιέγραψα τι έγινε μου είπαν ότι είχα μια κανονική γέννα... Ο σύντροφός μου ήταν μαζί μου και μου είπε ο ίδιος ότι αν δε έβλεπε με τα μάτια του ο,τι συνέβη δε θα μπορούσε να με πιστέψει...

Λυπάμαι πολύ, ήταν πολύ αχρειαστος όλος αυτός ο επιπλέον πόνος που βίωσες, ελπίζω ο γιατρός σου να έχει κάποια καλή λογική εξήγηση γι'αυτό...

Καλή ανάρρωση σου εύχομαι ❤️❤️❤️ 

 

[elbe]

στις On 15/6/2024 at 5:25 ΜΜ, ο/η Παρασκευαιδου είπε:

@elbe δεν πρόλαβα να διαβάσω ακριβώςς τι ρωτάς. 

Γενικά έχω χαμηλά αιμοπετάλια, στην εγκυμοσύνη όταν ήμουν  39+5 ειχα γυναικολόγο και είδαμε ότι τα αιμοπετάλια πέσανε ακόμα πιο πολύ , με έστειλε στην κλινική και 40 ακριβώς μπήκα για πρόκληση (μένω Γερμανία και δεν κάνουν με το καλημέρα καισαρική) παλέψαμε μήπως και δεν προλάβουμε να γεννήσω χωρίς καισαρική αλλά εμένα δε με έπιασαν πόνοι κτλ το βράδυ είχα ανεκτους πόνους αλλά 0 διαστολή και καμιά εξέλιξη κάνανε συνεχως αιματολογικές εξετάσεις το πρωί εφόσον έγινε επανέλεγχο στις αιματολογικές είδαμε ότι έπεφταν και άλλο τα αιμοπετάλια δεν μας επαιρνε να περιμένουμε. Οπότε μπήκα για καισαρική με τον τελευταίο επανέλεγχο αίματος να μου δίνει το οκ για επισκληριδειο αλλιώς έπρεπε να έκανα ολικη νάρκωση. 

Και το πιο παράλογο απ' όλα στην δεύτερη μου εγκυμοσύνη δεν είχα θέμα με τα αιμοπετάλια 🤷 ήταν σε όρια ακόμα και για φυσιολογικό τοκετό . 

Ελπίδα καλησπέρα! Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για την απάντηση! Μου έδωσες γενικά μια εικόνα τι συμβαίνει όταν πέφτουν αρκετά τα αιμοπετάλια!! Αυτό ακριβώς που ήθελα να καταλάβω!!! Το γνωρίζω ότι Γερμανία δε βάζουν εύκολα για καισαρική, διότι οι κουμπάροι μου μένουν στο Μόναχο κ η μικρή τους δεν έλεγε να βγει κ με γερασμένο πλακούντα με το ζόρι της έκαναν πρόκληση. 

[Elli13]

στις πριν 1 ώρα, ο/η Θέτις Κ. είπε:

Αγάπη μου ήθελα μέρες τώρα να το σχολιάσω αυτό, αλλά δεν ήθελα να πω κάτι για το γιατρό σου γιατί προφανώς δεν είμαι αντάξια του ως προς την επιστήμη, ούτε και τον γνωρίζω προφανώς. Αλλά πραγματικά δε με βρήκε από την αρχή που το ανέφερες σύμφωνη αυτή η προσέγγιση με τα χάπια όπως και σου είχα γράψει, καθώς λόγω του ότι το πέρασα κι ήταν πολύ τραυματική εμπειρία, ήθελα να σε προστατεύσω λέγοντας σου να σκεφτείς την απόξεση σα λύση.... Διαβάζω αυτά που πέρασες και πραγματικά λυπάμαι και στεναχώριεμαι συνάμα που έγιναν έτσι τα πράγματα... Ειδικά εσύ που έχεις κι ένα μωρό 8 μηνών... Δε μπορώ να καταλάβω το σκεπτικό του, είναι πολύ οδυνηρή διαδικασία, εγώ χρειάστηκα ψυχοθεραπεία αφενός για να διαχειριστώ την απώλεια και αφετέρου για να επεξεργαστώ αυτό το τραυματικό γεγονός που υπέστη το σώμα μου... Οι γιατροί δε σε προετοιμαζουν για το τι πρόκειται να συμβεί, εμενα μου είπαν ότι θα είναι σα βαριά περίοδος, καμία σχέση.... Δεν έχω ακόμα βίωσει το θαύμα της γέννας, αλλά στις κοντινές μου φίλες που είναι μαμαδες και τους περιέγραψα τι έγινε μου είπαν ότι είχα μια κανονική γέννα... Ο σύντροφός μου ήταν μαζί μου και μου είπε ο ίδιος ότι αν δε έβλεπε με τα μάτια του ο,τι συνέβη δε θα μπορούσε να με πιστέψει...

Λυπάμαι πολύ, ήταν πολύ αχρειαστος όλος αυτός ο επιπλέον πόνος που βίωσες, ελπίζω ο γιατρός σου να έχει κάποια καλή λογική εξήγηση γι'αυτό...

Καλή ανάρρωση σου εύχομαι ❤️❤️❤️ 

 

Με κάλεσε ο γιατρός πριν λίγο και μου είπε ότι από τις εξετάσεις μου φάνηκε ότι έχω χάσει 3 μονάδες αίμα. Αιματοκρίτης χαμηλός, πίεση επίσης πολύ χαμηλή.. Αν δεν είμαι ακόμα καλά να πάω να μου χορηγήσουν όρο κλπ. Αλλά δόξα τω Θεώ από το απόγευμα άρχισα να συνέρχομαι. Πάτησα δηλαδή στα πόδια μου, σηκώθηκα, έκανα μπάνιο... 

Το δύσκολο κομμάτι για εμένα είναι ξαφνικά να συνειδητοποιήσω ότι δεν είμαι πια έγκυος και να επιστρέψω στην καθημερινότητα μου προ εγκυμοσύνης. Δηλαδή ναι μεν μου έλειψε πολύ το γυμναστήριο, από την άλλη μόλις πάω ξέρω ότι η πρώτη μου σκέψη θα είναι το μωρό μου που χάθηκε και δυστυχώς μπορώ πλέον να γυμναστώ ξανά. Και όλα αυτά που δεν μπορούσα να κάνω ως έγκυος. 

Συγγνώμη από όλα τα κορίτσια που έχω βαρύνει τόσο το κλίμα.. Ας επιστρέψουμε στα τεστακια ωορρηξίας και τα συμπτώματα και όλα αυτά να χαρώ και εγώ με τα νέα σας. Δυστυχώς ο,τι έγινε έγινε και δεν αλλάζει, πρέπει να κοιτάξω μπροστά..

[Xrisa95]

στις πριν 14 λεπτά, ο/η Elli13 είπε:

Με κάλεσε ο γιατρός πριν λίγο και μου είπε ότι από τις εξετάσεις μου φάνηκε ότι έχω χάσει 3 μονάδες αίμα. Αιματοκρίτης χαμηλός, πίεση επίσης πολύ χαμηλή.. Αν δεν είμαι ακόμα καλά να πάω να μου χορηγήσουν όρο κλπ. Αλλά δόξα τω Θεώ από το απόγευμα άρχισα να συνέρχομαι. Πάτησα δηλαδή στα πόδια μου, σηκώθηκα, έκανα μπάνιο... 

Το δύσκολο κομμάτι για εμένα είναι ξαφνικά να συνειδητοποιήσω ότι δεν είμαι πια έγκυος και να επιστρέψω στην καθημερινότητα μου προ εγκυμοσύνης. Δηλαδή ναι μεν μου έλειψε πολύ το γυμναστήριο, από την άλλη μόλις πάω ξέρω ότι η πρώτη μου σκέψη θα είναι το μωρό μου που χάθηκε και δυστυχώς μπορώ πλέον να γυμναστώ ξανά. Και όλα αυτά που δεν μπορούσα να κάνω ως έγκυος. 

Συγγνώμη από όλα τα κορίτσια που έχω βαρύνει τόσο το κλίμα.. Ας επιστρέψουμε στα τεστακια ωορρηξίας και τα συμπτώματα και όλα αυτά να χαρώ και εγώ με τα νέα σας. Δυστυχώς ο,τι έγινε έγινε και δεν αλλάζει, πρέπει να κοιτάξω μπροστά..

Σίγουρα το να αρχίσεις να νιώθεις καλύτερα είναι το επιθυμητό για να είστε καλά σαν οικογένεια στο σύνολο αλλά μην «βιάζεις» τον εαυτό σου στο να είσαι όπως παλιά. Σαφώς δεν είσαι η ίδια γυναίκα. Σαφώς χρειάζεται  χρόνος για να απαλύνει λίγο ,ελαχιστα την πληγή. 
δωσε το δικαίωμα στον εαυτό σου να μαζέψει δυνάμεις κ να σηκωθεί πάλι πιο ψηλά απ’οτι πριν στον χρόνο που του χρειάζεται. 
 

να μου πεις αυτά είναι απλά λόγια. Δν μπορώ να νιώσω 100% τι νιώθεις αλλά επειδή συναισθάνομαι ότι πλέον οι γυναίκες που έχουν τα βιώματά σου (δυστυχως) χρειάζονται στήριξη κ όχι κουκούλωμα σου γράφω όπως θα έλεγα κ σε ένα δικό μου πρόσωπο. 
 

η κοινωνία μπορεί να απαιτεί να επιστρέψεις άμεσα στις υποχρεώσεις σου αλλά η δίκη σου ψυχική υγεία είναι πιο σημαντική. 
θελω να πω μετά από αυτά που πέρασες χρειάζεται χώρος και χρόνος. Το δικαιούσαι. Να μιλάς γι αυτό αν σου κάνει καλό.

 

Το παιδάκι σου, το θαυματακι σου σε προσέχει και σου δείχνει το δρόμο που θα πάρεις όταν θα είσαι έτοιμη ❤️

[Elk]

στις πριν 4 ώρες, ο/η Elli13 είπε:

Η μπέμπα είναι 8 μηνών οπότε θηλάζει μέρα νύχτα. Όχι τόσο συχνά τη μέρα όσο ήταν πιο μικρούλα, αλλά σίγουρα θα ζητήσει αρκετες φορές. Όταν χρονισει σκέφτομαι να αποθηλασω που θα μπορεί να πιει αγελαδινό ή κατσικίσιο. 

Ξέρω ότι αν παω στο νοσοκομείο θα με κρατήσουν αρκετές ώρες (τα καλά των ελληνικών δημοσίων νοσοκομείων) και δεν θέλω να πεινάει το μωρό και εγώ να λείπω για τόσο πολύ. 

Με τον γιατρό όταν τελειώσει όλο αυτό και παω για υπέρηχο θα το συζητήσω για το λόγο που δεν κάναμε αποξεση ώστε να καταλάβω γιατι έπρεπε να υποστώ αυτό το μαρτύριο, και κυριως γιατί θα έπρεπε να μείνω τόσο πολύ μέσα. Όσο ικανοποιημένη και να είμαι μαζί του, μου κάνει τρομερή εντύπωση ο χειρισμός της συγκεκριμένης παλινδρομης.  

Ναι είναι μικρούλα ακόμα και εγω αυτό περίμενα να χρονίσει να γίνει 12 μηνών για να κάνω εισαγωγή στο κατσικίσιο 

Εγω να πω την αλήθεια όταν έγινε αυτό που έγινε πήρα και δεύτερη γνωμη κορίτσι μου είπαν ότι ειχα λίγο χρόνο να το σκεφτώ δηλαδή δεν πήγα την ίδια μέρα για αποξεση το εμαθα Δευτέρα και το έκανα Πέμπτη.. 

καλα θα κανείς να το ρωτήσεις αυτό να ξέρεις γιατί έπρεπε να περάσεις αυτό το μαρτύριο κορίτσι μου.. 

αφού νιώθεις καλύτερα και μπόρεσες να κανείς ένα μπάνιο κανε λίγο υπομονή να πας να σε δει σε λιγες μερες με έναν υπέρηχο..

Να μας στέλνεις μνν κορίτσι μου ότι θέλεις να πεις εμείς είμαστε εδώ για να σε ακούσουμε είμαστε εδώ για τα καλά και για τα ασχημα σου στέλνω μια αγκαλιά.. και εύχομαι καλή ανάρρωση 

[Diwni]

@Elli13αγαπη μ γλυκιά αυτη τη στιγμή με ενδιαφέρει πολυ να μαθαινω νεα σου.

Καταλαβαίνω πως σκέφτεσαι. Και γω απο τ πρώτα πράγματα π εκανα ηταν να παρω τηλ τη γυμναστρια μ να μαθω ποτε ξεκιναει τ μαθηματα. Γτ ηταν Αυγούστος κ ηταν κλειστά. Ηθελα να γυρισω στην κανονικότητα μ αμεσα. Ειχα και 2 παιδιά πισω π με εβλεπαν κλαμενη. Για πολυ καιρο όμως εκλαιγα καθημερινά. Κρυφά απο τ παιδια μ αλλα καθημερινά. Και ναι οταν με ρωτουσαν τι κανω ελεγα δ ειμαι καλα. Δεν εχω ορεξη για πολλα πολλα. Άλλαξα, με αλλαξε ολο αυτο. Μ πηρε καιρο για να συνελθω. Και παλι δεν επαψα μερα π να μη σκεφτω αυτο τ μωρο. Και δεν υπάρχει μερα π στη σκεψη του δεν ποναω. Δεν υπάρχει μερα π να μην σκεφτομαι αν εκανα τ σωστο. Μεσα στην ατυχια σου εισαι τυχερη. Ξερω οτι δεν ποναει λιγότερο. Ούτε καν. Μωρο εχασες. Αλλα χιλιες φορες να έφευγε απο μονο του παρα αυτο π εκανα εγω. Δε μπορώ να τ συγχωρήσω στον εαυτο μου. Και ας υπήρχαν πιθανότητες οποιαδήποτε στιγμή να παθω ρηξη μητρας κ να χασω μωρο, μητρα κ ισως τη ζωη μου. Πάντα θα με βασανιζει ενα αν.

Πενθησε γι αυτο τ μωρο. Κλαψε. Ζήσε το. Και μια μερα θα σηκωθεις και θα πεις τ μωρο μ εφυγε. Θα παω παρακάτω. Μην θαψεις μεσα σου ομως οτι νιωθεις.

[Elli13]

στις πριν 29 λεπτά, ο/η Diwni είπε:

@Elli13αγαπη μ γλυκιά αυτη τη στιγμή με ενδιαφέρει πολυ να μαθαινω νεα σου.

Καταλαβαίνω πως σκέφτεσαι. Και γω απο τ πρώτα πράγματα π εκανα ηταν να παρω τηλ τη γυμναστρια μ να μαθω ποτε ξεκιναει τ μαθηματα. Γτ ηταν Αυγούστος κ ηταν κλειστά. Ηθελα να γυρισω στην κανονικότητα μ αμεσα. Ειχα και 2 παιδιά πισω π με εβλεπαν κλαμενη. Για πολυ καιρο όμως εκλαιγα καθημερινά. Κρυφά απο τ παιδια μ αλλα καθημερινά. Και ναι οταν με ρωτουσαν τι κανω ελεγα δ ειμαι καλα. Δεν εχω ορεξη για πολλα πολλα. Άλλαξα, με αλλαξε ολο αυτο. Μ πηρε καιρο για να συνελθω. Και παλι δεν επαψα μερα π να μη σκεφτω αυτο τ μωρο. Και δεν υπάρχει μερα π στη σκεψη του δεν ποναω. Δεν υπάρχει μερα π να μην σκεφτομαι αν εκανα τ σωστο. Μεσα στην ατυχια σου εισαι τυχερη. Ξερω οτι δεν ποναει λιγότερο. Ούτε καν. Μωρο εχασες. Αλλα χιλιες φορες να έφευγε απο μονο του παρα αυτο π εκανα εγω. Δε μπορώ να τ συγχωρήσω στον εαυτο μου. Και ας υπήρχαν πιθανότητες οποιαδήποτε στιγμή να παθω ρηξη μητρας κ να χασω μωρο, μητρα κ ισως τη ζωη μου. Πάντα θα με βασανιζει ενα αν.

Πενθησε γι αυτο τ μωρο. Κλαψε. Ζήσε το. Και μια μερα θα σηκωθεις και θα πεις τ μωρο μ εφυγε. Θα παω παρακάτω. Μην θαψεις μεσα σου ομως οτι νιωθεις.

Καταλαβαίνω απόλυτα κορίτσι μου τι εννοείς.. Είναι τραγικό να πρέπει να πάρεις εσύ η ίδια μια τέτοια απόφαση. Ίσως είναι ο,τι πιο δύσκολο καλείται να κανει μια μανούλα. Ελπίζω και εύχομαι να συγχωρήσεις τον εαυτό σου, γιατί δεν ευθυνεσαι εσύ για τίποτα από όλο αυτό το τραγικό συμβάν, να σε αγκαλιάσεις με στοργή και να βρεις την ηρεμία και τη λύτρωση που σου αξίζει. 

Ο εμβρυομητρικός μέσα σε όλα, όταν είδαμε ότι η καρδούλα είχε σταματήσει, αυτό μου είπε. Ότι αν ζούσε το μωράκι πιθανότατα θα βλέπαμε ένα αυξημένο αυχενικό υγρό, και εκεί θα δυσκόλευε πολύ η κατάσταση για εμένα και την απόφαση που θα έπρεπε να πάρω μετέπειτα. Τουλάχιστον τώρα, μου είπε, αποφάσισε η φύση. Και όσο και αν με θυμώνει αυτό, ξέρω ότι έχει δίκιο. Απλά πονάει πολύ επειδή συμβαίνει για δεύτερη φορά. 

Σας ευχαριστώ που μπορώ να μιλάω για τις σκέψεις μου εδώ... Ξέρετε όσες το έχετε ζήσει, ότι ο περίγυρος δεν θέλει να το συζητάει και πολύ, για να προχωρήσουμε λέει παρακάτω.. Ενώ στην ουσία αυτό ακριβώς έχουμε ανάγκη για να προχωρήσουμε. Να πενθησουμε όπως αξίζει στα αγέννητα μωρά μας και στα όνειρα που κάναμε για αυτά.

[Diwni]

@Elli13παντα θα ποναει. Οποια φορα και αν ειναι, οσα παιδακια κι αν έχεις ηδη. Εκανες όνειρα γι αυτο τ μωρο. Το αγάπησες απο οταν ηταν μονο ιδεα. Μεγαλωνε μεσα σου... Μόνο εσυ ξερεις πως νιωθεις. Ποσο πονας. Κλεισε τ αυτια σου σ αυτους που δεν θέλουν να σ ακουσουν.  Αυτο π περασες μεχρι να το αποβαλλεις δ θελω ουτε να το σκεφτω. Δεν μπορώ να το διανοηθω. Ισως για να μη σου πειραξει τη μητρα. Ευχομαι να καθαρισεις γρήγορα τουλαχιστον και η ταλαιπωρια σου να σταματησει εδω.

[Mpourmpoulo]

στις πριν 9 ώρες, ο/η Elli13 είπε:

Καταλαβαίνω απόλυτα κορίτσι μου τι εννοείς.. Είναι τραγικό να πρέπει να πάρεις εσύ η ίδια μια τέτοια απόφαση. Ίσως είναι ο,τι πιο δύσκολο καλείται να κανει μια μανούλα. Ελπίζω και εύχομαι να συγχωρήσεις τον εαυτό σου, γιατί δεν ευθυνεσαι εσύ για τίποτα από όλο αυτό το τραγικό συμβάν, να σε αγκαλιάσεις με στοργή και να βρεις την ηρεμία και τη λύτρωση που σου αξίζει. 

Ο εμβρυομητρικός μέσα σε όλα, όταν είδαμε ότι η καρδούλα είχε σταματήσει, αυτό μου είπε. Ότι αν ζούσε το μωράκι πιθανότατα θα βλέπαμε ένα αυξημένο αυχενικό υγρό, και εκεί θα δυσκόλευε πολύ η κατάσταση για εμένα και την απόφαση που θα έπρεπε να πάρω μετέπειτα. Τουλάχιστον τώρα, μου είπε, αποφάσισε η φύση. Και όσο και αν με θυμώνει αυτό, ξέρω ότι έχει δίκιο. Απλά πονάει πολύ επειδή συμβαίνει για δεύτερη φορά. 

Σας ευχαριστώ που μπορώ να μιλάω για τις σκέψεις μου εδώ... Ξέρετε όσες το έχετε ζήσει, ότι ο περίγυρος δεν θέλει να το συζητάει και πολύ, για να προχωρήσουμε λέει παρακάτω.. Ενώ στην ουσία αυτό ακριβώς έχουμε ανάγκη για να προχωρήσουμε. Να πενθησουμε όπως αξίζει στα αγέννητα μωρά μας και στα όνειρα που κάναμε για αυτά.

Κορίτσι μου δεν έχω λογια 😢😢😢 το πέρασα πρόσφατα και είναι πολύ έντονο στο μυαλό μου ακόμη ! Δεν ξερω γτ έπρεπε να περάσεις όλη αυτή τη διαδικασία με τα χάπια τις αιμορραγίες κτλ , ίσως για να μη σου πειράξει την μητρα και τον τράχηλο γτ όπως και να έχει οι αποξεσεις δεν είναι και ότι καλύτερο ! Κλάψε και θρήνησε όσο εσυ θέλεις κορίτσι μου και επίσης να το συζητάς αν έτσι νοιωθεις! Εγώ έτσι απάλυνα όσο μπορούσα τον πονο μου συζητώντας το συνέχεια και συνέχεια! Και εμένα μου έλεγε ο σύντροφος ότι επιδη το συζητάω συνέχεια θα είμαι συνέχεια χάλια αλλά όχι δεν ήταν έτσι ! Με αυτόν τον τρόπο ηρεμούσα δεν ξερω γτ αλλά ενοιωθα μια γαλήνη στο να αναφέρομαι συνέχεια στο αγγελάκι που έχασα! Αυτό που θα πω ναι είναι τετριμμένο αλλά είναι η αλήθεια , καλύτερα που εφυγε μόνο του κορίτσι μου και δεν χρειαζστηκε να παρετε εσείς την απόφαση ! Εμένα αυτή η σκέψη με ανακούφιζε λίγο γτ θα έπρεπε να το σταματήσουμε εμείς μιας και το μωρακι μας είχε πρόβλημα! Κουράγιο κοριτσάκι μου κουράγιο🙏 θα σηκωθείς σε λίγο καιρο και θα ξεκινήσεις τις προσπάθειες σου δυναμικαααα και το 2ο ουράνιο τόξο σου θα έρθει συντομα🌈❤️